Aktualności

13-14 kwietnia 2011 r. odbyło się 74. posiedzenie Senatu.

Minutą ciszy Izba uczciła 96 osób, które zginęły w katastrofie pod Smoleńskiem 10 kwietnia 2010 r.

W wyniku głosowania senatorowie 50 głosami odrzucili wniosek senatora Stanisława Karczewskiego (PiS) o uzupełnienie porządku obrad o informację prezesa Rady Ministrów na temat przebiegu śledztwa w sprawie katastrofy prezydenckiego samolotu pod Smoleńskiem.

Senat wprowadził poprawki do ustawy o zmianie ustawy - Kodeks wyborczy
oraz ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks wyborczy

Nowelizacja, którą na podstawie projektu komisyjnego Sejm uchwalił na 89. posiedzeniu, 1 kwietnia 2011 r., doprecyzowuje wiele przepisów, m.in. określających bierne prawa wyborcze, zmiany wyglądu kart do głosowania, skutki umieszczania dopisków na kartach do głosowania, usuwa błędy techniczno-legislacyjne. Ponadto modyfikuje zasady głosowania korespondencyjnego w zagranicznych obwodach głosowania; upoważnia do określenia w rozporządzeniu wzoru sprawozdania o przychodach, wydatkach i zobowiązaniach finansowych komitetów biorących udział w wyborach; rozszerza upoważnienie do wydania rozporządzenia o określenie czasu przeznaczonego na rozpowszechnianie nieodpłatnie audycji wyborczych w każdym z programów ogólnokrajowych i regionalnych oraz ramowego podziału tego czasu od 15. dnia przed dniem głosowania; zmienia termin publikacji informacji o terminie wyborów samorządowych z 60 do 80 dni przed dniem wyborów; wydłuża czas, w jakim rada gminy dokonuje podziału gmin na okręgi wyborcze i obwody głosowania. Doprecyzowuje też przepisy dotyczące kalendarza wyborczego tych wyborów, nazw osiedli w załączniku określającym okręgi wyborcze.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, Komisja Ustawodawcza oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej wniosły o wprowadzenie 2 poprawek do nowelizacji. Mniejszość komisji praworządności zaproponowała wydłużenie vacatio legis z 14 dni do 9 miesięcy, ta zmiana nie została poparta w wyniku głosowania. Akceptacji Izby nie uzyskały także poprawki zgłoszone w trakcie dyskusji przez senatorów Piotra Ł.J. Andrzejewskiego i Tadeusza Gruszkę.

Ostatecznie Senat zdecydował o wprowadzeniu 2 poprawek do nowelizacji - redakcyjnej i legislacyjnej, zaproponowanych przez komisje. Teraz te zmiany rozpatrzy jeszcze Sejm.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza
do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy - Kodeks wyborczy

Nowelizacja, którą Sejm uchwalił na 89. posiedzeniu, 1 kwietnia 2011 r., z przedłożenia komisyjnego, wprowadza zmiany w wykazie okręgów wyborczych do Sejmu RP, wynikające ze zmiany liczby mieszkańców w niektórych z nich. Zgodnie z nowelizacją, o 1 posła więcej będą wybierać wyborcy w 4 okręgach: nr 13 z siedzibą w Krakowie, nr14 w Nowym Sączu, nr 19 w Warszawie (okręg obejmujący stolicę) oraz nr 20 w Warszawie (okręg obejmujący obszary 9 powiatów wokół stolicy). Z kolei w 4 innych okręgach: nr 21 z siedzibą w Opolu, nr 24 w Białymstoku, nr29 w Gliwicach oraz nr 41 w Szczecinie, liczba mandatów zmniejszy się o 1. 

Konieczność zmian w ordynacji i kodeksie była podyktowana zmieniającą się liczbą mieszkańców w okręgach wyborczych. Analizy zgodności liczby posłów wybieranych w danych okręgach dokonała Państwowa Komisja Wyborcza na podstawie danych z ewidencji ludności, przekazanych jej przez wójtów, burmistrzów i prezydentów miast.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej zaproponowały przyjęcie nowelizacji bez poprawek. W wyniku głosowania (56 głosów za, 29 przeciw, 2 wstrzymujące się) Senat poparł ten wniosek.

Nowelizacja zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta oraz ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych - przyjęta z poprawkami

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 88. posiedzeniu, 25 marca 2011 r., na podstawie projektu rządowego, ma na celu przyspieszenie procesu dochodzenia odszkodowania lub zadośćuczynienia za stwierdzone błędy medyczne bez konieczności wstępowania na drogę sądową. Przewiduje możliwość dochodzenia zadośćuczynienia również na drodze administracyjnej, z udziałem wojewódzkiej komisji do spraw orzekania o błędach medycznych. Będzie ona musiała stwierdzić, czy nastąpiło nieprawidłowe pod względem medycznym udzielenie świadczeń zdrowotnych w szpitalu, w którym pacjentowi została wyrządzona szkoda. Do pacjenta będzie należał wybór sposobu dochodzenia swoich roszczeń, skorzysta z drogi sądowej lub pozasądowego sposobu dochodzenia roszczeń na drodze administracyjnej.

Propozycję odszkodowania będzie zobowiązany przedstawić zakład ubezpieczeń, który zawarł odpowiednią umowę ubezpieczenia ze szpitalem - miejscem popełnienia błędu medycznego. Odszkodowania mają dotyczyć tylko szkód związanych z opieką szpitalną w Polsce. Aby szkoda mogła być zrekompensowana, wojewódzka komisja do spraw orzekania o błędach medycznych musi ustalić, że nastąpił błąd osoby lub osób wykonujących zawód medyczny. Komisja nie będzie wyznaczać wysokości odszkodowania. W skład komisji wejdą specjaliści z dziedzin medycyny i prawa, organizacji pacjentów, Ministerstwa Zdrowia i rzecznika praw pacjenta. Orzeczenie powinno zostać wydane w ciągu 5 miesięcy od dnia złożenia wniosku. Zamiast odszkodowania możliwa będzie renta. Osoby ubiegające się o odszkodowanie będą mogły uzyskać: do 300 tys. zł w razie śmierci pacjenta (spadkobiercy) i 100 tys. w wypadku uszczerbku na zdrowiu (pacjent). Wysokość renty może wynieść do 3 tys. zł.

Prezentujący ustawę sprawozdawca Komisji Zdrowia senator Henryk Woźniak ocenił, że to "krok w dobrą stronę, krok, dzięki któremu wprowadza się cały zespół norm prawnych powodujących upodmiotowienie pacjenta, tworzących równowagę między prawami pacjenta a obowiązkami wynikającymi z procedur medycznych stosowanych w zakładach opieki zdrowotnej".

Komisja Zdrowia wniosła o wprowadzenie 7 poprawek do ustawy. Senator Stanisław Karczewski w trakcie debaty złożył wniosek, poparty przez mniejszość Komisji Zdrowia, o odrzucenie ustawy. Zaproponował także do niej poprawki. Izba odrzuciła wniosek o odrzucenie ustawy (33 głosy za, 53 przeciw) i przyjęła ją wraz z 7 poprawkami (53 senatorów za, 31 przeciw, 1 wstrzymał się od głosu). Senatorowie zdecydowali o wprowadzeniu obowiązku dołączania do wniosku o ustalenie zdarzenia medycznego pełnomocnictwa do reprezentowania spadkobierców, jeżeli wniosek złożyli spadkobiercy. Wydłużyli też z 3 do 4 miesięcy termin przysługujący komisji na wydanie orzeczenia o zdarzeniu medycznym. Izba postanowiła też wyłączyć z uczestniczenia w rozpatrywaniu skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem orzeczenia wojewódzkiej komisji członka komisji, który brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia. Ponadto wprowadziła łączną sumę ubezpieczenia w odniesieniu do wszystkich zdarzeń medycznych objętych ochroną ubezpieczeniową w dwunastomiesięcznym okresie ubezpieczenia w odniesieniu do jednego pacjenta.

Zmiany wprowadzone przez Senat musi rozpatrzyć Sejm.

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty

Nowelizacja, uchwalona na 88. posiedzeniu Sejmu, 25 marca 2011 r., z przedłożenia rządu, przewiduje zmiany systemu kształcenia lekarzy i lekarzy dentystów. W rozwiązaniach uwzględniono wprowadzenie uregulowań dotyczących studiów na kierunkach lekarskim i lekarsko-dentystycznym, wynikających z konieczności dostosowania do wymogów prawa UE. Nowe przepisy zmieniają zasady odbywania praktyk zawodowych podczas studiów dla obu grup przyszłych lekarzy i przewidują zlikwidowanie stażu podyplomowego. Złożenie najważniejszych egzaminów końcowych dla kierunku lekarskiego ma się odbywać na V roku studiów, a dla lekarzy dentystów - na IV roku. Zlikwidowane zostaną państwowe egzaminy lekarskie: lekarski egzamin państwowy (LEP) i lekarsko-dentystyczny egzamin państwowy (LDEP). Studenci medycyny będą jednak zdawać lekarski egzamin końcowy (LEK), a studenci stomatologii - lekarsko-dentystyczny egzamin końcowy (LDEK). Zmodyfikowano też procedurę zdawania, kandydat uzyska pozytywny wynik egzaminu LEK i LDEK, jeśli odpowie pozytywnie co najmniej na 56% z 200 pytań testowych. Na wniosek rektorów uczelni medycznych ten LEK i LDEK obowiązywać będzie dopiero od października 2013 r. Wprowadzono również modyfikacje systemu uprawniającego do zdawania egzaminów podyplomowych.

W związku z likwidacją stażu podyplomowego wprowadzono zasadę, że praktyka zawodowa będzie się rozpoczynała na VI roku studiów dla lekarzy i na V roku - dla dentystów. Obowiązek złożenia najważniejszych egzaminów końcowych obejmie studentów kierunku lekarskiego na V roku studiów, a lekarsko-dentystycznego - na IV. Kolejne zmiany odnoszą się do zasad odbywania specjalizacji. Przewiduje się wprowadzenie modułowego systemu (moduł podstawowym i specjalistyczny) ich odbywania i przyznawanie miejsc szkoleniowych na określone specjalizacje. Będzie też inny system egzaminów teoretycznych testowego i ustnego. Jeśli kandydat zda część testową, będzie mógł przystąpić ponownie, nawet kilka razy, do ustnej. Zapłaci dopiero za 4. podejście do egzaminu.

W opinii wiceministra zdrowia Andrzeja Włodarczyka, ustawa spełnia postulaty środowisk medycznych, zmienia i upraszcza system zdobywania specjalizacji. Wiceminister zaznaczył także, że dzięki temu studia medyczne staną się bardziej praktyczne. Przypomniał, że w wielu europejskich krajach nie ma stażu lekarskiego, zastępują go zajęcia kliniczne w czasie studiów.

Komisja Zdrowia i jej mniejszość wniosły o wprowadzenie poprawek do ustawy. Mniejszość komisji, reprezentowana przez senatora Stanisława Karczewskiego, zgłosiła też wniosek o odrzucenie ustawy. Senator wycofał go jednak po tym, jak został "przekonany do tego, że pewne elementy ustawy faktycznie są dobre". Wniosek legislacyjny przedstawił też senator Michał Okła.

Ostatecznie Izba uchwaliła 36 poprawek do nowelizacji. Jedna z nich wskazuje, że dyplom lekarza albo lekarza dentysty potwierdza odpowiednio ukończenie co najmniej 6-letnich studiów na kierunku lekarskim albo co najmniej 5-letnich - na kierunku lekarsko-dentystycznym. Senatorowie doprecyzowali, że opiekunem osoby odbywającej praktyczne nauczanie zawodu może być lekarz lub lekarz dentysta będący nauczycielem akademickim albo inny lekarz lub lekarz dentysta mający co najmniej 3-letni staż zawodowy. Wskazali formę prawną, w jakiej działa Centrum Egzaminów Medycznych. Wprowadzono też poprawki mające zapewnić należytą precyzję przepisom o wymogu niekaralności członków komisji przeprowadzających egzaminy lekarskie. Senat określił ponadto maksymalną wysokość opłat za przystąpienie do egzaminu lekarskiego po raz czwarty i kolejny oraz za egzamin składany w języku obcym. Wprowadził również wymóg dołączenia do wniosku o przystąpienie do LEK i LDEK dokumentu potwierdzającego wniesienie opłaty za egzamin zdawany po raz czwarty i kolejny. Izba ustanowiła podstawę do wydania lekarzom dokumentów potwierdzających złożenie LEK i LDEK oraz przekazywania danych o ich wynikach podmiotom prowadzącym postępowanie kwalifikacyjne do rozpoczęcia specjalizacji.

Inna senacka zmiana określa zasady finansowania rezydentur, wskazując, że środki finansowe niezbędne do odbywania specjalizacji w ramach rezydentury przez lekarzy zakwalifikowanych do jej odbywania lub odbywających ją w tym trybie minister zdrowia przekazuje na podstawie umowy zawartej z podmiotem prowadzącym szkolenie specjalizacyjne, zatrudniającym tych lekarzy. Izba uzupełniła ponadto katalog sytuacji przedłużających czas trwania szkolenia specjalizacyjnego o nie dłuższą niż 12 miesięcy przerwę, wynikającą z realizacji specjalizacji odbywanej w ramach poszerzenia zajęć programowych stacjonarnych studiów doktoranckich. Na podstawie innej poprawki w uzasadnionych wypadkach zgodę na dodatkowe przedłużenie okresu trwania szkolenia specjalizacyjnego lekarza mógłby wyrazić wojewoda, a w odniesieniu do lekarzy odbywających specjalizację w ramach rezydentury - minister zdrowia. Uzupełniono też katalog danych zamieszczanych w rejestrze lekarzy odbywających szkolenie specjalizacyjne i określono, co powinien zawierać wniosek o przystąpienie do państwowego egzaminu specjalizacyjnego.

Senatorowie zwolnili Centrum Egzaminów Medycznych z obowiązku konsultowania pytań na egzaminy lekarskie z przedstawicielem właściwego towarzystwa naukowego, upoważnili ministra zdrowia do określenia w drodze rozporządzenia wykazu dokumentów potwierdzających złożenie egzaminów równoważnych z państwowym egzaminem specjalizacyjnym. Na podstawie kolejnej senackiej poprawki na podmiot organizujący kurs szkoleniowy objęty programem danej specjalizacji nałożono obowiązek przekazania do Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego listy lekarzy, którzy ukończyli kurs szkoleniowy. Senat uchwalił ponadto kilkanaście poprawek o charakterze formalnym i wydłużył o 2 miesiące - z 1 maja 2011 r. na 1 lipca 2011 r. - termin wejścia ustawy w życie.

Poprawki senackie rozpatrzy teraz Sejm.

Ustawa o systemie informacji w ochronie zdrowia - przyjęta z poprawkami

Izba uchwaliła 20 poprawek do ustawy, uchwalonej przez Sejm na 88. posiedzeniu, 25 marca 2011 r., na podstawie projektu rządu. Określa ona organizację i zasady działania systemu informacji w ochronie zdrowia. W tym systemie przetwarzane są dane niezbędne do prowadzenia polityki zdrowotnej państwa, podnoszenia jakości i zwiększania dostępności świadczeń opieki zdrowotnej oraz finansowania zadań z zakresu ochrony zdrowia. System informacji obsługiwany jest przez platformę udostępniania on-line usług i zasobów cyfrowych rejestrów medycznych oraz elektroniczną platformę gromadzenia, analizy i udostępnienia zasobów cyfrowych. W zakresie przypisanych im zadań korzystają one m.in. z usług dostarczonych przez elektroniczną platformę usług administracji publicznej.

W świetle przyjętych rozwiązań system informacji obejmuje bazy danych, które funkcjonują w ramach systemu informacji medycznej (SIM) - rejestrów medycznych i dziedzinowych systemów teleinformatycznych. SIM służy do przetwarzania danych dotyczących udzielonych, udzielanych i planowanych świadczeń opieki zdrowotnej udostępnianych przez systemy teleinformatyczne usługodawców. Podstawową zasadą funkcjonowania SIM jest wielokrotne wykorzystywanie zgromadzonych danych, co oznacza, że raz wprowadzone dane używane są do celów statystycznych, rozliczeniowych, ewidencyjnych i informacyjnych. W celu realizacji ustawowych zadań SIM współpracuje z Centralnym Wykazem Usługobiorców, Centralnym Wykazem Usługodawców oraz Centralnym Wykazem Pracowników Medycznych.

Dla monitorowania zapotrzebowania na świadczenie opieki zdrowotnej, monitorowania stanu zdrowia usługobiorców oraz prowadzenia profilaktyki zdrowotnej lub realizacji programów zdrowotnych ustawa umożliwia ministrowi zdrowia tworzenie i prowadzenie odpowiednich rejestrów medycznych. W ramach systemu informacji funkcjonują także tzw. dziedzinowe systemy teleinformatyczne, obsługujące jednorodne zadaniowo obszary działalności państwa w zakresie ochrony zdrowia. W ustawie wyodrębniono systemy teleinformatyczne, połączone ze sobą w ramach systemu informacji w ochronie zdrowia w sposób umożliwiający wymianę i automatyczną aktualizację danych z jednoczesnym otwarciem na systemy informacyjne obsługujące organy administracji publicznej (system rejestru usług medycznych narodowego funduszu zdrowia, system statystyki w ochronie zdrowia, system ewidencji zasobu ochrony zdrowia, system wspomagania ratownictwa medycznego, system monitorowania zagrożeń, system monitorowania dostępności do świadczeń opieki zdrowotnej, system monitorowania kosztów leczenia i sytuacji finansowo-ekonomicznej podmiotów leczniczych, zintegrowany system monitorowania obrotu produktami leczniczymi, system monitorowania kształcenia pracowników medycznych).

Podmioty prowadzące bazy danych w zakresie ochrony zdrowia są zobowiązane do stworzenia warunków organizacyjnych i technicznych zapewniających ochronę przetworzonych danych, w szczególności ich ochrony przed nieuprawnionym dostępem, nielegalnym ujawnieniem lub pozyskaniem, a także modyfikacją, uszkodzeniem, zniszczeniem lub utratą. W ramach nadzoru i kontroli nad systemem informacji i bazami danych wobec podmiotów je prowadzących ministrowi zdrowia przysługuje prawo: kontroli realizacji sektorowych projektów informatycznych i systemów teleinformatycznych działających w ramach systemu informacji w celu zapewnienia spójnego ich działania oraz prawidłowości i kompletności przekazanych do systemu danych na zasadach określonych w przepisach ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne; kontroli pod względem legalności, celowości, rzetelności prowadzenia baz danych w zakresie ochrony zdrowia oraz przekazywania danych w nich zawartych do systemu informacji; wydawania zaleceń pokontrolnych mających na celu usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości; wydawania decyzji administracyjnych nakazujących usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości. Minister zdrowia sprawuje też nadzór nad prawidłowym działaniem systemu informacji.

Wiceminister zdrowia Jakub Szulc przekonywał senatorów, że dzięki ustawie o systemie informacji w ochronie zdrowia, pacjenci zyskają możliwość śledzenia on-line historii choroby, wyników badań, wypisanych recept, a to "powinno w sposób istotny wpłynąć na poprawę procesu leczenia". Wiceminister podkreślił, że ustawa przyczyni się także do oszczędności Narodowego Funduszu Zdrowia. Zapewnił, że dane pacjentów będą odpowiednio chronione.

W trakcie debaty senator Ryszard Knosala zaproponował zmianę, ale wycofał swój wniosek. W wyniku głosowań Izba poparła poprawki sugerowane przez Komisję Zdrowia. Uzupełniono m.in. katalog danych przetwarzanych w systemie informacji dotyczących uprawnień do świadczeń zdrowotnych określonego rodzaju, także daty ich utraty. Grupę senackich poprawek stanowiły zmiany mające zapewnić spójność terminologii ustawy, m.in. z uregulowaniami systemowymi dotyczącymi kontroli, doprecyzować jej przepisy w zakresie podmiotów, którym minister zdrowia może zlecić prowadzenie rejestrów medycznych, uregulować delegację do wydania rozporządzenia w sposób zapewniający sprawność teleinformatycznego systemu RUM NFZ. Izba wprowadziła także poprawki doprecyzowujące, porządkujące i językowe, a także zmianę o charakterze dostosowującym, przesuwającą datę wejścia w życie ustawy o działalności leczniczej z 1 maja 2011 r. na 1 lipca 2011 r.

Senackie poprawki rozpatrzą teraz posłowie.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 88. posiedzeniu, 25 marca 2011 r., na podstawie projektu rządu, wdraża postanowienia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/99/WE z 19 listopada 2008 r. w sprawie ochrony środowiska przez prawo karne ("dyrektywa karna"). Wprowadzane zmiany mają na celu zapewnienie skuteczniejszej ochrony środowiska przez stosowanie sankcji karnych, dotkliwszych od sankcji administracyjnych lub odpowiedzialności cywilnej, wobec działań szkodliwych dla środowiska, powodujących znaczne szkody dla powietrza, gleby, wody, zwierząt lub roślin lub wpływających niekorzystnie na ochronę gatunków.

Ustawa nowelizuje przepisy 4 ustaw, najważniejsze zmiany dotyczą kodeksu karnego, rozdziału XXII "Przestępstwa przeciwko środowisku". Poszerzono m.in. zakres penalizacji za czyny w nim opisane poprzez wskazanie, że zanieczyszczenie wody, powietrza lub powierzchni ziemi substancją lub promieniowaniem jonizującym będzie podlegało karze, jeśli stanowiłoby zagrożenie dla zdrowia lub życia choćby jednej osoby, a także jeśli mogłoby spowodować istotne obniżenie jakości wody, powietrza lub powierzchni ziemi. Wprowadzono nowy typ kwalifikowany przestępstwa. Zaostrzona odpowiedzialność, pozbawienie wolności od 6 miesięcy do 8 lat, będzie wynikała z wprowadzenia znamienia kwalifikującego działania w ramach zakładu. Odpowiedzialności karnej podlegać będzie zachowanie zagrażające życiu lub zdrowiu choćby jednej osoby, a także gdy jego skutkiem jest istotne obniżenie jakości wody, powietrza lub powierzchni ziemi. Uzupełniono znamiona czynu zabronionego o czynności sprawcze: wyrabianie, przetwarzanie, transport, przywożenie zza granicy, wywożenie za granicę, przechowywanie i posiadanie, wykorzystywanie i posługiwanie się oraz usuwanie materiału jądrowego lub innego środka promieniowania jonizującego, a także o znamię istotnego obniżenia jakości wody, powietrza lub powierzchni ziemi.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisja Ustawodawcza przedstawiły wniosek o przyjęcie nowelizacji bez poprawek, w wyniku głosowania (53 głosy za, 33 - przeciw) poparty przez Senat.

Nowelizacja trafi teraz do podpisu prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy o ustanowieniu programu wieloletniego "Program budowy Zbiornika Wodnego Świnna Poręba w latach 2006-2010" - przyjęta bez poprawek

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 89. posiedzeniu, 1 kwietnia 2011 r., z przedłożenia rządu, wprowadza zmiany w zakresie przesunięcia terminu do 2013 r., a także kosztów realizacji oraz źródeł finansowania zbiornika (budżet państwa i Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej).

Komisja Środowiska przedstawiła wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek. Jej mniejszość zaś zaproponowała, aby utrzymać finansowanie z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, a w latach, 2012-2013 zmienić je na finansowanie z budżetu państwa. W trakcie debaty propozycję poprawki przedstawił także senator Wojciech Skurkiewicz.

W wyniku głosowania Izba głosami 49 senatorów, przy 28 - przeciw i 2 wstrzymujących się zadecydowała o przyjęciu nowelizacji bez poprawek. Teraz musi ją jeszcze podpisać prezydent.

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych
oraz niektórych innych ustaw

Sejm uchwalił tę nowelę na 88. posiedzeniu, 25 marca 2011 r., z przedłożenia rządu. Uregulowano w niej: postępowanie dyscyplinarne sędziów wojskowych na zasadach zbliżonych do obowiązujących w ustawie - Prawo o ustroju sądów powszechnych; status sędziów w wypadku likwidacji sądu wojskowego; statusu asesorów sądów wojskowych, którzy nie spełnili wymagań formalnych do powołania na stanowisko sędziego wojskowego sądu garnizonowego; kwestie związane z zatrudnianiem asystentów sędziów, urzędników i pracowników w sądownictwie wojskowym. Zgodnie z ustawą, sędzia nie będzie mógł łączyć funkcji orzekania z wykonywaniem czynności administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości lub innej jednostce organizacyjnej podległej ministrowi sprawiedliwości albo przez niego nadzorowanej, z wyjątkiem Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury. W wypadku likwidacji sądu wojskowego sędzia tego sądu, na swój wniosek lub za swoją zgodą, będzie powoływany na urząd sędziego sądu powszechnego. Z chwilą powołania zostanie zwolniony, z mocy prawa, z zawodowej służby wojskowej. Ponadto rozkaz o powołaniu do zawodowej służby wojskowej kandydatów na stanowiska sędziów będzie wydawał minister obrony narodowej, a nie szef sztabu generalnego wojska polskiego.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisja Obrony Narodowej wniosły o wprowadzenie do ustawy 10 poprawek o charakterze legislacyjnym i redakcyjnym, a mniejszość komisji obrony - 2 poprawek. W trakcie debaty senator Piotr Zientarski zaproponował określenie maksymalnej liczby kandydatów (3) na rzecznika dyscyplinarnego przedstawianych Krajowej Radzie Sądownictwa przez zgromadzenie sędziów sądów wojskowych. W wyniku głosowania Izba 57 głosami, przy 1 - przeciw i 27 wstrzymujących się przyjęła ustawę z 11 poprawkami. Poparcia nie uzyskały zmiany proponowane przez mniejszość komisji obrony.

Do senackich poprawek ustosunkują się teraz posłowie.

Projekt ustawy o petycjach

Senat 83 głosami za, przy 3 wstrzymujących się zdecydowała o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy regulującego zasady składania i rozpatrywania petycji. Senator Mieczysław Augustyn został upoważniony do reprezentowania Izby podczas dalszych prac nad tym projektem.

Projekt ustawy o petycjach, przygotowany przez grupę senatorów PO, ma na celu dostosowanie ustawodawstwa do art. 63 Konstytucji RP, zgodnie z którym każdy ma prawo składać petycje, wnioski i skargi do organów władzy publicznej oraz do organizacji i instytucji społecznych, a tryb ich rozpatrywania ma zostać określony w ustawie. Tryb rozpatrywania skarg i wniosków został uregulowany w kodeksie postępowania administracyjnego.

W projekcie uwzględniono także postulaty i uwagi organizacji społecznych kierowanych do Parlamentarnego Zespołu ds. Współpracy z Organizacjami Pozarządowymi.

Zgodnie z projektem, petycja może być złożona przez osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną do organu władzy publicznej, a także do organizacji lub instytucji społecznej, wykonującej zadania zlecone z zakresu administracji publicznej. Przedmiotem petycji mogą być sprawy dotyczące życia zbiorowego lub wartości wymagających szczególnej ochrony w imię dobra wspólnego, mieszczące się w zakresie zadań i kompetencji organu władzy publicznej będącego jej adresatem albo w zakresie wykonywanych przez organizację lub instytucję społeczną będącą jej adresatem zadań zleconych z zakresu administracji publicznej. Określono formę, w jakiej może być złożona petycja oraz wymagane elementy, jakie powinna zawierać.

W projekcie zaproponowano, aby podmioty prowadzące działalność lobbingową dotyczącą projektu aktu normatywnego będącego przedmiotem prac Rady Ministrów, Sejmu lub Senatu, a także ujętego i ogłoszonego w programie prac legislacyjnych Rady Ministrów, nie mogły składać petycji w tej sprawie.

Projekt ustawy przewiduje zasadę działania adresatów petycji w ramach ich właściwości, która powinna być ustalana stosownie do materii, której petycja dotyczy i zakresu kompetencji organu niezbędnego do jej rozpatrzenia. Organ, do którego błędnie wniesiono petycję, jest zobowiązany do przekazania jej organowi właściwemu. Wprowadzona została także możliwość uzupełnienia lub wyjaśniania treści petycji, która nie spełnia określonych ustawowo wymogów.

Projekt ustawy nakłada na organ rozpatrujący petycję lub urząd go obsługujący obowiązek zamieszczania na stronie internetowej informacji zawierających m.in. zwięzły opis treści petycji i przebiegu prac nad nią.

W projekcie ustawy doprecyzowano tryb rozpatrywania petycji złożonej do Sejmu i Senatu, a także organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego. Petycja złożona do Sejmu lub Senatu będzie rozpatrywana przez właściwą komisję.

Przyjęto, że petycja powinna być rozpatrzona bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w ciągu 3 miesięcy od dnia jej złożenia.

Wprowadzony został przepis mający na celu zapobieżenie wielokrotnemu rozpatrywaniu tych samych spraw, spowodowanych uporczywym wnoszeniem petycji niezawierających żadnych nowych treści. W takim przypadku rozpatrujący petycję będzie mógł pozostawić ją bez rozpatrzenia i poinformować składającego petycję o poprzednim wyniku rozpatrzenia.

Projekt ustawy przewiduje, że komisje senackie i sejmowe będą składać corocznie odpowiednio Sejmowi i Senatowi, do 30 czerwca, sprawozdanie dotyczące rozpatrzonych petycji. W tym samym terminie prezes Rady Ministrów będzie składał corocznie Sejmowi i Senatowi informację o petycjach rozpatrzonych przez ministrów i centralne organy administracji rządowej.

Projekt przewiduje wejście w życie ustawy po upływie 6 miesięcy od dnia jej ogłoszenia.

Projekt ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich

Izba 47 głosami, przy 29 przeciwnych zdecydowała o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich. Senat w dalszych pracach nad tym projektem będzie reprezentował senator Piotr Zientarski.

Celem projektu jest usprawnienie postępowań w sprawach nieletnich oraz poprawa efektywności stosowanych względem nieletnich środków wychowawczych na etapie postępowania wykonawczego. Jedną z proponowanych zmian jest umożliwienie zlecania opinii biegłemu lub biegłym (np. zespołowi) oprócz opinii rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych albo innych specjalistycznych placówek. Wybór podmiotu wykonującego opinię byłby każdorazowo zależał od decyzji sądu.

Proponuje się też zniesienie wymogu obligatoryjnego uzyskania opinii w sprawie nieletnich kierowanych do młodzieżowego ośrodka wychowawczego, młodzieżowego ośrodka socjoterapii, publicznego zakładu opieki zdrowotnej, domu pomocy społecznej albo zakładu poprawczego w wypadku nieletnich, którzy takiej diagnozie zostali poddani w ciągu 6 miesięcy poprzedzających wszczęcie postępowania wyjaśniającego.

Określono także procedury postępowania w stosunku do nieletnich, którzy samowolnie opuścili młodzieżowy ośrodek wychowawczy lub młodzieżowy ośrodek socjoterapii. Uciekinierzy tacy byliby zatrzymywani w policyjnych izbach dziecka.

Projekt przewiduje także umieszczenie nieletnich w policyjnych izbach dziecka na czas uzasadnionej przerwy w konwoju, ale nie dłużej niż na 24 godziny lub na polecenie sądu na czas niezbędny do wykonania czynności, nieprzekraczający 48 godzin. Gwarancją nienadużywania tego rodzaju możliwości byłoby poddanie faktu umieszczenia nieletniego w policyjnej izbie dziecka kontroli sądu i obowiązek zwolnienia nieletniego z policyjnej izby dziecka na zarządzenie sądu.

W projekcie ustalono również szczegółowo prawa i obowiązki kuratorów sądowych w związku z nadzorem nad nieletnimi. Projekt przewiduje także możliwość aktywnego włączania się w proces wychowawczy innych podmiotów niż państwowe, czyli: organizacji młodzieżowej lub innej organizacji społecznej, a także zakładu pracy lub osoby godnej zaufania, które udzieliły poręczenia za nieletniego, i którym powierzono, tytułem środka wychowawczego, nadzór nad nieletnim.

Wnioskodawcy proponują też wprowadzenie do ustawy nowego przepisu, dającego podstawę prawną do umieszczania nieletnich w hostelach. Nowością jest też możliwość tworzenia tzw. hosteli społecznych przez stowarzyszenia, fundacje lub inne organizacje społeczne, których celem działania jest pomoc w readaptacji społecznej nieletnich.

Projekt ustawy o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi

W wyniku głosowania Izba 49 głosami odrzuciła projekt ustawy nowelizujący ustawę o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Za przyjęciem projektu głosowało 33 senatorów, a 3 wstrzymało się od głosu.

Projektodawcy, grupa senatorów, proponowali wydłużenie czasu, w którym obowiązywałby zakaz emisji reklam piwa, wprowadzenie zakazu reklamy i promocji piwa na słupach i tablicach reklamowych oraz innych stałych i ruchomych powierzchniach wykorzystywanych do reklamy, lub które mogą być wykorzystywane do reklamy, a także zwiększenie górnej granicy grzywny (z 500 tys. zł do 1 mln zł) za złamanie zakazów w zakresie reklamy, promocji lub informowania o sponsorowaniu.

Uchwała z okazji 90. rocznicy III Powstania Śląskiego

Izba jednomyślnie, 83 głosami, podjęła uchwałę upamiętniającą III powstanie śląskie.

W uchwale przypomniano, że w okresie plebiscytu i III powstania śląskiego na terenie całego kraju powstawały komitety pomocy, a na Górny Śląsk przybywali ochotnicy, którzy narażali życie w walce o tę ziemię. Sukces powstania, jednego z nielicznych zwycięskich w historii naszej ojczyzny, był zatem sukcesem nie tylko Ślązaków, ale wszystkich Polaków. Jego współtwórcą był Wojciech Korfanty - Ślązak, polski komisarz plebiscytowy na Górnym Śląsku oraz dyktator III powstania śląskiego.

III Powstanie Śląskie było nie tylko zwycięstwem o charakterze zbrojnym, ale także doniosłym wydarzeniem, dzięki któremu Górny Śląsk i jego mieszkańcy wnieśli do Polski takie wartości jak śląski patriotyzm, umiłowanie tradycji i etos pracy. (...) Województwo śląskie, które powstało w efekcie zbrojnego zrywu naszych przodków, odegrało niezwykle ważną rolę w rozwoju gospodarczym II Rzeczypospolitej oraz w odbudowie naszego kraju ze zniszczeń II wojny światowej - napisano w uchwale.

Senat podkreślił też ogromną rolę Kościoła w utrzymaniu polskości na Śląsku. Dzięki księżom wielu młodych Ślązaków zdobywało wykształcenie na polskim Śląsku, co przekładało się na rosnące poczucie tożsamości narodowej.

Senat zadeklarował w uchwale swoje wsparcie dla dalszego rozwoju województwa śląskiego i województwa opolskiego.

Inicjatorami upamiętnienia rocznicy III powstania śląskiego byli senatorowie PiS.

Izba dokonała także zmian w składach swoich komisji. Senatora Grzegorza Czeleja odwołano z Komisji Spraw Zagranicznych i wybrano do Komisji Budżetu i Finansów Publicznych. Senatora Wiesława Dobkowskiego wybrano do Komisji Zdrowia, senator Alicję Zając zaś - do Komisji Spraw Zagranicznych.

Oświadczenia

Po wyczerpaniu porządku 74. posiedzenia oświadczenia złożyli senatorowie: Józef Bergier, Przemysław Błaszczyk, Grzegorz Czelej, Stanisław Gogacz, Ryszard Górecki, Piotr Gruszczyński, Tadeusz Gruszka, Zbigniew Cichoń, Lucjan Cichosz, Władysław Dajczak, Andrzej Grzyb, Witold Idczak, Stanisław Iwan, Piotr Kaleta, Stanisław Karczewski, Leon Kieres, Kazimierz Kleina, Maciej Klima, Paweł Klimowicz, Ryszard Knosala, Norbert Krajczy, Krzysztof Kwiatkowski, Krzysztof Majkowski, Andrzej Misiołek, Antoni Motyczka, Rafał Muchacki, Ireneusz Niewiarowski, Jan Olech, Władysław Ortyl, Andrzej Person, Zbigniew Romaszewski, Eryk Smulewicz, Henryk Stokłosa, Andrzej Szewiński, Grzegorz Wojciechowski, Alicja Zając, Piotr Zientarski.