Narzędzia:

Zapowiedzi

21 lipca 2005 r.

21 lipca 2005

21 lipca br. zmarł Stanisław Stomma, marszałek senior, senator I kadencji Senatu RP, wybrany w wyborach do Senatu 4 czerwca 1989 r. z województwa płockiego, członek Komisji Inicjatyw i Prac Ustawodawczych oraz Komisji Spraw Zagranicznych.

Urodził się 18 stycznia 1908 r. w Szacunach, na Litwie, w rodzinie ziemiańskiej. W latach 1922-1928 uczęszczał do Gimnazjum i Liceum im. Zygmunta Augusta w Wilnie, następnie studiował prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego (1928-1932); doktorat z prawa karnego uzyskał w 1937 r.

W czasie okupacji był nauczycielem na tajnych kompletach w Wilnie, po wojnie pracownikiem naukowym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Habilitował się w roku 1947 (wniosek o tytuł profesora nie został nigdy uwzględniony). Od 1946 r. był członkiem zespołu redakcyjnego "Znaku" (w latach 1946-1953 jego redaktorem naczelnym) i "Tygodnika Powszechnego".

W 1950 r. zwolniony z pracy na Uniwersytecie Jagiellońskim z powodu związków ze środowiskiem "Tygodnika Powszechnego" i "Znaku", ponownie został przyjęty w 1956 r. W 1978 r. przeszedł na emeryturę.

Publicysta "Tygodnika Powszechnego", "Znaku" i "Res Publiki" (od 1987 r.).

W czasie studiów był działaczem Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej "Odrodzenie". W latach 1958-1964 - prezes Klubu Inteligencji Katolickiej w Krakowie; w latach 1957-1976 poseł na Sejm, przewodniczący Koła Posłów "Znak". W marcu 1968 r. był współautorem interpelacji poselskiej koła w sprawie represji stosowanych wobec młodzieży. 9 lutego 1975 r. jako jedyny poseł nie głosował za zmianą w Konstytucji PRL, co stało się powodem końca jego oficjalnej kariery politycznej.

W latach 1981-1985 był przewodniczącym Prymasowskiej Rady Społecznej. Założyciel i pierwszy prezes Klubu Myśli Politycznej "Dziekania" (1984-1989).

Członek Komitetu Obywatelskiego; uczestnik obrad plenarnych Okrągłego Stołu i negocjacji w zespole ds. reform politycznych.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1964), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1969), Orderem Orła Białego (1994) oraz odznaczeniem Das Grosse Verdienstkrenz (RFN).