Z prac komisji senackich

Senatorowie z komisji: Klimatu i Środowiska oraz Gospodarki Narodowej i Innowacyjności zapoznali się z informacją na temat stanu przygotowań do wdrożenia systemu kaucyjnego oraz prac resortu klimatu nad rozwiązaniami dotyczącymi rozszerzonej odpowiedzialności producenta, którą przedstawiła wiceminister klimatu i środowiska Anita Sowińska. Potwierdziła, że nie zostanie zmieniony termin wprowadzenia systemu kaucyjnego na jednorazowe butelki z tworzyw sztucznych do 3 l, szklane butelki wielorazowego użytku do 1,5 l i metalowe puszki o pojemności do 1 l. Zacznie on obowiązywać 1 stycznia 2025 r. O rok, czyli do 2026 r., zostanie przesunięty termin wprowadzenia obowiązku zbiórki butelek po mleku i produktach mlecznych. Wiceminister Anita Sowińska poinformowała, że ministerstwo klimatu przygotowało nowelizację ustawy o systemie kaucyjnym, której celem jest przede wszystkim uszczelnienie tego systemu. W noweli przyjęto zasadę, że kaucja będzie podążała za produktem w całym łańcuchu sprzedaży. Wprowadzony zostanie też obowiązek przyjmowania butelek szklanych wielorazowego użytku przez małe sklepy, które sprzedają napoje w takich opakowaniach. Przygotowany został również projekt rozporządzenia w sprawie wysokości kaucji dla poszczególnych rodzajów opakowań objętych systemem kaucyjnym. Przewidziano w nim zwiększenie opłaty kaucyjnej dla butelek szklanych wielorazowego użytku do 1 zł. Trwają prace nad zmianą rozporządzenia w sprawie stawek opłat produktowych dla poszczególnych rodzajów opakowań, w którym resort klimatu proponuje minimalne opłaty dla branży za niezrealizowane poziomy selektywnej zbiórki.

Tego samego dnia odbyło się też wspólne posiedzenie obu komisji poświęcone sytuacji na rynku drewna poużytkowego. Wiceminister klimatu Anita Sowińska poinformowała, że wkrótce do konsultacji trafi projekt nowelizacji ustawy o odpadach, modyfikujący system selektywnej zbiórki odpadów budowlanych i rozbiórkowych. Jak podkreśliła, wprowadzenie od 1 stycznia 2025 r. selektywnej zbiórki tych odpadów powinno zwiększyć dostępność drewna poużytkowego, m.in. dla producentów płyt drewnopochodnych. O problemach w wykorzystaniu drewna poużytkowego mówiła Dobrochna Augustyniak-Wysocka z Poznańskiego Instytutu Technologicznego. Zwróciła uwagę na brak definicji odpadów drzewnych oraz ich klasyfikacji, w tym drewna poużytkowego, ze względu na ich pochodzenie, zawartość zanieczyszczeń i przydatności do dalszego wykorzystania. Postulowała też opracowanie przewodnika dotyczącego logistyki zarządzania odpadami drzewnymi dla firm recyklingowych i punktów zarządzania odpadami. Wiceprzewodnicząca Komisji Klimatu i Środowiska senator Magdalena Kochan zapewniła, że senatorowie zastanowią się czy możliwe będzie zastosowanie prostych regulacji, tak aby zakwalifikować drewno jako surowiec odnawialny.  Senator Waldemar Pawlak, przewodniczący  Komisja Gospodarki Narodowej i Innowacyjności, podkreślił, że należy zdefiniować dokładny zakres regulacji, tak aby zbytnio „nie usztywnić” procesu przetwórstwa drewna poużytkowego.

Sepsa – podniesienie standardu opieki w Polsce to temat posiedzenia Komisji Zdrowia. Podsumowując dyskusję, przewodnicząca komisji Beata Małecka-Libera podkreśliła, że na problem związany z diagnostyką i leczeniem sepsy należy patrzeć całościowo, równolegle przygotowywać zaś zmiany dotyczące jego poszczególnych elementów. Zadeklarowała, że Komisja Zdrowia za pół roku zorganizuje kolejne posiedzenie, by zapoznać się z rozwiązaniami wypracowanymi wspólnie przez resort zdrowia i środowisko medyczne – lekarzy, mikrobiologów i diagnostów. Senatorowie zwrócą się do Ministerstwa Zdrowia o powołanie zespołu złożonego z przedstawicieli resortu i ekspertów w dziedzinie medycyny, mikrobiologii i diagnostyki medycznej. Senator Beata Małecka-Libera za ważne uznała m.in. opracowanie rejestru sepsy, wyceny świadczeń związanych z jej diagnozowaniem i leczeniem, wczesną diagnostykę i wykorzystanie w niej nowoczesnego sprzętu. Według niej środowisko medyczne powinno skupić się na organizowaniu szkoleń dla medyków, tak by wiedza na temat rozpoznawania i skutecznego leczenia sepsy dotarła do największej liczby lekarzy i personelu medycznego. Jak wskazała, inny istotny problem dotyczy prac nad strategią walki z antybiotykoopornością.

Podczas posiedzenia wiceminister zdrowia Urszula Demkow zgodziła się, że w leczeniu sepsy najważniejszy jest czas między postawieniem właściwej diagnozy i zastosowaniem odpowiedniego leczenia. Jak mówiła, rejestry medyczne są bardzo ważne, ponieważ każda decyzja dotycząca leczenia powinna być oparta na wiedzy, czyli danych zawartych w rejestrach. Niestety, często nie są one pełne. Dlatego wiceminister zdrowia zamierza opracować standaryzację rejestrów i uporządkować kwestie związane z ich kodowaniem. „Ważne, by przeszkolić lekarzy, aby umieli tę patologię rozpoznać” – wskazała. Kolejny problem, zdaniem Urszuli Demkow, to brak dokładnej definicji sepsy. Ministerstwo pracuje też nad wyceną metod diagnostycznych tak by, promować dodatkowo jak najszybsze postawienie rozpoznania.

Przewodnicząca Komisji Zdrowia senator Beata Małecka-Libera z zaniepokojeniem przyjęła informację Ministerstwa Zdrowia, że od września 2023 r., kiedy Komisja Zdrowia X kadencji Senatu zorganizowała seminarium poświęcone sepsie, resort nie podjął żadnych prac związanych ze zgłoszonymi wówczas postulatami i rekomendacjami.  

Senator Agnieszka Gorgoń-Komor zwróciła uwagę, że niektóre rejestry medyczne funkcjonują całkiem dobrze. Podstawowy problem stanowi jednak brak osób do raportowania, ponieważ wymaga to dodatkowych czynności. Być może zachętę stanowiłyby dodatkowe benefity. Zdaniem senator cieszy przekonanie o potrzebie wypracowywania standardów leczenia i diagnostyki sepsy oraz parametryzacji, a także świadomość wagi tzw. złotej godziny w postawieniu właściwej diagnozy sepsy. Według niej należy też korzystać z doświadczeń innych państw w leczeniu sepsy, np. Wielkiej Brytanii.

Senator Waldemar Kraska mówił o ośrodkach referencyjnych, które powinny stanowić dla mniejszych placówek zaplecze do zasięgnięcia informacji na temat metod leczenia czy szybkiego pacjenta z sepsą. Warto też zastanowić się nad udzieleniem właściwej pomocy pacjentowi z sepsą już na poziomie karetki ratunkowej.

Podczas posiedzenia wskazywano, że brak jest rzetelnych danych na temat sepsy. W ocenie ekspertów potrzebny jest ogólnopolski rejestr przypadków sepsy, by wiedzieć kogo, gdzie i w jaki sposób leczymy. Prof. Andrzej Kübler, prezes Stowarzyszenia „Pokonać Sepsę” i wieloletni kierownik Katedry i Kliniki Anestezjologii i Intensywnej Terapii Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu zwrócił uwagę, że zarówno w Polsce, jak i na świecie trudno jest podać precyzyjne statystyki dotyczące zakażeń i zgonów z powodu sepsy. Jak wskazał, punktem odniesienia jest opublikowany w „The Lancet” w 2020 r. raport, według którego liczba zakażeń sepsą na świecie sięga 50 mln przypadków rocznie, a 11 mln osób umiera. Polskie dane mówią o ok. 100 tys. przypadkach zakażeń i 26 tys. zgonach rocznie. „Te bardzo poważne liczby wskazują, o jak wielkim zagrożeniu mówimy” – mówił. Według prof. Andrzeja Küblera przeszkodą w zmniejszeniu tych statystyk jest brak powszechnej świadomości zarówno społecznej, jak i wśród pracowników opieki zdrowotnej, czym jest sepsa. Aby to zmienić, konieczne są kampanie społeczne i szkolenia dla kadry medycznej. Konieczny jest też monitoring stanu pacjentów, którzy przeszli sepsę oraz program opieki nad nimi. Takie rozwiązania istnieją np. w Wielkiej Brytanii. Za kluczowe uznał jednak stworzenie ogólnopolskiego rejestru przypadków sepsy, który pozwoli określić, jacy pacjenci są leczeni, gdzie, w jaki sposób i z jakim skutkiem. Na konieczność stworzenia rejestru zwracał też uwagę prof. Mirosław Czuczwar, kierownik II Kliniki Anestezjologii i Intensywnej Terapii w Samodzielnym Publicznym Szpitalu Klinicznym w Lublinie. Jak podkreślił, czas pandemii COVID-19 pokazał, czego w systemie brakuje, by skuteczniej walczyć z sepsą. Według niego rejestr sepsy wpłynie pozytywnie na jakość leczenia w szpitalach. „Brak systemowych rozwiązań nie służy ani pacjentom, ani personelowi, ani płatnikowi” – podkreślił. Sytuację poprawiłoby też stworzenie ogólnokrajowego systemu skoordynowanej opieki, dzięki któremu lekarze w każdym szpitalu wiedzieliby m.in., gdzie jest ośrodek referencyjny (specjalizujący się w leczeniu sepsy), jakie są kryteria przyjęcia do niego i kto odpowiada za transport.

W ocenie ekspertów konieczne jest także wprowadzenie metod zapobiegania, rozpoznawania i leczenia sepsy do krajowych programów zdrowotnych, opracowanie i wdrożenie standardów medycznych w tym zakresie, poprawa dotychczasowych metod kontroli zakażeń czy wprowadzenie działań zmierzających do ograniczenia narastania lekooporności i promowania racjonalnego stosowania antybiotyków. Konieczne jest też zwiększenie dostępności do skutecznej diagnostyki sepsy, szczególnie na wczesnym etapie, bowiem choroba rozwija się w bardzo gwałtownie i w bardzo krótkim czasie. Problem występuje przede wszystkim na etapie przedszpitalnym, m.in. w podstawowej opiece zdrowotnej. By skutecznie leczyć, potrzebne jest jej szybkie rozpoznanie i postawienie diagnozy, w wypadku sepsy liczy się bowiem każda minuta. Ważna jest też wiedza i doświadczenie. W parze z dofinansowaniem do sprzętu powinny iść szkolenia.  Należy też działać w kierunku tworzenia rozwiniętej sieci oddziałów referencyjnych, tak aby każdy pacjent z sepsą, niezależnie od miejsca zamieszkania, mógł trafić szybko do oddziału referencyjnego.

Sepsa to zagrażająca życiu dysfunkcja narządów spowodowana nieprawidłową odpowiedzią organizmu na zakażenie, które może mieć różną etiologię zarówno wirusową, jak i bakteryjną. Sepsa jest obok chorób nowotworowych i układu krążenia jest z najczęstszych przyczyn zgonów na świecie. Śmiertelność z powodu ciężkiej sepsy jest wyjątkowo wysoka i sięga 50% zachorowań, w Polsce wynosi co najmniej 25 tys. przypadków rocznie. Sepsa nie daje typowych objawów klinicznych, co utrudnia rozpoznanie, a każde opóźnienie w rozpoznaniu zwiększa śmiertelność. Z kolei narastająca oporność drobnoustrojów na leki zmniejsza skuteczność leczenia.

Senatorowie z Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą zapoznali się z dorobkiem wybranych ośrodków naukowych zajmujących się problematyką polonijną oraz rekomendacjami dla programowania polityki publicznej w tej sferze, a następnie z informacją o działalności Rady Polonii Świata i planowanych przedsięwzięciach.

Dr hab. Michał Nowosielski z Ośrodka Badań nad Migracjami UW i WSB Merito w Gdańsku omówił trzy projekty badań naukowych, które prowadził w ostatnich latach:

„Polskie organizacje imigranckie w Europie”, tj. w Niemczech, Francji, Holandii,  Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Szwecji, Włoszech i Norwegii; „Migranci z Polski w Niemczech – aspekty kulturowe”, „Uczestnictwo migrantów w kulturze. Polityka integracyjna i polityka wobec diaspory – aspekty administracyjne”. Dr hab. Nowosielski zgłosił postulat dotyczący finansowania przekrojowych badań naukowych nad tematyką polskich środowisk migracyjnych.

Prodziekan wydziału historycznego Uniwersytetu Gdańskiego dr hab. Anna Mazurkiewicz opowiadała o współpracy Uniwersytetu Gdańskiego i Polish American Historical Association w obszarze badań naukowych i współpracy z Polonią. Zaapelowała o wparcie istniejących katedr polskich na uniwersytetach amerykańskich.

Dr Rafał Raczyński opowiadał o badaniach dotyczących przedsiębiorczości Polek we Włoszech, a także o tym, że Komitet Badań nad Migracjami PAN realizuje obecnie szeroki projekt badawczy, który ma przedstawić diagnozę poprzedzającą opracowanie nowej strategii migracyjnej Polski na lata 2025–2030 przez MSWiA, m.in. w obszarze obywatelstwa i repatriacji, diaspora polska. Badania mają pokazać, jakie są oczekiwania interesariuszy w zakresie polityki migracyjnej państwa.

Ks. dr hab. Sławomir Zych, kierownik Ośrodka Badań nad Polonią i Duszpasterstwem Polonijnym KUL, opowiadał o działalności naukowej tego ośrodka.

W drugiej części posiedzenia przewodniczący Rady Polonii Świata Jarosław Narkiewicz przedstawił sprawozdanie z działalności Rady Polonii Świata i planowanych przedsięwzięciach. Rada zrzesza przeszło 40 organizacji polonijnych z całego świata. Opowiadał o zorganizowanym w 2023 r. VI Światowym Zjeździe Polonii i Polaków z Zagranicy, a także o planowanych działaniach w zakresie zorganizowania I Światowego Zjazdu Młodzieży Polonijnej.

Komisja Kultury i Środków Przekazu zarekomenduje Izbie przyjęcie bez poprawek ustawy zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami.

Jak wyjaśniła wiceminister kultury Bożena Żelazowska, ustawa ma na celu przesunięcie terminu wejścia w życie ustawy z 13 lipca 2023 r. o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, zamiast 1 maja 2024 r. weszła ona w życie 1 maja 2025 r. Zgodnie z dotychczasowymi przepisami poszukiwanie ukrytych lub porzuconych zabytków ruchomych, w tym archeologicznych, przy użyciu wszelkiego rodzaju urządzeń elektronicznych i technicznych oraz sprzętu do nurkowania, wymaga pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków. Nieobowiązująca jeszcze nowela z 13 lipca 2023 r. zakłada, że poszukiwania będzie mogła prowadzić osoba pełnoletnia pod warunkiem posiadania zgody właściciela i posiadacza nieruchomości, a także po uprzednim zgłoszeniu – za pomocą aplikacji mobilnej udostępnionej przez ministra ds. kultury – do rejestru poszukiwań. Rozpatrywana nowelizacja pierwotnie zakładała uchylenie ustawy z 13 lipca 2023 r. jako zbytnio liberalizującej przepisy o prowadzeniu zabytków przy użyciu urządzeń technicznych i elektronicznych. W obecnym kształcie przewiduje przesunięcie jej wejścia w życie o 1 rok.

Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu zgłosiło do ustawy zastrzeżenia natury legislacyjnej, ale po wyjaśnieniach resortu komisja poparla ustawę bez poprawek.

Komisje: Rolnictwa i Rozwoju Wsi, Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Ustawodawcza przyjęły jednogłośnie wraz z kilkoma poprawkami projekt ustawy o zmianie ustawy o świadczeniu pieniężnym z tytułu pełnienia funkcji sołtysa, wniesionej przez Komisję Petycji.  Miał on ma na celu przyznanie prawa do świadczenia pieniężnego osobom, które pełniły funkcję sołtysa przez okres co najmniej 2 kadencji, nie krócej niż przez 7 lat. Dotychczas minimalny okres pełnienia tej funkcji wynosił 8 lat. Projektowane przepisy rozszerzają też katalog osób, którym przysługuje świadczenie, o osoby pełniące funkcję sołtysa przed wejściem w życie ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Zaakceptowane przez połączone poprawki zmiany zgłosił senator Krzysztof Kwiatkowski. Pierwsza z nich pozostawia tylko jedną przesłankę czasową, od której spełnienia uzależnione będzie uzyskanie świadczenia pieniężnego. Będzie to pełnienie funkcji sołtysa przez co najmniej 7 lat. Kolejna poprawka ma ułatwić postępowanie dowodowe w sytuacji, gdy ustalenie okresu pełnienia funkcji sołtysa następuje na podstawie pisemnego oświadczenia wnioskodawcy potwierdzonego pisemnymi oświadczeniami złożonymi przez co najmniej 5 osób zamieszkujących w sołectwie w czasie, gdy wnioskodawca pełnił w nim funkcję sołtysa. Senatorowie proponują, by były to 3 osoby. Zmieniono też vacatio legis ustawy – wejdzie ona w życie po 30 dniach od ogłoszenia.

W imieniu wnioskodawców projekt przedstawił senator Krzysztof Kwiatkowski. Jak wyjaśnił, jest on realizacją petycji wniesionej do Senatu przez Krajowe Stowarzyszenie Sołtysów (P11-04/23). Przypomniał, że autorzy petycji wskazali na potrzebę modyfikacji przepisów ustawy o świadczeniu pieniężnym z tytułu pełnienia funkcji sołtysa, gdyż jej literalne stosowanie spowodowało nieprzyznanie świadczeń znacznej grupie sołtysów, w tym takim, którzy pełnili funkcję sołtysa przez 2 kadencje, lecz nie spełnili wymogu sprawowania tej funkcji przez 8 lat. Jak wyjaśniono, praktyka stosowania przepisów dotyczących wyborów na sołtysa była taka, że gminy często w nieuprawniony sposób ogłaszały wybory na nową kadencję o kilka dni wcześniej i skracały w ten sposób sołtysom okres sprawowania funkcji. Ponadto autorzy petycji postulowali uchylenie przepisów, które pozbawiały prawa do świadczenia pieniężnego sołtysów seniorów pełniących funkcję wyłącznie przed 1990 r., mimo że podobnie jak ich następcy otrzymali mandat mieszkańców w wyborach bezpośrednich i demokratycznych. Senator Krzysztof Kwiatkowski przypomniał, że z inicjatywą przyznania świadczenia pieniężnego sołtysom wystąpił Senat X kadencji. Niestety, Sejm zmienił projekt senacki, umożliwiając przyznanie tego świadczenia tylko sołtysom pełniącym tę funkcję po 1990 r.

Podczas posiedzenia rozwiązania zawarte w projekcie senackim, a także zgłoszone do niego poprawki poparł wiceminister rolnictwa i rozwoju wsi Michał Kołodziejczak. Pozytywną opinię przedstawiło także Krajowe Stowarzyszenie Sołtysów.

Komisje: Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej oraz Gospodarki Narodowej i Innowacyjności zarekomendują Izbie 2 poprawki do ustawy o zapewnianiu spełniania wymagań dostępności niektórych produktów i usług przez podmioty gospodarcze. Pierwsza, zaproponowana przez senator Ewę Monikę Kaliszuk, dostosowuje definicję usług dostępu do audiowizualnych usług medialnych do terminologii stosowanej w aktach UE i polskim prawie. Druga zmiana, zgłoszona przez senator Jolantę Piotrowską, ma charakter językowy.

Ustawa, jak wyjaśniał wiceminister funduszy i polityki regionalnej Jacek Protas, wprowadza nowe rozwiązania zgodne z tzw. Europejskim Aktem o Dostępności. Zobowiązuje podmioty gospodarcze do stosowania zasad dostępności w oferowanych przez siebie produktach i usługach, tak aby jak największa liczba osób mogła z nich samodzielnie korzystać. Dotyczy to przede wszystkim osób z niepełnosprawnościami, ale także tych, które doświadczają trudności w codziennym funkcjonowaniu, związanych np. z wiekiem, chorobami lub utratą sprawności. Szacuje się, że dotyczy to ok. 7,7 mln osób. Producenci, importerzy, dystrybutorzy, usługodawcy będą zobowiązani do spełnienia warunków dostępności. System nadzoru rynku dostępności produktów i usług będą tworzyć – oprócz Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych – m.in. prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej i minister właściwy ds. informatyzacji.

Uwagi do proponowanych przepisów zgłosili m.in. przedstawiciele Związku Banków Polskich i innych organizacji.

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisja Ustawodawcza jednogłośnie rekomendują Wysokiej Izbie przyjęcie z poprawkami (legislacyjnymi, doprecyzowującymi) nowelizacji ustawy o samorządzie gminnym oraz ustawy – Kodeks wyborczy. Celem jej jest zapewnienie ciągłości funkcjonowania samorządu w przypadku wyboru organu wykonawczego - wójta, burmistrza lub prezydenta miasta na posła, senatora lub europarlamentarzystę. Nowelizacja zakłada, że ich mandat wygaśnie z dniem opublikowania oficjalnych wyników wyborów w Dzienniku Urzędowym, a nie w dniu wyborów. Dyskusję senatorów wzbudził termin zawarty w ustawie, zastanawiano czy dzień ślubowania, nie byłby lepszym terminem, jednak na tym etapie nie wprowadzono jego zmiany.

Nowelizacja przewiduje też, że po odwołaniu wójta, jego zastępcy pozostają na stanowisku, a dopiero nowy wójt powołuje swojego zastępcę, a dotychczasowych odwołuje. Senator Jerzy Chróścikowski przyznał, że rzeczywiście był to problem, i dzięki nowelizacji nie będzie już takiego martwego okresu, kiedy to jednoosobowy urząd nie był przez nikogo sprawowany. Senator Anna Bogucka powiedziała, że jest jednym z tych 13 samorządowców, których przypadek był taki jak ten wymieniony w ustawie. Dodała, że samorządowiec, który zrezygnuje z mandatu na rzecz innego, do momentu jego objęcia pozostaje także bez ubezpieczenia.

Komisja Infrastruktury zapoznała się z informacją na temat funkcjonowania ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw w zakresie przewozu osób taksówkami. W trakcie tego posiedzenia przewodniczący obradom senator Jan Hamerski rozszerzył porządek obrad komisji o drugi punkt: Informacja Ministra Infrastruktury na temat funkcjonowania stacji kontroli pojazdów. Był to ciag dalszy prac komisji nad tym tematem. W trakcie tego punktu przegłosowano stanowisko komisji „w sprawie dramatycznej sytuacji polskich przedsiębiorców prowadzących stacje kontroli pojazdów wykonujących obowiązkowe badania techniczne pojazdów” (pdf). W opinii Komisji Infrastruktury rozwiązanie problemu waloryzacji opłat za badania techniczne powinno być w najbliższym czasie priorytetem w działalności resortu infrastruktury, ponieważ zagrożone jest funkcjonowanie ponad 5 tys. przedsiębiorstw działających w branży stacji kontroli pojazdów oraz pracowników i ich rodzin.

Komisje: Zdrowia oraz Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej zapoznały się z Informacją o realizacji zadań przez Zespół Pomocy Humanitarno-Medycznej w 2023 r. W 2023 r. Zespół Pomocy Humanitarno-Medycznej zrealizował 14 działań ratunkowych i humanitarnych poza granicami RP. Kontynuowano nabór do Zespołu, obecnie liczy on 57 członków (docelowo 60 osób). Kontynuowano zakupy sprzętu i wyposażenia, tak by osiągnąć samowystarczalność umożliwiającą działanie w każdym terenie przez 2 tygodnie tylko z wykorzystaniem własnego sprzętu. Zespół Pomocy Humanitarno-Medycznej jest narzędziem szybkiego reagowania w wypadku zdarzeń wymagających natychmiastowej pomocy medycznej poza granicami RP. Umożliwia udział Polski w przedsięwzięciach, w których społeczność międzynarodowa wspiera państwa poszkodowane w wyniku zdarzeń nadzwyczajnych, takich jak wojna czy katastrofy naturalne. Czas reakcji i sposób dysponowania Zespołem powodują, że Polska jest w stanie działać na arenie międzynarodowej jako kraj mający możliwość udzielenia pomocy w potrzebie zarówno innym państwom, jak i Polakom poszkodowanym poza naszymi granicami.