Wydarzenia

Rola partnerstwa publiczno-prywatnego na przykładzie  systemu  ochrony zdrowia w Polsce – dobre praktyki i transfer wiedzy to temat posiedzenia Parlamentarnego Zespołu ds. Partnerstwa Publiczno-Prywatnego, działającego pod przewodnictwem senator Agnieszki Gorgoń-Komor. W ocenie przewodniczącej Zespołu duże zainteresowanie partnerstwem publiczno-prywatnym podyktowane jest przede wszystkim przekonaniem, że bez niego ochrona zdrowia w Polsce nie będzie mogła skutecznie się rozwijać, z pożytkiem dla pacjentów. Dotyczy to wszystkich społeczeństw z gospodarką rynkową, gdzie sektor publiczny pozostaje nieco w tyle za prywatnym, m.in. ze względu na lepsze standardy leczenia w podmiotach prywatnych. Obecnie prawie 36% środków  z Narodowego Funduszu Zdrowia jest wydatkowanych w sektorze prywatnym, z czego blisko 80% na badania diagnostyczne czy opiekę ambulatoryjną.  Stąd należy zachęcać do jeszcze ściślejszej współpracy, przede wszystkim w celu lepszego i bardziej efektywnego wydatkowania środków na ochronę zdrowia, podnoszenia jakości leczenia. Zdaniem senator Agnieszki Gorgoń-Komor dobrym obszarem współpracy jest profilaktyka. Jak zapowiedziała, Senat zamierza ogłosić 2025 rok rokiem profilaktyki zdrowotnej, ponieważ prewencja i promocja zdrowego stylu życia mają zasadnicze znaczenie dla zdrowia publicznego. Poinformowała, że wnioski z posiedzenia zostaną przekazane marszałek Senatu Małgorzacie Kidawie-Błońskiej i minister zdrowia Izabeli Leszczynie. Podczas obrad przedstawiciel Ministerstwa Zdrowia zadeklarował stworzenie platformy porozumienia z resortami edukacji i sportu.

W trakcie debaty przedstawiciele pracodawców medycyny prywatnej, sektora publicznego i prywatnego wyrażali zadowolenie z powołania Parlamentarnego Zespołu ds. Partnerstwa Publiczno-Prywatnego. Ich zdaniem pomoże on w określeniu obszarów, w których współpraca między obu sektorami, wykorzystanie pozytywnych doświadczeń i wdrażanie rozwiązań sprawdzonych w sektorze prywatnym może przynieść korzystne rezultaty dla polskiej ochrony zdrowia, a przede wszystkim dla polskiego zdrowia publicznego. Wskazywano m.in. na telemedycynę, rehabilitację czy opiekę domową nad pacjentami przewlekle chorymi. Podkreślano potrzebę właściwej wyceny świadczeń medycznych czy określenia koszyka tych świadczeń. Zdaniem uczestników debaty należy postawić zarówno na dialog między obu sektorami, jak i konkurencję, która wpłynie na wyższą jakość wykonywanych świadczeń.  Wskazywano też, że partnerstwo publiczno-prywatne trudne jest w szpitalnictwie, medycynie ratunkowej czy ratownictwie medycznym. W prywatnych placówkach kontraktowane są niemal wyłącznie zabiegi planowe, a przypadki nagłe leczone są głownie w placówkach publicznych. Inne poruszane zagadnienia to przenoszenie kompetencji w zawodach medycznych, m.in. interpretacja badań przez diagnostów, wdrażanie programów edukacyjnych propagujących profilaktykę i prewencję zdrowotną czy wykorzystanie medycyny pracy. W ochronie zdrowia można też czerpać z osiągnięć sektora prywatnego w cyfryzacji i informatyzacji medycyny, z doświadczeń w walce z chorobami cywilizacyjnymi, przede wszystkim nadwagi i otyłości, aktywizacji ruchowej dzieci dorosłych. Należy też pamiętać o wdrażaniu ustawodawstwa europejskiego. Pojawił się też postulat opracowania mapy potrzeb zdrowotnych.