Przemówienie senatora Łukasza Mikołajczyka w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Przemówienie senatora Łukasza Mikołajczyka w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Szanowny Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Dziś w izbie refleksji odbywa się drugie czytanie projektu uchwały w 100. rocznicę inauguracyjnego posiedzenia Sejmu Ustawodawczego. To inicjatywa, pod którą podpisałem się wraz z grupą 31 senatorów. O znaczeniu Sejmu Ustawodawczego i konieczności godnego uczczenia setnej rocznicy jego inauguracji mowa wprost w treści proponowanej uchwały. Przy tej okazji pragnę zwrócić uwagę na 2 postaci, które wiążą się z historią Sejmu Ustawodawczego II RP.

Jako senator pochodzący z Wielkopolski, nie mogę nie wspomnieć marszałka Sejmu Ustawodawczego Wojciecha Trąmpczyńskiego. Urodzony niedaleko Gniezna polityk był również marszałkiem Senatu. Trąmpczyński, prawnik, członek Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania, wsławił się również uczestnictwem we władzach administracyjnych Powstania Wielkopolskiego, które w tak wielkim stopniu przyczyniło się do ugruntowania niepodległości II Rzeczypospolitej i zapewniło powrót ziem wielkopolskich do odrodzonej ojczyzny.

Druga postać, o której chciałbym wspomnieć przy okazji drugiego czytania przedmiotowej uchwały, to ksiądz Zygmunt Kaczyński. Duchowny był dyrektorem Katolickiej Agencji Prasowej. Był posłem na Sejm Ustawodawczy. Ksiądz Zygmunt Kaczyński brał udział w wojnie z bolszewikami. Był kapelanem prezydenta Władysława Raczkiewicza oraz ministrem wyznań religijnych i oświecenia publicznego w Rządzie RP na Uchodźstwie. Po II wojnie światowej prowadził działalność duszpasterską, społeczną i wydawniczą. Prześladowany, aresztowany i skazany przez komunistycznych przestępców udających legalną władzę w Polsce został osadzony z wieloletnim wyrokiem, a następnie zamordowany w mokotowskim więzieniu.

Cześć ich pamięci!

Przemówienie senatora Adama Bielana w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Przemówienie senatora Adama Bielana w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

W obliczu setnej rocznicy inauguracyjnego posiedzenia Sejmu Ustawodawczego warto zwrócić szczególną uwagę na doniosły wkład polskiego parlamentaryzmu w rozwój demokracji w Europie. Jego historia sięga 550 lat i już na przełomie XV i XVI w. instytucje parlamentarne odgrywały niebagatelną rolę w ówczesnej Polsce.

Znaczącym wydarzeniem z okresu kształtowania się demokracji w naszym kraju była, uchwalona w 1505 r. w Radomiu, konstytucja sejmowa Nihil novi. Uzależniając monarsze prawo wydawania ustaw od zgody szlachty, czyli senatu oraz izby poselskiej, w praktyce przeniosła tę prerogatywę na parlament. Obok statutów nieszawskich z 1454 r. stała się istotnym czynnikiem rozwoju demokracji szlacheckiej w Rzeczypospolitej, unikatowego w skali europejskiej systemu politycznego.

Nie sposób nie wspomnieć o najbardziej chyba znanym parlamencie z okresu przedrozbiorowego, czyli Sejmie Wielkim. Jego bezprecedensowe dokonanie w postaci uchwalenia „Ustawy Rządowej z dnia 3 maja” wpisuje się w historię ustroju współczesnych państw. Konstytucje stanowią dziś fundament, na którym opiera się ich system prawny.

Również w odniesieniu do Sejmu Ustawodawczego stykamy się z szeregiem rozwiązań, z których do dziś korzystają obywatele demokratycznych państw. Prawdziwie demokratyczna, pięcioprzymiotnikowa ordynacja przyznawała czynne i bierne prawo wyborcze kobietom, co w ówczesnych realiach nie było normą. Prawa wyborcze otrzymały ponadto zamieszkujące polskie ziemie mniejszości narodowe i wprowadziły do Sejmu liczną reprezentację. Obok kluczowych dokonań w zakresie ustroju i unifikacji prawa odrodzonej Rzeczypospolitej owocem prac Sejmu Ustawodawczego są obowiązujący do dzisiaj ośmiogodzinny dzień pracy, ubezpieczenia społeczne czy prawo do urlopu. W tym zakresie ustawodawstwo polskie także przyczyniło się do upowszechnienia podobnych rozwiązań w Europie.

Polski parlamentaryzm stanowi namacalne odzwierciedlenie tradycyjnego zamiłowania Polaków do demokracji. Inspirując międzynarodową dyskusję nad praworządnością w naszym kraju, należy pamiętać, jak ważne i dziejowe osiągnięcia stały się jego udziałem w minionych latach i jak wiele wniósł do europejskiego dziedzictwa. Dziękuję.

Przemówienie senatora Łukasza Mikołajczyka w dyskusji nad punktem 5. porządku obrad

Przemówienie senatora Łukasza Mikołajczyka w dyskusji nad punktem 5. porządku obrad

Szanowny Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie! Wysoka Izbo!

Kodeks postępowania karnego w obecnej formie, poza przepisami wprowadzonymi później, obowiązuje od 1 września 1998 r. Jest to jedna z ustaw kluczowych dla funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości. Uważam, że wszelkie prace zmierzające do usprawnienia, unowocześnienia, a przede wszystkim uczynienia sprawiedliwymi i obiektywnymi polskich sądów wymagają poparcia.

Zmiana proponowana w przedłożonej nowelizacji k.p.k. wydaje się kosmetyczna, jednak wpisuje się w ciąg innych zmian wdrażanych w ustawodawstwie regulującym postępowania przed wymiarem sprawiedliwości czy organami ścigania. Wprowadzana poprawka otwiera w tym konkretnym przypadku drogę skargową uczestnikowi postępowania, która wcześniej była nowelizowanym przepisem zamknięta. W związku z tym przyjęcie przedłożonej nowelizacji jest zasadne i społecznie korzystne.

Jako zwolennik radykalnego i gruntownego odświeżenia przepisów dotyczących postępowania karnego i cywilnego, a także unowocześnienia, uproszczenia i uczynienia sprawiedliwymi wszelkich postępowań obywatela przed sądami, urzędami czy instytucjami państwa również tę niewielką, ale potrzebną zmianę w pełni popieram.