Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi po rozpatrzeniu ustawy o zmianie ustawy o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina wniosła o przyjęcie jej bez poprawek. Nowela wprowadza ułatwienia dla małych producentów win owocowych markowych, cydrów, perry i miodów pitnych markowych uzyskanych z własnych surowców i zakłada, że będą oni mogli zlecić ich rozlew innemu przedsiębiorcy. Umożliwi to prowadzenie produkcji wyrobów winiarskich bez konieczności posiadania własnych urządzeń do rozlewu win do opakowań jednostkowych. Ponieważ działalność taka musi być wykonywana w pomieszczeniach spełniających odpowiednie warunki sanitarne, często wiąże się to z dodatkowymi inwestycjami. Ustawa rozstrzyga, że do decyzji w sprawie wykreślenia przedsiębiorcy z rejestru podmiotów wykonujących działalność regulowaną stosuje się niektóre przepisy ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Ograniczono także zakres warunków formalnych wniosków o wpis do ewidencji producentów i przedsiębiorców wyrabiających wino oraz o certyfikację wina. Nie będzie już konieczne wskazywanie numeru arkusza mapy ewidencyjnej, potrzebnej do lokalizacji działki, na której produkuje się wino. Zmieniono również zakres i terminy składania deklaracji dotyczących wielkości produkcji i sprzedaży wina. Termin składania wniosku o wpis do ewidencji producentów wydłużono z 30 czerwca do 15 lipca. Zmniejszy się zakres kontroli w ramach certyfikacji wina poprzez wprowadzenie zróżnicowania w zależności od typu certyfikacji. Kontrola produkcji zostanie ograniczona do oceny sposobu wyrobu i rozlewu, opakowania, oznakowania oraz warunków przechowywania certyfikowanego wina. Certyfikacja wina będzie wymagana w wypadku, gdy na etykiecie tego trunku, które nie jest winem regionalnym, producent będzie chciał podać rocznik i odmianę winorośli. Nowe przepisy określają również tryb uzyskania przez przedsiębiorcę ponownego wpisu do rejestru przedsiębiorców produkujących wino i nim handlujących. Obecnie przedsiębiorca, który został wykreślony z rejestru na skutek cofnięcia składu podatkowego, nie ma możliwości uzyskania ponownego wpisu. Ponadto ustawa uwzględnia zmiany prawodawstwa unijnego i porządkuje dotychczasowe przepisy.

Tego samego dnia Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi zapoznała się z informacją ministrów gospodarki oraz rolnictwa i rozwoju wsi na temat możliwości rozwoju rozproszonej energii odnawialnej na obszarach wiejskich.

Jak poinformował wiceminister gospodarki Jerzy Pietrewicz, rozpoczęto już prace legislacyjne nad zmianą przepisów prawa energetycznego, zmierzającą do przygotowania projektu ustawy o odnawialnych źródłach energii,przekazanego do konsultacji społecznych i uzgodnień międzyresortowych. Projekt zawiera szereg nowatorskich rozwiązań dotyczących mikroenergetyki i małej energetyki, w tym także energetyki prosumenckiej. Proponowane zmiany, w opinii rządu, są bardzo ważne ze względu na umożliwienie wykorzystywania w przyszłości lokalnie dostępnych zasobów OZE do wytwarzania energii elektrycznej czy biogazu rolniczego ze źródeł odnawialnych. Wiceminister stwierdził, że resort kontynuuje monitorowanie wdrażania dokumentu „Kierunki rozwoju biogazowni rolniczych w Polsce w latach 2010–2020”, opracowanego we współpracy z Ministerstwem Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Monitoring rozwoju sektora biogazowni pokazuje, że do 31 grudnia 2012 r. w Polsce funkcjonowało 29 biogazowni rolniczych. Obecnie działa 40 biogazowni rolniczych wpisanych do rejestru prezesa Agencji Rynku Rolnego. Według jego danych, w 2012 r. wyprodukowano ponad 141,80 gWh energii elektrycznej, z czego 109,23 gWh wprowadzono do sieci elektroenergtycznej. Pozostałą ilość zużyto w procesach technologicznych wytwarzania biogazu rolniczego, m.in. na własne potrzeby przedsiębiorstw energetycznych.

Informację resortu rolnictwa na temat możliwości rozwoju rozproszonej energii odnawialnej na obszarach wiejskich przedstawił zastępca dyrektora Departamentu Rynków Rolnych w tym resorcie Kazimierz Żmuda. Jak stwierdził, z przeprowadzonej przez ekspertów Instytutu Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej analizy potencjału energetycznego wynika, że rolnictwo i przetwórstwo rolno-spożywcze mogą być liczącym się dostawcą surowców do produkcji energii ze źródeł odnawialnych w różnej postaci. Mogą to być paliwa stałe o różnym stopniu przetworzenia, a także paliwa ciekłe (biodiesel, etanol) i gazowe (biogaz). O przestrzennym rozmieszczeniu potencjalnych zasobów tych materiałów decydują warunki naturalne, przesądzające o możliwości uprawy poszczególnych gatunków roślin na konkretnych obszarach, a także bilans podaży i zapotrzebowania na cele żywnościowe i produkcji rolniczej, który powoduje, że nie we wszystkich województwach występują znaczące nadwyżki biomasy, umożliwiające jej wykorzystanie do produkcji energii. Obecnie tylko niewielka część potencjalnych surowców pochodzących z obszarów wiejskich i możliwych do wykorzystania do produkcji energii jest w tym celu wykorzystywana. Podobnie jest z produkcją biogazu na bazie surowców pochodzących z rolnictwa. Istnieją zatem znaczne rezerwy, których wykorzystanie będzie zależało od stworzenia korzystnych warunków w obszarach polityki gospodarczej, infrastruktury, uregulowań legislacyjnych i podatkowych. Jest to podstawowy warunek rozwoju energetyki odnawialnej na bazie surowców pochodzących z rolnictwa i przetwórstwa rolno-spożywczego.

Podczas dyskusji zwracano uwagę, że rolnicy chcą obniżyć koszty produkcji i dlatego szukają tańszej energii. Wskazywano, że inwestycje związane z budową biogazowni są mało stabilne, a budowa wiatraków w okolicach zabudowań stanowi poważny problem. Jak podnoszono, niewiele energii odnawialnej jest w bezpośrednim użyciu, brak jest także działań promujących spalanie biomasy.