Przemówienie senatora Macieja Łuczaka w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Przemówienie senatora Macieja Łuczaka w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Celem przedłożonej ustawy o zmianie ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest zmiana dotycząca zasad przesiedlenia i relokacji cudzoziemców na podstawie postanowień decyzji Rady (UE) 2015/1523 z dnia 14 września 2015 r., która ustanawia środki tymczasowe na obszarze Włoch i Grecji, oraz postanowień decyzji Rady (UE) 2015/1601 z dnia 22 września 2015 r., ustanawiającej środki tymczasowe w obszarze ochrony międzynarodowej na rzecz Włoch i Grecji.

Podstawowym założeniem niniejszej ustawy jest zwiększenie bezpieczeństwa związanego z przyjęciem przez nasz kraj cudzoziemców różnych narodowości. Projekt ustawy zawiera wydłużenie czasu, który będą miały nasze służby na ewentualne sprawdzenie cudzoziemca lub cudzoziemców mających zostać przesiedlonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Obecnie ustawa przewidywała 7-dniowy termin. Zmiana ma wydłużyć ten termin do 45 dni, a w uzasadnionych przypadkach do 59 dni. Wszystkie niepokojące informacje na temat przesiedlanych cudzoziemców będą od razu przekazywane na wniosek komendanta głównego Straży Granicznej, komendanta głównego Policji, szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego do szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców.

Należy jeszcze raz podkreślić, iż powyższe zmiany mają przede wszystkim jeden podstawowy cel: zwiększenie bezpieczeństwa czy ochrony porządku publicznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku ze zwiększającą się liczbą przyjeżdżających do Polski cudzoziemców. Co więcej, w lipcu odbędą się dwa wydarzenia: szczyt NATO oraz Światowe Dni Młodzieży. Oba zdarzenia związane są z ogromnym napływem gości z całego świata i turystów. Należy zadbać o ich bezpieczeństwo. W związku z tym zmiany dotyczące przesiedlenia cudzoziemców są jak najbardziej potrzebne i uzasadnione.

Ponadto szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców w sytuacji, gdyby nie miał żadnych informacji na temat przyjeżdżających cudzoziemców, ma prawo odmówić ich przesiedlenia do naszego kraju. Ten obowiązek nie będzie dotyczył dzieci do trzynastego roku życia, co jest zrozumiałe.

Reasumując: przedstawione argumenty potwierdzają zasadność wprowadzenia zmian.

Przemówienie senatora Rafała Ambrozika w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Przemówienie senatora Rafała Ambrozika w dyskusji nad punktem 3. porządku obrad

Obecna regulacja – ustawa o zmianie ustawy o publicznej służbie krwi oraz niektórych innych ustaw – dostosowuje polskie ustawodawstwo do wymogów Unii Europejskiej i jest kolejnym krokiem, który usprawni system honorowego krwiodawstwa w Polsce.

Krew i jej składniki są przeznaczane do ratowania życia ludzkiego, dlatego też sposób i warunki ich pozyskiwania, przetwarzania i wykorzystywania winny podlegać szczegółowym zapisom ustawowym. Nowelizacja prowadzi do zagwarantowania bezpieczeństwa wszystkim biorcom i dawcom krwi, tzw. system czuwania nakłada na jednostki organizacyjne publicznej służby krwi obowiązek zapewnienia możliwości pełnego śledzenia drogi krwi i jej składników w obu kierunkach, od krwiodawcy do biorcy i na odwrót. Gwarantuje bezpieczeństwo również osobom, które biorą udział w procesie pobierania, badania, preparatyki, przechowywania i wydawania krwi i jej składników. Ustawa nakłada obowiązek wprowadzenia systemu jakości na wszystkie jednostki organizacyjne publicznej służby krwi, co oznacza, że każda jednostka chcącą uzyskać albo utrzymać akredytację będzie musiała wykazać, że wdrożyła, utrzymuje i stale doskonali system jakości.

W procedowanej w dniu dzisiejszym nowelizacji określono w sposób szczegółowy zadania kierownika komórki organizacyjnej odpowiedzialnego za przestrzeganie wymagań dobrej praktyki pobierania krwi i jej składników, preparatyki, przechowywania, wydawania i transportu.

Kolejną niezwykle istotną kwestią jest wprowadzenie systemu teleinformatycznego e-krew, który będzie zawierał informacje o dawcach krwi, także grup rzadkich.

W związku z wprowadzeniem powyższych regulacji będę głosował za przyjęciem tej ustawy.

Przemówienie senatora Macieja Łuczaka w dyskusji nad punktem 4. porządku obrad

Przemówienie senatora Macieja Łuczaka w dyskusji nad punktem 4. porządku obrad

W dniu 3 czerwca 2015 r. doszło do zawarcia Porozumienia o zabezpieczeniu społecznym między rządem Rzeczypospolitej Polskiej a rządem Quebecu. Celem ustawy jest wyrażenie zgody na ratyfikację wymienionego porozumienia, które reguluje zasady uzyskiwania świadczeń z ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia społecznego rolników, takich jak emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy, renty rodzinne, jednorazowe odszkodowania, renty z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz zasiłki pogrzebowe. Porozumienie było stosowane również w odniesieniu do ustawodawstwa Quebecu dotyczącego planu emerytalno-rentowego oraz wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Dokument przewiduje między innymi, że osoby uprawnione do świadczeń w Polsce i/lub Quebecu podlegają przepisom ustawodawstwa drugiej strony i są uprawnione do świadczeń na tych samych warunkach co jej obywatele.

Należy dodać, że dnia 2 kwietnia 2008 r. doszło do podpisania dwustronnej umowy o zabezpieczeniu społecznym pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Kanadą, która to umowa weszła w życie 1 października 2009 r. Kanadyjska prowincja Quebec posiada jednak własny system zabezpieczenia społecznego, który różni się od tego zawartego w umowie z dnia 2 kwietnia 2008 r. pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Kanadą. Można stwierdzić, że porozumienie z dnia 3 czerwca 2015 r. zawiera mniej korzystne dla obywateli polskich zapisy dotyczące ubezpieczeń społecznych. W związku z tym, aby doszło do ujednolicenia przepisów, które będą gwarantowały obywatelom polskim mieszkającym w prowincji Quebec takie same korzyści, jakie reguluje umowa z dnia 2 kwietnia 2008 r., należy podpisać nowy akt prawny bezpośrednio z władzami prowincji Quebec. Obecnie bowiem kanadyjska prowincja Quebec posiada własny system zabezpieczenia społecznego, którego podstawą jest plan emerytalno-rentowy Quebecu, co wiąże się z tym, że obywatele polscy mieszkający w tej prowincji nie są objęci planem emerytalno-rentowym Kanady.

Co więcej, należy podkreślić, że prowincja Quebec ma ograniczoną podmiotowość międzynarodową, jest jedną z prowincji Kanady. Według ekspertów pod uwagę jako podmiot prawa międzynarodowego powinno się wziąć Kanadę, a nie prowincję Quebec. Rozwiązaniem powyższego problemu ma być zatem ratyfikacja postanowień porozumienia z dnia 3 czerwca 2015 r. i objęcie naszych obywateli planem emerytalno-rentowym Kanady, który jest bardziej korzystny dla Polaków.

Reasumując: przedstawione powyżej argumenty potwierdzają zasadność przyjęcia proponowanej ustawy.