Przemówienie senatora Antoniego Szymańskiego w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Przemówienie senatora Antoniego Szymańskiego w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Chciałbym w kilku zdaniach poprzeć uchwałę w sprawie upamiętnienia zasług prof. Kazimierza Pelczara w 75. rocznicę śmierci.

Kazimierz Pelczar, prof. Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, był prekursorem onkologii w Polsce. Napisał ponad 85 prac naukowych z zakresu różnych dziedzin medycyny. Założył pierwsze w przedwojennej Polsce centrum onkologii – Miejski Zakład Badawczo-Leczniczy Wileńskiego Komitetu do Zwalczania Raka w Wilnie.

Wiedzę medyczną zdobył w latach 1912–1914 na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W czasie I wojny światowej został powołany do armii austro-węgierskiej. Potem, w 1915 r. trafił do rosyjskiej niewoli. Następnie dołączył do Czerwonego Krzyża. Po I wojnie światowej wstąpił do armii polskiej i służył jako lekarz Dywizji Syberyjskiej w okresie 1918–1920. W 1920 r. powrócił do niepodległej Polski, gdzie dalej służył w wojsku jako lekarz. Brał udział w bitwie warszawskiej. Po zakończeniu wojny od stycznia 1921 r. kontynuował studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W październiku 1925 r. uzyskał doktorat. Po 1930 r. został profesorem i dziekanem Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie.

W okresie międzywojennym Kazimierz Pelczar był aktywnym uczestnikiem życia społecznego i naukowego w kraju i za granicą, sprawował funkcję prezesa Wileńsko-Nowogródzkiej Izby Lekarskiej i Towarzystwa Przyrodników im. Mikołaja Kopernika w Wilnie. Był członkiem Unii Międzynarodowej do Walki z Nowotworami w Paryżu. Udzielał się także w Towarzystwie Przyjaciół Nauk w Wilnie oraz Towarzystwie Dobroczynności.

Biegle władał kilkoma językami obcymi, co pozwoliło mu na swobodny udział w międzynarodowych konferencjach medycznych w Anglii, Niemczech, Włoszech i Hiszpanii, gdzie wygłaszał referaty naukowe. Często jego artykuły były rozpowszechniane przez radio i prasę krajową. Był członkiem wielu polskich i międzynarodowych towarzystw naukowych, organizatorem przedsięwzięć związanych z ochroną zdrowia, a także wychowawcą młodych pokoleń medyków.

Po wybuchu wojny, we wrześniu 1949 r., współorganizował w Wilnie pomoc dla kilkudziesięciu tysięcy uchodźców z terenów okupowanych przez hitlerowskie Niemcy i sowiecką Rosję – utworzył Polski Komitet Pomocy Ofiarom Wojny. Równolegle stanął na czele Sekcji Polskiej Międzynarodowego Czerwonego Krzyża. Jego autorytet umożliwił pozyskanie międzynarodowej pomocy od różnych instytucji i fundacji dobroczynnych. Akcja pomocy trwała od listopada 1939 r. do maja 1940 r., kiedy została utworzona Sekcja Uchodźców Polskich w ramach Litewskiego Czerwonego Krzyża, która przejęła większość funkcji Polskiego Komitetu Pomocy Ofiarom Wojny.

W 1939 r. miał propozycję objęcia placówki naukowej w Rzymie, a na wiosnę 1940 r. otrzymał propozycję objęcia katedry fizjopatologii w Londynie. Zapraszany był również do Nowego Jorku. Z propozycji tych nie skorzystał i zdecydował się pozostać w Wilnie.

Został aresztowany w nocy z 16 na 17 września 1943 r. w Wilnie jako jeden ze 100 zakładników w odwecie za wykonanie przez ruch oporu wyroku śmierci na funkcjonariuszu litewskiej policji bezpieczeństwa oraz agencie Gestapo. Kazimierz Pelczar został rozstrzelany następnego dnia wraz z 10 innymi Polakami, m.in. z profesorem prawa Uniwersytetu Stefana Batorego Mieczysławem Witoldem Gutkowskim, w egzekucji masowej w Ponarach pod Wilnem.

Uchwała Senatu RP w sposób godny upamiętnia tę wielką postać polskiej nauki i przypomina zasługi wielkiego Polaka, jakim niewątpliwie był Kazimierz Pelczar.

Przemówienie senatora Macieja Łuczaka w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Przemówienie senatora Macieja Łuczaka w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Przedstawiona ustawa o spółdzielniach rolników ma na celu gruntowną regulację przepisów prowadzenia szczególnej formy działalności gospodarczej, jaką są spółdzielnie rolnicze. Ustawodawca dzięki rozwiązaniom zaproponowanym w wymienionej ustawie zamierza zachęcić rolników do tego, by powoływali spółdzielnie rolnicze i korzystali z wynikających z tego korzyści, takich jak np. ulgi podatkowe. Należy zaznaczyć, że spółdzielczość powstała z potrzeb wspierania ekonomicznie słabszych grup społecznych. Niestety, zarówno w Polsce, jak i na świecie rolnicy należą do słabszej ekonomicznie grupy zawodowej. Ustawodawca postanowił zareagować na to zjawisko i pomóc polskim rolnikom.

W początkowym okresie działalności spółdzielni rolniczych ulgi, o których mowa powyżej, będą możliwe dzięki pomocy de minimis. Należy jednak podkreślić, że przedstawiona pomoc będzie dotyczyła mikroprzedsiębiorstw. Co za tym idzie, z ich rozwojem i przekroczeniem statusu mikroprzedsiębiorstwa będzie wiązało się to, że będą one działały na zasadach ogólnych. Wynika z tego, że ustawodawca zamierza wesprzeć początkową działalność tych podmiotów, zaś w momencie ich rozwoju, a przede wszystkim rozwoju ekonomicznego, będą działały one na zasadach ogólnych, co wydaje się rozwiązaniem racjonalnym.

Należy ponadto zwrócić uwagę, że omawiana ustawa i proponowane regulacje przepisów wynikają z potrzeb polskiej wsi, a zwłaszcza z niepewnej pozycji indywidualnych rolników na rynku. Zrzeszenia w mocny podmiot typu spółdzielnie rolnicze ma zabezpieczyć polskich rolników poprzez wzmocnienie ich pozycji oraz ich systemowe wspieranie. Obecnie w Polsce występuje duże rozdrobnienie gospodarstw rolnych, a co za tym idzie, ogromna dysproporcja cenowa. Indywidualni rolnicy często są zmuszeni do obniżenia cen, co skutkuje sprzedażą produktów rolnych po cenach niższych niż koszty ich wytworzenia. Ustawodawca, chcąc zniwelować to negatywne zjawisko, a tym samym pomóc indywidualnym rolnikom, zamierza stworzyć przepisy, które będą w sposób kompleksowy regulowały zasady i sposób działania spółdzielni stricte rolniczych. To dzięki stworzeniu spółdzielni i zrzeszeniu się grupy rolników zamierza się osiągnąć cel, jakim jest poprawa efektywności gospodarowania na obszarach wiejskich. Stworzenie wspólnych struktur umożliwi polskim rolnikom m.in. dostosowanie produkcji do potrzeb rynku, obniżenie kosztów produkcji, co z pewnością wpłynie pozytywnie na aspekt ekonomiczny. Ponadto warto zaznaczyć, że w obecnych czasach rygorystycznym wymaganiom rynku łatwiej jest sprostać większym podmiotom niż jednoosobowym gospodarstwom.

Moim zdaniem wprowadzenie rozwiązań przedstawionych w omawianej ustawie pomoże polskim rolnikom w prowadzeniu ich działalności, w tym poprawi funkcjonowanie rynku. Reasumując: uważam, że wprowadzenie omawianej ustawy jest działaniem korzystnym.

Przemówienie senatora Macieja Łuczaka w dyskusji nad punktem 8. porządku obrad

Przemówienie senatora Macieja Łuczaka w dyskusji nad punktem 8. porządku obrad

W związku z istniejącą potrzebą odciążenia lekarzy od biurokratycznej pracy ustawodawca w ustawie o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych proponuje zmiany polegające na tym, że czynność wypisania zaświadczenia lekarskiego o czasowej niezdolności do pracy będzie mogła zostać wykonana przez inną osobę niż lekarz. Ustawodawca wskazuje konkretne osoby, które na podstawie upoważnienia od lekarza będą mogły wystawiać zaświadczenia – są to osoby wykonujące zawód medyczny w rozumieniu ustawy o działalności leczniczej oraz osoby, które wykonują czynności pomocnicze przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych, o których mowa w ustawie o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta. Spowoduje to przede wszystkim eliminację papierowego obiegu dokumentów, a tym samym umożliwi lekarzom zagospodarowanie czasu potrzebnego na wypisanie zaświadczeń w inny sposób, np. na przyjmowanie większej liczby pacjentów i jednoczesne skrócenie czasu oczekiwania przez nich na wizytę lekarską.

Ponadto ustawodawca, przewidując możliwość ewentualnych nadużyć wynikających z przeniesienia obowiązku wystawienia zaświadczeń na inne osoby niż lekarz oraz chcąc zapobiec negatywnym skutkom, proponuje, żeby prowadzony przez ministra właściwego do spraw zdrowia Rejestr Asystentów Medycznych był na bieżąco uaktualniany, a upoważnienia umożliwiające wystawianie zaświadczeń były wydawane na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy. Ponadto rejestr osób upoważnionych do wydawania zaświadczeń ma zostać przekazany także do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Ustawodawca podkreśla, że pomimo odciążenia lekarzy od obowiązku wystawiania zaświadczenia lekarskiego, będzie spoczywał na nich obowiązek weryfikacji osób, którym powierzają wypisanie zaświadczeń, czyli będzie ich obowiązywać zasada ograniczonego zaufania. Ustawodawca podkreśla, że obowiązek spoczywający na lekarzu jest podyktowany tym, że ZUS ma prawo cofnąć upoważnienie do wystawiania zaświadczeń w razie powtarzających się nieprawidłowości. Dlatego też zamierza zmobilizować lekarzy do tego, żeby upoważniali osoby, które w sposób odpowiedzialny podejmą się wystawiania zaświadczeń, przestrzegając obowiązujących przepisów. W przypadku nieprzestrzegania przepisów i niepodporządkowania się m.in. do wystawiania zaświadczenia o niezdolności do pracy według wzoru ustalonego przez ZUS może wystąpić konsekwencja w postaci cofnięcia upoważnienia do wystawiania zaświadczeń na okres 3 miesięcy.

Restrykcyjny charakter powyższego przepisu oraz umożliwienie ZUS cofnięcia upoważnienia mają na celu po pierwsze, odstraszenie osób, które miałyby w zamiarze nadużywać otrzymanego upoważnienia, po drugie, dostosowanie się do wymogów, które w konsekwencji mają skrócić cały proces wystawiania i zgłaszania zaświadczenia o niezdolności do pracy.

Ustawodawca zamierza ponadto wprowadzić możliwość wygaszania upoważnienia na podstawie konkretnych przesłanek zawartych w przepisach omawianej ustawy. Co więcej, w omawianych przepisach przewiduje się dofinansowanie NFZ w postaci dotacji celowej, która ma zostać wykorzystana na zakup sprzętu komputerowego i szkolenia dla pracowników w zakresie informatyzacji świadczeń. Oznacza to, że ustawodawca zamierza wprowadzić obieg dokumentów w wersji elektronicznej, minimalizując obecnie panujący biurokratyzm, a tym samym skrócić czas załatwiania spraw.

Kolejno ustawodawca dokonuje zmian w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności, gdyż Trybunał Konstytucyjny orzekł, że rozporządzenie w zakresie zamieszczania symbolu przyczyny niepełnosprawności, zwłaszcza z powodu choroby psychicznej, jest niekonstytucyjne i powoduje, że należy dokonać zmian w obowiązującym stanie prawnym.

Moim zdaniem opisane powyżej propozycje zmian znacząco poprawią komfort życia społeczeństwa, pozwolą zmniejszyć wszechobecny biurokratyzm, a tym samym przyspieszą czas realizacji wizyt u lekarzy, którzy odciążeni z obowiązków związanych z wypełnianiem zwolnień, będą mogli zaoszczędzony czas poświęcić pacjentom. Ponadto w dzisiejszych czasach bardzo ważna jest ochrona danych i godności osobistej, dlatego wszystkie zmiany rekomenduję jako pozytywne.