Marszałek i Prezydium

9 stycznia br. marszałek Senatu RP Małgorzata Kidawa-Błońska wzięła udział w ostatnim pożegnaniu Izabelli Cywińskiej. Msza żałobna została odprawiona w Kościele Środowisk Twórczych pw. św. Andrzeja Apostoła i Brata Alberta w Warszawie.

W pogrzebie uczestniczył również minister kultury i dziedzictwa narodowego Bartłomiej Sienkiewicz, Bronisław Komorowski, prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2010–2015, przedstawiciele władz państwowych i samorządowych oraz świata kultury i sztuki.

„Iza odeszła. Ale to przecież nieprawda. Ona żyje w naszej pamięci, w naszych wspomnieniach. Każdy z nas ma dobre wspomnienia z nią związane. Pozostawiła po sobie swoją wspaniałą twórczość, spektakle. Rzadko spotyka się osobę, dla której kultura była tak ważna. Zdawała sobie sprawę, że dzięki kulturze możemy być lepsi, mądrzejsi”– powiedziała marszałek Senatu RP Małgorzata Kidawa-Błońska, żegnając Śp. Izabellę Cywińską. „Iza była prawdziwym diamentem. Kręcąc po latach Bożą podszewkę, pokazała, jak wielkie miała wyczucie miejsca i czasu. Funkcjonowała, jak większość artystów, w alternatywnej rzeczywistości, jaką tworzy sztuka. Nigdy nie była jednak oderwana od ludzi, polityki i historii. Kiedyś powiedziała, że sztuka dla sztuki, zwłaszcza za publiczne pieniądze, nie powinna mieć miejsca, bo liczy się przede wszystkim odbiorca” – przypomniała marszałek Senatu. „Iza nie tylko reżyserowała. Ona żyła teatrem. Potrafiła budować wspólnoty teatralne. W ciągu dwóch-trzech sezonów potrafiła z teatru uczynić go znanym w całej Polsce i na świecie” – podkreśliła Małgorzata Kidawa-Błońska. Przypomniała też, że w życiu Izabelli Cywińskiej „polityka pojawiała się, gdy internowano ją za sztukę Oskarżony: Czerwiec `56, a „później sama była ministrem pierwszego demokratycznego rządu. Była kobietą o silnej osobowości, a jednocześnie bardzo otwartą na drugiego człowieka” – wspominała marszałek Kidawa-Błońska.

Izabella Cywińska była reżyserką teatralną i filmową, legendarną dyrektor poznańskiego Teatru Nowego, a także teatrów w Kaliszu i Warszawie, twórczynią kultowego serialu Boża podszewka. Za wystawienie w 1981 r. na deskach Teatru Nowego sztuki Oskarżony: Czerwiec `56 po wprowadzeniu stanu wojennego została internowana. W latach 1989–1991 pełniła funkcję pierwszej minister kultury i sztuki w solidarnościowym rządzie Tadeusza Mazowieckiego. Za zasługi dla polskiej kultury została uhonorowana licznymi odznaczeniami, m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i złotym medalem „Gloria Artis”. Zmarła 23 grudnia 2023 r. w wieku 88 lat. Spoczęła na Powązkach Wojskowych w Warszawie.