Aktualności

8, 9 i 10 czerwca 2010 r. odbyło się 57. posiedzenie Senatu.

Marszałek Bogdan Borusewicz poinformował, że na następnym posiedzeniu Senat zapozna się z informacją prezesa Rady Ministrów na temat sytuacji na terenach dotkniętych powodzi na południu Polski oraz działań podejmowanych przez rząd w zakresie ochrony przeciwpowodziowej oraz w sprawie pomocy mieszkańcom tych terenów. Wniosek taki zgłosili senatorowie PiS.

Informacja rządu na temat badania przyczyn katastrofy samolotu TU-154 M
z 10 kwietnia 2010 r.

Informację na temat badania przyczyn katastrofy samolotu TU-154 M z  10 kwietnia 2010 r. przedstawił minister spraw wewnętrznych i administracji Jerzy Miller. Przypomniał, że polski rząd po nadzwyczajnym posiedzeniu Rady Ministrów 10 kwietnia 2010 r., po zapoznaniu się z ekspertyzami prawnymi, podjął decyzję o skorzystaniu z ratyfikowanej przez Polskę konwencji chicagowskiej z 1944 r., regulującej stosunki pomiędzy stronami uczestniczącymi w badaniu wypadku statków powietrznych. Regulacja ta dotyczy wzajemnych relacji pomiędzy krajami: właściwym dla miejsca zdarzenia, właściwym dla miejsca operatora, dla miejsca producenta i dla miejsca rejestracji statku powietrznego. "Należy przyznać i podkreślić, że strona rosyjska w pierwszych godzinach i dniach wykazała chęć współpracy i szukania takiego rozwiązania, które by odpowiadało obu stronom" - ocenił minister. Przyjęte rozwiązania, czyli pracę zgodnie z konwencją chicagowską, należy, zdaniem ministra, uznać za dobre z punktu widzenia interesu polskiego. To bowiem norma międzynarodowa, stosowana powszechnie w praktyce i przez swoją powszechność dopracowana we wszystkich szczegółach.

Jak mówił minister J. Miller, Polska na mocy konwencji ma przy komisji Federacji Rosyjskiej badającej ten wypadek swojego akredytowanego przedstawiciela. "To jest norma, nie wyjątek" - podkreślił minister. Akredytowany przedstawiciel ma prawo i obowiązek być obecny przy wszelkich czynnościach badawczych, w których upatruje interes Polski, tak aby śledzić proces rozumowania członków komisji, dowodzenia faktów, wysłuchania zaproszonych gości komisji czy uczestniczenia w przesłuchaniach osób mających informacje o przebiegu zdarzeń. Nie może być niedopuszczony do żadnego elementu procesu badawczego.

Minister przypomniał, że zgodnie z polskim prawem wypadek lotniczy, w którym uczestniczy statek powietrzny sił zbrojnych, automatycznie implikuje powołanie Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego, niezależnie od prawa międzynarodowego i niezależnie od tego, że wypadek miał miejsce poza granicami Polski. Decyzją ministra obrony narodowej została powołana 19-osobowa komisja na czele z  Edmundem Klichem. Ponieważ E. Klich został przedstawicielem polskim akredytowanym przy komisji Federacji Rosyjskiej, złożył rezygnację z funkcji przewodniczącego, a minister obrony narodowej powołał ministra spraw wewnętrznych na przewodniczącego komisji. Potem uzupełniono skład komisji do 34 osób (17 wojskowych i 17 cywilów).

Jak poinformował minister, Komisja Badania Wypadków Lotniczych ma również obowiązek prowadzenia swojej pracy w trybie niejawnym. Nie zna instytucji odmowy odpowiedzi, ponieważ nie feruje wyroków, ale ma dowieść prawdy. "To jest istotne, dlatego że państwo często nas pytają o przebieg procesu badawczego. Nam nie wolno tego ujawnić nie dlatego, że chcemy kogoś trzymać w niepewności, tylko dlatego, że dbamy o to, żeby każdy, kto wie o czynnikach mających wpływ na przebieg zdarzeń 10 kwietnia, otwarcie mógł nas zapoznać ze swoimi wiadomościami" - podkreślił minister.

Poinformował też, że poprosił członków komisji o umożliwienie zapoznawania społeczeństwa z jej cząstkowymi raportami. "Jesteśmy gotowi zapoznawać społeczeństwo z raportami cząstkowymi, jeżeli będą swoim zakresem obejmować skończone fragmenty procesu badawczego" - zadeklarował minister. Zaznaczył również, że "jedynym odstępstwem od dotychczasowych reguł jest możliwość publicznej dyskusji na temat faktów, czyli tego, co komisja chce uczynić efektem końcowym: poinformować o dowiedzionych faktach, a nie tylko o zbiorze możliwych hipotez, z których część okaże się prawdziwa, ale część, choćby jedna, będzie fałszywa".

Minister J. Miller omówił następnie przebieg współpracy pomiędzy komisją polską i komisją Federacji Rosyjskiej. Poinformował, że 6 maja spotkał się z Tatianą Anodiną, przewodniczącą Międzypaństwowego Komitetu Lotniczego, któremu Federacja Rosyjska powierzyła prowadzenie tak zwanej komisji technicznej. Strona rosyjska została powiadomiona o powstaniu komisji polskiej i o zamiarze wspólnego badania wypadku. Wyraźnie podkreślono wówczas, że polska komisja nie jest konkurencją dla komisji powołanej na podstawie konwencji chicagowskiej, ale pracuje równolegle, według własnego programu badawczego, z własnymi pytaniami i wątpliwościami. Jak ocenił minister, strona rosyjska, ze względu na obecność akredytowanego przedstawiciela, działa w sposób otwarty wobec strony polskiej, "co wcale nie oznacza, że w sposób, który jest zgodny ze wszystkimi oczekiwaniami związanymi z dokumentami". Na mocy podpisanego memorandum strona polska otrzymała w Moskwie ważne dokumenty źródłowe: kopie zapisów z rejestratorów, które zostały odnalezione na miejscu wypadku, a będące w wyposażeniu samolotu TU-154 M, oraz stenogram pochodzący z odczytu rejestratora, który nagrywał głosy w kokpicie samolotu. Minister dodał, że komisja polska pracuje na kopii zapisu rejestratorów przekazanych przez Rosjan, i zaznaczył, iż da się sprawdzić, czy to wierna kopia. Minister zaprzeczył pogłoskom o oburzeniu Federacji Rosyjskiej o niedotrzymaniu słowa. Jak poinformował, strona przekazująca prosiła o przestrzeganie reguł zapisanych w konwencji chicagowskiej: posiedzenia i przebieg pracy komisji są niejawne, ale wolno naruszyć tę niejawność, jeżeli przemawiają za tym przesłanki istotne dla bezpieczeństwa albo dla państwa.

"Chciałbym państwa poinformować, że nie jesteśmy skłonni poświęcić jakości pracy na ołtarzu pośpiechu. Nie przyspieszymy pracy, dopóki z pełną dokładnością nie rozpatrzymy wszystkich wątków, z dokładnością, na jaką tylko nas stać ze względów technicznych i ze względów intelektualnych. Nie zakończymy pracy, dopóki nie uzyskamy wszystkich dokumentów źródłowych niezbędnych do postawienia tezy końcowej" - powiedział minister J. Miller.

Senatorowie PiS, którzy głównie zadawali pytania ministrowi, chcieli np. wiedzieć, gdzie jest protokół zabezpieczenia miejsca tragedii, pytali o okoliczności wyboru konwencji chicagowskiej z roku 1944 r., o status wizyty prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Rosji i o to, kto ze strony polskiej ten status ustalał. Senatorowie pytali też, czemu strona polska nie zwróciła się do strony rosyjskiej o przejęcie śledztwa. Minister J. Miller odpowiedział pytaniem: "Czy chcecie, aby przesłuchania rosyjskich kontrolerów odbywały się w Polsce? Gwarantujecie, że oni pojawią się w Polsce i będą zeznawać? Interesuje nas ustalenie faktów, i to metodami, które są profesjonalne. Nie populizm, a profesjonalizm" - podkreślił minister.

Zastępca prokuratora generalnego naczelny prokurator wojskowy płk Krzysztof Parulski przypomniał na wstępie, że zgodnie z opinią prawną, wydaną w Biurze Prokuratora Generalnego, zakaz żądania od Prokuratury Generalnej informacji o biegu konkretnego postępowania obejmuje nie tylko prezesa Rady Ministrów, lecz również inne organy władzy. Ograniczenia nie oznaczają jednak bezwzględnego zakazu udzielania informacji ze śledztwa po stronie prokuratora generalnego w odniesieniu do Senatu. Mimo że obecny stan prawa nie kształtuje relacji między parlamentem a prokuratorem generalnym, prokurator generalny uznał potrzebę przedstawienia informacji Senatowi. Prokurator przypomniał też, że polska prokuratura wojskowa, zgodnie z procesową jurysdykcją, od 10 kwietnia suwerennie prowadzi własne postępowanie karne, w którym wykorzystywane będą również materiały procesowe uzyskiwane od strony rosyjskiej. Prokurator K. Parulski omówił stan śledztwa. Poinformował, że dotychczas z Zakładu Medycyny Sądowej Uniwersytetu Medycznego w Warszawie uzyskano sprawozdanie z udziału polskich biegłych lekarzy sądowych w czynnościach identyfikacyjnych ofiar katastrofy, a dokonywanych w Zakładzie Medycyny Sądowej w Moskwie. Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego przekazała ekspertyzę filmu amatorskiego, wykonanego 10 kwietnia 2010 r., tuż po katastrofie, przed przybyciem ratowników. Przeprowadzone badania nie dają podstaw do potwierdzenia informacji o strzelaniu do ofiar katastrofy. Uzyskano też opinię Biura Badań Kryminalistycznych ABW dotyczącą inżynierii dźwięku i obrazu w zakresie weryfikacji autentyczności oraz analizy charakterystycznych odgłosów zarejestrowanych na nagraniach wykonanych na miejscu katastrofy. Niezależnie od tego zasięgnięto opinii Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Komendy Głównej Policji w Warszawie z zakresu fonoskopii i analizy wspomnianego obrazu wideo. Ten wątek jest przedmiotem dalszych zainteresowań.

Prokurator K. Parulski poinformował, że dalszym ciągu ABW bada nośniki danych należące do ofiar katastrofy celem ujawnienia i odtworzenia treści zapisów ewentualnych rozmów, zdjęć, esemesów z czasu krytycznego lotu, a szczególnie z końcowego jego fragmentu. Badany też będzie ich ewentualny wpływ na pracę urządzeń pokładowych.

Prowadzone obecnie czynności procesowe mają na celu ustalenie również stanu technicznego samolotu bezpośrednio przed lotem 10 kwietnia. Czynności te obejmą także okres jego eksploatacji od grudnia 2009 r., czyli od jego odbioru po remoncie generalnym w zakładzie w Samarze. Ponadto prowadzone są czynności w zakresie ustalenia przebiegu szkolenia i poziomu wyszkolenia personelu latającego 36. Specjalnego Pułku Lotnictwa Transportowego.

Zgodnie z informacją prokuratora, kontynuowana jest weryfikacja informacji związanych z czynnościami technicznymi, które miały być prowadzone na lotnisku w Smoleńsku po katastrofie. Ponadto trwa procesowe zabezpieczanie odnalezionych w rejonie katastrofy przez osoby postronne, a następnie przywiezionych do Polski przedmiotów opisywanych jako fragmenty samolotu i rzeczy należące do ofiar katastrofy. Prowadzone są czynności mające na celu weryfikację, czy zabezpieczone sprzęty, części są częściami zniszczonego samolotu TU-154, czy też pochodzą z innego źródła.

Żandarmerii Wojskowej powierzono zadania związane z rzeczami osobistymi. W ramach wykonania zarządzenia prokuratora wojskowego na bieżąco okazuje i wydaje ona najbliższym zmarłych zabezpieczone przedmioty osobiste, wydane przez stronę rosyjską i przewiezione do kraju, a nieuznane za dowody rzeczowe w sprawie. Dotychczas łącznie wydano 1583 rzeczy spośród wszystkich wcześniej oczyszczonych, skatalogowanych, zabezpieczonych na miejscu katastrofy i przekazanych przez prokuraturę Żandarmerii Wojskowej (dokumenty, rzeczy osobiste, przedmioty użytku osobistego, ubrania ofiar). Wydano także rzeczy przedstawicielom 90 instytucji i organizacji (BOR, Narodowy Bank Polski, ABW, Kancelaria Senatu, Kancelaria Sejmu, 36. pułk lotniczy, Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Kancelaria Prezydenta RP, fundacja "Golgota Wschodu"). Pozostały jeszcze 344 niewydane pakiety, przypisane po okazaniu konkretnym osobom, własność 54 przedmiotów zaś jest sporna.

Prokurator poinformował również, że 5 maja 2010 r. wojskowy inspektor sanitarny wydał decyzję, nakazującą komendantowi Centrum Szkolenia Żandarmerii Wojskowej, gdzie są gromadzone i przekazywane rzeczy ofiar, natychmiastową utylizację części zabezpieczonych przedmiotów jako stanowiących potencjalne zagrożenie epidemiologiczne, zawierających substancje organiczne pochodzenia ludzkiego. Nie stanowią one dowodów w sprawie. Wojskowa Prokuratura Okręgowa w Warszawie, na wniosek Komendy Głównej Żandarmerii Wojskowej, wystąpiła do Wojskowego Sądu Okręgowego w Warszawie o zarządzenie zniszczenia tych przedmiotów. Postanowieniem z 14 maja Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie odmówił uwzględnienia tego wniosku, w związku z tym przedmioty wskazane w tej decyzji administracyjnej przekazano do przechowania specjalistycznemu podmiotowi. Rozstrzygnięcie co do dalszego postępowania nastąpi po zakończeniu postępowania administracyjnego w tym zakresie.

Zasięgnięto też opinii biegłych z Instytutu Geografii i Zagospodarowania Przestrzennego Polskiej Akademii Nauk w Warszawie o warunkach klimatycznych i meteorologicznych rejonu, w którym doszło do katastrofy, a także opinii biegłych z Wojskowego Instytutu Chemii i Radiometrii o ewentualnych śladach oddziaływania między innymi środkami chemicznymi, wybuchowymi, radiacyjnymi na przedmioty zabezpieczone na miejscu katastrofy.

Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego przeprowadziła oględziny i dokonała analizy zapisów na nośnikach rejestratorów komunikacji między dyżurną kontrolą lotów Wojskowego Portu Lotniczego, Centrum Operacji Powietrznych oraz Centrum Hydrometeorologii Sił Zbrojnych. Zostanie z tego sporządzony stenogram. Zasięgnięto opinii biegłych z Instytutu Ekspertyz Sądowych w Krakowie z zakresu fonoskopii. Chodzi tu o badanie zapisów czarnych skrzynek.

Prokurator poinformował też, że uzyskano dokumentację związaną z realizacją i przygotowaniem wizyty prezydenta RP wraz z delegacją oficjalną w Katyniu i Smoleńsku, dokumentację z sekretariatu ministra obrony narodowej, ze Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, z dowództwa poszczególnych rodzajów sił zbrojnych i z Dowództwa Garnizonu Warszawa. Uzyskano także akta personalne i pełną dokumentację lotniczo-lekarską, dotyczącą tragicznie zmarłych członków załogi samolotu TU-154.

Jak powiedział prokurator, w polskim śledztwie przesłuchano już około 100 osób, a planowane jest przesłuchanie kolejnych kilkudziesięciu. Podał, że przygotowany jest piąty już wniosek o pomoc prawną, w którym polska prokuratura prosi władze Federacji Rosyjskiej o "czasowe wydanie czarnych skrzynek jako niezbędnych dowodów w postępowaniu karnym".

Prokuratorzy z zespołu prowadzącego śledztwo dokonali analizy dotychczas zgromadzonego materiału dowodowego i opracowali szczegółowy plan czynności śledczych, zaplanowanych do przeprowadzenia do 6 sierpnia 2010 r., m.in. uzyskanie dalszych dokumentów, niezbędnych do wszechstronnego wyjaśnienia okoliczności katastrofy. Do polskiej prokuratury wojskowej od Komitetu Śledczego przy Prokuraturze Generalnej Federacji Rosyjskiej też wpłynął wniosek o pomoc prawną, wystosowany przez zespół prokuratorów rosyjskich prowadzący śledztwo w sprawie tej katastrofy.

Odpowiadając na pytania senatorów, prokurator K. Parulski zaznaczył, że analiza fonoskopijna przekazanych kopii czarnych skrzynek będzie potraktowana przez biegłych jako "opinia wstępna". "Szanujący się biegły pełną opinię będzie mógł przedstawić w momencie, kiedy zbada również to, co jest zapisane na taśmach w czarnych skrzynkach" - podkreślił. "Może być taka sytuacja, że przez pewien okres będziemy musieli się posługiwać owymi opiniami wstępnymi, oczywiście uwzględniając, że prace naszych fonoskopów będą musiały potrwać" - powiedział prokurator.

Stwierdził również, że prowadzenie tego śledztwa w niezmiernie skomplikowanych warunkach wymaga cierpliwości. "Mamy świadomość, że to jest długi marsz i że taka strategia i taktyka, którą przyjęliśmy, zaowocuje dojściem do prawdy".

Senat podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy
o zmianie ustawy o licencji syndyka

Celem nowelizacji ustawy o licencji syndyka z 2007 r. jest zwiększenie dostępności do zawodu syndyka, m.in. poprzez uproszczenie zasad składania egzaminu dla osób ubiegających się o licencję syndyka. Inicjatorem zmian jest grupa senatorów.

Zaproponowano dostosowanie sposobu przeprowadzania egzaminu dla osób ubiegających się o licencję syndyka do rozwiązań przyjętych w odniesieniu do egzaminów na aplikacje prawnicze oraz egzaminów zawodowych adwokackich, radcowskich, notarialnych, które przewidują jedynie egzaminy pisemne. Zrezygnowano z części ustnej egzaminu, zniesiono punktację ujemną za udzielenie nieprawidłowych odpowiedzi. Wprowadzono obowiązek ogłaszania do publicznej wiadomości wykazu tytułów prawnych oraz wykazu zalecanej literatury, z których wybrane pozycje stanowić będą podstawę opracowania pytań testowych na egzamin na licencję syndyka. Zmniejszono także liczbę punktów niezbędnych do zaliczenia egzaminu - ze 160 (80%) do 66 (66%). Wprowadzono też zapis, iż prawidłowość odpowiedzi na pytania testowe oraz wykonanie zadań problemowych ocenia się według stanu prawnego obowiązującego w dniu zdawania egzaminu.

Przedłużono o 18 miesięcy okres przejściowy, w którym osoby pełniące funkcje syndyka na podstawie rozporządzenia ministra sprawiedliwości posiadają uprawnienie do dalszego sprawowania funkcji w postępowaniu upadłościowym i naprawczym bez konieczności uzyskania licencji syndyka. Zdaniem projektodawców, pozwoli to na przeprowadzenie wystarczającej liczby egzaminów, które złoży z wynikiem pozytywnym odpowiednio duża liczba osób, tak aby nie powstały zagrożenia dla prawidłowego prowadzenia postępowań upadłościowych i naprawczych. Jednocześnie zachowana zostanie idea weryfikacji poprzez egzamin kwalifikacji każdego kandydata do uzyskania licencji syndyka.

Podczas dyskusji podsekretarz stanu w ministerstwie sprawiedliwości Zbigniew Wrona podkreślił, że Ministerstwo Sprawiedliwości pozytywnie oceniło propozycje zmian ustawy, gdyż potrzeba. około 500 nowych syndyków.

Izba w wyniku głosowania (77 głosów za, 1 przeciw i 1 wstrzymujący się) zdecydowała o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy o licencji syndyka i upoważniła senatora Piotra Zientarskiego do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.

Ustawa o zmianie ustawy - Prawo bankowe, ustawy o działalności ubezpieczeniowej, ustawy o funduszach inwestycyjnych, ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym - przyjęta z poprawkami

Sejm uchwalił te nowelizację na 67. posiedzeniu, 21 maja 2010 r., na podstawie projektu rządowego. Powstał on w związku z koniecznością implementacji do naszego systemu prawnego postanowień dyrektyw Unii Europejskiej. Obecnie brakuje przepisów określających zasady postępowania w razie nabycia lub zwiększenia udziałów lub akcji w bankach, zakładach ubezpieczeniowych, zakładach reasekuracji, domach maklerskich i towarzystwach funduszy inwestycyjnych. W  projekcie określono zatem te zasady jednolicie we wszystkich zmienianych ustawach. Podmiot, który zamierza bezpośrednio lub pośrednio nabyć lub objąć akcje lub prawa z akcji banku krajowego, krajowego zakładu ubezpieczeń, towarzystwa funduszy inwestycyjnych lub domu maklerskiego w liczbie zapewniającej osiągnięcie albo przekroczenie odpowiednio 10%, 20%, 1/3 albo 50% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu lub udziału w kapitale zakładowym, jest obowiązany każdorazowo zawiadamiać Komisję Nadzoru Finansowego o tym zamiarze. Taki sam obowiązek nałożono na podmiot, który zamierza stać się podmiotem dominującym we wskazanych instytucjach finansowych w sposób inny niż przez nabycie lub objęcie akcji lub praw z akcji. W ustawie określono szczegółowo procedury związane z wykonywaniem obowiązku zawiadomienia komisji o zamiarze objęcia akcji lub praw z akcji, w tym o terminie dokonania poszczególnych czynności, oraz katalog dokumentów, które należy dołączyć do zawiadomienia.

Przepisy ustawy wprowadzają również wymóg niezwłocznego pisemnego potwierdzenia przez organ nadzoru otrzymania zawiadomienia. Wskazują terminy jego rozpatrzenia, regulują też tryb uzupełnienia zawiadomienia, a także ustanawiają instytucję zawieszenia biegu terminu na doręczenie decyzji organu w przedmiocie sprzeciwu.

W nowelizacji przewidziano również sankcje w postaci: zakazu wykonywania prawa głosu z akcji nabytych z naruszeniem przepisów, zakazu wykonywania uprawnień podmiotu dominującego, nieważności uchwał podjętych wbrew ustawie, nieważności czynności z zakresu reprezentacji podjętych przez członków zarządu, zakazu zbycia akcji, a także obowiązku zapłaty kary pieniężnej oraz cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności. Znajdzie to zastosowanie w razie nabycia lub objęcia akcji albo uzyskania statusu podmiotu dominującego instytucji finansowej wbrew przepisom ustawy.

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych pracująca nad nowelizacją wniosła o wprowadzenie do niej 13 poprawek. Izba 81 głosami poparła propozycję komisji. Większość poprawek miała charakter redakcyjny, doprecyzowujący, służyła zapewnieniu zmienianym przepisom spójności i przestrzeganiu zasad techniki prawodawczej. Cztery uchwalone zmiany zmierzały do precyzyjnego wskazania, jaki zakres informacji, mogących mieć wpływ na ocenę podmiotu składającego zawiadomienie o zamiarze nabycia albo objęcia akcji lub praw z akcji, powinien być przez ten podmiot przedstawiany Komisji Nadzoru Finansowego.

Senackie poprawki rozpatrzy teraz Sejm.

Senat uchwalił poprawki do ustawy o zmianie ustawy o kontroli skarbowej
oraz niektórych innych ustaw

Nowelizację, będącą inicjatywą rządową, Sejm uchwalił na 67. posiedzeniu, 20 maja 2010 r. Zawiera ona wiele zmian wynikających z dotychczasowej praktyki stosowania przepisów, doprecyzowuje regulacje wywołujące rozbieżności interpretacyjne lub zmniejszające efektywność postępowań kontrolnych. Na nowo określa zasady pozyskiwania i wykorzystywania informacji przez organy kontroli skarbowej w reakcji na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 17 czerwca 2008 r., stwierdzający niezgodność dotychczasowego art. 7b ustawy z konstytucją.

Nowelizacja wyłącza z celów kontroli skarbowej zagadnienia związane z obrotem towarowym z zagranicą i obrotem towarami przywożonymi z zagranicy w zakresie, w jakim stanowią one powielenie zadań realizowanych przez organy celne i Służbę Celną. Modyfikuje też rozwiązania organizacyjne stosowane w czasie kontroli skarbowej, doprecyzowuje przepisy regulujące uprawnienia organów kontroli skarbowej, w szczególności w zakresie dostępu do informacji oraz zadań realizowanych przez głównego inspektora kontroli skarbowej.

Kolejne zmiany dotyczą m.in. procedury postępowania kontrolnego, procesu audytu i kontroli środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej oraz modyfikacji statusu inspektora kontroli skarbowej. Ustawa dopuszcza możliwość poszerzenia kadry inspektorskiej o osoby mające uprawnienia doradcy podatkowego bez zdawania specjalnego, odrębnego egzaminu. Osoby, które zdały egzamin państwowy na doradców podatkowych, mają prawo zostać inspektorem kontroli skarbowej.

Większość zmian dokonanych dzięki tej nowelizacji dotyczy ustawy o kontroli skarbowej. Efektem ich wprowadzenia są zmiany w pozostałych ustawach, o charakterze dostosowawczym.

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych wniosła o wprowadzenie 7 poprawek, głównie o charakterze doprecyzowującym i porządkującym. Zmiany zaproponował także senator Paweł Klimowicz. Za przyjęciem noweli wraz z 9 poprawkami głosowało 51 senatorów, 31 było przeciw.

Izba przyjęła m.in. poprawkę ograniczającą możliwości pozyskiwania informacji przez organy skarbowe do zakresu niezbędnego do realizacji zadań ustawowych. Wprowadzono też poprawkę uniemożliwiającą stosowanie środków przymusu bezpośredniego wobec kobiet w widocznej ciąży, osób o widocznym kalectwie lub w podeszłym wieku oraz osób, których wygląd wskazuje na wiek poniżej 13 lat. Kolejna przyjęta zmiana pozwala na zastosowanie uproszczonej procedury naboru do komórek organizacyjnych wywiadu skarbowego wobec funkcjonariuszy lub byłych funkcjonariuszy służb mundurowych. Senatorowie poszerzyli także zakres spraw przekazywanych do uregulowania w rozporządzeniu dotyczącym wysokości dodatku kontrolerskiego.

Ustawa o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz niektórych innych ustaw wróci teraz do Sejmu.

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o prawie autorskim
i prawach pokrewnych oraz ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na postawie projektu rządowego na 67. posiedzeniu, 20 maja 2010 r., ma na celu reformę organizacji i postępowania przed Komisją Prawa Autorskiego m.in. w zakresie zatwierdzania tabel wynagrodzeń za korzystanie z utworów i wykonań artystycznych oraz sporów związanych ze stosowaniem tabel i umów reemisji oraz tzw. wyznaczania organizacji właściwej. Trybunał Konstytucyjny orzekł bowiem, że w prawie autorskim treść art. 108 ust. 3 przekracza konstytucyjną zasadę proporcjonalności, naruszając zasadę wolności i działalności gospodarczej oraz zasadę dialogu i współpracy partnerów społecznych w zakresie, w jakim monopol organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi czyniła wyłącznym projektodawcą tabel wynagrodzeń. Skutkowało to tym, że stanowisko emitentów i reemitentów nie było równoprawne ze stanowiskiem przedstawicieli autorów i samych autorów. Stwarzało to poważne zagrożenie dla dokonania prawidłowego i obiektywnego rozstrzygnięcia przez organ mający zatwierdzić tabelę wynagrodzeń i dla dalszego toku jego wdrażania. Nie było zatem możliwości zapewnienia pełnej ochrony emitentom, reemitentom w trakcie kontroli sądowoadministracyjnej, jeśli chodzi o rozstrzygnięcia w tym przedmiocie. Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, dotychczasowe rozwiązanie, stanowiące przedmiot skargi, nieproporcjonalnie ograniczało prawo dostępu do sądu emitentów, reemitentów i innych uprawnionych zarówno w aspekcie gwarancji sprawiedliwości materialnej, jak i procesowej.

W związku z tym przestał obowiązywać art. 108 ust. 3 i powstała luka prawna. Rozwiązania wprowadzone w nowelizacji doprecyzowują sformułowane dyrektywy i zastrzeżenia Trybunału Konstytucyjnego i czynią im zadość. Zasadniczo zmieniono przepisy dotyczące funkcjonowania i organizacji Komisji Prawa Autorskiego (KPA). Nowa procedura w postępowaniu nieprocesowym przewiduje, że będą stosowane przepisy kodeksu postępowania cywilnego, a nie - jak wcześniej - kodeksu postępowania administracyjnego. Ustawodawca przyjął, że sądem właściwym do rozpoznawania spraw dotyczących zatwierdzonych tabel wynagrodzeń oraz odwołań w sprawach wskazanych właściwych podmiotów będzie jeden z sądów okręgowych. W przepisach o postępowaniu przed sądem określono m.in., kto będzie uczestnikiem tego postępowania.

W ustawie zawarto także warunki, które musi spełniać kandydat na arbitra. Komisja Prawa Autorskiego składać się będzie bowiem aż z 30 osób, powoływanych przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego spośród kandydatów przedstawianych przez organizacje zbiorowego zarządzania, stowarzyszenia twórców, artystów, wykonawców, producentów i organizacje zrzeszające podmioty korzystające z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych, a wreszcie przez organizacje radiowe i telewizyjne.

W przepisach dotyczących zatwierdzania i formułowania samych tabel wynagrodzeń uregulowano kwestie dotyczące składu i zakresu kompetencji poszczególnych organów. Ustalono również zasady dotyczące składu zespołu orzekającego, wskazano, kto może wystąpić z wnioskiem w tej sprawie, kto będzie uczestnikiem postępowania. Przyjęto, że orzeczenia zespołu orzekającego będzie można zaskarżać do tego sądu. Spory dotyczące stosowania zatwierdzonych prawomocnie tabel wynagrodzeń i związane z zawarciem umowy będzie można rozpatrywać wstępnie w drodze postępowania mediacyjnego pomiędzy stronami.

Sekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego Piotr Żuchowski, obecny na posiedzeniu plenarnym, stwierdził, że nowelizacja wprowadza "zasadę pełnej transparentności funkcjonowania organizacji zbiorowego zarządzania". Podziękował też senackim komisjom za pracę nad ustawą. "Te wszystkie uwagi, które uzgodniliśmy na etapie prac komisji, minister kultury i dziedzictwa narodowego w pełni przyjmuje" - poinformował.

Komisja Kultury i Środków Przekazu oraz Komisja Ustawodawcza wniosły o przyjęcie rozpatrywanej nowelizacji z 22 poprawkami. Podczas debaty senatorowie: Piotr Ł.J. Andrzejewski, Krzysztof Piesiewicz i Zbigniew Cichoń również zaproponowali wprowadzenie zmian. Ostatecznie Izba uchwaliła 26 poprawek do ustawy.

Senat postanowił m.in., że porozumienia dotyczące udzielania licencji na korzystanie z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych będą mogły obejmować wyłącznie pole eksploatacji - odtwarzanie. Podkreślił też znaczenie zatwierdzonych tabel wynagrodzeń w odniesieniu do wynagrodzenia z tytułu udzielonej licencji. Dziewiętnaście uchwalonych zmian miało charakter formalny. Senatorowie przyjęli także poprawkę umożliwiającą kandydowanie na arbitra Komisji Prawa Autorskiego i pełnienie funkcji arbitra osobie, która popełniła przestępstwo nieumyślne. Inna senacka poprawka dodawała przepis, nakładający na przewodniczącego Komisji Prawa Autorskiego obowiązek publikowania zatwierdzonych tabel wynagrodzeń w Biuletynie Informacji Publicznej. Senat zmodyfikował również katalog podmiotów mogących występować do sądu z wnioskami o zatwierdzenie albo odmowę zatwierdzenia tabeli wynagrodzeń i przyjął, że będzie mógł to zrobić każdy uczestnik postępowania w sprawie o zatwierdzenie tabeli. Zgodnie z dwiema innymi uchwalonymi poprawkami, w razie istotnej zmiany okoliczności, stanowiących podstawę orzeczenia w sprawie zatwierdzenia tabeli wynagrodzeń, każdy z uczestników tego postępowania będzie mógł wystąpić z wnioskiem o uchylenie zatwierdzonej tabeli. Senatorowie postanowili także, aby uczestnikiem postępowania w sprawie o wskazanie organizacji właściwej mógł być twórca lub uprawniony z tytułu prawa pokrewnego, który nie należy do żadnej organizacji albo nie ujawnił swojego autorstwa.

Do wprowadzonych zmian ustosunkuje się teraz Sejm.

Ustawa o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz ustawy o ochronie zabytków
i opiece nad zabytkami - przyjęta z poprawkami

Senat jednogłośnie, 80 głosami, przyjął tę nowelę wraz z 6 poprawkami.

Sejm uchwalił ustawę na 67. posiedzeniu, 20 maja 2010 r., na podstawie projektu komisyjnego. Jej celem jest przyspieszenie realizacji miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz uproszczenie procedur związanych z ich przygotowywaniem i uchwalaniem. Zaproponowano termin 7-dniowy zamiast obowiązującego dotychczas 14-dniowego terminu zawiadomienia o wyłożeniu projektu planu. Czas wyłożenia skrócono z 30 do 21 dni roboczych. Dotychczas przed przystąpieniem do sporządzania planu czy studium uwarunkowań po zebraniu wniosków przewidywano 3 tygodnie na ich rozpatrzenie, zanim przystąpiono do wykonywania projektu. Obecnie wprowadzono zasadę, że przyjmuje się wnioski i kieruje je do zespołu projektowego, który ustosunkowuje się do nich, sporządzając projekt. Czas wejścia w życie ustawy skrócono z 30 do 14 dni. Dotychczas gdy wnioski były sprzeczne ze studium, można było zawiesić postępowanie na 12 miesięcy, teraz przewiduje się zawieszenie na 9-miesięczny okres. W ten sposób co najmniej o 2 miesiące skróci się czas sporządzenia projektu, nowego planu czy zmiany planu.

Istotne novum to także zmiana statusu, opiniowanie, uzgadnianie w odniesieniu do niektórych organów administracji. Dotyczy to Państwowej Inspekcji Sanitarnej, konserwatora zabytków i administracji geologicznej. Zgodnie z nowelizacją, te służby będą tylko opiniować plan. Obowiązujące przepisy pozwalały nie nanosić na nim tak szczegółowych zapisów, jak: zasady kształtowania zabudowy, minimalny udział terenów zielonych, liczba miejsc parkingowych. Jeśli nie było tego w planie, to obowiązywały warunki techniczne, którym muszą odpowiadać budynki. W praktyce oznaczało to, że deweloperzy zawsze stosowali warunki minimalne. Na podstawie nowelizacji będzie można narzucić inne standardy.

Komisja Gospodarki Narodowej oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej po rozpatrzeniu ustawy zaproponowały 5 poprawek. Wnioski o charakterze legislacyjnym złożył także senator Janusz Sepioł.

Izba zdecydowała o wprowadzeniu 6 zmian do nowelizacji. Dookreślono tryb opiniowania studium i planów miejscowych przez Państwową Inspekcję Sanitarną. Zastąpiono obowiązek opiniowania planów zagospodarowania przestrzennego z wojewódzkim konserwatorem zabytków obowiązkiem uzgadniania tych planów. W uzasadnionych wypadkach, umożliwiono przedłużenie terminu na przedstawienie opinii albo dokonanie uzgodnienia. Senatorowie przywrócili też 12-miesięczny maksymalny termin zawieszenia postępowania w sprawach ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego. Wprowadzono także poprawkę nakładającą obowiązek uzgadniania z dyrektorem regionalnego zarządu gospodarki wodnej decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz decyzji o warunkach zabudowy na obszarach narażonych na niebezpieczeństwo powodzi.

Teraz nowelizację ponownie rozpatrzą posłowie.

Ustawa o zmianie ustawy o zasadach pobytu wojsk obcych
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasadach ich przemieszczania się
przez to terytorium - przyjęta bez poprawek

Senat 81 głosami, zgodnie z rekomendacją Komisji Obrony Narodowej, przyjął nowelę bez poprawek.

Nowelizacja ustawy, uchwalona przez Sejm na 67. posiedzeniu na podstawie przedłożenia rządowego, jest konsekwencją zmian w ustawie z 24 maja 2007 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. Na ich podstawie w Siłach Zbrojnych RP utworzono stanowisko dowódcy operacyjnego Sił Zbrojnych oraz stanowisko szefa inspektoratu wsparcia Sił Zbrojnych.

Zgodnie z nowelą, minister obrony narodowej będzie mógł udzielić dowódcy operacyjnemu Sił Zbrojnych oraz szefowi inspektoratu wsparcia Sił Zbrojnych upoważnienia do wyrażania zgody na pobyt oraz przemieszczanie się wojsk obcych przez terytorium Polski w określonych sytuacjach.

Ustawa zostanie skierowana do podpisu marszałka Sejmu Bronisława Komorowskiego, wykonującego obowiązki prezydenta.

Ustawa o ratyfikacji Poprawki do Umowy o Międzynarodowym Funduszu Walutowym dotyczącej wzmocnienia głosu i uczestnictwa w Międzynarodowym Funduszu Walutowym, przyjętej przez Radę Gubernatorów Międzynarodowego Funduszu Walutowego Rezolucją Nr 63-2 w dniu 28 kwietnia 2008 r., oraz Poprawki do Umowy o Międzynarodowym Funduszu Walutowym dotyczącej rozszerzenia działalności inwestycyjnej Międzynarodowego Funduszu Walutowego, przyjętej przez Radę Gubernatorów Międzynarodowego Funduszu Walutowego Rezolucją Nr 63-3 w dniu 5 maja 2008 r.
- przyjęta bez poprawek

Senat podzielił stanowisko Komisji Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisji Spraw Zagranicznych i przyjął tę ustawę bez poprawek.

Sejm uchwalił ustawę na 67. posiedzeniu na podstawie projektu rządowego. Poprawki do umowy o Międzynarodowym Funduszu Walutowym dotyczą m.in.: podwyższenia liczby głosów bazowych krajów członkowskich, co ma się przyczynić do zwiększenia siły głosów krajów o niskim dochodzie, przyznanie każdemu dyrektorowi wykonawczemu wybranemu przez co najmniej 19 krajów członkowskich prawa do mianowania drugiego zastępcy.

Ustawa ratyfikacyjna zostanie teraz skierowana do podpisu marszałka Sejmu Bronisława Komorowskiego, wykonującego obowiązki prezydenta.

Senat podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego

Projekt ustawy ma na celu realizację zalecenia Trybunału Konstytucyjnego z postanowienia sygnalizacyjnego z 5 maja 2009 r. W opinii Trybunału Konstytucyjnego, każde "orzeczenie sądu o tymczasowym aresztowaniu rodzi prawo oskarżonego do odwołania się do sądu wyższej instancji albo co najmniej do innego składu tego samego sądu". Trybunał zalecił taką zmianę przepisu art. 426 kodeksu postępowania karnego, aby osobie tymczasowo aresztowanej przyznano zażalenie na zastosowanie tymczasowego aresztowania, rozpatrywane przez inny, równorzędny skład sądu okręgowego, który zastosował aresztowanie. Senacki projekt ustawy przewiduje właśnie taką możliwość.

Izba jednogłośnie zdecydowała o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego i upoważniła senatora Piotra Zientarskiego do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.

Senat podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy

o zmianie ustawy - Kodeks karny

Projekt ustawy ma na celu realizację postanowienia sygnalizacyjnego Trybunału Konstytucyjnego z 9 listopada 2009 r., w którym zwrócono uwagę na potrzebę zmiany obowiązującego § 2 w art. 42 kodeksu karnego, tak aby nietrzeźwi kierowcy pojazdów niemechanicznych nie byli poddawani obligatoryjnie surowszym środkom karnym niż nietrzeźwi kierowcy pojazdów mechanicznych. Obecnie nietrzeźwy rowerzysta pozbawiany jest prawa prowadzenia roweru, a także pojazdów mechanicznych. Senat zaproponował, aby nietrzeźwi kierowcy byli karani zakazem prowadzenia wszelkich pojazdów, a nie tylko mechanicznych.

Za wniesieniem tego projektu ustawy do Sejmu głosowało 82 senatorów, 1 wstrzymał się od głosu. Izba upoważniła senatora Leona Kieresa do reprezentowania jej w dalszych pracach nad tym projektem.

Poprawki Senatu do ustawy o sporcie

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 67. posiedzeniu, 20 maja 2010 r., na podstawie projektów rządowego i poselskiego, zastąpi ustawę o sporcie kwalifikowanym z 29 lipca 2005 r. oraz ustawę o kulturze fizycznej z 18 stycznia 1996 r. Nowa regulacja określa zasady prowadzenia działalności w zakresie sportu, organizację i zasady uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym, zadania administracji publicznej i innych podmiotów polegające na wspieraniu uprawiania sportu i organizacji współzawodnictwa sportowego.

W nowych przepisach zrezygnowano z obecnie obowiązującego rozróżnienia na sport kwalifikowany i pozostałą aktywność sportową. Zgodnie z ustawą, sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach. Sport wraz z wychowaniem fizycznym i rehabilitacją ruchową składają się na kulturę fizyczną.

Podstawową organizacją w sporcie pozostaną kluby sportowe. Co najmniej trzy kluby sportowe będą mogły tworzyć związki sportowe, funkcjonujące jako stowarzyszenia albo związki stowarzyszeń.

Zgodnie z ustawą, działalność sportowa może być finansowo i organizacyjnie wspierana także przez organy władzy publicznej. W jednostkach samorządu terytorialnego powstaną opiniodawcze rady sportu, wyłaniane przez właściwe organy wykonawcze spośród przedstawicieli organizacji i instytucji realizujących zadania w zakresie kultury fizycznej. W ustawie określono kwalifikacje w sporcie oraz uregulowano zasady zwalczania dopingu. Wskazano w nich katalog niedozwolonych zachowań, które stanowią doping, oraz określono uprawnienia Komisji do Zwalczania Dopingu w Sporcie.

Komisja Nauki, Edukacji i Sportu wniosła o wprowadzenie do ustawy 7 poprawek. Zmiany zaproponowali także senatorowie Piotr Ł.J. Andrzejewski, Piotr Głowski, Stanisław Jurcewicz, Andrzej Person, Antoni Piechniczek, Marek Rocki i Jadwiga Rotnicka. Ostatecznie Izba uchwaliła 21 poprawek.

Senat zdecydował m.in., że jednostki samorządu terytorialnego nie będą miały obowiązku, a prawo do powoływania rad sportu. Usunięto także przepis, na podstawie którego zadania rady sportu na szczeblu wojewódzkim wykonywać może wyłącznie interdyscyplinarne stowarzyszenie sportowe będące członkiem Polskiej Federacji Sportu Młodzieżowego. Ponadto z katalogu zadań rad sportu usunięto opiniowanie projektów uchwał organów jednostek samorządu terytorialnego dotyczących kultury fizycznej.

Senat zmodyfikował też przepis określający zasadę nabywania tytułów zawodowych trenera i instruktora sportu. Zrezygnowano ze wskazywania nazw kierunków studiów koniecznych do uzyskania tych tytułów, określania wymiaru kursów i zajęć, które musi odbyć osoba ubiegająca się o ich uzyskanie, oraz nałożono na ministra właściwego do spraw kultury fizycznej obowiązek określania dokumentów stwierdzających posiadanie tych tytułów.

Senatorowie zdecydowali też, że przedszkola i placówki oświatowo-wychowawcze nie będą miały obowiązku prowadzenia zajęć wychowania fizycznego oraz zajęć pozalekcyjnych w zakresie sportu, ale obowiązek prowadzenia zajęć rozwijających sprawność fizyczną dzieci. Przepisy te wejdą w życie w roku szkolnym rozpoczynającym się 2011 r., aby szkoły mogły dostosować się do nowych regulacji.

Ponadto Senat zmniejszył z 70% do 50% ulgę w opłatach za egzamin potwierdzający posiadanie uprawnień żeglarskich dla uczniów i studentów.

Poprawki Senatu rozpatrzy teraz Sejm.

Debata nad programem prac Komisji Europejskiej na 2010 r.

Program prac Komisji Europejskiej na 2010 r. został przekazany do Senatu 20 maja 2010 r. Zapoznała się z nim Komisja Spraw Unii Europejskiej. Na posiedzeniu Izby zaś przedstawił go wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej, komisarz do spraw stosunków międzyinstytucjonalnych i administracji Maroš Šefčovič.

Przypomniał, że program przyjęto 31 marca 2010 r. Zaplanowano w nim 34 priorytety, sporządzono listę 280 inicjatyw na całą kadencję Komisji (5 lat). Poinformował, że plan podstawowy opiera się na założeniu, iż do 2020 r. zostanie zbudowana zrównoważona społeczna gospodarka rynkowa. "Chcemy bardzo jasno pokazać, że euro zainwestowane w budżet europejski, w projekty europejskie będzie przynosiło więcej wartości niż euro zainwestowane w budżety narodowe" - powiedział komisarz M. Šefčovič.

Dlatego Komisja chce koncentrować swoje wysiłki na tak zwanych programach flagowych, które będą realizowane w ramach strategii UE 2020. To: Agenda Cyfrowa, Europejski Plan Badań Naukowych i Innowacji, specjalny program dla młodzieży "Youth on the Move" (pozwoli młodzieży na przechodzenie z jednego uniwersytetu na drugi, aby uczyć się języków, zdobywać nowe umiejętności, lepiej przygotować się do wejścia na rynek pracy). Jak zaznaczył komisarz, "szczególną uwagę będziemy zwracali na kwestie, które są ważkie także dla Polski. To obszar energetyki i transportu".

Wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej podkreślił też potrzebę efektywniejszego wykorzystywania ogromnego, 500-milionowego potencjału europejskiego rynku jednolitego. "Dlatego też będziemy wykorzystywali raport, który został przedstawiony przez poprzedniego komisarza, profesora Mario Montiego, i przygotujemy bardzo duży pakiet propozycji, w jaki sposób lepiej wykorzystywać jednolity rynek w roku 2012" - zapowiedział.

Komisarz zadeklarował też, że inkluzja społeczna pozostanie jednym z kluczowych priorytetów Komisji Europejskiej. Będzie ona promować zatrudnienie, aby tworzyć nowe miejsca pracy i wyposażać pracowników w większe umiejętności.

"Zdajemy sobie sprawę z tego, że Polska w bardzo dużym stopniu jest świadoma i jednocześnie ostrożna, jeśli chodzi o kwestie swobód, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Na pewno dużo tych kwestii i dużo elementów, które są tak ważne, jeśli chodzi o wdrożenie tych wszystkich programów, znajdziecie się w nowym zestawieniu inicjatyw, które zostaną wdrożone w ramach działań dotyczących programu sztokholmskiego" - stwierdził komisarz M. Šefčovič. "Nie da się już dalej ukrywać tego, że w Europie potrzebne są solidne reformy strukturalne" - dodał. "Musimy zacząć dyskutować także kwestie trudne: jak może być zapewniona trwałość systemu społecznego w wielu krajach, co zrobić, żeby zapewnić stabilność naszych gospodarek". Pojawią się przy tym zagadnienia trudne, dotyczące systemu emerytalnego, czy też trwałości systemów zabezpieczeń społecznych.

Za istotną kwestię wiceprzewodniczący KU uznał wzmocnienie pozycji Europy w świecie, szczególnie jeśli chodzi o politykę zagraniczną: "Chcielibyśmy, aby europejskie służby dyplomatyczne działały już jesienią bieżącego roku, abyśmy mieli bardziej spójne działania w ramach polityki zagranicznej, abyśmy byli bardziej widoczni i bez wątpienia bardziej efektywni, jeżeli chodzi o promocję interesów europejskich oraz forsowanie poglądów europejskich i obecność Europy na arenie międzynarodowej".

Komisarz M. Šefčovič przypomniał, że kiedy przyjmowano siedmioletni budżet na lata 2007-2013, postanowiono sprawdzać, jak on jest realizowany, jakie są priorytety i jakie trzeba określić priorytety na przyszłość. Komisarz zobowiązał się do przedstawienia raportu na ten temat w drugiej połowie 2010 r.

Wspominając o kryzysie gospodarczym, wiceprzewodniczący KU stwierdził, że trzeba wprowadzać nowe mechanizmy zapobiegające tego typu problemom. Wymienił działania, które po dyskusji uzyskały poparcie ministrów finansów krajów UE. Po pierwsze, to zwiększenie uprawnień Eurostatu, ponieważ ostatnio pojawiły się duże problemy dotyczące danych statystycznych. Po drugie, to tak zwana kontrola budżetów narodowych. Jak wyjaśniał komisarz, Komisja nie interesuje się szczegółami budżetów narodowych i nie sugeruje państwom członkowskim np. przesunięć kwot w ramach budżetu. Komisja Europejska, stwierdził jej wiceprzewodniczący, chciałaby zobaczyć, jak wyglądają ramy, perspektywa makroekonomiczna, "żeby można było przeprowadzić analizę, czy proponowany budżet spełnia kryteria, na których przestrzeganie wszyscy się zgodziliśmy". Komisja Europejska po otrzymaniu wiosną tych informacji przygotowałaby ocenę i opublikowała te dane, żeby ministrowie finansów mogli to między sobą przedyskutować i ewentualnie kontrolować stosowanie się do uzgodnionych kryteriów. "Dzięki temu będą państwo dysponowali większą liczbą informacji do dyskusji o tym, co robić i w jaki sposób można poprawiać budżet, aby gospodarka europejska była w lepszej formie" - ocenił wiceprzewodniczący KU.

Uznał też, że potrzebne są i prewencja, i działania naprawcze na wypadek, gdyby jakiś kraj nie przestrzegał uzgodnionych limitów, na przykład zamrożenie środków z Funduszu Spójności, przekierowanie na inne obszary, dające pewność, że pomoże to zredukować deficyt budżetowy. Przypomniał, że wypracowany obecnie mechanizm to tak zwana spółka celowa, w ramach której państwa strefy euro zaoferowały udzielenie gwarancji państwowych na ewentualne kredyty do wysokości 750 mld euro.

Nowa strategia UE 2020 zastąpi poprzednią strategię - Strategię Lizbońską. Skoncentruje się na 5 kluczowych kryteriach (innowacyjność i badania, wykształcenie uniwersyteckie na wysokim poziomie, redukcja liczby lat kształcenia podstawowego i zmniejszenie odsetka dzieci, które nie kończą szkół podstawowych czy średnich, wprowadzenie większej liczby osób na rynek pracy). Po zatwierdzeniu na poziomie europejskim każde państwo członkowskie będzie musiało wypracować własny program reform strukturalnych.

Wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej zaznaczył też, że przywiązuje ona ogromną wagę do zacieśniania i poprawy relacji z parlamentami narodowymi. Zgodnie z nowym instrumentem, wprowadzonym w 2006 r., ze wszystkimi informacjami, inicjatywami, propozycjami ustawodawczymi zapoznawano parlamenty narodowe, które z kolei przekazywały swoje opinie Komisji. "Bardzo chcielibyśmy wsłuchiwać się w państwa opinie i uzyskiwać od was informacje zwrotne na temat tego, co według was my, w Brukseli, możemy robić lepiej" - zadeklarował komisarz. "Potrzebujemy państwa jako bardzo ważnego sprzymierzeńca, dlatego że cała nasza praca, która jest wykonywana w Brukseli, nigdy nie zaowocuje, jeśli nie będziemy silnie związani z wami. Jesteście też państwo bardzo ważni w kontekście transpozycji ustawodawstwa europejskiego do krajowego porządku prawnego, jesteście państwo bardzo ważni w kontekście monitorowania tego, jak to ustawodawstwo jest wykorzystywane, czy faktycznie w poszczególnych krajach jest realizowane to, co zostało obiecane, czy kraje robią to, do czego się zobowiązały". "Potrzebujemy was także z tego względu, że są państwo naszym najlepszym sprzymierzeńcem w komunikacji europejskiej, w wyjaśnianiu tego, co robimy w Brukseli, swoim wyborcom i obywatelom, w wyjaśnianiu, jak wyglądają nasze, nieraz bardzo skomplikowane, struktury. Dlatego też jesteśmy gotowi zainwestować bardzo wiele w te relacje. Jestem przekonany, że mogą one zaowocować bardzo wieloma pozytywnymi wynikami" - wyraził nadzieję wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej.

Pytania zadawane przez senatorów dotyczyły m.in. kwestii budżetowych i kryzysu finansowego, relacji między Radą Europy a Komisją Europejską, nowej Europejskiej Polityki Sąsiedztwa, emigracji i konieczności zmian o charakterze demograficznym, budżetu wspólnej polityki rolnej i wspólnej polityki energetycznej.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski, dziękując wiceprzewodniczącemu Komisji Europejskiej w imieniu całego Senatu za wizytę, powiedział, że "ta debata była uczciwa, szczera, otwarta i interesująca".

Oświadczenia

Po wyczerpaniu porządku 57. posiedzenia oświadczenia złożyli senatorowie: Małgorzata Adamczak, Stanisław Bisztyga, Jan Dobrzyński, Stanisław Gogacz, Maciej Grubski, Tadeusz Gruszka, Stanisław Jurcewicz, Piotr Kaleta, Stanisław Karczewski, Paweł Klimowicz, Ryszard Knosala, Stanisław Kogut, Marek Konopka, Waldemar Kraska, Krzysztof Kwiatkowski, Roman Ludwiczuk, Antoni Motyczka, Rafał Muchacki, Stanisław Piotrowicz, Sławomir Sadowski, Tadeusz Skorupa, Wojciech Skurkiewicz, Eryk Smulewicz i Grzegorz Wojciechowski.