Posiedzenie: 14. posiedzenie Senatu RP X kadencji, 2 dzień

Wróć na listę posiedzeń

11, 12, 13, 17 i 18 sierpnia 2020 r.

Porządek obrad

Zakończone

Stenogram

Wersja PDF

Zapis video

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 19. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

W dniu dzisiejszym procedujemy uchwałę w sprawie uczczenia 100. rocznicy Bitwy Warszawskiej 1920 r. i jej zapomnianych bohaterów, Bitwy Warszawskiej, która inaczej nazywana jest „Cudem nad Wisłą”. Bitwy, która zadecydowała nie tylko o przyszłości naszej ojczyzny, lecz także zarówno Europy, jak i całej naszej cywilizacji łacińskiej, cywilizacji chrześcijańskiej.

Blisko 100 lat temu, 15 sierpnia 1920 roku w Bitwie Warszawskiej Polacy pokonali Armią Czerwoną. Wygrana zapewniła naszemu krajowi niepodległość na blisko 20 lat i równocześnie uchroniła Europę Zachodnią przed rewolucją komunistyczną. Bitwę Warszawską uznano za osiemnastą decydującą bitwę w dziejach świata, a jej pokolenie odbudowało suwerenną II Rzeczpospolitą. W ciągu 20 lat wolności wychowało dzieci w duchu patriotycznym, pełnym poświęcenia i heroizmu. Odbudowało kraj po 123 latach zaborów.

Znaczenie historyczne Bitwy Warszawskiej jest dzisiaj niestety wciąż niedoceniane, zarówno w Polsce, jak również na Zachodzie Europy. Ambasador brytyjski w przedwojennej Polsce, lord Edgar D’Abernon, w jednym z artykułów opublikowanych już w sierpniu 1930 r. pisał: „Współczesna historia cywilizacji zna mało wydarzeń posiadających znaczenie większe od bitwy pod Warszawą w roku 1920. Nie zna zaś ani jednego, które by było mniej doceniane… Gdyby bitwa pod Warszawą zakończyła się była zwycięstwem bolszewików, nastąpiłby punkt zwrotny w dziejach Europy, nie ulega bowiem najmniejszej wątpliwości, iż z upadkiem Warszawy środkowa Europa stanęłaby otworem dla propagandy komunistycznej i dla sowieckiej inwazji. (...). Zadaniem pisarzy politycznych... jest wytłumaczenie europejskiej opinii publicznej, że w roku 1920 Europę zbawiła Polska”.

Warto tutaj również przytoczyć słowa francuskiego generała Louisa A. Faury’ego, który w jednym z artykułów w 1928 r. porównał Bitwę Warszawską do bitwy pod Wiedniem: „Przed dwustu laty Polska pod murami Wiednia uratowała świat chrześcijański od niebezpieczeństwa tureckiego; nad Wisłą i nad Niemnem szlachetny ten naród oddał ponownie światu cywilizowanemu usługę, którą nie dość oceniono”.

W tytule procedowanej przez nas uchwały wspominamy również o licznych mniej lub bardziej znanych bohaterach Bitwy Warszawskiej. Należy przypomnieć, że w tym gronie byli m.in. ks. Ignacy Skorupka, por. Stefan Pogonowski oraz wybitni dowódcy: marsz. Józef Piłsudski, gen. Tadeusz Rozwadowski, gen. Edward Śmigły-Rydz, gen. Władysław Sikorski, gen. Józef Haller, a także minister spraw wojskowych, gen. Kazimierz Sosnkowski. Ale musimy pamiętać o tym, że pokonanie bolszewików w 1920 roku nastąpiło dzięki wspaniałej postawie większości narodu polskiego, heroizmowi polskiego żołnierza. Dlatego mówiąc o bohaterach, musimy podkreślić, że bohaterskie było całe ówczesne pokolenie, które nie wahało się położyć na szali swojego życia w służbie odradzającej się ojczyzny.

Cieszę się, że Senat Rzeczypospolitej Polskiej, przekonany o szczególnym znaczeniu tych wydarzeń, już wcześniej ustanowił rok 2020 Rokiem Bitwy Warszawskiej, a dziś, w przeddzień setnej rocznicy Cudu nad Wisłą, ponownie składamy hołd jej Bohaterom, obrońcom niepodległości Rzeczypospolitej.

Dziękuję bardzo.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 6. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Ustawa o zmianie ustawy o delegowaniu pracowników w ramach świadczenia usług oraz niektórych innych ustaw zmierza przede wszystkim do implementacji do prawa polskiego postanowień dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/957 z dnia 28 czerwca 2018 r. zmieniającej dyrektywę 96/71/WE dotyczącą delegowania pracowników w ramach świadczenia usług.

Jej celem jest zapewnienie swobodnej działalności pracowniczej poprzez gwarantowanie minimalnych praw obowiązujących pracowników delegowanych do wykonywania pracy w innym państwie członkowskim. Ustawa ta rozwiąże więc nieuczciwe praktyki i spowoduje, iż wszyscy pracownicy będą traktowani w sposób jednakowy – powinno przysługiwać to samo wynagrodzenie i godziwe warunki. Ustawa ta ma też zlikwidować bariery, z którymi boryka się Państwowa Inspekcja Pracy, próbując pozyskiwać niezwykle ważne informacje. Nowela jest także dostosowana do zasad obowiązujących podczas epidemii COVID-19, dając tym samym wiele rozwiązań w kwestii doręczanych przesyłek przez operatorów pocztowych i terminu ich odbioru.

W informacji zawartej w Ocenie Skutków Regulacji podkreślono, na czym polega rekomendowane rozwiązanie.

„Projekt ma na celu implementację dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/957 z dnia 28 czerwca 2018 r. zmieniającej dyrektywę 96/71/WE dotyczącą delegowania pracowników w ramach świadczenia usług (Dz. Urz. UE L 173 z 09.07.2018, str. 16), której termin transpozycji mija w dniu 30 lipca 2020 r. (zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. dyrektywy). W dniu 8 marca 2016 r. Komisja Europejska przedstawiła uzasadnienie wniosku dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącą delegowania pracowników w ramach świadczenia usług, wraz z towarzyszącym temu dokumentowi streszczeniem oceny skutków. Zgodnie z tymi dokumentami celem zmiany dyrektywy 96/71/WE było rozwiązanie problemu nieuczciwych praktyk i promowanie zasady, że za tę samą pracę w tym samym miejscu powinno przysługiwać to samo wynagrodzenie. Zgodnie z oceną Komisji zmiana dyrektywy96/71/WE miała służyć potwierdzeniu zakładanych początkowo celów zachęcania do wykonywania swobody transgranicznego świadczenia usług w atmosferze uczciwej konkurencji i poszanowania praw pracowników, przez dostosowanie ich do nowych warunków ekonomicznych i rynku pracy. W opinii Komisji inicjatywa ta miała w szczególności na celu zapewnienie uczciwych warunków wynagrodzenia pracownikom delegowanym i równych warunków konkurencji między przedsiębiorstwami delegującymi pracowników a lokalnymi przedsiębiorstwami w kraju przyjmującym, jak również poprawienie jasności prawodawstwa unijnego. Dodatkowo projekt ma na celu zlikwidowanie barier, które napotyka obecnie Państwowa Inspekcja Pracy w pozyskiwaniu informacji służących realizacji jej ustawowych zadań od organów skarbowych, z akt podatkowych i tych, które są objęte tajemnicą skarbową”.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 23. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Myślę, że rezolucja Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie sytuacji na Białorusi jest jak najbardziej słuszna, ponieważ wszyscy jesteśmy za prawem obywateli Białorusi do udziału w demokratycznych wyborach, do wolności zgromadzeń, do swobody wyrażania własnych poglądów. Te podstawowe wartości zostały pogwałcone ostatnimi wydarzeniami na Białorusi, gdzie w ostatnich wyborach prezydenckich doszło do wielu nieprawidłowości, a pokojowe manifestacje wyrażające protest wobec tych naruszeń zostały krwawo stłumione. Dlatego apel Senatu w zakresie poszanowania wolności i praw obywatelskich przez władzę Białorusi są jak najbardziej słuszne.

Zupełnie niepotrzebnie, tak jak podkreślałem to już na posiedzeniu połączonych komisji, inicjatorzy wtrącili do rezolucji pkt. 3, w którym poprzez apel Senatu do rządu i prezydenta poruszane są wątki polityczne, takie jak np. rzekomy brak konsekwentnej, długookresowej strategii uczestnictwa w polityce wschodniej czy też krytyka polityki zagranicznej rządu poprzez sugerowanie rzekomego niefunkcjonowania Trójkąta Weimarskiego. Tego rodzaju rezolucja powinna zostać podjęta w Wysokiej Izbie jednogłośnie, a taki atak senatorów Koalicji Obywatelskiej wtrącony w rezolucję jest zupełnie niepotrzebny. Tym bardziej że rząd Premiera Mateusza Morawieckiego podjął w kwestii sytuacji na Białorusi zdecydowane działania, m.in. poprzez apel o zwołanie nadzwyczajnego posiedzenia Rady Europejskiej i zdecydowaną reakcję Unii Europejskiej na wydarzenia na Białorusi. Wszyscy mamy obowiązek solidarnie wspierać Białorusinów w tych trudnych chwilach.

Dziękuję bardzo.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 16. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

W dużym skrócie można powiedzieć, że ustawa o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw wprowadza przede wszystkim możliwość przyznawania dodatkowych należności pieniężnych funkcjonariuszom, którzy po nabyciu prawa do emerytury i przepracowaniu co najmniej 25 lat nadal pozostaną w służbie, a także określa dokładne kwoty świadczeń motywacyjnych po osiągnięciu 25 lat oraz 28 lat i 6 miesięcy służby – kolejno 1 tysiąc 500 zł miesięcznie i 2 tysiące 500 zł miesięcznie.

Ustawa zmienia także wymiar przysługującego funkcjonariuszom corocznego płatnego urlopu wypoczynkowego, jak również reguluje wiele kwestii związanych z pełnieniem służby przez funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa oraz Służby Więziennej, w tym m.in. kwestie prawne dotyczące postępowań karnych o przestępstwo popełnione w związku z wykonywaniem czynności służbowych. W tym przypadku policjantowi pokrzywdzonemu przestępstwem przysługuje na jego wniosek bezpłatna ochrona prawna w postępowaniu karnym, a w razie braku możliwości zapewnienia przez właściwą miejscową komendę ochrony prawnej – zwrot kosztów ochrony prawnej.

Jak podkreślono w informacji zawartej w ocenie skutków regulacji, zgodnie z nowym art. 66a ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji policjantowi przysługuje zwrot kosztów poniesionych na ochronę prawną, jeżeli postępowanie karne wszczęte przeciwko niemu o przestępstwo popełnione w związku z wykonywaniem czynności służbowych zostanie zakończone prawomocnym orzeczeniem o umorzeniu postępowania z powodu braku ustawowych znamion czynu zabronionego lub niepopełnienia przestępstwa albo wyrokiem uniewinniającym. Zwrot tych kosztów następować będzie ze środków Policji, na wniosek policjanta, w kwocie faktycznie poniesionych kosztów, nie wyższej niż stawka maksymalna wynagrodzenia jednego obrońcy, określona w przepisach wydanych na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze, lub jednego radcy prawnego, określona w przepisach wydanych na podstawie art. 225 ust. 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych.

W myśl art. 66a ust. 31 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji w szczególnie uzasadnionych przypadkach, kierując się dobrem służby, komendant główny Policji może zapewnić policjantowi, przeciwko któremu wszczęto postępowanie karne o przestępstwo popełnione w związku z wykonywaniem czynności służbowych, ochronę prawną jeszcze przed zakończeniem tego postępowania, przy czym poniesione przez Policję koszty ochrony prawnej nie podlegają zwrotowi przez policjanta, niezależnie od wyniku postępowania karnego.

Znowelizowana ustawa przewiduje ponadto, iż policjantowi pokrzywdzonemu przestępstwem, o którym mowa w art. 222, art. 223 lub art. 226 kodeksu karnego, oczywiście w związku z wykonywaniem czynności służbowych, przysługuje na jego wniosek bezpłatna ochrona prawna w postępowaniu karnym, w którym uczestniczy w charakterze pokrzywdzonego lub oskarżyciela posiłkowego. Ochronę tę zapewniać będzie jednostka organizacyjna Policji, w której policjant pokrzywdzony przestępstwem pełni służbę. Jeżeli jednostka ta nie ma zapewnionej obsługi prawnej realizowanej przez radców prawnych lub adwokatów, ochronę prawną zapewni właściwa miejscowo komenda wojewódzka Policji albo Komenda Stołeczna Policji.

Przemówienie senatora Mariusza Gromki w dyskusji nad punktem 16. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Zapewnienie funkcjonariuszom adekwatnych warunków pełnienia służby i wprowadzenie czynników mobilizujących ich do jak najdłuższego pozostawania w służbie to dobre rozwiązanie.

Ustawa o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw przewiduje specjalne dodatki motywacyjne dla funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej, którzy zdecydują się pozostać w służbie, zamiast odejść na emeryturę po 25 latach pracy. Po 25 latach służby przyznawane będą dodatki w wysokości 1,5 tysiąca zł brutto miesięcznie, a po 28 latach – 2,5 tysiąca zł.

Wskazana ustawa reguluje również ochronę prawną funkcjonariuszy. Będzie im przysługiwać m.in. zwrot kosztów poniesionych na obronę prawną, jeśli postępowanie karne prowadzone w związku z wykonywaniem czynności służbowych zakończy się wyrokiem uniewinniającym lub zostanie umorzone. Regulacjami ustawy objęto również kwestie dotyczące ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy. Wprowadza się w niej klarowne procedury prowadzenia postępowań dyscyplinarnych w Policji, Straży Granicznej oraz Służbie Ochrony Państwa.

Ustawa przewiduje również rozwiązania dotyczące procedury wprowadzania do użytkowania pojazdów pożarniczych sprowadzonych z zagranicy. Pojazdy te będą poddawane mniej sformalizowanej ocenie technicznej. Jest to konieczne, aby zapewnić sprawne funkcjonowanie jednostek pożarniczych.

Jestem przekonany, że wprowadzenie rozwiązań wskazanej ustawy zapewni funkcjonariuszom optymalne warunki pełnienia służby.

Przemówienie senatora Wiktora Durlaka w dyskusji nad punktem 16. porządku obrad

Jak pokazują badania opinii publicznej, zaufanie obywateli do służb mundurowych stale rośnie. Co za tym idzie, wzrasta także poczucie bezpieczeństwa mieszkańców naszego państwa. Pozytywne oceny działań podejmowanych przez służby mundurowe w trakcie pandemii wirusa SARS-CoV-2 czy ostatnich powodzi na Podkarpaciu dodatkowo potwierdzają wyniki tych badan. Polacy czują się bezpiecznie, przede wszystkim dzięki pracy i zaangażowaniu wielu tysięcy funkcjonariuszy Policji, Straży Pożarnej, Straży Granicznej oraz innych służb mundurowych nadzorowanych przez ministra spraw wewnętrznych i administracji. Taki stan rzeczy to również wynik działań podejmowanych przez rząd Zjednoczonej Prawicy, takich jak np. realizowanie programu modernizacji służb mundurowych czy podejmowanie innych inicjatyw zmierzających do poprawy warunków pracy funkcjonariuszy. Przykładem takich inicjatyw jest procedowana właśnie przez Wysoką Izbę ustawa o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw. Głównym założeniem uchwalonej przez Sejm 24 lipca br. ustawy jest zapewnienie optymalnych warunków pełnienia służby przez funkcjonariuszy oraz stworzenie instrumentów prawnych motywujących ich do pozostania w służbie po nabyciu uprawnień emerytalnych.

Proponowane przepisy zakładają m.in. wprowadzenie dwustopniowych dodatków motywacyjnych. Zgodnie z rządową propozycją, funkcjonariusze Policji, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej, którzy zamiast odejść na emeryturę, zdecydują się pozostać w służbie, uzyskają dodatek motywacyjny, który będzie przyznawany zamiast emerytury po 25 latach służby w wysokości 1,5 tysiąca zł brutto miesięcznie, a po 28,5 latach służby w wysokości 2,5 tysiąca zł brutto miesięcznie. Dodatek motywacyjny będzie zatem zachętą do pozostania w służbie dla funkcjonariuszy z największym stażem, wiedzą i doświadczeniem praktycznym, co nie tylko pozwoli na prawidłowe wykonywanie zadań ustawowych realizowanych przez formacje mundurowe, ale także częściowo pozwoli rozwiązać problem z obsadzeniem wakatów w Policji, SG, PSP oraz SOP. Pozytywnie wpłynie to także na proces szkolenia młodych funkcjonariuszy, którzy będą mogli czerpać z wiedzy i doświadczeń starszych kolegów.

Ponadto ustawa reguluje zagadnienia dotyczące wzmocnienia ochrony prawnej funkcjonariuszy uczestniczących w postępowaniu karnym. Zmienia także i ujednolica zasady odpowiedzialności dyscyplinarnej policjantów oraz funkcjonariuszy SG i SOP m.in. poprzez wprowadzenie przejrzystych zasad i procedur prowadzenia postępowań dyscyplinarnych, np. przyznaje funkcjonariuszom prawo do wniesienia sprzeciwu od rozmowy dyscyplinującej, złożenia wniosku o dobrowolne poddanie się karze dyscyplinarnej czy sporządzenia fotokopii akt postępowania dyscyplinarnego.

Ustawa wprowadza także korzystne dla funkcjonariuszy zmiany dotyczące zasad obliczania i przyznawania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy oraz ujednolica przepisy dotyczące wyżywienia w formacjach podległych ministrowi spraw wewnętrznych i administracji – określa warunki otrzymywania wyżywienia przez funkcjonariuszy oraz świadczenia pieniężnego w zamian za wyżywienie.

Chciałbym również zwrócić państwa uwagę oraz przypomnieć, że procedowana ustawa ma na celu wdrożenie zaleceń NIK dotyczących poprawy sytuacji kadrowej służb mundurowych, realizację porozumień zawartych ze stroną społeczną przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w 2018 r. oraz realizację wyroku TK dotyczącego art. 115a ustawy o Policji w zakresie niekorzystnego dla funkcjonariuszy sposobu ustalania wysokości ekwiwalentu za niewykorzystany urlop.

Na podkreślenie zasługuje również fakt, że większość poprawek do ustawy zaproponowanych przez Biuro Legislacyjne na posiedzeniu komisji samorządu terytorialnego i administracji miała charakter redakcyjny i doprecyzowujący. Ja również zgłaszałem na posiedzeniu komisji poprawki do tej ustawy, które mają na celu udzielenie jeszcze szerszego wsparcia służbom mundurowym, m.in. poprzez podwyższenie kwoty zwrotu kosztów ochrony prawnej przysługującej funkcjonariuszom. Chciałbym również zaznaczyć, iż wszystkie zgłoszone na posiedzeniu komisji poprawki zostały przyjęte jednomyślnie oraz że procedowana ustawa nie tylko wychodzi naprzeciw potrzebom i oczekiwaniom funkcjonariuszy ale również będzie miała pozytywny wpływ na liczbę wakatów w Policji, Straży Granicznej, Straży Pożarnej i Służby Ochrony Państwa. Jej przyjęcie jest zatem niezbędne i uzasadnione i nie powinno budzić żadnych wątpliwości.

Przemówienie senatora Beniamina Godyli w dyskusji nad punktem 16. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Przyjęta przez Sejm ustawa – tj. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw – przewiduje m.in. wprowadzenie świadczenia motywacyjnego dla funkcjonariuszy Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa oraz Służby Więziennej, którzy po 25 latach służby pozostaną w swojej formacji. Dodatek w wysokości 1,5 tysiąca zł brutto miesięcznie będzie przyznawany po 25 latach służby, a po 28,5 roku służby – w wysokości 2,5 tysiąca zł brutto miesięcznie. Ponadto rozwiązania przygotowane w tej ustawie zapewniają również ochronę prawną funkcjonariuszy.

Wskazane w ustawie zmiany zwiększą zapewne aktywność zawodową części służb mundurowych. Niemniej jednak podkreślić należy, iż ustawa obejmuje tylko część służb mundurowych, zapominając przy tym, np. o Straży Ochrony Kolei czy też Służbie Celnej. Nadal jednak należy mieć na uwadze problem niedoborów kadrowych w służbach, w formacjach służących naszemu państwu, takich jak Policja czy inne służby państwowe. Wobec powyższego należy zastanowić się, co tak de facto stanowi o tym, że nie ma chętnych na wakaty.

Procedowana ustawa ma słuszną ideę, aczkolwiek rozwiązania w niej przewidziane wydają się niewystarczające. Uważam, że na dodatkową gratyfikację zasługują również strażacy ochotnicy. To oni poświęcają się dla społeczeństwa każdego dnia w sposób zupełnie bezinteresowny. Należy zatem wprowadzić rozwiązania, które docenią również ich wysiłek wkładany w nasze bezpieczeństwo.

Myślę, że warto zastanowić się również nad innym czynnikiem motywacyjnym niż wynagrodzenie czy dodatki pieniężne. Istotne jest, aby wypracować środki motywacyjne, które można wykorzystać po to, aby ci, którzy nabyli prawa emerytalne, np. przepracowali 20 lat, nadal pozostali w służbie. Warto również zadbać o kulturę organizacyjną czy też klarowną ścieżkę awansowania, która dla młodego pokolenia ma istotne znaczenie, a niestety w tych organizacjach jej brakuje. Dziękuję bardzo.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 17. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Projekt ustawy o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych ustaw uzupełnia regulacje wprowadzane przez ustawę z dnia 30 kwietnia 2020 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw i w opinii wnioskodawców doprecyzowuje jej przepisy. Przede wszystkim wprowadza możliwość wydania przez sąd zakazu zbliżania się i doprecyzowuje przepisy – jednoznacznie przesądza się, czy osoba stosująca przemoc w rodzinie może być obecna przy przesłuchaniu. Ponadto uwzględnia się w mechanizmie „Niebieskie Karty” Żandarmerię Wojskową. Wprowadzane zmiany w opinii wnioskodawców mają na celu przede wszystkim wzmocnienie skuteczności działań podjętych w celu ochrony osób dotkniętych przemocą w rodzinie ze strony domowników, a także zapewnienie większego komfortu psychicznego – osoba dotknięta przemocą może bowiem zażądać, by sąd wydał zakaz zbliżania się osobie stosującej przemoc. Zażalenie będzie rozpatrywane niezwłocznie – nie później niż w ciągu 48 godzin.

Przemówienie senator Joanny Sekuły w dyskusji nad punktem 18. porządku obrad

W związku z wydarzeniami w nocy z 7 na 8 sierpnia, które stanowiły kulminację trwającej od miesięcy kampanii nienawiści wymierzonej w osoby zaliczające się do grupy LGBT+, do senatorów RP zwróciła się Helsińska Fundacja Praw Człowieka o interwencję w Senacie.

Przedstawiciele rządzącej większości parlamentarnej, członkowie rządu, a także publiczne media w trakcie tej kampanii dopuszczali się wypowiedzi, dla których nie powinno być miejsca w cywilizowanym świecie. Próba skłócenia przez nich społeczeństwa i wykreowanie wroga publicznego zakończyła się brutalną pacyfikacją zgromadzenia na Krakowskim Przedmieściu, użyciem przemocy fizycznej, wieloma zatrzymaniami. Wydarzenia te budzą nasz głęboki niepokój o los praw człowieka w Polsce.

Dlatego też apelujemy do wszystkich osób, którym zależy na poszanowaniu praw człowieka w Polsce, o podjęcie działań mających na celu wyjaśnienie genezy wydarzeń w nocy z 7 na 8 sierpnia i wyciągnięcie z nich wniosków na przyszłość, tak aby do podobnych zdarzeń nie musiało już nigdy dochodzić.

Ze szczególną prośbą zwracamy się do senackiej Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji – o spowodowanie wystąpienia Senatu RP do ministra spraw wewnętrznych i administracji w celu uzyskania rzetelnego wyjaśnienia działań służb państwowych podejmowanych w następstwie tych zdarzeń z 7 i 8 sierpnia, a w szczególności o zbadanie okoliczności stosowania przez Policję środków przymusu bezpośredniego, ich proporcjonalności, a także stosowania prewencyjnych zatrzymań wobec osób, które nie miały nic wspólnego z omawianym protestem.

Gruntownego wyjaśnienia wymagają również okoliczności utrudniania osobom zatrzymanym dostępu do pomocy prawnej, nieinformowania ich obrońców o miejscu przebywania osób pozbawionych wolności, jak również samych warunków ich detencji.

W naszej ocenie wydarzenia te pokazały w dobitny sposób deficyty polskiego systemu ochrony praw człowieka, a w szczególności brak ustawowych mechanizmów gwarantujących z jednej strony stosowanie przez Policję środków przymusu bezpośredniego w sposób proporcjonalny i uzasadniony, a z drugiej strony poszanowanie wolności osobistej jednostek i ich prawa do obrony.

Głęboko liczymy, że okoliczności te staną się przyczynkiem do podjęcia realnej dyskusji o losie praw człowieka w Polsce i doprowadzą do przyjęcia niezbędnych środków legislacyjnych.