Przemówienie senatora Antoniego Szymańskiego w dyskusji nad punktem 9. porządku obrad

Przemówienie senatora Antoniego Szymańskiego w dyskusji nad punktem 9. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Po zapoznaniu się z wnioskiem, zawartym w druku nr 176, z dnia 19 maja 2016 r. grupy senatorów RP pragnę wyrazić swoje poparcie dla wyrażonej w nim inicjatywy. Projekt uchwały w sprawie ustanowienia roku 2017 Rokiem Tadeusza Kościuszki i jego uzasadnienie przekonują mnie, iż w 200-lecie śmierci wielkiego polskiego patrioty i bohatera – gen. Tadeusza Kościuszki – należy go szczególnie uhonorować.

Na wyjątkowe uznanie zasługuje jego działalność jako Najwyższego Naczelnika Siły Zbrojnej Narodowej w czasie powstania w 1794 r. Tadeusz Kościuszko był też obrońcą Konstytucji 3 maja w wojnie z 1792 r. z Rosją. Nie można też zapomnieć, iż jest on bohaterem w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Na amerykańskiej ziemi znalazł się miesiąc po ogłoszeniu Deklaracji niepodległości w 1776 r. Mianowany na inżyniera amerykańskiej armii zasłynął budową fortyfikacji w wielu obozach wojskowych.

Tadeusz Kościuszko zmarł 15 października 1817 r. w Solurze w Szwajcarii. Obecnie jego ciało spoczywa w krypcie królewskiej na Wawelu. Urna z sercem Kościuszki trafiła do Polski dopiero w 1927 r. Umieszczono ją w Kaplicy Królewskiej Zamku Królewskiego w Warszawie.

Mając na uwadze zasługi Tadeusza Kościuszki dla jednoczenia narodu polskiego w walce o niepodległość, podkreślając jego nieoceniony udział w dziele odrodzenia niepodległej Polski, chcąc uczcić jego pamięć i rocznicę śmierci, uznaję przedstawiony wniosek za niezwykle cenną inicjatywę i wyrażam jego pełne poparcie.

Obchody Roku Tadeusza Kościuszki będą doskonałą okazją do dyskusji na temat postaw patriotycznych. Będzie to zapewne inspiracją do zaplanowania wielu przedsięwzięć pozwalających na promocję postaw wartych naśladowania przez współczesne pokolenia Polaków.

Przemówienie senatora Antoniego Szymańskiego w dyskusji nad punktem 10. porządku obrad

Przemówienie senatora Antoniego Szymańskiego w dyskusji nad punktem 10. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Po zapoznaniu się z wnioskiem (druk nr 198) z dnia 7 czerwca 2016 r. pragnę wyrazić swoje poparcie dla inicjatywy ogłoszenia roku 2017 Rokiem Generała Józefa Hallera. Zgadzam się z uzasadnieniem tej uchwały, iż w nadchodzącym roku w szczególny sposób należy uhonorować osobę Generała Józefa Hallera – jednego z najwybitniejszych polskich dowódców i polityków związanych z obozem narodowym i chrześcijańsko-demokratycznym.

Rok 2017 powinien zostać ustanowiony przez Senat RP Rokiem Józefa Hallera z wszystkich powodów wymienionych w uzasadnieniu uchwały, tzn.:

– z okazji jubileuszu 150-lecia powołania we Lwowie pierwszego gniazda Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, zasłużonej polskiej organizacji młodzieżowej, patriotycznej, sportowej i paramilitarnej, z której wyrosły harcerstwo polskie i pokolenie legionistów polskich; Józef Haller był członkiem komendy „Sokoła” i jego instruktorem, a jego wychowankowie walczyli w jednej z brygad Legionów Polskich;

– z okazji jubileuszu 100-lecia powstania we Francji Błękitnej Armii, od 1918 r. dowodzonej przez gen. Józefa Hallera;

– z okazji jubileuszu 80-lecia utworzenia Stronnictwa Pracy, reprezentującego jeden z najważniejszych nurtów polskiej myśli społeczno-politycznej; Józef Haller należał do ścisłego kierownictwa tej partii.

Obchody Roku Józefa Hallera będą doskonałą okazją do promocji postaw patriotycznych i upowszechniania wzoru poświęcenia swojego życia sprawom ojczyzny. Szereg ważnych wydarzeń związanych z osobą generała Józefa Hallera może być inspiracją do bieżących przedsięwzięć edukacyjnych lub publicystycznych ważnych dla współczesnych pokoleń Polaków.

Przemówienie senatora Andrzeja Kamińskiego w dyskusji nad punktem 11. porządku obrad

Przemówienie senatora Andrzeja Kamińskiego w dyskusji nad punktem 11. porządku obrad

Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Pragnę wyrazić dziś swoje poparcie dla podjęcia przez Senat uchwały mającej na celu ustanowienie roku 2017 Rokiem Koronacji Matki Bożej Częstochowskiej, Królowej Korony Polskiej.

Przypadająca w zbliżającym się roku trzechsetna rocznica koronacji Jasnogórskiej Obrazu Matki Bożej, Królowej Korony Polskiej, będzie bowiem okazją do wielkiego dziękczynienia Matce Bożej Jasnogórskiej za Jej nieustanną opiekę nad naszym narodem. Podzielić zatem należy podnoszoną dotychczas argumentację, zgodnie z którą uczczenie powyższego wydarzenia będzie niewątpliwie znaczącym wkładem w propagowanie patriotycznej i religijnej tradycji Rzeczypospolitej, lekcją polskiego dziedzictwa i argumentem edukacyjnym dla młodego pokolenia Polaków.

Przemówienie senatora Czesława Ryszki w dyskusji nad punktem 14. porządku obrad

Przemówienie senatora Czesława Ryszki w dyskusji nad punktem 14. porządku obrad

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Ustawę chroniącą życie, choć kompromisową, ale najlepszą w Europie, mamy w Polsce od 1993 r., ale dopiero dzisiaj państwo dostrzegło problem kobiet z tzw. trudną ciążą, starając się, na ile to możliwe, poprawić ich warunki życia, przyjść z pomocą rodzinom oraz opiekunom osób niepełnosprawnych i nieuleczalnie chorych. Należałoby od razu dodać, że ustawa „Za życiem” ma być jakby pierwszym krokiem, aby – z jednej strony – zwiększyć ochronę życia w Polsce, a z drugiej – zbudować cały system pomocy matkom, które przeżywają lęk przed urodzeniem chorego dziecka, a także obawę przed życiowymi trudnościami, jakie są z tym związane.

Myśląc o lęku matki czy opiekunów osoby niepełnosprawnej, należy zważyć na fakt, że taka osoba w naszym kraju najczęściej żyje na marginesie społeczeństwa. Podobnie opiekunowie takiej osoby, najczęściej muszą rezygnować z życia społecznego. Już nie wspomnę, że osoby niepełnosprawne w dużej części zostały pozbawione pracy, upadły bowiem PRL-owskie spółdzielnie inwalidów, które pozwalały im wnieść swój wkład do gospodarki, nauki czy kultury. I jednocześnie trochę grosza do domowego budżetu.

Jednym słowem, omawiana ustawa wprowadza system wsparcia dla osób niepełnosprawnych, przewlekle chorych oraz ich rodzin, kończy, mam nadzieję, ze skandalicznym zasiłkiem pielęgnacyjnym w wysokości ok. 153 zł. Sytuację poprawił już program 500+, ale nie rozwiązał on problemu osób niepełnosprawnych dorosłych.

Osobiście znam rodziców dziecka z zespołem Downa, dziś już osoby dorosłej, wysłuchuję ich obaw o to, co stanie się z ich dzieckiem, kiedy ich już nie będzie. Są to obawy dramatyczne, ponieważ u osób dorosłych niepełnosprawnych czy przewlekle chorych z wiekiem problemy się pogłębiają, a ich opiekunowie mają własne problemy zdrowotne. Nie wszystko rozwiązują szkoły integracyjne, ośrodki rehabilitacyjne czy hospicja.

To, co najbardziej podoba mi się w omawianej ustawie, to całościowe myślenie o głównym problemie: chcemy stworzyć Polskę przyjazną dla życia narodzonego, ale i nienarodzonego. I jedno, i drugie potrzebuje pełnej ochrony i wsparcia państwa. Tylko w ten sposób przekonamy do swoich racji nie tylko matki, ale także środowiska proaborcyjne, różne lobby walczące o pełny dostęp do aborcji. Mówiąc wprost, jest to dążenie do budowania Polski opartej na wartościach, na sprawiedliwości i miłości społecznej.

Tak, tu chodzi o wartości, a nie jedynie o pieniądze, ponieważ na Zachodzie kobiety, rodziny nie mają takich problemów socjalnych jak w Polsce, a aborcja i eugenika są powszechnie dostępne. Stąd poprawa warunków życia dla rodzin osób niepełnosprawnych będzie dopiero pierwszym krokiem do zwiększenia ochrony życia w Polsce. Dlatego ustawa „Za życiem” jest pierwszym krokiem w kierunku budowy – nie boję się tego powiedzieć – nie tylko dobrego systemu opieki, ale także lepszego moralnie społeczeństwa, szanującego życie poczęte i narodzone.

Mówiąc o moralnym społeczeństwie, chciałbym wyrazić oburzenie hasłami, jakie słyszeliśmy na marszach domagających się pełnego dostępu do aborcji. Czy nie było oburzające wołanie: „żeby nie było bękartów, kalek i chorych”? Jakiż przekręt myślowy tkwi w tym haśle, bo zabijamy takie dzieci, w domyśle z tego powodu, aby oszczędzić tak im, jak i ich opiekunom, ciężkiego życia. Ale w tym myślowym skrócie tkwi jako główny czynnik przesłanie, że nierzadko aborcja broni standardu życia matki – jak to było w przypadku znanej piosenkarki, która zabiła trzecie dziecko ze względu na małe mieszkanie!

Chciałbym przypomnieć fakt z przeszłości, że lekarz nakłaniał matkę Karola Wojtyły, by przerwała życie dziecka w swym łonie z powodu jej choroby. Co by było, gdyby mu nie odmówiła? Na tym przykładzie widać wyraźnie, że aborcja jest skierowana nie tylko przeciw samemu dziecku, ale i przeciwko społeczeństwu, narodowi, przeciw Ojczyźnie, ponieważ pozbawia naród przyszłych wybitnych jednostek.

Kilka zdań o rozwiązaniach w ustawie „Za życiem”. Przewiduje kompleksowe rozwiązania prawno-organizacyjne oraz finansowe, których adresatami będą kobiety w ciąży oraz rodziny wychowujące dzieci mające istotne problemy zdrowotne lub będące osobami niepełnosprawnymi. Świadczenia zdrowotne będą zapewnione kobiecie i jej dziecku. Chodzi o badania prenatalne, świadczenia opieki zdrowotnej z zakresu ambulatoryjnej opieki specjalistycznej i leczenia szpitalnego, w tym zabiegi wewnątrzmaciczne, wsparcie psychologiczne, rehabilitację leczniczą, zaopatrzenie w wyroby medyczne, opiekę paliatywną i hospicyjną, poradnictwo laktacyjne, ze szczególnym uwzględnieniem matek dzieci urodzonych przed ukończeniem trzydziestego siódmego tygodnia ciąży lub urodzonych z masą urodzeniową poniżej 2500 g. Dzieci, które urodzą się pomimo wykrytych przed urodzeniem chorób, do osiemnastego roku życia będą mogły korzystać ze świadczeń poza kolejnością, m.in. z opieki lekarskiej, pielęgniarskiej, psychologicznej oraz rehabilitacji. Jeżeli rodzina nie będzie w stanie dalej opiekować się chorym dzieckiem, wówczas będzie istniała możliwość umieszczenia dziecka w hospicjum stacjonarnym. Rodzina chorego dziecka będzie też mogła skorzystać z opieki wyręczającej, która polega na zapewnieniu całodobowej opieki w hospicjum stacjonarnym przez okres 10 dni. Czas ten rodzina może przeznaczyć np. na odpoczynek, podjęcie leczenia czy załatwienie spraw rodzinnych. Jeżeli zaistnieje potrzeba stałej opieki całodobowej nad chorym dzieckiem, rodzina będzie mogła ubiegać się o umieszczenie dziecka w zakładzie opiekuńczym. Ponadto ustawa przewiduje zapewnienie jednorazowego świadczenia w wysokości 4 tysięcy zł – becikowego bez względu na dochód – z tytułu urodzenia dziecka, u którego wykryto chorobę przed urodzeniem.

Łatwo zauważyć, że niniejsza ustawa bierze w obronę życie dziecka nienarodzonego, które niszczy się z powodów eugenicznych. Faktycznie, statystyki wykazują, że aż 99% aborcji dotyczy dzieci, u których zdiagnozowano ciężką chorobę. W ubiegłym roku na 1044 aborcje tylko jedna pozbawiła życia dziecko poczęte wskutek gwałtu. Oznacza to, że konieczne jest otoczenie szczególną opieką kobiet i rodzin dzieci niepełnosprawnych. Konieczne jest wsparcie medyczne, psychologiczne, ale i finansowe. Temu ma służyć ta ustawa, skierowana do tych matek i rodzin, których dzieci nie mają szans na wyleczenie. Czekamy na dalsze elementy rządowego programu „Za życiem”, bo 4 tysiące zł to dobry początek.