Zapis stenograficzny

– wspólne posiedzenie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji (215.)

oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej (195.)

w dniu 29 listopada 2022 r.

Porządek obrad:

1. Rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w Systemie Informacyjnym Schengen oraz Wizowym Systemie Informacyjnym oraz niektórych innych ustaw (druk senacki nr 858, druki sejmowe nr 2662 i 2748).

(Początek posiedzenia o godzinie 9 minut 32)

(Posiedzeniu przewodniczą przewodniczący Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej Zygmunt Frankiewicz oraz przewodniczący Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji Aleksander Pociej)

Przewodniczący Zygmunt Frankiewicz:

Otwieram wspólne posiedzenie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej.

Witam państwa bardzo serdecznie.

Przedmiotem dzisiejszego posiedzenia jest rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w Systemie Informacyjnym Schengen oraz Wizowym Systemie Informacyjnym oraz niektórych innych ustaw.

Czy do porządku obrad mają państwo senatorowie jakieś uwagi? Nie.

Czy są na sali osoby, które zawodowo trudnią się lobbingiem? Nie ma.

Posiedzenie jest nagrywane i transmitowane.

O, jest pan przewodniczący Pociej, któremu zaraz chętnie oddam głos.

Ale może wcześniej oddam go państwu. Nie ma tutaj listy obecności, więc powitam państwa ogólnie.

Punkt 1. porządku obrad: rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w Systemie Informacyjnym Schengen oraz Wizowym Systemie Informacyjnym oraz niektórych innych ustaw (druk senacki nr 858, druki sejmowe nr 2662 i 2748)

I oddaję państwu głos, proszę o przedstawienie ustawy. Proszę bardzo.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Bartosz Grodecki:

Bardzo dziękuję.

Szanowni Panowie Przewodniczący! Panie i Panowie Senatorowie!

Mam zaszczyt przedstawić zawartą w druku nr 858 ustawę o zmianie ustawy o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w Systemie Informacyjnym Schengen oraz Wizowym Systemie Informacyjnym oraz niektórych innych ustaw.

System Informacyjny Schengen, w skrócie zwany SIS, został ustanowiony na podstawie konwencji wykonawczej do układu z Schengen, która weszła w życie 26 marca 1995 r. Jest jednym ze środków kompensacyjnych ustanowionych w związku ze zniesieniem kontroli na granicach między państwami obszaru Schengen. Celem środków kompensacyjnych jest oczywiście zapobieganie negatywnym skutkom liberalizacji przekraczania granic wewnętrznych. Jest to główny element współpracy w ramach strefy Schengen, współpracy między państwami członkowskimi. System ten umożliwia służbom granicznym, celnym i policyjnym, odpowiedzialnym za kontrolę w strefie Schengen i na jej granicach zewnętrznych, wymianę wpisów dotyczących osób poszukiwanych lub zaginionych, a także niektórych przedmiotów, które mogły zostać utracone lub skradzione bądź wykorzystane do popełnienia przestępstwa. Dostarcza też informacji na temat osób, które nie mają prawa wjazdu do strefy Schengen lub pobytu w niej, poszukiwanych w związku z działalnością przestępczą, a także informacji o zaginionych, w szczególności o dzieciach lub innych szczególnie zagrożonych osobach, które należy otoczyć ochroną.

Polska rozpoczęła współpracę z systemem w 2007 r. Zasady dostępu do danych SIS oraz podmioty uprawnione zostały określone w ustawie z dnia 24 sierpnia 2007 r. o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w Systemie Informacyjnym Schengen oraz Wizowym Systemie Informacyjnym.

Uruchomiony 9 kwietnia 2013 r. System Informacyjny Schengen drugiej generacji, czyli tzw. SIS II, gromadzi nowe kategorie danych i jest w stanie przetwarzać m.in. dane o odciskach palców, fotografie, kopie europejskiego nakazu aresztowania, informacje mające na celu ochronę interesów osób, których tożsamość została przywłaszczona. Służby celne i policyjne, organy sądowe lub właściwe organy administracyjne państwa strefy Schengen mogą dokonać wpisu, w którym opisują poszukiwaną osobę lub przedmiot. Wpisu do SIS dokonuje się, aby m.in. odmówić wjazdu osobie, która nie ma prawa wjazdu lub pobytu na terytorium strefy Schengen, znaleźć i zatrzymać osobę, wobec której wydano europejski nakaz aresztowania, znaleźć i ochronić osobę zaginioną czy odnaleźć skradziony lub utracony przedmiot. Zgodnie z art. 10 przedmiotowej ustawy administratorem danych przetwarzanych w Systemie Informacyjnym Schengen jest komendant główny Policji.

Zgodnie z założeniami od końca 2022 r. czy też od początku 2023 r. SIS będzie funkcjonować na podstawie 3 nowych rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej z dnia 28 listopada 2018 r. – to są rozporządzenia nr 1860/2018, 1861/2018 i 1862/2018 – które wprowadziły zmiany mające na celu zwiększenie wydajności oraz skuteczności operacyjnej SIS, a także określiły nowe kategorie wpisów do SIS. Z tego względu należy wprowadzić do prawa krajowego zmiany służące stosowaniu nowych przepisów. Celem procedowanej ustawy jest zatem doprecyzowanie zakresu jej stosowania w związku z koniecznością dostosowania prawa krajowego do przepisów wymienionych aktów prawa Unii Europejskiej.

Teraz może jeszcze pokrótce omówię te zmiany. Ustawa obejmuje wprowadzenie bezpośrednich odniesień do definicji z rozporządzeń Unii Europejskiej, dostosowanie definicji ustawowych do terminologii wynikającej z rozporządzeń unijnych, określenie nowego zakresu wpisów do danych Systemu Informacyjnego Schengen, dotyczących m.in. cudzoziemców zobowiązanych do powrotu, małoletnich zagrożonych uprowadzeniem przez rodzica czy opiekuna – mowa o tzw. wpisach prewencyjnych – małoletnich zagrożonych byciem ofiarą lub sprawcą przestępstw terrorystycznych i udziałem w działaniach wojennych, dzieci i dorosłych zagrożonych handlem ludźmi, przymusowym małżeństwem, przemocą warunkowaną płcią. Dodaje się wpisy na potrzeby rozpytania kontrolnego, dotyczące osób, pojazdów, dokumentów, broni, kontenerów i innych przedmiotów oraz środków płatniczych. Dalsze zmiany: możliwość wprowadzenia danych daktyloskopijnych z miejsc przestępstw o charakterze terrorystycznym lub innych poważnych przestępstw, wprowadzenie możliwości tymczasowego ograniczenia widoczności niektórych wpisów przez sąd lub prokuraturę na czas trwania operacji specjalnej, określenie uprawnień organów i służb do dostępu do danych. Proponowane przepisy określają nowe kategorie osób, których dane będą wprowadzane do systemu.

W imieniu rządu zwracam się z uprzejmą prośbą o przyjęcie ustawy. Bardzo dziękuję za uwagę.

Przewodniczący Zygmunt Frankiewicz:

Dziękuję bardzo.

Proszę teraz panią mecenas Renatę Bronowską o przedstawienie opinii Biura Legislacyjnego.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Renata Bronowska:

Dziękuję bardzo.

Szanowni Państwo, zasadniczo Biuro Legislacyjne chciałoby przedstawić uwagi doprecyzowujące przepisy tej ustawy. Rozpocznę od uwagi, która dotyczy odnośnika dodawanego do ustawy o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w SIS i VIS. W nowelizacji dodano odnośnik, który informuje o rozporządzeniach Unii Europejskiej, których stosowaniu służy ta ustawa. Jednakże wpisano do tego odnośnika tylko te rozporządzenia, które bezpośrednio powiązane są z tą nowelizacją. Dotychczas ustawa takiego odnośnika nie posiadała, stąd też wydaje mi się, że aby uzyskać walor informacyjny odnośnika do ustawy, warto by było rozważyć uzupełnienie go o inne rozporządzenia, których wykonaniu również służy ta ustawa. Jest to chociażby rozporządzenie, które dotyczy Wizowego Systemu Informacyjnego. Jak wskazuje sam tytuł ustawy, ona dotyczy udziału RP nie tylko w Systemie Informacyjnym Schengen, ale również w Wizowym Systemie Informacyjnym, stąd też odnośnik powinien zawierać informację o tych rozporządzeniach, które powiązane są z Wizowym Systemem Informacyjnym.

Chciałabym jednocześnie powiedzieć, że oczywiście zaproponowałam tutaj poprawkę do tego odnośnika, ale niestety nie mogę jej państwu rekomendować w takim kształcie. Już tłumaczę dlaczego. Otóż po analizie tego rozporządzenia dotyczącego Wizowego Systemu Informacyjnego okazało się, że to rozporządzenie było dość znacznie nowelizowane, zmienił się również jego tytuł. Stąd też w propozycji poprawki znajduje się zapis nieadekwatny do obecnie obowiązującego tytułu tego rozporządzenia. Jeśli odnośnik ma być prawidłowy, no to powinien uwzględniać nowy tytuł, ale wiązałoby się to również z koniecznością wprowadzenia zmian w przepisach merytorycznych ustawy, gdzie to rozporządzenie jest przywoływane. Zaproponowanie takich zmian w ustawie niestety naraża nas w tym momencie na ryzyko wykroczenia poza materię ustawy, bo przepisy, które dotyczą tychże rozporządzeń unijnych, nie są zmieniane w ramach tej nowelizacji. A więc ta uwaga ma tak naprawdę charakter postulatu de lege ferenda, na przyszłość. Zwracamy się z prośbą o uzupełnienie tego odnośnika w nowelizacji, która będzie dotyczyła zmian w tej ustawie.

Kolejna uwaga dotyczy definicji zawartej…

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Tak?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Bartosz Grodecki: Przejdziemy przez wszystkie uwagi – przepraszam, tak porządkowo pytam – czy będziemy się odnosić…)

(Przewodnictwo obrad obejmuje przewodniczący Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji Aleksander Pociej)

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Ja mam taką prośbę. Wiecie państwo, że nie jesteśmy przeciwko tej nowelizacji. Bardzo byśmy prosili, żeby państwo się ustosunkowywali po kolei do tych postulatów. Pójdzie szybciej, jeżeli państwo wyrazicie zgodę.

Bardzo proszę.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Bartosz Grodecki:

Szanowni Państwo! Szanowna Pani Mecenas!

No, właściwie już troszkę pani odpowiedziała na to pytanie. My zostawiliśmy te przepisy w takim kształcie, przyjmując chociażby stanowisko ministra do spraw Unii Europejskiej. On zaproponował takie brzmienie tego przepisu i myśmy je po prostu przyjęli. Rzeczywiście możemy powrócić do tego przy okazji kolejnej większej nowelizacji i wziąć ten postulat pod uwagę. Teraz nie zmieniałbym już zasadniczo kształtu tego przepisu.

(Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Renata Bronowska: Ja w takim razie przejdę dalej, dobrze? Uwaga…)

(Przewodnictwo obrad obejmuje przewodniczący Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej Zygmunt Frankiewicz)

Przewodniczący Zygmunt Frankiewicz:

Tylko najlepiej by było, gdyby pani mecenas odniosła się do tej uwagi, do tej opinii, tzn. powiedziała, czy ją akceptuje, podziela, czy nie. I wtedy będziemy mieli zamkniętą kwestię uwagi pierwszej.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Senator Aleksander Pociej: Tak, tak.)

(Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Renata Bronowska: Ja już…)

(Senator Aleksander Pociej: Ta pierwsza została…)

Okej, rozumiem.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Renata Bronowska:

Ja po prostu nie mogę zaproponować państwu poprawki…

(Przewodniczący Zygmunt Frankiewicz: Okej.)

…nie w tym momencie.

(Przewodniczący Zygmunt Frankiewicz: Dobrze.)

Biorę tu pod uwagę całokształt sytuacji…

(Przewodniczący Zygmunt Frankiewicz: Dziękuję. No, to jest…)

…czyli fakt, że wykroczylibyśmy poza tę materię, chcąc zrobić to dobrze. Tak?

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Przewodniczący Zygmunt Frankiewicz:

Kropka nad „i”, okej.

Uwaga druga.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Renata Bronowska:

Druga uwaga dotyczy art. 2 pkt 15a. To jest właściwie uwaga o charakterze redakcyjnym. Ja bym proponowała nieco inną definicję systemu krajowego N.SIS, przynajmniej w zakresie odesłania do rozporządzeń unijnych, tak aby była jasność, w jakim zakresie odesłanie do rozporządzeń unijnych ma związek z definicją. I tutaj jest konkretna propozycja poprawki.

(Przewodnictwo obrad obejmuje przewodniczący Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji Aleksander Pociej)

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Rząd, proszę.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Bartosz Grodecki:

Pani Mecenas, my to akceptujemy. Przyjmujemy tę propozycję.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

To ja przejmuję proponowaną poprawkę.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Renata Bronowska:

I kolejna uwaga. Pozwólcie państwo na nieco dłuższą wypowiedź. Otóż chodzi o przepis, który został dodany w art. 3 ust. 4 ustawy o udziale RP w SIS i VIS. Przepis ten brzmi następująco: „W przypadku operacji, o której mowa w art. 26 ust. 4 rozporządzenia 2018/1862, o zgodę na tymczasowy brak dostępności do wglądu danych SIS zawartych w istniejącym wpisie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, do sądu lub prokuratury albo organu wymiaru sprawiedliwości innego państwa, który wprowadził wpis, może wystąpić Policja, Straż Graniczna, Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Centralne Biuro Antykorupcyjne”. Przepis ten wskazuje polskie służby, które są uprawnione do występowania o zgodę na tymczasowy brak dostępu do danych w SIS w zakresie wpisów dotyczących osób poszukiwanych w celu ich aresztowania i wydalenia albo aresztowania i ekstradycji.

Przepis ten w moim odczuciu nie budzi żadnych wątpliwości w zakresie, w jakim przewiduje uzyskiwanie zgody przez wymienione służby od polskich organów wymiaru sprawiedliwości. Niemniej jednak wydaje mi się, że budzi on wątpliwości w takim zakresie, w jakim przewiduje możliwość uzyskiwania przez te służby zgody od organów wymiaru sprawiedliwości innego państwa członkowskiego, które dokonało wpisu, oraz w zakresie, w jakim przewiduje uzyskiwanie tej zgody od prokuratury.

Już tłumaczę, dlaczego tak uważam. Otóż art. 26 ust. 4 rozporządzenia 2018/1862 stanowi podstawę prawną takiego właśnie zablokowania, tymczasowego zablokowania dostępu do danych SIS ze względu na przeprowadzaną operację. Przy czym przepis ten przewiduje, po pierwsze, że zablokowania dostępu do takiego wpisu, czyli wprowadzenia tymczasowej niemożliwości wyszukiwania go, może dokonać państwo, które dokonało wpisu. To po pierwsze. Po drugie, muszą tu być kumulatywnie spełnione 3 przesłanki: celu operacji nie da się osiągnąć przy wykorzystaniu, zastosowaniu innych środków, właściwy organ wymiaru sprawiedliwości państwa członkowskiego dokonującego wpisu udzielił zgody – to jest właśnie to, o czym mowa w tym przepisie – i wszystkie państwa członkowskie uczestniczące w operacji zostały poinformowane w drodze wymiany informacji uzupełniających o tym, że dojdzie do takiego zablokowania wpisu.

I teraz przełóżmy ten przepis na realia. Rozporządzenie zobowiązuje państwo członkowskie, czyli w tym przypadku Polskę, która chciałaby zablokować dostęp do wpisu, do uzyskania zgody organu wymiaru sprawiedliwości tego państwa. No, organ wymiaru sprawiedliwości polskiego państwa to sąd, a nie prokuratura. I to jest ten pierwszy element. Jednocześnie należy poinformować o tym wszystkie państwa członkowskie uczestniczące w tej operacji. W przepisach unijnych nie ma mowy o tym – tam nie ma takiego trybu, przynajmniej ja go nie znalazłam – aby możliwe było ubieganie się przez polską służbę o zgodę organu wymiaru sprawiedliwości innego państwa członkowskiego na zablokowanie wpisu. To Polska jako państwo członkowskie może zablokować swoje wpisy. Inne państwo członkowskie może zablokować wpisy, których samo dokonało. Nie za bardzo rozumiem, w jakim celu Policja czy Straż Graniczna miałyby ubiegać się o zgodę na zablokowanie wpisu od organu wymiaru sprawiedliwości innego państwa członkowskiego. Nie wiem, czego tak naprawdę ta norma ma dotyczyć i czy jest ona na pewno zgodna z rozporządzeniem unijnym.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

To jest pewien problem, że tak powiem, ponad podziałami politycznymi. Czy państwo mogliby w tej chwili odpowiedzieć na te wątpliwości? Bo one rzeczywiście się rodzą.

Naczelnik Wydziału Legislacji i Umów Międzynarodowych w Departamencie Prawnym w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Emilia Chojnowska:

Emilia Chojnowska, MSWiA.

Tak, rzeczywiście terminologia aktów unijnych nie zawsze jest do końca spójna z naszymi przepisami. My tutaj wskazujemy prokuratora, mając na uwadze jego udział w postępowaniu sądowym na tym pierwszym etapie. Zgodnie z art. 3 ust. 1 uprawnienie do bezpośredniego dostępu do KSI w celu wykonywania wpisów danych SIS dotyczy świadków albo podejrzanych lub oskarżonych wzywanych do stawiennictwa przed sądem lub prokuratorem celem złożenia wyjaśnień w związku z postępowaniem karnym lub postępowaniem karnym skarbowym. Co więcej, wskazaliśmy właśnie prokuratora, mając na uwadze to, że konwencja wykonawcza Schengen przez pojęcie organu wymiaru sprawiedliwości rozumie też prokuratora. To dlatego przyjęto rozwiązanie polegające na tym, że sąd powinien dokonywać wpisów danych do SIS w ramach przysługujących mu uprawnień na etapie postępowania jurysdykcyjnego w fazie rozpoznawczej i wykonawczej, zaś w gestii prokuratora zostaje umieszczanie wpisów w sprawach w fazie postępowania przygotowawczego. Co więcej, należy też wskazać samo rozporządzenie, do którego dostosowujemy właśnie naszą ustawę, a konkretnie art. 44 ust. 3 rozporządzenia 1862/2018. Zgodnie z ust. 3 prawo do dostępu do danych wprowadzonych do SIS oraz prawo do bezpośredniego wyszukiwania takich danych może być wykonywane również przez krajowe organy wymiaru sprawiedliwości, w tym odpowiedzialne za wszczynanie postępowań karnych z oskarżenia publicznego i prowadzenie postępowań przygotowawczych przed wniesieniem aktu oskarżenia w ramach wykonywania ich zadań określonych w prawie krajowym, a także przez organy koordynujące ich działania. Co więcej, prokurator został wprowadzony do ustawy o SIS już w 2010 r. Tak więc prosilibyśmy o odstąpienie od tej uwagi.

Z kolei w zakresie ENA o odpowiedź poprosimy panów z Policji.

Główny Specjalista w Wydziale Współpracy Strategicznej w Biurze Międzynarodowej Współpracy Policji w Komendzie Głównej Policji Piotr Kowalski:

Dzień dobry.

Piotr Kowalski, jestem przedstawicielem Policji.

Odnośnie do procedury wymiany informacji, procedury, która dotyczy tych operacji specjalnych, o które pani mecenas pytała, chciałbym przypomnieć, że oprócz pakietu rozporządzeń Komisja Europejska wydała kilka decyzji wykonawczych, w tym decyzję wykonawczą z dnia 18 listopada 2021 r. określającą szczegółowe zasady dotyczące zadań biur SIRENE oraz zasady wymiany informacji uzupełniających dotyczących wpisów w Systemie Informacyjnym Schengen w dziedzinie współpracy policyjnej i współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych, czyli tzw. podręcznik SIRENE.

W obszarze dotyczącym spraw policyjnych ta ustawa, nowelizacja ustawy, nad którą procedujemy, wskazuje, że minister spraw wewnętrznych i administracji ma wydać rozporządzenie w sprawie trybu przekazywania Policji osób lub przedmiotów odnalezionych na skutek wglądu do danych SIS, procedury postępowania w przypadku ujawnienia tożsamości przywłaszczonej oraz sposobu i trybu współpracy organów z biurem SIRENE.

I teraz przechodzę do meritum. Jeżeli operacja specjalna dotyczyłaby sytuacji, w której właścicielem wpisu byłby organ innego państwa, np. Szwecji czy Niemiec, wówczas na podstawie tego rozporządzenia, o którym przed chwilą wspominałem, polskiego rozporządzenia, które wyda minister spraw wewnętrznych i administracji, uprawnione organy, takie jak ABW, Straż Graniczna, Policja, prokuratura czy sąd, występowałyby do biura SIRENE, czyli do Policji, o uzyskanie od organu innego państwa zgody na przeprowadzenie operacji specjalnej i ukrycia takiego wpisu na terytorium Polski. Skutkowałoby tym, że osoba, wobec której byłby właśnie zastosowany taki mechanizm ukrycia wpisu… W chwili kontrolowania takiej osoby nie doszłoby do jej zatrzymania. Jej dane byłyby niewidoczne w Systemie Informacyjnym Schengen na terenie Polski i nie doszłoby do zatrzymania takiej osoby w trakcie kontroli czy to przez polską Straż Graniczną, czy to przez ABW, czy to przez Policję.

A zamiar byłby tutaj taki, żeby ta osoba doprowadziła funkcjonariuszy Policji prowadzących operację transgraniczną, np. pod nadzorem prokuratorskim w ramach JIT koordynowanego przez Eurojust czy przez Europol, do tzw. dziupli albo do miejsca nielegalnej produkcji wyrobów tytoniowych czy produkcji narkotyków syntetycznych. Zabierając taką możliwość występowania do organów innego państwa, usuwając to z treści ustawy, osiągnęlibyśmy taki skutek, że osoba, na której nam zależy…Jeżeli ona nie byłaby wycofana z systemu, jeżeli jej dane nie byłyby ukryte w systemie, to ta osoba byłaby zatrzymana na granicy polsko-ukraińskiej albo w trakcie kontroli w ruchu drogowym przez funkcjonariuszy Policji, np. Komendy Rejonowej Policji Warszawa I. Ta osoba musiałaby, zgodnie z kodeksem postępowania karnego, zostać zatrzymana do wyjaśnienia, np. na 48 godzin. Byłaby do dyspozycji prokuratury, potem ewentualnie zostałaby przekazana dalej na podstawie europejskiego nakazu aresztowania. A w razie ukrycia wpisu po prostu funkcjonariusz by tej osoby nie widział i ona by nas doprowadziła po nitce do kłębka, doszłoby do zatrzymania zorganizowanej grupy przestępczej. Tak że mam nadzieję, że wyjaśniłem tę kwestię. Dziękuję.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Tak, dziękujemy bardzo.

Pani Mecenas, czy to wyjaśnienie jest dla pani wystarczające?

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Renata Bronowska:

W chwili obecnej nawet musi być wystarczające. Dziękuję bardzo.

Ja tylko się zastanawiam nad jedną kwestią. Pan wspomniał o tym, że polskie organy kierują prośbę do biura SIRENE państwa członkowskiego, które dokonało wpisu. Czyli to nie do końca jest uzyskiwanie zgody od organu, prawda? To jest tak naprawdę prośba kierowana do państwa członkowskiego. Zastanawiam się tylko nad formułą językową, tak żeby dobrze oddać to, o czym pan mówił.

Główny Specjalista w Wydziale Współpracy Strategicznej w Biurze Międzynarodowej Współpracy Policji w Komendzie Głównej Policji Piotr Kowalski:

No, ten zapis nie wzbudzał wątpliwości w trakcie 3 czytań sejmowych czy wcześniej, w trakcie prac Rządowego Centrum Legislacji albo w trakcie procedowania nad projektem ustawy na poziomie resortowym. Nie wzbudzał wątpliwości chociażby ze strony Policji. Jeżeli poprzez biuro SIRENE wystąpi się do innego państwa, to organy w tym państwie – przypuśćmy, że w Niemczech czy w Szwecji – będą musiały dostosować się do prawa zaimplementowanego na podstawie dokładnie tego samego rozporządzenia. Sytuacja wyglądałaby inaczej, jeżeli mielibyśmy do czynienia z organami w Islandii czy w Norwegii, które nie są członkami Unii Europejskiej, ale też są zobligowane do zaimplementowania tych przepisów. No, z naszej strony ten zapis nie budzi wątpliwości. Mam nadzieję, że rozwiałem…

(Naczelnik Wydziału Wsparcia Poszukiwań w Biurze Międzynarodowej Współpracy Policji w Komendzie Głównej Policji Sławomir Surowiec: Ja jeszcze…)

Proszę bardzo.

Naczelnik Wydziału Wsparcia Poszukiwań w Biurze Międzynarodowej Współpracy Policji w Komendzie Głównej Policji Sławomir Surowiec:

Dzień dobry.

Sławomir Surowiec, naczelnik Wydziału Wsparcia Poszukiwań w Biurze Międzynarodowej Współpracy Policji.

Ja tylko uzupełnię. My takie czynności wykonujemy już w tej chwili. Jest coś takiego jak wyłączanie wizualizacji osób poszukiwanych europejskim nakazem aresztowania. Obecnie dotyczy to ustalenia miejsca pobytu, ale to rozwiązanie funkcjonuje podobnie, nomenklatura prawna też jest podobna. I to się już odbywa. Tak że jeżeli ABW nas o to poprosi, my jako biuro SIRENE wystąpimy do naszego odpowiednika, odbicia lustrzanego w innym państwie, i to pójdzie dalej do odpowiedniej komórki, która jest właścicielem wpisu.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Dziękuję bardzo.

Ja nie mam wątpliwości. Nie przejmuję tej poprawki.

Czy ktoś z państwa senatorów ją przejmuje? Nie.

Dziękuję bardzo.

Dalej, Pani Mecenas.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Renata Bronowska:

Kolejna uwaga, Szanowni Państwo, właściwie ma charakter terminologiczny. Otóż w ustawie pojawia się pojęcie organów samorządowych. Ja bym proponowała, żeby w kontekście organów, które są właściwe w sprawach rejestracji pojazdów… Ja tutaj sugerowałabym, żeby wprost wpisać, iż jest to po prostu starosta jako organ właściwy w sprawach rejestracji pojazdów. A jeżeli z jakichś powodów jest konieczne użycie formuły bardziej ogólnej, to lepiej posłużyć się pojęciem organu jednostki samorządu terytorialnego. I tutaj też są 2 alternatywne propozycje poprawek.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Bardzo proszę.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Bartosz Grodecki:

Już wyjaśniam. Sformułowanie „organy samorządowe” funkcjonowało w ustawie do tej pory. Jeżeli jest taka wola, byśmy się przychylili do propozycji określenia „organom jednostek samorządu terytorialnego”, jeżeli takie doprecyzowanie by panią mecenas satysfakcjonowało, to jesteśmy w stanie to przyjąć.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Ja też bym nie wstawiał starosty, ponieważ to się może zmienić i wtedy będziemy mieli kłopot. A skoro na takie brzmienie, jak rozumiem, rząd się zgadza, to ja przejmuję tę poprawkę.

Proszę.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Renata Bronowska:

Kolejna uwaga?

(Przewodniczący Aleksander Pociej: Tak.)

Ona dotyczy art. 4 ust. 4. Otóż to również jest albo kwestia terminologiczna, albo merytoryczna, w zależności od tego, co tutaj państwo będziecie w stanie wyjaśnić. Zasadniczo ustawa określa uprawnienia związane z dostępem do SIS, a ten dostęp do SIS jest uzyskiwany poprzez Krajowy System Informatyczny. Jest to bezpośredni dostęp do Krajowego Systemu Informatycznego w zakresie dokonywania wpisów SIS albo tylko w zakresie wglądu do tych danych. I tutaj są różne organy uprawnione. Z kolei w art. 4 ust. 4 pojawia się takie pojęcie jak „uprawnienie do wglądu do danych SIS”, tak jakby z pominięciem KSI, czyli Krajowego Systemu Informatycznego. I teraz pytanie: czy to jest tylko pewna nieścisłość terminologiczna, czy to jest jakaś nowa formuła dostępu do tych danych? Innymi słowy: czy ten przepis powinien zostać doprecyzowany terminologicznie, czy też jest to celowo użyte pojęcie?

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Bardzo proszę.

Naczelnik Wydziału Legislacji i Umów Międzynarodowych w Departamencie Prawnym w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Emilia Chojnowska:

Jeżeli chodzi o art. 4 ust. 4, przepis ten odnosi się do bezpośredniego i pośredniego dostępu do KSI. To nie jest nowego rodzaju uprawnienie. Chcielibyśmy zauważyć, że obecnie ust. 4 właśnie tak brzmi. Organy w przypadku odnalezienia na skutek wglądu do danych SIS osoby… To uprawnienie do wglądu do danych SIS już obecnie obowiązuje i nie budzi wątpliwości ani Policji, ani żadnych organów współpracujących z KSI, więc proponowalibyśmy jednak pozostawienie tego tak, jak jest obecnie. W naszej ocenie tych wątpliwości nie ma.

(Przewodniczący Aleksander Pociej: Obecnie jest tak jak w tym nowo proponowanym przepisie? Bo na chwilę zawiesiła pani głos. Nie byłem pewien, czy…)

Tak jest, właśnie tak.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Renata Bronowska:

Jeżeli można… Czyli obecnie w ustawie jest pojęcie „uprawnienie do wglądu do danych SIS”, które nie budzi wątpliwości interpretacyjnych, ale należy je czytać w taki sposób, że jest to bezpośredni lub pośredni dostęp do Krajowego Systemu Informatycznego w celu wglądu do danych SIS. Tak to należy czytać? To ja nie widzę powodu, żeby tego nie doprecyzować. Ale to jest oczywiście państwa decyzja, czy to pozostawimy, uznając, że przepis nie budzi wątpliwości, czy też to doprecyzujemy.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Rozumiem, że ten przepis funkcjonuje już od dłuższego czasu.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Mikrofon, Panie Ministrze.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Bartosz Grodecki:

Przepraszam.

Funkcjonuje i nie budzi wątpliwości. Wszyscy wiedzą, jak go stosować, więc my też postulowalibyśmy pozostawienie go w takiej formie, w jakiej tutaj jest.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Czy ktoś z państwa senatorów przejmuje poprawkę? Nie, nie przejmujemy tego.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Renata Bronowska:

Kolejna uwaga, Szanowni Państwo, dotyczy pewnej rozbieżności w zakresie danych umieszczanych w formularzach. Ustawa przewiduje 4 takie formularze. Jest to formularz odnalezienia osoby, odnalezienia przedmiotu, tożsamości przywłaszczonej, oświadczenia o wyrażeniu zgody na uzupełnienie danych SIS – przepraszam, jest jeszcze piąty – oraz protokołu przekazania osoby. Ja rozumiem, że są to różne formularze, więc różne informacje muszą się w tych formularzach pojawiać, niemniej jednak w zakresie pewnego rodzaju danych, np. danych dotyczących daty i kraju urodzenia, te formularze, wydaje się, powinny być spójne. Tak? A są one różnie ukształtowane. W niektórych formularzach są tylko data i miejsce urodzenia, a w niektórych – data, miejsce i kraj urodzenia osoby. A więc mam pytanie: czy nie byłoby właściwe ujednolicenie tych formularzy? To samo dotyczy kwestii obywatelstwa. Raz jest mowa o tym, że osoba ma wykazać wszystkie obywatelstwa, jakie posiada, w innym przypadku jest mowa tylko o 1 obywatelstwie. To samo dotyczy też informacji o innej tożsamości, która jest albo w liczbie pojedynczej, albo mnogiej.

I jest jeszcze taka informacja, która pojawia się w tym oświadczeniu o wyrażeniu zgody na uzupełnienie danych SIS. Tam pojawia się informacja dotycząca szczególnych obiektywnych cech fizycznych niepodlegających zmianom. Ja rozumiem, że tego rodzaju informacja powinna się też pojawiać np. w formularzu dotyczącym osoby zaginionej, bo cecha charakterystyczna tej osoby ułatwiałaby jej odnalezienie. Ale w tym formularzu jej nie ma. I stąd pytanie, czy tutaj nie należałoby jednak uporządkować tych przepisów.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Bardzo proszę.

Naczelnik Wydziału Legislacji i Umów Międzynarodowych w Departamencie Prawnym w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Emilia Chojnowska:

Jeżeli chodzi o te formularze, to rzeczywiście one funkcjonują od 2007 r. Tak naprawdę wpisanie danych osobowych do przepisów naszej ustawy nastąpiło na wniosek prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych i Rządowego Centrum Legislacji. Nalegano, żeby przepisać te dane osobowe do naszej ustawy, tak żeby nie było żadnych wątpliwości, które to są dane, więc myśmy spisali je po kolei z każdego formularza. No, braliśmy dane właśnie z tych formularzy.

Jeśli zaś chodzi o nieścisłości, to nie jest tak, że to jest katalog zamknięty, ponieważ w przepisie jest jeszcze zapis o tym, że mogą to być także inne dane. Nie chcemy sobie zamykać tej furtki. Jeżeli coś nam ucieknie, jeżeli formularz się zmieni, no to będziemy wiedzieć, że ewentualnie mogą to być także inne dane. Widzimy, że jest tu rozbieżność, że nie we wszystkich formularzach… To nie z naszej winy jest ta różnorodność. My chcieliśmy, żeby te przepisy jak najlepiej odzwierciedlały to, co jest w formularzach.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Bartosz Grodecki: Może jeszcze od strony praktycznej wyjaśni to Policja.)

Główny Specjalista w Wydziale Współpracy Strategicznej w Biurze Międzynarodowej Współpracy Policji w Komendzie Głównej Policji Piotr Kowalski:

Piotr Kowalski, Policja.

Chciałbym doprecyzować zakres informacyjny tych formularzy, tzn. wypowiedzieć się na ten temat również w kontekście rodzajów tych formularzy. Tak jak pani powiedziała, mamy 5 rodzajów formularzy. Niektóre z nich funkcjonują w chwili obecnej, są unormowane i stanowią załącznik do rozporządzenia w sprawie trybu przekazywania Policji osób lub przedmiotów odnalezionych na skutek wglądu do danych SIS. Będą one również stanowiły załącznik do nowo wydanego rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych i administracji w sprawie trybu przekazywania osób lub przedmiotów odnalezionych na skutek wglądu do danych SIS, jak również procedury postępowania w przypadku ujawnienia tożsamości przywłaszczonej oraz sposobu i trybu współpracy organów z biurem SIRENE.

Zakres informacyjny tych formularzy, który określiliśmy właśnie w projekcie rozporządzenia – te dane zostały wymienione enumeratywnie w treści ustawy – wynika częściowo z przytoczonej przeze mnie w poprzedniej wypowiedzi decyzji wykonawczej Komisji Europejskiej określającej podręcznik SIRENE dla Policji. Jest również podręcznik dotyczący Straży Granicznej. Mamy formularze, które dotyczą odnalezienia przedmiotu w Systemie Informacyjnym Schengen i odnalezienia osoby w Systemie Informacyjnym Schengen. Tam są właśnie wymienione takie dane, że osoba ma czy to jedną narodowość, czy to jedno nazwisko. Wynika to z takiego faktu, że te formularze są przesyłane do biura SIRENE w sytuacjach przeprowadzania różnego rodzaju operacji i legitymowania osób, dokonywania kontroli osób. Po prostu te formularze służą do tego, żeby poinformować biuro SIRENE – my informujemy stronę zagraniczną – o uzyskaniu trafienia w SIS. Po prostu osoba jest legitymowana na podstawie konkretnego dokumentu podróży, naklejki wizowej czy chociażby polskiego dowodu osobistego lub dowodu osobistego innego państwa Unii Europejskiej. No, w formularzu odnalezienia osoby czy przedmiotu automatycznie pojawia się np. nazwisko, jeżeli mówimy o osobie.

A jeżeli chodzi o formularz tożsamości przywłaszczonej, to dotyczy to takiej sytuacji, że osoba dobrowolnie prosi o dodanie jej danych w Systemie Informacyjnym Schengen. No, tu jest ten wymiar dobrowolności. Taka osoba sama wskazuje, jakie dane chce tam umieścić, łącznie z elementami rysopisu. Elementy rysopisu są też dodawane do innych wpisów, dotyczących czy to osób poszukiwanych na podstawie europejskiego nakazu aresztowania, czy to osób zaginionych. To wynika z zakresu informacyjnego wskazanego w art. 20 rozporządzenia 2018/1862. Niemniej jeśli sytuacja dotyczy właśnie formularza tożsamości przywłaszczonej, no to po prostu osoba przychodzi i… To faktycznie wygląda tak, że osoba przychodzi na komisariat, podaje swoje dane, są wykonywane zdjęcia sygnalityczne, pobierane są odciski palców – te dane są potem dodawane do SIS. Wykonywane są kserokopie dowodów tożsamości i te dane również są dodawane do SIS. Osoba może też poinformować… czy raczej poprosić o dodanie jej szczególnych cech, rysopisu. No, np. ta osoba ma tatuaże czy, nie wiem, kuleje na boki. I to będzie służyło potem innym służbom w innych państwach do rozpoznania, czy ta osoba…

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Bardzo przepraszam, przekonał nas pan.

(Główny Specjalista w Wydziale Współpracy Strategicznej w Biurze Międzynarodowej Współpracy Policji w Komendzie Głównej Policji Piotr Kowalski: Okej.)

(Wesołość na sali)

Dziękujemy.

Nie przejmujemy tej poprawki. Dziękujemy bardzo.

Pani Mecenas…

Tylko chciałbym przypomnieć wszystkim, że musimy powoli kończyć.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Bartosz Grodecki:

To może ja wyprzedzająco zaopiniuję poprawkę siódmą. To jest doprecyzowanie przepisu – przyjmujemy.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Ja ją przejmuję w takim razie.

(Głos z sali: Siódmą?)

Siódmą, tak.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Renata Bronowska:

Osmą też? Czy mam ją państwu przedstawiać? Nie?

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Okej. To jeżeli chodzi o poprawkę ósmą… Bo rozumiem, że mam ją państwu przedstawić.

(Przewodniczący Aleksander Pociej: Bardzo proszę.)

Chodzi tutaj o wskazanie organu rejestrowego w zmienianym art. 39 ustawy – Kodeks morski. Ten art. 39, który jest nowelizowany poprzez dodanie dwóch kolejnych paragrafów, w §1 wprost wskazuje organ, który jest uprawniony do zarejestrowania statku – jest to urząd morski. Zatem pisząc kolejne przepisy, powinniśmy uwzględnić fakt, że w §1 wskazano urząd morski jako organ właściwy do rejestracji.

Dodatkowy argument, który chciałabym jeszcze podać, argument wskazujący na to, że organ rejestrowy nie powinien się tam znaleźć, jest taki, iż w całym kodeksie morskim organ rejestrowy pojawia się tak naprawdę wyłącznie w przepisach, które dotyczą zbiorczego określenia wszystkich podmiotów uprawnionych do rejestracji, a więc nie tylko urzędu morskiego, i odnoszą się do jednostek pływających w kontekście sprzedaży statku obciążonego hipoteką. W związku z tym cały kodeks morski wskazuje wcześniej konkretne organy, które mają konkretne uprawnienia związane z rejestracją statków. Akurat w art. 39 to powinien być urząd morski. Stąd też sugerowałabym jednolicie potraktować kolejne przepisy, które odnoszą się do tej kwestii.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Strona rządowa.

Naczelnik Wydziału Legislacji i Umów Międzynarodowych w Departamencie Prawnym w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Emilia Chojnowska:

Pani Mecenas, tak, być może kodeks morski rzeczywiście używa określenia „organ rejestrowy” jako zbiorczego określenia organów. Niemniej jednak użycie takiego określenia w tym artykule konsultowaliśmy z Ministerstwem Infrastruktury, które twierdzi, że określenie „organ rejestrowy” jest jak najbardziej właściwe. Dodatkowo należy wskazać, że w kodeksie morskim, np. w art. 37 §2, jest też mowa o zagranicznym organie rejestrowym. Są tu wymieniane opłaty rejestrowe czy księgi rejestrowe, czynności rejestrowe. Tak więc wolelibyśmy tego na tym etapie nie zmieniać, tym bardziej że minister właściwy uznaje ten zapis za jak najbardziej odpowiedni.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Dziękuję bardzo.

Ktoś chce przejąć tę poprawkę? Nie.

Pani Mecenas, dalej.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Renata Bronowska:

Jeszcze jedna uwaga dotycząca kodeksu morskiego i art. 39, konkretnie dodawanych §1a i §1b. Tutaj chodzi o taką kwestię, iż §1 wskazuje, że uprawnienie do weryfikacji przez organ rejestrowy w danych SIS, czy podlegający wpisowi statek lub silnik tego statku został skradziony, przywłaszczony, utracony lub jest poszukiwany jako dowód w postępowaniu karnym lub karnym skarbowym, dotyczy każdego statku podlegającego wpisowi. Z kolei konsekwencja w postaci odmowy rejestracji statku, czyli dodawany §1b, dotyczy już tylko statków, których długość nie przekracza 24 m. Skoro konsekwencja w postaci…

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Aha, rozumiem. Dobrze.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Jeżeli ktoś nie słyszał, bo mikrofon nie był włączony, to wyjaśniam, że pan minister przychylił się do tej propozycji.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Renata Bronowska:

Ja rozumiem, że chodzi o propozycję pierwszą, czyli o uzupełnienie tego w taki sposób, aby prawo dostępu do rejestru danych SIS dotyczyło statków do 24 m. Tak?

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Bartosz Grodecki:

„Zgłoszony do rejestracji statek o długości do 24 m”. Tak, dokładnie.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Renata Bronowska:

To ta pierwsza propozycja. Bo tutaj są 2 alternatywne. Ja sugerowałam, żeby albo dodać, albo wykreślić, w zależności od interpretacji.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Rozumiem, że chodzi o pierwszą propozycję poprawki. Jest zgoda.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Renata Bronowska:

Szanowni Państwo, ostatnia z tych takich głównych uwag…

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Bartosz Grodecki:

Też się zgadzamy.

(Głos z sali: Która to jest?)

Dziesiąta.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Renata Bronowska:

Ona dotyczy przepisu o wejściu w życie ustawy. Otóż co do zasady przepis art. 9 przewiduje, że ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, przy czym konkretne przepisy wchodzą z datą wynikającą z decyzji Komisji Europejskiej, wydanej na podstawie określonych przepisów rozporządzeń unijnych. Chciałabym zwrócić uwagę, że tak naprawdę proporcje są zupełnie odwrotne, tzn. większość przepisów ustawy powinna wchodzić w życie z datą określoną w decyzji Komisji. To powinna być główna data wejścia w życie ustawy – nie data ogłoszenia, ale data wynikająca z wydania decyzji przez Komisję Europejską. To jest pierwsza uwaga.

I druga uwaga. No, przyznam, że nieco niepokoi mnie to wejście w życie ustawy z dniem ogłoszenia, wejście poszczególnych przepisów tej ustawy z dniem ogłoszenia, ponieważ są to przepisy, które zasadniczo dotyczą przeprowadzenia szkoleń, udzielenia upoważnień do dostępu do Systemu Informacyjnego Schengen, wydania odpowiednich identyfikatorów i prowadzenia ewidencji użytkowników końcowych. Żeby to wszystko zrobić, konieczne jest wydanie rozporządzeń. Ustawa ma wejść w życie z dniem ogłoszenia, więc szansa na wydanie tych rozporządzeń jest bardzo niewielka.

(Przewodniczący Aleksander Pociej: A jaką ma pani propozycję, Pani Mecenas?)

No, właśnie chciałabym z państwem przedyskutować, czy tutaj wchodzi w grę jakiś inny, dłuższy termin wejścia w życie tej ustawy, tak aby akt wykonawczy mógł być wydany.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Bardzo bym prosił o dosyć…

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Bartosz Grodecki:

Akty wykonawcze będą już przygotowane, szczerze powiedziawszy. Kłopot jest inny. My sami mieliśmy z tym problem, bo to jest taka nietypowa formuła. Czekamy na decyzję wykonawczą Komisji, żeby te przepisy mogły w ogóle funkcjonować. Decyzja wykonawcza Komisji jest oczekiwana już od dłuższego czasu. Już wiemy, że nie będzie to listopad, że to będzie być może I kwartał przyszłego roku. Tak więc my z rozporządzeniami będziemy gotowi. Żeby w ogóle rozpocząć szkolenia, musimy mieć te rozporządzenia, więc im szybciej ta ustawa wejdzie w życie, tym dla nas będzie korzystniej. A jeśli chodzi o tę decyzję wykonawczą, to musimy to zostawić tak, jak jest. No, musimy na nią czekać. Co do kwestii wejścia w życie ustawy, to może w następnym dniu, w dniu następującym, a nie w dniu ogłoszenia… No, możliwie szybko…

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Renata Bronowska:

Rozumiem, że zachowanie tego 14-dniowego vacatio legis jest niemożliwe. Chcielibyście państwo, żeby ona wchodziła z dniem następującym po dniu ogłoszenia?

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Tak?

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Bartosz Grodecki:

Chcielibyśmy jak najszybciej przygotować rozporządzenia, przyjąć te rozporządzenia i zacząć szkolenia. Nie ukrywam, że dla nas im szybciej, tym lepiej, bo i tak już długo czekamy.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

My w naszej komisji nie za bardzo lubimy tak szybkie wchodzenie ustaw w życie, bez żadnego vacatio legis praktycznie, ale…

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Bartosz Grodecki:

Możemy przyjąć inne vacatio legis, np. 7 dni, Panie Przewodniczący, bo to też…

(Głos z sali: Mikrofon…)

Przepraszam. Możemy też przyjąć 7-dniowe vacatio legis.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

To bardzo bym prosił, jeżeli można.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Bartosz Grodecki: Nie ma kłopotu.)

To w ten sposób… I to jest piąta poprawka, która została przyjęta pozytywnie przez rząd.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Renata Bronowska:

Rozumiem, że państwo zgadzacie się również na to, żeby wskazać jako główny termin wejścia w życie ustawy datę wydania decyzji przez Komisję Europejską. Czyli byłaby to taka poprawka, jaka jest zaproponowana państwu w opinii, z tym że na końcu wpisalibyśmy, że te przepisy, które wcześniej wchodzą w życie, wchodzą w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Bartosz Grodecki:

Tak, tak.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Rząd się na to zgadza.

Czy to jest ostatnia uwaga?

(Senator Halina Bieda: Jeszcze redakcyjne.)

Redakcyjne?

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Bartosz Grodecki:

Przyjmujemy. Tak, te redakcyjne przyjmujemy.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Dobrze.

To ja przejmuję te poprawki.

W związku z tym po kolei… To już wszystko?

A, przepraszam. Otwieram dyskusję.

Czy ktoś z państwa chce zabrać głos? Nie.

Bardzo bym teraz prosił… Czy te poprawki, które przejąłem, możemy przegłosować blokiem? Czy jest sprzeciw co do tego, żebyśmy blokiem te wszystkie poprawki przegłosowali? To są te wszystkie poprawki, które przyjął rząd. Nie ma sprzeciwu. Te redakcyjne również przegłosujemy.

W związku z tym głosujemy nad moimi poprawkami do tej ustawy, nad tymi wszystkimi poprawkami, które przejąłem od Biura Legislacyjnego.

Kto z państwa senatorów jest za?

(Starszy Sekretarz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji Elżbieta Owczarek: 11 głosów na sali, jednogłośnie.)

11 głosów, wszyscy byli za.

Kto jest przeciw?

(Starszy Sekretarz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji Elżbieta Owczarek: Nikt.)

Kto się wstrzymał?

Na sali nikt się nie wstrzymał, nikt nie głosował przeciwko.

Proszę doliczyć senatorów głosujących zdalnie.

Zamykam głosowanie.

18 głosów za, nikt nie był przeciw, nikt się nie wstrzymał.

W tej chwili głosujemy nad ustawą z poprawkami.

Kto z państwa senatorów jest za?

(Starszy Sekretarz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji Elżbieta Owczarek: 11 głosów, jednogłośnie na sali.)

Jednogłośnie, 11 osób za.

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę senatorów pracujących zdalnie o oddanie głosów.

Zamykam głosowanie.

18 głosów za, nikt nie był przeciw, nikt się nie wstrzymał.

Proponuję panią senator Biedę na sprawozdawcę. Nie ma sprzeciwu.

Dziękuję serdecznie.

Zamykam posiedzenie naszych komisji.

(Koniec posiedzenia o godzinie 10 minut 17)