Posiedzenia Senatu

Na 61. posiedzeniu Izba rozpatrzyła 4 ustawy, do 2 wprowadziła poprawki. Podjęła też uchwałę upamiętniającą 70. rocznicę śmierci Henryka Sławika oraz 40. rocznicę śmierci Józsefa Antalla seniora, zdecydowała o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego. Ponadto zapoznała się ze sprawozdaniami z działalności w 2013 r.: Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji wraz z informacją o podstawowych problemach radiofonii i telewizji, Krajowej Rady Sądownictwa oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji z rozpatrzonych w 2013 r. petycji. Senatorowie wysłuchali również informacji ministra zdrowia o polityce lekowej państwa ze szczególnym uwzględnieniem skutków, które przyniosła nowelizacja ustawy z 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych.

Przed rozpoczęciem obrad senatorowie wybrani w wyborach uzupełniających złożyli ślubowanie.

Uchwała upamiętniająca 70. rocznicę śmierci Henryka Sławika oraz 40. rocznicę śmierci Józsefa Antalla seniora

Izba jednomyślnie, głosami 82 senatorów, podjęła uchwałę upamiętniającą 70. rocznicę śmierci Henryka Sławika oraz 40. rocznicę śmierci Józsefa Antalla seniora:

„Senat Rzeczypospolitej Polskiej oddaje hołd dwóm bohaterom II wojny światowej, Henrykowi Sławikowi oraz Józsefowi Antallowi z okazji obchodzonych w bieżącym roku rocznic ich śmierci, a także w związku z przypadającym w tym roku 75-leciem otwarcia, po 17 września 1939 r., węgierskiej granicy przed ponad 120 tysiącami polskich uchodźców wojennych.

Oddajemy cześć wybitnym przedstawicielom narodu polskiego i węgierskiego, którzy w latach 1939–1944 wspólnie zabiegali o pomoc dla polskich obywateli, chroniących się na Węgrzech przed podwójną agresją na ich kraj. Byli wśród nich liczni uchodźcy pochodzenia żydowskiego. Podczas pobytu na Węgrzech uchodźcy zostali otoczeni opieką, a kilka tysięcy spośród nich miało możliwość kontynuowania nauki. Wystawiane wielu uchodźcom fałszywe dokumenty ratowały ich od zagłady. Henryk Sławik oraz József Antall ocalili życie ponad pięciu tysiącom Żydów, a dzięki ich współpracy z polskimi strukturami wojskowymi kilkadziesiąt tysięcy oficerów i żołnierzy przedostało się do Aliantów.

Senat Rzeczypospolitej Polskiej chyli czoła przed niezłomnością, odwagą i poświęceniem obu tych bohaterów, którzy nawet w obliczu zagrożenia własnego życia nie skorzystali z możliwości ucieczki po zajęciu Węgier przez Niemcy. Konsekwencją tego było aresztowanie ich obu przez gestapo. Podczas śledztwa Henryk Sławik świadomie całą odpowiedzialność wziął na siebie. Zapłacił za to najwyższą cenę: 23 sierpnia 1944 r. został zamordowany przez hitlerowców w obozie koncentracyjnym Mauthausen-Gusen.

Henryk Sławik i József Antall są symbolem bezinteresownej i otwartej na inne narody przyjaźni. Senat Rzeczypospolitej Polskiej pragnie, by to pełne poświęcenia braterstwo czasu wojny stało się wzorem dla Polski i Węgier także w czasach pokoju. Wierzymy, że tak jak nasi bohaterowie w obliczu zagrożenia zawsze będziemy gotowi nieść pomoc także innym narodom.

Senat Rzeczypospolitej Polskiej wyraża przekonanie, iż Sławik i Antall dobrze przysłużyli się Polsce i Węgrom, a ich bohaterstwo zasługuje na to, by ich nazwiska i czyny zachowane zostały w pamięci potomnych”.

Uchwałę zgodnej treści podjęły Senat RP i Zgromadzenie Narodowe Węgier.

Marszałek Bogdan Borusewiczwręczył uchwałę wiceprzewodniczącemu Zgromadzenia Narodowego Węgier Jánosowi Latorcaiowi, obecnemu podczas obrad Senatu.

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw

Nowelizacja, którą Sejm uchwalił na 73. posiedzeniu, 29 sierpnia 2014 r., na podstawie projektu rządowego, wdraża dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/24/UE w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej. Ustawa umożliwia pacjentowi ubieganie się o zwrot poniesionych kosztów leczenia w innym państwie UE. Uprawnienie to będzie dotyczyć tylko świadczeń gwarantowanych w Polsce i według stawek obowiązujących w naszym kraju. Zwrot obejmie także koszty leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia i wyrobów medycznych kupionych w innym kraju UE na podstawie polskiej recepty wystawionej przez uprawnioną osobę lub lekarza wykonującego zawód w innym państwie członkowskim UE oraz koszty leków kupionych w polskiej aptece na podstawie recepty lekarza z innego państwa Unii. Warunkiem uzyskania refundacji będzie posiadanie przez pacjenta skierowania, recepty lub zlecenia wydanego przez osoby uprawnione do ich wystawiania. Zwrot kosztów będzie następował na podstawie rachunku wystawionego przez zagraniczny podmiot wykonujący działalność leczniczą. Wnioski o refundację będzie rozpatrywał dyrektor właściwego oddziału wojewódzkiego NFZ, a od jego decyzji będzie przysługiwać odwołanie do prezesa NFZ. W ustawie przewidziano roczne limity wydatków przeznaczonych na zwrot kosztów leczenia pacjentów za granicą. Jeżeli limit za dany rok zostanie wyczerpany, to pacjent otrzyma zwrot kosztów do końca stycznia następnego roku.

W wypadku niektórych świadczeń, np. szpitalnych, o charakterze specjalistycznym lub stanowiących ryzyko dla życia albo zdrowia pacjenta, niezbędne będzie uzyskanie uprzedniej zgody dyrektora oddziału wojewódzkiego NFZ na jego udzielenie. W razie decyzji negatywnej dyrektor musi wskazać miejsce, gdzie dane świadczenie może zostać udzielone. Szczegółowy wykaz świadczeń wymagających zgody zostanie podany w rozporządzeniu ministra zdrowia.

Ponadto ustawa przewiduje utworzenie w centrali NFZ krajowego punktu kontaktowego do spraw transgranicznej opieki zdrowotnej, w którym pacjenci z krajów Unii będą mogli uzyskać informacje o polskich podmiotach leczniczych, świadczeniach zdrowotnych i prawach pacjenta.

Senat jednomyślnie, 82 głosami, poparł wprowadzenie 12 zmian do ustawy, o co wnosiła Komisja Zdrowia. Izba zaproponowała, aby pacjenci, którzy przed wejściem w życie tej noweli, a po wejściu w życie dyrektywy transgranicznej skorzystali z leczenia w innym państwie UE, także mogli ubiegać się o zwrot poniesionych kosztów. Dotychczas mogli się ich domagać na drodze sądowej. Obecny na posiedzeniu wiceminister zdrowia Sławomir Neumann poinformował, że dotychczas wpłynęły 102 wnioski o zwrot kosztów na kwotę 2 232 702 zł. Większość dotyczy zwrotu kosztów zabiegu usunięcia zaćmy.Dodał, że w 2015 r. na dyrektywę transgraniczną zostanie przeznaczonych 376 mln zł i środki z 1-procentowej rezerwy ogólnej NFZ, łącznie ok. 1 mld zł.

Izba zdecydowała też o zlikwidowaniu obowiązku poświadczenia dokumentacji leczenia za granicą za zgodność z oryginałem. Senatorowie doprecyzowali również zasady zwrotu kosztów w wypadku leczenia w ramach programu lekowego, jeżeli w trakcie takiego leczenia zaistnieją kryteria wyłączenia pacjenta z programu. Kolejne poprawki mają na celu objęcie uregulowaniami związanymi z wdrożeniem dyrektywy transgranicznej ustaw regulujących zawody medyczne poprzez wprowadzenie do nich obowiązku udostępniania przez samorządy zawodowe, na wniosek organów innych państw, informacji o prawie wykonywania zawodu medycznego. Doprecyzowano również uprawnienia pacjentów do leczenia na podstawie dyrektywy transgranicznej i rozporządzenia dotyczącego przepisów o koordynacji przy wdrażaniu dyrektywy.

Senackie poprawki rozpatrzy teraz Sejm.

Ustawa o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz niektórych innych ustaw – przyjęta bez poprawek

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 73. posiedzeniu, 29 sierpnia 2014 r., na podstawie projektu poselskiego, przewiduje zachowanie osobowości prawnej przez Państwowy Fundusz Osób Niepełnosprawnych. Przekształcenie funduszu w wyodrębniony rachunek bankowy było planowane na 1 stycznia 2012 r., a następnie na 1 stycznia 2015 r.

Senat, zgodnie z rekomendacją Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej, przyjął ustawę bez poprawek, co poparło 85 senatorów.

Ustawa zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw

Nowelizacja, uchwalona na 73. posiedzeniu Sejmu, 29 sierpnia 2014 r., z inicjatywy posłów, nadaje ministrowi sprawiedliwości uprawnienie do wnoszenia kasacji w sprawach karnych od każdego prawomocnego orzeczenia sądu kończącego postępowanie. Przyznaje też organom uprawnionym do wnoszenia kasacji prawo wglądu do akt sądowych i prokuratorskich oraz akt innych organów ścigania po zakończeniu postępowania i zapadnięciu rozstrzygnięcia.

Do 1990 r., do czasu połączenia funkcji ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego, oba te podmioty miały możliwość składania wniosków o kasację. Po połączeniu tych funkcji minister sprawiedliwości, będący jednocześnie prokuratorem generalnym, wciąż miał możliwość wnoszenia kasacji. Po niedawnym rozdzieleniu tych funkcji tylko prokurator generalny zachował tę możliwość, a minister sprawiedliwości – nie. Zdaniem autorów nowelizacji należy przywrócić równowagę, sprawić, aby obywatele niezadowoleni z decyzji prokuratury mieli do dyspozycji jeszcze jeden organ, czyli ministra sprawiedliwości.

W wyniku głosowań senatorowie wprowadzili 2 poprawki do ustawy – 1 zaproponowaną przez Komisję Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisję Ustawodawczą i 1 autorstwa Komisji Ustawodawczej. Senat ujednolicił terminologię zmienianego art. 521 (zgodnie z poprawką organy uprawnione do wniesienia kasacji nadzwyczajnej mogą żądać akt spraw po zapadnięciu prawomocnego orzeczenia sądu kończącego postępowanie) i doprecyzował terminologię ustawy. Za przyjęciem nowelizacji w takim kształcie jednogłośnie opowiedziało się 81 senatorów.

Poprawki Senatu rozpatrzy teraz Sejm.

Ustawa o ratyfikacji Traktatu o handlu bronią, sporządzonego w Nowym Jorku dnia 2 kwietnia 2013 r. – przyjęta bez poprawek

Ustawa, uchwalona na 73. posiedzeniu Sejmu, 29 sierpnia 2014 r., na podstawie projektu rządu, wyraża zgodę na ratyfikację przez prezydenta traktatu, będącego pierwszą w skali globalnej umową ustanawiającą prawnie wiążące standardy międzynarodowe w handlu bronią konwencjonalną, określającą zakres przedmiotowy i funkcjonalny kontroli eksportu broni, ustalającą jednolite w skali globalnej kryteria oceny wniosków oraz wydawanie zezwoleń na wywóz broni. Wprowadza zabezpieczenia dotyczące międzynarodowego handlu bronią konwencjonalną, ma na celu ograniczenie nielegalnego handlu taką bronią i zapobieganie jej kierowaniu na nielegalny rynek i do nieuprawnionych użytkowników końcowych, w tym do grup i organizacji terrorystycznych.

W art. 2 traktatu określono jego zakres przedmiotowy i zawarto katalog rodzajów broni, do których będą stosowane jego przepisy. W art. 3 i 4 państwa strony zobowiązują się do utrzymania krajowych systemów kontroli wywozu amunicji właściwej dla rodzajów broni wskazanych w art. 2 oraz części i komponentów, które umożliwiają montaż takiej broni. Do najważniejszych postanowień traktatu należą, ustanowione w art. 6, zakazy transferu broni, gdyby naruszał on zobowiązania wynikające ze środków podjętych przez Radę Bezpieczeństwa ONZ lub zobowiązania wynikające z umów międzynarodowych podpisanych przez dane państwo. Dotyczyłoby to broni, o której państwo eksportujące ma wiedzę, że będzie wykorzystywana do popełnienia zbrodni ludobójstwa lub innej zbrodni przeciwko ludzkości lub zbrodni wojennej. Traktat przewiduje też obowiązek podjęcia przez każde państwo stronę, uczestniczące w transferze broni konwencjonalnej, środków zapobiegających przekierowaniu tej broni na inne rynki.

Traktat zwiększa przejrzystość handlu bronią poprzez wprowadzenie wymogu prowadzenia i przekazywania sekretariatowi ONZ i innym państwom stronom informacji o dokonanych transferach broni.

W wyniku głosowania senatorowie 83 głosami, przy 1 przeciw, poparli wniosek Komisji Spraw Zagranicznych, Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Obrony Narodowej o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Teraz prezydent RP może ratyfikować traktat.

Izba zdecydowała o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego

Senat jednomyślnie, 85 głosami, zdecydował o wniesieniu do Sejmu projektu nowelizacji kodeksu postępowania karnego. W dalszych pracach nad nim Izbę reprezentować będzie senator Piotr Zientarski.

Projekt ustawy dostosowuje system prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 26 listopada 2013 r. (sygn. akt SK 33/12), umożliwiając zaskarżanie postanowień w sprawie wszystkich kosztów procesu, które zostały zasądzone po raz pierwszy przez sąd odwoławczy. Inicjatorką zmian była Komisja Ustawodawcza.

Sprawozdanie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z działalności w 2013 r. wraz z informacją o podstawowych problemach radiofonii i telewizji w 2013 r. – przyjęte przez Senat

Sprawozdanie i informację przedstawił przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji Jan Dworak. W 2014 r., oprócz sprawozdania i informacji, KRRT przygotowała strategię regulacyjną na lata 2014–2016.

Przewodniczący Jan Dworak poinformował, że w 2013 r. z tytułu opłat koncesyjnych do budżetu państwa przez KRRT zostały odprowadzone wpływy w wysokości 42,7 mln zł (prawie 80% więcej niż zakładano w ustawie budżetowej). Z kolei wydatki KRRT wyniosły 20,5 mln zł. Wpływy abonamentowe za 2013 r. to 630,2 mln zł, z czego KRRT przekazała na publiczne media 650 mln zł. Telewizja Polska otrzymała 281 mln zł, Polskie Radio – prawie 194 mln zł, a 19 spółek rozgłośni regionalnych – 174 mln zł. „Pozwala to na w miarę przyzwoite funkcjonowanie Polskiego Radia i rozgłośni regionalnych, ale są dalece niewystarczające dla telewizji publicznej” – ocenił przewodniczący KRRiT. Dodał, że telewizja publiczna od dawna ma niewłaściwą strukturę przychodów i zbyt niski poziom finansowania. Jak do tej pory, nie udało się przygotować i skierować do prac parlamentarnych projektu ustawy zmieniającego system finansowania mediów publicznych. W ocenie KRRT to priorytetowe zadanie w odniesieniu do funkcjonowania rynku mediów w Polsce.

Wspólnie z Pocztą Polską rada na bieżąco analizuje wpływy z opłat abonamentowych. Na ich podstawie podjęła decyzję o podwyższeniu wpływów abonamentowych dla mediów publicznych o 100 mln zł, w tym dla telewizji publicznej o 90 mln zł. Większość środków otrzymywanych to pieniądze z kar.

Przewodniczący Jan Dworak mówił m.in. o pierwszym etapie cyfryzacji sygnału naziemnego telewizji, konkursach na nowe programy w ofercie telewizji naziemnej (4 nowe programy: TVP ABC, Fokus TV, Stopklatka i Telewizja Trwam), kształcie programowym multipleksu ósmego, udzielonych koncesjach radiowych (nowe lokalne rozgłośnie radiowe, m.in. w Żyrardowie, Stargardzie Szczecińskim, Sanoku i Bogatyni; 2 programy satelitarne: Polskie Radio Rytm i Polskie Radio 24), monitoringu nadawców w zakresie ochrony małoletnich (wspólnie z ministrem administracji i cyfryzacji KRRT określi w rozporządzeniu podstawowe warunki, jakie muszą spełniać zabezpieczenia techniczne lub inne środki mające na celu ochronę małoletnich).

Przewodniczący KRRT odniósł się również do informacji prasowych, w których sugerowano, że Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji bezzasadnie wnosi o 61 dodatkowych etatów na 2015 r. Wyjaśnił, że przyznanie 50 etatów na 2 lata jest niezbędne, aby jak najszybciej rozpatrzyć wnioski o umorzenie lub rozłożenie na raty zaległości w opłatach abonamentowych. Oprócz nowych na rozpatrzenie czeka 10 tys. wniosków z lat 2009–2013.

Komisja Kultury i Środków Przekazu wniosła o przyjęcie sprawozdania KRRT. W trakcie dyskusji senatorowie: Dorota Czudowska, Stanisław Gogacz, Jan Maria Jackowski, Waldemar Kraska, Michał Seweryński, Wojciech Skurkiewicz i Kazimierz Wiatr złożyli wniosek o jego odrzucenie. W wyniku głosowania Izba odrzuciła go 56 głosami, przy 28 przeciw, i przyjęła sprawozdanie (55 głosów za, 28 – przeciw). Sprawozdanie KRRT zostało przyjęte także przez Sejm 11 lipca 2014 r.

Informacja na temat działalności Krajowej Rady Sądownictwa w 2013 r.

Informację przedstawił przewodniczący Krajowej Rady Sądownictwa Roman Hauser. Przypomniał, że KRS w 2013 r. odbyła 14 posiedzeń plenarnych, trwających łącznie 54 dni. Większość czasu pracy Krajowej Rady Sądownictwa zajmuje opiniowanie kandydatów na stanowiska sędziowskie. W 2013 r. zgłosiło się 4804 kandydatów na wolne stanowiska sędziowskie. Krajowa Rada Sądownictwa przedstawiła prezydentowi RP tylko 367 spośród nich do powołania na stanowiska sędziowskie.

W sądach rejonowych, wojewódzkich i apelacyjnych, nieobsadzonych jest blisko 800 stanowisk sędziowskich, procedura obsadzania wakujących stanowisk trwa bowiem długo. Przewodniczący Roman Hauser wyraził nadzieję, że niedawno uchwalony nowy tryb powoływania na stanowiska sędziowskie nie tylko w znaczący sposób przyspieszy ten proces, ale także pozwoli KRS lepiej przyglądać się kandydatom.

Jak powiedział przewodniczący, ważnym zadaniem KRS jest opiniowanie projektów aktów prawnych, dotyczących konstytucyjnych zadań Krajowej Rady Sądownictwa, a więc strzeżenia niezawisłości sędziów i niezależności sądów. W ubiegłym roku KRS zaopiniowała 187 projektów ustaw i aktów wykonawczych. Poinformował, że trudnością w pracy Krajowej Rady Sądownictwa jest dotrzymywanie krótkich terminów opiniowania projektów aktów prawnych.

Ważną funkcję KRS stanowi dbałość o funkcjonowanie postępowań dyscyplinarnych i sprawowanie nad nimi pieczy. Krajowa Rada Sądownictwa uprawniona jest w szczególności do zaskarżania orzeczeń dyscyplinarnych. W 2013 r. wypowiadała się w takich sprawach 103 razy. „Moje stanowisko jest takie, że to jest o 103 przypadki za dużo. Nie powinno w ogóle być postępowań dyscyplinarnych dotyczących sędziów, to powinny być zdarzenia o charakterze zupełnie wyjątkowym” – zaznaczył przewodniczący. Krajowa Rada Sądownictwa najczęściej zaskarża orzeczenia dyscyplinarne sądów dyscyplinarnych działających w apelacjach do Sądu Najwyższego, żądając wyższego wymiaru kar. KRS także za pomocą tych postępowań dyscyplinarnych stara się wpływać na sędziów, aby w sposób rzetelny i odpowiedzialny wykonywali swoje obowiązki.

Podsumowując, przewodniczący Roman Hauser ocenił, że miniony rok był dla Krajowej Rady Sądownictwa „rokiem wytężonej pracy i rzetelnego wykonywania konstytucyjnych obowiązków”. Poprosił także Izbę o wsparcie w trakcie prac nad ustawą budżetową. KRS to obecnie jedyny organ konstytucyjny niedysponujący własną siedzibą, ale wynajmujący pomieszczenia, co kosztuje budżet państwa znaczącą sumę. Zakup własnego obiektu pozwoliłby zmniejszyć wydatki na funkcjonowanie Krajowej Rady Sądownictwa.

Sprawozdanie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji z rozpatrzonych w 2013 r. petycji

Prezentując sprawozdanie, przewodniczący Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji senator Michał Seweryński poinformował, że w 2013 r. komisja rozpatrywała 18 petycji skierowanych przez marszałka Senatu. Za pośrednictwem Działu Petycji i Korespondencji Biura Komunikacji Społecznej Kancelarii Senatu wpłynęło do niej łącznie 1527 pism od obywateli. Senator podkreślił, że liczba pism, które wpływają za pośrednictwem jednostek Senatu do komisji, rośnie z roku na rok. W stosunku do roku 2012 w 2013 r. ten wzrost był czterokrotny.

Po opracowaniu tych 18 petycji w 2013 r. komisja przygotowała 1 projekt ustawy i 1 projekt uchwały okolicznościowej. Ponadto kontynuuje prace nad 6 petycjami, a w wypadku 6 innych po ich rozpatrzeniu zakończyła już swoje prace, decydując o niepodejmowaniu dalszych działań. W odniesieniu do 4 kolejnych petycji komisja zakończyła postępowanie własne, ale skierowała je do ministerstw i innych organów z rekomendacją, by uwzględnić treści tych petycji w dalszych pracach, a zwłaszcza legislacyjnych.

Spośród tych, którymi komisja zajmowała się w roku 2013, 4 petycje dotyczyły emerytur i rent, w tym podwyższenia najniższych emerytur i rent, przyznania emerytom i rencistom uprawnień do bezpłatnego zaopatrzenia w leki, przyznania emerytom prawa do dodatku w wysokości 50% emerytury zmarłego współmałżonka, zmiany zasady przeprowadzania waloryzacji emerytur i rent wojskowych z cenowej na uposażeniową. Cztery inne petycje odnosiły się do spraw kombatanckich i osób represjonowanych, w tym uchwalenia ustawy o statusie weterana opozycji antykomunistycznej i korpusie weterana opozycji antykomunistycznej wobec dyktatury PRL w latach 1971–1989 oraz rozszerzenia w ustawie kombatanckiej zakresu podmiotowego ofiar represji o osoby, które podlegały represjom politycznym w latach 1971–1989. Prawa własności dotyczyły 2 petycje, w tym ustanowienia podstawy prawnej i zasady zwrotu nieruchomości rolnych i lasów przejętych na własność Skarbu Państwa na podstawie dekretu PKWN oraz ujednolicenia przepisów o ustanawianiu odrębnej własności lokali wybudowanych z kredytu udzielonego przez Bank Gospodarstwa Krajowego. Dwie petycje dotyczyły sytuacji osób niepełnosprawnych i opiekunów, w tym uregulowania statusu asystenta osoby niepełnosprawnej oraz przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych z tytułu ustania osobistej opieki nad niepełnosprawnym. Przedmiotem 2 petycji było prawo pracy, w tym ustanowienie niedzieli jako świątecznego dnia wolnego od pracy z jednoczesnym zakazem handlu w tym dniu oraz włączenie nauczycieli praktycznej nauki zawodu zatrudnionych w centrach kształcenia praktycznego do kręgu uprawnionych do otrzymywania świadczeń kompensacyjnych na mocy ustawy o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych. Pojedyncze petycje odnosiły się do: prawa budowlanego; prawa farmaceutycznego; kosztów sądowych w sprawach cywilnych. Jedna petycja zbiorowa zawierała postulat uchwałodawczy, chodziło o upamiętnienie 600. rocznicy zawarcia Unii Horodelskiej.

Informacja ministra zdrowia o polityce lekowej państwa ze szczególnym uwzględnieniem skutków, które przyniosła nowelizacja ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych

Informację przedstawił wiceminister zdrowia Igor Radziewicz-Winnicki. W jego ocenie tzw. ustawa refundacyjna, obowiązująca od 1 stycznia 2012 r., to jedna z najskuteczniejszych i najlepszych reform systemu opieki zdrowotnej, jakie przeprowadzono w powojennej Polsce. Jest tak przede wszystkim dzięki temu, że udało się poprawić dostępność nowoczesnych technologii lekowych, zracjonalizować wydatki na refundację, wprowadzić przejrzyste zasady kontrolowania kosztów refundacji. Bardzo istotnym elementem i sukcesem ustawy refundacyjnej było ułatwienie dostępu do terapii wysokokosztowych, a także obniżenie wydatków budżetów domowych na leki. Negatywnym efektem ustawy jest nasilenie zjawiska importu równoległego, a ten z kolei stanowi przyczynę częstych, powtarzających się czasowych niedoborów określonych leków w polskich aptekach. To jeden z elementów, które należy poprawić w przyszłej nowelizacji ustawy refundacyjnej. Wiceminister wskazał też na inne niepokojące zjawiska, np. wzrost preskrypcji leków ze 100-procentową odpłatnością. Liczba recept wypisywanych przez lekarzy na takie leki wzrosła z 6 do 10–12%.

Oświadczenia:

Po wyczerpaniu porządku 61. posiedzenia oświadczenia wygłosili lub złożyli senatorowie: Anna Aksamit, Tadeusz Arłukowicz, Grzegorz Bierecki, Stanisław Gogacz, Stanisław Gorczyca, Andrzej Grzyb, Helena Hatka, Jan Maria Jackowski z grupą senatorów, Kazimierz Kleina, Maciej Klima, Ryszard Knosala, Andrzej Kobiak, Stanisław Kogut, Maria Koc, Marek Martynowski, Zbigniew Meres, Andżelika Możdżanowska, Rafał Muchacki, Ireneusz Niewiarowski, Jarosław Obremski, Andrzej Owczarek, Andrzej Pająk, Maria Pańczyk-Pozdziej, Bohdan Paszkowski, Andrzej Person, Marian Poślednik, Bogusław Śmigielski, Grzegorz Wojciechowski z grupą senatorów.