Aktualności

7 i 8 lipca odbyło się 59. posiedzenie Senatu.

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o podatku akcyzowym
oraz niektórych innych ustaw

Izba jednomyślnie, 92 głosami, przyjęła nowelę z 7 poprawkami. Większość z nich ma charakter doprecyzowujący. Zmiany zaproponowały Komisja Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisja Gospodarki Narodowej. Senat zdefiniował pojęcie "całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych" jako uniemożliwiające ich wykorzystanie jako wyroby akcyzowe. Zdecydowano też, że przemieszczanie wyrobów akcyzowych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy może być rozpoczęte albo po uzyskaniu dokumentu w formie elektronicznej, albo po sporządzeniu dokumentu w formie papierowej. Ponadto doprecyzowano warunki dopuszczające do wystawienia dokumentu zastępującego raport odbioru.

Głównym celem nowelizacji, uchwalonej przez Sejm na 68. posiedzeniu, na podstawie przedłożenia rządowego, jest implementacja przepisów dyrektywy Rady 2008/118/WE z 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego. Ustawa tworzy podstawy prawne do wdrożenia krajowego systemu teleinformatycznego do obsługi przemieszczania wyrobów akcyzowych z zastosowaniem procedury zawieszania poboru akcyzy. Z systemu będą korzystały podmioty dokonujące przemieszczeń wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy oraz urzędy celne nadzorujące obrót tymi wyrobami. System pozwoli również na elektroniczną obsługę zabezpieczeń akcyzowych.

Ustawa wprowadza nowy podmiot - zarejestrowanego wysyłającego, uprawnionego do wysyłania importowanych wyrobów akcyzowych z miejsca importu z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy. Ponadto podmiot - zarejestrowany handlowiec zastąpiono podmiotem - zarejestrowany odbiorca.

Wprowadzono m.in. opodatkowanie zużycia energii elektrycznej nabywanej na potrzeby własne przez podmioty posiadające koncesję na jej wytwarzanie, regulację służącą zapobieganiu podwójnemu opodatkowaniu energii elektrycznej akcyzą, opodatkowanie podmiotów zużywających wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem ze względu na przeznaczenie, które nie dopełniają np. obowiązków ewidencyjnych. Rozszerzono także zakres zwolnienia od akcyzy paliw żeglugowych. Zmieniono też definicję cygar, co uniemożliwi sprzedaż tytoniu ciętego (do samodzielnego skręcania papierosów) pod ich postacią i unikanie zapłaty akcyzy.

Nowelizacja przewiduje też uproszczenie oświadczeń o przeznaczeniu oleju opałowego. Z obowiązku składania takich oświadczeń będą zwolnione m.in. publiczne szkoły, zakłady opieki zdrowotnej i pomocy społecznej. W wypadku ewidencjonowania wpłat akcyzy od energii elektrycznej zrezygnowano z podwójnego ewidencjonowania wpłat miesięcznych i rozliczeń z klientami tylko w oparciu o rozliczenia na podstawie faktur prognozowych.

Wydłużono z 7 do 30 dni termin składania deklaracji i rozliczenia podatku akcyzowego od samochodów osobowych nabytych wewnątrzwspólnotowo, które potem mają być albo eksportowane, albo wywiezione do innego kraju.

Podczas dyskusji podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów Jacek Kapica podkreślił, że nowela ma "wybitnie progospodarczy charakter" i za jej przyjęciem głosowało 416 posłów.

Senator Jan Rulewski zapytał o opodatkowanie tzw. papierosów elektronicznych i dopalaczy. Zdaniem J. Kapicy, "jeżeli uważamy, że dopalacze są czymś złym, to należy się zastanowić, jak je wyeliminować, a nie jak je opodatkować". Dodał też, że jest problem z odpowiednim zakwalifikowaniem dopalaczy jako towaru. W opinii wiceministra, trudnym problemem do uregulowania jest także opodatkowanie akcyzą papierosów elektronicznych. Unijna dyrektywa o akcyzie obejmuje wyroby tytoniowe, a elektroniczny papieros wyrobem takim nie jest. Jak powiedział J. Kapica, w wypadku papierosów elektronicznych są różne opinie, na co ma wpływ także gra konkurencyjna między producentami plastrów antypapierosowych a producentami papierosów elektronicznych. "Mamy świadomość, że rozpowszechnienie papierosów elektronicznych wpłynie na ograniczenie spożycia papierosów palonych. Chodzi o to, by ludzie mniej palili, ponieważ ze zdrowotnego punktu widzenia szkodliwe są substancje smoliste" - dodał wiceminister.

Ustawa wróci teraz do Sejmu.

Ustawa o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym - przyjęta bez poprawek

Izba jednogłośnie, 93 głosami, poparła nowelę zmieniającą sposób wynagradzania osób wchodzących w skład Rady Bankowego Funduszu Gwarancyjnego. Pracująca nad ustawą Komisja Budżetu i Finansów Publicznych wniosła o przyjęcie jej bez poprawek.

Zgodnie z ustawą, uchwaloną przez Sejm na 68. posiedzeniu, na podstawie projektu rządowego, wynagrodzenie pobierane za udział w posiedzeniach Rady Bankowego Funduszu Gwarancyjnego będzie składać się z dwóch części, stałej i zmiennej. Część stała ma być wynagrodzeniem za pracę na rzecz funduszu poza posiedzeniami rady oraz za odpowiedzialność ponoszoną za jej funkcjonowanie. Wysokość tego wynagrodzenia będzie ustalana jako wielokrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale poprzedniego roku, ogłoszonego przez prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Część zmienna ma zależeć od udziału członka rady w jej posiedzeniach, częstotliwości zwoływania posiedzeń rady w danym miesiącu oraz zakresu wykonywanych zadań rady i pełnionej przez członka funkcji. Oznacza to, że w wypadku nieobecności na posiedzeniu rady osobie wchodzącej w jej skład zostanie wypłacona jedynie stała część wynagrodzenia.

Maksymalną wysokość miesięcznego wynagrodzenia osób wchodzących w skład Rady BFG ma określić w rozporządzeniu minister finansów, po wcześniejszym zasięgnięciu opinii prezesa Narodowego Banku Polskiego i przewodniczącego Komisji Nadzoru Finansowego.

Odpowiadając na pytania senatorów o cel ustawy, podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów Dominik Radziwiłł podkreślił, że chodzi o ograniczenie wydatków. Dodał, że rząd nie spodziewa się, by zastrzeżenia do zmian miała Komisja Nadzoru Finansowego, czy Narodowy Bank Polski.

Nowela trafi do podpisu marszałka Sejmu wykonującego obowiązki prezydenta.

Senackie poprawki do ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym
oraz niektórych innych ustaw

Izba jednogłośnie, 92 głosami, przyjęła ustawę z 7 poprawkami. Większość z nich dotyczy procedury usuwania, przechowywania i przepadku pojazdów. Senatorowie postanowili, że właściciel pojazdu wycofanego z ruchu powinien być zobowiązany do zapewnienia miejsca postoju nie tylko poza drogą publiczną i strefą zamieszkania, ale także poza strefą ruchu. Uznali też, że osoba dysponująca pojazdem na podstawie innego niż własność tytułu prawnego powinna wraz z właścicielem ponosić odpowiedzialność również z tytułu kosztów związanych z wydaniem dyspozycji usunięcia pojazdu, jeżeli od usunięcia odstąpiono. Izba zdecydowała też, że starosta będzie mógł wystąpić do sądu z wnioskiem o orzeczenie przepadku usuniętego z drogi pojazdu na rzecz powiatu nie wcześniej niż przed upływem 30 dni od dnia powiadomienia właściciela o usunięciu pojazdu. Ponadto wprowadzono wymóg zamieszczania w powiadomieniu pouczenia o skutkach nieodebrania pojazdu. Pozostałe poprawki mają charakter redakcyjny.

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 68. posiedzeniu, na podstawie przedłożenia rządowego. Rozszerza m.in. stosowanie prawa o ruchu drogowym na tzw. drogi wewnętrzne poprzez wprowadzenie pojęcia "strefa ruchu". Jest to obszar obejmujący co najmniej jedną drogę wewnętrzną, na który wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi. Obecnie przepisy o ruchu drogowym stosowane są tylko do dróg publicznych i stref zamieszkania. Utworzenie stref ruchu umożliwi egzekwowanie przepisów prawa o ruchu drogowym także na drogach wewnętrznych leżących na ich obszarze (np. na drogach osiedlowych, czy na terenie marketów).

Ponadto doprecyzowano przepisy dotyczące usuwania, przechowywania i przepadku pojazdów. Nowelizacja tych przepisów jest konsekwencją wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 3 czerwca 2008 r. Trybunał uznał wtedy, że przepisy prawa o ruchu drogowym, które dopuszczają pozbawienie prawa własności pojazdu bez prawomocnego orzeczenia sądu, są niezgodne z konstytucją. Zdaniem trybunału, jedynie sądowy tryb orzekania o przepadku rzeczy gwarantuje wnikliwe rozpatrzenie sprawy oraz chroni jednostkę przed bezprawnym pozbawieniem prawa własności. Zgodnie z nowelizacją, pojazd można usunąć, jeżeli nie ma karty parkingowej, a stoi na miejscu dla niepełnosprawnych, albo został zaparkowany pod znakiem zapowiadającym usunięcie pojazdu na koszt właściciela.

Nowela realizuje także obowiązek nałożony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady Europy z 23 kwietnia 2009 r. przekazywania Komisji Europejskiej informacji o emisji dwutlenku węgla przez pojazdy po raz pierwszy rejestrowane w Polsce.

Podczas dyskusji wątpliwości senatorów budziła m.in. kwestia, czy kara w postaci przepadku zabezpieczonego drogiego auta nie będzie nieproporcjonalna w stosunku do kosztów związanych z jego holowaniem i przechowywaniem.

Komisja Gospodarki Narodowej i Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej wniosły o wprowadzenie do ustawy 7 poprawek. Podczas debaty senator Zbigniew Cichoń zaproponował zmniejszenie do 20 zł wysokość maksymalnej stawki opłaty kwotowej za usunięcie roweru i do 5 zł za każdą dobę stawki opłaty za przechowywanie tego roweru. Z kolei senator Tadeusz Gruszka zaproponował zrezygnowanie z przepisu ustalającego maksymalną wysokość stawki kwotowej opłaty za usunięcie i przechowywanie pojazdu. Te dwie poprawki jednak nie uzyskały akceptacji Izby.

Ustawa wróci teraz do Sejmu.

Ustawa o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - przyjęta z poprawkami

Celem nowelizacji, uchwalonej przez Sejm na 68. posiedzeniu, na podstawie projektu rządowego, jest konieczność pełnego dostosowania polskiego prawa do zapisów unijnej dyrektywy w sprawie kontroli niebezpieczeństwa poważnych awarii związanych z substancjami niebezpiecznymi. Najważniejsze zmiany polegają na: wprowadzeniu definicji składowania substancji niebezpiecznej, doprecyzowaniu pojęcia "instalacja", wprowadzeniu przepisu zobowiązującego prowadzącego zakład o dużym ryzyku do dostarczania (co najmniej raz na 5 lat) i weryfikacji (raz na 3 lata) informacji na temat środków bezpieczeństwa i wymaganego zachowania w wypadku wystąpienia poważnych awarii oraz do podania tych informacji do publicznej wiadomości. Ponadto na wójta, burmistrza lub prezydenta miasta nałożono obowiązek zwrócenia się o opinię na temat projektu studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz planu miejscowego do właściwego organu Państwowej Straży Pożarnej i wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska w wypadku lokalizacji nowych zakładów o zwiększonym ryzyku lub dużym ryzyku wystąpienia poważnej awarii; zmian w istniejących zakładach o zwiększonym lub duży ryzyku; nowych inwestycji oraz rozmieszczenia obszarów przestrzeni publicznej i terenów zabudowy mieszkaniowej w sąsiedztwie powyższych zakładów, wówczas gdy te inwestycje, obszary lub tereny zwiększają ryzyko wystąpienia lub skutki poważnych awarii.

Komisja Środowiska oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej zaproponowały 4 poprawki doprecyzowujące zapisy ustawy, które w wyniku głosowań uzyskały poparcie Senatu. Teraz poprawki rozpatrzy Sejm.

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych oraz ustawy - Kodeks karny

Izba jednomyślnie, 93 głosami, przyjęła ustawę wraz z 4 poprawkami zaproponowanymi przez Komisję Praw Człowieka, Praworządności i Petycji. Najważniejsza zmiana zaproponowana przez Senat polega na obniżeniu wysokości kary zagrożenia pozbawienia wolności za niestosowanie się do orzeczonego przez sąd zakazu wstępu na imprezę masową. Sejm ustalił wysokość tej kary na 2 lata, a Senat - na rok. Senat uznał, że środek karny zakazu wstępu na imprezę masową dotyczyć może nie tylko masowych imprez sportowych, ale każdej innej imprezy masowej. Powinna zatem istnieć odpowiednia proporcja pomiędzy ciężarem naruszenia a grożącą za to naruszenie karą. Naruszenie orzeczonego środka (poprzez obecność na imprezie masowej) lub obowiązku osobistego stawiennictwa w określonym miejscu (poprzez nie stawienie się), nie połączone z innym niepoprawnym zachowaniem się skazanego (obwinionego) nie uzasadnia nadmiernej, zdaniem Senatu, surowości ustawodawcy.

Senatorowie zadecydowali też, że podmiotem zobowiązanym do przechowywania i niszczenia materiałów zgromadzonych podczas utrwalania przebiegu imprezy masowej jest organizator tej imprezy.

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 68. posiedzeniu, na podstawie projektu komisyjnego, wprowadza 4 zmiany w dwóch ustawach. Skróceniu z roku do 60 dni uległ okres przechowywania zapisu z monitoringu imprezy masowej, jeżeli materiał nie jest potrzebny jako dowód w postępowaniu karnym. Upoważniono Radę Ministrów do określenia w rozporządzeniu wymagań w zakresie wyszkolenia i wyposażenia kierownika do spraw bezpieczeństwa, służb porządkowych i informacyjnych, a także uregulowania sposobu kontroli uprawnień do uczestniczenia w imprezie masowej, legitymowania osób, przeglądania bagaży i odzieży, usunięcia osoby z imprezy masowej oraz sposobu dokumentowania podjętych czynności.

Najważniejszą zmiana w kodeksie karnym jest wprowadzenie sankcji za nieprzestrzeganie tzw. zakazu stadionowego, który może być łączony z obowiązkiem stawiania się na policji w czasie trwania imprezy masowej na tym stadionie. Za nieprzestrzeganie tego zakazu będzie grozić kara grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności.

Poprawki Senatu rozpatrzy teraz Sejm.

Senackie poprawki do ustawy o zmianie ustawy - Kodeks cywilny, ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 68. posiedzeniu, na podstawie przedłożenia rządowego, przede wszystkim stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do dwóch wyroków Trybunału Konstytucyjnego z 2008 r. i 2009 r. dotyczących skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.

Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego prawo dochodzenia wynagrodzenia za szkody wyrządzone przez niezgodne z prawem działanie sądu zostało ograniczone jedynie do orzeczeń, które zapadły po 1 września 2004 r. i do prawomocnych orzeczeń, które kończyły postępowanie w sprawie. Osoba poszkodowana nie mogła więc dochodzić odpowiedniego odszkodowania od Skarbu Państwa.

Ustawa daje możliwość dochodzenia odszkodowania od Skarbu Państwa za szkodę wyrządzoną przez wydanie prawomocnego orzeczenia niezgodnego z prawem. Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem orzeczenia ma przysługiwać tylko od prawomocnych wyroków sądu drugiej instancji, kończących postępowanie w sprawie oraz od postanowień kończących postępowanie wydanych przez sąd drugiej instancji. Od innych prawomocnych orzeczeń skarga nie będzie przysługiwać, a jeżeli przez ich wydanie została wyrządzona szkoda, strona może dochodzić jej wynagrodzenia bez uprzedniego stwierdzenia niezgodności orzeczenia z prawem, czyli przed sądem powszechnym, bezpośrednio od Skarbu Państwa, w sprawie o odszkodowanie. Sprawy o odszkodowanie z tytułu wyrządzonej szkody na skutek prawomocnego orzeczenia niezgodnego z prawem będą rozpatrywane przez sąd okręgowy.

W ustawie przyjęto, że skarga kasacyjna w sprawach, w których chodzi o odpowiedzialność z tytułu szkody wyrządzonej przez wydanie prawomocnego orzeczenia niezgodnego z prawem, przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia. Obecnie obowiązuje limit kwotowy i jedynie w sprawach, w których wartość przedmiotu zaskarżenia przewyższa 50 tys. zł, a w wypadku spraw gospodarczych 75 tys. zł, jest możliwość złożenia skargi kasacyjnej.

Ustawa przewiduje też możliwość dochodzenia odszkodowania również z tytułu szkód wynikłych z orzeczeń wydanych od 17 października 1997 r. do 1 września 2004 r., kiedy nie było możliwości skutecznego dochodzenia odszkodowania. Określono też nowy termin na wniesienie skargi - dwa lata od dnia wejścia w życie ustawy. Wprowadzono również zmiany w procedurze cywilnej, zmierzające do tego, żeby sędzia orzekający w sprawie, co do której uznano, że orzeczenie jest niezgodne z prawem i powinno to skutkować odszkodowaniem, nie orzekał w sprawie o odszkodowanie.

Senat, zgodnie z rekomendacją Komisji Ustawodawczej, wprowadził 2 poprawki redakcyjne do ustawy. Teraz rozpatrzą je posłowie.

Ustawa o zmianie ustawy - Kodeks wykroczeń - przyjęta z poprawką

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 68. posiedzeniu, zmienia przepis dotyczący ochrony trawników lub zieleńców. Obecnie deptanie trawnika lub zieleńca podlega karze grzywny do 1 tys. zł lub karze nagany. Zgodnie z nowelą, trawniki i zieleńce będą podlegać ochronie w miejscach innych niż wyznaczone do celów rekreacji przez właściwe organy gminy. Zmianę przygotowała sejmowa komisja nadzwyczajna "Przyjazne Państwo".

Pracująca nad ustawą Komisja Ustawodawcza zaproponowała, aby o tym, do jakich celów będzie wykorzystywany trawnik lub zieleniec decydował zarządca danego terenu, a nie organy gminy. Podczas debaty podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Zbigniew Wrona negatywnie ustosunkował się do tej propozycji. Podkreślił, że wyznaczenie terenu do celów rekreacji powoduje "daleko idące skutki w zakresie praw człowieka, ponieważ limituje karalność, penalizację. (...) Tu mamy do czynienia z wyznaczaniem granicy odpowiedzialności za wykroczenie i dlatego organ gminy wydaje się bardziej właściwy".

Ostatecznie, w wyniku głosowania, Senat uchwalił tę poprawkę. W opinii Izby, teren przeznaczony do użytku publicznego może być własnością gminy, ale może też być własnością Skarbu Państwa, czy też prywatną (np. trawniki i zieleńce znajdujące się na terenach należących do spółdzielni mieszkaniowych). Wyłączenie spod zakresu penalizacji deptania trawników i zieleńców, w miejscach wyznaczonych dla celów rekreacji przez właściwe organy gminy, sprawi, że nadal wykroczeniem pozostanie każde deptanie trawnika lub zieleńca na terenach przeznaczonych do użytku publicznego, innych niż tereny gminne.

Teraz do senackiej poprawki ustosunkują się posłowie.

Ustawa o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii - przyjęta bez poprawek

Senat, zgodnie z rekomendacją Komisji Zdrowia, przyjął ustawę w wersji uchwalonej przez Sejm na 68. posiedzeniu, na podstawie projektu poselskiego. Rozszerza ona wykaz zakazanych środków odurzających o mefedron i syntetyczne kanabinoidy. Są to tzw. dopalacze, czyli substancje psychoaktywne, które mogą działać podobnie do narkotyków. Kanabinoidy działają podobnie do marihuany, a mefedron ma działanie nieco podobne do metaamfetaminy.

Nowela trafi do podpisu marszałka Sejmu wykonującego obowiązki prezydenta.

Ustawa o nadaniu Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie nazwy
"Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczecinie" - przyjęta bez poprawek

Senat przyjął ustawę w wersji uchwalonej przez Sejm na 68. posiedzeniu. Inicjatorem zmiany nazwy Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie na Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczecinie był rząd.

Zgodnie z prawem o szkolnictwie wyższym uczelnie, których jednostki organizacyjne posiadają co najmniej 6 uprawnień do nadawania stopnia naukowego doktora, w tym co najmniej 4 w zakresie nauk objętych profilem uczelni, mają możliwość używania w swojej nazwie wyrazu "uniwersytet". Pomorska Akademia Medyczna w Szczecinie spełnia ten wymóg. Uczelnia ma cztery wydziały: lekarski, lekarsko-stomatologiczny, nauk o zdrowiu oraz lekarsko-biotechnologiczny i medycyny laboratoryjnej, kształci ok. 4300 studentów, w tym 477 studentów anglojęzycznych, zatrudnia prawie 600 nauczycieli akademickich, w tym 97 profesorów, 1 docenta, 43 doktorów habilitowanych i 267 doktorów. Uczelnia ma też dwa szpitale kliniczne.

Pracująca nad ustawą Komisja Nauki, Edukacji i Sportu nie zgłosiła do niej poprawek.

Nowela trafi do podpisu marszałka Sejmu wykonującego obowiązki prezydenta.

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego oraz ustawy o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym

Celem ustawy, uchwalonej przez Sejm na 68. posiedzeniu, na podstawie projektu rządowego, jest dostosowanie polskich przepisów do dyrektywy unijnej z 23 maja 2007 r. w sprawie wprowadzania do obrotu wyrobów pirotechnicznych. Ustawa określa wymagania dla wprowadzanych do obrotu wyrobów pirotechnicznych oraz procedury oceny zgodności tych wyrobów z tzw. zasadniczymi wymaganiami. Zdefiniowano wyroby pirotechniczne. Wyróżniono 4 kategorie tych wyrobów: widowiskowe, do użytku teatralnego, do pojazdów oraz wyroby przeznaczone do innych celów, np. do zastosowania w leśnictwie, ratownictwie i rolnictwie.

Określono też zasady wydawania oraz cofania pozwoleń, nabywania, przechowywania lub używania materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, a także zasady używania i przemieszczania tych materiałów oraz zasady znakowania plastycznych materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.

Ustawa obliguje producentów i importerów sprowadzających wyroby pirotechniczne do określania klas w zależności od stopnia zagrożenia podczas użytkowania oraz do dołączania do wyrobów pirotechnicznych instrukcji w języku polskim.

Nadzór nad rynkiem wyrobów pirotechnicznych ma sprawować Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Inspekcja Handlowa, Państwowa Inspekcja Pracy. Działania wymienionych organów mogą być wspomagane przez Policję i Straż Miejską.

Komisja Gospodarki Narodowej wniosła o wprowadzenie 11 poprawek do ustawy. Sześć zmian zaproponował także senator Stanisław Bisztyga. Większość stanowiły poprawki o charakterze redakcyjnym, uściślającym, ujednolicającym i porządkującym terminologię ustawy. W wyniku głosowania Senat zaakceptował wszystkie poprawki. Izba m.in. uznała za uzasadnione utrzymanie obowiązku uzyskania koncesji na obrót wyrobami pirotechnicznymi charakteryzującymi się wysokim poziomem niebezpieczeństwa w ich działaniu. Obowiązkiem uzyskania koncesji objęty będzie obrót wyrobami pirotechnicznymi klasy 4 oraz klas T2 i P2. Zdaniem Senatu, wyłączenie spod wymogu uzyskania koncesji na obrót materiałami wybuchowymi wszystkich kategorii wyrobów pirotechnicznych wymienionych w ustawie o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, nie zostało dostatecznie wyjaśnione przez projektodawców przepisu.

Ustawa wróci teraz do Sejmu.

Ustawa o zmianie ustawy o zatrudnieniu socjalnym oraz niektórych innych ustaw - przyjęta z poprawkami

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 69. posiedzeniu, na podstawie projektu komisyjnego, wprowadza zmiany prawno-organizacyjne dotyczące centrów integracji społecznej (CIS) i zakładów aktywności zawodowej (ZAZ).

Znowelizowana w 2009 r. ustawa o finansach publicznych zniosła m.in. możliwość funkcjonowania gminnych centrów integracji społecznej w formie gospodarstw pomocniczych i nie wprowadziła dla nich innej formy działalności. Na podstawie noweli będzie można, do 31 grudnia 2010 r., przekształcić takie centra w wybraną przez jednostkę samorządu terytorialnego formę, tzn. w jednostkę budżetową lub w samorządowy zakład budżetowy. Gminy będą też mogły przekazać prowadzenie takiego centrum organizacji pozarządowej. Rozszerzono też krąg podmiotów, które mogą tworzyć centra integracji społecznej o powiaty i samorządy województw.

Doprecyzowano również zasady prowadzenia przez centrum integracji społecznej, w ramach reintegracji zawodowej, działalności wytwórczej, handlowej i usługowej. Działalność taka nie będzie uznawana za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej i będzie mogła być prowadzona jako statutowa działalność odpłatna.

Określono także zasady przekształcania zakładów aktywności zawodowej w samorządowe zakłady budżetowe i zasady przekazywania składników majątkowych tych zakładów do nowo utworzonych podmiotów.

Komisja Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej zaproponowały 4 poprawki do ustawy. Mają one charakter doprecyzowujący i redakcyjny. Senat przyjął wszystkie poprawki. Teraz rozpatrzą je posłowie.

Ustawa o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Gabinetem Ministrów Ukrainy, sporządzonej w Warszawie dnia 25 listopada 2009 r., o zmianie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Gabinetem Ministrów Ukrainy
o współpracy przy dokonywaniu kontroli osób, towarów i środków transportu przekraczających polsko-ukraińską granicę państwową, podpisanej w Kijowie
dnia 25 czerwca 2001 r. - przyjęta bez poprawek

Izba jednomyślnie, 92 głosami, przyjęła ustawę bez poprawek, zgodnie z rekomendacją Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Spraw Zagranicznych.

Sejm uchwalił ustawę na 68. posiedzeniu, na podstawie projektu rządowego. Zmiana umowy między Polską a Ukrainą ma na celu usunięcie przepisów, w stosunku do których eksperci Unii Europejskiej zgłosili zastrzeżenie, że dyskryminują obywateli Unii (nie będących obywatelami polskimi) przekraczających polsko-ukraińską granicę.

Zgodnie ze zmianą służby ukraińskie dokonujące kontroli granicznej na terytorium Polski nie będą mogły stosować doprowadzenia kontrolowanego na terytorium Ukrainy także w wypadku obywateli krajów UE oraz państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego.

Obecnie na polsko-ukraińskiej granicy jest 6 przejść drogowych i 4 towarowe, gdzie odprawa odbywa się po obu stronach, oraz 2 małe przejścia towarowe, gdzie wspólna odprawa odbywa się po stronie polskiej. Umowa będzie dotyczyła właśnie tych dwóch przejść.

Nowela zostanie przekazana do podpisu marszałka Sejmu wykonującego obowiązki prezydenta.

Ustawa o ratyfikacji Protokołu fakultatywnego do Konwencji o bezpieczeństwie personelu Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz personelu współdziałającego, sporządzonego w Nowym Jorku dnia 8 grudnia 2005 r. - przyjęta bez poprawek

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 68. posiedzeniu, na podstawie projektu rządowego. Celem Protokołu jest rozszerzenie zakresu ochrony prawnej personelu ONZ oraz personelu współdziałającego, biorących udział we wszystkich operacjach ONZ bez potrzeby uruchamiania mechanizmu decyzyjnego, zgodnie z którym konieczna była deklaracja Rady Bezpieczeństwa lub Zgromadzenia Ogólnego ONZ o zaistnieniu "wyjątkowego zagrożenia" dla personelu ONZ i personelu współdziałającego w danej operacji.

Komisja Spraw Zagranicznych wniosła o przyjęcie ustawy bez poprawek. Podczas głosowania na posiedzeniu Izby propozycję tę poparło 90 senatorów.

Nowela zostanie przekazana do podpisu marszałka Sejmu wykonującego obowiązki prezydenta.

Uchwała Senatu w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego

Izba jednomyślnie, 92 głosami, zdecydowała o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy, który stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do postanowienia Trybunału Konstytucyjnego z 4 marca 2008 r. (sygn. akt S 2/08) dotyczącego ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Trybunał zasygnalizował Sejmowi potrzebę podjęcia inicjatywy ustawodawczej, której celem byłoby jednoznaczne określenie w ustawie o ochronie praw lokatorów obowiązku gminy dostarczenia tymczasowego pomieszczenia osobom, w stosunku do których sąd orzekł obowiązek opróżnienia lokalu służącego zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych.

W projekcie ustawy zdefiniowano pojęcie "tymczasowe pomieszczenie", rozszerzono katalog obowiązków gminy o obowiązek wskazywania tymczasowego pomieszczenia oraz określono maksymalny, nie dłuższy niż 12 miesięcy, okres udostępniania takiego pomieszczenia.

Izba upoważniła senatora Marka Trzcińskiego do reprezentowania jej w dalszych pracach nad tym projektem.

Uchwała Senatu w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy o pracownikach urzędów państwowych oraz ustawy o pracownikach samorządowych

Projekt ustawy stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 5 grudnia 2000 r. (sygn. akt K 35/99), stwierdzającego niezgodność z konstytucją przepisów ustawy o pracownikach urzędów państwowych w zakresie, w jakim stwarzają podstawę do rozwiązania stosunku pracy w drodze wypowiedzenia z mianowanym urzędnikiem państwowym - kobietą wcześniej niż z mianowanym urzędnikiem państwowym - mężczyzną, a także w zakresie, w jakim stwarza podstawę do rozwiązania stosunku pracy w drodze wypowiedzenia z mianowanym pracownikiem samorządowym - kobietą, w razie nabycia przez nią prawa do emerytury, wcześniej niż z mianowanym pracownikiem samorządowym - mężczyzną.

Zmiany zaproponowane przez Senat utrzymują możliwość wcześniejszego pójścia przez kobiety na emeryturę, ale dają im prawo do pozostania na stanowisku urzędnika mianowanego. Pracodawca nie będzie mógł zwolnić mianowanej urzędniczki, która nabyła uprawnienia emerytalne, bez jej zgody, do ukończenia 65. roku życia.

Za podjęciem uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy o pracownikach urzędów państwowych oraz ustawy o pracownikach samorządowych głosowało 92 senatorów. Izba zdecydowała, że senator Grażyna Sztark będzie reprezentowała Senat w dalszych pracach nad tym projektem.

Uchwała Senatu w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym

do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę
i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich

Izba jednomyślnie, 93 głosami, zdecydowała o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy, który stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 16 grudnia 2009 r. (sygn. akt K 49/07). Trybunał stwierdził niezgodność z konstytucją przepisu ustawy o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich w zakresie, w jakim pomija przesłankę deportacji do pracy przymusowej w granicach przedwojennego państwa polskiego.

W projekcie ustawy Senat rozszerzył krąg osób uprawnionych do otrzymywania świadczenia pieniężnego o osoby wywiezione do pracy przymusowej w granicach państwa polskiego poza dotychczasowe miejsce zamieszkania, na okres co najmniej 6 miesięcy, gdy towarzyszyła temu rozłąka z rodziną. Wprowadzono również zmiany mające na celu usunięcie wątpliwości związanych z niekonsekwentnym używaniem przez ustawodawcę określenia "deportacja".

Izba upoważniła senatora Stanisława Gogacza do reprezentowania jej w dalszych pracach nad tym projektem.

Uchwała Senatu w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy o ochronie granicy państwowej

Projekt ustawy stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do postanowienia Trybunału Konstytucyjnego z 28 października 2008 r. (sygn. akt S 4/08), w którym zasygnalizował Sejmowi potrzebę podjęcia inicjatywy ustawodawczej w sprawie dopuszczalności zniszczenia obcego cywilnego samolotu na podstawie przepisu ustawy o ochronie granicy państwowej.

Trybunał Konstytucyjny w orzeczeniu z 30 września 2008 r. (sygn. K 44/07) stwierdził, że przepis art. 122a ustawy - Prawo lotnicze jest niezgodny z konstytucją. Zakwestionowany przepis stanowił, że samolot cywilny może zostać zestrzelony, jeżeli jest użyty do działań sprzecznych z prawem, w szczególności jako środek ataku terrorystycznego. Trybunał stwierdził, że możliwość zniszczenia samolotu, na którego pokładzie znajdują się osoby niebędące agresorami, nie da się pogodzić z konstytucyjnymi gwarancjami ochrony życia i godności ludzkiej. Takie samo uregulowanie zawiera ustawa o ochronie granicy państwowej.

Zaproponowane przez Senat zmiany polegają na wykluczeniu możliwości zestrzelenia obcego cywilnego samolotu. Możliwość taka będzie tylko w wypadku samolotów wojskowych.

Izba w wyniku głosowania (91 senatorów za, 1 wstrzymał się) zdecydowała o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy o ochronie granicy państwowej oraz upoważniła senatora Stanisława Gogacza do reprezentowania jej w dalszych pracach nad tym projektem.

Informacja pierwszego prezesa Sądu Najwyższego RP
o działalności Sądu Najwyższego w 2009 r.

Informację przedstawił prezes Sądu Najwyższego Janusz Godyń. Poinformował, że w 2009 r. do sądu wpłynęło 9 129 spraw, o 239 więcej niż w roku 2008, w tym najwięcej było kasacji - 5 985. Sąd rozpoznał 9 025 spraw. Wśród nich dominowały kasacje, które stanowiły 64% ogółu spraw rozpoznanych, oraz zażalenia. Pozostałe sprawy to kwestie prawne, apelacje od orzeczeń wojskowych sądów okręgowych, skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, sprawy z zakresu ochrony konkurencji i konsumentów, skargi na przewlekłość postępowania, skargi o wznowienie, wnioski o przekazanie sprawy innemu sądowi i o ułaskawienie, wnioski incydentalne oraz protesty wyborcze, głównie związane z wyborami do Parlamentu Europejskiego.

W 2009 r. Sąd Najwyższy podjął 83 uchwały. Jak powiedział J. Godyń, liczba uchwał w porównaniu z rokiem ubiegłym zmniejszyła się, ale nie jest to następstwem obniżenia się liczby spraw, lecz wzrostem liczby przypadków, w których odmówiono podjęcia uchwały, przejęto sprawę do rozpoznania lub zwrócono akta celem usunięcia braków.

Następnie prezes J. Godyń przedstawił działalność poszczególnych izb Sądu Najwyższego - Izby Cywilnej, Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych, Izby Karnej i Izby Wojskowej - oraz omówił najważniejsze uchwały podjęte przez te izby.

Podsumowując działalność Sądu Najwyższego prezes J. Godyń stwierdził, że coraz częściej pojawia się potrzeba wyjaśniania prawa w kontekście unormowań Konstytucji RP, prawa międzynarodowego czy prawa europejskiego. W podjętych przez poszczególne izby SN uchwałach w większym zakresie uwzględniono prawo i orzecznictwo Unii Europejskiej. Prezes SN podkreślił też, że wzrasta aktywność gospodarcza obywateli i ich świadomość prawna. Coraz częściej pojawiają się sprawy, gdzie konieczna jest wykładnia prawa energetycznego, budowlanego, telekomunikacyjnego, szczególnie dotyczącego opłat abonamentowych i za połączenia telekomunikacyjne oraz internet, prawa ochrony znaków towarowych i własności przemysłowej, ochrony wierzycieli oraz bezpieczeństwa obrotu. Przedmiotem dużego zainteresowania jest nadal orzecznictwo dotyczące prawa prasowego i cywilnoprawnej ochrony dóbr osobistych.

Po wysłuchaniu informacji senatorowie zadawali pytania.

Informacja rzecznika praw dziecka o działalności za rok 2009
wraz z uwagami o stanie przestrzegania praw dziecka

Informację przedstawił rzecznik praw dziecka Marek Michalak. Podkreślił, że w ciągu ostatnich dwóch lat wiele się zmieniło w funkcjonowaniu sprawowanego przez niego urzędu. Ważną zmianą było uzyskanie w 2008 r. przez rzecznika prawa do występowania w interesie dzieci przed sądami poprzez przyłączenie się na prawach uczestnika do toczących się postępowań sądowych. W 2009 r. rzecznik skorzystał z tego prawa 66 razy. W większości były to sprawy o charakterze opiekuńczo-wychowawczym, z zakresu władzy rodzicielskiej, kontaktów, zastępczych form opieki oraz przysposobienia.

Rzecznik poinformował, że w 2009 r. wystosował 115 wystąpień o charakterze generalnym i podjął 14 460 spraw indywidualnych o łamanie lub podejrzenie łamania praw dziecka, z których 2/3 dotyczyło prawa do wychowania w rodzinie i prawa do ochrony przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem, demoralizacją, zaniedbaniem oraz innymi formami złego traktowania.

Jeśli chodzi o prawo do życia i ochrony zdrowia, to rzecznik praw dziecka interweniował w 409 sprawach, które dotyczyły m.in.: kosztów leczenia, organizacji i funkcjonowania palcówek służby zdrowia, przestrzegania praw małoletnich pacjentów, błędów lekarskich i dochodzenia roszczeń związanych z udzieleniem świadczeń zdrowotnych, dzieci martwo urodzonych, bezpieczeństwa stosowania leków i procedur medycznych. M. Michalak stwierdził, że dzieci w Polsce nadal nie są w wystarczającym stopniu objęte opieką zdrowotną. Choć na listę dziedzin priorytetowych wpisano pediatrię i stomatologię dziecięcą, to dzieci mają zbyt utrudniony dostęp do lekarzy specjalistów. W szkołach nie ma też gabinetów profilaktycznych i pomocy przedlekarskiej. Jak powiedział rzecznik, bezskuteczne są jego starania, aby każde zdrowe dziecko w Polsce choć raz w roku było badane przez lekarza pediatrę. Przypomniał, że w Polsce 94% gimnazjalistów ma próchnicę, a 60% wady postawy. "Nie możemy dłużej zwlekać z objęciem dzieci szeroko zakrojonymi programami profilaktycznymi" - dodał rzecznik.

W 2009 r. wpłynęło do biura rzecznika ok. 6 tys. spraw dotyczących nierespektowania prawa dziecka do wychowania w rodzinie. Rzecznik podkreślił, że jest to niezwykle rozbudowana kategoria spraw. Od kilku lat najwięcej spraw dotyczy egzekucji prawa dziecka do kontaktu z obojgiem rodziców. Sprawy sądowe dotyczące prawa do kontaktów toczą się latami, a postępowania wykonawcze są nieskuteczne. Rodzice sprawujący pieczę nad dzieckiem często nadużywają swojej pozycji, zakazują mu kontaktów z drugim rodzicem, manipulują dzieckiem i nakłaniają je do określonego postępowania. Podobnie jest z wyrokami dotyczącymi władzy rodzicielskiej. Jak zaznaczył M. Michalak, ich egzekucja, jeśli już do niej dochodzi, często odbywa się w dramatycznych okolicznościach. W opinii rzecznika, konieczna jest standaryzacja poszczególnych czynności - od przygotowania dziecka i rodziny do wykonania orzeczenia aż po działania poszczególnych organów podczas samej egzekucji - która pozwoli na pełniejszą ochronę interesów dziecka. Potrzebna jest też zmiana stosunku państwa do rodzin mających różne problemy. Państwo nie powinno wkraczać dopiero wówczas, gdy potrzebna jest ingerencja w życie rodziny. Dlatego, zdaniem rzecznika, niezbędne jest przyspieszenie prac nad projektem ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej nad dzieckiem. Rzecznik podkreślił, że z projektem tym wiąże duże nadzieje, jeśli chodzi o konieczność powstrzymania postępującego kryzysu rodzicielstwa zastępczego.

W opinii rzecznika praw dziecka, konieczna jest gruntowna reforma systemu placówek opiekuńczych. W młodzieżowych ośrodkach wychowawczych i socjoterapii brakuje miejsc, a dzieci są do nich kierowane często nie z uwagi na określone potrzeby wychowawcze czy terapeutyczne, ale w sposób dość przypadkowy. W efekcie placówki te nie tylko nie realizują zadań, do których zostały powołane, ale też często stają się ogniskiem demoralizacji, a bywa, że i miejscami tragedii. Do MOW i MOS kierowanych jest też coraz więcej wychowanków domów dziecka, co może świadczyć o nienależytym wypełnianiu przez nie funkcji wychowawczych.

Rzecznik krytycznie ocenił też system pomocy udzielanej przez służby socjalne rodzinom przeżywającym różnego rodzaju trudności. Jak powiedział M. Michalak, system ten ogranicza się właściwie do pomocy materialnej, tymczasem rodziny takie wymagają stałego, profesjonalnego, oferowanego na szczeblu lokalnym wsparcia o charakterze psychologicznym, pedagogicznym i praktycznym.

Odniósł się także do sytuacji materialnej dzieci i młodzieży w Polsce. Na jego zlecenie przeprowadzono badania, z których wynika, że choć zaspokajanie potrzeb dzieci jest dla polskich rodziców na pierwszym miejscu, to jednak ich możliwości są dalece ograniczone. Jak wynika z niedawnego raportu OECD, spośród krajów członkowskich tej organizacji tylko w Turcji i Meksyku ubóstwo dotyka dzieci w większym stopniu niż w Polsce.

Rzecznik praw dziecka zaapelował do senatorów, aby debatując nad ustawami, które pozornie mogą nie mieć związku z losem najmłodszych obywateli Rzeczypospolitej, rozpatrywali skutki, jakie mogą one przynieść dla małego Adama z Jasła czy Kasi z Opatowa. Dla dzieci, których rodzice, osiągając dochód w rodzinie wyższy niż 504 zł na osobę, nie są w stanie kupić im butów na zimę czy dać drugiego śniadania do szkoły. "To dla nich właśnie stanowimy przepisy, przesuwamy paragrafy i akceptujemy progi dochodowe. Oni jeszcze nie mają prawa wyborczego, ale to oni będą tworzyć Polskę, w której będziemy żyli za 15, 20 czy 30 lat" - powiedział rzecznik.

M. Michalak poinformował też, że 3 tys. spraw, jakie trafiły w zeszłym roku do jego biura, dotyczyły przemocy w środowisku domowym, przemocy seksualnej, naruszania praw wychowanków placówek opiekuńczo-wychowawczych włącznie ze stosowaniem wobec nich przemocy, przemocy rówieśniczej w szkole i w przedszkolu. W opinii rzecznika, ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, która wejdzie w życie 1 sierpnia 2010 r., pomoże walczyć z przemocą wobec dzieci.

Po wysłuchaniu informacji senatorowie zadawali pytania rzecznikowi praw dziecka.

Sprawozdanie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji
z rozpatrzonych w 2009 r. petycji

Jest to pierwsze sprawozdanie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji dotyczące petycji. Obowiązek taki nałożyły na komisję zmienione przepisy Regulaminu Senatu, które obowiązują od 1 stycznia 2009 r.

Sprawozdanie przedstawił przewodniczący Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji senator Stanisław Piotrowicz. Poinformował, że w 2009 r. marszałek Senatu skierował do komisji 18 petycji, z których rozpatrzono 14. Pozostałe 4 petycje, skierowane w grudniu 2009 r., zostaną rozpatrzone w 2010 r.

Wśród rozpatrzonych petycji prace nad pierwszą z nich - dotyczącą uchylenia art. 5 ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin - zostały sfinalizowane oczekiwaną przez wnioskodawcę zmianą przepisów prawa, choć trzeba zaznaczyć, że komisja podjęła działania, kiedy rząd kończył prace nad projektem ustawy obejmującym zmianę wnioskowanego przepisu. Komisja zawiesiła na 3 miesiące prace nad petycją i w tym czasie rząd skierował projekt do Sejmu. Następnie parlament uchwalił ustawę.

Komisja, po przeprowadzeniu dyskusji nad każdą z 14 petycji, podjęła decyzje o kontynuowaniu prac nad 7, a w wypadku jednej, dotyczącej zmiany systemu oświaty, komisja postanowiła przekazać uwagi jej autora do Ministerstwa Edukacji Narodowej.

Autorzy petycji najczęściej wnioskowali o zmianę prawa dotyczącego kombatantów (6 petycji), rent i emerytur odnoszących się do różnych grup uprawnionych (6 petycji, w tym 3 dotyczące świadczeń dla inwalidów wojennych i wojskowych, 3 dotyczące przyznania świadczeń dla osób przymusowo wykonujących pracę w ramach Powszechnej Organizacji "Służba Polsce", zmiany zasad waloryzacji rent i emerytur byłych żołnierzy zawodowych i zasad opłacania składki na ubezpieczenie zdrowotne).

Senator S. Piotrowicz poinformował, że pomocą w pracach nad petycjami służy Dział Petycji i Korespondencji Biura Komunikacji Społecznej Kancelarii Senatu, który przygotowuje informację o petycji zawierającą m.in. jej opis, analizę stanu prawnego regulującego problematykę petycji i dane o ewentualnych pracach legislacyjnych nad danym zagadnieniem oraz rekomendacje.

Pozostałe prace

Senat przeprowadził drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych dotyczącego opłaty targowej i w związku ze zgłoszoną poprawką skierował go ponownie do Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej.

Senat wyraził zgodę na powołanie Ireny Lipowicz na stanowisko rzecznika praw obywatelskich. Ponadto Izba odwołała senatora Witolda Idczaka z funkcji sekretarza Senatu i wybrała senatora Władysława Dajczaka. Dokonano także zmian w składach komisji: Gospodarki Narodowej; Środowiska; Ustawodawczej oraz Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą.

Oświadczenia

Po wyczerpaniu porządku 59. posiedzenia oświadczenia złożyli senatorowie: Małgorzata Adamczak, Ryszard Bender, Józef Bergier, Stanisław Gogacz, Tadeusz Gruszka, Piotr Kaleta, Stanisław Karczewski, Kazimierz Kleina, Ryszard Knosala, Stanisław Kogut, Waldemar Kraska, Krzysztof Kwiatkowski, Antoni Motyczka, Rafał Muchacki, Władysław Ortyl, Eryk Smulewicz, Grażyna Sztark i Grzegorz Wojciechowski.