Z prac komisji senackich

„Wyzwania dla rodziny XXI wieku. Program i działania podejmowane przez Organizację Narodów Zjednoczonych na rzecz polityki rodzinnej” to temat posiedzenia Komisji Rodziny i Polityki Społecznej. Informację na temat programu rodzinnego i działań podejmowanych przez Organizację Narodów Zjednoczonych na rzecz polityki rodzinnej przedstawiła Renata Kaczmarska z sekretariatu tej organizacji w Nowym Jorku, szefowa Programu Rodzinnego (Focal Point on the Family) w Wydziale Polityki Społecznej i Rozwoju Departamentu Spraw Gospodarczych i Społecznych (DESA). Okazją do zaprezentowania dorobku ONZ w tym zakresie jest przypadająca w 2014 r. 20. rocznica Międzynarodowego Roku Rodziny. Renata Kaczmarska przypomniała przebieg Międzynarodowego Roku Rodziny w 1994 r., a następnie omówiła program obchodów rocznicowych i inicjatywy podejmowane przez ONZ w związku z tą rocznicą.

W swoim wystąpieniu mówiła także o działaniach, które powinny zostać podjęte na rzecz rodziny w związku z zagrożeniami związanymi ze współczesnymi przemianami społeczno-gospodarczymi i kulturowymi. Jak podkreśliła, rola współczesnej rodziny w społeczeństwie jest często niedoceniana lub wręcz nieuwzględniana w polityce ekonomiczno-społecznej wielu państw. Współczesne rodziny potrzebują wsparcia w postaci skutecznej państwowej polityki prorodzinnej, która powinna się opierać na zasadzie subsydiarności, co oznacza, że wszelkie działania na rzecz rodziny powinny wzmacniać jej funkcje, a nie ją zastępować. Najważniejsze obszary tematyczne działań podejmowanych przez ONZ w związku z rocznicowymi obchodami Roku Rodziny to: walka z biedą w rodzinie i marginalizacją społeczną; zapewnienie równowagi między pracą a rodziną, a także wspieranie integracji społecznej i solidarności międzypokoleniowej w rodzinach i społeczeństwie.

Następnie Renata Kaczmarska odpowiadała na pytania senatorów dotyczące m.in. badań prowadzonych przez agendy ONZ nad rodziną, jej kondycją i wpływem na efektywność małych firm, wzorów polityki prorodzinnej w świecie, zjawiska biedy wśród dzieci i wpływu sytuacji demograficznej na kondycję rodziny. Jak podkreśliła, skuteczną politykę prorodzinną można realizować przede wszystkim na drodze politycznego konsensusu, zapewniającego jej stałość i stabilność niezależnie od zmieniających się warunków politycznych.