Legislacja

Komisja Spraw Zagranicznych i Unii Europejskiej zarekomenduje Izbie przyjęcie ustawy o ratyfikacji Umowy ramowej o wszechstronnym partnerstwie i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Królestwem Tajlandii, z drugiej strony, sporządzonej w Brukseli dnia 14 grudnia 2022 r., a także ustawy o ratyfikacji Umowy ramowej o partnerstwie i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Rządem Malezji, z drugiej strony, sporządzonej w Brukseli dnia 14 grudnia 2022 r.

Wiceminister spraw zagranicznych Paweł Jabłoński poinformował, że umowa ramowa o partnerstwie i współpracy między Unią Europejską a Malezją po wejściu w życiu stanie się pierwszym dwustronnym porozumieniem pomiędzy UE a Malezją. Umowa podkreśla wolę stron do zacieśnienia współpracy w obszarach wspólnego zainteresowania, zarówno w wymiarze dwustronnym w relacjach UE i jej państw członkowskich z Malezją, jak i na forach wielostronnych. Umowa ma przyczynić się do podniesienia wzajemnych relacji UE i jej państw członkowskich z Malezją na wyższy poziom, ustanowienia zacieśnionego partnerstwa między stronami oraz pogłębienia i usprawnienia współpracy w kwestiach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania. Ma także poprawić relacje dwustronne między UE a Malezją, które ochłodziły się po tym, gdy w 2019 r. Unia zapowiedziała redukcję użycia oleju palmowego w biopaliwach oraz całkowite odejście od tego surowca do 2030 r., co w konsekwencji prowadzi do ograniczenia importu oleju palmowego z Malezji, drugiego na świecie producenta tego surowca. Zapowiedź ta miała wpływ na wstrzymanie procesu podpisania umowy.

W umowie strony zobowiązują się do rozszerzania i pogłębiania stosunków m.in. poprzez zawieranie umów szczegółowych. Istotnym jej elementem jest ustanowienie Wspólnego Komitetu, jako organu składającego się z przedstawicieli stron, którego zadaniem jest prowadzenie konsultacji oraz nadzór nad realizacją celów umowy. Wejście umowy w życie pozwoli na zwiększanie zaangażowania UE i państw członkowskich w regionie Azji Południowo-Wschodniej, którego znaczenie wzrasta zarówno pod względem gospodarczym, jak i geopolitycznym. Pozwoli też stronom na wzmocnienie stosunków gospodarczych. Malezja jest ważnym partnerem ekonomicznym Unii, jest trzecim pod względem wielkości partnerem handlowym w Azji Południowo-Wschodniej, a UE jest czwartym co do wielkości partnerem handlowym Malezji. W 2021 r. import z Malezji do UE osiągnął poziom 29,2 miliarda euro, a eksport – 11,8 miliarda euro. Wejście umowy w życie zwiększy szanse na wzrosty tych wskaźników w przyszłości, może także przyczynić się do zdynamizowania negocjacji w sprawie zawarcia umowy o wolnym handlu pomiędzy UE i Malezją.

Dla Polski Malezja jest trzecim, po Wietnamie i Indonezji, partnerem handlowym w Azji Południowo-Wschodniej. W 2022 r. dwustronne obroty handlowe wyniosły 1,99 mld dolarów, przy czym polski eksport do Malezji osiągnął wartość 303 mln dolarów. W interesie Polski jest jak najszybsze zrównoważenie obrotów handlowych z Malezją i większa ekspansja na ten rynek. Wejście umowy w życie pozwoli na stworzenie warunków sprzyjających zwiększeniu współpracy handlowej, a także pobudzeniu współpracy inwestycyjnej, której dotychczasowy poziom jest niski i nie odpowiada potencjałowi obu Stron.

Wiceminister Paweł Jabłoński zaprezentował także najistotniejsze cele umowy ramowej o wszechstronnym partnerstwie i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Królestwem Tajlandii, z drugiej strony, która również jest pierwszym tego rodzaju dwustronnym porozumieniem pomiędzy UE a Tajlandią. Cele tej umowy są zbliżone do celów umowy z Malezją – chodzi zarówno o współpracę dwustronną pomiędzy UE i Tajlandią, jak i współpracę na forach międzynarodowych, wzmocnienie dialogu politycznego i współpracy w takich dziedzinach jak: dobre rządzenie, prawa człowieka, pokój, bezpieczeństwo, gospodarka, ochrona środowiska, nowe technologie, zdrowie.

Celem umowy jest ożywienie relacji UE z Tajlandią, które, po zamachu stanu w Tajlandii w 2014 r., znacznie się osłabiły i nie wróciły do poprzedniej dynamiki, nawet po przeprowadzonych w 2019 r. demokratycznych wyborach. Podpisanie umowy ma przyczynić się do podniesienia wzajemnych relacji na wyższy poziom, ustanowienia zacieśnionego partnerstwa między stronami oraz pogłębienia i usprawnienia współpracy w kwestiach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania. W umowie strony zobowiązują się do rozszerzania i pogłębiania stosunków m.in. przez zawieranie umów szczegółowych. Istotnym elementem umowy jest ustanowienie Wspólnego Komitetu jako organu składającego się z przedstawicieli stron, którego zadaniem jest prowadzenie konsultacji oraz nadzór nad realizacją celów umowy.

Tajlandia jest dla Unii ważnym partnerem handlowym. Handel dwustronny między UE a Tajlandią w 2022 r. wyniósł 41 mld euro. Unia jest drugim co do wielkości (po Japonii) inwestorem w Tajlandii. Polsko-tajlandzkie relacje gospodarcze także cechują się tendencją zwyżkową. Dwustronne obroty handlowe w 2022 r. wyniosły 1,77 mld dolarów i był to najwyższy wynik w historii, ale potencjał jest większy zarówno w przypadku wymiany gospodarczej, jak i współpracy inwestycyjnej. Ta umowa pozwala na stworzenie warunków do poprawy wysokości obrotów.

Komisja Nadzwyczajna ds. Klimatu zagłosowała za odrzuceniem ustawy o zmianie ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko oraz niektórych innych ustaw. Senatorowie argumentowali, że ustawa ta jest szkodliwa dla środowiska. Podczas posiedzenia wskazywano, że proponowane zapisy nie były poddane konsultacjom społecznym. Zgłaszano także obawy, że wprowadzenie wyjątków dla tzn. strategicznych inwestycji, ograniczy obywatelom prawo do informacji o środowisku, wyrażania swoich opinii i udziału w podejmowaniu decyzji w kwestiach dotyczących ochrony przyrody.

Ustawa ma na celu wprowadzenie do polskiego prawa przepisów zgodnych z dyrektywą unijną w sprawie oceny skutków niektórych przedsięwzięć publicznych i prywatnych na środowisko. Zgodnie z nim państwo członkowskie w wyjątkowych okolicznościach może zwolnić daną inwestycję ze stosowania przepisów dyrektywy, co oznacza brak konieczności uzyskania decyzji środowiskowej, przeprowadzenie uproszczonej oceny środowiskowej na etapie decyzji inwestycyjnej. Do katalogu inwestycji strategicznych dodane zostaną: linie tramwajowe i metro, tereny lotnisk użytku publicznego, a także związane z wydobywaniem kopalin i węglowodorów ze złóż, obiekty szczególnie ważne dla obronności lub bezpieczeństwa państwa. Dla takich inwestycji nie będzie wymagana zgodność z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich pozytywnie zaopiniowała projekt budżetu Kancelarii Senatu na rok 2024. Szef Kancelarii Senatu Adam Niemczewski wskazał, że planowany budżet w wysokości 162 mln 210 tys. zł. jest wyższy od tegorocznego o 6,9 %. Wzrost jest związany m.in. ze zwiększeniem funduszu wynagrodzeń, zgodnie ze wskaźnikiem wzrostu wynagrodzeń pracowników w sferze budżetowej o 6.6% i wzroście pochodnych tych wynagrodzeń. W planie ujęto także zwiększenie kwot na wynajem lokali mieszkalnych przez senatorów w związku z prognozowanym wzrostem liczby senatorów chcących skorzystać z przysługującego im do tego prawa. Kancelaria będzie także prowadzić w 2024 r. przygotowania do realizacji zadań związanych w parlamentarnym wymiarem sprawowania przez Polskę prezydencji w Radzie Unii Europejskiej w 2025 r.

Komisja Ustawodawcza oraz Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej  przyjęły w pierwszym czytaniu projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy, ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury wraz z 8 poprawkami. Ich celem jest m.in. wykreślenie: regulacji dotyczących wysłuchania dziecka, bo kwestie te reguluje kompleksowo nowela ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy, która jest aktualnie procedowana, a także regulacji o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury mających na celu obowiązkowe szkolenia dla sędziów orzekających w sprawach z zakresu prawa rodzinnego i opiekuńczego, które także zawiera nowelizowana obecnie ustawa. W związku z przyjętymi poprawkami zmieniony został tytuł senackiej inicjatywy, z którego została wykreślona ustawa o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury. Pozostałe zmiany mają charakter  redakcyjny.

Celem projektu ustawy jest wzmocnienie ochrony praw i dobra dziecka w sytuacji rozpadu rodziny, a zwłaszcza w przypadku, gdy kwestia opieki nad dzieckiem pozostaje sporną pomiędzy rodzicami.

Zdaniem senator Magdaleny Kochan niezwykle istotny dla dobra dziecka jest czas, w jakim zapada orzeczenie rozstrzygające przy którym z rodziców dziecko pozostanie. W związku z tym w projekcie przewiduje się wyznaczenie terminu wydania orzeczeniaprzez sąd opiekuńczyw sprawach dotyczących władzy rodzicielskiej lub kontaktów z dzieckiem na  trzy miesiące od dnia wniesienia wniosku. W projekcie proponuje się ponadto rezygnację z kar płaconych przez  jednego z małżonków, który nie wywiązuje się z obowiązku kontaktu z dzieckiem na rzecz rodzica, z którym dziecko przebywa na co dzień.