Narzędzia:

Posiedzenie: 69. posiedzenie Senatu RP IX kadencji, 1 dzień


19 i 20 grudnia 2018 r.
Przemówienia z dnia następnego

Przemówienie senatora Antoniego Szymańskiego w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Przemówienie senatora Antoniego Szymańskiego w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

5 maja 2019 r. mija 200 lat od dnia urodzin wybitnego polskiego kompozytora i patrioty Stanisława Moniuszki. W związku z tym z inicjatywy 50 senatorów Rzeczypospolitej Polskiej, do których mam zaszczyt się zaliczać, zaproponowana została uchwała Senatu o ustanowieniu roku 2019 Rokiem Stanisława Moniuszki. Jest kilka przyczyn, dla których zdecydowałem się zaangażować w to przedsięwzięcie.

Pierwszy powód wiąże się z patriotyczną postawą wybitnego kompozytora, organisty, dyrygenta oper, orkiestr symfonicznych i chórów oraz pedagoga. Urodził się on w 1819 r. w majątku Ubiel koło Mińska. Pochodził z rodziny ziemiańskiej, w której żywe były patriotyczne tradycje. Imię otrzymał po dziadku, który darzony był w rodzie szczególnym szacunkiem. Wychowanie patriotyczne Stanisława związane było z osobą jego ojca Czesława, który aktywnie uczestniczył w kampanii napoleońskiej. Był on podobno znakomitym gawędziarzem, który z zaangażowaniem i talentem opowiadał o przeżyciach na wojnie, udziale w kampaniach czy relacjach z francuskimi dowódcami. Przekazywał w ten sposób synowi wiedzę o historii i rozpalał w nim miłość do ojczyzny, która w przyszłości miała przepajać jego twórczość.

Połączenie patriotyzmu z miłością do muzyki przyszły kompozytor zawdzięczał matce Elżbiecie, która grała na klawikordzie i śpiewała chłopcu „Śpiewy historyczne” Juliana Ursyna Niemcewicza – wierszowaną historię władców Polski. Mama była też pierwszą nauczycielką muzyki przyszłego wirtuoza organów. Niebagatelną rolę wychowawczą odegrali w jego życiu stryjowie Kazimierz, doktor prawa, pedagog, miłośnik wiedzy przyrodniczej i entuzjasta poezji Mickiewicza, oraz Dominik, społecznik, innowator, zwolennik uwłaszczenia chłopców, założyciel i mecenas szkół ludowych.

Nie ukrywam, że wpływ, jaki wywarła na artyście dobra arystokratyczna, a jednocześnie otwarta na przemiany społeczne rodzina, jest jednym z powodów, dla których biografia kompozytora stanowi dla mnie przedmiot szczególnej sympatii.

Wychowanie rodzinne oraz późniejsza edukacja muzyczna w kraju, tj. w Mińsku i Warszawie, oraz zagranicą, w Berlinie, pozwoliły na pełne rozwinięcie wyjątkowego talentu artystycznego Stanisława Moniuszki. Wybitne dokonania uczyniły z niego ojca polskiej opery narodowej. Jest czołowym twórcą gatunku pieśni. Jak zauważa się w uchwale Senatu, „tworzył ku pokrzepieniu serc zniewolonych przez zaborców Polaków. W latach poprzedzających wybuch powstania styczniowego i bezpośrednio po, wbrew trudnym warunkom społecznym i politycznym, stworzył swoje najsłynniejsze dzieła – opery «Halka» i «Straszny dwór»”.

Inspirację dla jego muzyki, podobnie jak to było u Fryderyka Chopina, stanowiła twórczość ludowa. W genialny sposób udawało mu się łączyć folklor z obowiązującymi wówczas europejskimi kanonami opery. Szczególną rozpoznawalność jego dziełom nadają występy chórów, np. górali, oraz elementy polskich tańców narodowych – poloneza, mazura, tańców góralskich.

Ogromnie cenny wkład do polskiej kultury stanowi zbiór drobnych utworów zebranych w 12 „Śpiewnikach domowych”. Zawiera on pieśni do słów takich polskich poetów jak Teofil Lenartowicz, Adam Mickiewicz, Wincenty Pol, Stefan Witwicki i inni. Tworzył również muzykę religijną na głosy i organy, przyczyniając się do podwyższenia poziomu utworów wykonywanych w kościołach. Był niezwykle płodnym artystą. Jego różnorodny dorobek, na który składały się opery, operetki, balety, utwory symfoniczne, pieśni czy utwory instrumentalne, wywarł niezatarty wpływ na polską tożsamość kulturową.

Dorobek artystyczny Moniuszki jest drugim – obok patriotyzmu – powodem, dla którego uważam, że artysta wart jest upamiętnienia i popularyzowania. Mam nadzieję, że ogłoszony rok moniuszkowski walnie się do tego przyczyni. Tę nadzieję podziela Senat, stwierdzając w uchwale, że „ogłoszenie roku 2019 Rokiem Stanisława Moniuszki nie tylko pozwoli przybliżyć życie i bogatą twórczość wybitnego kompozytora, ale także zwróci uwagę Polaków na postawy patriotyczne wśród artystów oraz potrzebę tworzenia sztuki czerpiącej inspiracje z polskiej kultury”.

Jest również trzeci powód, dla którego popieram ustanowienie roku moniuszkowskiego. Sądzę, że w dobie skłócenia i głęboko przenikających podziałów politycznych potrzebujemy jako Polacy inspiracji ze sfery szeroko pojętego piękna. Nie na darmo powiada się, że muzyka łagodzi obyczaje. Niech przytępi również nieco ostrze naszych polskich sporów, gdyż sięgają zbyt głęboko.

W tym momencie z pomocą może i powinna przychodzić nam twórczość geniuszy, takich jak Moniuszko. W jego wizji społeczeństwa naczelne miejsce zajmowała idea solidaryzmu. Propagował idee jednania się, bratania ze sobą różnych warstw i kultur. Wyraźnie zafascynowany był ideą wspólnoty, w której jest miejsce dla różnorodności, wspólnoty opartej na wartościach, wśród których naczelną rolę odgrywają miłość i piękno.

Niech rok moniuszkowski przybliży nas do ideału takiej wspólnoty. Tego z serca życzę.

 

Przemówienie senatora Łukasza Mikołajczyka w dyskusji nad punktem 12. porządku obrad

Przemówienie senatora Łukasza Mikołajczyka w dyskusji nad punktem 12. porządku obrad

Rząd pana premiera Mateusza Morawieckiego, jak wcześniej pani premier Szydło, prowadzi mądrą, rozważną politykę zagraniczną. Pozycja Polski na arenie międzynarodowej umacnia się znacząco od 3 lat.

Nieodzownym elementem prowadzonej polityki zagranicznej są zawierane umowy międzynarodowe. Zaproponowana przez pana prezydenta Andrzeja Dudę nowelizacja ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach międzynarodowych ma na celu wprowadzenie do jej treści pojęcia „utraty mocy obowiązującej umowy międzynarodowej” i uregulowanie kwestii związanych z ogłaszaniem w dziennikach urzędowych oświadczeń rządowych informujących o utracie mocy obowiązującej umów międzynarodowych zawartych przez Rzeczpospolitą Polską albo których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Obecnie jedynie art. 22 przedmiotowej ustawy odnosił się do zagadnienia utraty mocy obowiązującej umowy międzynarodowej, jednak ograniczał się on tylko do przypadku wypowiedzenia danej umowy przez Rzeczpospolitą Polską. Zaproponowana nowelizacja porządkuje tę kwestię, określając inne przypadki utraty mocy obowiązywania umowy, które w praktyce mają miejsce.

Projekt nowelizacji jest zgodny z prawem europejskim i został szeroko skonsultowany. W związku z tym zmiany te powinny być przyjęte przez Senat jako konieczne i słuszne.

 

Przemówienie senatora Łukasza Mikołajczyka w dyskusji nad punktem 7. porządku obrad

Przemówienie senatora Łukasza Mikołajczyka w dyskusji nad punktem 7. porządku obrad

Szanowny Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Ustawa o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw modyfikuje zasady waloryzacji i podwyższa najniższe świadczenia.

Od 1 marca 2019 r. najniższa emerytura, renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, renta rodzinna i renta socjalna wzrosną z 1029,80 zł do 1100 zł, a najniższa renta z tytułu częściowej niezdolności do pacy – z 772,35 zł do 825 zł. Zasady waloryzacji emerytur i rent rolników oraz pracowników służb mundurowych, a także emerytur pomostowych i nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych również zostaną zmodyfikowane. Świadczenia emerytalno-rentowe wzrosłyby o 3,26%, ale nie mniej niż o 70 zł. Oznacza to, że w 2019 r. najniższe świadczenia zostaną podwyższone o 6,8%, o 2 razy więcej niż przy zastosowaniu ustawowego prognozowanego wskaźnika waloryzacji.

Panie Marszałku, Wysoki Senacie, trzeba jasno powiedzieć, że przede wszystkim jest to projekt oczekiwany przez rodziny, emerytów i rencistów z najniższym uposażeniem. Waloryzacja świadczeń emerytalno-rentowych stanowi ważny element konstrukcji systemu ubezpieczeń społecznych. Ekonomiczna funkcja waloryzacji świadczeń polega na przeciwdziałaniu deprecjacji świadczeń, a tym samym na zapobieganiu obniżeniu poziomu materialnego życia emerytów i rencistów w warunkach inflacji.

8 lat rządów Platformy Obywatelskiej i PSL nie przyniosło poprawy życia emerytów i rencistów. To Prawo i Sprawiedliwość zaproponowało najwyższą waloryzację od 10 lat. Nie sposób nie odnieść się do wypowiedzi, które mogliśmy usłyszeć w Sejmie, zwłaszcza ze strony przedstawicieli Polskiego Stronnictwa Ludowego, które w czasie poprzednich rządów odpowiadało za politykę społeczną i rodzinną. W tym miejscu warto przypomnieć, jak PSL zerwało dialog społeczny i podniosło wiek emerytalny.

Wysoki Senacie, wiele robi się na rzecz emerytów i rencistów. Zdajemy sobie sprawę, że potrzeby w tym zakresie są wielkie, ale istotne jest to, że zmierzamy w dobrym kierunku. Dziękuję bardzo za uwagę.

 

Przemówienie senatora Macieja Łuczaka w dyskusji nad punktem 7. porządku obrad

Przemówienie senatora Macieja Łuczaka w dyskusji nad punktem 7. porządku obrad

Szanowny Panie Marszałku! Szanowna Izbo!

Proponowane zmiany w omawianych ustawach są podyktowane trudną sytuacją materialną świadczeniobiorców, którzy pobierają najniższe świadczenia emerytalno-rentowe. Rząd proponuje realne zmiany dotyczące ich podwyższenia ze względu na fakt, iż dotychczas otrzymywane środki są niewystarczające i nie pozwalają zaspokajać podstawowych potrzeb. Rolą państwa jest zapewnienie obywatelom możliwości utrzymania się, zapewnienie bezpieczeństwa finansowego, co wynika również z Konstytucji RP.

Waloryzacja świadczeń emerytalno-rentowych jest ważnym elementem systemu ubezpieczeń społecznych. Z jednej strony musimy dostosowywać się m.in. do sytuacji gospodarczej kraju, z drugiej jednak należy pamiętać o konieczności zapewnienia wystarczających środków dla pewnych grup społecznych celem uchronienia ich przed ubóstwem.

Pomimo ciągłych przekształceń i podnoszenia świadczeń emerytalno-rentowych okazuje się, że są one nadal niewystarczające i nie zapewniają osobom o najniższych przychodach możliwości pokrycia kosztów utrzymania.

Zmiany proponowane w omawianej ustawie wprowadzają modyfikację obecnie obowiązujących zasad waloryzacji, w wyniku której dojdzie do podwyższenia świadczeń emerytalno-rentowych o 3,26%, jednak o kwotę nie mniejszą niż 70 zł. Jest to jedna z najwyższych podwyżek emerytalno-rentowych w ostatnich latach.

Proponowana waloryzacja kwotowo-procentowa wydaje się odpowiednim rozwiązaniem dla osób najuboższych, ponieważ jest to waloryzacja procentowa z gwarantowaną minimalną podwyżką. Według obecnie obowiązujących przepisów prawa świadczeniobiorcy o najniższych emeryturach i rentach otrzymywaliby minimalne podwyżki, co powodowałoby, iż z roku na rok pogłębiałaby się różnica majątkowa pomiędzy świadczeniobiorcami.

Należy pamiętać, że gospodarstwa domowe emerytów i rencistów nadal wykazują najwyższe wskaźniki wydatków w stosunku do dochodów. Nasze społeczeństwo jest społeczeństwem starzejącym się, a liczba emerytów systematycznie wzrasta, dlatego państwo musi zapewnić taką wysokość świadczenia, która umożliwi życie na godnym poziomie oraz zaspokojenie wszystkich pojawiających się potrzeb. Ponadto warto zauważyć, że osoby starsze są znacznie bardziej narażone na zachorowania i inne niedogodności losu, które wymagają poniesienia dodatkowych wysokich kosztów.

Moim zdaniem zaproponowane w ustawie wprowadzenie waloryzacji kwotowo-procentowej spowoduje zmniejszenie dysproporcji otrzymywanych świadczeń w grupie emerytów i rencistów. Dlatego uważam te zamiany za stosowne.

 

Przemówienie senatora Adama Bielana w dyskusji nad punktem 15. porządku obrad

Przemówienie senatora Adama Bielana w dyskusji nad punktem 15. porządku obrad

Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Lotnictwo to jedna z tych branż, które dynamicznie się rozwijają. Usługi lotnicze stają się coraz powszechniejsze i coraz więcej osób regularnie korzysta z tej formy transportu. Jest to stała tendencja w dzisiejszym zglobalizowanym świecie. Chcąc skutecznie prowadzić działalność gospodarczą, w szczególności na szczeblu międzynarodowym, należy uwzględniać konieczność szybkiego przemieszczania się. Lotnictwo to kluczowy element nie tylko podróży służbowych, lecz także współczesnej turystyki.

O sile całego zjawiska, obecnego również w Polsce, najlepiej świadczą dane dotyczące liczby obsługiwanych pasażerów. Polskie lotniska z roku na rok notują pod tym względem rekordowe wyniki, dzięki czemu plasujemy się na drugim miejscu, jeśli chodzi o rozwój lotnictwa w Europie. W ubiegłym roku obsłużono prawie 40 milionów pasażerów, co stanowiło kolosalny wzrost, o 18%, w stosunku do roku 2016 i jednocześnie drugi rezultat na świecie.

Wyniki te ogromnie cieszą, ponieważ ruch w branży lotniczej to także koło napędowe wielu towarzyszących gałęzi gospodarki. Mając zatem na względzie konieczność zagwarantowania odpowiednich warunków dla rozwoju i świadczenia tychże usług, zobligowani jesteśmy podejmować szeroko zakrojone działania, zarówno legislacyjne, jak i inwestycyjne, a może przede wszystkim inwestycyjne.

Jesteśmy aktualnie w przededniu realizacji kluczowego przedsięwzięcia, jakim jest budowa Centralnego Portu Lotniczego w Baranowie. Projekt ten, w mojej opinii, w sposób niebagatelny przysłuży się polskiej gospodarce. Nie waham się porównać go ze sztandarową przedwojenną inicjatywą, jaką był port morski w Gdyni. CPL będzie naszym współczesnym oknem na świat, z obsługą na poziomie 50 milionów pasażerów, ofertą połączeń we wszystkich kierunkach świata, hubem dla największych linii lotniczych.

Oprócz tej przełomowej inwestycji niezwykle ważne są lotniska komplementarne, takie jak Port Lotniczy Radom-Sadków. W okresie najbliższych 2 lat lotnisko to zostanie dostosowane do obsługi 3 milionów pasażerów, stając się istotną destynacją w siatce połączeń. Docelowo zaś, w drugiej fazie rozbudowy, osiągnie pułap obsługi 10 milionów pasażerów rocznie. Radom stanowi znaczący ośrodek miejski, z populacją przekraczającą 200 tysięcy mieszkańców, świetnie skomunikowany, z ogromnym potencjałem przemysłowym, opartym w dużej części na nowoczesnych technologiach. Jestem przekonany, że już w niedalekiej przyszłości wielu z Państwa będzie z oferty tego portu korzystać.

Tymczasem pracujemy nad ustawą nowelizującą prawo lotnicze, ze szczególnym uwzględnieniem praw pasażerskich oraz praw pracowników zatrudnionych w lotnictwie. Systematycznie rozwijający się europejski rynek lotniczy implikuje również konieczność dostosowywania licznych regulacji do zmieniających się warunków. Na uwagę zasługuje propozycja wprowadzenia instytucji Rzecznika Praw Pasażerów, kompetentnego w zakresie rozstrzygania sporów między pasażerem a przewoźnikiem. Większość tego typu problemów może być bowiem rozwiązanych w trybie pozasądowym, co znacząco wpłynie na skrócenie czasu, a przede wszystkim na skuteczność załatwienia sprawy. Ważne znaczenie mają także przepisy regulujące czas pracy załóg powietrznych, a także określające graniczne wysokości stawek opłat lotniczych. Popieram przełożony projekt nowelizacji.

 

Przemówienie senatora Adama Bielana w dyskusji nad punktem 16. porządku obrad

Przemówienie senatora Adama Bielana w dyskusji nad punktem 16. porządku obrad

Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Powołanie Fundacji Platforma Przemysłu Przyszłości wpisuje się w strategię działań wspierających polskich przedsiębiorców, a w szczególności polski przemysł. Wzmacnianie jego konkurencyjności stanowi jeden z naszych priorytetów gospodarczych. W tym wypadku intencjom pomysłodawców przyświeca idea nowoczesnych technologii. Jest to bowiem dziedzina, w której mamy niepowtarzalną szansę na wypracowanie pozycji jednego ze światowych liderów.

Cyfryzacja, automatyzacja, technologie teleinformatyczne to wyzwanie obecnych czasów i kluczowe dziedziny, w których należy spodziewać się eksplozji nowatorskich rozwiązań w najbliższej przyszłości. Określane są mianem czwartej rewolucji przemysłowej i śmiało można powiedzieć, że będą stanowić swoiste koło zamachowe światowej gospodarki. Im szybciej i mocniej zaangażujemy się w tych sektorach, tym większe korzyści możemy osiągnąć w sferze rodzimego biznesu i przedsiębiorczości i stać się, jako kraj, poważnym konkurentem gospodarczym na arenie międzynarodowej. Już dziś polscy naukowcy, wynalazcy i przedsiębiorcy uczestniczą w wielu projektach związanych ze sztuczną inteligencją. Temu zagadnieniu niemal w całości poświęcony był czerwcowy kongres gospodarczy Impact’18.

Transformacja przemysłu w założeniu oznacza również całkowicie nowy, odmienny od obecnego, sposób funkcjonowania zakładów wytwórczych i usług powiązanych z przemysłem. Zmianie ulegnie choćby relacja człowiek-maszyna, co do której spodziewana jest ewolucja w kierunku wyższego poziomu współpracy – ograniczającej rolę pracownika do czynności związanych z zarządzaniem urządzeniami funkcjonującymi w oparciu o sztuczną inteligencję. Wszystko to determinuje gigantyczną zmianę, wręcz rewolucję w działaniu również polskich przedsiębiorstw.

Dlatego już na obecnym etapie winniśmy podejmować działania pomocowe, mające na celu niejako wyjście naprzeciw oczekiwaniom firm. Platforma Przemysłu Przyszłości może pełnić tu rolę kluczowego ośrodka wsparcia merytorycznego, integrującego przedsiębiorców w obszarze transformacji cyfrowej. W zakres jej kompetencji, oprócz zwykłego doradztwa czy organizacji szkoleń, wejdą działania ukierunkowane na podnoszenie poziomu technologicznego i organizacyjnego przedsiębiorstw, a także promowanie korzyści wynikających z cyfryzacji przemysłu, wykorzystania nowoczesnych technologii teleinformatycznych czy stosowania inteligentnych systemów zarządczych. Nie bez znaczenia pozostaje kwestia inicjowania projektów badawczych w zakresie inżynierii i kreowania nowych produktów. Warto odnotować także, iż jednym z warunków uzyskania ewentualnego wsparcia fundacji ma być prowadzenie działalności gospodarczej na terytorium Polski.

Stoimy w obliczu ogromnego wyzwania i jednocześnie dziejowej szansy, której nie wolno nam zaprzepaścić. Bierność wobec tych, nazwijmy to, światowych osiągnięć cywilizacyjnych oznaczać może marginalizację polskiej gospodarki na wiele lat. Zarazem aktywizacja i mobilizacja rodzimego przemysłu, a nade wszystko inicjowanie coraz to nowych przedsięwzięć może znacząco wywindować nasz potencjał gospodarczy we współczesnym świecie. Jestem przekonany, że dzięki kreatywności, wiedzy i pracowitości polskich inżynierów, przy zaangażowaniu odpowiednich władz oraz instytucji – takich jak będąca przedmiotem naszej dzisiejszej dyskusji fundacja – w pełni zrealizujemy te ambitne cele.