Przemówienie senator Jolanty Hibner w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Przemówienie senator Jolanty Hibner w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Pandemia na świecie utrzymuje się już prawie rok. W Polsce pierwszy przypadek zakażenia koronawirusem potwierdzono 4 marca 2020 r. Od tego czasu zarówno Sejm, jak i Senat RP pracuje nad ustawą o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw. To już kolejna propozycja ustawy przedstawiona jako poselski projekt, bez szeroko zakrojonych konsultacji społecznych i opinii środowisk, których ten temat najbardziej dotyczy.

Ustawa oczywiście ma na celu wprowadzenie nadzwyczajnych instrumentów, które wzmocnią pierwotnie zakładaną pomoc skierowaną do przedstawicieli zawodów branżowych, tj. artystów, twórców, organizatorów turystyki, agentów turystycznych, pilotów i przewodników, ze szczególnym uwzględnieniem tego, że w zawodach tych wykonywana praca często ma charakter sezonowy.

Ostatnie 6 miesięcy było i jest najdziwniejszym i najtrudniejszym czasem dla każdego, kto pracuje w branży turystycznej i eventowej. Choć biura podróży, przewoźnicy czy hotelarze robią wszystko, na co pozwala im obecne prawo, to zgodnie przyznają, że straty, które zostały przez nich poniesione przez ostatnie pół roku, długo będą miały negatywny wpływ na ich działalność. Kilka dni temu, 2 września 2020r., po raz kolejny zostały wprowadzone obostrzenia i zakazy lotów do najbardziej popularnych krajów, takich jak Malta czy Hiszpania. Inne kraje, wśród nich Egipt czy Cypr, wprowadziły wymogi okazywania bądź wykonywania testów na obecność koronawirusa przy wjeździe do kraju. To też nie sprzyja wyjazdom turystycznym do tych państw. Kolejnym problemem, który pojawi się już niebawem, będzie brak możliwości organizowania tzw. wyjazdów dalekiego zasięgu. W okresie zimowym było to jedno z głównych źródeł utrzymania biur podróży.

Może warto przypomnieć ostatnie dane GUS. Dane te pokazują kataklizm, który dotyczy tego środowiska. W drugim kwartale tego roku Warszawę odwiedziło prawie 90% mniej turystów niż przed rokiem. Epidemia wystraszyła zwłaszcza turystów zagranicznych – w porównaniu danymi z drugiego kwartału 2019 r. ich liczba spadła o ok. 95%.

Podczas prac w Sejmie wiceminister rozwoju Andrzej Gut-Mostowy podkreślał, że podstawowym celem nowych przepisów jest kwestia wypłat rekompensat. Panie Ministrze, czy muszę panu przypominać, że w czerwcu tego roku niecałe 30% podróżnych zdecydowało się na przyjęcie vouchera? A co z resztą? To są setki milionów złotych, które branża będzie musiała zwrócić.

Przejdźmy jeszcze do branży artystycznej i kulturalnej. Warto na wstępie zaznaczyć, że ministerstwo kultury na konsultacje społeczne przeznaczyło 3 dni. Projekt pojawił się na stronie rządu 1 września, a na opinie resort czekał do 3 września. Uważacie państwo, że to wystarczający czas? Gdyby nie wspólne spotkanie zainicjowane przez specjalny zespół ekspercki do spraw sytuacji teatru w czasie pandemii, powołany przez Instytut Teatralny i łączący wszystkie środowiska teatralne w Polsce, nie byłoby możliwe przygotowanie wspólnego i jednego stanowiska.

Nowe przepisy umożliwiają udzielanie wsparcia finansowego twórcom i artystom w postaci pomocy socjalnej przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego albo wyznaczoną przez niego państwową instytucję kultury, które będzie możliwe po złożeniu wniosków. Nowy program ma zrekompensować instytucjom kultury, stowarzyszeniom czy firmom z branży część przychodów utraconych w czasie pandemii. Wsparcie będzie dotoczyło okresu od 12 marca do 30 grudnia. Z projektu rozporządzenia wynika, że dziedziny, które będzie obejmował program, to teatr, taniec i muzyka. I to jest dobre rozwiązanie. Niestety brakuje mi w tym dokumencie mowy o branży wystawienniczej, która ucierpiała równie głęboko. Niezrozumiałe jest dla mnie tłumaczenie autorów projektów, że w trakcie zamrożenia działalności kulturalnej mniejsze były koszty organizacji wydarzeń.

Na koniec chciałbym zwrócić państwa uwagę na pismo od rzecznika małych i średnich przedsiębiorców, które trafiło do przewodniczącej Komisji Gospodarki Narodowej i Innowacyjności. Analiza ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw, wykonana przez przedsiębiorców, wskazuje na braki w 3 obszarach.

Pierwszy związany jest ze zwolnieniem z opłacania składek ZUS płatników składek prowadzących na dzień złożenia wniosku o zwolnienie z opłacania składek działalność oznaczoną według PKD, jako rodzaj przeważającej działalności, kodem 79.12.Z, 79.11.A, 79.11.B, 79.90.A, 93.19.Z, 55.10.Z, 55.20.Z, 49.39.Z, 52.29.C, 77.39.Z, 90.01.Z, 90.02.Z, 93.29.A, 93.29.B, 73.11.Z i 82.30.Z, 63.12. Z od dnia 1 czerwca 2020 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.

Drugi obszar dotyczy świadczenia postojowego dla przedsiębiorców prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą oznaczoną według PKD 2017, jako rodzaj przeważającej działalności, kodem 79.12.Z, 79.11.A, 79.11.B, 79.90.A, 93.19.Z, 55.10.Z, 55.20.Z, 49.39.Z, 52.29.C, 77.39.Z, 90.01.Z, 90.02.Z, 93.29.A, 93.29.B, 73.11. Z, 82.30.Z i 63.12.Z od dnia 1 czerwca 2020 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.

Trzeci obszar wiąże się z uwzględnieniem we wnioskowaniu o postojowe spadku przychodów z najważniejszych dla turystyki miesięcy – proponowane brzmienie przepisu art. 15zs ogranicza możliwość uwzględnienia we wniosku o świadczenie postojowe spadku przychodu z innego miesiąca aniżeli z miesiąca poprzedzającego miesiąc złożenia wniosku.

Końcowy wniosek jest jeden. Ustawa wprowadzająca nowe zapisy ma liczne luki spowodowane brakiem konsultacji z podmiotami, których dotyczy. Dziękuję za uwagę.

Przemówienie senatora Mieczysława Golby w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Przemówienie senatora Mieczysława Golby w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Wysoki Senacie!

2 marca tego roku, kiedy była przyjmowana pierwsza ustawa covidowa, nikt do końca nie wiedział, jaka będzie skala tego problemu, który dotknął nie tylko Polskę, ale i inne kraje. Na kondycję gospodarki składa się funkcjonowanie wielu podmiotów nieustannie ze sobą współpracujących. Ustawa o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID odnosi się do bieżącej sytuacji w branży turystycznej, tak ważnej, dzięki której Polska wciąż się rozwija. Wpłynie ona, ureguluje sprawy dotyczące możliwości wynagrodzenia pracowników tej sfery. Procedowana ustawa stanowi nieocenioną pomoc dla przedsiębiorstw z branży turystycznej oraz ich pracowników i da szansę na to, aby w dużej mierze uchronić te przedsiębiorstwa przed falą bankructw. Nikt nie wie, jaki będzie dalszy rozwój pandemii w Polsce. Obecnie cały przemysł w Europie jest osłabiony. Wzmocni się ten, kto pierwszy dostrzeże, że inwestycje poczynione obecnie przełożą się bezpośrednio na rozwój gospodarczy całego kraju.

Ustawa zmierza również do tego, żeby wesprzeć naszych twórców i artystów, którzy ze względu na pandemię COVID-19 zostali pozbawieni możliwości albo bardzo ograniczono im możliwość prowadzenia działalności, a więc również zarobkowania. Nikt się nie spodziewał, jak głębokie będą skutki pandemii również dla świata artystycznego. Jest potrzeba zabezpieczenia stabilności finansowej w przypadku działalności w różnych sektorach gospodarki narodowej, także w kulturze, w rozrywce, rekreacji. Jest również potrzeba zapewnienia ciągłości dostępu do dóbr kultury narodowej, w szczególności zapewnienia bezpiecznego uczestnictwa w wydarzeniach artystycznych z udziałem publiczności. Procedowana ustawa umożliwi instytucjom kultury, artystom oraz organizacjom działającym w sferze kultury bezpieczne i stabilne funkcjonowanie w wymiarze finansowym w tym bezprecedensowym w naszej historii okresie.

Przemówienie senatora Beniamina Godyli w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Przemówienie senatora Beniamina Godyli w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Aktualnie branża turystyczna jest mocno zróżnicowana i potrzebuje natychmiastowej pomocy. Niemniej jednak oprócz zajmowania się branżą turystyczną należy zwrócić uwagę na problemy artystów i ludzi związanych z sektorem instytucji kultury, problemy, które spowodowała pandemia.

Przedstawiony projekt ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw zakłada co do zasady wsparcie branży turystycznej. Dzisiaj widzimy wyraźnie, że kryzys branży turystycznej, również estradowej czy też kongresowej wywołany przez pandemię koronawirusa ma bardzo szeroki zasięg, jeżeli chodzi o skutki ekonomiczne. Jest o wiele gorzej, niż rząd zakładał jeszcze optymistycznie w marcu, w lutym czy w kwietniu. Powinniśmy zatem wdrożyć działania, które wzmocnią pierwotnie zakładaną pomoc kierowaną do przedstawicieli zawodów branżowych, takich jak artyści, twórcy, organizatorzy turystyki, agenci turystyczni, piloci i przewodnicy. Kolejne miesiące upływają nieubłagalnie, a rząd nie wprowadza żadnych kompleksowych rozwiązań dla tego sektora gospodarki.

Przedłożony projekt w części wychodzi naprzeciw oczekiwaniom przedsiębiorców z tej branży. Niemniej jednak zawiera on kilka błędów, które negatywnie wpływają na jego odbiór. Z form wsparcia wyłączono touroperatorów oraz ograniczono dostęp do postojowego czy zwolnienia z ZUS tylko do pilotów i przewodników, którzy pracują sezonowo, wyłączając z tego wsparcia tych, którzy pracują przez cały rok.

Pamiętać należy również o tym, że bon turystyczny nie pomoże przewodnikom turystycznym, transportowi turystycznemu, pilotom wycieczek, ponieważ za te usługi bonem płacić nie można. Zapewne każdy zdaje sobie sprawę, iż pieniądze z bonu turystycznego zostaną skierowane w stronę miejsc obleganych, tj. nad morzem czy też w górach. Niestety ominą one hotele położone w mniej popularnych miejscach. Dlatego też należy zastanowić się nad rozwiązaniem, które pomoże przedsiębiorcom znajdującym się w bardzo trudnej sytuacji finansowej ze względu na rodzaj wykonywanej działalności.

Podkreślam również po raz kolejny, iż wprowadzając zmiany oraz proponując rozwiązania pomocowe, należy wziąć pod uwagę ich systemowy charakter oraz poświęcić dłuższą chwilę prawidłowej legislacji. Dziękuję.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

W związku z uderzającą w sektor turystyczny pandemią COVID-19 i wyjściem strony rządowej naprzeciw wszelkim organizatorom, nowelizacja ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw ma na celu wprowadzenie nadzwyczajnych instrumentów, które wzmocnią pomoc skierowaną do przedstawicieli zawodów branżowych, tj. artystów, twórców, organizatorów turystyki, agentów turystycznych, pilotów i przewodników, ze szczególnym uwzględnieniem tego, że w zawodach tych często wykonywana praca ma charakter sezonowy. W ustawie pojawił się m.in. zapis dokładnie określający termin składania wniosków o przyznanie świadczeń na dofinansowanie wynagrodzeń pracowników, o których mowa w art. 15g i art. 15gg – wnioski te mogą być składane najpóźniej w terminie 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii. Mowa jest również o możliwości uzyskania wypłaty środków pieniężnych na poczet realizacji umów o imprezy turystyczne – organizator może ubiegać się o wypłatę na rzecz podróżnego środków pieniężnych poprzez złożenie stosownego wniosku do Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego. UFG jest to bowiem instytucja powołana w 1990 r. w wyniku rozwoju rynku ubezpieczeń na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Środki na wypłaty będą pochodzić z nowo powołanego Turystycznego Funduszu Zwrotów, który zasiany będzie z budżetu państwa lub z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19. Ustawa mówi także o utworzeniu Turystycznego Funduszu Pomocowego, z którego będzie można uzyskać pożyczkę wykorzystaną na zwrot wpłat klientów w nadzwyczajnych okolicznościach. Nowelizacją, z przedłożenia poselskiego, określa również jasne zasady obowiązujące w przypadku pozyskania świadczeń postojowych. Zdecydowanie popieram niniejsze przedłożenie.

Przemówienie senatora Wiktora Durlaka w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Przemówienie senatora Wiktora Durlaka w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Ze skutkami kryzysu wywołanego pandemią koronawirusa zmaga się dziś cały świat. Największe i najsilniejsze gospodarki stoją przed wielkim wyzwaniem: jak uchronić się przed skutkami największego od 1870 r. kryzysu gospodarczego?

Bez wątpienia branża turystyczna jest jedną z tych gałęzi gospodarki, które najsilniej odczuwają skutki pandemii koronawirusa. Bez odpowiedniej i przemyślanej pomocy państwa upaść mogą tysiące firm turystycznych w Polsce. Dlatego niezbędne jest wprowadzenie nowych instrumentów wsparcia dla branży turystycznej.

W momencie wybuchu pandemii trudno było przewidzieć rzeczywiste skutki kryzysu oraz jego wpływ na całą branżę turystyczną. Dziś z perspektywy minionego czasu łatwiej jest określić, jakiej pomocy oczekują podmioty szeroko rozumianej branży turystycznej, z uwzględnieniem tych zawodów, w których praca ma charakter sezonowy.

Zaproponowane w tzw. tarczy antykryzysowej rozwiązania dla turystyki w mojej ocenie wychodzą naprzeciw aktualnym potrzebom i wyzwaniom, przed jakimi stoi cała branża turystyczna w tym momencie.

Ustawa o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 zakłada m.in. pomoc dla biur podróży w uzyskaniu środków na pokrycie wypłat za imprezy turystyczne, które na skutek pandemii nie doszły do skutku, a klienci zdecydowali się na odstąpienie od zawartych z organizatorami turystyki umów (utworzenie Turystycznego Funduszu Zwrotów).

Ponadto w ustawie znalazły się zapisy mówiące o tym, że przedsiębiorcy którzy nie opłacili składek na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Emerytur Pomostowych za okres od 1 czerwca do 31 sierpnia br., zostaną zwolnieni z obowiązku ich opłacania pod warunkiem wykazania przez nich znacznego uszczuplenia przychodów (o co najmniej 80% w stosunku do przychodu z tego samego miesiąca 2019 r.).

Nowelizacja przewiduje również, że o wypłatę świadczeń postojowych będą mogli ubiegać się prowadzący działalność sezonową piloci wycieczek i przewodnicy turystyczni, którzy zawiesili działalność po 31 sierpnia ub.r. i działalność wykonywali sezonowo nie dłużej niż 9 miesięcy w roku. Z postojowego będą mogli skorzystać także agenci turystyczni. Z noweli wynika ponadto, że część branż, która do tej pory skorzystała z postojowego, będzie miała prawo do dodatkowego świadczenia.

Kolejnym rozwiązaniem, jakie przewiduje ustawa, jest utworzenie Turystycznego Funduszu Pomocowego, który będzie miał na celu wsparcie w przyszłości organizatorów turystyki w sytuacjach nadzwyczajnych (podobnych do obecnego kryzysu wywołanego wybuchem epidemii COVID-19).

Reasumując, należy stwierdzić, iż zaproponowane w ustawie zmiany są konieczne i nie budzą kontrowersji, o czym może świadczyć fakt, iż w Sejmie nikt nie głosował przeciw przyjęciu nowelizacji tej ustawy, a tylko jeden poseł wstrzymał się od głosu.

Przemówienie senatora Mariusza Gromki w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Przemówienie senatora Mariusza Gromki w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Czas pandemii COVID-19 sparaliżował zarówno życie społeczne, jak i gospodarcze całego świata. Polski rząd wprowadził rozwiązania chroniące obywateli i miejsca pracy oraz zapewnił wparcie dla przedsiębiorstw.

Omawiana dziś ustawa ma wprowadzić nadzwyczajne instrumenty, które wzmocnią pomoc skierowaną do zawodów branżowych tj. artystów, twórców, organizatorów turystyki, agentów turystycznych, pilotów i przewodników.

Ustawa zakłada utworzenie Turystycznego Funduszu Zwrotów, który ma umożliwić zwrot klientom biur podróży środków za wycieczki niewykorzystane ze względu na pandemię COVID-19 i związane z nią zamrożenie branży turystycznej.

Ustawa przewiduje także dodatkowe świadczenia postojowe dla pilotów, organizatorów wycieczek i imprez oraz przewodników turystycznych. Kryterium jego udzielenia to spadek przychodu o co najmniej 80% i skorzystanie z takiego instrumentu w przeszłości. Z rozwiązania tego będą mogli skorzystać przedsiębiorcy prowadzący działalność oznaczoną według PKD kodami: 49.39.Z – pozostały transport lądowy pasażerski; 77.39.Z – wynajem i dzierżawa pozostałych maszyn, urządzeń oraz dóbr materialnych; 90.01.Z – działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych; 90.02.Z – działalność wspomagająca wystawianie przedstawień artystycznych; 93.29.Z – pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna.

Dodatkowo ustawa przewiduje również zwolnienie ze składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne dla przedsiębiorców, którzy nie opłacili składek za okres od 1 czerwca do 31 sierpnia br. Zostaną oni zwolnieni z obowiązku ich opłacania. Dotyczy to przedstawicieli szeroko rozumianej branży turystycznej, która poniosła ogromne straty finansowe w wyniku pandemii COVID-19 oraz wywołanych nią sytuacji kryzysowych. Wprowadzono kryterium obniżenia przychodu o co najmniej 80%. Chodzi tu o działalność oznaczoną kodami PKD: 55.10.Z – hotele i podobne obiekty zakwaterowania; 82.30.Z – działalność związana z organizacją targów, wystaw i kongresów; 49.39.Z – pozostały transport lądowy pasażerski, gdzie indziej niesklasyfikowany; 77.39.Z – wynajem i dzierżawa pozostałych maszyn, urządzeń oraz dóbr materialnych, gdzie indziej niesklasyfikowane; 90.01.Z – działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych; 90.02.Z – działalność wspomagająca wystawianie przedstawień artystycznych; 93.29.Z – pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna; 79.11.A – działalność agentów turystycznych; 79.90 A – działalność pilotów wycieczek i przewodników turystycznych.

Dodatkowo od 1 stycznia 2021 r. ma zostać utworzony Turystyczny Fundusz Pomocowy, zasilany ze składek branży turystycznej. Ma stanowić reasekurację na rynku i być uruchamiany w sytuacjach nadzwyczajnych.

Uważam, że konieczne jest wdrożenie w życie proponowanych w ustawie pilnych rozwiązań wychodzących naprzeciw potrzebom i oczekiwaniom wymienionych branż.

Przemówienie senatora Janusza Pęcherza w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Przemówienie senatora Janusza Pęcherza w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Rozpatrywana ustawa o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw to tzw. tarcza antykryzysowa dla branży turystycznej, która to gałąź gospodarki ucierpiała chyba najbardziej z powodu pandemii. Ustawa wprowadza instrumenty mające wzmocnić pierwotnie zakładaną pomoc dla przedstawicieli branży turystycznej, ze szczególnym uwzględnieniem jej charakteru sezonowego. Jest to ustawa oczekiwana i bardzo potrzebna, jednak nie sposób nie wyrazić dezaprobaty dla przyspieszonego trybu pracy na tym projektem.

Otóż poselski projekt ustawy złożony w Sejmie 13 sierpnia 2020 r. skierowany został natychmiast do pierwszego czytania, bez jakichkolwiek konsultacji publicznych. Na ten fakt zwraca uwagę m.in. Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych, które jako strona społeczna nie miało możliwości wyrażenia swojej opinii wobec projektu. Pośpiech legislacyjny jest bardzo złym doradcą w tworzeniu prawa, w tym przypadku takiego, które uwzględniałoby liczne postulaty docierające ze środowiska przedsiębiorców z branży turystycznej, eventowej, targowej i pokrewnych.

Nie kwestionując faktu, że uchwalona przez Sejm 14 sierpnia 2020 r. ustawa wychodzi naprzeciw wielu problemom, z jakimi borykają się przedsiębiorcy wyżej wymienionych branż, w aktualnej sytuacji związanej z obowiązującym stanem epidemii wciąż pozostają kwestie wymagające wprowadzenia dodatkowych rozwiązań zaradczych. Świadczą o tym liczne pisma kierowane do senatorów, aby na tym etapie prac senackich wprowadzić niezbędne poprawki legislacyjne. Bardzo ważne moim zdaniem pismo wystosował rzecznik małych i średnich przedsiębiorstw do pani senator Marii Koc, przewodniczącej Komisji Gospodarki Narodowej i Innowacyjności Senatu RP, przedstawiając w nim dodatkowe uwagi i postulaty uwzględniające propozycje i potrzeby zgłaszane przez przedstawicieli 8 organizacji branżowych i grup firm oraz specjalistów turystycznych z wnioskiem o ich uwzględnienie w dalszych pracach legislacyjnych. Większość uwag dotyczy konieczności zwolnienia z opłacania składek ZUS płatników składek prowadzących działalność oznaczoną według PKD 2007, nieuwzględnionych w ustawie z 14 sierpnia 2020 r., a którym według zgłaszających takie zwolnienie powinno być zdecydowanie przyznane, to m.in. kody 79.12.Z, 79.11.A, 79.11.B, 93.19.Z, 55.10.Z, 55.20.Z, a także konieczności przyznania świadczeń postojowych dla przedsiębiorców prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą oznaczoną według PKD 2007 jako rodzaj przeważającej działalności z kodami m.in. 70.11.A, 79.12.Z, 79.90.A, 55.10.Z, 55.20.Z.

Nieuwzględnienie tych grup jest niezrozumiałe, jeśli mówimy o kompleksowym rozwiązaniu problemów szeroko rozumianej branży turystycznej, która najbardziej ucierpiała w wyniku sytuacji epidemiologicznej w kraju, ale i za granicą. W procedowanej ustawie zabrakło również rozwiązań dla olbrzymiej rzeszy firm branży targowej, organizatorów targów i operatorów obiektów targowych, firm świadczących usługi budowy i wyposażenia stoisk targowych, usługi transportu i spedycji itp. Z szacunków Polskiej Izby Przemysłu Targowego wynika, że firm, dla których usługi targowe stanowią główną działalność i które w ponad 60% osiągają przychód z usług na rzecz targów, jest ponad 600, a roczny ich obrót może wynosić ok. 3 miliardów zł. Ta branża w czasie obecnego stanu epidemicznego traci nawet 150 milionów zł miesięcznie, zatem wkrótce przekroczy to kwotę 1 miliarda zł. Polski rynek targowy zatrudnia ok. 20 tysięcy pracowników etatowych i drugie tyle na umowy cywilnoprawne, nie licząc tysięcy pracowników, którzy są podwykonawcami dla firm targowych. Ta branża nie powinna zostać pominięta w tej ustawie, nad którą pracujemy obecnie w Senacie.

Dlatego bardzo ważne jest to, aby 2 postulaty z propozycjami poprawek Polskiej Izby Przemysłu Targowego zostały przyjęte przez Wysoką Izbę i za takimi poprawkami będę głosował. Będę także za wszystkimi poprawkami, które zostały przyjęte przez Komisję Gospodarki i Innowacyjności Senatu RP. Dziękuję za uwagę.

Przemówienie senator Joanny Sekuły w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Przemówienie senator Joanny Sekuły w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Szanowny Panie Marszałku! Szanowne Senatorki i Szanowni Senatorowie!

„Prawo jest to rozporządzenie rozumu dla dobra wspólnego nadane i publicznie obwieszczone przez tego, kto ma pieczę nad wspólnotą” – to słowa Jana Pawła II z ostatniej książki „Prawo i Tożsamość. Rozważania na przełomie tysiącleci” z 2005 r. Nie pierwszy raz przywołuję w swoich wystąpieniach słowa papieża Polaka, mając nadzieję, że do państwa z Prawa i Sprawiedliwości być może dotrze taki przekaz, skoro żaden inny nie dociera.

Procedujemy dzisiaj ustawę o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, która ma pomóc branży turystycznej. Z jednej strony to dobrze, choć, z drugiej, malkontenci zapytaliby: czemu tak późno? A przedsiębiorcy z branży turystycznej pytają: czemu nas nie słuchano parę miesięcy wcześniej?

Ja wiem, że dużo łatwiej jest napisać dobrą sztukę niż ustanowić dobre prawo, ale to nie oznacza, że możecie sobie państwo odpuścić, pójść na skróty. W związku z tym ja chciałabym zapytać, jaką intencję miał autor, wprowadzając do nowelizacji ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw zwolnienie osób działających w imieniu Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego z odpowiedzialności za szkody wynikłe z niewłaściwej realizacji wypłat dokonywanych z funduszu zwrotów na rzecz podróżnego. Chodzi o art. 15ka ust. 20 i analogiczny art. 15kc ust. 17, o wypłaty z funduszu pomocowego. O jakie szkody chodzi, wyrządzone w jakich warunkach? Przypominam, że każdy urzędnik ma obowiązek działania z należytą starannością, więc ta należyta staranność jest podstawowym miernikiem do określenia prawidłowości działania funkcjonariuszy. Czemu więc zapewnia się urzędnikom Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego swoisty glejt zwalniający ich z odpowiedzialności za czynności, które i tak mają wykonać z należytą starannością?

Przemówienie senatora Krzysztofa Brejzy w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Przemówienie senatora Krzysztofa Brejzy w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Chciałbym zdecydowanie wesprzeć ideę ustawy o związku metropolitarnym w województwie pomorskim. Cieszę się z inicjatywy, która zapewni szanse rozwojowe całego regionu. Bo taka jest prawda o metropoliach – one nie tylko napędzają tereny włączone w metropolię, ale również są motorem rozwoju dla ościennych powiatów i gmin.

Taki projekt powinien być wypracowany z udziałem samorządowców. Warto odnotować, że tak było w tym przypadku. To jest przykład projektu ustawy wzorcowo wypracowanego – przykład z tych prac powinien wziąć rząd.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 4. porządku obrad

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 4. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Poselski projekt nowelizacji ustawy o szczególnych zasadach usuwania skutków prawnych decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości warszawskich, wydanych z naruszeniem prawa, ustawy o komercjalizacji i niektórych uprawnieniach pracowników oraz ustawy o gospodarce nieruchomościami ma na celu usprawnienie postępowań toczących się przed Komisją ds. usuwania skutków prawnych decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości warszawskich, wydanych z naruszeniem prawa. Przewiduje się m.in. możliwość udzielenia pełnomocnictwa adwokatowi lub radcy prawnemu do reprezentowania komisji, a także poszerzenie dotychczasowego katalogu przesłanek będących podstawą nałożenia obowiązku zwrotu równowartości nienależnego świadczenia. Ustawa wyłącza także możliwość zgłoszenia przez miasto stołeczne Warszawę sprzeciwu od decyzji komisji przyznających odszkodowanie lub zadośćuczynienie. Ponadto w nowelizacji zaznaczono dokładnie, że osoba składająca wniosek reprywatyzacyjny nie może być reprezentowana przez kuratora spadku.

Ogółem nowelizacja ma znacząco wpłynąć na usprawnienie pracy komisji, a także usprawnić i przyspieszyć toczące się postępowania oraz zwiększyć zaufanie Polaków do komisji.

Przemówienie senatora Beniamina Godyli w dyskusji nad punktem 4. porządku obrad

Przemówienie senatora Beniamina Godyli w dyskusji nad punktem 4. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

W dyskutowanej sprawie należy wskazać, iż najważniejsza jest ochrona prawa i interes lokatorów pokrzywdzonych reprywatyzacją. Projektowana ustawa o zmianie ustawy o szczególnych zasadach usuwania skutków prawnych decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości warszawskich, wydanych z naruszeniem prawa, ustawy o komercjalizacji i niektórych uprawnieniach pracowników oraz ustawy o gospodarce nieruchomościami nowelizuje kwestie dotyczące działalności komisji weryfikacyjnej. Nowelizacja ustawy wprowadza mechanizm, który umożliwi skorygowanie działań prezydenta Warszawy polegających na odmowie wypłaty zasądzonych przez komisję na rzecz lokatorów odszkodowań i zadośćuczynień. Należy zatem wskazać, iż powinniśmy przyjąć rozwiązania kompleksowe, które spowodują, że nigdy więcej nie dojdzie do ludzkich tragedii. Ustawa dotycząca tak ważnej kwestii nie może być procedowana w sposób chaotyczny. Uchwalenie proponowanych teraz zmian otwiera drogę do wypłaty odszkodowań przynajmniej dla części osób. Niemniej jednak nie zmienia to faktu, że sprawę należy załatwić w sposób kompleksowy. Ustawa nie rozwiązuje problemów związanych z roszczeniami dawnych właścicieli nieruchomości przejętych na mocy dekretu o reformie rolnej, ustawy o przejęciu na własność Państwa podstawowych gałęzi gospodarki narodowej czy wielu innych ustaw obowiązujących do 1989 r.

Zwrócić należy również uwagę na to, iż ustawa odnosi się tylko do wybranej grupy warszawskich lokatorów, zatem ma ona charakter cząstkowy w odniesieniu do problematyki reprywatyzacji. Ustawa pozornie nie odnosi się do rozwiązania kwestii reprywatyzacji w Polsce, ale w rzeczywistości takie rozwiązania przewiduje. Zatem jej wejście w życie prowadzić będzie do dalszego rozpowszechniania się problemów związanych z kompleksowym uregulowaniem tej materii.

W przedłożonej ustawie, pomimo jej słusznego celu, przewidziano rozwiązania, które budzą wątpliwości co do ich zgodności z Konstytucją RP. Ustawodawca wskazuje, iż jego głównym celem jest interes społeczny osób zamieszkujących na podstawie umów najmu lokale mieszkalne objęte procesem reprywatyzacji. Niemniej jednak należy wziąć pod rozwagę, czy projektodawca odpowiednio wyważył realizację tego celu, skoro narusza prawa spadkobierców nieruchomości warszawskich. Dziękuję bardzo

Przemówienie senatora Janusza Pęcherza w dyskusji nad punktem 4. porządku obrad

Przemówienie senatora Janusza Pęcherza w dyskusji nad punktem 4. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Omawiana nowelizacja (tj. ustawa o zmianie ustawy o szczególnych zasadach usuwania skutków prawnych decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości warszawskich, wydanych z naruszeniem prawa, ustawy o komercjalizacji i niektórych uprawnieniach pracowników oraz ustawy o gospodarce nieruchomościami) ma usprawnić postępowania toczące się przed komisją do spraw usuwania skutków prawnych decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości warszawskich wydanych z naruszeniem prawa, m.in. poprzez przeciwdziałanie przewlekłości toczących się postępowań i zwiększenie zaufania obywateli do komisji oraz jej rozstrzygnięć. Proponuje się poszerzenie dotychczasowego katalogu przesłanek będących podstawą do nałożenia obowiązku zwrotu równowartości nienależnego świadczenia, a także postuluje się wprowadzenie rozwiązań, które zagwarantują wypłatę wynikających z ostatecznych decyzji komisji kwot z tytułu odszkodowania lub zadośćuczynienia na rzecz osób pokrzywdzonych w procesie reprywatyzacji nieruchomości warszawskich. Zaproponowane zmiany powinny wpłynąć pozytywnie na sytuację lokatorów nieruchomości warszawskich, których dotyczą decyzje wydawane przez komisję. Wprowadzenie proponowanych rozwiązań powinno zapewnić rekompensatę za szkody i krzywdy osobom zajmującym lokale w nieruchomościach warszawskich oraz wpłynąć pozytywnie na szybsze i sprawniejsze funkcjonowanie i procedowanie komisji.

Na etapie legislacyjnym w Sejmie do zaproponowanych rozwiązań nie zgłosił uwag samorząd komorniczy reprezentowany przez Krajową Radę Komorniczą. Z kolei w opinii Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa RP zwrócono uwagę na zmianę art. 214a ustawy o gospodarce nieruchomościami, która rozszerza katalog tzw. odmownych przesłanek dekretowych, co zdaniem opiniujących rodzić będzie skutki finansowe w postaci konieczności wypłaty przez Skarb Państwa odszkodowań na rzecz osób uprawnionych, które spełniły przesłanki zawarte w dekrecie warszawskim, a mimo to otrzymały odmowne decyzje dekretowe, których następnie nieważność została stwierdzona. W opinii podano także w wątpliwość przesłanki zawarte w pkcie 7 i 12 art. 214 ust. 1, które stanowią klauzule generalne, a zatem mogą w procesie stosowania prawa budzić wątpliwości także w zakresie ich zgodności z art. 64 Konstytucji RP.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz wnioski z dyskusji podczas prac komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, mogę stwierdzić, że pilne wprowadzenie procedowanej dzisiaj ustawy jest bardzo konieczne i będę głosował za jej przyjęciem przez Senat RP wraz z przegłosowanymi poprawkami.

Przemówienie senatora Janusza Pęcherza w dyskusji nad punktem 6. porządku obrad

Przemówienie senatora Janusza Pęcherza w dyskusji nad punktem 6. porządku obrad

Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Emerytury osób z rocznika 1953 mają w tej Izbie już długą historię legislacyjną. Mając to na uwadze, na początku X kadencji Senatu RP podjęto inicjatywę ustawodawczą, aby sprawę nierównego potraktowania emerytów, głównie z rocznika 1953, doprowadzić w trybie pilnym do szczęśliwego rozwiązania prawnego. Już w grudniu 2019 r. do Sejmu RP wpłynął senacki projekt ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – druk nr 283 – który ostatecznie nie został wniesiony pod obrady, bo rząd wprowadził swój projekt – druk sejmowy nr 418. 19 czerwca 2020 r. uchwalono nowelizację ustawy o emeryturach i rentach z FUS, ograniczając ją do osób urodzonych w roku 1953.

W uchwalonej nowelizacji poszerzano – w stosunku do wyroku Trybunału Konstytucyjnego – grupę emerytów, które mogą z niej skorzystać, o mężczyzn i osoby, które przeszły na inne rodzaje wcześniejszych emerytur, ale nie uregulowano w niej jeszcze sytuacji wielu grup emerytów. Chodzi także o osoby z innych roczników, w tym mężczyzn odchodzących na wcześniejsze emerytury branżowe, np. górników, nauczycieli, osób pracujących w szkodliwych warunkach. W ich przypadku emerytalne kryteria wiekowo-stażowe były określone odmiennie. Te grupy zawodowe czują się – w pełni zasadnie – poszkodowane przez ustawodawcę. Ustawodawca, nowelizując ustawę, powołał się na sentencję wyroku Trybunału Konstytucyjnego, jednak nie wziął pod uwagę faktu, że sentencja wyroku nie dotyczy innych roczników jedynie dlatego, że pytanie zadał Trybunałowi sąd rozpatrujący skargę na decyzję ZUS kobiety urodzonej w 1953 r.

Konstytucyjna zasada równości nakazuje, by naprawić błąd i zmienić przepisy w odniesieniu do osób z innych roczników, pokrzywdzonych niekonstytucyjnym przepisem, co do których TK nie miał możliwości się wypowiedzieć.

Trybunał zakwestionował niekonstytucyjny mechanizm obniżania podstawy obliczania emerytury bez uprzedzenia, a nie wysokość emerytury konkretnego rocznika. Stąd zaproponowane przez Senat zmiany w ustawie z 19 czerwca 2020 r. wychodzą naprzeciw oczekiwaniom społecznym i są w pełni uzasadnione. Efektem tych regulacji będzie przywrócenie pełnej podstawy obliczania emerytury.

Projekt ustawy pozytywnie zaopiniowało Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” oraz Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych. Negatywna opinia ministra finansów wynika tak naprawdę z analizy skutków ekonomicznych wprowadzonych zmian, ale nie może to w żaden sposób wpłynąć na konieczność równego traktowania obywateli wobec prawa.

W pełni popieram zaproponowane zmiany i będę głosował za wniesieniem do Sejmu procedowanego projektu ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Dziękuję za uwagę.