Posiedzenia Senatu

Senat na 67. posiedzeniu rozpatrzył 14 ustaw, do 8 wprowadził poprawki. Wyraził także zgodę na odwołanie Wojciecha Wiewiórowskiego z funkcji generalnego inspektora ochrony danych osobowych w związku z powołaniem go na zastępcę europejskiego inspektora ochrony danych. W tajnym głosowaniu za odwołaniem głosowało 69 senatorów, 2 było przeciw, a 8 wstrzymało się od głosu.

Senatorowie rozpoczęli obrady od uczczenia minutą ciszy pamięci ofiar protestów robotniczych w grudniu 1970 r. i ofiar pacyfikacji śląskich kopalń po wprowadzeniu stanu wojennego w grudniu 1981 r.

Ustawa o Karcie Dużej Rodziny – przyjęta bez poprawek

Ustawa, uchwalona na 81. posiedzeniu Sejmu, 5 grudnia 2014 r., na podstawie projektu rządu, określa zasady przyznawania członkom rodzin wielodzietnych Karty Dużej Rodziny oraz uprawnienia wynikające z jej posiadania, precyzuje też sposób realizacji i finansowania zadań wynikających z tych przepisów. Obecne uprawnienia dla takich rodzin uregulowane są w rządowym programie dla rodzin wielodzietnych. Z uzasadnienia projektu wynika, że przeniesienie tych rozwiązań do ustawy zagwarantuje ich stabilność i spójność oraz zwiększy przejrzystość przepisów.

W świetle ustawy karta jest dokumentem identyfikującym członka rodziny wielodzietnej i poświadczającym prawo do korzystania z uprawnień przyznawanych tego typu rodzinom. Prawo do posiadania karty przysługuje członkowi rodziny wielodzietnej, czyli takiej, w której rodzice, rodzic lub małżonek rodzica mają na utrzymaniu co najmniej troje dzieci w wieku do ukończenia 18. roku życia, w wieku do ukończenia 25. roku życia, gdy dziecko uczy się w szkole lub w szkole wyższej, a bez ograniczeń wiekowych w wypadku dzieci legitymujących się orzeczeniem o umiarkowanym albo znacznym stopniu niepełnosprawności. Karta będzie wydawana bezpłatnie na wniosek członka rodziny wielodzietnej przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta właściwego ze względu na miejsce zamieszkania członka rodziny wielodzietnej. W razie zgubienia, kradzieży lub utracenia karty w inny sposób wójt, burmistrz lub prezydent miasta na wniosek członka rodziny wielodzietnej będzie wydawał duplikat. Wydanie duplikatu karty podlega opłacie w wysokości 9,21 zł. Ustawa przewiduje, że w uzasadnionych okolicznościach, w szczególności dotyczących sytuacji materialnej lub zdrowotnej rodziny wielodzietnej, na umotywowany wniosek, członek rodziny wielodzietnej może zostać zwolniony z obowiązku ponoszenia tej opłaty. W myśl ustawy rodzicom karta będzie wydawana na czas nieokreślony, a dzieciom – do ukończenia 18. roku życia, jeśli zaś kontynuują naukę, to na czas nauki, nie dłużej jednak niż do 25. roku życia. W wypadku dzieci niepełnosprawnych w wieku powyżej 18 lat karta będzie wydawana na okres ważności orzeczenia o niepełnosprawności.

Przyznając kartę, wójt, burmistrz lub prezydent miasta poinformuje członka rodziny wielodzietnej o uprawnieniach poprzez wskazanie strony internetowej urzędu obsługującego ministra właściwego ds. rodziny, na której jest zamieszczony wykaz uprawnień przysługujących członkom rodzin wielodzietnych posiadającym kartę. Ponadto poinformuje o obowiązku niezwłocznego powiadomienia w razie zmian mających wpływ na prawo do posiadania karty, zmian danych zawartych w karcie lub miejsca zamieszkania. Uprawnienia przysługujące członkom rodziny wielodzietnej na podstawie karty mogą być przyznawane przez instytucje podległe właściwym ministrom oraz, na podstawie umowy zawartej z ministrem właściwym ds. rodziny, przez inne podmioty. Przepisy ustawy umożliwiają wojewodom zawieranie tego rodzaju umów na podstawie porozumienia zawartego z ministrem właściwym ds. rodziny. Ponadto minister właściwy ds. rodziny będzie mógł zlecić, w drodze konkursu ofert, zawieranie tego rodzaju umów organizacjom pozarządowym spełniającym wymogi określone w ustawie. Każdy podmiot, który przyzna członkom rodzin wielodzietnych uprawnienia, będzie miał prawo posługiwać się, w szczególności w materiałach reklamowych i informacyjnych, znakiem „Tu honorujemy Kartę Dużej Rodziny”.

Ustawa wprowadza także zmiany mające na celu przyznanie określonych uprawnień członkom rodzin wielodzietnych w ustawach: o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwolnienie od podatku dochodowego opłaty za wydanie duplikatu karty), o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (uprawnienia rodziców i małżonków rodziców do 37-procentowej ulgi przy przejazdach środkami publicznego transportu zbiorowego kolejowego w pociągach osobowych, pośpiesznych i ekspresowych na podstawie biletów jednorazowych, ulgi w wysokości 49% przy przejazdach środkami publicznego transportu zbiorowego kolejowego w pociągach osobowych i pośpiesznych na podstawie imiennych biletów miesięcznych), o ochronie przyrody (zwolnienie z opłaty skarbowej opłaty za wstęp do parku narodowego lub na niektóre jego obszary), o dokumentach paszportowych (ulgi w opłacie paszportowej: 75% w wypadku dzieci, 50% w wypadku rodziców i małżonków rodziców), o opłacie skarbowej (zwolnienie z opłaty skarbowej za wydanie skróconych odpisów dokumentów stwierdzających tożsamość oraz wydawanych w sprawach karty, a także innych zaświadczeń wydawanych również w sprawach karty).

Realizacja przepisów ustawy przez gminę jest zadaniem zleconym z zakresu administracji rządowej. Określono maksymalny limit (ponad 585 mln zł) wydatków z budżetu państwa na lata 2015–2024 na realizację ustawy przez gminy, wojewodów, ministra właściwego ds. rodziny i ministra właściwego ds. transportu. Ustawa ma wejść w życie 1 stycznia 2015 r., z wyjątkiem przepisów dotyczących nowelizacji ustawy z 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej, które zaczną obowiązywać 2 stycznia 2015 r.

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej postulowały przyjęcie ustawy bez poprawek. Izba jednomyślnie, 80 głosami, poparła to stanowisko.

Ustawa trafi teraz do podpisu prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy o składkach na ubezpieczenie zdrowotne rolników za lata 2012–2014 – przyjęta bez poprawek

Nowelizacja została uchwalona na 81. posiedzeniu Sejmu, 5 grudnia 2014 r., na podstawie projektu rządowego. Trybunał Konstytucyjny w swoim wyroku z 26 października 2010 r. (sygn. akt K 58/07) orzekł niezgodność w zakresie, w jakim przepis ustawy określa zobowiązanie budżetu państwa do finansowania składek na ubezpieczenie zdrowotne wszystkich wskazanych w nim rolników i ich domowników, podlegających ubezpieczeniu społecznemu rolników z mocy ustawy, prowadzących działalność rolniczą, bez względu na wysokość osiąganych przez nich przychodów. W uzasadnieniu wyroku TK uznał, że sytuacja ekonomiczna rolników jest zróżnicowana, a możliwości opłacania składek, objętych dziś jednolitym finansowaniem ich ubezpieczenia zdrowotnego przez budżet państwa, w rzeczywistości są zasadniczo różne.

W ustawie z 13 stycznia 2012 r. o składkach na ubezpieczenie zdrowotne rolników za 2012 r. przyjęto rozwiązanie, polegające na ustaleniu miesięcznej składki na ubezpieczenie zdrowotne rolników i członków ich rodzin w kwocie 1 zł za każdą osobę za każdy hektar przeliczeniowy użytków rolnych i jednocześnie zwolniono ze składki gospodarstwa rolne o powierzchni poniżej 6 ha. Składkę za rolników prowadzących takie gospodarstwa i członków ich rodzin miała opłacać Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. Odrębnie potraktowano członków rodzin rolników prowadzących działalność wyłącznie w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej. Ich składkę wyliczano od podstawy równej 33,4% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym RP „Monitor Polski”.

Pierwotnie ta regulacja miała obowiązywać do końca 2012 r. Nowelizacje z 7 grudnia 2012 r. i z 22 listopada 2013 r. przedłużyły jej obowiązywanie do końca 2014 r. Obecna nowelizacja ma na celu przedłużenie obowiązywania ustawy o składkach na ubezpieczenie zdrowotne rolników na kolejne 2 lata, czyli do 31 grudnia 2016 r.

W wyniku głosowania Izba jednomyślnie, głosami 83 senatorów, poparła stanowisko Komisji Zdrowia oraz Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi i przyjęła ustawę bez poprawek.

Teraz ustawa zostanie skierowana do podpisu prezydenta.

Poprawka Senatu do ustawy o zmianie ustawy o systemie powiadamiania ratunkowego

Nowelizacja, uchwalona na 81. posiedzeniu Sejmu, 5 grudnia 2014 r., z inicjatywy poselskiej, zwalnia dostawców publicznie dostępnych usług telefonicznych z obowiązku kierowania krótkich wiadomości tekstowych, SMS, do numerów innych niż nr 112. Dotychczasowa ustawa nakładała na tych dostawców obowiązek zapewnienia swoim użytkownikom końcowym, a także korzystającym z aparatów publicznych bezpłatnych połączeń z numerami alarmowymi 112, 997, 998 i 999 oraz kierowania do tych numerów zarówno połączeń telefonicznych głosowych, jak i SMS, a następnie przekazywania informacji do właściwego terytorialnie centrum powiadamiania ratunkowego. Wnioskodawcy, uzasadniając potrzebę zmiany, zwracali uwagę na to, że połączenia telefoniczne do numerów alarmowych to w przeważającej mierze połączenia głosowe, a organizacja systemu przesyłania SMS do numerów alarmowych 997, 998 i 999 wiąże się z istotnymi trudnościami technicznymi. Za racjonalne rozwiązanie uznano zatem nałożenie na operatorów telefonicznych obowiązku kierowania wiadomości tekstowych o charakterze alarmowym bezpośrednio do centralnego punktu systemu powiadamiania ratunkowego, a więc tylko pod nr 112.

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej zaproponowała modyfikację nałożonego na dostawców publicznie dostępnych usług telefonicznych obowiązku kierowania SMS do numeru alarmowego 112 w ten sposób, aby wiadomości przesyłane były do właściwych terytorialnie centrów powiadamiania ratunkowego. Senat jednomyślnie, 84 głosami, poparł ustawę z tą poprawką.

Teraz rozpatrzy ją Sejm.

Ustawa o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych – przyjęta bez poprawek

Sejm uchwalił nowelizację na 81. posiedzeniu, 5 grudnia 2014 r., z przedłożenia rządu. Zgodnie z nowymi przepisami orzeczenia w sprawach cywilnych i handlowych, ugody sądowe i dokumenty urzędowe wydane przez sądy innych państw członkowskich Unii Europejskiej będą mogły być egzekwowane w Polsce bez konieczności uzyskania klauzuli wykonalności. Takie same zasady mają dotyczyć polskich orzeczeń i ugód sądowych oraz dokumentów urzędowych w sprawach cywilnych i handlowych, które będą wykonywane w innych państwach UE.

Nowelizacja uzupełnia i dostosowuje prawo polskie do przyjętych przez Parlament Europejski oraz Radę rozporządzeń: 1215/2012 w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych oraz 606/2013 w sprawie wzajemnego uznawania środków ochrony w sprawach cywilnych. Ma ułatwić wierzycielom egzekwowanie unijnych orzeczeń i ugód sądowych oraz dokumentów urzędowych w sprawach cywilnych i handlowych. Powinno to skrócić czas ściągania długów, zmniejszyć koszty obsługi tego procesu, a także ułatwić uznawanie i wykonywanie, orzeczonych za granicą w sprawach cywilnych, tzw. środków ochrony, np. zakazów zbliżania się do poszkodowanego i przebywania w miejscu jego zamieszkania. Niezbędną ochronę interesów dłużnika powinna zapewnić procedura odmowy uznania i wykonania orzeczenia, uruchamiana na jego wniosek.

Komisja Ustawodawcza oraz Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji opowiedziały się za przyjęciem ustawy bez poprawek. Takie samo stanowisko zajął jednomyślnie Senat (84 głosy za).

Nowelizacja zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy – Prawo farmaceutyczne oraz niektórych innych ustaw

Nowelizacja, uchwalona na 81. posiedzeniu Sejmu, 5 grudnia 2014 r., na podstawie projektu rządu, wykonuje dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/62/UE, zmieniającą dyrektywę 2001/83/WE w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi w zakresie zapobiegania wprowadzaniu sfałszowanych produktów leczniczych do legalnej dystrybucji. Nowelizacja wdraża też częściowo dyrektywę 2001/83/WE. Zmiany mają uszczelnić nadzór nad wytwarzaniem produktów leczniczych i obrotem nimi oraz zmniejszyć zagrożenia dla zdrowia, które mogą powstać na skutek przenikania do obrotu sfałszowanych produktów leczniczych.

Ustawa wprowadza m.in. definicję „sfałszowanego produktu leczniczego”. Ujednolica także przepisy dotyczące zezwoleń na wytwarzanie i import produktów leczniczych poprzez wprowadzenie wspólnych regulacji dla obu rodzajów zezwoleń i rezygnację z określenia odrębnego wzoru na import. Przewiduje także, że importerzy i dystrybutorzy substancji czynnych będą podlegać inspekcjom sprawdzającym, czy spełniają wymagania dobrej praktyki wytwarzania i dobrej praktyki dystrybucyjnej substancji czynnych. Na importerów substancji czynnych nałożono obowiązek sprowadzania wyłącznie tych, do których dołączono pisemne potwierdzenie od właściwego organu kraju spoza UE, m.in. że zasady dobrej praktyki wytwarzania stosowane przez wytwórcę substancji czynnej przeznaczonej na eksport są zgodne z prawem unijnym.

W nowelizacji wprowadzono również pojęcie „certyfikatu dobrej praktyki dystrybucyjnej”, który będzie wydawany na podstawie inspekcji przeprowadzanych na wniosek i koszt przedsiębiorcy prowadzącego hurtownię farmaceutyczną. Nowelizacja przewiduje też m.in., że pacjent będzie mógł zwrócić sfałszowany produkt leczniczy do apteki.

W wyniku głosowania Izba poparła 2 poprawki, które w trakcie debaty zaproponował senator Rafał Muchacki. Pierwsza zmiana wprowadzała niezbędne uściślenie, że hurtownie farmaceutyczne produktów weterynaryjnych mogą prowadzić obrót produktami mającymi zastosowanie w medycynie weterynaryjnej, nie zaś wszystkimi wyrobami medycznymi. Druga uzupełniła przepis dotyczący wejścia w życie ustawy o pominięte odesłanie. Komisja Zdrowia wnosiła o przyjęcie ustawy bez poprawek, ale Senat odrzucił ten wniosek (3 głosy za, 84 – przeciw). Za wprowadzeniem poprawek do nowelizacji głosowało jednomyślnie 86 senatorów.

Teraz senackie zmiany rozpatrzą posłowie.

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw

Cele ustawy, którą Sejm uchwalił na 80. posiedzeniu, 28 listopada 2014 r., z przedłożenia rządu, to wprowadzenie zmian w zakresie informatyzacji postępowania wieczystoksięgowego, w postępowaniu odrębnym z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, doprecyzowanie zakresu uprawnień referendarzy sądowych w postępowaniu rejestrowym, dostosowanie terminologii kodeksu postępowania cywilnego oraz innych ustaw objętych nowelizacją do ustawy z 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne. Ustawa umożliwi dalszą informatyzację postępowania wieczystoksięgowego. W formie elektronicznej mają je obowiązkowo wszczynać notariusze, komornicy i naczelnicy urzędów skarbowych. Drogą elektroniczną będą składane zarówno wnioski o założenie ksiąg wieczystych, jak i o wpis do nich. Nowelizacja przewiduje obligatoryjne zakładanie kont użytkowników dla wszystkich podmiotów, które będą miały obowiązek składania wniosków za pośrednictwem systemu teleinformatycznego. Notariusz, komornik sądowy i naczelnik urzędu skarbowego będą autoryzowali składane przez siebie pisma procesowe w formie elektronicznej bezpiecznym podpisem elektronicznym, weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu.

Nowelizacja przewiduje doręczanie korespondencji uczestnikom elektronicznego postępowania wieczystoksięgowego za pośrednictwem operatora pocztowego, osoby zatrudnionej w sądzie, komornika lub sądowej służby doręczeniowej. Na wniosek uczestnika postępowania, zawarty w akcie notarialnym, zawiadomienie o wpisie będzie doręczane za pośrednictwem systemu teleinformatycznego na konto wskazane w tym systemie. W wypadku wskazania danych na koncie uniemożliwiających skuteczne doręczenie w tym trybie zawiadomienie będzie doręczane drogą tradycyjną. Ustawa przewiduje również możliwość zrzeczenia się zawiadomienia o wpisie w akcie notarialnym.

Wejście w życie nowych przepisów przyspieszy postępowanie wieczystoksięgowe. Zwiększy również ochronę interesów nabywców nieruchomości dzięki niezwłocznemu umieszczaniu w systemie informacji o kupnie, utrudni w ten sposób m.in. oszustwa wielokrotnej sprzedaży tej samej nieruchomości różnym nabywcom. Pracodawcy niebędący osobami prawnymi lub przedsiębiorcami oraz organa rentowe, m.in. zakład emerytalno-rentowy MSW i prezes KRUS, na podstawie ustawy zyskają prawo do udzielenia pełnomocnictwa procesowego także pracownikom niebędącym radcami prawnymi. Pełnomocnikami wojewódzkich zespołów ds. orzekania o niepełnosprawności będą mogli zostać ich członkowie.

W wyniku głosowań Senat poparł 3 poprawki, postulowane przez Komisję Ustawodawczą oraz Komisję Praw Człowieka, Praworządności i Petycji. Senatorowie skreślili zbędne odesłanie. Wprowadzili zasadę, zgodnie z którą zmiana lub wykonywanie przez wojewódzki zespół ds. orzekania o niepełnosprawności zaskarżonego orzeczenia nie ma wpływu na bieg postępowania sądowego, chyba że przedmiotowe orzeczenie zostało zmienione w sposób uwzględniający w całości lub w części żądanie strony. Uzupełnili też – o informacje dotyczące wygaśnięcia stosunku pracy – zakres gromadzonych danych dotyczących: naczelników urzędów skarbowych, osób pełniących obowiązki naczelnika urzędu skarbowego oraz zastępców naczelników urzędów skarbowych, które mają służyć do weryfikacji ich uprawnień zawodowych dla potrzeb elektronicznego postępowania wieczystoksięgowego. Ustawę z tymi poprawkami poparło 61 senatorów, a 27 było przeciw.

Do zmian wprowadzonych przez Senat ustosunkuje się teraz Sejm.

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o Służbie Celnej, ustawy o urzędach i izbach skarbowych oraz niektórych innych ustaw

Zgodnie z założeniami nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 80. posiedzeniu, 28 listopada 2014 r., z przedłożenia rządu, służy likwidacji niektórych barier w prowadzeniu działalności gospodarczej, m.in. dzięki wprowadzeniu tzw. jednego okienka rozliczeniowego dla prowadzących ją przedsiębiorców. Stanie się to możliwe dzięki centralizacji zadań związanych z poborem ceł i podatków, uprawnień dyrektorów izb celnych jako wierzyciela oraz centralizacji rozliczeń finansowo-księgowych. Oznacza to, że dyrektor tylko jednej z 16 izb celnych będzie rozliczał np. należności celne.

Ustawa przewiduje uproszczenie przepisów regulujących kwestie dotyczące audytu oraz wprowadzenie instytucji monitorowania posiadaczy zezwoleń wydanych w postępowaniu audytowym. Po stwierdzeniu w efekcie monitoringu okoliczności negatywnie wpływających na perspektywę spełniania warunków zezwolenia organ monitorujący może wydać zalecenia mające na celu ich eliminację. Dzięki temu nastąpi skoncentrowanie i uproszczenie kontroli granicznej niektórych towarów, do tej pory wykonywanej przez różne służby kontrolne w różnym zakresie.

Ustawa wprowadza istotne zmiany dotyczące ustalania wysokości uposażeń funkcjonariuszy celnych należnych w okresie zwolnienia chorobowego, dostosowuje je do przepisów obowiązujących pracowników oraz funkcjonariuszy innych formacji mundurowych. W okresie zwolnienia lekarskiego otrzymają oni uposażenie chorobowe w wysokości 80% uposażenia zasadniczego wraz z dodatkiem za wieloletnią służbę, dodatkiem za stopień służbowy i dodatkiem funkcyjnym. Ustawa określa też wyjątkowe sytuacje, w których funkcjonariuszowi przysługiwać będzie 100% uposażenia chorobowego.

Dzięki nowelizacji zostaną również wzmocnione działania antykorupcyjne i zapobiegające zjawisku nepotyzmu w Służbie Celnej. Wprowadzone zostaną ograniczenia prawa do korzystania przez funkcjonariuszy granicznych oddziałów celnych i pełniących służbę w komórkach zwalczania przestępczości z prywatnych środków łączności. Funkcjonariusze celni pełniący służbę i kandydujący do niej na szczególnie wrażliwych stanowiskach będą objęci obowiązkiem poddania się badaniom psychofizjologicznym. Dla większej przejrzystości w zakresie zatrudniania członków rodzin i przestrzegania zakazu ustawa poszerza krąg osób objętych zakazem pełnienia służby w urzędzie, jeżeli powstałby między nimi stosunek podległości służbowej, wprowadza też obowiązek przekazywania danych rodzinnych objętych takim zakazem.

Ważne zmiany to przenoszenie kierowników jednostek organizacyjnych do innych jednostek bez konieczności organizowania postępowania kwalifikacyjnego, doprecyzowanie sprawy delegowania funkcjonariuszy do pełnienia służby w instytucjach Unii Europejskiej. Ustawa przewiduje przekształcenie izby i podległych urzędów skarbowych w jedną jednostkę budżetową stanowiącą urząd w rozumieniu ustawy o służbie cywilnej. Zadania kierownika jednostki budżetowej wykonywać będzie dyrektor izby skarbowej, a pracodawcą osób zatrudnionych w urzędach i izbach skarbowych stanie się izba skarbowa. Wszyscy pracownicy urzędów skarbowych i izb skarbowych będą pracownikami izb skarbowych. Zmiany w ustawie stanowią, że naczelnik urzędu wykonuje zadania za pomocą kierowanego przez siebie urzędu, a dyrektor izby skarbowej – kierowanej przez siebie izby. Pracownicy realizujący zadania urzędów skarbowych i zadania naczelników urzędów skarbowych będą podlegać naczelnikom urzędów skarbowych, dyrektorzy izb skarbowych zaś nie mogą wydawać im poleceń służbowych w sprawach indywidualnych w zakresie realizowanych przez nich zadań.

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych wniosła o wprowadzenie 8 poprawek, z których 7 uzyskało akceptację Izby. Senator Marek Martynowski w trakcie debaty zaproponował 5 zmian, odrzuconych jednak przez Senat. Wprowadzono poprawki redakcyjne, doprecyzowujące i językowe, a także obowiązek udostępnienia Służbie Celnej przez organy Straży Granicznej informacji pozyskanych w toku kontroli granicznej. Senatorowie usunęli też jeden z dublujących się przepisów dotyczących pozycji prawnej funkcjonariusza, który nie stawił się do służby po zakończeniu okresu oddelegowania. Za przyjęciem nowelizacji w takim kształcie głosowało 59 senatorów, a 29 – przeciw.

Poprawki Senatu rozpatrzy teraz Sejm.

Ustawa o obligacjach – przyjęta z poprawkami

Ustawa, uchwalona z inicjatywy rządu na 80. posiedzeniu Sejmu, 28 listopada 2014 r., określa m.in. podmioty, które mogą emitować obligacje, a także zasady emisji, rodzaje obligacji, zmiany warunków emisji, zbywania, nabywania i wykupu obligacji,uprawnienia obligatariuszy oraz zasady organizacji i działania zgromadzenia obligatariuszy. Zastąpi ona ustawę o obligacjach z 1995 r.Nowe przepisy nie dotyczą obligacji Skarbu Państwa ani Narodowego Banku Polskiego.

Nowe rozwiązania mają wesprzeć rozwój rynku długoterminowych nieskarbowych papierów dłużnych, a także zwiększyć pewność i bezpieczeństwo obrotu nimi. Jak napisano w uzasadnieniu projektu, emisja obligacji komercyjnych ma pełnić funkcję dodatkowego, oprócz kredytów bankowych, źródła pozyskania kapitału dla przedsiębiorstw.

Ustawa stanowi podstawę prawną do ustanawiania i działania zgromadzenia obligatariuszy. Katalog obligacji jest większy niż w dotychczasowej ustawie. Nowością są obligacje wieczyste, czyli niepodlegające wykupowi, które uprawniają obligatariusza do otrzymywania odsetek w formie renty wieczystej, a także obligacje podporządkowane, z których zobowiązania w razie upadłości lub likwidacji emitenta podlegają zaspokojeniu w kolejności wskazanej w warunkach emisji. Rozszerzono też krąg podmiotów mogących emitować obligacje m.in. o osoby prawne utworzone wyłącznie w celu przeprowadzania emisji obligacji. Ustawa ma wejść w życie 1 lipca 2015 r.

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych wniosła o wprowadzenie do ustawy 16 poprawek, w większości doprecyzowujących, co Senat poparł jednomyślnie, 87 głosami. Jedna ze zmian wprowadza obowiązek składania w sądzie rejestrowym warunków emisji obligacji partycypacyjnych. Kolejna poprawka penalizuje nieprzekazanie właściwym podmiotom lub nieprzechowywanie przez wymagany okresdokumentów opublikowanych na stronie internetowej emitenta; będzie za to groziła kara grzywny, pozbawienia wolności lub ograniczenia wolności. Senatorowie doprecyzowali, że obowiązek ujawnienia w Krajowym Rejestrze Sądowym maksymalnej wysokości podwyższenia kapitału zakładowego dotyczy obligacji zamiennych. Określili też skutki zawieszenia działalności lub likwidacji banku reprezentanta dla umowy o reprezentację obligatariuszy. Ponadto rozszerzyli katalog należności, których kolejność zaspokojenia nie wpływa na uprawnienie obligatariusza, o należności zabezpieczane hipoteką morską lub przywilejem na statku morskim.

Teraz senackie poprawki rozpatrzy Sejm.

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o organizmach genetycznie zmodyfikowanych oraz niektórych innych ustaw

Celem ustawy, uchwalonej z inicjatywy rządu na 80. posiedzeniu Sejmu, 28 listopada 2014 r., jest dostosowanie polskich przepisów do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/41/WE z 6 maja 2009 r. w sprawie ograniczonego stosowania mikroorganizmów zmodyfikowanych genetycznie, regulującej zamknięte użycie mikroorganizmów genetycznie zmodyfikowanych, a także doprecyzowanie przepisów, które budziły wątpliwości interpretacyjne.

Ustawa reguluje przede wszystkim zamknięte użycie mikroorganizmów i organizmów genetycznie zmodyfikowanych, prowadzenie zakładów inżynierii genetycznej, a także zamierzone uwalnianie organizmów genetycznie zmodyfikowanych do środowiska i wprowadzanie do obrotu produktów genetycznie zmodyfikowanych.

Nowela wprowadza nowe pojęcia (m.in. mikroorganizmy, mikroorganizmy genetycznie modyfikowane – GMM, zamknięte użycie GMM i zakład inżynierii genetycznej) i doprecyzowuje obecnie obowiązujące definicje (np. zamknięte użycie GMO, czyli poddanie organizmu modyfikacji genetycznej, hodowla, magazynowanie, transport na terenie zakładu inżynierii genetycznej, niszczenie, wykorzystywanie zawsze z zastosowaniem zabezpieczeń mających na celu skuteczne ograniczenie kontaktu z ludźmi i środowiskiem oraz zapewnienie wysokiego poziomu ochrony; analogiczna definicja została wprowadzona w odniesieniu do GMM).

Nowe przepisy regulują także zasady przeprowadzania „oceny zagrożenia”. Będą one miały zastosowanie zarówno w wypadku zamkniętego użycia mikroorganizmów genetycznie zmodyfikowanych, jak i organizmów genetycznie zmodyfikowanych. Zgodnie z nowelą za sprawy związane z mikroorganizmami i organizmami genetycznie modyfikowanymi będzie odpowiadał minister środowiska. To on ma wydawać zgody i zezwolenia na prowadzenie zakładów inżynierii genetycznej, zamknięte użycie mikroorganizmów i organizmów genetycznie zmodyfikowanych, zamierzone uwolnienie organizmów genetycznie zmodyfikowanych do środowiska i wprowadzenie do obrotu produktów GMO.

Ustawa reguluje także kwestie udostępniania informacji dotyczących GMM lub GMO, wyłączania z udostępnienia i przekazywania tych informacji Komisji Europejskiej i właściwym organom innych państw członkowskich.

Zamieszczono również przepisy dotyczące informacji, jakie mają być przedmiotem wniosków o wydanie zezwolenia na prowadzenie zakładów inżynierii genetycznej – każde zamknięte użycie musi odbywać się w zakładzie inżynierii genetycznej, który posiada zezwolenie ministra środowiska. Określono zakres danych zawartych we wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie zakładu inżynierii genetycznej i tryb ich składania. Uregulowano zasady prowadzenia: rejestru zakładów inżynierii genetycznej, rejestru zamkniętego użycia mikroorganizmów genetycznie zmodyfikowanych oraz rejestru zamkniętego użycia organizmów genetycznie zmodyfikowanych. W ustawie określone zostały zasady podejmowania prac zamkniętego użycia mikroorganizmów genetycznie zmodyfikowanych. W zależności od stopnia zagrożenia dla zdrowia ludzi i dla środowiska wyróżnia się 4 kategorie zamkniętego użycia mikroorganizmów genetycznie zmodyfikowanych. Doprecyzowano także przepisy dotyczące opracowania planu postępowania na wypadek awarii, aby zapobiec wydostaniu się tych organizmów poza laboratorium.

Obecny na posiedzeniu Senatu wiceminister środowiska Piotr Otawski podkreślił, że ustawa dotyczy przede wszystkim tzw. zamkniętego użycia organizmów genetycznie zmodyfikowanych i dostosowuje polskie przepisy do prawa wspólnotowego. Nie wprowadza zaś istotnych zmian w zakresie zamierzonego uwalniania do środowiska i wprowadzenia do obrotu organizmów genetycznie zmodyfikowanych.

Komisje: Środowiska, Zdrowia oraz Nauki, Edukacji i Sportu zaproponowały 4 jednobrzmiące poprawki, Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi zaś nie poparła żadnego z wniosków przedstawionych na swoim posiedzeniu – o odrzucenie ustawy autorstwa senatora Zdzisława Pupy i 4 propozycji poprawek senatora Marka Konopki. W trakcie dyskusji wniosek o odrzucenie ustawy złożyli senatorowie: Jan Maria Jackowski, Bogdan Pęk, Zdzisław Pupa, Krzysztof Słoń i Grzegorz Wojciechowski, argumentując, że ustawa nie daje dostatecznego bezpieczeństwa i jednocześnie nie umożliwia rozwoju badań nad organizmami genetycznie zmodyfikowanymi. Propozycje poprawek przedstawili senatorowie Stanisław Gorczyca i Marek Konopka. W wyniku głosowania Izba 54 głosami, przy 33 przeciwnych, odrzuciła wniosek o odrzucenie ustawy i przyjęła ją z 6 poprawkami (58 głosów za, 29 – przeciw, 1 wstrzymujący się). Dwie z nich nakładają na osoby kierujące podmiotami lub upoważnione do dokonywania w ich imieniu działań odpowiedzialność za niewypełnienie obowiązków określonych w ustawie. Pozostałe zmiany mają charakter korygujący i redakcyjny.

Do senackich poprawek ustosunkują się teraz posłowie.

Ustawa o zmianie ustawy o zasadach finansowania nauki oraz niektórych innych ustaw – przyjęta z poprawkami

Nowela została uchwalona na 81. posiedzeniu Sejmu, 5 grudnia 2014 r., na podstawie projektów rządowego i komisyjnego. Oprócz zmian dotyczących ustawy o finansowaniu nauki zmienia także przepisy w kilku innych ustawach, m.in. o: Narodowym Centrum Nauki, Narodowym Centrum Badań i Rozwoju, Polskiej Akademii Nauk.

Celem zmian jest wzmocnienie udziału Polski w Europejskiej Przestrzeni Badawczej, ułatwienie finansowania infrastruktury służącej do badań oraz umożliwienie kierowania większych środków do najlepszych jednostek naukowych. Nowelizacja wprowadza definicję strategicznej infrastruktury badawczej, która będzie finansowana na podstawie Polskiej Mapy Drogowej Infrastruktury Badawczej (PMDIB). Znajdą się na niej najważniejsze, strategiczne dla polskiej nauki obiekty i urządzenia badawcze. Wykaz ten przygotuje minister nauki i szkolnictwa wyższego. Wnioski o zamieszczenie na mapie będą mogły składać jednostki i konsorcja naukowe, centra naukowo-przemysłowe oraz centra naukowe uczelni Polskiej Akademii Nauk. W zakresie usprawnienia procedur dotyczących finansowania nauki nowelizacja przewiduje, że z postępowania o przyznanie środków finansowych na naukę wyłączone zostaną jednostki naukowe, pozostające pod zarządem komisarycznym bądź w stanie likwidacji lub upadłości. Środki finansowe rozdzielane będą na podstawie algorytmów wykorzystujących dane liczbowe, a nie opinie ekspertów. Przy podziale środków pod uwagę będą brane m.in.: poziom prac naukowych w danej jednostce, użyteczność uzyskanych wyników oraz ich znaczenie dla rozwoju nauki i innowacyjności gospodarki. Wysokość dotacji na budowę dużej infrastruktury badawczej zostanie uzależniona od programu badań naukowych i wpisania na PMDIB.

Ponadto ustawa przewiduje efektywniejsze wydawanie środków na popularyzację nauki. W ramach działalności upowszechniającej naukę dofinansowywane będzie m.in. promowanie rozwiązań innowacyjnych, wykorzystujących wyniki badań naukowych na targach, wystawach i ekspozycjach w kraju i za granicą. Biblioteki naukowe będą mogły pozyskać środki np. na utrzymanie unikatowych zbiorów bibliotecznych. Nowelizacja przewiduje także włączenie pełniejszych danych o finansowaniu nauki do systemu informatycznego POL-on. W ramach niego powstanie system informacji o nauce, zawierający m.in. informacje o osiągnięciach badawczych jednostek naukowych, publikacjach czy patentach. Rozszerzono katalog zadań Narodowego Centrum Badań i Rozwoju o finansowanie badań stosowanych, niepodlegających współfinansowaniu z zagranicznych środków finansowych projektów badawczych. Wprowadzono też obowiązek ogłaszania informacji o konkursie na stanowiska naukowe nie tylko na stronie internetowej ministra właściwego ds. nauki w Biuletynie Informacji Publicznej, ale także na stronie internetowej Komisji Europejskiej, w portalu dla mobilnych naukowców.

Podczas obrad Izby wiceminister nauki Marek Ratajczak zaznaczył, że celem ustawy nie jest wprowadzanie fundamentalnych zmian w systemie finansowania nauki.„Chcemy wprowadzić zmiany, tak aby polscy naukowcy mieli łatwiejszy dostęp do funduszy, którymi dysponują minister nauki oraz podległe mu agencje, żeby mieli mniej ciężarów biurokratycznych” – mówił.

Komisja Nauki, Edukacji i Sportu wniosła o przyjęcie ustawy z 27 poprawkami. Zmiany zaproponowała także grupa senatorów (Grzegorz Czelej, Stanisław Gogacz, Stanisław Karczewski, Andrzej Matusiewicz, Andrzej Pająk, Michał Seweryński, Kazimierz Wiatr, Grzegorz Wojciechowski) i senatorowie Ryszard Górecki i Ryszard Knosala. Izba poparła 35 spośród 60 poprawek. Za przyjęciem nowelizacji z tymi zmianami głosowało 59 senatorów, 27 było przeciw. Jedna z poprawek do katalogu podmiotów, które mogą wystąpić z wnioskiem o wpisanie na Polską Mapę Drogową Infrastruktury Badawczej włącza uczelnie. Kolejna zmiana przewiduje, że środki na naukę mogłyby być przyznawane również jednostkom organizacyjnym niebędącym jednostkami naukowymi, które nie mają siedziby w Polsce, rozszerza też zakres zadań i działań jednostek organizacyjnych niebędących jednostkami naukowymi, które mogą być finansowane ze środków na naukę. Inna poprawka zmierza do tego, aby dostęp do danych zgromadzonych w wykazie pracowników naukowych w ograniczonym zakresie miało również Narodowe Centrum Nauki. Dodano też przepisy, które umożliwią zwiększanie przyznanej dotacji w wypadku szczególnych potrzeb jednostki naukowej oraz uwzględnianie w razie zdarzeń losowych innych kryteriów ustalenia wysokości dotacji niż te wynikające z ustawy.

Ustawa wróci teraz do Sejmu.

Ustawa o ratyfikacji Układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Mołdawii, z drugiej strony, sporządzonego w Brukseli dnia 27 czerwca 2014 r. – przyjęta bez poprawek

Senat jednomyślnie, 79 głosami, wyraził zgodę na ratyfikację układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską a Mołdawią. Takie stanowisko zaproponowały Komisja Spraw Zagranicznych i Komisja Spraw Unii Europejskiej. Do podpisania tego układu upoważnił prezydenta RP także Sejm na 81. posiedzeniu, 5 grudnia 2014 r. Teraz prezydent może go podpisać.

Jak mówił sprawozdawca Komisji Spraw Unii Europejskiej senator Edmund Wittbrodt, układ ma na celu pogłębienie i przyspieszenie integracji Mołdawii z UE. Reguluje m.in. kwestie dotyczące dialogu politycznego, reformy wewnętrznej, współpracy w dziedzinie polityki zagranicznej i polityki bezpieczeństwa, współpracy ekonomicznej i finansowej. Szacuje się, że zniesienie lub obniżenie stawek celnych i usunięcie innych ograniczeń utrudniających swobodny przepływ towarów może zwiększyć produkt krajowy brutto Mołdawii o 5–6%. „Mołdawia otrzymuje koncesję w postaci bezcłowego dostępu do rynku Unii Europejskiej na wszystkie towary z wyjątkiem niektórych towarów wrażliwych (…) strefa wolnego handlu reguluje także aspekt energetyczny związany przede wszystkim z transportem i tranzytem energii” – dodał sprawozdawca Komisji Spraw Zagranicznych senator Jarosław Obremski. W opinii obu sprawozdawców wejście w życie umowy stowarzyszeniowej będzie także potwierdzeniem skuteczności, zapoczątkowanej w 2008 r., inicjatywy polsko-szwedzkiej dotyczącej Partnerstwa Wschodniego i skutecznej realizacji wschodniego wymiaru Europejskiej Polityki Sąsiedztwa.

Marszałek Bogdan Borusewicz podkreślił, że w ciągu ostatnich 4 lat Mołdawia była bardzo konsekwentna w dążeniu do umowy stowarzyszeniowej. Spośród 3 krajów, które starały się o jej podpisanie, czyli także Gruzji i Ukrainy, okazała się „najlepszym uczniem”. Wysiłek ten był szczególny, gdyż – jak zaznaczył marszałek – kraj ten jest na dorobku, należy do najbiedniejszych w Europie. Marszałek zwrócił też uwagę, że Mołdawia od początku lat 90. jest pod bardzo silną presją Rosji. „Tam Rosja zastosowała ten model, który widzimy teraz na Ukrainie: konflikt wewnętrzny, wspierany przez wojska rosyjskie, potem odseparowanie części terytorium – Naddniestrza, gdzie znajdowało się serce przemysłowe Mołdawii, następnie utrwalenie i zamrożenie tego konfliktu” – mówił. Dodał, że Mołdawia tej presji militarnej i gospodarczej nie poddała się i dlatego ma problemy gospodarcze. W opinii marszałka dobrze się stało, że Unia Europejska przyspieszyła otwarcie swojego rynku i zostały zniesione wizy.

Ustawa o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o współpracy służb policyjnych, granicznych i celnych, sporządzonej w Zgorzelcu dnia 15 maja 2014 r. – przyjęta bez poprawek

Umowa reguluje kwestie współpracy polskich i niemieckich służb ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, które obecnie zapisane są w kilku umowach, zawartych przed przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej i strefy Schengen. Umowa przewiduje, że współpraca właściwych organów odbywać się będzie na podstawie wniosku o współpracę, a przekazywane informacje, za zgodą instytucji je przekazującej, będą mogły być wykorzystywane jako dowody w postępowaniu karnym. Umowa przewiduje m.in. możliwość tworzenia wspólnych patroli na terenach przygranicznych, powoływania na podstawie porozumienia właściwych organów, grup operacyjno-śledczych oraz przeprowadzania obserwacji i pościgów transgranicznych.

Sejm uchwalił ustawę ratyfikacyjną, przedłożoną przez rząd, podczas 81. posiedzenia, 5 grudnia 2014 r. W wyniku głosowania Senat, zgodnie z wnioskiem Komisji Spraw Zagranicznych oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, przyjął ją bez poprawek (58 głosów za, 27 – przeciw).

Prezydent może teraz ratyfikować umowę.

Ustawa o ratyfikacji Statutu Międzynarodowej Organizacji Policji Kryminalnej – Interpol, przyjętego w Wiedniu dnia 13 czerwca 1956 r. – przyjęta bez poprawek

Izba jednomyślnie, 86 głosami, upoważniła prezydenta RP do podpisania statutu Interpolu, o co wniosły Komisja Spraw Zagranicznych oraz Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji.

Konsekwencją ratyfikowania statutu będzie zaakceptowanie przez Polskę dorobku prawnego Interpolu. Obecnie w naszym kraju nie jest jednoznacznie interpretowana moc wiążąca aktów prawnych wydawanych przez Interpol, szczególnie dotyczących przetwarzania danych osobowych i uznawania legalności listów gończych Interpolu.

Główne zadania Interpolu to zwalczanie przestępczości zorganizowanej, narkotykowej i gospodarczej, terroryzmu, handlu ludźmi i przestępczości seksualnej. Obecnie organizacja zrzesza 190 państw. Polska Policja należy do Interpolu od 1923 r. Po zerwaniu współpracy w 1952 r. (Polska formalnie nie wystąpiła z organizacji) wznowiono ją w 1990 r. Dzięki przynależności do Interpolu Policja uzyskała dostęp do zbiorów danych i nowoczesnego systemu wymiany informacji o globalnym zasięgu. Z zasobów Interpolu korzysta również m.in. Komenda Główna Straży Granicznej.

Prezydent może teraz podpisać statut.

Poprawka Senatu do ustawy o zmianie ustawy o dowodach osobistych, ustawy o ewidencji ludności oraz ustawy – Prawo o aktach stanu cywilnego

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 83. posiedzeniu, 17 grudnia 2014 r., na podstawie przedłożenia rządu, przesuwa z 1 stycznia na 1 marca 2015 r. termin wejścia w życie 3 znowelizowanych ustaw: o dowodach osobistych, o ewidencji ludności i prawa o aktach stanu cywilnego. Ma to służyć jak najlepszemu wdrożeniu systemu rejestrów państwowych, na który składają się m.in. rejestry PESEL, dowodów osobistych i aktów stanu cywilnego.

Wiceminister spraw wewnętrznych Piotr Stachańczyk poinformował senatorów, że system jest gotowy, ale z ostrożności resort chce te 2 dodatkowe miesiące przeznaczyć na współpracę z gminami. „Chcielibyśmy dostarczyć urzędnikom gminnym podręcznik, przeprowadzić w kilku gminach dodatkowe testy w formie pilotażu. W ministerstwie przeprowadzonych zostanie kilka dodatkowych testów na wytrzymałość systemu” – mówił wiceminister.

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Samorządowej zaproponowała, aby do 1 marca 2015 r. nie były pobierane opłaty skarbowe od wydawania skróconych aktów stanu cywilnego; ma to związek z uchwaloną ustawą o Karcie Dużej Rodziny. Senator Jan Maria Jackowski zgłosił poprawkę, aby przesunąć termin wejścia w życie ustawy na 1 stycznia 2016 r. Za przyjęciem ustawy z poprawką komisji głosowało 59 senatorów, 27 było przeciw, a 1 senator wstrzymał się od głosu.

Ustawa wróci teraz do Sejmu.

Oświadczenia:

Po wyczerpaniu porządku 67. posiedzenia oświadczenia wygłosili lub złożyli senatorowie: Przemysław Błaszczyk, Robert Dowhan, Stanisław Gogacz, Jan Maria Jackowski z grupą senatorów, Stanisław Karczewski, Ryszard Knosala, Andrzej Kobiak, Maria Koc z grupą senatorów, Marek Martynowski z grupą senatorów, Zbigniew Meres, Andrzej Misiołek, Rafał Muchacki, Andrzej Pająk, Andrzej Person, Marian Poślednik, Zdzisław Pupa, Janina Sagatowska, Wojciech Skurkiewicz, Krzysztof Słoń, Grzegorz Wojciechowski z grupą senatorów.