Posiedzenia Senatu

Izba na 73. posiedzeniu rozpatrzyła 11 ustaw, do 1 wprowadziła poprawki. Oddała hołd twórczości Tadeusza Kantora, przyjmując uchwałę w setną rocznicę jego urodzin. Senat zmienił też swój regulamin, postanawiając, że w wypadku uchwał okolicznościowych sprawozdawcą Komisji Ustawodawczej może być także senator niebędący jej członkiem, jeżeli jest inicjatorem lub współinicjatorem projektu uchwały lub członkiem komisji wnoszącej taki projekt.

Senatorowie zapoznali się również z przedstawioną przez wiceministra zdrowia Piotra Warczyńskiego informacją rządu o realizacji pakietu onkologicznego oraz z programem prac Komisji Europejskiej na rok 2015 omówionym przez wiceministra spraw zagranicznych Artura Nowaka-Fara.

Ponadto Senat 51 głosami, przy 24 przeciwnych i 2 wstrzymujących się, wyraził zgodę na powołanie przez Sejm Edyty Bielak-Jomaa na stanowisko generalnego inspektora ochrony danych osobowych.

Senatorowie uczcili też minutą ciszy zmarłego senatora V kadencji Sergiusza Plewę.

Ustawa o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych – przyjęta bez poprawek

Na wniosek komisji: Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej oraz Praw Człowieka, Praworządności i Petycji Senat jednomyślnie, 81 głosami, zdecydował o przyjęciu bez poprawek ustawy przyznającej szczególny status działaczom opozycji i osobom represjonowanym z powodów politycznych angażującym się w latach 1956–1989 w działalność antykomunistyczną. Sejm uchwalił tę ustawę na 89. posiedzeniu, 20 marca 2015 r., na podstawie 2 projektów: senackiego i poselskiego. Jako wiodący wybrano projekt senacki, do którego wprowadzono zmiany w trakcie prac sejmowych.

Ustawa przewiduje pomoc finansową dla działaczy opozycji antykomunistycznej i osób represjonowanych z powodów politycznych w latach 1956–1989. Ma być ona świadczona tylko osobom znajdującym się w szczególnie trudnej sytuacji materialnej w 2 formach: świadczenia pieniężnego i pomocy pieniężnej. Warunkiem jej przyznania będzie wcześniejsze uzyskanie od szefa Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych statusu działacza opozycji lub osoby represjonowanej i spełnienie kryterium dochodowego. Pomoc ma przysługiwać osobom o dochodzie nieprzekraczającym kwoty odpowiadającej 120% najniższej emerytury (gospodarujący samotnie) lub tym, których dochód na osobę w rodzinie jest niższy od 100% najniższej emerytury. Przyznawane przez szefa urzędu ds. kombatantów świadczenie pieniężne, wynoszące 400 zł miesięcznie, ma spełniać funkcję świadczenia rentowego o charakterze stałym, wypłacanego co do zasady przez 12 miesięcy z możliwością ponowienia wniosku o świadczenie po upływie 9 miesięcy jego pobierania. Szef urzędu ds. kombatantów będzie mógł przyznać tę pomoc na dłużej niż 12 miesięcy, do 60 miesięcy, a nawet bezterminowo – w wypadku osób powyżej 67. roku życia, albo też w wyższej kwocie. Ustawa przewiduje również pomoc jednorazową dla osób, które potrzebują np. wózka inwalidzkiego, aparatu słuchowego czy przebudowy mieszkania z powodu sytuacji zdrowotnej. Pomoc pieniężna ma być przyznawana – z wykorzystaniem rozwiązań przyjętych w ustawie o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego – jedynie incydentalnie osobom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej lub w związku z zaistnieniem zdarzeń losowych. Ustawa przewiduje zwolnienie świadczenia pieniężnego i pomocy pieniężnej z podatku dochodowego od osób fizycznych, pozwala także na pomniejszenie o kwoty tych świadczeń kryterium dochodowego uzasadniającego przyznanie dodatku mieszkaniowego na podstawie ustawy o dodatkach mieszkaniowych. Na mocy ustawy wyłączono także świadczenie pieniężne i pomoc pieniężną z dochodów branych pod uwagę w wypadku ubiegania się o świadczenia z pomocy społecznej, a wliczono świadczenie pieniężne i pomoc pieniężną do definicji dochodu z ustawy o świadczeniach rodzinnych.

W ustawie określono zasady nabywania statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych. Umożliwiono nadanie odznaki honorowej i potwierdzenie takiego statusu wydaniem legitymacji działacza opozycji lub osoby represjonowanej. Ustawa przewiduje też pierwszeństwo w przyznaniu działaczom opozycji i osobom represjonowanym środowiskowej pomocy socjalnej, w tym w uzyskaniu miejsca w domu pomocy społecznej, a także wskazuje na możliwość udzielenia pomocy w postaci udogodnień komunikacyjnych, świadczeń mieszkaniowych, kulturalnych, zdrowotnych i oświatowych przez samorząd terytorialny.

Ustawa wprowadza własne definicje działacza opozycji antykomunistycznej i osoby represjonowanej z powodów politycznych. Zgodnie z nią do okresu uzasadniającego uznanie za działacza opozycji nie wlicza się członkostwa w organizacjach niezależnego ruchu związkowego i niezależnego ruchu studenckiego od 31 sierpnia 1980 r. do 12 grudnia 1981 r. Według ustawy status działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych nie będzie przysługiwał temu, kto był pracownikiem, funkcjonariuszem lub żołnierzem organów bezpieczeństwa państwa, chyba że bez wiedzy przełożonych czynnie wspierał osoby lub organizacje działające na rzecz odzyskania przez Polskę niepodległości i suwerenności lub respektowania politycznych praw człowieka. Status działacza opozycji lub osoby represjonowanej nie będzie również przysługiwał temu, co do kogo zachowały się dokumenty wytworzone przez niego lub przy jego udziale w ramach czynności wykonywanych w charakterze tajnego informatora lub pomocnika przy operacyjnym zdobywaniu informacji przez organy bezpieczeństwa państwa.

Status działacza opozycji antykomunistycznej oraz osoby represjonowanej z powodów politycznych stwierdzać będzie, wydając stosowną decyzję, Szef Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych na wniosek działacza opozycji antykomunistycznej, osoby represjonowanej z powodów politycznych oraz członka rodziny zmarłego działacza opozycji lub osoby represjonowanej. W procedurze stwierdzenia takiego statusu uczestniczyć mają prezes Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (obligatoryjnie) i wojewódzka rada konsultacyjna ds. działaczy opozycji i osób represjonowanych (fakultatywnie). Pomocy w sporządzeniu wniosku o stwierdzenie statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych udzielać ma Instytut Pamięci Narodowej oraz wojewódzka rada konsultacyjnych ds. działaczy opozycji i osób represjonowanych.

Ustawa wywołała liczne kontrowersje, przede wszystkim w związku ze zmianami wprowadzonymi przez Sejm do projektu senackiego. Jak mówił sprawozdawca Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji senator Ireneusz Niewiarowski: „Ustawa jest od dawna oczekiwana, choć te oczekiwania są różne, tak jak różne są środowiska dawnej opozycji. Projekt senacki szedł śmielej w swoich rozwiązaniach i przewidywał wyższą pomoc, jednak Sejm postanowił zrównać go bardziej z uprawnieniami kombatantów. Ustawa jest skromnym, ale ważnym docenieniem roli osób, które ponosiły ofiary na rzecz niepodległości Polski”. Podczas debaty senatorowie przypominali, że powstanie ustawy zainicjował Senat w odpowiedzi na liczne postulaty środowisk dawnej opozycji antykomunistycznej. Zdaniem senatorów opozycji powstała ona jednak zbyt późno, a proponowana pomoc jest niedostateczna i uwłacza godności osób, które walczyły o suwerenność Polski. Poprawki zgłosili senatorowie Robert Mamątow i Jan Maria Jackowski. Dotyczyły one m.in. podniesienia kwoty pomocy dla działaczy w szczególnie trudnej sytuacji materialnej z 400 do 830 zł, jak proponował to Senat. Odpowiadając na pytania senatorów, wiceminister pracy Marek Bucior stwierdził, że szacuje się, iż ustawa może objąć ok. 25 tys. osób gospodarujących samotnie i ok. 17 tys. żyjących w rodzinach. „Rocznie pomoc ta może stanowić dla budżetu koszt ok. 200 mln zł. Wszystko są to jednak tylko szacunki, które zostaną zweryfikowane dopiero po wejściu ustawy w życie” – zaznaczył wiceminister.

Ustawa ma wejść w życie 31 sierpnia 2015 r. Teraz czeka na podpis prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw – przyjęta bez poprawek

Nowelizacja, którą Sejm uchwalił na 90. posiedzeniu, 9 kwietnia 2015 r., z inicjatywy Senatu, ma umożliwić rolnikom odformalizowaną produkcję i sprzedaż przetworzonych produktów rolnych, np. pieczywa, wędlin, dżemów, kompotów, serów. Sprzedaż przetworzonych w sposób nieprzemysłowy produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy, hodowli lub chowu (wyjątek to produkty uzyskane w ramach prowadzonych działów specjalnych produkcji rolnej i opodatkowane podatkiem akcyzowym na podstawie odrębnych przepisów) nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, ale pod pewnymi warunkami: jeżeli nie sprzedaje się produktów podmiotom na potrzeby prowadzonej przez nie pozarolniczej działalności gospodarczej; do przetwarzania produktów roślinnych i zwierzęcych i ich sprzedaży nie zatrudnia się osób na podstawie umów o pracę, umów-zlecenia, umów o dzieło oraz innych umów o podobnym charakterze; produkty sprzedaje się wyłącznie w miejscach, w których zostały wytworzone, lub na targowiskach i prowadzi się ewidencję sprzedaży. Taka sprzedaż spełnia warunki przewidziane w ustawie i od 1 stycznia 2016 r. będzie opodatkowana ryczałtowo w wysokości 2% przychodów.

Tego typu działalność będzie można prowadzić do uzyskania równowartości kwoty 150 tys. euro rocznie. Nowelizacja rozstrzyga też o sposobie ustalania przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej w wypadku podmiotów zobowiązanych do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi zaproponowały przyjęcie nowelizacji bez zmian. Głosami 56 senatorów, przy 26 – przeciw i 1 wstrzymującym się, Izba poparła ten wniosek. Wprowadzenie 4 poprawek, polegających na zamianie ryczałtu na kwotę wolną od podatku pomnożoną przez 10 (ok. 30 tys. zł), postulował senator Jerzy Chróścikowski.

Ustawę musi jeszcze podpisać prezydent.

Ustawa o zmianie niektórych ustaw w związku ze wzmocnieniem narzędzi ochrony krajobrazu – przyjęta z poprawkami

Ustawa, z przedłożenia prezydenta uchwalona przez Sejm na 89. posiedzeniu, 20 marca 2015 r., zawiera nowe rozwiązania zmierzające do powstrzymania degradacji krajobrazu naturalnego i kulturowego, a także zapewnienia jego zachowania, przede wszystkim dzięki wprowadzeniu reglamentacji działalności polegającej na instalowaniu tablic i urządzeń reklamowych.

Nowelizacja zmienia kilka ustaw. W kodeksie wykroczeń wprowadza karalność pomocnictwa i podżegania do nielegalnego umieszczania ogłoszeń, określa nowy typ wykroczenia, polegającego na nielegalnym umieszczaniu tablic lub urządzeń reklamowych. W ustawie o drogach publicznych zawiera warunki, które muszą spełniać tablice i urządzenia reklamowe widziane z jezdni przez kierującego pojazdem. W ustawie o podatkach i opłatach lokalnych wprowadza nową opłatę lokalną – opłatę reklamową. Rada gminy będzie mogła ją pobierać od posiadania tablic lub urządzeń reklamowych, pod warunkiem że w gminie obowiązują zasady i warunki sytuowania obiektów małej architektury, tablic i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń. Będzie ona pobierana od właścicieli nieruchomości lub obiektów budowlanych z wyłączeniem nieruchomości gruntowych oddanych w użytkowanie wieczyste, użytkowników wieczystych nieruchomości gruntowych, właścicieli samoistnych nieruchomości lub obiektów budowlanych, a także nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. Jeżeli nieruchomość lub obiekt budowlany, na których znajdują się tablica reklamowa lub urządzenie reklamowe, będzie przedmiotem współwłasności lub współposiadania, obowiązek wniesienia opłaty ma ciążyć solidarnie na wszystkich współwłaścicielach lub współposiadaczach. Od opłaty reklamowej wolne będą tablice lub urządzenia reklamowe, jeżeli nie są widoczne z przestrzeni dostępnych publicznie, stanowią szyld, wypełniają obowiązek nałożony przepisami prawa lub służą do upowszechniania informacji popularyzujących lub upamiętniających osoby czy o charakterze religijnym, związanym z działalnością kościołów lub innych związków wyznaniowych, sytuowanych w granicach terenów użytkowanych jako miejsca kultu i działalności religijnej oraz cmentarzy. Opłata reklamowa ma się składać z 2 części – stałej (wysokość zryczałtowana niezależnej od powierzchni tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego służącego ekspozycji reklamy) i zmiennej (wysokość zależna od powierzchni tablicy lub urządzenia reklamowego).

Nowelizacja wprowadza także zmiany w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, polegające na zmodyfikowaniu definicji reklamy i wprowadzeniu definicji: tablicy reklamowej, urządzenia reklamowego, szyldu, krajobrazu oraz krajobrazu priorytetowego. Określa tryb przyjmowania przez radę gminy uchwały w sprawie zasad i warunków sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, ich gabarytów, standardów jakościowych oraz rodzajów materiałów budowlanych, z jakich mogą być wykonane. W uchwale będzie można ustalić zakaz umieszczania tablic reklamowych i urządzeń reklamowych z wyłączeniem szyldów oraz ogrodzeń. Przed jej podjęciem wójt, burmistrz albo prezydent miasta opracują jej projekt, podając do publicznej wiadomości informację o podjęciu prac nad tym dokumentem. Projekt uchwały będzie uzgadniany z wojewódzkim konserwatorem zabytków i ministrem właściwym ds. zdrowia, a także opiniowany przez regionalnego dyrektora ochrony środowiska, właściwy organ Państwowej Straży Pożarnej i marszałka województwa.

Ustawa przewiduje jako zadanie własne samorządu województwa mechanizm powszechnej identyfikacji i waloryzacji krajobrazu, polegający na audycie krajobrazowym, zapisanym w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Ma go sporządzać zarząd województwa, a uchwalać sejmik, nie rzadziej niż raz na 20 lat. Dokument będzie wskazywać krajobrazy w danym województwie (krajobrazy priorytetowe, parki kulturowe, krajobrazowe i narodowe, rezerwaty przyrody, parki obszary chronionego krajobrazu, obiekty znajdujące się na listach Światowego Dziedzictwa UNESCO, obszary Sieci Rezerwatów Biosfery UNESCO), określać ich cechy charakterystyczne i dokonywać oceny ich wartości, a także wskazywać zagrożenia. Projekt audytu będzie konsultowany z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska, dyrektorami parków narodowych i krajobrazowych położonych w granicach województwa, wojewódzkim konserwatorem zabytków oraz radami gmin położonych na terenie województwa.

Sejmik województwa wyznaczy na obszarze chronionego krajobrazu strefy ochrony krajobrazu, stanowiące w szczególności przedpola ekspozycji, osie widokowe, punkty widokowe oraz obszary zabudowane wyróżniające się lokalną formą architektoniczną, istotne dla zachowania walorów krajobrazowych, a także określi wykaz obiektów o istotnym znaczeniu historycznym i kulturowym. Projekt uchwały będzie wymagał uzgodnienia z właściwym regionalnym dyrektorem ochrony środowiska i właściwą miejscowo radą gminy oraz zaopiniowania przez wojewódzkiego konserwatora zabytków. Rada gminy będzie mogła odmówić uzgodnienia wyłącznie w wypadku, gdy wprowadzenie zakazów na obszarze chronionego krajobrazu prowadziłoby do ograniczenia możliwości rozwojowych gminy wynikających z ustaleń studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego lub miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w stopniu nieproporcjonalnym do wartości, jakie obszar chronionego krajobrazu ma chronić.

Połączone komisje: Gospodarki Narodowej, Kultury i Środków Przekazu, Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Środowiska zaproponowały Senatowi wprowadzenie 30 poprawek do ustawy. Poprawki te pozytywnie ocenił minister Olgierd Dziekoński z Kancelarii Prezydenta. W trakcie debaty senator Jan Maria Jackowski zgłosił wniosek o odrzucenie ustawy, poparty następnie przez mniejszość połączonych komisji. W wyniku głosowania nie uzyskał on jednak poparcia Senatu (28 głosów za, 51 przeciw i 1 wstrzymujący). Wnioski o wprowadzenie poprawek zgłosili senatorowie: Jan Maria Jackowski, Janusz Sepioł (1 z poprawek wycofał) i Józef Zając. W wyniku głosowań Senat zaakceptował 31 spośród łącznie zgłoszonych 45 poprawek. Całość ustawy wraz z wprowadzonymi poprawkami przyjęto 53 głosami, przy 26 przeciw i 3 wstrzymujących się.

Najważniejsza zmiana dotyczy naliczania kar za nielegalne reklamy – to 40-krotność opłaty reklamowej, której wysokość będzie zależała od stawek określonych przez samorządy. Sejm proponował, by kary za nielegalne reklamy mogły wynosić najwyżej 5 tys. zł. Dodatkowa opłata byłaby nakładana za czas, w którym właściciel reklamy zewnętrznej będzie ją likwidował. Ma to przyspieszyć działania ukaranych. Kary będą w pierwszej kolejności nakładane na podmioty umieszczające reklamę. Jeśli ich ustalenie nie będzie możliwe, ukarani zostaną właściciele nieruchomości, na których stoją reklamy. Kolejna poprawka reguluje sprawę szyldów, które w przeciwieństwie do reklam mają być bezpłatne jako tablice informacyjne o działalności gospodarczej prowadzonej na danej nieruchomości. Uporządkowano także sprawę reklam przy drogach. Senacka poprawka zakłada, że ustawianie reklam nieprzytwierdzonych do gruntu przy drogach, czyli np. balonów reklamowych, będzie się odbywało na takich samych zasadach, jakie dotyczą obiektów budowlanych. Zgodnie z kolejną poprawką z opłat zwolnione byłoby trwałe upamiętnianie osób i instytucji. Senat zaproponował także, aby gminy ustanowiły minimum 12 miesięcy na dostosowanie się reklamodawców do nowych przepisów; chodzi tu o reklamodawców, którzy swoje reklamy postawili przed wejściem przepisów w życie.

Teraz senackie poprawki rozpatrzy Sejm.

Ustawa o zmianie ustawy o lasach oraz niektórych innych ustaw – przyjęta bez poprawek

Na wniosek Komisji Środowiska Senat 57 głosami, przy 24 wstrzymujących się, przyjął nowelizację, uchwaloną przez Sejm na 89. posiedzeniu, 20 marca 2015 r., z inicjatywy rządu. Zmierza ona do wykonania prawa Unii Europejskiej i zapewnienia stosowania rozporządzenia Rady z 20 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia systemu zezwoleń na przywóz drewna do Wspólnoty Europejskiej FLEGToraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) z 20 października 2010 r., ustanawiającego obowiązki podmiotów wprowadzających do obrotu drewno i produkty z niego. Chodzi przede wszystkim o zamknięcie unijnego rynku dla nielegalnie pozyskanego drewna i pochodzących z niego produktów oraz wprowadzenie odpowiedniego zakazu i stworzenie zbioru zasad regulujących wprowadzanie do obrotu drewna i produktów z niego. Nowelizacja rozszerza zakres przedmiotowy ustawy o lasach o zasady odpowiedzialności za naruszenie przepisów obu unijnych rozporządzeń. Nowe rozwiązania mają się przyczynić do zamknięcia rynku wspólnotowego przed obrotem nielegalnie pozyskanym drewnem pochodzącym z innych rejonów świata.

Nowelizacja zawiera zasady określania administracyjnych kar pieniężnych stosowanych w wypadku naruszenia przepisów implementowanych rozporządzeń i podjęcia środków zapewniających prawidłowe ich wykonanie. Za przywóz do Polski produktów z drewna z terytorium państw partnerskich bez zezwolenia FLEGT grozić będzie kara w wysokości 2-krotnej wartości celnej tych produktów. Organem wymierzającym karę będzie właściwy naczelnik urzędu celnego. Za wprowadzanie do obrotu nielegalnie pozyskanego drewna lub produktów z niego przewidziano kary w wysokości od 20 tys. do 200 tys. zł; za naruszenie obowiązku stosowania zasad należytej staranności – od 500 do 200 tys. zł, a regularnego oceniania systemu zasad należytej staranności – od 500 do 20 tys. zł; za naruszenie obowiązku przechowywania informacji pozwalających na zidentyfikowanie operatorów lub podmiotów handlowych dostarczających drewno lub produkty z drewna oraz obowiązku przekazywania organom Inspekcji Ochrony Środowiska tych informacji – od 500 do 2 tys. zł. Organem właściwym do wymierzenia administracyjnych kar pieniężnych za naruszenie tych przepisów będzie właściwy wojewódzki inspektor ochrony środowiska. Przy ustalaniu kar pieniężnych, przewidujących tzw. widełki kwotowe, organy wymierzające je będą uwzględniać rodzaj i zakres naruszenia, m.in. jego wpływ na środowisko, wartość drewna lub produktów, skutki naruszenia, a także dotychczasową działalność podmiotu.

Ustawa przewiduje odstąpienie od wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej i umorzenie postępowania, jeśli wykaże się, że do naruszenia doszło wskutek zdarzeń lub okoliczności, którym je popełniający nie mógł zapobiec. Przewidziano także 3-letni okres przedawnienia karalności.

Nowelizacja nakłada też na Inspekcję Ochrony Środowiska obowiązek monitorowania i nadzorowania podmiotów wprowadzających do obrotu drewno i produkty z niego. Przy ustalaniu wysokości kar za nieprzestrzeganie przepisów organy inspekcji będą brać pod uwagę m.in.: rodzaj, zakres i skutki naruszenia przepisów, wartość drewna lub dotychczasową działalność podmiotu.

Ustawa wprowadza również zmiany w ustawie o Służbie Celnej, przewidujące nałożenie na właściwego dyrektora izby celnej obowiązku sporządzenia i przedłożenia głównemu inspektorowi ochrony środowiska do 15 dnia miesiąca następującego po upływie każdego kwartału informacji o podmiotach importujących drewno lub produkty z drewna.

Teraz ustawa zostanie skierowana do podpisu prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy o substancjach chemicznych i ich mieszaninach – przyjęta bez poprawek

Nowelizacja, uchwalona na 89. posiedzeniu Sejmu, 20 marca 2015 r., na podstawie projektu rządowego, dostosowuje przepisy krajowe do 6 rozporządzeń Unii Europejskiej w zakresie chemikaliów. Przewiduje, że grzywną, ograniczeniem wolności lub pozbawieniem wolności do 2 lat karane będą wywóz chemikaliów bez oficjalnej zgody w wypadkach, gdy wymagają tego przepisy UE, a także wprowadzanie na rynek detergentów niespełniających wymogów w zakresie zawartości fosforanów i innych związków fosforu. Dystrybutorom wprowadzającym do obrotu detergenty bez etykiet w języku polskim i uchylającym się od tego ma grozić grzywna.

Nowe przepisy wprowadzają również obowiązek oznakowania i opatrzenia odpowiednimi znakami ostrzegawczymi pojemników, zbiorników i rurociągów, w których przechowuje się znaczne ilości substancji niebezpiecznych. Sposób oznakowania określi rozporządzenie ministra zdrowia, działającego w porozumieniu z ministrami gospodarki, pracy i środowiska. W ustawie ponadto termin „substancja niebezpieczna” zastąpiono określeniem: „stwarzająca zagrożenie”.

Nowelizacja rozszerza także kompetencje inspektora ds. substancji chemicznych, który ma upowszechniać wiedzę na temat szkodliwego oddziaływania substancji chemicznych i ich mieszanin na zdrowie człowieka i środowisko, a także corocznie przekazywać Komisji Europejskiej i OECD informacje o funkcjonowaniu systemu dobrej praktyki laboratoryjnej w Polsce. Przedsiębiorcy będą mieli obowiązek informować inspektora o wytwarzaniu w Polsce, wprowadzaniu do obrotu lub sprowadzaniu do kraju mieszaniny niebezpiecznej lub stwarzającej zagrożenie wyłącznie drogą elektroniczną. Ma to ułatwić archiwizację i umożliwić ośrodkom informacji toksykologicznej natychmiastowy dostęp on-line do tych danych. Ustawa umożliwi też wstrzymanie obrotu szkodliwą substancją chemiczną, gdy jest to niezgodne z raportem bezpieczeństwa chemicznego, sporządzonym przez jej wytwórcę lub importera, a dalszy użytkownik nie sporządził własnego raportu. To rozwiązanie ma zapobiec zatruciom produktami chemicznymi, które nie powinny się znaleźć na rynku, a nie ma jeszcze wyraźnego zakazu wprowadzania ich do obrotu.

W wyniku głosowania (57 głosów za, 24 wstrzymujące się) Izba poparła wniosek Komisji Zdrowia i przyjęła nowelizację bez poprawek.

Ustawa trafi teraz do podpisu prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli – przyjęta bez poprawek

Jednomyślnie, głosami 84 senatorów, Izba poparła bez poprawek nowelizację, uchwaloną przez Sejm na 89. posiedzeniu, 20 marca 2015 r., z inicjatywy poselskiej. Taki wniosek przedstawiła Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji.

Ustawa ma na celu ograniczenie zakresu danych osobowych, które mogą być przetwarzane przez upoważnionych przedstawicieli Najwyższej Izby Kontroli. Przewiduje, że kontrolerzy utracą prawo do przetwarzania danych osobowych ujawniających poglądy polityczne, przekonania religijne lub filozoficzne, a także danych o kodzie genetycznym, nałogach i życiu seksualnym. Ustawa uwzględnia orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z 20 stycznia 2015 r., który rozpatrując wniosek prokuratora generalnego z 2012 r., uznał za niekonstytucyjne przetwarzanie przez NIK tych danych.

Nowelizacja ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli z 22 stycznia 2010 r., obowiązująca od 2 czerwca 2012 r., wprowadziła szerokie upoważnienie dla kontrolerów NIK, co budziło duże zastrzeżenia, prezes NIK wydał nawet zarządzenie dotyczące zaniechania przygotowywania i prowadzenia kontroli, które wymagałyby dostępu do danych wrażliwych spoza obszaru relacji obywatel – państwo. Kierownictwo NIK wielokrotnie podkreślało, że dane dotyczące prywatnych i intymnych sfer życia obywateli nie są potrzebne do prowadzenia kontroli. Według przedstawicieli Najwyższej Izby Kontroli analiza dotychczas prowadzonych kontroli wykazała, że NIK będzie potrzebny dostęp tylko do niektórych danych wrażliwych: informacji o stanie zdrowia, o skazaniach, mandatach karnych, o orzeczeniach o ukaraniu oraz o orzeczeniach wydanych w postępowaniu sądowym i administracyjnym. Bez tego rodzaju danych NIK nie mogłaby przeprowadzić kontroli dotyczących np. dostępu do świadczeń zdrowotnych, czyli np.: kolejek w szpitalach, przestrzegania praw pacjentów, wydatków na ochronę zdrowia, udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym, świadczeń pomocy społecznej czy działalności zakładów karnych i poprawczych.

Nowelizacja zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Ustawa o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki w sprawie poprawy wypełniania międzynarodowych obowiązków podatkowych oraz wdrożenia ustawodawstwa FATCA, oraz towarzyszących Uzgodnień Końcowych, podpisanych dnia 7 października 2014 r. w Warszawie – przyjęta bez poprawek

Senat 60 głosami, przy 25 wstrzymujących się, wyraził zgodę na ratyfikowanie konwencji przez prezydenta. Ustawę ratyfikacyjną Sejm uchwalił na swoim 89. posiedzeniu, 20 marca 2015 r., z przedłożenia rządowego. Wniosek o jej przyjęcie bez poprawek przedstawiły komisje: Budżetu i Finansów Publicznych oraz Spraw Zagranicznych.

Umowa stanowi podstawę do wprowadzenia w stosunkach Polski ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki automatycznej wymiany informacji do celów podatkowych. Dotychczas podstawę taką stanowiły Umowa o uniknięciu podwójnego opodatkowania z 1974 r. oraz wielostronna Konwencja o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych z 1988 r. Umowa z 1974 r. ma zostać zastąpiona nową Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisaną 13 lutego 2013 r. i ratyfikowaną przez prezydenta RP 15 listopada 2013 r. (USA nie ratyfikowały dotychczas tej umowy). Umowa FATCA (Foreign Account Tax Compliance Act) uzupełnia wskazane konwencje, stwarzając podstawę do automatycznej corocznej wymiany informacji podatkowych w odniesieniu do danych znajdujących się w posiadaniu banków, funduszy inwestycyjnych, funduszy powierniczych, zakładów ubezpieczeń; spod jej zapisów zostały wyłączone fundusze emerytalne. Wprowadza także wytyczne dla polskich instytucji finansowych, określające sposób identyfikowania rachunków posiadanych przez rezydentów amerykańskich.

Genezą zawarcia umowy FATCA było uchwalenie przez USA ustawy o ujawnianiu informacji o rachunkach zagranicznych dla celów podatkowych, która obliguje zagraniczne instytucje finansowe do zawierania porozumień, bezpośrednio z amerykańską administracją skarbową, zobowiązujących do przekazywania jej danych o stanach rachunków, uzyskiwanych dochodach oraz ich właścicielach, będących podatnikami USA, dla celów weryfikacji prawidłowości zobowiązań podatkowych. W wypadku odmowy zawarcia porozumienia dla instytucji finansowych oraz osób uzyskujących dochody z USA za pośrednictwem tych instytucji przewidziano sankcję w postaci opodatkowania dochodów (przychodów) uzyskiwanych ze źródeł w USA 30-procentowym podatkiem. Amerykańska ustawa skierowana jest bezpośrednio do zagranicznych instytucji finansowych, które zawierając umowy z amerykańską administracją podatkową, dokonywałyby de facto wymiany informacji podatkowych, nie mając do tego kompetencji na gruncie prawa krajowego. Zawarcie umowy FATCA pozwoli na dokonywanie takiej wymiany w sposób zgodny z polskimi regulacjami prawnymi. Podpisane wraz z umową FATCA uzgodnienia końcowe stanowią zobowiązanie polityczne USA, zgodnie z którym samo podpisanie umowy FATCA zapewnia polskim instytucjom finansowym uprzywilejowany status i niepodleganie dodatkowemu opodatkowaniu od dochodów ze źródeł w USA. Amerykańska ustawa ma zapobiegać wykorzystywaniu zagranicznych instytucji finansowych do ukrywania dochodów i tworzenia struktur agresywnego planowania podatkowego przez amerykańskich podatników. Umowa przewiduje zasadę wzajemności w przekazywaniu informacji. Oznacza to, że informacje o rachunkach i dochodach polskich rezydentów będą przekazywane również przez USA polskiemu fiskusowi.

Umowa FATCA obliguje Polskę do nałożenia na polskie instytucje finansowe obowiązków przeprowadzenia procedur sprawdzających dla celów identyfikacji rachunków raportowanych, posiadanych przez rezydentów podatkowych USA. Polska instytucja finansowa powinna m.in. corocznie raportować i przekazywać ministrowi finansów informacje wymagane umową oraz, w wypadku działania w charakterze pośrednika, pobierać 30% płatności od nieraportującej instytucji finansowej. Informacje powinny być wymieniane w ciągu 9 miesięcy następujących po końcu roku kalendarzowego, do którego się odnoszą.

Przekazywane informacje objęte są m.in. ochroną danych osobowych, tajemnicą bankową, ubezpieczeniową i zawodową. Umowa FATCA dotyczy także spraw uregulowanych w innych ustawach, co spowoduje konieczność dokonania zmian w przepisach ustawowych (kwestie dotyczące udostępniania danych osobowych, informacji objętych tajemnicą bankową oraz tajemnic chronionych przepisami innych ustaw dotyczących funkcjonowania rynku finansowego). Implementowania będą też wymagały zasady przekazywania przez instytucje finansowe informacji organom administracji podatkowej, określające m.in. zakres przedmiotowy (katalog danych, ich strukturę, częstotliwość przekazywania) i podmiotowy (katalog podmiotów obowiązanych, wskazanie podmiotu odpowiedzialnego za przekazywanie informacji do USA).

Teraz prezydent może ratyfikować umowę.

Ustawa o ratyfikacji Umowy między Rządem Republiki Litewskiej, Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Gabinetem Ministrów Ukrainy o utworzeniu wspólnej jednostki wojskowej, sporządzonej w Warszawie dnia 19 września 2014 r. – przyjęta bez poprawek

Senat jednomyślnie, 84 głosami, upoważnił prezydenta do ratyfikacji umowy, o co wniosły komisje: Obrony Narodowej i Spraw Zagranicznych. Zgodę na ratyfikację wyraził także Sejm na 89. posiedzeniu, 20 marca 2015 r.

Umowa przewiduje utworzenie litewsko-polsko-ukraińskiej brygady (3–6 tys. żołnierzy). Określono w niej też podstawowe zasady funkcjonowania tej jednostki. Jej siły mają być samowystarczalne przez 30 dni w rejonie operacji w dowolnych warunkach klimatycznych oprócz arktycznych. Każda ze stron umowy będzie finansować swój pododdział w czasie wspólnych szkoleń, przygotowań do operacji i uczestnictwa w nich. Państwa tworzące brygadę zadeklarowały jej ciągłe wsparcie w warunkach operacyjnych przez 6 miesięcy.

Główne zadania jednostki to udział w operacjach pokojowych, a także zacieśnienie regionalnej współpracy wojskowej i pomoc Ukrainie w reformowaniu jej sił zbrojnych. Brygada, której pododdziały będą stacjonować w macierzystych krajach, a dowództwo w Lublinie, ma się też stać bazą do powołania kolejnej grupy bojowej UE. Ma być wykorzystywana w operacjach pod auspicjami ONZ, NATO i UE oraz w ramach doraźnych koalicji zawiązywanych zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych i umowami między państwami wystawiającymi siły.

Prezydent może teraz ratyfikować umowę.

Ustawa o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Naczelnym Dowództwem Sojuszniczych Sił w Europie (SHAPE) dotyczącej stacjonowania, statusu prawnego i wsparcia 3. Batalionu Łączności NATO (3NSB), elementu podporządkowanego Grupie Systemów Łączności i Informatyki NATO (NCISG) dyslokowanego w Rzeczypospolitej Polskiej, podpisanej w SHAPE dnia 17 września 2014 r. – przyjęta bez poprawek

Umowa określa podstawowe zasady funkcjonowania 3. Batalionu Łączności NATO (3NSB) w Polsce.Jednostka działa od 2010 r. w Bydgoszczy na podstawie ogólnego porozumienia NATO SOFA i tzw. protokołu paryskiego.3NSB jest jednym z 3 batalionów łączności NATO. Jego główne zadanie to zapewnienie łączności na potrzeby wspólnej obrony. Jednostka wspiera też operacje NATO, sojusznicze ćwiczenia i treningi. W jej skład wchodzą: dowództwo, kompania zabezpieczenia i wsparcia oraz 6 mobilnych modułów łączności (1 w Polsce, a pozostałe w Czechach, Słowacji, Turcji, na Litwie i Węgrzech).

Propozycję Komisji Obrony Narodowej i Komisji Spraw Zagranicznych przyjęcia bez poprawek ustawy ratyfikacyjnej, uchwalonej przez Sejm na 89. posiedzeniu, 20 marca 2015 r., poparło 81 senatorów, 2 wstrzymało się od głosu.

Prezydent może już ratyfikować umowę.

Ustawa o ratyfikacji Traktatu między Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Republiką Włoską, Królestwem Niderlandów oraz Republiką Portugalską, ustanawiającego Europejskie Siły Żandarmerii EUROGENDFOR, sporządzonego w Velsen dnia 18 października 2007 r. – przyjęta bez poprawek

Izba 59 głosami, przy 25 wstrzymujących się, wyraziła zgodę na ratyfikację traktatu. Wniosek taki przedstawiły komisje: Obrony Narodowej i Spraw Zagranicznych. Zgodę wyraził też Sejm podczas 89. posiedzenia, 20 marca 2015 r.

Europejskie Siły Żandarmerii zostały utworzone z inicjatywy Francji, Włoch, Holandii, Portugalii, Rumunii i Hiszpanii. Mogą one brać udział w misjach służących m.in. zapobieganiu konfliktom oraz ustanawianiu i utrzymywaniu pokoju, a także w operacjach reagowania kryzysowego, których celem jest m.in. zapewnienie bezpieczeństwa ludziom i utrzymanie porządku publicznego.

Przystąpienie Polski do tej organizacji pozwoli Żandarmerii Wojskowej brać czynny udział we wspólnych działaniach stron traktatu. Chodzi tu także o udział w misjach organizacji, w których Żandarmeria Wojskowa będzie występowała pod flagą EUROGENDFOR na równi z pozostałymi jej członkami i na zasadach zgodnych z polskim prawem wewnętrznym. Polacy będą też mieli prawo zasiadać w strukturach stałych Europejskich Sił Żandarmerii, a Polska – brać udział w podejmowaniu wszystkich decyzji, od rozstrzygnięć o udziale i zaangażowaniu w misjach po kwestie finansowe.

Traktat może być teraz ratyfikowany przez prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych – przyjęta bez poprawek

Senat, zgodnie z wnioskiem Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej, przyjął nowelę bez poprawek jednomyślnie, 83 głosami.

Nowelizacja, uchwalona na 90. posiedzeniu, 9 kwietnia 2015 r., na podstawie projektów poselskich, umożliwia wystąpienie do ZUS o odroczenie terminu płatności lub rozłożenia na raty należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne również w wypadku składek finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami składek, czyli przez pracowników z ich wynagrodzenia. Zmiany te mają pomóc przedsiębiorcom wyjść z zadłużenia i kontynuować działalność w dotychczasowym zakresie.

Nowela wprowadza także zmiany związane z ewidencjonowaniem opłaty prolongacyjnej na koncie i subkoncie ubezpieczonego oraz na koncie w otwartym funduszu emerytalnym. Ma to chronić składki ubezpieczonych przed realnym spadkiem ich wartości, spowodowanym opóźnionym przekazaniem.

Nowela zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Uchwała w setną rocznicę urodzin Tadeusza Kantora

Izba, w obecności Doroty Krakowskiej, córki Tadeusza Kantora, podjęła uchwałę upamiętniającą Tadeusza Kantora – malarza, scenografa, teoretyka sztuki, jednego z najwybitniejszych twórców i reformatorów teatru XX w. Projekt uchwały, wniesiony przez senatora Janusza Sepioła, senatorowie poparli jednomyślnie, 79 głosami.

W uchwale podkreślono, że historia dramatycznie odcisnęła się na życiu i twórczości Kantora. „Jego ojciec, wywieziony z rodzinnego Wielopola na Podkarpaciu, zginął w Oświęcimiu. Studia na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych przerwała okupacja, podczas której Tadeusz Kantor organizował podziemny Teatr Niezależny”.

W uchwale napisano też, że Kantor jest „swoistym łącznikiem polskiego środowiska artystycznego z europejską awangardą”, „zaszczepił na polskim gruncie sztukę informel, konceptualizm oraz happening”, a stworzony przez niego teatr Cricot 2 osiągnął międzynarodowy sukces, „przyczyniając się do wielkiej promocji kultury polskiej na wszystkich kontynentach”. Senatorowie docenili też wpływ intelektualny i artystyczny dziedzictwa Tadeusza Kantora na współczesną kulturę polską, stawiając go w rzędzie takich artystów jak Jan Matejko czy Stanisław Wyspiański.

Rok 2015 UNESCO ogłosiło Rokiem Tadeusza Kantora.

Informacja rządu o realizacji pakietu onkologicznego

Informację o funkcjonującym od 1 stycznia 2015 r. pakiecie onkologicznym przedstawił wiceminister zdrowia Piotr Warczyński. Przypomniał, że jego główne cele to: skrócenie procesu diagnostyki onkologicznej (maksymalnie 9 tygodni w 2015 r., a 7 tygodni w 2017 r.), kompleksowość leczenia, zniesienie limitów na diagnostykę i leczenie onkologiczne, wprowadzenie stałego audytu i monitoringu oraz wymogów jakościowych. Osiągnięcie tych celów ma umożliwić m.in. 27 pakietów diagnostyki wstępnej i 17 pakietów – pogłębionej. Wiceminister zdrowia zaznaczył, że nie zmieniła się wysokość finansowania świadczeń onkologicznych, a jedynie jego zasady. Poinformował, że pakiet onkologiczny realizuje 6200 przychodni podstawowej opieki zdrowotnej, 2300 przychodni ambulatoryjnej opieki specjalistycznej i 487 szpitali, w tym wszystkie centra onkologii. Do 21 marca 2015 r. przeprowadzono ponad 6 tys. diagnostyk wstępnych, ponad 11 tys. diagnostyk pogłębionych, odbyło się ok. 19 tys. konsyliów, co oznacza, że mniej więcej u 19 tys. pacjentów rozpoznano chorobę nowotworową. W terminie przeprowadzono 97–97,5% diagnostyk wstępnych, 87% diagnostyk pogłębionych i 99,5% konsyliów. Do 15 marca 2015 r. wydano 94 849 kart diagnostyki i leczenia onkologicznego. Najwięcej w szpitalach także pacjentom, którzy rozpoczęli leczenie przed 1 stycznia 2015 r. W przychodniach podstawowej opieki zdrowotnej wydano ponad 21 tys. kart, a w przychodniach ambulatoryjnej opieki specjalistycznej – 13 tys. Najwięcej kart wystawiono w woj. mazowieckim, a najmniej w woj. podlaskim. W przeliczeniu na 100 tys. mieszkańców najwięcej kart wydano w woj. świętokrzyskim, łódzkim, mazowieckim, dolnośląskim, zachodniopomorskim i śląskim, a najmniej – w podlaskim, lubuskim i podkarpackim. Najczęściej karty otrzymywali pacjenci, u których rozpoznano raka piersi, oskrzeli i płuc, gruczołu krokowego, okrężnicy i odbytnicy.

Wiceminister Piotr Warczyński zaznaczył, że nie wszystkie podmioty, które pierwotnie zgłosiły się do realizacji pakietu onkologicznego, nadal to robią. W wypadku ambulatoryjnej opieki specjalistycznej z pakietu onkologicznego zrezygnowało 8% podmiotów, w wypadku szpitali – 4%.

Jeżeli chodzi o finansowanie pakietu onkologicznego, to w styczniu i lutym 2014 r. podmioty lecznicze wydały 824 mln zł, z czego do rozliczenia zgłoszono 785 mln zł. W 2015 r. było to 785 mln zł, z czego NFZ zweryfikował i zapłacił 642 mln zł.

Wiceminister zdrowia poinformował, że zmiany pakietu onkologicznego będą polegały na: rozpisaniu tzw. konkursów uzupełniających dla nowych podmiotów i dla tych, które już go realizują, ale chcą rozszerzyć swoją działalność; objęciu pakietem kolejnych nowotworów, m.in. rzadkich; umożliwieniu finansowania badania pozytonowej tomografii emisyjnej poza stawką ryczałtową; zwiększeniu finansowania ryczałtów o 20% przy diagnozowaniu pacjentów w krótszym terminie niż 9-tygodniowy (przy 7-tygodniowym stawka wzrośnie o 20%); przygotowaniu nowych pakietów diagnostycznych i uelastycznieniu działania konsylium; rozszerzeniu listy świadczeń szpitalnych rozliczanych bez limitu o tzw. radioterapię paliatywną (pacjenci przebywający w hospicjach); dopracowaniu systemu informatycznego NFZ w zakresie karty diagnostyki i leczenia onkologicznego.

Program prac Komisji Europejskiej na rok 2015

Program prac Komisji Europejskiej na 2015 r. przedstawił senatorom wiceminister spraw zagranicznych Artur Nowak-Far, który przypomniał, że to pierwszy tego typu dokument programowy przygotowany przez nową KE, wyznaczający początek kolejnego cyklu politycznego. Nie można go postrzegać w oderwaniu od bieżących wydarzeń, które mogą znacząco wpływać na działania podejmowane przez Komisję Europejską. Potrzeba większego zaangażowania w efektywne zwalczanie terroryzmu będzie mieć z pewnością istotne przełożenie na inicjatywy podejmowane w wymiarze zewnętrznym i wewnętrznym. Planowane przez Komisję Europejską propozycje dotyczące europejskiej agendy bezpieczeństwa, a także związane z bezpieczeństwem w otoczeniu cyfrowym i ochroną danych osobowych będą przygotowywane i omawiane w zupełnie nowym kontekście.

Jak stwierdził wiceminister, rząd polski z zadowoleniem odnotowuje silne powiązania programu prac na 2015 r. z agendą lepszego stanowienia prawa (Better Regulation) i odniesienie do działań na rzecz dalszego uproszczenia unijnej legislacji oraz ograniczenia liczby nowych inicjatyw legislacyjnych na 2015 r., które Komisja Europejska zamierza przedstawić. Powinno się to przełożyć na koncentrację jej aktywności na kluczowych projektach wspierających wzrost gospodarczy i konkurencyjność Unii Europejskiej. Komisja Europejska w programie zawarła też zestawienie projektów, które zamierza wycofać lub zmodyfikować, w wypadku dużej ich części z powodu blokady negocjacyjnej i braku możliwości osiągnięcia porozumienia. Wiceminister Artur Nowak-Far wyraził nadzieję, że nowe inicjatywy Komisji Europejskiej, mające zastąpić wycofane propozycje, poprzedzi szczegółowa analiza specyfiki i potrzeb państw członkowskich w danym obszarze oraz możliwości osiągnięcia kompromisu. Dotyczy to szczególnie obszarów, w których różnice między państwami członkowskimi zaznaczają się w sposób istotny, a także tych wywołujących bardzo poważne materialne skutki, a więc regulacji odnoszących się do ochrony środowiska i klimatu, a także prawa energetycznego.

Wiceminister poinformował, że co do zasady rząd polski popiera przeprowadzoną przez Komisję Europejską analizę głównych problemów i dobór priorytetów. W ocenie Polski 3 obszary wymagają zwiększonych wysiłków: zapewnienie efektywnego funkcjonowania rynku wewnętrznego Unii Europejskiej i poszanowania jego fundamentalnych swobód; implementacja celów unii energetycznej; budowa jednolitego rynku cyfrowego.

Jednym z priorytetów Komisji Europejskiej, w ramach którego Polska definiuje również swoje poważne interesy, jest swoboda przepływu osób, w tym pracowników. „Będziemy z uwagą śledzić nowe propozycje Komisji Europejskiej w zakresie mobilności pracowników, w szczególności zaś interesuje nas ukierunkowany przegląd dyrektywy w sprawie delegowania pracowników, który jest dla Polski kwestią wrażliwą. Konieczność zwalczania nadużyć w zakresie mobilności nie może, naszym zdaniem, prowadzić do ograniczenia podstawowych swobód zagwarantowanych przez traktat” – podkreślił wiceminister spraw zagranicznych. Polska aktywnie reaguje i będzie reagować na wszelkie niepokojące zjawiska wynikające z niejednolitego stosowania norm europejskich w poszczególnych państwach członkowskich.

Polska będzie również aktywnie zaangażowana w prace nad implementacją projektu unii energetycznej, służącego zwiększeniu bezpieczeństwa energetycznego UE i wzmocnieniu rynku wewnętrznego energii. W tym kontekście rząd polski oczekuje przeglądu rozporządzenia w sprawie bezpieczeństwa dostaw gazu, uwzględniającego wnioski z przeprowadzonych w 2014 r. stress-testów systemu gazowego Unii Europejskiej, dotyczące potrzeby wzmocnienia współpracy i koordynacji pomiędzy państwami członkowskimi w celu minimalizacji negatywnych skutków zakłóceń w dostawach gazu.

Jak poinformował wiceminister, Polska popiera działania Komisji Europejskiej na rzecz budowy jednolitego rynku cyfrowego, stanowiącego jeden z kluczowych obszarów o potencjale dynamizującym gospodarkę europejskiej. Z tego powodu aktywnie uczestniczy w dyskusji na temat przyszłej strategii odnośnie do jednolitego rynku cyfrowego. Jednocześnie nasz kraj wskazuje na znaczenie działań na rzecz bezpieczeństwa sieci i informacji, popiera szybkie przyjęcie rozporządzenia o ochronie danych osobowych, niezbędnego do budowy zaufania społecznego, rozwoju nowych technologii i usług z poszanowaniem prawa do prywatności.

Polska przywiązuje również dużą wagę do działań na rzecz pobudzenia inwestycji w Unii Europejskiej, opowiada się za mechanizmem zaangażowania kapitałowego państw członkowskich, który powinien mieć jednak możliwości korzystania ze środków prywatnych. Za dobry punkt wyjścia w tej debacie wiceminister uznał inicjatywę utworzenia Europejskiego Funduszu Inwestycji Strategicznych.

W obszarze sprawiedliwości i spraw wewnętrznych Polska z zainteresowaniem przyjmuje zapowiedź przedstawienia przez Komisję Europejską europejskiej agendy bezpieczeństwa dotyczącej bezpieczeństwa wewnętrznego w UE oraz zwalczania takich zagrożeń, jak przestępczość transgraniczna, cyberprzestępczość i terroryzm.

W wymiarze globalnym Polska będzie aktywnie działać na rzecz wzmocnienia pozycji Unii Europejskiej na arenie międzynarodowej i zwiększenia efektywności wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa. Priorytetowe znaczenie będzie miało w tym zakresie m.in. wsparcie transformacji demokratycznej w tych państwach Partnerstwa Wschodniego, które wdrażają umowy stowarzyszeniowe, a także działania na rzecz stabilizacji w południowym wymiarze sąsiedztwa Unii Europejskiej.

W kwestii polityki handlowej nasz kraj popiera działania KE na rzecz większej przejrzystości procesu negocjacji TTIP ze Stanami Zjednoczonymi oraz zwiększenia poparcia opinii publicznej dla tej umowy. Jako priorytetowe wiceminister Artur Nowak-Far wskazał dążenie do sfinalizowania negocjacji umów o wolnym handlu z Wietnamem, Malezją i Tajlandią oraz wdrożenie umowy z Singapurem, a także zacieśnienie relacji z krajami Afryki jako perspektywicznymi obszarami gospodarczymi.

W zakresie stosunków międzyinstytucjonalnych Polska oczekuje propozycji Komisji Europejskiej dotyczącej nowego porozumienia w sprawie lepszego stanowienia, co ma kluczowe znaczenie dla przebiegu procesu decyzyjnego. Z punku widzenia Polski niezbędna wydaje się dyskusja na temat zrównoważenia pozycji poszczególnych instytucji przy jednoczesnym unikaniu rozwiązań, które mogłyby spowodować nadmierne usztywnienie, a tym samym spowolnienie procedur.

Oświadczenia:

Po wyczerpaniu porządku 73. posiedzenia oświadczenia wygłosili lub złożyli senatorowie: Anna Aksamit, Przemysław Błaszczyk, Jerzy Chróścikowski, Alicja Chybicka, Robert Dowhan, Jan Maria Jackowski, Kazimierz Jaworski, Kazimierz Kleina, Ryszard Knosala, Izabela Koc, Stanisław Kogut, Waldemar Kraska z grupą senatorów, Marek Martynowski, Andrzej Misiołek, Rafał Muchacki, Jarosław Obremski, Andrzej Owczarek, Bohdan Paszkowski, Andrzej Person, Marian Poślednik, Czesław Ryszka, Witold Sitarz, Wojciech Skurkiewicz z grupą senatorów, Krzysztof Słoń, Andrzej Szewiński, Michał Wojtczak, Józef Zając, Adam Zdziebło, Piotr Zientarski.