Narzędzia:

Posiedzenie: 4. posiedzenie Senatu RP X kadencji, 2 dzień


5 i 6 lutego 2020 r.
Przemówienia z dnia poprzedniego

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 16. porządku obrad

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 16. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Procedowana przez nas nowelizacja ustawy – Prawo geologiczne i górnicze oraz niektórych innych ustaw zgodnie z przedłożoną opinią precyzuje, które przepisy należy stosować do postępowań administracyjnych dotyczących udzielania koncesji na poszukiwanie lub rozpoznawanie złóż kopalin, wszczętych przed dniem 31 grudnia 2014 r. i dotychczas niezakończonych. Zgodnie z ustawą do tych postępowań stosowane będą przepisy w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2014 r.

Ustawa w zasadzie doprecyzowuje przepisy w ustawie z dnia 11 lipca 2014 r. o zmianie ustawy – Prawo geologiczne i górnicze oraz niektórych innych ustaw w zakresie tego, które przepisy należy stosować do postępowań administracyjnych wszczętych przed dniem 31 grudnia 2014 r. i dotychczas niezakończonych, dotyczących udzielenia koncesji na poszukiwanie lub rozpoznawanie złóż kopalin, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy – Prawo geologiczne i górnicze, tzn. objętych własnością górniczą, z wyłączeniem złóż węglowodorów. Zmiany te, zgodnie z opinią ministerstwa, pozwolą na wyeliminowanie jakichkolwiek niepewności interpretacyjnych.

Ustawa dotyczy wyłącznie wprowadzenia przepisu przejściowego do wspomnianej już ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zmianie ustawy – Prawo geologiczne i górnicze oraz niektórych innych ustaw, która zaczęła obowiązywać od dnia 1 stycznia 2015 r. Przedłożona nowelizacja powinna uporządkować sytuację i zakończyć kilka ciągnących się od lat spraw dotyczących koncesji na poszukiwanie lub rozpoznawanie złóż kopalin stałych, głównie rud miedzi i srebra.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 10. porządku obrad

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 10. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Celem nowelizacji ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 oraz niektórych innych ustaw jest umożliwienie wdrożenia w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (PROW 2014–2020) działania „Dobrostan zwierząt”. Dzięki uruchomieniu tego działania rolnicy będą mogli otrzymać wsparcie finansowe za prowadzenie praktyk związanych z podwyższonym dobrostanem zwierząt.

Celem prowadzonych działań w ramach Programu rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 jest wprowadzenie działania na rzecz dobrostanu zwierząt. Wprowadzenie tego typu udogodnienia pozwoli rolnikom uzyskać rekompensatę za zastosowanie podwyższonych standardów i norm związanych z utrzymywaniem zwierząt. Rekompensaty powinny zachęcać rolników do zmian, a jednocześnie mogą stać się swoistą motywacją do podnoszenia konkurencyjności wśród polskich gospodarstw rolnych. Jest to realizacja postulatu wyborczego, który zgłosił prezes Jarosław Kaczyński, a potwierdził premier Mateusz Morawiecki. Teraz zgodnie z obietnicą postulat ten doczekał się realizacji. Musimy wspierać rolników w wielu obszarach, w tym w kwestii hodowli zwierząt. W pełni popieram przedłożoną nowelizację ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 oraz niektórych innych ustaw.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 11. porządku obrad

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 11. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Ustawa o Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa dostosowuje zakres działania Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa w ramach nadzoru nad zdrowiem roślin do zadań właściwych organów i państw członkowskich Unii Europejskiej. Niniejsza ustawa wraz z ustawą o ochronie roślin przed agrofagami zastąpi obecnie obowiązującą ustawę z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin.

Ustawa ma na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej i wprowadzenie do polskiego porządku prawnego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2016/2031 z dnia 26 października 2016 r. w sprawie środków ochrony przeciwko agrofagom roślin oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady 2017/625 z dnia 15 marca 2017 r. w sprawie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przeprowadzanych w celu zapewnienia stosowania prawa żywnościowego i paszowego oraz zasad dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin i środków ochrony roślin. Zadania związane z realizacją przepisów będą w dalszym ciągu wykonywane przez Państwową Inspekcję Ochrony Roślin i Nasiennictwa. Wojewódzki inspektor będzie wydawał decyzje stwierdzające występowanie agrofagów, będzie także prowadził urzędowy rejestr podmiotów zawodowych, który zastąpi dotychczasowy rejestr przedsiębiorstw. Główny inspektor będzie wydawał zgodę na prowadzenie prac badawczych oraz będzie zobowiązany do wyznaczenia stacji kwarantanny oraz miejsc zapewniających izolację.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 12. porządku obrad

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 12. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Ustawa o ochronie roślin przed agrofagami ma na celu implementację prawa europejskiego dotyczącego spraw z obszaru zdrowia roślin. Wprowadza rozwiązania, które mają na celu ograniczenie ryzyka zawleczenia do Polski tzw. nowych agrofagów, tj. m.in. obcych wirusów, bakterii, grzybów czy szkodników, które atakują rośliny. Niniejsza ustawa wraz z ustawą o Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa zastąpi obecnie obowiązującą ustawę z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin.

Istotą tej ważnej ustawy jest wprowadzenie do polskiego porządku prawnego przepisów zawartych w nowych rozporządzeniach Parlamentu Europejskiego i Rady, tj. w rozporządzeniu 2016/2031 w sprawie środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin oraz w rozporządzeniu 2017/625 w sprawie kontroli urzędowych. Zastąpi obecnie obowiązująca ustawę o ochronie roślin z 18 grudnia 2003 r. Ustawa udoskonali system chroniący rośliny narażone na liczne agrofagi oraz zapewni wszelkie bezpieczeństwo w międzynarodowym obrocie produktami pochodzenia roślinnego.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 13. porządku obrad

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 13. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Rozpatrywana ustawa wprowadza jednolity nadzór nad jakością handlową artykułów rolno-spożywczych i powierza go organowi kontrolnemu podległemu ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych, czyli Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, IJHARS. Dotychczas kompetencje nadzorcze były podzielone pomiędzy IJHARS i Inspekcję Handlową podległą prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Projekt nowelizacji ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych oraz niektórych innych ustaw wprowadzi zmiany głównie w działalności pod nazwą Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych. Zmienią się zasady w zakresie nadzoru nad wszystkimi etapami procesów związanych z produkcją, przetwarzaniem, dystrybucją oraz obrotem artykułów rolno-spożywczych.

Przemówienie senatora Macieja Łuczaka w dyskusji nad punktem 13. porządku obrad

Przemówienie senatora Macieja Łuczaka w dyskusji nad punktem 13. porządku obrad

Celem zmian wprowadzanych w ustawie o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych oraz w niektórych innych ustawach jest zniwelowanie przypadków, w których reakcja na niedotrzymywanie wysokiej jakości produktów żywnościowych jest zbyt wolna. Ma to związek z aktualnym podziałem kompetencji pomiędzy Inspekcją Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych (IJHARS) a Inspekcją Handlową (IH) w zależności od etapu obrotu.

Proponowane zmiany zakładają powierzenie odpowiedzialności za przeprowadzanie kontroli nad jakością handlową artykułów rolno-spożywczych IJHARS. Dzięki temu w przypadku prawdopodobieństwa wystąpienia nieprawidłowości czas reakcji ze strony organu będzie dużo krótszy. To niewątpliwie wpłynie na wzrost poziomu efektywności i postrzegania przez społeczeństwo urzędów odpowiedzialnych za utrzymanie oferowanej żywności na zadowalającym poziomie.

Według ustawodawcy po wprowadzeniu omawianych zmian IJHARS będzie mógł czuwać nad całym procesem tworzenia żywności. Dzięki temu organ będzie posiadał pełną wiedzę o tym, jak wytwarzane są produkty, co jest używane, w jakim celu, w jaki sposób jest to przechowywane. Taka wiedza wpłynie na zapewnienie społeczeństwa, że na rynek trafi jedynie w pełni nadzorowana żywność, która do konsumenta dociera w najwyższej możliwej jakości.

Władzę nad IJHARS będzie sprawować minister właściwy do spraw rynków rolnych. Jest to najlepsza możliwość ze względu na to, że właśnie on jest odpowiedzialny za stworzenie regulacji dotyczących jakości handlowej żywności.

Ponadto IJHARS stanie się organem kontrolującym także żywność dostarczaną do konsumentów w restauracjach i przez firmy zajmujące się działalnością cateringową.

Rozgraniczenie kompetencji sprawi, że Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, któremu dotychczas podlegała Inspekcja Handlowa, będzie mógł w całości poświęcić się i tak bardzo rozbudowanym działaniom mającym na celu utrzymanie jak najwyższego poziomu dobrobytu konsumenta przez skuteczną ochronę konkurencji oraz interesów i praw słabszych uczestników rynku.

Przedstawione regulacje niewątpliwie przyczynią się do skuteczniejszego egzekwowania wysokiej jakości żywności, która trafia do obrotu handlowego. Dzięki temu społeczeństwo obdarzy większym zaufaniem odpowiednie organy, ale również nie będzie obaw co do zakupu artykułów spożywczych.

Reasumując, można powiedzieć, że przedstawione tu argumenty potwierdzają zasadność wprowadzenia proponowanej ustawy.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 7. porządku obrad

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 7. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Podejmujemy dzisiaj nowelizację ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw, która zakłada przede wszystkim wyodrębnienie 2 nowo powstałych działów administracji rządowej: „klimat” oraz „aktywa państwowe”. Ustawa wprowadza również zmiany w zakresie spraw objętych działem „członkostwo Rzeczypospolitej w Unii Europejskiej”.

Ta bardzo ważna nowelizacja ma na celu znaczące usprawnienie pracy administracji rządowej. Przede wszystkim dzięki niej utworzone zostaną 2 nowe działy administracji rządowej – działy pod nazwą „klimat” oraz „aktywa państwowe”. Do głównych zadań działu zajmującego się aktywami państwowymi należałoby m.in. gospodarowanie mieniem państwowym, a także jego ochrona. Rząd Prawa i Sprawiedliwości, mając również na względzie kwestie związane z klimatem, proponuje utworzenie działu pod nazwą „klimat”, który skupiałby się na sprostaniu nowym wyzwaniom polityki klimatycznej. Według nowelizacji minister właściwy do spraw aktywów państwowych będzie reprezentował Skarb Państwa w zakresie gospodarowania mieniem państwowym, a także będzie zobligowany do tego, aby był organem właściwym w zakresie wyrażania zgody na zakup lub budowę nieruchomości na potrzeby organów administracji rządowej. Zaś minister reprezentujący dział pod nazwą „klimat” będzie wdrażał politykę klimatyczną Unii Europejskiej, zajmie się systemem zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji oraz handlem uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, gospodarką odpadami, a także efektywnością energetyczną oraz rozwojem i wykorzystywaniem odnawialnych źródeł energii. Moim zdaniem w znacznej mierze pozwoli to na uporządkowanie kompetencyjne i przyczyni się do sprawnego wdrażania uregulowań i programów związanych z naszym członkostwem w Unii Europejskiej.

Przemówienie senatora Władysława Komarnickiego w dyskusji nad punktem 7. porządku obrad

Przemówienie senatora Władysława Komarnickiego w dyskusji nad punktem 7. porządku obrad

Szanowny Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Ustawa o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw nowelizuje ustawę z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej oraz 96 innych ustaw. Wyodrębnia się w niej 2 nowe działy administracji rządowej: klimat i aktywa państwowe.

Ciężko oprzeć się wrażeniu, że ta ustawa to pewnego rodzaju wyliczanka, w której mówi się, jakimi sprawami rząd chce się zajmować i jakie kompetencje będzie miał dany minister. Najczęściej powtarzanym określeniem w odniesieniu do tej ustawy jest po prostu „podział łupów”, który to podział ma na dodatek zostać dokonany przez posłów Prawa i Sprawiedliwości. Pan Premier tymczasem ucieka od odpowiedzialności za swój rząd.

Apeluję do Pana Premiera o odwagę, odpowiedzialność i przedłożenie własnego projektu zmian w ustawie o działach administracji.

W przedstawionej ustawie otrzymujemy: klimat – bez polityki klimatycznej; środowisko – bez konkretnej ochrony; z kolei aktywa państwowe – pełne, bogate i gotowe, by je rozdawać pomiędzy „swoich”. Nowelizacja tej ustawy pokazuje chciwość naszego rządu.

Kończąc swoją wypowiedź, największą uwagę chciałbym zwrócić na fakt, jak trudno jest obecnie rządzącej partii pogodzić się z utratą większości w Senacie. Dlatego pod przykrywką ustawy o działach zawłaszcza sobie kompetencje, które do tej pory zgodnie z tradycją należały do izby wyższej, czyli współpracę z Polonią. Dziękuję.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 8. porządku obrad

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 8. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

W dniu dzisiejszym procedujemy ustawę o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw, która ma na celu stworzenie w ramach sądownictwa powszechnego odrębnych jednostek organizacyjnych, które miałyby się zajmować sprawami z zakresu prawa autorskiego i praw pokrewnych, własności przemysłowej oraz powiązanymi z nimi sprawami dotyczącymi nieuczciwej konkurencji.

Głównym celem tej ustawy jest utworzenie wydziałów, które działałyby w 4 sądach okręgowych i 2 sądach apelacyjnych. Zajmowałyby się one wieloma ważnymi sprawami, m.in. tymi z zakresu prawa autorskiego, a także sprawami dotyczącymi nieuczciwej konkurencji. Ustawa ta otworzyłaby drzwi dla sędziów, którzy chcieliby specjalizować się w zakresie prawa własności intelektualnej. Ponadto w ramach postępowania w sprawach z zakresu własności intelektualnej przewiduje się wprowadzenie 2 szczególnych rodzajów powództwa, tj. powództwa wzajemnego oraz powództwa o ustalenie, że określone czynności nie naruszają ogólnego patentu, dodatkowego prawa ochronnego lub prawa z rejestracji.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 9. porządku obrad

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 9. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

W dniu dzisiejszym procedujemy ustawę o zmianie ustawy o transporcie kolejowym oraz niektórych innych ustaw, która ma na celu m.in. powstrzymanie degradacji infrastruktury kolejowej, uregulowanie kwestii połączeń kolejowych na granicach województw, a także wprowadzenie zmian, które postulowali uczestnicy rynku kolejowego, mających na celu usunięcie barier i problemów dla efektywnej realizacji inwestycji kolejowych funkcjonujących w praktyce.

Jednym z najważniejszych celów ustawy jest ograniczenie likwidacji linii kolejowych i zatrzymanie degradacji infrastruktury kolejowej. Ustawa ma także na celu uregulowanie kwestii związanych z połączeniami kolejowymi funkcjonującymi na granicach wielu województw.

Rząd Prawa i Sprawiedliwości proponuje wprowadzenie udogodnień, które pomogłyby efektywniej realizować nowe inwestycje wykonywane w ramach krajowego programu kolejowego z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej oraz programu „Kolej +”. Ustawa także regulowałaby przepisy pozwalające na realizację inwestycji linii tramwajowych. Jest to bardzo ważne dla dalszego rozwoju kolei, która pod rządami Prawa i Sprawiedliwości rozkwita m.in. dzięki odnawianiu zlikwidowanych wcześniej połączeń oraz unowocześnianiu taboru kolejowego.

Przemówienie senatora Władysława Komarnickiego w dyskusji nad punktem 9. porządku obrad

Przemówienie senatora Władysława Komarnickiego w dyskusji nad punktem 9. porządku obrad

Szanowny Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Ustawa o zmianie ustawy o transporcie kolejowym oraz niektórych innych ustaw generalnie wskazuje pozytywny kierunek, jeśli chodzi o zmianę w zakresie m.in. powstrzymywania degradacji infrastruktury kolejowej czy poprawę skomunikowania transportem kolejowym miejscowości leżących na granicach regionów. Jednocześnie należy jednak zwrócić uwagę na to, że jest niedopracowana. Np. we wprowadzanych niniejszą ustawą zmianach w ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym, Dz. U. z 2019 r. poz. 2475, wprowadza się następujące zapisy.

„1) w art. 4 w ust. 1 pkt 25 otrzymuje brzmienie: «25) wojewódzkie przewozy pasażerskie – przewóz osób w ramach publicznego transportu zbiorowego wykonywany w graniach administracyjnych co najmniej dwóch powiatów i niewykraczający poza granice jednego województwa, a w przypadku linii komunikacyjnych w transporcie kolejowym także przewóz do najbliższej stacji w województwie sąsiednim, umożliwiający przesiadki w celu odbycia dalszej podróży lub techniczne odwrócenie biegu pociągu, oraz przewóz powrotny lub przewóz do stacji w województwie sąsiednim, położonej nie dalej niż 30 km od granicy województwa; inne niż przewozy gminne, powiatowe, powiatowo-gminne, metropolitalne i międzywojewódzkie;»”. Pytanie: czy wprowadzane niniejszą nowelizacją 30 km oparte jest na jakichkolwiek analizach? Bo jeśli nie, to wprowadzany zapis niczego nie zmieni. Np. linia kolejowa w przewozach regionalnych w województwie lubuskim, która cieszy się największą frekwencją, to połączenie Kostrzyn nad Odrą – Gorzów – Krzyż. Ta ostatnia stacja leży w województwie wielkopolskim, ale władze samorządowe województwa lubuskiego mogą organizować tam przewozy w oparciu o obowiązujące przepisy, czyli do najbliższej stacji w województwie sąsiednim. Kolejne najbliższe stacje węzłowe to Piła oddalona o ok. 60 km i Poznań oddalony o ok. 85 km. Już na tym przykładzie widać, że po nowelizacji nic się nie zmieni. Województwo lubuskie albo będzie organizować przewozy do najbliższej stacji, albo będzie zobowiązane zawierać stosowane porozumienia z regionem sąsiednim. Stąd też pytanie o analizę, bo być może gdzie indziej wprowadzana zmiana rozwiąże jakieś problemy komunikacyjne. Stąd też pytanie, czemu 30 km, a nie np. 60 albo 100 km?

„2) w art. 9 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: «1a. Plan transportowy opracowywany przez ministra właściwego do spraw transportu obejmuje także wyznaczone w uzgodnieniu z województwami linie komunikacyjne w wojewódzkich przewozach pasażerskich w transporcie kolejowym zapewniające połączenie komunikacyjne między sąsiednimi województwami, które mają szczególne znaczenie dla dostępności sieci komunikacyjnej i spójności połączeń komunikacyjnych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Minister właściwy do spraw transportu nie jest organizatorem publicznego transportu zbiorowego na liniach komunikacyjnych, o których mowa w zdaniu pierwszym.»”. Przepis ten także rodzi pewne wątpliwości. Mówiąc w uproszczeniu, minister w swoim planie ustali, a samorząd województwa zapłaci, ponieważ to on jest organizatorem. Mimo iż popieram działania na rzecz poprawy komunikacji publicznej w naszym kraju, to mam wątpliwości, co w sytuacji, kiedy minister właściwy do spraw transportu, opracowując swój plan transportowy, spotka się z negatywną opinią samorządu regionalnego, do którego wystąpi z wnioskiem o uzgodnienie swojego planu. Dziękuję.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 14. porządku obrad

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 14. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Ustawa o zmianie ustawy – Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw wprowadza wiele zmian w przepisach dotyczących procesu inwestycyjno-budowlanego. Najważniejszą zmianą jest podział projektu budowlanego na projekt zagospodarowania działki lub terenu, projekt architektoniczno-budowlany oraz projekt techniczny. Ponadto ustawa przewiduje rozwiązania mające na celu doprecyzowanie regulacji budzących wątpliwości interpretacyjne w zakresie m.in. procedury uzyskiwania odstępstw od przepisów techniczno-budowlanych, zasad sporządzania projektu budowlanego czy stwierdzenia nieważności decyzji.

Ustawa wprowadza wiele zmian w już obowiązujących przepisach. Zmiany przede wszystkim skupiają się wokół kwestii zwiększenia bezpieczeństwa pożarowego oraz zapewnienia sprawności przebiegu procesu inwestycyjnego przy wydawaniu warunków i samej realizacji przyłączania się do sieci elektroenergetycznych, gazowych, ciepłowniczych, wodociągowych czy kanalizacyjnych. Doprecyzowanie zasad powinno znacząco wpłynąć na zmniejszenie liczby wniosków, które z różnych przyczyn wymagają uzupełnienia. Dzięki zmianom nie będzie konieczności uzyskiwania zgody administracji architektoniczno-budowlanej oraz upoważnienia ministra. Zgoda na odstępstwo w zakresie przepisów przeciwpożarowych będzie mogła być udzielona w postanowieniu komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej. Ponadto w przepisach pojawi się jasno sprecyzowany punkt, w którym zostanie wymieniona lista przedsięwzięć, których realizacja nie wymaga uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 15. porządku obrad

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 15. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Nowelizacja ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów przewiduje m.in. wprowadzenie dodatkowego instrumentu finansowego wsparcia dla inwestorów dokonujących wraz z przedsięwzięciem termomodernizacyjnym wzmocnienia warstw fakturowych w budynkach wybudowanych w technologii wielkopłytowej, zwiększenie intensywności wsparcia samorządów gminnych realizujących przedsięwzięcia remontowe, ze szczególnym uwzględnieniem budynków zabytkowych, promowanie kompleksowych inwestycji obejmujących obok termomodernizacji również montaż mikroinstalacji odnawialnego źródła energii.

Do głównych celów ustawy należy zwiększenie efektów programu wspierania termomodernizacji i remontów poprzez objęcie wsparciem nowych remontów budynków z wielkiej płyty, a także wsparcie remontów budynków komunalnych. Dodatkowe wsparcie będzie można uzyskać przy wykonywaniu dodatkowych połączeń między warstwą nośną a warstwą fakturową ścian zewnętrznych. Według proponowanej przez rząd regulacji wsparcie będzie wynosić 50% kosztów obejmujących projektowanie, a także zakup i montaż kotew wzmacniających, jednakże tego typu inwestycja musi być realizowana wspólnie z inwestycją termomodernizacyjną. Ustawa proponuje także wsparcie dla samorządów gminnych – wsparcie remontowe dla gmin, w których znajdują się mieszkania wchodzące w skład zasobu komunalnego, wzrasta do 50% wartości przedsięwzięcia remontowego. Szacuje się, że pracom remontowym poddanych zostanie ok. 30 tysięcy budynków komunalnych, wśród których będzie ok. 4 tysięcy budynków z tzw. wielkiej płyty.