Aktualności

14, 15, 16 i 17 grudnia 2010 r. odbyło się 67. posiedzenie Senatu.

Ustawa o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych oraz ustawy o zapobieganiu
oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi - przyjęta bez poprawek

Wniosek Komisji Zdrowia o przyjęcie nowelizacji bez poprawek poparło 92 senatorów. Sejm uchwalił ją na 79. posiedzeniu, 3 grudnia 2010 r., na podstawie projektu rządowego. Jej celem jest zmiana zasad przekazywania do Narodowego Funduszu Zdrowia środków z dotacji budżetowej na finansowanie świadczeń m.in. dla osób nieubezpieczonych, usprawnienie zarządzania listami oczekujących na udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, a także uporządkowanie i ujednolicenie uregulowań dotyczących obowiązkowego odprowadzania składki na ubezpieczenie zdrowotne za niektóre osoby, w szczególności oddelegowane do pracy w innych krajach.

Obecnie Rada Ministrów określa w drodze rozporządzenia sposób i tryb finansowania z budżetu państwa świadczeń opieki zdrowotnej. Na podstawie nowelizacji będzie to robić minister zdrowia w porozumieniu z ministrem sprawiedliwości i ministrem spraw wewnętrznych. Przedmiotem nowych regulacji nie są zasady samego finansowania. Wprowadzona zmiana polega na tym, że zasady dokonywania rozliczeń zawarte w rozporządzeniu będą stosowane do wszystkich osób, zgodnie z ustawą o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Przewiduje się również usprawnienie zarządzania listami oczekujących na udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Obecnie zakres danych przekazywanych przez świadczeniodawców do Narodowego Funduszu Zdrowia lub ministra zdrowia zależy od rodzaju świadczeń. Jest to albo cała lista zawierająca pełne dane oczekujących (świadczenia wysokospecjalistyczne), albo lista zbiorcza określająca liczbę oczekujących i średni czas oczekiwania (pozostałe świadczenia). Zmiana ma na celu wprowadzenie obowiązku przekazywania szerszego zakresu danych dotyczących list oczekujących na świadczenia inne niż specjalistyczne. Uzasadnieniem takiego kroku jest umożliwienie NFZ monitorowania poprawności list.

Nowelizacja ma również na celu zmianę zasad naliczania składki. Odnosi się to przede wszystkim do osób oddelegowanych do pracy w innych krajach. Zmiana ta polega na faktycznym przywróceniu stanu prawnego, z którego wynika obowiązek odprowadzenia składek na ubezpieczenia zdrowotne. Oddelegowani pracownicy do czasu uzyskania statusu ubezpieczonych w ramach polskiego systemu ubezpieczenia społecznego mają być objęci obowiązkiem odprowadzania składek na ubezpieczenia zdrowotne bez względu na to, w którym kraju wykonują pracę, z uwzględnieniem kryterium, jakim jest posiadanie umowy międzynarodowej dotyczącej opodatkowania.

Zmienią się też zasady przekazywania do NFZ środków z dotacji budżetowej na finansowanie świadczeń dla osób nieubezpieczonych. Ma to na celu wzrost wysokości środków przekazywanych na świadczenia zdrowotne, wyłączone zostaną bowiem koszty administracyjne. Usprawni się przekazywanie środków z dotacji do NFZ. Wprowadzane zmiany mają na celu przekazanie wszystkich środków z dotacji celowej na pokrycie kosztów świadczeń opieki zdrowotnej. Obecnie środki z dotacji dla nieubezpieczonych należało przeznaczać również na pokrycie kosztów administracyjnych.

W projekcie zawarto również zmiany w ustawie o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, gdyż projektowane upoważnienie ustawowe będzie obejmowało również tryb i sposób finansowania z budżetu państwa świadczeń udzielonych w związku z zachorowaniem na choroby zakaźne. Konieczne jest zatem uchylenie delegacji do wydania przepisów aktów wykonawczych dotyczących sposobu i trybu finansowania wymienionych świadczeń. Ponadto w nowelizacji proponuje się wydłużenie o rok terminu wprowadzenia dotychczasowych przepisów wykonawczych.

Nowelizacja zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Senat wprowadził poprawki do ustawy o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia
i instytucjach rynku pracy oraz niektórych innych ustaw

Za przyjęciem nowelizacji ze zmianami głosowało 91 senatorów, 1 wstrzymał się od głosu. Głównym celem nowej regulacji, uchwalonej na 79. posiedzeniu Sejmu, 3 grudnia 2010 r., z przedłożenia rządowego, jest doprecyzowanie przepisów budzących wątpliwości interpretacyjne i dostosowanie ich do innych regulacji. Określono m.in. okres, w jakim osoba mająca wpis do ewidencji działalności gospodarczej może jednocześnie posiadać status bezrobotnego - gdy podczas składania wniosku o wpis do tej ewidencji oznaczy późniejszy termin podjęcia tej działalności, w dalszym ciągu może mieć status bezrobotnego aż do tego dnia.

Uregulowano też kwestie związane z ubezpieczeniem wypadkowym i od następstw nieszczęśliwych wypadków. Osoby, które w trakcie szkolenia podjęły zatrudnienie, inną pracę zarobkową lub działalność gospodarczą bądź pobierają stypendium w wysokości 20% zasiłku, powinny zostać zgłoszone przez instytucję szkoleniową do ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków. Koszty ubezpieczenia tych osób stanowić będą koszty szkolenia i zostaną pokryte z Funduszu Pracy.

Zmiany wprowadzone w nowelizacji ustanawiają ochronę praw osób odbywających praktyki absolwenckie, praktyki lub staże zawodowe w razie kierowania ich za granicę. Umożliwiono marszałkowi województwa odmowę wpisu do rejestru agencji zatrudnienia podmiotu założonego i prowadzonego przez osobę fizyczną, która świadcząc usługi w ramach prowadzonej agencji zatrudnienia, dopuściła się naruszenia przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Wprowadzono również zakaz pozbawiania statusu bezrobotnego z powodu niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 90 dni, odnoszący się do kobiet w ciąży i w trakcie połogu, chyba że bezrobotna sama wystąpi z takim wnioskiem.

Umożliwiono zakładanie przez bezrobotnych spółdzielni socjalnych i przekazywanie środków z Funduszu Pracy na utworzenie tych spółdzielni bezrobotnym założycielom, którzy po uwzględnieniu przez starostę wniosków o przyznanie środków na założenie spółdzielni przystąpili do jej tworzenia.

Inny nowy przepis daje powiatowemu urzędowi pracy możliwość nieprzyjęcia oferty pracodawcy, a także przyjęcie przez urząd oferty pracy pracodawcy, gdy naruszył wcześniej prawo pracy, ale w czasie składania oferty pracy nie zachodzą obawy, że w przyszłości prawa osób podejmujących pracę będą przez niego naruszane.

Nowelizacja jednakowo traktuje podjęcie zatrudnienia, innej pracy zarobkowej i działalności gospodarczej, gdy chodzi o organizację szkoleń, możliwość ukończenia szkolenia, powody wykluczające obowiązek zwrotu kosztu szkolenia, dodatkowe wynagrodzenie dla instytucji szkoleniowej itd.

Zaproponowano również przepisy umożliwiające kierowanie bezrobotnych lub uprawnionych osób poszukujących pracy na kilka kursów, których łączne ukończenie zwiększy szanse zatrudnienia. Nadmiernemu i nieuzasadnionemu korzystaniu ze szkoleń ma zapobiec przepis ograniczający wysokość kwot przeznaczonych na te szkolenia do 300% przeciętnego wynagrodzenia. Wprowadzono minimalną wysokość stypendium szkoleniowego, ustaloną na 20% kwoty zasiłku dla bezrobotnych.

Kolejna zmiana wprowadzona w nowelizacji umożliwia producentom prowadzącym działalność rolniczą w gospodarstwie rolnym lub dział specjalny produkcji rolnej, zatrudniającym w okresie ostatnich 6 miesięcy co najmniej jednego pracownika w pełnym wymiarze czasu pracy, otrzymanie ze środków Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia miejsc pracy dla skierowanych bezrobotnych.

W ustawie doprecyzowano także, że świadczenie z tytułu wykonywania prac społecznie użytecznych i zasady ich finansowania dotyczą nie tylko bezrobotnych, ale również osób skierowanych do tych prac, które są uczestnikami kontraktów socjalnych, indywidualnych programów usamodzielnienia, lokalnych programów pomocy społecznej i indywidualnych programów zatrudnienia socjalnego. Doprecyzowano, że bezrobotny może zgłosić jednorazowo 10 dni braku gotowości do pracy.

Umożliwiono pracodawcom mającym przejściowe trudności finansowe zatrudniającym cudzoziemców wprowadzenie obniżonego wymiaru czasu pracy, skutkującego obniżeniem wynagrodzenia bez konieczności składania dodatkowego wniosku do wojewody o zmianę decyzji w sprawie zezwolenia na pracę.

Przewidziano stworzenie podstawy do wydawania rozporządzenia w sprawie sposobu finansowania wydatków z Funduszu Pracy i sposobu współpracy organów zatrudnienia z bankami i instytucjami finansowymi, m.in. pozwalającego starostom na zlecenie bankom i innym instytucjom finansowym dokonania wypłat świadczeń pieniężnych z Funduszu Pracy dla bezrobotnych i innych uprawnionych osób.

Wydłużono o rok okres, w którym powiatowe urzędy pracy będą mogły uzyskać dofinansowanie z Funduszu Pracy na tworzenie centrów integracji zawodowej i lokalnych punktów informacyjno-konsultacyjnych, tak zwanych LPIK.

Senator Mieczysław Augustyn, sprawozdawca Komisji Rodziny i Polityki Społecznej, która wniosła o wprowadzenie 9 poprawek do ustawy, stwierdził, że nowe rozwiązania "zwiększają szansę na znalezienie zatrudnienia". Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej zaproponowała 16 zmian. Podczas debaty wniosek o wprowadzenie poprawek zgłosił też senator M. Augustyn. Większość komisyjnych poprawek miała charakter redakcyjny.

Izba ostatecznie uchwaliła 21 poprawek do nowelizacji. Teraz rozpatrzy je Sejm.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy - Kodeks pracy

Nowelizacja została uchwalona z przedłożenia rządowego na 78. posiedzeniu Sejmu, 25 listopada 2010 r. Jej zakres dotyczy działu 8 kodeksu pracy, regulującego uprawnienia związane z rodzicielstwem, a konkretnie - urlopu ojcowskiego. Nowelizacja nie narusza konstrukcji uregulowania urlopu ojcowskiego, dotyczy jedynie ojców adoptujących dziecko. Wydłuża okres, w którym mogą oni wykorzystać urlop. Zmiana dotycząca tej grupy ojców jest spowodowana koniecznością często długiego oczekiwania na zakończenie postępowania związanego z adopcją. Wydłuża się też okres, w którym ojcowie adopcyjni mogą wykorzystać ten urlop. Zmiana ma umożliwić ojcom pracownikom wychowującym dziecko wykorzystanie uprawnienia do urlopu ojcowskiego, gdy postępowanie w sprawie adopcji zakończy się po ukończeniu przez dziecko 12 miesięcy albo dziecko adoptowane ma więcej niż rok i nie dłużej niż do ukończenia przez nie 7 lat. Idea ustawy jest taka, by zrównać prawa ojców adoptujących z prawami ojców biologicznych.

Ustawa zawiera również przepisy dodatkowe, regulujące sytuację tych, którzy przed dniem wejścia w życie nowelizacji skorzystali z urlopu ojcowskiego, wychowując dziecko adoptowane, oraz wprowadza niezbędne uściślenia.

Termin wejścia w życie ustawy zaplanowano na 1 stycznia 2011 r.

Komisja Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisja Ustawodawcza wniosły o przyjęcie ustawy bez poprawek. Takie stanowisko zajęli też senatorowie w czasie głosowania i jednomyślnie, 94 głosami, zaakceptowali nowelizację bez zmian.

Ustawę o zmianie ustawy - Kodeks pracy musi teraz podpisać prezydent.

Ustawa o zmianie ustawy o orderach i odznaczeniach - przyjęta bez poprawek

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 79. posiedzeniu, 3 grudnia 2010 r., wydłuża z 31 grudnia 2010 r. do 31 grudnia 2012 r. okres, w którym żołnierzom pełniącym nienaganną służbę w polskich kontyngentach wojskowych poza granicami państwa będzie można nadać Order Krzyża Wojskowego, Krzyża Wojskowego, Wojskowego Krzyża Zasługi z Mieczami, Morskiego Krzyża Zasługi z Mieczami, Lotniczego Krzyża Zasługi z Mieczami oraz odznaczenia wojskowe o charakterze pamiątkowym mającym w nazwie wyraz "Gwiazda". W obowiązującym stanie prawnym ordery i odznaczenia wojskowe są nadawane w czasie działań bojowych i nie później niż przez 3 lata od ich zakończenia.

Komisja Obrony Narodowej przedstawiła wniosek o przyjęcie nowelizacji bez poprawek. Senat zaakceptował go jednomyślnie, 94 głosami.

Inicjatorem uchwalonej zmiany był prezydent, do podpisu którego zostanie skierowana ustawa o zmianie ustawy o orderach i odznaczeniach.

Senat zaaprobował bez poprawek ustawę o transporcie drogowym

Przyjęcie nowelizacji w brzmieniu uchwalonym przez Sejm na 79.  posiedzeniu, z przedłożenia rządowego, poparło 58 senatorów, 36 było przeciw. Taki był wniosek Komisji Gospodarki Narodowej. Ustawa przewiduje przeniesienie kompetencji ministra transportu w zakresie międzynarodowego przewozu drogowego na głównego inspektora transportu drogowego. Zmiana ta nastąpi 1 stycznia 2011 r. Zgodnie z ustawą o finansach publicznych, przestają wówczas funkcjonować wszelkiego rodzaju gospodarstwa pomocnicze, a dotychczas funkcję obsługi uprawnień ministra infrastruktury sprawowało Biuro Obsługi Transportu Międzynarodowego. Biuro zostanie zlikwidowane, rząd postanowił zatem, aby tę funkcję pełnił główny inspektor transportu drogowego, który przejmie zarówno aktywa, jak i pasywa Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego, w tym jego pracowników.

Ustawę o transporcie drogowym musi jeszcze podpisać prezydent.

Poprawki Senatu do ustawy o publicznym transporcie zbiorowym

Izba jednomyślnie, 93 głosami, przyjęła tę ustawę wraz z 53 poprawkami. Sejm uchwalił ją na podstawie projektu rządowego podczas 78. posiedzenia, 26 listopada 2010 r. Wykonuje ona postanowienia zawarte w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady z 23 października 2007 r., wprowadza ramy prawne wykonywania usług transportu publicznego w Polsce. Rozporządzenie nie określa jednolitego mechanizmu funkcjonowania transportu publicznego, obowiązującego we wszystkich państwach członkowskich. Nie ustanawia także struktury administracyjnej zarządzania transportem. To ureguluje prawo krajowe.

Ustawa określa zasady organizacji i funkcjonowania regularnego przewozu osób środkami publicznego transportu zbiorowego (transport drogowy, kolejowy, inny szynowy, linowy, linowo-terenowy, morski i żegluga śródlądowa), realizowanego na terytorium Polski i w strefie transgranicznej. Przepisów ustawy nie stosuje się do regularnego przewozu osób realizowanego w międzynarodowym transporcie drogowym, międzynarodowym transporcie morskim ani w międzynarodowej żegludze śródlądowej.

Zorganizowanie regularnego przewozu osób, niezbędnego z punktu widzenia ogólnego interesu społecznego, będzie leżało w gestii tzw. organizatora publicznego transportu zbiorowego (jednostki samorządu terytorialnego lub minister infrastruktury). Do zadań organizatora należy planowanie rozwoju transportu, organizowanie publicznego transportu zbiorowego i zarządzanie nim. Jednostka samorządu terytorialnego, spełniająca kryteria określone w ustawie, będzie obowiązana do opracowania i przyjęcia planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego. Będzie on aktem prawa miejscowego. Przede wszystkim określi sieć komunikacyjną, na której planuje się wykonanie przewozów o charakterze użyteczności publicznej, sprecyzuje też sposób finansowania usług przewozowych, rodzaje środków transportu, zasady organizacji rynku przewozów, standard usług przewozowych w przewozach o charakterze użyteczności publicznej oraz sposób organizowania systemu informacji dla pasażera.

Publiczny transport zbiorowy może się odbywać na podstawie umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, potwierdzenia zgłoszenia przewozu albo decyzji o przyznaniu otwartego dostępu. Usługi transportowe świadczyć będą operator publicznego transportu zbiorowego lub przewoźnik, jeżeli spełniają warunki do podejmowania i wykonywania działalności w zakresie przewozu osób, określone w ustawach szczególnych (np. ustawa o bezpieczeństwie morskim, ustawa o żegludze śródlądowej, ustawa o transporcie drogowym, ustawa o transporcie kolejowym).

Przewoźnikiem w rozumieniu ustawy jest przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób na podstawie potwierdzenia zgłoszenia przewozu, a w transporcie kolejowym - na podstawie decyzji o przyznaniu otwartego dostępu. Operator publicznego transportu zbiorowego to samorządowy zakład budżetowy i przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób, który zawarł z organizatorem publicznego transportu zbiorowego umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na liniach określonych w umowie.

Organizator dokonuje wyboru operatora w trybie ustawy - Prawo zamówień publicznych, ustawy o koncesji na roboty budowlane lub usługi albo poprzez bezpośrednie zawarcie umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego jest zawierana na czas oznaczony, nie dłuższy niż 10 lat w transporcie drogowym albo 15 lat w transporcie kolejowym, w innym transporcie szynowym, w transporcie linowym, linowo-terenowym, morskim i w żegludze śródlądowej.

Przewóz osób w zakresie publicznego transportu zbiorowego niebędącego przewozem o charakterze użyteczności publicznej może być wykonywany przez przedsiębiorcę po dokonaniu zgłoszenia o zamiarze wykonania takiego przewozu organizatorowi właściwemu ze względu na obszar lub zasięg przewozów i wydaniu przez tego organizatora w drodze decyzji administracyjnej potwierdzenia zgłoszenia przewozu. Do zgłoszenia dołącza się proponowany rozkład jazdy, zawierający przystanki komunikacyjne lub dworce, informacje o środkach transportu, którymi przedsiębiorca zamierza wykonywać przewóz, potwierdzenie uzgodnienia zasad korzystania z przystanków komunikacyjnych położonych w granicach administracyjnych miast i dworców, dokonanego z ich właścicielami lub zarządzającymi.

W drodze decyzji administracyjnej organizator cofnie potwierdzenie zgłoszenia przewozu w razie rażącego naruszenia przez przewoźnika zasad funkcjonowania publicznego transportu zbiorowego, warunków wykonania przewozów określonych w potwierdzeniu zgłoszenia przewozów lub zasad korzystania z przystanków, odstąpienia potwierdzenia osobie trzeciej albo niewykonywania przez przedsiębiorcę przewozów na skutek okoliczności od niego zależnych.

Ustawa tworzy Centralną Ewidencję Przewoźników, zawierającą dane o przedsiębiorcach, względem których zostały wydane ostateczne decyzje o cofnięciu potwierdzenia zgłoszenia przewozów. Ewidencję w systemie teleinformatycznym prowadzić będzie minister transportu.

Finansowanie przewozów o charakterze użyteczności publicznej może polegać w szczególności na pobieraniu przez operatora lub organizatora opłat w związku z realizacją usług świadczonych w zakresie publicznego transportu zbiorowego, przekazaniu operatorowi rekompensaty z tytułu utraconych przychodów w związku ze stosowaniem ustawowych uprawnień do ulg przejazdowych lub udostępnieniu operatorowi przez organizatora środków transportu na realizację przewozów w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Źródłem finansowania przewozów o charakterze użyteczności publicznej mogą być środki własne jednostki samorządu terytorialnego będącej organizatorem, środki z budżetu państwa, wpływy ze sprzedaży biletów i z opłat dodatkowych, pobieranych od pasażerów. Wykonywanie przewozów z naruszeniem przepisów ustawy zagrożone będzie karami pieniężnymi, wymierzanymi w trybie administracyjnym.

Propozycje 44 poprawek do ustawy przedstawiły wspólnie Komisja Gospodarki Narodowej oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. W większości to zmiany mające charakter legislacyjny i doprecyzowujący. W trakcie debaty senator Jan Wyrowiński z kolei zgłosił propozycje 14 poprawek.

Pierwsza zmiana przyjęta przez Senat ma na celu wyłączenie usług turystycznych spod rygorów ustawy o publicznym transporcie zbiorowym. Kolejnych 31 poprawek miało charakter redakcyjno-legislacyjny. Następna grupa 9 zmian zniosła zapisy umożliwiające stosowanie w publicznym transporcie zbiorowym prawa wyłącznego, o którym mowa w rozporządzeniu unijnym nr 1370/2007. Senatorowie wyeliminowali też zakaz przewozu osób autobusami o liczbie miejsc do 15 osób, łącznie z miejscem kierowcy, wyposażonych w mniej niż dwoje drzwi dostępnych dla pasażerów. Izba doprecyzowała, jakie organy są uprawnione do wydawania zezwoleń na przewozy w międzynarodowym transporcie drogowym. Dwie inne poprawki wprowadzają zmianę przepisu ustawy o transporcie drogowym, aby zapewnić mu zgodność z regulacją zawartą w ustawie o publicznym transporcie zbiorowym, i stanowią, że przepis ten wejdzie w życie 1 stycznia 2016 r. Senatorowie zadbali również o zapewnienie zgodności ustawy o publicznym transporcie zbiorowym z ustawą z  3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz z ustawą z 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie zbiorowym. Na podstawie 7 kolejnych poprawek przesunięto o 2 miesiące termin wejścia w życie ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, stosownie do tego zmodyfikowano także terminy określone w jej przepisach przejściowych.

Poprawki Senatu rozpatrzy teraz Sejm.

Senat wprowadził poprawki do ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw

Zgodnie z rekomendacją Komisji Budżetu i Finansów Publicznych, Izba przyjęła (56 głosów za, 38 przeciw) 6 poprawek do nowelizacji, uchwalonej na podstawie projektu rządowego podczas 79. posiedzenia Sejmu, 3 grudnia 2010 r. Jej celem jest obniżenie poziomu długu publicznego i kosztów jego obsługi m.in. poprzez wprowadzenie obowiązku lokowania wolnych środków wybranych jednostek sektora finansów publicznych w formie depozytu, prowadzonego przez ministra finansów, wzmocnienie norm ostrożnościowych w budżecie, zmniejszenie potrzeb pożyczkowych Skarbu Państwa wynikające z wykorzystania aktywów finansowych jednostek sektora finansów publicznych w zarządzaniu płynnością budżetu państwa. Ustawa zakłada też wprowadzenie wydatkowej reguły dyscyplinującej. Cel ten ma zostać osiągnięty poprzez zobowiązanie do lokowania przez niektóre jednostki sektora finansów publicznych wolnych środków w formie depozytu lub oddania w zarządzanie u ministra finansów. Ponadto ustawa zakłada wprowadzenie reguł dyscyplinujących, które mają ograniczyć ryzyko nadmiernego wzrostu wydatków budżetowych, oraz wzmocnienie procedur ostrożnościowych i sanacyjnych.

Ustawa wprowadza obowiązek zawierania w przyjmowanych przez Radę Ministrów projektach ustaw, których skutkiem finansowym może być zmiana poziomu wydatków jednostek sektora finansów publicznych, przepisów określających maksymalny limit wydatków wyrażony kwotowo na 10 lat budżetowych wykonywania ustawy, oddzielnie dla każdego roku, poczynając od pierwszego roku planowanego wejścia w życie ustawy. Projekty ustaw będą musiały zawierać mechanizmy korygujące, stosowane w razie przekroczenia lub zagrożenia przekroczeniem przyjętego na dany rok budżetowy maksymalnego limitu wydatków. Mechanizmy polegać będą na ograniczeniu liczby udzielanych świadczeń w zależności od środków przeznaczonych na ten cel w ustawie budżetowej lub na uzależnieniu wypłat od kryterium dochodowego lub majątkowego albo na zmianie kryterium dochodowego lub majątkowego uprawniającego do nabycia świadczeń finansowych ze środków publicznych, lub też na zmianie kosztów realizacji zadań publicznych wykonywanych na rzecz obywateli.

Ustawa ogranicza także wzrost wydatków budżetu państwa o charakterze uznaniowym do poziomu zgodnego z poziomem inflacji, powiększonym o jeden punkt procentowy. Wydatkami objętymi regułą dyscyplinującą będą wynagrodzenia, wydatki bieżące jednostek budżetowych, dotacje i wydatki majątkowe. Wydatkowa reguła dyscyplinująca nie będzie stosowana w sytuacjach nadzwyczajnych.

W ustawie wprowadzono zakaz pobierania emerytury przez emeryta kontynuującego zatrudnienie u tego samego pracodawcy bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy. Dotyczy to tych emerytów, którzy w dniu wejścia w życie ustawy będą przechodzili na emeryturę. W stosunku do emerytów z nabytym wcześniej prawem, a więc już korzystających z niego, przepis ten zacznie obowiązywać po 11 miesiącach.

Pierwsza senacka poprawka skreśla przepis szczególny, odnoszący się wyłącznie do zakresu nowelizacji projektów ustaw zmieniających ustawy, których skutkiem finansowym może być zmiana poziomu wydatków jednostek sektora finansów publicznych. Druga zmiana ma na celu rozszerzenie zakresu obowiązków organu odpowiedzialnego za wdrożenie mechanizmów korygujących. Kolejna poprawka skreśla zbędne dookreślenie zakresu zwrotu depozytu. Senatorowie skreślili również powtórzoną w treści rozporządzenia wytyczną, jaką powinien kierować się minister pracy, wydając rozporządzenie. Wprowadzili też dwie zmiany redakcyjne.

Nowelizacja wraz z senackimi poprawkami wróci teraz do Sejmu.

Ustawa o zmianie ustawy o partiach politycznych - przyjęta z poprawkami

Na podstawie projektu poselskiego Sejm uchwalił nowelizację na 79. posiedzeniu, 3 grudnia 2010 r. Ma ona na celu ograniczenie wydatków z budżetu państwa na finansowanie partii politycznych poprzez rezygnację z waloryzacji subwencji dla partii. Zwalnia ministra finansów z wydania rozporządzenia waloryzującego subwencję dla partii politycznych.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji zgłosiła 2 poprawki: zmniejszającą dotację o 25% i wprowadzającą możliwość samoograniczania się partii. Jak zwrócił uwagę sprawozdawca komisji senator Jan Rulewski, "w świetle prawa (...) uruchamianie subwencji nie ma charakteru automatycznego(...) nie wystarczy przekroczenie odpowiedniego, określonego w ustawie progu wyborczego, ale trzeba jeszcze złożyć wniosek, który weryfikuje Państwowa Komisja Wyborcza. Wniosek (...) jest przekazywany Ministerstwu Finansów, które na podstawie pozytywnego przesłania uruchamia subwencję. (...) automatyzm przyznawania subwencji jest ograniczony jeszcze innymi obowiązkami, które ustawodawca nałożył na inicjatorów wniosku, czyli organy partii. (...) Można zatem z tego wyinterpretować, że partia może zrezygnować z prawa do wypłaty subwencji, nie składając wniosku. Można interpretować dalej. Partia nie musi domagać się wypłaty pełnej subwencji, ponieważ niezwrócenie się o pełną subwencję nie narusza niczyich interesów, chyba że uznamy, że zmniejszenie deficytu jest naruszeniem czyjegoś interesu".

Poprawki Komisji Budżetu i Finansów Publicznych zaprezentował jej sprawozdawca senator Henryk Woźniak. Pierwsza odnosi się do tabeli określającej wielkość naliczania subwencji dla partii politycznych, które spełniają ustawowe kryteria. W kolumnie trzeciej tabeli kwotowo określono wysokość subwencji przypadającej na jeden głos. Komisja Budżetu i Finansów Publicznych zaproponowała przyjęcie wysokości tej subwencji liczonej na jeden głos jako 50% wysokości subwencji uchwalonej przez Sejm. W poprawce drugiej komisja wniosła, aby ustawa weszła w życie 1 stycznia 2011 r.

Podczas debaty wprowadzenie poprawek zaproponowali także senatorowie J. Rulewski i Michał Boszko. Senator Stanisław Piotrowicz zaś wniósł o jej przyjęcie bez poprawek. W wyniku głosowania Izba odrzuciła ten wniosek (39 głosów za, 52 - przeciw, 3 wstrzymujące się) i przyjęła ustawę z 2 poprawkami. Obniżają one roczną subwencję dla partii politycznych o 50%, począwszy od 2011 r. W uzasadnieniu podjętej uchwały napisano m.in., że "Senat uznał za właściwe odejście od waloryzacji subwencji wypłacanych partiom politycznym z budżetu państwa na działalność statutową. Rezygnując z tej waloryzacji, Sejm utrzymał jednocześnie dotychczasową wysokości subwencji (...). Aktualna sytuacja finansów publicznych uzasadnia jednak, zdaniem Senatu, ustabilizowanie wysokości subwencji na niższym niż dotychczas poziomie. Dlatego Senat obniżył subwencje dla wszystkich partii politycznych uprawnionych do ich otrzymywania o 50%. Zmiana wysokości subwencji spowodowała konieczność określenia terminu wejścia w życie nowelizacji na 1 stycznia 2011 r.". Cięcia będą dotyczyć wszystkich partii mających prawo do korzystania z takich subwencji, także tych, które nie znalazły się w parlamencie, a osiągnęły co najmniej 3% poparcia w wyborach.

Nowelizacja trafi teraz do Sejmu.

Ustawa o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym
oraz niektórych innych ustaw - przyjęta z poprawkami

Nowelizacja, uchwalona na 78. posiedzeniu Sejmu, 25 listopada 2010 r., stanowi realizację drugiego etapu implementacji dyrektywy 2009/14/WE, zmieniającej dyrektywę w sprawie systemów gwarantowania depozytów. Obejmuje m.in. przepisy dotyczące ograniczenia czasu, który Komisja Nadzoru Finansowego ma na podjęcie decyzji o zawieszeniu działalności banku, podwyższenia z 50 tys. do 100 tys. euro minimalnej wysokości gwarancji dla środków zgromadzonych w bankach. Gwarancje powinny zostać uruchomione w ciągu 20 dni roboczych od daty, w której Komisja Nadzoru Finansowego ustali, że dany bank, z powodu jego sytuacji finansowej, nie jest w stanie wypłacić pieniędzy zdeponowanych przez klienta.

Zdaniem rządu, który przygotował zmiany, wyższy poziom gwarancji powinien pozytywnie wpłynąć na zwiększenie zaufania do sektora bankowego. Ustawa dostosowuje także polskie przepisy do regulacji unijnych, na co Polska ma czas do końca roku.

Najistotniejsze zmiany dotyczące Bankowego Funduszu Gwarancyjnego (instytucja gwarantująca depozyty polskich banków, podejmująca działania pomocowe wobec banków zagrożonych upadłością poprzez udzielanie im krótkoterminowych pożyczek) to: doprecyzowanie definicji deponenta; zmiana definicji środków gwarantowanych w celu usunięcia wątpliwości, czy należności potwierdzone imiennymi świadectwami depozytowymi są środkami gwarantowanymi; określenie na nowo przesłanek oznaczających spełnienie warunków gwarancji, osobno dla banku krajowego, oddziału instytucji kredytowej oraz oddziału banku zagranicznego; dokładne określenie dnia, w którym następuje spełnienie warunków gwarancji; zdefiniowanie na nowo niedostępności środków; wprowadzenie możliwości finansowania Bankowego Funduszu Gwarancyjnego z kredytu krótkoterminowego, udzielonego przez NBP, w wypadku wykorzystania środków przeznaczonych na wypłaty w razie zagrożenia stabilności finansowej i w celu pokrycia pilnych potrzeb funduszu; określenie wytycznych dla ministra właściwego do spraw instytucji kredytowych do wydania rozporządzeń w sprawie podwyższenia wysokości stawki tworzenia funduszy ochrony środków gwarantowanych oraz podwyższenia wysokości stawki opłaty rocznej. W ustawie przedstawiono także sposób określania wysokości wynagrodzenia, które przysługuje zarządowi komisarycznemu i podmiotowi ponoszącemu koszty w związku z wykonywaniem funkcji zarządu komisarycznego. Nowelizacja precyzuje również regulacje dotyczące organizacji prac zarządu Bankowego Funduszu Gwarancyjnego i określa liczbę jego członków (3-5 osób). Brak w składzie 1 lub 2 członków zarządu BFG nie będzie blokować jego działalności.

Zmieniono również przepisy prawa upadłościowego i naprawczego w części dotyczącej postępowania upadłościowego wobec banków. Z postępowania upadłościowego wykluczono przedstawiciela Bankowego Funduszu Gwarancyjnego z uwagi na zmiany w sposobie wypłat środków gwarantowanych. Ujednolicono również zasady oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości, gdy majątek dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania. W związku ze zmianą systemu wypłat środków gwarantowanych uchylono przepisy dotyczące obowiązków syndyka w tym zakresie. Należności Bankowego Funduszu Gwarancyjnego z tytułu wypłaty środków gwarantowanych będą zaspokajane w drugiej kolejności.

Zmiany dokonane w ustawie o indywidualnych kontach emerytalnych mają charakter dostosowawczy do zmian dokonanych w ustawie o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym.

Przewidziano, że ustawa ma wejść w życie 31 grudnia 2010 r.

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych wniosła o wprowadzenie do niej 3 poprawek, a senator Kazimierz Kleina - 1. Izba jednomyślnie, 94 głosami, przyjęła ustawę wraz z 4 poprawkami. Senatorowie zmienili termin wejścia w życie nowelizacji, obawiając się, że proces legislacyjny nie zakończy się przed 1 stycznia 2011 r. Zdecydowali, że ustawa zacznie obowiązywać z dniem ogłoszenia. Inna senacka poprawka uzupełniła przepis niezawierający informacji, do której ustawy odsyła ustawodawca. Izba uznała też za konieczne określenie czasu, w którym Bankowy Fundusz Gwarancyjny będzie mógł przetwarzać dane osobowe deponentów. Wprowadzono również zmianę redakcyjną.

Sejm rozpatrzy teraz senackie poprawki.

Senat uchwalił poprawki do ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym

Jednomyślnie, 93 głosami, Senat przyjął z 7 zmianami nowelizację, uchwaloną przez Sejm na 79. posiedzeniu, 3 grudnia 2010 r., z przedłożenia rządu. Ustawa wiąże się z koniecznością wdrożenia regulacji unijnych i wykonania wyroków Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Większość zmian dotyczy przepisów o VAT. Zgodnie z projektem, nabywcy tzw. samochodów osobowych z kratką, o masie do 3,5 t, będą mogli w latach 2011-2012 odliczyć 60% VAT z faktury zakupowej, ale nie więcej niż 6 tys. zł. W tym okresie nie będzie możliwe także odliczanie podatku VAT od zakupionego paliwa do tych samochodów. Dopiero od początku 2013 r., po spełnieniu wymogów ustawowych, będzie można odliczać podatek VAT w całości przy zakupie auta z kratką i paliwa do niego.

Doprecyzowano również przepisy dotyczące prawa do odliczania VAT, gdy nieruchomości nabyte na wykonywanie działalności gospodarczej nie są wyłącznie wykorzystywane do tych celów. Uregulowano także sposób rozliczania podatku VAT przez podmioty zagraniczne świadczące w Polsce okazjonalne przewozy osób pojazdami zarejestrowanymi za granicą, np. autobusami. Pracujące nad ustawą Komisja Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisja Gospodarki Narodowej przedstawiły wnioski o wprowadzenie do niej 4 poprawek. Podczas debaty zmiany zaproponował także senator Kazimierz Kleina.

Senacka poprawka spowoduje, że wyłączenie spod ograniczania w odliczaniu podatku od nabywanych samochodów będzie dotyczyć wyłącznie pojazdów innych niż samochody osobowe. Senat dodał również fakultatywne upoważnienie ustawowe, co umożliwi rozszerzenie katalogu dokumentów, na podstawie których identyfikować można pojazdy specjalne i określić dopuszczalną ładowność lub liczbę miejsc innych pojazdów samochodowych. Trzy inne zmiany uchylają załącznik z ustawy nowelizowanej i wprowadzają go do ustawy nowelizującej, która zawiera odesłanie do tego załącznika. Izba uchwaliła też poprawki o charakterze doprecyzowującym i porządkującym.

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym zostaną teraz rozpatrzone przez Sejm.

Ustawa o kierujących pojazdami - przyjęta z poprawkami

Na podstawie projektu rządu Sejm uchwalił ją podczas 78. posiedzenia, 26 listopada 2010 r. Jej zakres przedmiotowy uregulowany był dotychczas w ustawie - Prawo o ruchu drogowym. Ustawa ma głównie na celu podniesienie kwalifikacji kierujących pojazdami i minimalizację negatywnych zjawisk związanych z uzyskiwaniem przez nich uprawnień. Cele te realizuje m.in. poprzez: wprowadzenie 2-letniego okresu próbnego dla "młodych" kierowców; nowej kategorii prawa jazdy (AM) i podniesienie minimalnego wieku do uzyskania niektórych kategorii prawa jazdy; wprowadzenie nowych rozwiązań w systemie punktów karnych dla kierowców (m.in. kierowanie na kurs reedukacyjny); podniesienie kwalifikacji instruktorów i egzaminatorów; wprowadzenie szczegółowych programów szkolenia kierowców, określanych w drodze rozporządzenia.

Celem ustawy jest zmniejszenie liczby ciężkich wypadków drogowych i zminimalizowanie nieprawidłowości w szkoleniu kierowców. Dostosowuje ona też polskie prawo do dyrektyw europejskich. Na kurs reedukacyjny - a nie ponowny egzamin, jak obecnie - będą kierowane osoby, które za wykroczenia drogowe zbiorą ponad 24 punkty karne. Dla początkujących motocyklistów zostanie wprowadzona nowa kategoria - prawo jazdy A2, uprawniające do prowadzenia motocykli z silnikami o mocy do 35 kW. Aby prowadzić motocykle, młody kierowca będzie musiał najpierw zdobyć prawo jazdy na małe motocykle - A1 (w wieku 16 lat) lub A2 (jeśli skończy 18 lat). Po następnych 2 latach będzie się mógł ubiegać odpowiednio o prawo jazdy kat. A2 lub A. Granicę minimalnego wieku niezbędnego do uzyskania prawa jazdy kategorii A podniesiono z 18 do 24 lat.

Młodzi ludzie, którzy po raz pierwszy uzyskali prawo jazdy kategorii B, będą przez 2 lata podlegać szczególnemu nadzorowi. Według statystyk bowiem, ponad dwie piąte wypadków powodują kierowcy w wieku 18-24 lat. Okres próbny ma być przedłużany w razie popełnienia wykroczeń drogowych przez nadzorowanych kierowców. W razie popełnienia 2 wykroczeń kierowca będzie kierowany na kurs reedukacyjny, a w wypadku popełnienia 3 - prawo jazdy zostanie mu odebrane.

Zgodnie z ustawą zamiast karty motorowerowej będzie wydawane prawo jazdy kategorii AM, uprawniające do prowadzenia motorowerów i lekkich pojazdów czterokołowych. Będzie je można wyrobić od 14. roku życia. Prawa jazdy kategorii AM, A1, A2, A, B1, B, B+E będą ważne przez 15 lat, pozostałe przez 5 lat.

Ustawa, zgodnie z założeniami, ma zapobiec wydawaniu praw jazdy osobom, które nie powinny prowadzić pojazdów ze względu na stan zdrowia. Sposobem na to ma być wprowadzenie ankiety zdrowotnej, wypełnianej pod rygorem odpowiedzialności karnej.

Inny cel ustawy to podniesienie kwalifikacji instruktorów prawa jazdy i zobowiązanie ośrodków szkolenia do przekazywania samorządowi powiatowemu informacji o kursach i ich uczestnikach. Nadzór nad samorządem ma w tej sprawie sprawować wojewoda. Instruktorzy zostaną również poddani dokładniejszym badaniom lekarskim i psychologicznym; będą też musieli co rok uczestniczyć w kursach doskonalących.

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisja Gospodarki Narodowej zgłosiły wniosek o wprowadzenie 39 poprawek do ustawy. Propozycje wprowadzenia zmian złożyli też senatorowie: Tadeusz Gruszka, Jan Wyrowiński, Grzegorz Banaś, Stanisław Iwan, Krzysztof Majkowski, Ryszard Knosala, i Kazimierz Kleina. Łącznie zaproponowano 71 poprawek. Ostatecznie Izba uchwaliła ich 49. W wyniku głosowaniu odrzucono m.in. wniosek, by osoba przystępująca do egzaminu na prawo jazdy mogła sama wybrać samochód, w którym będzie go zdawać. Nie przeszła też propozycja podniesienia wieku osób ubiegających się o niektóre kategorie prawa jazdy (np. kierowcy tirów).

Poprawki Senatu mają głównie charakter redakcyjny, językowy i doprecyzowujący. Ponadto senatorowie dodali do ustawy o kierujących pojazdy przepis, na podstawie którego świadectwo kwalifikacji zawodowej, potwierdzające ukończenie szkolenia okresowego w zakresie jednego z bloków programowych, stanowi podstawę do uzyskania wpisu w prawie jazdy. Wprowadzili też wymóg, aby podczas szkolenia w zakresie pierwszej pomocy dla osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania tramwajem zajęcia prowadziła osoba mająca odpowiednie uprawnienia na podstawie ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym. Izba wprowadziła również zasadę, że ośrodek szkolenia kierowców lub inny podmiot prowadzący szkolenia wydaje osobie ubiegającej się o uprawnienia do kierowania tramwajem zaświadczenie o ukończeniu szkolenia, jeśli osoba ta uczestniczyła we wszystkich zajęciach przewidzianych w programie, analogicznie jak w wypadku ubiegających się o uprawnienia do kierowania innymi pojazdami. Dwie inne senackie zmiany rozszerzają ustawę o przepisy określające zasadę wydawania ośrodkom szkolenia kierowców poświadczeń potwierdzających spełnienie dodatkowych wymagań. Izba nałożyła na podmiot organizujący trzydniowe warsztaty doskonalenia zawodowego obowiązek zapewnienia udziału w nim wszystkim zainteresowanym instruktorom i wykładowcom. Rozszerzono też o kursy dla instruktorów i wykładowców nadzór starosty nad zgodnością prowadzenia szkolenia z wymaganiami określonymi w ustawie. Uzupełniono katalog wymagań wobec kandydatów na egzaminatorów uczestniczących w kursie kwalifikacyjnym i katalog danych, które egzaminator obowiązany jest przekazywać marszałkowi województwa. Kolejna senacka poprawka precyzuje, że kierowca w okresie próbnym umieszcza na pojeździe samochodowym symbol liścia klonowego. Izba zmodyfikowała także zakaz przekraczania w okresie próbnym prędkości 50 km/h na obszarze zabudowanym, 80 km/h poza obszarem zabudowanym, wskazując, że dopuszczalna prędkość na autostradzie i drodze ekspresowej dwujezdniowej wynosi 100 km/h. Postanowiono też, aby do centralnej ewidencji kierowców były przekazywane informacje o naruszeniu przepisów ruchu drogowego oraz nałożonych punktach karnych od wszystkich organów kontroli ruchu drogowego, zgodnie z przepisem ustawy - Prawo o ruchu drogowym. Senat zadbał również o zapewnienie zgodności z zasadami techniki prawodawczej przepisowi utrzymującemu w mocy akty wykonawcze wydane na podstawie uchylanych upoważnień.

Ustawę wraz z senackimi poprawkami ponownie rozpatrzy Sejm.

Stanowisko Senatu w sprawie ustawy - Kodeks wyborczy oraz ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks wyborczy

Ustawa - Kodeks wyborczy, uchwalona przez Sejm na podstawie projektu poselskiego na 79. posiedzeniu, 3 grudnia 2010 r., ma unormować w jednym akcie prawnym całość prawa wyborczego. Kodeks wyborczy będzie regulować zasady przeprowadzania wyborów do Sejmu, Senatu, Parlamentu Europejskiego, wybór prezydenta RP oraz wybory do organów stanowiących i wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego. Ponadto przepisy określą organizację i zasady funkcjonowania organów wyborczych, administracji wyborczej i finansowania wyborów z budżetu państwa. Na mocy ustawy we wszystkich tych wyborach będą obowiązywać instytucje prawa wyborczego, stosowane dotychczas tylko w niektórych wyborach, np. głosowanie osób niepełnosprawnych oraz osób powyżej 75. roku życia przez pełnomocnika. Ustala też jednolite godziny głosowania i możliwość przeprowadzenia dwudniowego głosowania. Dla wyborców przebywających za granicą wprowadzono możliwość głosowania korespondencyjnego. Nie dotyczy to jednak wyborów do rad i wyboru wójtów. Osoby niewidome mogłyby głosować za pomocą kart pisanych systemem Braille'a.

W stosunku do obecnie obowiązujących przepisów ustawa zakłada wprowadzenie kilku innych zmian, m.in. decyzję organu zarządzającego, czy głosowanie będzie jedno- czy dwudniowe, rezygnację z możliwości grupowania list wyborczych, pozbawienie biernego prawa wyborczego osób karanych za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego.

Kodeks wyborczy wprowadza także nowe godziny głosowania we wszystkich rodzajach wyborów; lokale wyborcze będą otwarte w godz. 7-21.

Ustawa - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks wyborczy zawiera przepisy przejściowe dotyczące wejścia w życie kodeksu wyborczego. Zakłada m.in. że przepisy kodeksu będą miały zastosowanie do wyborów zarządzonych po upływie 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, co Sejm zaplanował na 1 lutego 2011 r. Ponadto, w myśl tych przepisów, kodeks wyborczy nie będzie stosowany w odniesieniu do wyborów przeprowadzanych w trakcie kadencji, jeżeli wybory na tę kadencję przeprowadzono z zastosowaniem dotychczasowych przepisów.

Komisja Ustawodawcza, Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej zaproponowały ponad 300 poprawek do obu ustaw. Podczas debaty wnioski o charakterze legislacyjnym złożyli senatorowie: Leszek Piechota, Janusz Sepioł, Kazimierz Kleina, Stanisław Piotrowicz, Piotr Zientarski, Piotr Ł.J. Andrzejewski, Andrzej Owczarek, Mieczysław Augustyn, Ryszard Bender i Tadeusz Gruszka. Łącznie zaproponowano 361 poprawek do ustawy - Kodeks wyborczy i 18 do ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks wyborczy. Senatorowie P.Ł.J. Andrzejewski i S. Piotrowicz wnieśli o odrzucenie obu ustaw. Nie uzyskały one jednak akceptacji większości (32 głosy za, 55 - przeciw).

W wyniku głosowań Senat zaakceptował ostatecznie 315 poprawek do ustawy - Kodeks wyborczy. Senatorowie zdecydowali m.in. o wprowadzeniu zapisu o jednomandatowych okręgach w wyborach do Senatu. Obecnie w jednym okręgu wybiera się od 2 do 4 senatorów. Konsekwencją wprowadzenia jednomandatowych okręgów w wyborach do Senatu będzie podział całego kraju na 100 okręgów wyborczych; każdy komitet wyborczy będzie mógł zgłosić tylko jednego kandydata na senatora w okręgu; wyborca również będzie mógł oddać głos tylko na jednego kandydata.

Inna przyjęta poprawka zakłada rezygnację z zapisu w sprawie pisemnego zawiadamiania wyborców o terminie i rodzaju wyborów, miejscu lokalu wyborczego, w którym można głosować, oraz o tym, jak oddać głos, by był ważny. Senatorowie argumentowali, że taka procedura jest zbyt droga i dość kłopotliwa.

Przychylono się też do propozycji wykreślenia zapisu umożliwiającego głosowanie osobom niewidzącym za pomocą kart do przygotowanych w języku Braille'a. Według senatorów, wprowadzenie takiej możliwości w niektórych wypadkach mogłoby powodować naruszenie tajemnicy głosowania. Argumentując uchwalenie likwidacji tej możliwości, podkreślano, że skoro wprowadzono głosowanie przez pełnomocnika, wprowadzanie głosowania za pomocą kart w alfabecie Braille'a jest "nadmiernym wydatkiem i komplikacją".

Senat zdecydował także o ujednoliceniu zapisów dotyczących wymagań wobec osób startujących w poszczególnych rodzajach wyborów. Według przyjętej poprawki, radnym nie może być osoba skazana prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe. Do tej pory takie ograniczenia obowiązywały w wyborach do Sejmu i Senatu i wyborach prezydenckich. Kolejna przyjęta poprawka doprecyzowuje przepisy dotyczący obecnej metody przeliczania głosów na mandaty w wyborach proporcjonalnych, czyli metody d'Hondta, promującej większe ugrupowania).

Większość 13 zmian uchwalonych do ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks wyborczy miało charakter redakcyjny, część nich zmierzała do usunięcia oznaczeń i tytułów rozdziałów w ustawie, do przeniesienia przepisów we właściwe miejsca, poprawienia błędnych odesłań oraz innych uchybień. Grupa kolejnych zmian miała na celu ustanowienie reguły, że pierwszą sesję organów stanowiących samorządu terytorialnego zwołuje komisarz wyborczy. Senatorowie opowiedzieli się również za tym, aby kodeks wyborczy zaczął obowiązywać w 6 miesięcy od dnia ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

Poprawkami Senatu zajmie się teraz Sejm.

Ustawa o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego - przyjęta z poprawkami

Izba przyjęła tę ustawę z 2 poprawkami - legislacyjną i doprecyzowującą, że w wypadku zgłoszenia listy zawierającej 3 kandydatów musi być na niej co najmniej jedna kobieta i co najmniej jeden mężczyzna. Stanowisko takie poparło 54 senatorów, 36 było przeciw.

Zgodnie z nowelą, uchwaloną na 79. posiedzeniu Sejmu, 3 grudnia 2010 r., w wyborach do Sejmu, Parlamentu Europejskiego oraz w wyborach samorządowych liczba kobiet na listach wyborczych nie może być mniejsza niż 35% liczby wszystkich kandydatów. Taka sama zasada dotyczy mężczyzn. Sankcją za niezachowanie i niewprowadzenie tych kwot będzie odmowa rejestracji takiej listy. W wypadku wycofania się kandydata już po zarejestrowaniu listy wyborczej, nie straci ona ważności, choć 35-procentowa wysokość nie zostanie zachowana. Ustawa nie obejmuje wyborów do Senatu i do rad gmin do 20 tys. mieszkańców, gdzie odbywają się wybory większościowe.

Projekt ustawy był obywatelską inicjatywą, zgłoszoną przez Kongres Kobiet. Wprowadzał on równy udział kobiet i mężczyzn na listach wyborczych.

Pracujące nad ustawą Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej wniosły o wprowadzenie do niej 1 poprawki legislacyjnej.

W opinii senatora Stanisława Piotrowicza, ustawodawca, uchwalając tę ustawę, "balansuje niemalże na krawędzi jej zgodności z konstytucyjną zasadą wolności działania partii politycznych", i dlatego wniósł o jej odrzucenie albo przynajmniej o ograniczenie czasu jej obowiązywania do 31 grudnia 2020 r. "Jeżeli się okaże, że parytety nie przynoszą takiego skutku, jakiego byśmy oczekiwali, albo zostanie wręcz osiągnięty skutek przeciwny, to ten przepis nie będzie musiał dłużej funkcjonować" - mówił senator S. Piotrowicz. Jego zdaniem, należy promować kryteria wyboru osoby sprawującej mandat parlamentarny, opierające się na wiedzy i doświadczeniu, a nie na płci. Jak powiedział, wprowadzanie tego rodzaju parytetów uwłacza godności kobiety. Do wniosku o odrzucenie ustawy przyłączył się senator Tadeusz Gruszka. Z kolei zdaniem senatora Zbigniewa Cichonia, ustawa niesie ryzyko różnego rodzaju nacisków, kombinacji. Nowych rozwiązań broniła senator Jadwiga Rotnicka.

W wyniku głosowania Izba 55 głosami odrzuciła wniosek o odrzucenie ustawy i przyjęła ją z poprawkami, które rozpatrzy teraz Sejm.

Senackie poprawki do ustawy o zmianie ustawy o broni i amunicji
oraz ustawy o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania
i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym

Senat jednomyślnie, 91 głosami, przyjął ustawę wraz z 40 poprawkami. Część z nich ma charakter legislacyjny i redakcyjny. Najważniejsze poprawki to: wykreślenie zapisu umożliwiającego wydanie pozwolenia na broń do celów rekreacyjnych; rozszerzenie katalogu amunicji szczególnie niebezpiecznej o amunicję wyprodukowaną niefabrycznie; wyłączenie z koncesjonowania także obrotu wszystkimi pozbawionymi cech użytkowych rodzajami broni oraz wyrobami o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym; doprecyzowanie, że koncesję można cofnąć w wypadku wszczęcia postępowania karnego przeciw przedsiębiorcy. Ponadto senatorowie zdecydowali, że broń palna oraz inna broń zdolna do rażenia na odległość może być używana w celach szkoleniowych i sportowych tylko na strzelnicach.

Ustawę uchwalił Sejm na 79. posiedzeniu, 3 grudnia 2010 r., na podstawie projektu rządowego. Dostosowuje ona polskie prawo do przepisów dyrektywy Rady i Parlamentu Europejskiego w sprawie kontroli nabywania i posiadania broni, a także wprowadza zmiany wynikające z dotychczasowego stosowania przepisów nowelizowanych ustaw. W ustawie o broni i amunicji wprowadzono m.in. nowe definicje amunicji, broni palnej, istotnych części broni palnej i pneumatycznej i Europejskiej karty broni palnej. Określono również rodzaje broni i amunicji szczególnie niebezpiecznej, a także rodzaje broni i amunicji, których posiadanie jest możliwe na podstawie pozwolenia na broń. Zmieniono też warunki, jakie musi spełnić osoba ubiegająca się o wydanie pozwolenia na broń.

W ustawie o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym nowelizacja m.in. zmienia definicję obrotu, po zakończeniu działalności wprowadza obowiązek przekazywania ministrowi gospodarki przez przedsiębiorcę ewidencji materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym w celu dalszego przechowywania w ewidencji przez kolejnych 20 lat. Nowela wprowadza też katalog podmiotów, które mogą dokonywać zakupu materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym. Umożliwiono także, zgodnie z prawem europejskim, nabywanie broni lub amunicji przez Internet oraz określono jego warunki.

Komisja Obrony Narodowej rekomendowała Izbie wprowadzenie do ustawy 26 poprawek. Zmiany zaproponowali również senatorowie Maciej Grubski i Michał Okła.

Senackie poprawki rozpatrzy teraz Sejm.

Senat wprowadził poprawki do ustawy o racjonalizacji zatrudnienia w państwowych jednostkach budżetowych i niektórych innych jednostkach sektora publicznego
w latach 2011-2013

W wyniku głosowania Izba odrzuciła wniosek o odrzucenie ustawy (36 głosów za, 55 - przeciw) i przyjęła ją z 3 poprawkami. Senat objął obowiązkiem redukcji zatrudnienia także jednostki prokuratury i skreślił wprowadzoną przez Sejm poprawkę, zgodnie z którą przepisy ustawy nie byłyby stosowane do jednostek, w których do 31 grudnia 2010 r. wprowadzono system zarządzania jakością (ISO).

Sejm uchwalił ustawę o racjonalizacji zatrudnienia na 79. posiedzeniu, 3 grudnia 2010 r., z przedłożenia rządowego. Umożliwi ona 10-procentowe zmniejszenie zatrudnienia w administracji publicznej w stosunku do stanu zatrudnionych na koniec II kwartału 2010 r. Obniżone o 10% zatrudnienie będzie obowiązywać do końca 2013 r.

Redukcja zatrudnienia ma objąć: państwowe jednostki budżetowe, KRUS, ZUS, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, NFZ, Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Agencję Mienia Wojskowego, Agencję Nieruchomości Rolnych, Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, Agencję Rezerw Materiałowych, Agencję Rynku Rolnego, Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości, Wojskową Agencję Mieszkaniową. Z obowiązku ograniczenia zatrudnienia zostaną wyłączone m.in. kancelarie: Sejmu, Senatu, prezydenta, a także Trybunał Konstytucyjny, Najwyższa Izba Kontroli, Sąd Najwyższy, Naczelny Sąd Administracyjny i jego wojewódzkie odpowiedniki, Krajowa Rada Sądownictwa i sądownictwo powszechne, Rzecznik Praw Obywatelskich i Rzecznik Praw Dziecka, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych, Instytut Pamięci Narodowej, Krajowe Biuro Wyborcze i Państwowa Inspekcja Pracy.

Nowe przepisy nie obejmą także osób, którym brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia im uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku, a także pracownice w okresie ciąży, urlopu macierzyńskiego oraz ojcowie korzystający z urlopu ojcowskiego.

Wprowadzono też obowiązek opublikowania kryteriów wyboru pracowników, stosowanych przy zmniejszaniu zatrudnienia w ramach racjonalizacji.

Ustawa ma wejść w życie 1 lutego 2011 r.

Jak powiedział sprawozdawca Komisji Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej senator Mieczysław Augustyn, "ustawa nie ma działać - i nie będzie tak działać - jak ślepa gilotyna, która ma tylko przynieść oszczędności budżetowi państwa". Podkreślił, że jej celem jest ograniczenie zatrudnienia w części jednostek wykonujących zadania z zakresu administracji publicznej, zwiększenie efektywności wykonywania zadań przez zmiany w strukturze zatrudnienia, a także stworzenie możliwości obniżenia kosztów funkcjonowania administracji publicznej. Senator M. Augustyn poinformował, że redukcja ma dotyczyć 27 500 osób. Projektowane oszczędności zaś powinny wynieść 427 mln zł.

Pracujące wspólnie nad ustawą Komisja Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej wniosły o jej przyjęcie z 3 poprawkami, ich mniejszość zaś zaproponowała 1 zmianę.

Podczas debaty wniosek o odrzucenie ustawy zgłosił senator Stanisław Karczewski. Senatorowie: Władysław Dajczak, Bohdan Paszkowski, Maciej Klima i Stanisław Piotrowicz zaś wnieśli o zastąpienie w tytule ustawy zwrotu: "racjonalizacja zatrudnienia" wyrazem: "zwolnienia", gdyż - w ich ocenie - taki tytuł ustawy odpowiada jej treści. Ponadto proponowano zwolnienie z obowiązku redukcji zatrudnienia: NFZ (senator S. Karczewski), Służbę Więzienną (mniejszość komisji rozpatrujących ustawę), jednostki archiwów państwowych (senator Piotr Ł.J. Andrzejewski). Wniosek o charakterze legislacyjnym złożył też senator Jan Rulewski. Żadna z tych propozycji nie zyskała jednak poparcia Izby. Ostatecznie Senat wprowadził do ustawy 3 poprawki, zaproponowane przez komisje. Stanowisko takie poparło 52 senatorów, 35 było przeciw, 1 wstrzymał się od głosu.

Poprawki Senatu rozpatrzą teraz posłowie.

Ustawa o zmianie ustawy o Banku Gospodarstwa Krajowego
oraz niektórych innych ustaw - przyjęta z poprawkami

Przyjęcie tej ustawy z 5 doprecyzowującymi poprawkami poparło 55 senatorów, 33 zaś było przeciw. O wprowadzenie zmian do ustawy wniosła Komisja Budżetu i Finansów Publicznych.

Ustawa została uchwalona na 78. posiedzeniu Sejmu, 25 listopada 2010 r., na podstawie projektu poselskiego. Jej cele to: zmniejszenie kosztów pozyskiwania przez BGK środków na rynkach finansowych poprzez wprowadzenie odpowiedzialności Skarbu Państwa za zobowiązania BGK w razie jego likwidacji, ułatwienie refinansowania przez BGK działalności dotyczącej sektora nieruchomości poprzez umożliwienie emisji przez bank listów zastawnych oraz przejęcia przez BGK - oprócz NBP - części obsługi bankowej budżetu państwa i państwowych jednostek budżetowych. Nowelizacja precyzuje ponadto, że BGK nie podlega wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego, oraz określa szczegółowo procedurę upadłościową banku.

Ustawa wróci teraz do Sejmu.

Poprawka Senatu do ustawy o zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji oraz niektórych innych ustaw

Senat, zgodnie z rekomendacją Komisji Gospodarki Narodowej, przyjął ustawę z 1 poprawką, korygującą odesłanie do nieobowiązującego unijnego aktu prawnego. Za takim stanowiskiem opowiedziało się 55 senatorów, 30 było przeciw, 1 wstrzymał się od głosu.

Celem nowelizacji, uchwalonej z inicjatywy rządu na 79. posiedzeniu Sejmu, 3 grudnia 2010 r., jest usprawnienie i przyspieszenie prywatyzacji. Ustawa m.in. umożliwi ministrowi Skarbu Państwa, przed sprzedażą akcji bądź udziałów spółek Skarbu Państwa, samodzielne dokonanie analizy szacującej wartość przedsiębiorstwa spółki. Dotychczas minister skarbu państwa miał obowiązek zlecania wykonania takiej analizy instytucjom zewnętrznym, najczęściej firmom konsultingowym.

Zrezygnowano też z dotychczas obowiązującego warunku, zgodnie z którym zbywanie akcji należących do Skarbu Państwa w trybie aukcji ogłoszonej publicznie jest możliwe, jeżeli cena wywoławcza nie jest niższa od wartości księgowej akcji. Ponadto rozszerzono katalog trybów zbywania akcji Skarbu Państwa - będzie je można sprzedawać również w trybie alternatywnym. Zmieniono też przepis dotyczący przeznaczenia przychodów z prywatyzacji, beneficjentami Funduszu Restrukturyzacji Przedsiębiorców będą mogły zostać nie tylko spółki publiczne, ale również przedsiębiorcy prywatni.

Do senackiej poprawki ustosunkuje się teraz Sejm.

Senackie poprawki do ustawy o zmianie ustawy - Prawo wodne
oraz niektórych innych ustaw

Senat uchwalił 15 poprawek do tej ustawy, w większości o charakterze doprecyzowującym. Za przyjęciem ustawy z poprawkami głosowało 84 senatorów, 1 był przeciw.

Ustawę Sejm uchwalił z przedłożenia rządowego na 78. posiedzeniu Sejmu, 26 listopada 2010 r. Jej głównym celem jest transpozycja do polskiego prawa postanowień dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim (tzw. dyrektywa powodziowa). Nowelizacja nakłada na organy administracji publicznej obowiązek wykonania dla znacznych obszarów Polski tzw. wstępnej oceny ryzyka powodziowego (do grudnia 2011 r.), opracowania map zagrożenia powodziowego i map ryzyka powodziowego (do grudnia 2013 r.) i planów zarządzania ryzykiem powodziowym (do grudnia 2015 r.). Ponadto ustawa zakłada powołanie państwowej służby ds. bezpieczeństwa budowli piętrzących w ramach Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej.

Pracujące wspólnie nad nowelizacją Komisja Środowiska oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej wniosły o wprowadzenie do niej 13 poprawek. Zmiany zaproponowali także senatorowie, i.

W trakcie dyskusji senator Jadwiga Rotnicka zaproponowała, aby nałożyć na Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej oraz Państwowy Instytut Geologiczny obowiązek nieodpłatnego udostępniania określonych informacji szkołom wyższym i instytutom naukowo-badawczym. Kolejną poprawkę, która umożliwi sejmikom województw likwidację aglomeracji wyznaczonych przed 15 listopada 2008 r., poparł senator Michał Wojtczak. W wyniku głosowań propozycje te zostały zaakceptowane przez Senat. Poparcia nie uzyskał zaś wniosek o charakterze legislacyjnym, złożony przez senatora Zdzisława Pupę, mający na celu usprawnienie mechanizmu egzekucji składek i innych świadczeń na rzecz spółki wodnej.

Ponadto Senat zdecydował, że przyczyny nieosiągnięcia m.in. dobrego stanu ekologicznego jednolitych wód powierzchniowych będą szczegółowo przedstawiane w aktualnym planie gospodarowania wodami na obszarze dorzecza, a nie dopiero w kolejnym planie. Senatorowie wykluczyli także możliwość finansowania w formie dotacji podmiotowej z budżetu państwa tych zadań wykonywanych przez spółki wodne, na realizację których została udzielona inna dotacja. Doprecyzowano również, że pomocy finansowej dla spółek z budżetów jednostek samorządu terytorialnego można udzielać wyłącznie w formie dotacji celowej.

Do poprawek Senatu ustosunkują się teraz posłowie.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy - Kodeks karny

Sejm uchwalił tę ustawę na 78. posiedzeniu, 25 listopada 2010 r., z inicjatywy Senatu. Zmiana przepisów ustawy realizuje postanowienie sygnalizacyjne Trybunału Konstytucyjnego z 5 maja 2009 r. (sygn. akt S 2/09). Trybunał stwierdził, że przepisy art. 42 § 1 i 2 kodeksu karnego powodują orzekanie surowszych środków karnych wobec nietrzeźwych kierowców pojazdów niemechanicznych niż nietrzeźwych kierowców pojazdów mechanicznych. Wobec nietrzeźwych rowerzystów oprócz kary stosowano dwa środki karne - obligatoryjny zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych i fakultatywnego zakazu jazdy rowerem.

Konsekwencją nowelizacji będzie możliwość orzeczenia środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów określonego rodzaju, np. roweru, lub orzeczenia zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów, np. mechanicznych i niemechanicznych. Decyzja o tym, jaki zakres zakazu zostanie wybrany przez sąd, będzie uzależniona od stopnia winy sprawcy i społecznej szkodliwości czynu.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisja Ustawodawcza wniosły o przyjęcie ustawy bez poprawek. Wniosek taki poparło 85 senatorów, 2 wstrzymało się od głosu.

Ustawa zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy o wojewodzie i administracji rządowej w województwie oraz o zmianie niektórych innych ustaw - przyjęta bez poprawek

Senat, zgodnie z rekomendacją Komisji Obrony Narodowej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, przyjął ustawę bez poprawek (85 senatorów było za, nikt nie był przeciw).

Celem ustawy, uchwalonej na 79. posiedzeniu Sejmu, 3 grudnia 2010 r., na podstawie projektu rządowego, jest dostosowanie struktury terenowych organów administracji wojskowej do zmian związanych z reformą systemu administracji wojskowej. Przewidziano likwidację 2 okręgów wojskowych. Dotychczasowe zadania okręgu, wykraczające poza kompetencje wojewódzkich sztabów wojskowych i wojskowych komend uzupełnień, zostaną przejęte przez Inspektorat Wsparcia Sił Zbrojnych. Nie zmieni się liczba wojewódzkich sztabów wojskowych. Zakłada się jednak usprawnienie udziału tych organów w zarządzaniu kryzysowym poprzez włączenie szefów wojewódzkich sztabów wojskowych do składu wojewódzkich zespołów zarządzania kryzysowego. Ponadto od 1 stycznia 2011 r. zmniejszona zostanie liczba wojskowych komend uzupełnień.

Ustawa zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy o świadczeniach przedemerytalnych - przyjęta bez poprawek

Komisja Rodziny i Polityki Społecznej wniosła o przyjęcie tej ustawy bez poprawek i Senat jednomyślnie, 86 głosami, poparł ten wniosek. Sejm uchwalił ją na 79. posiedzeniu Sejmu, 3 grudnia 2010 r., na podstawie projektu poselskiego. Zmienia ona m.in. zasady zmniejszania lub zawieszania świadczeń przedemerytalnych w wypadku osiągania przychodu z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego. Nowelizacja zakłada, że podstawą do zawieszenia zasiłku przedemerytalnego stanie się wyłącznie kwota dochodu. Nie będzie natomiast brana pod uwagę kwota zasiłku. Aby świadczenie przedemerytalne nie zostało zmniejszone, wysokość dodatkowych dochodów nie będzie mogła przekroczyć 25% przeciętnego wynagrodzenia. Dotychczas świadczenie przedemerytalne było zmniejszane, jeżeli osoba, która je pobiera, uzyskiwała dodatkowe dochody, przekraczające łącznie z zasiłkiem 50% przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim roku kalendarzowym.

Nowelizacja przewiduje też zmianę zasad rozliczania dochodu wyliczanego dla ustalenia prawa do świadczenia przedemerytalnego. Zmiana ustawy wprowadza możliwość dokonywania rozliczenia rocznego lub miesięcznego.

Ustawa zostanie skierowana do podpisu prezydenta.

Projekt ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników

Izba jednomyślnie, 86 głosami, zdecydowała o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy. Został on zgłoszony przez grupę senatorów. Ma on na celu wprowadzenie uregulowania polegającego na tym, że osoba, która wywołała przestępstwem umyślnym okoliczności uzasadniające powstanie prawa do świadczeń emerytalno-rentowych, skazana prawomocnym wyrokiem, będzie nabywała prawo do tych świadczeń tylko wtedy, gdy nie naruszy to zasad współżycia społecznego, a w szczególności społecznego poczucia sprawiedliwości.

Senat upoważnił senatora Mieczysława Augustyna do reprezentowania Izby w dalszych pracach nad tym projektem.

Projekt ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych

Projekt ustawy realizuje postanowienie sygnalizacyjne Trybunału Konstytucyjnego z 1 czerwca 2010 r. (sygn. akt S 1/10), dotyczące zasad przyznawania świadczenia pielęgnacyjnego. Projekt umożliwia ubieganie się o świadczenie pielęgnacyjne dzieciom, które opiekują się jednym lub obojgiem niepełnosprawnych rodziców, oraz mężowi lub żonie, którzy nie podejmują zatrudnienia lub rezygnują z niego, aby móc sprawować opiekę nad niepełnosprawnym małżonkiem.

Izba jednomyślnie, 86 głosami, zdecydowała o wniesieniu do Sejmu tego projektu ustawy i upoważniła senator Grażynę Sztark do reprezentowania jej w dalszych pracach nad nim.

Projekt ustawy zmieniający ustawę o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz ustawy - Prawo ochrony środowiska

Podstawowym celem projektu ustawy jest wskazanie podmiotu właściwego do prowadzenia egzekucji środków pieniężnych zasądzonych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Wskazano również podmiot zobowiązany do pokrywania kosztów zaliczek na egzekucję komorniczą należności funduszu. Brak takiego zapisu powoduje bowiem rozbieżności interpretacyjne, czy opłaty zaliczkowe mają być uiszczane ze środków funduszu, czy też z należności Skarbu Państwa.

Projektowana ustawa przewiduje, że postępowanie egzekucyjne w zakresie windykacji nawiązek i świadczeń pieniężnych zasądzonych na rzecz funduszu będą prowadziły sądy pierwszej instancji, które wydały orzeczenie w trybie przepisów kodeksu postępowania cywilnego. Sądy te będą również prowadziły szczegółową wyodrębnioną ewidencję księgową tych należności. Nawiązka i świadczenie pieniężne są bowiem elementami wyroku sądowego, którego egzekucja należy do zadań sądu.

Zaproponowano także przesunięcie terminu wejścia w życie ustawy nowelizowanej na 1 stycznia 2012 r., co, zdaniem wnioskodawców - grupy senatorów, pozwoli na lepsze przygotowanie sądów do nowych obowiązków. Przemawia za tym również harmonogram prowadzenia rachunkowości, ewidencji przez sądy oraz wykonywania zadań budżetowych.

Za przyjęciem projektu ustawy głosowało 86 senatorów, nikt nie był przeciw. Senator Piotr Zientarski został upoważniony do reprezentowania Izby w dalszych pracach nad tym projektem.

Projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny skarbowy

Izba jednomyślnie, 88 głosami, przyjęła projekt ustawy nowelizujący kodeks karny skarbowy i podjęła uchwałę o jego wniesieniu do Sejmu.

Projekt ustawy stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 11 maja 2010 r. (sygn. akt SK 50/08), stwierdzającego niezgodność z konstytucją przepisu art. 119 § 3 kodeksu karnego skarbowego w zakresie, w jakim przewiduje on 2-letni termin na wytoczenie powództwa o roszczenie, liczony od daty uprawomocnienia się orzeczenia o przepadku przedmiotów.

Senat upoważnił senatora Piotra Zientarskiego do reprezentowania Izby w dalszych pracach nad tym projektem.

Projekt ustawy o zmianie ustawy o Policji

Projekt ustawy dostosowuje przepis ustawy o Policji do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 23 lutego 2010 r. (sygn. akt K 1/08), stwierdzającego jego niezgodność z konstytucją. Zmiana polega na skreśleniu zapisu ograniczającego możliwość żądania ekwiwalentu finansowego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy oraz czas wolny od służby maksymalnie za ostatnie 3 lata kalendarzowe.

Izba przyjęła ten projekt jednomyślnie, 87 głosami. Senator Stanisław Gogacz będzie reprezentował Senat w dalszych pracach nad nim.

Informacja rządu na temat priorytetów polskiej Prezydencji w Radzie Unii Europejskiej w drugiej połowie 2011 r.

Informację, z inicjatywy Izby, przedstawił sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Mikołaj Dowgielewicz. Wiceminister podkreślił, że senacka debata na temat priorytetów polskiej prezydencji odbywa się w trudnym dla Unii Europejskiej momencie. Rada Europejska musi bowiem podjąć decyzje w sprawie przyszłości strefy euro, a w wielu krajach Unii jest zła sytuacja gospodarcza.

Wiceminister M. Dowgielewicz przypomniał, że Polska swój program prezydencji przygotowuje wspólnie z Danią i Cyprem. Zostanie on ogłoszony w połowie czerwca 2011 r., w trakcie posiedzenia Rady do Spraw Ogólnych, a także w lipcu, podczas posiedzenia Parlamentu Europejskiego w Strasburgu.

W opinii wiceministra M. Dowgielewicza, trio: Polska-Dania-Cypr w dużej mierze będzie miało okazję kształtować politykę unijną na kolejną dekadę, gdyż debata nad tym będzie się toczyła w ciągu najbliższych 18 miesięcy. Dyskusja dotyczyć będzie Wspólnej Polityki Rolnej, Wspólnej Polityki Rybackiej, polityki spójności, polityki badawczo-rozwojowej, przeglądu polityki sąsiedztwa i polityki rozwoju i takich instrumentów finansowych, jak: Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego, Fundusz Spójności, Europejski Fundusz Społeczny czy program ramowy w zakresie badań i rozwoju.

Polska, przygotowując się do prezydencji, współpracuje ze swoim poprzednikiem, czyli Węgrami, szczególnie w zakresie polityki energetycznej i Partnerstwa Wschodniego. Jak poinformował wiceminister M. Dowgielewicz, Węgry będą gospodarzem szczytu Partnerstwa Wschodniego w maju 2011 r., na którym wypracowana deklaracja polityczna wyznaczy także program działania polskiej prezydencji.

Przedstawiciel Ministerstwa Spraw Zagranicznych przypomniał też, że po wejściu w życie Traktatu z Lizbony rola prezydencji rotacyjnej trochę się zmieniła. W wypadku wielu decyzji legislacyjnych ostateczne kompromisy zawierane są na etapie rad sektorowych i decyzji tych nie przekazuje się do rozstrzygnięcia Radzie Europejskiej. To oznacza zwiększoną odpowiedzialność prezydencji rotacyjnej za efekt prac w każdym obszarze.

Następnie wiceminister M. Dowgielewicz przedstawił priorytety strategiczne i sektorowe polskiej prezydencji. Do tych pierwszych należą m.in.: rozwój współpracy w ramach Partnerstwa Wschodniego (m.in. europejskie sieci transportowe, wdrożenie programów wsparcia dla krajów Partnerstwa Wschodniego), rozwój polityki bezpieczeństwa energetycznego Unii Europejskiej, wzmocnienie rynku wewnętrznego, rozpoczęcie dyskusji o wieloletnich ramach finansowych. Jak powiedział wiceminister spraw zagranicznych, "wolą rządu polskiego będzie, aby w trakcie polskiej prezydencji została podpisana chociażby umowa stowarzyszeniowa z Ukrainą, a także zostały sfinalizowane umowy o wolnym handlu czy dotyczące ułatwień wizowych".

Mówiąc o priorytetach sektorowych, wiceminister M. Dowgielewicz podkreślił, że prezydencja polska będzie realizowała pierwszy cykl tzw. europejskiego semestru ekonomicznego. Zajmie się też przyjęciem budżetu rocznego na 2012 r., rewizją wytycznych w sprawie transeuropejskich sieci transportowych, europejską agendą cyfrową, podstawami ósmego programu ramowego w zakresie badań i rozwoju technologicznego, reformą systemu płatności bezpośrednich, przyszłością polityki rozwoju obszarów wiejskich, inwestycjami związanymi z rozwojem odnawialnych źródeł energii na terenach wiejskich oraz zmianami zasad wspólnej polityki rybackiej. Odbędzie się również debata na temat polityki przemysłowej w kontekście kryzysu gospodarczego i jego wpływu na kondycję przedsiębiorstw.

Jak powiedział wiceminister M. Dowgielewicz, choć rozstrzygnięcia dotyczące dopłat bezpośrednich zapadną później. To od profesjonalizmu polskiej prezydencji, od jej skuteczności będzie zależało, czy dyskusja dotycząca dopłat da szansę forum rady ministrów rolnictwa na wpłynięcie na te negocjacje, czy też jego rola zostanie zmarginalizowana, a decyzje dotyczące przyszłości wspólnej polityki rolnej, jej kształtu zapadną zupełnie gdzie indziej, czyli w Radzie do Spraw Ogólnych i Radzie Europejskiej.

Podczas dyskusji senatorowie zadawali pytania dotyczące m.in. możliwości rozszerzenia Unii, współpracy Unii z NATO, budżetu polskiej prezydencji.

Oświadczenia

Po wyczerpaniu porządku 67. posiedzenia oświadczenia złożyli senatorowie: Małgorzata Adamczak, Józef Bergier, Lucjan Cichosz, Stanisław Gorczyca, Piotr Gruszczyński, Tadeusz Gruszka, Witold Idczak, Kazimierz Kleina, Maciej Klima, Ryszard Knosala, Stanisław Kogut, Marek Konopka, Waldemar Kraska, Wojciech Kurkiewicz, Krzysztof Kwiatkowski, Rafał Muchacki, Andrzej Person, Czesław Ryszka, Eryk Smulewicz, Zbigniew Szaleniec, Andrzej Szewiński, Grzegorz Wojciechowski, Henryk Woźniak, Jan Wyrowiński.