Posiedzenie: 50. posiedzenie Senatu RP IX kadencji, 2 dzień

Wróć na listę posiedzeń

14 i 15 listopada 2017 r.

Porządek obrad

Zakończone

Stenogram

Wersja PDF

Zapis video

(Wznowienie posiedzenia o godzinie 9 minut 00)

(Posiedzeniu przewodniczą wicemarszałkowie Maria Koc, Adam Bielan i Michał Seweryński)

Wznowienie posiedzenia

Wicemarszałek Maria Koc:

Wznawiam posiedzenie.

Proszę państwa o zajęcie miejsc.

Proszę senatorów sekretarzy o zajęcie miejsc przy stole prezydialnym.

Uzupełnienie porządku obrad

Proponuję uzupełnienie porządku obrad o punkt: zmiany w składzie komisji senackich – druk nr 656 – i rozpatrzenie tego punktu jako punktu dwudziestego pierwszego porządku obrad. Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Wysoka Izba przyjęła przedstawioną propozycję.

Nie słyszę sprzeciwu.

Wobec braku głosów sprzeciwu stwierdzam, że Senat przedstawioną propozycję przyjął.

Punkt 19. porządku obrad: drugie czytanie projektu uchwały w 150. rocznicę urodzin prof. Ignacego Mościckiego, prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1926–1939

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu dziewiętnastego porządku obrad: drugie czytanie projektu uchwały w 150. rocznicę urodzin prof. Ignacego Mościckiego, prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1926–1939.

Przypominam, że projekt uchwały został wniesiony przez grupę senatorów i zawarty jest w druku nr 624, a sprawozdanie komisji – w druku nr 624 S.

Sprawozdanie Komisji Ustawodawczej

Proszę sprawozdawcę Komisji Ustawodawczej, pana senatora Jana Marię Jackowskiego, o przedstawienie sprawozdania komisji o projekcie uchwały.

Panie Senatorze, bardzo proszę.

Senator Sprawozdawca Jan Maria Jackowski:

Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! – zwracam się do wiceministra spraw wewnętrznych i administracji, który jest z nami na sali.

Mam zaszczyt przedstawić państwu w imieniu Komisji Ustawodawczej sprawozdanie o projekcie uchwały w 150. rocznicę urodzin prof. Ignacego Mościckiego, prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1926–1939.

Komisja na posiedzeniu w dniu 14 listopada rozpatrzyła w pierwszym czytaniu przedstawiony przez wnioskodawców projekt uchwały, wprowadziła do niego poprawki i wnosi o przyjęcie przez Senat jednolitego załączonego projektu uchwały w 150. rocznicę urodzin prof. Ignacego Mościckiego, Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1926–1939.

Wysoka Izbo, w związku z przyszłorocznym jubileuszem 100-lecia odzyskania niepodległości, jak wszyscy doskonale wiemy, w parlamencie przyjęliśmy specjalną ustawę, na mocy której prezydent Andrzej Duda powołał Komitet Narodowych Obchodów Setnej Rocznicy Odzyskania Niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej. Pierwsze uroczyste posiedzenie komitetu odbyło się 11 września w Pałacu Prezydenckim. Jednakże preludium uroczystości jubileuszu 100-lecia mamy już praktycznie w tym roku, m.in. za sprawą wybitnych Polaków, którzy przyczynili się do odzyskania wolności, a których – chociaż reprezentowali różne środowiska, różne zawody, grupy polityczne i warstwy społeczne – łączył jeden zasadniczy cel, jakim było wskrzeszenie państwa polskiego. W tym roku obchodziliśmy lub jeszcze będziemy obchodzić m.in. rocznicę 150-lecia urodzin gen. Mariusza Zaruskiego, pioniera polskiego żeglarstwa, taternika, narciarza, twórcy Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego; Władysława Reymonta, pisarza, jednego z czołowych przedstawicieli nurtu realistycznego w prozie okresu Młodej Polski, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za 4-tomową epopeję chłopską „Chłopi”; Adama Stefana Sapiehy, kardynała i arcybiskupa krakowskiego, jednej z czołowych postaci w dziejach Kościoła w Polsce pierwszej połowy XX wieku, nazywanego Księciem Niezłomnym, który 1 listopada 1946 r. wyświęcił Karola Wojtyłę; Leona Janta-Połczyńskiego, ziemianina, doktora praw, polityka, działacza społecznego, ministra rolnictwa i dóbr państwowych, senatora I i III kadencji w II Rzeczypospolitej, członka Naczelnej Rady Ludowej w 1918 r. – niedawno podjęliśmy uchwałę okolicznościową z okazji sto pięćdziesiątej rocznicy urodzin tego wielkiego patrioty; gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego, dowódcy I Korpusu Polskiego w Rosji i dowódcy powstania wielkopolskiego; gen. Stanisława Szeptyckiego, w wojnie 1920 r. dowódcy 4. Armii Wojska Polskiego, ministra spraw wojskowych w drugim rządzie Wincentego Witosa, który 4 sierpnia 1923 r. rozkazem nr 126 ustanowił Święto Żołnierza Polskiego obchodzone 15 sierpnia; Marii Skłodowskiej-Curie, jedynej kobiety w historii uhonorowanej nagrodą Nobla w dwóch różnych dziedzinach nauk przyrodniczych; i wreszcie 5 grudnia marszałka Józefa Piłsudskiego, uchodzącego za niekwestionowanego ojca niepodległości Polski – z tej okazji zostało zwołane Zgromadzenie Narodowe, podczas którego oficjalnie zostaną zainaugurowane uroczystości rocznicowe związane z jubileuszem 100-lecia odzyskania niepodległości przez Polskę.

W tym panteonie wybitnych Polaków swoje miejsce ma również bohater tej uchwały, którą mam zaszczyt Wysokiej Izbie rekomendować w imieniu Komisji Ustawodawczej i w imieniu wnioskodawców. To prof. Ignacy Mościcki, który urodził się 1 grudnia 1876 r. – a więc jesteśmy 2 tygodnie przed okrągłą sto pięćdziesiątą rocznicą jego urodzin – w Mierzanowie koło Gruduska, w dzisiejszym powiecie ciechanowskim, czyli na północnym Mazowszu.

Wysoka Izbo, oczywiście w tym panteonie bohaterów narodowych z tego pokolenia niepodległości wymieniłem Polaków z rocznika 1867, ponieważ w tym roku przypada okrągła sto pięćdziesiąta rocznica ich urodzin, ale oczywiście tych bohaterów było znacznie więcej – było ich wielu z innych roczników, młodszych, starszych; moglibyśmy tutaj cały dzień obradować i przypominać ich wielkie zasługi.

(Senator Jerzy Fedorowicz: Nie trzeba.)

Dlatego ograniczę się w tym momencie do odczytania tekstu projektowanej uchwały, licząc na to, że Wysoki Senat raczy tę uchwałę podjąć.

„Uchwała Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w 150. rocznicę urodzin prof. Ignacego Mościckiego, Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1926–1939.

1 grudnia 2017 roku minie 150. rocznica urodzin prof. Ignacego Mościckiego, naukowca, wynalazcy, budowniczego polskiego przemysłu chemicznego, polityka niepodległościowego, a w latach 1926–1939 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Ignacy Mościcki urodził się 1 grudnia 1867 roku w szlacheckiej rodzinie o tradycjach patriotycznych w Mierzanowie k. Gruduska na północnym Mazowszu. Dziadek Ignacego Mościckiego, Walenty Mościcki, był uczestnikiem powstania listopadowego, a jego ojciec, Faustyn Mościcki, oraz stryjowie, Jan i Kazimierz, walczyli w powstaniu styczniowym. Po ukończeniu szkoły realnej w Warszawie w 1887 roku Ignacy Mościcki studiował chemię na Politechnice Ryskiej, następnie w Londynie kontynuował naukę w Technical College w Finsbury, a w 1897 roku rozpoczął studia uzupełniające z zakresu fizyki i matematyki na Uniwersytecie we Fryburgu.

Pracę naukową rozpoczął na Uniwersytecie we Fryburgu, a od 1912 roku był profesorem zwyczajnym technologii chemii nieorganicznej i elektrochemii technicznej na Politechnice Lwowskiej. W roku 1925 został wybrany na stanowisko rektora Politechniki Lwowskiej, jednak tej funkcji nie pełnił, ponieważ jesienią 1925 roku objął Katedrę Elektrochemii Technicznej Politechniki Warszawskiej. Prof. Ignacy Mościcki był autorem ponad 60 prac naukowych, ponad 40 patentów polskich oraz zagranicznych, a jego największym sukcesem naukowym było opracowanie przemysłowej metody otrzymywania kwasu azotowego poprzez syntezę tlenków azotu w łuku elektrycznym. Z jego inicjatywy i w wyniku jego działań w latach 1928–1930 zostały wybudowane Państwowe Zakłady Związków Azotowych w Tarnowie, a dzielnicę, w której powstały te zakłady, na jego cześć nazwano Mościcami.

Ignacy Mościcki w okresie studiów w Rydze był członkiem korporacji «Welecja», został członkiem Ligi Narodowej, a później także Związku Młodzieży Polskiej «Zet». W okresie studiów w Londynie działał w niepodległościowym ruchu socjalistycznym, współpracując od 1896 roku z Józefem Piłsudskim.

1 czerwca 1926 roku został wybrany przez Zgromadzenie Narodowe na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. O jego postawie patriotycznej najlepiej świadczy fakt, że gdy został prezydentem, przekazał nieodpłatnie państwu polskiemu prawa do swych wynalazków.

Urząd głowy państwa pełnił do 30 września 1939 roku. Wówczas, będąc internowany w Rumunii, w celu zachowania ciągłości istnienia i działania struktur państwowych przekazał swoje prerogatywy – na mocy Konstytucji z kwietnia 1935 roku – Władysławowi Raczkiewiczowi. W grudniu 1939 roku uzyskał zgodę na wyjazd do Szwajcarii, gdzie spędził ostatnie lata swego życia. Zmarł 2 października 1946 roku na emigracji w Versoix nieopodal Genewy.

W 150. rocznicę urodzin prof. Ignacego Mościckiego – i w przededniu jubileuszu stulecia odzyskania niepodległości przez Polskę po 123 latach niewoli – Senat Rzeczypospolitej Polskiej oddaje hołd temu wybitnemu wynalazcy i naukowcowi, jednemu z najważniejszych polityków okresu międzywojennego, który odegrał doniosłą rolę w najnowszych dziejach Polski.

Uchwała podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej «Monitor Polski»”. Dziękuję.

Wicemarszałek Maria Koc:

Bardzo dziękuję, Panie Senatorze.

Zapytania i odpowiedzi

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać trwające nie dłużej niż minutę zapytania do sprawozdawcy komisji oraz do upoważnionego przedstawiciela wnioskodawców.

Przypominam, że wnioskodawcy upoważnili do ich reprezentowania również pana senatora Jana Marię Jackowskiego.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie?

Senator Jan Rulewski. Bardzo proszę, Panie Senatorze.

Senator Jan Rulewski:

Dziękuję.

Pani Marszałek, dobrą tradycją Senatu jest to, że podejmujemy różnego rodzaju uchwały, w których usiłujemy kogoś wyróżnić, upamiętnić, nadać szczególne znaczenie osobom, które umiały wiązać życie zawodowe, codzienne z postawą prospołeczną, patriotyczną. Myślę, że taką osobą był również prezydent Ignacy Mościcki, który był też, dodajmy, profesorem, tak jak jest tu napisane. Tylko że, Panie Senatorze Sprawozdawco, z tej uchwały bije jednostronność. W gruncie rzeczy są tu zaznaczone szczególne zasługi w zakresie, powiedziałbym, nauk technicznych. To jest zgodne z prawdą, jednak bardzo mało jest w tej uchwale opisu postawy patriotycznej – aczkolwiek się o niej wspomina, ale to jako o funkcjonowaniu w ramach obowiązków…

No i drugie zagadnienie. Czy czasem ta pańska – bo, jak rozumiem, pan jest sprawozdawcą – postawa nie wynika z pewnego rodzaju opinii, zgodnie z którymi uważa się, że okres po 1926 r. w Polsce to okres, który jest odejściem od budowania wspólnoty? Bo – już kończę moje pytanie, nie chcę zabierać czasu – do 1926 r. Polska przeżyła dwa cudy, tj. oczywiście cud wyzwolenia czy powrotu do niepodległości, ale też cud budowania wspólnoty. A od 1926 r. – notabene to trochę przypominało nasze czasy, tylko że dłużej tę wspólnotę budowaliśmy – odstępowano od budowania wspólnoty. Jak by pan w ogóle – to jest drugie pytanie – odpowiedział tym wszystkim krytykom twierdzącym, że postać Ignacego Mościckiego w zakresie działalności politycznej po 1926 r. nie jest wzorcem?

Wicemarszałek Maria Koc:

Proszę, Panie Senatorze.

Senator Jan Maria Jackowski:

Dziękuję bardzo, Pani Marszałek. Dziękuję bardzo panu senatorowi.

Pan senator w tym pytaniu właściwie sam sobie odpowiedział. Gdybyśmy oceniali pod względem politycznym działania pana prezydenta Mościckiego – co oczywiście jest uprawnione i zapewne każdy z nas ma swoją opinię na ten temat – to być może wtedy wyszłyby różnice w poglądach politycznych. I po prostu nie byłoby możliwe, żeby ta uchwała była tak krótka, bo wtedy weszlibyśmy w dyskurs historyczny.

Ja specjalnie, mając świadomość tego, o czym pan senator mówi, konstruując czy pisząc tekst uchwały, skoncentrowałem się na pokazaniu postawy, środowiska, rodziny patriotycznej, niekwestionowanych zasług w zakresie budowy przemysłu chemicznego w Polsce i historycznej zasługi. Bo moim zdaniem historyczną zasługą jest to, że na mocy konstytucji kwietniowej… Już nie pamiętam, na mocy którego artykułu można było przekazać władzę. I dzięki takiemu przekazaniu pan ambasador Raczkiewicz – któremu poświęconą wystawę tutaj… Tzn. jako marszałek Senatu okresu międzywojennego mógł on przejąć obowiązki prezydenta Rzeczypospolitej i mogła być kontynuacja suwerennej, niezależnej Rzeczypospolitej, chociaż terytorium Polski nie istniało, bo było podzielone między dwa państwa… w sumie zaborcze – no, mówiło się o czwartym zaborze – czyli stalinowską Rosję i hitlerowskie Niemcy. Z tego punktu widzenia był to oczywiście, Panie Senatorze, z mojej strony zabieg świadomy.

Aczkolwiek jako historyk mogę powiedzieć, że Ignacy Mościcki miał dwa okresy swojej prezydentury: do śmierci marszałka, czyli do 12 maja 1935 r., kiedy jego rola była – tak to nazwijmy – stosunkowo mało autonomiczna, i po 1935 r., kiedy mówiło się o grupie „Zamek”. „Zamek” ponieważ rezydencją prezydenta był Zamek Królewski w Warszawie. I to środowisko, jego współpracowników, określano w ten sposób.

Niewątpliwie był prezydentem, który wprowadził wiele pozytywnych rozwiązań społecznych, m.in. wsparcie dla rodzin wielodzietnych – był ojcem chrzestnym siódmych synów. To są ogólnie znane sprawy i już nie chciałem tego dopisywać do tekstu uchwały, bo ona by się znacząco wydłużyła.

Mam nadzieję, że moje wyjaśnienia wyczerpały pytanie pana senatora. Dziękuję. (Oklaski)

Wicemarszałek Maria Koc:

Bardzo dziękuję.

Czy są jeszcze pytania do pana senatora sprawozdawcy? Nie ma.

Bardzo dziękuję, Panie Senatorze.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że…

Bardzo proszę, Panie Senatorze. Pan senator Krystian Probierz. Oddaję panu głos. Proszę bardzo.

Senator Krystian Probierz:

Pani Marszałek! Wysoki Senacie!

Oczywiście w pełni zgadzam się z treścią uchwały, którą pan senator Jackowski przedstawił. Ale chciałbym pewne informacje z życia pana prezydenta Mościckiego uzupełnić. Dlaczego czuję się do tego upoważniony? Otóż znaczący epizod w życiu pana prezydenta dotyczy Królewskiej Huty, czyli miasta Chorzów. Jako rodowity chorzowianin nie mogę o tym powiedzieć. Chciałbym także zwrócić…

(Głos z sali: Nie powiedzieć.)

(Senator Jerzy Fedorowicz: „Nie powiedzieć”, Panie Profesorze.)

Nie powiedzieć. Dziękuję za uwagę. To znaczy, że moi słuchacze bardzo koncentrują się na tym, co mówię.

(Senator Władysław Komarnicki: Jak studenci.)

Tak. Studenci nie śpią.

Chciałbym jeszcze na wstępie powiedzieć o pewnym ważnym szczególe – senator Jackowski już o tym wspomniał – o największym osiągnięciu pana prof. Mościckiego, syntezie azotu. Chciałbym zwrócić uwagę na fakt, że ten patent na pewno musiał zainteresować znanego nam wszystkim Alberta Einsteina. Wniosek patentowy był zgłoszony w Szwajcarii i z racji tego, że pan Albert Einstein był rzecznikiem patentowym, musiał on zetknąć się z tym projektem.

Chciałbym także dodać, że wielkiego znaczenia nabierają także patenty prof. Mościckiego dotyczące destylacji ropy naftowej, rozdzielania ropy i wody.

Do rzeczy. Wspólna historia pana prezydenta Mościckiego i Chorzowa wiąże się przede wszystkim z tzw. chorzowskimi Azotami i rozpoczęła się w 1922 r, prawdopodobnie 4 lipca. Pan prezydent, profesor przejął wtedy zarząd w zakładach azotowych. Zakłady te powstały w 1916 r. i były jednymi z najnowocześniejszych na świecie. Pan profesor przybył do fabryki, zanim jeszcze Polska formalnie przejęła Górny Śląsk. To były czasy burzliwych powitań wojsk polskich, kawalerii gen. Szeptyckiego na Śląsku. W tych właśnie czasach profesor pojawił się w zakładach azotowych i przystąpił do pracy.

Z czym zetknął się pan prof. Mościcki? Otóż zetknął się z totalnie unieruchomionym zakładem przemysłowym. Z kadry inżynierów i chemików liczącej około 50 osób zostało tylko 3 inżynierów. Z kadry urzędników liczącej 250 osób pozostało nie więcej niż 50 osób. Dokumentacja była zniszczona, urządzenia zdemontowane, brakowało sprzętu i surowców do dalszej produkcji.

Prof. Mościcki, jak to zostało zapisane, spotkał się z załogą, grupą 700–800 osób, i przedstawił plan uruchomienia fabryki. Jego długie wystąpienie spotkało się z dość ostrożnym przyjęciem. Profesor sądził, że być może to, o czym mówił, nie dotarło do pracowników. Odezwał się wtedy i zapytał: czy ja mam wam to powiedzieć po niemiecku? I wtedy ktoś się odezwał: nie, godej po polsku, my wszystko rozumiemy. To troszkę złagodziło stosunki z pracownikami, troszkę je ociepliło, ale jeszcze niezupełnie.

One się naprawdę poprawiły, zmieniły o 180 stopni wtedy, gdy załoga zauważyła, że pan prof. Mościcki wcześniej niż inni przychodzi codziennie rano do pracy w kitlu roboczym, dogląda wszystkich urządzeń, do wszystkich pracowników zwraca się z wielkim szacunkiem i siedzi po nocach z inż. Zalewskim. Załoga komentowała to wtedy tak: fest siedzą z Zalewskim, są robotni. Taka postawa prof. Mościckiego spowodowała, że załoga stanęła po jego stronie.

Proszę sobie wyobrazić, że mimo sytuacji, którą opisałem, w ciągu 2 tygodni fabryka ruszyła. Według opinii poprzednich właścicieli ta fabryka nie miała prawa dalej funkcjonować, propaganda mówiła, że złe obchodzenie się z tą fabryką spowoduje wybuch, wysadzenie całej tej fabryki. No ale poprzedni właściciele nie przewidzieli, że będą mieli do czynienia z prof. Mościckim, który da radę. Uważam, że prof. Mościcki powinien być zaliczony do grona naszych największych wynalazców, a właściwie innowatorów – bo teraz mówimy, że to jest czas innowacji.

Najgorsze dla tej fabryki były lata kryzysu 1923–1924, ale prof. Mościcki dzięki swojej wiedzy potrafił przekonstruować, przebudować pewne urządzenia, które uległy zużyciu, i zwiększyć produkcję przede wszystkim nawozów azotowych. Jego wielkim wynalazkiem była poprawiona konstrukcja pieca do produkcji karbidu. Wzrosła tym samym produkcja azotniaku – z 70 tysięcy t do ponad 170 tysięcy t rocznie.

Prof. Mościcki okazał się mężem opatrznościowym tejże, jak o niej potocznie mówimy, fabryki Azotów. Jej dokładna nazwa to Państwowa Fabryka Związków Azotowych w Chorzowie. Praca w tejże fabryce była dla pracowników zaszczytem i nobilitacją. Wszyscy czuli się bardzo dowartościowani i starali się o tę pracę. Mówiono, że praca w tej fabryce to taki chorzowski raj. Można mówić także o powstaniu tzw. szkoły prof. Mościckiego, która skupiała kilkudziesięciu inżynierów i chemików. Prof. Mościcki na swego następcę wyznaczył kolejną wielką postać z naszej historii. W 1923 r. dyrektorem tych chorzowskich Azotów został późniejszy wicepremier, inż. Eugeniusz Kwiatkowski. Trzeba także dodać, że w 1926 r. powstał w fabryce nowy produkt – chorzowska nitrofoska, która trafiła na rynek polski, zaś sama Polska z importera nawozów stała się w tamtym czasie znaczącym eksporterem.

Jeszcze parę słów – proszę jeszcze o chwilę uwagi – dotyczących roku 1927. Pewne, że tak powiem, oznaki do dzisiaj funkcjonują. W 1927 r. pan prezydent Mościcki odbył wielką podróż na Śląsk i oczywiście zawitał do Królewskiej Huty, czyli do Chorzowa. Był na otwarciu wielkiej kolonii domków jednorodzinnych…

(Wicemarszałek Maria Koc: Panie Senatorze…)

…zlokalizowanej na pograniczu…

(Wicemarszałek Maria Koc: …minęło 10 minut.)

Już? To muszę kończyć.

(Głosy z sali: Ale nie, prosimy jeszcze…)

(Senator Jerzy Fedorowicz: Prosimy o dokończenie, Panie Profesorze.)

(Wicemarszałek Maria Koc: Czy chce pan dokończyć, skorzystać z przysługujących 5 minut?)

Tak, tak.

(Wicemarszałek Maria Koc: Bardzo proszę.)

(Senator Jerzy Fedorowicz: To wszystko jest bardzo ciekawe. Kochany Panie Profesorze, prosimy bardzo…)

(Wesołość na sali)

No to nie mogę odmówić. (Oklaski)

(Wicemarszałek Maria Koc: Ja tylko pilnuję porządku.)

2 października 1927 r. prezydent Mościcki był na otwarciu chyba najnowocześniejszego jak na ówczesne czasy stadionu w Królewskiej Hucie – to był Stadion Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego. 8 tysięcy widzów, 2 tysiące pod krytą trybuną, korty tenisowe, bieżnia lekkoatletyczna, boisko do piłki ręcznej, basen o wymiarach olimpijskich. Tak à propos, w 1931 r. na tymże stadionie Paavo Nurmi wygrał z naszym Januszem Kusocińskim; tylko już nie doczytałem, na jakim dystansie to było.

W tysiąc dziewięćset dwudziestym…

(Senator Stanisław Kogut: Rzut oszczepem…)

5 albo 10 km, nie jestem pewien.

W tymże roku odsłonił także pomnik powstańca w Królewskiej Hucie, który znajdował się wtedy koło gmachu poczty; teraz jest w innym miejscu.

W 1937 r. kopalnia „Król”, istniejąca na Śląsku od 1791 r… Część pola górniczego została wydzielona w postaci kopalni „Prezydent Mościcki”. Ta nazwa „Prezydent”, już bez dopisku „Mościcki”, funkcjonowała też po wojnie. Wszyscy chorzowianie wiedzieli, o jakiego prezydenta chodzi. Pozostała po tej kopalni do dzisiaj wieża wyciągowa, zbudowana w nowatorskiej technologii z żelbetu. Prawdopodobnie… Złośliwi mówią, że dlatego pozostała, że były kłopoty z jej rozbiórką i wysadzeniem. W tej chwili jest obiektem na szlaku zabytków techniki na Górnym Śląsku.

I teraz parę słów na temat willi prezydenta Mościckiego w Chorzowie. Otóż powstała ona w drugiej połowie XIX wieku, była to willa renesansowa. Tak spodobała się prezydentowi, że będąc w Warszawie, kazał sobie zbudować drugą taką willę. Czy to legenda, czy fakty… Mieszkał w tej willi na pewno w latach 1922–1923. W późniejszych latach, po II wojnie światowej, willa ta przejmowała różne funkcje – było tam przedszkole, potem to był budynek należący do Związku Nauczycielstwa Polskiego, a później uległa wielkiej ruinie. W 2004 r. ta willa została wyremontowana, wykupiona przez prywatnego przedsiębiorcę, jest tam do dzisiaj lecznica, szpital. Ten właściciel nie wiedział, co wykupuje, ale z czasem, gdy się dowiedział, stworzył w tej willi gabinet pamiątek po prezydencie Mościckim.

I teraz już naprawdę, Pani Marszałek, na zakończenie, osobiste refleksje.

(Senator Grażyna Sztark: Śmiało.)

Otóż na tym stadionie, o którym wspomniałem, uczyłem się pływać, oglądałem mecze piłki nożnej…

(Wicemarszałek Maria Koc: Panie Senatorze, ja już nie liczę minut.)

…piłki ręcznej. I tu może państwa czy niektórych z państwa zdziwię, że pamiętam, gdy z tatą chodziłem na stadion oglądać mecze i oglądałem mecz piłki ręcznej, ale 11-osobowej, na dużym boisku. Dzisiaj to może być…

(Senator Jerzy Fedorowicz: Też w to grałem.

(Senator Jarosław Rusiecki: I przeżyli? I przeżyli zawodnicy?)

I, proszę państwa…

(Senator Władysław Komarnicki: …Z Mościckim, prawda.)

…już na zakończenie powiem, że moje postępy w nauce w szkole podstawowej upoważniały mnie do złożenia dokumentów do technikum chemicznego właśnie na terenie Azotów bez składania egzaminów dodatkowych. Ale ze względów, jak dzisiaj można powiedzieć, środowiskowych… Rodzina zdecydowała, że ze względu na tak niedobre warunki środowiska – mój starszy brat tam pracował i po rocznej pracy miał na swojej teczce tak około 1 cm pyłów powstałych w tejże fabryce – będę uczęszczał do szkoły w innej części Chorzowa, do technikum górniczego, tak à propos.

A willę pana prezydenta osobiście poznałem w czasie zabaw sylwestrowych, na których byłem kilka razy, organizowanych w tejże willi. (Oklaski) (Wesołość na sali)

Wtedy była jeszcze w całkiem dobrym stanie.

(Senator Jerzy Fedorowicz: Ale bez alkoholu?)

No i teraz kilka refleksji już… (Oklaski)

(Senator Jerzy Fedorowicz: Brawo, brawo, Panie Profesorze.)

To na państwa wyraźne życzenie.

(Senator Władysław Komarnicki: Świetnie.)

Otóż Azoty dzisiaj… W swoim szczytowym momencie te zakłady liczyły około 3 tysięcy pracowników. W tej chwili należą do Grupy Azoty Puławy, w 2005 r. było tam około 100 pracowników. To jest wynik tego, czego wszyscy doświadczaliśmy, tej tzw. restrukturyzacji.

Stadionu nie ma, ale za to znajduje się tam supermarket, z czego bardzo jestem niezadowolony. Żelbetowa wieża… Już o niej wspomniałem.

(Senator Stanisław Kogut: Pani Marszałek…)

Pomnik Powstańca jest w innym miejscu, a na tamtym miejscu jest pomnik Gerarda Cieślika z ławeczką, na której można usiąść.

(Senator Stanisław Kogut: …ile można godzin?)

Jest też ulica prezydenta Mościckiego w Chorzowie, wokół Stadionu Śląskiego. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)

(Głosy z sali: Brawo!)

Wicemarszałek Maria Koc:

Bardzo dziękuję.

(Senator Władysław Komarnicki: Gdzie jest sprawozdawca?)

Szanowni Państwo…

(Rozmowy na sali)

(Senator Jerzy Fedorowicz i senator Krystian Probierz wymieniają uścisk) (Oklaski)

Szanowni Państwo, proszę o ciszę!

(Senator Jerzy Fedorowicz: Tak się właśnie bratamy.)

Proszę o ciszę, Panie Przewodniczący.

(Senator Jerzy Fedorowicz: Przepraszam, no ale emocje…) (Wesołość na sali)

Rozumiem. Tak że proszę poskromić emocje.

(Senator Leszek Czarnobaj: Mamy tak młodego…)

(Senator Jerzy Fedorowicz: Jestem starszy, więc mam prawo złożyć panu profesorowi gratulacje.)

(Senator Marek Borowski: Szkoda, bo ja też chciałem to zrobić.)

Informuję, że lista mówców została wyczerpana.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Przystąpienie do trzeciego czytania projektu

Wysoka Izbo, przystępujemy do głosowania nad projektem uchwały w 150. rocznicę urodzin prof. Ignacego Mościckiego, Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1926–1939.

Głosowanie

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem projektu?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 70 senatorów, 70 – za, nikt nie był przeciw i nikt się nie wstrzymał. (Głosowanie nr 1)

(Oklaski)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w 150. rocznicę urodzin prof. Ignacego Mościckiego, Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1926–1939.

(Senator Jerzy Fedorowicz: Moja mama tańczyła z tym profesorem…) (Wesołość na sali)

Przystępujemy…

(Rozmowy na sali)

Szanowni Państwo!

Punkt 9. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o ewidencji ludności

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu dziewiątego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o ewidencji ludności.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 632, a sprawozdanie komisji – w druku nr 632 A.

Sprawozdanie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej

Proszę sprawozdawcę Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, senatora Jerzego Wcisłę, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Proszę, Panie Senatorze…

(Rozmowy na sali)

Panie Senatorze, może chwilę poczekajmy, aż senatorowie, którzy muszą, opuszczą salę.

Panie Senatorze, bardzo proszę.

Senator Sprawozdawca Jerzy Wcisła:

Pani Marszałek! Wysoki Senacie!

Ustawa, którą będę sprawozdawał, może nie budzi tak pozytywnych emocji, ale generalnie jest to ustawa, która i w Sejmie, i w Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej nie podzieliła ani posłów, ani senatorów. W Sejmie została przyjęta przez prawie wszystkich posłów; w głosowaniu 41 posłów z różnych ugrupowań było przeciw. W Senacie na posiedzeniu komisji ustawa została przyjęta. W głosowaniu nad poprawką, o której będę mówił, tylko 2 senatorów się wstrzymało.

Był to rządowy projekt ustawy. Ustawa nie budzi zastrzeżeń legislacyjnych. Ustawa ma wejść w życie 1 stycznia 2018 r. i jest zgodna z prawem europejskim. Koszty wprowadzenia zmian wynikających z przyjęcia ustawy oszacowano na 550 tysięcy zł.

Głównym założeniem ustawy jest rezygnacja z planowanej w 2010 r. likwidacji obowiązku meldunkowego. Ta likwidacja obowiązku meldunkowego miała wejść w życie właśnie 1 stycznia 2018 r. Projektodawca uznał, że obowiązek meldunkowy, czyli informacja o adresie zamieszkania obywateli, jest ważnym i przydatnym narzędziem z perspektywy zadań administracji państwowej i samorządowej. Argumentów za utrzymaniem obowiązku meldunkowego jest dużo. Związane są one z bezpieczeństwem publicznym, z powszechnym obowiązkiem wojskowym, ze sprawami zabezpieczeń społecznych, z emeryturą czy rentą, ze sprawami dotyczącymi statystyki, obserwacji migracji, organizacji w zakresie edukacji, wyborów, referendów, spraw sądowych. To tylko przykładowe sfery, w których posiadanie meldunku ułatwia zarządzanie.

Ustawa porządkuje też niektóre przepisy związane z nadawaniem numeru PESEL i przepisy meldunkowe. Wprowadza nowe rozwiązania upraszczające procedury meldunkowe – m.in. wszystkie czynności związane z meldunkiem będzie można wykonać drogą elektroniczną, będzie można dołączać dokumenty w formie skanów. Jeżeli urzędy nie będą posiadały takich dokumentów w formie elektronicznej, każdy będzie mógł zrobić skan dokumentów i przesłać go drogą elektroniczną. Wprowadza się też zasadę nadawania numeru PESEL wszystkim cudzoziemcom dokonującym zameldowania na pobyt stały lub czasowy w Polsce, z wyjątkiem pobytów krótkotrwałych i tranzytowych. Ustawa wydłuża okres zwolnienia cudzoziemców z obowiązku meldunkowego z 14 do 30 dni i ujednolica obowiązek meldunkowy dla obywateli Polski i Unii Europejskiej do 3 miesięcy. To są najważniejsze rozwiązania, które wprowadza ta ustawa.

Jedyna kontrowersja, jaka powstała podczas posiedzenia komisji, była związana z tym, że w poprzedniej ustawie były wytyczne dotyczące treści rozporządzenia do ustawy, które zakładały, że formularze będą wykonane w języku polskim i w języku angielskim, a ten zapis z projektu ustawy zniknął. Przedstawiciel rządu twierdzi, że to nie powoduje takiej sytuacji, że te formularze nie mogą być wykonane w języku polskim i w języku angielskim, ale zdaniem senatorów lepiej byłoby, gdyby taki zapis się znalazł. Brak zapisu powoduje, że wprowadzenie takich dwujęzycznych formularzy jest w zasadzie wolą urzędnika, a nie wynika z przepisu, który jest obowiązujący. I taką poprawkę komisja przyjęła, przy czym 2 senatorów wstrzymało się od głosu.

To wszystko, co chciałem przekazać. W imieniu Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rekomenduję przyjęcie projektu ustawy zmieniającej ustawę o ewidencji ludności z poprawką, o której mówiłem, która wprowadza obowiązek wykonania formularzy w języku polskim i w języku angielskim. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Maria Koc:

Bardzo dziękuję, Panie Senatorze.

Zapytania i odpowiedzi

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatora sprawozdawcy.

Pan senator Jan Maria Jackowski.

Bardzo proszę, Panie Senatorze. Zapraszam na mównicę.

Senator Jan Maria Jackowski:

Dziękuję bardzo.

Ja bym podrążył ten temat, który poruszałem, pytając pana senatora sprawozdawcę. Cieszę się z tego, że jest odejście od tej idei, żeby zlikwidować meldunek. Oczywiście dusza by chciała, żeby tego meldunku nie było, ale z drugiej strony nie tylko w relacjach obywatel – państwo, urzędy państwowe czy agendy, czy banki to jest istotny element, ale również w relacjach między obywatelami, którzy np. zawierają umowy cywilne między sobą, a zazwyczaj w takich umowach podaje się adres zamieszkania. I kwestia weryfikacji tego adresu, która jest istotnym elementem ewentualnych konsekwencji tej umowy, ma istotne znaczenie. Dlatego mam pytanie do pana ministra. Czy rząd nie rozważa możliwości wprowadzenia od jakiegoś momentu – ja wiem, że są koszty z tym związane – powrotu do wpisania rubryki „miejsce zamieszkania” we wzorcu dowodu osobistego, co by po prostu ułatwiało obywatelom życie? Dziękuję.

Wicemarszałek Maria Koc:

I pan senator Włosowicz. Bardzo proszę.

A potem poprosimy pana ministra o odpowiedzi.

Senator Jacek Włosowicz:

Dziękuję, Pani Marszałek.

Panie Ministrze, ja mam pytanie o osoby bezdomne. W lutym bieżącego roku został przeprowadzony spisy osób bezdomnych, w wyniku którego okazało się, że w kraju są 33 tysiące osób bezdomnych. Są oczywiście różnego rodzaju szacunki innych instytucji, które mówią, że może ich być nawet o rząd więcej, do 300 tysięcy, jednak oficjalne dane z badania przeprowadzonego w nocy bodajże z 8 na 9 lutego mówią o 33 tysiącach osób. Ta bezdomność jest różnie definiowana, m.in. też tak, że bezdomny to ktoś, kto jest zameldowany, ale w budynku, który nie nadaje się do zamieszkania. Gdyby pan minister może się odniósł do tego, czy ta ustawa, ta kwestia meldunkowa w jakikolwiek sposób wpłynie na problem osób bezdomnych… Jak to by się przedstawiało?

Wicemarszałek Maria Koc:

Bardzo dziękuję.

Proszę, Panie Ministrze.

Sekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Sebastian Chwałek:

Dziękuję.

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Zacznę od pytania dotyczącego likwidacji rejestrów prowadzonych przez gminy. Tak, te rejestry na podstawie tej ustawy będą… no, będzie zniesiony obowiązek prowadzenia ich przez samorząd na rzecz obowiązku wpisywania tych danych do centralnego rejestru PESEL. Oczywiście nic nie ginie, wręcz jakby zwiększamy pewność tych danych. Bo w rzeczywistości samorządy często prowadziły te rejestry po prostu na papierze, prowadząc zeszyt, nigdzie to nie było podpięte, nie było to w żaden sposób skonsolidowane z państwowymi rejestrami, a nawet z rejestrami, że tak powiem, gminnymi. Często była to po prostu ewidencja papierowa, co nie pozwalało w żaden sposób w terenie zweryfikować faktycznego pobytu danej osoby, bo trzeba było wiedzieć, w jakiej gminie szukać. Teraz wszystko to znajdzie się w rejestrze PESEL, będzie to dla tych danych rejestr referencyjny i każdy cudzoziemiec przebywający dłużej niż 30 dni na terenie Polski powinien w tym rejestrze się znaleźć, będzie miał nadawany numer PESEL, nawet jeżeli jest na terenie Polski tymczasowo bez chęci pobytu na stałe czy de facto pozostania w Polsce. To jest ten element.

Kwestia powrotu do pojawienia się na formularzu, na blankiecie dowodu osobistego adresu zameldowania. Pan senator zwrócił na to uwagę. Obowiązek ten został usunięty w ustawie o dowodach osobistych, nie w tej ustawie. To był element, który poprzedni rząd planował wprowadzić w związku z usunięciem obowiązku meldunkowego, więc usunięto też z dowodu osobistego taki zapis.

Obecnie trwają prace nad opracowaniem technicznych założeń do przygotowania dowodu z chipem. Jedną z danych zapisanych w chipie będzie adres zameldowania, a w urzędach będą odpowiednie czytniki. Instytucje, które będą potrzebowały sczytywać takie dane, chociażby w służbie zdrowia, będą miały czytniki, które pobiorą tę informację.

Czy sam zapis w sensie graficznym na blankiecie dowodu będzie konieczny? To też jest element do dyskusji, ponieważ zostanie trochę mniej miejsca, szczerze powiem, na takie zapisanie danych, jeżeli na blankiecie będzie jeszcze chip, wbudowany w blankiet chip. Więc to jest do rozważenia, ewentualnie odpowiedniego umiejscowienia, być może to jest kwestia rezygnacji z innych danych, aby to było czytelne.

Pojawiła się jeszcze kwestia bezdomności. Ta ustawa akurat nie do końca odpowiada na to zapotrzebowanie. Tu bardziej trzeba uaktywnić samorządy, które musiałyby w jakiś sposób weryfikować tę faktyczną bezdomność czy chociażby ustalić, jak te osoby mogłyby być ewidencjonowane na swoim terenie. Czy domy pomocy, noclegownie byłyby odpowiednim miejscem, aby pod tym adresem te osoby były zewidencjonowane?

Było jeszcze pytanie dotyczące…

(Senator Krzysztof Słoń: …tych wielu osób, cudzoziemców pod jednym adresem.)

Tak. No, pojawiają się oczywiście takie informacje. Jakby nie ma zakazu, w pewnym sensie nie ma ograniczeń, jeśli chodzi o liczbę osób zameldowanych. Pewne normy pojawiają się np. w przypadku przekazywania czy otrzymywania mieszkań socjalnych. Jeżeli gmina daje mieszkanie socjalne, to mieszkanie to musi spełniać kryterium odpowiedniej powierzchni na 1 osobę, ale w drugą stronę to niekoniecznie działa. Oczywiście jest to element, który warto by było przeanalizować, warto zastanowić się, czy rzeczywiście nie wprowadzić ograniczeń. Mam wrażenie, że mogłoby to trochę ingerować w wolność w postaci posiadania nieruchomości, no, zameldowanie osób nie oznacza przebywania tych osób w danym miejscu, ale jest to sytuacja, która budzi wątpliwości chociażby pod kątem bezpieczeństwa, bo to są takie elementy, które mogą sugerować, iż faktyczne cele meldunku tych osób są innego rodzaju.

Wicemarszałek Maria Koc:

Pani senator Barbara Borys-Damięcka, potem pan senator Jackowski i senator Słoń.

Bardzo proszę.

Senator Barbara Borys-Damięcka:

Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!

Mam 2 zupełnie różne pytania.

Pierwsze dotyczy przepisów przejściowych tej ustawy, w szczególności związanych z możliwością prowadzenia w formie kartotecznej rejestru zamieszkania cudzoziemców. On będzie likwidowany. No i teraz tak: skoro prowadzony jest w formie kartotecznej, to, jak rozumiem, ta likwidacja musi polegać na samym końcu na wpalcowaniu tego do elektronicznego.

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Sebastian Chwałek: Na wpisaniu.)

To po pierwsze.

Po drugie, czy art. 2, opisujący to, co ma się stać z rejestrami zamieszkania cudzoziemców, jest kompletny? Proszę zauważyć, że można wygasić taki rejestr, jeśli zostanie on zamknięty czy po prostu jego dane przestaną być aktualne. Przekazuje się go wtedy do archiwum, albo po 10 latach do archiwum… Pytanie, a co wtedy, kiedy on nie jest zamknięty i upływa te 10 lat. Co ma gmina wtedy zrobić z takim rejestrem? Nie wiem, czy jasno się wyrażam. No bo chyba trzeba go jakoś zamknąć – tak zrozumiałem. To jest jedna kwestia.

Druga dotyczy sprawy, która być może jest marginalna, ale czasami się pojawia – ja sam się kiedyś z tym spotkałem; był nawet dość sążnisty artkuł na ten temat – a mianowicie tego, czy kod pocztowy jest elementem adresu. Adres jest pewnego rodzaju – nie wiem, jak to nazwać – określeniem urzędowym. Proszę zauważyć, że adres jest sytuowany, określany poprzez akty urzędowe, zaś kod pocztowy poprzez akt jednej ze spółek, formalnie rzecz biorąc. Prawda? A to może się przecież łatwo zmienić – nic nie stoi na przeszkodzie, żeby nastąpił nowy podział terenu i zmiana kodów. Pytanie jest takie. Z tego, co tutaj jest – tu nie chodzi o przepisy tej ustawy, tylko ustawy matki – wynika, że kod pocztowy jest elementem adresu. Czy tak rzeczywiście jest i czy tak powinno być?

Wicemarszałek Maria Koc:

Pan senator Jan Rulewski. Proszę bardzo. A potem pan senator Jan Maria Jackowski.

Teraz pan senator Rulewski.

Senator Jan Rulewski:

Panie Ministrze, pan słusznie odpowiada tu na różne wątpliwości dotyczące dowodu osobistego w wersji obecnej bądź rozszerzonej o chip. Ja czytałem wypowiedzi pana koleżanki, czyli minister Streżyńskiej, która ma zupełnie inną koncepcję. Nie orientuję się w tym dokładnie – to jest dopiero projekt – ale dowodem osobistym chyba miałaby być komórka, telefon komórkowy. To byłoby zatem coś więcej niż dowód z chipem, bo komórka daje znacznie większe możliwości. Czy jest jakaś harmonizacja tych prac? No, dwie różne wypowiedzi padają ze strony rządu.

Wicemarszałek Maria Koc:

Bardzo dziękuję.

Pan senator Jackowski.

Senator Jan Maria Jackowski:

Dziękuję bardzo.

Ja chciałbym się tylko upewnić… Pan minister na końcu powiedział tak jednym zdaniem, że zasady się nie zmieniają, że właściciel lokalu musi wyrazić zgodę na zameldowanie…

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Sebastian Chwałek: Tak, tak.)

…osoby w tym lokalu, którego jest właścicielem.

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Sebastian Chwałek: Tego tematu nie dotykamy.)

To się absolutnie nie zmienia. Dziękuję bardzo. Jak mam to potwierdzenie, to już nie mam pytań.

Wicemarszałek Maria Koc:

Panie Ministrze, oddaję panu głos.

Sekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Sebastian Chwałek:

Panie Senatorze, ja to czytam w ten sposób. Jest 10-letni okres, w ciągu którego trzeba zamknąć ten rejestr i przekazać do archiwum. W tym czasie dane muszą być wprowadzone do nowego rejestru… to znaczy nie do nowego, tylko należy je umiejscowić w odpowiednich kategoriach w ramach systemu PESEL. Przekazanie papierowych dokumentów, bo one nie mogą, że tak powiem, jak to czasami bywa w mediach pokazywane, wylądować gdzieś na śmietniku… One muszą być zarchiwizowane. I jest przepis mówiący o konieczności oddania ich do archiwum, tak aby nie było wątpliwości, co z tym zrobić. Jeżeli one były prowadzone w takiej formie zeszytowej, to mogą, że tak powiem, przeleżeć przez najbliższe 30 lat w szufladzie jakiegoś biurka, ale wolelibyśmy, żeby się znalazły w bezpiecznym miejscu, tak jak wszystkie dane wrażliwe, bo to są dane wrażliwe obywatela. Tak to należy czytać – w tym okresie to wszystko musi być, powiedziałbym, zamknięte.

Kwestia dowodów w telefonie komórkowym. To jest ułatwienie, jest to jeden z elementów odwzorowania danych dowodowych, no ale to nie jest: zamiast. Bo możemy sobie wyobrazić, że nie ma prądu, nie ma zasięgu masztu, a więc, że tak powiem, jest po dowodzie osobistym. Jak mówię, to jest jedno z ułatwień, tak jak np. w przypadku bankowości elektronicznej i płacenia komórką. Odwzorowania danych z dowodu osobistego… Oczywiście trzeba odpowiedni, bezpieczny system zbudować, aby te dane były pewne, bo możemy sobie wyobrazić problemy techniczne, które by mogły uniemożliwić, że tak powiem, dawanie wiary informacjom zawartym na wyświetlaczu telefonu komórkowego.

To chyba wszystkie pytania…

(Senator Jerzy Czerwiński: Jeszcze o kodzie pocztowym.)

A tak, kod. Kod jest elementem adresu. Fakt, że kody się czasami zmieniają, jak np. nowa poczta otrzymuje adres czy nowe osiedle otrzymuje nowy kod, co często ma miejsce. No ale to w dokumencie niższego rzędu, bo chyba w formie rozporządzenia wydawane są adresy… Spółka, czyli de facto Poczta Polska, współpracuje przy ustalaniu kodów adresowych.

Senator Jerzy Czerwiński:

Mam takie pytanie, Panie Ministrze. Czy powinno tak być, że kod pocztowy, który jest niezależny od organów administracji, jest elementem adresu?

Sekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Sebastian Chwałek:

Myślę, że można by się nad tym zastanowić…

(Senator Jerzy Czerwiński: Może warto to przemyśleć.)

Oczywiście możemy się nad tym zastanowić. Do tej pory ta kwestia nie była podnoszona jako problem czy podawana w wątpliwość. Powiem szczerze, że nawet w ramach wewnątrz- i międzyresortowych uzgodnień nie było takich uwag. Samorządy również tego nie podnosiły w trakcie swoich prac. Być może pochylimy się nad tym elementem. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Maria Koc:

Bardzo dziękuję.

Czy są jeszcze pytania? Nie ma.

Panie Ministrze, bardzo panu dziękuję.

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Sebastian Chwałek: Bardzo dziękuję.)

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Zapisał się pan senator Jan Maria Jackowski. Ponieważ go nie ma…

(Głos z sali: Jest, jest.)

Jest?

(Senator Jan Maria Jackowski: Pani Marszałek, zapisałem się, więc jestem.)

Panie Senatorze, gdzie pan był?

(Senator Jan Maria Jackowski: Rozmawiałem z panem ministrem Czaputowiczem.)

Rozumiem.

Zapraszam pana na mównicę.

Senator Jan Maria Jackowski:

Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panowie Ministrowie! Drodzy Przedstawiciele Rządu!

Ta ustawa jest oczywiście ustawą o charakterze technicznym. Bardzo dobrze, że jest procedowana. Rozwiązania, które rząd proponuje, m.in. możliwość elektronicznego meldowania się, uporządkowania kwestii związanych z obowiązkiem meldunkowym i racjonalizacji przepisów do, powiedzmy, życia, to jest oczywiście krok w dobrym kierunku.

Ja chciałbym w moim krótkim wystąpieniu zwrócić uwagę na konsekwencje pewnej niefrasobliwości z przeszłości, kiedy ogłoszono doktrynę o likwidacji meldunku. Mówię tu o działalności dwóch poprzednich rządów, pani premier Kopacz, ale przede wszystkim pana premiera Tuska.

Oczywiście z punktu widzenia społecznego, z punktu widzenia wygody życia, pewnej swobody poruszania się obywateli, poczucia takiej swobody… Zgadzam się z tym, że w tamtych realiach zmiana miejsca stałego zameldowania wiązała się z wymianą dokumentu tożsamości, co oczywiście pociągało za sobą konieczność oczekiwania, a potem podawania w bankach i we wszystkich instytucjach nowego numeru dowodu tożsamości. Było to dosyć skomplikowaną kwestią. Oczywiście pojawiały się argumenty za tym, żeby tę sytuację uprościć, ale już wówczas w debacie, jeszcze w poprzedniej kadencji, zwracałem uwagę na fakt, jakie mimo wszystko będzie to rodziło uciążliwości dla obywateli. I praktyka tych… Nie pamiętam, kiedy ta ustawa była… Jakieś 4 albo 5 lat temu.

Uciążliwości związane ze zmianą zasady poświadczania przez okazywanie dowodu tożsamości miejsca stałego zameldowania właściciela dokumentu są jednak spore i wiążą się z kosztami. Przypomnę, że jest cały szereg instytucji, które domagają się aktualnego zaświadczenia o miejscu zameldowania. Nie wystarczy, że ktoś sobie raz wyrobi tego typu zaświadczenie i będzie z tego dokumentu korzystał, powiedzmy, przez rok. To się wiąże z opłatą, którą należy wnieść w urzędzie gminy, żeby stosowne zaświadczenie uzyskać. Dlatego sądzę, że…

Dobrze, że jest tutaj z nami pan minister Chwałek, który, jak rozumiem, z ramienia rządu nadzoruje prace nad tymi kwestiami w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji i ma istotny wpływ na kierunek myślenia w tym zakresie. Dziękuję bardzo, Panie Ministrze, za deklarację, że rząd weźmie pod uwagę owoce tej dyskusji. Proszę zwrócić uwagę, że podobną troską kierowała się przedstawicielka opozycji, pani senator Borys-Damięcka, co pokazuje, że problem obiektywnie istnieje. W związku z tym wyrażam nadzieję, że w nowym blankiecie… Ja wiem, że to jest proces długotrwały, że to wymaga czasu. Mimo wszystko ten zapis w dowodzie powinien być umieszony w taki sposób, żeby… Jak to techniczne będzie rozwiązane? To już jest sprawa wtórna i nie chciałbym się na ten temat wypowiadać.

Skoro jednak mówimy o technologii, to chciałbym zwrócić uwagę na sprawę chipów. Panie Ministrze, chipy to jest temat, powiedziałbym, wyjątkowo delikatny ze względu na prawo do prywatności, ze względu na dane wrażliwe, które będą zakodowane w tym chipie, i na cały szereg innych elementów. To znaczy ja ufam, że oczywiście w tych pracach będzie dochowana wszelka staranność i będą takie zabezpieczenia elektroniczne, żeby osoba niepowołana nie mogła sięgnąć do tych danych, jednak niestety już afera Snowdena – już nie będę wymieniał innych – pokazała czy dała współczesnym ludziom wiele do myślenia na temat tego, co to znaczy gromadzenie danych, przetwarzanie danych, dostęp do danych. Zalecam tu wyjątkową – podkreślam: wyjątkową – ostrożność.

Wyobraźmy sobie sytuację hipotetyczną: jest obywatel X, który cierpi na przewlekłą chorobę. Tę informację oczywiście można będzie pozyskać, mając dostęp do jego karty zdrowia, która też zapewne będzie zachipowana. Co będzie w sytuacji, kiedy pracodawca uzyska taką informację? Wtedy będzie mógł powiedzieć, pomyśleć sobie, że ten pracownik nie rokuje nadziei, bo jest przewlekle chory. Taki pracownik może być w jakiś sposób dyskryminowany, pomijany przy awansach, może być ograniczana jego ścieżka… Może wręcz pojawić się działanie zmierzające do zwolnienia tego pracownika, bo jest on pracownikiem z punktu widzenia pracodawcy, nazwijmy to, nieefektywnym.

I takich różnych case'ów można byłoby przytaczać dużo, stąd wydaje mi się, że muszą być bardzo jasno określone kryteria, jeśli chodzi dostęp do tych informacji. Niestety obsługują to i mają dostęp do tych danych ludzie, którzy nie zawsze są w pełni odpowiedzialni. My wszyscy, jak jesteśmy w tej Izbie, jesteśmy zalewani, nawet w prywatnych skrzynkach mailowych, różnego rodzaju reklamami, które… przez handlowanie różnymi bazami danych. Też dostaję takie informacje: 3,5 miliona maili, możesz wykupić abonament do celów działalności. Ociera się to o granice prawa, jest to pozaprawne. Jest to obszar wymagający wyjątkowo dużej staranności, przemyślenia i ostrożności.

Pani Ministrze, powiem szczerze: ja w tych sprawach jestem konserwatystą. Dla mnie dokument, który jest dokumentem fizycznym, a nie bajtowym, nie cyberprzestrzennym, jest dokumentem – mówię to jako praktykujący historyk… Jest to źródło, jest to znakomity element, który przez pokolenia jakoś służył. Różne glejty królewskie w średniowieczu, różne upoważnienia… Można by z tej trybuny wygłosić całą historię dokumentów tożsamości, ale oczywiście nie jest to moim celem. Moim celem jest zwrócenie uwagi na te niebezpieczeństwa, które kryją się za nowymi technologiami, za dość powszechną możliwością sięgania do naszych danych przez osoby niepowołane.

No i sprawa kluczowa. Czy ten chip będzie połączony z system GPS i czy na podstawie tego chipa będzie można wskazać, w którym miejscu w przestrzeni dany dokument się znajduje, ergo: znajduje się również jego właściciel? To jest pytanie, które wymagałoby jasnej i precyzyjnej odpowiedzi.

Reasumując, powiem tak: jestem jak najbardziej za tą ustawą, która porządkuje…

Starałem się zwrócić uwagę na pewne aspekty, a w sprawie wpisania w blankiecie dowodu… Jeżeli chodzi o przywrócenia rubryki „miejsce stałego pobytu”, bo to, zdaje się, tak się nazywało, to apelowałbym do rządu o to, żeby w dalszych pracach nad nowym dokumentem uwzględnić tę argumentację, która została tu w toku dyskusji przedstawiona. Dziękuję.

Wicemarszałek Maria Koc:

Bardzo dziękuję, Panie Senatorze.

Informuje, że lista mówców została wyczerpną.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Punkt 16. porządku obrad: ustawa o ratyfikacji Porozumienia między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Organizacją Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie w sprawie statusu Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie w Rzeczypospolitej Polskiej, podpisanego w Warszawie w dniu 28 czerwca 2017 r.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu szesnastego porządku obrad: ustawa o ratyfikacji Porozumienia między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Organizacją Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie w sprawie statusu Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie w Rzeczypospolitej Polskiej, podpisanego w Warszawie w dniu 28 czerwca 2017 r.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 638, a sprawozdanie komisji – w druku nr 638 A.

Sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych i Unii Europejskiej

Proszę sprawozdawcę Komisji Spraw Zagranicznych i Unii Europejskiej, senatora Rafała Ślusarza, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Bardzo proszę.

Senator Sprawozdawca Rafał Ślusarz:

Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoki Senacie!

Przypadło mi w udziale przedstawienie Wysokiemu Senatowi ustawy o ratyfikacji Porozumienia między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Organizacją Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie w sprawie statusu tej organizacji w Rzeczypospolitej Polskiej, podpisanego w Warszawie w dniu 27 czerwca 2017 r.

Treść ustawy sprowadza się w zasadzie tylko do wyrażenia zgody Wysokiej Izby na dokonanie ratyfikacji porozumienia przez prezydenta. Porozumienie przyznaje osobowość prawną Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie. Przyznaje przywileje i immunitety w odniesieniu do osób, obiektów, aktywów i dokumentów. Reguluje też kilka dodatkowych kwestii, takich jak używanie flag i stosowanie szyfrów.

Na posiedzeniu Komisji Spraw Zagranicznych i Unii Europejskiej w dniu 8 listopada 2017 r. ustawa nie wzbudziła ani pytań, ani kontrowersji, nie było również zastrzeżeń legislatora. W związku z tym rekomenduję Wysokiej Izbie przyjęcie tej ustawy.

Wicemarszałek Maria Koc:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatora sprawozdawcy.

Czy ktoś pragnie zadać takie pytanie? Nie.

Dziękuję, Panie Senatorze.

Wystąpienie przedstawiciela rządu

Projekt tej ustawy został wniesiony przez rząd. Do prezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister spraw zagranicznych.

Jest z nami pan minister Jacek Czaputowicz.

Czy pan minister pragnie zabrać głos w sprawie tej ustawy?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Jacek Czaputowicz: Tak.)

Bardzo proszę.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Jacek Czaputowicz:

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Chciałbym do sprawozdania senatora sprawozdawcy dodać tylko taką kwestię, że jest to efekt działania administracji i rządu, który porządkuje nasze relacje z OBWE. Do tej pory kwestia immunitetów i przywilejów funkcjonariuszy OBWE pracujących w Warszawie opierała się na uchwale Rady Ministrów z dnia 2 maja 1991 r. Tymczasem od wejścia w życie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. powinna być inna podstawa prawna. W związku z tym była konieczność zawarcia porozumienia z organizacją po to, żeby dać podstawy prawne jej funkcjonowania w Warszawie. Polsce zależy na tym, aby organizacje międzynarodowe lokowały swoje przedstawicielstwa w Warszawie, dlatego ważne było unormowanie tego stanu prawnego. Kwestia nie jest dyskusyjna, jeśli chodzi o meritum, a pewne zaniedbania poprzednich władz, 20-letnie, zostały w tym momencie nadgonione. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Maria Koc:

Dziękuję, Panie Ministrze.

Zapytania i odpowiedzi

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku obrad.

Pan senator Jackowski. Proszę.

Senator Jan Maria Jackowski:

Dziękuję bardzo, Pani Marszałek.

Panie Ministrze, ustawa jest oczywista… znaczy ratyfikacja jest oczywiście oczywista. Jednak ja bym chciał się dowiedzieć, czy to jest tak, że tylko ci przedstawiciele OBWE, którzy są akredytowani w Warszawie, będą korzystali z immunitetu, czy też w ogóle wszystkie osoby związane z OBWE mają z automatu ten immunitet. I w obu przypadkach prosiłbym o wskazanie liczby osób, których może ten immunitet dotyczyć. Ilu takie przedstawicielstwo OBWE, mniej więcej, nie chodzi mi o dokładny stan etatowy, ale o rząd wielkości… Ilu jest tych dyplomatów i pracowników OBWE, którzy w Warszawie będą pracować? Dziękuję.

Wicemarszałek Maria Koc:

Bardzo dziękuję.

Czy ktoś jeszcze?

Pan senator Jerzy Czerwiński. Proszę bardzo.

Senator Jerzy Czerwiński:

Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!

Ja mam pytanie: czy OBWE włączyło się w tę ostatnio obserwowaną wśród niektórych instytucji europejskich – no, powiedzmy wprost – pewnego rodzaju nagonkę na rząd Rzeczypospolitej Polskiej w ogólności… Czy w szczególności ten komitet, który jest… Ta organizacja, która się mieści również u nas, w Warszawie…

Wicemarszałek Maria Koc:

Czy są jeszcze pytania? Nie ma.

Panie Ministrze, oddaję panu głos. Proszę bardzo.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Jacek Czaputowicz:

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Odpowiadając na pytanie pana senatora Jackowskiego… Przedstawicielstwo ODIHR, czyli Biuro Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka w Warszawie, jest największą instytucją międzynarodową ulokowaną na terenie naszego kraju. Porozumienie reguluje kwestię przyznania osobowości prawnej i zdolności prawnej OBWE i jej instytucjom, czyli, jak można powiedzieć, chodzi tu o całą organizację, przyznanie OBWE oraz jej funkcjonariuszom na terytorium Rzeczypospolitej przywilejów i immunitetów oraz określenie zakresu tych przywilejów. Chodzi o to, by funkcjonariusze międzynarodowi czuli się bezpiecznie, działając w zakresie praw człowieka. Może zachodzić podejrzenie, że gdy państwo przyjmujące nie będzie przestrzegać praw człowieka, to wówczas ci funkcjonariusze będą mogli czuć pewne, że tak powiem, zagrożenie czy będą mogli być niepewni swojego oddziaływania. Dlatego przyznanie tych immunitetów i przywilejów umacnia podstawy prawne i pewność działania samej organizacji. Organizacja do tego dążyła. Były nawet dyskusje, nieoficjalne, o przeniesieniu siedziby do innego państwa. To, że rząd Prawa i Sprawiedliwości je przyznaje, a nie zrobił tego wcześniej żaden inny rząd, świadczy o tym, że nie ma żadnych obaw, w swojej ocenie, co do standardów przestrzegania praw człowieka w Polsce.

Nie mam dokładnych danych dotyczących tego, ilu funkcjonariuszy pracuje w Warszawie. Składka na rzecz organizacji to około 5,5 miliona zł rocznie z budżetu Ministerstwa Spraw Zagranicznych. One przede wszystkim są przeznaczone na zapewnienie tej organizacji siedziby. Samo OBWE funkcjonuje na obszarze państw członkowskich OBWE. Analizuje – zwłaszcza biuro, o którym mówimy dzisiaj, funkcjonujące w Warszawie, Biuro Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka – właśnie stan przestrzegania praw człowieka.

Odpowiadając na pytanie pana senatora Czerwińskiego, chciałbym powiedzieć, że rzeczywiście OBWE także przygotowuje raport – jest on, o ile dobrze pamiętam, ciągle w fazie dyskusji i projektu – na temat standardów przestrzegania praw człowieka. Z tego, co wiem, wynika, że raport ten powtarza pewne tezy, które się pojawiają także w raportach innych organizacji międzynarodowych. Ale uważamy, że ta organizacja jest do tego powołana. Polska jest w dialogu z organizacjami międzynarodowymi zajmującymi się prawami człowieka, a więc, obok OBWE, także Radą Europy, Komisją Europejską czy Organizacją Narodów Zjednoczonych. Prezentujemy swoje stanowisko i bynajmniej nie analizujemy funkcjonowania tych organizacji i możliwości funkcjonowania na terenie Polski pod kątem tego, jakie stanowisko wobec Polski zajmą. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Maria Koc:

Dziękuję, Panie Ministrze.

Więcej pytań do pana ministra nie ma.

Otwarcie dyskusji

W związku z tym otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa nie zapisał się do głosu.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Dziękuję bardzo.

Punkt 17. porządku obrad: ustawa o ratyfikacji Umowy o dialogu politycznym i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Kuby, z drugiej strony, sporządzonej w Brukseli dnia 12 grudnia 2016 r.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu siedemnastego porządku obrad: ustawa o ratyfikacji Umowy o dialogu politycznym i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Kuby, z drugiej strony, sporządzonej w Brukseli dnia 12 grudnia 2016 r.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 639, a sprawozdanie komisji – w druku nr 639 A.

Sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych i Unii Europejskiej

Bardzo proszę sprawozdawcę Komisji Spraw Zagranicznych i Unii Europejskiej, panią senator Alicję Zając, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Pani Senator, bardzo proszę.

Senator Sprawozdawca Alicja Zając:

Dziękuję bardzo.

Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoki Senacie!

Mam zaszczyt przedstawić w imieniu Komisji Spraw Zagranicznych i Unii Europejskiej ustawę o ratyfikacji Umowy o dialogu politycznym i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Kuby, z drugiej strony, sporządzonej w Brukseli dnia 12 grudnia 2016 r.

Komisja w dniu 8 listopada 2017 r. rozpatrywała ustawę i proponuje poparcie załączonego projektu uchwały, czyli przyjęcie ustawy. Dlaczego? Ponieważ umowa dotyczy członkostwa Rzeczypospolitej w organizacjach międzynarodowych, a także spraw regulowanych właśnie w ustawach, w związku z czym podlega ratyfikacji za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie. Taką ustawę przyjął Sejm.

Wspomniana umowa opiera się na kilku filarach. Po pierwsze, dialog polityczny. Zawarte tam postanowienia obejmują w szczególności kwestie ochrony praw człowieka, zwalczania nielegalnego handlu bronią strzelecką i lekką, rozbrojenia i nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia, zwalczania terroryzmu, poważnych przestępstw o międzynarodowym znaczeniu, jednostronnych środków przymusu politycznego i gospodarczego, zwalczania produkcji, przemytu i używania niedozwolonych środków odurzających, zwalczania handlu ludźmi, dyskryminacji rasowej, ksenofobii i związanej z nią nietolerancji, a także kwestie zrównoważonego rozwoju.

Po drugie, współpraca i dialog w zakresie polityki sektorowej – to jest część III umowy. Postanowienia te obejmują szeroki zakres obszarów przyszłej współpracy, w tym kwestie polityczne i prawne sprawowania rządów, prawa człowieka, wymiar sprawiedliwości, bezpieczeństwo obywateli, migrację, kwestie społeczne, ochronę środowiska, kwestie gospodarcze, rozwojowe, również na szczeblu niższym niż krajowy, a także sprawy integracji współpracy regionalnej, jeżeli chodzi o Karaiby i Amerykę Łacińską.

I po trzecie, handel i współpraca w zakresie handlu – to jest część IV. W tej części ujednolicono umowne, związane z WTO podstawy handlu między Unią Europejską a Kubą. Znajdują się tam ponadto postanowienia dotyczące ułatwień w handlu oraz współpracy w zakresie eliminowania barier technicznych w handlu, współpracy technicznej w zakresie własności intelektualnej, bezpieczeństwa żywności, zrównoważonego rozwoju i inwestycji.

W części V zostały zawarte postanowienia instytucjonalne. Przewidziano utworzenie wspólnej rady, która będzie nadzorować i monitorować wypełnianie celów umowy, a także utworzenie wspólnego komitetu odpowiedzialnego za wypełnianie postanowień umowy. Ta wspólna rada będzie się zbierała co 2 lata i oceniała stan pracy tego forum.

Jest to pierwsza umowa dwustronna między Unią i jej państwami członkowskimi a Kubą. Otwiera ona możliwości wsparcia modernizacji kubańskiej gospodarki i kubańskiego społeczeństwa. I w opinii komisji, jak również mojej, jako sprawozdawcy, a także zgodnie z opinią przedstawioną przez pana ministra jest to pozytywna umowa. W związku z tym w imieniu Komisji Spraw Zagranicznych i Unii Europejskiej wnioskuję do Wysokiej Izby o poparcie załączonego projektu uchwały, czyli poparcie ustawy. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Maria Koc:

Bardzo dziękuję, Pani Senator.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do pani senator sprawozdawcy.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zabrać głos? Nie.

Dziękuję bardzo.

Projekt tej ustawy został wniesiony przez rząd. Do prezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister spraw zagranicznych.

Czy pan minister Jacek Czaputowicz pragnie zabrać głos w sprawie tej ustawy?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Jacek Czaputowicz: Nie, dziękuję.)

Dziękuję bardzo.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy ktoś z państwa pragnie zabrać głos w tej sprawie? Nie.

Dziękuję.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu. Bardzo dziękuję.

Punkt 18. porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu osiemnastego porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych…

Przypominam, że projekt ten został wniesiony przez grupę senatorów. Zawarty jest w druku nr 542, a sprawozdanie komisji – w druku nr 542 S.

Sprawozdanie połączonych Komisji Ustawodawczej, Komisji Zdrowia oraz Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej

Proszę sprawozdawcę Komisji Ustawodawczej, Komisji Zdrowia oraz Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej, pana senatora Jerzego Czerwińskiego, o przedstawienie wspólnego sprawozdania komisji o projekcie ustawy.

Bardzo proszę, Panie Senatorze.

Senator Sprawozdawca Jerzy Czerwiński:

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Mam zaszczyt przedstawić sprawozdanie z prac 3 połączonych komisji nad projektem ustawy o zmianie ustawy o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. Ja w dalszym ciągu wypowiedzi będę się posługiwał krótszą nazwą: osoby deportowane.

Proszę państwa, tak to już jest, że Polska ma bardzo burzliwą i ciekawą historię, ale nie zawsze ciekawość to jest cecha pozytywna. W związku z tą burzliwością, z dziejami, które Polska przechodziła, szczególnie w poprzednim stuleciu, w naszym kraju żyją ludzie, którzy po prostu zostali skrzywdzeni. Na ogół była to krzywda, której doznali ze strony najeźdźców, czy to militarnych, czy też obcych ideologicznie, okupujących Polskę, chcących Polskę zniszczyć. W przeciwieństwie do tych najeźdźców my jako państwo polskie staramy się tym grupom ludzi doznane krzywdy, doznane upokorzenia wynagrodzić.

Taką grupą ludzi są np. kombatanci i osoby represjonowane w czasie II wojny światowej. Taką grupą ludzi są działacze opozycji antykomunistycznej. Myśmy na tej sali zajmowali się m.in. tymi grupami, myślę, w sposób godny i na tyle, na ile państwo polskie stać – ale zgodnie z pierwszą zasadniczą zasadą, że tych ludzi trzeba docenić – myśmy tym ludziom po prostu przyznali pewne przywileje, nie zawsze finansowe.

Ale jest jeszcze jedna grupa ludzi, którzy zostali jakby troszeczkę w cieniu. Być może dlatego, że słabo się upominali o swoje prawa, być może dlatego, że po prostu ich głos był mniej słyszalny. Myślę, że zajęcie się tą grupą ludzi, właśnie osobami deportowanymi do pracy przymusowej, jest naszym moralnym obowiązkiem. Powinniśmy po prostu pamiętać o wszystkich skrzywdzonych, także o tych, tym bardziej że ci ludzie deportowani do pracy przymusowej w III Rzeszy i osadzeni w obozach pracy także w Związku Radzieckim nie żądają zbyt wiele. To są na ogół osoby bardzo wiekowe, powyżej siedemdziesiątego roku życia, a zwykle mający znacznie więcej lat. Ich głównym oczekiwaniem jest to… Nie będziemy im przyznawać pieniędzy, nie będziemy im przyznawać gratyfikacji finansowych. Nie będziemy tym nawet obciążać państwa. Nie chcą naszego państwa tym obciążać. Po prostu przyznamy im możliwość korzystania ze świadczeń zdrowotnych poza kolejnością. To jest główny powód tego, że ten projekt ustawy jest w tej chwili przez nas rozpatrywany. Ta grupa ludzi – mówię o deportowanych do pracy przymusowej – ma bardzo niewielkie świadczenia finansowe, rzędu 10–210 zł, w zależności od czasu pracy przymusowej, przy czym jest tu ten górny pułap 210 zł ze względu na to, że zalicza się tylko 20 miesięcy. Ale, jak mówię, nie wchodzimy w kwestie finansowe.

W projekcie, który państwu przedstawiamy w druku nr 542 S, są 4 zmiany obecnej ustawy. Pierwsza dotyczy pewnej możliwości, do wykorzystania właśnie przez osoby deportowane, tj. prawa do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej poza kolejnością. Druga to jest prawo czy też możliwość udzielania tym osobom ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych bez skierowania. Te 2 zmiany mieszczą się w zmianie ustawy o świadczeniach zdrowotnych, dokładnie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. A 2 następne zmiany to jest prawo pierwszeństwa w zakresie środowiskowej opieki socjalnej, w tym uzyskania miejsca w domach pomocy społecznej oraz takie, powiedziałbym, miękkie prawo, a właściwie możliwość udzielania przez samorządy deportowanym do pracy przymusowej pomocy w zakresie ułatwień komunikacyjnych, mieszkań, kultury, zdrowia, oświaty. Te 4 uprawnienia, jak widać, nie mają, że tak powiem, żadnego tła finansowego. Gdyby zostały przez Wysoką Izbę uchwalone i potem w takim kształcie przyjęte przez Sejm, to na pewno zadośćuczyniłyby oczekiwaniom tej grupy osób, tak jak mówię, praktycznie bezkosztowo.

Obecnie te osoby w większości należą do Stowarzyszenia Polaków Represjonowanych przez III Rzeszę, posiadają legitymacje wydane przez to stowarzyszenie. Ale po to, aby móc korzystać z uprawnień proponowanych w ustawie, musimy mieć… To znaczy taka osoba powinna mieć legitymację wydaną przez urząd administracji. I dlatego w projekcie ustawy proponujemy, aby taką legitymację wydawał szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na wniosek tej osoby – bo to też ważne – która była deportowana do pracy przymusowej.

Jeszcze jedno chciałbym tu zaznaczyć. Urząd do spraw kombatantów ma rejestr tych osób, ponieważ wcześniej musiał wydać decyzję, na podstawie której są wypłacane te dodatki, o jakich wcześniej mówiłem. Dlatego ten proces powinien przebiegać stosunkowo bez większych utrudnień, bez większych zahamowań. Tak jak powiedziałem, to będzie tylko kwestia złożenia wniosku przez osobę uprawnioną – i w te sprawy na pewno zaangażuje się stowarzyszenie, o którym mówiłem – a z drugiej strony kwestia sprawdzenia w tym rejestrze, czy ta osoba rzeczywiście jest uprawniona, i wydania odpowiedniej legitymacji. Dlatego koszty tej ustawy zgodnie z oceną skutków regulacji zamykają się w bardzo niewielkiej kwocie, a mianowicie w kwocie 362 tysięcy. Jest tak, jeśli szacujemy, że osób deportowanych jest jeszcze w naszym kraju około 81 tysięcy i że około 60 tysięcy spośród nich zwróci się o możliwość wydania legitymacji poświadczającej uprawnienia, o których wcześniej mówiłem. Wtedy łączne koszty to będą 362 tysiące. Jak powiedziałem, w zakresie kosztów ponoszonych przez państwo to są…

(Głos z sali: Grosze.)

…minimalne środki, a z uwagi na zasadę słuszności i sprawiedliwości na pewno warto te koszty ponieść. I powinniśmy je ponieść.

Ustawa przewiduje wydanie jednego aktu wykonawczego – cedujemy to na ministra do spraw zabezpieczenia społecznego – w którym pan minister określi wzór tej legitymacji. Oczywiście chodzi o to, żeby ten wzór tej legitymacji odpowiadał zasadom właściwej identyfikacji osoby, która będzie się nią posługiwała.

W ustawie ze względu na jej tytuł… Niestety, musimy zmienić tytuł. Dlaczego mówię „niestety”? Poszerzamy zakres przedmiotowy ustawy, w związku z tym zmiana tytułu jest konieczna. A ta zmiana tytułu powoduje, że do aktów zmienianych musimy jeszcze dołączyć ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tej ustawie jest zapis, który zwalnia świadczenie pieniężne otrzymywane do tej pory – i które oczywiście dalej będzie otrzymywane przez osoby deportowane do pracy przymusowej – z opodatkowania podatkiem od osób fizycznych, i ze względu na to powinniśmy nadać tej docelowej ustawie inny tytuł niż ten, który jest przywoływany w tamtej ustawie. Łącznie zmieniamy 3 akty prawne, z czego głównym aktem jest oczywiście ustawa o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. To tyle na temat sensu, celu i potrzeby wprowadzenia tej ustawy.

Jeśli zaś chodzi o kwestię dyskusji na posiedzeniu połączonych komisji, to była ona naprawdę bardzo ciekawa i długa. Nie było właściwie głosów kwestionujących sens i potrzebę uchwalenia tej ustawy. Większość problematyki, która była podnoszona w trakcie dyskusji, wiązała się bardziej z szeroko rozumianą służbą zdrowia. Naprawdę było to ciekawe. Dobrze, że Komisja Zdrowia w tym uczestniczyła. Od kwestii możliwości uzyskiwania świadczeń bez kolejki przeszliśmy w trakcie dyskusji do ogólnych kwestii związanych ze służbą zdrowia. Jak mówiłem, nie było w trakcie dyskusji głosów kwestionujących potrzebę uchwalenia tej ustawy. W trakcie dyskusji wypowiadały się też dwie osoby reprezentujące Stowarzyszenie Polaków Poszkodowanych przez III Rzeszę, i to w taki sposób, który wywołał wzruszenie u senatorów.

Proszę państwa, proszę o uchwalenie projektu tej ustawy właśnie po to, aby m.in. te osoby, które były na posiedzeniu komisji, choć oczywiście były one tylko reprezentantami tej kilkudziesięciotysięcznej rzeszy osób uprawnionych, miały satysfakcję z faktu, że Rzeczpospolita Polska widzi ich problemy, docenia ich postawę w trakcie II wojny światowej – bo głównie o ten okres chodzi – i troszczy się o ich potrzeby nawet gdy są w tak sędziwym wieku. Te osoby na pewno poczują się docenione. Może nigdy nie skorzystają z uprawnień, które będą im przysługiwały, czego im oczywiście życzę – oby miały jak najmniej wizyt u lekarza – ale już sama świadomość tego, że takie uprawnienie posiadają, że Rzeczpospolita się nad nimi pochyliła, będzie na pewno i dla nas, i dla tych osób, i dla narodu korzystna.

I na koniec, Pani Marszałek, chciałbym prosić o wyznaczenie komisjom terminu przygotowania dodatkowego sprawozdania w celu przeprowadzenia trzeciego czytania projektu ustawy jeszcze na tym posiedzeniu. Dlaczego? Bo będę musiał złożyć poprawkę natury legislacyjnej, w której wprowadzamy jeszcze zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, tak aby ta ustawa była kompletna pod względem legislacyjnym. No, Senat pełni w pewnym sensie funkcję nauczyciela Sejmu i źle by było, gdyby z Senatu wyszedł lekko niekompletny projekt ustawy. W Sejmie nie powinno być do niego żadnych uwag i m.in. po to jest ta poprawka. Dziękuję.

Wicemarszałek Maria Koc:

Bardzo dziękuję, Panie Senatorze.

Proszę pozostać na mównicy.

Zapytania i odpowiedzi

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać trwające nie dłużej niż minutę zapytania do sprawozdawcy komisji oraz do upoważnionego przedstawiciela wnioskodawców, którym jest również pan senator Jerzy Czerwiński.

Czy ktoś pragnie zabrać głos?

Pan senator Jan Żaryn, proszę bardzo.

Potem pani senator Alicja Zając.

Senator Jan Żaryn:

Dziękuję bardzo, Pani Marszałek.

Panie Senatorze, mam dwa pytania: jedno krótkie, drugie dłuższe. Krótkie brzmi tak: czy podczas prac komisji zastanawiano się nad tym, jaka jeszcze kategoria osób, Polaków pokrzywdzonych przez różne totalitaryzmy, które przetoczyły się przez ziemie polskie, powinna zostać objęta takim, rzecz jasna należnym, świadczeniem? To jest pierwsze pytanie.

A drugie pytanie będzie dłuższe. Mianowicie powiedział pan, że w dużej mierze stroną, która będzie decydowała o zakwalifikowaniu osoby do świadczenia, będzie urząd do spraw kombatantów, który ma odpowiednie kwalifikacje i listy, choćby ze względu współpracę ze Stowarzyszeniem Polaków Represjonowanych przez III Rzeszę. Oczywiście, jeśli chodzi o stronę niemiecką, że się tak w skrócie wyrażę, to zasób archiwalny jest m.in. w gestii Fundacji „Polsko-Niemieckie Pojednanie”, konkretnie w Archiwum Akt Nowych. Rzecz jasna ta ustawa wiąże się z całą procedurą dotyczącą odszkodowań za pracę przymusową, która stanowiła niegdyś element umowy polsko-niemieckiej.

Trzeba też zdać sobie sprawę z tego, że nie wszyscy zgłaszali się na mocy tamtej decyzji, w związku z tym dzisiejsza procedura, która niejako pozostawałaby tylko i wyłącznie na poziomie lat dziewięćdziesiątych, może się okazać procedurą wykluczającą tych, który zmieniliby zdanie w sprawie tego, że świadczenie zdrowotne należy się bez konieczności poszukiwania odszkodowania u Niemców za pobyt w obozie pracy.

(Wicemarszałek Maria Koc: Pytanie…)

Jeszcze bardziej skomplikowana jest sprawa dotycząca strony sowieckiej. To jest osobny temat.

Pytanie. Czy w związku z tym podczas posiedzenia komisji zastanawiano się, jak wzmocnić urząd do spraw kombatantów w możliwościach wypełnienia zadania, dokonania pewnego rodzaju aktu sprawiedliwości, który się za tym wszystkim kryje?

Wicemarszałek Maria Koc:

Bardzo dziękuje.

Pani senator Alicja Zając.

Senator Alicja Zając:

Dziękuję bardzo.

Pan senator sprawozdawca mówił, że w spotkaniu połączonych komisji uczestniczyli przedstawiciele stowarzyszenia osób deportowanych. Ja chciałabym zapytać, jak duża grupa osób należy do tego stowarzyszenia i skąd pozyskują one wiedzę o naszych ustawowych ustaleniach, zwłaszcza że jest to grupa osób starszych i często pochodzących z małych miejscowości. Dziękuję.

Wicemarszałek Maria Koc:

Proszę, Panie Senatorze.

Senator Jerzy Czerwiński:

Czy są jeszcze jakieś kategorie, grupy osób, którym powinniśmy wynagrodzić pewne, powiedziałbym, zaszłości dziejowe, pewne krzywdy, których doznali? Przypuszczalnie są. Myśmy o tym nie rozmawiali na posiedzeniu komisji. Myślę, że w kwestii odpowiedzi kompetentny będzie tutaj przedstawiciel urzędu do spraw kombatantów. Wiem, że są prowadzone prace – mówię to na podstawie wcześniejszych dyskusji – jeśli chodzi o pracujących przymusowo górników. Ja nie potrafię dokładnie określić kategorii takich osób. Jeśliby takie grupy były, to na pewno trzeba do nich podejść podobnie jak tutaj, tzn. z wyrozumiałością. I trzeba zrobić to jak najszybciej.

Ja o tym nie mówiłem w swoim wystąpieniu wstępnym, ale tych osób ubywa. Jest ich po prostu coraz mniej. W ciągu roku ubywa średnio 10–20% takich osób. Takie są szacunki tego stowarzyszenia, które ma bezpośredni ogląd sytuacji. Dzieje się tak po prostu z racji biologicznych, bo to są wiekowi ludzie. Tym bardziej więc powinniśmy się spieszyć. Jeśli są inne grupy osób… Myślę, że tutaj… One się nie zgłaszały, przynajmniej do mnie. Gdyby do państwa senatorów zgłaszali się przedstawiciele takich grup… Inicjatywa powinna być tutaj po stronie urzędu do spraw kombatantów. On ma pełny ogląd sytuacyjny, tak bym to określił.

Kwestie dokumentacyjne. Ja tego nie mówiłem. Aż tak dokładnie nie opisywałem ustawy. Otóż my pozostawiamy przywilej uzyskiwania świadczenia. Żeby można było uzyskać świadczenie… Wcześniej przeprowadzona była pewna opisana w ustawie procedura. Opisuje ją art. 4. Uprawnienie jest odnotowywane czy też komunikowane w postaci decyzji dotyczącej osoby uprawnionej.

Te osoby wiedzą, to jest oczywiste, że mają takie uprawnienie. Wie o tym także urząd do spraw kombatantów. To oznacza, że można zastosować przepis przejściowy. Jest to przepis materialny. On ciągle jest jakby w obiegu i będzie w obiegu w przyszłości. Chodzi o możliwość występowania przez osoby uprawnione o taką decyzję, czyli decyzję o przyznanie świadczenia, która będzie połączona z decyzją o wydanie legitymacji upoważniającej do korzystania z usług opieki zdrowotnej bez kolejności. W samej ustawie zaś jest przepis przejściowy, tj. art. 3, mówiący o tym, co z tymi osobami, które w tej chwili już posiadają decyzję. O tym, co oni muszą zrobić, mając tę decyzję, to uprawnienie, które być może im przyzna – mam nadzieję, że przyzna – ustawa na podstawie tego projektu. A muszą tylko złożyć wniosek o wydanie legitymacji. Czyli tak naprawdę osoby, które już w tej chwili dostają świadczenie – to też ważne, bo być może część tych osób nas słucha – będą występować tylko z wnioskiem o wydanie legitymacji. I wniosek tych osób będzie realizowany, powiedzmy, w sposób uproszczony, tzn. po prostu przez sięgnięcie do rejestru znajdującego się w urzędzie do spraw kombatantów, w którym spisane są osoby mające prawo do świadczenia pieniężnego. I taka legitymacja będzie im wydawana. Być może jednak znajdą się osoby niepobierające świadczenia pieniężnego, które też będą chciały skorzystać z tego uprawnienia. One powinny, ale już w trybie materialnego przepisu, obowiązującego w dalszym ciągu w tej chwili, czyli na podstawie art. 4 ustawy matki, wystąpić o przyznanie świadczenia, a przy okazji przyznania świadczenia zostanie im wydana legitymacja. Tak że ten tryb nie jest zamknięty. Ten tryb nie jest on zamknięty, bo jest i przepis materialny dotyczący przyszłości, i przepis przejściowy, dotyczący tych, którzy takie uprawnienie już posiadają.

Co do sposobu udowadniania i możliwości związanych z udowodnieniem uprawnień, które powinny przysługiwać… No, o tym mówi art. 1 i art. 2 tej ustawy. Ja tu nie chcę się o tym wypowiadać, bo to już jest kwestia wykonawcza. Myślę, że ktoś z urzędu do spraw kombatantów powie o tym, jakie ewentualne dokumenty mogą być honorowane. Pewnie inna będzie dokumentacja, jeśli chodzi o kwestię III Rzeszy, a inna, jeśli chodzi o kwestię Związku Radzieckiego. Zgadzam się z panem senatorem, że w tym drugim przypadku uzyskanie dokumentacji może być utrudnione. Ale to są już, jak mówię, kwestie wykonawcze.

Było pytanie, ile jest osób w stowarzyszeniu. Zgodnie z tym, co mi tłumaczono, w tej chwili jest ponad 20 tysięcy osób, i to nie wszyscy będący członkami stowarzyszenia… Odwrotnie: nie wszyscy uprawnieni są członkami stowarzyszenia, jest to jest mniej więcej 1/3. I tak jak powiedziałem, w ciągu roku jest ubytek rzędu 10%, tak szybko te osoby odchodzą. Dlatego właśnie najbardziej im zależy na kwestiach związanych z ochroną zdrowia, opieką społeczną, a mniej na uprawnieniach finansowych.

(Przewodnictwo obrad obejmuje wicemarszałek Adam Bielan)

Wicemarszałek Adam Bielan:

Pan senator Rulewski.

(Senator Jan Rulewski: Nie, dziękuję.)

Czy są jeszcze jakieś pytania?

(Senator Alicja Zając: Nie.)

(Senator Władysław Komarnicki: Nie ma.)

Nie ma?

Bardzo dziękuję, Panie Senatorze.

(Senator Jerzy Czerwiński: Dziękuję.)

Czy przedstawiciel rządu chce zabrać głos w sprawie przedstawionego projektu ustawy?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej Marcin Zieleniecki: Nie.)

Nie. Dziękuję bardzo.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do obecnego na posiedzeniu przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie?

Bardzo proszę, pan senator Żaryn.

Senator Jan Żaryn:

Ja bym prosił przedstawiciela urzędu do spraw kombatantów o odpowiedź na pytanie, które…

(Wicemarszałek Adam Bielan: Nie ma przedstawiciela.)

A, nie ma?

(Senator Jan Rulewski: Jest, jest.)

Jest?

(Wicemarszałek Adam Bielan: Jest pan dyrektor.)

(Rozmowy na sali)

Przepraszam, ale ja nie wiem, kto będzie kompetentny, w związku z tym jest prośba, żeby to panowie rozstrzygnęli, który z panów będzie kompetentny.

(Rozmowy na sali)

(Wicemarszałek Adam Bielan: Dobrze, to proszę zadać pytanie, a potem panowie zdecydujecie, kto na nie odpowie.)

Dobrze.

Pytanie dotyczy tego, o co pytałem pana senatora Czerwińskiego. A mianowicie jaki będzie tryb związany z pozyskiwaniem tegoż świadczenia dla osób, które do tej pory z różnych powodów nie były objęte dotychczasowymi przywilejami ustawowymi? Ponieważ bez wątpienia kwestia zdrowotna jest tak istotna dla tej kategorii osób, zapewne trzeba przewidzieć, że będą się zgłaszały nowe osoby, które z kolei nie były zainteresowane świadczeniami finansowymi.

Wicemarszałek Adam Bielan:

Na pytanie odpowie pan minister, tak?

Bardzo proszę.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej Marcin Zieleniecki:

Panie Marszałku, Wysoka Izbo, jeżeli chodzi o tryb uzyskiwania tego statusu, to on się nie zmienia. Te osoby, które mają wydaną decyzję szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych o uzyskaniu odpowiedniego statusu, zachowują swoje uprawnienia. Osoby, które nie miały ustalonego tego typu statusu, mogą, tak jak do tej pory, wystąpić o wydanie takiej decyzji na wniosek.

Projekt ustawy nie zakłada zmian, jeżeli chodzi o zakres podmiotowy, o kryteria, na podstawie których można będzie uzyskać stosowny status. Mamy tu po prostu do czynienia z rozszerzeniem rozwiązań zawartych w ustawie o świadczeniach zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych i w ustawie o pomocy społecznej. Zostaje tu uwzględniona grupa osób, które do tej pory z takich szczególnych uprawnień nie korzystały. Tak bym odpowiedział na to pytanie.

Jeżeli chodzi o dowody, na podstawie których można będzie korzystać z tych świadczeń, to takim dowodem będzie legitymacja wydawana przez szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.

Wicemarszałek Adam Bielan:

Dziękuję bardzo, Panie Ministrze.

Nie widzę więcej…

(Senator Jerzy Czerwiński: Panie Marszałku, czy mogę jedno zdanie jeszcze?)

Proszę.

Senator Jerzy Czerwiński:

Przepraszam, Panie Marszałku, że w takim dziwnym trybie, ale nie dokończyłem…

(Wicemarszałek Adam Bielan: Bez trybu.)

(Głosy z sali: Bez trybu.)

Tak, bez trybu. Właśnie.

Pani senator pytała, jak się te osoby dowiedzą o uprawnieniach, które uzyskują, jeśli je uzyskają. Proszę państwa, to stowarzyszenie jest bardzo sprawne. To jest plik korespondencji, który dostałem od poszczególnych oddziałów tego stowarzyszenia. Mam nadzieję, że nie będzie tu większych problemów przynajmniej w tym zakresie.

Wicemarszałek Adam Bielan:

Dziękuję bardzo.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Proszę o zabranie głosu pana senatora Rulewskiego.

Senator Jan Rulewski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Wraz z grupą senatorów Klubu Parlamentarnego Platformy Obywatelskiej uważamy, że, po pierwsze, wrażliwość pana senatora Czerwińskiego jest jak najbardziej trafna, zgodna z naszymi wyobrażeniami, po drugie, że prezentowana przez niego inicjatywa spełnia wszelkie warunki nie tylko legislacyjne, ale też umiejscawia tę grupę… niejako w grupie przepisów, z których korzystają właśnie osoby objęte represjami w okresie działalności „Solidarności” i wcześniej. Co do tego nie ma żadnych wątpliwości, od dawna prezentujemy ten pogląd.

Argumentem jest tu też to, że dotyczy to wąskiej grupy, nawet garstki ludzi, którzy za czasów III Rzeczypospolitej doczekają się nie tylko uznania materialnego – choć rzeczywiście trudno tu mówić o uznaniu materialnym, skoro to świadczenie, bardzo delikatnie waloryzowane, wynosi raptem około 200 zł – ale i… Istotną wartością tej inicjatywy jest rzeczywiście to, co pan senator podkreślił, czyli – trzeba to powiedzieć – pewien przywilej… Bo gdy 200 zł trudno uznać za przywilej, bo to jest tylko uzupełnienie skąpych środków na m.in. pomoc medyczną, to już przyznanie pierwszeństwa w kolejkach do służby medycznej jest istotnym przywilejem, ponieważ dotyczy zdrowia, a w dalszej kolejności, jak myślę, również życia, zwłaszcza że mówimy tu o osobach w podeszłym wieku, które, jak można przypuszczać, cierpią na pewien syndrom, zespół chorób typowych dla tego wieku.

To nie jest polemika. Pan senator sprawozdawca powiedział, że to nie wywoła kosztów. Otóż na posiedzeniu komisji nie tyle koszty były przedmiotem dyskusji, ile realność tego przywileju, jak najbardziej należnego i z racji wieku, i z racji cierpień, podwójnych cierpień, bo z czasu III Rzeszy bądź Związku Sowieckiego, ale i tych późniejszych, niedostrzeganych w okresie PRL. Ale to wywoła koszty… Moim zdaniem ten przywilej nie może być kosztem tych innych osób, które już od wielu lat ustawiają się – i są w podobnej sytuacji zdrowotnej – w tych kolejkach. Ta dyskusja dotyczyła tego, czy ten przywilej będzie realny, czy nie utworzy się druga kolejka lub, nie daj… – przepraszam, nie będę wzywał nadaremnie – nie odbędzie się to kosztem istniejącej kolejki, a do tego zarówno pan senator sprawozdawca, jak i my wszyscy nie chcemy dopuścić. Dlatego istotne jest tutaj wezwanie służby zdrowia, osobiście ministra, do tego, aby w ramach swoich możliwości użył różnych środków organizacyjnych i finansowych w celu realizacji tego słusznego rozwiązania. Podpowiadam, choć może już jest za późno, że w ministerstwie właściwym do spraw kombatantów pozostała dość duża kwota, bo ponad 40 milionów zł, niewykorzystana do tej pory na pomoc dla środowisk objętych ustawą o opozycji antykomunistycznej i osobach prześladowanych. Ja myślę, że jest jeszcze czas – ten rząd pokazuje, że może nawet przeskakiwać czas, a niekiedy i przepisy ustawy budżetowej, mówię tu o górnikach – żeby tym osobom pomóc. Chodzi o to, żeby nie pozostało przekonanie, choćby w małej grupie opiniodawczej, że oto dajemy przywileje, nie gwarantując ich realizacji. Innymi słowy, żeby nie utworzyła się druga kolejka. I dlatego apeluję do rządu, żeby zajął się stanowiskiem Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, która w tym tygodniu uchwaliła stanowisko, by pozostające w dyspozycji pana ministra środki w wysokości 40 milionów zł wzmocniły to, do czego nas tutaj już przekonał senator Czerwiński. My będziemy zgodnie głosować za tą ustawą. (Oklaski)

Wicemarszałek Adam Bielan:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Informuję, że lista mówców została wyczerpana.

Informuję też, że wnioski o charakterze legislacyjnym na piśmie złożył pan senator Czerwiński.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Czy przedstawiciel rządu chce się ustosunkować do przedstawionych wniosków?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej Marcin Zieleniecki: Nie.)

Dziękuję.

Senator Czerwiński złożył wniosek o wyznaczenie komisjom terminu przygotowania dodatkowego sprawozdania w celu przeprowadzenia trzeciego czytania projektu ustawy jeszcze na tym posiedzeniu Senatu.

Jeśli nie usłyszę głosu sprzeciwu, uznam, że Senat przyjął przedstawiony wniosek.

Nie słyszę takiego głosu.

Skierowanie projektu ustawy do Komisji Ustawodawczej, Komisji Zdrowia oraz Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej

W związku z tym, że zostały złożone wnioski o charakterze legislacyjnym, Senat kieruje projekt ustawy do Komisji Ustawodawczej, Komisji Zdrowia oraz Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej.

Komunikaty

Proszę pana senatora sekretarza o odczytanie komunikatów.

Senator Sekretarz Waldemar Sługocki:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Komunikat. 10 minut po ogłoszeniu przerwy w obradach 3 komisje – Komisja Ustawodawcza, Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej oraz Komisja Zdrowia – odbędą w sali nr 176 wspólne posiedzenie w celu rozpatrzenia wniosków zgłoszonych do projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, druk nr 542. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Adam Bielan:

Szanowni Państwo, ogłaszam przerwę do godziny 12.30.

O godzinie 12.00 nastąpi otwarcie wystawy „«Wiecznie siebie nowego głodnym, jak żuraw z szyją w przyszłość wyciągniętą» – Bolesław Leśmian (1877–1937)”.

Po przerwie przystąpimy do rozpatrzenia projektu uchwały w sprawie uczczenia pamięci Bolesława Leśmiana. W przypadku braku wniosków legislacyjnych głosowanie nad tym punktem odbędzie się bezpośrednio po jego rozpatrzeniu. Później przejdziemy do wszystkich pozostałych głosowań. Dziękuję bardzo.

(Przerwa w obradach od godziny 11 minut 15 do godziny 12 minut 30)

Wznowienie obrad

Wicemarszałek Michał Seweryński:

Wznawiam obrady.

Panowie senatorowie sekretarze są już na swoich miejscach.

Punkt 20. porządku obrad: drugie czytanie projektu uchwały w sprawie uczczenia pamięci Bolesława Leśmiana

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu dwudziestego porządku obrad: drugie czytanie projektu uchwały w sprawie uczczenia pamięci Bolesława Leśmiana.

(Rozmowy na sali)

Proszę panie i panów senatorów o przyciszenie rozmów.

(Głos z sali: Ciii…)

Witam obecnego na posiedzeniu pana prof. Mikołaja Sokołowskiego, dyrektora Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, oraz pozostałych gości.

Przypominam, że projekt uchwały został wniesiony przez grupę senatorów. Jest on zawarty w druku nr 612, a sprawozdanie komisji – w druku nr 612 S.

Sprawozdanie Komisji Ustawodawczej

Proszę sprawozdawcę Komisji Ustawodawczej, panią senator Marię Koc, o przedstawienie sprawozdania komisji o projekcie uchwały.

Senator Sprawozdawca Maria Koc:

Bardzo dziękuję.

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie! Panowie Dyrektorzy! Szanowni Państwo!

Przed chwilą nastąpiło otwarcie wystawy poświęconej Bolesławowi Leśmianowi, a teraz mam zaszczyt przedstawić państwu projekt uchwały upamiętniającej tego wielkiego poetę w sto czterdziestą rocznicę jego urodzin i w osiemdziesiątą rocznicę jego śmierci.

Bolesław Leśmian urodził się 22 stycznia 1877 r. w Warszawie. Jego rodzina przeniosła się do Kijowa i tam spędził on młodość, tam też studiował prawo na Uniwersytecie św. Włodzimierza. Z zawodu był notariuszem, ale trzeba powiedzieć, że nie lubił swojej pracy. Czuł się przede wszystkim poetą. Kochał poezję, literaturę, filozofię, a swój zawód, można powiedzieć, wykonywał bez serca. Było to przyczyną ogromnych kłopotów finansowych w drugiej części jego życia, w ostatnich latach jego życia. Kiedy prowadził notariat w Zamościu, niezbyt dokładnie nadzorował swoich współpracowników i w biurze doszło do defraudacji dużej kwoty pieniędzy, a Leśmian musiał oddać kilkadziesiąt tysięcy złotych. To doprowadziło go do ruiny i niestety zmarł on w biedzie. Szanowni Państwo, zanim jednak Leśmian trafił do Zamościa, mieszkał w Warszawie, podróżował, był w Niemczech, we Francji. W Paryżu poznał swoją żonę, malarkę Zofię Chylińską, ale trzeba powiedzieć, że nie była to jedyna kobieta w jego życiu, ponieważ w późniejszym okresie poeta związał się z lekarką Dorą Lebenthal i przez ponad 20 lat kochał dwie kobiety, nie umiejąc i nie chcąc z żadnej z nich zrezygnować.

Niewątpliwie bogate życie uczuciowe miało wpływ na twórczość poety, bo przecież jest on autorem najpiękniejszych wierszy miłosnych i erotycznych w polskiej literaturze, choć oczywiście nie tylko o tym pisał. Trzeba powiedzieć, że ta ogromna apoteoza miłości w poezji Leśmiana wynika przede wszystkim z głębokich przemyśleń filozoficznych, egzystencjalnych i religijnych, a dopiero później z doświadczeń osobistych poety.

Szanowni Państwo, Wysoka Izbo, któż z nas nie zna soczystych wierszy Bolesława Leśmiana, tworzonych piękną, nienaganną polszczyzną, tworzonych z językową maestrią, stawiającą Leśmiana obok największych polskich poetów? Jest to poezja tworzona z językową maestrią, ale też z rozmachem, swobodą, śmiałością, co warunkuje użycie licznych symboli, metafor, archaizmów, paradoksów, a przede wszystkim neologizmów, z których Leśmian słynął, a które od jego nazwiska nazwane zostały leśmianizmami. Bolesław Leśmian, ze swobodą operując językiem polskim, jednocześnie przestrzegał surowych zasad konstrukcji sylabotonicznej, dzięki którym wiersze tego poety są rytmiczne i bardzo melodyjne.

Za życia Bolesława Leśmiana ukazało się kilka zbiorów jego wierszy: „Sad rozstajny”, „Łąka”, „Napój cienisty”, a pośmiertnie opublikowana została „Dziejba leśna”. W tych zbiorach były takie wiersze jak „W malinowym chruśniaku”, „Dwoje ludzieńków”, „Com uczynił, żeś nagle pobladła?”, „O zmierzchu”, „Nad ranem”, „Wiersz księżycowy”, „Ty pierwszej mgły dosięgasz”, „Szczęście”, „Ćmy” i wiele innych – w większości przez krytykę jemu współczesną wiersze te były przyjęte chłodno lub też fatalnie.

Mówiąc o twórczości Bolesława Leśmiana, nie sposób nie wspomnieć o jego pięknych, oryginalnych baśniach spisanych prozą, które w dzieciństwie kształtowały naszą wyobraźnię, przenosiły nas w świat fantazji nieograniczonej i niezwykle intrygującej. Są to „Klechdy sezamowe”, „Klechdy polskie” czy „Przygody Sindbada Żeglarza”.

Bolesław Leśmian za życia był niedoceniony jako poeta. Niedoceniony, niezrozumiany, izolowany przez środowisko literackie właśnie ze względu na to niezrozumienie jego poezji, ale też bywało, że z powodu jego pochodzenia, bo przecież urodził się w rodzinie żydowskiej, chociaż zasymilowanej. Uważany był za epigona Młodej Polski, oczywiście niesłusznie, bo – jak powiedział pan profesor Mikołaj Sokołowski na otwarciu wystawy – był prekursorem nowoczesnych nurtów poezji. Ale nie tak postrzegano jego twórczość, nie widziano w nim poety oryginalnego i wybitnego.

Inny wybitny poeta, nam współczesny, Jarosław Marek Rymkiewicz, w swojej „Encyklopedii Leśmiana” napisał: „Bolesław Leśmian był największym poetą polskim XX w. Kiedy żył, zawistni koledzy poeci wyśmiewali się z niego i jego wierszy, a on dokonał rzeczy, których nikt przed nim nie dokonał. Trzeba to wreszcie wyraźnie powiedzieć – w dziejach naszej literatury narodowej jego miejsce jest obok największych: obok Jana Kochanowskiego, Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego”.

Jego ulubionym miejscem w Warszawie była kawiarnia Mała Ziemiańska. Tam przy swoim stoliku spotykali się bardzo często skamandryci, którzy wtedy wiedli prym w życiu literackim naszej ojczyzny. Nie zdarzyło się, aby skamandryci kiedykolwiek zaprosili Leśmiana do swojego stolika. Można powiedzieć… Przed chwilą rozmawiałam z autorem książek o Leśmianie i on powiedział, że to właściwie Leśmian powinien ich zaprosić, bo to on był tym wielkim, tym największym i najwybitniejszym, ale w tamtych czasach, kiedy żył, było inaczej.

W 1933 r. wybrany został do Polskiej Akademii Literatury. Zmarł w Warszawie 5 listopada 1937 r. Pochowany jest na Powązkach.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pragnę przedstawić projekt uchwały Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie uczczenia pamięci Bolesława Leśmiana.

Projekt tej uchwały został przedstawiony na posiedzeniu Komisji Ustawodawczej. Zyskał jednogłośne poparcie, więc mam zaszczyt przedstawić teraz państwu tenże projekt.

„Na rok 2017 przypadają aż dwie rocznice związane z nazwiskiem Bolesława Leśmiana – 140. rocznica urodzin i 80. rocznica śmierci Poety (urodził się 22 stycznia 1877 r., zmarł 5 listopada 1937 r.). Jego twórczość zaliczana jest do najznakomitszych dokonań w literaturze polskiej. O wartości jego poezji decyduje maestria artystyczna, nie tylko wykorzystująca w najlepszy sposób możliwości polszczyzny, lecz także poszerzająca jej granice w stopniu, jaki niewielu artystów słowa potrafiło osiągnąć w dziejach kultury polskiej; Leśmian stawiany jest obok tak wybitnych poetów polskich jak Jan Kochanowski czy Adam Mickiewicz.

Mistrzostwo w operowaniu językiem polskim, tak ważne dla konsolidacji narodowej tożsamości po odzyskaniu przez kraj niepodległości, łączył Bolesław Leśmian z najgłębszą problematyką filozoficzną, dotykającą podstawowych, uniwersalnych kwestii egzystencjalnych i antropologicznych, rozwijanych także w tekstach o charakterze eseistycznym. Ta przenikliwość poznawcza, daleka od hermetyczności, zdecydowała o niezwykłym uznaniu dla Leśmiana, podziwianego nieprzerwanie przez kolejne wykształcone i poszukujące mądrości pokolenia. Zarówno pochwała piękna języka polskiego, jak i zachęta do głębokiego namysłu to potrzeby elementarne także dzisiaj, w warunkach dyktatu kultury masowej, sprzyjającej zanikowi dbałości o jakość mowy i myśli.

Bolesław Leśmian był czołowym przedstawicielem polskiej literatury dwudziestolecia międzywojennego. W 1933 r. został uhonorowany godnością członka Polskiej Akademii Literatury.

Senat Rzeczypospolitej Polskiej pragnie obecnie oddać hołd temu Wielkiemu Polakowi i uczcić jego pamięć w 140. rocznicę urodzin i 80. rocznicę śmierci.

Senat Rzeczypospolitej Polskiej kieruje apel do szkół oraz instytucji naukowych i kulturalnych, aby w swojej działalności popularyzowały postać, twórczość oraz idee Poety.

Uchwała podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej «Monitor Polski»”.

Panie Marszałku, Wysoka Izbo, proszę o podjęcie tej uchwały.

Wicemarszałek Michał Seweryński:

Dziękuję, Pani Senator.

(Senator Maria Koc: Dziękuję bardzo.)

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do sprawozdawcy komisji oraz do upoważnionego przedstawiciela wnioskodawców, którym jest również pani senator Maria Koc, pani marszałek.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie? Nikt się nie zgłasza.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Do dyskusji zapisał się jako pierwszy pan senator Żaryn.

Proszę bardzo.

Senator Jan Żaryn:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowni Goście!

Zapewne wszyscy, jak tutaj siedzimy, możemy powiedzieć sobie, że ta wielka i wspaniała postać, Bolesław Leśmian, oraz jego poezja wpłynęły na nasze postrzeganie rzeczywistości, a także na postrzeganie odpowiedzi na fundamentalne pytania dotyczące, co tu dużo mówić, sensu życia każdego z nas indywidualnie, bo poeta ten wnikał bardzo głęboko w ludzką egzystencję. Ale także wszyscy, jak tutaj siedzimy, wiemy, że rzeczywiście należał do tych, którzy współtworzyli polską kulturę i rzecz jasna do dzisiaj są w niej obecni. I o tym chcę chwilę powiedzieć.

Cytowano tutaj Jarosława Rymkiewicza, wielkiego polskiego pisarza współczesności, który zanurzony głęboko w historię, bo przecież sam o historii pisywał nieraz, postawił Leśmiana obok Kochanowskiego, Mickiewicza, Słowackiego. Można powiedzieć, że wyższego rankingu już nie ma. Podobnie rzecz, czyli jego twórczość i jego samego, traktował inny wielki polski twórca, Jacek Trznadel, który we wstępie do opublikowanego w 2016 r. „Kalendarium Leśmianowskiego” napisał: „Układaniu tego kalendarium towarzyszyła myśl, że obcuję z poetą, który wyraził tak wiele z ludzkich uczuć i myśli. Znaczy to, że czytając jego utwory, może lepiej rozumiemy życie. To duże słowa, ale tak właśnie patrzę na poezję Leśmiana”. Warto także te słowa zapamiętać, bo one właśnie wpisują się w to, co jest pewnym fenomenem naszej kultury narodowej. Mianowicie z jednej strony polska kultura narodowa jest związana z budowaniem tego, co nas wyróżnia, i tego, co nas konsoliduje – polska wspólnota narodowa wymaga takiej wielkiej wysokiej kultury, ponieważ w naszej historii nieraz się zdarzało, że nie mieliśmy własnego państwa i to właśnie dzięki kulturze narodowej byliśmy nadal Polakami – a jednocześnie, z drugiej strony, od I Rzeczypospolitej po dziś polska kultura narodowa jest niesamowicie wewnętrznie różnorodna, zindywidualizowana. I na tym polega ten nasz polski fenomen, którym możemy się chwalić na całym świecie, a który także powodował, szczególnie w XIX wieku, gdy państwa nie było, że byliśmy tak atrakcyjni poprzez to umiłowanie wolności, czyli umiłowanie też różnorodności efektów tejże wolności, efektów w postaci polskiej kultury. I warto dziś podkreślić, że właśnie to pochodzenie żydowskie Bolesława Leśmiana, czyli właśnie ta różnorodność, z której wypływają najwięksi polscy twórcy, daje efekt w postaci tego fenomenu polskiej kultury. Pochodzenie nie staje się wadą, tylko bogactwem, doświadczeniem, które wpisuje się przez wieki w tą wielobarwność polskiej kultury, polskiej kultury wyrastającej od I Rzeczypospolitej, od wschodu aż po zachód, na zasadzie kontrastu i jednocześnie na zasadzie wzajemnego wzbogacania się. Stąd, siłą rzeczy, tym bardziej jestem zwolennikiem tego, byśmy tę uchwałę podjęli. Jestem zwolennikiem tego nie tylko dlatego, że ja także wyrastałem na tejże poezji – a wspaniały wiersz o Dusiołku, jak wiadomo, do dziś każdy z nas po tysięcznej lekturze będzie tak samo mocno przeżywał, bo jest to jeden z najpiękniejszych wierszy, które przecież nas wszystkich, jak tutaj siedzimy, indywidualnie dotyka. Zatem bardzo się cieszę, że możemy tę uchwałę podjąć, i bardzo się cieszę – myślę, że wszyscy się cieszymy – że mamy taką bogatą i wielką polską kulturę także dzięki Bolesławowi Leśmianowi. Dziękuję.

Wicemarszałek Michał Seweryński:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Proszę o zabranie głosu panią senator Dorotę Czudowską.

Senator Dorota Czudowska:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Proszę mi wybaczyć, że moje wystąpienie przy tej okazji będzie bardzo… może nie bardzo, ale trochę osobiste. Na początku powiem, że bardzo się cieszę – myślę, że wszyscy odetchniemy z ulgą – że tą dzisiejszą uchwałą chociaż trochę zadośćuczynimy Bolesławowi Leśmianowi, że odrzuciliśmy kilka miesięcy temu inną uchwałę, uchwałę dotyczącą tego, żeby był obchodzony rok Bolesława Leśmiana. Takie zadośćuczynienie ze strony Senatu, ze strony Wysokiej Izby Bolesławowi Leśmianowi się należało.

Rok 1867 obfitował w narodziny wielkich Polaków… 5 listopada zmarł Bolesław Leśmian… 7 listopada urodziła się Maria Skłodowska-Curie, a 5 grudnia urodził się marszałek Józef Piłsudski. Ja pokochałam Leśmiana dzięki mojej polonistce w liceum ogólnokształcącym, już nieżyjącej pani Kononowicz, która była wspaniałą polonistką, wspaniałym człowiekiem. W latach, w których ja uczyłam się w liceum, 1968–1972, w programie z poezji Leśmiana był tylko znany wszystkim wiersz pt. „W malinowym chruśniaku”. Ale pani profesor zawsze zachęcała nas do poszerzania swojej wiedzy i czytania więcej, niż przewidywała to lista szkolnych lektur. Pamiętam, jak zachęcała nas do czytania erotyków Leśmiana. Dzisiaj pewnie młodzież by się śmiała, z jakimi wypiekami my czytaliśmy te piękne wiersze – bo to naprawdę piękna poetycka erotyka.

(Senator Jan Maria Jackowski: O, o, o!)

(Senator Jan Dobrzyński: Erotyka?)

Erotyka, tak.

(Senator Jan Dobrzyński: Pani Senator, erotyka?)

(Rozmowy na sali)

Chciałabym państwu… Myślę, że w latach sześćdziesiątych, a może jeszcze w latach pięćdziesiątych nie wolno chyba było za bardzo drukować utworów Leśmiana. Ja mam tutaj taki tomik z rodzinnego zbioru, który ma ponad 50 lat, i tu nigdzie nie ma daty wydania. Wydany jest przez jakieś… nie jest też napisane, jakie wydawnictwo go wydało. Ale są wszystkie wiersze – na stronach pożółkłych, zniszczonych, wytartych, bo ja ten tomik zabieram ze sobą zawsze na wakacje i wszystkie swoje letnie urlopy zaczynam od słów: „Niedostępna ludzkim oczom, że nikt po niej się nie błąka, W swym bezpieczu szmaragdowym rozkwitała w bezmiar łąka”. To mnie wprowadza w nastrój lata, w nastrój uspokojenia, w nastrój odpoczywania.

Ale jest też i inny wiersz, który jest takimi słowami, o jakich to Paul Eluard w jednym z swoich wierszy pisał: „Il y a des mots qui font vivre” – są słowa, które pozwalają żyć. Jest taki wiersz Bolesława Leśmiana pod tytułem „Szewczyk”. I ostatnia zwrotka to takie moje motto w różnych trudnych momentach życia.

„Dałeś mi, Boże, kęs istnienia,

Co mi na całą starczy drogę –

Przebacz, że wpośród nędzy cienia

Nic ci, prócz butów, dać nie mogę.

W szyciu nic nie ma, oprócz szycia,

Więc szyjmy, póki starczy siły!

W życiu nic nie ma, oprócz życia,

Więc żyjmy aż po kres mogiły!”.

Dziękuję bardzo. Ukłony dla was. (Oklaski)

Wicemarszałek Michał Seweryński:

Dziękuję, Pani Senator.

Informuję, że lista mówców została wyczerpana.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Przystąpienie do trzeciego czytania projektu

Przystępujemy do głosowania nad projektem uchwały w sprawie uczczenia pamięci Bolesława Leśmiana.

Głosowanie

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem wniosku?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

(Rozmowy na sali)

Głosowanie trwa, coś się zacięło…

(Rozmowy na sali)

Ogłaszam wyniki głosowania.

Głosowało 81 senatorów, wszyscy opowiedzieli się za podjęciem tej uchwały. (Głosowanie nr 2)

(Oklaski)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie uczczenia pamięci Bolesława Leśmiana.

Proszę pana prof. Mikołaja Sokołowskiego o podejście do stołu prezydialnego w celu odebrania tekstu uchwały.

(Rozmowy na sali)

(Oklaski)

Punkt 21. porządku obrad: zmiany w składzie komisji senackich

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu dwudziestego pierwszego porządku obrad: zmiany w składzie komisji senackich.

Przypominam, że wniosek Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich w tej sprawie jest zawarty w druku nr 656.

Sprawozdanie Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich

Proszę sprawozdawcę Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich, pana senatora Przemysława Błaszczyka, o przedstawienie wniosku komisji.

Senator Sprawozdawca Przemysław Błaszczyk:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Wysoki Senacie!

Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich na posiedzeniu w dniu wczorajszym rozpatrzyła wniosek pana senatora Jerzego Czerwińskiego, w którym wnosi on o skreślenie go z listy członków Komisji Budżetu i Finansów Publicznych oraz o przyjęcie go w poczet członków Komisji Obrony Narodowej. Komisja rozpatrzyła ten wniosek pozytywnie, przygotowała stosowną uchwałę i wnosi do Wysokiego Senatu o przyjęcie tej uchwały. Dziękuję.

(Senator Jan Dobrzyński: Jaki jest powód, Panie Senatorze?)

(Senator Stanisław Kogut: Przestań.)

Proszę pytać…

Wicemarszałek Michał Seweryński:

Dziękuję.

Czy ktoś z państwa senatorów chciałby zabrać głos w tej sprawie? Nikt się nie zgłasza.

Głosowanie

Zatem przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez Komisję Regulaminową, Etyki i Spraw Senatorskich projektem uchwały w sprawie zmian w składzie komisji senackich.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 83 senatorów, 79 było za, 1 – przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 3)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie zmian w składzie komisji senackich.

Punkt 1. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy budżetowej na rok 2017 (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu pierwszego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy budżetowej na rok 2017.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Budżetu i Finansów Publicznych, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie; znajduje się ono w druku nr 644 Z.

Sprawozdanie Komisji Budżetu i Finansów Publicznych

Proszę sprawozdawcę, pana Grzegorza Biereckiego, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Grzegorz Bierecki:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Komisja rekomenduje Wysokiej Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Michał Seweryński:

Dziękuję.

Czy panowie senatorowie, państwo senatorowie wnioskodawcy chcą jeszcze zabrać głos? Nikt się nie zgłasza.

Głosowanie

A zatem przystępujemy do głosowania.

W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawionymi poprawkami.

Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem Komisji Budżetu i Finansów Publicznych o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 83 senatorów, 56 – za, 25 – przeciwko, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 4)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2017.

Punkt 2. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2017 (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu drugiego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2017.

Sprawozdanie Komisji Budżetu i Finansów Publicznych

Proszę sprawozdawcę, pana senatora Grzegorza Biereckiego, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Grzegorz Bierecki:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Komisja rekomenduje Senatowi przyjęcie ustawy bez poprawek.

Wicemarszałek Michał Seweryński:

Dziękuję.

Czy pan senator Leszek Czarnobaj chce zabrać głos?

(Senator Leszek Czarnobaj: Dziękuję.)

Dziękuję.

Głosowanie

W przerwie w obradach dobyło się posiedzenie Komisji Budżetu i Finansów Publicznych, Komisji Gospodarki Narodowej i Innowacyjności oraz Komisji Nauki, Edukacji i Sportu, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie; znajduje się ono w druku nr 646 Z.

Sprawozdanie połączonych Komisji Budżetu i Finansów Publicznych, Komisji Gospodarki Narodowej i Innowacyjności oraz Komisji Nauki, Edukacji i Sportu

Proszę sprawozdawcę, pana senatora Kazimierza Wiatra, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Kazimierz Wiatr:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

W dniu dzisiejszym połączone komisje, Komisja Budżetu i Finansów Publicznych, Komisja Gospodarki Narodowej i Innowacyjności oraz Komisja Nauki, Edukacji i Sportu, przyjęły w głosowaniu wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek. Wyniki głosowania: 18 senatorów było za, 5 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Michał Seweryński:

Dziękuję.

Czy pan senator wnioskodawca Mieczysław Augustyn chce jeszcze zabrać głos? Nie.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania.

W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawionymi poprawkami.

Przystępujemy do głosowania nad popartym przez połączone komisje wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 84 senatorów, 58 – za, 26 – przeciw, nikt nie wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 10)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej.

Punkt 8. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu ósmego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw.

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji przedstawiły jednobrzmiące projekty uchwał, w których wnoszą o wprowadzenie poprawek do ustawy.

W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad przedstawionymi poprawkami, a następnie nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania.

Poprawka nr 1 eliminuje sprzeczność w przepisach dotyczących pierwszej karty pobytu.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 84 senatorów, 79 – za, 1 – przeciw, 4 senatorów wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 11)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka nr 2 ujednolica terminologię ustawy.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 82 senatorów, 79 – za, nikt nie był przeciw, 3 senatorów wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 12)

Stwierdzam, że poprawka została przyjęta.

Poprawka nr 3 wskazuje prawidłowo, na czym polega zmiana dokonywana w przepisie.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 81 senatorów, 81 – za. (Głosowanie nr 13)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka nr 4 ujednolica terminologię ustawy oraz uwzględnia, że zawiadomienie może być doręczone szefowi Urzędu do Spraw Cudzoziemców nie tylko za pośrednictwem poczty.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 82 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 14)

Przystępujemy do głosowania nad poprawką nr 5. Uwzględnia ona, że przestępstwo składania fałszywych oświadczeń jest innym typem przestępstwa niż przestępstwo składania fałszywych zeznań.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 82 senatorów, 80 – za, 2 senatorów wstrzymało się od głosu, nikt nie był przeciw. (Głosowanie nr 15)

Stwierdzam, że poprawka została przyjęta.

Poprawka nr 6 uzupełnia odesłanie.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 83 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 16)

Poprawka nr 7 rozszerza zakres odesłania.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 84 senatorów, 83 – za, 1 senator wstrzymał się od głosu, nikt nie był przeciw. (Głosowanie nr 17)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka nr 8 dostosowuje terminologię ustawy o cudzoziemcach do terminologii ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 81 senatorów, wszyscy byli za przyjęciem poprawki. (Głosowanie nr 18)

Poprawka nr 9 uwzględnia, że art. 139g dodawany do ustawy o cudzoziemcach, dotyczący zezwolenia na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa może być stosowany do zezwolenia na pobyt czasowy w celu korzystania z mobilności długoterminowej wyłącznie odpowiednio.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 83 senatorów, 81 – za, nikt nie był przeciw, 2 senatorów wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 19)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka nr 10 ujednolica terminologię ustawy.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 84 senatorów, wszyscy byli za przyjęciem poprawki. (Głosowanie nr 20)

Poprawka nr 11 dodaje zmianę będącą konsekwencją zdefiniowania w ustawie o cudzoziemcach pojęcia „mobilność”.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 82 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 21)

Nad poprawkami nr 12, 23, 25, 28, 29 i 30 należy głosować łącznie. Poprawki te zmierzają do tego, aby przepisy, które miały wejść w życie 1 stycznia 2018 r., wchodziły w życie po upływie 30 dni od dnia głosowania.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 84 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 22)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawka nr 14 zmienia oznaczenie przepisu, uwzględniając…

(Głos z sali: Nr 13, Panie Marszałku.)

Poprawka nr 13 ujednolica terminologię analogicznych regulacji.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 84 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 23)

Teraz poprawka nr 14, która zmienia oznaczenie przepisu, uwzględniając, że ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o repatriacji, ustawy o Karcie Polaka oraz ustawy o cudzoziemcach dodaje do ustawy o cudzoziemcach identycznie oznaczony przepis.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 84 senatorów, 83 – za, nikt nie był przeciw, 1 senator wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 24)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka nr 15 koryguje błędne odesłanie, uwzględniając, że przepisy, do których się odsyła, mogą być stosowane wyłącznie odpowiednio.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 84 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 25)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka nr 16 skreśla przepis, który nie ma wartości normatywnej.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 82 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 26)

Poprawka nr 17 dokonuje zmiany przepisu merytorycznego, która jest konsekwencją znowelizowania delegacji ustawowej w zakresie ustalania wysokości zryczałtowanych dziennych kosztów pobytu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 84 senatorów, 82 – za, nikt nie był przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 27)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka nr 18 koreluje terminologię ustawy o cudzoziemcach z terminologią ustawy o Narodowym Banku Polskim.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 84 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 28)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka nr 19 uwzględnia, że wezwania do odbioru depozytu, o którym mowa w art. 6 ust. 5 ustawy o likwidacji niepodjętych depozytów, nie doręcza się, ale wywiesza się je na tablicy informacyjnej w siedzibie przechowującego depozyt.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 84 senatorów, 83 – za, nikt nie był przeciw, 1 senator wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 29)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka nr 20 koreluje art. 400b dodawany do ustawy o cudzoziemcach z przepisami ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych po zmianach dokonanych w tym akcie ustawą z dnia 27 października 2017 r. o podstawowej opiece zdrowotnej.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 83 senatorów, 81 – za, nikt nie był przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 30)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka nr 21 koryguje błędne odesłanie.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 81 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 31)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka nr 22 skreśla bezprzedmiotowy przepis zmieniający. Modyfikacji, która miała być dokonana usuwanym przepisem, dokonano ustawą z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy o repatriacji oraz niektórych innych ustaw.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 84 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 32)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka nr 23 została już przegłosowana – łącznie z poprawkami nr 12, nr 25, nr 28, nr 29 i nr 30.

Poprawka nr 24 koreluje treść wyliczenia z wprowadzeniem do wyliczenia.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 84 senatorów, wszyscy byli za przyjęciem poprawki. (Głosowanie nr 33)

Nad poprawką nr 25 głosowaliśmy łącznie z poprawkami nr 12 i 23, 28,29 i 30.

Poprawka nr 26 wskazuje jednoznacznie, że przepis odnosi się do liczenia okresu pozostawania danych w wykazie, a nie do wprowadzania danych do wykazu.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 83 senatorów, 82 – za, nikt nie był przeciw, 1 senator wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 34)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka nr 27 uwzględnia, że rozporządzenie wydane na podstawie art. 80 ust. 1 ustawy o cudzoziemcach nie może być utrzymane czasowo w mocy po raz drugi.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 84 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 35)

Poprawka została przyjęta.

Poprawki nr 28, 29 i 30 zostały już przegłosowane łącznie z poprawkami nr 12, 23 i 25.

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 84 senatorów, wszyscy byli za przyjęciem uchwały. (Głosowanie nr 36)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie przyjęcia ustawy o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw.

Punkt 9. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o ewidencji ludności (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu dziewiątego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o ewidencji ludności.

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosi o wprowadzenie poprawki do ustawy.

W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad przedstawioną poprawką, a następnie nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętej poprawki.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawioną przez komisję poprawką.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał…

Przepraszam, poprawka, nad którą będziemy głosować, ma na celu pozostawienie w przepisie upoważniającym do wydania aktu wykonawczego uprawnienia do sporządzania dwujęzycznych formularzy meldunkowych.

Teraz pytam: kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 84 senatorów, 26 – za, 54 – przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 37)

Poprawka nie została przyjęta.

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianą…

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników…

(Senator Jerzy Fedorowicz: Czy naprawdę musi być klimatyzacja?)

(Rozmowy na sali)

Głosowało…

(Głos z sali: Panie Marszałku, powinien zostać zgłoszony wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek.)

Przepraszam, błąd polegał na tym, że nie powiedziałem, że przyjmujemy ustawę bez poprawek.

(Głos z sali: Ale nikt nie zgłosił takiego wniosku.)

Nikt nie zgłosił tego wniosku.

(Senator Kazimierz Wiatr: To ja zgłoszę.)

Głosujemy zatem nad przyjęciem ustawy bez poprawek.

Podaję wyniki głosowania, bo takie głosowanie się odbyło.

(Senator Kazimierz Wiatr: Wniosek musi być.)

Tak?

Dwie minuty przerwy.

(Senator Kazimierz Wiatr: Panie Marszałku, ja zgłaszam…)

(Senator Sekretarz Aleksander Szwed: Pan senator Wiatr się zgłasza, Panie Marszałku.)

(Przerwa w obradach od godziny 13 minut 18 do godziny 13 minut 20)

Wznowienie obrad

Wicemarszałek Michał Seweryński:

Wznawiam obrady.

Punkt 9. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o ewidencji ludności (cd.)

Głos ma pan senator Wiatr. Proszę.

Senator Kazimierz Wiatr:

Panie Marszałku, zgodnie z regulaminem zgłaszam wniosek o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

(Senator Alicja Zając: Której?)

Wicemarszałek Michał Seweryński:

Dziękuję bardzo.

Głosowanie (cd.)

Proszę państwa, wobec tego przystępujemy do głosowania nad przyjęciem ustawy bez poprawek.

(Senator Wiesław Kilian: Ale której ustawy?)

Przypomnę, że mówimy o punkcie dziewiątym, dotyczącym ustawy o zmianie ustawy o ewidencji ludności.

Wobec wniosku pana senatora Wiatra przystępujemy do głosowania nad przyjęciem ustawy bez poprawek.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się…

(Głosy z sali: Nie działa)

(Rozmowy na sali)

(Senator Jacek Włosowicz: Zróbmy przerwę.)

Chwileczkę.

(Głosy z sali: Już działa.)

Dobrze.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 82 senatorów, 66 – za, 16 – przeciw, nikt nie wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 38)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ewidencji ludności.

Punkt 10. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o samorządzie gminnym (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu dziesiątego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o samorządzie gminnym.

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosi o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania na przedstawionym przez komisję projektem uchwały.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 82 senatorów, wszyscy byli za podjęciem uchwały. (Głosowanie nr 39)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o samorządzie gminnym.

Punkt 11. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego oraz niektórych innych ustaw (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu jedenastego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego oraz niektórych innych ustaw.

Komisja Zdrowia przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosi o wprowadzenie poprawek do ustawy.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania.

Poprawka nr 1 ma na celu powrót do aktualnie obowiązującej regulacji, zgodnie z którą żądanie wypisania ze szpitala psychiatrycznego osoby przebywającej w takim szpitalu bez swojej zgody nie może być zgłoszone wcześniej niż po upływie 30 dni od uprawomocnienia się postanowienia sądu w przedmiocie przyjęcia do szpitala lub dalszego leczenia.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 81 senatorów, 25 – za, 53 – przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 40)

Poprawka nie została przyjęta.

Poprawka nr 2 przesądza, że wyrażenie zgody przez przedstawiciela ustawowego na przyjęcie osoby małoletniej do domu pomocy społecznej, nawet jeśli osoba ta pozostaje pod władzą rodzicielską, będzie wymagać uzyskania zezwolenia sądu opiekuńczego.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 83 senatorów, 80 – za, 1 – przeciw, 2 się wstrzymało. (Głosowanie nr 41)

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 81 senatorów, 80 – za, 1 – przeciw, nikt nie wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 42)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego oraz niektórych innych ustaw.

Punkt 12. porządku obrad: ustawa o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu dwunastego porządku obrad: ustawa o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Gospodarki Narodowej i Innowacyjności, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie; znajduje się ono w druku nr 641 Z.

Sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej i Innowacyjności

Proszę sprawozdawcę, senatora Grzegorza Peczkisa, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Grzegorz Peczkis:

Szanowny Panie Marszałku! Szanowni Państwo!

Komisja rekomenduje przyjęcie poprawek nr 2, 3, 4, 5 i 7, a odrzucenie pozostałych poprawek. Dziękuję.

Wicemarszałek Michał Seweryński:

Dziękuję.

Czy senatorowie wnioskodawcy lub pozostały senator sprawozdawca, pan Mieczysław Augustyn, chcą jeszcze zabrać głos?

(Senator Mieczysław Augustyn: Nie.)

Głosowanie

Przystępujemy zatem do głosowania.

W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad przyjęciem ustawy bez poprawek, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawionymi poprawkami.

Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem Komisji Gospodarki Narodowej i Innowacyjności o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 83 senatorów, żaden nie głosował za, wszyscy byli przeciw, nikt nie wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 43)

Wobec wyników głosowania przystępujemy teraz do głosowania nad poprawkami.

Poprawka nr 1 zmierza do tego, aby definicja pojęcia „przedsiębiorca turystyczny” nie obejmowała swoim zakresem prowadzenia działalności odpłatnej.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 83 senatorów, 26 – za, 56 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 44)

Poprawka nie została przyjęta.

Poprawka nr 2 doprecyzowuje regulację, wskazując, że do utworzenia imprezy turystycznej nie dojdzie w przypadku, jeżeli wartość dodatkowych usług turystycznych będzie wynosiła mniej niż 25% łącznej wartości połączonych usług turystycznych.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 83 senatorów, 81 – za, 1 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 45)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka nr 4 zmierza do ujednolicenia terminologii w ramach…

(Głosy z sali: Poprawka nr 3.)

Przepraszam, poprawka nr 3 precyzuje przepis dotyczący powiązania usług turystycznych, wskazując, że nie dojdzie do utworzenia powiązanych usług turystycznych w przypadku, kiedy wartość dodatkowych usług, o których mowa w przepisie, będzie wynosiła mniej niż 25% łącznej wartości połączonych usług turystycznych.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 82 senatorów, 80 – za, 1 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 46)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka nr 4 zmierza do ujednolicenia terminologii w ramach ustawy.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 75 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 47)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka nr 5 poprawia czytelność przepisu.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

(Senator Sekretarz Aleksander Szwed: Przyjęcie tej poprawki wyklucza głosowanie nad poprawką nr 6. Proszę to powiedzieć.)

Tak jest.

Dodaję, że odrzucenie poprawki nr 5…

(Senator Sekretarz Aleksander Szwed: Przyjęcie.)

Przyjęcie poprawki nr 5 będzie oznaczało…

(Senator Sekretarz Aleksander Szwed: Odrzucenie poprawki nr 6.)

…że odrzucamy poprawkę nr 6.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 83 senatorów, wszyscy byli za przyjęciem tej poprawki. (Głosowanie nr 48)

Poprawka została przyjęta.

Głosujemy nad poprawką nr 7, która zmierza do zapewnienia należytej precyzji odesłania sformułowanego w ustawie – Prawo konsularne.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 82 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 49)

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 82 senatorów, 76 – za, nikt nie był przeciw, 6 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 50)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych.

Punkt 13. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu trzynastego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisja Infrastruktury, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie; znajduje się ono w druku nr 631 Z.

Sprawozdanie Komisji Infrastruktury

Proszę sprawozdawcę, pana Grzegorza Peczkisa, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Grzegorz Peczkis:

Szanowny Panie Marszałku! Szanowni Państwo!

Komisja rekomenduje przyjęcie wszystkich poprawek z wyłączeniem poprawki nr 8 oraz poprawki nr 13. Wyłączenie poprawki nr 13 wynika z przyjęcia poprawki nr 12 poprawiającej poprawkę wcześniej przyjętą. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Michał Seweryński:

Czy pan senator chce jeszcze zabrać głos jako wnioskodawca?

(Senator Grzegorz Peczkis: Nie, dziękuję.)

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania.

Nad poprawkami nr 1, 3 i 6 należy głosować łącznie. Poprawki te przesądzają, że przedmiotem decyzji o profesjonalnej rejestracji pojazdów może być tylko pojazd niezarejestrowany wcześniej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 83 senatorów, wszyscy byli za przyjęciem poprawki. (Głosowanie nr 51)

Poprawki nr 2, 7 i 10 zmierzają do zapewnienia spójności terminologicznej między ustawą zmienianą a ustawą zmieniającą.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 83 senatorów, wszyscy byli za przyjęciem poprawek. (Głosowanie nr 52)

Poprawka nr 3 została już przegłosowana łącznie z poprawkami nr 1 i 6.

Poprawka nr 4 uwzględnia, że w kodeksie karnym typizuje się dwa różne przestępstwa: złożenie fałszywych zeznań oraz złożenie fałszywego oświadczenia.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 81 senatorów, wszyscy byli za przyjęciem poprawki. (Głosowanie nr 53)

Poprawka nr 5 ma charakter doprecyzowujący.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 79 senatorów, wszyscy byli za przyjęciem poprawki. (Głosowanie nr 54)

Poprawka nr 6 została już przegłosowana łącznie z poprawkami nr 1 i 3.

Poprawka nr 7 została już przegłosowana łącznie z poprawkami nr 2 i 10.

Przystępujemy do głosowania na poprawką nr 8, która przesądza, że umowę ubezpieczenia krótkoterminowego może zawrzeć podmiot uprawniony na okres ważności profesjonalnego dowodu rejestracyjnego, nie krótszy jednak niż 30 dni, w odniesieniu do pojazdów do jazd testowych, które nie są zarejestrowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 82 senatorów, 27 – za, 52 – przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 55)

Poprawka nie uzyskała poparcia.

Poprawka nr 9 ma charakter doprecyzowujący.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 82 senatorów, wszyscy byli za przyjęciem poprawki. (Głosowanie nr 56)

Poprawka nr 10 została już przegłosowana łącznie z poprawkami nr 2 i 7.

Poprawka nr 11 wprowadza wymóg zamieszczenia w wykazie pojazdów używanych w ruchu drogowym z wykorzystaniem profesjonalnego dowodu rejestracyjnego danych o dacie i numerze dokumentu potwierdzającego zapłatę akcyzy na terytorium kraju albo dokumentu potwierdzającego brak obowiązku zapłaty akcyzy na terytorium kraju, albo zaświadczenia stwierdzającego zwolnienie od akcyzy w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 81 senatorów, wszyscy byli za przyjęciem poprawki. (Głosowanie nr 57)

Przyjęcie poprawki nr 12 wykluczy głosowanie nad poprawką nr 13.

Poprawka nr 12 skraca z 30 do 14 dni liczony od dnia wezwania termin do przekazania poświadczonych kopii albo wydruku wykazu pojazdów używanych w ruchu drogowym z wykorzystaniem profesjonalnego dowodu rejestracyjnego, uwzględniając taką zmianę również w przepisie nakazującym informować starostę o niedotrzymaniu tego terminu.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 82 senatorów, 80 – za, nikt nie był przeciw, 2 senatorów wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 58)

Poprawka uzyskała poparcie.

Poprawka nr 14 zapewnia spójność między przepisem przejściowym oraz przepisem o wejściu w życie ustawy.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 79 senatorów, 77 – za, 2 – przeciw, nikt nie wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 59)

Poprawka została przyjęta.

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 81 senatorów, wszyscy byli za przyjęciem ustawy. (Głosowanie nr 60)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie przyjęcia ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw.

Punkt 14. porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz ustawy o kierujących pojazdami (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu czternastego porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz ustawy o kierujących pojazdami.

Przypominam, że wczoraj zostało przedstawione sprawozdanie komisji o projekcie ustawy oraz została przeprowadzona dyskusja.

Przystąpienie do trzeciego czytania projektu

Przystępujemy do trzeciego czytania.

Informuję, że trzecie czytanie obejmuje jedynie głosowanie.

Przypominam, że komisje wnoszą o przyjęcie przez Senat jednolitego projektu ustawy zawartego w druku nr 507 S.

Komisje proponują ponadto, żeby Senat upoważnił pana senatora Marka Borowskiego do prezentowania stanowiska Senatu w dalszych pracach nad projektem.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisje projektem ustawy oraz projektem uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 80 senatorów, 77 – za, nikt nie był przeciw, 3 senatorów wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 61)

Podjęcie uchwały

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy o dialogu politycznym i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Kuby, z drugiej strony, sporządzonej w Brukseli dnia 12 grudnia 2016 r.

Punkt 18. porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu osiemnastego porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Senat po przeprowadzeniu drugiego czytania projektu ustawy skierował projekt do Komisji Ustawodawczej, Komisji Zdrowia oraz Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej i zobowiązał te komisje do przedstawienia jeszcze na obecnym posiedzeniu Senatu dodatkowego sprawozdania; znajduje się ono w druku nr 542 X.

Przystąpienie do trzeciego czytania projektu

Przystępujemy do trzeciego czytania.

Sprawozdanie połączonych Komisji Ustawodawczej, Komisji Zdrowia oraz Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej

Proszę sprawozdawcę, pana senatora Jerzego Czerwińskiego, o przedstawienie dodatkowego sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Jerzy Czerwiński:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Połączone 3 komisje jednomyślnie poparły obydwie złożone poprawki i wnoszą o ich przyjęcie wraz z tekstem jednolitym projektu.

Wicemarszałek Michał Seweryński:

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać trwające nie dłużej niż minutę zapytania do sprawozdawcy i zarazem wnioskodawcy w związku z przedstawionym dodatkowym sprawozdaniem.

Czy ktoś z państwa senatorów chciałby zadać takie pytanie? Nikt się nie zgłosił.

Głosowanie

Przystępujemy zatem do głosowania.

W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad poprawkami, według kolejności przepisów projektu, a następnie nad przyjęciem projektu w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Nad poprawkami nr 1 i 2 należy głosować łącznie. Poprawka nr 1 i 2 wprowadzają w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych niezbędną konsekwencję zmiany tytułu nowelizowanej ustawy.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 74 senatorów, 73 – za, nikt nie był przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 65)

Przystępujemy do głosowania nad przyjęciem projektu ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek oraz nad projektem uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Komisje proponują, aby Senat upoważnił pana senatora Jerzego Czerwińskiego do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad projektem tej ustawy.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał.

Proszę o podanie wyników głosowania.

(Rozmowy na sali)

(Głos z sali: Ciii…)

Głosowało 75 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 66)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Jednocześnie informuję, że Senat upoważnił senatora Jerzego Czerwińskiego do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.

Informuję, że porządek obrad pięćdziesiątego posiedzenia Senatu został wyczerpany.

Informuję, że porządek obrad kolejnego posiedzenia, planowanego na dni 5 i 6 grudnia, zostanie państwu przesłany pocztą elektroniczną.

Oświadczenia

Przystępujemy do oświadczeń senatorów poza porządkiem obrad.

Informuję państwa senatorów, że oświadczenia złożone do protokołu zostaną zamieszczone w urzędowej wersji sprawozdania stenograficznego. Oświadczenia nie mogą trwać dłużej niż 5 minut. Przedmiotem oświadczenia mogą być sprawy związane z wykonywaniem mandatu, przy czym nie może ono dotyczyć spraw będących przedmiotem porządku obrad bieżącego posiedzenia Senatu.

Czy ktoś z państwa senatorów chce zabrać głos?

(Senator Jan Filip Libicki: Tak.)

(Senator Jerzy Fedorowicz: Ja byłem zapisany.)

Pan senator Fedorowicz. Proszę bardzo.

Senator Jerzy Fedorowicz:

Przepraszam cię, byłem zapisany.

(Senator Jan Filip Libicki: Dobrze.)

Ja króciutko.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Chciałbym złożyć oświadczenie senatorskie do marszałka Senatu RP w sprawie przestrzegania zasad etyki w debacie publicznej.

Szanowny Panie Marszałku!

Prof. Jadwiga Puzynina, przewodnicząca Zespołu Etyki Słowa Rady Języka Polskiego PAN, złożyła na moje ręce apel o uwzględnienie w debacie publicznej zasad etyki słowa, opartych na poszanowaniu godności wszystkich uczestników życia politycznego i społecznego.

Składam to oświadczenie na ręce osoby, która jest w stanie w zdecydowanie większym zakresie niż ja wpłynąć na popularyzacje zawartych w nim treści.

W pełni podzielam pogląd pani profesor Jadwigi Puzyniny, uznanego autorytetu polskiej polonistyki. Niech Senat będzie inicjatorem i źródłem, z którego popłyną nowe standardy dyskusji o sprawach Rzeczypospolitej, dyskusji, w której poszanowana będzie godność każdego z jej uczestników, w której używane będą wyłącznie argumenty ad rem i nigdy już nie padnie argument ad personam.

Załączam list prof. Jadwigi Puzyniny.

Podpisane: Jerzy Fedorowicz.

Panie Marszałku, przekazuję moje oświadczenie i dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Michał Seweryński:

Dziękuję.

Pan senator Libicki ma głos.

Senator Jan Filip Libicki:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Moje oświadczenie senatorskie kieruję do ministra zdrowia, pana Konstantego Radziwiłła.

Szanowny Panie Ministrze!

Dnia 29 czerwca 2017 r., na czterdziestym czwartym posiedzeniu Senatu, złożyłem do pana oświadczenie senatorskie w sprawie kryteriów wyboru ofert w postępowaniu w sprawie zawarcia umów o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej, w zakresie dotyczącym ciągłości udzielania świadczeń przez oferentów. Na moje oświadczenie senatorskie odpowiedzi udzielił pan minister Marcin Czech pismem z dnia 28 sierpnia 2017 r., opatrzonym znakiem PR.070.29.2017.MM, IK: 1008901.

W odpowiedzi tej stwierdzono, że w przypadku, gdy dotychczasowy podmiot leczniczy będący spółką cywilną ma zostać rozwiązany, nowo utworzony podmiot leczniczy, którym ma być spółka komandytowa, aby spełnić kryterium ciągłości, powinien przejąć prawa i obowiązki wynikające z umowy o udzieleniu świadczeń opieki zdrowotnej w drodze cesji najpóźniej ostatniego dnia jej realizacji. Tymczasem w przedstawionym przez mnie przypadku nie jest możliwe uzyskanie stosownej cesji.

W związku z tym pozwoliłem sobie zwrócić się o dodatkowe ekspertyzy. W opinii na ten temat, o którą zwróciłem się do Biura Spraw Senatorskich i którą załączam do niniejszego oświadczenia, stwierdzono, iż jeżeli przeniesienie praw i obowiązków nastąpi jedynie na skutek zmian organizacyjno-prawnych bez zmian lokalizacji i zakresu świadczeń oraz przy dotychczasowym zatrudnieniu, to nie powinno być problemu z uzyskaniem stosownej zgody dyrektora NFZ na takie przeniesienie.

W związku z tym bardzo proszę Departament Prawny Ministerstwa Zdrowia o ustosunkowanie się do przytoczonego przeze mnie fragmentu opinii Biura Spraw Senatorskich.

Niniejszym pozwolę sobie panu marszałkowi tekst tego oświadczenia razem z tą opinią przekazać. Bardzo dziękuję.

Wicemarszałek Michał Seweryński:

Pan senator Jan Żaryn.

Senator Jan Żaryn:

Szanowny Panie Marszałku!

Chciałbym przeczytać oświadczenie złożone przez 26 senatorów. Oświadczenie dotyczy tak ważnego i zarazem tragicznego wydarzenia w polskiej i światowej historii, że nie można rocznicy tego wydarzenia nie tylko nie zauważyć, ale także przejść nad nią obojętnie, zarówno ze względu na tragedię, z jaką ludzkość musiała się zmierzyć w wyniku zaistnienia rewolucji bolszewickiej i komunizmu, jak i z racji tego, iż skutki, czasem być może mniej widoczne na pierwszy rzut oka, tamtego tragicznego doświadczenia są obecne także i dziś w naszej rzeczywistości. I tak będzie zawsze, gdy jakakolwiek grupa ludzi będzie próbowała na siłę wprowadzić rzekomą szczęśliwość w przestrzeń publiczną z pogwałceniem podstawowych praw boskich i ludzkich.

To był wstęp ode mnie pochodzący. A teraz już samo oświadczenie 26 senatorów Rzeczypospolitej w setną rocznicę rewolucji bolszewickiej w Rosji.

W listopadzie 2017 r. minęła setną rocznica wybuchu rewolucji bolszewickiej w Rosji, jednego z najtragiczniejszych wydarzeń w historii świata, w wyniku którego władzę zagarnęła partia komunistyczna oparta na ateistycznej ideologii marksistowskiej i totalitarnej praktyce rządzenia. W ciągu kolejnych dziesięcioleci komuniści opanowali znaczną część Europy, w tym Polskę, a także wiele innych krajów. Wszędzie tam, gdzie zdobyli władzę, zakładali obozy pracy i więzienia, w których torturowali i mordowali swoich przeciwników politycznych, deportowali i wypędzali z domów całe narody, prowokowali głód i szerzyli kłamliwą propagandę, docierając z ideologią bolszewicką także do lewicowych środowisk wolnego świata. Według badań historyków w latach 1917–1991 z rąk komunistów zginęło blisko 100 milionów ludzi, w tym 65 milionów w Chinach i 20 milionów w Związku Sowieckim. Z rąk komunistów ginęli także Polacy, w tym ponad 110 tysięcy w latach 1937–1938 w ZSRR oraz ponad 150 tysięcy w latach okupacji sowieckiej w okresie II wojny światowej. W latach powojennych, do 1956 r., kolejne dziesiątki tysięcy polskich patriotów zginęły w walce bądź w wyniku wyroków sądów komunistycznych w kraju.

Przypominamy dziś to tragiczne wydarzenie, by jednocześnie potępić ideologię i politykę rządów komunistycznych skierowanych przeciwko Bogu i człowiekowi. Panowanie komunistów zaważyło na losach kilku pokoleń ludzi, którzy zostali pozbawieni prawa do godnego życia. Niech będzie ono przestrogą dla następnych pokoleń.

Warszawa, 15 listopada 2017 r. Dalej są podpisy 26 senatorów Rzeczypospolitej.

Przekazuję dokument, Panie Marszałku.

Wicemarszałek Michał Seweryński:

Dziękuję.

Czy ktoś z państwa chciałby jeszcze złożyć oświadczenie? Nie.

Informuję, że… Nie ma komunikatów? Nie.

Informuję, że protokół pięćdziesiątego posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej IX kadencji zostanie udostępniony senatorom w terminie 30 dni po posiedzeniu Senatu w Biurze Prac Senackich, pokój nr 255.

Zamknięcie posiedzenia

Zamykam pięćdziesiąte posiedzenie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej IX kadencji.

(Wicemarszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską)

(Koniec posiedzenia o godzinie 13 minut 55)

Odpowiedź nie została jeszcze udzielona.