Narzędzia:

Posiedzenie: 22. posiedzenie Senatu RP IX kadencji, 1 dzień


6 i 7 lipca 2016 r.
Przemówienia z dnia następnego

Przemówienie senatora Łukasza Mikołajczyka w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Przemówienie senatora Łukasza Mikołajczyka w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Szanowna Pani Marszałek! Szanowne Panie i Szanowni Panowie Senatorowie!

Po zapoznaniu się z opinią do ustawy o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami oraz po analizie celu i przedmiotu regulacji jestem przekonany o konieczności jej procedowania i podjęcia dyskusji. Już dawno powinna się odbyć taka wymiana poglądów.

Szanowni Państwo, ta ustawa oznacza istotną zmianę podejścia do zasad kształtowania wynagrodzeń w spółkach handlowych z udziałem Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, a także państwowych i komunalnych osób prawnych. W zamyśle projektodawców ma ona ustalić właściwą proporcję pomiędzy potrzebą zapewnienia elastycznego mechanizmu określania wynagrodzeń i zbliżenia go w maksymalnym stopniu do zasad obowiązujących na rynku a potrzebą pełnej realizacji konstytucyjnej zasady sprawiedliwości społecznej. Ponadto powinna przeciwdziałać potencjalnym nadużyciom i patologiom w tym zakresie.

Ta ustawa ma w znaczący sposób zmniejszać zarobki, chociaż i tak obecnie zakłada się, że to ograniczenie ma wynosić do 64 tysięcy zł brutto miesięcznie. To wysoka pensja, ale w porównaniu z wynagrodzeniami, które były wypłacane za poprzednich rządów prezesom spółek Skarbu Państwa, znacząco niższa. Z tak wysokimi pensjami Prawo i Sprawiedliwość postanowiło skończyć. Dlatego jest ta ustawa, której zadaniem jest ograniczenie pewnych nadużyć. Wcześniej dochodziło do takich sytuacji, że prezesi prywatnych spółek, którzy wypracowywali zysk, zarabiali mniej niż nominaci poprzednich rządów, którzy nie przyczynili się do potęgi spółek. Nie przeszkadzało to, żeby w spółkach, które miały poważne kłopoty finansowe, prezesi zarabiali krocie.

Drodzy Państwo, wychodzimy z takiego założenia, że mienie publiczne powinno być dobrze zarządzane, a prezesi spółek powinni zarabiać, można powiedzieć kolokwialnie, w granicach przyzwoitości. Jest to realizacja projektów zgłaszanych przez nas w trakcie kampanii wyborczej. Po raz kolejny słowa dotrzymujemy.

Dlatego będziemy postulować, aby zarobki w spółkach Skarbu Państwa były adekwatne do wypracowywanego zysku. Dziękuję za uwagę.

Przemówienie senatora Andrzeja Kamińskiego w dyskusji nad punktem 8. porządku obrad

Przemówienie senatora Andrzeja Kamińskiego w dyskusji nad punktem 8. porządku obrad

Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Istotą procedowanego projektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks cywilny jest modyfikacja postanowień art. 6471 §5 k.c. poprzez wprowadzenie regulacji, zgodnie z którą inwestor będzie ponosił z wykonawcą i zawierającym umowę z podwykonawcą solidarną odpowiedzialność za zapłatę wynagrodzenia za roboty budowlane wykonane przez podwykonawcę, pod warunkiem wyrażenia przez inwestora pisemnej zgody na zawarcie dalszej umowy o roboty budowlane między wykonawcą a podwykonawcą.

Dotychczasowe brzmienie art. 6471 §5 k.c. wyrażające koncepcję solidarnej odpowiedzialności zawierającego umowę z podwykonawcą, inwestora i wykonawcy oraz dotyczące charakteru zgody inwestora (zgoda milcząca albo czynna) na zawarcie dalszej umowy o roboty budowlane wywoływało w praktyce szereg problemów interpretacyjnych i kontrowersji. Stanowiło ono też element dodatkowego ryzyka dla inwestora, który niejednokrotnie po zapłaceniu wykonawcy czy też podwykonawcy za całość robót budowlanych zmuszony był następnie, po raz kolejny, uiścić wynagrodzenie należne podwykonawcom, którzy nie uzyskali swojej części wynagrodzenia od nieuczciwego wykonawcy/podwykonawcy.

Przedmiotowa regulacja zasługuje zatem w mojej ocenie na uwzględnienie, z jednej strony przyczyni się bowiem do czynnego udziału inwestora w procesie budowlanym, z drugiej – określając formę prawną zgody inwestora na zawarcie umowy z podwykonawcą, umożliwi uniknięcie przez inwestorów konieczności kilkakrotnego ponoszenia kosztów za tę samą część prac, a tym samym przywróci choć w części swoistą równowagę stron stosunku prawnego.

Przemówienie senatora Andrzeja Kamińskiego w dyskusji nad punktem 13. porządku obrad

Przemówienie senatora Andrzeja Kamińskiego w dyskusji nad punktem 13. porządku obrad

Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Procedowana ustawa o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw stanowi w głównej mierze uzupełnienie i doprecyzowanie rozwiązań prawnych dotyczących świadczenia wychowawczego z programu 500+ w kontekście alimentów i możliwości prowadzenia postępowań egzekucyjnych ze wskazanych świadczeń.

Jak pokazała praktyka, przedmiotowe regulacje są potrzebne w celu wyeliminowania swoistych wątpliwości interpretacyjnych, mogących skutkować odmową podwyżki alimentów z powodu uzyskiwania tego świadczenia wychowawczego, a także dokonywaniem zajęcia tych świadczeń, wpłacanych na konta bankowe beneficjentów, przez organy egzekucyjne prowadzące postępowania egzekucyjne poprzez zajęcie rachunków bankowych.

Istota i założenie świadczenia wychowawczego, jakim jest tzw. 500+, jak się zdaje, jednoznacznie wskazuje, iż pieniądze wypłacane w ramach programu „Rodzina 500+” nie powinny wpływać na zakres obowiązku alimentacyjnego, a także powinny ulec wyłączeniu spod egzekucji komorniczej prowadzonej z rachunku bankowego poprzez wprowadzenie ich do katalogu środków zwolnionych od egzekucji i nałożenie obowiązku oznaczenia ich specjalnym tytułem, który pozwoli na identyfikację świadczenia wychowawczego oraz w pełni ochroni je przed egzekucją sądową lub administracyjną.

W związku z tym, mając na uwadze założenia programu 500+, wprowadzone niniejszą ustawą regulacje doprecyzowujące należy uznać za w pełni zasadne. Tym samym w pełni aprobuję wprowadzenie zmian objętych procedowanym projektem.