Zapis stenograficzny

– posiedzenie Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej (102.)

w dniu 22 marca 2022 r.

Porządek obrad:

1. Rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy o emeryturach pomostowych oraz niektórych innych ustaw (druk senacki nr 654, druki sejmowe nr 2037 i 2062).

2. Przygotowanie projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo oświatowe, dotyczącego zmiany zasad zwrotu kosztów dowozu dzieci z niepełnosprawnością do szkół.

(Początek posiedzenia o godzinie 11 minut 01)

(Posiedzeniu przewodniczy przewodniczący Jan Filip Libicki)

Przewodniczący Jan Filip Libicki:

Witam wszystkich państwa.

Minęła godzina 11.01. W związku z tym, ponieważ staramy się pracować punktualnie, otwieram sto drugie posiedzenie senackiej Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej.

Witam wszystkich państwa. Witam.

Gdyby pani prezes mogła jeszcze raz podać nazwę podmiotu, który obecnie reprezentuje…

(Przedstawiciel Federacji Przedsiębiorców Polskich Teresa Hernik: Kłaniam się nisko. Teresa Hernik. Reprezentuję Federację Przedsiębiorców Polskich.)

Witamy przedstawiciela Federacji Przedsiębiorców Polskich.

Witam panie i panów senatorów. Witam przedstawicieli Biura Legislacyjnego. Witam sekretariat komisji.

Nie będę czytał wszystkich formułek dotyczących głosowania zdalnego, bo…

Aha, pan jeszcze reprezentuje jakiś podmiot, rozumiem?

(Dyrektor Departamentu Ubezpieczeń Społecznych w Ministerstwie Rodziny i Polityki Społecznej Konrad Miłoszewski: Ministerstwo rodziny.)

A, witam przedstawiciela ministerstwa rodziny. Dzień dobry.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Słucham?

Dobrze. Jest lista. Ale ja wszystkich obecnych powitałem, więc nie ma potrzeby korzystania z listy.

Nie będę czytał tych wszystkich formułek dotyczących hybrydowego posiedzenia komisji, czyli uczestnictwa zdalnego, że tak powiem, i osobistego.

Od razu przejdę do porządku.

W porządku dzisiejszych obrad mamy 2 punkty: w punkcie pierwszym rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy o emeryturach pomostowych oraz niektórych innych ustaw – druk senacki nr 654, druki sejmowe nr 2037 i 2062; w punkcie drugim przygotowanie projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo oświatowe, dotyczącego zmiany zasad zwrotu kosztów dowozu dzieci z niepełnosprawnością do szkół.

Rozumiem, że mamy stosowne kworum.

Chciałbym zapytać, czy ktoś z państwa senatorów zgłasza uwagi do przedstawionego porządku. Nie widzę, nie słyszę uwag.

Punkt 1. porządku obrad: rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy o emeryturach pomostowych oraz niektórych innych ustaw (druk senacki nr 654, druki sejmowe nr 2037 i 2062)

W takim razie rozumiem, że przechodzimy do realizacji punktu pierwszego: rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy o emeryturach pomostowych oraz niektórych innych ustaw.

I rozumiem, że przedstawiciel ministerstwa rodziny… Czy jest ktoś, kto będzie… To znaczy, pan, tak? Bo rozumiem, że nikogo z kierownictwa ministerstwa, z państwa sekretarzy stanu nie ma. Pan będzie reprezentował ministerstwo i prezentował tę ustawę, jak rozumiem, tak?

Dyrektor Departamentu Ubezpieczeń Społecznych w Ministerstwie Rodziny i Polityki Społecznej Konrad Miłoszewski:

Dzień dobry, Panie Przewodniczący.

Konrad Miłoszewski, dyrektor Departamentu Ubezpieczeń Społecznych.

Szanowny Panie Przewodniczący! Szanowni Państwo!

Pan minister, z tego co mi wiadomo, ma się pojawić. Niestety, jak by to powiedzieć, myślę, że to nastąpi…

(Przewodniczący Jan Filip Libicki: Rozumiem.)

…niebawem.

Przewodniczący Jan Filip Libicki:

Czyli w takim razie byłby sprzeciw… Inaczej… Zapytam, ponieważ punkt drugi: przygotowanie projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo oświatowe; jest inicjatywą państwa senatorów, pana senatora Marka Plury i pani senator Magdaleny Kochan. Czy gdybyśmy chcieli teraz rozpatrzyć punkt drugi, to pani przewodnicząca Magdalena Kochan bądź pan senator Plura byliby gotowi zabrać głos w tej chwili? Czy są na to gotowi?

(Senator Magdalena Kochan: Jesteśmy gotowi, Panie Przewodniczący.)

Dobrze. W takim razie rozumiem, że nie ma sprzeciwu, abyśmy najpierw rozpatrzyli punkt drugi. Sprzeciwu nie słyszę.

Punkt 2. porządku obrad: przygotowanie projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo oświatowe, dotyczącego zmiany zasad zwrotu kosztów dowozu dzieci z niepełnosprawnością do szkół

W takim razie nie wiem, komu z państwa senatorów należałoby, że tak powiem, udzielić głosu. To już państwo sami musicie zadecydować, czy pani przewodnicząca Magdalena Kochan, czy pan senator Marek Plura.

(Senator Magdalena Kochan: Jeśli pan senator Plura wyrazi zgodę, to ja zacznę i oddam głos, gdyby trzeba było uzupełnić moją wypowiedź.)

Dobrze. Proszę bardzo.

Senator Magdalena Kochan:

Dziękuję ślicznie.

Proszę państwa, to jest problem, o którym już rozmawialiśmy podczas któregoś z posiedzeń naszej komisji. Otóż, jak państwo wiecie, gminy mają obowiązek dowożenia dzieci, w tym dzieci z niepełnosprawnością, do szkół. Powiaty realizują to w przypadku dzieci z niepełnosprawnością dojeżdżających do szkół specjalnych czy do specjalnych ośrodków. Problem dotyczy w całości także rodziców, którzy w sytuacji, kiedy gmina lub powiat nie mogą lub nie chcą wywiązywać się z tego obowiązku, mogą ich zastąpić. I to także wtedy, kiedy dzieci przebywają w specjalnych ośrodkach. Takim ośrodkiem jest np. ośrodek w podwarszawskich Laskach, do którego jadą dzieci z całego kraju, żeby pobierać nauki, żeby uczyć się stanąć na własnych nogach. Ale rodzice i dzieci mają prawo do kontaktów. W związku z tym gminy czy powiaty mogą powierzyć ten obowiązek rodzicom, a wtedy zwracają koszty podróży najzwyczajniej w świecie. To gminy ustalają wysokość dopłat czy opłat za ten transport. Problem w tym, że czasem z oszczędności środki przeznaczane na ten cel są daleko niewystarczające, przy dzisiejszych cenach paliwa absolutnie niewystarczające.

I my w tym przedłożeniu tak naprawdę mówimy, że używanie samochodu przez rodzica w celu odwiezienia swojego dziecka do specjalnej placówki czy szkoły musi być rozliczane na takich samych zasadach, na jakich transport prywatny może zastępować transport służbowy. Dostosowujemy zatem przepisy ustawy – Prawo oświatowe w tym względzie do przepisów o transporcie drogowym i mówimy, że ten transport będzie rozliczany wedle specjalnej stawki za 1 km w oparciu o cenę paliwa itd., itd. I nic innego nie robimy. Tak jak gmina czy powiat mogą używać samochodów prywatnych do realizacji celów służbowych, rozliczając koszty wynajmu, koszty eksploatacji tych samochodów, tak dokładnie w ten sam sposób rodzice mogą odwiedzać lub odwozić swoje dzieci, zastępując samorząd w wywiązywaniu się z jego zadania własnego. I tylko tyle. Tak naprawdę jest to bardzo krótkie przedłożenie, w którym dostosowujemy koszty tych podróży do kosztów wyznaczanych przez ministra transportu na podstawie corocznych rozporządzeń. Tylko tyle. Dziękuję bardzo.

Jeśli kolega Plura… Bardzo proszę, Panie Marku… Ja nie wiem, Panie Przewodniczący, czy…

Przewodniczący Jan Filip Libicki:

Dobrze. Bardzo dziękuję pani przewodniczącej Magdalenie Kochan.

Czy pan senator Marek Plura chciałby w tej sprawie zabrać głos?

(Senator Marek Plura: Bardzo proszę o udzielenie mi głosu.)

Proszę bardzo.

Senator Marek Plura:

Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo!

Mam nadzieję, że mnie dobrze słychać.

Czy mnie dobrze słychać?

(Przewodniczący Jan Filip Libicki: Wszystko jest dobrze. Wszystko jest dobrze, Panie Senatorze.)

Dziękuję uprzejmie.

Do tego, co powiedziała bardzo zwięźle – za co dziękuję – pani przewodnicząca, senator Magdalena Kochan, ja dodałbym tylko króciutki opis sytuacji, jaką mamy dzisiaj w tym obszarze. Mianowicie zgodnie z obecnym stanem prawa oświatowego wysokość stawki kilometrowej za używanie własnego samochodu do przewozu własnych dzieci do szkoły jest oparta na dość skomplikowanym algorytmie, w którym bardzo ważną zmienną podstawową jest tzw. średnioroczny koszt paliwa. Ten średnioroczny koszt paliwa ustala rada gminy bądź odpowiednio powiatu według sobie znanych zasad i ta cena paliwa obowiązuje, że tak powiem, na cały rok.

Wszyscy wiemy, że dzisiaj – szczególnie w ostatnich kilku tygodniach za nami, a pewno i przed nami – ceny paliw są bardzo zmienne i, niestety, na ogół idą w górę, znacząco w górę. To oznacza, że rodziców po prostu coraz częściej nie stać na realizowanie dowozu dzieci do szkoły własnym sumptem. Dodam po raz kolejny, że jest to obowiązek gminy lub odpowiednio powiatu.

I tu od razu uprzedzę pytania, które zapewne zrodzą się wśród członków komisji. Czy ta zmiana podniesie wydatki samorządowe? Tak, podniesie. Ale trzeba pamiętać, że ta zmiana być może uchroni samorządy przed ponoszeniem o wiele, wiele większych kosztów. Bo rodzic nie ma obowiązku, nie musi dowozić dziecka do szkoły. I jeżeli nie będzie go na to stać, to po prostu tego dowozu nie będzie wykonywał. A wtedy gmina poniesie w całości koszt dowozu specjalistycznego – nie tylko koszt paliwa, nie tylko koszt wynajmu samochodu z kierowcą, ale samochodu dostosowanego do potrzeb dzieci z niepełnosprawnościami i, że tak powiem, doposażonego w opiekuna, który jest konieczny w czasie transportu.

Kolejne pytanie: czy jest to dobre rozwiązanie? Ja uważam, że tak. I wielu, wielu rodziców oraz organizacji, które ich reprezentują, a które zgłaszały się do mnie jako do przewodniczącego Parlamentarnego Zespołu do spraw Osób z Niepełnosprawnościami, uważa, że tak. To na pewno poprawi sytuację finansową w kontekście pokrycia kosztu dowozu dzieci własnym samochodem do szkół. Na pewno jest to stabilniejsze rozwiązanie niż to obecne. I na pewno nie jest to rozwiązanie doskonałe, ale być może najlepsze z tych, jakie są, że tak powiem skrótowo, wykonalne.

I wreszcie pytanie: dlaczego ten temat pojawił się – za co dziękuję – w obszarze prac komisji rodziny? Przede wszystkim dlatego, że dotyczy on tak naprawdę kwestii socjalnych, bytowych. De facto on nic nie zmienia sensu stricto w samym systemie oświaty. Oczywiście pomaga go realizować. I oczywiście ten system oświaty jest też jednym z kontekstów zagadnienia, nad którym Wysoka Komisja w tej chwili się pochyla.

Ja, przystępując do tego tematu, odbyłem konsultacje zarówno z panem ministrem Czarnkiem, jak i z panią wiceminister, panią poseł Machałek i posiadam, mówiąc wprost, odpowiedź pani wiceminister na piśmie wskazującą, że jest to jedno z możliwych i dobrych rozwiązań.

Dlatego, już kończąc moje wprowadzenie, chciałbym państwa raz jeszcze zachęcić do podjęcia tej inicjatywy ustawodawczej i wsparcia jej rychłej realizacji w obszarze prac legislacyjnych Senatu. Mam nadzieję, że Sejm przyjmie ją do szybkiej realizacji, ponieważ sytuacja finansowa rodzin z dziećmi niepełnosprawnymi jest coraz trudniejsza wobec ogólnie rosnących kosztów życia. A wydatki na przewóz, na transport to jedne z tych wydatków, które rosną najszybciej i w tej chwili osiągają już kres możliwości finansowych tych rodzin. Bardzo dziękuję.

Przewodniczący Jan Filip Libicki:

Bardzo dziękuję, Panie Senatorze.

Ja mam przed sobą projekt ustawy o zmianie ustawy – Prawo oświatowe. On nie jest duży.

Chciałbym najpierw zapytać Biuro Legislacyjne, czy państwo macie jakieś uwagi w tym zakresie.

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Iwona Kozera-Rytel:

Dziękuję bardzo, Panie Przewodniczący.

Pan senator Marek Plura był łaskaw skonsultować z nami ten projekt ustawy i uwzględnił wszystkie uwagi o charakterze techniczno-legislacyjnym, które przedstawiłam. W związku z tym na ten moment nie mamy żadnych dodatkowych uwag.

Przewodniczący Jan Filip Libicki:

Rozumiem. Dziękuję.

Witam na naszym posiedzeniu pana ministra Stanisława Szweda.

Pan minister wszedł w trakcie, kiedy głos zabierali pani przewodnicząca Magdalena Kochan i pan Marek Plura.

Jest to projekt senacki, ale ponieważ jest zwyczaj pytania także strony rządowej, więc zwracam się do pana ministra Szweda z zapytaniem, czy pan minister ma jakąś opinię na temat tego…

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Nie konsultowaliście państwo?

Sekretarz Stanu w Ministerstwie Rodziny i Polityki Społecznej Stanisław Szwed:

Niestety, nie, Panie Przewodniczący.

(Głos z sali: Panie Przewodniczący, będą, będą.)

(Starszy Sekretarz Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej Sławomir Legat: Dopiero.)

Przewodniczący Jan Filip Libicki:

Rozumiem, rozumiem, ale chciałem, żeby, że tak powiem, pewnej etykiecie stało się zadość. Choć rozumiem, że i z powodów technicznych nie będzie w tej chwili tego stanowiska – co jest zrozumiałe.

W takim razie otwieram dyskusję.

Czy ktoś z państwa senatorów chciałby zabrać głos w tej sprawie? Nie widzę, nie słyszę.

W takim razie chciałbym się tylko skonsultować z Biurem Legislacyjnym. Rozumiem, że my w tej chwili możemy poddać pod głosowanie ten projekt jako projekt komisyjny Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej. Tak?

Dobrze. Jeżeli nie ma chętnych do zabrania głosu, to ja zamykam dyskusję od strony formalnej.

Poddaję pod głosowanie przedstawiony projekt jako projekt senackiej Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej. I składam wniosek o jego przyjęcie.

Kto z państwa jest za przyjęciem tego projektu?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o doliczenie głosów senatorów obradujących zdalnie i podanie wyniku.

5 głosów za, nikt nie był przeciw, 1 senator się wstrzymał.

W takim razie projekt został przyjęty i jest w tej chwili projektem senackiej Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej.

Musi być przedstawiciel wnioskodawców.

Kto z państwa senatorów – zwracam się przede wszystkim do pani senator Magdaleny Kochan i do pana senatora Marka Plury – chciałby być…

(Wypowiedzi w tle nagrania)

A, pan senator Plura nie może, bo nie jest członkiem naszej komisji. Dobrze, w takim razie zostaje pani senator przewodnicząca Magdalena Kochan.

Czy pani senator się zgadza?

Senator Magdalena Kochan:

Bardzo dziękuję. Jeśli nie ma innych kandydatur, będę zaszczycona.

Przewodniczący Jan Filip Libicki:

Nie ma innych kandydatów. Uważam, że jest to najlepsza kandydatura.

W związku z tym zamykamy punkt drugi, który był w tym przypadku omawiany jako pierwszy.

Punkt 1. porządku obrad: rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy o emeryturach pomostowych oraz niektórych innych ustaw (druk senacki nr 654, druki sejmowe nr 2037 i 2062 (cd.)

I przechodzimy do punktu pierwszego. Ja jeszcze raz powtórzę: rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy o emeryturach pomostowych oraz niektórych innych ustaw.

W takim razie pozwolę sobie oddać głos panu ministrowi Szwedowi.

Proszę bardzo, Panie Ministrze.

Sekretarz Stanu w Ministerstwie Rodziny i Polityki Społecznej Stanisław Szwed:

Dziękuję bardzo.

Panie Przewodniczący! Szanowni Państwo!

Projekt ustawy o zmianie ustawy o emeryturach pomostowych oraz niektórych innych ustaw – może króciutko przypomnę – dotyczy kwestii związanych z emeryturami pomostowymi.

Zmiany, które się dokonały w 2008 r., spowodowały, że przeszliśmy na trochę inny system, jeśli chodzi o możliwość korzystania z uprawnień dotyczących przejścia ze względu na szczególne warunki pracy czy prace o szczególnym charakterze… Ta ustawa, która została wprowadzona, w znaczny sposób ograniczyła te możliwości przejścia. Do dzisiaj, żeby przejść na emeryturę pomostową, trzeba spełnić 7 warunków. Czyli: urodzić się po 1948 r.; mieć okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze co najmniej 15 lat; osiągnąć wiek w przypadku kobiet 55 lat, a – mężczyzn 60 lat; przed dniem 1 stycznia wykonywać pracę w warunkach szczególnych; dodatkowy element stażowy przy wieku, a więc trzeba mieć 20 lat stażu w przypadku kobiety i 25 lat w przypadku mężczyzn; jeszcze dodatkowy warunek – po dniu 31 grudnia 2008 r. również wykonywać pracę w szczególnych warunkach; i siódmy punkt – musi nastąpić rozwiązanie stosunku pracy. I to jest ta przesłanka, która powodowała liczne komplikacje w przypadku osób, które chciały z tego uprawnienia skorzystać.

Stąd wprowadziliśmy zmianę, która spowoduje, że osoby, które będą chciały przejść na emeryturę pomostową, już przed podjęciem decyzji o rozwiązaniu umowy o pracę będą mieć decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, że mogą przejść na emeryturę pomostową. Czyli do momentu, kiedy rozwiążą umowę o pracę, będzie okres zawieszenia, ale będą mieli już prawo do emerytury pomostowej. A więc nie będzie takiej sytuacji, że ktoś rozwiązał umowę o pracę i później okazało się, że z różnych przyczyn zabrakło mu kilku dni czy kilku miesięcy. Bo wielokrotnie było tak, że te osoby… Jeżeli pracodawca przyjął je z powrotem na to stanowisko, na którym pracowały, to było w porządku, bo dopracowały sobie, powiedzmy, ten okres, ale były też sytuacje, że takich decyzji nie było. Wtedy te osoby były w trudnej sytuacji, bo nie mogły znaleźć pracy, a nie miały formalnie prawa do emerytury pomostowej. I to jest ta główna przesłanka.

Jeśli chodzi o dane, to od razu powiem, że w 2020 r. wydano prawie 24 tysiące decyzji, a liczba decyzji odmownych wyniosła 9,5 tysiąca. Przy tym z tytułu przesłanki, o której mówiłem, dotyczącej rozwiązania stosunku pracy, 4 tysiące 700 osób otrzymało odmowę – czyli dosyć znaczna grupa osób, jeśli popatrzeć na liczbę osób, które z tego uprawnienia korzystają. To jest jedna zasadnicza zmiana.

Druga dotyczy nadania uprawnień Państwowej Inspekcji Pracy do przeprowadzenia kontroli, jeśli chodzi o wykaz stanowisk pracy w szczególnych warunkach i odprowadzanych składek, które pracodawcy płacą na specjalny Fundusz Emerytur Pomostowych. Jest to na wniosek, czyli jeżeli będą wątpliwości, to PIP będzie miała możliwość sprawdzenia tego.

I trzecia zmiana dotyczy ujednolicenia wysokości dofinansowania działań płatników składek skierowanych na utrzymanie zdolności do pracy w zakładach pracy. To dofinansowanie było wcześniej zróżnicowane w zależności od wielkość zakładu. Chcemy to wyrównać. Teraz wszyscy będą mieli możliwość skorzystania z dopłaty na poprawę warunków BHP na poziomie 80%. Czyli ta przesłanka dotycząca wielkości przedsiębiorstw nie będzie miała znaczenia.

Projekt przeszedł, powiedziałbym, jednomyślnie, jeśli chodzi o pracę w parlamencie. Wnoszę o to, żeby również w Senacie stało się podobnie. Dziękuję bardzo.

Przewodniczący Jan Filip Libicki:

Jeśli chodzi o prace w Sejmie, bo my także jesteśmy częścią parlamentu…

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Rodziny i Polityki Społecznej Stanisław Szwed: Oczywiście. Dobrze.)

Pozwolę sobie tylko na taką drobną uwagę.

Czy Biuro Legislacyjne ma jakieś uwagi w tej sprawie?

Główny Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Bożena Langner:

Dziękuję bardzo.

Uwagi zostały przedstawione na piśmie.

Taka jedna ogólna uwaga legislacyjna dotycząca zakresu materii ustawy…

(Przewodniczący Jan Filip Libicki: To gdyby pani mecenas mogła w 2 zdaniach…)

To znaczy, jest uwaga dotycząca zmiany w art. 2 w pkcie 1, która nie jest związana z materią tej ustawy. Ona koryguje błąd w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych. A po prostu zasady techniki prawodawczej mówią o tym, żeby zamieszczać w ustawie zmiany objęte zakresem unormowania. Tak więc to wykracza poza tę materię. Ale stanowi skorygowanie tego błędu.

Poza tą uwagą nie mam nic…

Przewodniczący Jan Filip Libicki:

Rozumiem. Ponieważ wykracza to poza materię ustawy, więc nie przedstawiacie państwo wniosku o charakterze legislacyjnym. Dobrze.

To ja to w takim razie przyjmuję.

Otwieram dyskusję.

Czy ktoś z państwa senatorów chciałby zabrać głos w tej sprawie? Nie. W takim razie…

(Senator Ryszard Majer: Tak, jeśli…)

Tak?

(Senator Ryszard Majer: Jeśli można. Czy można, Panie Przewodniczący?)

Kto pyta?

(Głos z sali: Senator Majer.)

A, senator Ryszard Majer.

Proszę bardzo, Panie Senatorze, Panie Przewodniczący.

Senator Ryszard Majer:

Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo! Panie Ministrze!

To jest regulacja niezwykle potrzebna. Pan minister Szwed raczył wyjaśnić szczegółowo, na czym ona polega. W związku z tym ja ograniczę się jedynie do postawienia wniosku o przyjęcie ustawy bez poprawek. Dziękuję.

Przewodniczący Jan Filip Libicki:

Dziękuję bardzo.

Ja tylko pozwolę sobie na jedno pytanie.

Dla mnie zmiany pierwsza i druga są czytelne. Gdyby pan minister mógł jeszcze wyjaśnić to, co dotyczy BHP… Bo ja nie do końca złapałem, o co chodzi – przyznaję szczerze.

Sekretarz Stanu w Ministerstwie Rodziny i Polityki Społecznej Stanisław Szwed:

Tak w skrócie… Dzisiaj Zakład Ubezpieczeń Społecznych miał możliwość dofinansowania przedsiębiorcom różnych działań, które poprawiały warunki BHP w zakładzie pracy. To wsparcie było uzależnione od liczby osób zatrudnionych. Dzisiaj chcemy to wyrównać. Chcemy, żeby wszyscy mogli z tego skorzystać. Bo wcześniej duże firmy z tego nie mogły korzystać. Teraz wszyscy będą mogli z tego skorzystać. I to jest fakultatywne oczywiście, to nie jest obligatoryjne. To jest… Składa się wnioski do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. I z funduszu wypadkowego… Tak?

(Wypowiedź poza mikrofonem)

I z funduszu wypadkowego są przeznaczane środki na poprawę warunków. Będą mogły z tego korzystać firmy różnej wielkości.

Przewodniczący Jan Filip Libicki:

Rozumiem. Bardzo dziękuję.

Czy ktoś z państwa senatorów chciałby jeszcze zabrać głos? Nie widzę, nie słyszę. Sekretariat też nie sygnalizuje…

Mamy wniosek pana przewodniczącego, senatora Ryszarda Majera o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Poddaję go w takim razie pod głosowanie.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tego wniosku?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o doliczenie głosów senatorów obradujących zdalnie i podanie wyniku.

8 głosów za, jednogłośnie.

Pozostaje nam wyznaczenie senatora sprawozdawcy.

Czy pan senator Majer jako autor wniosku, który z takim sukcesem został przyjęty…

Senator Ryszard Majer:

Tak, oczywiście. Bardzo proszę.

Przewodniczący Jan Filip Libicki:

Dziękuję.

Czy są inne kandydatury? Nie widzę, nie słyszę zgłoszeń.

W takim razie pan senator Majer będzie senatorem sprawozdawcą.

Dziękuję gościom. Dziękuję panu ministrowi. Dziękuję Biuru Legislacyjnemu, sekretariatowi, państwu senatorom.

Zamykam sto drugie posiedzenie senackiej Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej.

(Koniec posiedzenia o godzinie 11 minut 27)