Zapis stenograficzny

– posiedzenie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji (98.)

w dniu 26 maja 2021 r.

Porządek obrad:

1. Rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej zmiany art. 328 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (P10-99/20).

2. Rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej zmiany ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych, w celu zniesienia obowiązku uiszczania opłat za abonament RTV (P10-103/20).

3. Rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej zmiany ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych, w celu zniesienia obowiązku uiszczania opłat za abonament RTV (P10-129/20).

4. Rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej zmiany art. 27 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., celem ustanowienia ochrony dla polskiego języka migowego jako części kultury polskiej (P10-104/20).

5. Rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej zmiany art. 38 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r., w celu utrzymania tzw. „kompromisu aborcyjnego” (P10-105/20).

6. Rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej uchylenia art. 4a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego oraz warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (P10-107/20).

7. Rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej zmiany art. 38 i 68 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r., w celu utrzymania tzw. „kompromisu aborcyjnego” (P10-111/20).

8. Rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej zmiany art. 38 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r., w celu wprowadzenia ochrony prawnej płodu ludzkiego „po 12 tygodniu ciąży” (P10-112/20).

9. Rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej zmiany ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, w celu wprowadzenia sądowej kontroli stanowiska podmiotu publicznego nakładającego opłatę dodatkową za nieuiszczenie opłaty za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania (P10-109/20).

10. Rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej zmiany ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w celu uzupełnienia wykazu zwolnień przedmiotowych od podatku dochodowego od osób fizycznych o dochody z odsetek od obligacji (P10-110/20).

(Początek posiedzenia o godzinie 13 minut 41)

(Posiedzeniu przewodniczy przewodniczący Aleksander Pociej)

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Otwieram dziewięćdziesiąte ósme posiedzenie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji.

Czy są na sali osoby wykonujące zawodową działalność lobbingową? Nie ma.

Czy mamy kworum? Tak.

Wszyscy senatorowie, którzy chcieli pracować zdalnie, są podłączeni.

Dziękuję bardzo.

Dzisiaj mamy do rozpatrzenia 10 propozycji, czyli 10 petycji.

Punkt 1. porządku obrad: rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej zmiany art. 328 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (P10-99/20)

W związku z tym bardzo proszę o przedstawienie petycji dotyczącej zmiany art. 328 kodeksu postępowania cywilnego. Bardzo proszę.

Specjalista w Dziale Petycji i Korespondencji w Biurze Analiz, Dokumentacji i Korespondencji w Kancelarii Senatu Arkadiusz Waszkiewicz:

Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo!

Arkadiusz Waszkiewicz, Biuro Analiz, Dokumentacji i Korespondencji.

Niniejsza petycja została wniesiona przez osobę fizyczną, pana mecenasa Karola Pachnika. Autor petycji postuluje wprowadzenie zmian w procedurze cywilnej poprzez umożliwienie stronom i pełnomocnikom obecnym podczas ogłoszenia wyroku złożenia ustnie do protokołu rozprawy wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.

Zdaniem wnoszącego petycję proponowane rozwiązanie mogłoby polegać na dodaniu w §1 art. 328 k.p.c. słów analogicznych jak w art. 517h kodeksu postępowania karnego -– to jest, że wniosek można złożyć ustnie do protokołu posiedzenia, na którym ogłoszono wyrok. W ocenie autora petycji wspomniana zmiana ma walory proekologiczne, gdyż powoduje oszczędności w zużyciu papieru oraz zmniejsza obciążenie w postaci obiegu dokumentów.

W obecnym stanie prawnym pisemne uzasadnienie wyroku sporządza się na wniosek strony o doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem zgłoszony w terminie tygodnia od dnia ogłoszenia wyroku. Należy zauważyć, że rozwiązanie mające swoje umocowanie na gruncie procedury karnej jest ściśle związane ze szczegółowymi zasadami prowadzenia głosowania przyspieszonego.

(Głos z sali: Sławek!)

Zgodnie z brzmieniem…

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Przepraszam bardzo.

Chciałbym się zwrócić do osób, które są zdalnie podłączone: ktoś ma włączony mikrofon.

Proszę kontynuować.

Specjalista w Dziale Petycji i Korespondencji w Biurze Analiz, Dokumentacji i Korespondencji w Kancelarii Senatu Arkadiusz Waszkiewicz:

Zgodnie z brzmieniem art. 517h kodeksu postępowania karnego §1 wniosek o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku może być złożony na piśmie w terminie zawitym 3 dni od daty ogłoszenia wyroku, jeżeli ustawa przewiduje ogłoszenie wyroku, a jeżeli ustawa przewiduje doręczenie wyroku – od daty jego doręczenia. Wniosek można również złożyć ustnie do protokołu rozprawy lub posiedzenia.

Materia skuteczności ustnego złożenia do protokołu wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku była wielokrotnie rozstrzygana przez Sąd Najwyższy. Ugruntowane stanowisko tegoż sądu jednoznacznie wskazuje, że wniosek o uzasadnienie wyroku zgłoszony ustnie do protokołu nie jest prawnie skuteczny w obecnym stanie prawnym. Dziękuję bardzo.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Dziękuję bardzo.

Czy ktoś z państwa chciałby zabrać głos?

Jeżeli nie, to pozwolę sobie zasugerować, abyśmy zwrócili się do Ministerstwa Sprawiedliwości. Na podstawie mojego doświadczenia jako adwokata uważam, że powinniśmy się pochylić nad tą propozycją.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Wystąpimy. Tak, tak, oczywiście.

A więc jeżeli nie będę widział sprzeciwu, to zawiesimy działanie nad tą petycją i zwrócimy się z pismem do Ministerstwa Sprawiedliwości i może do Sądu Najwyższego, gdyż, jak tutaj słyszeliśmy, było to przedmiotem wyroków Sądu Najwyższego w tym zakresie.

Dziękuję bardzo.

Punkty 2. i 3. porządku obrad: rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej zmiany ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych, w celu zniesienia obowiązku uiszczania opłat za abonament RTV (P10-103/20); rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej zmiany ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych, w celu zniesienia obowiązku uiszczania opłat za abonament RTV (P10-129/20)

W tej chwili mamy 2 petycje, które dotyczą abonamentu radiowo-telewizyjnego.

Czy będzie prezentacja obu tych petycji razem, czy osobno? Jak…

(Główny Specjalista w Dziale Petycji i Korespondencji w Biurze Analiz, Dokumentacji i Korespondencji w Kancelarii Senatu Gabriela Kopania: Z uwagi na to, że uzasadnienia wnoszących petycję są praktycznie jednorodne proponuję, żeby petycje te rozpatrzeć… To znaczy…)

Łącznie?

(Główny Specjalista w Dziale Petycji i Korespondencji w Biurze Analiz, Dokumentacji i Korespondencji w Kancelarii Senatu Gabriela Kopania: …oczywiście przedstawić łącznie.)

To bardzo prosimy.

Główny Specjalista w Dziale Petycji i Korespondencji w Biurze Analiz, Dokumentacji i Korespondencji w Kancelarii Senatu Gabriela Kopania:

Dziękuję bardzo.

Są to 2 petycje. Jedna jest z 19 października 2020 r. – i to jest petycja zbiorowa wniesiona przez osoby fizyczne. Obie petycje mają ten sam cel – podjęcie inicjatywy ustawodawczej zmierzającej do zmiany ustawy o opłatach abonamentowych w zakresie zniesienia obowiązku wnoszenia opłat za abonament RTV.

Autorzy obu petycji wskazują, że wszystkich obywateli powinny dotyczyć zwolnienia z obowiązku wnoszenia opłat za abonament RTV, w tym ich egzekwowania przez Pocztę Polską. Wyrazili opinię, że domaga się tego już większość obywateli. Petytorzy proponują również, żeby abonament radiowo-telewizyjny był dobrowolną opłatą na media publiczne dla wszystkich tych, którzy chcą wspierać ich działania i misję. Uważają, że zniesienie abonamentu jest zasadne, konieczne i w interesie polskiego społeczeństwa.

Jeżeli chodzi o stan prawny, to ustawa z 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych w art. 2 wskazuje wprost, że za używanie odbiorników radiofonicznych oraz telewizyjnych pobiera się opłaty abonamentowe. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji w drodze rozporządzenia określa wysokość tych opłat. Ustawa o radiofonii i telewizji zawiera również regulacje dotyczące opłat abonamentowych, np. art. 31, 31c oraz 46b.

Trzeba podkreślić, że ta tematyka była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć sądów. I tak np. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w jednym ze swoich wyroków wskazał, że opłaty abonentowe RTV nie są przeznaczone na rzecz konkretnego podmiotu gospodarczego, lecz na realizację misji publicznej, są zatem świadczeniem o charakterze publicznoprawnym, ciążącym na wszystkich posiadaczach odbiorników.

Istnieją też liczne głosy, które wskazują, że te opłaty abonamentowe nie stanowią dochodów państwa o charakterze stricte budżetowym. Są to wpływy, które są zwolnione, wyłączone z corocznej debaty budżetowej, gwarantujące stabilność i przewidywalność finansowania mediów publicznych. Szczególny charakter prawny opłat abonamentowych nie pozwala uznać ich za podatki, a jedynie za daniny zbliżone do podatku. Ponadto nie są one klasycznymi opłatami.

Chciałabym podkreślić, że Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji w 2017 r. oraz 2018 r. rozpatrzyła petycje powiązane tematycznie z omawianymi i wówczas wysłuchała opinii m.in. pana prof. Janusza Kaweckiego, ówczesnego członka Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, oraz pana Karola Zgódki, naczelnika Wydziału Prawa Autorskiego w Departamencie Własności Intelektualnej i Mediów Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Rekomendacja tych osób była negatywna. W głosowaniu senatorowie podjęli decyzję o niekontynuowaniu pracy nad petycją – dotyczyło to petycji zarówno z 2017 r., jak i z 2018 r.

Ostatnią rzeczą, jaką chciałabym podkreślić, jest fakt, że w VIII kadencji Sejm podjął prace nad projektem ustawy o zniesieniu obowiązku ponoszenia opłat abonamentowych. W 8 czerwca 2017 r. odbyło się pierwsze czytanie tejże ustawy, ale do końca kadencji parlamentu nie podjęto dalszych prac legislacyjnych związanych z tym tematem. Bardzo dziękuję.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Dziękuję bardzo.

Widziałem, że zgłaszał się pan senator Mamątow.

Bardzo proszę.

Senator Robert Mamątow:

Dziękuję bardzo, Panie Przewodniczący.

Szanowni Państwo, tak jak pani powiedziała, myśmy już kilka razy rozpatrywali taką petycję o likwidacji tego abonamentu, ale zawsze decyzja była jednoznaczna – że odrzucamy petycję w tej formie.

Ja dzisiaj chciałbym dodać do tego jeszcze 2 zdania.

Zlikwidowanie abonamentu dzisiaj to jest też po części likwidacja misji telewizji publicznej. Można mieć różne zastrzeżenia, można lubić telewizję publiczną lub jej nie lubić, ale jest ona wielu milionom potrzebna i spełnia swoją rolę. I dlatego składam wniosek o niepodejmowanie pracy nad tą petycją.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Dziękuję bardzo.

Pan senator Fedorowicz.

Senator Jerzy Fedorowicz:

Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo!

Stawiam dokładnie odwrotny wniosek.

Rzeczywiście od lat mówi się o tym, czy abonament jest właściwą formą opłaty telewizyjnej, zwłaszcza w sytuacji kiedy większość obywateli w tej chwili opłaca kablówki albo stacje komercyjne.

Chcę powiedzieć, że w dzisiejszym czasie, kiedy telewizja publiczna i radio właściwie stają się tubą propagandową rządu lub koalicji rządzącej, ta petycja ma głęboki sens, dlatego że obywatele, którzy płacą ten abonament, nie chcą uczestniczyć w takim informacyjnym ciągu wspierania jednej strony.

Zgadzam się z panem senatorem Mamątowem, że misja telewizji w swoich innych programach jest ważna i potrzebna, ale telewizja publiczna powinna być rzeczywiście telewizją publiczną.

Chcę dodać, że oprócz tej petycji prowadzimy jeszcze akcję zbierania 100 tysięcy podpisów. Ta akcja nabiera już, że tak powiem, dużego formatu i wiele osób podpisuje się mniej więcej w tym samym tonie co petycja.

A więc mój głos jest za tym, żeby petycję przyjąć czy nad petycją pracować.

Przepraszam, jeżeli pewnych reguł nie znam, ale jestem tu pierwszy raz.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Nie, nie, nie. Dokładnie tak: żeby rozpocząć prace nad tą petycją.

Czy jeszcze kogoś mamy zgłoszonego? Nie mamy.

Zarządzam głosowanie…

(Wypowiedź poza mikrofonem)

A, to przepraszam bardzo. Szkoda, że państwo od razu nie… Bo my najpierw słuchamy gości.

Ale bardzo proszę.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Proszę włączyć mikrofon i się przedstawić.

Dyrektor Departamentu Mediów Publicznych w Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji Hubert Banasiak:

Dzień dobry.

Hubert Banasiak, dyrektor Departamentu Mediów Publicznych w Biurze Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.

Ja zostałem upoważniony przez…

(Senator Jerzy Fedorowicz: Proszę mówić do mikrofonu.)

Ja może zdejmę maseczkę, bo wtedy będzie mnie lepiej słychać.

Zostałem upoważniony przez Krajową Radę do udziału w dzisiejszym posiedzeniu komisji.

Szanowni Państwo!

Krajowa Rada uważa, że abonament jest elementem systemu finansowania mediów publicznych, systemu finansowania misji publicznej. KRRiT uważa, że obecny system finansowania mediów publicznych stał się systemem nieefektywnym, który nie zapewnia stabilnego i odpowiedniego finansowania kosztów misji publicznej realizowanej przez nadawców publicznych.

Zwolnienie wszystkich z wnoszenia abonamentu, jak wnioskują osoby wnoszące petycję, nie jest jednak rozwiązaniem, które poprawi system finansowania mediów publicznych, a wręcz przeciwnie – jest rozwiązaniem, które jeszcze bardziej ten system zdestabilizuje, jeżeli za takim działaniem nie pójdzie wprowadzenie nowych rozwiązań systemowych zapewniających stabilne i odpowiednie finansowanie mediów publicznych.

Polska znajduje się na ostatnim miejscu wśród państw europejskich pobierających opłatę abonamentową. Według ostatniego spisu powszechnego z 2011 r. na ponad 13,5 miliona gospodarstw domowych w Polsce prawie 97% posiadało odbiornik telewizyjny. Według stanu abonentów na koniec 2020 r. w odniesieniu do danych GUS, o których wcześniej mówiłem, liczba gospodarstw domowych z zarejestrowanymi odbiornikami to jest ok. 47%. Stanowi to ok. 6 milionów 400 gospodarstw domowych. Z tej liczby ok. 3 milionów 900 jest zwolnionych z wnoszenia opłat, a 2,5 miliona zarejestrowanych gospodarstw powinno wnosić te opłaty. Faktycznie terminowo wnosi tylko część gospodarstw, ok. 700 tysięcy, a pozostałe zalegają w różnym stopniu z wnoszeniem tych opłat. Czyli to było ok. 1 miliona 800 tysięcy na koniec zeszłego roku. To powoduje, że maleją wpływy abonamentowe, co jest spowodowane właśnie zwiększającym się kręgiem osób zwolnionych z uiszczania opłat abonamentowych. W konsekwencji następuje spadek tych wpływów. Następuje również zmniejszanie się liczby osób, które rejestrują odbiorniki radiowo-telewizyjne.

Krajowa Rada zauważa, że obecny system abonamentowy nie zapewnia stabilności finansowania mediów publicznych, a podejmowane przez ustawodawcę w ostatnich latach działania wspierające finansowanie mediów publicznych poprzez rekompensowanie wpływów abonamentowych, utraconych w związku ze zwolnieniami z obowiązku uiszczania, są działaniami doraźnymi, a nie systemowymi, które by zapewniły odpowiednie finansowanie mediów publicznych. Przyjęcie doraźnych rozwiązań, ograniczających się do udzielenia rekompensaty, nie zapewnia stabilności i przewidywalności finansowania. KRRiT wielokrotnie podkreślała w tym zakresie, że nie ma inicjatywy ustawodawczej, jednak wskazywała – i to nie raz – iż należy stworzyć optymalny, stabilny system finansowania mediów publicznych, system, który będzie finansował te media na odpowiednim poziomie.

Szanowni Państwo, zwracam również uwagę, że jeżeli chodzi o uwagi dotyczące części związanej z wykonywaniem obowiązków przez Pocztę Polską, to Krajowa Rada się do nich nie odnosi, ponieważ operator swoje wyznaczone ustawowe obowiązki wykonuje samodzielnie pod nadzorem ministra właściwego do spraw łączności.

Podsumowując swoją wypowiedź, chciałbym podkreślić 2 aspekty. Zwolnienia z opłat abonamentowych, które były wprowadzane w trakcie obowiązywania ustawy o opłatach abonamentowych, spowodowały, że coraz więcej osób, które mają zarejestrowane radioodbiorniki, jest z opłat abonamentowych zwolnionych. Różnego rodzaju działania ustawodawcy w tym zakresie sprawiają też, że osoby, które powinny zarejestrować radioodbiorniki, tego nie robią. To powoduje, że cały system staje się coraz mniej efektywny, a to powoduje, że do mediów publicznych na realizację misji publicznej z abonamentu wpływa coraz mniej środków abonamentowych.

W związku z powyższym co do zasady chciałbym się odnieść do obu tych petycji. Pomimo tego, że Krajowa Rada zgadza się z tym, że system jest nieefektywny, to samo zniesienie abonamentu nie spowoduje żadnej poprawy, ponieważ system finansowania mediów jeszcze bardziej się zdestabilizuje, jeżeli za tym działaniem nie pójdą żadne kroki w celu zapewnienia odpowiedniego, stabilnego finansowania tych mediów. Dziękuję.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Dziękuję bardzo.

Ponieważ doszło do pewnego odwrócenia kolejności, to ja jeszcze raz udzielę głosu senatorom.

I mam prośbę do wszystkich gości, którzy biorą udział w naszym dzisiejszym posiedzeniu komisji: jeżeli po naświetleniu sprawy kolejnej petycji ktoś z gości chciałby zabrać głos, to po przedstawieniu tego przez panią mecenas bądź pana mecenasa. Wtedy proszę prosić o głos.

Pan senator Fedorowicz. Bardzo proszę.

Senator Jerzy Fedorowicz:

Panie Mecenasie, proszę łaskawie wyłączyć mikrofon. Wtedy będzie mnie lepiej słychać.

Ja właściwie chciałbym podziękować za to wystąpienie, bo ono prawie w całości – poza tym ostatnim zdaniem, które pan musiał przeczytać, wypowiedzieć – wspiera tę petycję.

Od 16 lat, odkąd jestem w parlamencie, cały czas ten temat jest poruszany. Począwszy od słynnego wystąpienia w czasie kampanii wyborczej w 2005 r., że będziemy szli do wyborów z petycją o zniesienie abonamentu.

To, co pan powiedział, dokładnie wchodzi w zakres trybu postępowania dotyczącego tej sprawy. Przecież w momencie, kiedy nastąpiła zmiana w 2015 r., minister obiecał, że będzie przygotowana nowa ustawa radiowo-telewizyjna. Do tej pory tej ustawy nie ma. W tym, co pan mecenas był łaskaw przytoczyć, jednak Krajowa Rada stawia taki warunek, że musiałaby powstać nowa ustawa o finansowaniu mediów publicznych. Proszę zwrócić uwagę na rzecz, która jest bez precedensu w ogóle w historii współczesnej polskich mediów – mianowicie wsparcie w wysokości 2 miliardów zł dla telewizji Jacka Kurskiego. To się odbiło bardzo szerokim, negatywnym echem w społeczeństwie, zwłaszcza że w zakresie pandemii, chorób itd. była burzliwa debata na temat tego wsparcia. Ono też nie jest do końca jak gdyby zgodne z prawem, choć sytuacja została wyjaśniona.

W związku z tym ja tym bardziej podkreślam moją prośbę o to, żebyśmy pracowali nad tą petycja.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Dziękuję bardzo.

Widzę, że również, pan senator Mamątow…

Proszę.

Senator Robert Mamątow:

Dziękuję bardzo.

Ja rozumiem to, co pan senator mówi, tylko rozpatrujemy dzisiaj petycję, a ta petycja mówi jednoznacznie: zlikwidować abonament. To, co pan mówi, przeczy temu. Bo ja rozumiem, że jak opracujemy nową ustawę, która będzie regulowała sposób finansowania telewizji, to wtedy zlikwidujemy abonament. Ale nie możemy dzisiaj zlikwidować abonamentu i zastanawiać się, czym go zastąpić. To jest odwrócenie ról.

Dlatego mój wniosek o niepodejmowanie pracy nad tą petycją, jaki postawiłem, dalej podtrzymuję.

(Senator Jerzy Fedorowicz: Jeszcze ja poproszę w ramach ad vocem…)

I jeszcze jedna rzecz: Panie Senatorze, nie ma czegoś takiego jak telewizja Jacka Kurskiego. Nie wiem, skąd pan bierze takie określenia.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Bardzo proszę, Panie Senatorze.

Powoli będziemy zmierzali do końca tej interesującej dyskusji.

Senator Jerzy Fedorowicz:

Panie Senatorze, rzeczywiście nie ma telewizji Jacka Kurskiego, ale jest. No dobrze, od tej pory będę mówił: Telewizja Polska.

Petycja może spowodować, że wreszcie ruszą prace nad przygotowaniem właściwej ustawy dotyczącej finansowania mediów publicznych.

Dlatego ja jestem za pracą nad petycją.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Dziękuję bardzo.

W tej chwili jako dalej idący będzie przegłosowany wniosek senatora Mamątowa o niepodejmowanie pracy nad tą petycją.

Kto z państwa senatorów jest za takim wnioskiem?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

(Senator Jerzy Fedorowicz: Jeszcze zdalni.)

Tak, tak.

(Głos z sali: Senatorze, 2 senatorów nie głosuje.)

2 senatorów nie zagłosowało.

(Starszy Sekretarz Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich Piotr Białek: Nie głosujmy jeszcze.)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Starszy Sekretarz Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich Piotr Białek: Czy zamykamy, czy czekamy?)

W takim razie mam dla senatorów pracujących dzisiaj zdalnie informację, że 2 z nich nie zagłosowało. Daję 5 sekund na oddanie głosu.

(Senator Jerzy Fedorowicz: 5? Może 10. Już minęło 20.)

Dziękuję bardzo.

Zamykam głosowanie.

Za wnioskiem 4 senatorów, przeciw – 4, wtrzymało się 2.

Czyli wniosek nie przeszedł.

W związku z tym głosujemy w tej chwili nad wnioskiem pana senatora Federowicza…

(Senator Jerzy Fedorowicz: Fedorowicza.)

Fedorowicza – to maska zniekształca.

(Senator Jerzy Fedorowicz: Przepraszam bardzo.)

…o podjęcie pracy nad tą petycją…

(Starszy Sekretarz Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich Piotr Białek: Nad dwiema.)

Nad tymi dwiema petycjami – tak jest. Tak samo wniosek pana senatora Mamątowa dotyczył 2 petycji.

Kto z państwa senatorów jest za rozpoczęciem pracy nad tymi petycjami?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Jeszcze raz proszę zdalnie pracujących senatorów… Daję 5 sekund na oddanie głosu.

Zamykam głosowanie.

4 senatorów za, 3 – przeciw, 1 senator się wstrzymał.

Wniosek o rozpoczęcie pracy nad tą petycją przeszedł większością głosów.

W związku z tym bardzo proszę sekretariat o zwrócenie się do naszego Biura Legislacyjnego o przygotowanie wniosku… to znaczy projektu.

Dziękuję bardzo.

Zamykam ten punkt.

Punkt 4. porządku obrad: rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej zmiany art. 27 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., celem ustanowienia ochrony dla polskiego języka migowego jako części kultury polskiej (P10-104/20)

W tej chwili przechodzimy do petycji, która jest w punkcie czwartym.

Bardzo proszę.

Główny Specjalista w Dziale Petycji i Korespondencji w Biurze Analiz, Dokumentacji i Korespondencji w Kancelarii Senatu Marzena Krysiak:

Dzień dobry.

Marzena Krysiak, Dział Petycji i Korespondencji.

Petycja z dnia 19 października 2020 r. jest petycją zbiorową. Została wniesiona przez Stowarzyszenie „Polski Instytut Praw Głuchych” w Warszawie i została poparta przez Koalicję „Porozumienie Głuchych”. Autorzy petycji proponują, aby podjąć inicjatywę ustawodawczą dotyczącą zmiany art. 27 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w celu ustanowienia ochrony polskiego języka migowego jako części kultury polskiej.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Dziękuję bardzo.

W tym miejscu, zgodnie z zasadami, którymi się kierujemy, ja przerwę charakterystykę tej petycji, ponieważ zmierza ona do zmiany konstytucji, czego w ramach petycji nie możemy zrobić.

Czy do tej petycji mamy jakichś gości? Tak?

Bardzo proszę. Może pan zdjąć maskę. Gdyby pan włączył mikrofon… Proszę się przedstawić. Słuchamy.

Prezes Zarządu Głównego Polskiego Związku Głuchych Krzysztof Kotyniewicz:

Dziękuję, Panie Przewodniczący.

Dzień dobry państwu.

Krzysztof Kotyniewicz, prezes Zarządu Głównego Polskiego Związku Głuchych.

Panie Przewodniczący, ja mam świadomość tego, że komisja nie może tej petycji rozpatrzeć pozytywnie, ponieważ ona wpływa na zmianę konstytucji, ale chciałbym zwrócić uwagę na jeden bardzo ważny fakt – że polski język migowy, to jest naturalny język, którym charakteryzują się osoby głuche, w naszym kraju potrzebuje ochrony prawnej. Niestety ustawa o języku migowym i innych środkach komunikowania się jest niewystarczająca do tego, żeby głusi obywatele mogli swoje uwagi czy petycje, czy nawet wnioski zgłaszać do ministerstwa lub do urzędu w polskim języku migowym. Niestety musimy pamiętać, że język polski dla głuchych obywateli jest drugim językiem i jest językiem bardzo trudnym, a przez to też nie zawsze we właściwy sposób zrozumiałym.

Ustawa o dostępności, która zwiększyła obowiązki administracji publicznej, jeśli chodzi o przekazywanie informacji w polskim języku migowym, też ma swoje ograniczenia.

Ja chciałbym dodać, że w zeszłym tygodniu we włoskim parlamencie włoski język migowy został objęty ochroną prawną nie na poziomie konstytucji, ale na poziomie ustawy.

Jeżeli nie można przyjąć tej petycji, to chciałbym prosić o jakieś prace czy wnioski z poziomu Senatu, dotyczące właśnie ochrony prawnej polskiego języka migowego. Dziękuję.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Gdyby mógł nam pan powiedzieć – zanim oddam głos panu senatorowi – ile osób spośród naszych obywateli jest, że tak powiem, dotkniętych tematem, o którym mówimy…

Prezes Zarządu Głównego Polskiego Związku Głuchych Krzysztof Kotyniewicz:

No, tutaj pojawia się pewien problem, z tego względu, że do tej pory nikt nie prowadził badań nad tym, ile rzeczywiście osób komunikuje się w polskim języku migowym. Dopiero teraz, przy okazji narodowego spisu powszechnego, udało mi się wymóc na Głównym Urzędzie Statystycznym, by w spisie było badane właśnie to, czy ktoś komunikuje się w polskim języku migowym. I myślę, że po tym spisie będziemy mieli wiarygodne dane.

My przyjmujemy, że tak naprawdę w polskim języku migowym może się komunikować do 400 tysięcy osób, ale mamy tutaj na myśli również otoczenie osób głuchych. Samych osób głuchych, które komunikują się w polskim języku migowym, będzie 100–150 tysięcy.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Dziękuję bardzo. No, ale liczby 400 tysięcy i 150 tysięcy to są duże liczby.

Pan senator Plura. Bardzo proszę.

Senator Marek Plura:

Bardzo dziękuję, Panie Przewodniczący.

Rzeczywiście charakter działań naszej komisji nie pozwala na rozpatrywanie tej petycji, ale bardzo się cieszę, że ta problematyka została wniesiona przez środowisko głuchych, że możemy się nad nią pochylić.

Chciałbym, przede wszystkim jako przewodniczący Parlamentarnego Zespołu ds. Osób z Niepełnosprawnościami, podkreślić, że wszystko to, co w tej petycji jest zawarte, rzeczywiście jest prawdą. To znaczy, polski język migowy jest tak samo równoprawnym językiem, jak chociażby język karaimski, którym posługuje się w Polsce kilkuset obywateli, a który jest chroniony przez ustawę o mniejszościach narodowych, etnicznych i języku regionalnym. I uważam, że oczywiście tego samego typu gwarancją używalności, że tak powiem, i tego samego typu wsparciem, jak języki różnych mniejszości, powinien się w naszym kraju cieszyć także polski język migowy, który jest częścią naszej różnorodnej kultury. Do pewnego stopnia gwarantuje to ustawa o polskim języku migowym, która zabezpiecza możliwość posługiwania się nim w wielu codziennych sytuacjach, zwłaszcza urzędowych.

Ja pamiętam dobrze, bodajże sprzed 10 już lat, prace nad tą ustawą. Byłem wtedy posłem sprawozdawcą tego projektu. I pamiętam też bardzo szeroką umowę pomiędzy stroną rządową, parlamentarną i społeczną, która zakładała, że po przyjęciu tego projektu będziemy obserwować jego działanie w praktyce w takim kierunku, który pozwoli na poszerzenie gwarancji, jakie nasze instytucje i my jako obywatele sobie nawzajem dajemy wobec użytkowników języka migowego. Myślę, że to jest właśnie ten czas, kiedy nowe obszary tej konkretnie ustawy powinny być przedmiotem parlamentarnych prac legislacyjnych.

Przed posiedzeniem komisji spotkałem się z panem prezesem Kotyniewiczem – również członkiem Polskiej Rady Języka Migowego – i wiem, że tam trwają tego typu prace nad nowym projektem. Mam nadzieję, że będziemy mogli je wesprzeć, choć nie w obszarze prac naszej komisji. Dziękuję.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Dziękuję bardzo.

Ja deklaruję, że w każdej chwili… Jeżeli tylko będą jakieś nowe informacje, to bardzo bym pana prezesa prosił o to, żeby się ze mną skontaktował. Tutaj w osobie pana wiceprzewodniczącego Plury na pewno jest zagwarantowane duże wyczulenie naszej komisji na państwa postulaty. Jeżeli będą jakieś nowe informacje, jeżeli będzie cokolwiek więcej wiadomo – na plus bądź na minus, bo te prace będą się posuwały albo nie – to tak czy owak bardzo byśmy prosili o kontakt i o wszystkie nowe informacje. I jeżeli będzie potrzeba, to oczywiście inicjatywą senacką możemy załatwić pewne sprawy, ale, tak jak powiedziałem na początku, nasza komisja nie może podejmować prac dotyczących zmiany konstytucji. Dobrze że mogliśmy o tym chwilę dzisiaj podyskutować.

Dziękuję bardzo serdecznie.

Musimy to przegłosować, tak?

To powiedziawszy, zgłaszam wniosek – ze względu na to, iż ta sprawa dotyczy zmiany konstytucji – o niepodejmowanie pracy nad tą petycją.

Kto z państwa senatorów jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

2 senatorów spośród senatorów głosujących dzisiaj zdalnie jeszcze nie zagłosowało. Tak jak poprzednio, daję 5 sekund na zagłosowanie.

Zamykam głosowanie.

8 głosów za, czyli jednogłośnie komisja podjęła decyzję o niepodejmowaniu pracy nad tą petycją.

Punkt 5. porządku obrad: rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej zmiany art. 38 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r., w celu utrzymania tzw. „kompromisu aborcyjnego” (P10-105/20)

Bardzo proszę, następna petycja.

Kto z państwa?

Główny Specjalista w Dziale Petycji i Korespondencji w Biurze Analiz, Dokumentacji i Korespondencji w Kancelarii Senatu Joanna Leśniarek:

Joanna Leśniarek, Dział Petycji i Korespondencji.

Jest to petycja indywidualna, pana Sebastiana Adamowicza, w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej zmiany art. 38 konstytucji, w celu utrzymania tzw. kompromisu aborcyjnego, poprzez oznaczenie dotychczasowej treści przepisu jako ust. 1 i dodanie ust. 2 w następującym brzmieniu: „Przerwanie ciąży może nastąpić tylko, gdy: pkt 1, ciąża zagraża życiu matki albo poważnie zagraża jej zdrowiu; pkt 2, stwierdzono nieodwracalne, nieuleczalne i śmiertelne wady u płodu; pkt 3, ciąża była następstwem czynu zabronionego przez ustawę”.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Dziękuję bardzo.

Tak samo jak w punkcie poprzednim – ponieważ nasza komisja nie zajmuje się petycjami, które postulują zmianę konstytucji – proponuję wniosek o niepodejmowanie pracy nad tą petycją.

Kto z państwa senatorów jest za moim wnioskiem?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Senatorom pracującym zdalnie daję 5 sekund na zagłosowanie.

(Senator Jerzy Fedorowicz: 5 sekund – to mnie po prostu wzrusza.)

Dziękuję bardzo.

Bardzo proszę o podanie wyników głosowania.

8 głosów za, czyli jednogłośnie komisja zdecydowała o niepodejmowaniu pracy nad tą petycją.

Punkt 6. porządku obrad: rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej uchylenia art. 4a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego oraz warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (P10-107/20)

Bardzo proszę, następny punkt.

Główny Specjalista w Dziale Petycji i Korespondencji w Biurze Analiz, Dokumentacji i Korespondencji w Kancelarii Senatu Marzena Krysiak:

Marzena Krysiak, Dział Petycji i Korespondencji.

Jest to petycja z dnia 27 października 2020 r., która została wniesiona przez osobę fizyczną. Autor petycji proponuje uchylenie w art. 4a w ust. 1 pktu 3 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży, a celem jest uniemożliwienie przerywania ciąży w sytuacji, gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że powstała w wyniku czynu zabronionego.

Autor petycji wnosi o wprowadzenie w polskim prawie zakazu usuwania ciąży w przypadku, gdy jest ona wynikiem gwałtu dokonanego na kobiecie. Wnoszący petycję powołuje się na: prawną ochronę życia w Rzeczypospolitej Polskiej, określoną w art. 38 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej; na poszanowanie godności ludzkiej, która stanowi źródło wolności i praw człowieka, jest przyrodzona i niezbywalna, określona w art. 30 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej; jak również na przepisy prawa międzynarodowego chroniące życie ludzkie.

Wnoszący petycję przywołał również w petycji orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego – głównie orzeczenie oznaczone sygnaturą K 44/07 – oraz orzeczenia Sądu Najwyższego, z których wynika, że w polskim prawie dobrami chronionymi są życie i zdrowie ludzkie od chwili poczęcia do śmierci.

W uzasadnieniu petycji wnoszący podniósł następujące argumenty: aborcja w takich przypadkach stanowi tylko pomnażanie zła, bo najpierw ktoś zgwałcił kobietę, a później ktoś zabił niewinne dziecko poczęte. Autor petycji podkreślił, że zgodnie z punktem etycznym każde niewinne życie ludzkie zasługuje na ochronę, zwłaszcza to najbardziej bezbronne, wymagające największej troski, i nie można karać dziecka za czyny ojca gwałciciela.

Może krótko przypomnę sentencję orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, na które powołuje się autor petycji, o sygnaturze K 26/96. W opinii Trybunału zasadny jest pogląd, że ochrona macierzyństwa nie może oznaczać wyłącznie ochrony interesów kobiety ciężarnej, matki, a użycie przez przepisy konstytucyjne określenia rzeczownikowego wskazuje na określoną relację pomiędzy kobietą a dzieckiem, w tym dzieckiem dopiero poczętym. Całość tej relacji na mocy art. 79 ust. 1 przepisów konstytucyjnych ma charakter wartości konstytucyjnej, obejmując tym samym życie płodu, bez którego relacja macierzyństwa zostałaby przerwana.

Dodatkowo chciałabym powiedzieć, że do Sejmu 30 października 2020 r. wpłynął prezydencki projekt ustawy, który proponuje zmianę ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży. Ten projekt jest zawarty w druku sejmowym nr 727. I projekt dotyczy wprowadzenia nowej przesłanki warunkującej możliwość przerywania ciąży w przypadku wystąpienia u dziecka tzw. wad letalnych. Projekt został skierowany do Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz Komisji Zdrowia w celu przeprowadzenia pierwszego czytania. Dziękuję bardzo.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Dziękuję bardzo.

Już chociażby z powodu tej ostatniej informacji będę składał wniosek o niepodejmowanie pracy nad tą petycją.

Nie mamy w zwyczaju w momencie, kiedy jakieś prace w obszarze, którego petycja dotyczy, są prowadzone bądź z inicjatywy prezydenta, bądź z inicjatywy rządu… I wielokrotnie w ten sposób postępowaliśmy w ramach prac naszej komisji. Nie mówię już o tym, że głęboko z argumentacją osoby składającej tę petycję się nie zgadzam.

Czy ktoś z państwa chciałby… Tak.

Pan senator Mamątow.

Senator Robert Mamątow:

Składam wniosek o podjęcie pracy nad tą petycją.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Dziękuję bardzo.

Najpierw przegłosujemy mój wniosek jako dalej idący.

Kto z państwa senatorów jest za moim wnioskiem o to, aby nie podejmować pracy nad tą petycją?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o oddanie głosu senatorów, którzy jeszcze nie oddali tego głosu zdalnie.

(Senator Jerzy Fedorowicz: A nie dajesz im 5 sekund?)

Wiecie, Państwo Senatorowie, że macie 5 sekund?

(Senator Jerzy Fedorowicz: Przepraszam najmocniej.)

Zamykamy głosowanie.

6 senatorów za moim wnioskiem o to, aby nie kontynuować pracy nad tą petycją, 1 senator przeciw, nikt się nie wstrzymał.

Nie będziemy prowadzić pracy nad tą petycją.

Punkt 7. porządku obrad: rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej zmiany art. 38 i 68 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r., w celu utrzymania tzw. „kompromisu aborcyjnego” (P10-111/20)

Bardzo proszę, następna petycja.

Główny Specjalista w Dziale Petycji i Korespondencji w Biurze Analiz, Dokumentacji i Korespondencji w Kancelarii Senatu Joanna Leśniarek:

Ponownie Joanna Leśniarek.

Jest to petycja indywidualna osoby fizycznej w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej zmiany art. 38 i 68 konstytucji w celu utrzymania tzw. kompromisu aborcyjnego.

Autor petycji proponuje nadanie nowej treści przepisom art. 38, w brzmieniu: „Rzeczypospolita Polska zapewnia każdemu człowiekowi od urodzenia prawną ochronę życia.”; i w art. 68 dodanie ust. 3a w brzmieniu: „Każda osoba będąca w ciąży ma prawo do jej przerwania, gdy zagraża ona jej życiu lub zdrowiu, gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego oraz gdy badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu. Ustawa może dopuścić przerywanie ciąży w innych przypadkach w jej pierwszych trzech miesiącach”.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Dziękuję bardzo.

Pomimo tego, iż utożsamiam się z tymi propozycjami, tak jak w poprzednich przypadkach nie możemy podjąć pracy nad tą petycją, gdyż dotyczy ona zmiany artykułów konstytucji, do czego nasza komisja nie jest zdolna.

Jeżeli nie ma innych głosów – a nie ma – to składam wniosek o nierozpoczynanie pracy nad tą petycją.

Kto z państwa senatorów jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję bardzo.

Za chwilę podliczymy również głosy senatorów pracujących zdalnie.

Zamykam głosowanie.

7 głosów za, czyli jednogłośnie nasza komisja zdecydowała, że nie będziemy rozpoczynać pracy nad tą petycją.

Punkt 8. porządku obrad: rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej zmiany art. 38 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r., w celu wprowadzenia ochrony prawnej płodu ludzkiego „po 12 tygodniu ciąży” (P10-112/20)

Bardzo proszę, następna petycja.

Główny Specjalista w Dziale Petycji i Korespondencji w Biurze Analiz, Dokumentacji i Korespondencji w Kancelarii Senatu Marzena Krysiak:

Marzena Krysiak, Dział Petycji i Korespondencji.

Kolejna petycja jest petycją indywidualną wniesioną przez osobę fizyczną. Autor petycji proponuje dokonanie zmiany art. 38 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w celu wprowadzenia ochrony prawnej płodu ludzkiego po dwunastym tygodniu ciąży.

W tym celu proponuje dodanie do art. 38 nowych ust. 2 i 3. Ust. 2 stanowiłby, że płód ludzki podlega ochronie prawnej przewidzianej w ust. 1 po upływie 12 tygodnia ciąży. A ust. 3 brzmiałby: „Zakres ochrony płodu ludzkiego przed upływem 12 tygodnia ciąży określa ustawa” – mowa tu o ustawie o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży. Dziękuję.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Dziękuję bardzo.

Mamy tutaj do czynienia z identyczną sytuacją. Petycja postuluje zmianę artykułu konstytucji, do czego nie jesteśmy powołani.

W związku z tym składam wniosek o nierozpoczynanie pracy nad tą petycją.

Kto z państwa senatorów jest za moim wnioskiem?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Teraz bardzo proszę o zagłosowanie senatorów, którzy pracują dzisiaj zdalnie.

Zamykam głosowanie.

Bardzo proszę, 6 głosów za nierozpoczynaniem pracy nad tą petycją.

Dziękuję bardzo.

Punkt 9. porządku obrad: rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej zmiany ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, w celu wprowadzenia sądowej kontroli stanowiska podmiotu publicznego nakładającego opłatę dodatkową za nieuiszczenie opłaty za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania (P10-109/20)

Przechodzimy do punktu dziewiątego, do petycji nr 9.

Bardzo proszę.

Specjalista w Dziale Petycji i Korespondencji w Biurze Analiz, Dokumentacji i Korespondencji w Kancelarii Senatu Maciej Kowalski:

Dzień dobry.

Maciej Kowalski, Dział Petycji i Korespondencji.

Petycja, którą przedstawię, jest petycją indywidualną wniesioną przez osobę fizyczną. Przedmiotem petycji jest wniosek o podjęcie inicjatywy ustawodawczej dotyczącej zmiany ustawy o drogach publicznych w celu wprowadzenia sądowej kontroli stanowiska podmiotu publicznego nakładającego opłatę dodatkową za nieuiszczenie opłaty za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania.

Obecnie ustawa w art. 13 ust. 1 stanowi, że korzystający z dróg publicznych obowiązani są do ponoszenia m.in. właśnie opłat za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania albo w śródmiejskiej strefie płatnego parkowania. Taką opłatę pobiera się za postój pojazdów w wyznaczonym miejscu w określone dni robocze w określonych godzinach bądź całodobowo. Za nieuiszczenie opłaty zarząd drogi pobiera tzw. opłatę dodatkową. Jej wysokość oraz sposób pobierania określane są przez radę gminy.

I tutaj, zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych oraz sądów powszechnych, które jest przywołane w materiale petycyjnym, jak również w uzasadnieniu autora petycji, w chwili obecnej nie istnieje możliwość zakwestionowania obowiązku zapłaty opłaty dodatkowej, a droga sądowa jest niedopuszczalna. Sądy administracyjne uznają, że wezwanie do uiszczenia opłaty dodatkowej wydawane przez zarządcę drogi czy też parkingu, na którym zostało postawione auto, a opłata nie została uiszczona, nie jest aktem w rozumieniu przepisów o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, więc nie istnieje możliwość wniesienia takiego środka zaskarżenia.

Oczywiście rady gminy w uchwałach przewidują możliwość złożenia reklamacji na takie nałożenie opłaty dodatkowej, aczkolwiek, tak jak powiedziałem, sądy uznają, że nie ma możliwości zaskarżenia decyzji… To nawet nie jest decyzja – prawda? – bo sądy uznają, że to nie jest akt w rozumieniu przepisów postępowania administracyjnego przed sądami administracyjnymi.

I właśnie w celu zmiany tych przepisów, czyli stanu prawnego, oraz umożliwienia stronie, która nie uiściła opłaty dodatkowej kontroli sądowej, tzw. wezwania do uiszczenia opłaty, wnioskodawca proponuje zmianę art. 13 ust. 2 i 3 oraz nadanie im nowego brzmienia. Ust. 2: „Rada gminy (rada miasta) określa wysokość opłaty dodatkowej, o której mowa w ust. 1, okoliczności uprawniające do wszczęcia postępowania w sprawie wymierzenia opłaty dodatkowej i podejmowane przed wszczęciem postępowania czynności materialno-techniczne dokumentujące te okoliczności oraz sposób pobierania opłaty dodatkowej. Wysokość opłaty dodatkowej nie może przekroczyć 10% minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę”. Ust. 3: „Opłatę dodatkową, o której mowa w ust. 1, wymierza w drodze decyzji administracyjnej i pobiera zarządca drogi. Postępowanie wszczyna się z urzędu po stwierdzeniu zaistnienia okoliczności, określonych przez radę gminy (radę miasta) na podstawie ust. 2”.

Tutaj chcę dodać, że autor petycji złożył obszerne uzasadnienie tego swojego pomysłu i złożył projekt ustawy, w którym przewidział również przepisy przejściowe.

To w zasadzie tyle. Dziękuję.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Bardzo dziękuję.

Wiem, że do tego punktu jest przedstawiciel Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Bardzo proszę o zabranie głosu.

Naczelnik Wydziału VI w Biurze Orzecznictwa w Naczelnym Sądzie Administracyjnym Joanna Sieńczyło-Chlabicz:

Dzień dobry państwu.

Szanowny Panie Przewodniczący! Szanowni Państwo!

Nie wiem, czy jestem słyszana, czy wszystko dobrze…

(Przewodniczący Aleksander Pociej: Tak, tak, bardzo dobrze. Widziana jest pani także.)

Dziękuję.

Bardzo mi miło uczestniczyć w posiedzeniu komisji, bo obrady są niezwykle ciekawe.

Odnosząc się merytorycznie do tej petycji… Proszę państwa, trzeba powiedzieć, że mamy i mieliśmy sądową kontrolę w zakresie tych opłat dodatkowych. Te opłaty dodatkowe są uiszczane faktycznie bez potrzeby wydawania decyzji administracyjnej, bo obowiązek uiszczenia opłaty wynika bezpośrednio z mocy prawa. Tak zawsze było, od początku, i to nie zostało zmienione. Nie jest…

(Zakłócenia w trakcie wypowiedzi)

…Zdaniem NSA potrzebne wydawanie decyzji administracyjnej. To uruchamia cały mechanizm i my za to wszystko płacimy.

Dlaczego to nie jest potrzebne? Bo sądowa kontrola jest zarówno przed zmianą… Tutaj ja nie będę się może wdawać w szczegóły, żeby nie zanudzać. To jest przepis w prawie o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i tam była zmiana w 2015 r. i w 2019 r., która weszła w 2020 r. I o co chodzi w tej zmianie? Cały czas mamy sądową kontrolę przeprowadzaną i sprawowaną przez sądy administracyjne, w tym NSA, ale jest jedna uwaga: to zawsze było tak, że nie na etapie postępowania rozpoznawczego, tylko na etapie egzekucji. To jest egzekucja administracyjna. Co może zrobić obywatel? Obywatel wnosi na etapie postępowania egzekucyjnego zarzut o nieistnieniu obowiązku uiszczenia opłaty dodatkowej. Orzeczeń takich mamy mnóstwo. Jest duży dorobek sądów administracyjnych. Często te zarzuty są uwzględniane, czyli nie można powiedzieć, że nie ma sądowej ochrony. Ona zawsze istniała.

W naszej ocenie nie ma też obowiązku zmiany legislacyjnej w tej ustawie, to jest w art. 13f, ponieważ, tak jak mówimy, to uiszczenie opłaty dodatkowej jest za to, że obywatel nie wniósł opłaty za postój w strefie płatnego parkowania. Czyli automatycznie, jeżeli nie wniesie w określonym terminie tej opłaty, powstaje obowiązek opłaty dodatkowej i on jest egzekwowany na etapie egzekucji administracyjnej. Wszelkie środki zaskarżenia w tym zakresie istnieją. Jest bogate orzecznictwo. Dlatego nie można powiedzieć, że mamy tutaj do czynienia z jakimkolwiek naruszeniem art. 45 ust. 1 konstytucji czy art. 184 konstytucji. Uprzejmie dziękuję.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Dziękuję bardzo, Pani Sędzio. Proszę zostać jeszcze chwilę z nami…

(Naczelnik Wydziału VI w Biurze Orzecznictwa w Naczelnym Sądzie Administracyjnym Joanna Sieńczyło-Chlabicz: Oczywiście.)

…bo niewykluczone, iż będziemy mieli jakieś pytania do pani.

Ja tylko się zastanawiam nad jedną rzeczą. Czy i kiedy – jeżeli tak – obywatel dowiaduje się, po nałożeniu na niego tego obowiązku zapłaty opłaty dodatkowej, że ma prawo do odwołania się do sądu?

Czy nasze biuro na ten temat… Panie Mecenasie?

Specjalista w Dziale Petycji i Korespondencji w Biurze Analiz, Dokumentacji i Korespondencji w Kancelarii Senatu Maciej Kowalski:

To znaczy, tak jak pani sędzia powiedziała, istnieje możliwość kontroli sądowoadministracyjnej na etapie postępowania egzekucyjnego.

(Przewodniczący Aleksander Pociej: To wiemy, tylko chciałbym wiedzieć, czy w momencie, kiedy rozpoczyna się takie postępowanie egzekucyjne, na pewno obywatel jest powiadamiany o tym, że może się zwrócić do sądu.)

Musi zostać mu dostarczony tytuł wykonawczy wydany przez odpowiedni organ, który będzie w tym postępowaniu egzekucyjnym ściągał należność. I później, z tego co pamiętam dokładnie… Nie wiem, czy dokładnie czy niedokładnie. W każdym razie istnieje możliwość złożenia zarzutu do tego tytułu.

(Przewodniczący Aleksander Pociej: Oczywiście. To w takim… Tak, tak…)

Ale to pewnie by pani sędzia lepiej i dokładniej wytłumaczyła.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

To zanim oddamy głos pani sędzi, bardzo proszę, pan senator Fedorowicz.

Senator Jerzy Fedorowicz:

Pani Sędzio, ja właśnie zapłaciłem opłatę dodatkową, czyli, mówiąc między nami, mandat.

(Naczelnik Wydziału VI w Biurze Orzecznictwa w Naczelnym Sądzie Administracyjnym Joanna Sieńczyło-Chlabicz: Tak.)

Oczywiście temu, kto wypisywał mi ten mandat, było bardzo przykro, bo nie była to moja wina, jeśli chodzi o tę opłatę dodatkową. Bo moje miejsce parkingowe przy moim biurze zostało zajęte. W związku z tym ja zapłaciłem tę opłatę… Nie, ja wystąpiłem do zarządu dróg o to, żeby zmienili tę decyzję. Oni tej decyzji nie zmienili.

Czy w związku z tym może być taka sytuacja… Rozumiem, że jeżeli udałbym się… Czy ja dobrze rozumiem, że jeżeli udałbym się do sądu, to prawdopodobnie tę sprawę mógłbym wygrać? Tak?

(Głos z sali: Podejrzewam, że…)

(Naczelnik Wydziału VI w Biurze Orzecznictwa w Naczelnym Sądzie Administracyjnym Joanna Sieńczyło-Chlabicz: Jeżeli można, Panie Przewodniczący…)

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Bardzo proszę, bardzo proszę.

Naczelnik Wydziału VI w Biurze Orzecznictwa w Naczelnym Sądzie Administracyjnym Joanna Sieńczyło-Chlabicz:

Bardzo dziękuję za pytanie.

To znaczy, proszę państwa, żeby była jasność – nikt nie lubi uiszczać opłat. Ja też nie lubię uiszczać, a jeżdżę samochodem.

Ale my tu dyskutujemy, bo jest petycja w sprawie zmiany ustawodawczej dotyczącej przepisu ustawy o drogach poprzez wprowadzenie wymogu wydawania decyzji administracyjnej przez organ – i to z powołaniem się na to, z uzasadnieniem, że nie ma sądowej kontroli w przypadku, gdy tej decyzji administracyjnej nie wydaje organ. A więc tutaj trzeba powiedzieć tak: sądowa kontrola jest i, tak jak powiedział pan poprzednio zabierający głos, można wnosić… I o tym jest pouczenie, jak dostaje się tytuł wykonawczy. Obywatel ma pouczenie i może składać zarzuty.

Jaki jest najistotniejszy zarzut? Odpowiadam na pytanie pana senatora. Ja żywię nadzieję, że pewnie pan by nie zapłacił, bo wniósłby pan zarzut nieistnienia obowiązku. A gdyby nie istniał obowiązek, to znaczy, wykazałby pan… Bo ten obowiązek istnieje, jeśli obywatel nie wniesie opłaty za parkowanie. Jak nie wniesie tej opłaty za parkowanie, to dopiero wtedy uruchamia się obowiązek opłaty dodatkowej.

I jeszcze jedno: w normalnym postępowaniu, nie w egzekucyjnym, nie możemy wnieść zarzutu nieistnienia obowiązku, a tu możemy. Czyli może pan wnieść zarzut na mocy art. 33 §4 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji i organ egzekucyjny go rozpatruje, rozpoznaje ten zarzut. I najczęściej takie zarzuty, co widać z orzecznictwa sądów administracyjnych, są wnoszone.

Tak że nie wiem, czy poskutkowałoby to, Panie Senatorze, ale żywię taką nadzieję, że pewnie by poskutkowało. W każdym razie obywatel nie jest pozbawiony ochrony.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Bardzo dziękuję za te wyjaśnienia.

Ja osobiście nie mam żadnej wątpliwości, że, po pierwsze, droga sądowa kontroli w sądownictwie administracyjnym istnieje, a po drugie, obywatel w momencie, kiedy nałożony jest na niego ten mandat, ta opłata dodatkowa, jest informowany o tym, że ma ścieżkę odwoławczą.

W związku z tym składam wniosek o niepodejmowanie pracy nad tą petycją.

Kto z państwa senatorów jest za tym wnioskiem?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

A teraz tradycyjnie czas dla senatorów pracujących zdalnie.

Zamykam głosowanie.

7 głosów za, czyli jednogłośnie komisja zdecydowała o niepodejmowaniu pracy nad tą petycją.

Punkt 10. porządku obrad: rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej zmiany ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w celu uzupełnienia wykazu zwolnień przedmiotowych od podatku dochodowego od osób fizycznych o dochody z odsetek od obligacji (P10-110/20)

Tym sposobem przechodzimy do ostatniej w porządku obrad petycji.

Bardzo proszę.

Główny Specjalista w Dziale Petycji i Korespondencji w Biurze Analiz, Dokumentacji i Korespondencji w Kancelarii Senatu Joanna Leśniarek:

Ponownie Joanna Leśniarek.

Jest to petycja indywidualna pana Eugeniusza Szymali w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej zmiany ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w celu uzupełnienia wykazu zwolnień przedmiotowych od podatku dochodowego od osób fizycznych o dochody z odsetek od obligacji.

Autor petycji wnosi o dodanie w art. 21 ust. 1 ustawy o PIT pktu 58e w następującym brzmieniu: „dochody z odsetek od obligacji pod warunkiem, iż zostały one zakupione przez osobę fizyczną przed 10 laty, zwolnienie to dotyczy także osoby uposażonej przez właściciela w przypadku śmierci właściciela po upływie 10 lat od zakupu obligacji”.

Postulowana przez autora petycji zmiana dotyczy art. 21 wspomnianej ustawy, który zawiera zamknięty katalog zwolnień przedmiotowych, czyli wyliczenie przychodów, które nie są opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z argumentami autora petycji ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje szereg zwolnień od podatku, w tym także przewiduje zwolnienie od podatku od odsetek. Autor petycji, proponując dodanie zwolnienia od podatku dochodowego odsetek od obligacji pod określonymi warunkami, wskazuje np. na środki na indywidualnych kontach emerytalnych i indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego. Środki te nie są objęte podatkiem od zysków kapitałowych, ale podatek ten jest naliczany osobom, które oszczędzają na emeryturę w ramach IKE, jeżeli wypłacą one zgromadzone środki wcześniej, przed terminem zwolnienia z daniny.

Jak wskazuje autor petycji, z doniesień prasowych wynika, że w 2020 r. rekordową popularnością cieszą się obligacje skarbowe. Obligacje Skarbu Państwa są pożyczką obywatela udzieloną państwu na różny okres czasu, a najdłuższy z nich wynosi 10 i 12 lat. Autor wyraził pogląd, że w odniesieniu do tego rodzaju terminu powinno być zwolnienie od podatku odsetek, a wyżej wymieniona ustawa zna już zwolnienia od podatków. W aktualnej sytuacji gospodarczej kraju należy się więc zastanowić nad takim rozwiązaniem, aby obywatele pożyczali państwu pieniądze na jak najdłuższy okres, zaś premią od takiej wieloletniej pożyczki byłoby zwolnienie ich od podatku od odsetek. Zwolnienie to powinno się odnosić także do osób uposażonych, np. na wypadek śmierci, które to osoby są z reguły osobami bliskimi właściciela pożyczkodawcy obligacji.

W tym miejscu należy wskazać, że celem IKE było stworzenie zachęt dla osób fizycznych do dodatkowego oszczędzania w ramach III filaru. Zachętą jest tu bodziec podatkowy, polegający na zwolnieniu zysków uzyskanych w ramach IKE z 19-procentowego podatku kapitałowego pod warunkiem, że środki zgromadzone w ramach IKE wycofane zostaną dopiero w momencie uzyskania uprawnień emerytalnych bądź minimalnego wieku emerytalnego, określonych w wpisach o IKE. Co do zasady zatem środki wpłacane do IKE, zgodnie z podstawowym założeniem, powinny być zamrożone do momentu uzyskania tych uprawnień bądź minimalnego wieku. Dopiero wówczas możliwe będzie skorzystanie z podstawowej preferencji podatkowej, polegającej na zwolnieniu z podatku kapitałowego zysków uzyskanych w ramach IKE.

W tym miejscu należy wskazać na zasadę, że przysporzenie zaliczane do kapitałów pieniężnych podlega opodatkowaniu podatkiem w wysokości 19%, jednak od tej zasady istnieją wyjątki. I w art. 21 ust. 1 znajduje się kilka odniesień do zwolnień związanych z kapitałami pieniężnymi, m.in.: odszkodowanie z ubezpieczeń osobowych i majątkowych, zwrot udziałów lub wkładów w spółdzielni, niektóre kwoty wypłacone z pracowniczych programów, niektóre kwoty wypłacone z indywidualnych kont emerytalnych, zbycie udziałów i akcji nabytych nieodpłatnie, odsetki i dyskonto od obligacji Skarbu Państwa oferowanych na rynkach zagranicznych oraz dochody ze zbycia tych obligacji.

Autor złożoną do Senatu petycję przekazał do wiadomości Ministerstwa Finansów. Dziękuję.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Bardzo dziękuję.

Zanim przekażę głos senatorowi Mamątowowi, bardzo proszę zdalnie gościa z Ministerstwa Finansów. Bardzo proszę.

Główny Specjalista w Departamencie Podatków Dochodowych w Ministerstwie Finansów Robert Dziuba:

Dzień…

(Przewodniczący Aleksander Pociej: Słabo, to znaczy, w ogóle pana nie słyszymy. Bardzo…)

Dzień dobry. Czy w tej chwili jestem już słyszalny?

(Przewodniczący Aleksander Pociej: Tak, teraz jest dużo lepiej.)

Dziękuję bardzo.

Dzień dobry.

Moje nazwisko: Robert Dziuba. Jestem głównym specjalistą w Departamencie Podatków Dochodowych w Ministerstwie Finansów.

Na wstępie chciałbym powiedzieć, że składający petycję wystąpił również z petycją… Nie tylko przekazał do wiadomości ministra finansów petycję skierowaną do Senatu, ale również wystąpił do ministra finansów z petycją o tym samym zakresie. Była to petycja z 1 grudnia, w której też wnosił o zwolnienie z podatku Belki odsetek długoterminowych obligacji Skarbu Państwa, tych na 10 i 12 lat. Petycja ta ze względów formalnych została pozostawiona bez rozpatrzenia.

A 15 stycznia tego roku znowuż ten występujący złożył petycję do ministra finansów, powołując się na wcześniejsze petycje. I na tę petycję została już udzielona 19 kwietnia 2021 r. odpowiedź. W odpowiedzi tej wskazano przede wszystkim, że obecnie obowiązują 2 uchwały Rady Ministrów, w których przyjęte zostały Strategia na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju do roku 2020, z perspektywą do 2030 r., oraz Strategia Rozwoju Rynku Kapitałowego.

W Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju jednym z kierunków, mającym na celu zwiększenie skali oszczędności w gospodarce poprzez budowę kultury oszczędzania, są przewidziane działania polegające na obniżeniu stawki opodatkowania inwestycji długoterminowych, rozumianych jako inwestycje powyżej 12 miesięcy.

Jeśli z kolei chodzi o opracowanie Strategii Rozwoju Rynku Kapitałowego, to zostało one poprzedzone identyfikacją barier mających wpływ na rozwój rynku kapitałowego w Polsce. I wskazano w tej strategii mechanizmy ich eliminacji. W ramach strategii przewidziano również wprowadzenie zachęt, m.in. oczywiście podatkowych dla osób fizycznych, polegających na: obniżeniu stawki podatku dochodowego od dywidend w przypadku inwestycji trwających co najmniej 36 miesięcy; możliwości rozliczenia dochodów z inwestycji w fundusze kapitałowe z dochodami z inwestycji w inne instrumenty finansowe; zmianie obowiązującego sposobu opodatkowania odsetek od obligacji w sposób, który zapewni analogiczny poziom opodatkowania niezależnie od tego, czy inwestor nabywa obligacje na rynku pierwotnym, czy wtórnym.

Realizacja zarówno Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju, jak i Strategii Rozwoju Rynku Kapitałowego wymaga zmian w obowiązujących przepisach. Obecnie trwają w Ministerstwie Finansów prace nad zmianami legislacyjnymi w ramach realizacji tych strategii.

A jeżeli chodzi o argumentację podniesioną w petycji odnośnie do IKE i IKZE, to trzeba tutaj przyznać rację. Rzeczywiście te przychody w trakcie oszczędzania i w przypadku IKE wypłaty po osiągnięciu wieku emerytalnego są zwolnione z opodatkowania. Ale cały czas trzeba pamiętać, że oszczędzanie w ramach IKE jest na troszeczkę innych zasadach niż w IKZE. W ramach IKE są pewne limity wpłat. Jest to trzykrotność przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za dany rok, określonego w ustawie budżetowej. W 2021 r. wynosi to 15 tysięcy 777 zł. W przypadku IKZE jest troszeczkę inaczej, ponieważ tam jest to odliczane od podstawy opodatkowania za dany rok, a wypłaty… I to też jest do limitu w wysokości 1,2-krotności przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za dany rok, określonego w ustawie budżetowej…

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Ja przepraszam. Przepraszam na sekundę. Weszliśmy na taki stopień szczegółowości, że to…

(Główny Specjalista w Departamencie Podatków Dochodowych w Ministerstwie Finansów Robert Dziuba: Już kończę. Tak będzie lepiej.)

…przekracza potrzeby naszej dyskusji. Gdyby mógł pan skonkludować na mniejszym poziomie uszczegółowienia…

Główny Specjalista w Departamencie Podatków Dochodowych w Ministerstwie Finansów Robert Dziuba:

Są limity takiego oszczędzania, jeżeli chodzi o IKE. I tu byłoby podobnie, ponieważ byłyby wpłaty po opodatkowaniu i następnie wypłaty już bez podatku, tak jak proponuje wnoszący petycję. Ale w przypadku IKZE to nie jest trafiony argument, ponieważ tu rzeczywiście w trakcie oszczędzania przychody są zwolnione, ale wypłaty podlegają 10-procentowemu podatkowi zryczałtowanemu, nawet po osiągnięciu wieku emerytalnego. To ja dziękuję.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

To my też dziękujemy bardzo.

W tej chwili pan senator Mamątow.

Senator Robert Mamątow:

Chciałem prosić, żebyśmy wystąpili o opinię, ale mamy opinię na bieżąco.

Ja chciałbym zadać panu jeszcze jedno pytanie: czy pan popiera tę petycję, czy nie? Krótko.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Bardzo prosimy o odpowiedź.

Główny Specjalista w Departamencie Podatków Dochodowych w Ministerstwie Finansów Robert Dziuba:

Obecnie prowadzone są prace głównie w zakresie obniżenia stawki.

A jeśli chodzi o taki zakres, jaki jest tutaj wnioskowany wprost, ponieważ mamy już dokładnie podany przepis, to prace w Ministerstwie Finansów w tym zakresie nie trwają.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Dziękuję serdecznie.

Pani Senator, bardzo proszę.

Senator Joanna Sekuła:

Panie Przewodniczący! Szanowni Państwo!

Wspomniał pan o tym, że w Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju wyraźnie było powiedziane o tym, że należy docenić fakt długoterminowego oszczędzania, i że wskazane tam były pewne działania, które autor, czyli premier Morawiecki, zamierzał podjąć. Zresztą, mając doświadczenie z sektora bankowego, wiedział, jaką wartość mają długoterminowe inwestycje.

Ale rozumiem, że mamy już kolejny rządowy program, a ten, który jakby odchodzi w niebyt, nie został zrealizowany.

Podkreślił pan jeszcze na koniec swojej wypowiedzi, że te prace nie zostały podjęte.

W związku z tym, Panie Przewodniczący, wnoszę o to, abyśmy podjęli prace nad tą petycją. Dziękuję.

(Główny Specjalista w Departamencie Podatków Dochodowych w Ministerstwie Finansów Robert Dziuba: Przepraszam, czy mogę? Bo ja…)

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Bardzo proszę.

Główny Specjalista w Departamencie Podatków Dochodowych w Ministerstwie Finansów Robert Dziuba:

…nie powiedziałem, że nie trwają. Właśnie trwają prace. Przepraszam bardzo, ale właśnie trwają prace nad realizacją tych strategii – zarówno Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju, jak i Strategii Rozwoju Rynku Kapitałowego. One cały czas trwają, tylko jeszcze nie zostały ukończone.

Przewodniczący Aleksander Pociej:

Dziękuję.

To, jeżeli pani senator by się zgodziła, ja bym zmodyfikował to, co pani senator powiedziała. Zwróćmy się do Ministerstwa Finansów o informację, w jakim zakresie te prace są prowadzone i w którym kierunku. A po otrzymaniu… Bo pan senator Mamątow stwierdził, że otrzymaliśmy opinię, ale, powiedzmy sobie, ona była w sumie skomplikowana. Zadamy prostsze pytania i wtedy będziemy mogli ustalić, czy to jest dla naszej komisji wystarczający kierunek i zakres, czy niewystraczający.

Jeżeli państwo senatorowie się na to zgodzą, to zaproponuję zawieszenie w tej chwili pracy i skierowanie zapytania do Ministerstwa Finansów.

Nie widzę sprzeciwu, czyli komisja w ten sposób zdecydowała.

W związku z tym wyczerpaliśmy porządek obrad.

Zamykam dziewięćdziesiąte ósme posiedzenie naszej komisji.

Dziękuję bardzo.

Do widzenia.

(Koniec posiedzenia o godzinie 14 minut 58)