Przemówienie senatora Władysława Komarnickiego w dyskusji nad punktem 2. porządku obrad

Przemówienie senatora Władysława Komarnickiego w dyskusji nad punktem 2. porządku obrad

Szanowna Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

O I Rzeczypospolitej można śmiało powiedzieć, że odchodziła w niesławie. Była krajem skłóconym, tak słabym, pozbawionym jakiegokolwiek porządku wewnętrznego i jakiejkolwiek siły oddziaływania na zewnątrz, że była bardziej karykaturą państwa niż państwem. Była Rzeczpospolita, tuż przed swoim upadkiem, bardziej przestrzenią niż państwem.

Jak pewnie wszyscy wiemy, definicja państwa oprócz tego, że mówi o ludności i terytorium, mówi też o władzach państwowych zdolnych tą ludnością i terytorium efektywnie zarządzać. Tymczasem ościenne mocarstwa zalewały nasz kraj podrobioną monetą, pobierały bezkarnie rekrutów do swoich armii, ustawiały nielegalne komory celne, wykrawały sobie fragmenty naszego terytorium i to niezależnie od narzucanych nam traktatów rozbiorowych, traktatów, które – dodajmy – zatwierdzał sejm Rzeczypospolitej.

I odeszłaby ta I Rzeczpospolita w całkowitej niesławie, gdyby nie 2 wielkie wydarzenia. Pierwszym z nich było uchwalenie Konstytucji 3 maja, a drugim – właśnie insurekcja kościuszkowska. Nawet w tym okresie, gdy państwowość polsko-litewska znalazła się na dnie, potrafił ten kraj wydać z siebie elity, które umiały stanąć na wysokości zadania. Tak było zarówno w dziedzinie prawodawstwa i organizacji państwa, jak i w walce. Wspominając insurekcję kościuszkowską, warto też pamiętać, że nie był to tylko program walki zbrojnej, ale także głębokiej reformy społecznej upadającego państwa.

Na koniec chciałbym jeszcze zwrócić uwagę państwa senatorów, jak nietuzinkowym człowiekiem był Tadeusz Kościuszko, bohater nie tylko narodu polskiego, ale także amerykańskiego. W swoim testamencie nakazał zarówno wyzwolenie niewolników w swoich dobrach amerykańskich, jak i zniesienie pańszczyzny w majątku przekazywanym rodzinie w Polsce. Wyprzedzał swoje czasy o pół wieku, ponieważ tyle jeszcze czasu musiało minąć do zniesienia niewolnictwa oraz do zmiany prawa dotyczącego chłopów.

Przemówienie senatora Adama Szejnfelda w dyskusji nad punktem 2. porządku obrad

Przemówienie senatora Adama Szejnfelda w dyskusji nad punktem 2. porządku obrad

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

W dniu 24 marca 1794 r. w Krakowie Tadeusz Kościuszko złożył przysięgę: „powierzonej władzy na niczyj prywatny ucisk nie użyję, lecz jedynie jej dla obrony całości granic, odzyskania samowładności Narodu i ugruntowania powszechnej wolności używać będę”. To od tego symbolicznego aktu oraz przysięgi powtarzanej następnie przez zebranych tłumnie na krakowskim rynku obywateli rozpoczęła się insurekcja kościuszkowska.

Insurekcja była patriotycznym zrywem w obronie niepodległości Rzeczypospolitej, w myśl hasła „Wolność, Całość, Niepodległość”, zbrojną reakcją na rządy konfederacji targowickiej. Wcześniej targowiczanie, działający pod protektoratem carycy Katarzyny II, obalili z udziałem rosyjskiej armii ustalenia Sejmu Wielkiego, w tym postanowienia Konstytucji 3 maja, i na marionetkowej sesji ostatniego sejmu w Grodnie zaakceptowali drugi rozbiór Polski.

Pierwszym zbrojnym starciem powstania była bitwa pod Racławicami, która wzmocniła wiarę w jego sens. Następnie opanowano Warszawę, Wilno i Grodno. Tadeusz Kościuszko wydał Uniwersał połaniecki, który zabezpieczał sytuację prawną chłopów, przewidując zniesienie poddaństwa osobistego, zapewniając ich nieusuwalność z gruntów, ograniczając pańszczyznę na czas insurekcji oraz zawieszając wykonanie pańszczyzny wobec chłopów powołanych do wojska, a tym samym zwiększając ich udział w powstaniu.

Dzisiaj wiemy, że Tadeusz Kościuszko wskazał – nie tylko wtedy, ale i na wieki – naszą drogę ku wolności ojczyzny. Dlatego popieram uchwałę Senatu Rzeczypospolitej Polskiej upamiętniającą insurekcję kościuszkowską.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 2. porządku obrad

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 2. porządku obrad

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

24 marca, 230 lat temu rozpoczął się zbrojny zryw przeciwko Rosjanom, nazwany później Insurekcją Kościuszkowską. Bo to właśnie 24 marca 1794 r. na Rynku Głównym w Krakowie naczelnik Tadeusz Kościuszko złożył uroczystą przysięgę, ogłaszając tym samym akt powstania narodowego, znanego w historii jako Insurekcja Kościuszkowska. Była to ostatnia próba ratowania Rzeczypospolitej.

Cieszę się, że dzisiaj poprzez uchwałę przypominamy w Wysokiej Izbie o tym ważnym wydarzeniu. Jak zapisano uchwale, „Insurekcja była patriotycznym zrywem w obronie niepodległości Rzeczypospolitej, w myśl hasła «Wolność, Całość, Niepodległość», zbrojną reakcją na rządy konfederacji targowickiej. Wcześniej targowiczanie, działający pod protektoratem carycy Katarzyny II, obalili z udziałem rosyjskiej armii ustalenia Sejmu Wielkiego, w tym postanowienia Konstytucji 3 maja, i na marionetkowej sesji ostatniego sejmu w Grodnie zaakceptowali drugi rozbiór Polski.

Pierwszym zbrojnym starciem powstania była bitwa pod Racławicami, która wzmocniła wiarę w jego sens. Następnie opanowano Warszawę, Wilno i Grodno. Tadeusz Kościuszko wydał Uniwersał połaniecki, który zabezpieczał sytuację prawną chłopów, przewidując zniesienie poddaństwa osobistego, zapewniając ich nieusuwalność z gruntów, ograniczając pańszczyznę na czas insurekcji oraz zawieszając wykonanie pańszczyzny wobec chłopów powołanych do wojska, a tym samym zwiększając ich udział w powstaniu.

Przewaga liczebna wroga, jego lepsze uzbrojenie, a także udział po jego stronie pruskich wojsk spowodowały upadek insurekcji. 16 listopada 1794 r., po październikowej klęsce pod Maciejowicami i pojmaniu Tadeusza Kościuszki, nastąpiła kapitulacja powstańczych oddziałów. Tysiące powstańców zesłano na Syberię, a ich majątki skonfiskowano. W 1795 r. dokonano trzeciego rozbioru Polski.

Dzisiaj wiemy, że chociaż Insurekcja Kościuszkowska upadła, to Tadeusz Kościuszko wskazał drogę ku wolności Ojczyzny, prowadzącą przede wszystkim poprzez zbiorowy wysiłek całego narodu. Polacy, dzięki walce w kolejnych powstaniach, doczekali się wolnego, niepodległego i suwerennego państwa”.

I to właśnie dzisiaj, po 230 latach, „Senat Rzeczypospolitej Polskiej upamiętnia Insurekcję Kościuszkowską i oddaje cześć wszystkim jej uczestnikom, walczącym o wolną i sprawiedliwą Polskę”. Będę głosował za niniejszą uchwałą. Dziękuję bardzo.

Przemówienie senatora Janusza Pęcherza w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Przemówienie senatora Janusza Pęcherza w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Omawiana dziś ustawa z dnia 20 marca 2024 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw implementuje do krajowego porządku prawnego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/2101 z dnia 24 listopada 2021 r. zmieniającą dyrektywę 2013/34/UE w odniesieniu do ujawniania informacji o podatku dochodowym przez niektóre jednostki i oddziały. Nowela w szczególności dodaje do ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości rozdział 6b „Sprawozdanie o podatku dochodowym” oraz w konsekwencji wprowadza zmiany w ustawie z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym oraz ustawie z dnia 11 maja 2017 r. o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym.

Celem nowelizacji jest nałożenie na dużych przedsiębiorców obowiązku sporządzania, publikacji i udostępnienia sprawozdania o podatku dochodowym. Zmiana ta ma przeciwdziałać skutkom realizacji przez dużych przedsiębiorców wielonarodowych strategii agresywnego planowania podatkowego, takim jak unikanie opodatkowania przez przedsiębiorców wielonarodowych lub płacenie przez nich nieproporcjonalnie niskich podatków. Udostępnianie informacji o zapłaconym podatku w kraju, w którym faktycznie został wygenerowany zysk, ma działać na rzecz przejrzystości podatkowej. Przygotowane sprawozdanie będzie zawierać informacje dotyczące całej działalności jednostki, w tym wszystkich jednostek zależnych, za dany rok obrotowy. Dane zwarte w sprawozdaniu mają na celu ukazanie rzeczywistego przychodu jednostki i będą składane do odpowiedniego rejestru sądowego.

Zdaniem Biura Legislacyjnego Senatu ustawa nie budzi zasadniczych wątpliwości legislacyjnych, niemniej przytoczone w opinii biura kwestie warto rozważyć i dlatego będę głosował za przyjęciem ustawy wraz z zaproponowanymi poprawkami. Dziękuję za uwagę.

Przemówienie senatora Henryka Piotra Siedlaczka w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Przemówienie senatora Henryka Piotra Siedlaczka w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Szanowna Pani Marszałek!

Celem nowelizacji ustawy o rachunkowości jest nałożenie na dużych przedsiębiorców, którzy spełnią warunki określone w ustawie, obowiązku sporządzania, publikacji i udostępnienia sprawozdania o podatku dochodowym. Zmiana ta ma przeciwdziałać skutkom realizacji przez dużych przedsiębiorców wielonarodowych strategii agresywnego planowania podatkowego. Udostępnianie informacji o zapłaconym podatku w kraju, w którym faktycznie został wygenerowany zysk, ma działać na rzecz przejrzystości podatkowej. Czy o treści sprawozdania zostaną także powiadomione stosowne urzędy kontroli skarbowej pozostałych krajów, na terenie których przedsiębiorca działa? Jeśli tak, to proszę o informację, czy zostały prawnie określone zasady, na jakich będzie się to odbywało.

Obowiązek sporządzenia, opublikowania i udostępnienia sprawozdania o podatku dochodowym za rok obrotowy będzie dotyczył wyłącznie jednostek dominujących najwyższego szczebla i jednostek samodzielnych będących spółką kapitałową, spółką komandytowo-akcyjną albo spółką jawną bądź komandytową, których wszystkimi wspólnikami ponoszącymi nieograniczoną odpowiedzialność są spółki kapitałowe, spółki komandytowo-akcyjne lub spółki z innych państw o podobnej do tych spółek formie prawnej. Z czego wynika pojęcie „jednostki najwyższego szczebla” i jakie są jego wyznaczniki?

Przemówienie senatora Adama Szejnfelda w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Przemówienie senatora Adama Szejnfelda w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Ustawa z dnia 20 marca 2024 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw implementuje do krajowego porządku prawnego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 listopada 2021 r. zmieniającą dyrektywę w odniesieniu do ujawniania informacji o podatku dochodowym przez niektóre jednostki i oddziały. Wprowadza także zmiany w ustawie o Krajowym Rejestrze Sądowym oraz ustawie o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym.

Celem nowelizacji jest nałożenie na dużych przedsiębiorców, którzy spełnią warunki określone w przepisach dodawanych do ustawy o rachunkowości, obowiązku sporządzania, publikacji i udostępnienia swoich sprawozdań o podatku dochodowym. Zmiana ma przeciwdziałać skutkom realizacji przez dużych przedsiębiorców wielonarodowych strategii agresywnego planowania podatkowego, takim jak unikanie opodatkowania przez przedsiębiorców wielonarodowych lub płacenie przez nich nieproporcjonalnie niskich podatków. Udostępnianie informacji o zapłaconym podatku w kraju, w którym faktycznie został wygenerowany zysk, ma działać na rzecz przejrzystości podatkowej. Przygotowane sprawozdanie będzie zawierać informacje dotyczące całej działalności jednostki, w tym wszystkich jednostek zależnych, za dany rok obrotowy. Zawarcie takich danych w sprawozdaniu ma na celu ukazanie rzeczywistego przychodu jednostki. Sprawozdania będą składane do odpowiedniego rejestru sądowego.

Obecnie skomplikowane przepisy podatkowe i tajemnica podatkowa sprzyjają agresywnemu planowaniu podatkowemu i unikaniu obowiązku podatkowego w całości lub części. Przedsiębiorstwa wielonarodowe wykorzystują bowiem luki w przepisach, aby przenosić zyski z jednego kraju do drugiego i płacić niższe podatki. W rezultacie państwa członkowskie UE tracą rocznie setki miliardów euro.

Nowelizacja wprowadza obowiązek publicznego ujawniania przez duże przedsiębiorstwa sprawozdania o podatku dochodowym w podziale na poszczególne kraje, w których firma prowadzi działalność gospodarczą. Dane te będą musiały być ujawniane dla wszystkich państw EOG. Udostępnianie publicznie informacji o zapłaconych podatkach ma kluczowe znaczenie nie tylko dla zwiększenia przejrzystości podatkowej, zwiększy to także świadomość społeczną oraz pozwoli na ocenę, czy firmy płacą sprawiedliwie i sprawiedliwe podatki.

Dodatkowo nowelizacja nakłada na biegłych rewidentów i firmy audytorskie obowiązek sprawdzenia, czy dana jednostka złożyła sprawozdanie o podatku dochodowym do właściwego rejestru sądowego.

Wdrożenie dyrektywy będzie korzystne dla wszystkich państw członkowskich UE i przyczyni się do większej sprawiedliwości podatkowej i zwiększenia konkurencyjności firm na rynku. Ustawa o zmianie ustawy o rachunkowości jest ważnym krokiem w kierunku przeciwdziałania agresywnemu planowaniu podatkowemu i swoistą odpowiedzią na potrzeby tworzenia transparentnego systemu podatkowego w Unii Europejskiej.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Przepisy nowelizacji ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw wdrażają dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/2101 z dnia 24 listopada 2021 r., której celem jest przeciwdziałanie unikania opodatkowania przez duże przedsiębiorstwa wielonarodowe. Przedmiotowa regulacja nakłada na wspomniane przedsiębiorstwa obowiązek publicznego ujawniania sprawozdania o podatku dochodowym w podziale na kraje członkowskie Unii Europejskiej.

W uzasadnieniu projektu ustawy podkreślono, że „W wyniku przyjętego przez Komisję pakietu o przeciwdziałaniu unikania opodatkowania i wdrożonej na jego podstawie do krajowego porządku prawnego ustawy o wymianie informacji aktualnie duże przedsiębiorstwa wielonarodowe mają już obowiązek przedstawiania organom podatkowym informacji na temat zapłaconego podatku dochodowego oraz innych informacji związanych z podatkami w podziale na kraje.

Proponowane zmiany ustawy o rachunkowości, wdrażające dyrektywę 2021/2101, uzupełniają ww. wymóg nałożony na powyższe jednostki objęte obowiązkiem raportowania danych do organów podatkowych, wprowadzając obowiązek publicznego ujawniania sprawozdania o podatku dochodowym w podziale na kraje.

Dane zawarte w sprawozdaniu będą musiały być ujawniane odrębnie dla wszystkich państw EOG, w których dane przedsiębiorstwo prowadzi działalność, a także dla jurysdykcji podatkowych, które nie przestrzegają standardów dobrego zarządzania w kwestiach podatkowych (tzw. rajów podatkowych). W odniesieniu do pozostałych jurysdykcji podatkowych informacje będą przedstawiane w formie zagregowanej”.

W Sejmie ustawę przyjęto jednogłośnie – 431 głosami. Popieram niniejszą nowelizację. Dziękuję bardzo.

Przemówienie senatora Janusza Pęcherza w dyskusji nad punktem 4. porządku obrad

Przemówienie senatora Janusza Pęcherza w dyskusji nad punktem 4. porządku obrad

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Celem uchwalonej przez Sejm, a procedowanej w Senacie, ustawy o zmianie ustawy – Kodeks cywilny, ustawy o kredycie konsumenckim oraz ustawy o konsumenckiej pożyczce lombardowej jest uchylenie przepisów, które weszły w życie w dniu 7 stycznia 2024 r. na mocy ustawy z dnia 14 kwietnia 2023 r. o konsumenckiej pożyczce lombardowej.

Wspomniana ustawa to przykład procedowanej w poprzedniej kadencji ustawy, do której na etapie drugiego czytania wprowadzano w Sejmie poprawki, na co nie zgadzał się Senat, a co większość sejmowa odrzucała. Dziś poprawiamy to prawo, bo wówczas w efekcie zmian legislacyjnych nastąpiło ograniczenie dostępu rolników do finansowania w postaci pożyczek udzielanych przez firmy leasingowe oraz zaburzenie stabilnego finansowania gospodarstw rolnych, ponieważ ustawa o kredycie konsumenckim nie była dostosowana do finansowania skomplikowanych projektów inwestycyjnych w rolnictwie, a także do udzielania kredytów ze wsparciem publicznym Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz Banku Gospodarstwa Krajowego.

Biuro Legislacyjne Senatu zwróciło uwagę na to, że omawiana ustawa nie zawiera przepisu przejściowego rozstrzygającego, jakie przepisy należy stosować do stosunków i spraw, które powstały lub rozpoczęły się przed wejściem w życie nowych przepisów, ale trwają nadal lub są w toku w chwili dokonywania zmiany prawa. W przypadku braku rozstrzygnięcia tych kwestii powstanie luka w prawie, którą zastąpi praktyka. Praktyka może nie być jednolita, co z kolei będzie skutkowało koniecznością orzekania przez sądy w sprawach spornych.

Zgadzam się z tym w pełni i uważam, że w przypadku opiniowanej ustawy optymalnym rozwiązaniem jest przedłużenie obowiązywania uchylanych przepisów w odniesieniu do umów już zawartych.

Będę głosował za ustawą wraz z zaproponowanymi przez Biuro Legislacyjne poprawkami. Dziękuję za uwagę.

Przemówienie senatora Adama Szejnfelda w dyskusji nad punktem 4. porządku obrad

Przemówienie senatora Adama Szejnfelda w dyskusji nad punktem 4. porządku obrad

Celem uchwalonej przez Sejm ustawy o zmianie ustawy – Kodeks cywilny, ustawy o kredycie konsumenckim oraz ustawy o konsumenckiej pożyczce lombardowej jest uchylenie przepisów, które weszły w życie w dniu 7 stycznia 2024 r. Zgodnie z tymi przepisami ochroną przewidzianą dla konsumentów objęto osobę fizyczną prowadzącą gospodarstwo rolne w zakresie: stosowania klauzul niedozwolonych, udzielania pożyczki, udzielania kredytu, udzielania pożyczki lombardowej. Jak wynika z obu uzasadnień projektów ustaw, które zainicjowały proces legislacyjny w tym zakresie, wejście w życie przepisów ustawy z dnia 14 kwietnia 2023 r. o konsumenckiej pożyczce lombardowej nie spowodowało poprawy sytuacji rolników na rynku finansowym, a wręcz przeciwnie. Podnosiliśmy to zresztą w debacie w Senacie podczas prac nad tą ustawą. W efekcie wspomnianych zmian legislacyjnych nastąpiło ograniczenie dostępu rolników do finansowania w postaci pożyczek udzielanych przez firmy leasingowe oraz zaburzenie stabilnego finansowania gospodarstw rolnych, ponieważ ustawa o kredycie konsumenckim nie została dostosowana do finansowania skomplikowanych projektów inwestycyjnych w rolnictwie, a także do udzielania kredytów ze wsparciem publicznym Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz Banku Gospodarstwa Krajowego.

Istnieje wiele kluczowych elementów dialogu, jednak wiele z nich zostało w poprzednich latach przez rząd PiS zarzuconych. Brak konsultacji, brak oceny skutków regulacji, brak przygotowania przemyślanych i dobrych przepisów odpowiadających na potrzeby rolników, które zapewniłyby im bezpieczeństwo oraz ochronę przed bankami i lombardami, zmusiły nas do procedowania nad dwoma projektami: poselskim projektem ustawy o zmianie ustawy o konsumenckiej pożyczce lombardowej oraz o zmianie niektórych innych ustaw oraz rządowym projektem ustawy o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz ustawy o kredycie konsumenckim.

Wprowadzone wcześniej zmiany, które w założeniu miały chronić rolników na takim samym poziomie jak konsumentów, w rzeczywistości stanowią dla nich poważne utrudnienie. W debacie słusznie podnoszone są kwestie problemów, z jakimi borykają się rolnicy, takich jak np. ograniczenie dostępności finansowania, zwiększenie kosztów kredytów czy tworzenie ogromnej nierówności między rolnikami a przedsiębiorcami w obszarze dostępu do produktów bankowych. W ten sposób szkodliwe prawo zagroziło stabilności finansowania gospodarstw rolnych i pod znakiem zapytania postawiło liczne inwestycje.

Ważne jest zatem, aby powrócić do rozmowy o większej ochronie rolników. Słuszne założenia, które również pojawiały się wcześniej, np. aby nie było możliwości licytowania całego sprzętu rolniczego przez lombardy, zasługują na to, żeby stworzyć dobre prawo chroniące rolników, chroniące ich majątek i narzędzia pracy. Teraz, w przeciwieństwie do czasów rządów PiS, musimy działać w sposób rozsądny, a więc taki, który zapewni to, że wprowadzane prawo nie będzie działać na niekorzyść jego beneficjentów.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 4. porządku obrad

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 4. porządku obrad

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Celem przepisów nowelizacji ustawy – Kodeks cywilny, ustawy o kredycie konsumenckim oraz ustawy o konsumenckiej pożyczce lombardowej jest zapewnienie stabilnego funkcjonowania i rozwoju gospodarstw rolnych oraz zapobieżenie sytuacji, w której dostęp do finansowania rolników byłby ograniczony ze względu na wzrost jego kosztu i wprowadzenie dodatkowej biurokratyzacji. Ponadto przepisy nowelizacji niwelują trudności w praktycznym zastosowaniu przepisów ustawy o kredycie konsumenckim oraz przepisów kodeksu cywilnego odnoszących się do osób fizycznych prowadzących gospodarstwa rolne.

Wnioskodawcy wskazują w uzasadnieniu: „Należy podkreślić, że wartość sprzętu rolniczego sfinansowanego leasingiem lub pożyczką leasingową wyniosła w ostatnich 5 latach blisko 30 miliardów zł. Tylko w 2022 r. wartość sfinansowanego sprzętu rolniczego przez firmy leasingowe wyniosła 6 miliardów zł, z czego w formie pożyczki leasingowej 4,7 miliarda zł. Ponadto inaczej wygląda kredytowanie konsumentów i producentów rolnych. Niejednokrotnie wymaga ono indywidualnego podejścia, choćby w zakresie sposobu spłaty kredytu (raty sezonowe) lub karencji w spłacie. Wykorzystanie aktualnych rozwiązań stosowanych w kredytach gotówkowych jest niemożliwe, gdyż przeniesienie tych rozwiązań na kredyty udzielane rolnikom ograniczy ich elastyczność i spowoduje, że nie będą dostosowane do specyfiki sektora rolnego. Finansowanie rolnictwa wymaga produktu kredytowego «szytego na miarę». Wymaga ono indywidualnego podejścia, choćby w zakresie sposobu spłaty kredytu (raty sezonowe) lub karencji w spłacie. Jest to także często finansowanie inwestycyjne, celowe. W praktyce wykorzystanie wprost aktualnych rozwiązań stosowanych w kredytach gotówkowych jest niemożliwe, a przeniesienie tych rozwiązań na kredyty udzielane rolnikom ograniczy ich elastyczność i dostosowanie do specyfiki sektora rolnego. Dodatkowo informacje pochodzące z sektora bankowego wskazują, że uwzględnienie opisanych ryzyk spowoduje wzrost ceny produktów kredytowych służących finansowaniu rolnictwa”.

Projekt tej ustawy i przedstawione argumenty nie spotkały się z poparciem wielu posłów w Sejmie. Dziękuję bardzo.