Narzędzia:

Posiedzenie: 44. posiedzenie Senatu RP IX kadencji, 2 dzień


28 i 29 czerwca 2017 r.
Stenogram z dnia poprzedniego

(Wznowienie posiedzenia o godzinie 9 minut 00)

(Posiedzeniu przewodniczą marszałek Stanisław Karczewski oraz wicemarszałek Maria Koc)

Marszałek Stanisław Karczewski:

Wznowienie posiedzenia

Wznawiam obrady.

Bardzo proszę panów sekretarzy o zajęcie miejsc przy stole prezydialnym, a państwa – przy swoich pulpitach.

Punkt 2. porządku obrad: ustawa o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu drugiego porządku obrad: ustawa o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Zdrowia, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie. Znajduje się ono w druku nr 529 Z.

Sprawozdanie Komisji Zdrowia

Bardzo proszę sprawozdawcę, pana senatora Waldemara Kraskę, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Waldemar Kraska:

Dziękuję.

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Komisja na wczorajszym posiedzeniu rozpatrzyła wnioski zgłoszone w toku debaty w dniu 28 czerwca 2017 r. nad ustawą o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych i prosi Wysoką Izbę o przyjęcie wniosku zawartego w pkt I, czyli przyjęcie ustawy bez poprawek. Dziękuję.

Marszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo.

Czy senatorowie wnioskodawcy chcą jeszcze zabrać głos?

Przypominam, że senatorami, którzy składali wnioski, są pan senator Tomasz Grodzki, senator Andrzej Misiołek, senator Jan Rulewski i senator Leszek Czarnobaj.

Dziękuję bardzo.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania.

W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawionymi poprawkami.

Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem Komisji Zdrowia o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

(Senator Jadwiga Rotnicka: Przepraszam, muszę wziąć kartę.)

Poczekamy, Pani Senator.

(Senator Jadwiga Rotnicka: Dziękuję bardzo.)

(Senator Jerzy Fedorowicz: Kultura w naszym Senacie się sprawdza…)

I na coraz wyższym poziomie, Panie Senatorze.

(Wesołość na sali) (Oklaski)

(Senator Jerzy Fedorowicz: Brawo!)

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 81 senatorów, 55 – za, 26 – przeciw. (Głosowanie nr 2)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych.

Punkt 3. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz ustawy o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu trzeciego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz ustawy o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Zdrowia, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie. Znajduje się ono w druku nr 536 Z.

Sprawozdanie Komisji Zdrowia

Bardzo proszę sprawozdawcę, pana senatora Józefa Łyczaka, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Józef Łyczak:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Uprzejmie informuję, że Komisja Zdrowia na posiedzeniu w dniu 28 czerwca po rozpatrzeniu wniosków zgłoszonych w toku debaty nad ustawą o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz ustawy o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych poparła poprawkę zgłoszoną przez pana senatora Włosowicza w następującym brzmieniu. W art. 1, w art. 33b dodaje się ust. 4 w brzmieniu: „Leki recepturowe, o których mowa w art. 33a ust. 1, otrzymują kategorię dostępności, o której mowa w art. 23a ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne. Recepta na lek recepturowy, o którym mowa w art. 33a ust. 1, nie może być wystawiona przez lekarza weterynarii”.

Komisja wnosi do Wysokiej Izby o przyjęcie ustawy wraz z proponowaną poprawką.

Marszałek Stanisław Karczewski:

Bardzo dziękuję, Panie Senatorze.

Czy senator wnioskodawca Jacek Włosowicz chce jeszcze zabrać głos?

Panie Senatorze?

(Senator Jacek Włosowicz: Nie.)

Nie.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania.

W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawioną poprawką.

Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem Komisji Zdrowia o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 81 senatorów, 27 – za, 52 – przeciw, 2 się wstrzymało. (Głosowanie nr 3)

Wobec odrzucenia wniosku o przyjęcie ustawy bez poprawek przystępujemy do głosowania nad wnioskiem o wprowadzenie poprawki do ustawy.

Poprawka, o której mówił pan senator, przesądza, że leki recepturowe zawierające w składzie marihuanę wydawane będą z przepisu lekarza na receptę Rpw stosowaną w przypadku produktów leczniczych zawierających środki odurzające lub substancje psychotropowe. Poprawka eliminuje również możliwość wystawiania recepty na leki recepturowe zawierające marihuanę przez lekarzy weterynarii.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 77 senatorów, 53 było za, 24 – przeciw. (Głosowanie nr 4)

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętej poprawki.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 81 senatorów, 80 było za, 1 się wstrzymał. (Głosowanie nr 5)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz ustawy o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych.

Punkt 4. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o zakazie propagowania komunizmu lub innego ustroju totalitarnego przez nazwy budowli, obiektów i urządzeń użyteczności publicznej (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu czwartego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o zakazie propagowania komunizmu lub innego ustroju totalitarnego przez nazwy budowli, obiektów i urządzeń użyteczności publicznej.

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisja Kultury i Środków Przekazu przedstawiły projekt uchwały, w którym wnoszą o przyjęcie ustawy bez poprawek – druk senacki nr 534 A.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisje projektem uchwały.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 80 senatorów, 79 było za, 1 wstrzymał się od głosu. (Oklaski) (Głosowanie nr 6)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zakazie propagowania komunizmu lub innego ustroju totalitarnego przez nazwy budowli, obiektów i urządzeń użyteczności publicznej.

Punkt 5. porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o kierujących pojazdami (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu piątego porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o kierujących pojazdami.

Przypominam, że w dniu wczorajszym zostało przedstawione sprawozdanie komisji o projekcie ustawy oraz została przeprowadzona dyskusja.

Przystąpienie do trzeciego czytania projektu

Przystępujemy do trzeciego czytania.

Informuję, że trzecie czytanie obejmuje jedynie głosowanie.

Przypominam, że komisje wnoszą o przyjęcie przez Senat jednolitego projektu ustawy zawartego w druku nr 409 S.

Komisje proponują ponadto, aby Senat upoważnił pana senatora Jana Filipa Libickiego do prezentowania stanowiska Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisje projektem ustawy oraz projektem uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 78 senatorów, 77 było za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 7)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy o kierujących pojazdami i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Jednocześnie informuję, że Senat upoważnił senatora Jana Filipa Libickiego do prezentowania stanowiska Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.

Informuję, że porządek obrad czterdziestego czwartego posiedzenia Senatu został wyczerpany.

Informuję, że porządek kolejnego posiedzenia, zaplanowanego na dni 12, 13 i 14 lipca, zostanie państwu przesłany pocztą elektroniczną.

Oświadczenia

Przystępujemy do oświadczeń senatorów poza porządkiem obrad.

Informuję państwa senatorów, że oświadczenia złożone do protokołu zostaną zamieszczone w urzędowej wersji sprawozdania stenograficznego. Oświadczenia nie mogą trwać dłużej niż 5 minut. Przedmiotem oświadczenia mogą być sprawy związane z wykonywaniem mandatu, przy czym nie może ono dotyczyć spraw będących przedmiotem porządku obrad bieżącego posiedzenia Senatu. Marszałek odmówi przyjęcia niewygłoszonych oświadczeń, których treści nie można ustalić lub których wygłoszenie przez senatora nie byłoby możliwe w przysługującym na to czasie, czyli w ciągu 5 minut. Nad oświadczeniem senatorskim nie przeprowadza się dyskusji.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zabrać głos?

Bardzo proszę, Panie Senatorze.

Pan senator Jan Filip Libicki, później pan senator Jackowski, później pan senator Szymański i pan senator Jarosław Rusiecki – w takiej kolejności.

Bardzo proszę.

Senator Jan Filip Libicki:

Już, tylko przygotuję sobie tutaj warsztat pracy.

(Marszałek Stanisław Karczewski: Proszę bardzo, Panie Senatorze. Zaczekamy.)

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Swoje oświadczenie senatorskie kieruję do pana Konstantego Radziwiłła, ministra zdrowia. Na prośbę jednego z moich wyborców chciałbym się zwrócić o pewną interpretację, a mianowicie chciałbym prosić o wyjaśnienie kwestii zawartych w rozporządzeniu ministra zdrowia z 5 sierpnia 2016 r. w sprawie szczegółowych kryteriów wyboru ofert w postępowaniu w sprawie zawarcia umów o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej w zakresie dotyczącym ciągłości udzielania świadczeń przez oferentów.

Mamy tutaj do czynienia z następującą sytuacją. Jest spółka komandytowa, która powstała w wyniku podziału aktualnie działającej jeszcze spółki cywilnej. Spółka cywilna powstała w 2011 r. i w takim stanie funkcjonuje do chwili obecnej, posiadając kontrakt z Narodowym Funduszem Zdrowia w szerokim zakresie. W dniu 1 lutego została z niej wyodrębniona spółka komandytowa, która swoją siedzibę ma w tej samej lokalizacji co spółka cywilna. Docelowo, po zakończeniu kontraktów, działalność spółki cywilnej wygaśnie, a wszelkie obowiązki wobec pacjentów przejmie ta właśnie wydzielona spółka komandytowa, a więc w dalszym ciągu na tym samym obszarze i w tym samym zakresie będzie obsługiwana ta sama pula pacjentów. I pytanie jest takie: jakie będą wtedy kryteria oceny ofert określone w przytoczonym rozporządzeniu w zakresie ciągłości udzielania świadczeń? Poniekąd nowy oferent w praktyce nowy nie będzie. Świadczenia będą udzielane w tej samej lokalizacji przy udziale tego samego personelu medycznego, który do chwili obecnej bez zakłóceń świadczy te usługi na rzecz ubezpieczonych na tym samym terenie. Jak widać, z punktu widzenia potencjalnych pacjentów zmieni się tylko nazwa świadczeniodawcy. Jednakże firma nie powstała w wyniku cesji praw i obowiązków. W tym właśnie tkwi interesujący aspekt sprawy. Czy zmieniona firma posiadająca już tak naprawdę kilkuletnie doświadczenie w realizacji świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych winna na pytanie ankietowe w dniu złożenia oferty – oferent bowiem realizuje na podstawie umowy proces leczenia świadczeniobiorców w ramach danego zakresu świadczeń i w ramach obszaru, którego dotyczy postępowanie – odpowiedzieć „nie” czy „tak”?

Takie rozwiązanie zdaniem tych osób, które mnie prosiły o zadanie tego pytania, jest bardzo krzywdzące, ponieważ tak naprawdę zmienia się tutaj tylko forma prawna, a pacjenci, którzy są obsługiwani, pozostaną de facto pod tą samą opieką. W ambulatoryjnej opiece specjalistycznej może to przynieść stratę aż 10 punktów, z kolei w ramach leczenia szpitalnego leczenie jednego dnia powoduje utratę 4 punktów. Doświadczenie, wysoki poziom kwalifikacji kadry medycznej oraz bezproblemowa współpraca z płatnikami, które to cechy reprezentuje ta firma, gwarantują ubezpieczonym uzyskanie świadczeń zgodnie z przysługującymi im uprawnieniami, a przede wszystkim zapewniają ciągłość świadczeń w miejscu, w którym rozpoczęli oni swoje leczenie, bez konieczności narażania się na stres i poszukiwanie nowych świadczeniodawców.

W związku z tym chciałbym się zwrócić do pana ministra z prośbą, aby Departament Prawny Ministerstwa Zdrowia wyjaśnił tę kwestię. Sytuacja, o której mówimy, dotyczy małej miejscowości, w której pacjenci są obsługiwani sprawnie i nie muszą daleko jeździć, ale gdyby się okazało, że ta interpretacja będzie negatywna, to może to oznaczać duże utrudnienie w dotarciu do właściwej opieki lekarskiej. Dlatego zwracam się do pana ministra z prośbą o interpretację przedstawionego tutaj przeze mnie przypadku, o to, żeby Departament Prawny przedstawił swoją opinię w tym zakresie. Bardzo serdecznie dziękuję.

(Przewodnictwo obrad obejmuje wicemarszałek Maria Koc)

Wicemarszałek Maria Koc:

Bardzo dziękuję, Panie Senatorze.

I o zabranie głosu poproszę pana senatora Jana Marię Jackowskiego.

Proszę bardzo.

Senator Jan Maria Jackowski:

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Mam 3 oświadczenia. Pierwsze kieruję do ministra zdrowia.

Do mojego biura senatorskiego zwrócili się przedstawiciele zarządu związków zawodowych działających na terenie Specjalistycznego Szpitala Wojewódzkiego w Ciechanowie. Związkowcy zwracają uwagę na niepokojące rozporządzenia dyrekcji dotyczące funkcjonowania tej leczniczej placówki.

Mimo włączenie szpitala w sieć, która zapewnia stałe finansowanie przez Narodowy Fundusz Zdrowia, moi rozmówcy zwracają uwagę na działania dyrekcji polegające na zmniejszaniu liczby łóżek na oddziałach, przenoszeniu oddziałów i łączeniu ich w pododdziały lub wręcz likwidacji. Tego typu zjawiska dotyczą chociażby oddziału urologii i hospicjum. W związku z tym proszę o informację, czy wspomniane działania nie leżą w sprzeczności z założeniem ustawy, której zapisy mają spowodować zapewnienie niezbędnej opieki zdrowotnej dla pacjentów.

Oświadczenie skierowane do głównego inspektora ochrony danych osobowych.

Do mojego biura senatorskiego zwrócili się mieszkańcy członkowie spółdzielni mieszkaniowych zbulwersowani treścią druków oświadczeń, które przesyłają im niektóre zarządy spółdzielni. Chodzi m.in. o żądanie podania danych wrażliwych, to jest informacji o chorobach, nałogach, wyrokach i tym podobnych kwestii. W związku z tym proszę o informację, czy powyższe działania zarządów spółdzielni nie naruszają ustawy o ochronie danych osobowych.

Trzecie oświadczenie kieruję do ministra infrastruktury.

W związku z zeznaniami Marcina P. podczas posiedzenia komisji śledczej do sprawy Amber Gold zwracam się z uprzejmą prośbą o informację, czy w czasach, gdy Platforma Obywatelska tworzyła rząd, była planowana sprzedaż przedsiębiorstwa LOT, a jeżeli tak, to na jakim etapie te działania były i jaki był efekt tych działań. Proszę o wyjaśnienia w powyższej kwestii. Dziękuję.

Wicemarszałek Maria Koc:

Dziękuję, Panie Senatorze.

I o zabranie głosu poproszę pana senatora Antoniego Szymańskiego.

Bardzo proszę.

Senator Antoni Szymański:

Pani Marszałek! Panie i Panowie Senatorowie!

Swoje oświadczenie kieruję do klasy politycznej oraz do mediów.

Radom w czerwcu 1976 r. rzucił wyzwanie komunistycznej opresji. Czerwiec 2017 r. w Radomiu przyniósł smutne refleksje – chuligańska bójka nie przynosi chwały nikomu. Konieczne wskazanie winnych agresywnych działań nie rozwiąże problemu zapiekłej, choć trudno zrozumiałej, wrogości politycznej rodaków. Osobiście mam nieodparte przekonanie, że szczególna odpowiedzialność za pohamowanie gniewnych, a nawet plemiennych reakcji ciąży na politykach i mediach. Konieczna jest refleksja klasy politycznej, ale także spolaryzowanych mediów, nad własną rolą w tego typu wydarzeniach. Potrzebne jest zwrócenie uwagi na to, czy obecny u nas od lat język konfrontacji, częste nieszanowanie konkurenta politycznego nie przyczyniły się do tych przykrych zajść.

Polska jest wolnym krajem. Istnieje swoboda manifestowania w przestrzeni publicznej różnorodnych przekonań i koncepcji politycznych. Jednak dbanie o styl, w jakim się to dokonuje, jest równie ważne jak samo prawo do głośnego wyrażania opinii.

To, co wydarzyło się w Radomiu czy zdarza się na Wawelu, tzn. blokowanie odwiedzania przez Jarosława Kaczyńskiego grobu brata, z pewnością nie stwarza klimatu, jakiego sobie byśmy życzyli we współczesnej demokratycznej Polsce. Jeśli z naszego środowiska nie popłynie zdecydowany wspólny sprzeciw wobec nakręcania spirali wzajemnej wrogości, to takie zachowania mogą się upowszechniać, a to poważne zagrożenie polskiej demokracji. Proszę: wytonujmy – bez względu na to, po której stronie sceny politycznej jest każdy z nas – nasz język, wyciszmy emocje, wykrzeszmy dla siebie więcej szacunku. Zróbmy to też dla naszych dzieci i wnuków, które patrzą i z naszego przykładu uczą się życia w pluralistycznym świecie. Wierzę, że w naszej kulturze politycznej stać nas na okiełznanie złych emocji. Dziękuję.

Wicemarszałek Maria Koc:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Pan senator Jarosław Rusiecki.

Senator Jarosław Rusiecki:

Bardzo dziękuję, Pani Marszałek.

Panie i Panowie Senatorowie!

Swoje oświadczenie kieruję do ministra zdrowia, pana doktora Konstantego Radziwiłła, w imieniu środowiska, które jest dotknięte uciążliwym i dość dyskomfortowym schorzeniem.

Zwracam się do pana ministra zdrowia z uprzejmą prośbą o podjęcie odpowiednich działań w celu wpisania schorzenia o nazwie „pęcherz neurogenny” do rejestru schorzeń przewlekłych, a co za tym idzie, wprowadzenia grupy leków stosowanych w tym schorzeniu na listę leków refundowanych oraz wpisania w czynnościach medycznych postępowania takiego, jak płukanie pęcherza moczowego.

Brak powyższych działań, a w szczególności zaniechanie wpisania schorzenia o nazwie „pęcherz neurogenny” do rejestru schorzeń przewlekłych, zdecydowanie utrudnia lub też uniemożliwia dużej grupie osób cierpiących na to schorzenie podjęcie leczenia oraz ogranicza im dostęp do nowoczesnych lekarstw oraz technik leczenia. Z kolei brak refundacji lekarstw tej grupie chorych, a zapewnienie refundacji osobom z tym samym schorzeniem współistniejącym, lecz innym schorzeniem głównym, np. stwardnieniem rozsianym, powoduje u osób chorych poczucie dyskryminacji.

Sytuacja chorych jest z roku na rok coraz trudniejsza. Spowodowane jest to nie tylko brakiem refundacji leków, ale też coraz trudniejszym dostępem do antybiotyków do płukania pęcherza, gdyż nie tylko nie istnieje oficjalna procedura medyczna o nazwie „płukanie pęcherza moczowego”, ale też leki te są regularnie wycofywane z aptek do leczenia szpitalnego.

Panie Ministrze, w trosce o znaczną grupę osób chorych bardzo proszę o podjęcie odpowiednich działań w celu wpisania schorzenia o nazwie „pęcherz neurogenny” do rejestru schorzeń przewlekłych, a co za tym idzie, wprowadzenia grupy leków stosowanych w tym schorzeniu na listę leków refundowanych, oraz wpisania w czynnościach medycznych postępowania takiego, jak płukanie pęcherza moczowego.

Wicemarszałek Maria Koc:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Pan senator Zbigniew Cichoń. Bardzo proszę.

Senator Zbigniew Cichoń:

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Ja zwracam się do pana ministra finansów w kwestii dotyczącej posiadaczy książeczek mieszkaniowych.

Jest to ogromna rzesza ludzi, którzy w minionym okresie, jeszcze przed zmianami w 1989 r., zakładali książeczki mieszkaniowe po to, żeby zapewnić, najczęściej swoim dzieciom, otrzymanie mieszkania po wieloletnim, długoletnim oszczędzaniu pewnych kwot pieniężnych wpłacanych co miesiąc. Jak wiadomo, na skutek zmiany wartości pieniądza kwoty, które zostały tam zdeponowane, utraciły swoją wartość, albowiem wymiana była w stosunku 1:1000. Niestety spowodowało to – wbrew intencjom, jakie legły u podstaw tworzenia w owym czasie przepisów mających być gwarancją otrzymania mieszkania o określonej wielkości i zabezpieczeniem realnej wartości pieniędzy, które były odkładane… Doszło do takiej sytuacji, że kwoty, które zostały zdeponowane na tych książeczkach, odpowiadają nie wartości mieszkania – choć w owym czasie ludzie mieli już uskładane na nie pieniądze – tylko czasami wartości zaledwie kilku metrów kwadratowych powierzchni mieszkania. Oczywiście rodzi to usprawiedliwione w moim przekonaniu poczucie pokrzywdzenia. Te krzywdy powinny być naprawione, zwłaszcza że w stosunku do innych zobowiązań – tam gdzie na skutek utraty realnej wartości pieniądza też doszło do pokrzywdzenia tych, którzy byli wierzycielami – wprowadzono w roku 1990 przy okazji zmiany kodeksu cywilnego art. 3581, czyli wprowadzono rewaloryzację świadczeń, stanowiąc, że jeżeli na skutek istotnej zmiany siły nabywczej pieniądza wartość świadczenia jednej strony byłaby niewspółmierna w stosunku do świadczenia drugiej strony, to wtedy można dokonać rewaloryzacji tych świadczeń.

I tu mamy taką sytuację, że Narodowy Bank Polski, który deponował te pieniądze, jest z jednej strony dłużnikiem, a z drugiej strony jest stroną uprzywilejowaną, która zebrała określone sumy pieniędzy. Po drugiej stronie mamy właścicieli, którzy zamiast otrzymać za owe sumy pieniężne mieszkanie, mają równowartość kilku metrów kwadratowych.

Wiem, że swego czasu w poprzedniej kadencji posłowie Prawa i Sprawiedliwości złożyli wniosek do Trybunału Konstytucyjnego, żeby stwierdzić niezgodność z konstytucją tejże regulacji, o której wspominam, z 1990 r., która wprowadziła generalną zasadę waloryzacji świadczeń pieniężnych, ale wprowadziła też wyjątek, że nie dotyczy to lokat pieniężnych. A te pieniądze złożone na książeczkach potraktowano jako lokaty pieniężne, w związku z czym nie doszło do rewaloryzacji.

Niestety jest zasada dyskontynuacji w postępowaniu przez Trybunałem Konstytucyjnym. Skoro ten wniosek nie został powtórzony w ciągu pół roku od rozpoczęcia nowej kadencji Sejmu, to Trybunał musiał, zgodnie z przepisami, umorzyć postępowanie. I oto mamy taką sytuację, że jest problem do rozwiązania. Uważam, że powinniśmy stanąć na wysokości zadania i zająć się tym, bo dotyczy to rzeszy ludzi, którzy czują się pokrzywdzeni.

I mam prośbę do pana ministra finansów, żeby zechciał uczynić rozeznanie, jakiego rodzaju by to były koszty i czy jest to możliwe do udźwignięcia dla budżetu państwa, ewentualnie w jakim przedziale czasowym. Chodzi o to, żeby tym ludziom wynagrodzić krzywdy, które ich spotkały, i zgodnie z ogólnymi zasadami art. 358 wprowadzić rewaloryzację w odniesieniu do kwot, które oni zdeponowali na tych książeczkach. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Maria Koc:

Bardzo dziękuję, Panie Senatorze.

Lista mówców została wyczerpana.

Informuję, że protokół czterdziestego czwartego posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej IX kadencji zostanie udostępniony senatorom w terminie 30 dni po posiedzeniu Senatu w Biurze Prac Senackich – pokój nr 255.

Zamknięcie posiedzenia

Zamykam czterdzieste czwarte posiedzenie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej IX kadencji.

(Wicemarszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską)

(Koniec posiedzenia o godzinie 9 minut 29)

Odpowiedź nie została jeszcze udzielona.