Zapis stenograficzny

– posiedzenie Komisji Gospodarki Narodowej i Innowacyjności (117.)

w dniu 6 września 2022 r.

1. Rozpatrzenie ustawy o szczególnych rozwiązaniach w zakresie niektórych źródeł ciepła w związku z sytuacją na rynku paliw (druk senacki nr 795, druki sejmowe nr 2543 i 2550).

(Początek posiedzenia o godzinie 17 minut 33)

(Posiedzeniu przewodniczy zastępca przewodniczącego Wojciech Piecha)

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Dzień dobry państwu.

Otwieram sto siedemnaste posiedzenie Komisji Gospodarki Narodowej i Innowacyjności.

Punkt 1. porządku obrad: rozpatrzenie ustawy o szczególnych rozwiązaniach w zakresie niektórych źródeł ciepła w związku z sytuacją na rynku paliw (druk senacki nr 795, druki sejmowe nr 2543 i 2550)

Tematem posiedzenia jest ustawa o szczególnych rozwiązaniach w zakresie niektórych źródeł ciepła w związku z sytuacją na rynku paliw, druk sejmowy nr 2543.

Witam zaproszonych gości: panią Annę Łukaszewską-Trzeciakowską, podsekretarza stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska; z tegoż ministerstwa pana dyrektora Piotra Sprzączaka, pana dyrektora Marcina Ścigana, pana zastępcę dyrektora Łukasza Tomaszewskiego, naczelnika wydziału Wojciecha Banaszaka, głównego specjalistę do spraw legislacji Michała Rzodkiewicza, głównego specjalistę Pawła Bogusławskiego, starszego specjalistę Weronikę Solarską, panią Magdalenę Jakubowską, zastępcę dyrektora Aleksandrę Świderską, pana dyrektora Biura Funduszy Celowych Mariusza Niścioruka oraz koordynatora zespołu prawnego, radcę prawnego Tomasza Dąbrowskiego. KPRM reprezentuje Katarzyna Kopytowska. Urząd Regulacji Energetyki, departament prawny – dyrektor, pan Zdzisław Muras. Witam serdecznie. Naczelnik wydziału w Ministerstwie Finansów, Agnieszka Tratkiewicz. Witam radcę, kierującego Zespołem do Spraw Klimatu i Energii z tegoż ministerstwa, Edwarda Basińskiego. Witam dyrektora Polskiej Organizacji Gazu Płynnego Bartosza Kwiatkowskiego. Witam prezesa zarządu Krajowej Rady Spółdzielczej Mieczysława Grodzkiego. Spółdzielczy Instytut Badawczy reprezentuje Jan Machynia, główny specjalista. Witam głównego legislatora Sławomira Szczepańskiego oraz przewodniczącego zarządu Związku Miast Polskich, pana Marka Wójcika.

Muszę jeszcze zapytać: czy na sali są osoby wykonujące zawodowo działalność lobbingową? Nie.

Nasza posiedzenie jest transmitowane w internecie, jest dostępne, jest prowadzona transmisja z tego naszego posiedzenia.

I proszę panią minister o przedstawienie założeń ustawy.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska:

Tak jak planowaliśmy i powtarzaliśmy to wielokrotnie, my, jako resort, staramy się po kolei, planowo zabezpieczać odbiorców ciepła, obywateli przed rosnącymi cenami paliw i kryzysem energetycznym, który jest związany z oczywistością, czyli z wojną na Ukrainie i z wojną energetyczną, która jest prowadzona przez Federację Rosyjską. Wiemy, jakie jest otoczenie geopolityczne, wiemy, jakie jest otoczenie ekonomiczne. Ceny nośników energii są bardzo niestabilne, są bardzo wysokie. Na tych rynkach odbywa się spekulacja. I w związku z tym, tak jak w pierwszej ustawie, którą przeprowadziliśmy przez Sejm i Senat, która uzyskała podpis pana prezydenta, o dodatku węglowym, zabezpieczyliśmy obywateli, którzy ogrzewają swoje domy węglem – to było pierwsze rozwiązanie związane z przyjętym embargiem na to paliwo – tak w kolejnym kroku, jak zapowiadaliśmy, wnieśliśmy pod obrady parlamentu ustawę o szczególnych rozwiązaniach w zakresie niektórych źródeł ciepła w związku z tą sytuacją na rynku paliw. I chodzi tutaj przede wszystkim o ciepłownie, o ciepło, które jest dostarczane do obywateli systemowo, czyli za pomocą ciepłowni, zarówno tych koncesjonowanych, jak i nie, jak również o dodatek dla gospodarstw domowych oraz podmiotów wrażliwych, które ogrzewają swoje pomieszczenia innymi rodzajami paliw niż węgiel i jego pochodne; przypominam, mowa o węglu i jego pochodnych, które mają 85% lub więcej węgla. Dodatek będzie dotyczył gospodarstw domowych, będzie, jeżeli chodzi o ciepło systemowe – będę za chwilę o tym mówić dłużej – dotyczył dopłaty do paliw, z których korzystają ciepłownie. A jeżeli chodzi o grupy, które będą nim objęte, to będą to gospodarstwa domowe i podmioty wrażliwie, analogicznie do ustawy gazowej, czyli szkoły, przedszkola, żłobki, szpitale, domy opieki, ochotnicza straż pożarna, kultura itd., one są enumeratywnie wymienione. I to wszystko jest tożsame ze wsparciem, które zostało zapewnione, jeżeli chodzi o odbiorców gazu.

Sytuacja na rynku paliw wpływa bezpośrednio na ciepłownie. Myśmy to już wcześniej zaadresowali w ustawie o zwiększeniu bezpieczeństwa gazowego w zakresie płynności tych ciepłowni. Tutaj jest już bezpośredni wpływ na ceny ciepła, które gospodarstwa domowe i podmioty wrażliwe będą ostatecznie płacić za to ciepło. Jest to rozwiązanie w postaci ceny średniej z rekompensatą dla ciepłowni, ale dopłata jest zaparkowana na poziomie paliw, z których korzystają ciepłownie. To jest oczywiste wsparcie, którego wymagają odbiorcy. Wiemy, jakie informacje do nas docierają, do państwa również.

I teraz druga część tego rozwiązania, poza ciepłowniami, to jest ochrona gospodarstw domowych, które są niepodłączone do sieci ciepłowniczej ani gazowej, które mają własne źródła zasilania, ale nie węglem, bo to już zostało zabezpieczone, tylko innymi nośnikami energii: peletem, drewnem kawałkowym, LPG, olejem opałowym. I tutaj są proponowane dodatki pokrywające około 40% wzrostu kosztów ogrzewania na sezon. Chciałabym, żeby to tutaj wybrzmiało: my te podwyżki, które są nieuniknione ze względu na wojnę i na kryzys energetyczny, chcemy po prostu ograniczyć na tym samym poziomie, niezależnie od tego, czy dane gospodarstwo domowe lub podmiot wrażliwy opala swoje gospodarstwo domowe lub swoje pomieszczenia węglem, czy innymi nośnikami poza ciepłem systemowym, czy właśnie korzysta z tego jednego z najbardziej rozbudowanych w Europie systemu ogrzewania systemowego. I to jest analogiczne. Tutaj chciałabym podkreślić właśnie to, że my obejmujemy tym wsparciem również podmioty wrażliwe, tak jak mówiłam, szkoły, żłobki, przedszkola, ośrodki pomocy, kościoły, itd., i to zarówno w zakresie ciepła systemowego, jak i w zakresie tych nośników energii, które są poza ciepłem systemowym, w tym również węgla. I to jest wsparcie, które zapowiadaliśmy, które w tej chwili procedujemy. I będziemy prosić Wysoką Izbę o to, żeby je przeprocedować sprawnie.

Teraz parę zdań na temat samych przepisów ustawy. Przedsiębiorstwa energetyczne, które posiadają koncesję i dostarczają ciepło systemowe, oraz te, które nie wymagają koncesji, czyli te mniejsze, w mniejszych miejscowościach, z mniejszą grupą odbiorców, poniżej 5 MW, będą wprowadzały średnią cenę wytwarzania ciepła z rekompensatą w okresie od 1 października do 30 kwietnia, czyli w okresie grzewczym, w rozliczeniach z odbiorcami objętymi wsparciem. I ta średnia cena wytwarzania ciepła z rekompensatą przyjmuje określone wartości, to jest 150 GJ netto dla ciepła wytwarzanego z gazu lub oleju opałowego i 103 GJ, analogicznie, dla ciepła z pozostałych źródeł. Mniej więcej 70% to jest węgiel, 10% to jest gaz, 10% to jest biomasa, 10% to jest reszta. Co daje wzrost średnio na odbiorcę ciepła końcowego w okolicach 42% na jego rachunku.

Dla źródła ciepła wykorzystującego różne paliwa określa się to wszystko proporcjonalnie do udziału ciepła wytworzonego z tych paliw. Chodzi mi o to, że nie istnieją praktycznie takie ciepłownie, które mają jedno źródło, opalają jednym źródłem, to z reguły są miksy. Oczywiście, są takie wyłącznie z węglem, ale w większości przypadków to są miksy węgla z biomasą, węgla z gazem, są tutaj różne konfiguracje. I wtedy chodzi nam o ten procentowy udział, żeby to uwzględniać.

Jeżeli średnia cena – to jest też ważne – wytwarzanego ciepła jest niższa niż określona w ustawie cena maksymalna, to przedsiębiorstwo energetyczne w rozliczeniach z odbiorcami stosuje cenę niższą. Czyli, że tak powiem, parkujemy w momencie, w którym te wzrosty przekroczyłyby przyjęte przez nas wartości. Jedynie w tych przypadkach wchodzi ta uśredniona cena z rekompensatą dla ciepłowni.

Wniosek o wypłatę rekompensaty składa się w zależności od tego, czy to jest przedsiębiorstwo koncesjonowane, czy nie, do zarządcy rozliczeń bądź do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta właściwego ze względu na miejsce siedziby podmiotu uprawnionego, to w przypadku tych mniejszych przedsiębiorstw, niekoncesjonowanych. Tych koncesjonowanych jest około 400, tych niekoncesjonowanych – około 700.

Ważnym rozwiązaniem takim dodatkowym, komplementarnym do wspomnianego rozwiązania proponowanego przez rząd jest możliwość dalszego ograniczenia kosztu zakupów ciepła przez gminę, na której obszarze ciepło zostało wytworzone przez przedsiębiorstwo i jest dostarczane do odbiorców zamieszkujących lub mających siedzibę na jej obszarze, które mogą udzielić takiemu przedsiębiorstwu dodatkowej rekompensaty z budżetu gminy. I w tym przypadku taką zachętą do tego jest możliwość zwolnienia z posiadania wkładu własnego w ramach inwestycji.

Drugą częścią ustawy jest dodatek dla gospodarstw domowych oraz dodatek dla podmiotów wrażliwych, tych, które nie są w systemowym cieple, ale również nie opalają węglem lub jego pochodnymi. I to są te gospodarstwa domowe, które ogrzewają się – to jest kontynuacja tego wsparcia, o którym mówiłam – peletem, drewnem kawałkowym, olejem lub LPG. I tutaj znowu te 40%… I wysokość dodatków, w zależności od źródła tego ciepła, od nośnika energii… Przy pelecie lub innej biomasie to są 3 tysiące zł na gospodarstwo domowe; jeżeli chodzi o drewno kawałkowe – 1 tysiąc zł; jeżeli chodzi o olej – 2 tysiące zł; i LPG – 500 zł. Tym dodatkiem, analogicznie, zostają objęte indywidualne domy, jak i mieszkania w budynkach wielolokalowych, które mają wspólną kotłownię. To jest per analogiam do rozwiązania węglowego. Gospodarstwa, które są już objęte dodatkiem węglowym, nie są uprawnione do otrzymania kolejnego dodatku. Czyli jest jeden dodatek na gospodarstwo domowe. Jeżeli kilka osób z jednego gospodarstwa złoży wniosek, to otrzyma go ta, która wnioskowała jako pierwsza. Składa się go analogicznie do wniosku dotyczącego dodatku węglowego, do gminy właściwej ze względu na miejsce zamieszkania. Termin graniczny jest również analogiczny, do 30 listopada. Wypłata dodatku – w terminie 1 miesiąca. I również brak progów dochodowych. To jest rozwiązanie analogiczne.

Dodatek dla podmiotów wrażliwych, których jest, tak jak mówiłam, cały katalog, analogicznie do rozwiązania dotyczącego gazu, czyli szkoły, przedszkola, żłobki, szpitale, ochotnicze straże pożarne, ośrodki pomocy, noclegownie, związki wyznaniowe, kościoły… Wnioski będą składane przez daną instytucję również do gminy, ze względu na siedzibę instytucji. I będą zależały od historycznego zużycia paliw oraz ich kosztu. I tutaj również te 40%…

I tutaj jest ważna uwaga: wyliczone to będzie na podstawie średniej rocznej ceny i ilości zużycia paliwa z okresu 2 lat poprzedzających złożenie wniosku, ale należy wybrać 2 lata z 3 ostatnich, tak żeby zmitygować wpływ COVID. Bo są przypadki, np. w szkołach, kiedy było nauczanie zdalne, czego efektem było zmniejszenie potrzeb w danym roku. Dlatego zostawiamy tutaj beneficjentom dowolność wyboru 2 lat z 3 ostatnich. Potwierdzeniem ilości i ceny paliwa będzie dokument sprzedaży. I w ustawie jest stosowny wzór, według którego będzie się to wszystko wyliczać.

Termin graniczny to również 30 listopada i również 1 miesiąc… Szacowaliśmy liczbę takich beneficjentów na około 23 tysiące budynków.

Jeżeli chodzi o wzory obydwu wniosków o dodatek, to określone zostaną analogicznie jak w przypadku węgla, w drodze rozporządzenia ministra klimatu i środowiska. Myśmy bardzo sprawnie… Nawet z założeniem, że… Pan prezydent to podpisał dwunastego, myśmy siedemnastego już byli gotowi z tym rozporządzeniem, jeżeli chodzi o węgiel. Tu również nie zakładamy jakiejś wydłużonej ścieżki i będziemy starali się to bardzo sprawnie – mówię, bo pewnie takie pytanie się pojawi – opublikować.

Nie wymaga podjęcia decyzji… Decyzji administracyjnej będą wymagały odmowa, uchylenie lub rozstrzygnięcie w sprawie niezależnie pobranego dodatku. Chcemy, żeby to było równie sprawnie jak w przypadku dodatku węglowego.

Źródłem finansowania obydwu dodatków, całości tych wydatków, będzie Fundusz Przeciwdziałania COVID. A źródła, które będą obejmowane tymi dodatkami… Nie z ciepłem systemowym, tylko… One muszą figurować w Centralnej Ewidencji Emisyjności Budynków. Tutaj również analogicznie do dodatku węglowego.

Cały mechanizm mamy już wypracowany, zarówno jeżeli chodzi o samo wyliczanie, jak i czynności, które muszą być dokonane po stronie i odbiorcy, i sprzedawcy, i podmiotu uprawnionego, wypłacającego. Jesteśmy w dialogu z samorządami i planujemy szkolenia dla samorządów, planujemy cały taki zestaw wsparcia, który pozwoli to wszystko sprawnie wykonać.

Przeszliśmy przez Sejm, ta ustawa została uchwalona. W tej chwili jesteśmy w izbie wyższej i apelujemy do Szanownej Komisji o zajęcie się tym sprawnie i do Senatu o przyjęcie tych rozwiązań, dobrych dla gospodarstw domowych i oczekiwanych przez podmioty wrażliwe, możliwie szybko. Dziękuję bardzo.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Dziękuję, Pani Minister, za wypowiedź na temat ustawy.

Teraz poproszę pana legislatora Sławomira Szczepańskiego o opinię do tej ustawy.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański:

Dziękuję bardzo, Panie Przewodniczący.

Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo! Pan Minister! Szanowni Państwo!

Może zaproponuję pominięcie uwag mniej istotnych, jeżeli chodzi o poszczególne poprawki. Jeżeli będzie taka potrzeba, to służę wyjaśnieniem.

I na wstępie tylko zaznaczę, że z uwagi na to, że opiniowana ustawa została przekazana do Senatu w dniu 5 września, to opinia też nie obejmuje swoim zakresem wszystkich wad dotyczących opiniowanej ustawy.

Jeżeli chodzi o uwagi, które zgrupowałem w części czwartej, o charakterze konstytucyjnym, to uwaga pierwsza stanowi, że proponowana ustawa zawiera przepisy określające zadania samorządu terytorialnego, w tym rozstrzygające, że wypłata rekompensat dla przedsiębiorstw energetycznych, wypłata dodatków jest zadaniem zleconym gminie. I mimo tego projekt ustawy nie został skierowany do Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego. Nie będę przywoływał tutaj przepisów, które są w opinii, bo myślę, że to strata czasu. Niemniej jednak takie rozwiązanie, pominięcie w opiniowaniu komisji wspólnej, może oczywiście skutkować uznaniem, że tryb procedowania ustawy narusza konstytucję, ponieważ nie daje to parlamentowi możliwości podjęcia decyzji w zakresie proponowanych przepisów po zapoznaniu się ze stanowiskiem strony samorządowej. Tak więc to taka ogólna uwaga.

Jeżeli chodzi o uwagę drugą, to dotyczy ona przepisów art. 5 ust. 3. Przepisy art. 5 ust. 3 ustawy stanowią, że jeżeli osoba działająca w imieniu i na rzecz odbiorcy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 i 3, nie złożyła oświadczenia albo w oświadczeniu tym określiła szacowaną ilość ciepła, która będzie zużywana na potrzeby wskazane w art. 4 ust. 1 pkt 2 i 3, w sposób rażąco sprzeczny z art. 5 ust. 2, ponosi na zasadzie winy odpowiedzialność wobec mieszkańców lokali, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 lub 3.

W zakresie podmiotowym ten przepis nie obejmuje lokali, w których podmioty wskazane w art. 4 ust. 1 pkt 4 prowadzą działalność, ale należących do odbiorców ciepła, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 lub 3. W związku tym powstaje pytanie i wątpliwość, czy w sytuacji, gdy odbiorca ciepła składający oświadczenie uwzględnia w nim również lokal, w którym działalność prowadzi pomiot, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 4, projektodawca celowo pomija uwzględnienie odpowiedzialności tego odbiorcy również w stosunku do podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 4. Jeżeli tak, to wyjaśnienia wymaga, jakie przesłanki za tym przemawiają, ponieważ rozwiązanie, gdzie w analogicznej sytuacji różnicuje się w sposób niekorzystny uprawnienia podmiotów w zależności od ich rodzaju, budzi wątpliwości w kontekście wywodzonej z art. 2 konstytucji zasady sprawiedliwości społecznej i określonej w art. 32 ust. 1 konstytucji zasady równości wobec prawa. Jeżeli nie jest to zabieg celowy, to, z uwagi na zasady poprawnej legislacji, propozycja poprawki usuwającej taką lukę będzie możliwa po przedstawieniu wyjaśnień przez panią minister.

Uwaga trzecia dotyczy art. 64 ustawy. To jest przepis, który określa jej termin wejścia w życie. I termin wejścia w życie w powiązaniu z określonymi w ustawie terminami do dokonywania poszczególnych czynności związanych z wypłatą rekompensaty albo dodatków dla gospodarstw domowych lub dla podmiotów wrażliwych, jak się wydaje, nie zapewnia prezydentowi RP konstytucyjnego terminu do podpisania ustawy określonego w art. 122 ust. 2 konstytucji, czyli 20 dni od dnia przedstawienia ustawy.

Uwaga czwarta dotyczy art. 31 ust. 4 i 5. Po pierwsze, art. 31 ust. 4 jest zbyt ogólnikowy. Nie określa przesłanek, którymi właściwy podmiot jest obowiązany się kierować, podejmując decyzję w zakresie zwolnienia gminy z konieczności zapewnienia wkładu własnego do inwestycji realizowanych ze środków Rządowego Funduszu Polski Ład, w tym kwestii tego, kiedy zwolnienie to może być uzyskane w całości, a kiedy w części. Nie określa też trybu i zasad dokonywania takiego zwolnienia. I w związku z tym powstaje zbyt duża swoboda decyzyjności po stronie podmiotu podejmującego rozstrzygnięcie we wspomnianym zakresie. Może więc być ten przepis uznany za naruszający określoną w art. 32 ust. 1 konstytucji zasadę równości wobec prawa w stosunku do gmin znajdujących się w podobnej albo takiej samej sytuacji, oraz wywodzoną z art. 2 zasadę określoności przepisów prawa.

Po drugie, za niedopuszczalne należy przyjąć, aby zakres omawianego zwolnienia bezpośrednio dotyczącego uprawnień podmiotu niezależnego organizacyjnie od Rady Ministrów, czyli gminy, był określany w akcie o charakterze wewnętrznym, w tym przypadku w drodze uchwały Rady Ministrów. I jednoznacznie rozstrzyga o tym art. 93 ust. 1 konstytucji, stanowiąc, że uchwały Rady Ministrów mają charakter wewnętrzny i obowiązują tylko jednostki organizacyjne podległe organowi wydającemu te akty. Materia, o której tu mowa, powinna bez wątpienia stanowić przedmiot przepisów powszechnie obowiązujących. I niezależnie od tego proponowane przepisy mogą też być uznane za naruszające określoną w art. 7 konstytucji zasadę legalizmu, ponieważ nie będą zapewniały, aby organ władzy publicznej działał w rozpatrywanym przypadku na podstawie i w granicach prawa. Wspomniana kwestia będzie uregulowana w drodze uchwały, tak jak zaznaczyłem, czyli w akcie o charakterze wewnętrznym.

Uwaga piąta dotyczy art. 37 ust. 2 i ona jest analogiczna do wątpliwości przedstawionych w kontekście przepisów art. 31 ust. 4 i 5, omawianych w uwadze czwartej. Ten przepis z kolei przewiduje, że prezes URE niezależnie od kary pieniężnej określonej w art. 37 ust. 1 może nałożyć karę pieniężną na kierownika przedsiębiorstwa energetycznego. Nie określa się jednak przesłanek, którymi prezes URE kieruje się przy podejmowaniu takiej decyzji.

I uwagi o charakterze konstytucyjnym chciałbym jeszcze uzupełnić o jedną uwagę niewykazaną w opinii, a dotyczącą proponowanych przepisów art. 24 ust. 4 i 5 oraz proponowanego w art. 50 pkt 1 lit. b ustawy art. 2 ust. 3a i 3b ustawy o dodatku węglowym. To są przepisy, które zostały dodane do procedowanej ustawy na etapie prac w Sejmie. I jeżeli chodzi o art. 24 ust. 4, to stanowi on, że w przypadku, gdy pod jednym adresem miejsca zamieszkania zamieszkuje więcej niż jedno gospodarstwo domowe, jeden dodatek dla gospodarstw domowych przysługuje dla wszystkich gospodarstw domowych zamieszkujących pod tym adresem. A więc niezależnie od liczby tych gospodarstw domowych, każdemu przysługuje dodatek. Z kolei ust. 5 stanowi, że w przypadku, gdy wniosek o wypłatę dodatku dla gospodarstw domowych złożono dla więcej niż jednego gospodarstwa domowego mających ten sam adres miejsca zamieszkania, to dodatek ten jest przyznawany wnioskodawcy, który złożył wniosek jako pierwszy. Pozostałe wnioski pozostawia się bez rozpoznania. Tak więc wychodzi na to, że mimo uprawnienia w ust. 4, które zostało przewidziane dla każdego gospodarstwa domowego, jednak to uprawnienie jest wyłączone przez ust. 5, bo ust. 5 przewiduje, że – na zasadzie „kto pierwszy, ten lepszy” – jeżeli wniosek złoży jedno z tych gospodarstw domowych, no, to inne, pozostałe już nie otrzymują tego dodatku. Czyli to uprawnienie nie przysługuje.

Ja się domyślam, że to jest pokłosie wyłączenia ewentualnych tzw. patologicznych zachowań, wykorzystywania obejścia tego przepisu. Niemniej jednak należy mieć na uwadze, że pewnie będą gospodarstwa domowe, które działają zgodnie z prawem i nie skorzystają z tego przepisu. No, i że te 2 przepisy się wykluczają. I takie regulacje mogą z pewnością budzić wątpliwości pod kątem wywodzonej z art. 2 konstytucji zasady zaufania do prawa oraz zasady równości określonej w art. 32 ust. 1 konstytucji.

Jeżeli chodzi o art. 2 ust. 3a i 3b ustawy o dodatku węglowym, problem jest ten sam, więc pozwolę sobie już tego nie omawiać.

Jeżeli chodzi o uwagi o charakterze szczegółowym, czyli wskazane w części piątej w opinii, to pierwsza uwaga dotyczy wątpliwości związanych z art. 1. To jest przepis określający zakres przedmiotowy ustawy. I, jak się wydaje, po pierwsze, art. 1 nie obejmuje wszystkich spraw, które ustawa reguluje. Bez takiego szczegółowego omawiania wskażę, że chodzi o sprawy regulowane w artykułach, odpowiednio, 33, 34, 35. A zasada jest taka, że zakres przedmiotowy jest jak gdyby wytyczną do tego, co treść ustawy zawiera. Tak więc powinien być wyczerpujący i kompatybilny z zakresem regulacji przepisów materialnych.

Po drugie, ponieważ określony w art. 1 zakres spraw nie jest kompatybilny z przepisami materialnymi ustawy… Art. 1 pkt 1 stanowi, że ustawa reguluje zasadę i tryb ustalania przez wytwórcę ciepła określonego poziomu średnich cen wytwarzania ciepła dla odbiorców na potrzeby gospodarstw domowych i potrzeby użyteczności publicznej – i tutaj mamy skrót – „zwanych dalej «średnimi cenami wytwarzania ciepła z rekompensatą»”. Tymczasem w dalszych przepisach materialnych nie ma żadnego odniesienia do określonego poziomu czy też do poziomu średnich cen wytwarzania ciepła. Tak więc pytanie, czy to określenie użyte w art. 1 pkt 1 jest właściwe i kompatybilne i z definicją średniej ceny wytwarzania energii, i z pozostałymi przepisami. Wydaje się, że nie. Ewentualna propozycja jakiejś poprawki będzie możliwa po przedstawieniu wyjaśnień przez panią minister.

Jeżeli chodzi o uwagę druga i trzecią, to tutaj, zgodnie ze swoją wcześniejszą zapowiedzią, pominąłbym te poprawki, one mają charakter mniej istotny, legislacyjny, doprecyzowujący, redakcyjny.

Następna uwaga, czwarta, dotyczy wątpliwości związanych z proponowanym art. 3 ust. 1 ustawy. Po pierwsze, przepis ten odnosi się w sposób ogólny do rekompensaty uwzględnianej w ustalanych przez przedsiębiorstwo energetyczne cenach i stawkach opłat oraz we wprowadzanych i ustalanych przez nie cenach do stosowania w rozliczeniach z odbiorcami ciepła. Wydaje się, że w rozpatrywanym przypadku chodzi o rekompensatę z art. 12 ust. 1 ustawy, tam jest też użyty po raz pierwszy skrót przewidziany w tym przepisie, skrót określenia dotyczącego rekompensaty. Jeżeli tak, to rekomenduje się przyjęcie zaproponowanej poprawki, która precyzowałaby, że rekompensata wskazana w art. 3 ust. 1 jest właśnie rekompensatą, o której mowa w art. 12 ust. 1.

Po drugie, przepis ten odnosi się do ustalania określonych w nim cen – i tam są wyszczególnione te ceny, to jest cena ciepła, cena za zamówioną moc cieplną, cena nośnika ciepła – oraz poszczególnych stawek Tymczasem w tym samym przepisie, w tej części wspólnej art. 3 ust. 1, jest też mowa o wprowadzaniu do stosowania w rozliczeniach z odbiorcami ciepła już tylko cen z rekompensatą. Tak więc pytanie, czy faktycznie wprowadzenie ma się odnosić tylko do tych cen, czy, podobnie jak wcześniej w zakresie dotyczącym ustalania przez przedsiębiorstwo energetyczne, również do cen i stawek, o których mowa w pierwszej części tego przepisu. Również pozostałe przepisy nie są w tym zakresie spójne i jednolite, niemniej jednak posługują się często odniesieniem i do cen, i do stawek opłat. Zasadnym byłoby ujednolicenie tego przepisu, tym bardziej że jest zgrupowany w jednej jednostce redakcyjnej i dotyczy 2 czynności: ustalania i wprowadzania do stosowania w rozliczeniach z odbiorcami. I tutaj, w zależności oczywiście od wyjaśnień pani minister… Również jest zaproponowana stosowna propozycja poprawki.

Uwaga piąta dotyczy przepisów art. 3 ust. 1 i 2. Te przepisy też budzą wątpliwości. Po pierwsze, art. 3 ust. 1 dotyczy ustalenia przez przedsiębiorstwo energetyczne poszczególnych cen i stawek opłat z rekompensatą wynikających ze średniej ceny wytwarzania ciepła z rekompensatą. Przepis art. 3 ust. 2 dotyczy z kolei ustalenia przez przedsiębiorstwo energetyczne nieposiadające koncesji już nie poszczególnych cen i stawek opłat, jak była mowa w ust. 1, tylko składników średniej ceny wytwarzania ciepła. I tutaj też, żeby nie przedłużać, pytanie, czy faktycznie jest jakaś tutaj różnica merytoryczna między ust. 1 i 2, że jeden odnosi się do ustalania i wprowadzania do stosowania poszczególnych cen i poszczególnych stawek opłat, a następny, de facto dotyczący tych samych spraw, tylko przedsiębiorcy bez koncesji – już do ustalania i stosowania składników średniej ceny. Czyli pewnie trzeba by było się posiłkować wzorem, który jest określony bodajże w art. 12 ustawy. Tylko pytanie, czy faktycznie chodzi tutaj o składniki. Bo pozostałe, dalsze przepisy konsekwentnie odnoszą się do średniej ceny wytwarzania ciepła z rekompensatą albo do cen i stawek opłat. Tak więc jeżeli chodzi o te same elementy średniej ceny wytwarzania ciepła, to rekomendowałbym też ujednolicenie ust. 2 z ust. 1 i z pozostałymi przepisami ustawy.

Po drugie, powstaje pytanie o relację cen i stawek opłat, o których mowa w ust. 2, do cen i stawek opłat, o których mowa w ust. 1, jeżeli chodzi o ich nazwę. Jeżeli są te same ceny i stawki, to też proponuje się tutaj ujednolicić ten przepis. I w zależności od tego, czy tak, czy nie, to zaproponowane są propozycje poprawek.

Następna uwaga dotyczy art. 4 ust. 1, to jest uwaga siódma. Wątpliwości budzą przepisy art. 4 ust. 1, określające podmioty, odbiorców ciepła, dla których przedsiębiorstwo energetyczne ustala średnią cenę wytwarzania ciepła z rekompensatą, w zakresie 2 rodzajów odbiorców: gospodarstw domowych oraz podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 4. Po pierwsze, z proponowanych przepisów rozdziału 2 wynika, że odbiorcą ciepła, dla którego ustala się średnią cenę wytwarzania ciepła, średnią cenę wytwarzania ciepła z rekompensatą czy też ceny i stawki opłat z rekompensatą, nie jest bezpośrednio gospodarstwo domowe, jak wynikać może z art. 4 ust. 1 pkt 1, tylko, odpowiednio, wspólnoty mieszkaniowe, spółdzielnie mieszkaniowe, albo podmioty, które zostały wskazane w art. 4 ust. 1 pkt 3. Reasumując: jeżeli gospodarstwo domowe nie jest – a tak się wydaje – odbiorcą ciepła w rozumieniu przepisów rozdziału 2, to rekomenduje się tutaj dokonanie zmiany polegającej np. na usunięciu pktu 1. A jeżeli gospodarstwo domowe ma być tym odbiorcą ciepła, to należałoby uzupełnić przepisy rozdziału 2 o przepisy, które uwzględniają właśnie gospodarstwo domowe jako odbiorcę ciepła. Chodzi o przepisy, które dotyczą obowiązku składania oświadczeń – z nich wynika, że gospodarstwo domowe tych oświadczeń nie składa – przepisy dotyczące rozliczania etc., etc.

Po drugie, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 4 odbiorcami ciepła, dla których ustala się średnią cenę wytwarzania ciepła z rekompensatą, są określone w nim tzw. podmioty pożytku publicznego. I zgodnie z art. 6 ust. 1 są one obowiązane do złożenia oświadczenia w celu umożliwienia stosowania wobec nich średniej ceny wytwarzania ciepła z rekompensatą. Z przepisów art. 4 ust. 1 pkt 2 i 3 wynika tymczasem, że do zapewnienia w lokalach tych podmiotów ciepła mogą być zobowiązane wspólnoty mieszkaniowe, spółdzielnie mieszkaniowe albo właśnie podmioty, które są wskazane w pkcie 3, które w składanych przez siebie oświadczeniach uwzględniają, na potrzeby rozliczenia się ze sprzedawcą ciepła, ciepło zużywane w lokalach, w których działalność prowadzą podmioty określone w art. 4 ust. 1 pkt 4. Z proponowanych przepisów wynika, że podmioty, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 4, składają oświadczenia, nawet jeżeli prowadzą działalność w lokalach podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 i 3, ponieważ ustawa nie zawiera w tym zakresie żadnych norm kolizyjnych.

Po trzecie, z przepisu art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. b można wnioskować, że przepisy rozdziału 2 mają mieć zastosowanie również do gospodarstw domowych mających lokale mieszkalne w budynkach podmiotów, o których mowa w art. 1 pkt 4, np. gospodarstwa domowego mającego lokal mieszkalny w podmiocie systemu oświaty, czyli w szkole. I wątpliwości budzi, czy zużywanie ciepła w takim lokalu będzie zaliczane do zużycia ciepła na potrzeby podstawowej działalności podmiotu, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 4. I jest to o tyle istotne, że zużycie ciepła na potrzeby działalności takiego podmiotu jest warunkiem objęcia lokali, do których zapewnia on ciepło, przepisami rozdziału 2. A z przepisów art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. a i b, czyli z przepisów określających, co zawiera oświadczenie składane przez odbiorcę ciepła określonego w art. 4 ust. 1 pkt 4, wynika, że ciepło na potrzeby lokali mieszkalnych nie jest ciepłem na potrzeby odbiorców ciepła, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 4. Czyli de facto w przypadku tych lokali nie jest spełniony warunek do uwzględnienia ich w rekompensacie, w średniej cenie wytwarzania ciepła.

Po czwarte, omawiane przepisy art. 6 ust. 2 i 3 pozostają w kolizji z przepisami art. 4 ust. 1 pkt 4 w zakresie, w jakim odnoszą się do potrzeb zużywania ciepła na potrzeby gospodarstw domowych w budynkach podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 4. I ta sprzeczność, o czym mówiłem wcześniej, wynika właśnie z tego, że art. 4 ust. 1 pkt 4 ewidentnie wymaga, aby można było rekompensować, rozliczać to ciepło… Jest to możliwe pod warunkiem, że jest ono zużywane na potrzeby wspomnianych podmiotów. Tak więc zużycie ciepła na potrzeby lokali mieszkalnych zlokalizowanych w budynkach odbiorców ciepła, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 4, jak gdyby wyłącza tutaj wspomnianą możliwość.

Następna uwaga – pominę uwagę ósmą – to będzie uwaga dziewiąta. Dotyczy ona art. 7 ust. 7 ustawy. Przepis ten proponuje się uzupełnić o wskazanie terminu, w jakim odbiorca ciepła jest obowiązany złożyć oświadczenie wskazane w ust. 1 tego artykułu przy każdej zmianie danych zawartych w złożonym wcześniej oświadczeniu. Ma to szczególe znaczenie w przypadku oświadczeń składanych przez podmioty, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2. I wskazać należy, że zgodnie z art. 36 ust. 1, czyli z przepisem karnym, kto nie dopełnia obowiązku złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 5 ust. 1 w imieniu i na rzecz podmiotów określonych w art. 4 ust. 1 pkt 2, podlega stosownej karze pieniężnej, czyli od 500 zł do 50 tysięcy zł. Ustawa nie określa jednak kiedy upływa termin wykonania tego obowiązku w przypadku tych oświadczeń. Tak więc skoro nie ma określonego terminu do złożenia tego oświadczenia, to nie ma też terminu do zweryfikowania, kiedy czas na realizację tego obowiązku upłynął, jego, nie wiadomo, w jakim terminie można uznać, że obowiązek nie został spełniony.

Uwaga dziesiąta dotyczy art. 6 ust. 2. Zgodnie z tym przepisem osoba działająca w imieniu i na rzecz odbiorcy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 4, która w oświadczeniu wskazanym w ust. 1 określi szacowaną ilość ciepła zużywaną na potrzeby, o których mowa w ust. 1 pkt 2 tego artykułu, w sposób rażąco sprzeczny z ust. 2, ponosi na zasadzie winy odpowiedzialność wobec podmiotu określonego w art. 4 ust. 1 pkt 4. Zastanawiające jest jednak to, dlaczego przepis ten nie przewiduje odpowiedzialności osoby obowiązanej do złożenia takiego oświadczenia również za samo jego niezłożenie. Ponieważ niezłożenie tego oświadczenia również będzie niekorzystne dla ewentualnego odbiorcy, a może nawet bardziej niż złożenie z jakimiś błędami. Tylko wskazać można, że z kolei art. 5 ust. 3, czyli analogiczny, już przewiduje, że osoba, która składa oświadczenie w imieniu i na rzecz odbiorcy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2, czyli spółdzielni mieszkaniowej czy wspólnoty mieszkaniowej, również ponosi odpowiedzialność karną określoną w art. 36 za samo niezłożenie tego oświadczenia. No, i tutaj, w zależności od intencji projektodawcy, do rozważenia przedstawia się stosowne propozycje poprawek.

Jeżeli chodzi o uwagę jedenastą, to dotyczy ona art. 10 ust. 1 ustawy. Przepis ten stanowi, że sprzedawca ciepła w systemie ciepłowniczym przekazuje w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy wytwórcy ciepła w tym systemie informację o szacowanej ilości ciepła, która będzie zużywana przez odbiorców ciepła, na podstawie oświadczeń, o których mowa, stosownie, w art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 1. I tutaj wyjaśnienia wymaga relacja art. 10 ust. 1 do przepisów art. 5 ust. 4 i 5 oraz art. 6 ust. 4 i 5, które przewidują możliwość złożenia tych oświadczeń również po upływie 21 dni od dnia nabycia uprawnienia, czyli de facto po terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy. Tutaj wydaje się, że może dojść po prostu do niezrealizowania, niewykonania tego przepisu w art. 10 ust. 1 właśnie pod kątem oświadczeń, które będą złożone po upływie 21 dni, po terminie 31 dni. Ten przepis art. 10 ust. 1 takich sytuacji, takich przypadków nie obejmuje. I pytanie: czy nie powinien ich objąć? Jeżeli tak, to ewentualna propozycja poprawki, która pozwoli na objęcie również regulacją art. 10 ust. 1 sytuacji, kiedy składa się oświadczenie po upływie 30 dni, będzie możliwa po przedstawieniu wyjaśnień przez panią minister.

Następna uwaga to będzie uwaga szesnasta, na stronie 17, odnosząca się do art. 15 ust. 3, czyli przepisu, w którym proponuje się uzupełnić termin, w jakim należy dokonać zwrotu środków, analogicznie do rozwiązania przyjętego w ust. 4 tego artykułu. Jeżeli nie zostanie to zrobione, to wspomniany przepis może powodować problemy przy stosowaniu art. 15 ust. 5 ustawy, który przewiduje, że w przypadku, gdy podmiot uprawniony nie zwróci nienależnie otrzymanej rekompensaty, to podmiot wypłacający wzywa ten podmiot do jej zwrotu w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania. Czyli to jest podobna sytuacja jak ta, którą omawiałem wcześniej: jeżeli nie będzie określonego terminu, to nie będzie też możliwości ustalenia, kiedy ten przepis nie został wykonany, kiedy określony w nim obowiązek nie został wykonany. I też w zależności od intencji projektodawcy ewentualna propozycja poprawki będzie możliwa po przedstawieniu wyjaśnień przez panią minister.

Następna uwaga na stronie 18, uwaga dziewiętnasta, dotyczy art. 24 ust. 1 pkt 1. Zgodnie z tym przepisem dodatek dla gospodarstwa domowego przysługuje również w przypadku kominka, kozy i podobnych wyszczególnionych tutaj źródeł ciepła. Przepis ten budzi jednak wątpliwości co do spójności z art. 24 ust. 11, tj. przepisem określającym wysokość dodatków dla gospodarstwa domowego w zależności od używanego źródła. Jeżeli art. 24 ust. 11 odnosi się w sposób prawidłowy do poszczególnych źródeł ciepła i przypadającym im wysokości dodatku, to proponuje się, aby wprowadzić analogiczne rozwiązanie, jeżeli chodzi o podział tych źródeł, w art. 24 ust. 1 pkt 1, zgodnie z przedstawioną tutaj propozycją poprawki.

Następna uwaga – jest to uwaga dwudziesta druga, na stronie 19 – dotyczy wątpliwości co do przepisów ustawy określających finansowanie, pomoc finansową dla przedsiębiorstw energetycznych, odbiorców ciepła. A w szczególności chodzi tutaj o wątpliwości dotyczące terminów przewidzianych do dokonania kolejnych czynności niezbędnych dla finalnego uzyskania albo rekompensaty, albo stosownego dodatku. Ja tutaj przedstawiłem w opinii przepisy, które określają poszczególne terminy, które są od siebie uzależnione I z terminów tych, jak się wydaje, wynika, że jeżeli ustawa weszłaby w życie we wrześniu, a prawdopodobnie tak się stanie, i wnioski o wypłatę dodatku zostaną złożone również we wrześniu, a też wydaje się, że tak się stanie, to istnieje tutaj duże ryzyko, że wnioskodawca nie uzyska dopłaty w terminie miesiąca od dnia złożenia wniosku. No, przykładowo gospodarstwo domowe może złożyć wniosek do dnia 30 listopada, gmina – również do 30 listopada do ministra, a minister ma przekazać środki do dnia 31 października 2022 r.

Po drugie, art. 30 ust. 3 pkt 2 stanowi, że wójt, burmistrz albo prezydent miasta przedstawiają wojewodzie w terminie do piętnastego dnia miesiąca następującego po pierwszych 3 miesiącach od rozpoczęcia udzielania rekompensat rozliczenie środków sporządzone narastająco za okres od 1 października 2022 r. do dnia kończącego dany kwartał wypłaty rekompensaty. Chodzi tutaj właśnie o tę kwestię danego kwartału wypłaty rekompensaty, ponieważ z proponowanych przepisów wynika, że okres rozpoczęty z dniem 1 października 2022 r. kończy się w czerwcu 2023 r., bo to jest koniec kwartału, w którym będzie kwiecień 2023 r. I rozwiązanie to budzi wątpliwości, ponieważ z pozostałych przepisów opiniowanej ustawy jednoznacznie wynika, że okres stosowania rekompensaty czy też średniej ceny wytwarzania ciepła z rekompensaty trwa właśnie od 1 października 2022 r. do 30 kwietnia 2023 r. I wydaje się, że okres wskazany w art. 30 ust. 3 pkt 2 powinien się ukończyć z dniem 30 kwietnia 2023 r. I jeżeli tak jest, to rekomenduje się przyjęcie zaproponowanej poprawki.

Po trzecie, niezrozumiały jest też przepis stanowiący, że środki na realizację wypłat dodatków są przekazywane w kwartalnych ratach. Tutaj znowu kwestia dotyczy tych tzw. kwartalnych rat, ponieważ jak się popatrzy na te poszczególne terminy, które są przewidziane i w przepisach w art. 29, i w przepisach art. 32… No, nie zawsze będziemy mogli powiedzieć, że będą kwartalne wypłaty. Na pewno nie w przypadku dodatków dla gospodarstw domowych, ponieważ tam jest przewidziana wypłata w październiku. No, i w przypadku ostatniej wypłaty przewidzianej dla rekompensat, bo ona jest przewidziana na kwiecień 2023 r. Tak więc, znowu, w zależności od intencji projektodawcy należałoby się tutaj zastanowić nad dokonaniem odpowiednich modyfikacji tych przepisów, ewentualnie zgodnie z przedstawionymi propozycjami poprawek.

Jeżeli chodzi o następną uwagę… To są już chyba wszystkie uwagi. Gdyby były jakieś pytania, to służę wyjaśnieniem.

Dziękuję bardzo.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Dziękuję bardzo panu legislatorowi za…

(Rozmowy na sali)

Proszę wyłączyć mikrofon.

Dobrze.

Poproszę panią minister o odniesienie się do tych uwag pana legislatora.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska:

Ja się do nich oczywiście odniosę, tylko wcześniej chciałabym jeszcze tylko doprecyzować jedną kwestię. Gdyby pan zechciał sprawdzić w uwagach o charakterze konstytucyjnym… Uwaga nr 2, od zdania „w zakresie podmiotowym tego przepisu nie mieszczą się więc lokale podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1, inne niż lokale mieszkalne”. Ja chciałabym się upewnić, czy tutaj jest z państwa strony adekwatne odniesienie, bo w art. 4 ust. 1 pkt 1 mowa o gospodarstwach domowych. Czy tam nie ma oczywistej omyłki pisarskiej? Odniesienie jest do czwórki czy do jedynki? Tutaj mam taką wątpliwość. Myśmy to analizowali i taka wątpliwość się pojawiła. Dziękuję.

I zaraz potem się odniosę do uwag.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański:

Tutaj, Pani Minister, chodziło o podmioty, które będą zamieszkiwać lokale mieszkalne w budynkach należących do tzw. podmiotów użytku publicznego, czyli tych z art. 4 ust. 1 pkt 4. Ponieważ, jak można wnioskować z oświadczenia składanego przez te podmioty, z art. 6… W budynkach tych odbiorców mogą być również gospodarstwa domowe, np. w szkole, gospodarstwo domowe w szkole.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: Takie osoby wtedy zamieszkują lokale mieszkalne w szkole.)

Tak lokal mieszkalny, tak.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: Tylko pytam, czy to jest adekwatne odniesienie, czy to nie było odniesienie do art. 4 ust. 1 pkt 4, czyli do podmiotów wrażliwych, a nie do gospodarstw domowych.)

Tak, tak, ale…

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: Czyli oczywista omyłka…)

Tak, tylko że, Pani Minister, chodzi o to, że w obrębie tych podmiotów z ust. 1 pkt 4, czyli tych podmiotów wrażliwych… Jak rozumiem w rekompensacie, w rozliczeniu będą również uwzględnione, lokale mieszkalne w budynkach tych podmiotów. A jeżeli tak, to te podmioty, ci odbiorcy z pktu 4, podmioty wrażliwie, jak będą składały oświadczenia do rozliczenia się z przedsiębiorstwem energetycznym – tak zakładam – powinny chcieć rozliczyć się, uwzględniając również te lokale mieszkalne.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: No, tak.)

A lokal mieszkalny u tego odbiorcy z art. 4 ust. 1 pkt 4, lokal mieszkalny – tak mi się wydaje – nie będzie mógł być zaliczony do tego oświadczenia i rozliczenia, ponieważ nie będzie to lokal, w którym ciepło jest zużywane na potrzeby działalności tych odbiorców z pktu 4.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: No, ale będzie w stosunku do pktu 1… Dlatego dopytuję.)

Ale gdyby to było w stosunku do pktu 1, Pani Minister, to kto by składał oświadczenia dla tych podmiotów? Bo tam są tylko spółdzielnie, wspólnoty mieszkaniowe, czyli pkt 2, albo pkt 3, czyli inne podmioty, które zapewniają świadczenia. Jak rozumiem, w tym przypadku mamy sytuację, kiedy obowiązek zapewnienia tego ciepła będzie de facto spoczywać na tych podmiotach pożytku publicznego. Czyli jak podmiot z pktu 4 będzie się rozliczać i w oświadczeniu, jak wynika z art. 6, wskaże lokal mieszkalny w jego budynku, który jest zamieszkiwany przez jakieś gospodarstwo, ale on się będzie rozliczać, to będzie jego oświadczenie, to de facto tam powinien być ten lokal mieszkalny. Nie gospodarstwo domowe z pktu 1… To będzie gospodarstwo domowe, ale proszę zwrócić uwagę właśnie, że to ten pkt 1 wprowadza zamieszanie i problemy związane ze zrozumieniem, z interpretacją tych przepisów rozdziału drugiego. Ponieważ gospodarstwo domowe będzie pośrednim beneficjentem tych rekompensat, średnich cen, czyli przepisów rozdziału drugiego. A bezpośrednim będą podmioty, odpowiednio, z pktów 2, 3 i 4, bo tam będą gospodarstwa domowe, tam będą lokale mieszkalne. Albo będą one obsługiwane przez wspólnoty, albo przez spółdzielnie mieszkaniowe, albo przez podmioty, o których mowa w pkcie 3.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska:

Dobrze, Panie Mecenacie, ja to wszystko rozumiem – przepraszam – tylko to zdanie brzmi tak: „w zakresie podmiotowym tego przepisu nie mieszczą się więc lokale podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1” – przypominam, że to są gospodarstwa domowe – „inne niż lokale mieszkalne”.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański:

Już precyzuję. Bo teraz Pani Minister, jak popatrzymy na pkt 1 i 2… Tam też te podmioty z pktu 4 mogą wystąpić. Czyli może być także spółdzielnia, wspólnota…

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: Czyli nie ma tu oczywistej omyłki pisarskiej.)

Nie.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: Tutaj pan mecenas…)

Dokładnie.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: …w których zamieszkują gospodarstwa domowe…)

Tak.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Bo oczywiście ja się zgadzam z panią minister, że może być taka sytuacja, że i wspólnota, i spółdzielnia, i ten podmiot z pktu 3 mogą uwzględnić w swoim oświadczeniu lokale mieszkalne… No, właśnie lokali mieszkalnych chyba nie. Lokale, gdzie jest wykonywana działalność przez beneficjentów z pktu 4. A lokali mieszkalnych raczej nie. Czyli jak patrzę na przepisy art. 4 ust. 1… Jeżeli myślimy o lokalach mieszkalnych osób, które np. zamieszkują w szkołach… One mi się przy rekompensatach mieszczą tylko i wyłącznie w pkcie 4.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: O to pytam. No, dobrze, doszliśmy do konsensusu. To teraz…)

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Pani Minister, no, to przechodzimy do dalszej części.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska:

Już, przepraszam, już odnoszę się do uwag.

Jeżeli chodzi o uwagi z części czwartej, to my ten tryb odrębny, który procedowaliśmy przy dodatku węglowym, który miał na celu jak najszybsze zabezpieczenie, o którym zresztą Biuro Legislacyjne dalej wspomina, że te terminy są już napięte… My sobie zdajemy sprawę z tego, w jakiej dynamice pracujemy. Dlatego tym trybem odrębnym to zostało skierowane do prac parlamentarnych. I tutaj podtrzymujemy ten tryb jako właściwy.

Jeżeli chodzi o dalszy komentarz, to z naszego punktu widzenia ten katalog, który przekazaliśmy, wyczerpuje – dlatego się upewniałam – w sposób jasny wszystkie dodatki. Znaczy wszystkie lokale mieszkalne gospodarstw domowych i podmiotów wrażliwych… Za chwilę jeszcze poproszę pana dyrektora Sprzączaka o dodatkowy komentarz.

Jeżeli chodzi o wejście w życie, te napięte terminy… Tak, tutaj zakładamy dobrą współpracę również z panem prezydentem, bo zdajemy sobie sprawę z tego, jak blisko jest sezon grzewczy i jakie są oczekiwania ze strony odbiorców ciepła systemowego, szczególnie w mniejszych miejscowościach, ale nie tylko, wszędzie tam, gdzie to niezastosowanie ceny uśrednionej z rekompensatą mogłoby skutkować gwałtownymi wzrostami rachunków po stronie odbiorców ciepła, i tych wrażliwych, i przede wszystkim gospodarstw domowych. Dlatego z naszego punktu widzenia istotne jest, żeby te zmiany wprowadzać jak najszybciej. I tak jak apelujemy o dobrą współpracę ze strony samorządów – za którą dziękuję, rozmawialiśmy z samorządami w ciągu ostatniego tygodnia dosyć dynamicznie – tak, no, zakładamy taką dobrą współpracę na wszystkich szczeblach decyzyjnych.

Jeżeli chodzi o kwestie związaną ze zwolnieniem z części wkładu własnego w ramach Rządowego Funduszu Polski Ład… Nie wiem, czy jest z nami na sali reprezentant Ministerstwa Finansów… Jest pan? To może ja oddam głos w tym zakresie.

Bardzo proszę.

I potem ja wrócę.

Kierujący Zespołem do Spraw Klimatu i Energii w Departamencie Wspierania Polityk Gospodarczych Ministerstwie Finansów Edward Basiński:

Dziękuję bardzo.

Edward Basiński, Departament Wspierania Polityk Gospodarczych.

Ja chciałbym przedstawić następujące wyjaśnienie. Rządowy Fundusz Polski Ład został ustanowiony uchwałą Rady Ministrów na podstawie art. 65 ust. 28 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19. Zgodnie z tym przepisem Rada Ministrów może określić w drodze uchwały zasady rozdziału i przekazywania wsparcia na inwestycyjne zadania dla jednostek samorządu terytorialnego. W związku z tym regulacje w zakresie zwolnienia jednostek samorządu terytorialnego z konieczności zapewnienia wkładu własnego do inwestycji realizowanych właśnie ze środków Rządowego Funduszu Polski Ład również powinny znaleźć się w tej samej uchwale Rady Ministrów w sprawie ustanowienia Rządowego Funduszu Polski Ład: Programu Inwestycji Strategicznych, a nie w oddzielnym akcie prawnym, tym bardziej gdyby miał być inny niż uchwała Rady Ministrów.

Bardzo dziękuję.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Dziękuję bardzo za wypowiedź.

I pani minister.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska:

Bardzo dziękuję.

I teraz jeszcze oddam głos panu dyrektorowi Sprzączakowi w zakresie reszty uwag o charakterze konstytucyjnym i przejdziemy do tych systemowych i doprecyzowujących.

Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak:

Dziękuję bardzo, Pani Minister.

Jeżeli chodzi o dyskusję odnośnie do lokali mieszkaniowych wśród podmiotów użyteczności publicznej, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 4, to oczywiście celem wnioskodawcy i projektodawcy było to, żeby objąć wsparciem przede wszystkim w zakresie ciepła zużywanego na cele mieszkaniowe i na cele użyteczności publicznej. Rzeczywiście wyodrębniliśmy w art. 6 gospodarstwa domowe. Naszym celem było objęcie w ramach tego oświadczenia również ciepła zużywanego na potrzeby mieszkań, np. przy szkołach. Jeżeli jednak w ocenie Biura Legislacyjnego Sejmu jest tutaj taka potrzeba, to możemy zastanowić się…

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: Senatu.)

Przepraszam, Senatu. …To możemy zastanowić się nad dodaniem w części wspólnej, po wyliczeniu tych instytucji użyteczności publicznej, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 4, „oraz na potrzeby mieszkaniowe”. Rozumiem, że rzeczywiście szkoła może mieć problem z zakwalifikowaniem ciepła zużywanego na potrzeby mieszkaniowe, chociaż to nadal jest teren szkoły, to nie jest własność tych podmiotów. Ja uważam, że jeżeli to jest integralny teren instytucji użyteczności publicznej… W pierwszym momencie, instynktownie wydaje mi się, że ciepło zużywane na te potrzeby służy zaspokojeniu podstawowej działalności prowadzonej przez instytucję użyteczności publicznej i to nie wymaga… Możemy to doprecyzować na późniejszym etapie.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: Rozporządzeniem.)

Właśnie, rozporządzeniem w sprawie oświadczeń, które będą wydane. Wolelibyśmy chyba w pierwszej kolejności zrobić w ten sposób.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: Tak, to jest nasze stanowisko. Teraz przechodzimy do…)

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Legislator chciałby się do tego odnieść.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański:

Ja tak szybko, Pani Minister, żeby to nie uciekło. Uważam, że jeżeli jest tu wątpliwość, to zasadne byłoby doprecyzowanie tej kwestii, tym bardziej że w opinii przywołałem brzmienie dotyczące zakresu tego oświadczenia w art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. b. Z treści ewidentnie wynika, że zużycie ciepła na potrzeby gospodarstw domowych jest czymś innym niż zużycie na potrzeby odbiorcy ciepła, dla którego jest przewidziana rekompensata.

O co mi chodzi? Na stronie 14 zaproponowałem ewentualne poprawki. Jest tylko pytanie, czy w państwa ocenie te poprawki wyczerpywałyby problem, o którym rozmawiamy. Bo można, tak jak pan dyrektor zaznaczył, zastanowić się nad doprecyzowaniem wprowadzenia do wyliczenia, tylko nie wiem, czy to byłoby wyczerpujące, lub ewentualnie nad dodaniem w art. 3 ust. 3. I taki ust. 3 jest zaproponowany na stronie 14, jest to propozycja poprawki: w art. 4 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: „3. Przy ustalaniu średniej ceny wytwarzania ciepła z rekompensatą dla odbiorców ciepła, o których mowa w ust. 1 pkt 4 – i tu pkt 1 – nie uwzględnia się lokali podmiotów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, w których odbiorcy ci prowadzą działalność”. To jak gdyby reguluje sytuację, kiedy odbiorcy z pktu 2 i 3 uwzględniają w swoich oświadczeniach lokale, w których prowadzą działalność podmioty z pktu 4, bo jest taka możliwość. I pkt 2: „Uwzględnia się zużycie ciepła na potrzeby gospodarstw domowych w lokalach mieszkalnych tych odbiorców – czyli z pktu 4 – a także na potrzeby części wspólnych budynków wielolokalowych tych odbiorców”. Proszę zwrócić uwagę – ja nie chciałbym już tutaj przedłużać, bo ta opinia jest obszerna – że to jest kwestia nie tylko gospodarstw domowych i lokalów mieszkalnych, ale również budynków wielolokalowych, wspólnych, a z brzmienia art. 6 ust. 1 pkt 2 wynika, że zużycie ciepła na te lokale to jest coś innego niż na potrzeby samych podmiotów z pktu 4. I kiedy to jest tak zredagowane, to ja mam wątpliwości i myślę, że inni też mogą mieć wątpliwości. Lepiej to doprecyzować.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: My byśmy jednak pozostali…)

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Stanowisko rządu w tej sprawie?

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska:

My pozostajemy na stanowisku, że doprecyzujemy to we wzorze wniosku.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Dziękuję.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański:

Tylko, Pani Minister, wzór to jest wzór, a my tutaj mówimy o przepisie materialnym.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska:

Ja rozumiem, ale my stoimy na stanowisku, że jest to część własności szkoły. To są z reguły czy w tych przypadkach wrażliwych… Nie tylko o szkoły tu chodzi, o mieszkania służbowe. My stajemy…

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Tak.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański:

Pani Minister, przepraszam, już nie chcę przedłużać, ale może trzeba byłoby się zastanowić nad zmianą redakcji art. 6 ust. 1 pkt 2, z którego wynika, że czym innym jest ciepło na potrzeby odbiorców, a czym innym – na potrzeby lokali w budynku tych odbiorców.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Dobrze. Proszę kontynuować.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska:

Dobrze. Przechodzimy do uwag o charakterze systemowym i doprecyzowującym.

Bardzo proszę, pan dyrektor Sprzączek.

Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak:

Dziękuję bardzo, Pani Minister.

Ja mam być może trochę inne uwagi, mam inną numerację niż pan legislator. Odnośnie do art. 1 i rozszerzenia zakresu wszystkich spraw regulowanych tą ustawą, czyli rozciągnięcia art. 1 również na kwestie zaciągania kredytu czy udzielania pożyczek, powiem, że w naszej ocenie nie ma takiej konieczności. Jest to uwaga czysto legislacyjna, ona merytorycznie nic nie zmieni, a tylko wydłuży treść ustawy. Nie uważamy, żeby w art. 1 trzeba było regulować wszystkie przepisy w tym zakresie, więc proponowalibyśmy zostawienie tego w obecnym brzmieniu.

Jeżeli chodzi o użycie zwrotu „określonego poziomu średnich cen” zwanych dalej „średnimi cenami”, to chciałbym zauważyć, że ten przepis jest dla adresata zrozumiały. To dotyczy przedsiębiorstw, które prowadzą działalność gospodarczą na podstawie prawa energetycznego. One wszystkie rozumieją, że są adresatami tych przepisów. W art. 3 określamy poziom cen, który jest tutaj ustalany jako cena z rekompensatą. Wydaje nam się, że jest to pojęcie zrozumiałe dla adresata i nie ma potrzeby, żeby to regulować.

Jeżeli chodzi o pkt 2, dotyczący art. 2 pkt 3 ustawy… Wyrazy „podmiot, o którym mowa w” proponuje się zastąpić wyrazami „przedsiębiorstwo energetyczne w rozumieniu”. Nie chcemy odnosić się w całości do definicji. My stosujemy tutaj odniesienie do prawa energetycznego i wydaje nam się, że tak po prostu będzie lepiej.

Jeżeli chodzi o punkt trzeci i pańską uwagę dotyczącą… „W art. 3 ust. 1 ustawy proponuje się odnosić do przedsiębiorstwa energetycznego, wskazując rodzaj posiadanej przez to przedsiębiorstwo koncesji, dokonując powiązania”… My uważamy… Ta uwaga dotyczy właściwie tylko szyku. My uważamy, że aktualny szyk jest prawidłowy, on jest ustalony z przedstawicielami prezesa Urzędu Regulacji Energetyki i z podmiotami, które będą stosowały ustawę, więc wydaje się, że nie ma takiej potrzeby.

Odniosę się do uwagi nr 4, dotyczącej art. 3 ust. 1. Chodzi o odniesienie się w sposób ogólny do rekompensaty uwzględnianej w ustalanych przez przedsiębiorstwo energetyczne cenach i stawkach opłat. Redakcja tego przepisu była bardzo dokładnie ustalana. Chciałbym zwrócić uwagę, że mamy tutaj jasne rozdzielenie i odniesienie się w ust. 1 do podmiotów taryfowanych i koncesjonowanych, a w ust. 2 do podmiotów niekoncesjonowanych. W przypadku ust. 1 mogą występować podmioty, które mają ceny i mają też stawki, w przypadku ust. 2 – podmioty niekoncesjonowane. To rozgraniczenie jest precyzyjne i było przedmiotem szczegółowych ustaleń z departamentem prawnym Urzędu Regulacji Energetyki. Wolelibyśmy zostawić je w ten sposób, ponieważ ono odnosi się do systematyki wynikającej z prawa energetycznego. Jest to po prostu systematyka, która jest znana wszystkim podmiotom profesjonalnie stosującym tę ustawę.

I dalej. U mnie punkt piąty dotyczy relacji przepisów art. 3 ust. 1 i 2 ustawy – ceny i stawki versus składniki. Tutaj, tak jak wyżej, dotyczy to dwóch sytuacji: ust. 1 i ust. 2, podmioty koncesjonowane i niekoncesjonowane. Taryfa wytwórcy zgodnie z rozporządzeniem taryfowym dla ciepła składa się z ceny ciepła, ceny za moc zamówioną, ceny nośnika. Zgodnie z kryteriami podziału na grupy taryfowe, który jest określony w §10 ust. 4 rozporządzenia taryfowego, grupę źródeł o mocy zainstalowanej do 5 MW każdy i stosujących to samo paliwo można zaliczyć do jednej grupy taryfowej, a dla lokalnego źródła ciepła lub źródła do 5 MW koncesjonowanego można ustalić stawki opłat za ciepło i za miesięczną moc zamówioną. Uważamy, że obecna redakcja tego przepisu jest prawidłowa i że należy to wszystko zostawić w obecnej formie.

Punkt szósty…

(Głos z sali: A zmiana piąta?)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Piąta to… Tu tłumaczenie jest tożsame. Tak jak powiedziałem, ceny i stawki oraz składniki mogą występować zarówno w odniesieniu do ust. 1 i ust. 2. I uważamy, że sposób, w jaki to jest zredagowane, jest wystarczający. Mój komentarz do punktów czwartego i piątego jest co do zasady tożsamy.

Jeżeli chodzi o uwagę szóstą, to tutaj jest akceptacja dla tej części…

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: Dla ostatniej części.)

Dla ostatniej części po „albo”.

(Głos z sali: W tej drugiej…)

Tak, w tej drugiej wersji.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: Ale tylko w tym fragmencie…)

Tak, „z których żadne nie przekracza 5 MW zainstalowanej mocy cieplnej”.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska:

Tak, jeżeli chodzi o słowo „ciepło”, to nie uwzględniamy tego. Ono jest na samym początku przepisu. Tylko ten ostatni fragment, w naszej opinii, wymaga doprecyzowania.

Bardzo proszę.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański:

Pani Minister, ja bym sugerował, żeby jednak słowo „ciepło” zostawić. Macie państwo określenie i zgodnie z… To są wymogi zasad techniki prawodawczej. Ja się kieruję nie merytoryką, ale wymogami zasad techniki prawodawczej. Jeżeli jest określenie używane na potrzeby ustawy, to konsekwentnie powinniśmy się tym określeniem posługiwać, czyli wszędzie powinno by „źródła ciepła”. Nawet ciepło jest definiowane. Dziękuję bardzo.

Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak:

Dobrze. Jeżeli to wygląda w ten sposób, to po konsultacji z naszym Departamentem Prawnym, żeby w tym zakresie…

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: Wyjść naprzeciw.)

…wyjść naprzeciw, zgadzamy się, żeby dodać „ciepło”.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Dobrze. Ja przejmę tę poprawkę, proszę ją zredagować.

Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak:

Uwaga siódma. Wątpliwości budzą przepisy art. 4 ust. 1. dotyczące odbiorców ciepła. W naszej ocenie nie budzą…

(Wypowiedzi w tle nagrania)

Znaczy w odniesieniu… Tu jest kilka rzeczy. Z pozostałych przepisów rozdziału 2 wynika, że odbiorcą ciepła, dla którego stosuje się średnią cenę wytwarzania ciepła z rekompensatą, nie jest bezpośrednio gospodarstwo domowe. Taka sytuacja może wystąpić, zdarzają się jednostkowe przypadki, że w niektórych gminach domki jednorodzinne są podłączone do ciepła systemowego. Art. 4 ust. 1 pkt 1 to definiuje.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska:

Ale rozumiem, że jeżeli chodzi o samą propozycję poprawki…

(Brak nagrania)

Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak:

W kontekście art. 4 ust. 1 pkt 1, dotyczącego gospodarstw domowych… Zdarzają się takie incydentalne przypadki. Takie gospodarstwa mają bezpośredni stosunek z ciepłownią w przeciwieństwie do lokatorów w budynkach jednolokalowych, dlatego one są wyodrębnione w art. 4. One nie potrzebują składać oświadczenia, bo reprezentują same siebie. Nie ma potrzeby, żeby gospodarstwa domowe, które mają bezpośredni stosunek z ciepłownią i w przypadku których ciepłownia wie, że osoba fizyczna ma umowę z takim podmiotem… One nie muszą stosować tego oświadczenia.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański:

Przepraszam, Panie Przewodniczący, dopytam pana dyrektora, korzystając z okazji, bo ja oczywiście zapoznaję się z tą ustawą.

Panie Dyrektorze, czy podmioty, gospodarstwa domowe, które nie muszą składać oświadczeń, muszą się np. rozliczać i stosować pozostałe przepisy rozdziału 2 z części dotyczącej rekompensaty? Czytam art. 8: „Sprzedawca ciepła dokonuje rozliczeń z odbiorcami, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2–4, na podstawie oświadczeń, o których mowa”. Tak więc jest retoryczne pytanie: jak się rozliczać, jak mamy stosować przepisy rozdziału 2 w przypadku, kiedy odbiorcą ciepła będzie gospodarstwo domowe? To jak gdyby tylko potwierdza to, że w rozdziale 2 nie ma żadnych przepisów, które by regulowały relacje między gospodarstwem domowym z pktu 1 jako odbiorcą ciepła ze sprzedawcą, czyli z przedsiębiorstwem energetycznym. Tu nie ma uwzględnionych tych relacji. Dziękuję bardzo.

Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak:

Sprzedawca i wytwórca mają obowiązek stosować ceny z rekompensatą dla gospodarstwa domowego. Każdego.

(Głos z sali: Który jest odbiorcą ciepła.)

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: Nie.)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Gospodarstwa nie składają oświadczeń.

(Głos z sali: Dlaczego? Nie ma takiej relacji, że gospodarstwa domowe nie składają…)

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska:

Składają oświadczenia ci odbiorcy ciepła, którzy muszą wydzielić jakąś część związaną z podmiotami czy z odbiorcami, którzy nie są objęci taryfą z rekompensatą. Gospodarstwo domowe samo w sobie jest objęte, więc nie ma potrzeby składania żadnego oświadczenia.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański:

Bardzo dziękuję, Pani Minister, za wyjaśnienie, ale to, o czym państwo mówicie, to, jak to ma wyglądać, niestety nie wynika z przepisów rozdziału 2. Dziękuję bardzo.

(Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak: My się nie zgadzamy z tym twierdzeniem.)

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Dobrze. Proszę kontynuować.

Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak:

Dalej mamy to, o czym już tutaj dyskutowaliśmy w odniesieniu do mieszkań służbowych wśród podmiotów użyteczności publicznej, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 4. To zostanie doprecyzowane na poziomie rozporządzenia.

Teraz przechodzimy do tego punktu… Tu jest „po trzecie – z art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. b”. To jest to samo.

Uwaga ósma. Przepis art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy stanowi, że średnią cenę… Nie, jest jeszcze „po czwarte”, przepraszam bardzo.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: To jest czysto legislacyjne.)

To jest czysto legislacyjne. Dobra, to tu jest jak wyżej.

Uwaga ósma. Art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy stanowi, że średnią cenę wytwarzania ciepła z rekompensatą ustala się dla wskazanych podmiotów, które na mocy ustawy lub innego tytułu prawnego są uprawnione lub zobowiązane do zapewnienia dostaw ciepła. I tutaj pan mecenas zaproponował poprawkę, żeby wyrazy „w tych przepisach” zastąpić „w pkcie 4”…

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: Nie zgadzamy się.)

Nie zgadzamy się na to… „Na potrzeby określone w przepisach, o których mowa w pkcie 4”.

(Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański: Pan dyrektor mówi o punkcie ósmym z uwag – tak? To chyba jest jakiś inny numer uwagi, bo… Przepraszam…)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

To otrzymaliśmy wczoraj z Biura Legislacyjnego.

(Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański: Wczoraj grzecznościowo wysłałem projekt, draft opinii, a ostateczna opinia jest trochę inna. Chciałbym, żebyśmy na niej pracowali.)

Ja się odnoszę do uwagi, która brzmi: „Przepis art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy stanowi, że średnią cenę wytwarzania ciepła z rekompensatą ustala się dla wskazanych w nim podmiotów, które na mocy ustawy, umowy lub innego tytułu prawnego są uprawnione lub zobowiązane do zapewnienia dostaw ciepła do lokali mieszkalnych na potrzeby zużycia przez gospodarstwa domowe albo w lokalach podmiotów, o których mowa w pkcie 4, w zakresie, w jakim zużywają ciepło na potrzeby określone w tych przepisach. Wątpliwości interpretacyjne może budzić, do jakich przepisów odnosi się wyżej wymieniony pkt 3. Jeżeli chodzi o potrzeby określone w art. 4 ust. 1 pkt 4, to rekomenduje się przyjęcie zaproponowanej niżej poprawki. W przeciwnym razie propozycja poprawki będzie możliwa przy przedstawieniu wyjaśnień przez przedstawiciela rządu”.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: Nie zgadzamy się.)

My się nie zgadzamy. Uważamy, że obecne brzmienie jest wystarczające i nie ma potrzeby tego zmieniać.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański:

Będzie chaos, bo dysponujemy – nie wiem, jak państwo senatorowie, komisja – zupełnie inną numeracją…

(Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha: Troszeczkę innymi tekstami.)

…niż ta, którą się tutaj posługuje pan dyrektor. Nie chciałbym, żebyśmy się później jakoś pomylili.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Jest jeszcze posiedzenie plenarne, tam będzie można jeszcze coś wyprostować. Możecie tu krótko podyskutować na ten temat po posiedzeniu i dojść do jakiegoś konsensusu.

(Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański: Tak, tylko, Panie Przewodniczący… Punkt ósmy, Panie Dyrektorze…)

Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak:

Dobrze. Ja rozumiem, że odnoszę się do uwagi, której pan nie zgłasza. Rozumiem, że dyskusja jest bezprzedmiotowa.

(Głos z sali: Tak.)

Następna uwaga dotyczy…

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Dobrze, możemy ją zgłosić na posiedzeniu plenarnym, jeżeli będzie taka potrzeba.

(Brak nagrania)

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Pomiędzy stronami, pomiędzy legislatorem a…

(Senator Jolanta Hibner: Rząd nie podjął…)

(Brak nagrania)

Senator Jolanta Hibner:

Tak. Ja w takim razie przejmuję tę poprawkę.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Jeszcze coś chcecie państwo dodać?

Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak:

Teraz uwaga nr 7…

(Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański: To była uwaga nr 7, teraz jest to uwaga nr 8. Ona dotyczy art. 5 ust. 6. Tam jest propozycja.)

Jeżeli chodzi o umowę kompleksową, to ona nie jest zdefiniowana… Znaczy jest częściowo zdefiniowana w prawie energetycznym. Ta definicja jest rozbita. My co do zasady nie widzimy potrzeby… Tak jak powiedziałem, to dotyczy przedsiębiorstw, które stosują ustawę – Prawo energetyczne. One doskonale wiedzą, czym jest umowa kompleksowa, czyli umowa obejmująca zarówno zakup, jak i usługę dostarczania, w tym wypadku nośnika ciepła. W naszej ocenie nie ma potrzeby, żeby doprecyzowywać kwestię umowy kompleksowej.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Proszę.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański:

Panie Przewodniczący, szybko. Dziękuję.

Panie Dyrektorze, czym innym jest rozumienie przepisów przez przedsiębiorstwa energetyczne, a czym innym jest zredagowanie tych przepisów zgodnie z wymogami poprawnej legislacji. Temu właśnie miała służyć ta poprawka. Dziękuję bardzo.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Dziękuję za uwagę.

Proszę.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: Teraz uwaga nr 10, jak rozumiem. Tak?)

Senator Jolanta Hibner:

Przepraszam, ja przejmę tę poprawkę, żeby była jasność.

(Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak: Dobrze.)

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Proszę kontynuować.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska:

Nie ma potrzeby wydłużania tego terminu. To jest uwaga nr 9.

Jeżeli chodzi o uwagę nr 10, zaczynającą się od słów „zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy osoba działająca w imieniu i na rzecz”, to tutaj, z naszego punktu widzenia, art. 6 ust. 3… To są te?

(Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak: Tak, to są te.)

To są 2 akceptowane przez nas uwagi. To tyle.

Proszę bardzo, Panie Dyrektorze.

(Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak: Jesteśmy teraz… Uwaga nr 10 zaakceptowana…)

Przepraszam. Zaakceptowaliście te 2 poprawki?

(Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak: Tak. Uwaga nr 10 dotycząca…)

No ale powolutku, powolutku.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański:

Pani Minister, dziękuję. Rozumiem, że propozycja dziesiąta została zaakceptowana w części dotyczącej art. 6 ust. 3. Prawda?

(Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak: Tak.)

A w części dotyczącej art. 36, gdzie mamy przepis karny?

(Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak: Też.)

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

To przejmuję tę poprawkę.

Proszę dalej.

Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak:

Teraz uwaga nr 11, przepis art. 10 ust. 1. Proponujemy zaakceptować tę uwagę w takiej formie, żeby po kropce dodać zdanie: „W przypadku gdy odbiorca ciepła złożył oświadczenie po terminie, o którym mowa w art. 5 ust. 4 i art. 6 ust. 4, lub po zmianie danych, o których mowa w art. 5 ust. 6 i art. 6 ust. 7, sprzedawca ciepła przekazuje informację o szacowanej ilości ciepła w terminie do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożono oświadczenie do wytwórcy ciepła w tym systemie”. My oczywiście to później przekażemy. W takiej formie akceptujemy poprawkę w zakresie art. 10 ust. 1.

Jeżeli chodzi o poprawkę…

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Dobrze. Ja przejmuję tę poprawkę. Proszę to zredagować.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański:

Panie Dyrektorze, w tej chwili pan tego nie ma. Tak? Macie to państwo w wersji papierowej?

(Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak: Znaczy mamy to…)

To ewentualnie, gdyby była taka potrzeba, poproszę, żeby pan dyrektor to odczytał. Dziękuję bardzo.

Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak:

Dalej. Uwaga nr 12, dotycząca art. 10 ust. 1 i 2 ustawy: wyrazy „ceny za moc zamówioną” zastępuje się wyrazami „ceny za zamówioną moc cieplną”. Akceptujemy tę poprawkę.

Uwaga nr 13…

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Przejmuję to.

Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak:

Uwaga nr 13: w art. 10 ust. 2 ustawy należy dokonać korekty redakcyjnej, zapewniającej jednolitość. Chodzi o zapis „od dnia 1 października 2022 r. do dnia 30 kwietnia”. Akceptujemy tę poprawkę.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Przejmuję tę poprawkę, Panie Legislatorze.

Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak:

Uwaga nr 14: z brzmienia art. 12 ust. 3 nie wynika, do którego elementu przepisu odnosi się ten… W naszej ocenie wynika, jest to też we wzorze. W mojej ocenie nie wymaga to uwzględnienia.

Teraz mamy kwestię NIP w uwadze piętnastej. Akceptujemy poprawkę.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Przejmuję.

Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak:

Teraz uwaga nr 16: przepis art. 15 ust. 3 proponuje się uzupełnić o termin. Przepraszam na chwilę.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Akceptujemy tę uwagę i proponujemy, żeby zamienić kropkę na przecinek i dodać „w terminie do 15 września 2023 r.”.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Przejmuję tę poprawkę.

Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak:

Uwaga nr… Teraz mamy… Uwaga nr 17, art. 21.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: Odrzucamy.)

Odrzucamy. W naszej ocenie brzmienie jest prawidłowe.

Tutaj mamy kwestię decyzji administracyjnej. Oddam głos panu dyrektorowi Ściganowi.

Dyrektor Departamentu Odnawialnych Źródeł Energii w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Marcin Ścigan:

Bardzo dziękuję.

Szanowni Państwo, w zakresie uwagi nr 18 i propozycji zmiany słowa „decyzja” na wyrazy „decyzja administracyjna”… Akceptujemy tę poprawkę.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Przejmuję tę poprawkę.

Dyrektor Departamentu Odnawialnych Źródeł Energii w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Marcin Ścigan:

Następnie uwaga nr 19, wskazująca na pewną rozbieżność w art. 24 między ust. 1a a ust. 11. Według nas, w naszej ocenie, powinniśmy utrzymać obecne brzmienie przepisu. Już wyjaśniam dlaczego. Ust. 1 jest przepisem bardziej generalnym, wskazującym kategorię podmiotów, sumującym podkategorie wymienione w ust. 11. Rzeczywiście w ust. 1 w pkcie 1 wskazujemy wszystkie źródła biomasy w jednym aspekcie, natomiast w ust. 11 rozbijamy je na 2 kategorie ze względu na zróżnicowanie wysokości dodatku.

Kolejna uwaga, uwaga nr 20. Proponujemy jej odrzucenie.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Już mówię. Takie samo brzmienie, które mamy w przepisie, jest zaproponowane również w ustawie o dodatku węglowym. Jest to dokładnie taka sama sytuacja, w której dana kategoria beneficjentów nie mogłaby korzystać czy to z dodatku węglowego, czy to z dodatku dla gospodarstw domowych, dlatego proponujemy utrzymać takie samo brzmienie.

(Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański: Można?)

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Tak, proszę bardzo.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański:

Panie Dyrektorze, ja rozumiem, że analogiczny przepis jest w ustawie o dodatku węglowym, ale w ustawie o dodatku węglowym uchylono ten przepis, o którym tutaj mówimy. Ten przepis jest już jak gdyby poza porządkiem, obrotem prawnym. Jeżeli jest analogiczny przepis w ustawie obowiązującej, to oczywiście bardzo dobrze. Tutaj, żeby nie odwoływać się do przepisu nieobowiązującego, jest zaproponowana konstrukcja, która jest analogiczna z tym, co chcielibyście państwo osiągnąć, ale bez odwoływania się do przepisu nieobowiązującego. To jest przepis materialny. Tylko tyle chciałem uzupełnić.

Dyrektor Departamentu Odnawialnych Źródeł Energii w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Marcin Ścigan:

Panie Mecenasie, mimo wszystko podtrzymujemy nasze stanowisko. Taką dyskusję odbyliśmy w Sejmie podczas prac nad projektem ustawy. Żeby wyeliminować jakiekolwiek ryzyko, że beneficjenci tamtej ustawy mogliby być objęci dodatkiem, zaproponowaliśmy takie brzmiennie, mając na uwadze wątpliwości, o których pan mecenas mówi.

Senator Jolanta Hibner:

Ja w takim razie przejmuję tę poprawkę.

Dyrektor Departamentu Odnawialnych Źródeł Energii w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Marcin Ścigan:

Kolejna uwaga, nr 21, czyli zmiana w art. 24 w ust. 29. Akceptujemy propozycję pana mecenasa dotyczącą doprecyzowania, że chodzi o wniosek o wypłatę dodatku dla gospodarstw domowych.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Przejmuję poprawkę.

(Dyrektor Departamentu Odnawialnych Źródeł Energii w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Marcin Ścigan: Bardzo dziękuję. Piotrze, przekazuję dalej.)

Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak:

Propozycja nr 22. Wątpliwości miałyby tutaj budzić przepisy określające finansowanie.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: Odrzucamy.)

Proponuję odrzucić tę poprawkę.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: I uwaga nr 23.)

(Senator Jolanta Hibner: Ale to są te terminy?)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: Uwaga nr 23, czyli przepis art. 30.)

Przepis art. 30. Chwileczkę. Jeżeli chodzi o uwagę nr 23, to akceptujemy jej pierwszą część, dotyczącą pktu a. To właściwie jest tylko literówka, chodzi o zmianę „wypłat dodatków” na „wypłaty dodatków”. Jeśli chodzi o drugą część, dotyczącą podziału, to odrzucamy tę uwagę. Na tym etapie legislacyjnym nie widzimy potrzeby zmiany tego przepisu. W naszej ocenie obecne brzmienie…

(Senator Jolanta Hibner: Tutaj wypada „kwartalnych”, jak rozumiem. Tak?)

Tak.

Senator Jolanta Hibner:

Ja przejmuję tę poprawkę.

Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak:

Poprawka nr 24, czyli art. 34.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: Zmienia się „zobowiązany jest” na „jest obowiązany”.)

Akceptujemy to. Dziękuję bardzo.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Przejmuję tę poprawkę.

Dziękuję bardzo za przedstawienie ustawy i ustosunkowanie się do uwag Biura Legislacyjnego.

Otwieram dyskusję.

Najpierw ja zabiorę głos w tej dyskusji i przedstawię 4 poprawki, które zostały uzgodnione z ministerstwem.

Poprawka nr 1. W art. 3 ust. 6 i 7 nadać brzmienie… Te poprawki były przekazane panu legislatorowi. Tak? Odczytywać je? Odczytam tylko uzasadnienie. Wprowadzone zmiany są konieczne dla uszczegółowienia, że średnią cenę ciepła z rekompensatą kalkuluje się dla poszczególnych źródeł ciepła. To dotyczy poprawki nr 1.

Poprawka nr 2. Z uwagi na konieczność wyeliminowania…

(Senator Jolanta Hibner: Ale czego dotyczy? Jakiego artykułu?)

Art. 3 ust. 6 i 7.

Poprawka nr 2 dotyczy art. 4 ust. 1 w pkcie 4, art. 53 ust. 3 i 4. Uzasadnienie: z uwagi na konieczność wyeliminowania ryzyka opóźnionego stosowania przez przedsiębiorstwa energetyczne średniej ceny wytwarzanego ciepła z rekompensatą wobec zarządców budynków wielolokalowych w związku z koniecznością złożenia oświadczeń i ustalenia wielkości strumienia ciepła podlegającego rekompensacie zasadne jest odwrócenie logiki przepisu i zastosowanie średniej ceny ciepła z rekompensatą wobec podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 i 3. Zmiany w art. 10 są konsekwencją zmiany wprowadzonej w art. 5.

Poprawka trzecia…

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański:

Panie Przewodniczący, przepraszam. Korzystając z okazji, chciałbym od razu zapytać o coś panią minister i państwa z ministerstwa klimatu. Miałbym drobną propozycję do poprawki pana przewodniczącego, tej pierwszej. W art. 4 w ust. 1 w pkcie 4 wprowadzeniu do wyliczenia nadaje się brzmienie: „o ile złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 6 ust. 1, podmiotów będących”. I teraz, żeby zapewnić kompatybilność tej propozycji z wprowadzeniem do wyliczenia, czyli „średnią cenę wytwarzania ciepła z rekompensatą ustala się dla”, zaproponowałbym tutaj zamiast przecinka przed „podmiotów będących” dać myślnik: „o ile złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 6 ust. 1 – podmiotów będących”. Wtedy będzie zapewniona kompatybilność między tym wprowadzeniem z ust. 1 a wprowadzeniem do wyliczenia z pktu 1. Inaczej będzie się to trochę dziwnie czytało, przyznacie państwo, a taką konstrukcję – tu tylko podpowiem – macie państwo bodajże w art. 32, tam, gdzie są terminy na przekazanie wypłat.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: …Uwaga, Panie Mecenasie?)

Tak, Pani Minister.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska:

My się przychylamy do uwag redakcyjnych.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Dobrze, mamy to.

(Głos z sali: Pan przewodniczący to przejmuje. Tak?)

Tak, tak, ja się też z tym zgadzam.

Poprawka nr 3 dotyczy art. 14 ust. 7. Uzasadnienie poprawki nr 3: zmiana okresu zobowiązania nałożonego na przedsiębiorstwa ciepłownicze ma na celu nienakładanie nadmiernych obciążeń na przedsiębiorstwo ciepłownicze w przypadku zakończenia wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania ciepła, jeżeli wcześniej dokona rozliczenia rekompensaty. Poprzednie brzmienie przepisu, nakładające obowiązek zwrotu rekompensaty w przeciągu roku od dnia wypłaty rekompensaty za ostatni miesiąc w przypadku zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania ciepła było zbyt daleko idące.

Poprawka czwarta dotyczy art. 13 ust. 5 pkt 11 i art. 26 ust. 10 pkt 11. Uzasadnienie: świadczenia, o którym mowa w projektowanych regulacjach, będą świadczeniami szeroko dostępnymi, z których będą mogły korzystać m.in. osoby fizyczne, gospodarstwa domowe czy organizacje pozarządowe, spółdzielcze, socjalne, kościoły i inne związki wyznaniowe jako podmioty wrażliwe, a zatem także potencjalni członkowie spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych zgodnie z przepisem art. 10 ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych. Członkami kasy mogą być zarówno osoby fizyczne, jak i wymienione podmioty, organizacje pozarządowe, jednostki organizacyjne itd. W związku z tym projektowane przepisy powinny uwzględniać możliwość wypłaty przedmiotowych świadczeń także na rachunki tych podmiotów w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej. W związku z tym proponuje się nadanie art. 13 ust. 5 pkt 11 oraz art. 26 ust. 10 pkt 11 nowego brzmienia, uwzględniając także numer rachunku w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej przy wypłaceniu dodatku dla podmiotów wrażliwych. To byłoby tyle. Te 4 poprawki zostały przeze mnie zgłoszone.

W tej chwili zgłasza się pani Jolanta Hibner. Proszę.

Senator Jolanta Hibner:

Ja chciałabym tylko uprzedzić, że mam 10 poprawek, a z tymi, które przejęłam, będzie ich trochę więcej. Na jutrzejsze posiedzenie uporządkuję te wszystkie poprawki tak, żeby to było w kolejności. Teraz powiem tylko, czego będą dotyczyły te poprawki. Przede wszystkim chcemy, aby wysokości rekompensat nie były określone do dnia 30 kwietnia 2023 r., ale do dnia 31 grudnia 2027 r. Oczywiście ważne jest też określenie średniej rekompensaty. Mówię o tych 40%. Państwo dali określone warunki, przy których niespełnieniu nie będzie rekompensat. Uważamy, że to by obejmowało dużo podmiotów. Na to się nie zgadzamy i uważamy, że powinniśmy te rekompensaty, te 40% dodawać, obliczać, ale powiększone na dzień 31 marca 2022 r., a nie, tak jak państwo proponowali. Wiadomo, że z różnych względów trzeba się odnosić do tego stanu, który jest.

Jednym z takich najważniejszych punktów jest upodmiotowienie zarządców budynków. Państwo mówicie o konkretnych podmiotach, ale wiele budynków ze względu na te bardzo drastyczne terminy… One muszą być obsługiwane przez osoby, które zarządzają budynkami, a to nie zawsze jest podmiot, który jest wpisany w ustawie w sensie prawnym. Często zarządcy przejmują taką rolę, w związku z czym też stawiamy tu tego zarządcę, żeby było wiadomo, że on też ma uprawnienia. Mówimy o dodatku wynoszącym 3 tysiące dla wszystkich.

Ponadto jest dla nas ważne, żeby absolutnie nie zgadzać się na palenie wszystkim. Po to walczyliśmy przez tyle lat, po to wprowadzaliśmy przepisy w całej Unii, po to ludzie zrobili inwestycje… Nie można w tej chwili dopuścić do tego, żeby palili byle czym. Na to się nie zgadzamy i w związku z tym na pewno będziemy dążyć do wykreślenia punktów, przepisów o tym, że można palić właściwie wszystkim. Dziękuję bardzo. Jutro to złożę na posiedzeniu.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Dziękuję, Pani Senator, za głos.

Ministerstwo odniesie się do tych poprawek.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Jutro, tak? Trzeba to jakoś przekazać panu legislatorowi, trzeba to obrobić. Później będziemy jeszcze raz zwoływali posiedzenie komisji, trzeba to będzie potem jeszcze raz przedstawić.

O głos prosi pan Władysław Komarnicki – zdalnie.

Senator Władysław Komarnicki:

Dziękuję, Panie Przewodniczący.

Ja chciałbym przede wszystkim przychylić się do wszystkich poprawek, o których mówiła pani przewodnicząca Jolanta Hibner. Większość poprawek, które chciałem dzisiaj zgłosić, pani przewodnicząca przejęła.

Chciałbym się też podzielić taką uwagą. Czy mnie jest dobrze słychać?

(Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha: Na razie dobrze.)

Ustawa, która miała pozwolić wszystkim uniknąć wzrostu cen ciepła, powoduje, że jedni dostaną rekompensaty, a inni, mówiąc tak szczerze, podwyżki. Zastosowane w ustawie wzory sprawiają, że spółdzielnie mieszkaniowe – mówiła to pani przewodnicząca Jolanta Hibner – objęte ciepłem systemowym nie otrzymają pomocy i w rachunku bezwzględnym dostaną podwyżkę od 100% do 120%, ponieważ próg dla wytwórcy ciepła będzie niższy. Ta ustawa wyklucza bardzo dużą część społeczeństwa, przede wszystkim ze środków pomocowych. Ja chcę podać taki przykład. Obywatel u mnie, w Gorzowie Wielkopolskim dostanie 67% podwyżki, ale nie dostanie rekompensaty, ponieważ próg wytwarzania ciepła jest niższy niż założony w ustawie. Wobec tego ustawa wyklucza bardzo dużą część społeczeństwa ze środków pomocowych. Poza tym problem nie jest po stronie popytu, tylko po stronie podaży, bo wiadomo, że w Polsce cały czas nie ma węgla na składach. Chciałem się z tą uwagą podzielić. Dziękuję bardzo.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Dziękuję za głos. To był ostatni głos w dyskusji.

Zamykam dyskusję.

(Głos z sali: Jeszcze…)

Jeszcze ktoś?

(Pełnomocnik do Spraw Legislacyjnych Zarządu Związku Miast Polskich Marek Wójcik: Ja czekam. Można?)

Tak, proszę, ale krótko.

Pełnomocnik do Spraw Legislacyjnych Zarządu Związku Miast Polskich Marek Wójcik:

Tradycyjnie krótko, Panie Przewodniczący. Ja się nie rozgaduję.

Ja chciałbym prosić, podobnie jak w przypadku poprawek pani senator, żeby zarówno resort, jak i pan legislator, który po części uwzględnił uwagi dotyczące izby ciepłowniczej, Izby Gospodarczej „Ciepłownictwo Polskie”… żebyście państwo zechcieli przyjrzeć się poprawkom, które przekazałem w tej kwestii, tak żeby jutro można było się do nich odnieść i ewentualnie je rozpatrzyć. Przekazałem to zarówno pani minister, jak i panu legislatorowi, stąd prośba o to, żebyście zechcieli państwo je poznać i szczegółowo przeanalizować, a jutro się do nich odnieść. Dziękuję bardzo.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Dziękuję bardzo.

Zamykam dyskusję i przechodzimy do głosowania.

Pan legislator.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański:

Panie Przewodniczący, mamy takie 3 bloki: blok poprawek, które przejęła – dziękuję bardzo – pani przewodnicząca Hibner; blok poprawek, które przejął pan przewodniczący, popartych przez stronę rządową, panią minister; i trzeci, czyli poprawki, które zgłosił pan przewodniczący i które, jak rozumiem, też są poparte przez stronę rządową. To są te oddzielne.

Jeżeli można, to zaproponowałbym głosowanie nad tymi poprawkami blokiem. Można by było zacząć od poprawek pana przewodniczącego, zaczynających się od pierwszego… Przepraszam, jeszcze tylko zerknę. …Od poprawek pana przewodniczącego, przejętych od Biura Legislacyjnego, popartych przez rząd, bo one się zaczynają od zmiany pierwszego w kolejności artykułu w ustawie. To jest, jak patrzę, art. 3 ust. 2. Mówię o tej drugiej wersji. Ja wyszczególnię wszystkie te poprawki, żebyśmy mieli pewność, że nic nam tutaj nie umknęło. Następny blok to byłby blok poprawek pana przewodniczącego, bo one się zaczynają od zmiany art. 3 ust. 6. Następny byłby blok poprawek pani senator Hibner, one się zaczynają od zmiany art. 4 ust. 3. Jeżeli jest na to zgoda, to zaraz przedstawię w kolejności poprawki, które wchodziłyby do tego bloku.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Czy ktoś ma inne propozycje? Nie. Nie widzę zgłoszeń.

Możemy przystąpić do głosowania.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański:

Pierwszy blok poprawek, przejętych przez pana przewodniczącego i popartych przez rząd… Może przeczytam numery i artykuły, których dotyczą. Uwaga szósta, wersja druga, dotycząca art. 3 ust. 2.

(Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak: Czyli te…)

Tak. Następna będzie uwaga dziesiąta, dotycząca art. 6 ust. 3 i art. 36 ust. 1. Tam mamy kwestię odpowiedzialności za niezłożenie oświadczeń.

(Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak: Chwileczkę. Tak…)

To art. 6 ust. 3, art. 36 ust. 1 i ust. 2. Państwo zgodziliście się na to brzmienie. Następna poprawka to będzie poprawka jedenasta, jej brzmienie przywołał pan dyrektor, ona dotyczy art. 10 ust. 1. Następna poprawka, uwaga nr 12, dotyczy art. 10 ust. 1 i 2, czyli jednolitości w zakresie nazewnictwa cen. Następna, trzynasta dotyczy art. 10 ust. 2 – „od dnia”, „do dnia”, tutaj to wrzucamy. Następną poprawką w tym bloku będzie poprawka piętnasta, tam chodzi o NIP, czyli o art. 13, 26, 55. Następnie będzie nr 16, czyli poprawka dotycząca art. 15 ust. 3. Tutaj pan dyrektor zaproponował termin i przeczytał nam brzmienie poprawki. Następna poprawka, uwaga nr 18, czyli poprawka dotycząca decyzji administracyjnej, o której pan dyrektor… Chodzi o art. 22, art. 24 ust. 6, art. 26 ust. 15 i art. 35 ust. 1. Zostały chyba jeszcze 2, tj. uwaga nr 21, poprawka dotycząca art. 24 ust. 29, prawidłowej nazwy wniosku o wypłatę dodatku, i uwaga nr 23, czyli poprawka, którą pan przewodniczący przejął w pierwszej części, w zakresie dotyczącym art. 29 ust. 4. W drugiej części przejęła ją pani przewodnicząca. To są wszystkie poprawki.

(Głos z sali: Jeszcze nr 24.)

(Głos z sali: A art. 30 ust. 4?)

Aha, przepraszam. Tak, jeszcze nr 24. Dziękuję.

Uwaga nr 24, poprawka dotycząca art. 34 ust. 11. To są już wszystkie.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Przystępujemy do głosowania nad tymi poprawkami.

Kto jest za przyjęciem tych poprawek?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

11 za, jednogłośnie. Nikt się nie wstrzymał, nikt nie był przeciw.

Przystępujemy do głosowania nad drugą grupą poprawek.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański:

Druga grupa poprawek, tzw. blok, to będą poprawki pana przewodniczącego, czyli poprawka nr 1, dotycząca zmiany w art. 3 ust. 6 i 7, i poprawka nr 2, dotycząca zmian w art. 4 ust. 1 pkt 4, czyli doprecyzowania grupy odbiorców z pktu 4 w art. 4. Następna zmiana to zmiana w art. 10 ust. 1. Dodaje się też ust. 3 w art. 10 i zmienia się art. 53 ust. 3 i 4. Następna poprawka…

(Dyrektor Departamentu Ciepłownictwa w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Piotr Sprzączak: Przepraszam, przepraszam, Panie Mecenasie. Poprawka nr 2 to jest zmiana w art. 4 ust. 1 pkt 4. Potem jest zmiana w art. 5 ust. 1, skreślenie wyrazów. Pominął pan art. 5, wolałem się upewnić.)

Aha. Panie Dyrektorze, nic nie umknie: art. 4, art. 5, art. 10 i art. 53.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Tak, to wszystko.

Przystępujemy do głosowania.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański:

Jeszcze, Panie Przewodniczący, poprawka nr 3, dotycząca art. 14 ust. 7, i poprawka ostatnia, nr 4, dotycząca art. 13 ust. 5 pkt 11 i art. 26 ust. 10 pkt 11.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Przystępujemy do głosowania.

Kto jest za przyjęciem tych poprawek?

Kto się wstrzymał?

Kto jest przeciw?

(Głos z sali: Dwie.)

(Głos z sali: Nawet 3.)

Tak. Było 6 głosów za przyjęciem poprawek, 5 senatorów się wstrzymało, nikt nie był przeciw. Dziękuję.

I ostatnia grupa poprawek.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański:

Ostatnia grupa poprawek to są poprawki, które przejęła pani senator. Przywołam je teraz w kolejności, numerami uwag. Najpierw nr 7, czyli poprawka do art. 4 ust. 3, gdzie dodaje się ust. 3. Wydaje mi się – proszę mnie poprawić, patrzę tutaj na państwa z ministerstwa klimatu – że poprawka, która będzie precyzowała kwestię podmiotów z art. 1 pkt 4 ust. 1 nie koliduje tutaj z poprawkami, które zgłosił pan przewodniczący. Nie ma tutaj kolizji.

Następna poprawka to będzie poprawka…

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Przepraszam, a ministerstwo popiera tę poprawkę?

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska:

Nie, nie.

(Głos z sali: Ministerstwo nie przyjmuje.)

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska: Nie, nie.)

(Brak nagrania)

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański:

…Które nie są poparte przez rząd, chyba że jest… Panie Przewodniczący, Wysoka Komisjo, można też przegłosować blokiem poprawki, które przejęła pani Hibner, jeżeli jest taka zgoda. Możemy je oddzielnie przegłosować.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Będziemy musieli przegłosować je oddzielnie, skoro jest taka sytuacja.

(Głos z sali: Nie, nie.)

Ale nie zgodzili się na tę poprawkę.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska Anna Łukaszewska-Trzeciakowska:

My się nie zgadzamy. Jesteśmy przeciw tym poprawkom, wszystkim.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Sławomir Szczepański:

Tak, tak mi się właśnie wydaje.

Następna poprawka to będzie nr 8, poprawka dotycząca zmiany art. 5 ust. 6, czyli umowy kompleksowej, gdzie państwo nie chcą odnieść się do tego skrótu. To jest kwestia stricte legislacyjna, niemerytoryczna.

Następna jest chyba poprawka dwudziesta. To jest poprawka dotycząca zmiany art. 24 ust. 8. Chodzi o odwołanie do nieobowiązującego przepisu, o którym tutaj rozmawialiśmy.

Następna to będzie nr 23, ale tylko w zakresie drugim, czyli dotyczącym zmiany art. 30 i 32. To są wszystkie poprawki przejęte przez panią senator.

Zastępca Przewodniczącego Wojciech Piecha:

Dziękuję.

Przystępujemy do głosowania nad tymi poprawkami blokiem.

Kto jest za przyjęciem tych poprawek?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

(Starszy Sekretarz Komisji Gospodarki Narodowej i Innowacyjności Monika Łuniewska: 6 – za, 4 – przeciw, nikt się nie wstrzymał.)

Poprawki zostały przyjęte.

Głosujemy teraz nad całością ustawy z poprawkami.

Kto jest za przyjęciem ustawy z poprawkami?

Kto się wstrzymał?

Wyniki głosowania: za przyjęciem ustawy z poprawkami głosowało 10 senatorów, 1 senator się wstrzymał.

Dziękuję bardzo.

(Głos z sali: Jeszcze sprawozdawca.)

I sprawozdawca. Pani Jolanta?

(Senator Jolanta Hibner: No dobrze, mogę być.)

Dobrze, sprawozdawcę mamy. Pani Jolanta Hibner.

(Głos z sali: Będzie gorąco.)

Będzie gorąco, ale przeżyjemy.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Senator Władysław Komarnicki: Pani przewodnicząca Hibner sobie spokojnie poradzi.)

No oczywiście, tak jak pan.

(Senator Władysław Komarnicki: To doświadczony parlamentarzysta, Panie Przewodniczący.)

Dobrze.

Zamykam posiedzenie Komisji Gospodarki Narodowej i Innowacyjności.

Dziękuję państwu za przybycie, za merytoryczną dyskusję. Dziękuję.

(Koniec posiedzenia o godzinie 19 minut 27)