Inne

W dniach 1 i 2 lipca br. odbyło się 15. posiedzenie Senatu. Obradom przewodniczyli wicemarszałkowie Andrzej Chronowski, Tadeusz Rzemykowski i Donald Tusk. Na sekretarzy posiedzenia powołano senatorów Tomasza Michałowskiego i Jerzego Pieniążka; listę mówców prowadził senator T. Michałowski.

Zaakceptowany przez Izbę porządek dzienny posiedzenia obejmował:

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne oraz o zmianie niektórych innych ustaw,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, ustawy o rachunkowości oraz ustawy o listach zastawnych i bankach hipotecznych,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zawodzie felczera,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o stosowaniu szczególnych rozwiązań podatkowych w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r.,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych,
• drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks pracy,
• zmiany w składzie komisji senackiej.

Senat wprowadził poprawki do ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw

Ustawa - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw została uchwalona przez Sejm na 21. posiedzeniu, 19 czerwca br., a do Senatu przekazana 20 czerwca br. Marszałek Senatu w tym dniu, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz do Komisji Ustawodawczej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Stanowisko Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej przedstawił senator Leon Kieres, który zaproponował w jej imieniu wprowadzenie 63 poprawek do rozpatrywanej ustawy.

W imieniu mniejszości Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej senator Zbyszko Piwoński przedstawił wniosek o wprowadzenie 14 poprawek.

Sprawozdawca Komisji Ustawodawczej senator Piotr Ł.J. Andrzejewski wniósł o uchwalenie 27 poprawek zawartych w propozycji reprezentowanej przez siebie komisji.

Zabierając głos w debacie, senatorowie: Marian Jurczyk, Jadwiga Stokarska, Stanisław Cieśla, L. Kieres, Ryszard Sławiński, Bogdan Zdrojewski, Marian Cichosz, Jerzy Chróścikowski, Grzegorz Lipowski, Mieczysław Janowski, Tadeusz Kopacz, P.Ł.J. Andrzejewski, Zygmunt Ropelewski, Zbigniew Kulak, Elżbieta Płonka, Jerzy Suchański, Z. Piwoński i Lech Feszler zgłosili propozycje poprawek do ustawy.

Stanowisko strony rządowej wobec rozpatrywanej ustawy przedstawił podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Jerzy Stępień, który odpowiadał też na pytania i wątpliwości senatorów.

Podczas przerwy w obradach Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisja Ustawodawcza rozpatrzyły poprawki zgłoszone w trakcie debaty. Stanowisko połączonych komisji przedstawił senator M. Janowski.

Wnioski mniejszości zaprezentowali senatorowie sprawozdawcy J. Stokarska, B. Zdrojewski, J. Chróścikowski, Z. Piwoński, J. Suchański i G. Lipowski.

W kolejnych głosowaniach Izba zdecydowała o wprowadzeniu poprawek do rozpatrywanej ustawy. W głosowaniu nad całością projektu uchwały w sprawie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw 53 senatorów opowiedziało się za jego przyjęciem, 23 - przeciw, a 16 wstrzymało się od głosu. Tym samym Senat podjął uchwałę następującej treści:

<<Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 19 czerwca 1998 r. ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:

1) w art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"1. Można kandydować tylko do jednego z organów wymienionych w art. 3 ust. 1.";

2) w art. 11 w ust. 2 skreśla się wyraz "administracji";

3) w art. 12 w ust. 1 w pkt 2 skreśla się wyraz "administracji";

4) w art. 17 w ust. 1 po wyrazach "komisarz wyborczy" dodaje się wyrazy "przy współudziale zarządu właściwej jednostki samorządu terytorialnego,";

5) w art. 17 w ust. 1 po wyrazach "zgłoszonych przez" dodaje się wyrazy "zarząd gminy oraz";

6) w art. 17 w ust. 3 wyrazy "wojewódzkiej i powiatowej komisji wyborczej" zastępuje się wyrazami "komisji wyborczej wojewódzkiej, powiatowej oraz komisji wyborczej w mieście na prawach powiatu";

7) w art. 18 w ust. 1 wyrazy " w 21 dniu" zastępuje się wyrazami "w 30 dniu";

8) w art. 18:

a) w ust. 1 wyrazy " , z zastrzeżeniem ust. 2" zastępuje się wyrazami "w ilości nie mniejszej niż połowa składu komisji oraz przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta)",

b) w ust. 2 skreśla się wyrazy " , w tym z urzędu, jako członek, osoba wskazana przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) spośród pracowników samorządowych gminy";

9) w art. 19 w ust. 3 po wyrazach "o składzie komisji decyduje" dodaje się wyraz "publiczne";

10) )w art. 20 w ust. 2 wyrazy "bezpłatne zwolnienie od pracy z zachowaniem prawa do wszystkich świadczeń jak za czas przepracowany" zastępuje się wyrazami "zwolnienie od pracy z zachowaniem prawa do świadczeń z ubezpieczenia społecznego oraz uprawnień ze stosunku pracy, z wyjątkiem prawa do wynagrodzenia";

11) w art. 20 w ust. 4 wyraz "określonego" zastępuje się wyrazem "określonej";

12) w art. 21 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

"3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do wojewódzkich komisarzy wyborczych i ich zastępców.";

13) w art. 23 w ust. 1 po wyrazach "do Sejmu" dodaje się wyrazy "Rzeczypospolitej Polskiej";

14) w art. 24 w ust. 1 wyrazy "Zarządcy nieruchomości komunalnych lub nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa są obowiązani" zastępuje się wyrazami "Jednostki organizacyjne sprawujące trwały zarząd nieruchomości państwowych i komunalnych są obowiązane";

15) w art. 24 w ust. 3 wyrazy " , po porozumieniu, w pomieszczeniach innych podmiotów niż wymienione w ust. 1" zastępuje się wyrazami "w pomieszczeniach innych podmiotów niż wymienione w ust. 1, po uprzednim porozumieniu z zarządzającymi tymi pomieszczeniami";

16) w art. 27 w ust. 1 skreśla się wyrazy "oraz w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz.U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679, Nr 107, poz. 686, Nr 113, poz. 734 i Nr 123, poz. 775)";

17) w art. 30 w ust. 2 w pkt 1 liczbę "1000" zastępuje się liczbą "500";

18) w art. 40 w ust. 1 wyrazy "między godziną 8 a 20" zastępuje się wyrazami "między godziną 6 a 20";

19) w art. 40 w ust. 2 po wyrazie "rozpoczęcia" dodaje się wyrazy "i zakończenia";

20) w art. 43 w ust. 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:

"Mężowie zaufania mogą być też obecni przy czynnościach przekazywania terytorialnej komisji wyborczej protokołu głosowania w obwodzie.";

21) w art. 47 w ust. 1 wyrazy "Zarządzenie takie powinno być natychmiast podane do publicznej wiadomości i przesłane" zastępuje się wyrazami "Uchwała w tej sprawie powinna być natychmiast podana do publicznej wiadomości i przesłana";

22) w art. 47 w ust. 2 po wyrazach "komisja zapieczętowuje" dodaje się wyrazy "i podpisuje";

23) w art. 53 w ust. 2 wyraz "Nieważność" zastępuje się wyrazami "Warunki ważności";

24) w art. 54 w ust. 4, w art. 124 w ust. 5, w art. 154 w ust. 5 oraz w art. 181 w ust. 5 po wyrazach "Protokół podpisują" dodaje się wyrazy "i każdą ze stron parafują";

25) w art. 55 po wyrazach "lokalu wyborczym" dodaje się wyrazy "w miejscu łatwo dostępnym dla wyborców";

26) w art. 58 w ust. 4 wyrazy "art. 100 ust. 2" zastępuje się wyrazami "art. 101 ust. 2";

27) w art. 58 w ust. 5 wyrazy "do radnych stosuje się przepisy o obowiązkach i prawach radnych określonych w ustawach" zastępuje się wyrazami "do osób wybranych stosuje się przepisy o obowiązkach i prawach radnych";

28) w art. 62 w ust. 2 wyrazy "art. 25" zastępuje się wyrazami "art. 26";

29) w art. 65 w ust. 2 w pkt 1 wyrazy "urzędów administracji rządowej i administracji samorządu terytorialnego" zastępuje się wyrazami "urzędów organów administracji publicznej";

30) w art. 66 w ust. 2 skreśla się wyrazy "agitować na rzecz kandydatów na radnych, a także";

31) art. 67 otrzymuje brzmienie:

"Art. 67.  Pełnomocnik komitetu wyborczego może zastrzec, że bez jego uprzedniej zgody nie może być prowadzona agitacja wyborcza polegająca na:

1. 1. organizowaniu wieców wyborczych kandydatów,
   2. rozpowszechnianiu programów wyborczych kandydatów lub komitetów wyborczych oraz ich materiałów propagandowych o charakterze reklamy rozpowszechnianej dla celów kampanii wyborczej za pomocą środków masowego przekazu, plakatów, broszur i ulotek o masowym nakładzie oraz bezpłatnych infolinii.";

32) w art. 69 wyrazy "Od 7 dnia przez dniem" zastępuje się wyrazami "Od dnia poprzedzającego dzień";

33) w art. 71 w ust. 1 wyrazy "i na ogrodzeniach" zastępuje się wyrazami " , ogrodzeniach, latarniach, urządzeniach energetycznych, telekomunikacyjnych i innych";

34) w art. 76 w ust. 1 wyrazy "regionalne spółki akcyjne "Polskiego Radia"" zastępuje się wyrazami "spółki publicznej radiofonii regionalnej";

35) w art. 77 w ust. 2 po zdaniu drugim dodaje się zdanie w brzmieniu: "Wojewódzki komisarz wyborczy rozpatruje sprawę niezwłocznie i wydaje postanowienie.";

36) po art. 81 dodaje się oznaczenie i tytuł rozdziału w brzmieniu:

"Rozdział 12a

Finansowanie kampanii wyborczej";

37) w art. 83 w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Komitety wyborcze zgłaszające kandydatów nie mogą przyjmować środków finansowych pochodzących:";

38) w art. 83 w ust. 1 pkt 1 - 4 otrzymują brzmienie:

"1)  z budżetu państwa i jednostek samorządu terytorialnego,

2)  od państwowych i komunalnych osób prawnych,

3)  od przedsiębiorców z udziałem Skarbu Państwa lub komunalnych osób prawnych,

4)  od podmiotów korzystających z dotacji budżetowych,";

39) w art. 83 w ust. 1 po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu:

"4a) od innych osób prawnych, z wyjątkiem partii politycznych i stowarzyszeń,";

40) w art. 84:

a) w ust. 2 po wyrazie "Pełnomocnik" dodaje się wyraz "finansowy",

b) w ust. 3 po wyrazach "instytucji charytatywnej" dodaje się wyrazy "lub na rzecz Funduszu Wyborczego partii politycznej";

41) w art. 84 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

"4. Sprawozdanie finansowe obowiązany do jego sporządzenia składa wojewódzkiemu komisarzowi wyborczemu i właściwemu urzędowi skarbowemu w ciągu 3 miesięcy od dnia wyborów.";

42) po art. 84 dodaje się art. 84a - 84h w brzmieniu:

"Art. 84a. 1. Komitety wyborcze w okresie rozpoczynającym się na 120 dni przed dniem upływu kadencji rady i kończącym się w dniu wyborów mogą pozyskiwać środki na cele kampanii wyborczej oraz dokonywać na te cele wydatków wyłącznie za pośrednictwem pełnomocnika finansowego komitetu wyborczego.

2. Przepisy ust. 1 dotyczą także nabywania składników majątkowych i usług po cenach niższych, niż rynkowe.

3. W przypadku wyborów przeprowadzanych przed upływem kadencji okres, o którym mowa w ust. 1, rozpoczyna się w dniu wejścia w życie rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie wyborów, w sprawie wyborów, o których mowa w art. 26.

4. Pełnomocnikiem finansowym nie może być kandydat na radnego.

5. Można być pełnomocnikiem finansowym tylko jednego komitetu wyborczego.

6. Nie można łączyć funkcji pełnomocnika komitetu wyborczego i pełnomocnika finansowego.

Art. 84b. 1. Komitet wyborczy zgłasza swojego pełnomocnika finansowego właściwej komisji wyborczej nie wcześniej niż na 120 dni przed upływem kadencji rady. Do zgłoszenia załącza się dokument, wydany przez komitet wyborczy, stwierdzający ustanowienie pełnomocnika finansowego z podaniem jego nazwiska i imienia, adresu zamieszkania oraz serii i numeru dowodu osobistego lub paszportu.

2. W przypadku wyborów wcześniejszych lub uzupełniających pełnomocnik finansowy może być zgłoszony od dnia zdarzenia, o którym mowa w art. 84a ust. 3.

3. Zmianę pełnomocnika finansowego komitet wyborczy powinien zgłosić właściwej komisji wyborczej w sposób określony w ust.1.

4. Pełnomocnik powinien zgłaszać właściwej komisji wyborczej ustanowienie osób, działających w jego imieniu. Do zgłoszenia załącza się dokument, stwierdzający ustanowienie przedstawiciela, z podaniem jego nazwiska, imienia, zakresu umocowania, adresu zamieszkania oraz serii i numeru dowodu osobistego lub paszportu.

Art. 84c.1. Komitet wyborczy jest obowiązany do posiadania konta bankowego i gromadzenia oraz wydatkowania środków pieniężnych za pośrednictwem tego rachunku.

2. Darowizny pieniężne na rzecz komitetu wyborczego powyżej wartości 500 zł mogą być dokonywane wyłącznie w formie pozwalającej na ustalenie tożsamości darczyńcy.

3. Darowizny na rzecz komitetu wyborczego do wartości 500 zł mogą być dokonane z pominięciem konta bankowego.

4. Pisemne wezwania do składania darowizn na rzecz komitetu wyborczego powinny zawierać nazwę tego komitetu oraz informację, że darowizny mogą być składane wyłącznie za pośrednictwem pełnomocnika finansowego.

Art. 84d. 1. Zakazane jest przekazanie środków finansowych i rzeczowych przez jeden komitet wyborczy innemu komitetowi wyborczemu.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy sytuacji, w której przed dniem zgłoszenia list kandydatów dwa odrębne komitety wyborcze utworzyły koalicję wyborczą i ustanowiły wspólnego pełnomocnika finansowego.

Art. 84e. Minister właściwy do spraw administracji publicznej ustali, w drodze rozporządzenia, zasady dokumentowania darowizn na rzecz komitetów wyborczych i wzory niezbędnych dokumentów, umożliwiając:

1. 1. rejestrowanie danych osób, składających darowizny o wartości powyżej 500 zł,
   2. wydawanie darczyńcom pokwitowań na ewidencjonowanych drukach.

Art. 84f. 1. Wydatki komitetu wyborczego w czasie kampanii wyborczej nie powinny przekroczyć iloczynu liczby mieszkańców gminy, powiatu lub województwa i liczby kandydatów umieszczonych na liście tego komitetu oraz kwoty jednostkowej ustalonej stosownie do przepisów ust. 2 i 3, podzielonego przez liczbę radnych w wybieranej radzie.

2. Kwoty jednostkowe wynoszą, z zastrzeżeniem ust. 3:

1) 40 groszy dla rad gmin i powiatów,

2) 15 groszy dla sejmików województw w województwach o liczbie mieszkańców do 1499999,

3) 12 groszy dla sejmików województw w województwach o liczbie mieszkańców ponad 1500000.

3. Prezes Rady Ministrów corocznie, w drodze rozporządzenia, waloryzuje kwoty jednostkowe uwzględniając przewidywany w ustawie budżetowej wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych.

4. Państwowa Komisja Wyborcza publikuje rozliczenie komitetu wyborczego. Publikowana jest lista osób prawnych, które przekazały darowizny na rzecz komitetu wyborczego z zaznaczeniem kwoty każdej darowizny.

5. Publikacja następuje w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" w przypadku wyborów do sejmiku województwa i w wojewódzkim dzienniku urzędowym w przypadku wyborów do rad gmin i powiatów.

Art. 84g. 1. Państwowa Komisja Wyborcza, w drodze decyzji administracyjnej, przyjmuje rozliczenie lub zwraca je do poprawy, wskazując uchybienia.

2. Stwierdzając przekroczenie ograniczeń wydatków na kampanię wyborczą, Państwowa Komisja Wyborcza, ustala w drodze decyzji administracyjnej, kwotę równą wysokości przekroczenia, którą komitet wyborczy jest zobowiązany przekazać do budżetu państwa.

3. Do kwot, o których mowa w ust. 2, stosuje się przepisy o egzekucji administracyjnej świadczeń pieniężnych.

Art. 84h .  Przepisy art. 84a-84g nie mają zastosowania do wyborów do rad gmin poniżej 40000 mieszkańców.";

43) w tytule rozdziału 13 wyrazy "System wyborczy" zastępuje się wyrazami "Liczba radnych. System wyborczy.";

44) w rozdziale 13 przed art. 85 dodaje się art. (...) w brzmieniu:

"Art.(...). W skład rady gminy wchodzą radni w liczbie:

• piętnastu - w gminach do 4 000 mieszkańców,
• siedemnastu - w gminach do 7 000 mieszkańców,
• dziewiętnastu - w gminach do 10 000 mieszkańców,
• dwudziestu jeden - w gminach do 15000 mieszkańców,
• dwudziestu trzech - w gminach do 20 000 mieszkańców,
• dwudziestu pięciu - w gminach do 40 000 mieszkańców,
• dwudziestu siedmiu - w gminach do 60 000 mieszkańców,
• trzydziestu - w gminach do 80 000 mieszkańców,
• trzydziestu trzech - w gminach do 100 000 mieszkańców,
• trzydziestu sześciu - w gminach do 200 000 mieszkańców,
• czterdziestu - w gminach do 300 000 mieszkańców,
• czterdziestu pięciu - w gminach do 400 000 mieszkańców,
• pięćdziesięciu - w gminach do 500 000 mieszkańców,
• pięćdziesięciu pięciu - w gminach do 600 000 mieszkańców,
• oraz po pięciu na każde kolejne rozpoczęte 100 000 mieszkańców, nie więcej jednak niż 80 radnych.";

45) w art. 87, art. 88, art. 90 ust. 1 i 2, art. 98 ust. 2 pkt 1 i 2, art. 100 ust. 1 pkt 1 i 2, art. 117 ust. 1, art. 118 ust. 1, art. 122 ust. 1, art. 123 ust. 1, art. 167 ust. 1, art. 190 ust. 1-3, art. 192 ust. 6 pkt 1 i 2, art. 195 ust. 1 i art. 197 ust. 1 liczbę "20000" zastępuje się liczbą "40000";

46) w art. 88 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:

"2. W miastach na prawach powiatu w podziale mandatów, o którym mowa w ust. 1, uczestniczą listy kandydatów tych komitetów wyborczych, na których listy oddano w skali miasta na prawach powiatu co najmniej 5% ważnie oddanych głosów.";

47) w art. 90 w ust. 1 wyrazy "od 1 do 5 radnych" zastępuje się wyrazami "jednego radnego";

48) w art. 90 w ust. 2 wyrazy "10 radnych" zastępuje się wyrazami "15 radnych";

49) w art. 98 w ust. 2 w pkt 1 wyrazy "może zawierać najwyżej tyle nazwisk kandydatów, ilu radnych jest wybieranych w danym okręgu wyborczym" zastępuje się wyrazami "zawiera nazwisko tylko jednego kandydata";

50) w art. 100 w ust. 3 i w art. 101 w ust. 2 wyrazy "numeru ewidencyjnego PESEL" zastępuje się wyrazami "serii i numeru dowodu osobistego albo paszportu";

51) w art. 108 w ust. 1 po wyrazach "komisja wyborcza" dodaje się wyraz "niezwłocznie";

52) w art. 117:

1. w ust. 1 wyrazy "określonych kandydatów, stawiając znak "x" w kratce z lewej strony obok nazwisk najwyżej tylu kandydatów, ilu radnych jest wybieranych w danym okręgu wyborczym" zastępuje się wyrazami "określonego kandydata stawiając znak "x" w kratce z lewej strony obok jego nazwiska",
2. skreśla się ust. 2 i 3,
3. w ust. 4 wyrazy "nazwisk więcej kandydatów niż radnych jest wybieranych" zastępuje się wyrazami "nazwiska więcej niż jednego kandydata";

53) w art. 117:

a) w ust. 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:

"Nazwiska kandydatów są umieszczone w kolejności alfabetycznej na jednej karcie do głosowania.",

b) skreśla się ust. 2;

54) w art. 119, art. 149 i art. 177 po wyrazie "nazw" dodaje się wyrazy "albo poczynienie innych dopisków";

55) w art. 122:

1. w ust. 1 wyrazy "za wybranych w danym okręgu wyborczym uważa się tych kandydatów, którzy otrzymali kolejno" zastępuje się wyrazami "za wybranego w danym okręgu wyborczym uważa się tego kandydata, który otrzymał",
2. ust. 2 otrzymuje brzmienie:
   "2. Jeżeli równą liczbę głosów uprawniającą do uzyskania mandatu otrzymało dwóch lub więcej kandydatów, o wyborze rozstrzyga losowanie przeprowadzone przez przewodniczącego właściwej terytorialnej komisji wyborczej w obecności członków komisji i mężów zaufania.",
3. skreśla się ust. 3 i 4;

56) w art. 123 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

"1a. W okręgach wyborczych w miastach na prawach powiatu podziału mandatów dokonuje się pomiędzy listy kandydatów, o których mowa w art. 88 ust. 2.";

57) w art. 124 w ust. 3 wyrazy "art. 122 ust. 2 i 3" zastępuje się wyrazami "art. 122 ust. 2";

58) w art. 125 po wyrazie "siedzibie" dodaje się wyrazy "w miejscu łatwo dostępnym dla wyborców";

59) w art. 132 wyrazy "dziesięciu na każde kolejne rozpoczęte 40000 mieszkańców" zastępuje się wyrazami "pięciu na każde kolejne rozpoczęte 20000 mieszkańców";

60) art. 133 otrzymuje brzmienie:

"Art. 133. 1. Radni są wybierani w okręgach wyborczych bezpośrednio spośród zgłoszonych kandydatów. W każdym okręgu wyborczym wybiera się od 5 do 10 radnych.

2. Na jednego kandydata wyborca może oddać tylko jeden głos.";

61) w art. 133 w ust. 1 wyrazy "od 5 do 10 radnych" zastępuje się wyrazami "od 3 do 10 radnych";

62) w art. 134 :

1. skreśla się ust. 1,
2. w ust. 2 skreśla się wyrazy "w okręgu wielomandatowym";

63) w art. 135:

1. w ust. 1 skreśla się wyrazy "jednomandatowe i wielomandatowe",
2. skreśla się ust. 2 i 3,
3. w ust. 4 skreśla się wyraz "wielomandatowym",
4. w ust. 5 i 6 skreśla się użyty dwukrotnie wyraz "wielomandatowych",
5. w ust. 9 skreśla się wyrazy "jednomandatowych lub wielomandatowych";

64) w art. 135 w ust. 5 wyrazy "mniej niż 5" zastępuje się wyrazami "mniej niż 3";

65) w art. 136 w ust. 1:

1. w zdaniu wstępnym skreśla się wyrazy "oddzielnie w okręgach jednomandatowych i oddzielnie w okręgach wielomandatowych",
2. w pkt 1 skreśla się wyraz "wielomandatowym",
3. skreśla się pkt 2,
4. w pkt 3 skreśla się wyrazy "jednomandatowych lub wielomandatowych";

66) w art. 140 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

"2. Każda zgłoszona kandydatura powinna być poparta podpisami co najmniej 200 wyborców.";

67) w art. 144 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

"2. Każdy komitet wyborczy może zgłosić do danego okręgu tylko jedną listę kandydatów.";

68) skreśla się art. 147;

69) w art. 148 w ust. 1 wyrazy "W wyborach radnych w okręgu wielomandatowym" zastępuje się wyrazami "W wyborach do rad powiatów";

70) w art. 148 w ust. 3 wyrazy "art. 113 ust. 2" zastępuje się wyrazami "art. 146";

71) art. 152 skreśla się;

72) w art. 153 w ust. 1 w zdaniu wstępnym wyrazy "art. 133" zastępuje się wyrazami "art. 134 ust. 3";

73) w art. 153 w ust. 1:

1. w zdaniu wstępnym skreśla się wyrazy "w okręgu wielomandatowym",
2. w pkt 1 skreśla się wyraz "wielomandatowym’;

74) w art. 154 w ust. 3 wyrazy "art. 150 ust. 4" zastępuje się wyrazami "art. 153 ust. 4";

75) w art. 162 :

1. wyrazy "czterdziestu pięciu" zastępuje się wyrazem "pięćdziesięciu",
2. wyrazy "pięciu radnych" zastępuje się wyrazem "dziesięciu radnych",
3. liczbę "500000" zastępuje się liczbą "1000000";

76) art. 163 otrzymuje brzmienie:

"Art. 163. 1. Połowa składu rady jest wybierana w jednomandatowych okręgach wyborczych - bezpośrednio spośród zgłoszonych kandydatów, a połowa - w wielomandatowych okręgach wyborczych, w których wybiera się od 5 do 10 radnych.

2. Wyborca może oddać jeden głos na jednego kandydata w okręgu jednomandatowym oraz drugi głos na jednego kandydata z listy zgłoszonej w okręgu wielomandatowym.";

77) art. 164 otrzymuje brzmienie:

"Art. 164. 1. O wyborze radnego województwa w okręgu jednomandatowym rozstrzyga liczba głosów ważnie oddanych na poszczególnych kandydatów.

2. O wyborze radnego województwa w okręgu wielomandatowym rozstrzyga liczba głosów ważnie oddanych na poszczególne listy kandydatów. Podziału mandatów pomiędzy listy kandydatów dokonuje się proporcjonalnie do łącznej liczby głosów oddanych na kandydatów danej listy.

3. W podziale mandatów, o którym mowa w ust. 2, uczestniczą listy kandydatów tych komitetów wyborczych, na których listy oddano w skali województwa co najmniej 5% ważnie oddanych głosów.";

78) w art. 165:

a) w ust. 1 po wyrazach "okręgi wyborcze" dodaje się wyrazy "jednomandatowe i wielomandatowe";

b) w ust. 2 po wyrazach "Okręgiem wyborczym" dodaje się wyraz "jednomandatowym";

c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

"3. Łączenie powiatów w jeden okręg jednomandatowy nie jest możliwe, chyba że wynika to z konieczności zachowania jednolitej normy przedstawicielstwa.";

d) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

"4. W celu tworzenia okręgów wielomandatowych możliwe jest łączenie powiatów tylko w tym przypadku, jeżeli liczba radnych przypadająca na którykolwiek z powiatów, wynikająca z normy przedstawicielstwa dla okręgów wielomandatowych, wynosiłaby mniej niż 5.";

e) dodaje się ust. 5 - 8 w brzmieniu:

"5. Podział powiatu na dwa lub więcej okręgów wielomandatowych jest dopuszczalny jedynie wtedy, gdyby liczba radnych przypadających na ten powiat, wynikająca z normy przedstawicielstwa dla okręgów wielomandatowych, wynosiłaby więcej niż 10 radnych.

 6. Utworzenie na obszarze powiatu dwóch lub więcej okręgów wyborczych wymaga porozumienia z jego radą; należy przy tym uwzględnić podział danego powiatu na okręgi wyborcze dla wyborów do rad powiatu.

7. Łączenie dwóch lub więcej powiatów w celu utworzenia okręgu wyborczego wymaga zasięgnięcia opinii ich rad.

8. Przy tworzeniu okręgów wyborczych jednomandatowych lub wielomandatowych w miastach uwzględnia się granice jednostek pomocniczych (dzielnic, osiedli).";

79)art.166 otrzymuje brzmienie:

"Art.166. 1. Podział na okręgi wyborcze, ich numery, granice oraz liczbę radnych wybieranych w okręgu wyborczym ustala, na wniosek marszałka, sejmik województwa według jednolitej normy przedstawicielstwa obliczonej przez podzielenie liczby mieszkańców województwa przez liczbę radnych wybieranych oddzielnie w okręgach jednomandatowych i oddzielnie w okręgach wielomandatowych.

2. Przepisy art. 137 - 139 stosuje się odpowiednio.";

80) w art. 167:

1. w ust. 1 skreśla się wyrazy"w gminach liczących powyżej 20000 mieszkańców",
2. ust. 2 otrzymuje brzmienie:
   "2. Każda zgłaszana lista kandydatów w okręgu jednomandatowym powinna być poparta podpisami co najmniej 150 wyborców, a każda zgłaszana lista kandydatów w okręgu wielomandatowym - co najmniej 500 wyborców.";

81) w art. 171 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

"2. Każdy komitet wyborczy może zgłosić do danego jednomandatowego okręgu wyborczego tylko jednego kandydata oraz do danego okręgu wielomandatowego - tylko jedną listę kandydatów.";

82) art. 175 otrzymuje brzmienie:

"Art.175. 1. W wyborach radnych w okręgu jednomandatowym wyborca głosuje na określonego kandydata, stawiając znak "x" w kratce z lewej strony obok jego nazwiska.

2. Za nieważny uznaje się głos, jeżeli na karcie do głosowania postawiono znak "x" w kratce z lewej strony obok nazwisk więcej kandydatów niż radnych jest wybieranych lub nie postawiono znaku "x" w kratce z lewej strony obok nazwiska żadnego kandydata. Głos jest również nieważny, jeżeli znak "x" postawiono w kratce wyłącznie przy nazwisku kandydata w sytuacji określonej w art. 113 ust. 2.";

83) art.176 otrzymuje brzmienie:

"Art. 176. 1. W wyborach radnych w okręgu wielomandatowym wyborca głosuje tylko na określoną listę kandydatów, stawiając znak "x" w kratce z lewej strony obok nazwiska jednego z kandydatów z tej listy, przez co wskazuje jego pierwszeństwo do uzyskania mandatu.

2. Za nieważny uznaje się głos, jeżeli na karcie do głosowania postawiono znak "x" w kratce z lewej strony obok nazwisk dwóch lub większej liczby kandydatów z różnych list lub nie postawiono tego znaku w kratce z lewej strony obok nazwiska żadnego kandydata z którejkolwiek z list, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. Jeżeli znak "x" postawiono w kratce z lewej strony wyłącznie przy nazwisku kandydata z jednej tylko listy w sytuacji określonej w art. 113 ust. 2, głos uznaje się za ważny i oddany na tę listę.

4. Jeżeli znak "x" postawiono w kratce z lewej strony obok nazwisk dwóch lub większej liczby kandydatów, ale z tej samej listy, głos uznaje się za ważny i oddany na wskazaną listę z przyznaniem pierwszeństwa do uzyskania mandatu temu kandydatowi, przy którego nazwisku znak "x" jest umieszczony w pierwszej kolejności.";

84) w art. 178 w ust. 3 w pkt 7 skreśla się wyrazy "z uwzględnieniem art. 175 ust. 2,";

85) w art. 180:

1. w ust. 2 w pkt 7 skreśla się wyrazy "z uwzględnieniem art.175 ust. 2,",
2. w ust. 3 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
   "Na podstawie zestawień sporządzonych dla każdego okręgu wyborczego odrębnie, wojewódzka komisja wyborcza ustala wyniki wyborów w okręgach jednomandatowych oraz dokonuje podziału mandatów w każdym wielomandatowym okręgu wyborczym pomiędzy listy kandydatów, o których mowa w art.164 ust. 3, w sposób następujący:";

86) w art. 182 w ust. 1 po wyrazach "w swojej siedzibie" dodaje się wyrazy "w miejscu łatwo dostępnym dla wyborców";

87) w art. 190 :

1. w ust. 1 po wyrazach "rady powiatu" dodaje się wyrazy "albo w jednomandatowym okręgu wyborczym w wyborach do sejmiku województwa",
2. w ust. 2 po wyrazach "rad powiatów" dodaje się wyrazy "albo w wielomandatowym okręgu wyborczym w wyborach do sejmiku województwa",
3. w ust. 3 po wyrazach "w powiecie" dodaje się wyrazy "albo w okręgu wielomandatowym dla wyboru sejmiku województwa";

88) w art. 190 :

1. w ust. 1 skreśla się wyrazy "lub w jednomandatowym okręgu wyborczym w wyborach do rady powiatu",
2. w ust. 2 skreśla się wyrazy "w wielomandatowym okręgu wyborczym",
3. w ust. 3 skreśla się wyraz "wielomandatowym";

89) skreśla się tytuł i oznaczenie rozdziału 37 oraz skreśla się art. 192;

90) w art. 193 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

"1a. Przewodniczący rady niezwłocznie informuje wojewodę o przypadkach określonych w ust. 1.";

91) w art. 193 w ust. 2 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "a po upływie tego terminu wygaśnięcie mandatu radnego stwierdza wojewoda.";

92) w art. 194 w ust. 1 po wyrazach "Od uchwały rady" dodaje się wyrazy "lub decyzji wojewody";

93) w art. 195 w ust. 1 skreśla się wyrazy "nieobsadzenia mandatów lub";

94) w art. 195 w ust. 1 przed wyrazem "wojewoda" dodaje się wyrazy "albo w województwie w przypadku radnych wybranych w okręgach jednomandatowych";

95) w art. 195 w ust. 1 skreśla się wyrazy "oraz w powiecie w przypadku radnych wybranych w okręgach jednomandatowych";

96) w art. 197 w ust. 1 skreśla się wyrazy "w przypadku radnego wybranego w okręgu wielomandatowym";

97) w art. 197 w ust. 1 przed wyrazami " , właściwa rada" dodaje się wyrazy "albo w województwie w przypadku radnego wybranego w okręgu wielomandatowym";

98) w art. 200 w ust. 5 wyrazy "zmniejszył się do 3/5" zastępuje się wyrazami "zmniejszył się poniżej 3/5";

99) w art. 202 wyrazy "art. 70" zastępuje się wyrazami "art. 71";

100) po art. 202 dodaje się art. 202a w brzmieniu:

"Art. 202a. Kto narusza przepisy art. 83 ust. 1 pkt 2-5, art. 84a ust. 1, art. 84d ust. 1, - podlega grzywnie od 1000 złotych do 50000 złotych albo karze pozbawienia wolności do lat 2.";

101) w art. 204 w ust. 2 wyrazy "podlega karze grzywny" zastępuje się wyrazami "podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności od roku do lat 3";

102) w art. 206 skreśla się wyrazy "i 204";

103) w art. 210 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "dla województw określonych w ustawie o wprowadzeniu zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa.";

104) w art. 213 w ust. 1 po wyrazach "kalendarz wyborczy" dodaje się wyrazy " , jeżeli wybory do rad powiatów i sejmików województw zostaną wyznaczone na ten sam dzień";

105) w art. 214 w ust. 1 w pkt 1 po wyrazach "powiatów i" dodaje się wyrazy "określonych w ustawie o wprowadzeniu zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa";

106) w art. 214 w ust. 1 w pkt 2 po wyrazach "zapewnia wojewoda" dodaje się wyrazy "właściwy dla siedziby sejmiku województwa,";

107) w art. 214 w ust. 1 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:

"3a) art. 135 ust. 7 i 8 nie stosuje się,";

108) po art. 214 dodaje się art. 214a w brzmieniu:

"Art. 214a. W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz.U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679, Nr 107, poz. 686, Nr 113, poz. 734 i Nr 123, poz. 775) skreśla się art.17.";

109) w art. 216 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 - 3 w brzmieniu:

"2. Art. 82 ust. 2 i 3 oraz art. 84 ust. 4-6 tracą moc z dniem 31 października 1999 r.

3. Art. 83 ust. 1 pkt 4a, oraz art. 84a - 84h wchodzą w życie z dniem 1 listopada 1999 r.".

W uzasadnieniu powziętej uchwały wskazano, że poprawki Senatu wprowadzone do ustawy można podzielić na kilka grup. Najważniejsze zmiany odnoszą się do przebudowy zasad funkcjonowania systemu wyborczego, dotyczącej wszystkich trzech szczebli samorządu. Na najniższym poziomie, w gminach, wprowadzono w mniejszych jednostkach - do 40 000 mieszkańców - okręgi jednomandatowe, uznając, że w tym wypadku decydujące znaczenie powinny mieć indywidualne kwalifikacje kandydatów, znanych lokalnym zbiorowościom. Zachowując podział na gminy mniejsze, objęte systemem większościowym, i większe - z wyborami proporcjonalnymi - Senat podwyższył granicę dzielącą te grupy, zastępując liczbę 20 000 liczbą 40 000 mieszkańców. Celem tej zmiany jest zmniejszenie liczby gmin, w których wybory są zdominowane rywalizacją pomiędzy komitetami wyborczymi.

Na poziomie powiatowym Senat zniósł dotychczasowy system mieszany i zastąpił go systemem proporcjonalnym. W opinii Izby, pierwotna, złożona konstrukcja systemu wyborczego na poziomie powiatu w zestawieniu z ograniczonymi rozmiarami tych jednostek nie znajdowała uzasadnienia. Przeciwnie w odniesieniu do województwa - w tym wypadku Senat opowiedział się za wprowadzeniem systemu mieszanego, uznając, że w jednostkach samorządu terytorialnego znacznej wielkości jest już uzasadnione, aby skojarzyć element rywalizacji osobistej (okręgi jednomandatowe) z rywalizacją list komitetów wyborczych (okręgi wielomandatowe).

Senat poparł koncepcję wprowadzenia ograniczeń w zakresie pozyskiwania środków na prowadzenie kampanii wyborczej. Poprawki dotyczące tej sprawy mają na celu poddanie rozliczeń finansowych komitetów wyborczych podwójnej kontroli: instytucjonalnej (Państwowej Komisji Wyborczej) i społecznej - poprzez publikację rozliczeń komitetów wyborczych. Gwarancją przejrzystości zasilania finansowego komitetów finansowych ma być wprowadzenie instytucji osoby odpowiedzialnej - pełnomocnika finansowego komitetu - oraz formalizacja polegająca m.in. na obowiązkowym korzystaniu z pośrednictwa konta bankowego, rejestracji i szczególnym dokumentowaniu wpłat.

Ograniczenie wysokości wydatków ma uniemożliwić przejęcie kontroli nad jednostkami samorządu terytorialnego przez dysponentów kapitału pochodzącego ze źródeł budzących wątpliwości.

Senat uznał za celowe konsekwentne określenie w ordynacji liczebności rad wszystkich szczebli, uzupełnił więc ustawę o formułę określania liczebności rady gminy. Wartości ustalone przez Senat są niższe od dotychczasowych w odniesieniu do większych gmin; zmiana ta uwzględnia doświadczenia dużych miast, w których koszty utrzymania rad o znacznej liczebności są odczuwalnym obciążeniem finansowym, a efekt reprezentatywności można uzyskać także przy mniejszym składzie.

Grupa poprawek dotyczy organizacji procesu wyborczego. Precyzując uprawnienia mężów zaufania, zasady zabezpieczania urn czy udostępniania wyników przez komisje wyborcze, Senat kierował się dążeniem do zwiększenia przejrzystości i wzmocnienia gwarancji uczciwości wyborów samorządowych.

Istotną zmianą jest wprowadzenie zakazu kandydowania do kilku rad jednocześnie i zmiana związanej z tym procedury wyboru mandatu w wypadku wybrania jednej osoby do dwóch lub trzech organów stanowiących. Poprawka ta uniemożliwi udział w wyborach, nastawiony wyłącznie na zdobycie jakiegokolwiek mandatu.

Liczne poprawki redakcyjne, wprowadzone przez Senat, mają na celu precyzyjniejsze wyrażenie intencji ustawodawcy. Przykładami takich zmian są m.in. skorygowanie przepisu art. 20 , po poprawce jednoznacznie wyłączające prawo do wynagrodzenia za czas, w którym pracownik wykonuje funkcję członka komisji wyborczej, i zmiana w art. 24, dostosowująca terminologię ordynacji do słownictwa przyjętego w obowiązujących przepisach o gospodarce gruntami.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne oraz o zmianie niektórych ustaw

Ustawa o zmianie ustawy o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne oraz o zmianie niektórych innych ustaw została uchwalona przez Sejm na dwudziestym pierwszym posiedzeniu, 18 czerwca br. Do Senatu przekazana została w dniu 19 czerwca bieżącego roku. W tym samym dniu marszałek Senatu skierował ją do Komisji Praw Człowieka i Praworządności oraz Komisji Ustawodawczej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Stanowisko Komisji Praw Człowieka i Praworządności przedstawił senator Zbigniew Romaszewski, który omówił 30 poprawek zaproponowanych przez komisję.

W imieniu mniejszości Komisji Praw Człowieka i Praworządności poprawkę do ustawy zaproponowała senator Anna Bogucka-Skowrońska.

Wniosek o przyjęcie nowelizacji bez poprawek przedstawił senator Piotr Ł.J. Andrzejewski.

Zabierając głos w debacie, senator Ireneusz Michaś złożył wniosek o odrzucenie ustawy. Senatorowie Marian Żenkiewicz, A. Bogucka-Skowrońska i Krzysztof Piesiewicz natomiast zgłosili propozycje poprawek do ustawy.

Podczas przerwy w obradach Komisja Praw Człowieka i Praworządności oraz Komisja Ustawodawcza ustosunkowały się do wniosków przestawionych w trakcie debaty.

Stanowisko połączonych komisji przedstawiła senator A. Bogucka-Skowrońska, senator K. Piesiewicz zaś - poprawki mniejszości połączonych komisji.

Senator P.Ł.J. Andrzejewski podtrzymał wniosek Komisji Ustawodawczej o przyjęcie ustawy bez poprawek.

W głosowaniu Izba nie zaakceptowała wniosku senatora I. Michasia o odrzucenie rozpatrywanej ustawy (27 głosów za, 62 przeciw).

W kolejnym głosowaniu Senat opowiedział się za przyjęciem bez poprawek ustawy o ujawnieniu pracy oraz służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne oraz o zmianie niektórych ustaw. Za takim wnioskiem głosowało 46 senatorów, 13 - przeciw, a 29 wstrzymało się od głosu.

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, ustawy o rachunkowości oraz ustawy o listach zastawnych i bankach hipotecznych

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 20. posiedzeniu, 5 czerwca br., a do Senatu przekazana 6 czerwca br. Marszałek Senatu 9 czerwca br., zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie. Przedstawił je senator Grzegorz Lipowski.

Senator sprawozdawca podkreślił, że rozpatrywana ustawa jest rezultatem prac nad rządowym projektem ustawy o zmianie ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, wniesionym do Sejmu 24 lutego br.

Zasadnicze zmiany w trzech nowelizowanych ustawach polegają na dostosowaniu delegacji zawartej w niektórych przepisach do nowych wymogów konstytucyjnych. Chodzi o to, aby upoważnienia do wydania aktów wykonawczych przewidywały dla tych aktów formę rozporządzenia, a nie zarządzenia, i aby te rozporządzenia wydał organ wskazany w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, czyli Rada Ministrów albo minister finansów, a nie przewodniczący Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, oraz aby upoważnienia zawierały wytyczne dotyczące treści rozporządzenia - art. 87 ust. 1 i art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Senator sprawozdawca zaznaczył, iż wielu zmian do ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, które uchwalił Sejm, nie zawierał projekt rządowy. Zmiany te zmierzają do nadania przepisom ustawy jednoznacznego brzmienia oraz ich dostosowania do innych ustaw, na przykład ustawy o funduszach inwestycyjnych czy ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych. Niektóre z nich mają charakter zmian merytorycznych, jak na przykład nowelizacja art. 100 ust. 4 i ust. 5, zawarta w art. 1 pkt 22 lit. b i c opiniowanej ustawy, mająca na celu odstąpienie od dotychczasowej zasady funkcjonowania Giełdy Papierów Wartościowych jako instytucji, której akcje nie mają prawa do dywidendy. Rozpatrywana ustawa budziła jednak zastrzeżenia legislacyjne, na które Komisja Gospodarki Narodowej zwróciła uwagę i postanowiła wnieść o uchwalenie przez Senat dwu poprawek do ustawy.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 Regulaminu Senatu najpierw poddano pod głosowanie poszczególne poprawki zaproponowane przez komisję, a następnie całość projektu uchwały w sprawie rozpatrywanej ustawy wraz z przyjętymi poprawkami. W wyniku tego ostatniego głosowania (89 głosów za, 1 przeciw, 1 - wstrzymujący się) Senat powziął następującą uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, ustawy o rachunkowości oraz ustawy o listach zastawnych i bankach hipotecznych:

<<Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 5 czerwca 1998 r. ustawy o zmianie ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, ustawy o rachunkowości oraz ustawy o listach zastawnych i bankach hipotecznych, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:

1. w art. 3 wyrazy "21 listopada 1997 r." zastępuje się wyrazami "29 sierpnia
   1997 r.";
2. w art. 3, w ust. 2 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:

"Rozporządzenie powinno w szczególności określać zakres obowiązków informacyjnych tak, aby umożliwić inwestorom rzetelną ocenę sytuacji finansowej i gospodarczej emitenta.">>.

W uzasadnieniu powziętej uchwały wskazano, iż Senat, rozpatrując ustawę o zmianie ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, ustawy o rachunkowości oraz ustawy o listach zastawnych i bankach hipotecznych, wprowadził do jej tekstu dwie poprawki.

Poprawka pierwsza usuwa błąd w dacie ustawy o listach zastawnych i bankach hipotecznych.

W poprawce drugiej Senat sformułował w sposób bardziej czytelny wytyczne zawarte w nowelizowanym art. 8 ust. 2 ustawy o listach zastawnych i bankach hipotecznych, stanowiąc, iż rozporządzenie Rady Ministrów regulujące szczególny tryb i warunki wprowadzania listów zastawnych do publicznego obrotu powinno w szczególności określać zakres obowiązków informacyjnych tak, aby umożliwić inwestorom rzetelną ocenę sytuacji finansowej i gospodarczej emitenta.

Senat uchwalił poprawki do ustawy o zmianie ustawy o zawodzie felczera

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 20, posiedzeniu, 4 czerwca br., i przekazana do Senatu 9 czerwca. Marszałek Senatu, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu. Komisja po rozpatrzeniu sprawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie. Przedstawiła je senator Dorota Czudowska.

Senator sprawozdawca wskazała, że zgodnie z dotychczasowym stanem prawnym felczer mógł samodzielnie wykonywać określone czynności zawodowe, w tym wydawać orzeczenia o stanie zdrowia, tylko w punktach felczerskich. W publicznych zakładach opieki zdrowotnej, nie będących punktami felczerskimi, pracował natomiast pod nadzorem lekarza. Zaproponowane przez Sejm rozwiązania wnoszą jednak daleko idące zmiany merytoryczne, polegające nie tylko na rozszerzeniu uprawnień felczerów do wykonywania zawodu w niepublicznych zakładach opieki zdrowotnej. Zgodnie z nimi felczerzy będą mogli samodzielnie wykonywać określone czynności zawodowe we wszystkich niepublicznych zakładach opieki zdrowotnej, podczas gdy w odniesieniu do zakładów publicznych utrzymano obowiązek pracy pod nadzorem lekarza.

Jak stwierdziła senator D. Czudowska, Komisja Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu zgadza się z koniecznością rozszerzenia uprawnień felczerów na niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej. Tego problemu dotyczyło właśnie przedłożenie rządowe. Jednak Sejm, nowelizując ustawę, poszedł o wiele dalej i przyznał felczerom prawo samodzielnej pracy w tych zakładach. Co więcej, nowa redakcja przepisów dotyczących uprawnień felczerów i starszych felczerów w praktyce daje, zdaniem komisji, w praktyce możliwości interpretowania ich stosowania w ten sposób, że zarówno felczer, jak i starszy felczer będą mogli mieć prawo do prowadzenia samodzielnej praktyki felczerskiej poza zakładami opieki zdrowotnej. W tekście uchwalonej przez Sejm ustawy brak bowiem wyraźnego zakazu prowadzenia takiej praktyki.

Komisja, mając na uwadze przepis art. 4 ustawy z 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej, który zezwala na udzielanie świadczeń zdrowotnych przez osoby fizyczne, uznała nowelizację sejmową za zbyt daleko idącą i postanowiła wprowadzić trzy poprawki.

Senator sprawozdawca podkreśliła, iż komisja zdaje sobie sprawę, że może narazić się na zarzut, iż jej poprawki ograniczają uprawnienia felczerów, że nie zrównują ich w prawach z innymi pracownikami służby zdrowia, takimi jak lekarze, pielęgniarki czy położne. Komisja, przyjmując takie rozwiązania, kierowała się jednak dobrem pacjentów, a także samych felczerów, którzy mogliby być pozbawieni możliwości dobrze pojętej, merytorycznej kontroli zawodowej.

Poprawki zaproponowane przez komisję wykluczają możliwość samodzielnego wykonywania przez felczera czynności zawodowych w niepublicznych zakładach opieki zdrowotnej. Ponadto wykluczają możliwość prowadzenia samodzielnej praktyki felczerskiej zarówno przez felczerów, jak i starszych felczerów poza publicznymi i niepublicznymi zakładami opieki zdrowotnej

Zgodnie z art. 47 ust. 1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności przeprowadzono głosowanie nad poszczególnymi przedstawionymi przez komisję poprawkami, a następnie nad całością projektu uchwały w sprawie rozpatrywanej ustawy wraz z przyjętymi poprawkami. W wyniku tego ostatniego głosowania Izba 90 głosami, przy 2 wstrzymujących się, powzięła następującą uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zawodzie felczera:

<<Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 4 czerwca 1998 r. ustawy po zmianie ustawy o zawodzie felczera, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:

1) w art. 1 w pkt 1, ust. 2 otrzymuje brzmienie:

"2. Czynności określone w ust. 1 pkt 1 i 4 felczer może wykonywać jedynie w zakładach opieki zdrowotnej i pod kierunkiem lekarza, z wyjątkiem punktów felczerskich, w których czynności te może wykonywać samodzielnie.";

2) w art. 1 w pkt 2 wyraz "wykonuje" zastępuje się wyrazami "może wykonywać";

3) w art. 1 w pkt 2 po wyrazie "samodzielnie" dodaje się wyraz "i">>.

W uzasadnieniu przyjętej uchwały wskazano, że Senat, przyjmując poprawki do ustawy o zmianie ustawy o zawodzie felczera, nie zgodził się ze stanowiskiem Sejmu dotyczącym rozróżnienia zakresu uprawnień zawodowych felczera w zależności od tego, czy jest on zatrudniony w publicznym czy niepublicznym zakładzie opieki zdrowotnej. Zdaniem Senatu brak uzasadnienia do zniesienia nadzoru lekarskiego nad pracą felczerów w niepublicznych zakładach opieki zdrowotnej, chyba że jest to punkt felczerski, czyli jednostka organizacyjna zakładu opieki zdrowotnej.

Z tych względów w propozycji zmiany przepisu art. 1 pkt 1 Senat ograniczył zakres nowelizacji dotychczasowego stanu prawnego jedynie do rozszerzenia możliwości wykonywania przez felczerów określonych czynności zawodowych na niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej, nie likwidując nadzoru lekarskiego wszędzie tam, gdzie istnieje obiektywna możliwość. Ponadto Senat pragnie zauważyć, że brzmienie tego przepisu przyjęte przez Sejm z powodu braku definicji ustawowej użytego w tej normie pojęcia "punkt felczerski" mogłoby, w praktyce jego stosowania, prowadzić do podejmowania samodzielnej praktyki felczerskiej poza zakładami opieki zdrowotnej.

W tym samym kierunku zmierzają poprawki druga i trzecia, uściślające przepis art. 1 pkt 2, dotyczący uprawnień zawodowych starszego felczera.

Zdaniem Senatu brak instytucjonalnego nadzoru nad pracą felczerów oraz brak delegacji ustawowej do uregulowań w tym zakresie - ze względu na wagę dobra chronionego, jakim jest zdrowie oraz w dobrze pojętym interesie samych felczerów - nie uzasadnia tak daleko idących zmian w uprawnieniach tej grupy zawodowej.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy o stosowaniu szczególnych rozwiązań podatkowych w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 21. posiedzeniu, 18 czerwca br., a do Senatu została przekazana 19 czerwca br. Marszałek Senatu w tym samym dniu, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie. Przedstawił je senator Edmund Wittbrod. Senator sprawozdawca wskazał, że nowelizacja ta proponuje tylko jedną, ale istotną zmianę. Jest nią przeniesienie ostatecznego terminu złożenia oświadczenia o faktycznie poniesionych szkodach materialnych lub przewidywanych możliwościach ich powstania z 31 października 1997 r. na 31 października 1998 r., czyli przedłużenie okresu składania oświadczeń o jeden rok. Jak stwierdził senator E. Wittbrodt, Komisja Gospodarki Narodowej na swoim posiedzeniu 25 czerwca br. nie miała żadnych wątpliwości co do konieczności dokonania tej zmiany i jednomyślnie opowiedziała się za przyjęciem bez poprawek projektu ustawy.

Senator sprawozdawca przypomniał, że 27 sierpnia 1997 r. Sejm przyjął ustawę o stosowaniu szczególnych rozwiązań podatkowych w związku z likwidacją skutków powodzi. Przewiduje ona specjalne rozwiązania podatkowe w zakresie pokrywania strat, obliczania kosztów uzyskania przychodów, korzystania z ulg inwestycyjnych i odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych. Korzystać z nich mogą podatnicy podatków dochodowych od osób prawnych oraz podatków dochodowych od osób fizycznych, którzy ponieśli rzeczywiste szkody materialne. Nie wszyscy poszkodowani zdążyli jednak skorzystać z tej ustawy. Art. 6 ust. 1 ustawy warunkuje bowiem możliwości skorzystania z dobrodziejstw ustawy obowiązkiem złożenia we właściwym urzędzie skarbowym poświadczonego przez organ gminy oświadczenia o faktycznie poniesionych lub przewidywanych szkodach do 31 października 1997 r.

Ponieważ ustawa została ogłoszona we wrześniu 1997 r., poszkodowanym pozostawało niewiele ponad miesiąc na złożenie takiego oświadczenia. W sytuacji, w jakiej znaleźli się mieszkańcy zalanych terenów, kiedy ważniejsza była walka z żywiołem i ograniczaniem jego skutków, skorzystanie z dobrodziejstwa ustawy stało się bardzo trudne, a często wręcz niemożliwe.

Uwzględniając te argumenty, Komisja Gospodarki Narodowej uznała za w pełni uzasadniony projekt ustawy zmieniający termin ostatecznego złożenia potwierdzonego oświadczenia z 31 października 1997 r. na 31 października 1998 r. Taka zmiana ma umożliwić skorzystanie z preferencyjnych rozwiązań ustawy z 27 sierpnia 1997 r. również osobom i podmiotom, które ze względów obiektywnych nie zdążyły tego uczynić w pierwotnie określonym terminie.

W imieniu Komisji Gospodarki Narodowej senator E. Wittbrodt wniósł o przyjęcie rozpatrywanej nowelizacji bez poprawek.

Senat w głosowaniu przychylił się do stanowiska komisji i 90 głosami, przy 1 wstrzymującym się, przyjął rozpatrywaną ustawę bez poprawek.

Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 21. posiedzeniu, 18 czerwca. Marszałek Senatu 19 czerwca, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Rodziny i Polityki Społecznej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawiła je senator Elżbieta Płonka. Senator sprawozdawca przypomniała, że nowelizowany art. 28 obniża dolną granicę liczby zatrudnionych w zakładach pracy chronionej z czterdziestu do dwudziestu pracowników. Ponadto wprowadza ustawę w życie z mocą od 1 lipca br. W opinii komisji, taka nowelizacja ustawy zmierzałaby nie tyle do poprawienia warunków zatrudnienia niepełnosprawnych i ich rehabilitacji zawodowej, ile ułatwienia uzyskania zakładom pracy statusu zakładu pracy chronionej. W związku z tym komisja postanowiła zmienić - przez wprowadzenie poprawki - art. 1 ustawy nowelizującej, w którym, nie obniżając pułapu zatrudnienia (40 pracowników), przesuwa się termin dostosowawczy dla zakładów o rok, czyli do 30 czerwca 1999 r.

W głosowaniu Senat poparł stanowisko komisji i 84 głosami, przy 5 przeciw i 3 wstrzymujących się podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych:

<<Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 18 czerwca 1998 r. ustawy o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, wprowadza do jej tekstu następującą poprawkę:

• • art. 1 otrzymuje brzmienie:

"Art. 1. W ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 i Nr 160, poz. 1082) w art. 64 wyrazy "30 czerwca 1998 r." zastępuje się wyrazami "30 czerwca 1999 r.">>.

W uzasadnieniu podkreślono, że uchwalona 18 czerwca br. zmiana ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, w zakresie warunków, które muszą być spełnione, żeby zakład pracy mógł być uznany za zakład pracy chronionej (liczba zatrudnionych osób w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy), zdaniem Senatu, stanowi regulację wyłącznie na korzyść pracodawców. Dla Senatu najistotniejszą kwestią jest zapewnienie ochrony osobom niepełnosprawnym, w których interesie jest zachowanie obecnego (obowiązującego od 1 stycznia 1998 r.) większego limitu zatrudniania 40 osób (niezbędnego dla pracodawcy minimum). Dla tej właśnie liczby pracowników bardziej celowe i racjonalne jest tworzenie infrastruktury niezbędnej przy zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (m.in. zaplecze socjalne czy medyczne). Nie bez znaczenia jest także fakt, że zmniejszenie obowiązkowego minimum zatrudnienia niepełnosprawnych spowodowało realną obawę zwalniania pracowników w liczbie przekraczającej limit, mniejsza bowiem liczba zatrudnionych (już 20) pozwala pracodawcy na uzyskanie statusu prowadzącego zakład pracy chronionej i co za tym idzie, skorzystanie z ulg finansowych. Jedynie nieliczne zakłady, które są na drodze restrukturyzacji i do 30 czerwca br. nie zdołały zwiększyć zatrudnienia do 40 osób, byłyby objęte przedłużeniem o rok (do 30 czerwca 1999 r.) okresu dostosowawczego. Zdaniem Senatu działania ustawodawcy w tej kwestii powinny być zdominowane względami natury społecznej stworzeniem ochrony niepełnosprawnym pracownikom, która jest celem nadrzędnym w stosunku do mechanizmów gospodarki rynkowej, którymi kierują się często pracodawcy i którym niniejsza nowelizacja sprzyja bardziej niż pracownikom.

Senat zdecydował o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks pracy

Pierwsze czytanie rozpatrywanego projektu odbyło się na 12. posiedzeniu Senatu, 22 maja br. Senat po przeprowadzonej debacie, zgodnie z art. 63 ust. 3 Regulaminu Senatu, skierował projekt ustawy do Komisji Ustawodawczej, Komisji Rodziny i Polityki Społecznej, Komisji Gospodarki Narodowej, Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu. Komisje na wspólnych posiedzeniach rozpatrzyły projekt ustawy i przygotowały sprawozdanie połączonych komisji w tej sprawie.

Przedstawił je senator Stefan Konarski, sprawozdawca połączonych komisji. Senator poinformował, że połączone komisje przyjęły wniosek senatora Jerzego Pieniążka, uwzględniły również sugestie senator Genowefy Ferenc. W trakcie kolejnych debat wprowadzono również ustalenia dotyczące pracy i czasu pracy w ruchu ciągłym, a także ustalenia dotyczące czterobrygadowej organizacji pracy. Wniosek senatora Adama Struzika, dotyczący czasu pracy i wynagradzania za godziny nadliczbowe, poparła mniejszość połączonych komisji.

W pierwszej kolejności głosowano nad wnioskiem senatora A. Struzika, popartym przez mniejszość połączonych komisji. Za wnioskiem głosowało 33 senatorów, przeciw - 48, a 9 wstrzymało się od głosu.

Następnie głosowano nad całością projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz nad projektem uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

W wyniku głosowania (83 głosy za, 5 - przeciw, 3 wstrzymujące się). Senat powziął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy - Kodeks pracy wraz z tym projektem ustawy:

<<Na podstawie art. 118 ust.1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej Senat wnosi do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks pracy.

Jednocześnie upoważnia senatora Stefana Konarskiego do reprezentowania stanowiska Senatu w dalszych pracach nad projektem.

Art. 1.

W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94) wprowadza się następujące zmiany:

1. w art. 30 w § 2¹ wyraz "sobotę" zastępuje się wyrazami "ostatnim dniu roboczym tygodnia";

2. w art. 104¹ w § 1 skreśla się pkt 3;
3. art. 129 otrzymuje brzmienie:

"Art. 129. Czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i 40 godzin na tydzień, z zastrzeżeniem przepisów art. 129⁴ § 1, art. 132 § 2 i 4 oraz art. 142.";

4. skreśla się art. 129¹ - 129³;

"§ 5. W przypadkach określonych w § 2 i 4 stosuje się przepis art. 129⁴ § 5.";

5. w art. 129⁴ :
   a) w § 1 wyrazy "42 godzin" zastępuje się wyrazami "40 godzin" oraz dodaje się zdanie trzecie w brzmieniu:
   "Wydłużenie czasu pracy może nastąpić po wyrażeniu na to zgody przez zakładową organizację związkową, a jeżeli taka organizacja nie działa u danego pracodawcy - po uprzednim zawiadomieniu właściwego inspektora pracy.",
   b) dodaje się § 4 i 5 w brzmieniu:
   "§ 4. Praca w granicach nie przekraczających dobowego wymiaru czasu pracy określonego w obowiązującym pracownika rozkładzie czasu pracy i przeciętnie 40 godzin na tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym - nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych; jednakże nie jest pracą w godzinach nadliczbowych praca w wymiarze nie przekraczającym 8 godzin na dobę.
   § 5. W razie ustania stosunku pracy przed upływem okresu rozliczeniowego, rozliczenie czasu pracy pracownika następuje w okresie liczonym od początku tego okresu rozliczeniowego do dnia ustania stosunku pracy.";
6. w art. 129⁵ w zdaniu wstępnym wyrazy "art. 129² i 129⁴" zastępuje się wyrazami "art. 129⁴ i art. 132 § 2";
7. skreśla się art. 129⁷;
8. w art. 129⁸ w § 2 wyrazy "art. 129⁷" zastępuje się wyrazami "układzie zbiorowym pracy, regulaminie pracy";
9. w art. 132 :
   a) w § 2 wyrazy "48 godzin" zastępuje się wyrazami "43 godzin" oraz dodaje się zdanie trzecie w brzmieniu:
   "W takim przypadku za każdą godzinę pracy powyżej 8 godzin na dobę pracownikowi przysługuje dodatek, o którym mowa w art. 134 § 1.",
   b) § 5 otrzymuje brzmienie:
10. w art. 134:
    a) w § 1 w pkt 2 po wyrazach "w nocy," dodaje się wyraz "soboty,",
    b) § 1¹ otrzymuje brzmienie:
    "§ 1¹. Dodatek, o którym mowa w § 1 pkt 2, przysługuje także za każdą godzinę pracy przekraczającą przeciętną tygodniową normę czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym, chyba że przekroczenie tej normy nastąpiło w wyniku pracy w godzinach nadliczbowych powyżej dobowej normy czasu pracy, za którą przysługuje dodatek przewidziany w § 1.",
    c) w § 2 po wyrazach "pracę w" dodaje się wyrazy "sobotę lub";
11. w art. 135 w § 2 wyrazy "w niedzielę, święto lub w dodatkowym dniu wolnym od pracy" zastępuje się wyrazami "w sobotę, niedzielę lub święto";
12. w tytule rozdziału czwartego działu szóstego po wyrazach "w nocy oraz w" dodaje się wyraz "soboty,";
13. w art. 138:
    a) w § 1 wyraz "Niedziele" zastępuje się wyrazami "Soboty, niedziele",
    b) po § 1 dodaje się § 1¹ w brzmieniu:
    "§ 1¹ . Dla pracowników zatrudnionych w ruchu ciągłym dniami wolnymi od pracy są dni wynikające z ustalonego rozkładu czasu pracy i harmonogramu świadczenia pracy.",
    c) w § 2 po wyrazach "Za pracę w" dodaje się wyraz "sobotę,";
14. w art. 139:
    a) w zdaniu wstępnym po wyrazach "Praca w" dodaje się wyraz "sobotę,",
    b) dotychczasową treść oznacza się jako § 1 i dodaje się § 2 w brzmieniu:
    "§ 2. Praca w sobotę jest ponadto dozwolona w razie szczególnych potrzeb pracodawcy określonych w układzie zbiorowym pracy.";
15. w art. 140 w § 1:
    a) po wyrazach "zatrudnionemu w" dodaje się wyrazy "sobotę lub",
    b) dodaje się zdanie trzecie w brzmieniu:
    "W systemach czasu pracy, o których mowa w art. 129⁴ , 132 § 2 i 4 oraz w art. 142, dnia wolnego od pracy w zamian za pracę w sobotę udziela się do końca okresu rozliczeniowego.";
16. w art. 142 w zdaniu pierwszym kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z tym że dobowy wymiar czasu pracy nie może przekraczać 16 godzin.";
17. w art. 154:
    a) w § 2 po wyrazach "z wyjątkiem" dodaje się wyraz "sobót,",
    b) § 3 otrzymuje brzmienie:
    "§ 3. Pracownikowi zatrudnionemu w ruchu ciągłym oraz w czterobrygadowej lub podobnej organizacji pracy, urlopu udziela się w dniach, które zgodnie
    z obowiązującym go rozkładem czasu pracy są dla niego dniami pracy.".

Art. 2.

Wprowadzenie norm czasu pracy przewidzianych w ustawie nie powoduje obniżenia wysokości wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w stałej miesięcznej wysokości. Składniki wynagrodzenia określone w inny sposób ulegają podwyższeniu w stopniu zapewniającym zachowanie przez pracownika wynagrodzenia nie niższego niż dotychczas otrzymywane.

Art. 3 .

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.>>.

W uzasadnieniu powziętej uchwały wskazano, że obowiązujące przepisy art. 129 Kodeksu pracy ustalają górną granicę podstawowego wymiaru czasu pracy w skali doby i tygodnia. Czas pracy nie może przekroczyć 8 godzin na dobę i 42 godzin na tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym nie dłuższym niż 3 miesiące.

Proponowana zmiana art. 129 wprowadza 40-godzinny tydzień pracy. W konsekwencji oznacza to przyjęcie powszechnego 5-dniowego tygodnia pracy.

W ten sposób ujednolicone zostanie prawo do wypoczynku każdego pracownika, niezależnie od rodzaju i warunków wykonywanej pracy. Ponadto dotychczasowy stan prawny, w którym pracodawca upoważniony został do określenia w regulaminie pracy rozkładu czasu pracy i terminów dodatkowych dni wolnych od pracy, nie sprzyja porządkowi w tym zakresie, utrudnia często sprawne i pewne korzystanie z określonych usług oferowanych przez urzędy i różnego rodzaju instytucje. Zmiana art.129, ujednolicając zasady wykonywania pracy poprzez podział tygodnia kalendarzowego na tzw. część roboczą (tydzień pracy od poniedziałku do piątku) i część wypoczynkową (pozostałe dwa dni tygodnia), powinna sprzyjać lepszej organizacji czasu pracy. Doprowadzić ma także do likwidacji często w praktyce występującego fikcyjnego "odrabiania" dni wolnych od pracy, polegającego na dodawaniu do czasu pracy kilkunastu minut dziennie.

Usankcjonowane zostanie również niestosowanie przepisu art. 129 przez wiele zakładów pracy, które w praktyce "zapominają" o 42-godzinnym tygodniu pracy, a także
o tym, że aktualny stan prawny przewiduje tylko 39 dodatkowych dni wolnych od pracy.

Proponowana zmiana ma także wymiar społeczny poprzez umożliwienie większej integracji rodzinie, która będzie miała przez cały rok kalendarzowy do dyspozycji dwa dni wolne od pracy w tygodniu. Dzięki tym dwóm wolnym dniom rodzice, którzy na ogół pracują zawodowo, będą mogli więcej czasu poświęcić na wychowanie dzieci.

W związku z wprowadzeniem wszystkich wolnych sobót, czyli dodatkowo
13, projekt konsekwentnie obniża tygodniową normę czasu pracy w ruchu ciągłym do
43 godzin. Senat uznał ponadto, iż nie jest właściwe, aby przy pracach, o których mowa
w art. 142, nie było maksymalnej granicy czasu pracy na dobę. Przyjęta norma 16 godzin jest sumą 12 godzin pracy w przedłużonym czasie pracy i 4 dozwolonych godzin nadliczbowych na dobę.

Zmiana brzmienia art. 30 § 2¹ jest konsekwencją wprowadzenia wolnej soboty. Okres wypowiedzenia umowy o pracę, obejmujący tydzień, kończył się będzie w ostatnim dniu roboczym tygodnia, czyli w zasadzie w piątek.

Wykreślenie z treści przepisu art. 104 § 1 pkt 3, który obliguje do sprecyzowania
w regulaminie pracy "dodatkowych dni wolnych od pracy", oraz art. 129¹ - 129³, jest konsekwencją wprowadzenia 40-godzinnego tygodnia pracy. W proponowanym
40 godzinnym tygodniu pracy instytucja "dodatkowych dni wolnych od pracy" staje się zbędna.

Nowe brzmienie art. 129⁴ utrzymuje odstępstwo od zasady 40-godzinnego tygodnia pracy i 8-godzinnego dnia pracy uzależnione jednak od zgody zakładowej organizacji związkowej lub od uprzedniego zawiadomienia inspektora pracy. Projekt jednoznacznie stanowi, iż dla pracowników, których obowiązuje przedłużony czas pracy, nie jest pracą
w godzinach nadliczbowych praca w granicach nie przekraczających dobowego wymiaru czasu pracy danego pracownika i 40 godzin przeciętnie na tydzień, a zarazem 8 godzin na dobę.

Senat, uznając sobotę za dzień ustawowo wolny od pracy, zrównał pracę w ten dzień z pracą w niedzielę w zakresie prawa do oddzielnego wynagrodzenia, dodatku za pracę
w godzinach nadliczbowych, obowiązku udzielenia dnia wolnego od pracy w tygodniu
w zamian za pracę w sobotę, z wyjątkiem pracy w ramach przedłużonego czasu pracy,
w ruchu ciągłym i pracy polegającej na dozorze urządzeń lub związanej z pozostawaniem
w pogotowiu do pracy - w tych wypadkach udzielenie dnia wolnego za pracę w sobotę jest zagwarantowane, ale nie w następnym tygodniu, lecz do końca okresu rozliczeniowego.

Izba przyjęła, iż praca w sobotę, podobnie jak praca w niedzielę, w niektórych sytuacjach powinna być dopuszczalna, rozszerzając ich katalog na szczególne potrzeby pracodawcy, o ile stosowne postanowienia znajdą się w układzie zbiorowym pracy.

Senat, biorąc pod uwagę wątpliwości interpretacyjne, w jakie dni należy udzielać urlopu pracownikom zatrudnionym w ruchu ciągłym, oraz związaną z tym często wadliwą praktykę, wprowadził zapisy stanowiące, iż w ruchu ciągłym dniami wolnymi od pracy są dni wynikające z obowiązującego pracownika harmonogramu pracy, urlopu zaś udziela się takiemu pracownikom w dniu dla niego roboczym, czyli również w soboty lub niedziele, jeżeli z obowiązującego pracownika rozkładu czasu pracy wynika, iż w tym dniu miał świadczyć pracę.

Proponowany przepis art. 2 jest normą istotną, mającą na celu zagwarantowanie, by, wbrew intencji Senatu, wprowadzane przepisy nie spowodowały jakichkolwiek niekorzystnych następstw dla pracowników.

Pozostałe zmiany zaproponowane niniejszą nowelizacją bądź są konsekwencją powyżej omówionych zapisów, bądź precyzują dotychczasowe przepisy Kodeksu pracy.

Senat wprowadził zmiany w składzie komisji senackiej

Sprawozdawca Komisji Regulaminowej i Spraw senatorskich senator Jerzy Cieślak poinformował, że do komisji zostały przekazane rezygnacje senatorów Zdzisława Jarmużka i Jerzego Adamskiego z pracy w Komisji Ustawodawczej. Oba wnioski uzyskały pozytywną opinię członków komisji. Senat w głosowaniu przychylił się do tej opinii i 81 głosami, przy 2 przeciw i 6 wstrzymujących się odwołał senatorów J. Adamskiego i Z. Jarmużka ze składu Komisji Ustawodawczej.