Aktualności

27-28 kwietnia 2011 r. odbyło się 75. posiedzenie Senatu.

Na początku obrad senatorowie 46 głosami, przy 30 za i 2 wstrzymujących się, odrzucili wniosek senatora Stanisława Karczewskiego o wprowadzenie do porządku obrad punktu: informacja rządu na temat zachowania funkcjonariuszy Policji i Biura Ochrony Rządu podczas uroczystości 10 kwietnia 2011 r. pod Pałacem Prezydenckim, w szczególności sposobu traktowania posłów i senatorów RP, złożony w imieniu senatorów Klubu Parlamentarnego PiS.

Ustawa o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych - przyjęta z poprawkami

Celem ustawy, przyjętej przez Sejm na 88. posiedzeniu, 25 marca 2011 r., na podstawie projektu rządowego, jest przekształcenie systemu refundacji tak, aby w ramach dostępnych publicznych środków finansowych odpowiadał aktualnym zapotrzebowaniom społecznym na tzw. produkty refundowane, a także by jednoznacznie uregulować relacje pomiędzy podmiotami obrotu gospodarczego tworzącymi rynek krajowy w tym zakresie. Ustawa uwzględnia ponadto wymagania tzw. dyrektywy przejrzystości (dyrektywa Rady 89/105/EWG). Zgodnie z założeniami projektodawcy, nowe przepisy służyć będą racjonalizacji gospodarki finansowej Narodowego Funduszu Zdrowia; kompleksowemu uregulowaniu kwestii refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyrobów medycznych; uregulowaniu zasad liczenia cen i marż z uwzględnieniem zasad rachunkowości; poprawieniu czytelności przyjmowanych uregulowań, a także prawidłowemu implementowaniu dyrektywy przejrzystości.

W ustawie wprowadzono uregulowania dotyczące poziomów odpłatności i marż refundowanych leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyrobów medycznych; kryteriów tworzenia poziomów odpłatności i grup limitowych, kryteriów podejmowania decyzji o objęciu refundacją i zasady ustalania urzędowej ceny zbytu; trybu podejmowania decyzji w sprawie refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyrobów medycznych, a także aptek oraz podmiotów uprawnionych do wystawiania recept. Ponadto ustawa zawiera przepisy uprawniające do wymierzania kar administracyjnych i przepisy karne.

Jak wyjaśniał senatorom wiceminister zdrowia Adam Fronczak, zamiast obecnego Zespołu do spraw Gospodarki Lekami ustawą powołuje się wyspecjalizowany zespół negocjacyjny, czyli Komisję Ekonomiczną, a w miejsce  Rady Konsultacyjnej - Radę Przejrzystości, czyli zespół opiniodawczo-doradczy przy prezesie Agencji Oceny Technologii Medycznych. Inne nowe uregulowania to zmiana i usystematyzowanie procedury podejmowania decyzji refundacyjnej i cenowej, tzw. rozporządzenia dotyczące listy leków refundowanych zostaną zastąpione obwieszczeniami. Umieszczanie konkretnych preparatów na listach leków refundowanych będzie efektem decyzji podejmowanych w Ministerstwie Zdrowia w wyniku negocjacji z firmami. Ustawa wprowadza ponadto umowy łączące płatnika z aptekami w kwestii produktów objętych refundacją, a także wprowadza stałe ceny detaliczne w aptekach.

"Przedmiotowe zmiany nie spowodują zwiększenia obciążeń pacjentów (...), a w perspektywie doprowadzą do obniżek cen leków refundowanych i stworzą możliwość zwiększenia dostępności do nowych terapii lekowych. Projektowane zmiany nie doprowadzą do podwyżek cen refundowanych leków, pozwolą zaś na racjonalizację wydatków NFZ na leki refundowane, ustabilizują je na stałym poziomie procentowym i powiążą ze wzrostem środków w systemie na refundację leków, czyli spowodują ustalenie całkowitego budżetu na refundację w wysokości nie więcej niż 17% sumy środków publicznych przeznaczonych na finansowanie świadczeń gwarantowanych" - podkreślał wiceminister zdrowia.

Komisja Zdrowia pracująca nad ustawą wniosła o wprowadzenie do niej 78 zmian. Senator Stanisław Karczewski, poparty przez jej mniejszość, złożył wniosek o odrzucenie ustawy. Nie uzyskał on jednak aprobaty większości senatorów (37 głosów za, 54 - przeciw, 1 wstrzymujący się). W trakcie dyskusji senatorowie: Michał Okła, Piotr Kaleta, Piotr Ł.J. Andrzejewski, Bohdan Paszkowski i Tadeusz Gruszka, również zaproponowali poprawki. Łącznie zgłoszono ich 113.

W wyniku głosowań Izba zaakceptowała 97 zmian, m.in. skreśliła przepis, wprowadzający obowiązek wnoszenia corocznie kwoty stanowiącej 3% wartości zrefundowanego w roku kalendarzowym leku, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyrobu medycznego, na rachunek ministra zdrowia przez wszystkie podmioty, które uzyskały decyzję o objęciu refundacją tych produktów. Wątpliwości senatorów budził obowiązek dokonywania opłaty w kontekście zasady proporcjonalności i konieczności wprowadzenia go z powodu braku jego dostatecznej określoności i uzasadnienia, a także zasady zaufania obywateli do państwa. Senat zmodyfikował przyjętą w ustawie instytucję zwrotu do Narodowego Funduszu Zdrowia kwot przekroczenia dla danej grupy limitowej leku w związku z przekroczeniem całkowitego budżetu na refundację w trakcie realizacji planu finansowego przez wnioskodawcę, który uzyskał decyzję administracyjną o objęciu refundacją (proporcjonalnie do udziału kosztów refundacji leku, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego, objętego decyzją, w tym o przekroczeniu). Izba skorygowała wzór niezbędny do dokonania wyliczenia kwoty zwracanej przez wnioskodawcę, wprowadzając współczynnik podziału ryzyka pomiędzy podmiotem finansującym świadczenia opieki zdrowotnej a wnioskodawcą, który otrzymał decyzję o objęciu leku refundacją. W zakresie obowiązywania wysokości marży hurtowej (5% urzędowej ceny zbytu) senatorowie wprowadzili korektę, przewidującą taką jej wysokość dopiero od 2014 r., w latach 2012 i 2013 natomiast odpowiednio - 7% i 6%, co ma umożliwić podmiotom uprawnionym do obrotu hurtowego stopniowe przechodzenie do ustalonej wysokości.

Istotne z punktu widzenia możliwości realizowania celu ustawy jest zsynchronizowanie z ustawą z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych jej przepisów, dotyczących gospodarki finansowej Narodowego Funduszu Zdrowia. Dane za 2011 r. dotyczące wydatków na finansowanie świadczeń gwarantowanych, stanowiące podstawę tworzenia planów finansowych NFZ na lata 2012-2014, w chwili tworzenia planu na rok 2012 nie są jeszcze znane, dlatego Senat wprowadził uregulowanie uwzględniające dane za rok 2010, poddane audytowi, z możliwością ich dostosowania do wykonania planu za 2011 r. po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego NFZ za ten rok.

Izba podwyższyła ponadto standardy bezstronności dla członków Komisji Ekonomicznej i Rady Przejrzystości, a także wprowadziła zakaz pełnienia funkcji prezesa Agencji Oceny Technologii Medycznych i jego zastępcy przez członków Komisji Ekonomicznej lub Rady Przejrzystości. Uzupełniono też zawarte w ustawie ograniczenia dotyczące zakazu wykonywania zajęć zarobkowych na podstawie umowy o pracę i o świadczenie usług zarządczych.

Senat wprowadził także przepisy dotyczące trybu przeprowadzania kontroli aptek, uregulowanego w ustawie, nie zaś w przepisach rozporządzenia, doprecyzował przebieg, sposób i terminy przeprowadzenia kontroli oraz prawa i obowiązki stron, a także dodał niezbędny przepis przejściowy.

Inne senackie poprawki usprawniają możliwość stosowania ustawy w praktyce (np. odejście od egzekucji w trybie postępowania cywilnoprawnego na rzecz postępowania egzekucyjnego w trybie przepisów postępowania administracyjnego; zmiana organu publikowania obwieszczeń zawierających wykazy leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyrobów medycznych objętych refundacją oraz tych, w stosunku do których wydano decyzję o ustaleniu urzędowej ceny zbytu). Spora grupa zmian miała na celu doprecyzowanie redakcji przepisów i zapewnienie spójności terminologicznej.

Poprawki wprowadzone przez Senat rozpatrzy teraz Sejm.

Senat wprowadził poprawki do ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa

Sejm uchwalił ustawę na 89. posiedzeniu, 1 kwietnia 2011 r., z inicjatywy Senatu. Reguluje ona sprawy z zakresu właściwości i ustroju Krajowej Rady Sądownictwa, sposobu jej działania oraz stosowanej przez nią procedury. Jak stwierdził sprawozdawca Komisji Ustawodawczej senator Piotr Zientarski, to "jedna z nielicznych ustaw, które zostały stworzone przez Senat w całości. Jest to nie zmiana ustawy, a nowa ustawa o Krajowej Radzie Sądownictwa"(...). Głównym celem ustawy jest dostosowanie systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 19 listopada 2009 r., który stwierdził, że art. 12 ust. 6 ustawy z 27 lipca 2001 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa w zakresie, w jakim zawiera zwrot "i postępowanie przed Radą", jest niezgodny konstytucją. Ustawa normuje wiele spraw związanych z trybem działania Krajowej Rady Sądownictwa i postępowania przed nią, do tej pory uregulowanych na poziomie podstawowym, początkowo w regulaminie uchwalonym przez samą radę, następnie w rozporządzeniu prezydenta z 13 listopada 2007 r.

W ustawie określono w szczególności sposób rozpatrywania tzw. spraw indywidualnych, w tym przede wszystkim dotyczących przedstawienia prezydentowi wniosku o powołanie danej osoby na stanowisko sędziowskie. W nowych przepisach znalazły się również uregulowania przesłanek wyłączenia członka rady od rozpoznawania określonych spraw. Doprecyzowano w nich ponadto kwestie wyboru organów KRS i ich kompetencji.

Komisja Ustawodawcza oraz Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji wniosły o wprowadzenie 8 poprawek do ustawy, w większości o charakterze legislacyjnym i redakcyjnym. Izba zaakceptowała je w wyniku głosowań. Wprowadziła m.in. możliwość wyboru rzecznika dyscyplinarnego dla pionu sądownictwa powszechnego również wtedy, gdy kandydaci nie zostaną zgłoszeni przez wszystkie zgromadzenia ogólne sędziów z sądów apelacyjnych, a także zrezygnowała z określenia liczby kandydatów na rzecznika dyscyplinarnego w sądach wojskowych, ponieważ wskazano już ją w odrębnej ustawie. Senatorowie uściślili też zakres wyjątku od zasady wygaśnięcia mandatu sędziego członka Krajowej Rady Sądownictwa w razie powołania go na inne stanowisko sędziowskie. Doprecyzowali przepis, wskazując, na jakim etapie procedury poprzedzającej powołanie danej osoby do pełnienia urzędu sędziego prezydent może zwrócić się do Krajowej Rady Sądownictwa o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Poprawki Senatu rozpatrzą teraz posłowie.

Ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz niektórych innych ustaw
- przyjęta bez poprawek

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 89. posiedzeniu, 1 kwietnia 2011 r., z przedłożenia rządu, zakłada, że w sytuacji, gdy dana osoba ma niewielką ilość narkotyku z przeznaczeniem na własne potrzeby, prokurator i sąd mogą odstąpić od ścigania jej za posiadanie tych środków. Ustawa nakłada ponadto na sąd i prokuratora obowiązek zarządzenia zbierania informacji dotyczących używania przez oskarżonego substancji psychoaktywnych, jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że sprawca jest osobą uzależnioną lub szkodliwie używającą takich substancji. W myśl nowelizacji, gdy osoba uzależniona podda się leczeniu, prokurator będzie mógł wobec niej zawiesić postępowanie, jeśli nie zagraża jej kara wyższa niż do 5 lat więzienia. W nowych przepisach podniesiono też maksymalny wymiar możliwej kary za wprowadzenie do obrotu znacznej ilości środków odurzających z 10 do 12 lat więzienia. Za posiadanie znacznej ilości środków odurzających natomiast groziłoby do 10 lat więzienia (obecnie 8 lat). Nowelizacja wprowadza także zakaz reklamowania środków spożywczych lub tzw. dopalaczy poprzez sugerowanie, że mają działanie podobne do działania substancji psychotropowych lub środków odurzających, a ich użycie, nawet niezgodne z przeznaczeniem, może powodować skutki takie jak te wywołane przez wspomniane substancje. W nowelizacji zobowiązano zakłady opieki zdrowotnej do współpracy z Krajowym Biurem ds. Przeciwdziałania Narkomanii w zakresie gromadzenia i przetwarzania informacji dotyczących osób zgłaszających się na leczenie z powodu uzależnienia, z poszanowaniem zasad ochrony ich prywatności.

Wiceminister sprawiedliwości Zbigniew Wrona przekonywał senatorów, że głównym celem noweli jest skuteczniejsze zwalczanie przestępczości narkotykowej, ściganie głównie dilerów wprowadzających narkotyki do obrotu, a nie skazywanie osób uzależnionych, które posiadają na własny użytek nieznaczną ilość narkotyków. Wiceminister wskazał, że dotychczasowe przepisy powodowały, iż większość skazanych w związku z narkotykami stanowili je zażywający, liczba skazywanych dilerów zaś była dużo mniejsza.

W trakcie dyskusji wątpliwości senatorów PiS budził przepis, zgodnie z którym w pewnych okolicznościach prokurator, jeszcze przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa, będzie mógł odstąpić od ścigania za posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych, gdy dana osoba posiada "nieznaczną" ilość narkotyków na własny użytek i nie jest dilerem. Senator Czesław Ryszka (PiS) przekonywał, iż nowelizacja spowoduje, że posiadanie narkotyków będzie dopuszczalne. "Po wejściu tej nowelizacji w życie okaże się, że dilerów już nie ma, bo każdy posiadacz środków odurzających będzie twierdził, że ma je na własny użytek". To pośrednia legalizacji posiadania narkotyków" - uznał senator. Senator Stanisław Piotrowicz (PiS) stwierdził z kolei: "Nie ma cienia wątpliwości co do tego, że niniejsza ustawa jest ukłonem w stronę narkobiznesu".

W opinii senatorów PO, dotychczasowe przepisy prowadziły do zatrzymywania przez policję i prokuraturę konsumentów narkotyków zamiast dilerów. Senator Władysław Sidorowicz (PO) udowadniał, że w ustawie chodzi o zindywidualizowanie podejścia do sprawcy.

Komisja Ustawodawcza i Komisja Zdrowia przedstawiły wniosek o przyjęcie nowelizacji bez poprawek, ich mniejszość wniosła o odrzucenie ustawy oraz o wprowadzenie do niej 18 poprawek. Sprawozdanie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji zawierało propozycję wprowadzenia 22 zmian do ustawy. W trakcie dyskusji wniosek o odrzucenie ustawy złożył również senator Piotr Kaleta, senatorowie: Tadeusz Gruszka, Piotr Ł.J. Andrzejewski i Zbigniew Cichoń zaś zaproponowali do niej poprawki.

W wyniku głosowania senatorowie nie poparli wniosku o odrzucenie nowelizacji, 37 głosowało za, 52 - przeciw, a 2 wstrzymało się od głosu. Opowiedzieli się natomiast za przyjęciem ustawy bez poprawek (52 głosy za, 35 - przeciw, 2 wstrzymujące się).

Nowelizacja ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Poprawki Senatu do ustawy o kredycie konsumenckim

Senat wprowadził 25 poprawek do ustawy, uchwalonej przez Sejm podczas 89. posiedzenia, 1 kwietnia 2011 r., na podstawie projektu rządowego. Stanowi ona implementację dyrektywy 2008/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki i zastępuje ustawę z 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim. Nowa ustawa główny nacisk kładzie na właściwe informowanie w sprawach dotyczących udzielanego kredytu i warunków umowy. Określa: zasady i tryb zawierania umów o kredyt konsumencki, obowiązki kredytodawcy i pośrednika kredytowego w zakresie informacji udzielanych przed zawarciem umowy o kredyt konsumencki oraz obowiązki konsumenta, kredytodawcy i pośrednika kredytowego w związku z zawartą umową o kredyt konsumencki, obowiązki kredytodawcy i pośrednika kredytowego w zakresie informacji udzielanych przed zawarciem umowy o kredyt zabezpieczony hipoteką oraz obowiązki w zakresie informacji zawartych w umowie o kredyt zabezpieczony hipoteką, skutki uchybienia obowiązkom kredytodawcy.

Ustawa precyzuje, jakie elementy powinna zawierać umowa o kredyt konsumencki. Wskazuje też obowiązki poprzedzające jej zawarcie, do których należy nakaz podawania przez kredytodawców i pośredników kredytowych w reklamach i ogłoszeniach, określających warunki udzielania kredytów konsumenckich, rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania. Ma to zapobiegać wprowadzaniu w błąd co do faktycznych kosztów zaciąganego kredytu. Ustawa będzie dotyczyć umów o kredyt w wysokości nie większej niż 255 tys. 550 zł (obecnie to 80 tys.) albo stanowiącej równowartość tej kwoty w obcej walucie, nie określono natomiast dolnej granicy tej kwoty.

Ustawa swym zakresem obejmie: umowę pożyczki; umowę kredytu w rozumieniu przepisów prawa bankowego; umowę o odroczeniu konsumentowi terminu spełnienia świadczenia pieniężnego, jeżeli konsument jest zobowiązany do poniesienia jakichkolwiek kosztów związanych z odroczeniem spełnienia świadczenia; umowę o kredyt, w której kredytodawca zaciąga zobowiązanie wobec osoby trzeciej, a konsument zobowiązuje się do zwrotu kredytodawcy spełnionego świadczenia; umowę o kredyt odnawialny.

W nowych przepisach określono także obowiązek oceny ryzyka. Zawarto w niej również szereg przedkontraktowych obowiązków informacyjnych, załączono ujednolicony we wszystkich państwach członkowskich wzór formularza. Inne dodatkowe dane mogą być przekazywane konsumentowi także na trwałym nośniku, w niektórych wypadkach nieodpłatnie. W ustawie wprowadzono też wymóg informowania konsumenta przez pośrednika kredytowego o tym, czy otrzymuje wynagrodzenie od kredytodawcy. Ustawa przewiduje możliwość wypowiedzenia umowy o kredyt odnawialny przez każdą ze stron. Termin wypowiedzenia dla konsumenta zastrzeżony w umowie nie może być dłuższy niż 1 miesiąc, a dla kredytodawcy - nie krótszy niż 2 miesiące.

Przewidziano ponadto sankcje za naruszenie obowiązków informacyjnych podczas zawierania umowy, czyli za nieprzestrzeganie wymogu dotyczącego podstawowych informacji, określonych w ustawie. Konsument będzie miał wówczas prawo do zwrotu kredytu bez odsetek i innych kosztów kredytu. Ustawa zachowuje także prawo konsumenta do odstąpienia od umowy w terminie 14 dni od dnia jej zawarcia (dotychczas 10 dni). Odstąpienie od umowy o kredyt nie będzie równoznaczne z wygaśnięciem umowy sprzedaży. Los umowy zależny będzie od sprzedawcy, to znaczy od tego, czy przejmie towar, czy też zażąda zapłaty od konsumenta. Kwestia ta powinna być określona w umowie pomiędzy sprzedawcą a konsumentem.

Komisja Gospodarki Narodowej zgłosiła propozycje 10 poprawek. Wnioski legislacyjne złożyli także senatorowie Henryk Woźniak i Jan Wyrowiński.

Duża część poprawek wprowadzonych przez Senat miała na celu prawidłowe implementowanie przepisu dyrektywy 2008/48/WE poprzez wskazanie, że sprzedawcy i usługodawcy działający w charakterze pośredników kredytowych w ramach działalności pomocniczej są zwolnieni z obowiązku udzielania informacji przed zawarciem umowy o kredyt konsumencki. Senat wprowadził też do ustawy pojęcie oceny zdolności kredytowej zamiast oceny ryzyka kredytowego w celu dostosowania terminologii ustawy do tej obowiązującej w prawie bankowym. Zobligował też kredytodawcę do tego, aby udzielał kredytu tylko wówczas, gdy konsument ma zdolność kredytową. W kwestii oświadczenia o odstąpieniu od umowy Izba doprecyzowała, że chodzi o oświadczenie złożone przez konsumenta w dowolnej formie, a nie tylko według wzoru przedstawionego przez kredytodawcę. Dzięki innej poprawce zgodnie z prawem bankowym uprawnieni do otrzymywania informacji stanowiących tajemnicę bankową w zakresie niezbędnym do oceny ryzyka kredytowego zostali kredytodawcy w rozumieniu ustawy o kredycie konsumenckim, a nie tylko instytucje kredytowe. Kilka zmian senackich miało charakter redakcyjny.

Senackie poprawki rozpatrzy teraz Sejm.

Ustawa o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina
- przyjęta z poprawkami

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 89. posiedzeniu, 1 kwietnia 2011 r., z przedłożenia rządu, reguluje: zasady wyrobu fermentowanych napojów winiarskich oraz obrotu wyrobami winiarskimi, zasady wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wyrobu i rozlewu wyrobów winiarskich, organizację rynku wina; zasady wyrobu fermentowanych napojów winiarskich, zasady i tryb rejestracji nazw pochodzenia oraz oznaczeń geograficznych wyrobów winiarskich pozyskiwanych z winogron pochodzących z upraw winorośli położonych na terytorium Polski. Regulacja nie dotyczy wyrobów winiarskich wyprodukowanych domowym sposobem na użytek własny i niewprowadzanych do obrotu

Nowa regulacja ma na celu wykonanie zmienionych przepisów Unii Europejskiej o wspólnej organizacji rynku wina, wprowadzenie zmian klasyfikacji fermentowanych wyrobów winiarskich oraz uproszczenie wymagań obowiązujących w zakresie uzyskiwania wpisu do rejestru przedsiębiorców wykonujących działalność w zakresie wyrobu lub rozlewu wyrobów winiarskich dla przedsiębiorców wyrabiających niewielkie ilości win owocowych markowych i miodów pitnych markowych z surowców uzyskanych we własnym gospodarstwie.

Ustawa zapewnia stosowanie 6 rozporządzeń unijnych, uchyla natomiast dotychczasową ustawę z 22 stycznia 2004 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina.

Jak zapewniał senatorów wiceminister rolnictwa Andrzej Butra, "celem tej ustawy jest doprowadzenie do tego, żeby wina produkowane przez naszych producentów rodzimych były winami jak najbardziej konkurencyjnymi (...) Na pewno są szanse na to, żeby nasze wino było konkurencyjne, atrakcyjne pod względem jakościowym i cenowym".

Pracująca nad ustawą Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi zaproponowała do niej 6 poprawek. W czasie dyskusji senatorowie: Jerzy Chróścikowski, Przemysław Błaszczyk i Stanisław Iwan także złożyli wnioski o wprowadzenie zmian. Ostatecznie w wyniku głosowań Izba poparła 20 poprawek. Senatorowie postanowili, że podmiot wyrabiający i rozlewający wino gronowe z upraw własnych w celu wprowadzenia go do obrotu, gdy ilość wytwarzanego wina nie przekracza 100 hektolitrów, nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Izba skreśliła rozwiązanie zakładające obligatoryjność wydania decyzji zakazującej wykonywania działalności gospodarczej w razie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego dokonanego na wniosek podmiotu go prowadzącego. Pozostałe poprawki miały na celu ujednolicenie i doprecyzowanie przepisów.

Do poprawek Senatu ustosunkuje się teraz Sejm.

Senat wprowadził poprawkę do ustawy o zmianie ustawy o państwowych instytucjach filmowych

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 89. posiedzeniu, 1 kwietnia 2011 r., na podstawie projektu rządowego, wydłuża o 2 lata, do końca 2012 r., okres przewidziany na komercjalizację lub likwidację państwowych instytucji filmowych. Wprowadza również możliwość przekształcania państwowych instytucji filmowych w instytucje kultury, zgodnie z ustawą z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. W myśl przyjętych rozwiązań minister kultury w drodze zarządzenia będzie mógł przekształcić państwową instytucję filmową w państwową instytucję kultury. Zarządzenie takie będzie rozstrzygnięciem uznaniowym, przy podjęciu którego minister kultury powinien uwzględniać potrzeby państwa, wynikające z zadań w zakresie upowszechniania kultury filmowej oraz warunki finansowe, ekonomiczne, organizacyjne i techniczne, niezbędne do funkcjonowania tworzonej państwowej instytucji kultury.

W świetle obowiązujących przepisów państwowe instytucje filmowe, które nie zostały skomercjalizowane do 31 grudnia 2010 r., podlegają likwidacji z inicjatywy ministra kultury. Celem wydłużenia terminu na to do 31 grudnia 2012 r. jest zapewnienie czasu na planowe przeprowadzenie ewentualnych przekształceń własnościowych i na dokonanie dalszych dogłębnych analiz i studiów prawno-finansowych, umożliwiających wybór formy przekształcenia najkorzystniejszej dla tych instytucji. Zgodnie z nowelizacją, w wyniku dokonanego przekształcenia ustanie działalność organów dotychczasowej państwowej instytucji filmowej z wyjątkiem dyrektora, który będzie pełnił tę funkcję do czasu powołania dyrektora państwowej instytucji kultury, a pracownicy państwowej instytucji filmowej staną się pracownikami państwowej instytucji kultury, mienie państwowej instytucji filmowej zaś stanie się mieniem nowo tworzonej osoby prawnej. Z dniem przekształcenia państwowa instytucja kultury wstąpi we wszystkie stosunki prawne, których podmiotem była państwowa instytucja filmowa.

Pracująca na nowelizacją Komisja Kultury i Środków Przekazu stwierdziła pewną nieścisłość terminologiczną w ustawie i zaproponowała doprecyzowanie, że państwowa instytucja filmowa jest wykreślana z rejestru instytucji filmowych, a nie z rejestru państwowych instytucji filmowych. Poprawkę tej treści senatorowie poparli w wyniku głosowania (86 głosów za, 1 wstrzymujący się). Teraz ustosunkują się do niej posłowie.

Ustawa o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych ustaw - przyjęta bez poprawek

Nowelizacja, którą Sejm uchwalił na 89. posiedzeniu, 1 kwietnia 2011 r., z przedłożenia Senatu, ma na celu zrównanie uprawnień rodzicielskich funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Biura Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego oraz Służby Celnej z uprawnieniami rodzicielskimi pracowników, gwarantowanych przepisami ustawy - Kodeks pracy. Nowelizacja stanowi wykonanie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z 29 czerwca 2006 r., w którym TK podkreślał, że nieuzasadnione jest w odniesieniu do zatrudnienia funkcjonariuszy ograniczone stosowanie przepisów kodeksu pracy. Dotyczy to zwłaszcza kwestii odnoszących się do ochrony rodzicielskiej funkcjonariuszy. Na tej podstawie opracowano projekt ustawy o zmianie ustawy o Policji, gdyż tego dotyczyło orzeczenie. W trakcie prac sejmowych rozszerzono znacznie zakres obowiązywania tej ustawy o: Straż Graniczną, Państwową Straż Pożarną, Biuro Ochrony Rządu, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencję Wywiadu, Centralne Biuro Antykorupcyjne. Wprowadzono też zmiany w ustawie o służbie funkcjonariuszy Kontrwywiadu Wojskowego i Służby Wywiadu Wojskowego oraz Służby Celnej.

Komisja Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji wniosły o przyjęcie nowelizacji bez poprawek. Izba jednomyślnie, głosami 89 senatorów, poparła to stanowisko.

Teraz ustawa zostanie skierowana do podpisu prezydenta.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy o samorządzie gminnym

Na podstawie projektów poselskich Sejm uchwalił nowelizację na 90. posiedzeniu, 15 kwietnia 2011 r. Ustawa ma charakter incydentalny. Konieczność jej uchwalenia była skutkiem dość tragicznego wydarzenia. W Oświęcimiu po wyborach, w dniu, w którym powinno nastąpić ślubowanie, wybrany prezydent miasta dostał wylewu. Dość długo znajdował się w stanie śpiączki, ciągle jest poważnie chory. Obowiązująca dotychczas ustawa przewidywała, co dzieje się w razie pojawienia się przemijających przeszkód wykonywania mandatu (tymczasowe aresztowanie, odbywanie kary pozbawienia wolności, odbywanie kary aresztu, niezdolność do pracy z powodu choroby przekraczającej 30 dni). W takich wypadkach obowiązki przejmował wybrany zastępca bądź pierwszy zastępca, a jeśli ani prezydent (wójt, burmistrz itp.), ani żaden z jego zastępców nie mógł tych funkcji wykonywać, wojewoda musi zwrócić się do premiera o ustanowienie osoby, która te obowiązki może wykonywać i przygotować nowe wybory. Ustawa nie przewidywała zatem sytuacji, w której nie będzie nikogo, kto mógłby te obowiązki wykonywać, bo wszystkie kadencje wygasły, a wybrany prezydent nie objął mandatu, gdyż nie był w stanie złożyć ślubowania. Zgodnie z nowelizacją, w takich wypadkach mają być stosowane wszystkie przepisy stosowane dotychczas, gdy występuje przemijająca przeszkoda w wykonywaniu zadań i kompetencji wójta. Dodano też przepis mówiący, że w razie niezwoływania w przepisowych terminach sesji, na której ślubowanie powinno być złożone, można je złożyć przed Państwową Komisją Wyborczą. Jeżeli zaś ktoś przez 3 miesiące unika złożenia ślubowania, to jego mandat automatycznie wygasa. Nowelizacja przewiduje, że gdy wójt dozna przemijającej przeszkody w sprawowaniu swojej funkcji, władzę w gminie przejmie osoba wyznaczona przez prezesa Rady Ministrów maksymalnie do czasu wyboru nowego wójta.

Senatorowie jednomyślnie, 88 głosami, opowiedzieli się za wnioskiem Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej o przyjęcie nowelizacji bez poprawek.

Ustawa zostanie skierowana do podpisu prezydenta.

Ponadto Senat wybrał senatora Tomasza Misiaka do Komisji Gospodarki Narodowej.

Oświadczenia

Po wyczerpaniu porządku 75. posiedzenia oświadczenia złożyli senatorowie: Małgorzata Adamczak, Mieczysław Augustyn, Lucjan Cichosz, Grzegorz Czelej, Piotr Gruszczyński, Andrzej Grzyb, Witold Idczak, Piotr Kaleta, Maciej Klima, Paweł Klimowicz, Ryszard Knosala, Stanisław Kogut, Marek Konopka, Krzysztof Kwiatkowski, Krzysztof Majkowski, Andrzej Misiołek, Rafał Muchacki, Władysław Ortyl, Andrzej Person, Stanisław Piotrowicz, Czesław Ryszka, Tadeusz Skorupa, Eryk Smulewicz, Henryk Stokłosa, Grażyna Sztark, Grzegorz Wojciechowski.