Przed rozpoczęciem obrad senatorowie uczcili minutą ciszy pamięć zmarłego 6 kwietnia 2009 r. prof. Andrzeja Stelmachowskiego, marszałka Senatu I kadencji.

Poprawki Senatu do ustawy o zadośćuczynieniu rodzinom ofiar wystąpień wolnościowych w latach 1956-1983

Senatorowie zdecydowali o wprowadzeniu 7 poprawek do ustawy o zadośćuczynieniu rodzinom ofiar wystąpień wolnościowych w latach 1956-1983. Ustawa, stanowiąca projekt rządowy, uchwalona przez Sejm na 39. posiedzeniu, 2 kwietnia 2009 r., ma umożliwić jednorazową wypłatę świadczenia finansowego osobom, które w wyniku zdarzeń określonych w projekcie, mających znaczenie dla odzyskania suwerennego i demokratycznego bytu przez Państwo Polskie, utraciły swoich najbliższych.

Pierwsza senacka poprawka precyzuje tytuł ustawy i służy podkreśleniu, że jej celem jest zadośćuczynienie rodzinom osób, które poniosły śmierć w związku z wystąpieniami wolnościowymi o charakterze zbiorowym. Senat stwierdził, że oczywistą kwestią jest potrzeba zadośćuczynienia także rodzinom ofiar wystąpień indywidualnych, ustawa w przyjętym kształcie nie zapewnia jednak odpowiedniego instrumentarium prawnego, które pozwoliłoby już teraz na przyjęcie takiego rozwiązania. Zdaniem Senatu, zapisana w ustawie uproszczona formuła dochodzenia zadośćuczynienia i tryb postępowania administracyjnego nie byłyby właściwe do rozstrzygania w skomplikowanych sytuacjach, czyli w ustalaniu okoliczności i przyczyn śmierci ofiar indywidualnych wystąpień wolnościowych.

W kolejnych trzech poprawkach Izba rozszerzyła uprawnienie do zadośćuczynienia, oprócz rodzin ofiar wystąpień wolnościowych wskazanych w zmienianym przepisie art. 1 ust. 1, również na członków rodzin tych osób, które poniosły śmierć w trakcie tłumienia manifestacji lub strajków w latach 1983-1989.

W trakcie senackiej debaty nad ustawą odwoływano się do określonej w art. 32 ust. 1 konstytucji zasady równości, czyli że nie wolno tworzyć prawa różnicującego sytuację prawną podmiotów, których sytuacja faktyczna jest taka sama. Senat uznał, że zawarte w ustawie ograniczenie prawa do zadośćuczynienia jedynie do rodzin osób, które poniosły śmierć do roku 1983, narusza tę zasadę. Zdaniem Izby, wskazane jest rozciągnięcie wskazanej w ustawie cezury czasowej do 1989 r., gdyż do tego właśnie roku miały miejsce manifestacje i strajki, w których ginęły osoby zaangażowane w walkę w obronie wolności, godności człowieka oraz praw obywatela przed komunistycznym ustrojem totalitarnym.

Kolejna poprawka wydłuża termin składania wniosków o przyznanie świadczenia pieniężnego z 2 do 10 lat. Izba uznała termin określony ustawą za zbyt krótki i stanowiący nadmierne utrudnienie dla osób uprawnionych, zwłaszcza tych w podeszłym wieku, mających utrudnioną orientację w zmieniającym się systemie prawa.

W następnej poprawce Senat zaproponował przyznanie kierownikowi Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych prawa do zwrócenia się do prezesa IPN o przekazanie informacji o treści zgromadzonych w IPN dokumentów dotyczących okoliczności uzasadniających przyznanie świadczenia pieniężnego.

W art. 9 ustawy Sejm postanowił, że kwoty świadczenia pieniężnego wypłacone na podstawie ustawy są wolne od podatku dochodowego, czyli zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym świadczenia o charakterze odszkodowawczym. Zdaniem Izby, każde zwolnienie podatkowe należy do dziedziny prawa daninowego i powinno się znajdować w ustawie regulującej całościowo właśnie tę dziedzinę prawa. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, w art. 21 ust. 1, zawiera katalog dochodów zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem, którym objęte są zwłaszcza różnego rodzaju świadczenia o charakterze odszkodowawczym lub zadośćuczynienia. W związku z tym Senat zaproponował uzupełnienie treści ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 9 ustawy. Senat zadecydował jednocześnie o pozostawieniu w ustawie art. 9 jako normy o charakterze materialnym i informacyjnym. W opinii Izby, zestawienie obu przepisów, czyli art. 9 i 9a, pozwoli na zapewnienie ustawie waloru czytelności i jasności, a jednocześnie zapewni spójność systemu prawa.

Poprawkami Senatu zajmie się teraz Sejm.

Senat zaaprobował ustawę o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym

Na podstawie uchwalonej przez Sejm 2 kwietnia 2009 r. ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym zostały wprowadzone zmiany do prawa o ruchu drogowym z  20 czerwca 1997 r. Nowelizacja dotyczy przede wszystkim Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców. Pierwsza grupa zmian to przekazanie spraw związanych z prowadzeniem Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców, a druga - wprowadzenie mechanizmów związanych z dochodzeniem należnych opłat.

W pierwszej kwestii chodzi o przekazanie prowadzenia Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców do kompetencji ministra właściwego do spraw wewnętrznych. To zmiana kompetencyjna, dotycząca prowadzenia Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców. Teraz będzie to włączone do kompetencji ministra kierującego działem administracji rządowej: sprawy wewnętrzne. Zastosowanie takiego rozwiązania ma na celu uporządkowanie przepisów dotyczących prowadzenia ewidencji.

Druga sprawa dotyczy wprowadzenia mechanizmów związanych z dochodzeniem należnych opłat ewidencyjnych. Celem tego zapisu jest zapewnienie skutecznego egzekwowania od zobowiązanych organów i podmiotów przekazywania na rachunek funduszu pobranych lub należnych opłat ewidencyjnych. Chodzi o umożliwienie zaliczenia na przykład odsetek od nieterminowo przekazywanych i uiszczanych opłat ewidencyjnych do przychodów funduszu.

Rozpatrujące nowelizację Komisja Gospodarki Narodowej  oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej proponowały jej z poprawek. Taką też decyzję podjął Senat, głosami 89 senatorów przesądzając o zaakceptowaniu ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym w wersji przyjętej przez Sejm.

Ustawa czeka teraz na podpis prezydenta.

Senat wprowadził poprawki do ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy - Prawo bankowe

Izba 55 głosami, przy 31 przeciw zdecydowała, że rozpatrywana w trybie pilnym nowelizacja ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wróci do Sejmu. Senat zaproponował do niej 6 poprawek.

Przedstawiając sprawozdanie Komisji Rodziny i Polityki Społecznej, która pracowała nad tą ustawą, senator Mieczysław Augustyn przypomniał, że jest ona bardzo oczekiwana przez czterdzieści sześć tysięcy osób, które - nie z własnej winy - znalazły się w bardzo trudnym położeniu na skutek rozbieżnych interpretacji prawnych dotyczących obowiązku opłacania składek w sytuacji przebywania na urlopie macierzyńskim lub wychowawczym i podjęcia w tym samym czasie działalności gospodarczej.

Część zakładów ubezpieczeń społecznych informowała, że w takiej sytuacji nie ma potrzeby opłacania składek. Kiedy dochodziło do sporów, część sądów przyznawała rację płatnikom i zwalniała ich wyrokami z konieczności ich płacenia składek. W 2006 r. rzecznik praw obywatelskich, zauważywszy rozbieżne orzeczenia sądowe i decyzje ZUS, wystąpił do Sądu Najwyższego z prośbą o jednolitą interpretację przepisów w tym zakresie. Z uchwały Sądu Najwyższego wynikało, że wszystkie osoby, które były na urlopach wychowawczych czy macierzyńskich i zdecydowały się na prowadzenie działalności gospodarczej, są zobowiązane do opłacania składek na ZUS, na ubezpieczenie emerytalne i wypadkowe, tak jak przedsiębiorcy, czyli samodzielnie. W tej sytuacji ZUS wystąpił do wszystkich tych osób, które nie opłacały składek, i zażądał ich spłacenia.

Jak stwierdził senator M. Augustyn, dla wielu osób był to szok, ponieważ dysponowały one często pisemnymi informacjami, że nie zalegają z płaceniem składek ZUS, a nagle okazało się, że mają do zapłacenia kilka, kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt tysięcy złotych. To doprowadziło do skonsolidowania się tych osób i wpłynięcia przez nie na podjęcie prac sejmowych i rządowych w tej materii. Ostateczny projekt, który rozpatrywał Senat na 31. posiedzeniu, był kompilacją dwóch projektów. Senacka Komisja Rodziny i Polityki Społecznej, wiedząc, że spełnia on postulaty zainteresowanych osób, postanowiła zarekomendować Izbie przyjęcie ustawy sejmowej bez poprawek.

Podczas prac w komisji rząd zgłaszał pewne uwagi, przy czym co do istoty zapisów nie było żadnych wątpliwości i uznano, że dotyczą one realizacji słusznych oczekiwań. Wyrażano natomiast wątpliwości, czy są one do udźwignięcia przez budżet państwa w czasie tak krótkim, jak to zapisano w ustawie sejmowej.

Podczas debaty senackiej stosowne poprawki zgłosili senatorowie M. Augustyn, Władysław Ortyl i Jan Rulewski. Poparła je Komisja Rodziny i Polityki Społecznej, która tym samym zmieniła swoje stanowisko w sprawie sejmowej nowelizacji.

Sejmowa nowelizacja, uchwalona na podstawie pilnego projektu rządowego, zakładała, że kobiety, które na urlopie macierzyńskim podejmą dodatkową pracę albo założą własną firmę, nie będą musiały płacić składek emerytalno-rentowych. W myśl ustawy, państwo miało płacić składki na ubezpieczenie emerytalno-rentowe na rzecz kobiet przebywających na urlopie macierzyńskim niezależnie od tego, czy w tym czasie uzyskają one dodatkowe dochody z pracy lub działalności gospodarczej, czy też nie. Dotychczas państwo odprowadzało składki za kobiety na urlopie macierzyńskim, ale tylko wtedy, gdy nie miały one jednocześnie żadnych innych dochodów. Jeśli takie dochody uzyskały, same musiały płacić składki.

Wprowadzone przez Sejm zmiany zakładały również, że kobietom, które od 1 stycznia 1999 r. pobierały zasiłek macierzyński i pracowały albo prowadziły działalność gospodarczą, odprowadzając przy tym składki od uzyskanych dochodów, pieniądze te zostaną zwrócone. Jeśli zaś ktoś takich składek nie płacił, zaległość zostanie mu umorzona wraz z odsetkami za zwłokę. Jednocześnie państwo przekaże na konto takiej osoby emerytalne składki naliczone od zasiłku macierzyńskiego za okres od 1999 r. do wejścia w życie nowelizacji.

Nieco inaczej będzie wyglądała sytuacja kobiet przebywających na urlopie wychowawczym. Jeżeli od 1999 r. do czasu wejścia w życie nowej ustawy miały one inne dochody, a nie zapłaciły od nich składek na ubezpieczenie emerytalno-rentowe, zostaną im one umorzone wraz z odsetkami. W przyszłości jednak kobiety, które na urlopie wychowawczym podejmą własną działalność gospodarczą, będą musiały od niej odprowadzać składki emerytalno-rentowe.

Nowelizacja usuwa także przepis ograniczający do 30 dni możliwość złożenia do ZUS wniosku o dobrowolne kontynuowanie płacenia składek na ubezpieczenie emerytalno-rentowe. Przewiduje, że osoba, która np. straciła zatrudnienie na podstawie umowy o pracę, ale kontynuuje je np. w formie umowy o dzieło czy samozatrudnienia, będzie mogła zgłosić chęć dobrowolnego ubezpieczenia emerytalno-rentowego w dowolnym terminie. W myśl nowych przepisów osoby, które dobrowolnie płacą składki emerytalno-rentowe, nie będą musiały składać co miesiąc deklaracji rozliczeniowych.

W poprawkach zaproponowanych do ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy - Prawo bankowe Senat uznał za zasadne zróżnicowanie uregulowania sytuacji prawnej w zakresie ubezpieczenia społecznego osób, które prowadziły pozarolniczą działalność w okresie pobierania zasiłku macierzyńskiego lub w czasie korzystania z urlopu wychowawczego (w okresie od 1 stycznia 1999 r. do dnia wejścia w życie ustawy). Uwzględniono istniejące w systemie prawnym różnice dotyczące urlopu macierzyńskiego i urlopu wychowawczego, ich cel i charakter, a także wzięto pod uwagę, że prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą jest przedsiębiorcą i w zakresie ubezpieczeń społecznych podlega określonym uregulowaniom, a obowiązek opłacania składek obejmuje przedsiębiorców.

O wniesieniu kolejnych poprawek przesądziła ocena uregulowań ustawy w kontekście systemu prawnego wraz z rozważeniem skutków finansowych dla budżetu państwa przyjętych przez Sejm przepisów. Osobom na urlopach macierzyńskich umarza się należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością, a jeżeli w wypadku umorzenia powstaje nadpłata, zalicza się ją na poczet zaległych, bieżących lub przyszłych składek i w razie ich braku dokonuje się zwrotu nadpłaty płatnikowi. Osobom przebywającym na urlopach wychowawczych umarza się należności z tytułu nieopłaconych składek w związku z prowadzoną działalnością pozarolniczą, a zwraca jedynie pobrane przez ZUS odsetki za zwłokę z tytułu nieopłaconych składek (zwrot odsetek następuje po zaliczeniu nadpłaty na poczet zaległych, bieżących lub przyszłych składek). Zwrot odsetek następuje od 1 stycznia 2010 r., w ciągu 5 lat od dnia wejścia w życie ustawy. Umorzenie należności i zwrot nadpłaty zarówno osobom na urlopach macierzyńskich, jak i wychowawczych, następuje na wniosek płatnika składek, który może on złożyć w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

Senat rozszerzył ponadto zakres ustawy, obejmując obowiązkowym ubezpieczeniem wypadkowym zleceniobiorców wykonujących zlecenie poza siedzibą lub miejscem prowadzenia działalności zleceniodawcy, uznając za niezbędne rozszerzenie ochrony ubezpieczeniowej dla tych podmiotów, ale odraczając wejście w życie ustawy w tym zakresie do 1 stycznia 2010 r.

Teraz zmiany wprowadzone przez Senat musi rozpatrzyć Sejm.

Senat poprawił ustawę o biegłych rewidentach i ich samorządzie, podmiotach uprawnionych do badania sprawozdań finansowych oraz o nadzorze publicznym

Senat wprowadził aż 45 poprawek do, uchwalonej przez Sejm na 39. posiedzeniu, 3 kwietnia 2009 r., ustawy o biegłych rewidentach i ich samorządzie, podmiotach uprawnionych do badania sprawozdań finansowych oraz o nadzorze publicznym. Uchyla ona dotychczasową ustawę o biegłych rewidentach i ich samorządzie, proponując zupełnie nowe uregulowanie przedmiotowych zagadnień w kontekście implementacji dyrektyw organów Unii Europejskiej do polskiego systemu prawnego.

Ustawa określa zasady uzyskiwania tytułu i wykonywania zawodu biegłego rewidenta, organizacji samorządu zawodowego biegłych rewidentów, odpowiedzialności dyscyplinarnej biegłych rewidentów oraz ich etyki zawodowej, a także zasady działania podmiotów uprawnionych do badania sprawozdań finansowych, w tym do badania sprawozdań finansowych wykonujących czynności rewizji finansowej w jednostkach zainteresowania publicznego, do sprawowania nadzoru publicznego nad biegłymi rewidentami i podmiotami uprawnionymi do badania sprawozdań finansowych oraz nad samorządem zawodowym biegłych rewidentów, ustala zasady współpracy organu nadzoru publicznego z innymi organami nadzoru publicznego w państwach Unii Europejskiej i państw trzecich.

Ustawa opisuje też warunki konieczne do otrzymania tytułu biegłego rewidenta, w tym szczegółowo reguluje skład osobowy, kadencje, sposób oraz tryb powoływania i odwoływania komisji egzaminacyjnej, która przeprowadza egzaminy dla kandydatów na biegłych rewidentów. Utrzymuje obecne rozwiązania, w myśl których możliwe będzie uzyskanie wpisu do rejestru biegłych rewidentów także przez osobę posiadającą uprawnienia do wykonywania zawodu biegłego rewidenta uzyskane w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej po spełnieniu warunków określonych w ustawie.

Określono w niej też możliwe formy wykonywania zawodu przez biegłych rewidentów, w tym między innymi prowadzenie działalności we własnym imieniu i na własny rachunek, bycie wspólnikiem podmiotu uprawnionego do badania sprawozdań finansowych, pozostawanie w stosunku pracy z podmiotem uprawnionym do badania sprawozdań finansowych oraz wykonywanie zawodu na podstawie umowy cywilnoprawnej, zawartej z podmiotem uprawnionym do badania sprawozdań finansowych.

Przepisy ustawy regulują kwestie związane z samorządem zawodowym biegłych rewidentów. Do jego organów zaliczają: Krajowy Związek Biegłych Rewidentów, Krajową Radę Biegłych Rewidentów, Krajową Komisję Rewizyjną, Krajowy Sąd Dyscyplinarny, krajowego rzecznika dyscyplinarnego oraz Krajową Komisję Nadzoru. Istotną zmianą jest wprowadzenie trybu odwoławczego w postępowaniu dyscyplinarnym. Orzeczenia w sprawach odpowiedzialności dyscyplinarnej biegłych rewidentów w drugiej instancji będą wydawane przez sąd okręgowy właściwy ze względu na miejsce zamieszkania obwinionego.

Ustawa określa wymogi, jakie musi spełniać firma audytorska. Przesądzająca będzie forma prowadzenia działalności: działalność gospodarcza we własnym imieniu i na własny rachunek, spółka osobowa, spółka kapitałowa, spółdzielnia oraz spółdzielczy związek rewizyjny. W odniesieniu do czterech ostatnich podmiotów określono dodatkowe wymagania, dotyczące między innymi składu zarządu rady nadzorczej i posiadania przez biegłych rewidentów w spółce lub w walnym zgromadzeniu większości głosów.

Podstawowym przedmiotem działalności podmiotu uprawnionego do badania sprawozdań finansowych będzie wykonywanie czynności rewizji finansowej. Podmioty te będą mogły także między innymi prowadzić księgi rachunkowe i podatkowe, postępowania upadłościowe lub likwidacyjne oraz działalność wydawniczą czy szkoleniową w zakresie rachunkowości, rewizji finansowej i podatków.

Biegli rewidenci będą obowiązani do przestrzegania zasad etyki zawodowej, a także niezależności i bezstronności. Kryteria niezachowania niezależności i bezstronności szczegółowo określono w ustawie. Kolejny obowiązek biegłych rewidentów i firm audytorskich będzie polegał na zachowaniu tajemnicy zawodowej. Obowiązek ten nie będzie ograniczony w czasie, ustawa przewiduje jednak odstępstwa od tego obowiązku.

W sposób wyczerpujący uregulowano kwestie dotyczące czynności kontrolnych, podmiotów upoważnionych do ich przeprowadzania, sporządzania protokołów kontroli i wydawania decyzji pokontrolnych.

Sprawozdawca Komisji Budżetu i Finansów Publicznych senator Henryk Woźniak, przedstawiając ustawę stwierdził, że będzie mieć ona "pozytywny wpływ na procesy zachodzące w gospodarce, na kontrolę zjawisk z punktu widzenia legalizmu, spełnienie kryterium efektywności gospodarowania, przejrzystości prowadzenia procesów gospodarczych, zwłaszcza w jednostkach zainteresowania publicznego, co jest szczególnie ważne ze względu na ochronę interesu Skarbu Państwa i interesów osób inwestujących swoje kapitały w jednostkach zainteresowania publicznego".

W imieniu komisji senator H. Woźniak zaproponował zmiany do ustawy, sprawozdawca mniejszości Komisji Budżetu i Finansów Publicznych senator Grzegorz Banaś również wniósł o uchwalenie ustawy ze zmianami. Wnioski o charakterze legislacyjnym złożył także senator Kazimierz Kleina.

Najliczniejsza grupa uchwalonych senackich poprawek wprowadza - zarówno w przedmiotowej ustawie, jak i w szeregu obowiązujących aktów prawnych - zmiany terminologiczne, polegające na zastąpieniu pojęcia "podmiot uprawniony do badania sprawozdań finansowych" pojęciem "firma audytorska". W ocenie Izby, takie nazewnictwo jest adekwatne do realiów rynkowych, zapewnia też bardziej zwięzłe redagowanie tekstu normatywnego.

Inna poprawka uzupełnia przepisy ustawy poprzez wskazanie terminu zakończenia kadencji osoby powołanej w miejsce zmarłego członka komisji egzaminacyjnej i zmarłego członka Komisji Nadzoru Audytowego. Zdaniem Senatu, takie uzupełnienie jest konieczne ze względu na brak regulacji w tym zakresie i mogące się pojawić wątpliwości interpretacyjne.

W kolejnej wprowadzonej zmianie Izba zaproponowała, aby warunki zwolnienia kandydata na biegłego rewidenta, który posiada uprawnienia inspektora kontroli skarbowej, z egzaminu z prawa podatkowego zostały określone w uchwale Krajowej Rady Biegłych Rewidentów. W przekonaniu Senatu, kwestie te powinny być unormowane w uchwale organu samorządu zawodowego biegłych rewidentów, a nie podlegać każdorazowej ocenie.

Dwie inne poprawki uwzględniają obowiązujący stan prawny, w którym podstawą ustalania i ogłaszania minimalnego wynagrodzenia za pracę jest stosowna ustawa, obwieszczenie prezesa Rady Ministrów w "Monitorze Polskim" natomiast jest wyłącznie formą publikacji wysokości tego wynagrodzenia.

W trakcie prac legislacyjnych Senat wiele uwagi poświęcił zagadnieniom związanym z obowiązkiem zachowania tajemnicy zawodowej. Wprowadzona w efekcie poprawka uzupełnia w tym zakresie katalog czynności, które nie naruszają obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej, o przekazywanie dokumentów w wypadkach określonych w ustawie lub w odrębnych przepisach. Izba stanęła na stanowisku, że takie rozwiązanie zapewni spójność terminologiczną na gruncie przedmiotowej ustawy i dostosuje te przepisy do innych obowiązujących regulacji.

Kolejna senacka zmiana zobowiązuje pracowników komórki organizacyjnej, dzięki której Komisja Nadzoru Audytowego będzie wykonywała swoje zadania, do zachowania w tajemnicy wszystkich informacji i dokumentów związanych z pracą na rzecz tej komisji. Celem takiego rozwiązania jest zapewnienie właściwej ochrony informacji przekazywanych do Komisji Nadzoru Audytowego.

Następna poprawka umożliwi członkom Komisji Nadzoru Audytowego przekazywanie dokumentów, a także uzgadnianie i konsultowanie opinii oraz stanowisk w ramach instytucji, które - zgodnie z art. 65 ust. 1 - wyznaczają członków tej komisji. Niewprowadzenie tej zmiany spowodowałoby, że członkowie Komisji Nadzoru Audytowego nie mogliby się dzielić informacjami i dokumentami niezbędnymi do wypracowania opinii i stanowisk w ramach instytucji, które wyznaczyły ich do reprezentacji w składzie komisji.

Istotą rozwiązania zawartego w innej poprawce jest wydłużenie z 5 do 7 lat okresu, po upływie którego powinna nastąpić rotacja kluczowego biegłego rewidenta w jednostce zainteresowania publicznego. Senat wprowadził tę zmianę, mając na uwadze konieczność prawidłowej implementacji do polskiego porządku prawnego dyrektywy 2006/43/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 17 maja 2006 r. w sprawie ustawowych badań rocznych sprawozdań finansowych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych, zmieniającej dyrektywy Rady 78/660/EWG w sprawie rocznych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek i 83/349/EWG w sprawie skonsolidowanych sprawozdań finansowych banków i innych instytucji finansowych oraz uchylającej dyrektywę Rady 84/253/EWG w sprawie zatwierdzania osób odpowiedzialnych za dokonywanie ustawowych kontroli dokumentów rachunkowych.

Senat przeanalizował również przepisy ustawy o działalności ubezpieczeniowej w zakresie, w jakim regulują one rotację biegłego rewidenta w zakładach ubezpieczeniowych. Wprowadzone poprawki prawidłowo transponują postanowienia przywołanej dyrektywy. Ponadto wynikają one z przekonania Senatu, że niewprowadzenie tych zmian spowodowałoby, że zakłady ubezpieczeń stałyby się jedynymi podmiotami spośród jednostek zainteresowania publicznego, w stosunku do których będą obowiązywały odmienne uregulowania prawne w zakresie wykonywania czynności rewizji finansowej. Senat uznał też, że rotacja firm audytorskich może pociągać za sobą negatywne skutki dla jakości badania sprawozdań finansowych, szczególnie w pierwszych latach po zmianie firmy.

Pozostałe poprawki uchwalone przez Izbę mają charakter precyzujący bądź redakcyjny, służący ujednoliceniu terminologii ustawy i poprawie jej czytelności.

Zmiany wprowadzone przez Senat musi teraz rozpatrzyć Sejm.

Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o spółdzielniach socjalnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw

Celem zmian, uchwalonych przez Sejm na 39. posiedzeniu, 2 kwietnia 2009 r., jest usprawnienie tworzenia i funkcjonowania spółdzielni socjalnych, wspomaganie zatrudnienia osób, które należą do grona wykluczonych społecznie, ich aktywizacja zawodowa i społeczna, a także danie możliwości skorzystania spółdzielniom socjalnym z Europejskiego Funduszu Społecznego, z którego wsparcia finansowego w ramach Programu Operacyjnego "Kapitał ludzki" tego typu podmioty w Polsce mają możliwość skorzystać.

Konkretne rozwiązania zmierzają do tego, aby w spółdzielniach, które powstawały obecnie na takiej zasadzie, że liczba osób spoza spółdzielni nie mogła być większa aniżeli 20%, te proporcje mogły wynosić 50% na 50%, a zatem będzie można zatrudniać większą liczbę - i o tym też mówi ta ustawa - tak zwanych fachowców, pracowników wykwalifikowanych. Będzie też stworzona możliwość zatrudniania nie tylko na podstawie spółdzielczej umowy o pracę, ale także w ramach pracy nakładczej, umowy-zlecenia, umowy o dzieło. To odpowiedź na postulat zgłoszony przez środowiska osób, które prowadzą takie spółdzielnie.

Dotychczas na podstawie prawa spółdzielczego każda spółdzielnia socjalna musiała posiadać tak zwaną radę nadzorczą. Teraz małe spółdzielnie z takiego obowiązku zostaną zwolnione i to walne zgromadzenie będzie pełniło funkcję organu kontrolnego i w jakiejś mierze także zarządczego.

Na mocy przepisów ustawy wydłużony został okres refundowania części wynagrodzenia osoby zagrożonej wykluczeniem społecznym, odpowiadającej składce należnej od zatrudnionego na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, do 24 miesięcy, a przez kolejne 12 miesięcy przysługiwać będzie ona w zmniejszonej o połowę wysokości. To duża ważna zmiana, dlatego że aby spółdzielnie socjalne mogły pełnić swoją funkcję przywracania ludzi z wykluczenia do normalnego rynku pracy, potrzebują czasu. To jednak wymaga długiego czasu.

Ta ustawa zmienia również ustawę dotyczącą zamówień publicznych. Wprowadza możliwość dodania dodatkowych warunków przetargów - takich, które pozwolą aktywizować w zatrudnieniu osoby niepełnosprawne, a spółdzielniom socjalnym łatwiej zdobywać kontrakty, czy też na normalnym rynku mobilizować pracodawców, by zatrudniali osoby niepełnosprawne.

Senatorowie zdecydowali o wprowadzeniu 19 poprawek do ustawy. Uchwalając 4 z nich, Senat uznał, że możliwość zakładania spółdzielni socjalnych i przystępowania do nich powinna być przyznana nie tylko organizacjom pozarządowym i jednostkom samorządu terytorialnego, ale również kościelnym osobom prawnym. Senat miał na uwadze, że zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy z 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie działalność pożytku publicznego może być prowadzona również przez kościelne osoby prawne.

W związku z tym, że ustawa nowelizująca nadała przepisowi art. 4 ustawy o spółdzielniach socjalnych nowe brzmienie, Senat stanął na stanowisku, że art. 5 ust. 5 ustawy o spółdzielniach socjalnych wymaga korekty odesłania. Przepis art. 5 ust. 5 dotyczy bowiem wyłącznie osób fizycznych, art. 4 w nowym brzmieniu natomiast odnosi się zarówno do osób fizycznych (ust. 1 i ust. 2 pkt 1), jak i prawnych (ust. 2 pkt 2). Izba przyjęła więc stosowną poprawkę, aby skorelować te przepisy.

Wprowadzając kolejną zmianę, uznano, że należy wyeliminować z ustawy potoczne sformułowanie, jakim posłużono się dla określenia czynności techniczno-prawnej zarejestrowania spółdzielni socjalnej w Krajowym Rejestrze Sądowym, i zastąpić je powszechnie stosowaną w systemie prawa formułą.

Pozostałe poprawki uchwalone przez Senat miały charakter redakcyjny, służący wyeliminowania wątpliwości interpretacyjnych i zachowaniu zasad techniki prawodawczej.

Teraz ustawa o zmianie ustawy o spółdzielniach socjalnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw ponownie trafi do Sejmu.

Senat wprowadził poprawki do ustawy o towarach paczkowanych

Zasadniczym celem ustawy jest transpozycja do polskiego porządku prawnego postanowień dyrektywy Parlamentu Europejskiego, ustanawiającej zasady dotyczące nominalnych ilości produktów w opakowaniach jednostkowych. Ponadto ustawa wdraża w zakresie swojej regulacji dyrektywę Rady w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich, odnoszących się do butelek wykorzystywanych jako pojemniki pomiarowe, oraz dyrektywę Rady w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich, odnoszących się do paczkowania według masy lub objętości niektórych produktów w opakowaniach jednostkowych. Regulacja zastąpi aktualnie obowiązującą ustawę z 6 września 2001 r. o towarach paczkowanych, ale przepisy nowej ustawy w zasadniczej części odpowiadają aktualnie obowiązującym regulacjom.

Zmiany przedstawione w projekcie przewidują, że obowiązkowe wielkości opakowań dotyczyć będą wyłącznie win i napojów spirytusowych. Dotychczas obowiązek taki dotyczył również włóczki z włókien naturalnych, włókien chemicznych oraz mieszaniny tych włókien. Projekt ustawy określa również ilości nominalne zawartości opakowań jednostkowych w określonych zakresach ilościowych, w których mogą być wprowadzone do obrotu produkty wskazane w załączniku nr 1 do ustawy. Jednocześnie dodano do ustawy przepisy dotyczące ilości nominalnych opakowań jednostkowych towarów paczkowanych w odniesieniu do opakowań zbiorczych i opakowań jednostkowych utworzonych z pojedynczych opakowań nieprzeznaczonych do oddzielnej sprzedaży.

W ustawie dokonano także zmian niezwiązanych z wdrażaniem prawa wspólnotowego, w szczególności zmodyfikowano pojęcie "paczkujący", zdefiniowano pojęcia "zlecający paczkowanie" oraz "paczkujący na zlecenie", "importer" i "sprowadzający", zmieniono termin, w jakim paczkujący zobowiązany będzie zgłosić fakt paczkowania produktów. Przyjęto, iż zgłoszenie powinno nastąpić nie później niż w ciągu 7 dni od dnia rozpoczęcia paczkowania. Przyjęto rozwiązanie, w myśl którego sprowadzający lub importer będzie zobowiązany zgłosić dyrektorowi właściwego okręgowego urzędu miar fakt wprowadzenia towarów paczkowanych po raz pierwszy do obrotu na terytorium Polski. Umożliwiono przechowywanie dokumentacji dotyczącej przeprowadzanych kontroli wewnętrznych ilości towaru paczkowanego w formie elektronicznej. Rozszerzono katalog przepisów karnych, wprowadzono między innymi sankcje za paczkowanie lub wprowadzenie do obrotu towarów paczkowanych oznaczonych znakiem "E" bez zastosowania systemu kontroli wewnętrznej ilości towaru paczkowanego albo z zastosowaniem systemu kontroli wewnętrznej niespełniającego wymagań metrologicznych, określonych w ustawie, czy też sankcje za niedopełnienie obowiązku zgłoszenia faktu paczkowania albo produkcji butelek miarowych.

Senatorowie w wyniku głosowań uznali za konieczne wprowadzenie 10 poprawek do rozpatrywanej ustawy.

W świetle najnowszych wytycznych, dotyczących transpozycji dyrektywy do krajowego porządku, w upoważnieniu do wydania rozporządzenia transponującego dyrektywę, w wytycznych nie należy zamieszczać ogólnych klauzul nakazujących ministrowi branie pod uwagę prawa Unii Europejskiej w regulowanej dziedzinie. Senat wykreślił zatem z wytycznych część nakazującą ministrowi właściwemu do spraw gospodarki uwzględnianie przy wydawaniu rozporządzenia przepisów prawa wspólnotowego. Przepisy te minister musi brać bowiem pod uwagę bez względu na to, czy ustawodawca mu to nakazuje, czy też nie. W przeciwnym razie nie da się właściwie transponować dyrektywy do krajowego porządku prawnego, a tym samym osiągnąć celu założonego przez prawodawcę wspólnotowego.

Uchwalając trzy kolejne poprawki, Senat miał na względzie zapewnienie jednoznaczności zmienianych tymi poprawkami przepisów i skorelowanie sposobu ich sformułowania z innymi przepisami ustawy.

W art. 20 ust. 1 wskazując, w jakich pomieszczeniach może być przeprowadzana kontrola planowa, nie wskazano pomieszczeń paczkującego na zlecenie. Mając na względzie art. 9 ust. 3 ustawy, który stanowi, że na zasadach określonych w tym przepisie, paczkujący na zlecenie może przejąć odpowiedzialność za zorganizowanie i przeprowadzenie kontroli wewnętrznej ilości towaru paczkowanego, Senat uznał za konieczne jednoznaczne wskazanie w art. 20 ust. 1, iż kontrola planowa może być przeprowadzona również w pomieszczeniach paczkującego na zlecenie. W art. 14 ust. 1 ustawodawca dopuścił możliwość przeprowadzenia kontroli doraźnej również w pomieszczeniach paczkującego na zlecenie.

Analiza przepisów merytorycznych ustawy prowadzi do wniosku, iż obowiązek dokumentowania kontroli wewnętrznej ilości towaru paczkowanego określony jest wyłącznie w art. 18 ust. 1 ustawy, art. 18 ust. 2-4 stanowią natomiast o innych obowiązkach związanych z dokumentowaniem kontroli. Mając to na względzie, Senat wprowadził poprawkę, która koreluje treść przepisu karnego zawierającego odesłanie z przepisami, do których on odsyła, tak aby zakres sankcjonowanych zachowań był jednoznaczny.

Pozostałe uchwalone zmiany miały na względzie wyeliminowanie możliwych wątpliwości interpretacyjnych

Konsekwencją uchwalenia opiniowanej ustawy jest uchylenie dotychczas obowiązującej ustawy o towarach paczkowanych. Następują również zmiany w ustawach z 30 marca 2001 r. o kosmetykach oraz z 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach. Ustawa wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Wcześniej jednak poprawki uchwalone przez Senat rozpatrzy Sejm.

Senat poprawił ustawę o zmianie ustawy o czasie pracy kierowców

Ustawa o zmianie ustawy o czasie pracy kierowców, uchwalona przez Sejm 2 kwietnia 2009 r., ma zapewnić pełną transpozycję dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady UE w sprawie organizacji czasu pracy osób wykonujących czynności w trasie w zakresie transportu drogowego. Różnica między treścią dyrektywy i ustawą przenoszącą jej postanowienia do polskiego porządku prawnego o czasie pracy kierowców dotyczy pracy w porze nocnej i była przyczyną zarzutów formalnych Komisji Wspólnot Europejskich.

Artykuł 3 dyrektywy stanowi, że pora nocna obejmuje okres co najmniej czterech godzin między godziną 0.00 a 7.00 rano. Pracownik wykonujący pracę w porze nocnej podlega, zgodnie z art. 7 dyrektywy, ograniczeniu pracy do dziesięciu godzin w danej dobie oraz ma prawo do wyrównania za tę pracę według zasad określonych w przepisach prawa krajowego. Artykuł 21 ustawy o czasie pracy kierowców w dotychczasowym brzmieniu stanowi zaś, że gdy praca jest wykonywana w porze nocnej co najmniej cztery godziny, czas pracy kierowcy nie może przekroczyć dziesięciu godzin w danej dobie. A więc w świetle regulacji wspólnotowej każda praca kierowcy wykonywana w nocy powinna być traktowana jako praca w porze nocnej, niezależnie od tego, jak długo jest świadczona. Ustawodawca polski uznał zaś za pracę w porze nocnej tylko pracę trwającą co najmniej cztery godziny.

Przyjęta przez Sejm ustawa usuwa opisaną rozbieżność, znosząc w art. 21 ustawy o czasie pracy kierowców wymóg przepracowania w porze nocnej nie mniej niż czterech godzin.

Oprócz modyfikacji art. 21 w ustawie zaproponowano także zmianę w art. 14 i w art. 25. Zmiana w art. 14 zmierza do uchylenia szczególnej regulacji dotyczącej instytucji odpoczynku tygodniowego dla kierowców. Nowe brzmienie art. 25 zaś ma ułatwić pracodawcom prowadzenie ewidencji pracy kierowców i rozwiać wątpliwości co do formy tej ewidencji.

Izba głosami 90 senatorów opowiedziała się za wprowadzeniem jednej poprawki do ustawy. Wątpliwości Izby spowodowała zmiana polegająca na uchyleniu ust. 2 i 3 w art. 14 ustawy o czasie pracy kierowców, regulujących instytucję tygodniowego odpoczynku kierowców, wprowadzając jako zasadę, że w każdym tygodniu pracy kierowcy przysługuje prawo co najmniej do 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku. Regulacja ta, mająca charakter szczególny w stosunku do postanowień kodeksu pracy, jest bardzo zbliżona do jego art. 133. Biorąc pod uwagę powody uchylenia ust. 2 i 3 w art. 14 ustawy o czasie pracy kierowców (zniesienie sztywnego wymogu zapewnienia kierowcy nieprzerwanego okresu co najmniej 35 godzin wolnych od pracy w tygodniu) i treść jej art. 4, nakazującego stosowanie w zakresie w niej nieuregulowanym przepisów kodeksu pracy, należy przyjąć, że zmiana zaproponowana w noweli ma charakter tylko pozorny, a zamiar ustawodawcy nie zostanie osiągnięty. Uchylenie bowiem art. 14 ust. 2 i 3 ustawy o czasie pracy kierowców spowoduje, że zastosowanie znajdzie analogiczny art. 133 kodeksu pracy. Zdaniem Senatu, racjonalny prawodawca nie powinien dokonywać w systemie prawa zmian niewywołujących skutków prawnych, mogących za to powodować wątpliwości interpretacyjne.

Ustawa o zmianie ustawy o państwowej kompensacie przysługującej ofiarom niektórych przestępstw umyślnych - przyjęta bez poprawek

Podczas 31. posiedzenia Senat poparł nowelizację ustawy o państwowej kompensacie dla ofiar przestępstw, stwarzającą możliwość przyznawania jej także ofiarom przestępstw nieumyślnych, niekoniecznie popełnionych z użyciem przemocy.

Państwowa kompensata dla ofiar przestępstw istnieje w Polsce od 2005 r. Wcześniej nie było w polskim prawie regulacji umożliwiających ofiarom przestępstw dochodzenie od Skarbu Państwa świadczenia, które równoważyłoby skutki popełnionego przestępstwa w sytuacji, gdy ich egzekwowanie od sprawcy lub z innych źródeł nie jest możliwe.

Dotychczas najwyższa możliwa kompensata wynosi 12 tys. zł, średnia kompensata przyznana przez sąd w ubiegłym roku wyniosła 5,4 tys., a w 2007 - 4 tys. złotych.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy - Kodeks cywilny

Senatorowie jednomyślnie, 90 głosami, poparli ustawę o zmianie ustawy - Kodeks cywilny. Sejm uchwalił ją na podstawie projektu rządowego podczas 39. posiedzenia, 2 kwietnia 2009 r. Dokonuje ona implementacji przepisów wspólnotowych zgodnie z dyrektywą Rady 93/13/EWG z 5 kwietnia w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich. Takie rozwiązanie legislacyjne będzie skutkowało wyeliminowaniem wykładni niekorzystnej dla konsumenta. W art. 385 §2 kodeksu cywilnego zostanie zawarta nowa norma prawna o treści: "Wzorzec umowy powinien być sformułowany jednoznacznie i w sposób zrozumiały. Postanowienia niejednoznaczne tłumaczy się na korzyść konsumenta. Zasady wyrażonej w zdaniu poprzedzającym nie stosuje się w postępowaniu w sprawach o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone." Jak zaznaczył sprawozdawca Komisji Ustawodawczej senator Piotr Zientarski, to bardzo istotna kwestia.

Druga sprawa związana z tą nowelizacją dotyczy postępowania spadkowego, a właściwie osób uprawnionych do dziedziczenia. Wprowadzono tu wiele nowych rozwiązań, normę prawną, zgodnie z którą rodzice spadkodawcy wyprzedzają w porządku dziedziczenia, oczywiście w dziedziczeniu ustawowym, rodzeństwo i zstępnych rodzeństwa. Do tej pory istniał zbieg ustawowy dziedziczenia rodziców z rodzeństwem, a teraz w pierwszej kolejności, jeżeli nie będzie zstępnych małżonka, mają dziedziczyć rodzice. Uzasadnienie tego stanowiska jest takie, że rodzice właściwie uczestniczą w kształtowaniu zasobów, czy też masy spadkowej, a przecież i tak konsekwentnie w wypadku ich śmierci rodzeństwo, czyli dzieci, zstępni będą w po nich dziedziczyli.

Wprowadzone zostało określenie udziału matki spadkodawcy, w sytuacji gdy za życia spadkodawcy nie doszło do ustalenia ojcostwa, dopuszczenie - i to jest nowa instytucja - dziadków spadkodawcy i ich zstępnych w sytuacji, w której brak jest zstępnych, małżonka, rodziców, rodzeństwa i zstępnych rodzeństwa, a także zaliczenie pasierbów do grona spadkobierców ustawowych, ale tylko w wyjątkowej sytuacji, mianowicie wtedy, gdy żadne z rodziców pasierba w chwili otwarcia spadku już nie żyje oraz gdy brak małżonka spadkodawcy i krewnych powołanych do dziedziczenia. Do tej pory było w takiej sytuacji spadek trafiał do Skarbu Państwa, a obecnie otrzyma go pasierb, jeśli nie ma innych krewnych, którzy są uprawnieni do dziedziczenia.

Ustawa zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy o ustanowieniu programu wieloletniego "Budowa Kampusu 600-lecia Odnowienia Uniwersytetu Jagiellońskiego" - przyjęta bez poprawek

Senat przyjął bez poprawek nowelizację ustawy dotyczącej budowy kampusu Uniwersytetu Jagiellońskiego. Oznacza to, że UJ ma dostać dodatkowe dofinansowanie w wysokości 311 mln zł, a nie - jak chciał rząd - w wysokości około 100 mln zł.

Dofinansowanie przewiduje uchwalona 3 kwietnia 2009 r. przez Sejm nowelizacja ustawy o ustanowieniu Programu "Budowa Kampusu 600-lecia Odnowienia Uniwersytetu Jagiellońskiego". Projekt tej nowelizacji wniosła do Sejmu Rada Ministrów i zakładał on, że dofinansowanie wyniesie około 100 mln zł. Podczas sejmowych prac nad dokumentem rządowym wysokość dofinansowania zwiększono o ponad 200 mln zł. Przedłużono także termin realizacji budowy do 2015 r., podczas gdy w projekcie rządowym założono, że program będzie realizowany do 2013 r. Zwiększono również nakłady z budżetu państwa na zrealizowanie zadań inwestycyjnych objętych programem oraz wartość kosztorysową tych zadań. Projekt zakładał nakłady z budżetu państwa w wysokości 735 251 tys. zł oraz wartość kosztorysową 751 208 tys. zł. Zgodnie z uzasadnieniem projektu, zwiększenie dofinansowania spowodował wzrost cen materiałów budowlanych oraz cen usług, który nastąpił po podniesieniu wielkości podatku od towarów i usług VAT w 2004 r. Ponadto przedłużenie terminu budowy spowodowane jest m.in. brakiem miejscowych planów przestrzennego zagospodarowania, nieuregulowaniem spraw własnościowych, a także wydłużeniem niektórych procedur administracyjnych, co w rezultacie przedłużyło terminy uzyskania pozwoleń na budowę.

Sejmową nowelizację rozpatrywały dwie komisje senackie: budżetu i nauki. W przyjętych stanowiskach rekomendowały one Izbie przyjęcie sejmowej nowelizacji bez poprawek.

Podczas senackiej debaty nad tą ustawą senatorowie Edmund Wittbrodt i Janusz Rachoń zgłosili poprawkę zmierzającą do przywrócenia dofinansowania budowy kampusu UJ na poziomie zaproponowanym w projekcie rządowym. Podobne stanowisko zaprezentował obecny na posiedzeniu Senatu przedstawiciel Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego wiceminister Witold Jurek. Zgłoszony w debacie wniosek poparły senackie komisje budżetu i nauki, zmieniając tym samym swoje wcześniejsze stanowisko.

Ostatecznie w głosowaniu Senat opowiedział się 50 głosami za, przy 35 przeciw i 5 glosach wstrzymujących, za przyjęciem bez poprawek nowelizacji ustawy dotyczącej budowy kampusu Uniwersytetu Jagiellońskiego, w wersji uchwalonej przez Sejm.

Jak powiedziała podczas konferencji prasowej minister nauki i szkolnictwa wyższego Barbara Kudrycka, decyzja Senatu wpisuje się w sens państwa demokratycznego. "To świadczy o pluralizmie poglądów. Szanuję decyzję Sejmu i Senatu. Na tym właśnie polega system demokratyczny" - stwierdziła. Jej zdaniem, decyzja ta spowoduje problemy logistyczne dla kierownictwa UJ, ponieważ każda zmiana będzie musiała znowu nastąpić w drodze ustawy. Podczas konferencji minister nie zgodziła się też z zarzutami posłów PiS, że starania rządu o zmianę podjętej przez Sejm decyzji o podwyższeniu dofinansowania są politycznym działaniem, związanym z niedawną sprawą pracy magisterskiej na temat Lecha Wałęsy, napisanej przez absolwenta Wydziału Historii UJ Pawła Zyzaka. Jak stwierdziła, rząd ma pełną świadomość roli, jaką spełnia Uniwersytet Jagielloński. "Uniwersytet Jagielloński jest jedną z najlepiej zarządzanych uczelni. Nie ma tutaj mowy o żadnej zemście" - podkreśliła minister nauki.

Rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego prof. Karol Musioł w rozmowie z dziennikarzami podkreślił, że dodatkowe finansowanie dla UJ nie odbywa się kosztem innych uczelni. "Wręcz przeciwnie, dzięki programowi uniwersytet nie występuje o środki inwestycyjne z puli ministerstwa i nie uczestniczy w podziale kwoty na inwestycje dla innych uczelni" - powiedział. Jak dodał, warunkiem podjęcia starań przez Uniwersytet Jagielloński o ustanowienie przez Sejm Programu Wieloletniego "Budowa III Kampusu 600-lecia odnowienia UJ" było to, aby finansowanie nowego kampusu nie odbywało się kosztem środków inwestycyjnych przeznaczonych dla uczelni wyższych, będących w dyspozycji Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Po pozytywnej decyzji Senatu ustawa o zmianie ustawy o ustanowieniu programu wieloletniego "Budowa Kampusu 600-lecia Odnowienia Uniwersytetu Jagiellońskiego" czeka na podpis prezydenta.

Senat poparł ustawę o wspieraniu zrównoważonego rozwoju sektora rybackiego z udziałem Europejskiego Funduszu Rybackiego

Głosami 88 senatorów Izba zdecydowała o przyjęciu bez poprawek ustawy o wspieraniu zrównoważonego rozwoju sektora rybackiego z udziałem Europejskiego Funduszu Rybackiego. Regulacja, uchwalona przez Sejm 3 kwietnia 2009 r., tworzy ramy prawne dla wspierania rybołówstwa morskiego i śródlądowego, hodowli ryb, a także rozwoju obszarów związanych z tymi dziedzinami działalności gospodarczej, takimi jak przetwórstwo, obrót produktami rybołówstwa i aquakultura. Wprowadza ona do krajowego systemu prawnego przepisy, mające na celu wspieranie zrównoważonego rozwoju sektora rybackiego z udziałem środków finansowych pochodzących z Europejskiego Funduszu Rozwoju Rybackiego. Określa to rozporządzenie Rady Wspólnot Europejskiej nr 1198/2006 z  27 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rybackiego oraz rozporządzenie Komisji Wspólnot Europejskich nr 498/2007 z 26 marca 2007 r. ustanawiające szczególne zasady wykonywania rozporządzenia Rady Wspólnot Europejskich nr 1198/2006 w sprawie Europejskiego Funduszu Rybackiego.

Ustawa wyznacza osie priorytetowe wybrane z krajowego programu operacyjnego "Zrównoważony rozwój sektora rybołówstwa i nadbrzeżnych obszarów rybackich 2007-2013", przyjętego przez Radę Ministrów i zatwierdzonego przez Komisję Europejską. Regulacja określa zadania i właściwości organów w zakresie nienormatywnym, przyjęte w przepisach wspólnotowych oraz warunki i tryb przestrzegania wypłaty oraz zwracania pomocy finansowej na realizację środków objętych osiami priorytetowymi, zawartymi w programie operacyjnym. Przewiduje dwa tryby przyznawania pomocy finansowej: na podstawie umowy o dofinansowanie albo na podstawie decyzji administracyjnej. Ustawa powinna pozytywnie wpłynąć na rynek pracy, rozwój regionów nadmorskich, województw: pomorskiego, zachodniopomorskiego, warmińsko-mazurskiego, a także na rozwój innych regionów, w których prowadzone są chów i hodowla ryb.

Jak zauważył sprawozdawca Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi senator Jan Olech, "wejście ustawy w życie będzie miało wpływ na zwiększenie konkurencyjności i zrównoważenie sektora rybackiego, a także na funkcjonowanie przedsiębiorstw na rynku Wspólnot Europejskich".

Ustawa o wspieraniu zrównoważonego rozwoju sektora rybackiego z udziałem Europejskiego Funduszu Rybackiego czeka teraz na podpis prezydenta.

Ustawa o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Organizacją Narodów Zjednoczonych o wykonywaniu wyroków Międzynarodowego Trybunału Karnego dla byłej Jugosławii, sporządzonej w Hadze dnia 18 września 2008 r. - przyjęta bez poprawek

Sejm uchwalił ustawę na 39. posiedzeniu, 2 kwietnia 2009 r. Senat zdecydował o jej przyjęciu bez poprawek (86 głosów za, 1 wstrzymujący się).

Na mocy rezolucji Organizacji Narodów Zjednoczonych powołany został trybunał międzynarodowy do rozpatrywania zbrodni na terenie byłej Jugosławii. Organizacja Narodów Zjednoczonych i działający z jej upoważnienia trybunał międzynarodowy zwróciły się do Polski, jako jednego z kolejnych członków, o przejęcie na siebie części obowiązków związanych z wykonywaniem wyroków, jakie zapadają przed trybunałem. Trybunał dowodził, że ma jedynie zdolności do orzekania, ale nie do wykonywania kar. Podpisane zostały stosowne porozumienia z rządami państw, takich jak Niemcy, Francja, Austria, kraje nordyckie. Na ich podstawie w więzieniach przebywa około 48 osądzonych sprawców zbrodni, którzy naruszyli konwencję genewską o prowadzeniu wojen, w tym dokonali czy dopuścili się zbrodni ludobójstwa. Niemniej jednak, zdaniem trybunału, trzeba zawrzeć kolejne porozumienia, gdyż kilkudziesięciu sprawców będzie osądzonych i pojawi się konieczność ich umieszczenia w więzieniach. Polska podjęła rozmowy w sposób otwarty i ich efektem jest podpisanie porozumienia. Jako motyw jego podpisania podano fakt włączenia się w międzynarodowy proces rozwiązywania problemów łamania prawa, szczególnie podczas konfliktów czy wojen w byłej Jugosławii. Na mocy umowy Polska dołączy zatem do grupy państw, w których odbywają karę pozbawienia wolności osoby skazane przez Międzynarodowy Trybunał Karny dla byłej Jugosławii.

Na mocy tej ustawy transport osadzonego czy skazanego do Polski i po odbyciu kary z powrotem do miejsca zamieszkania poniesie ONZ, a koszt utrzymania więźnia w Polsce - strona polska. To około 25 tysięcy zł rocznie.

Senatorowie sprawozdawcy komisji: Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Spraw Zagranicznych Jan Rulewski i Janusz Rachoń podkreślali, że ustawa budziła wątpliwości senatorów ze względu na stan przygotowania polskich więzień i obecne ich 3-procentowe przeludnienie. Obie komisje wniosły jednak o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Ustawa o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Organizacją Narodów Zjednoczonych o wykonywaniu wyroków Międzynarodowego Trybunału Karnego dla byłej Jugosławii, sporządzonej w Hadze dnia 18 września 2008 r. czeka teraz na podpis prezydenta.

Senat wprowadził poprawki do ustawy o zmianie ustawy o partiach politycznych, ustawy o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw

Senat postanowił zaproponować Sejmowi wprowadzenie 12 poprawek do ustawy ograniczającej czasowo finansowanie partii politycznych. Nowelizacja i procedura jej uchwalenia wywołały ogromne kontrowersje w Sejmie.

Podczas debaty senackiej odrzucenie ustawy postulowali senatorowie PiS, którzy wskazywali, że jest ona sprzeczna z konstytucją. Senator Piotr Ł.J. Andrzejewski zapowiedział, że jeśli ustawa zostanie uchwalona będzie wnioskował do prezydenta Lecha Kaczyńskiego, by skierował ją do Trybunału Konstytucyjnego. Jak powiedział, przy uchwalaniu tej ustawy naruszono fundamentalne zasady i gwarancje państwa prawnego. Zdaniem senatora, narusza ona m.in. zasadę ochrony praw nabytych i jest sprzeczna z zasadami przyzwoitej legislacji.

Przyjęcie ustawy sejmowej bez poprawek zaproponowała Komisja Budżetu i Finansów Publicznych. Wprowadzenie poprawek postulowała natomiast Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji. Jej sprawozdawca senator Piotr Wach przyznał, że do ustawy zgłaszano zastrzeżenia natury konstytucyjnej. Zaznaczył jednak, że po wysłuchaniu opinii senackich legislatorów komisja przyjęła poprawki, które usuwają jej mankamenty, a przynajmniej znaczną ich część. Proponowane zmiany porządkują treść ustawy, precyzują, w jaki sposób mają być wykorzystane środki z funduszu eksperckiego, a także umożliwiają wykorzystanie pieniędzy z tej puli na organizowanie sympozjów i konferencji. W poprawkach zaproponowanych przez komisję zmieniona została też kwota dotacji na pierwszy kwartał 2009 r. Według propozycji senatorów ma być ona obliczana zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami. Ta zmiana zmniejsza zagrożenie ewentualnej sprzeczności ustawy z konstytucją. W opinii senatora P. Wacha, po poprawkach Senatu oszczędności wynikające z ustawy zmniejszą się o około 1/8 w stosunku do tego, co uchwalił Sejm.

W debacie senator Jerzy Chróścikowski złożył poprawkę, zgodnie z którą raty subwencji byłyby obliczane według nowych zasad dopiero po wejściu w życie ustawy. Senatorowie PiS zwracali uwagę, że prawdopodobne jest, że ustawa wejdzie w życie, gdy już druga rata subwencji zostanie wypłacona partiom, a byłaby ona obliczana według starych zasad. Wskazywali, że taka konstrukcja może być sprzeczna z ustawą zasadniczą.

Senator Czesław Ryszka przypomniał, że prawo nie może działać wstecz, a - jego zdaniem - w tym wypadku tak się, ponieważ wcześniej określona wysokość subwencji zostanie zgodnie z ustawą zmniejszona.

W opinii wicemarszałka Zbigniewa Romaszewskiego, rozpatrywana ustawa ma chyba tylko jedną zaletę: nakazuje partiom przekazać większe pieniądze z dotacji na fundusz ekspercki.

Senator Stanisław Piotrowicz przyznał, że w dobie kryzysu oszczędności są wskazane, ale - jak podkreślił - nie może to być cel sam w sobie, a oszczędności muszą przynosić konkretne efekty. Zaznaczył, że ograniczenie subwencji może przynieść "zatarcie przejrzystości życia publicznego". Zdaniem senatora, ograniczenie subwencji może się przyczynić do poszerzenia zjawiska patologii.

Senator Andrzej Owczarek przypomniał, że PO jako partia od początku swojego istnienia opowiada się za zniesieniem finansowania budżetowego partii. "Jak jest kryzys, trzeba się zachowywać przyzwoicie" - powiedział, wskazując na konieczność ograniczenia wysokości subwencji partii.

Ostatecznie w wyniku kolejnych głosowań Senat postanowił wprowadzić do sejmowej ustawy 12 poprawek. W przyjętym stanowisku Izba podzieliła co do zasady stanowisko Sejmu w sprawie czasowego ograniczenia wysokości wypłacanych partiom politycznym z budżetu państwa subwencji na działalność statutową, przyjęcia dodatkowych rygorów związanych z wydatkowaniem przez partie polityczne środków pochodzących z tych subwencji, a także wprowadzenia zakazu umieszczania plakatów i haseł wyborczych, których powierzchnia przekracza 2 m² Zaproponowane przez Izbę poprawki mają charakter doprecyzowujący, porządkujący i uzupełniający regulacje uchwalone przez Sejm.

Senat skrócił tytuł ustawy nowelizującej poprzez wskazanie jedynie tytułu podstawowej ustawy nowelizowanej. Zabieg ten pozwolił na usunięcie usterek techniczno-legislacyjnych dotychczasowego tytułu oraz umożliwił wprowadzenie dwóch poprawek, które wprowadzają sankcję karną za naruszenie zakazu umieszczania plakatów i haseł wyborczych, których powierzchnia przekracza 2 m².

Doprecyzowano i uporządkowano także przepisy wprowadzające dodatkowe ograniczenia związane z wydatkowaniem przez partie polityczne środków pochodzących z subwencji budżetowych.

Biorąc pod uwagę zastrzeżenia dotyczące zgodności z konstytucją dodawanego do art. 29 ustawy o partiach politycznych ust. 1a, w szczególności z zasadą zakazu retroakcji oraz ochrony interesów w toku, a także poważne trudności w stosowaniu prawa, jakie mogłoby spowodować wejście w życie tego przepisu, Senat w kolejnych dwóch zmodyfikował ograniczenie wysokości wypłacanych partiom politycznym z budżetu państwa subwencji na działalność statutową w latach 2009 i 2010, wskazując, iż pierwsza rata w 2009 r. będzie wypłacona w wysokości obliczonej na podstawie przepisów dotychczasowych oraz przenosząc to ograniczenie do przepisów przejściowych nowelizacji. Oznacza to, że kwota subwencji dla partii na pierwszy kwartał 2009 r. będzie obliczana zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami. Kolejne raty aż do końca 2010 r. będą już mniejsze.

Kolejna zmiana, zaakceptowana przez Senat, zwiększa z 10% do 15% minimalną część subwencji, którą partia polityczna będzie zobowiązana przekazywać na Fundusz Ekspercki. Jednocześnie poprawka usuwa ograniczenie górne, tj. maksymalną część subwencji, którą partia może przekazać na ten fundusz.

Akceptację Izby uzyskała także poprawka umożliwiająca wykorzystywanie środków Funduszu Eksperckiego na organizację przez partię polityczną konferencji i sympozjów związanych z działalnością statutową partii. Poprawka usuwa wprowadzone przez Sejm ograniczenie wykorzystywania tych środków, w myśl którego "finansowanie ekspertyz może odbywać się drogą umów i porozumień zawieranych przez partię polityczną z wyspecjalizowanymi organizacjami oraz instytucjami".

Ponadto Senat zobowiązał Państwową Komisję Wyborczą do odrzucenia informacji finansowej o otrzymanej subwencji w razie naruszenia przez partię wprowadzanych ograniczeń związanych z wydatkowaniem środków pochodzących z tej subwencji oraz naruszenia obowiązku przekazywania określonej części subwencji na Fundusz Ekspercki. Zdaniem Izby, brak takiej normy stanowiłby istotną wadę nowelizacji i mógłby prowadzić do jawnego naruszania wprowadzanych zasad bez możliwości właściwej reakcji ze strony PKW.

Kolejna zmiana odsuwa stosowanie tego zakazu do wyborów zarządzonych po upływie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie nowelizacji. Senat dostrzegł, iż poprzez odesłanie w art. 73 ust. 3 Ordynacji wyborczej do Parlamentu europejskiego zakaz ten będzie dotyczył także eurowyborów, a poprzez odesłanie w art. 2 ust. 2 ustawy o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta także tych wyborów. W wersji uchwalonej przez Sejm tak istotna zmiana dotycząca zasad prowadzenia agitacji wyborczej mogłaby wejść w życie w trakcie kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego oraz przeprowadzanych lokalnie wyborów uzupełniających, przedterminowych i ponownych. W przedstawionej poprawce Senat wskazał termin wynikający z uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 3 listopada 2006 r. (sygn. akt K 31/06).

Mając na względzie zasady określone w art. 4 ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych, Senat wskazał, że nowelizacja wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia jej ogłoszenia.

Za przyjęciem z poprawkami sejmowej ustawy ograniczającej finansowanie partii politycznych z budżetu głosowało 49 senatorów; jeden był przeciwny, natomiast 37 wstrzymało się od głosu.

Przed zmianami Senatu wnioskodawcy wyliczali, że PO w wyniku tej ustawy straci około 18 mln złotych, PiS - około 15,5 mln złotych, partie tworzące wcześniej koalicję Lewica i Demokraci (SLD, SdPl, Partia Demokratyczna - demokraci.pl, Unia Pracy) około 2 mln złotych, a PSL około 1 mln złotych.

Ustawa zakłada ponadto, że poza okresem kampanii wyborczej subwencja nie może być przeznaczana na finansowanie m.in. płatnych reklam oraz audycji telewizyjnych i radiowych. Wprowadza także zakaz propagowania działalności partii za pomocą plakatów i haseł o powierzchni większej niż 2 m kw. Nowe prawo zobowiązuje PKW do odrzucenia sprawozdania finansowego partii w razie złamania tych przepisów.

Teraz ustawą zajmie się ponownie Sejm, po czym trafi ona do prezydenta (który może ustawę podpisać, zawetować lub zaskarżyć do Trybunału Konstytucyjnego).

 

Senat podjął uchwałę o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny

Izba zdecydowała o wniesieniu do Sejmu projektu nowelizacji Kodeksu karnego, zmierzającej do zlikwidowania odpowiedzialności za zniesławienie w mediach, jeśli zarzut dotyczący osoby publicznej jest prawdziwy i wiąże się z działalnością tej osoby.

Projektowana ustawa, przygotowana przez Komisję Ustawodawczą, stanowi wykonanie obowiązku dostosowania polskiego systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 12 maja 2008 r. W podjętej uchwale do reprezentowania Senatu w pracach nad tym projektem upoważniono senatora Zbigniewa Cichonia.

W swoim wyroku Trybunał Konstytucyjny orzekł w sprawie skargi konstytucyjnej dziennikarza Mariana Maciejewskiego, popieranej przez Helsińską Fundację Praw Człowieka. Dziennikarz został prawomocnie skazany za zniesławienie pracowników sądu i prokuratora, co "mogło poniżyć ich w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania zawodu". Dziennikarz zaskarżył przepis art. 212 Kodeksu karnego, który przewiduje karę do 2 lat więzienia za zniesławienie w mediach. Zaskarżony został jednocześnie przepis art. 213 Kodeksu karnego, który przewiduje m.in., że nie ma zniesławienia, jeśli publicznie podnosi się lub rozgłasza "prawdziwy zarzut służący obronie społecznie uzasadnionego interesu".

Reprezentujący dziennikarza prawnicy uznali, że nałożenie na oskarżonego obowiązku wykazywania prawdziwości zarzutów w połączeniu z działaniem "w obronie społecznie uzasadnionego interesu" narusza konstytucyjną zasadę proporcjonalności, ponieważ nadmiernie ingeruje w wolność słowa. Ten pogląd podzielił Trybunał Konstytucyjny i stwierdził, że w demokratycznym państwie nie potrzeba dodatkowych kryteriów oceny rozpowszechnienia prawdziwych informacji o osobie pełniącej funkcje publiczne, związanych z pełnieniem tych funkcji.

 

Drugie i trzecie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego

Rozpatrywany projekt wykonuje orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego, który uznał, że art. 3986 §2 i 3 w związku z art. 3984 §1 pkt 3 ustawy z 17 lipca 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego w zakresie, w jakim przewiduje odrzucenie bez wezwania do usunięcia braków skargi kasacyjnej niespełniającej wymogów określonych w art. 3984 §1 pkt 3 w powołanej ustawie, jest niezgodny z art. 45 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i art. 2 konstytucji.

W świetle art. 3986 k.p.c. z punktu widzenia skutków niezachowania wymogów określonych w art. 3984 można wyróżnić nieusuwalne i usuwalne braki skargi kasacyjnej. Chodzi o to, żeby te nieusuwalne braki można było usunąć w terminie na wezwanie sądu i dopiero ich nieusunięcie w terminie spowoduje odrzucenie skargi kasacyjnej.

Senat 87 głosami przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego i podjął uchwałę w sprawie wniesienia go do Sejmu. Izba upoważniła senatora Piotra Zientarskiego do reprezentowania jej stanowiska w dalszych pracach nad tym projektem.

Drugie i trzecie czytanie projektu ustawy o zmianie dekretu o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym

Jest to projekt ustawy wykonujący orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego, który zauważył lukę prawną. Według inicjatorów projektu, do art. 10 dekretu należy dodać ust. 2a następującej treści: "Wynagrodzenie biegłego, będącego podatnikiem podatku od towarów i usług, podwyższa się o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tym wynagrodzeniu".

Sprawozdawca połączonych komisji: Ustawodawczej, Budżetu i Finansów Publicznych oraz Praw Człowieka, Praworządności i Petycji senator Piotr Zientarski przypomniał, że inne grupy zawodowe, które świadczą różnego rodzaju czynności, na przykład adwokaci z urzędu czy radcowie prawni, te kwestie już mają uregulowane. W projekcie chodziło o to, żeby podatek VAT był również doliczony do wynagrodzenia biegłego, który występuje w sądzie.

Komisje po rozpatrzeniu przedstawionego przez wnioskodawców projektu ustawy wprowadziły do niego poprawkę.

W wyniku głosowania Senat jednomyślnie, 89 głosami, przyjął projekt ustawy o zmianie dekretu o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Izba upoważniła senatora P. Zientarskiego do reprezentowania jej stanowiska w dalszych pracach nad tym projektem.

Senat podjął uchwałę w sprawie uczczenia pamięci wielkiego Polaka Stefana

Korbońskiego (1901-1989)

Senat podjął uchwałę, w której uczcił pamięć Stefana Korbońskiego, "męża stanu, patrioty, który swoje życie poświęcił walce o wolną, niepodległą Ojczyznę, wybitnego działacza ruchu ludowego".

W 20. rocznicę śmierci Stefana Korbońskiego Senat przypomniał o jego zasługach i wyraził wdzięczność za "świadectwo niezłomnej postawy człowieka, którego zasługi winny stanowić wzór do naśladowania dla kolejnych pokoleń Polaków". Przypomniano jego drogę życiową, a także bohaterską postawę i zaangażowanie w tworzenie struktur polskiego państwa podziemnego podczas II wojny światowej. Przyjmując uchwałę, Senat docenił też jego działalność polityczną zarówno w kraju, jak i na emigracji w Stanach Zjednoczonych.

Senatorowie zwrócili się do środowisk wychowawczo-oświatowych i naukowych z apelem o "popularyzowanie wiedzy o postaci i osiągnięciach Stefana Korbońskiego".

S. Korboński od 1917 r. należał do Polskiej Organizacji Wojskowej, uczestniczył w obronie Lwowa i jako ochotnik brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1921 r. uczestniczył w trzecim powstaniu śląskim.

W 1925 r. po ukończeniu studiów na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego rozpoczął karierę prawniczą. W 1931 r. związał się ze Stronnictwem Ludowym, w którym działał do wybuchu II wojny światowej.

We wrześniu 1939 r. włączył się w podziemną działalność polityczną. Stał na czele m.in. Wydziału Walki Cywilnej w Biurze Informacji i Propagandy Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej, Kierownictwa Walki Cywilnej oraz był pełnomocnikiem ds. walki cywilnej Komendanta Głównego ZWZ i Delegata Rządu RP na Kraj.

Po powołaniu w 1943 r. Kierownictwa Walki Podziemnej został jego członkiem, nadal kierując pionem walki cywilnej. W 1941 r. S. Korboński zorganizował sieć łączności radiowej z Londynem. Od wiosny 1942 r. nadzorował radiostację "Świt", która miała duży wpływ na postawy polskiego społeczeństwa w czasie wojny.

W końcu sierpnia 1944 r. został dyrektorem Departamentu Spraw Wewnętrznych Delegatury Rządu RP na Kraj. Po upadku powstania warszawskiego i opuszczeniu Warszawy uczestniczył w odbudowie struktur Polskiego Państwa Podziemnego. Pełnił także obowiązki Delegata Rządu RP na Kraj.

W latach 1945-1947 S. Korboński działał w Polskim Stronnictwie Ludowym, należał do Rady Naczelnej. W 1947 r. został wybrany do Sejmu. Zagrożony aresztowaniem przez władze komunistyczne przedostał się za granicę.

W listopadzie 1947 r. osiadł w Stanach Zjednoczonych, gdzie kontynuował działalność polityczną. Na emigracji współtworzył Polskie Stronnictwo Ludowe - Odłam Jedności Narodowej, przewodniczył Polskiej Radzie Politycznej oraz kierował Polską Radą Jedności w USA. Wielokrotnie prezesował także Zgromadzeniu Europejskich Narodów Ujarzmionych (ACEN) w Nowym Jorku.

Zmarł w Waszyngtonie 23 kwietnia 1989 r.

S. Korboński był wielokrotnie odznaczany, m.in. Orderem Wojennym Virtuti Militari V klasy, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi II Klasy, Medalem Niepodległości, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921 oraz Medalem Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości. Instytut Yad Vashem przyznał mu medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. Pośmiertnie otrzymał także Order Orła Białego.

Był autorem wielu książek oraz artykułów w czasopismach zagranicznych oraz emigracyjnych.

Senat uczcił pamięć twórców i działaczy organizacji górali

Senat uczcił pamięć wszystkich twórców i aktywnych działaczy Związku Górali, Związku Podhalan i Związku Podhalan Północnej Ameryki, podejmując uchwałę w sprawie uczczenia 105-lecia Związku Górali, 90-lecia Związku Podhalan i 80-lecia Związku Podhalan Północnej Ameryki.

W przyjętej uchwale przypomniano, że w tym roku mija 105. rocznica powstania Związku Górali, 90. rocznica Związku Podhalan oraz 80. rocznica utworzenia Związku Podhalan Północnej Ameryki.

"Związek Górali był podwaliną stworzenia przez tak zacnych ludzi, jak: Tytus Chałubiński, Władysław Matlakowski, Feliks Gwiżdż, Jakub Zachemski, Bronisław Dembowski, Stanisław Witkiewicz, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Andrzej Chowaniec, Andrzej Stopka Nazimek, Wojciech Brzega czy Władysław Orkan - Związku Podhalan, jednej z największych i najstarszych organizacji w Polsce" - podkreślono w uchwale. Zwrócono także uwagę, że wszystkie te organizacje kultywowały wartości patriotyczne i regionalne w kraju i na emigracji, dzięki którym - jak napisano - papież Jan Paweł II stwierdził, że Polacy "stawszy się Amerykanami, nie przestali być góralami, ani oni, ani ich dzieci, ani wnuki".

W ocenie senatorów, ducha tych organizacji najlepiej oddaje wypowiedź Henryka Lokańskiego - pierwszego prezesa Związku Podhalan Północnej Ameryki, który stwierdził, że: "przez śmiałe wysunięcie naprzód swego góralskiego typu regionalnego i podniesienie wszystkich jego wartości obyczajowych i kulturalnych, związek uratował dla polskości w ogóle, a dla sprawy polskiej w Ameryce w szczególności, tysiące polskich rodzin góralskich, które szybkimi krokami zdążały w przepaść wynarodowienia".

Trzecie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks pracy

Drugie czytanie tego projektu odbyło się na 28. posiedzeniu Senatu, 5 marca 2009 r. Senat, po przeprowadzonej dyskusji, skierował projekt ustawy do Komisji Ustawodawczej, Komisji Gospodarki Narodowej, Komisji Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisji Zdrowia w celu ustosunkowania się do zgłoszonych w toku dyskusji wniosków i przygotowania dodatkowego sprawozdania w tej sprawie.

Połączone komisje zdecydowały o poparciu jednej poprawki do projektu ustawy. W trakcie drugiego czytania wnioski o charakterze legislacyjnym zgłosili senator Piotr Andrzejewski i senator Tomasz Misiak.

W wyniku głosowań Senat zdecydował o wprowadzeniu poprawki do projektu. Następnie 53 głosami za, przy 35 - przeciw i 1 wstrzymującym się, Izba przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks pracy i podjęła uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Senatora T. Misiaka upoważniono do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.

Trzecie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o związkach zawodowych

Projektowana ustawa, wykonująca obowiązek dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego, zmierza do usunięcia niezgodności z konstytucją art. 35 ust. 2 ustawy o związkach zawodowych, który ustanawiał karalność czynów, popełnionych przez osoby pełniące funkcje związkowe, podejmujących działalność sprzeczną z ustawą.

Senat na 30. posiedzeniu, 2 kwietnia 2009 r., skierował projekt ustawy do Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji. Komisje na wspólnym posiedzeniu ustosunkowały się do wniosków zgłoszonych w toku dyskusji.

W wyniku głosowania senatorowie zdecydowali o wprowadzeniu poprawki do projektu. Następnie 51 głosami za, przy 34 - przeciw, 2 wstrzymujących się, Senat przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy o związkach zawodowych i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Izba upoważniła senatora Bohdana Paszkowskiego do reprezentowania jej w dalszych pracach nad tym projektem.

Pozostałe prace Izby

 

• drugie i trzecie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego - Senat przyjął projekt ustawy i podjął uchwałę w sprawie wniesienia go do Sejmu;
• Senat wprowadził zmiany w składzie komisji senackich.

Oświadczenia

Po wyczerpaniu porządku dziennego 31. posiedzenia oświadczeni złożyli senatorowie: Tadeusz Skorupa, Czesław Ryszka, Ryszard Bender, Stanisław Kogut, Zbigniew Cichoń, Paweł Klimowicz, Lucjan Cichosz, Ryszard Górecki, Andrzej Szewiński, Jan Dobrzyński, Norbert Krajczy, Andrzej Grzyb, Maciej Grubski, Andrzej Misiołek, Jan Wyrowiński, Waldemar Kraska, Janina Fetlińska, Władysław Ortyl, Mieczysław Augustyn, Piotr Kaleta, Małgorzata Adamczak, Stanisław Bisztyga, Zbigniew Cichoń, Zdzisław Pupa, Krzysztof Kwiatkowski, Kazimierz Jaworski, Adam Massalski, Eryk Smulewicz.