Przemówienie senatora Roberta Mamątowa w dyskusji nad punktem 13. porządku obrad

Przemówienie senatora Roberta Mamątowa w dyskusji nad punktem 13. porządku obrad

Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Nowelizacja ustawy o pomocy społecznej zakłada częściowe lub całkowite zwolnienie weteranów wojennych z opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej. Dzięki nowelizowanej ustawie o pomocy społecznej możliwe będzie realne wsparcie weteranów, którzy z powodu wieku, choroby bądź niepełnosprawności przebywają w domu pomocy społecznej lub ubiegają się o przyjęcie do takiej placówki. Rządowa pomoc adresowana jest do osób zasłużonych dla Polski, które narażały życie i zdrowie w zbrojnej walce o suwerenność naszego kraju.

Cel jest niezwykle szczytny. Stwierdzam, że jest to sytuacja niecierpiąca zwłoki – ci ludzie od lat powinni mieć taki przywilej, właściwie powinni mieć za darmo wszystko. Nie znam większej odwagi niż ryzykowanie życia na wojnie. Weteranów jest przecież coraz mniej, a niektórzy żyją w pożałowania godnych warunkach. Tak nie powinno być i dlatego należy jak najszybciej wprowadzić w życie nowelizację. Jeśli będziemy zwlekać jeszcze trochę, to nie będzie kogo zwalniać z tych wszystkich opłat.

Nasi bohaterowie powinni mieć zapewnioną darmową opiekę na najwyższym poziomie do ostatnich dni, a później uroczysty pogrzeb na koszt państwa. Wszyscy, którzy z narażeniem własnego życia walczyli, przelewali krew, często ponosili najwyższą cenę za wolność naszej ojczyzny. Weterani w pełni na te przywileje zasłużyli. Za taki trud dla Polski, który ponieśli, należy im się to jak chłopu ziemia. W ostatnich dniach swojego życia powinni wiedzieć, że ojczyzna docenia ich poświęcenie dla niej.

Pomoc dla osób starszych i chorych potrzebujących opieki była dotychczas wręcz żadna. Ci ludzie płacili podatki, a dziś są zdani na łaskę i niełaskę dzieci, które muszą przecież pracować, by utrzymać siebie i swoje rodziny. Bohater jest często sam w swoim mieszkaniu lub w mieszkaniu dzieci przez wiele godzin, podczas gdy potrzebuje całodobowej opieki. Weterani mogliby uzyskać ją w domu opieki, ale jest to dla nich zbyt kosztowne rozwiązanie. W szczególnie dramatycznej sytuacji finansowej są dawni żołnierze AK, którzy byli prześladowani po wojnie przez władze komunistyczne, wyrzucani z pracy. Często ciążyły na nich wyroki śmierci zamieniane później na wieloletnie więzienie. Ich emerytury są zbyt niskie, aby mogli skorzystać z oferty domu opieki społecznej. Dostać się tam obecnie graniczy z cudem albo wymaga wręczenia „grubej koperty”. Najwyższa pora, by się tymi osobami zająć, bo jest ich z nami naprawdę coraz mniej. Tym bardziej pilnie trzeba im pomóc.

Dlatego też uważam, że to chwalebny projekt, zwłaszcza w kraju, w którym wszelkiej maści zdrajcy, mordercy, ubecy i osoby z nimi współpracujące dostają czy raczej dostawały do tej pory emerytury haniebnie wysokie. Jeśli komuś to się nie podoba, to wyłącznie potomkom oprawców. Weterani żyją na skraju nędzy, w zasadzie ledwo żyją, a potomkowie zdrajców mają się świetnie i jeszcze śmią w ogóle się odzywać.

Uważam, że dużym plusem proponowanego rozwiązania jest to, że przyznaje się pomoc każdemu, kto brał udział w walkach o wolną Polskę. Zgodnie z założeniami każdy weteran walk o niepodległość uzyska możliwość zwolnienia z opłat za pobyt w domu pomocy społecznej. Moim zdaniem to bardzo dobre rozwiązanie, bo w przeciwieństwie do wcześniejszych inicjatyw nie ogranicza się tylko do jednej grupy kombatantów. Musimy zatroszczyć się o wszystkich. Nie należy dzielić kombatantów w zależności od miejsca, w którym przelewali krew za ojczyznę.

Ponadto zaletą nowelizacji jest wprowadzenie minimum formalności. Opłata może być zniesiona z urzędu lub na wniosek, w części lub całkowicie. Ostateczna decyzja o tym należy do samorządów. Żeby móc skorzystać z takiego uprawnienia, wystarczy przedstawić zaświadczenie o uprawnieniach kombatanckich, decyzję o przyznaniu takich uprawnień lub legitymację Członka Korpusu Weteranów Walk o Niepodległość RP.

W związku z powyższym jestem oczywiście za nowelizacją tej ustawy. Dziękuję.