Narzędzia:

Posiedzenie: 4. posiedzenie Senatu RP X kadencji, 1 dzień


5 i 6 lutego 2020 r.
Przemówienia z dnia następnego

Przemówienie senatora Władysława Komarnickiego w dyskusji nad punktem 2. porządku obrad

Przemówienie senatora Władysława Komarnickiego w dyskusji nad punktem 2. porządku obrad

Szanowny Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Jeżeli chodzi o aferę związaną z GetBack, to trzeba jednoznacznie powiedzieć, że państwo nie zapewniło bezpieczeństwa obywatelom, i trzeba powiedzieć obligatariuszom, kto wyłudził, a potem stracił ich pieniądze.

Moim zdaniem należy się zgodzić z postulatami Stowarzyszenia Poszkodowanych Obligatariuszy GetBack SA, które są następujące. Pierwszy z nich to powołanie funduszu rekompensat dla poszkodowanych, na którym gromadzone byłyby środki pochodzące z kar nakładanych na grupę kapitałową GetBack oraz spółki dystrybuujące obligacje GetBack. Drugi postulat to wprowadzenie odpisu od podatku dochodowego dla poszkodowanych w wysokości poniesionych przez nich strat na handlu obligacjami. W tej sytuacji jest to dobry pomysł na jakąkolwiek pomoc poszkodowanym.

Ponadto Klub Parlamentarny Koalicja Obywatelska złożył wniosek o powołanie komisji śledczej w sprawie zaniechań, zaniedbań i niepodejmowania działań przez organy państwa i instytucje publiczne, które powinny były nadzorować spółkę GetBack, ale tego nie robiły. NIK wskazała w opublikowanym we wtorek 21 stycznia 2020 r. raporcie, iż ponad 9 tysięcy nabywców obligacji GetBack SA nie odzyskało zainwestowanych środków w wysokości przekraczającej 2,5 miliarda zł, a intensywne działania nadzorcze i kontrole podjęto dopiero po zaprzestaniu obsługi zobowiązań przez spółkę.

Jak przypomniano w informacji NIK, spółka GetBack SA, obecnie w restrukturyzacji, została utworzona i zarejestrowana w 2012 r. jako firma windykacyjna. W latach 2012–2018 przedmiotem jej działalności było nabywanie pakietów wierzytelności na własny rachunek lub na rachunek funduszy inwestycyjnych współpracujących ze spółką i dochodzenie tych należności od dłużników. Spółka nabywała je najczęściej za środki finansowe pozyskane z zewnątrz, w tym z emisji obligacji. Działalność GetBack SA w ramach współpracy z funduszami inwestycyjnymi podlegała nadzorowi Komisji Nadzoru Finansowego, tj. KNF, natomiast aktywność spółki na własny rachunek była wyłączona spod tego nadzoru.

Najwyższa Izba Kontroli negatywnie oceniła w raporcie fakt, że KNF na odpowiednio wczesnym etapie nie wykryła nieprawidłowości w działalności GetBack SA oraz w procesie oferowania i sprzedaży papierów wartościowych. „Wskutek tego organ nadzoru nie zrealizował swojego ustawowego celu, jakim jest zapewnienie prawidłowego funkcjonowania rynku finansowego, jego bezpieczeństwa oraz ochrony jego uczestników” – napisano. Zdaniem NIK było to spowodowane ograniczoną skalą działań UKNF w ramach posiadanych uprawnień.

NIK zwróciła uwagę, że Komisja Nadzoru Finansowego, po wydaniu we wrześniu 2012 r. zezwolenia dla GetBack SA na zarządzanie wierzytelnościami funduszy inwestycyjnych, przez 5 lat nie przeprowadziła w spółce ani jednej kontroli, co pozwoliłoby na wykrycie nieprawidłowości w wycenach pakietów wierzytelności prowadzących do zawyżenia ich wartości i sztucznego wykreowania wyniku finansowego spółki, tak jak to nastąpiło podczas kontroli w GetBack SA w 2018 r. Tymczasem w ocenie NIK UKNF otrzymał wiele sygnałów uzasadniających podjęcie inspekcji.

Izba wskazała także, że UKNF do września 2018 r. nie analizował rynku wierzytelności, w szczególności warunków zbywania przez poszczególne banki pakietów wierzytelności, obejmujących niespłacane w terminie kredyty i pożyczki, nabywanych m.in. przez fundusze zarządzane przez GetBack SA. Nie sprawował także rzetelnego nadzoru nad towarzystwami funduszy inwestycyjnych, TFI, zobowiązanymi do nadzorowania czynności GetBack SA. 9 tysięcy poszkodowanych powinno odzyskać środki od państwa i banków w proporcji: 50% i 50%.

Koalicja Obywatelska uważa, że powołanie komisji śledczej jest konieczne, ponieważ prokuratura nie daje odpowiedzi. Dziękuję.

 

Przemówienie senatora Macieja Łuczaka w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Przemówienie senatora Macieja Łuczaka w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Celem niniejszej ustawy jest pomoc emerytom i rencistom, którzy mimo dotychczasowej pomocy ze strony państwa nadal mają trudności, aby żyć spokojnie i na godnym poziomie. Takie osoby bardzo często są schorowane, muszą pokrywać koszty wizyt lekarskich, specjalistycznych leków lub profesjonalnej opieki.

Proponowana pomoc w postaci dodatkowego rocznego świadczenia pieniężnego, które już zapowiadał prezes Rady Ministrów w swoim exposé z dnia 19 listopada 2019 r., znacznie ułatwi planowanie wydatków w domowym budżecie. Wielu emerytów i rencistów ma bardzo niskie dochody. Wypłata takiego świadczenia będzie stanowić dla nich duże wsparcie oraz spełni ich oczekiwania.

Taka pomoc będzie kierowana do emerytów i rencistów, którzy dotychczas pobierali pieniądze w systemie powszechnym, a także do rolników, do pracowników służb mundurowych, do pobierających emerytury pomostowe, do osób korzystających ze świadczeń i zasiłków przedemerytalnych, rent socjalnych czy strukturalnych. Świadczenie będzie miało również zastosowanie do nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych, rodzicielskich świadczeń uzupełniających, a także rent inwalidów wojennych i wojskowych.

Jak widać, proponowana ustawa obejmuje pomocą bardzo dużą liczbę osób. Wykluczeniom podlegają tacy, którym prawo do świadczeń zostało zawieszone na dzień 31 marca roku, w którym miałoby nastąpić wypłacenie dodatkowych środków pieniężnych. Ponadto dodatek będzie podlegał ponownemu ustaleniu w sytuacji, gdy prawo do otrzymania emerytury lub renty nie istniało lub zostało zawieszone.

Według ustawy dodatkowe świadczenie miałoby zostać wypłacone w terminie pokrywającym się z przekazywaniem pieniędzy za miesiąc kwiecień lub, w wyjątkowych przypadkach, w maju. Za realizację tych transakcji odpowiedzialne będą właściwe organy emerytalno-rentowe. Jeśli zaistnieje sytuacja, w której nastąpi zbieg prawa do świadczeń wypłacanych przez 2 różne organy, wtedy odpowiedzialność zostanie przeniesiona na Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Ustawodawca przewidział również, iż oferowana pomoc nie może wykluczać możliwości korzystania z innych przewidzianych prawem uprawnień. Dlatego też kwota dodatkowego świadczenia nie będzie brana pod uwagę w przypadku, gdy emeryt lub rencista będzie ubiegał się o inne świadczenia, dodatki, zasiłki, pomoc czy wsparcie, które zostały szczegółowo wymienione w przedmiotowej ustawie. Ponadto omawiane świadczenie ma być zwolnione od wszelkich potrąceń i egzekucji.

Przywołane regulacje niewątpliwie przyczynią się do podniesienia komfortu życia emerytów i rencistów. Będą oni mieli większą swobodę podczas planowania domowego budżetu, być może będą mogli poświęcić te środki na dodatkowe leczenie czy podniesienie jakości swojego codziennego życia.

Reasumując, stwierdzam, że przedstawione argumenty potwierdzają zasadność wprowadzenia proponowanej ustawy.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

W dniu dzisiejszym podejmujemy ustawę, która zapewnia wsparcie dla emerytów i rencistów w formie wypłaty dodatkowego rocznego świadczenia pieniężnego. Jest to wielkie zobowiązanie wobec osób starszych, które składaliśmy jako większość parlamentarna Prawa i Sprawiedliwości.

W ubiegłym roku po raz pierwszy trzynasta emerytura objęła ok. 9,8 milionów emerytów i rencistów. Emerytura+ została przyznana – bez względu na wysokość pobieranego świadczenia – w kwocie minimalnej emerytury, tj. 1100 zł brutto. W sumie na wypłatę przeznaczyliśmy jako państwo 10,8 miliardów zł. Emerytura+ to realne wsparcie finansowe dla wszystkich emerytów i rencistów, a szczególnie dla tych, którzy pobierają niskie świadczenia emerytalno-rentowe, także te znacznie poniżej emerytury minimalnej. Trzeba podkreślić, że podczas rządów Prawa i Sprawiedliwości pierwszy raz tak znacząco wzrosła minimalna emerytura – wzrost ten szacuje się na 25,8%. Teraz dotrzymujemy obietnic wyborczych i trzynasta emerytura stała się corocznym dodatkiem obowiązującym dla wszystkich emerytów i rencistów.

Ponadto dzięki realizacji programu „Emerytura+” i dzięki obniżeniu podatku PIT podniesione zostaną emerytury. W ramach ustawy wsparcie otrzyma blisko 10 milionów emerytów i rencistów, a cały projekt obejmie ok. 26 milionów zł. Jest możliwy dzięki programowi i uszczelnieniu podatków VAT i CIT. Obecnie trzynasta emerytura wyniesie 1200 zł brutto. Będzie to dodatkowe realne wsparcie, jakie udzielimy osobom starszym, zwłaszcza tym najuboższym.

W pełni popieram przedłożoną ustawę.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 4. porządku obrad

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 4. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

W dniu dzisiejszym podejmujemy ustawę, która modyfikuje obecnie obowiązujące zasady waloryzacji emerytur i rent poprzez podwyższenie najniższych świadczeń oraz zastosowanie ustawowego wskaźnika waloryzacji przy zapewnieniu minimalnej gwarantowanej kwoty podwyżki świadczenia.

W tej niezwykle ważnej nowelizacji rząd Prawa i Sprawiedliwości proponuje modyfikację obowiązujących zasad waloryzacji emerytur i rent, która zdaniem rządu poprawi standard życia seniorów. Ustawa przewiduje więc podwyższenie najniższej kwoty emerytury, a także rent, renty rodzinnej i tej z tytułu niezdolności do pracy, do kwoty 1 tysiąca 200 zł. Przewiduje także wzrost renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do kwoty 900 zł. Podwyżka ta, pochodząca z zasobów Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, zacznie obowiązywać od marca bieżącego roku i obliczona zostanie według wskaźnika waloryzacji – jej kwota nie będzie niższa niż 70 zł. Wprowadzone poprawki pozwolą także m.in. na wzrost świadczenia uzupełniającego dla osób niemogących samodzielnie egzystować do kwoty rzędu 500 zł wypłacanej co miesiąc.

W pełni popieram te korzystne dla osób starszych rozwiązania.

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 6. porządku obrad

Przemówienie senatora Aleksandra Szweda w dyskusji nad punktem 6. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

W dniu dzisiejszym rozpatrujemy ustawę – ustawę o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2020 – która jest ściśle związana z rządowym projektem ustawy budżetowej na bieżący rok 2020. Przedłożone propozycje zmian niektórych ustaw wiążą się z prawidłową realizacją ustawy budżetowej.

Dzięki ogromnemu nakładowi pracy rządu premiera Mateusza Morawieckiego, polegającemu m.in. na uszczelnieniu systemu podatkowego oraz odbudowie dochodów podatkowych, budżet pierwszy raz po roku 1990 jest zdecydowanie zrównoważony. Działania rządu, które pozwoliły na jego unormowanie, sprzyjają wzrostowi gospodarczemu, a systematyczne wprowadzanie szeregu rozwiązań i ułatwień korzystnie wpływa na działalność przedsiębiorstw. W powstałym projekcie określone zostały podstawy naliczania funduszy socjalnych, rozwiązania, które umożliwiają elastyczne zarządzanie środkami publicznymi, przewiduje się także zachowanie ciągłości systemu wspierania wynagrodzeń pracowników powiatowych urzędów pracy środkami pochodzącymi z Funduszu Pracy. Projekt ten pozytywnie wpłynie także na realizację działań krajowych ośrodków, takich jak np. Państwowe Gospodarstwo Wodne „Wody Polskie”, zakłada on również zmiany, które polegają na przesunięciu w bieżącym roku stawki z podatku akcyzowego na opłatę paliwową. W pełni popieram przedłożoną nowelizację.