(Wznowienie posiedzenia o godzinie 9 minut 00)

(Posiedzeniu przewodniczy marszałek Bogdan Borusewicz oraz wicemarszałkowie Stanisław Karczewski i Jan Wyrowiński)

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Wznowienie posiedzenia

Wznawiam posiedzenie.

Proszę senatorów sekretarzy o zajęcie miejsc przy stole prezydialnym.

Punkt 31. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o Rzeczniku Praw Dziecka (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu trzydziestego pierwszego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o Rzeczniku Praw Dziecka.

Przypominam, że wczoraj senator Andrzej Pająk przedstawił sprawozdanie Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej, a senator Jan Michalski przedstawił sprawozdanie mniejszości tej komisji.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatorów sprawozdawców.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie? Nie widzę zgłoszeń.

Projekt tej ustawy został wniesiony przez posłów.

Czy przedstawiciel rządu pragnie zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy? Pan minister Hajduk, tak?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Wojciech Hajduk: Nie, dziękuję bardzo.)

Nie chce pan.

Zapytania i odpowiedzi

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania dla przedstawiciela z rządu związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie?

Proszę bardzo, pani senator Sagatowska.

(Senator Janina Sagatowska: Do rzecznika praw dziecka…)

Do rzecznika praw dziecka chce pani…

(Senator Janina Sagatowska: Tak, mam takie krótkie pytanie. Chciałabym zadać pytanie, które poniekąd łączy się ze sprawowaną funkcją, jak też moimi uprawnieniami… Chciałabym zapytać pana rzecznika…)

Dobrze, ale może najpierw zobaczę, czy są pytania do ministra.

(Senator Janina Sagatowska: To dziękuję, nie…)

Czy są pytania do pana ministra?

Pan senator Dowhan się zgłaszał, tak?

Panie Ministrze, proszę bardzo.

Proszę bardzo o pytanie, Panie Senatorze.

Senator Robert Dowhan:

Panie Ministrze, mam pytanie. Czy są dzisiaj widoczne problemy w funkcjonowaniu rzecznika praw dziecka związane z tym, co procedujemy? Czy to wpłynie na, nie wiem, podwyższenie jakości, przyśpieszenie wyroków, ogółem na to, co się z tym wiąże?

Drugie pytanie. Jak rzecznik zamierza przechowywać dane osobowe, do których chce mieć w tej chwili dostęp? Pytam o to, ponieważ jest to bardzo poważna rzecz, objęta dzisiaj ochroną, która została narzucona na wszystkich w Polsce. Przechowywanie, przetwarzanie danych musi się odbywać tak, jak zostało zapisane w ustawie.

I trzecie pytanie. Czy nie przedłuży to postępowania sądów w związku z tym, że na każdym etapie rzecznik będzie miał dostęp do akt sprawy?

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Proszę bardzo, Panie Ministrze.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Wojciech Hajduk:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Odnosząc się do pierwszego pytanie, chcę wskazać, że procedowana ustawa doprecyzowuje posiadane już dziś przez rzecznika praw dziecka kompetencje. Rzecznik praw dziecka zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 może żądać od organów władzy publicznej udostępnienia akt i dokumentów; w procedowanej ustawie ta kompetencja jest jedynie doprecyzowana.

Przechodząc do pytania trzeciego, chcę wskazać, że tak naprawdę jest to kwestia organizacji pracy sądów. Część sądów udostępnia akta panu rzecznikowi, część sądów odmawia udostępnienia mu tych akt. Te sądy, które udostępniają, tak organizują pracę, by nie powodowało to przewlekłości. W stanowisku ministra sprawiedliwości jest zawarta wątpliwość, czy przesyłanie akt rzecznikowi praw dziecka nie spowoduje przedłużenia postępowania, ale jest to wątpliwość, która dotyczy kwestii organizacyjnych. Właściwe zabezpieczenie pracy w sądzie jest możliwe nawet bez akt. I w mojej ocenie, w mojej osobistej opinii nie powinno powodować to przewlekłości postępowania.

Jeżeli chodzi o pytanie drugie, o to, jak rzecznik praw dziecka zabezpiecza dane osobowe, to jest to pytanie skierowane do niewłaściwego adresata. Myślę, że pan rzecznik odpowie na to pytanie. Nie wiem, jak to jest zorganizowane w Biurze Rzecznika Praw Dziecka.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Czy są jeszcze jakieś pytania do pana ministra? Są.

Proszę bardzo, Panie Senatorze.

Senator Waldemar Kraska:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Panie Ministrze, rzecznik praw obywatelskich takich uprawnień nie ma. Czy państwo nie widzicie tutaj jakichś niezgodności? Czy planujecie ewentualnie przygotowanie jakiejś ustawy, która zrówna uprawnienia rzecznika praw obywatelskich z uprawnieniami rzecznika praw dziecka? Dziękuję.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Wojciech Hajduk: To jest kwestia spojrzenia na kompetencje rzecznika praw obywatelskich…)

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Pytanie zadawał senator Kraska.

Proszę bardzo, Panie Ministrze.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Wojciech Hajduk:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

To jest kwestia spojrzenia na kompetencje rzecznika praw obywatelskich i odpowiedzi na pytanie, czy organy państwa, które realizują swoje kompetencje, powinny mieć wgląd w akta sądowe.

Chcę wskazać z tej trybuny, że minister sprawiedliwości sam domaga się wglądu w akta sądowe. Sprawa zawisła przed Trybunałem Konstytucyjnym. Czekamy na wyznaczenie terminu rozprawy przez Trybunał Konstytucyjny. Oczywiście mogą się zdarzyć jednostkowe przypadki, że przesyłanie akt spowoduje przewlekłość postępowania, ale chcę wskazać, że ta wątpliwość dotyczy jedynie kwestii organizacyjnych. Obowiązkiem sądu jest takie zorganizowanie pracy, by również bez tych akt mogły być podejmowane działania. A jest to możliwe i to się zdarza, to jest na porządku dziennym. Akta mogą być w sądzie drugiej instancji, może wpłynąć wniosek o udzielenie zabezpieczenia. Sąd również bez akt albo na podstawie akt zastępczych może podejmować niezwłoczne konieczne działania w sprawie.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Czy są jeszcze jakieś pytania do pana ministra? Nie ma.

Dziękuję, Panie Ministrze.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Wojciech Hajduk: Dziękuję bardzo.)

Panie Rzeczniku, poprosiłbym teraz pana, bo do pana będą pytania.

Pani senator Sagatowska zadaje pytanie.

Proszę bardzo.

Senator Janina Sagatowska:

Dziękuję bardzo.

Panie Marszałku! Panie Rzeczniku!

Ja chciałabym zapytać, kiedy otrzymam odpowiedź na swoje zapytanie w sprawie rodziny w Nisku, w sprawie odebrania dzieci rodzinie w Nisku. Ja kierowałam do pana taką interwencję i do dzisiaj nie mam odpowiedzi. Upominam się o szanowanie praw wynikających z ustawy o wykonywaniu mandatu senatora. Czy ewentualnie mógłby pan w tej chwili powiedzieć, czy pan w jakiś sposób bada tę sprawę w Nisku? A jeśli nie, to bardzo bym prosiła o szczegółową odpowiedź na piśmie, bo po prostu wyborcy, ludzie czekają. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Pan senator Robert Dowhan pytał o zabezpieczenie…

(Senator Robert Dowhan: Tak, zabezpieczenie danych.)

…danych osobowych.

(Senator Robert Dowhan: Danych osobowych.)

Pan senator Kraska.

Senator Waldemar Kraska:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Panie Ministrze, jak słyszymy, jest to ustawa czysto techniczna, chodzi o to, żeby ułatwić państwu pracę. Pan mi powie, ile razy w ciągu roku musicie państwo wyjeżdżać do sądów, żeby takie akta przeglądać, ewentualnie fotografować czy skanować i przywozić do swojej siedziby. Jaki sztab ludzi byłby ewentualnie potrzebny, żeby w obecnej sytuacji móc zbadać i przeanalizować na miejscu wszystkie sprawy sądowe? Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Proszę bardzo, Panie Rzeczniku.

Rzecznik Praw Dziecka Marek Michalak:

Dziękuję bardzo.

Pani Senator, jeśli zapytanie wpłynęło, to na pewno dostanie pani szczegółową odpowiedź na piśmie. Teraz mogę powiedzieć, że ja włączyłem się do tego postępowania. Złożyłem swoje wnioski, które są na bieżąco rozpatrywane, ale w sądach różnych instancji, obecnie w sądzie apelacyjnym wniosek o nadzór i podjęcie działań dotyczących długości tego postępowania i niewyznaczenia kolejnej daty. Czekam na odpowiedź sądu. Udzieliłem też bezpośrednio rodzicom informacji o tym, co równolegle do tego, co jest podejmowane przez wymiar sprawiedliwości, zdaniem rzecznika powinni zrobić, i wiem, że te działania zostały podjęte, bo rozmawiałem z mamą dzieci. Mam nadzieję, że decyzja sądu apelacyjnego będzie taką decyzją, która przyspieszy to postępowanie. Ale oczywiście szczegóły z datami i działaniami, jakie zostały podjęte w tym temacie, dostanie pani senator na piśmie, najpóźniej w poniedziałek.

Jeśli chodzi o dane osobowe i zabezpieczanie tych danych w biurze rzecznika, to dzieje się to na zasadach określonych w przepisach. Do tej pory nie było do tego żadnych uwag. Jesteśmy w kontakcie z generalnym inspektorem ochrony danych osobowych. Zresztą jego opinia też jest załączona do procedowanej ustawy, opinia niezawierająca zastrzeżeń do tych zapisów, które tutaj zostały zaproponowane.

Jeśli chodzi o konieczność wglądu w akta, w tym wyjazdu, to oczywiście więcej jest sytuacji wglądu, nieco mniej jest wyjazdów. Ale tych wyjazdów jest, jak sądzę, tak między sto a dwieście – z pamięci tak bym to określił – a wgląd w akta to jest kilka tysięcy przypadków w ciągu roku. W znakomitej większości ta współpraca z sądami układa się dobrze i one akta przesyłają. Ale są takie okręgi, bardzo oddalone od Warszawy, w przypadku których wyjazd pracownika po to, żeby mieć wgląd w akta, a jeszcze je sfotografować i przywieźć do Warszawy, musi nieraz trwać dwa dni, dwa dni z haczykiem. To jest dużo. Lepiej by było, gdyby kurier, tak jak w innych sytuacjach, dowiózł akta do biura rzecznika – tak się dzieje wszędzie – bo my w błyskawicznym tempie to zrobimy, nigdy te akta w biurze nie są przetrzymywane, one są fotografowane i natychmiast odsyłane. Ale bez wglądu w akta – cofam się do zapytania pani senator – nie miałbym wiedzy na temat tego, co się dzieje.

Tu jest też mowa o tym, czy zakończone postępowanie… Pani Senator, gdybym czekał na zakończenie postępowania, to nic bym nie zrobił do tej pory, nie byłoby takiej możliwości. Już wcześniej ustawodawca dał rzecznikowi możliwość wglądu w akta, w toczące się postępowanie. W sytuacjach, kiedy chodzi o dzieci, kiedy chodzi o zabezpieczenie dobra dziecka, ja muszę podejmować przewidziane prawem wszelkie możliwe działania, żeby włączyć się w postępowanie na odpowiednim etapie. Po zakończeniu postępowania moja rola byłaby… Tak naprawdę by jej nie było, bo wiemy, że spraw kasacyjnych w sprawach rodzinnych nie ma, więc obejrzenie akt i zobaczenie, jak toczyło się postępowanie, bez możliwości złożenia jakiegokolwiek wniosku i oczekiwania na rozpatrzenie tego wniosku, mijałoby się z celem. Dlatego myślę, że to przyznane rzecznikowi praw dziecka inne uprawnienie niż uprawnienia, które mają inne instytucje, organy państwa, jest jak najbardziej uzasadnione. No bo rzecznik zajmuje się bardzo delikatną materią, zajmuje się sprawami dzieci i przede wszystkim podejmuje działania w sądach rodzinnych. Tam później, kiedy się skończy ścieżka pierwszych instancji, praktycznie nic nie można już zrobić. A w tej propozycji przepisu są tylko dodane słowa „do wglądu w Biurze Rzecznika Praw Dziecka”, po to, żeby usprawnić pracę. Proszę też zobaczyć, że to jest bardzo istotne ze względu na ekonomię procesową, bo to znacznie obniży koszty współpracy między rzecznikiem i sądami, ale tu nie chodzi tylko o sądy, bo w innych instytucjach też z tej dokumentacji korzystamy. Myślę, że to doprecyzowanie w przypadku tych 10% czy 20% odmów wpłynie korzystnie na lepszą ochronę praw najmłodszych obywateli. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję bardzo.

Więcej pytań nie ma.

Dziękuję, Panie Rzeczniku.

(Rzecznik Praw Dziecka Marek Michalak: Dziękuję bardzo.)

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Dla porządku informuję, że pan rzecznik zobowiązał się do odpowiedzi na piśmie na pytanie pani senator Sagatowskiej.

(Senator Janina Sagatowska: Panie Marszałku, to nie było pytanie dotyczące ustawy, tylko to było takie…)

Nie, nie, to było w formie… może nie była to do końca forma pytania… Pani Senator, przepraszam, pani zadała pytanie, tak?

(Senator Janina Sagatowska: Tak.)

Dobrze, więc traktujemy to jako pytanie.

W związku z tym powtarzam: pan rzecznik praw dziecka zobowiązał się do odpowiedzi na piśmie na pytanie pani senator Sagatowskiej.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Punkt 32. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o pomocy społecznej

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu trzydziestego drugiego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o pomocy społecznej.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 972, a sprawozdanie komisji – w druku nr 972 A.

Sprawozdanie połączonych Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej

Proszę sprawozdawcę Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, pana senatora Mieczysława Augustyna, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Mieczysław Augustyn:

Panie Marszałku! Pani Minister! Panie i Panowie Senatorowie!

Ta zmiana ustawy rodziła się w resorcie bardzo długo i była ambitniejsza, ale wiele rzeczy, które przedstawiamy dzisiaj Wysokiej Izbie do rozważenia, jest bardzo oczekiwanych. Zacznę od bardzo dobrej wiadomości dla środowiskowych domów samopomocy. Od bardzo wielu lat stawka przyznawana na podopiecznych tych ponad siedmiuset placówek w kraju nie była zmieniana, co powodowało odpływ wysoko kwalifikowanej kadry. A jak państwo wiecie, są to placówki przeznaczone głównie dla osób z zaburzeniami psychicznymi.

Teraz zmieniamy te przepisy, które do tej pory pozwalały finansować pobyt podopiecznych na różnym poziomie, bardzo różnorodnie w bardzo różnych regionach. To zostaje ujednolicone, poziom jest podniesiony do poziomu przeciętnej płacy. Podwyżki są liczone tak: na początek 200%, potem 230%, potem 250%. To będą realne podwyżki, zaczną się już wkrótce.

Druga kwestia, która jest zmieniana, to wprowadzenie nowego narzędzia, jakim jest projekt socjalny w pracy socjalnej. Do tej pory koncentrowaliśmy się głównie na kontrakcie. To jest niewystarczające i niejedyne narzędzie, więc dobrze, że pojawia się kolejne, to znaczy projekt socjalny, tym bardziej że takie narzędzie jest związane także z możliwością dysponowania środkami unijnymi, przedstawia się bowiem projekty socjalne, niekoniecznie kontrakty. I z tym związana jest cała grupa poprawek. Poważną zmianą jest umożliwienie gminom tworzenia i prowadzenia klubów samopomocy dla osób z zaburzeniami psychicznymi. Do tej pory mieliśmy w tym zakresie środowiskowe domy samopomocy, teraz rozszerzamy ofertę, włączamy w to działanie gminy, tak że te, które będą chciały, będą mogły tworzyć wspomniane kluby. Jak państwo się pewnie domyślacie, problem opieki nad osobami tego typu to poważna sprawa. A miejsc w środowiskowych domach samopomocy nie przybywa aż tyle, by można było zabezpieczyć wszystkie potrzeby.

Pracownicy socjalni to osoby pracujące w warunkach bardzo dużych napięć, bardzo dużego stresu, a także w warunkach niebezpiecznych. I odnośnie do tego w dwóch sprawach wychodzi się naprzeciw potrzebom tego środowiska zawodowego. Pierwsza sprawa to jest ochrona w czasie pracy. Polskę obiegły wiadomości o tym, że z powodu zachowań osób, którym pracownicy chcieli nieść pomoc, niestety tracili oni zdrowie i życie. W szczególnych przypadkach potrzebna jest ochrona policyjna dla wykonania czynności, które są niezbędne, by udzielić stosownej pomocy i rozpoznać sytuację. Zaproponowane rozwiązania zostały podczas posiedzenia komisji troszkę znowelizowane. Ustawa mówi o tym, że na wniosek kierownika ośrodka pomocy społecznej policja będzie zobowiązana towarzyszyć pracownikom socjalnym, natomiast komisja zdecydowała, że owszem, tak, ale w takiej sprawie potrzebę interwencji będzie jeszcze oceniał komendant powiatowy Policji. Kolejna pomoc, której chcemy udzielić pracownikom socjalnym, to lepsza superwizja. Superwizor to jest człowiek, który jest doradcą, przewodnikiem, towarzyszem, wsparciem dla pracownika socjalnego, nie ma jednego polskiego odpowiednika tego pojęcia. To pojęcie już jest w ustawie, a teraz tylko chcemy spowodować, żeby ci superwizorzy byli lepiej przygotowani do swojej roli. Wprowadza się tutaj wobec nich pewne wymagania dotyczące wykształcenia, umiejętności, zdobycia certyfikatu itd.; ustawa stara się to uregulować.

Inną oczekiwaną zmianą, nad którą zatrzymała się komisja – i też proponuje wprowadzenie poprawki dotyczącej tej kwestii – są standardy dla noclegowni, schronisk i ogrzewalni. One są bardzo potrzebne i tego środowiska nie kwestionują. Kontrowersje wzbudziła tylko sprawa pobytu w tych placówkach osób pod wpływem alkoholu lub narkotyków. Wiemy, że te placówki muszą być zaadresowane przede wszystkim do tych, którzy zdecydowali się walczyć ze swoimi słabościami. Ale bywają takie sytuacje – chodzi o klęski żywiołowe czy też przede wszystkim mrozy – kiedy nie można nikomu odmówić schronienia, nawet tym, którzy są pod wpływem alkoholu lub narkotyków. I dlatego proponujemy poprawkę w tej kwestii, chcąc stworzyć możliwość, by w szczególnych sytuacjach przebywanie takich osób w tego rodzaju placówkach było możliwe. Była też konieczność doprecyzowania przepisów tak, żeby ogrzewalnie nie były używane przez gminy do tego, by kierować tam osoby na dłuższy pobyt aniżeli tylko krótkotrwały.

Cały zespół przepisów upraszcza kwestię przyznawania świadczeń, zwłaszcza dotyczących pomocy rzeczowej, żywnościowej, by można je było przyznać bez decyzji administracyjnej. To jest cała grupa przepisów, która została tutaj wprowadzona.

Kolejna zmiana, którą wprowadzamy, też dotyczy sprawy, która bulwersuje opinię społeczną. Powiedzmy, że rodzice porzucają swoje dzieci, nigdy się nimi nie opiekują. Kiedy na starość trafiają do domów pomocy społecznej, okazuje się jednak, że w światle prawa te dzieci są zobowiązane łożyć na utrzymanie tych rodziców. Odbierane to było jako niesprawiedliwe i jest teraz korygowane w tej ustawie. Jeśli ci rodzice postępowali w sposób naganny, lekceważyli swoje obowiązki, to wówczas dzieci nie będą zobowiązane do tego, żeby łożyć na te osoby.

Wydaje się, że to są główne zmiany… Może jeszcze jedną warto zasygnalizować. Otóż wojewoda, który jest zobowiązany do tego, żeby ścigać tych, którzy nadużywają prawa i prowadzą pod pozorem innej działalności całodobowe placówki opieki, nie miał do tej pory prawa… to znaczy kontrolerzy wojewody nie mieli prawa wejść na teren tych placówek, nie byli wpuszczani. Często pozwalało to omijać prawo bardzo długo. Zmiana, którą wprowadzamy w ustawie, pozwoli wchodzić do tych obiektów i podejmować interwencję.

Chciałbym jeszcze sprostować: oczywiście te procenty, które były podane, odnoszą się do kryterium dochodowego, a nie do dochodów.

To są te główne zmiany.

Oczywiście ustawa będzie kosztowała – rozmawialiśmy o tym, skutki finansowe były przedstawiane – ale budżet państwa jest przygotowany na to, żeby poprawić sytuację w środowiskowych domach samopomocy. Dziękuję.

Wnoszę o przyjęcie poprawek, które przedstawiłem, plus kilku legislacyjnych, zaproponowanych przez nasze Biuro Legislacyjne. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Obecnie senatorowie…

Panie Senatorze, będą pytania do pana.

Zapytania i odpowiedzi

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatora sprawozdawcy.

Pan senator Józef Zając zadaje pytanie jako pierwszy. Potem pan senator Rulewski, pan senator Dowhan, zgłaszał się też pan senator… Ja też się zgłaszam. I jeszcze pan senator Kraska. Zaczynamy.

Pan senator Zając, proszę uprzejmie.

Senator Józef Zając:

Panie Marszałku! Panie Senatorze Sprawozdawco!

Ja mam taką uwagę techniczną. Chodzi o słowo „supervisor”. Jest to słowo czysto angielskie, odpowiedniki w naszym języku to „promotor”, „kierownik” lub „nadzorca”. W języku polskim są słowa wyrażające dokładnie wszystko to, co wspomniane słowo oznacza. A jako ktoś, kto najpierw posługiwał się w tym zakresie językiem angielskim, a dopiero później, że tak powiem, nauczył się języka polskiego, ręczę panu, że nie wnosi ono znaczeniowo nic nowego. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Pan senator Rulewski.

Senator Jan Rulewski:

Panie Senatorze Sprawozdawco, a zarazem przewodniczący jednej z ważniejszych komisji w Senacie, komisji przede wszystkim polityki senioralnej, zmiana, o której tu mówimy, to zmiana punktowa, powiedziałbym, awaryjna. Ale rząd obiecał zmianę całej ustawy, były założenia… Co stało się z tymi założeniami? Co się zmienia z nową ustawą? Bo przecież omawiana tu ustawa była już wielokrotnie nowelizowana, że tak powiem, punktowo.

Drugie pytanie: wspomina pan tu, Panie Senatorze, z troską, o ludziach dotkniętych chorobami psychicznymi i innymi chorobami. A w omawianej ustawie nie ma innych zmian, o które postulują środowiska, dotyczących opieki domowej. Chodzi mi tu o rodzinne domy opieki, które są instytucją praktycznie martwą. Czy brano pod uwagę konieczność aktywizacji takich właśnie form opieki przez środowiska pozarządowe?

(Marszałek Bogdan Borusewicz: Dziękuję…)

I trzecie, ostatnie pytanie: jak pan uważa, jaki jest w Polsce stan zaspokojenia potrzeb w zakresie opieki nad ludźmi – chodzi o to, o czym pan wspominał – z demencją, z chorobą Alzheimera?

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Pan senator Dowhan.

Senator Robert Dowhan:

Panie Senatorze Sprawozdawco, mnie też słowo „supervisor” bardziej kojarzy się z korporacjami niż z domami pomocy społecznej. Nie bardzo widzę takiego człowieka we wspomnianych ośrodkach. Jeżeli już tak ma być, to czy wspomniany supervisor to będzie ktoś, kto ma wykształcenie bardziej biznesowe? Bo tak mi się kojarzy słowo, o którym mówimy. To jest słownictwo, które funkcjonuje w biznesie. Czy wspomniane zapisy nie będą po prostu furtką do tego, aby zatrudniać dodatkowe osoby i obciążać w ten sposób budżet samorządu czy państwa? Mam na myśli dodatkowe osoby, które ze znaczeniem wspomnianego słowa nie będą miały zupełnie nic wspólnego.

Wspomniał pan też – to moje drugie pytanie – o kosztach, które będą pokrywane z budżetu państwa. Czy wspomniane koszty są szacowane i czy budżet państwa pokryje je w stu procentach? Pytam, ponieważ obecnie większość samorządów jest obciążona takimi kosztami.

Trzecie pytanie. Jeżeli pan może, to proszę powiedzieć, ile było w skali roku sytuacji, w których pracownicy byli narażeni na utratę życia lub zdrowia. Gdyby nam pan przybliżył kwestię tego, że potrzebna jest asysta policji… Wolałbym, żeby policja była raczej widoczna na drogach czy w miejscach do tego przeznaczonych, a nie zajmowała się asystowaniem przez cały dzień przy przewożeniu ludzi, wchodzeniu do ich mieszkań czy do domów. To wszystko. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję bardzo.

Proszę bardzo, Panie Senatorze Sprawozdawco.

Senator Mieczysław Augustyn:

To będzie wspólna odpowiedź dla pana senatora Zająca i pana senatora Dowhana, odnosząca się do superwizorów. Nie używamy formuły supervisor, tylko superwizor, czyli spolszczamy, Panie Senatorze. A tak właściwie to pan sam sobie odpowiedział, dlatego że zgodził się pan ze mną, że słowa „promotor”, „nadzorca” i „doradca” to słowa o trzech różnych znaczeniach, a wszystkie te znaczenia łączą się w jednym słowie – „superwizor”. Nie ma tu polskiego odpowiednika, bo doradca to nie to samo co promotor, doradca to nie to samo co nadzorca, co do tego chyba się zgodzimy, wystarczy zajrzeć do słownika. Jestem polonistą, więc proszę mi wierzyć, że jeśli chodzi o znaczenie wyrazów polskich, to wiem, że wyrazy „promotor”, „nadzorca” i „doradca” mają zupełnie inne znaczenia. Trudno jest znaleźć jeden odpowiednik. A przy tym jest to nomenklatura używana w całym świecie, bo superwizorzy wszędzie wspomagają pracowników bezpośrednio pracujących z ludźmi. Oni pracują na przykład w zawodzie psychologa, potrzebni są pracownikom socjalnym, dlatego że tam stopień wypalenia zawodowego jest naprawdę duży. Osoba, która nie ma poważnych problemów życiowych, nie przychodzi do ośrodka pomocy społecznej. Gros tych osób ma naprawdę poważne problemy, do tego różnego typu zaburzenia. To jest codzienność ośrodków pomocy społecznej, codzienność. Płacz, krzyk, awantury – tak wygląda ta praca, a często jest to postrzegane w ten sposób, że pracownik socjalny wypisuje papierki i daje zapomogi. Taka praca też jest, ale to niewielka część tej pracy. Dlatego – tu odpowiem dodatkowo panu senatorowi Dowhanowi – nie chodzi tu o mnożenie kosztów, tu chodzi o realną pomoc dla osób, które każdego dnia podlegają ogromnej presji, spotykają się z roszczeniowością na niesamowitym poziomie. Te osoby tak naprawdę są tarczą dla wielu innych urzędników w każdym samorządzie.

Pan senator Rulewski pytał, co z tymi założeniami. Trzeba szczerze powiedzieć, że na wiele postulatów nie zgodził się minister finansów z powodu braku środków. To dotyczy też innego finansowania rodzinnych domów pomocy społecznej. Gdyby je inaczej finansować, to na pewno chętni by byli. One są bardzo potrzebne. Trzeba przyznać, że ministerstwo przez lata się nie poddawało – ja towarzyszyłem tym procesom, a momentami się w nie włączałem – ale nie wszystkie zmiany można wprowadzić od razu. Cieszmy się, że uda się wspomóc chociaż środowiskowe domy samopomocy.

Jeśli chodzi o zaspokojenie potrzeb osób z demencją w Polsce, to jest ono moim zdaniem na niewystarczającym poziomie, ale uważam, że do tego potrzebna jest odrębna ustawa, odrębne uregulowanie, które scali bardzo różne działania dzisiaj podejmowane, także na podstawie zapisów ustawy o pomocy społecznej. W każdym razie to wszystko jest niewystarczające, niespójne. Jak pan wie, ja taki projekt ustawy przygotowałem, ale to jest pieśń przyszłości, mam nadzieję, nieodległej.

Odpowiadając na kolejne pytania pana senatora Dowhana, chcę uspokoić, że prowadzenie środowiskowych domów samopomocy to jest zadanie zlecone samorządom, samorządy dostają pieniądze na obsługę tego zadania, a więc nie tracą i same nic nie wydają. Ale gdyby chciały założyć takie kluby samopomocy – to nie jest obligatoryjne zadanie – to mogą dołożyć ze swego. I byłoby dobrze.

Ile jest takich zachowań w ciągu roku? Poniekąd odpowiedziałem. Otóż zależy, na jakim poziomie agresji. Jak to mierzyć? Sądzę, że w każdej z tych dwóch i pół tysiąca gmin, które mamy, co najmniej raz, dwa razy, a może pięć pracownicy socjalni będą mieli do czynienia z zachowaniami agresywnymi. Muszą chodzić do tych środowisk. Ja miałem okazję uczestniczyć w takich sytuacjach i muszę państwu powiedzieć, że strach wtedy otworzyć drzwi. Tak że to jest bardzo trudna praca, u nas niedoceniana. Może to państwa zaskoczyć, ale w krajach zachodnich, gdy się robi ranking zawodów, pracownik socjalny sytuuje się na drugim albo na trzecim miejscu wśród wszystkich zawodów, które są rankingowane, za profesorem i za lekarzem. Daleka droga przed nami do tego, żebyśmy dostrzegli znaczenie tej pracy, bardzo trudnej, która niesie pomoc tysiącom ludzi. Niestety, zachowań agresywnych jest dużo, ale szczegółowych wyliczeń nie znam. Być może przedstawiciele resortu…

Senator Bogdan Borusewicz:

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Teraz ja zadam dwa pytania, a potem pan senator Kraska.

Przede wszystkim kto będzie ustalał te szczególne przypadki, jeżeli chodzi o przyjmowanie do schronisk czy do ośrodków ludzi, którzy są pod wpływem alkoholu czy narkotyków, a którzy normalnie nie są tam przyjmowani, bo jednak te ośrodki powinny być wolne od alkoholu i narkotyków? Czy to jest szczególny przypadek, jak jest minus 10˚C czy minus 5˚C na zewnątrz? Czy taką decyzję w skali kraju będzie ogłaszał odpowiedni minister? Bo wydaje mi się, że zapisanie „w szczególnych przypadkach”… I w tej chwili w szczególnych przypadkach szefowie przyjmują tych ludzi, na przykład jeżeli na zewnątrz jest poniżej minus 10˚C. Wydaje mi się, że to jest przepis nadmiernie regulujący.

Co do wprowadzenia zasady, że dzieci nie muszą łożyć na rodziców w formie alimentów, bo jak rozumiem, o to chodzi… Otóż, skoro rodzice nie spełniali swojej funkcji, to przecież jest zasada odebrania praw rodzicielskich…

(Senator Mieczysław Augustyn: To tego dotyczy.)

Odebranie praw rodzicielskich. A, to tego dotyczy. Dobrze. Bo ja się obawiałem, że stwarzamy możliwość w drugą stronę. A mamy problem nie z takimi sytuacjami, mamy problem z sytuacjami, kiedy dzieci nie chcą łożyć.

(Senator Jan Rulewski: A rodzice pobierają jeszcze pomoc…)

Rozumiem, że otrzymam odpowiedzi na moje pytania.

I pan senator Kraska. Proszę uprzejmie.

Senator Waldemar Kraska:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Pierwsze pytanie jest podobne do pytania pana marszałka. Rzeczywiście chodzi o osoby pod wpływem alkoholu lub środków odurzających. Jak wiemy, w tej chwili izby wytrzeźwień praktycznie są zlikwidowane i ci ludzie trafiają na szpitalne izby przyjęć albo do szpitalnych oddziałów ratunkowych. Ta ustawa dopuszcza, że będą mogli się tam znajdować. Ale, znając życie, będzie taka przepychanka: co to znaczy „w szczególnym przypadku”? Czy nie uważa pan, że to powinno być zdecydowanie bardziej złagodzone? Tacy ludzie powinni bez tego… Kto będzie oceniał, czy ten przypadek kwalifikuje się do izby przyjęć czy jednak do noclegowni albo do schroniska?

I drugie pytanie. Ustawa określa osiemnastomiesięczny okres, w którym placówki – mówimy o noclegowniach, schroniskach i ogrzewalniach – mają osiągnąć określone standardy. Czy nie uważa pan, że to jest dość krótki okres? Czy jakieś środki zostaną przekazane do samorządów, w których placówki nie będą w stanie tych standardów spełnić? Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję bardzo.

Więcej pytań nie ma.

Proszę uprzejmie.

Senator Mieczysław Augustyn:

Panie Marszałku!

Do tej pory było tak, że na ogół wystarczał apel ministra w czasie mrozów. Specjalne pisma nie zobowiązywały, ale torowały drogę do tego, żeby przyjmować ludzi do tych placówek, ponieważ inaczej to zakaz był tak naprawdę bezwzględny: nie i już. Ten proponowany zapis jest takim zapisem bardzo kompromisowym, który daje właśnie samym kierownikom placówek podstawy prawne do tego, żeby takie osoby przyjąć. Do tej pory takich podstaw prawnych nie było, a oni ich przyjmowali, bo minister pisał, że jest trudna sytuacja. Oczywiście mogą się zdarzyć i zdarzały się takie sytuacje, że w jakiejś placówce na przykład nie przyjęto jakiejś osoby i doszło do zamarznięcia, albo odwrotnie, jakąś osobę przyjęto, a ona, zachowując się agresywnie, doprowadziła do jakiegoś nieszczęścia. I wtedy można było oskarżać kierownika placówki, pytać, dlaczego taką osobę przyjął, skoro prawo tego zakazuje. Tak więc teraz rzeczywiście… Do tej pory było tak, że decyzje o przyjęciu jakiejś osoby oparte były na zdrowym rozsądku w odniesieniu do konkretnej sytuacji, ale odbywało się to poza prawem. Teraz też tak będzie, też będą oparte na zdrowym rozsądku w odniesieniu do konkretnej sytuacji, ale będzie zgodnie z prawem. I taka jest różnica. Ale oczywiście to zawsze będzie jakiś problem, bo trudno jest powiedzieć, czy minus 5 C przy silnej wichurze i śnieżycy to jest dużo, czy dopiero minus 10 C… To jest nie do określenia.

Kwestia dzieci: jest dokładnie tak, jak pan marszałek mówił. To jest bardzo jasno określone, że wspomniana zasada dotyczy tylko sytuacji, w których zostało wydane orzeczenie o pozbawieniu władzy rodzicielskiej. Tak że nie rozszczelniamy tego systemu, to jest bardzo konkretnie określone. Myślę, że panu senatorowi też odpowiedziałem, jak to wygląda, jeśli chodzi o te szczególne przypadki.

Jeśli chodzi o okres, w którym trzeba osiągnąć określone standardy, trudno mi jest jednoznacznie zająć stanowisko, na posiedzeniu komisji tego nie kwestionowano. Wiem tylko… Na posiedzeniu naszej komisji byli przedstawiciele placówek, noclegowni świętego Brata Alberta i oni nie podnosili tej kwestii. To jest ile miesięcy?

(Głos z sali: Trzydzieści sześć miesięcy.)

Trzydzieści sześć miesięcy, czyli to jest i tak więcej… Zresztą to było negocjowane z zainteresowanymi, więc, jak rozumiem, chyba sobie poradzą. Czy wszyscy? Nie wiem. Przypomnę, że w przypadku domów pomocy społecznej przez wiele, wiele lat przesuwaliśmy ten termin. Ale dobrze, że on jest, bo on zobowiązuje. I lepiej, żeby nie był, moim zdaniem, za długi, bo wtedy często czeka się do ostatniej chwili z podjęciem jakichkolwiek działań.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Więcej pytań nie ma.

Dziękuję, Panie Senatorze.

(Senator Mieczysław Augustyn: Dziękuję.)

Projekt tej ustawy został wniesiony przez komisję sejmową.

Czy przedstawiciel rządu, pani wiceminister Elżbieta Seredyn, pragnie zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Elżbieta Seredyn: Nie, dziękuję.)

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy są takie pytania?

Pan senator Rulewski się zgłasza.

Proszę, Panie Senatorze. Proszę bardzo, pan senator Rulewski zadaje pytania.

Senator Jan Rulewski:

Dziękuję.

Pani Minister, uznaję te działania za defensywne, ale konieczne, i popieram je, zauważam wszakże, że jeśli chodzi o problem wykorzystywania energii społecznej różnych środowisk, to resort blokuje rozwiązania dotyczące na przykład rodzinnych domów opieki. Zapis ustawowy w tym zakresie jest pusty. Parę lat temu zaczęło się dobrze, jednak na skutek blokad biurokratycznych, również ze strony Ministerstwa Finansów, ta forma się nie rozwija. Środowiska postulują jednak o możliwość prowadzenia tych rodzinnych domów opieki. To by wychodziło taniej niż w przypadku państwowej formy opieki.

Drugie pytanie, szczegółowe. Wspomniano tutaj o środowiskach zagrożonych między innymi alkoholem, a pan senator Kraska mówił jeszcze o… Chodzi też o dopalacze i narkotyki. Nie ma w Polsce opieki w formie zinstytucjonalizowanej nad nałogowymi alkoholikami, ludźmi, którzy są już teraz uzależnieni od wielu czynników. O ile mi wiadomo, samorządy chcą prowadzić opiekę w takiej formie, zgromadziły nawet środki, mają budynki, ale brakuje rozporządzenia, które pozwalałoby im tę opiekę nad nałogowymi alkoholikami i uzależnionymi sprawować. Zwróćmy wszakże uwagę na to, że takie osoby zakłócają mir całych budynków, osiedli. W Poznaniu, o ile mi wiadomo, powstały… Jednakże są wokół tego blokady. Kiedy się ukaże to rozporządzenie, które będzie normowało cały ten proces?

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Przypomnę, jeśli chodzi o stronę formalną, że zapytania związane z omawianym punktem porządku obrad powinny trwać nie dłużej niż minutę. Pan senator jest akurat w tej komisji… Ja nie wiem, czy to akurat jest związane z punktem porządku obrad, ale tylko fragment…

(Głos z sali: Ale to jest związane…)

Dobrze.

Pan senator Dowhan…

(Senator Jan Rulewski: Panie Marszałku, natchnął mnie pan do złożenia pewnej propozycji: czy można by zainstalować zegary, które by nas kontrolowały?)

Nie, ja kontroluję.

(Senator Jan Rulewski: Aha…)

(Wesołość na sali)

Przekroczył pan czas, na pewno pan przekroczył. Nie jest tak, że automatycznie interweniuję, po prostu przekroczył pan trzykrotnie czas.

Pan senator Dowhan.

Senator Robert Dowhan:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Postaram się nadrobić… Zadam pani minister dwa szybkie pytania.

Miałem pytanie do pana senatora sprawozdawcy o koszty związane z wchodzącą w życie ustawą, o to, ile realnie będą kosztowały te wszystkie rzeczy, które chcemy wprowadzić i nad którymi będziemy głosować. I to jest moje pierwsze pytanie.

Drugie pytanie. Nie wiem, czy ono jest związane z komisją… Pan sprawozdawca mówił, że opiekunowie i pracownicy socjalni stoją bardzo wysoko w rankingach, zaraz za profesorami. Czy ministerstwo ma takie rankingi? Ja oczywiście nie mam nic… Ja szanuję tę ciężką pracę, ale jakoś nie bardzo… Przeglądam różne rankingi i widzę, że wysoko stoją w nich prawnicy, lekarze, czasami senatorowie, oczywiście nie w Polsce, profesorowie także, ale opiekunów…

(Głos z sali: W Polsce też…)

W Polsce też? No, z tym bym się nie zgodził. Jeżeli są takie rankingi i ministerstwo je ma, to ja bym chętnie się z nimi zapoznał.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję bardzo.

Proszę uprzejmie, Pani Minister.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Elżbieta Seredyn:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Wysoka Izbo! Państwo Senatorowie!

Odpowiadając na pytania pana senatora Rulewskiego, odniosę się do wypowiedzi senatora sprawozdawcy, który mówił o rodzinnych domach pomocy społecznej, o zmianie sposobu myślenia i finansowania, która, że tak powiem, zatrzymała się na etapie uzgodnień z ministrem pracy i polityki społecznej. Kiedy kompromis zostanie osiągnięty, ta formuła na pewno będzie lepiej wyeksponowana i będzie funkcjonowała w naszym systemie. Dziś kompetencję w tym zakresie posiadają samorządy gminne. Mam świadomość, że oczekiwania osób w wieku starszym są pewnie większe, ale chcę powiedzieć, że nie jesteśmy bierni, jeśli chodzi o tę sytuację. Nawet w tym projekcie, który jest dzisiaj procedowany, poszerzamy zakres wsparcia dla tych osób, które są chore psychiczne, niepełnosprawne intelektualnie, nie tylko dla tych znajdujących się wyłącznie w środowiskowych domach. Poszerzamy to wsparcie o możliwość korzystania z klubu środowiskowego, który również w mniejszej, uproszczonej formie będzie sprawował opiekę. Ale to nie wszystko. Przecież całkiem niedawno wprowadziliśmy w resorcie pracy i polityki społecznej dodatkowe programy, które mają na celu wspieranie osób starszych. Mówię tutaj nie tylko o rządowym programie aktywności społecznej osób starszych, ale też o szeregu inicjatyw podejmowanych w ramach tych środków, którymi dysponujemy, przez same osoby w starszym wieku – jest wiele grup samopomocowych, uniwersytety trzeciego wieku i wiele, wiele innych inicjatyw. Wczoraj ukazało się ogłoszenie o kolejnym projekcie, który został już rozstrzygnięty. Powstało sto szesnaście nowych placówek, których zadaniem jest stwarzanie alternatywy dla starzenia się w samotności – mówię tutaj o programie „Senior-Wigor”. To też jest uzupełnienie wszystkich tych działań, które są podejmowane na rzecz rodziny, w tym osób w wieku starszym.

Trochę więcej problemów będę miała z odpowiedzią na drugie pytanie pana senatora Rulewskiego. Jeśli dobrze zrozumiałam, pytał pan o proces leczenia uzależnień od legalnych substancji psychoaktywnych, czyli alkoholu, ale także…

(Senator Jan Rulewski: Opieka.)

No, muszę powiedzieć, że to jest zadanie na styku kompetencji dwóch resortów, ministerstwa pracy, no i Ministerstwa Zdrowia. I nie należy ono do obowiązków żadnego z samorządów. Ale różne inicjatywy w tym zakresie jak najbardziej są podejmowane. Uzależnienia leczone są w POZ, ale także w instytucjach organizowanych i prowadzonych przez organizacje pozarządowe. I jest to w większości przypadków leczenie uzależnień od substancji psychoaktywnych nielegalnych, a od całkiem niedawna – także behawioralnych.

Jeśli chodzi o koszty związane z realizacją projektu, o którym dzisiaj rozmawiamy, to tak naprawdę tych kosztów nie ma, to znaczy dziś mówimy wyłącznie o środkach, które zostaną poniesione z budżetu państwa… Mówimy o dochodzeniu do standardu na poziomie 250% kwoty kryterium uprawniającego do korzystania z pomocy społecznej… Ale biorąc pod uwagę duże wydatki w zakresie polityki rodzinnej, polityki społecznej, zakładamy w tym projekcie, że dojdziemy do tego standardu w roku 2018. W tym roku ze środków z budżetu państwa przeznaczonych na utworzenie i funkcjonowanie miejsc w środowiskowych domach – to jest kwota 32 milionów zł – nie dokładamy żadnych pieniędzy. Minister finansów na to się zgodził. Zapytał nas tylko, czy nie można by było tego jeszcze przedłużyć o kolejny rok, na co nie ma zgody, dlatego że dziś to są niewielkie środki, ale pieniądze na realizację tego zadania w całości w tym roku wystarczą, a przez dwa miesiące – w listopadzie i grudniu – będzie już zwiększona dotacja na uczestnika środowiskowego domu.

I ostatnie pytanie: pracownik socjalny – kim jest i jak wypada w rankingu zawodów. Pan senator Augustyn odnosił się do informacji z krajów Unii Europejskiej. A ja chcę powiedzieć, że zawód pracownika socjalnego z całą pewnością jest niedowartościowanym zawodem w naszym kraju. Osoba, która wykonuje ten zawód, oprócz tego, że musi być mieć odpowiednie wykształcenie, musi skończyć studia, to jeszcze musi mieć kwalifikacje, które w przypadku innych zawodów często są pomijane, a mianowicie umiejętności miękkie, takie jak empatia, umiejętność słuchania, umiejętność mówienia, a przede wszystkim umiejętność i chęć pomagania. Tak naprawdę nie ma znaczenia, na której pozycji ten zawód jest w rankingu – choć życzyłabym sobie i wszystkim pracownikom socjalnym, żeby był wysoko – ale uważam, że powinniśmy wspólnie dołożyć starań, żeby to był zawód dowartościowany, bo wystarczy dobra superwizja, żeby ten zawód naprawdę zyskał na wartości. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Pani Minister, jeszcze są pytania.

Pytania zadają: pan senator Słoń, pan senator Zając i pan senator Rulewski, w takiej kolejności.

Pan senator Słoń jako pierwszy.

Senator Krzysztof Słoń:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Pani Minister, moje pytanie dotyczy roli partnera społecznego, jakim niewątpliwie jest dla państwa Caritas. Czy ta ustawa wzmacnia rolę tego partnera, czy państwo wspieracie i dowartościowujecie rolę tego partnera w procesie, a właściwie w różnych procesach opieki nad ludźmi starszymi, wykluczonymi, czy też w jakiś sposób utrudnia pracę i funkcjonowanie tysięcy placówek, dziesiątek instytucji związanych z Caritas? To na razie tyle. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję bardzo.

Pan senator Zając, proszę uprzejmie.

Senator Józef Zając:

Mam pytanie, czy w CV – dzisiaj taki modny jest angielski – pracownika socjalnego, poza informacją o stosownym wykształceniu formalnym… Czy potrzebne jest jakieś specjalne przygotowanie, jakieś uprawnienia itd., żeby on mógł wykonywać swój zawód?

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Pan senator Rulewski, proszę bardzo.

Senator Jan Rulewski:

Pani Minister, czy ma pani siłę przekonać pana ministra finansów do tego, żeby, skoro ma olbrzymie dochody z akcyzy z tytułu tolerowania rzeki czy wręcz morza piwa i wódki – to dochody liczone w miliardach złotych – powinien wprowadzić odpis, chociażby skromny, na skutki tej… Na wzór ustawy o zbrojeniach. Powiedzmy: 16 miliardów dochodu z akcyzy, z czego 1 miliard na zwalczanie tych skutków.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję bardzo.

Proszę bardzo, Pani Minister.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Elżbieta Seredyn:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Wysoka Izbo, pytanie pana senatora Słonia. Caritas Polska, a także Caritas diecezjalne to podstawowy partner w realizacji wszystkich zadań w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej. Pozwolę sobie powiedzieć o dwóch, które osobiście nadzoruję i są dla mnie strategiczne, bardzo ważne. Po pierwsze, prowadzenie środowiskowych domów samopomocy, prowadzenie instytucji infrastruktury społecznej służącej ludziom w kryzysie, na przykład domów samotnej matki. Po drugie, realizacja zadań o charakterze społecznym, na przykład dożywiania. Nie pamiętam teraz dokładnie, z jakiej puli pieniędzy Caritas Polska skorzystał, realizując wspólnie z nami ważne strategiczne cele społeczne. Jeśli pan senator sobie życzy, to taką informację otrzyma na piśmie, Myślę, że ten i inni partnerzy społeczni tacy jak Federacja Polskich Banków Żywności, PKPS, czyli Polski Komitet Pomocy Społecznej, czy Polski Czerwony Krzyż… Te organizacje są strategiczne, gdyż mają swój szczególny charakter – to są organizacje o charakterze parasolowym działające w całym kraju, działające non profit i będące doświadczonym, dobrze przygotowanym partnerem.

(Głos z sali: I ta ustawa ułatwi im funkcjonowanie. Tak?)

Ustawa traktuje wszystkich jednakowo. Taki partner nie ma problemu, żeby pokonać wszystkie trudności prawne i formalne, które są związane… Trzeba te warunki dopełnić, żeby być profesjonalnym wykonawcą naszych zadań. W przypadku Caritas tak jest.

Drugie pytanie. Zawód pracownika socjalnego i chęć jego wykonywania to jedno, a kształcenie to drugie. Kolegia pracowników służb społecznych to jest ta instytucja, która kształci pracowników socjalnych. Żeby piąć się w tym zawodzie, trzeba zdobywać specjalizacje, tak jak w każdym innym. Mamy specjalizacje pierwszego i drugiego stopnia; jedna następuje po drugiej. Są to specjalistyczne, oparte na treningach psychologicznych działania, które przygotowują do dobrego sprawowania funkcji, w tym wykształcają umiejętności pozawerbalne, potrzebne chociażby w celach ochrony własnej osoby.

I pytanie pana senatora Rulewskiego. Czy potrafię przekonać ministra finansów? Z całą pewnością nie spocznę w tym działaniu. Wiele rzeczy już wspólnie udało się zrobić. Oczywiście sama również podejmuję starania, rozmawiamy o priorytetach, z całą pewnością nisko się nad tym pochylam, a jeśli ktoś zechce mnie w tych rozmowach wesprzeć, to…

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Pan senator Słoń, proszę bardzo.

Senator Krzysztof Słoń:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Pani Minister, troszeczkę wywołała pani moje pytanie, mówiąc o programie „Senior-Wigor”. Państwo zdecydowaliście się wesprzeć samorządy w tworzeniu takich placówek na swoim terenie. A czy pani widzi możliwość, żeby w sposób bardziej znaczący – na to zwracają moją uwagę samorządowcy – wesprzeć późniejsze funkcjonowanie tych placówek? Wsparcie ze strony ministerstwa samego procesu uruchomienia tych ośrodków jest znaczne, ale potem… W funkcjonowanie, wieloletnie funkcjonowanie tych placówek to samorządy będą się musiały dosyć znacznie zaangażować. Czy zatem jest możliwość, żeby zwiększyć pomoc ministerstwa, wsparcie późniejszego funkcjonowania placówek uruchomionych w ramach programu „Senior-Wigor”?

Drugie pytanie dotyczy całodobowych placówek pomocy społecznej, jakimi są domy pomocy społecznej. Przed kilkunastu latu właściwie jedyną formułą funkcjonowania takiej pomocy społecznej były stacjonarne całodobowe domy pomocy społecznej. Przez zmiany w ustawach i przez to, że zaczął być modny również rynek prywatnych domów pomocy społecznej, te domy, które są na garnuszku samorządów, zaczynają podupadać. Czy pani nie widzi zagrożenia ze strony tych mniejszych domów, domów prywatnych, które spełniają wymagania, uzyskują odpowiednie pozwolenia ze strony wojewody i konkurują, chociażby ceną, więc samorządy są zmuszone do tego, żeby korzystać również z ich usług, podczas gdy ich placówki podupadają? Bo nie dość, że te ich placówki wymagają nakładów remontowych, to jeszcze wynagrodzenie pracowników tych domów należy do najniższych w kraju. Czy zatem państwo zamierzacie podjąć jakieś kroki, żeby przeciwdziałać temu zjawisku, które – przepraszam za kolokwializm – wykończyło chociażby ochronę zdrowia? Placówki samorządowe nie wytrzymują konkurencji z nowoczesnymi placówkami prywatnymi, a przecież świadczą tę pomoc na podstawowym poziomie. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Proszę bardzo.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Elżbieta Seredyn:

Dziękuję bardzo.

Panie Marszałku! Panie Senatorze!

Program „Senior-Wigor” to tak naprawdę program, który w tym roku ma charakter pilotażowy. Oczywiście, przyglądając się jego szczegółom, ale przede wszystkim ewaluując ten program, będzie można pokazać, gdzie są jego słabe punkty. Jestem świadoma tego, że gmina, która chce taką placówkę utworzyć, musi partycypować w kosztach, i z całą pewnością wiem, że zadaje sobie pytanie, co będzie w przyszłości. Jednak we wszystkich programach o charakterze rządowym, we wszystkich rządowych programach o charakterze doraźnym, zasada jest następująca: program kończy się wtedy, kiedy kończy się rok budżetowy, ale każdy kolejny rok nie zamyka ścieżki do pozyskiwania środków na utrzymanie i bieżące funkcjonowanie tejże samej placówki. To jest oczywiście pewnego rodzaju trud, bo trzeba znowu przygotować całą dokumentację, trzeba aplikować, trzeba startować w konkursie, a więc jakieś ryzyko jest. Jednak tak jak powiedziałam na początku, to, jaki kształt ostatecznie ten program będzie miał, na jakiej zasadzie będziemy dzielić pieniądze, to, czy samorządy będą partycypować… Ja uważam, że jest to właściwy kierunek, dlatego że tak naprawdę pełną odpowiedzialność za swoich mieszkańców ponosi samorząd gminny. My ruszamy ze wsparciem, my z przyjemnością wspieramy te samorządy i kierujemy środki do tych samorządów, które są aktywne, które próbują pomagać, ale mają kłopot z wystartowaniem. I to prawdopodobnie okazało się w tym konkursie, bo gdy wczoraj wieczorem rzuciłam na niego okiem, to zobaczyłam, że na sto szesnaście punktów programu „Senior-Wigor” ofert, które nie otrzymały dotacji, było naprawdę kilka. Myślę, że pieniądze będą większe w przyszłości, będzie większa swoboda gospodarowania. To, co nowe, trochę straszy, ale z całą pewnością ci, którzy podjęli się tego trudu i wyzwania, poradzą sobie z tym, będą przykładem dobrej praktyki i to z pewnością przeniesie się na grunt innych samorządów.

Drugie pytanie, o domy pomocy społecznej i sposób ich finansowania, dotyczy rzeczywiście bardzo złożonego i skomplikowanego problemu. Jestem świadoma tych kłopotów, które przeżywają domy pomocy społecznej, w szczególności te, w których mieszkają mieszkańcy przyjęci na starych zasadach, czyli przed 2004 r. Różnice w dotacji, która płynie do domów pomocy społecznej, a która wyliczana jest na podstawie średniego miesięcznego kosztu utrzymania mieszkańca w domu pomocy społecznej… W założeniach do ustawy o pomocy społecznej, o których już dzisiaj rozmawialiśmy, był poruszony cały blok zagadnień związanych właśnie z domami pomocy społecznej, co miało służyć temu, żeby rozwiązać te problemy finansowe. Polegało to w skrócie na tym, że oczekiwaliśmy takiej dotacji z budżetu państwa, która trafiłaby do domów pomocy społecznej i która wyrównałaby zadłużenie pochodzące właśnie z tego tytułu, o którym wspomniałam. Wyczyścilibyśmy tym samym wszystkie kłopoty finansowe, dając jednocześnie domom pomocy społecznej możliwość zarabiania pieniędzy, tak jak to było kiedyś przed laty. I jeśli chodzi o tę możliwość, to sytuacja zmieniła się zgodnie z regulacjami ministra finansów, dlatego dziś takiej możliwości nie ma. Ale jest to pewien kierunek do dyskusji. Sprawa nie została zamknięta. To jest proces, który musi być uruchomiony, dlatego że dziś funkcjonujące domy pomocy społecznej, które osiągnęły standardy za publiczne pieniądze, które są naprawdę dobrymi domami sprawującymi bardzo profesjonalną opiekę nad osobami tam mieszkającymi, są bardzo potrzebne, są to intratne miejsca… Dlatego z całą pewnością dołożymy wszelkich starań, żeby ta formuła się nadal rozwijała. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję. Więcej pytań nie ma.

Dziękuję, Pani Minister.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Dla porządku informuję, że pani minister zobowiązała się odpowiedzieć na piśmie na pytania zadane przez pana senatora Słonia.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Punkt 33. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu trzydziestego trzeciego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 993 a sprawozdanie komisji – w druku nr 993 A.

Sprawozdanie połączonych Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej

Proszę sprawozdawcę Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, pana senatora Jana Michalskiego, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Jan Michalski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Celem ustawy jest wprowadzenie przepisów, zgodnie z którymi informatyzacją zostaną objęte działania osób ubiegających się o świadczenia. Istotne jest umożliwienie korzystania przez organy właściwe z danych gromadzonych w rejestrach centralnych i systemach dziedzinowych, aby uzyskać niezbędne informacje o konkretnym beneficjencie, dotychczas przechowywane w rejestrze centralnym w celach jedynie statystycznych, a ponadto odpersonalizowane. Ustawa określa zakres zgromadzonych informacji w celu umożliwienia weryfikacji danych dla realizacji świadczeń z pomocy społecznej, rodzinnych i z funduszu alimentacyjnego, określając jednocześnie podmioty uprawnione do dostępu i przetwarzania informacji. Można będzie dokonać także skutecznego doręczenia pism przez organ za pośrednictwem internetowego portalu informacyjno-usługowego.

Ustawa ma na celu wprowadzenie możliwości załatwienia sprawy w całości przez internet – czyli od składania wniosków aż po otrzymanie decyzji – a elektroniczna wymiana informacji pomiędzy instytucjami stanowi dla nich ułatwienie i usprawnienie pracy; w szczególności będą one mogły samodzielnie pozyskiwać niektóre informacje drogą elektroniczną od innych organów, dla potrzeb weryfikacji danych osób ubiegających się i pobierających świadczenia. Powstanie też możliwość uzyskania informacji o złożeniu wniosku o świadczenie określone w wyżej wymienionych ustawach do konkretnego organu oraz o wydaniu decyzji i jej treści, co zmierza do zapewnienia kompletności systemu w zakresie przyznawania świadczeń. Możliwość załatwienia sprawy bez konieczności osobistego udania się do urzędu z jednej strony ma zwiększyć dostępność świadczeń, z drugiej zaś strony elektroniczna wymiana informacji oraz zinformatyzowanie postępowań, niezależnie od usprawnienia pracy, pozwoli zapobiec ewentualnym nieprawidłowościom, jak na przykład jednoczesne pobieranie świadczeń w różnych gminach przez jedną osobę. Uregulowania ustawy mają służyć likwidowaniu barier administracyjnych w stosunku do obywateli, którzy dzięki usprawnieniu wymiany informacji pomiędzy organami administracji publicznej, nie będą musieli uzyskiwać i przedstawiać zaświadczeń od różnych organów.

Zmiany w nowelizowanych ustawach są kompleksowe: na przykład pozyskanie informacji o dochodzie rodziny służy ustaleniu prawa do świadczeń rodzinnych i świadczeń z funduszu alimentacyjnego; zmiana w prawie o ruchu drogowym pozwala ośrodkowi pomocy społecznej na lepszą ocenę sytuacji majątkowej ubiegających się o świadczenie z pomocy społecznej; także rozszerzenie dostępu do centralnej ewidencji kierowców wpływa na realizację ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów. Po uzyskaniu informacji, że dłużnik ma uprawnienie do kierowania, do starosty kierowany jest wniosek o zatrzymanie dłużnikowi prawa jazdy. Także inne informacje, na przykład dotyczące niepełnosprawności, mogą być udostępniane wskazanym w ustawie podmiotom, jeżeli stanowią kryterium przyznawania świadczeń. Generalnie więc proponowane w ustawie uregulowania pozwolą usprawnić i przyspieszyć niektóre postępowania oraz zmniejszyć obciążenie pracą instytucji, a także obniżyć koszty związane z realizacją zadań publicznych.

Ustawa wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. Wyjątkiem są przepisy ustawy o pomocy społecznej w zakresie wywiadu środowiskowego i ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych – przepisy te wejdą w życie po upływie dwunastu miesięcy od dnia ogłoszenia.

Panie Marszałku, Wysoka Izbo, połączone komisje wnoszą do Wysokiego Senatu o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Zapytania i odpowiedzi

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatora sprawozdawcy.

Czy są takie pytania?

Pan senator Słoń i pan senator Kraska.

Proszę uprzejmie, pan senator Słoń.

Senator Krzysztof Słoń:

Dziękuję, Panie Marszałku.

To pytanie właściwie bardziej chyba do pana ministra, no ale…

Panie Senatorze Sprawozdawco, czy nie uważa pan, że wprowadzenie takiej ustawy w sytuacji, gdy zdecydowana większość naszego kraju nie została jeszcze objęta chociażby internetem szerokopasmowym – choć od ładnych kilku lat trwają prace nad jego uruchomieniem – nie spowoduje, że jedni beneficjenci pomocy społecznej będą mieli łatwy dostęp, łatwą możliwość kontaktu z ośrodkami pomocy społecznej, a inni, szczególnie na terenach gmin wiejskich, takiego łatwego dostępu będą pozbawieni. A zatem występuje pewna nierówność, w skądinąd słusznej ustawie, która to nierówność już na starcie powoduje, że beneficjenci pomocy społecznej nie będą mogli korzystać w pełni z dobrodziejstw zapisanych w tej ustawie. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję bardzo.

Pan senator Kraska, proszę.

Senator Waldemar Kraska:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Panie Senatorze, ustawa dopuszcza, że pracownik socjalny może pozyskiwać informacje jakby z szerszego kręgu niż do tej pory, czyli od policji, ZUS, KRUS, z zakładu leczniczego, ze szkoły wyższej, szkoły podstawowej, przedszkola – praktycznie ten krąg jest bardzo szeroki. Czy nie uważa pan, że skoro to jest pozyskiwanie pewnych informacji, dość delikatnych, bardzo wrażliwych, a jednocześnie nie ma określonej odpowiedzialności za ujawnienie takich informacji, to troszeczkę wchodzimy na dość cienki lód? I czy ta szeroka możliwość pozyskiwania informacji… Oczywiście jest to w dobrej wierze, żeby ludzie nie wyłudzali tej pomocy, a wiemy, że jest niecały 1% takich przypadków. Czy jednak katalog możliwości, jakie ma pracownik socjalny, jeśli chodzi o zbieranie informacji na temat swojego podopiecznego, nie jest za szeroki? Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję bardzo.

Proszę bardzo, Panie Senatorze Sprawozdawco.

Senator Jan Michalski:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Odpowiadając panom senatorom, chciałbym powiedzieć, że żadna z kwestii, o które pytają panowie senatorowie, nie wzbudziła wątpliwości senatorów na posiedzeniu komisji, takie tematy nie były poruszane. Krótko wyrażając, jak myślę, nie tylko swoje zdanie, chciałbym powiedzieć, że każdy z procesów cywilizacyjnych, takich chociażby, jak uzyskanie dostępu do internetu, jest właśnie pewnym procesem – są liderzy i są pewnie regiony w tym opóźnione, ale myślę, że to będzie wyrównywane i z czasem wszyscy będą mogli korzystać z dobrodziejstw techniki, w tym także osoby dzisiaj uważane za w trochę większym stopniu wykluczone. Każda ustawa, każda regulacja prawna wymaga czasu, żeby ją ocenić co do materii, także w kontekście możliwości wspomnianego szerokiego dostępu. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Czy są jeszcze jakieś pytania? Nie.

Dziękuję, Panie Senatorze.

Projekt tej ustawy został wniesiony przez rząd. Do prezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister pracy i polityki społecznej.

Czy pani wiceminister Elżbieta Seredyn chce zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Elżbieta Seredyn: Nie, dziękuję.)

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie?

Panowie senatorowie Słoń i Kraska. Pan senator Rulewski też?

(Senator Jan Rulewski: Jeśli nie zostałem ukarany, to…)

Nie może się zdecydować… Też? Dobrze.

Proszę bardzo, pan senator Słoń.

Senator Krzysztof Słoń:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Pani Minister, pozwolę sobie przekierować pytanie, które zadałem panu senatorowi sprawozdawcy, do pani minister. Chodzi mi głównie o te województwa i tereny, na których internet wciąż jest rzadkością. Realizacja programów, które miały służyć upowszechnianiu internetu, jak chociażby budowa internetu szerokopasmowego, jest tam daleko w tyle. Jak, że tak powiem, pogodzić wejście w życie takiej właśnie ustawy i występowanie tych trudności? Wiem, że wiele samorządów podejmowało próby wspierania nauki korzystania z internetu, szczególnie w rodzinach, w środowiskach zagrożonych. Do tych środowisk trafiały zestawy komputerowe, była opieka informatyczna itp. Różnie z tym bywało, ale z reguły takie działania miały miejsce w dużych i średnich miastach. Na terenach wiejskich takie programy nie były realizowane. Jak pani minister uważa – czy nie wypadałoby wesprzeć działań służących upowszechnianiu informatyzacji na terenach dotychczas pod tym względem zaniedbanych? Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Pan senator Kraska, proszę bardzo.

Senator Waldemar Kraska:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Podobnie jak mój poprzednik zadam pytanie, które początkowo skierowałem do senatora sprawozdawcy. Czy nie uważa pani, że to rozwiązanie pozwalające na udzielanie przez te podmioty pracownikowi socjalnemu informacji o obywatelu jest zbyt… Czy nie wystarczyłyby, tak jak było do tej pory, wywiad środowiskowy i informacja, którą ma z lokalnych środowisk? Bo teraz jest możliwość występowania do praktycznie każdej instytucji w kraju o informację na temat danego człowieka. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję bardzo.

Pan senator Rulewski.

Senator Jan Rulewski:

Dziękuję.

Pani Minister, we wrześniu jak co roku od kilkunastu lat setki tysięcy ludzi będzie się ustawiać w kolejkach, ale nie do referendum, tylko po zasiłki rodzinne, jedne z najniższych w Europie. To jest krok przeciwko tym kolejkom, tym pielgrzymkom po urzędach… Czy nie uważa pani, że należy zmienić ustawę zgodnie z moim oczekiwaniem – odpowiedni projekt przedstawiłem – tak żeby oni nie musieli co roku prosić o odnowienie decyzji, zwłaszcza jeśli nic się nie zmieniło w ich sytuacji dochodowej?

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję bardzo.

Proszę bardzo, Pani Minister.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Elżbieta Seredyn:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Wysoka Izbo, odpowiadam na pierwsze pytanie senatora Słonia. Czy ta ustawa w jakiś sposób wpłynie na różnicowanie regionów w naszym kraju? Otóż nie. Ta ustawa nie likwiduje możliwości korzystania ze wszystkich tych form wsparcia organizowanych przez pomoc społeczną, oferowanych z funduszu alimentacyjnego, ze świadczeń rodzinnych i wielu innych. To może być wyłącznie swojego rodzaju zachętą do tego, żeby jak najszybciej postarać się o informatyzację procesu, który będzie sprzyjał realizacji założeń i zadań wpisanych w tę ustawę. Przykładem dla mnie podstawowym – ja też zadawałam sobie to pytanie – jest rozliczanie się z urzędem skarbowym w formie elektronicznej. Proszę zauważyć, jak ogromne jest zainteresowanie, nawet mieszkańców małych miejscowości czy wręcz wsi, tą formułą, którą umożliwia nam internet. Ja mam świadomość tego, że nie wszystkie gminy – w szczególności wiejskie, które się o to nie postarały, nie zadbały, bo dbały o inne priorytety ważne dla swojego regionu – będą mogły korzystać z tej formuły, ale jeśli ustawa wejdzie w życie, to będzie w tym zakresie pewna dyscyplina.

Drugie pytanie… Wrócę jeszcze może na chwileczkę do pytania, które zadał pan senator Słoń, mówiąc o tym, czy nie powinniśmy dofinansować… Pozwolę sobie na taki komentarz: ponieważ ustawa, którą wprowadzamy, nad którą dzisiaj pracujemy, umożliwia pojawienie się oszczędności, dlatego że nie będzie nadmiernej biurokratyzacji i czas działania pracownika, który będzie wydawał decyzje administracyjne na podstawie gromadzonych internetowo informacji, będzie szybszy, zatem można by powiedzieć, że jest to pewien pomysł, żeby wesprzeć te gminy, które do dziś sobie z tym problemem nie poradziły.

Teraz drugie pytanie, pana senatora Kraski. Tak naprawdę katalog jest szeroki, ale on jest szeroki nie dlatego, żeby komuś zaszkodzić, tylko dlatego, żeby komuś pomóc, komuś, czyli klientowi pomocy społecznej. Pracownik socjalny w trakcie wywiadu środowiskowego albo nie jest w stanie dopytać o wszystko, bo badana osoba o czymś nie wie, albo zwyczajnie ta rozmowa między dwiema osobami jest trudna, zatem ten pracownik socjalny w porozumieniu ze swoim kierownikiem, który za to będzie odpowiadał, jest w stanie wszystkie te dane sobie ustalić. To jest jedna sprawa.

Druga sprawa. Chcę powiedzieć o tym, że projekt był szeroko konsultowany, pracowaliśmy nad tym dość długo. Główny inspektor ochrony danych osobowych nie miał zastrzeżeń, wręcz wspierał nas w decyzjach o poszerzeniu katalogu instytucji, osób prawnych, które będą mogły nas wspomagać w szybkim procesie podejmowania decyzji administracyjnej, w tym w zakresie świadczeń rodzinnych.

I trzecia kwestia, kwestia zasiłku rodzinnego najniższego w Unii Europejskiej. Chcę panu senatorowi powiedzieć, że, po pierwsze, przygotowaliśmy rozporządzenie, które Rada Ministrów już przyjęła i dzięki któremu od 1 listopada te zasiłki będą znacznie wyższe. Od kilkunastu lat nie było takiego skoku. Ponad 100 zł będzie wynosił zasiłek rodzinny na najmniejsze dziecko, który dziś wynosi 77 zł. Po drugie, nastąpi weryfikacja kryteriów uprawniających do korzystania ze świadczeń rodzinnych. Mogę państwu powiedzieć, że od 1 listopada ten próg wzrośnie o 100 zł, a od listopada 2016 r. o kolejne 80 zł, co automatycznie zwiększy możliwość korzystania ze świadczeń – i to nie jest wszystko – z dodatków do zasiłku rodzinnego, szeregu dodatków, na przykład z tytułu kształcenia poza miejscem zamieszkania, z tytułu rehabilitacji, z tytułu wielodzietności i z tytułu samotnego wychowywania dziecka.

(Senator Jan Rulewski: Pięknie dziękuję. A te kolejki? Co zrobić, żeby ich nie było?)

Kolejki w okresie zasiłkowym… Emp@tia w tym pomoże. Ktoś, kto będzie mógł przez internet w domu złożyć wszystkie dokumenty, nie będzie musiał oczekiwać w kolejce w ośrodku pomocy społecznej.

(Senator Jan Rulewski: Czy to musi…)

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Panie Senatorze, to nie jest dyskusja z ławki…

(Senator Jan Rulewski: Ale odpowiedzi nie uzyskałem.)

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Elżbieta Seredyn: No, jak nie…)

Uzyskał pan odpowiedź.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Elżbieta Seredyn: W pełni.)

Słyszałem dokładnie, wyraźnie: Emp@tia.

(Senator Jan Rulewski: A nie, nie uzyskałem.)

Pani Minister… Przepraszam, jeszcze ja chciałbym zadać pani pytanie.

(Senator Jan Rulewski: A, pan marszałek, to ustępuję.)

Senator Bogdan Borusewicz:

Sprawa ochrony danych osobowych i ograniczenia… Jest tak, że raczej staramy się zacieśniać kontrolę nad dostępem do danych osobowych. Ja rozumiem racje akurat w tym przypadku rozszerzenia… Ale czy to będzie tak, że pracownik socjalny uzyska możliwość dostępu do różnych informacji i ten dostęp będzie dotyczył, musi dotyczyć tylko tych, którzy zgłaszają się po pomoc albo tę pomoc otrzymują? Bo ja sobie wyobrażam, że może się zwracać, bo ma takie uprawnienie… Przecież nikt tego nie będzie sprawdzał. Ten, który będzie odpowiadał, może się zwracać o informacje czy uzyskać informacje dotyczące innej grupy ludzi. Czy jasny jest zapis, że tylko w stosunku do tych, którym jest udzielana pomoc albo którzy się o nią zwracają? To jest pierwsza rzecz, zasadnicza.

I czy przekazywanie tych danych, które uzyska w ramach swoich uprawnień, będzie zakazane na zewnątrz, czy nie? Na przykład przekazywanie urzędowi gminy, jeżeli wójt zwróci się o jakieś informacje, bo wie, że pracownik socjalny takie informacje może posiadać. Czy tutaj też będzie zakaz? Czy będzie ten podwójny zakaz, o który pytam? Dziękuję.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Elżbieta Seredyn:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Procedura zbierania informacji, które będzie można uzyskać – dodatkowych informacji na potrzeby danego klienta – będzie rozpoczęta wtedy, kiedy dana osoba, dana rodzina zgłosi się do ośrodka pomocy społecznej w celu wydania decyzji administracyjnej, na przykład uprawniającej do korzystania z funduszu alimentacyjnego. Pracownik socjalny, będąc na wywiadzie środowiskowym, dopytuje o różne rzeczy, na przykład takie: czy posiada pan/pani dodatkowe źródło dochodu; czy jest pan/pani zarejestrowany/-a w urzędzie pracy i czy pobiera pan/pani zasiłek dla bezrobotnego? Jeśli odpowiedź będzie niejasna, nie będzie tej odpowiedzi bądź też będą różne rozbieżne interpretacje, to w takiej sytuacji pracownik socjalny będzie mógł się internetowo skontaktować z powiatowym urzędem pracy, żeby sprawdzić, czy ta osoba rzeczywiście jest niezarejestrowana bądź rzeczywiście jest zarejestrowana i korzysta z zasiłku dla bezrobotnego. To tak na konkretnym przykładzie.

I, jak powiedziałam, wszystkie informacje, które służą do tego, żeby szybko wydać decyzję administracyjną uprawniającą do określonego świadczenia, podlegają ścisłemu nadzorowi. Jak to technicznie będzie wyglądało, nie jestem w stanie panu marszałkowi dzisiaj precyzyjnie odpowiedzieć. Ale oczywiście na pracowniku, który korzysta z tych informacji, także ciąży odpowiedzialność karna. Jeśli takie informacje będą preparowane i udostępniane, chociażby wójtowi, o którym pan marszałek wspomniał, oczywiście będzie to podlegać odpowiedzialności karnej. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję bardzo. Dziękuję, Pani Minister.

Więcej pytań nie ma.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Punkt 34. porządku obrad: ustawa o Agencji Mienia Wojskowego

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu trzydziestego czwartego porządku obrad: ustawa o Agencji Mienia Wojskowego.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 985, a sprawozdanie komisji w druku nr 985 A.

Sprawozdanie Komisji Obrony Narodowej

Proszę sprawozdawcę Komisji Obrony Narodowej, pana senatora Witolda Sitarza, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Witold Sitarz:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Ustawa z druku nr 985, o Agencji Mienia Wojskowego, to ustawa kształtująca ustrój, zadania i zasady funkcjonowania Agencji Mienia Wojskowego. Taka agencja już istnieje, ale tu mowa jest o zupełnie nowej agencji. Otóż dotychczasowa Wojskowa Agencja Mieszkaniowa przejmuje dotychczasową Agencję Mienia Wojskowego i otrzymuje nazwę „Agencja Mienia Wojskowego” – ale to nowa, inna, większa agencja. Będzie ona wykonywała zadnia z zakresu administracji publicznej, przede wszystkim w zakresie zakwaterowania żołnierzy zawodowych, zagospodarowania majątku wojskowego i powojskowego. Połączenie obu agencji ma na celu uproszczenie, usprawnienie nadzoru ministra obrony narodowej nad realizacją zdań. Mówiąc szczerze, mówiło się o tym już od dłuższego czasu.

Ustawa poszerza działania nowej agencji o możliwość współpracy z przedsiębiorcami wykonującymi zadania w dziedzinie obronności i bezpieczeństwa państwa w zakresie realizacji obrotu towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa.

Ustawa przewiduje oczywiście również, jak to bywa w takich przypadkach okolicznościach, organy agencji. Będzie to prezes agencji, powoływany na trzy lata przez ministra obrony narodowej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa, rada nadzorcza i dyrektorzy oddziałów regionalnych.

Agencja ma prowadzić samodzielną gospodarkę finansową. Będzie finansowana z wpływów uzyskanych ze zbywania zbędnego mienia oraz przychodów z działalności gospodarczej, z wynajmowania nieruchomości, z opłat z tytułu użytkowania lokali mieszkalnych i internatów, zbywania akcji lub udziałów oraz wypłat z dywidend ze spółek Skarbu Państwa, z dotacji podmiotowej z budżetu państwa oraz dotacji celowej. To tyle, jeśli chodzi o źródła finansowania.

Agencja będzie miała dosyć wysoki status. W zakresie gospodarowania nieruchomościami powierzonymi Skarbu Państwa prezesowi agencji przysługą uprawnienia wojewody, a dyrektorom oddziałów regionalnych agencji – uprawnienia starosty wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej.

Ustawa przewiduje możliwość tworzenia, łączenia się, przystępowania i przejmowania przez agencję, na podstawie odrębnych przepisów, spółek prawa handlowego i towarzystw budownictwa społecznego, a także wnoszenia mienia, w tym także jako wkład niepieniężny, do spółek i towarzystw budownictwa społecznego.

Zmiany w innych ustawach związane są z koniecznością dostosowania przepisów innych ustaw do nowej nazwy agencji po połączeniu. Zgodnie z przepisami przejściowymi połączenie obu agencji nastąpi z dniem 1 października 2015 r.

Wysoka Izbo, Wysoki Senacie, podczas dyskusji na posiedzeniu Komisji Obrony Narodowej wątpliwości wzbudziła kwestia wymogów dla wiceprezesów agencji, które w ustawie nie są sprecyzowane. Komisja Obrony Narodowej przyjęła propozycję poprawki w tej sprawie. Wątpliwości i dyskusje wzbudził także zapis dotyczący odprawy mieszkaniowej wyliczanej na dzień wskazany przez odchodzącego żołnierza.

Komisja Obrony Narodowej wnosi do Wysokiej Izby o przyjęcie ustawy wraz zaproponowaną poprawką. Dziękuję bardzo.

(Przewodnictwo obrad obejmuje wicemarszałek Stanisław Karczewski)

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do pana senatora sprawozdawcy.

Czy ktoś z państwa pragnie zadać takie pytanie? Nie widzę…

Tak?

(Głos z sali: Nie, nie.)

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Projekt tej ustawy został wniesiony przez rząd. Do prezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister obrony narodowej.

Czy przedstawiciel rządu pragnie zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy i przedstawić stanowisko rządu?

Witam na posiedzeniu podsekretarza stanu, pana Macieja Jankowskiego.

Panie Ministrze?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej Maciej Jankowski: Nie, dziękuję.)

Dziękuję bardzo.

Zapytania i odpowiedzi

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy ktoś z państwa pragnie zdać takie pytanie?

Bardzo proszę, pan senator Wojciech Skurkiewicz.

Panie Ministrze, bardzo proszę w takim razie…

Senator Wojciech Skurkiewicz:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Panie Ministrze, mam trzy pytania.

Pierwsze. O połączeniu agencji mówiło się już od dłuższego czasu i pierwotnie planowane połączenie miało nastąpić wcześniej. Dlaczego z takim opóźnieniem realizowane jest połączenie obu agencji? To jest pierwsza sprawa.

Druga sprawa. Jakie oszczędności dla budżetu będą wynikały z tytułu połączenia agencji?

I trzecie pytanie. Chciałbym powrócić do sprawy, którą już sygnalizowałem na posiedzeniu Komisji Obrony Narodowej, czyli sprawy kosztów odpraw dla żołnierzy odchodzących ze służby w związku z tymi zapisami, które zostały zaproponowane przez Sejm, zapisami przyjmującymi współczynnik nie na koniec służby, jak bodajże było w propozycji rządowej, tylko według daty wyznaczanej czy wskazywanej przez żołnierza odchodzącego ze służby. Dziękuję.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Panie Ministrze, przepraszam, momencik.

Czy są jeszcze…

Pan senator Owczarek. Bardzo proszę.

(Senator Andrzej Owczarek: Dziękuję. Chciałbym zadać pytanie dotyczące…)

Nie słychać.

(Senator Andrzej Owczarek: Będę mówił głośniej.)

Nie, nie głośniej, tylko trzeba…

(Senator Andrzej Owczarek: Trzeba wziąć kartę.)

Poczekamy, Panie Senatorze.

(Senator Andrzej Owczarek: Najmocniej przepraszam.)

(Rozmowy na sali)

Proszę.

Senator Andrzej Owczarek:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Panie Ministrze, czy w związku z połączeniem obydwu instytucji będą jakieś oszczędności, a jeśli tak, to na jaką sumę je oceniacie?

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Bardzo proszę, Panie Ministrze.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej Maciej Jankowski:

Bardzo dziękuję.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Rzeczywiście prace nad tym projektem trwały dość długo, szczególnie długo trwały uzgodnienia międzyresortowe. Wynikało to może bardziej z przyczyn technicznych, ponieważ nowa agencja tak naprawdę będzie działała w tym zakresie, w którym działają dwie dotychczasowe agencje. Dotychczas istniejące agencje powstały ileś tam lat wcześniej, kiedy obowiązywała inna ustawa o finansach publicznych, w związku z czym bardzo długo trwały uzgodnienia z ministrem finansów dotyczące przepisów księgowych, przepisów finansowych, rozliczeń agencji. To było dość żmudne działanie i rzeczywiście, gdy się spojrzy na proces uzgodnień, to widać, że te uzgodnienia między Ministerstwem Obrony Narodowej a Ministerstwem Finansów trwały bardzo długo. I rzeczywiście było tak, że kolejny etap prac przesuwał o kolejny kwartał wejście w życie połączenia tych agencji. Ostatecznie rząd zaproponował określoną datę w projekcie, a Sejm i tak przesunął ją o kolejny kwartał.

Jeżeli chodzi o oszczędności, to z jednej strony można powiedzieć, że one nie będą jakieś gigantyczne, bo przewidujemy kwotę około 20 milionów zł w najbliższym czasie, ale z drugiej strony trzeba też pamiętać, że szczególnie jeżeli chodzi o dotychczas istniejącą Agencję Mienia Wojskowego, to ona powstała w sytuacji, gdy polskie Siły Zbrojne dysponowały bardzo dużą ilością zbędnego majątku. I szczególnie w pierwszych latach jej działalności to było wielkie wyzwanie. Jednak można powiedzieć, że stopniowo z upływem lat te wyzwania stojące przed Agencją Mienia Wojskowego, tą dzisiejszą Agencją Mienia Wojskowego, były coraz mniejsze, ponieważ coraz mniej było tego zbędnego majątku. W związku z tym wydawało nam się, że – zresztą to nigdy nie było bezsporne w procesie dyskusji – w nowej sytuacji stworzenie z tych dwóch agencji wykonawczych jednego organizmu, oczywiście przy zachowaniu zadań Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, bo tutaj nic się nie zmienia, pozwoli lepiej wykorzystać istniejące struktury i kompetentnych fachowców.

Pan senator wspominał wcześniej, że nastąpi jedyna istotna merytoryczna zmiana w zakresie działania nowo powstałej agencji w stosunku do zakresów działania tych dwóch istniejących agencji. Mianowicie chcemy, żeby ta agencja wykonawcza wspierała rząd w handlu uzbrojeniem i amunicją z innymi państwami. Zauważyliśmy bowiem, że bardzo często w umowach międzyrządowych brakuje partnera z naszej strony. To jest jedyne istotne rozszerzenie zakresu kompetencji i zadań agencji, co zresztą dość szczegółowo było omawiane na posiedzeniu komisji.

Jeżeli chodzi o trzecie pytanie pana przewodniczącego Skurkiewicza, to mówimy tu o przepisie, który został wprowadzony w toku prac sejmowych – pierwotnie w projekcie rządowym go nie było. On został wprowadzony zgodnie przez wszystkie kluby. Wiąże się on z pewnym problemem wynikającym ze sposobu wyliczania odprawy mieszkaniowej dla żołnierzy odchodzących ze służby. Spośród odchodzących z wojska żołnierzy zawodowych nieco ponad pięciuset – powołuję się na dane z ostatniego roku; proporcje są podobne – otrzymało czy otrzymuje tak zwaną odprawę mieszkaniową, która jest wyliczana według pewnego algorytmu powiązanego z długością służby i liczbą członków rodziny. Według naszych obliczeń – oczywiście to jest pewne przybliżenie, jak zawsze w takich sprawach – około 4% spośród tych żołnierzy odchodzących z armii pozostałoby w niej dłużej, ale zdecydowało się opuścić służbę wojskową ze względu na to, iż sposób wyliczania tej odprawy powodował, że gdyby zostali dłużej w służbie wojskowej, to odprawa uległaby znaczącemu zmniejszeniu.

(Senator Kazimierz Kleina: O, Jezu…)

Słucham?

(Senator Kazimierz Kleina: Nie, nie, chyba mam coś z sercem na te argumenty…)

Zakładając, że to byłoby około 4%… Po odejściu tych żołnierzy ze służby wojskowej trzeba im wypłacać emerytury. To po pierwsze. Po drugie, na ich miejsce trzeba zatrudnić inne osoby. To powoduje, że z punktu widzenia Sił Zbrojnych ważne jest, ażeby to nie stanowiło argumentu do podejmowania decyzji o opuszczeniu służby, aby ci żołnierze w służbie pozostawali. W związku z czym dokonano modyfikacji, która z punktu widzenia budżetu MON tak naprawdę ma skutki korzystne – ta odprawa nie ulega zwiększeniu w stosunku do tych osób, które odeszły; będzie im później wypłacana w tej samej wysokości. Nie ulegnie zatem także zmniejszeniu. Poziom tej odprawy w stosunku do tych osób, które zdecydowały się na odejście, po tej zmianie nie będzie podlegać zwiększeniu. Mimo że oni zostaną dłużej w wojsku i później będą tę odprawę odbierali, pozostanie ona w tej samej wysokości, nie będzie odpowiednio pomniejszona. Podkreślam, że tego pierwotnie w projekcie rządowym nie było. Jeżeli chodzi o pracę w komisji sejmowej i później na posiedzeniu plenarnym, to była zgoda wszystkich klubów na to, aby tę modyfikację wprowadzić, modyfikację per saldo korzystną z punktu widzenia budżetu ministerstwa.

Jeżeli chodzi o pytanie senatora Owczarka, to właściwie już na nie odpowiedziałem. Tak że dziękuję.

(Senator Andrzej Owczarek: Tak, otrzymałem odpowiedź. Dziękuję.)

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo, Panie Ministrze.

Pan senator Kleina, a później pan senator Słoń.

Senator Kazimierz Kleina:

Panie Marszałku! Panie Ministrze!

Złożyłem poprawkę zmierzającą do tego, aby przywrócić zapis z przedłożenia rządowego, w którym mówimy, że ta odprawa powinna być określana na poziomie z dnia zwolnienia żołnierza. Wydaje mi się, że to jest sprawiedliwe. Nie może dochodzić do tego, że żołnierze, którzy są w sposób niezwykły uprzywilejowani – mam tu na myśli różnego rodzaju relacje, kwestie płacowe, przywileje związane chociażby z mieszkaniami – dokonują wyboru, dzięki któremu będą mogli jak najwyższy ten dodatek otrzymywać. Czy nie wydaje się panu, że byłoby lepiej, gdyby żołnierze, który w taki sposób kombinują na środkach, które utrzymują od państwa, a są, jak mówią, w służbie – pan też mówi, że wojsko to służba… Czy nie lepiej byłoby pozbyć się takich ludzi z wojska? Niech oni jak najszybciej idą na emeryturę, a nie odwlekają odejście tylko dlatego, że dostaną taki czy inny dodatek. Bo inaczej to w wypadku wojny taki żołnierz powie: oj, ja nie pójdę walczyć, ponieważ zbyt mało otrzymam takiego czy innego dodatku. Albo jest to służba i uczciwe wykonywanie zawodu… A nie kombinowanie, żeby wyciągnąć możliwie jak najwięcej środków z tytułu swojego uposażenia, dodatków, itd. itd. Tak więc ja składam wspomniany wniosek i mam nadzieję, że Wysoka Izba go poprze. Bo wydaje mi się, że… Tutaj i tak mamy do czynienia z wyjątkowym uprzywilejowaniem w stosunku do innych grup zawodowych w Polsce, ale wspomniane rozwiązanie przynajmniej ma jakieś znamiona racjonalności i uczciwości.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej Maciej Jankowski: Można odpowiedzieć?)

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Proszę bardzo, Panie Ministrze.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej Maciej Jankowski:

Ja wcześniej odpowiadałem na pytanie pana przewodniczącego Skurkiewicza, mówiłem o skutkach czy efektach finansowych. A z kolei pan senator podniósł kwestię oceny z punktu widzenia sprawiedliwości. Jeśli spojrzeć według takiego kryterium na obecnie obowiązujące przepisy… One tak naprawdę różnicują sytuację żołnierza w zależności od tego, czy zdecydował się na dzieci wcześniej czy później. Tak więc, nawet jeżeli abstrahujemy od innych konsekwencji, można powiedzieć, że gdyby porównać dwie sytuacje: w pierwszym przypadku żołnierz ma trójkę dzieci, na które zdecydował się we wczesnym wieku, a w drugim przypadku ma trójkę dzieci, ale zdecydował się na nie, powiedzmy, po czterdziestce… W każdej z tych sytuacji są inne skutki finansowe. Czy to jest sprawiedliwe? Wydaje się, że to nie jest sprawiedliwe. Co więcej, można nawet powiedzieć, że w interesie nas wszystkich jest raczej to, żeby żołnierze decydowali się na dzieci wcześniej, a nie później. Powinniśmy preferować takie właśnie sytuacje. A jeżeli wziąć pod uwagę skutki finansowe, to jest na odwrót. Tak więc jeżeli posługiwalibyśmy się kryterium sprawiedliwości… Myślę, że obecne rozwiązanie nie jest sprawiedliwe.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo, Panie Ministrze.

Pan senator Słoń.

Senator Krzysztof Słoń:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Panie Ministrze, moje pytanie dotyczy tego, czy omawiana tu ustawa – mam na myśli również nowo powstającą agencję – jest adekwatna do stanu obecnego polskiej armii i wspomniany stan w jakiś sposób, że tak powiem, konserwuje. Czy ona została stworzona z myślą o naszej kilkudziesięciotysięcznej, w porywach stutysięcznej armii żołnierzy zawodowych, czy też będzie odpowiednia w przypadku armii – jak się o tym mówi w wieloletnich planach naszego rządu – dużo liczniejszej, dużo nowocześniejszej, w której będzie dużo więcej żołnierzy zawodowych? Czy ustawa temu służy? Jeżeli tak, to bardzo proszę o wskazanie elementów, które braliście państwo pod uwagę, licząc się z tym, że polska armia musi się odbić od, tak się wyrażę, żenującego dna związanego z bardzo małą liczbą żołnierzy zawodowych. Bo przecież, zgodnie z planami, które dotychczas były realizowane, nie tak miało być, żeby liczba żołnierzy była tak niska. Proszę, Panie Ministrze, o wskazanie, w jaki sposób państwa działania w ramach omawianej ustawy będą wspierać rozwój i wzmocnienie polskiej armii, chociażby jeśli chodzi o liczbę żołnierzy zawodowych. Dziękuję.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo.

Pan senator Wojciech Skurkiewicz.

Senator Wojciech Skurkiewicz:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Panie Ministrze, na początku słowo odnośnie do tego, co powiedział pan senator Kleina.

Panie Senatorze, z całym szacunkiem, ale znaleźlibyśmy chyba wiele grup, które są o wiele bardziej uprzywilejowane niż żołnierze. I to też państwa działania przez ostatnich osiem lat sprawiły, że inne grupy też są bardzo uprzywilejowane. A jeżeli postawiliśmy na profesjonalizację armii, na pełne uzawodowienie, to muszą być też i dalsze konsekwencje takiego działania. Nie może być tak, że są ze wspomnianego powodu problemy. Państwo tak zdecydowaliście i państwo musicie ponosić konsekwencje wspomnianej decyzji do samego końca. Profesjonalizacja, uzawodowienie… To wszystko musi być dobrze prowadzone. Mam tu na myśli również odpowiednie zabezpieczenie mieszkaniowe.

A jeżeli chodzi o wspomniane odprawy, Panie Ministrze, to jakiej wysokości środki zabezpieczacie na nie państwo w budżecie w skali roku? Czy to są środki finansowe jakiejś określonej wysokości, czy środki doraźne?

I druga sprawa, dotycząca możliwości obrotu uzbrojeniem. Ja rozumiem potrzebę chwili, ale wprowadzamy do polskiego obiegu kolejny podmiot, który będzie się zajmował obrotem uzbrojeniem. Chciałbym wiedzieć, czy to będzie dotyczyło również nowego uzbrojenia, które będzie zakupywane na przykład w celu przekazywania go dalej – pewnie wszyscy wiemy, o jaki kraj chodzi, o pomoc dla jakiego kraju chodzi – czy też będzie to uzbrojenie, które będzie zdejmowane ze stanów wojska, i wtedy agencja, tak jak do tej pory, będzie mogła przekazywać zbędny sprzęt.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo.

Jeszcze jedno, ostatnie pytanie.

Bardzo proszę, pan senator Henryk Cioch.

Senator Henryk Cioch:

Przepraszam bardzo, już…

(Wicemarszałek Stanisław Karczewski: Proszę bardzo, poczekamy.)

(Senator Stanisław Kogut: A tu karty nie ma.)

Panie Ministrze, ja tę ustawę tak szybko przeanalizowałem od strony prawnej i nasunęły mi się pewne wątpliwości. Zanim zadam pytanie, może powiem, z czego te wątpliwości wynikają.

Mianowicie, jeżeli chodzi o połączenie, o którym jest mowa w tej ustawie, to generalnie może ono się odbywać według dwóch modeli: według modelu unii, czyli dwa podmioty się łączą i powstaje zupełnie nowy podmiot, i według modelu inkorporacji, czyli jeden podmiot przejmuje drugi podmiot.

Na podstawie takiej szybkiej analizy tych przepisów wydaje mi się – może jestem w błędzie – że założenie z punktu widzenia finansowego było chyba takie, wydaje mi się, że koncepcja była taka, że Agencja Mienia Wojskowego… Ta agencja istniała, istnieje i nadal będzie musiała istnieć, ponieważ mienie wojskowe to jest mienie stanowiące własność Skarbu Państwa i ktoś tym mieniem musi zarządzać, ktoś tym majątkiem musi dysponować. Druga agencja to jest Wojskowa Agencja Mieszkaniowa, która – jak mi się wydaje – powoli dobiega swojego kresu.

(Głos z sali: Odwrotnie.)

No właśnie, wydaje mi się, prawda?

Tutaj wchodzi w rachubę gospodarowanie mieszkaniami, które kiedyś były mieszkaniami służbowymi, kwaterunkowymi, obowiązywały tu specyficzne zasady. Przeanalizowałem tę ustawę i wydaje mi się, że w tej chwili te zasady się zmieniły, miejsce tych wcześniejszych rozwiązań zajmują TBS. Ja mam pewne wątpliwości z punktu widzenia prawnego, a sprowadzają się one do paru pytań. Pierwsze, zasadnicze pytanie jest takie. Czy Agencja Mienia Wojskowego przejmuje Wojskową Agencją Mieszkaniową? A jeżeli nie, to mam drugie pytanie. Czy Agencja Mienia Wojskowego i Wojskowa Agencja Mieszkaniowa łączą się i powstaje zupełnie nowy podmiot? Czy według tej ustawy to jest inkorporacja, czy to jest unia?

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo.

Panie Ministrze, proszę o odpowiedź.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej Maciej Jankowski:

Jeżeli można, to zacznę od ostatniego pytania i będę szedł ku wcześniejszym.

(Wicemarszałek Stanisław Karczewski: Bardzo proszę. Kolejność jest dowolna.)

Jest to inkorporacja. Wojskowa Agencja Mieszkaniowa, która jest agencją większą, mającą bardziej rozbudowaną strukturę i większą liczbę pracowników, przejmuje mniejszą agencję, Agencję Mienia Wojskowego. Mylące jest to, że nowa agencja, czyli ta powstała po połączeniu, przyjmuje nazwę: Agencja Mienia Wojskowego. Jednak z formalnego punktu widzenia to Wojskowa Agencja Mieszkaniowa przejmuje Agencję Mienia Wojskowego, Agencja Mienia Wojskowego to jest podmiot przejmowany. Tak że z punktu widzenia prawnego konstrukcja jest prawidłowa, aczkolwiek mylące są te nazwy – tu pełna zgoda. Po prostu wydawało nam się, że nazwa Agencja Mienia Wojskowego jest właściwsza dla tej nowej agencji, która ma szerszy zakres działalności niż miały do tej pory Wojskowa Agencja Mieszkaniowa czy Agencja Mienia Wojskowego. Jednak – ja zresztą wspominałem o tym wcześniej – to raczej wyzwania stojące przed Agencją Mienia Wojskowego były coraz mniejsze, ponieważ ona gospodarowała mieniem zbędnym, a tego mienia zbędnego było coraz mniej. Wojskowa Agencja Mieszkaniowa zaś odpowiada za całość zaspokajania potrzeb mieszkaniowych żołnierzy, a nie wyłącznie za zarządzanie pewnym zasobem mieszkaniowym, bo to jest tylko wycinek całego zagadnienia. I niezależnie od tego, czy armia będzie liczyła sto dwadzieścia tysięcy żołnierzy, jak jest obecnie, czy trzysta tysięcy, potrzebny jest taki podmiot, który pod tym względem zabezpiecza potrzeby Sił Zbrojnych. I tu powiem, odnosząc się z pewnym przeskokiem do pytania pana senatora, że żeby zapewniać realizację potrzeb Sił Zbrojnych w tym zakresie, powinniśmy mieć wykwalifikowaną i sprawną strukturę. A to, czy ona realizuje potrzeby armii studwudziestotysięcznej, czy trzystutysięcznej, czy pięciusettysięcznej, oczywiście zależy od środków finansowych, którymi ta struktura obraca. Istotne jest, żeby ona posiadała instrumenty pozwalające na sprawne dysponowanie czy sprawne zarządzanie tymi środkami, które są w tym celu powierzone jej przez budżet. Bo oczywiście ta agencja jest agencją wykonawczą i ona wykonuje pewne zadania dla Skarbu Państwa. A Skarb Państwa wielkość tych zadań określa w odniesieniu do potrzeb Sił Zbrojnych, w zależności od tego, jak one są liczne, jak rozbudowane. Bo przecież znaczenie ma nie tylko liczebność osobowa Sił Zbrojnych czy wielkość armii, ale również to, gdzie znajdują się garnizony, czy są przenoszone, czy powstają nowe jednostki wojskowe. To wszystko wymaga oczywiście również wsparcia logistycznego w zakresie zapewnienia potrzeb mieszkaniowych żołnierzy. Tym właśnie zajmuje się Wojskowa Agencja Mieszkaniowa i będzie się zajmowała również w przyszłości, już pod inną nazwą.

Chcę powiedzieć, że część z państwa senatorów, uczestnicząc w pracach Komisji Obrony Narodowej, zna dość dobrze sposób funkcjonowania jednej i drugiej agencji. Zresztą często zarówno Senat, wykorzystując do tego swoją Komisję Obrony Narodowej, jak i Sejm, wykorzystując do tego swoją Komisję Obrony Narodowej, poświęcają czas, żeby zbadać sposób funkcjonowania jednej i drugiej agencji. Oczywiście taka okazja jak łączenie agencji sprzyja pewnej ocenie dotychczasowego ich funkcjonowania, aby wyeliminować pewne słabości. Muszę powiedzieć, że dotychczasowa działalność zarówno jednej, jak i drugiej agencji spotykała się z pozytywną oceną zarówno żołnierzy, jak i podmiotów kontrolujących, chociażby Najwyższej Izby Kontroli, a także komisji senackiej czy sejmowej, które poświęcały posiedzenia ocenie pracy tych dwóch agencji. Tak że ten model się sprawdził, on funkcjonuje właściwie. Dlatego tworząc nową agencję wykonawczą, nie dokonywaliśmy jakichś istotnych zmian merytorycznych w tym modelu, poza właśnie tym jednym wyjątkiem – i tu wracam do pytania pana przewodniczącego Skurkiewicza – dotyczącym handlu bronią.

Mówimy tutaj o rozszerzeniu uprawnień agencji. Do tej pory Agencja Mienia Wojskowego oczywiście zajmowała się zbywaniem zbędnego majątku wojskowego, w tym również broni i amunicji. Teraz jednak mówimy o powstaniu podmiotu, który mógłby – w sytuacji, kiedy istnieją umowy międzypaństwowe i te umowy międzypaństwowe wymagają partnera po stronie polskiej będącego podmiotem publicznym – na podstawie odpowiednich decyzji Rady Ministrów i ministra obrony narodowej pełnić rolę takiego podmiotu jako partnera dla publicznych podmiotów w innych krajach. I to byłaby ta agencja. Takiej instytucji w polskim systemie brakowało. I mówimy również – również, choć nie wyłącznie – o nowym uzbrojeniu, tak że jest taka możliwość, iż na podstawie umowy międzypaństwowej z określonym krajem, na podstawie decyzji Rady Ministrów i ministra obrony narodowej, to właśnie agencja byłaby partnerem dla tego drugiego państwa czy odpowiednich instytucji tegoż państwa.

Jeżeli chodzi o kwoty, to, tak jak wspominałem, jest nieco ponad pięćset osób, które otrzymują odprawę mieszkaniową, przeciętna wysokość odprawy to 180 tysięcy i oczywiście te kwoty są w budżecie zapewnione.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

To wszystko, Panie Ministrze, tak? Dziękuję bardzo.

Nie widzę już więcej osób chcących zadać pytanie.

Dziękuję bardzo, Panie Ministrze.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Bardzo proszę o zabranie głosu pana senatora Wojciecha Skurkiewicza.

Senator Wojciech Skurkiewicz:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Panie Ministrze! Szanowni Państwo!

Dobrze się dzieje, że agencje zostaną połączone, to jest właściwe posunięcie. Jak pan minister zapowiedział na początku swojego wystąpienia, da to oszczędności rzędu 20 milionów zł. Ja chciałbym się odnieść do kilku kwestii, które są zawarte w tejże ustawie, a które, w moim przekonaniu, nie najlepiej świadczą o pracy legislacyjnej chociażby w Sejmie. Chciałbym się podzielić spostrzeżeniami, które były również wyrażane podczas posiedzenia senackiej Komisji Obrony Narodowej, a także zgłosić stosowną poprawkę.

Otóż, Szanowni Państwo, ustawa ta wskazuje tryb powoływania prezesa agencji i określa, że musi to być osoba posiadająca tytuł zawodowy przynajmniej magistra, jest obywatelem polskim, korzysta w pełni z praw publicznych, nie była skazana prawomocnym wyrokiem, posiada kompetencje kierownicze i sześcioletni staż pracy, w tym trzyletni na stanowisku kierowniczym. Ale już jeżeli chodzi o zatrudnienie na stanowiskach wiceprezesów agencji, a tych wiceprezesów może być maksymalnie czterech, czy jeżeli chodzi o powoływanie dyrektorów oddziałów regionalnych – bo agencja może tworzyć oddziały regionalne, które swoim zasięgiem obejmują jedno lub więcej województw – to takich wymogów niestety nie ma. Art. 16, dotyczący sposobu przeprowadzenia naboru na zastępcę prezesa i dyrektorów oddziałów, już nie jest tak ostry i tak wyrazisty, jak w stosunku do prezesa. Okazuje się – zresztą takie pytanie zadałem podczas posiedzenia komisji – że hipotetycznie jest możliwe, by wiceprezesem agencji czy dyrektorem oddziału była osoba z wykształceniem podstawowym, która być może była kiedyś skazana prawomocnym wyrokiem, a w innych realiach nie mogłaby w ogóle zaistnieć. Niestety, taką możliwość ta ustawa stwarza. Myślę, że my tu w Senacie powinniśmy to zmienić. Zresztą w tej sprawie wypowiadało się również Biuro Legislacyjne, które zaproponowało stosowną poprawkę.

Szanowni Państwo, druga kwestia, na którą chciałbym zwrócić uwagę, to termin wejścia ustawy w życie i stosowne poprawki – bo to nie będzie jedna poprawka, tylko szereg poprawek z tym związanych. Za chwilę je złożę na ręce pana marszałka. Propozycja jest taka, iżby ta ustawa wchodziła w życie nie z dniem 1 października 2015 r., tylko z dniem 1 stycznia 2016 r. Kwestia tych trzech miesięcy, w czasie których agencja, zgodnie z przedłożeniem sejmowym, miałaby funkcjonować, w trakcie roku budżetowego, nastręczać będzie chyba sporo problemów… Wydaje się jak najbardziej słuszne, aby ustawa weszła w życie z dniem 1 stycznia, nawet z przyczyn budżetowych. Zamykamy rok 2015 jako dwie niezależne agencje, wchodzimy w nowy rok z nową agencją, która powstaje z połączenia obydwu, bez jakichś większych problemów. Poprawka, którą za chwilę złożę na ręce pana marszałka, oczywiście wiąże się z kilkoma innymi poprawkami – jest ich dokładnie pięć – które są niejako konsekwencją propozycji przyjęcia daty 1 stycznia 2016 r. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

To są poprawki? Dobrze, dziękuję bardzo.

Proszę o zabranie głosu pana senatora Bogdana Klicha.

Senator Bogdan Klich:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Wysoka Izbo!

To jest dobra decyzja, decyzja o połączeniu obu agencji jest decyzją w dobrym kierunku, dlatego że gwarantuje lepsze gospodarowanie środkami, którymi dysponowały do tej pory obie agencje, a jeżeli można uzgodnić zadania tych dwóch agencji poprzez włączenie zadań Agencji Mienia Wojskowego do zadań Wojskowej Agencji Mieszkaniowej – z naszej rozmowy na posiedzeniu komisji wynika, że sprawa zadań została uzgodniona – to należy pochwalić decyzję Ministerstwa Obrony Narodowej w tej sprawie.

Ja chciałbym tylko zwrócić ministerstwu uwagę na trzy fundamentalne kwestie, które dotyczą nie tylko wojska, nie tylko całego resortu, ale całego państwa. Chodzi o dobre gospodarowanie środkami publicznymi oraz efektywne gospodarowanie zasobami, zasobami, jakimi są nieruchomości oraz sprzęt i uzbrojenie wojskowe.

Po pierwsze, zwracam uwagę na to, że w dalszym ciągu będzie się odbywało przekazywanie przez wojsko nieruchomości zbędnych. Tych nieruchomości zbędnych jest dużo, a nowoczesne wojsko nie może chodzić z niepotrzebnym bagażem na plecach. Te zbędne nieruchomości tak naprawdę niepotrzebnie dociążają wojsko, zmniejszają jego operatywność, zmniejszają jego mobilność, zmniejszają także swobodę podejmowania stosownych decyzji. A zatem ciągłe przekazywanie we właściwym, szybkim tempie zbędnych nieruchomości z wojska na rynek publiczny jest zadaniem strategicznym dla nowej agencji. To tempo nie może się zmniejszyć w stosunku do tego, jakie było wcześniej, a byłoby pożądane, żeby się zwiększyło, żeby szybciej i więcej nieruchomości zakwalifikowanych jako zbędne przekazywano poza resort obrony narodowej, bo one służą światu cywilnemu, bo one sprzyjają ich zagospodarowywaniu przez podmioty cywilne, bo one wreszcie, co pokazują doświadczenia całej Polski w ostatnich latach, mogą uruchamiać koniunkturę gospodarczą także w tych miejscach, gdzie nie ma innych sposobów na wzmocnienie tempa rozwoju gospodarczego.

Po drugie, kwestia sprzętu i uzbrojenia wojskowego. Sprzęt i uzbrojenie wojskowe, którymi dysponuje armia, są sukcesywnie zastępowane nowym sprzętem i uzbrojeniem. Ze sprzedaży tego sprzętu i uzbrojenia korzysta armia, a konkretnie jednostki wyposażane w nowe uzbrojenie, poprzez Fundusz Modernizacji Sił Zbrojnych. Im więcej zbędnego uzbrojenia i sprzętu wojskowego będzie przekazywane w krótszym czasie na zewnątrz, sprzedawane, tym więcej będzie środków gromadzonych w funduszu modernizacji i w związku z tym ten fundusz modernizacji będzie stanowił dodatkowy zastrzyk finansowy służący modernizacji technicznej Wojska Polskiego, a pozyskiwanie nowych zdolności w dzisiejszych czasach jest rzeczą niezbędną. A zatem to jest drugie zasadnicze zadanie dla nowej agencji. Chodzi o to, aby proces sprzedawania zbędnego sprzętu i uzbrojenia wojskowego nie został wyhamowany, a wręcz przeciwnie, aby został przyspieszony.

I wreszcie trzecia rzecz, o której wspominałem na posiedzeniu komisji, to jest polityka zakwaterowania, nowa polityka zakwaterowania, która została wprowadzona w roku 2010, w czym uczestniczyły obie izby parlamentu, i Sejm, i Senat, przyjmując, jeśli dobrze pamiętam, jednogłośnie, nowelizację ustawy o zakwaterowaniu. Ustawa o zakwaterowaniu wprowadziła świadczenie mieszkaniowe, którego zadaniem było zwiększenie mobilności kadry. Przecież łatwiej jest przenosić się wojskowemu z garnizonu do garnizonu zgodnie z zapotrzebowaniem armii, zabierając gotówkę w kieszeni, aniżeli, mówiąc lekko metaforycznie, mieszkanie, kwaterę, w którym przebywa. Jest to ważne zwłaszcza w sytuacji małych garnizonów, gdzie występował ciągły niedobór kwater wojskowych. Zależy mi na tym, aby pan minister tutaj na posiedzeniu plenarnym przyznał – tak jak to zrobił na posiedzeniu komisji – że polityka w zakresie zakwaterowania nie ulegnie zmianie i że przyjęcie tych siedmiu zmian zaproponowanych do ustawy o zakwaterowaniu, które mamy przed sobą i nad którymi będziemy głosować, nie wpłynie na zmianę tej nowoczesnej polityki w zakresie zakwaterowania, zgodnie z którą to świadczenie mieszkaniowe jakby podąża za żołnierzem, a nie kwatera wojskowa, których to kwater zawsze w wojsku brakowało. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Bardzo proszę o zabranie głosu pana senatora Andrzeja Owczarka.

Senator Andrzej Owczarek:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Panie Ministrze! Wysoka Izbo!

Faktycznie ta ustawa była oczekiwana od dawna. Prace trwały nad nią długo, bo pomysł już się narodził wiele lat temu. Wydawałoby się, że dwie instytucje, które zajmują się podobnymi sprawami, można połączyć i źle się stało, że trwało to tak długo.

Ja chciałbym podkreślić jeden element, który moim zdaniem jest ważny. Mianowicie ta agencja będzie się zajmowała również sprzedażą broni, także nowej broni. Wydaje mi się, że takiej instytucji w Polsce brakowało. I jeśli do tej pory w dawnych czasach jakieś funkcjonowały, to wspomnienia nie są najlepsze, na przykład CENZIN czy inne instytucje. Gdy na zaproszenie parlamentu francuskiego byliśmy z wizytą we Francji, ja odniosłem wrażenie, że człowiek z agencji, która zajmuje się tam sprzedażą broni, był zdaniem Francuzów drugą osobą po ministrze obrony narodowej, jeżeli chodzi o znaczenie. Tak że dobrze, że ta instytucja powstanie.

Druga sprawa. Pan senator Skurkiewicz martwił się, że ta ustawa tak długo wchodziła w życie, że pierwszy termin jej wejścia w życie to był 1 stycznia, kolejny 1 kwietnia itd., a jednocześnie sam zaproponował wydłużenie tego terminu o jeszcze kolejne trzy miesiące w sytuacji, kiedy mają połączyć się dwie instytucje. W sytuacji, kiedy ludzie już mniej więcej wiedzą, gdzie będą pracować i co będą robić, przedłużanie terminu, przedłużanie trwania jakby stanu tymczasowości na pewno tym instytucjom nie będzie służyło, na pewno nie będzie wzmacniało państwa polskiego. Dlatego też zgłosiłem stosowny wniosek o przyjęcie tej ustawy bez poprawek. Dziękuję.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo. Dziękuję bardzo.

Jeszcze pan senator Skurkiewicz. Bardzo proszę.

Senator Wojciech Skurkiewicz:

Ja jeszcze raz pragnę potwierdzić i podkreślić, że decyzja dotycząca łączenia agencji jest ważna i co do tego nie ma kwestii spornych. I jeszcze raz chcę stanowczo podkreślić, że skoro czekaliśmy trzy kwartały z uruchomieniem agencji, Panie Senatorze, to jeden kwartał… Nawet przyjmując rok obrachunkowy jako podstawę, można powiedzieć, że łatwiej jest zamknąć działalność agencji jednej i drugiej po zakończeniu całego roku i rozpocząć w nowej formule od 1 stycznia, niż zaczynać z dniem 1 października.

(Senator Andrzej Owczarek: Co pan…)

No tak, oczywiście, wszyscy wiemy, o co chodzi. Państwo rzutem na taśmę chcecie powołać prezesa, wiceprezesów – wiem, o co panu senatorowi Owczarkowi chodzi – bo jeszcze na trzy tygodnie przed wyborami parlamentarnymi chcecie zapuścić swoje macki w nowej agencji, którą będziecie państwo tworzyli.

Jeżeli chodzi o obrót uzbrojeniem – pan senator Owczarek pewnie też o tym wie, bo uczestniczy w posiedzeniach Komisji Obrony Narodowej, a jeżeli nie wie, no to trudno – to przecież pan prezes Dąbrowski wielokrotnie zapowiadał, również na posiedzeniu Komisji Obrony Narodowej, że Polska Grupa Zbrojeniowa zamierza przejąć całkowity obrót uzbrojeniem w ramach grupy. I to będzie podmiot, który będzie decydował o zakupach, o sprzedaży w ramach grupy. Tak że tutaj, jeżeli chodzi o agencję, oczywiście tak, ale w tym zakresie, który wskazywał pan minister. Nie wyobrażam sobie, że agencja będzie dokonywała zakupów czy sprzedaży całkowitego uzbrojenia dla polskiego wojska, polskiej armii, bo to by było jedno wielkie nieporozumienie.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Zgłosił się jeszcze pan senator Henryk Cioch.

Bardzo proszę, Panie Senatorze.

Senator Henryk Cioch:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Ja chciałbym rozwinąć wątek, który poruszyłem, zadając pytanie, i który uważam za kluczowy. W świetle tej ustawy niewątpliwie dojdzie do przekształcenia… Z punktu widzenia prawnego model tego przekształcenia na gruncie obowiązującego w Polsce prawa – to wynika z kodeksu spółek handlowych – może być dwojaki: albo model inkorporacji, albo model fuzji. Model inkorporacji polega na tym, iż jeden podmiot przejmuje drugi podmiot, podmiot przejmowany traci przymiot osobowości prawnej, a podmiot przejmujący przejmuje aktywa i pasywa, w tym pracowników, podmiotu przejmowanego. Druga koncepcja polega na fuzji: dwa podmioty, z reguły wyposażone w przymiot osobowości prawnej, łączą się i zostają wykreślone z rejestru, jeżeli mają ten przymiot osobowości prawnej, a na ich bazie powstaje nowy podmiot, który przejmuje mienie jednego i drugiego.

Nie sposób być na posiedzeniach każdej komisji, ale ja bardzo dokładnie przeanalizowałem opinię, którą do tej ustawy wyraziło Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu. Zapytałem też pana ministra… Nie otrzymałem jednoznacznej odpowiedzi. Otrzymałem odpowiedź, że powstaje nowy podmiot o tej samej nazwie – Agencja Mienia Wojskowego – który przejmuje Wojskową Agencję Mieszkaniową. Z przepisów…

(Głos z sali: Ale jeśli…)

Chwileczkę. Tak, Agencja Mienia Wojskowego… Z przepisów przejściowych zawartych w tej ustawie wynika, że mamy do czynienia z inkorporacją – przejęciem jednego podmiotu przez drugi podmiot. Uważam, że w tej sprawie wątpliwości być nie może, a one są i wynikają chociażby z tej opinii, która nie daje odpowiedzi na pytanie, czy mamy do czynienia z inkorporacją, czy mamy do czynienia z fuzją. Zresztą pan przewodniczący komisji obrony te problemy w swoim wystąpieniu podnosił.

Moim zdanie restrukturyzacja, do której dochodzi w świetle przepisów obowiązującej ustawy, jest niezmiernie istotna, ponieważ dotyczy majątku stanowiącego własność Skarbu Państwa. Regulacje w tym przedmiocie powinny być jasne i czytelne. W następstwie tej restrukturyzacji nie powinny powstawać nowe etaty, nie powinny być generowane dodatkowe koszty, a wręcz odwrotnie – następstwem powinny być oszczędności i bardziej efektywny sposób zarządzania mieniem Skarbu Państwa będącym w dyspozycji Ministerstwa Obrony Narodowej. Uważam, biorąc pod uwagę wartość tego majątku, biorąc pod uwagę fakt, iż ten majątek jest finansowany ze środków budżetowych, że te wątpliwości absolutnie nie powinny istnieć, a w mojej ocenie jako prawnika istnieją, występują.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Informuję, że lista mówców została wyczerpana.

Informuję, że wnioski o charakterze legislacyjnym na piśmie złożyli: pan senator Andrzej Owczarek, pan senator Kazimierz Kleina, pan senator Witold Sitarz i pan senator Wojciech Skurkiewicz.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Wystąpienie przedstawiciela rządu

Czy przedstawiciel rządu chce się ustosunkować… Panie Ministrze, chce pan się ustosunkować do wypowiedzi bądź…

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej Maciej Jankowski: Tak.)

Bardzo proszę.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej Maciej Jankowski:

Może zacznę od tego, że powtórzę to, co powiedziałem na posiedzeniu komisji, czyli powiem o mojej wysokiej ocenie dotychczas funkcjonującego systemu zaspokajania potrzeb mieszkaniowych żołnierzy. Zresztą mówiąc o wysokiej ocenie działalności Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, może innymi słowami powiedziałem właściwie to samo. To zresztą jest opinia nie tylko moja – ona może nie byłaby tak istotna – bo taka jest również, według badań, opinia żołnierzy oraz organów kontrolujących.

Ja nie bardzo rozumiem uwagi pana senatora. Przepisy są bowiem wyjątkowo jasne i klarowne. Pozwolę sobie nawet przeczytać odpowiednie artykuły: „Połączenie agencji, o których mowa w ust. 1, następuje przez przejęcie Agencji Mienia Wojskowego przez Wojskową Agencję Mieszkaniową”. Dalej: „Wojskowa Agencja Mieszkaniowa, w związku z przejęciem Agencji Mienia Wojskowego, wstępuje we wszelkie prawa i obowiązki Agencji Mienia Wojskowego, w tym wynikające z koncesji, bez względu na charakter stosunku prawnego, z którego te prawa i obowiązki wynikają”. Nie ma żadnych wątpliwości prawnych co do prawidłowości procesu, nie ma żadnych wątpliwości w związku z niejednoznacznością przepisu, sytuacja jest jasna i klarowna. Pewne zamieszanie może wynikać z tego, że akurat nowa agencja powstała na bazie Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, ale otrzymuje nazwę agencji, która jest przejmowana, czyli Agencji Mienia Wojskowego, zresztą w wypowiedzi pana senatora to nieporozumienie się przejawiało. To rzeczywiście może trochę zaciemniać obraz, ale konstrukcja prawna jest jasna, klarowna i nie budzi żadnych wątpliwości. Bardzo dziękuję.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo…

(Senator Henryk Cioch: Mogę ad vocem?)

(Głos z sali: Jakie ad vocem?)

(Senator Kazimierz Kleina: Nie ma już ad vocem.)

Ale ad vocem…

(Senator Henryk Cioch: Dziesięć minut…)

(Senator Kazimierz Kleina: No jakie dziesięć minut?)

Nie, dyskusję już zamknąłem, Panie Senatorze, więc nie wiem… Było wymieniane pana nazwisko? Bo ja tak do końca nie wiem… To co, sprostowanie? W jakiej formie…

(Senator Henryk Cioch: Ja powiem tak, Panie Marszałku: pan minister do mojej wypowiedzi się ustosunkował, ja z nim się nie zgadzam, więc chciałem powołać się na przepis o dopuszczalnej replice. Jeżeli to jest niemożliwe, to skoro na pierwsze wystąpienie jest dziesięć minut, a na drugie pięć minut…)

Ale dyskusję już zamknęliśmy, Panie Senatorze. Zamknęliśmy dyskusję i nie ma takiej formuły wystąpienia. Głos zabrał pan minister, zamykamy punkt i koniec. No cóż, można się zgadzać, można się nie zgadzać. Wielokrotnie się nie zgadzaliśmy z opiniami przedstawicieli rządu, ale cóż, jest tak, jak jest.

Ponieważ zostały zgłoszone wnioski o charakterze legislacyjnym, bardzo proszę Komisję Obrony Narodowej o ustosunkowanie się do przedstawionych wniosków i przygotowanie sprawozdania.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Punkt 35. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu trzydziestego piątego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 998, a sprawozdanie komisji – w druku nr 998 A.

Sprawozdanie połączonych Komisji Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej

Proszę sprawozdawcę Komisji Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej, pana senatora Witolda Sitarza, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Witold Sitarz:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!

Procedowana ustawa jest kolejnym krokiem w polityce prorodzinnej państwa. Poszerza ona katalog zwolnień przedmiotowych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz poszerza katalog kosztów uzyskania przychodów w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli dotyczy PIT i CIT.

Nowelizacja zakłada zwolnienie od podatku dochodowego świadczeń związanych z pobytem dziecka pracownika w przedszkolu, otrzymanych przez pracownika z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Obecnie takie zwolnienie jest możliwe jedynie w przypadku świadczeń związanych z pobytem dziecka w żłobku lub klubie dziecięcym. Wolne od podatku dochodowego mają być także świadczenia spoza zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, w wysokości do 400 zł miesięcznie, otrzymane od pracodawcy z tytułu objęcia dziecka pracownika opieką sprawowaną przez dziennego opiekuna lub uczęszczania dziecka do żłobka albo klubu dziecięcego, a także świadczenia spoza funduszu świadczeń socjalnych, w wysokości do 200 zł miesięcznie, z tytułu uczęszczania dziecka pracownika do przedszkola.

Jest też krok w kierunku pracodawców. Otóż do kosztów uzyskania przychodu zalicza się koszty poniesione przez pracodawcę na utworzenie zakładowego żłobka, klubu dziecięcego lub przedszkola oraz koszty z tytułu prowadzenia przez pracodawcę takich obiektów. Tutaj także limity wynoszą 400 zł miesięcznie na każde dziecko pracownika uczęszczające do żłobka lub klubu dziecięcego i 200 zł na każde dziecko pracownika uczęszczające do przedszkola. To tyle w skrócie o samej idei ustawy.

Połączone komisje rozpatrzyły ustawę i wnoszą o przyjęcie jej bez poprawek.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

(Senator Witold Sitarz: Dziękuję.)

Zapytania i odpowiedzi

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatora sprawozdawcy.

Czy ktoś z państwa pragnie zadać takie pytanie?

Pan senator Dowhan, bardzo proszę.

Senator Robert Dowhan:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Skąd się wziął limit 400 zł, a nie 450 zł, 500 zł czy 1 tysiąc zł?

Senator Witold Sitarz:

O ile mi wiadomo, taka kwota wynika z różnicy w kosztach funkcjonowania instytucji zajmujących się dziećmi.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Nie widzę więcej osób zgłaszających się do zadania pytania.

Projekt omawianej ustawy został wniesiony przez rząd. Do prezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister finansów.

Czy przedstawiciel rządu pragnie zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy i przedstawić stanowisko?

Witamy na posiedzeniu podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów, pana ministra Jarosława Nenemana.

Panie Ministrze, czy chce pan zabrać głos.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Jarosław Neneman: Dziękuję bardzo.)

(Senator Robert Dowhan: Mam pytanie do pana…)

Są pytania, tak, już widzę…

Senatorowie mogą obecnie zgłaszać pytania – bardzo proszę, Panie Ministrze – trwające nie dłużej niż minutę, związane z omawianym punktem porządku obrad.

Pan senator już się zgłasza.

Proszę bardzo, Panie Senatorze.

Senator Robert Dowhan:

Ja mam pytanie do pana ministra. Oczywiście miałem dużo pytań na posiedzeniu komisji, nie będę ich dublował, bo… Obawy kolegi senatora są bardzo duże… Chciałbym zapytać, czy właściciel przedsiębiorstwa, zakładu, może sobie odliczyć wspomniane koszty w przypadku swojego dziecka? Czy będzie to nieetyczne, niemoralne? I czy w takim przypadku musi mieć umowę ze swoim zakładem, czy może być tylko właścicielem?

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Proszę bardzo, Panie Ministrze.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Jarosław Neneman:

Panie Senatorze, czy ma pan na myśli sytuację firmy jednoosobowej, czy też firmy, w której zatrudnia się pracowników?

(Senator Robert Dowhan: Myślę, że to nie ma znaczenia. Może pan odpowiedzieć w odniesieniu i do jednej, i do drugiej sytuacji.)

W przypadku omawianej tu ustawy to ma znaczenie. Dlatego że w sytuacji, kiedy mówimy o podmiocie, który zatrudnia pracowników – niezależnie, czy to jest spółka, czy nie – i dla swoich pracowników prowadzi… Wówczas, jeśli jest pan pracownikiem takiej firmy, ma pan prawo skorzystać ze wspomnianej możliwości. A jeśli prowadzi pan jednoosobową działalność gospodarczą, nie ma pan prawa skorzystać z zapisów, o których mowa. Takie ustalenia zostały przyjęte w ustawie. Dziękuję.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo.

Jeszcze jedno pytanie, pan senator Robert Dowhan.

Bardzo proszę.

Senator Robert Dowhan:

Panie Marszałku, przepraszam, faktycznie mogłem zadać oba pytania w bloku. Dlaczego akurat na przedszkola… Przecież koszty związane z edukacją i pobytem dziecka w przedszkolu nie są aż tak duże. Mamy przedszkola publiczne i niepubliczne. A edukacja na poziomie szkoły gimnazjalnej, później szkoły średniej i na studiach jest przecież o wiele droższa. I tam nie ma takiej pomocy, funkcjonuje ona tylko w przypadku przedszkoli.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Proszę bardzo, Panie Ministrze!

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Jarosław Neneman:

Panie Senatorze, taka była wola ustawodawcy, żeby skierować pomoc właśnie do przedszkoli i do żłobków. Proszę pamiętać, że jest to jeden z elementów wsparcia polityki rodzinnej. Mamy jeszcze w PIT dużą ulgę w podatku dochodowym, mamy zniżki dla młodzieży na przejazdy. W tym wycinku legislacji, o którym mówimy, ustawodawca zdecydował się wesprzeć opiekę nad dziećmi w żłobkach i przedszkolach, w taki sposób, w takich kwotach. Nie ma problemu, żeby w przyszłości ustawodawca rozszerzył zakres tego wsparcia. Dziękuję.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo.

Nie ma już więcej pytań.

Dziękuję bardzo, Panie Ministrze.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że w tej chwili senatorowie zapisują się do głosu.

Panie Ministrze, dziękuję bardzo.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Jarosław Neneman: Dziękuję.)

Proszę, który z panów senatorów pierwszy się zapisał?

Pan senator Robert Dowhan. Bardzo proszę.

Senator Robert Dowhan:

Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Oczywiście nie ma przeciwskazań do zagłosowania za tą ustawą, ona daje tylko możliwość, a nie nakaz – i to jest dobre. Ale nie podoba mi się to, że powstaje kolejny przepis, który tak naprawdę jest martwy. On niczego nie wnosi, bo zakłady nie są od opieki nad dziećmi, przedsiębiorcy nie są od tego, aby bawić się w budowanie przedszkoli, żłobków i innych instytucji, które są powoływane przez inne organy. Nie widzę związku. Po co nagle wprowadzać taki zapis? Widziałbym ten związek, gdyby można to było sobie odliczyć od zapłaconego podatku. Wtedy tak. Wtedy, myślę, każdy by z tego skorzystał i taka ulga pewnie by pasowała. Ale dzisiaj, kiedy to można sobie wrzucić w podstawę opodatkowania, który przedsiębiorca będzie to robił? W te same koszty zalicza sobie, nie wiem, koszt paliwa do samochodów, narzędzi, papieru do drukarki itd. Ma jeszcze zajmować się wrzucaniem w te same koszty kosztów edukacji dzieci? W ten sposób nie zatrzyma się pracownika, i dobrze o tym wiemy. Jeżeli – co było na posiedzeniu komisji – ktoś chce zatrzymać pracownika, to mu po prostu da podwyżkę, da samochód służbowy, da inne narzędzia, które będą go motywowały. A to narzędzie, jak rozmawiam z przedsiębiorcami, jest kwitowane uśmiechem. Ono nic nie wnosi. Myślę, że żadne przedszkola i żłobki nie powstaną przy zakładach pracy, chyba że będą to zakłady z udziałem spółek Skarbu Państwa, bo one mają dużo pieniędzy i mogą się bawić w takie instytucje. Dzisiaj, na tym etapie, żaden przedsiębiorca, myślę, w ogóle nie będzie sobie tym zaprzątał głowy. Dodatkowo jeszcze budowanie przy zakładach żłobków zmienia cały obraz zakładu. Nie bardzo widzę możliwość – tak jak patrzę na różne zakłady – żeby jeszcze takie pomieszczenia tworzyć. Poza tym wchodzimy w materię przedszkoli niepublicznych, które od niedawna funkcjonują, są dofinansowane i tak samo rozliczane jak publiczne. I to jest kolejny etap, gdzie, wydaje mi się, będzie sprzeczność. Jeżeli przedsiębiorca otworzy przedszkole, to tak samo będzie mógł zwrócić się o dofinansowanie do prezydenta, do burmistrza, do samorządu, bo przecież ta ustawa funkcjonuje.

Dzisiaj ministerstwo powinno się bardziej skupić na konkretnych rzeczach, które trapią przedsiębiorców – na nierówności podatkowej i, że tak powiem, wielkich oczach ludzi mediów, którzy widzą, że z Polski odpływają pieniądze w postaci podatków. Ale przecież to jest normalne, bo każdy szuka oszczędności. Skoro ten podatek u nas jest wysoki, to nie należy się dziwić, że ktoś szuka oszczędności. Miałem okazję rozmawiać z panem ministrem. Podam chociażby przykład samochodów, które mają silnik o pojemności powyżej 2000 cm3. Jeżeli samochód kosztuje 50 tysięcy zł, a państwo pobiera dodatkowo akcyzę 18.6% i VAT 23%, czyli ponad 40% marży… Nikt nie ma takiej marży, oprócz państwa. Chociażby taki przykład. Państwo pobiera za to aż taką dużą prowizję.

Myślę, że gdyby te 400 zł można było odliczyć od podatku i gdyby było to skierowane na późniejszą edukację, to bardziej by się to przydało – zdolne dziecko pracownika mogłoby studiować na porządnej uczelni, mogłoby korzystać z lepszych środków dydaktycznych. I gdyby środki na to można było sobie odliczać od podatku, tak jak ma to miejsce w niektórych krajach. Taka ustawa byłaby chyba bardziej profesjonalna niż ta napisana, która tak naprawdę nic nie wnosi, daje tylko możliwość… A myślę, że tak naprawdę za rok, jeżeli uda się zadać takie pytanie, to okaże się, że mało kto z niej korzysta. Dziękuję.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Pan senator Jan Michalski, bardzo proszę.

Senator Jan Michalski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Pozwolę sobie wyrazić zdanie przeciwne do zdania mojego przedmówcy. Uważam, że jest to kolejny element prowadzonej polityki prorodzinnej w zakresie wsparcia osób, które mają to szczęście i wychowują dzieci, szczególnie na wczesnym etapie czy to żłobka, czy przedszkola. Sposób wsparcia dla tych osób daje możliwość, zapewnia pracodawcy instrumenty, które nie będą go obciążały z jednej strony podatkiem, a z drugiej strony – pochodnymi. I warto dostrzec, że ten instrument, powiedzmy, wbrew oczekiwaniom albo sądom kolegi senatora Dowhana, będzie wykorzystywany zdecydowanie bardziej przez podmioty prywatne niż przez firmy czy duże korporacje. Czy będą to masowe zdarzenia? Myślę, że nie od razu, ale z czasem – na pewno, ponieważ ten instrument naprawdę będzie dawał możliwość zatrzymania w pracy młodych ludzi, którzy podejmują pracę i nie chcą przerywać jej ze względu na wychowanie dziecka. Pomoc ze strony pracodawcy w tej decyzji zdecydowanie im pomoże. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Bardzo dziękuję, Panie Senatorze.

Informuję, że lista mówców została wyczerpana.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Punkt 36. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu trzydziestego szóstego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 977, a sprawozdanie komisji – w druku nr 977 A.

Sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej

Bardzo proszę sprawozdawcę, pana senatora Romana Zaborowskiego, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Roman Zaborowski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Mam zaszczyt przedstawić w imieniu Komisji Gospodarki Narodowej sprawozdanie dotyczące ustawy o zmianie ustawy o Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej. Ustawa pochodząca z przedłożenia poselskiego ma niewielki zakres i odnosi się tylko do kwestii kierowania agencją w sytuacji nieobsadzonego wakatu na stanowisku prezesa tej instytucji. Ciągłość zarządzania jest w tym przypadku niezwykle istotna ze względu na konieczność utrzymywania wysokiego poziomu bezpieczeństwa w cywilnym ruchu lotniczym. Agencja jest bowiem instytucją odpowiedzialną między innymi za bezpieczną i efektywny żeglugę powietrzna w polskiej przestrzeni powietrznej poprzez wykonywanie funkcji zapewniającej służbę żeglugi powietrznej, zarządzanie przestrzenią powietrzną oraz zarządzanie przepływem ruchu lotniczego.

Nowelizacja ustawy o Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej zagwarantuje ciągłość realizacji zadań wymienionych przed chwilą oraz pozwoli na efektywną kontynuację podejmowanych i realizowanych zadań na arenie międzynarodowej związanych z systemem zarządzania ruchem lotniczym.

Na posiedzeniu komisji, które miało miejsce 21 lipca tego roku zgłoszone zostały dwie uwagi Biura Legislacyjnego, obydwie zostały przejęte przez senatora Martynowskiego i zgłoszone jako poprawki. W wyniku głosowania przyjęto jedna poprawkę, która dotyczy art. 1 omawianej ustawy. W poprawce tej przyjęto, że powierzenie zastępcy pełnienia obowiązków prezesa będzie obowiązywało do czasu rozstrzygnięcia konkursu na to stanowisko, a nie przez okres sześciu miesięcy z możliwością jego przedłużania, jak proponowano w ustawie.

Wysoka Izbo, komisja rekomenduje przyjęcie tej ustawy wraz z zaproponowaną poprawką. Dziękuję.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do pana senatora sprawozdawcy.

Czy ktoś z państwa senatorów chce zadać takie pytanie? Nie widzę chętnych.

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Projekt tej ustawy został wniesiony przez posłów.

Witam na posiedzeniu podsekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju, panią Dorotę Pyć.

Czy przedstawiciel rządu pragnie zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy? Pani Minister, czy pragnie pani zabrać głos?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju Dorota Pyć: Panie Marszałku, dziękuję.)

Dziękuję bardzo.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do pani minister.

Czy ktoś z państwa chce zadać takie pytanie? Nie widzę chętnych.

Dziękuję bardzo.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Punkt 37. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o Funduszu Kolejowym

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu trzydziestego siódmego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o Funduszu Kolejowym.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 997, a sprawozdania komisji – w drukach nr 997 A i 997 B.

Bardzo proszę sprawozdawcę Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, pana senatora Janusza Sepioła, o przedstawienie sprawozdania komisji.

(Głos z sali: Nie ma go.)

Nie ma pana senatora.

(Senator Piotr Gruszczyński: Ja jestem sprawozdawcą komisji budżetu, mogę przedstawić…)

Sprawozdanie Komisji Budżetu i Finansów Publicznych

To bardzo proszę sprawozdawcę Komisji Budżetu i Finansów Publicznych, pana senatora Piotra Gruszczyńskiego, o przedstawienie sprawozdania komisji. Bardzo proszę.

Senator Sprawozdawca Piotr Gruszczyński:

Panie Marszałku! Pani Minister! Panie i Panowie Senatorowie!

Mam zaszczyt przedstawić w imieniu Komisji Budżetu i Finansów Publicznych, która obradowała dnia 21 lipca, projekt ustawy o zmianie ustawy o Funduszu Kolejowym.

Ustawa z dnia 10 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o Funduszu Kolejowym zmierza do przedłużenia na kolejny okres mechanizmu finansowania ze środków funduszu zadań samorządów województw z zakresu rozwoju infrastruktury kolejowej. Zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy o Funduszu Kolejowym środki funduszu w latach 2009–2015 przeznacza się na finansowanie lub współfinansowanie przez samorządy województw zadań w zakresie zakupu, modernizacji oraz napraw pojazdów kolejowych przeznaczonych do przewozów pasażerskich, wykonywanych na podstawie umowy o świadczenie usług publicznych. Wielkość tych środków w każdym roku budżetowym wynosi 100 milionów zł, z wyjątkiem roku 2009, w którym było to 200 milionów zł. Środki te były dzielone między województwami w częściach równych. W noweli zaś zaproponowano, aby środki Funduszu Kolejowego były przeznaczone na finansowanie lub współfinansowanie przez samorządy województw zadań w zakresie zakupu, modernizacji oraz napraw pojazdów kolejowych przeznaczonych do przewozów pasażerskich, wykonywanych na podstawie umowy o świadczeniach usług publicznych, także w latach 2016–2020. Dofinansowanie wyniesie 110 milionów zł rocznie. Z tej kwoty 100 milionów zł otrzymają województwa zgodnie z udziałem procentowym każdego z nich w łącznej kwocie części wyrównawczej subwencji ogólnej przyznanej województwom w roku 2015 na podstawie art. 24 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego; natomiast 10 milionów zł przypadnie w równych częściach województwom, które otrzymały przy takim podziale kwotę niższą niż 3 miliony zł rocznie.

W trakcie posiedzenia komisji ta ustawa nie budziła żadnych wątpliwości. Z tego, co pamiętam, padło tylko pytanie, dlaczego jest tak krótkie vacatio legis. Chcę podkreślić, że w Sejmie ta ustawa też nie wywołała żadnych kontrowersji – została przyjęta prawie że jednogłośnie, stosunek głosów wynosił 430:1, czyli tylko jeden poseł głosował przeciw. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Sprawozdanie połączonych Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej

Teraz bardzo proszę sprawozdawcę Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, pana senatora Janusza Sepioła, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Janusz Sepioł:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Ponieważ część merytoryczną tej ustawy przedstawił pan senator Gruszczyński, to ja tylko powiem o tym, że na posiedzeniu naszych połączonych komisji ta ustawa wzbudziła poważne kontrowersje. Zastanawialiśmy się przede wszystkim nad tym, dlaczego nie jest kontynuowany dotychczasowy system podziału po równo, dlaczego teraz jest on związany z wysokością subwencji wyrównawczej przyznawanej województwom. Były pytania dotyczące sposobu wykorzystania tych pieniędzy, tego, czy zakupiony tabor będzie przekazywany spółce „Przewozy Regionalne”, czy też pozostanie przy województwach, ale to zostało wyjaśnione. Komisje ostatecznie poparły przyjęcie tej ustawy bez poprawek, ale komisja nie była w tej sprawie jednomyślna. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatorów sprawozdawców.

Czy ktoś z pań i panów pragnie zadać takie pytanie? Nie widzę.

Projekt tej ustawy został wniesiony przez komisję sejmową.

Czy przedstawiciel rządu pragnie zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy?

Witam ponownie panią minister Dorotę Pyć.

Pani Minister, czy pani chce zabrać głos w tej sprawie?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju Dorota Pyć: Panie Marszałku, dziękuję bardzo.)

Dziękuję bardzo.

Zapytania i odpowiedzi

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy ktoś z pań i panów senatorów pragnie zadać takie pytanie? Pani senator.

Pani senator Koc, bardzo proszę.

Senator Maria Koc:

Ja mam pytanie do pani minister. Jaką dotację otrzyma województwo mazowieckie?

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Krótkie pytanie, więc może pani minister odpowie z miejsca? Zrobimy wyjątek.

Bardzo proszę.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju Dorota Pyć:

Pani Senator, województwo mazowieckie otrzyma dotację w wysokości 3 milionów 33 tysięcy zł w danym roku, czyli razem w ciągu pięciu lat 16 milionów 670 tysięcy zł.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję.

Jeszcze więcej pytań, tak? Proszę bardzo.

Senator Maria Koc:

Chciałabym tylko dopytać. Czy w porównaniu z poprzednimi latami ta kwota uległa zmniejszeniu lub zwiększeniu? Chodzi mi o kwotę roczną.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju Dorota Pyć:

Tak. W porównaniu z poprzednimi latami ta kwota uległa zmniejszeniu…

(Wicemarszałek Stanisław Karczewski: Dziękuję bardzo…)

(Senator Maria Koc: To ja jeszcze dopytam, Panie Marszałku, jeśli można. Jak duże jest to zmniejszenie?)

O 3 miliony zł rocznie.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo.

Nie widzę więcej osób zgłaszających się do zadawania pytań.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Punkt 38. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu trzydziestego ósmego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 996, a sprawozdanie komisji – w drukach nr 996 A i 996 B.

Sprawozdanie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej

Bardzo proszę sprawozdawcę Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, pana senatora Janusza Sepioła, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Janusz Sepioł:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Ustawa jest krótka, ale moje sprawozdanie krótkie nie będzie, dlatego że sprawa jest dosyć skomplikowana i w ostatnim okresie kilka razy była przedmiotem obrad naszej Izby.

Przedstawienie całego problemu, żeby to wszystko dobrze zrozumieć, trzeba zacząć od tego, że w Polsce było głębokie przekonanie, że zasoby gruntów rolnych są wystarczające, i właściwie problem ochrony tej przestrzeni jest problemem drugorzędnym. A to jest niebezpieczna hipoteza. Wprawdzie gruntów rolnych w Polsce jest sporo, ale gruntów wartościowych bardzo mało: gruntów I klasy mamy zaledwie 0,3%; klasy II – niecałe 3%; klasy III – 22%. Grunty tych najwyższych klas nie stanowią nawet 1/4 ogółu polskich użytków rolnych. Co więcej, obserwuje się proces degradacji tych gruntów, to znaczy przekwalifikowania gruntów III klasy na klasę IV, co jest związane z tym, że w tej chwili tylko trzy pierwsze klasy objęte są ochroną. Dawniej były objęte i czwarta, i piąta, i nawet częściowo szósta… Od roku 2008 chronimy tylko trzy najwyższe klasy. Ten swoisty odpływ gruntów klas najwyższych wynosi około 1 tysiąc ha rocznie.

W trybie ustawy z 2008 r. było możliwe, z pominięciem tej procedury, czyli koniecznością uzyskania zgody właściwego ministra, przeznaczanie terenów o powierzchni do 0,5 ha… No i co się działo? Wydzielano kolejne półhektarowe działki. W ten sposób coraz większe areały ulegały destrukcji, przeznaczano je na cele nierolnicze. W związku z tym w 2013 r. zmieniono tę ustawę w ten sposób: aby uzyskać decyzje o odrolnieniu, musi istnieć plan. Nie ma zatem takiego wyjątku, że tereny do 0,5 ha mogą być poza tym systemem… To rozwiązanie okazało się dosyć, że tak powiem, twarde. W Polsce większość inwestycji budowlanych powstaje nie na podstawie planów, ale jednostkowych decyzji – decyzji o warunkach zabudowy terenu. No ale w przypadku WZiZT nie ma procedury odrolnień. A zatem tam, gdzie były tereny rolnicze, nie można było stosować powszechnej procedury związanej z WZiZT. No i znowu spróbowano zliberalizować przepisy. Chciano takie działanie umożliwić, ale takiej liberalizacji pan prezydent nie podpisał – zawetował tę ustawę. To weto nie zostało obalone no i po jakimś czasie powstała inicjatywa, żeby jednak wrócić do takiej formuły, która… Chodziło o to, żeby mniejsze działki na terenach o najwyższych wartościach gleby można było zabudowywać. Prezydent zgłosił w tej sprawie inicjatywę legislacyjną i taki projekt przesłał. Ten projekt został bardzo znacząco zmieniony w Sejmie. Trudno nawet mówić, że zmieniony… Po prostu napisano go na nowo, to jest inny projekt. I taki właśnie projekt trafił na posiedzenie naszej komisji. Trzeba tutaj dodać, że znaczenie ustawy o ochronie gruntów rolnych w Polsce jest bardzo specyficzne. Ona dzisiaj wcale tak istotnie nie chroni gruntów rolnych, ona ma inną rolę – rolę hamulca w procesie rozpraszania zabudowy. Nie umiemy sobie z tym zjawiskiem poradzić w drodze ustawodawstwa planistycznego, w związku z czym ustawodawstwo rolnicze spełnia rolę zastępczą.

Dyskutowaliśmy nad projektem, który dotarł do nas z Sejmu, wskazując na jego istotne słabości. Na czym one polegają? Wprowadza się tu nowe pojęcie „zwarta zabudowa”, przez którą rozumie się zgrupowanie nie mniej niż pięciu budynków oddalonych od siebie nie mniej niż 100 m. Potem na tej podstawie definiuje się obszar zwartej zabudowy. Do opisu tego obszaru użyto pojęcia „obwiednia”, które w języku potocznym należy rozumieć jako kołnierz, jakiś obrys, ale jest też słownikowa czy encyklopedyczna definicja obwiedni. Ja tu muszę się jednak posłużyć tekstem, ponieważ jest to pojęcie z geometrii różniczkowej. Otóż chodzi o rozmaitość różniczkową, rozmaitość, która w każdym swoim punkcie jest styczna do pewnego członka rodziny krzywych lub powierzchni. W tej sytuacji ja mam duże wątpliwości, czy urzędy gminy będą w stanie stosować taką wykładnię. Ustawa wprowadza też pojęcie zwartej części gruntu, ale nie definiuje, co by to miało być. To były sprawy słownikowe.

Teraz sprawy merytoryczne. Próbowałem, próbowaliśmy analizować, co to znaczy pięć budynków oddalonych od siebie itd. z owym kołnierzem. To oznacza, że pole gry inwestycyjnej, czyli obszar, który może być w różnych częściach przeznaczony do odrolnienia dzięki temu, że jest tych pięć budynków, może przekraczać 10 ha. Tu nie ma mowy o żadnych wypełnieniach, zapełnianiu luk pomiędzy budynkami, tylko o możliwości dalszej ekspansji. To jest istotne dlatego, że te przepisy będą stosowane w odniesieniu do obszarów wiejskich, to nie dotyczy miast, to dotyczy obszarów wiejskich, a przede wszystkim podmiejskich, tam gdzie są największe problemy z ekspansją i niekontrolowanym rozwojem zabudowy. Te przepisy w takiej formule stanowią, że jeżeli jest pięć domów oddalonych od siebie o około 100 m, to na obszarze około 10 ha możemy stworzyć coś nowego, możemy się starać o odrolnienie. Zatem z punktu widzenia celu tej ustawy wydaje się, że to jest rozwiązanie przeciwskuteczne. Dlatego komisja jednogłośnie wniosła o odrzucenie tego projektu. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi

Teraz bardzo proszę sprawozdawcę Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, pana senatora Mariana Poślednika, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Marian Poślednik:

Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!

Komisja rolnictwa obradowała w przedmiotowej kwestii 16 lipca 2015 r. Mam zaszczyt przedstawić w imieniu komisji sprawozdanie w sprawie uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 10 lipca 2015 r. ustawy o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, druk senacki nr 996 B.

Opiniowana ustawa wprowadza możliwość odrolnienia gruntów klas I–III o powierzchni do 0,5 ha poza planem zagospodarowania przestrzennego, jeżeli co najmniej połowa powierzchni każdej zwartej części gruntu zawiera się w obszarze zwartej zabudowy oraz jeżeli grunty te znajdują się w odległości nie większej niż 50 m od granicy najbliższej działki budowlanej i drogi publicznej.

Na posiedzeniu komisji rolnictwa nie było tak burzliwych obrad i tylu uwag do przedmiotowej ustawy, jak na posiedzeniu Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Została jedynie zgłoszona przez Biuro Legislacyjne propozycja poprawki, która doprecyzowuje pojęcie obszaru zwartej zabudowy. Nowe brzmienie art. 4 pkt 30 stanowi, że obszar zwartej zabudowy będzie zdefiniowany jako obszar wyznaczony przez obwiednię prowadzoną w odległości 50 m od zewnętrznych krawędzi skrajnych budynków tworzących zwartą zabudowę, z tym że jeżeli wszystkie budynki tworzące zwartą zabudowę są położone po jednej stronie drogi publicznej, obszar ten nie obejmuje obszaru po drugiej stronie drogi. Komisja przyjęła tę poprawkę. Za poprawką głosowało 6 senatorów, 4 wstrzymało się od głosu. Nad przyjęciem ustawy z poprawką głosowało 10 senatorów, 5 było za, 4 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu.

Panie Marszałku, w imieniu komisji wnoszę o przyjęcie ustawy wraz z poprawką przyjętą przez komisję. Dziękuję za uwagę.

(Przewodnictwo obrad obejmuje wicemarszałek Jan Wyrowiński)

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Zapytania i odpowiedzi

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać do senatorów sprawozdawców trwające nie dłużej niż minutę zapytania w związku z rozpatrywaną ustawą.

Pan senator Andrzej Matusiewicz, bardzo proszę.

Senator Andrzej Matusiewicz:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Ja mam pytanie do obu panów senatorów sprawozdawców. Czy mogliby wytłumaczyć pojęcie obwiedni, ale w sensie prawnym? Chodzi mi o sens prawny, ponieważ nie jest ono zdefiniowane, w ustawie nie ma tak zwanego słowniczka wyrażeń ustawowych. Ja rozumiem, że pan senator Sepioł zadał sobie trud i znalazł wytłumaczenie tego pojęcia, bardzo skomplikowane w sensie geometrycznym, niemniej jednak do interpretacji przepisów takie pojęcie geometryczne nie wystarczy, powinno być odpowiednie pojęcie prawne, a tego w tej ustawie nie ma. Dziękuję.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Nie ma więcej pytań.

Pan senator Sepioł.

Senator Janusz Sepioł:

Odpowiedź jest właściwie dosyć prosta. Ja nie wiem, co znaczy „obwiednia” i myślę, że nikt tego nie wie. Ale można domniemywać, że znaczenie właściwe jest zbliżone do potocznego znaczenia tego słowa: kołnierz, strefa przyfrontowa… No nie wiem, coś takiego. Ale na pewno nie jest to pojęcie prawne. I to było jedną z przyczyn, dla których komisja wnosi o odrzucenie tej ustawy.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Nie ma więcej pytań.

Dziękuję panom senatorom sprawozdawcom.

Bardzo prosiłbym teraz pana ministra Plockego o przedstawienie stanowiska rządu w tej sprawie.

Witam pana ministra Stachańczyka. Co prawda projekt został wniesiony przez pana prezydenta i posłów, ale rząd też musi jakoś odnieść do tego.

Sekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi Kazimierz Plocke:

Dziękuję bardzo.

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Chciałbym parę jeszcze istotnych kwestii wygłosić.

Mianowicie przede wszystkim do tego projektu, który dzisiaj jest już ustawą, nie ma stanowiska rządu. Projekt został przygotowany w trakcie prac legislacyjnych w Sejmie, powstał z trzech projektów – przypomnę: z projektu Platformy Obywatelskiej, z poselskiego projektu Polskiego Stronnictwa Ludowego i z projektu prezydenta. Prace nad tym projektem trwały dość długo. W ich konsekwencji ustawa, która dzisiaj jest procedowana w Senacie, jest w takim, a nie innym kształcie.

Pan senator postawił bardzo ważne pytanie, to dotyczące obwiedni. Jest to linia, która ogranicza, wyznacza określony obszar. Określenie to zostało po raz pierwszy sformułowane i przedstawione przez Towarzystwo Urbanistów Polskich w trakcie spotkań z komisją rolnictwa w Sejmie, a więc formalnie jest to zapowiedź nowego terminu. Jednak na dzisiaj tym terminem w sensie prawnym specjalnie nie można się posługiwać, bo on jeszcze nie jest określony w kontekście przepisów prawa.

Ustawa jest o tyle ważna… Warto tutaj też zacytować parę liczb, które uświadomią nam, że grunty klas I, II, III to są najbardziej wartościowe gleby, które powinny być wykorzystywane przede wszystkim do produkcji rolnej czy do produkcji żywności. Dlatego też minister rolnictwa stara się – stąd podobna decyzja – te grunty jak najbardziej chronić. Statystyka, która dotyczy lat 2008–2015, pokazuje, że w tym czasie złożono pięć tysięcy pięćdziesiąt osiem wniosków dotyczących ogólnej wnioskowanej powierzchni wyłączenia liczącej 74 tysiące 601 ha. Decyzje pozytywne były dla 36 tysięcy 277 ha, a negatywne – dla 38 tysięcy 323 ha. I rzeczywiście to jest bardzo ważna informacja. I jest druga informacja, która też z pewnością powinna nam dać wiele do myślenia. Otóż od 26 maja 2013 r. do 30 czerwca 2015 r. minister rolnictwa rozpatrzył tysiąc sześćset pięćdziesiąt osiem wniosków, w tym sto dziewięćdziesiąt osiem wniosków, które dotyczyły wyłączenia powierzchni poniżej 0,5 ha. A więc jeśli chodzi o kwestię, która jest już w ustawie, żeby w przypadku powierzchni do 0,5 ha podejmować decyzje bez zgody ministra, to dzisiaj nie jest to żaden problem. Chcę też zapewnić Wysoką Izbę, że wszystkie wnioski, które są kierowane do ministra, są rozpatrywane praktycznie na bieżąco. A więc z obecnie obowiązującą ustawą nie mamy żadnych kłopotów i trudności.

Na koniec powiem, że grunty klas I, II, III to 26% powierzchni, czyli 4,8 miliona ha. Z tym że grunty klasy I – to tak dla ciekawości – to 0,4%; tyle mamy gruntów klasy I w Polsce, to jest 67 tysiące ha. Klasa II to 2,9% całości użytków rolnych, czyli 530 tysięcy ha, klasa III to 22% całości użytków rolnych, czyli 4 miliony 200 tysięcy ha, klasy IV, V i VI to 74% powierzchni użytków rolnych.

To tyle, Panie Marszałku, z mojej strony. Dziękuję za wysłuchanie.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję.

Czy są pytania do pana ministra? Nie ma.

Zatem dziękuję bardzo, Panie Ministrze.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Bardzo proszę pana senatora Sepioła o zabranie głosu.

Senator Janusz Sepioł:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Wydaje się, że ustawa o ochronie gruntów rolnych jest taką trochę mało ważną i marginalną ustawą, ale tak nie jest. Chciałbym przypomnieć, że w związku z aferami czy prowokacjami związanymi z tą ustawą upadł rząd Jarosława Kaczyńskiego. Tak więc różne przekręty, nadużycia czy korupcja związane z tą ustawą nie są banalne. Dlatego naprawdę jest istotne, jakie rozwiązania są w tej ustawie.

Komisje, posiedzeniu których przewodniczyłem, proponują odrzucić tę ustawę. Ale ja myślę, że nie powinniśmy tego tak zostawiać. To znaczy tu rzeczywiście jest problem. Bo co zrobić w takiej sytuacji, kiedy na przykład na terenach podmiejskich czy wiejskich przy drodze publicznej stoi rząd domów i między nimi jest dziura pozwalająca na zbudowanie jednego albo dwóch domów, teren nie jest objęty planem zagospodarowania przestrzennego, ale żeby tam wybudować po prostu plombę, trzeba by robić nowy specjalny plan zagospodarowania przestrzennego, bo nie da się odrolnić takiej jednej pojedynczej działki? Tak więc jest problem społeczny w sytuacji, kiedy załamał się system planowania przestrzennego i budujemy w innym reżimie, tak można powiedzieć, przynajmniej w dużej części Polski.

Dlatego postanowiłem przygotować poprawkę i zaraz ją złożę na ręce pana marszałka. To jest poprawka, która daje możliwość wyłączania terenów mniejszych niż 0,5 ha, obejmujących grunty tych najwyższych klas, ze statusu rolnego, ale opisane to jest w ten sposób, że nie ma tu nowych pojęć, jest po prostu opisowo wskazane, o jakie sytuacje chodzi. Czyli nie ma użytego pojęcia obwiedni ani terenu zabudowy. Jest też istotne zmniejszenie pola możliwych lokalizacji. Przedstawię to obrazowo: według dotychczasowego przedłożenia, przy pewnej konfiguracji tych minimum pięciu budynków, pole gry, które się otwierało, miało ponad 10 ha; teraz zaś byłoby to mniej więcej 1,5 ha. To znaczy, że mówimy tutaj o możliwości odrolnienia obszarów, które znajdują się w obszarze wieloboku opisanego na kształcie wyznaczonym przez zewnętrzne wierzchołki rzutów skrajnych budynków, tworzących zgrupowanie nie mniej niż pięciu budynków, odległych od siebie o 50 m. Czyli mamy coś, co da się bardzo łatwo wykreślić – bo wiadomo, co to jest wielobok. Chodzi nam więc o sytuację dotyczącą terenu wewnątrz pewnego istniejącego zgrupowania budynków. I tym samym wychodzimy naprzeciw oczekiwaniom inwestorów.

Chciałbym jeszcze do jednej kwestii się odnieść. Mianowicie w projekcie prezydenckim był cały artykuł mówiący o tym, żeby uproszczone procedury przeznaczania terenów wysokich klas na inwestycje rozciągnąć na pewne inwestycje celu publicznego, ważne inwestycje. Rzecz w tym, że większości takich inwestycji dotyczą specustawy i w tych specustawach od razu zapisane są przepisy o odrolnieniu. Ale w przypadku… Tam były wymienione trzy przypadki, chodziło o lotniska, strefy nalotu, o elektrownie jądrowe i linie przesyłowe. Specustawy nie zawierały takich przepisów i dlatego prezydent proponował je tutaj włączyć. Mnie się jednak wydaje, że nie ma takiej potrzeby. Ustawa sejmowa już tego nie zawierała, nie ma chyba takiej potrzeby. Akurat wszystkie te inwestycje – to znaczy lotniska i elektrownie atomowe – realizowane są na podstawie planu zagospodarowania przestrzennego, a więc nie ma potrzeby rozciągania na nie takich przepisów, które powinny służyć opisaniu tylko takich naprawdę wyjątkowych sytuacji, kiedy pomiędzy budynkami jest teren nieobjęty planem, nadaje się in na zabudowę, ale trzeba by go najpierw odrolnić. Dlatego taką poprawkę składam i apeluje o jej przyjęcie.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Nie ma więcej głosów w dyskusji.

Zamknięcie dyskusji

W związku z tym ją zamykam.

Informuję, że wnioski o charakterze legislacyjnym na piśmie złożyli pan senator Ireneusz Niewiarowski i przed chwilą pan senator Janusz Sepioł.

W takim stanie rzeczy proszę Komisję Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej…

A, czy pan minister chciałby się odnieść do tych poprawek? Panie Ministrze, czy chciałby pan się odnieść do tych poprawek, czy woli pan to zrobić na posiedzeniu komisji?

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi Kazimierz Plocke: Na posiedzeniu komisji, Panie Marszałku.)

Dobrze, dziękuję bardzo.

Ponieważ zostały zgłoszone wnioski o charakterze legislacyjnym, proszę zainteresowane komisje, czyli Komisję Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisję Rolnictwa i Rozwoju Wsi, o ustosunkowanie się do nich i przygotowanie wspólnego sprawozdania.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Punkt 39. porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych ustaw

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu trzydziestego dziewiątego porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych ustaw.

Przypominam, że projekt ten został wniesiony przez grupę senatorów, zawarty jest on w druku nr 967, a sprawozdanie – w druku nr 967 S.

Chciałbym powitać pana ministra Piotra Stachańczyka, sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, który reprezentuje rząd.

Sprawozdanie połączonych Komisji Ustawodawczej, Komisji Obrony Narodowej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji

A obecnego już na trybunie pana senatora Piotra Zientarskiego chcę prosić o przedstawienie sprawozdania trzech komisji, Komisji Ustawodawczej, Komisji Obrony Narodowej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, o rozpatrywanej ustawie.

Bardzo proszę, Panie Senatorze.

Senator Sprawozdawca Piotr Zientarski:

Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!

Projektowana ustawa o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych ustaw ma na celu dostosowanie systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 30 lipca 2014 r. stwierdzającego niezgodność wybranych przepisów ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, ustawy o Policji, ustawy o Straży Granicznej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o Żandarmerii Wojskowej, ustawy o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego, ustawy o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym i ustawy o Służbie Celnej z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej. Sentencja rozstrzygnięcia została ogłoszona 6 sierpnia 2014 r., a wejście przepisów w życie odroczono o osiemnaście miesięcy, czyli, przypominam, do 6 lutego 2016 r.

Trybunał na wnioski rzecznika praw obywatelskich oraz prokuratora generalnego zbadał konstytucyjność przepisów ustaw zawierających regulacje dotyczące kontroli operacyjnej, pozyskiwania danych telekomunikacyjnych, ochrony tajemnicy zawodowej w toku kontroli operacyjnej oraz niszczenia zbędnych danych telekomunikacyjnych w ustawach: o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego i o CBA.

Realizując wyrok Trybunału Konstytucyjnego oraz uwzględniając część minimalnych wymagań, jakie łącznie powinny spełniać przepisy regulujące niejawne pozyskiwanie przez władze publiczne w demokratycznym państwie prawa informacji o jednostkach, w projekcie ustawy określono przesłanki stosowania kontroli operacyjnej i dostępu do danych telekomunikacyjnych. Trybunał Konstytucyjny zwrócił uwagę na niedookreślony katalog sytuacji uzasadniających zarządzenie kontroli operacyjnej w toku czynności operacyjno-rozpoznawczych prowadzonych przez Policję, Straż Graniczną, wywiad skarbowy, Żandarmerię Wojskową, Służbę Kontrwywiadu Wojskowego i Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego w odniesieniu do przestępstw ściganych na mocy umów i porozumień międzynarodowych, przestępstw godzących w bezpieczeństwo państwa, podstawy ekonomiczne państwa czy bezpieczeństwo Sił Zbrojnych, jednostek organizacyjnych MON i państw zapewniających wzajemność. Obowiązujące przepisy nie precyzują, o jakie dokładnie przestępstwa chodzi ani w jakich dokładnie aktach normatywnych mają być ujęte. Mając to na uwadze, w projektowanych art. 19 ustawy o Policji, art. 9e ustawy o Straży Granicznej, w odpowiednich artykułach ustawy o kontroli skarbowej oraz ustawy o Żandarmerii Wojskowej doprecyzowano, że kontrola operacyjna może zostać zarządzona w odniesieniu do przestępstw ściganych na mocy umów międzynarodowych ratyfikowanych za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie, określonych w polskiej ustawie karnej.

Określono także rodzaje środków niejawnego pozyskiwania informacji. W aktualnym stanie prawnym kontrola operacyjna prowadzona jest niejawnie i polega na kontrolowaniu treści korespondencji, zawartości przesyłek, stosowaniu środków technicznych umożliwiających uzyskiwanie w sposób niejawny informacji i dowodów oraz ich utrwalanie, w szczególności treści rozmów telefonicznych i innych informacji przekazywanych za pomocą sieci telekomunikacyjnych.

W tym projekcie ustawy określono zasady postępowania z materiałami, które mogą zawierać informacje objęte tajemnicą zawodową – notarialną, adwokacką, radcy prawnego, doradcy podatkowego, lekarską, dziennikarską lub statystyczną – albo objęte są zakazami dowodowymi. W zakresie kontroli operacyjnej, wykonując wyrok Trybunału odnoszący się do niekonstytucyjności przepisów regulujących kontrolę operacyjną, ze względu na brak regulacji przewidującej gwarancję niezwłocznego, komisyjnego i protokolarnego zniszczenia materiałów zawierających informacje objęte zakazami dowodowymi, co do których sąd nie uchylił tajemnicy zawodowej, bądź uchylenie było niedopuszczalne, w poszczególnych ustawach pragmatycznych wprowadzono zasady postępowania z materiałami uzyskanymi w ramach czynności operacyjno-rozpoznawczych, które to materiały mogą zawierać informacje objęte tajemnicą zawodową.

W sytuacji, kiedy będzie zachodzić przypuszczenie, że materiały uzyskane w wyniku kontroli operacyjnej będą zawierać informacje objęte zakazami dowodowymi, o których mowa w art. 178 kodeksu postępowania karnego, to jest dotyczące faktów, o których obrońca lub adwokat dowiedział się, udzielając porady prawnej lub prowadząc sprawę, albo faktów, o których dowiedział się duchowny podczas spowiedzi, proponuje się, aby właściwy organ wnioskujący o zarządzenie kontroli operacyjnej nakazywał niezwłoczne, komisyjne i protokolarne ich zniszczenie. Analogiczne rozwiązanie będzie miało zastosowanie do materiałów objętych zakazami dowodowymi, jeżeli chodzi o tajemnicę mediatora oraz o źródło informacji dziennikarza, co było przedmiotem poprawki wprowadzonej do praprojektu w pierwszym czytaniu.

Osoby, o których mowa w art. 180 §2 kodeksu postępowania karnego, czyli osoby, które są zobowiązane do zachowania tajemnicy, między innymi adwokackiej, zostały także objęte ochroną prawną w związku z pozyskiwaniem przez służby danych telekomunikacyjnych. W odniesieniu do przypadków, gdy z materiałów zgromadzonych w sprawie będzie wynikało, że pozyskane dowody telekomunikacyjne lub pocztowe mogą zawierać informacje stanowiące tajemnice związane z wykonywaniem zawodu lub funkcji, o których mowa w art. 180 §2 kodeksu postępowania karnego, zaproponowano następujące rozwiązania.

Jeżeli z materiału sprawy będzie wynikało, że materiały uzyskane w wyniku czynności związanych z udostępnianiem danych telekomunikacyjnych, mające znaczenie dla postępowania karnego lub mogące stanowić dowód w postępowaniu karnym, zawierają dane dotyczące bezpośrednio osoby wykonującej zawód lub funkcję, o których mowa w art. 180 §2 k.p.k., właściwy organ występujący o ich udostępnienie, przekazując materiały prokuratorowi, będzie wskazywać fragmenty, które zawierają wspomniane dane. Prokurator niezwłocznie po otrzymaniu wspomnianych materiałów będzie kierować je do właściwego miejscowego sądu okręgowego wraz z wnioskiem o wyrażenie zgody na ich wykorzystanie w postępowaniu karnym. Następnie sąd postanowi o ich dalszym wykorzystaniu albo zarządzi komisyjne, protokolarne zniszczenie. Analogicznie jak w przypadku kontroli operacyjnej sąd podczas wydawania postanowienia będzie kierować się przesłankami wymienionymi w art. 180 §2 k.p.k.

Chcę tutaj podkreślić, że enuncjacje prasowe czy informacje, z którymi się do tej pory spotkaliśmy, nie uwzględniały omawianej tu propozycji. Mówiono o tym, że wprowadzamy jakąś nową przesłankę, dobro wymiaru sprawiedliwości, podczas gdy tak naprawdę zwracamy się, analogicznie… Mowa tu o przesłankach istniejących już w kodeksie postępowania karnego, w art. 180 §2. Nie wprowadzamy we wspomnianym zakresie żadnych nowych pojęć. Chcę, żeby sprawa była w omawianej tu kwestii jasna.

Jeżeli w toku czynności ustalone zostanie, że konieczne jest pozyskiwanie dowodów telekomunikacyjnych dotyczących bezpośrednio osoby wykonującej zawód, o którym mowa w art. 180 §2 k.p.k., uprawniony organ będzie występował do sądu o zgodę na pozyskanie wspomnianych danych i wykorzystanie ich w postępowaniu karnym. W przypadkach niecierpiących zwłoki, kiedy istnieje zagrożenie życia lub zdrowia albo możliwość utraty informacji i zatarcia lub zniszczenia dowodów przestępstwa, uprawniony organ będzie mógł wystąpić do podmiotu prowadzącego działalność telekomunikacyjną o przekazanie danych dotyczących bezpośrednio osoby wykonującej zawód, o którym mowa w art. 180 §2 k.p.k., i jednocześnie zwrócić się do właściwego miejscowo sądu okręgowego z wnioskiem o wydanie postanowienia we wspomnianej sprawie. W takich przypadkach sąd także będzie kierował się przesłankami z art. 180 §2 kodeksu postępowania karnego.

Projekt uwzględnia stanowisko Trybunału w odniesieniu do przepisów regulujących zakres przesłanek wprowadzenia kontroli operacyjnej i udostępniania danych telekomunikacyjnych, ochrony tajemnicy zawodowej w toku realizowanych czynności, niszczenia zbędnych danych telekomunikacyjnych, określenia zakresu i trybu kontroli nad pozyskiwaniem danych telekomunikacyjnych, określenia środków niejawnego pozyskiwania informacji o jednostkach, określenia maksymalnego okresu prowadzenia kontroli operacyjnej.

W toku przygotowania projektu przeprowadzono szereg konsultacji, między innymi z Prokuratorią Generalną Skarbu Państwa, Sądem Najwyższym, który nie zgłosił uwag, Fundacją Panoptykon, prokuratorem generalnym – poprawka związana z jego uwagami będzie wprowadzona, będę proponował ją w trakcie dyskusji – ministrem sprawiedliwości, ministrem finansów, Helsińską Fundacją Praw Człowieka, komendantem głównym Straży Granicznej, Naczelną Radą Adwokacką, ministrem administracji i cyfryzacji, generalnym inspektorem ochrony danych, Krajową Radą Sądownictwa, Agencją Bezpieczeństwa Wewnętrznego, prezesem Urzędu Telekomunikacji Elektronicznej, szefem CBA, ministrem obrony narodowej.

Zakres przedmiotowy projektowanej ustawy jest zgodny z prawem Unii Europejskiej. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Zapytania i odpowiedzi

Obecnie senatorowie mogą kierować trwające nie dłużej niż minutę zapytania do sprawozdawcy komisji oraz do upoważnionego przedstawiciela wnioskodawców.

Przypominam, że w tej drugiej roli również wystąpi pan senator Piotr Zientarski, jako że został upoważniony przez wnioskodawców.

Pan senator Paszkowski chce zadać pytanie. Bardzo proszę.

Senator Bohdan Paszkowski:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Ja chciałbym zapytać o pewną kwestię. Po pojawieniu się tego projektu były głosy krytyczne ze strony środowisk zawodowych odnośnie do tego, że w nim bardzo się ingeruje w tajemnicę chronioną, czy to adwokacką, czy inne tajemnice związane z tymi zawodami zaufania publicznego. Wiem, że na posiedzeniu komisji była składana poprawka, bo byłem na tym posiedzeniu komisji, ale nie do końca jest dla mnie jasne, czy te zapisy, które przyjęto na posiedzeniu komisji jako poprawki, będą już w pełni rozwiewały obawy, które towarzyszyły projektowi odnośnie do tej sprawy, o której wspomniałem.

(Senator Piotr Zientarski: Tej pierwotnej koncepcji.)

Tak.

Senator Piotr Zientarski:

Tak, Panie Senatorze, absolutnie tak. Takie jest również stanowisko naszego Biura Legislacyjnego, że w tej chwili ta wersja, którą przyjęliśmy na posiedzeniu połączonych komisji podczas pierwszego czytania, nie tylko że czyni zadość wyrokowi Trybunału, ale także nie budzi wątpliwości konstytucyjnych. Między innymi – co chciałbym również dodać – wyłączyliśmy z potrzeby zwracania się do sądu dane abonamentowe, a to jest około 90%. W związku z tym urealniliśmy kontrolę sądową. Wprowadziliśmy też – to wielokrotnie podkreślałem – analogię do art. 180 §2. Może go zacytuję, żeby nie było wątpliwości, jak brzmi ten art. 180 §2, bo często na niego się powoływałem: „Osoby obowiązane do zachowania tajemnicy notarialnej, adwokackiej, radcy prawnego, doradcy podatkowego, lekarskiej, dziennikarskiej lub statystycznej mogą być przesłuchiwane co do faktów objętych tą tajemnicą tylko wtedy, gdy jest to niezbędne dla dobra wymiaru sprawiedliwości, a okoliczność nie może być ustalona na podstawie innego dowodu”. Z kolei art. 180 §1 mówi: „Osoby obowiązane do zachowania w tajemnicy informacji niejawnych o klauzuli tajności «zastrzeżone» lub «poufne» lub tajemnicy związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji mogą odmówić zeznań co do okoliczności, na które rozciąga się ten obowiązek, chyba że sąd lub prokurator dla dobra wymiaru sprawiedliwości zwolni te osoby”… czyli jest tu ta sama przesłanka, która jest wprowadzona w tej ustawie. Dlatego dziwię się, że w niektórych wypowiedziach, które pojawiały się w prasie, była mowa o tym, że wprowadzamy jakąś zupełnie nową przesłankę i nie wiadomo, co to jest dobro wymiaru sprawiedliwości, bo przecież ta przesłanka funkcjonuje w kodeksie postępowania karnego.

Wprowadziliśmy też zasadę kontroli uprzedniej, a tylko w sytuacji – bo tego nie było w praprojekcie – kiedy wymagane będzie podjęcie natychmiastowego działania, kiedy ta kontrola nie będzie planowana, tylko będzie natychmiastowa, wtedy będzie kontrola następcza sądu. Dziękuję.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję.

Nie ma więcej pytań.

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

(Senator Piotr Zientarski: Dziękuję.)

Wystąpienie przedstawiciela rządu

Czy pan minister Piotr Stachańczyk chce zabrać głos w sprawie przedstawionego projektu ustawy?

Sekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Piotr Stachańczyk:

Panie Marszałku, chciałbym tylko powiedzieć, że rząd co do zasady popiera przedłożenie w brzmieniu dzisiaj przedstawionym. Dziękuję.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Rozumiem.

Zapytania i odpowiedzi

Czy państwo senatorowie chcieliby zadać pytanie panu ministrowi w związku z rozpatrywanym projektem ustawy? Nie widzę…

(Senator Bohdan Paszkowski: Ja chciałbym zadać pytanie.)

Aha, pan senator Paszkowski. Panie Ministrze, w związku z tym zapraszam.

Bardzo proszę, pan senator Paszkowski

Senator Bohdan Paszkowski:

Ja mam takie pytanie do pana ministra. Czy biorąc pod uwagę ten wymóg konstytucyjny, aby zakres przedmiotowy kontroli operacyjnej był ściśle zakreślony, czyli było odesłanie nie do klauzul ogólnych, ale do konkretnych zapisów kodeksu karnego, którymi są objęte kontrole operacyjne… Czy biorąc pod uwagę, że reprezentuje pan rząd, a poniekąd w pewien sposób koordynuje pan pracę służb, tutaj ze strony służb, jeżeli chodzi o ten katalog z różnego rodzaju zakresów przedmiotowych w poszczególnych służbach, państwo nie macie uwag na tym etapie?

Sekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Piotr Stachańczyk:

Panie Senatorze, na tym etapie nie mamy uwag co do tych zakresów, które zostały określone w toku prac komisji senackich.

(Senator Andrzej Matusiewicz: To jest związane ze świętem Policji.)

Policja, mimo świętowania, też nie ma uwag. Daliśmy radę zapytać o to Policję, mimo trwającego święta.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Nie ma więcej pytań.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Proszę o zabranie głosu pana senatora Włodzimierza Cimoszewicza.

Senator Włodzimierz Cimoszewicz:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Dwadzieścia i ponad dwadzieścia lat temu miałem zaszczyt pracować z Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego, miałem też okazję jej przewodniczyć. Pamiętam wiele elementów tej pracy, wiele dyskusji, między innymi dyskusję dotyczącą sformułowania w konstytucji odnoszącego się do tradycyjnych gwarancji dla tak zwanej tajemnicy korespondencji. Zdając sobie sprawę z tego, że we współczesnych czasach ze względu na rozwój rozmaitych technologii ludzie nie tylko wysyłają tradycyjne listy, ale komunikują się w różny sposób, postanowiliśmy użyć innego sformułowania niż właśnie tradycyjnie występującego w tym katalogu praw i wolności, mianowicie mówiliśmy o ochronie tajemnicy komunikowania się. Rozumieliśmy przez to nie tylko treść przekazu w ramach komunikowania się, lecz także sam fakt komunikowania się, uważaliśmy bowiem, że sam fakt, że ktoś z kimś się komunikuje, na przykład dzwoniąc przez telefon, już powinien podlegać ochronie. I art. 49 konstytucji mówi: „Zapewnia się wolność i ochronę tajemnicy komunikowania się. Ich ograniczenie może nastąpić jedynie w przypadkach określonych w ustawie i w sposób w niej określony”. Zwracam uwagę na użyte w konstytucji, zresztą dosyć oczywiste, sformułowanie: „ograniczenie”, czyli ograniczenie tej wolności i ochrony tajemnicy.

Teraz wracam do dokumentu będącego sprawozdaniem komisji. Na stronie 5 jest pkt 2 odnoszący się do art. 20c ustawy o Policji, który brzmi następująco: „W celu rozpoznawania, zapobiegania, zwalczania, wykrywania albo uzyskania i utrwalenia dowodów przestępstw ściganych z oskarżenia publicznego (…) Policja może mieć (…) udostępniane dane” – w ust. 1 mowa jest o tak zwanych danych telekomunikacyjnych, w ust. 2 o tak zwanych danych pocztowych. Mam tutaj parę uwag.

Po pierwsze, wydaje mi się, że ten przepis jest sformułowany niepoprawnie językowo i dosyć, powiedziałbym, niechlujnie. Pierwsze trzy kryteria czy przesłanki, na podstawie których Policja mogłaby mieć udostępniane dane, zastały określone jako: rozpoznawanie, zapobieganie i zwalczanie, i te określenia odnoszą się oczywiście do przestępstw ściganych z oskarżenia publicznego; a kolejne trzy określenia – wykrywanie, uzyskanie i utrwalenie – dotyczą dowodów przestępstw, a nie samych przestępstw. Gdyby zachować jedynie logikę językową, a nie logikę treści, to można byłoby przeczytać to na przykład tak: w celu zwalczania dowodów przestępstw ściganych z oskarżenia publicznego. No, tak to jest sformułowane. To nie jest moje największe zmartwienie, chociaż zwracam uwagę, że nie powinniśmy tworzyć przepisów tak nielogicznie brzmiących. Najbardziej interesuje mnie sformułowanie „w celu zapobiegania”. W celu zapobiegania, jak rozumiem, przestępstwom ściganym z oskarżenia publicznego Policja może mieś udostępniane owe dane telekomunikacyjne i dane pocztowe. Otóż pojęcie zapobiegania jest w moim głębokim przekonaniu tak elastyczne i obszerne, że w gruncie rzeczy puste. Przecież potencjalnie każdy człowiek może stać się sprawcą przestępstwa, może popełnić przestępstwo, więc określenie „w celu zapobiegania przestępstwom” może oznaczać podejmowanie działań wobec każdego, w każdych okolicznościach, bo nie wiadomo kto, kiedy i jakie przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego ewentualnie popełni. W związku z tym, żeby zapobiegać popełnianiu takich przestępstw, Policja uzyskuje uprawnienie do tego, żeby poddawać inwigilacji każdego w takim zakresie, do jakiego odnosi się ten przepis, czyli w zakresie tak zwanych danych telekomunikacyjnych, słynnych bilingów. W moim przekonaniu to jest sprzeczne z konstytucją. Zwracam się tutaj do pana senatora Zientarskiego, który przed chwilą wyraził odmienny pogląd w imieniu komisji. Konstytucja pozwala na ograniczanie wolności i tajemnicy komunikowania się. Tymczasem użycie w tym przepisie takiego sformułowania, które nie ma żadnej treści, oznacza de facto zawieszenie tej wolności, a nie jej ograniczenie. Ja tu nie widzę, żadnego ograniczenia, żadnego ściśle, precyzyjnie zdefiniowanego kryterium, wedle którego ta swoboda działania Policji miałaby być ograniczona.

Po drugie, na stronie ósmej tego sprawozdana jest mowa o jedynym mechanizmie kontrolnym, jaki tutaj występuje, a mianowicie, że organ Policji, o którym mowa w ust. 1 art. 20cc, przekazuje sądowi okręgowemu raz na sześć miesięcy sprawozdanie obejmujące – i teraz proszę zwrócić uwagę na to, co obejmuje to sprawozdanie – liczbę i rodzaj pozyskanych danych telekomunikacyjnych lub pocztowych; podstawę prawną pozyskania danych telekomunikacyjnych lub pocztowych; rodzaje przestępstw w związku z zaistnieniem których wystąpiono o dane telekomunikacyjne lub pocztowe; liczbę przypadków, ze wskazaniem ich podziału na rodzaje spraw. W ani jednym z tych przypadków nie chodzi o wskazanie indywidualnych przypadków zasięgania informacji, a więc nie chodzi o to, żeby organ Policji informował, że zwrócił się o bilingi Kowalskiego, ponieważ na podstawie takich i takich faktów uznał, że… Nie, o tym, że Kowalskiemu sprawdzano bilingi, nikt się w ogóle nie dowie z takiego sprawozdania. Będzie powiedziane, że zwrócono się dwieście trzydzieści pięć razy albo dwieście trzydzieści pięć tysięcy razy o przekazanie bilingów, i tyle będzie sąd wiedział. Tak więc z tego punktu widzenia kontrola sądowa tego działania jest całkowicie iluzoryczna, bo przecież sąd nie jest w stanie zbadać zasadności konkretnych przypadków. No więc co może zbadać? Czy się rachunki zgadzają? Czy nie pomylono się w cytowaniu jakichś przepisów, podstaw prawnych itd.? To jest przepis całkowicie pozorny. Nie mówię już o tym, że on formułuje – przepraszam za to określenie, Szanowny Senacie – lipny mechanizm kontroli następczej, a nie kontroli uprzedniej. Otóż w moim przekonaniu nie wolno nam zlekceważyć tego faktu, że w orzecznictwie trybunałów europejskich dotyczącym takich lub podobnych kwestii wyraźnie się podkreśla potrzebę ustanawiania mechanizmów uprzedniej kontroli ze strony sądu albo innego niezależnego ciała, na przykład administracyjnego, ale nie kontroli następczej.

I teraz odwołuję się już do nas wszystkich, do pewnej podstawowej misji, do zadania, jakie mamy. Będąc posłami i senatorami – poza realizowaniem wszystkich innych zadań i celów – reprezentujemy obywateli. A więc nikt poza nami nie jest bardziej zobowiązany do obrony ich praw i wolności. A żyjemy dzisiaj w świecie, w którym – z różnych przyczyn, także związanych z całkowicie naturalnie rozumianymi zagrożeniami i potrzebą zwalczania zagrożeń, w związku z postępem technologicznym, z rozwojem biznesu – jesteśmy coraz bardziej inwigilowani. To się staje poważnym problemem. Prywatność gwarantowana przez cywilizowane demokratyczne prawo w cywilizowanych demokratycznych państwach staje się w coraz większym stopniu fikcją. Nie powinniśmy sami pozwalać na to, żeby organy władzy wykonawczej… Bo po co ustanowiono prawa i wolności? Po to, żeby bronić ludzi przez nadużyciami ze strony władzy wykonawczej, niezależnie od ustroju i epoki historycznej. Nie powinniśmy w związku z tym tworzyć takiego prawa, które organom władzy wykonawczej, i to organom dysponującym najostrzejszymi środkami działania, pozwala de facto w sposób całkowicie nieograniczony inwigilować dowolnych obywateli w celu zapobiegania ewentualnym przestępstwom, tak żeby ewentualnie nie popełnili oni przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego.

Ja mam zasadnicze wątpliwości co do tego, czy konkretne sformułowania zawarte w projekcie zasługują na nasze poparcie. Dziękuję bardzo. (Oklaski)

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

I bardzo proszę pana senatora Piotra Zientarskiego o…

Senator Piotr Zientarski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Ja powiem szczerze: z wielkim szacunkiem odnoszę się do każdego wystąpienia pana senatora Cimoszewicza, bo to są wystąpienia bardzo merytoryczne, analityczne, z głębią merytoryki. I myślę, że są wzorcem dla wielu wystąpień. Ale tak do końca, nawet podzielając pewne wątpliwości – które oczywiście mają znaczenie, bo przecież ten przedkładany projekt to dopiero inicjatywa ustawodawcza… To jest też pewnego rodzaju sygnał, który niewątpliwie nie będzie zlekceważony w postępowaniu. Bo wprowadziliśmy jednak zasadę uprzedniej kontroli. Następcza jest w sytuacjach niecierpiących zwłoki, kiedy jest obawa, że dowód nie będzie utrwalony, zostanie zniszczony. Ta zasada jest wprowadzona. Czyli planowane kontrole muszą mieć zgodę uprzednią.

Nie do końca też zgodzę się, że to… Bo przecież gdyby była tu, Panie Senatorze, tylko ta kontrola sądowa co do liczby i rodzaju pozyskiwanych danych, to wtedy tak. Ale tu bada się podstawę prawną pozyskiwania danych, rodzaje przestępstw w związku z zaistniałym wystąpieniem danych, liczbę przypadków ze wskazaniem podziału na rodzaje spraw, w których wystąpiono… W moim przekonaniu to nie jest fikcja. To zapewnia sądowi analizę, tak że sąd później, mając już te dane zbiorcze, w indywidualnych sytuacjach będzie chyba wyciągał wnioski. Bo tu mamy do czynienia z konkretnymi rodzajami przestępstw, podstawami prawnymi itd., itd. To nie są tylko takie liczby, które nie nic nie mówią – i tu się zgodzę – i mogą tylko mówić o zwiększeniu lub zmniejszeniu ilości przypadków.

Rzeczywiście jednak podzielam wątpliwość co do sformułowania „w celu zapobiegania”. Myślę, że trzeba będzie ograniczyć, że tak powiem, tę prewencję, o której tutaj mówił pan senator. Bo rzeczywiście w celu zapobieżenia… Ale to wchodzi w grę chyba wtedy, kiedy istnieje uzasadniona… kiedy są już są jakieś przesłanki do podjęcia działań w celu zapobieżenia, czyli gdy są jakieś określone sygnały itd. Myślę, że to rzeczywiście wymagałoby dopracowania i ta uwaga w moim przekonaniu jest w pełni zasadna.

Ja chciałbym złożyć na ręce pana marszałka dwie poprawki, które oczywiście dotyczą wszystkich ustaw. Jest ich wiele, ale de facto to są dwie poprawki.

Pierwsza dotyczy uprawnienia prokuratora. Chodzi o to, żeby na postanowienie sądu o stwierdzeniu dopuszczalności wykorzystania w postępowaniu karnym materiałów mogących zawierać informacje stanowiące tajemnice związane z wykonywaniem zawodu lub funkcji, o których mowa w art. 180 §2, również prokuratorowi przysługiwało zażalenie, a nie tylko komendantowi Policji. Druga dotyczy określenia przypadków pozyskiwania danych telekomunikacyjnych. Chodzi o to, że liczba przypadków świadczy o skali, a nie liczba danych, bo dane są związane z określonym czynem.

(Wicemarszałek Jan Wyrowiński: Dziękuję bardzo, Panie Senatorze…)

Przepraszam. Od razu, jeśli mogę, to zwróciłbym się do pana marszałka z prośbą, aby pan marszałek zobowiązał trzy komisje do przedstawienia uzupełnienia sprawozdania jeszcze na tym posiedzeniu, żeby była możliwość głosowania. Dziękuję.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Bardzo proszę pana senatora Marka Borowskiego o zabranie głosu.

Senator Marek Borowski:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Materia, którą tu omawiamy, jest bardzo delikatna, wszyscy sobie z tego zdają sprawę, a te animozje, te kontrowersje dotyczące wyboru między wolnością a bezpieczeństwem są już dość stare. Od momentu kiedy globalizacja spowodowała także globalizację przestępczości, terroryzm, dyskusja o tych kwestiach jest na porządku dziennym w wielu krajach. Polska oczywiście nie jest tu immunizowana i musi uwzględniać te sprawy. Choć jest też i tak – ci wszyscy, którzy mieli jakąś styczność z tak zwanymi służbami, to wiedzą – że służby są skłonne troszkę gloryfikować swoją działalność i domagać się większych uprawnień, cały czas podkreślając kwestię bezpieczeństwa. Kwestia ta dla każdego obywatela jest ważna. W związku z tym istnieje coś w rodzaju moralnego szantażu: jak tu nie zgodzić się na dodatkowe uprawnienia tych służb, skoro może to grozić tym, że gdzieś ktoś dokona zamachu terrorystycznego czy po prostu zamachu na życie innej osoby itd., itd., a wtedy my będziemy za to odpowiedzialni, bo nie zgodziliśmy się na wprowadzenie określonych rozwiązań. To jest dylemat. Myślę, że wobec tego jednak trzeba, rozumiejąc potrzebę uchronienia społeczeństwa i obywateli przed zagrożeniem, budować te bariery kontrolne.

Ja przychylam się do krytycznych uwag, które wniósł senator Cimoszewicz, i do tego, że trzeba nad tym jeszcze popracować. Przy okazji przypomnę, ile my czasu straciliśmy w Senacie na to, żeby wydobyć od odpowiednich władz informacje dotyczące tylko liczby billingów. Nawet tego nie można było uzyskać, przez lata. Wreszcie to gdzieś zapisano i wreszcie wiemy, ile ich jest. Dzięki temu przynajmniej wiemy, że na przykład z roku na rok ta liczba rośnie, co budzi nasz niepokój. Wtedy zadajemy pytanie, czy naprawdę okoliczności są tak trudne, czy warunki bezpieczeństwa się pogarszają, dlatego tych billingów musi być więcej, jakoś tam uczulamy na to te służby. Jednocześnie zwracam uwagę na to, jak trudno wydobyć nawet takie dane, których ujawnienie przecież w żaden sposób nie grozi pogorszeniem stanu bezpieczeństwa. To jest jedna sprawa.

Kolejna sprawa dotyczy uprzedniej kontroli sądowej. No, z całym szacunkiem dla sędziów, ale trzeba powiedzieć, że my wiemy, jak to wygląda. Ten sędzia sądu… chyba okręgowego, tak?

(Głos z sali: Tak, okręgowy.)

Ten sędzia sądu okręgowego jest przecież poddawany moralnemu szantażowi. Przychodzą do niego i mówią: już, zaraz trzeba się zgodzić, bo przecież tutaj my tu mamy dane, my tu mamy informacje… No i co ten nieszczęsny sędzia może zrobić? Dlatego liczba odmów jest tak niewielka. Ja już dokładnie nie pamiętam, ale jest ich chyba kilkadziesiąt na jakieś dziesiątki tysięcy ogółem. Powiedzmy sobie szczerze: mamy z tym kłopot. Dlatego uważam, że wszelkie poprawki usprawniające tę kontrolę są uzasadnione i apeluję o ich zgłaszanie.

Ja chciałbym wnieść taką bardzo szczególną poprawkę. Można powiedzieć, że nikt nie ma immunitetu na czynności operacyjne wobec niego. Posłowie, senatorowie mają immunitet, ale, jak wiemy, takich czynności on nie dotyczy. Jeśli z jak najbardziej uzasadnionych powodów podsłuchuje się jakiegoś obywatela, nawet zajmującego wysokie stanowisko w państwie, to może to mieć pewne skutki polityczne, ale nie zatrząśnie ustrojem, nie zatrząśnie demokracją. Natomiast jeżeli się podsłuchuje, podgląda i stosuje wszelkie środki operacyjne wobec partii politycznych, czyli wobec posłów, senatorów, również prezydenta, to skutki tego mogą być dramatyczne. I trzeba sobie z tego zdawać sprawę. Mieliśmy w naszej historii sytuacje, w których ocieraliśmy się o poważny kryzys państwa. Jak podkreślam, nikogo od tego nie można uwolnić. Co można zrobić? No, można spowodować, aby kontrola uprzednia w takich sprawach – one przecież są niezwykle rzadkie; to nie jest coś, co się dzieje co chwilę – była na możliwie wysokim szczeblu, czyli nie sądu rejonowego, nie sądu okręgowego. Powody takiej działalności operacyjnej i wyniki tej działalności operacyjnej, jak powiadam, mogą mieć charakter niszczący dla demokracji i dla państwa. W związku z tym ta decyzja musi być podejmowana, powiedziałbym, wysoko. Dlatego zgłaszam poprawkę, aby decyzja, jeśli chodzi o zastosowanie metod operacyjnych wobec posłów, senatorów, prezydenta, była podejmowana przez Sąd Najwyższy, a konkretnie przez prezesa Sądu Najwyższego. Dziękuję.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Informuję, że lista mówców została wyczerpana.

Informuję o tym, co stało się przed chwilą, czyli że wnioski o charakterze legislacyjnym na piśmie złożyli panowie senatorowie Piotr Zientarski oraz Marek Borowski.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Czy pan minister chciałby się ustosunkować do przedstawionych wniosków?

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Piotr Stachańczyk: Nie, Panie Marszałku.)

Dziękuję bardzo.

Skierowanie projektu ustawy do Komisji Ustawodawczej, Komisji Obrony Narodowej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji

Pan senator Piotr Zientarski zgłosił wniosek o wyznaczenie komisjom terminu przygotowania dodatkowego sprawozdania w celu przeprowadzenia trzeciego czytania projektu ustawy jeszcze na tym posiedzeniu Senatu.

Jeśli nie usłyszę głosu sprzeciwu, uznam, że ten wniosek Izba przyjęła.

Nie słyszę głosów sprzeciwu.

A zatem bardzo proszę komisje, które reprezentował pan senator Piotr Zientarski, o to, aby odniosły się do tych wniosków w taki sposób, abyśmy mogli na tym posiedzeniu ten projekt ustawy poddać pod głosowanie

Ogłaszam przerwę do godziny 14.55.

(Senator Marek Borowski: Do godziny 15.00 nie można?)

Do 15.00, dobrze, zgadzam się, ulegam sugestiom. Tak że przerwa do godziny 15.00.

Komunikaty

Bardzo proszę panią senator sekretarz o komunikaty.

Senator Sekretarz Helena Hatka:

Komunikat pierwszy. Sto siódme posiedzenie KON poświęcone rozpatrzeniu…

(Głos z sali: Co to jest KON?)

Komisja Obrony Narodowej.

…Poświęcone rozpatrzeniu wniosków zgłoszonych do ustawy o Agencji Mienia Wojskowego odbędzie się w dniu dzisiejszym dziesięć minut po ogłoszeniu przerwy w sali nr 182.

Komunikat drugi. Następnie w sali nr 217 odbędzie się wspólne posiedzenie Komisji Obrony Narodowej, Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji poświęcone rozpatrzeniu wniosków zgłoszonych do projektu ustawy o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych ustaw.

Komunikat kolejny. Wspólne posiedzenie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej w sprawie rozpatrzenia wniosków zgłoszonych podczas debaty do ustawy o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych odbędzie się piętnaście minut po ogłoszeniu przerwy w sali nr 176. Dziękuję.

(Wicemarszałek Jan Wyrowiński: Dziękuję bardzo. Spotykamy się o godzinie…)

Momencik, jeszcze jeden komunikat.

Uprzejmie zapraszam na sześćdziesiąte pierwsze posiedzenie Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich, które odbędzie się w dniu 24 lipca 2015 r. trzydzieści minut przed głosowaniami w sali nr 179. Porządek posiedzenia: przygotowanie projektu uchwały Senatu w sprawie zmian w składzie komisji senackich; przygotowanie projektu uchwały Senatu w sprawie wyboru przewodniczącego Komisji Gospodarki Narodowej. Podpisane przez przewodniczącego Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich, Andrzeja Misiołka.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Czyli ta komisja zbiera się o wpół do trzeciej. A Senat spotyka się ponownie o godzinie 15.00. Dziękuję bardzo.

(Przerwa w obradach od godziny 12 minut 58 do godziny 15 minut 05)

Wznowienie obrad

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Wznawiam obrady.

Senatorowie sekretarze zajęli już miejsca przy stole prezydialnym.

Szanowni Państwo, 17 lipca 2015 r. prezydent podpisał postanowienie w sprawie zarządzenie wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej i do Senatu Rzeczypospolitej, Dziennik Ustaw, pozycja 1017, wyznaczając ich termin na 25 października bieżącego roku. Przypominam, że zgodnie z art. 35 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora w terminie miesiąca od dnia zarządzenia nowych wyborów do Sejmu i Senatu składa się oświadczenie o stanie majątkowym.

(Senator Bohdan Paszkowski: Kiedy?)

W terminie miesiąca. Siedemnastego…

(Rozmowy na sali)

Zostały zarządzone wybory, no więc… Wiadomo, kiedy mija miesiąc…

Uzupełnienie porządku obrad

Szanowni Państwo Senatorowie, proponuję uzupełnienie porządku obrad o punkt dotyczący zmiany w składzie komisji senackiej, druk nr 1032 – i rozpatrzenie go jako punktu czterdziestego – oraz punktu dotyczącego wyboru przewodniczącego Komisji Gospodarki Narodowej, druk nr 1019 – i rozpatrzenie go jako punktu czterdziestego pierwszego. Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Wysoka Izba przyjęła przedstawione propozycje.

Wobec braku głosów sprzeciwu stwierdzam, że Senat przedstawione propozycje przyjął.

Punkt 12. porządku obrad: ustawa o zmianie ustaw regulujących warunki dostępu do wykonywania niektórych zawodów (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu dwunastego porządku obrad: ustawa o zmianie ustaw regulujących warunki dostępu do wykonywania niektórych zawodów.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Gospodarki Narodowej, Komisji Kultury i Środków Przekazu oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie. Znajduje się ono w druku nr 957 Z.

Sprawozdanie połączonych Komisji Gospodarki Narodowej, Komisji Kultury i Środków Przekazu oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej

Proszę teraz sprawozdawcę, pana senatora Jana Michalskiego, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Jan Michalski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Połączone komisje na swoim posiedzeniu rozpatrzyły wszystkie poprawki zgłoszone w trakcie debaty i wnoszą do Wysokiego Senatu o przyjęcie poprawek 1–14, 19–25, 27–34, 36–39, 41, 47, 48 i 49 oraz poprawek 52–71. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Czy senatorowie wnioskodawcy chcą jeszcze zabrać głos? Nie.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania.

W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad przedstawionymi poprawkami, a następnie nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Poprawka pierwsza dostosowuje zakres odesłania do treści przepisów, do których następuje odesłanie.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 82 senatorów 54 było za, 2 – przeciw, 26 wstrzymało głosujących wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 59)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka druga koryguje błędne odesłanie.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 82 senatorów 61 było za, 21 wstrzymało głosujących wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 60)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzecia uzupełnia wytyczne przepisu upoważniającego.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 senatorów 53 było za, 30 głosujących wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 61)

Poprawka została przyjęta.

Poprawki czwarta, trzydziesta dziewiąta, pięćdziesiąta trzecia, pięćdziesiąta ósma eliminują błąd językowy.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 senatorów 65 było za, 18 głosujących wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 62)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawka piąta wskazuje właściwą stronę w Biuletynie Informacji Publicznej.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 82 senatorów 59 było za, 23 się wstrzymało. (Głosowanie nr 63)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka szósta skreśla fragment będący powtórzeniem innego przepisu.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 senatorów 56 było za, 24 się wstrzymało. (Głosowanie nr 64)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka siódma wskazuje jednoznacznie, że do udzielania rzeczoznawcy do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych upomnienia na piśmie nie stosuje się kodeksu postępowania administracyjnego.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 senatorów 54 było za, 29 się wstrzymało. (Głosowanie nr 65)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka ósma koreluje zmieniany przepis z kodeksem postępowania administracyjnego, wskazując jednoznacznie, że decyzja cofająca prawo do wykonywania zawodu rzeczoznawcy do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych podlega natychmiastowemu wykonaniu.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 senatorów 53 było za, 30 się wstrzymało. (Głosowanie nr 66)

Poprawka została przyjęta.

Poprawki dziewiąta i dwunasta ujednolicają terminologię ustawy.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Wyniki.

Na 82 senatorów 57 było za, 25 się wstrzymało. (Głosowanie nr 67)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawka dziesiąta ujednolica terminologię ustawy.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Wyniki.

Na 83 głosujących 57 było za, 26 się wstrzymało. (Głosowanie nr 68)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka jedenasta wskazuje, co należy rozumieć pod pojęciem „szkolenie dowódcze”.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 54 było za, 29 się wstrzymało. (Głosowanie nr 69)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzynasta ujednolica sposób sformułowania analogicznych przepisów.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Wyniki.

Na 82 głosujących 53 było za, 29 się wstrzymało. (Głosowanie nr 70)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka czternasta skreśla wyraz niemający wartości normatywnej.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 głosujących 61 było za, 20 się wstrzymało. (Głosowanie nr 71)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka piętnasta zmierza do tego aby powierzenie pełnienia obowiązków dyrektora instytucji kultury następowało na okres nie dłuższy niż pół roku.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 26 było za, 43 – przeciw, 12 się wstrzymało. (Głosowanie nr 72)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka szesnasta zmierza do tego, aby pracownikiem artystycznym był również pracownik instytucji artystycznej spełniający warunki ustawowe.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 senatorów 15 było za, 49 – przeciw, 19 się wstrzymało. (Głosowanie nr 73)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka siedemnasta zmierza do utrzymania dotychczasowych przepisów dotyczących funduszu instytucji kultury.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 senatorów 19 było za, 51 – przeciw, 13 się wstrzymało. (Głosowanie nr 74)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka osiemnasta eliminuje przepis umożliwiający ujawnianie wysokości wynagrodzenia podmiotu świadczącego usługi lub realizującego dostawy z zakresu działalności artystycznej lub twórczej oraz danych osobowych takiego podmiotu.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 84 senatorów 27 było za, 51 – przeciw, 6 się wstrzymało. (Głosowanie nr 75)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka dziewiętnasta skreśla przepis niemający wartości normatywnej.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 84 senatorów 74 było za, 10 się wstrzymało. (Głosowanie nr 76)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta zmierza do tego, aby do zawodowej grupy muzealników nie byli zaliczani pracownicy zatrudnieni w muzeach na stanowiskach, na których realizuje się zadania związane z prowadzeniem działalności artystycznej, upowszechniającej kulturę lub wydawniczej.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 84 głosujących 37 głosowało za, 42 – przeciw, 5 się wstrzymało. (Głosowanie nr 77)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka dwudziesta pierwsza precyzuje przepis określający, jakie wykształcenie powinna mieć osoba ubiegająca się o zatrudnienie na stanowisku kustosza dyplomowanego.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 84 głosujących 55 głosowało za, 29 się wstrzymało. (Głosowanie nr 78)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta druga precyzuje zakres odesłania.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 82 głosujących 53 głosowało za, 29 się wstrzymało. (Głosowanie nr 79)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta trzecia zamieszcza skrót we właściwym miejscu w strukturze aktu.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 84 głosujących 55 głosowało za, 29 się wstrzymało. (Głosowanie nr 80)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta czwarta skreśla przepis nakładający na lekarza upoważnionego i psychologa upoważnionego obowiązek samodenuncjacji w przypadku zaistnienia okoliczności skutkujących utratą uprawnień.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 51 głosowało za, 32 się wstrzymało. (Głosowanie nr 81)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta piąta koreluje ustawę z przepisami kodeksu cywilnego dotyczącymi oznaczeń przedsiębiorców.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 84 głosujących 54 głosowało za, 30 się wstrzymało. (Głosowanie nr 82)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta szósta eliminuje przepisy, które umożliwiają adwokatom i radcom prawnym reprezentowanie strony w postępowaniu przed urzędem patentowym w sprawach związanych z dokonywaniem i rozpatrywaniem zgłoszeń oraz utrzymywaniem ochrony znaków towarowych.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 84 głosujących 25 głosowało za, 50 – przeciw, 9 się wstrzymało. (Głosowanie nr 83)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka dwudziesta siódma eliminuje zbędny skrót.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 56 głosowało za, 27 się wstrzymało. (Głosowanie nr 84)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta ósma skreśla pozorną zmianę.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 82 głosujących 59 głosowało za, 23 się wstrzymało. (Głosowanie nr 85)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta dziewiąta ujednolica terminologię w obrębie systemu prawa.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 84 głosujących 58 głosowało za, 26 się wstrzymało. (Głosowanie nr 86)

Poprawka została przyjęta.

Poprawki trzydziesta i sześćdziesiąta dziewiąta uwzględniają to, że od 1 stycznia 2016 r. wejdzie w życie ustawa – Prawo restrukturyzacyjne.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 54 głosowało za, 29 się wstrzymało. (Głosowanie nr 87)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawka trzydziesta pierwsza precyzuje odesłanie.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 głosujących 57 głosowało za, 24 się wstrzymało. (Głosowanie nr 88)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzydziesta druga ma charakter redakcyjny.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 82 głosujących 61 głosowało za, 21 się wstrzymało. (Głosowanie nr 89)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzydziesta czwarta… Przepraszam, poprawka trzydziesta trzecia zmierza do tego, aby podmiot upoważniony przeprowadzał szkolenia w zakresie zasad ustalania klas jakości świeżych owoców i warzyw za wynagrodzeniem.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 senatorów 52 było za, 31 się wstrzymało. (Głosowanie nr 90)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzydziesta czwarta ujednolica terminologię ustawy.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 84 senatorów 57 było za, 27 się wstrzymało. (Głosowanie nr 91)

Poprawka została przyjęta.

Poprawki trzydziestą piątą, czterdziestą, czterdziestą trzecią, czterdziestą czwartą, czterdziestą piątą i czterdziestą szóstą należy przegłosować łącznie. Zmierzają one do tego, aby listę rzeczników patentowych prowadził samorząd zawodowy oraz aby rozstrzygnięcia dotyczące prawa wykonywania zawodu rzecznika patentowego należały do kompetencji samorządu, a nie Urzędu Patentowego albo prezesa Urzędu Patentowego.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 84 senatorów 25 głosowało za, 51 – przeciw, 8 się wstrzymało. (Głosowanie nr 92)

Poprawki zostały odrzucone.

Poprawka trzydziesta szósta uwzględnia, że lista rzeczników patentowych zawiera informację o zawieszeniu prawa do wykonywania zawodu rzecznika patentowego, a nie informację o okresie tego zawieszenia.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 84 senatorów 53 głosowało za, 31 się wstrzymało. (Głosowanie nr 93)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzydziesta siódma ujednolica przepisy przewidujące obowiązek publikacji określonych informacji w Biuletynie Informacji Publicznej.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 84 senatorów 53 głosowało za, 31 się wstrzymało. (Głosowanie nr 94)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzydziesta ósma eliminuje zbędne odesłanie.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 senatorów 57 głosowało za, 26 się wstrzymało. (Głosowanie nr 95)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka czterdziesta pierwsza nadaje przepisowi określającemu warunki zwolnienia z egzaminu w części dotyczącej wiedzy prawnej lub technicznej w zakresie odpowiadającym nabytej praktyce bardziej generalny charakter, wskazując, że doświadczenie może być zdobyte również w innej niż dział komórce organizacyjnej wykonującej zadania w zakresie ochrony własności przemysłowej.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 senatorów 53 głosowało za, 30 się wstrzymało. (Głosowanie nr 96)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka czterdziesta druga zmierza do tego, aby Krajowa Rada Rzeczników Patentowych przesyłała kopię uchwały w sprawie zwolnienia od odbycia aplikacji rzecznikowskiej osobie zainteresowanej, a nie prezesowi Urzędu Patentowego. Wskazano również, że przekazanie uchwały ma nastąpić bezzwłocznie.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 84 senatorów 27 głosowało za, 49 – przeciw, 8 się wstrzymało. (Głosowanie nr 97)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka czterdziesta siódma uwzględnia, że ustawa o rzecznikach patentowych nie przewiduje wniosku zarówno o wpis, jak i zmianę wpisu na liście rzeczników patentowych.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 senatorów 53 głosowało za, 30 się wstrzymało. (Głosowanie nr 98)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka czterdziesta ósma wskazuje jednoznacznie, na czyjej stronie podmiotowej w Biuletynie Informacji Publicznej udostępnia się informacje dotyczące egzaminu konkursowego i egzaminu kwalifikacyjnego.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 senatorów 53 głosowało za, 30 się wstrzymało. (Głosowanie nr 99)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka czterdziesta dziewiąta skreśla przepis będący powtórzeniem innej regulacji.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 senatorów 56 głosowało za, 27 się wstrzymało. (Głosowanie nr 100)

Poprawka została przyjęta.

Poprawki pięćdziesiąta i pięćdziesiąta pierwsza zmierzają do przekazania niektórych kompetencji i uprawnień prezesa Urzędu Patentowego ministrowi właściwemu do spraw gospodarki. Dotyczy to między innymi prawa do zaskarżenia do Sądu Najwyższego sprzecznej z prawem uchwały organu samorządu oraz prawa wystąpienia z wnioskiem o wszczęcie postępowania wyjaśniającego przez rzecznika dyscyplinarnego.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 84 senatorów 28 głosowało za, 49 – przeciw, 7 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 101)

Poprawki zostały odrzucone.

Poprawki pięćdziesiąta druga, sześćdziesiąta czwarta i siedemdziesiąta korelują zmiany dokonywane w ustawie o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami ze zmianami, które zostaną dokonane w tej ustawie inną ustawą.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 84 senatorów 54 głosowało za, 30 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 102)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawka pięćdziesiąta czwarta uwzględnia fakt, że ewidencja działalności gospodarczej została zastąpiona przez Centralną Ewidencję i Informację o Działalności Gospodarczej.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 84 senatorów 54 głosowało za, 30 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 103)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka pięćdziesiąta piąta ujednolica analogiczne rozwiązania.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 senatorów 53 głosowało za, 27 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 104)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka pięćdziesiąta szósta koreluje terminologię ustawy z kodeksem karnym.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 84 senatorów 56 głosowało za, 28 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 105)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka pięćdziesiąta siódma uwzględnia, że w przepisach karnych ustawy – Prawo własności przemysłowej przewidziano zarówno przestępstwa, jak i wykroczenia.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 84 senatorów 54 głosowało za, 30 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 106)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka pięćdziesiąta dziewiąta zmierza do zastosowania w przepisach upoważniających formuły zgodnej z zasadami techniki prawodawczej.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 senatorów 56 głosowało za, 27 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 107)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka sześćdziesiąta uwzględnia, że orzeczenia lekarskie i orzeczenia psychologiczne są odrębnymi orzeczeniami oraz precyzuje zakres odesłania.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 84 senatorów 52 głosowało za, 32 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 108)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka sześćdziesiąta pierwsza koryguje błędne odesłanie.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 84 senatorów 57 głosowało za, 27 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 109)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka sześćdziesiąta druga także koryguje błędne odesłanie.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 84 senatorów 57 głosowało za, 27 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 110)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka sześćdziesiąta trzecia uwzględnia, że przepis przejściowy powinien odnosić się do terminu wejścia w życie nowelizacji, a nie terminu wejścia w życie aktu nowelizowanego.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 senatorów 53 głosowało za, 30 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 111)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka sześćdziesiąta piąta ujednolica terminologię przepisu przejściowego oraz eliminuje z niego fragment budzący wątpliwości interpretacyjne.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 82 senatorów 52 głosowało za, 30 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 112)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka sześćdziesiąta szósta eliminuje fragment, który zawężał zakres stosowania przepisu przejściowego.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 senatorów 52 głosowało za, 31 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 113)

Poprawka została przyjęta.

Poprawki sześćdziesiąta siódma i siedemdziesiąta pierwsza formułują przepisy przejściowe czasowo utrzymujące w mocy dotychczasowe akty wykonawcze zgodnie z zasadami techniki prawodawczej, a ponadto uwzględniają właściwe podstawy prawne dotychczasowych aktów oraz korelują terminy wejścia w życie przepisów przejściowych z terminami wejścia w życie zmian będących ich źródłem.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 senatorów 53 głosowało za, 30 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 114)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawka sześćdziesiąta ósma skreśla zbędny i błędny przepis przejściowy, który jest powtórzeniem innego przepisu przejściowego.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 84 senatorów 56 głosowało za, 28 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 115)

Poprawka została przyjęta.

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 84 senatorów, 53 – za, 2 – przeciw, 29 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 116)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustaw regulujących warunki dostępu do wykonywania niektórych zawodów.

Punkt 13. porządku obrad: ustawa o nieodpłatnej pomocy prawnej oraz edukacji prawnej (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu trzynastego porządku obrad: ustawa o nieodpłatnej pomocy prawnej oraz edukacji prawnej.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie. Znajduje się ono w druku nr 962 Z.

Sprawozdanie połączonych Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji

Proszę sprawozdawcę, pana senatora Jana Rulewskiego o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Jan Rulewski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Rzeczywiście, dwie komisje, Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rozpatrzyły zgłoszone poprawki i rekomendują Wysokiej Izbie przyjęcie poprawek od pierwszej do szóstej, od dziesiątej do szesnastej i od osiemnastej do dwudziestej piątej. Istotę poprawek przedstawi pan marszałek, tak więc ja nie będę ich omawiał. Tylko uwaga: poprawka szósta oraz poprawka…

(Senator Marek Konopka: Przedstawi poprawki?)

Tak.

Poprawka numer…

(Senator Piotr Gruszczyński: A pytałeś o zgodę?)

Nie pytałem o zgodę, przepraszam.

Poprawka szósta oraz poprawka siódma w istocie są równoległe, notabene mojego autorstwa. Sugeruję głosowanie za poprawką szóstą, jako lepiej opracowaną. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Nie wiem, co mam teraz zrobić.

(Wesołość na sali)

Czy mam teraz dokończyć pana sprawozdanie, czy przystąpimy…

Zapytam: czy senatorowie wnioskodawcy lub pozostali senatorowie sprawozdawcy chcą jeszcze zabrać głos? Nie.

Głosowanie

Przystępujemy zatem do głosowania.

W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad przedstawionymi poprawkami, a następnie nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Poprawka pierwsza wyłącza z zakresu nieodpłatnej pomocy prawnej sporządzenie projektu pierwszego pisma procesowego.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Głosowało 84 senatorów, 82 – za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 117)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka druga eliminuje przepis dotyczący kwestii podatkowych, ponieważ przepis ten może stać się źródłem wątpliwości odnośnie do opodatkowania innych świadczeń ze strony państwa mających podobny charakter do nieodpłatnej pomocy prawnej.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 83 senatorów, wszyscy – za. (Głosowanie nr 118)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzecia przesądza, że nieodpłatna pomoc prawna nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki. Proszę o wyniki.

Głosowało 81 senatorów, 33 – za, 47 – przeciw, 1 senator wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 119)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka czwarta wprowadza kryterium zamieszkiwania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jako warunek prawa do nieodpłatnej pomocy prawnej.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 84 senatorów, 54 – za, 30 – przeciw. (Głosowanie nr 120)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka piąta rozszerza krąg beneficjentów ustawy o osoby, które spełniają przesłanki przewidziane w ustawie o pomocy społecznej i jednocześnie znosi ograniczenie czasowe odnoszące się do osób, które korzystały ze świadczeń z pomocy społecznej.

Poprawki piątą, jedenastą i dwudziestą trzecią głosujemy łącznie…

(Senator Edmund Wittbrodt: I dwudziestą czwartą.)

Tak, i dwudziestą czwartą. Piątą, jedenastą, dwudziestą trzecią i dwudziestą czwartą głosujemy łącznie.

Poprawki jedenasta, dwudziesta trzecia i dwudziesta czwarta dostosowują w tym zakresie odesłanie zawarte w innej jednostce redakcyjnej, eliminują zbędny załącznik oraz odpowiednio korygują treść załącznika nr 3.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 84 głosujących 34 było za, 50 – przeciw. (Głosowanie nr 121)

Poprawki zostały odrzucone.

Nad poprawkami szóstą, dwunastą, dwudziestą drugą też głosujemy…

(Senator Marek Rocki: Łącznie.)

Aha… Nad poprawkami szóstą, dwunastą, dwudziestą drugą głosujemy łącznie.

Poprawka szósta wprowadza dodatkową przesłankę warunkującą możliwość ubiegania się o udzielenie nieodpłatnej pomocy prawnej oraz uzupełnia ustawę o rozwiązania związane z koniecznością wskazania, że przesłanka ta została spełniona. Poprawki dwunasta i dwudziesta druga obejmują konsekwencje przedmiotowej zmiany.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 84 głosujących 33 było za, 51 – przeciw. (Głosowanie nr 122)

Poprawki zostały odrzucone.

Poprawka siódma uzupełnia krąg osób uprawnionych o osoby uzyskujące dochód odpowiadający najniższej emeryturze.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 82 głosujących 30 było za, 50 – przeciw, 2 się wstrzymało. (Głosowanie nr 123)

Poprawka została odrzucona.

Poprawki ósma i dwudziesta pierwsza mają na celu doprecyzowanie pojęcia klęski żywiołowej.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 82 głosujących 82 było za. (Głosowanie nr 124)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawka dziewiąta usuwa wymóg zawarcia w umowie, którą starosta zawiera z adwokatem lub radcą prawnym, klauzuli dotyczącej udostępniania bazy aktów prawnych.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 34 było za, 47 – przeciw, 2 się wstrzymało. (Głosowanie nr 125)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka dziesiąta koryguje brzmienie przepisu, by nie wywoływał on wątpliwości interpretacyjnych.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 82 było za, 1 – przeciw. (Głosowanie nr 126)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzynasta ma charakter redakcyjny.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 głosujących 80 było za. (Głosowanie nr 127)

Poprawka została przyjęta.

Poprawki czternasta, piętnasta i dwudziesta uwzględniają, że właściwymi organami powołanymi do reprezentowania adwokatów oraz radców prawnych należących do poszczególnych izb są okręgowe rady adwokackie oraz rady okręgowych izb radców prawnych.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 82 głosujących 82 było za. (Głosowanie nr 128)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawki szesnasta i dwudziesta piąta zmierzają do wyłączenia z kręgu podmiotów udzielających nieodpłatnej pomocy prawnej osób, które wprawdzie mają wykształcenie prawnicze, ale nie wykonują zawodu adwokata, radcy prawnego lub doradcy podatkowego.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 82 głosujących 21 było za, 60 – przeciw, 1 się wstrzymał. (Głosowanie nr 129)

Poprawki zostały odrzucone.

Poprawka siedemnasta koryguje odesłanie, gdyż przepis odesłania przewiduje odpowiedzialność karną za złożenie fałszywego oświadczenia, a ta nie może znaleźć zastosowania w przypadku oświadczenia pełniącego funkcję informacyjną.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 82 było za, 1 się wstrzymał. (Głosowanie nr 130)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka osiemnasta eliminuje z zakresu odesłania przepisy, które nie określają zasad udzielania nieodpłatnej pomocy prawnej.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 63 było za, 17 – przeciw, 3 się wstrzymało. (Głosowanie nr 131)

Poprawka została przyjęta.

Celem poprawki dziewiętnastej jest usunięcie wątpliwości interpretacyjnych, które mogłyby powstać w związku z użyciem formuły nakazującej odpowiednie stosowanie przepisu.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 63 było za, 15 – przeciw, 5 się wstrzymało. (Głosowanie nr 132)

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 83 było za. (Głosowanie nr 133)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o nieodpłatnej pomocy prawnej oraz edukacji prawnej.

Punkt 14. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu czternastego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw.

Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej oraz Komisja Gospodarki Narodowej i Komisja Ustawodawcza przedstawiły jednobrzmiące projekty uchwał, w których wnoszą o przyjęcie tej ustawy bez poprawek, druki nr 958A i B.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisje projektem uchwały.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 83 było za. (Głosowanie nr 134)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw.

Punkt 15. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o kierujących pojazdami (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu piętnastego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o kierujących pojazdami.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Gospodarki Narodowej, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie. Znajduje się ono w druku nr 951 Z.

Proszę zatem sprawozdawcę, pana senatora Stanisława Jurcewicza, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej

Senator Sprawozdawca Stanisław Jurcewicz:

Panie Marszałku, w imieniu komisji proszę o przyjęcie poprawek pierwszej, drugiej, trzeciej, czwartej i szóstej.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Czy pan senator pragnie jeszcze zabrać głos jako wnioskodawca?

(Senator Stanisław Jurcewicz: Nie, dziękuję bardzo.)

Dziękuję.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania.

W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad przedstawionymi poprawkami, a następnie nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości wraz ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Poprawka pierwsza zwalnia z obowiązku ukończenia kursu dla kierujących pojazdami uprzywilejowanymi funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 55 było za, 28 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 135)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka druga wskazuje wprost w przepisie statuującym zwolnienie z obowiązku ukończenia kursu dla kierujących pojazdami uprzywilejowanymi podmioty, których funkcjonariusze zostali zwolnieni z tego obowiązku, bez odsyłania do innych przepisów.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 82 głosujących 56 było za, 26 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 136)

Poprawka została przyjęta.

Poprawki trzecia i czwarta zmierzają do uzupełnienia ustawy o regulację stanowiącą konsekwencję uchylenia wymogu ukończenia kursu dla kierujących pojazdami uprzywilejowanymi przez niektórych kierujących, w zakresie zwolnienia tych osób z obowiązku odbycia kursu uzupełniającego, a także wskazania dokumentów wymaganych do wydania zezwolenia na kierowanie pojazdem uprzywilejowanym oraz rozszerzenia zakresu tego zwolnienia.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 82 głosujących 54 było za, 28 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 137)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawka piąta modyfikuje przepis przejściowy w celu uwzględnienia w tym przepisie zwolnienia z obowiązku odbycia kursu dla kierujących pojazdami uprzywilejowanymi wprowadzanego niniejszą ustawą.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 82 głosujących 1 był za, 54 – przeciw, 27 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 138)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka szósta przewiduje, że ustawa wejdzie w życie z dniem 4 stycznia 2016 r. w celu skorelowania tego terminu z datą wygaśnięcia czasowego zwolnienia niektórych kierujących z obowiązku odbycia kursu dla kierujących pojazdami uprzywilejowanymi, przewidzianego w art. 135b ustawy o kierujących pojazdami.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 55 było za, 1 – przeciw, 27 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 139)

Poprawka została przyjęta.

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 83 było za. (Głosowanie nr 140)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o kierujących pojazdami.

Punkt 16. porządku obrad: ustawa o kształtowaniu ustroju rolnego (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu szesnastego porządku obrad: ustawa o kształtowaniu ustroju rolnego.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie. Znajduje się ono w druku nr 966 Z.

Sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi

Proszę teraz sprawozdawcę, pana senatora Jerzego Chróścikowskiego, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Jerzy Chróścikowski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Wczoraj rozpatrzyliśmy wnioski zgłoszone w toku debaty nad ustawą o kształtowaniu ustroju rolnego. Chcę zwrócić uwagę, że była bardzo długa dyskusja nad tymi poprawkami, gdyż one nie były prezentowane na posiedzeniu plenarnym. Nie były omówione, więc wczoraj procedowaliśmy bardzo długo.

Wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek spotkał się ze sprzeciwem, mimo że stanowisko rządu było za. Poparte zostały poprawki: od pierwszej do trzeciej, siódma, dziesiąta, dwunasta, siedemnasta, osiemnasta, dwudziesta trzecia, dwudziesta piąta, dwudziesta szósta, dwudziesta dziewiąta, trzydziesta czwarta i trzydziesta szósta.

Ponadto komisja informuje, że senator Gruszczyński i senator Marek Konopka wycofali poprawki, to jest poprawki: dwudziestą pierwszą, dwudziestą drugą i trzydziestą pierwszą z zestawienia wniosków.

Krótko chciałbym powiedzieć, że duży spór dotyczył poprawek dwudziestej szóstej i dwudziestej dziewiątej. Pamiętamy debatę. Pytano mnie o to, jak będziemy głosować nad poprawką dwudziestą szóstą. Uznano, że będzie jednak zabezpieczenie zawarte w poprawce dwudziestej szóstej, że to ona będzie przegłosowana, przyjęta, czyli że będzie obowiązek utrzymywania, zgodnie z art. 29, przez dziesięć lat itd. A później, w głosowaniu, okazało się, że poprawka dwudziesta dziewiąta została przyjęta. Ona zmienia generalnie zasadę, która została uzgodniona ze stroną społeczną i z panią premier. Ta poprawka rozwala cały układ zabezpieczenia ziemi przed spekulacją. Dziękuję. (Oklaski)

(Senator Bogdan Klich: Która poprawka?)

Dwudziesta dziewiąta.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Czy senatorowie wnioskodawcy chcieliby jeszcze zabrać głos? Było dziewiętnastu senatorów wnioskodawców.

(Głos z sali: Dziękuję.)

Nikt się nie zgłasza. Dziękuję państwu.

Przypominam, że pan senator Piotr Gruszczyński i pan senator Marek Konopka wycofali swoje poprawki, to jest poprawki dwudziestą pierwszą, dwudziestą drugą i trzydziestą pierwszą zawarte we wniosku oznaczonym rzymską dwójką w druku nr 966 Z.

Czy ktoś z państwa senatorów chce podtrzymać wycofane wnioski? Nie.

Głosowanie

Przystępujemy zatem do głosowania.

W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie – w wypadku odrzucenia tego wniosku – nad przedstawionymi poprawkami.

Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem senatora Marka Konopki o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 82 głosujących 34 było za, 47 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 141)

Wniosek został odrzucony.

Wobec odrzucenia wniosku o przyjęcie ustawy bez poprawek przystępujemy do głosowania nad przedstawionymi poprawkami.

Poprawka pierwsza uwzględnia w brzmieniu przepisu fakt, że w skład gospodarstwa rolnego wchodzą również inne elementy niż nieruchomości.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 52 było za, 3 – przeciw, 28 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 142)

Poprawka została uwzględniona.

Poprawka druga zmienia definicję użytków rolnych.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 53 było za, 3 – przeciw, 27 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 143)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzecia eliminuje lukę prawną poprzez uwzględnienie użytkowania jako podstawy posiadania.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 82 głosujących 56 było za, 3 – przeciw, 23 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 144)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka czwarta wyłącza z ustawy pojęcie podstawowej normy obszarowej.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 37 było za, 39 – przeciw, 7 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 145)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka piąta wyłącza możliwość podziału gospodarstwa rolnego ze względu na umożliwienie zbywcy zachowania budynku mieszkalnego wraz z gruntami, na których stoi.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 82 głosujących 39 było za, 41 – przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 146)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka szósta zapewnia spójność terminologiczną ustawy.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 47 było za, 34 – przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 147)

Poprawka została przyjęta.

Poprawki siódma i trzydziesta czwarta prawidłowo określają odpowiedzialność karną za złożenie fałszywego oświadczenia.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 głosujących 53 było za, 2 – przeciw, 25 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 148)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawka ósma skreśla przepis, który uzależnia sprzedaż nieruchomości od wpisania jej do ewidencji gruntów i budynków.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 43 było za, 38 – przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 149)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dziewiąta liberalizuje obrót ziemią poprzez rezygnację z warunku, aby uprawniony do pierwokupu powiększał swoje gospodarstwo rodzinne lub gospodarstwo prowadzone przez spółdzielnię produkcji rolnej.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 53 było za, 29 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 150)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka jedenasta nadaje prawo pierwokupu osobom prawnym.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 82 głosujących 50 było za 27 – przeciw, 5 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 151)

Poprawka została przyjęta.

Poprawki dwunasta i osiemnasta poprawiają systematykę ustawy.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 53 było za, 3 – przeciw, 27 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 152)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawka trzynasta nakazuje stosować zasadę pierwokupu nawet w przypadkach, gdy nabywcą jest na przykład członek rodziny zbywcy.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 45 było za, 35 – przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 153)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka czternasta przewiduje możliwość określania przez komisję do spraw kształtowania ustroju rolnego przypadków, w których Agencja Nieruchomości Rolnych musi korzystać z prawa pierwokupu.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 82 głosujących 75 było za, 6 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 154)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka piętnasta skreśla przepis, który uzależnia wydzierżawienie nieruchomości od wpisania jej do ewidencji gruntów i budynków.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 głosujących 48 było za, 31 – przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 155)

Poprawka została przyjęta.

Poprawki szesnasta i dziewiętnasta liberalizują formę zawarcia umowy dzierżawy nieruchomości rolnych.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 głosujących 48 było za, 32 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 156)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawka siedemnasta uwzględnia w treści przepisu okoliczność, że w skład gospodarstwa rolnego wchodzą dobra materialne i niematerialne.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 82 senatorów 52 głosowało za, 3 – przeciw, 27 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 157)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta nakazuje Agencji Nieruchomości Rolnych występować z powództwem o stwierdzenie nieważności czynności prawnych.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 82 głosujących 45 było za, 35 – przeciw, 2 się wstrzymało. (Głosowanie nr 158)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta pierwsza skreśla przepis…

(Głos z sali: Wycofana.)

Dwudziesta pierwsza została wycofana, tak?

(Senator Jan Rulewski: I dwudziesta druga.)

Dwudziesta druga też?

(Głosy z sali: Też.)

Też wycofana.

Poprawka dwudziesta trzecia wprowadza nowelizację właściwego przepisu kodeksu cywilnego.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 80 było za, 3 – przeciw. (Głosowanie nr 159)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta czwarta eliminuje przepis ograniczający możliwość obciążenia nieruchomości hipoteką.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 głosujących 43 było za, 35 – przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 160)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta piąta prawidłowo określa przesłanki sprzedaży nieruchomości rolnych przez Agencję Nieruchomości Rolnych.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 83 głosujących 53 było za, 2 – przeciw, 28 się wstrzymało. (Głosowanie nr 161)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta szósta przywraca prawo pierwszeństwa właścicielom, którzy utracili nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 76 było za, 3 – przeciw, 4 się wstrzymało. (Głosowanie nr 162)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta ósma nakazuje uwzględniać kwalifikacje rolnicze osób, które pracują w produkcji rolnej zamiast osób, które są uprawnione do reprezentacji osób prawnych.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 48 było za, 34 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 163)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta dziewiąta skreśla przepis nakładający ograniczenia w rozporządzaniu kupioną nieruchomością.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 82 głosujących 44 było za, 38 – przeciw. (Głosowanie nr 164)

Poprawka została przyjęta.

Poprawki trzydziesta piąta i trzydziesta szósta nakazują uwzględnić zasady sporządzania planu finansowego Zasobu Nieruchomości Rolnych w pracach nad budżetem na rok 2016.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 82 głosujących 79 było za, 2 – przeciw, 1 się wstrzymał. (Głosowanie nr 165)

Poprawki zostały przyjęte.

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 82 głosujących 80 było za, 2 się wstrzymało. (Głosowanie nr 166)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego.

(Przewodnictwo obrad obejmuje wicemarszałek Jan Wyrowiński)

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Punkt 17. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu siedemnastego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym.

Komisja Nauki, Edukacji i Sportu przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosiła o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym projektem uchwały.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 82 głosujących 81 było za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 167)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym.

Punkt 18. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o ekwiwalencie pieniężnym z tytułu prawa do bezpłatnego węgla dla osób uprawnionych z przedsiębiorstw robót górniczych (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu osiemnastego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o ekwiwalencie pieniężnym z tytułu prawa do bezpłatnego węgla dla osób uprawnionych z przedsiębiorstw robót górniczych.

Komisja Gospodarki Narodowej przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosiła o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad tym projektem uchwały.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 80 senatorów, 79 za, 1 się wstrzymał. (Głosowanie nr 168)

Podjęcie uchwały

Wobec takich wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ekwiwalencie pieniężnym z tytułu prawa do bezpłatnego węgla dla osób uprawnionych z przedsiębiorstw robót górniczych.

Punkt 19. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy – Prawo lotnicze (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu dziewiętnastego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy – Prawo lotnicze.

Komisja Obrony Narodowej przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosiła o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad tym projektem uchwały.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 81 senatorów, wszyscy za. (Głosowanie nr 169)

Podjęcie uchwały

Wobec takich wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy – Prawo lotnicze.

Punkt 20. porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu dwudziestego porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego.

Przypominam, że w dniu wczorajszym zostało przedstawione sprawozdanie komisji o projekcie ustawy oraz została przeprowadzona dyskusja.

Przystąpienie do trzeciego czytania projektu

Przystępujemy do trzeciego czytania, które obejmuje jedynie głosowanie.

Przypominam, że komisje wnoszą o przyjęcie przez Senat jednolitego projektu ustawy, zawartego w druku nr 894 S. Komisje proponują ponadto, aby Senat upoważnił senatora Roberta Mamątowa do prezentowania stanowiska Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisje projektem ustawy oraz projektem uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 83 senatorów, 82 – za, 1 – przeciw. (Głosowanie nr 170)

Podjęcie uchwały

Wysoka Izbo, wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Jednocześnie informuję, że Senat upoważnił senatora Roberta Mamątowa do reprezentowania stanowiska Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.

Punkt 21. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu dwudziestego pierwszego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Obrony Narodowej, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie; jest ono w druku nr 975 Z.

Sprawozdanie połączonych Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Obrony Narodowej

Bardzo proszę pana senatora Bohdana Paszkowskiego o przedstawienie sprawozdania wymienionych komisji.

Senator Sprawozdawca Bohdan Paszkowski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Komisje po wczorajszym posiedzeniu wnoszą, aby przyjąć wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek. Dziękuję.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Czy pan senator Jan Rulewski chce jeszcze zabrać głos?

(Senator Jan Rulewski: Nie, dziękuję.)

O, to rzadko się zdarza, ale…

(Wesołość na sali)

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania.

W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawionymi poprawkami.

Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem pana senatora Jana Rulewskiego, popartym przez połączone komisje, jak to już zaznaczono, o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 83 senatorów, wszyscy za. (Głosowanie nr 171)

Podjęcie uchwały

Wysoka Izbo, wobec takich wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego.

Punkt 22. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o organizacji rynku rybnego (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu dwudziestego drugiego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o organizacji rynku rybnego.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie; jest ono w druku nr 990 Z.

Sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi

Bardzo proszę senatora Romana Zaborowskiego o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Roman Zaborowski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Komisja wnosi o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Bardzo dziękuję, Panie Senatorze.

Czy senatorowie wnioskodawcy, Przemysław Błaszczyk i Grzegorz Wojciechowski, chcieliby zabrać głos? Nie.

Głosowanie

Przystępujemy zatem do głosowania.

W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawionymi poprawkami.

Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi popartym przez komisję o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 54 głosowało za, 28 – przeciw, 1 się wstrzymał. (Głosowanie nr 172)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania, Wysoka Izbo, stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o organizacji rynku rybnego.

Punkt 23. porządku obrad: ustawa o wspieraniu zrównoważonego rozwoju sektora rybackiego z udziałem Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu dwudziestego trzeciego porządku obrad: ustawa o wspieraniu zrównoważonego rozwoju sektora rybackiego z udziałem Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie. Jest ono w druku nr 991 Z.

Sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi

Bardzo proszę pana senatora Piotra Gruszczyńskiego o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Piotr Gruszczyński:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie! Mam zaszczyt przedstawić w imieniu komisji sprawozdanie z posiedzenia, na którym komisja rozpatrzyła wnioski zgłoszone w trakcie debaty. Komisja prosi o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Czy senatorowie wnioskodawcy, Grzegorz Wojciechowski i Przemysław Błaszczyk, chcieliby zabrać głos? Nie.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania.

W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem komisji o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawionymi poprawkami.

Głosujemy zatem nad wnioskiem Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, popartym przez komisję, o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 54 – za, 29 – przeciw. (Głosowanie nr 173)

Podjęcie uchwały

W obliczu takich wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o wspieraniu zrównoważonego rozwoju sektora rybackiego z udziałem Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego.

Punkt 24. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych oraz niektórych innych ustaw (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu dwudziestego czwartego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych oraz niektórych innych ustaw.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie, które zawarte jest w druku nr 1005 Z.

Sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi

Proszę senatora Wiesława Kiliana o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Wiesław Kilian:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W toku posiedzenia Senatu zgłoszone zostały dwie poprawki. Na posiedzeniu Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi poprawki te nie uzyskały poparcia. Dziękuję.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Wysoka Izbo, zapytuję: czy senatorowie wnioskodawcy – jest ich długa lista: Konopka, Gruszczyński, Kilian, Zaborowski, Sztark, Śmigielski, Zientarski, Sitarz, Świeykowski, Kobiak, Poślednik i Wittbrodt – chcieliby zabrać głos? Mam nadzieję…

(Głosy z sali: Nie.)

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania.

W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawionymi poprawkami.

Przystępujemy do głosowania nad tym wnioskiem.

Kto jest za przyjęciem ustawy bez poprawek?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 37 było za, 46 – przeciw. (Głosowanie nr 174)

Ponieważ ten wniosek został odrzucony, przystępujemy do głosowania nad poprawkami.

Poprawki pierwsza i druga odbierają Agencji Rynku Rolnego prawo do posiadania akcji i udziałów w spółkach prawa handlowego.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 52 było za, 31 – przeciw. (Głosowanie nr 175)

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi…

(Poruszenie na sali)

(Głosy z sali: Dwie poprawki… łącznie!)

Były obie. Mówiłem wyraźnie poprawką pierwszą i drugą głosujemy… Głosowaliśmy nad poprawkami pierwszą i drugą. Powiedziałem to wyraźnie.

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 83 senatorów, 52 – za, 30 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 176)

Podjęcie uchwały

Wobec takich wyników głosowania, Wysoka Izbo, stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych oraz niektórych innych ustaw.

Punkt 25. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu dwudziestego piątego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych.

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi przedstawiły jednobrzmiące projekty uchwały, w których wnoszą o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad tym projektem uchwały.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników.

Głosowało 82 senatorów, 53 było za, 4 – przeciw, 25 się wstrzymało. (Głosowanie nr 177)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, Wysoka Izbo, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych.

Punkt 26. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o kuratorach sądowych (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu dwudziestego szóstego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o kuratorach sądowych.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie. Jest ono w druku nr 976 Z.

Sprawozdanie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji

Proszę sprawozdawcę, senatora Jana Rulewskiego, o przedstawienie sprawozdania komisji. Bardzo proszę.

Senator Sprawozdawca Jan Rulewski:

Wysoka Izbo! Panie Marszałku!

Tak jak pan marszałek przedstawił, rzeczywiście tak było. I w istocie rzeczy komisja, po rozpatrzeniu dwóch wniosków – jednego, o odrzucenie ustawy bez poprawek, i drugiego, o przyjęcie z poprawkami, nad którymi należy głosować łącznie – postuluje przyjęcie wniosku drugiego.

(Senator Robert Mamątow: Nie, nie…)

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Czy pan senator Robert Mamątow chciałby zabrać głos?

Senator Robert Mamątow:

Tak, ja chciałbym tylko poprawić… Mój wniosek był o przyjęcie ustawy bez poprawek. Nie o odrzucenie.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania.

W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem pana senatora Mamątowa o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawionymi poprawkami.

Przystępujemy zatem do głosowania nad wnioskiem pana senatora Mamątowa o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 82 senatorów, 32 było za, 49 – przeciw, 1 się wstrzymał. (Głosowanie nr 178)

Zatem, ponieważ odrzucony został wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek, przystępujemy do głosowania nad poprawkami, nad pierwszą i drugą, ponieważ należy nad nimi głosować łącznie.

Poprawka pierwsza zmierza do wprowadzenia większej elastyczności w zakresie tworzenia sekretariatów zespołów kuratorskich, pozostawiając uznaniu prezesa sądu rejonowego potrzebę utworzenia sekretariatu dla zespołu liczącego do dziesięciu kuratorów. Poprawka druga modyfikuje w niezbędnym zakresie przepis o wejściu ustawy w życie.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 80 senatorów, 49 było za, 5 – przeciw, 26 się wstrzymało. (Głosowanie nr 179)

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 79 senatorów, 53 było za, 26 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 180)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o kuratorach sądowych.

Punkt 27. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu dwudziestego siódmego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosiła o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad tym projektem uchwały.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 82 senatorów, 79 było za, 3 się wstrzymało. (Głosowanie nr 181)

Podjęcie uchwały

Wobec takich wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Punkt 28. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu dwudziestego ósmego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisja Ustawodawcza przedstawiły projekt uchwały, w którym wnosiły o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Głosowanie

Głosujemy zatem nad przedstawionym przez komisje projektem uchwały.

Kto jest za tym projektem?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 82 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 182)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw.

Punkt 29. porządku obrad: ustawa o opiniodawczych zespołach sądowych specjalistów (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu dwudziestego dziewiątego porządku obrad: ustawa o opiniodawczych zespołach sądowych specjalistów.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie. Jest ono w druku nr 973 Z.

Sprawozdanie połączonych Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej

Proszę pana senatora Aleksandra Świeykowskiego o przedstawienie tego sprawozdania.

Senator Sprawozdawca Aleksander Świeykowski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Wnioski wynikające z naszego posiedzenia są zawarte w druku nr 973 Z. Wysoki Senat raczy przyjąć poprawki od pierwszej do piątej zawarte w punkcie oznaczonym rzymską dwójką.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Czy pozostali senatorowie sprawozdawcy – Robert Mamątow i Mieczysław Augustyn – chcieliby zabrać głos? Nie słyszę zgłoszeń.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania.

W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w przypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawionymi poprawkami.

Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem mniejszości Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 79 senatorów, 4 było za, 74 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 183)

Wobec odrzucenia wniosku o przyjęcie ustawy bez poprawek przystępujemy do głosowania nad poprawkami.

Nad poprawkami pierwszą, trzecią, czwartą i piątą głosujemy łącznie.

Poprawka pierwsza wprowadza odesłanie do właściwego przepisu oraz usuwa zbędne wyrazy, zaś poprawki trzecia, czwarta i piąta konsekwentnie usuwają zbędne wyrazy w tym samym zakresie.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 81 senatorów, 57 było za, 24 – przeciw. (Głosowanie nr 184)

Poprawka druga uwzględnia zasadę dotyczącą łącznej pisowni imiesłowów przymiotnikowych.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 79 senatorów, 55 było za, 22 – przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 185)

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 79 senatorów, 51 było za, 26 – przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 186)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o opiniodawczych zespołach sądowych specjalistów.

Punkt 30. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie oraz ustawy o fundacjach (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu trzydziestego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie oraz ustawy o fundacjach.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie. Znajdą je państwo senatorowie w druku nr 979 Z.

Sprawozdanie połączonych Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej

Bardzo proszę pana senatora Witolda Gintowt-Dziewałtowskiego o przedstawienie tego sprawozdania.

Senator Sprawozdawca Witold Gintowt-Dziewałtowski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Połączone komisje – Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej – na posiedzeniu 23 bieżącego miesiąca rozpatrzyły dwadzieścia dwie poprawki zgłoszone do ustawy o zmianie ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie oraz ustawy o fundacjach. Komisje wnoszą o przyjęcie ustawy wraz z szesnastoma poprawkami, które rekomendują. Dziękuję.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Czy senatorowie Mieczysław Augustyn, Witold Gintowt-Dziewałtowski, Tadeusz Kopeć i Janusz Sepioł pragną jeszcze zabrać głos jako senatorowie wnioskodawcy? Nie.

Głosowanie

A zatem przystępujemy do głosowania.

W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad przedstawionymi poprawkami, a następnie nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Poprawka pierwsza zmierza do wyeliminowania z ustawy zbędnej definicji określenia „informacja publiczna”.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 82 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 187)

Poprawka druga ma na celu doprecyzowanie definicji pojęcia „operator projektu”.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 77 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 188)

Poprawka trzecia zmierza do doprecyzowania definicji określenia „projekt” poprzez jednoznaczne wskazanie, że projektem jest zadanie publiczne realizowane w sferze pożytku publicznego.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 76 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 189)

Poprawka czwarta przesądza jednoznacznie, że oferta realizacji zadania publicznego składana jest w otwartym konkursie ofert, a nie po jego zakończeniu.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 81 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 190)

Poprawka piąta zmierza do zwięzłego i syntetycznego sformułowania przepisu, który umożliwi organowi administracji publicznej dokonywanie kontroli i oceny realizacji zleconego organizacji pozarządowej zadania publicznego.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 79 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 191)

Poprawka szósta przesądza, że umowa o realizację zadania publicznego oraz sprawozdanie z realizacji takiego zadania powinny być udostępnione w Biuletynie Informacji Publicznej, na stronie internetowej organizacji pozarządowej lub na wniosek osoby zainteresowanej z uwzględnieniem przepisów ustawy o ochronie danych osobowych.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 81 senatorów, 31 było za, 49 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 192)

Poprawka siódma zmierza do utrzymania aktualnie obowiązującego rozwiązania, zgodnie z którym w ramach inicjatywy lokalnej możliwe jest dokonanie budowy lub rozbudowy budynków i obiektów małej architektury, o ile stanowią one własność jednostki samorządu terytorialnego.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 82 senatorów, 80 było za, 1 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 193)

Poprawki ósma, dziewiąta i jedenasta, nad którymi głosujemy łącznie, mają na celu wyeliminowanie z ustawy przepisów mających na celu utworzenie Funduszu Wspierania Organizacji Pożytku Publicznego. Zgodnie z tymi poprawkami środki finansowe pochodzące z 1% podatku niewydatkowane przez organizacje, które utraciły status organizacji pożytku publicznego, a także środki uzyskane przez organizacje pożytku publicznego niegodnie z ustawą będą przekazywane naczelnikowi urzędu skarbowego, a tym samym wrócą do budżetu państwa.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 82 senatorów, 27 było za, 54 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 194)

Poprawki dziesiąta, dwunasta, osiemnasta, nad którymi głosujemy łącznie, zmierzają do wprowadzenia zakazu finansowania kampanii promocyjnych zachęcających do przekazywania 1% podatku na rzecz organizacji pożytku publicznego ze środków finansowych pochodzących z tegoż podatku. Sankcją za naruszenie tego zakazu będzie kara grzywny.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 80 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 195)

Poprawka czternasta zmierza do tego, aby wszystkie programy komputerowe umożliwiające podatnikowi wypełnienie zeznania podatkowego zawierały informację o możliwości dokonania swobodnego wyboru organizacji pożytku publicznego, na której rzecz można przekazać 1% podatku, albo o braku możliwości dokonania takiego wyboru.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 79 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 196)

Poprawki piętnasta i dwudziesta pierwsza, nad którymi głosujemy łącznie, zmierzają do utrzymania aktualnie obowiązującego rozwiązania, zgodnie z którym członek Rady Działalności Pożytku Publicznego nie może pełnić funkcji dłużej niż dwie kolejne kadencje.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 81 senatorów, 28 było za, 52 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 197)

Poprawka szesnasta wprowadza trzydziestodniowy termin na powołanie przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego członków Rady Działalności Pożytku Publicznego. Termin ten liczony będzie od dnia zakończenia poprzedniej kadencji rady.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 81 senatorów, 30 było za, 51 – przeciw. (Głosowanie nr 198)

Poprawka siedemnasta zmierza do wyeliminowania niespójności w katalogu przesłanek umożliwiających odwołanie członka gminnej lub powiatowej rady działalności pożytku publicznego przed upływem kadencji. Poprawka przesądza, że przedstawiciele organizacji pozarządowej będą uprawnieni do wystąpienia z wnioskiem o odwołanie wyłącznie przedstawiciela tej organizacji.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 81 senatorów, 80 było za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 199)

Poprawki dwudziesta i dwudziesta druga, nad którymi głosujemy łącznie, mają na celu skrócenie do czternastu dni okresu vacatio legis ustawy w zakresie przepisów umożliwiających zwiększenie składu osobowego Rady Działalności Pożytku Publicznego.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 80 senatorów, 77 było za, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 200)

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 79 senatorów, 78 – za, 1 się wstrzymał. (Głosowanie nr 201)

Podjęcie uchwały

Wobec takich wyników głosowania stwierdzam, Wysoka Izbo, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie oraz ustawy o fundacjach.

Punkt 31. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o Rzeczniku Praw Dziecka (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu trzydziestego pierwszego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o Rzeczniku Praw Dziecka.

Mniejszość Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej przedstawiła wniosek o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad tym wnioskiem mniejszości.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 81 senatorów, 51 – za, 29 – przeciw, 1 się wstrzymał. (Głosowanie nr 202)

Podjęcie uchwały

Wobec takich wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Rzeczniku Praw Dziecka.

Punkt 32. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o pomocy społecznej (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu trzydziestego drugiego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o pomocy społecznej.

Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej przedstawiły projekt uchwały, w którym wnoszą o wprowadzenie poprawek do ustawy. Nad tymi poprawkami będziemy głosowali w pierwszej kolejności, a następnie nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania.

Poprawka pierwsza zmierza do wprowadzenia wyjątku od zasady zakazu przebywania w noclegowniach i schroniskach osób znajdujących się pod wpływem alkoholu lub substancji psychoaktywnych.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 80 senatorów, 76 – za, 1 – przeciw, 3 się wstrzymało. (Głosowanie nr 203)

Poprawka druga ma charakter redakcyjny.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 80 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 204)

Poprawka trzecia koryguje błędną legislacyjnie redakcję przepisu nowelizującego.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 82 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 205)

Poprawka czwarta zmierza do doprecyzowania uregulowania pomocy Policji przy przeprowadzaniu przez pracowników socjalnych rodzinnego wywiadu środowiskowego i świadczeniu pracy socjalnej w środowisku.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 79 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 206)

Poprawka piąta stanowi dookreślenie pojęcia superwizji pracy socjalnej.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 80 senatorów, 79 – za, 1 się wstrzymał. (Głosowanie nr 207)

Poprawka szósta zmierza do zastąpienia fakultatywności obligatoryjnością wydania rozporządzenia ministra właściwego do zabezpieczenia społecznego w sprawie superwizji pracy socjalnej.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 83 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 208)

Poprawki siódma i ósma, nad którymi głosujemy łącznie. Poprawka siódma ma na celu wprowadzenie brakującego przepisu przejściowego dotyczącego dotychczasowego rejestru placówek zapewniających miejsca noclegowe, a poprawka ósma stanowi jej konsekwencję.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 81 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 209)

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 81 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 210)

Podjęcie uchwały

Wobec takich wyników głosowania stwierdzam, Wysoka Izbo, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o pomocy społecznej.

Punkt 33. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu trzydziestego trzeciego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw.

Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej przedstawiły projekt uchwały, w którym wnoszą o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad tym projektem uchwały.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 83 senatorów, 55 – za, 28 – przeciw. (Głosowanie nr 211)

Podjęcie uchwały

Wobec takich wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw.

Punkt 34. porządku obrad: ustawa o Agencji Mienia Wojskowego (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu trzydziestego czwartego porządku obrad: ustawa o Agencji Mienia Wojskowego.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Obrony Narodowej, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie. Znajduje się ono w druku nr 985 Z.

Sprawozdanie Komisji Obrony Narodowej

Proszę pana senatora Witolda Sitarza o przedstawienie tego sprawozdania.

Senator Sprawozdawca Witold Sitarz:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Komisja wnosi o przyjęcie ustawy bez poprawek. Poprawki zgłoszono jako wnioski mniejszości.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Sprawozdanie mniejszości Komisji Obrony Narodowej

Proszę teraz pana senatora Bogdana Pęka, aby przedstawił wnioski poparte przez mniejszość komisji.

Senator Sprawozdawca Bogdan Pęk:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

W związku z przedkładaną ustawą o Agencji Mienia Wojskowego muszę powiedzieć, że Polska to być bardzo dziwna kraj.

(Wesołość na sali)

Podczas pierwszego posiedzenia komisji – sprawozdaję, jak było – zostały omówione poprawki zaproponowane przez Biuro Legislacyjne, które miały udoskonalić ustawę. I zostały one jednogłośnie przyjęte przez Wysoką Komisję. Po czym na drugim posiedzeniu stało się dokładnie odwrotnie. W związku z tym, aby zapoznać Wysoką Izbę w czom dzieło, muszę przedstawić przynajmniej te kluczowe poprawki.

Pierwsza poprawka Komisji Obrony Narodowej zmierza do tego, żeby zarówno prezes, jak i wiceprezes przyszłej agencji miał określone kompetencje. Otóż, Wysoka Izbo, jeżeli ustawa zostałaby przyjęta bez poprawek, to zapisalibyśmy w niej, że prezes tej tak ważnej agencji, która będzie miała prawo między innymi do handlu bronią…

(Senator Witold Gintowt-Dziewałtowski: Ale to nie jest sprawozdanie!)

To jest sprawozdanie.

(Senator Witold Gintowt-Dziewałtowski: Wniosków mniejszości?)

No tak. Ja mówię o wnioskach mniejszości.

(Wicemarszałek Jan Wyrowiński: To są wnioski mniejszości. Pan senator chce zaprezentować sytuację i takie ma prawo)

…Prezes nie miałby określonych żadnych kompetencji, tak, żadnych kompetencji. Czyli praktycznie mógłby to być człowiek, no, bez żadnego przygotowania. W związku z tym wnoszę, aby poprawkę w tej sprawie Wysoka Izba zechciała przyjąć.

Następna poprawka, do art. 107 w pkcie 13 – to jest poprawka senatorów Kleiny i Sitarza – zmierza do tego, żeby żołnierze, którzy odchodzą na emeryturę, nie mogli brać dodatkowego świadczenia mieszkaniowego, które wynosi 60 tysięcy zł na jedną osobę z rodziny, za okres przez siebie wyznaczony, tylko żeby wyliczenie odbywało się w dniu, w którym na emeryturę przechodzą. Jakie to obecne rozwiązanie może mieć konsekwencje? Ano takie, że przykładowo może zajść taki przypadek: oficer czy żołnierz przechodzący na emeryturę, który w minionym okresie miał kilkoro dzieci, następnie się rozwiódł albo te dzieci osiągnęły pełnoletniość, wyznaczy sobie tamten okres, gdy formalnie był żywicielem tej dużej rodziny, i dostanie na przykład 300 tysięcy zł w ramach odprawy. Wydaje się to niemoralne, dlatego tę wspomnianą poprawkę również bardzo bym chciał Wysokiej Izbie polecić.

No i ostatnia poprawka to jest poprawka pana przewodniczącego komisji, Skurkiewicza. Ona zmierza do tego, żeby ustawa weszła w życie w dniu 1 stycznia przyszłego roku, a nie w październiku tego roku – co wydaje się zbędnym przyspieszeniem… chyba że chodzi tu o to, żeby obsadzić jeszcze te stanowiska bez wymaganych kompetencji. Tak że, Wysoka Izbo, dziękuję za uwagę.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Czy senatorowie wnioskodawcy – Andrzej Owczarek, Kazimierz Kleina, Witold Sitarz i pan senator Wojciech Skurkiewicz – chcieliby jeszcze zabrać głos? Nie.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania.

W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawionymi poprawkami.

Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem senatora Andrzeja Owczarka, popartym przez komisję, o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 80 senatorów, 45 było za, 25 – przeciw, 10 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 212)

Podjęcie uchwały

Wobec takich wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o Agencji Mienia Wojskowego.

Punkt 35. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu trzydziestego piątego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej przedstawiły projekt uchwały, w którym wnoszą o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad tym projektem uchwały.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 77 głosujących 75 głosowało za, 2 – przeciw. (Głosowanie nr 213)

Podjęcie uchwały

Wobec takich wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Punkt 36. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu trzydziestego szóstego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej.

Komisja Gospodarki Narodowej przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosi o wprowadzenie poprawki do ustawy.

Głosowanie

W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad przedstawioną poprawką, a następnie nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z ewentualnie przyjętej poprawki.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawioną przez komisję poprawką, która zmierza do tego, aby osoba pełniąca obowiązki prezesa Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej pełniła je do czasu rozstrzygnięcia konkursu na nowego prezesa.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 głosujących 29 głosowało za, 49 – przeciw, 2 się wstrzymało. (Głosowanie nr 214)

(Senator Roman Zaborowski: Panie Marszałku, mam wniosek.)

Pan senator Zaborowski.

Senator Roman Zaborowski:

Wniosek formalny, Panie Marszałku.

Panie Marszałku, w związku z zaistniałą sytuacją, w związku z tym, że nie przeszła jedyna poprawka, na podstawie art. 54 ust. 1 pkt 5 Regulaminu Senatu wnoszę o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo za ten wniosek.

Głosowanie

W związku z tym przystępujemy do głosowania nad wnioskiem pana senatora Zaborowskiego o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 83 głosujących 52 głosowało za, 29 – przeciw, 2 się wstrzymało. (Głosowanie nr 215)

Podjęcie uchwały

Wobec takich wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej.

Punkt 37. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o Funduszu Kolejowym (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu trzydziestego siódmego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o Funduszu Kolejowym.

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych, Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisja Gospodarki Narodowej przedstawiły jednobrzmiące projekty uchwał, w których wnoszą o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad tym projektem uchwały.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 216)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Funduszu Kolejowym.

Punkt 38. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu trzydziestego ósmego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały sprawozdanie; jest ono w druku nr 996 Z.

Sprawozdanie połączonych Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi

Bardzo proszę pana senatora Janusza Sepioła o przedstawienie tego sprawozdania.

Senator Sprawozdawca Janusz Sepioł:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Połączone komisje wnoszą o przyjęcie tej ustawy z poprawką pierwszą.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Czy senatorowie wnioskodawcy lub pozostały senator sprawozdawca chcą jeszcze zabrać głos? Senatorowie Sepioł i Niewiarowski? Nie widzę takiej woli.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania.

W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o odrzucenie ustawy, a następnie, w przypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawionymi poprawkami.

Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej o odrzucenie ustawy.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 głosujących 29 głosowało za, 50 – przeciw, 2 się wstrzymało. (Głosowanie nr 217)

Wobec odrzucenia wniosku o odrzucenie ustawy przystępujemy do głosowania nad przedstawionymi poprawkami.

Poprawka pierwsza zaostrza kryteria odrolnienia ziemi oraz upraszcza ustawę poprzez eliminację definicji zwartej zabudowy i obszaru zwartej zabudowy.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 77 głosujących 52 głosowało za, 3 – przeciw, 22 się wstrzymało. (Głosowanie nr 218)

Poprawka trzecia zwalnia grunty niezbędne do realizacji celów publicznych z konieczności uzyskania zgody na odrolnienie.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 głosujących 4 głosowało za, 72 – przeciw, 4 się wstrzymało. (Głosowanie nr 219)

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 79 senatorów, 49 było za, 29 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 220)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych.

Punkt 39. porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych ustaw (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu trzydziestego dziewiątego porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych ustaw.

Senat po przeprowadzeniu drugiego czytania projektu ustawy skierował projekt ustawy do Komisji Ustawodawczej, Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Obrony Narodowej i zobowiązał te komisje do przedstawienia jeszcze na obecnym posiedzeniu Senatu dodatkowego sprawozdania. Jest ono zawarte w druku nr 967 Z.

Przystąpienie do trzeciego czytania projektu

Przystępujemy do trzeciego czytania.

Sprawozdanie połączonych Komisji Ustawodawczej, Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Obrony Narodowej

Pana senatora Piotra Zientarskiego proszę o przedstawienie tego dodatkowego sprawozdania.

Senator Sprawozdawca Piotr Zientarski:

W imieniu trzech komisji proszę o przyjęcie wszystkich poprawek, dwudziestu czterech, pogrupowanych w trzy zespoły. Dziękuję.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Czy senatorowie wnioskodawcy, Marek Borowski i Piotr Zientarski, chcieliby jeszcze zabrać głos? Nie.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać trwające nie dłużej niż minutę zapytania do sprawozdawcy i wnioskodawców w związku z dodatkowym sprawozdaniem.

Czy ktoś z państwa senatorów chciałby zgłosić takie zapytanie? Nie.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania.

W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad poprawkami według kolejności przepisów projektu, a następnie nad przyjęciem projektu ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionymi poprawkami.

Poprawki pierwszą, czwarta, dziewiąta, dwunasta, czternasta, siedemnasta i dwudziesta, nad którymi głosujemy łącznie, wprowadzają możliwość złożenia przez prokuratora zażalenia na postanowienie sądu o stwierdzeniu dopuszczalności wykorzystania w postępowaniu karnym materiałów mogących zawierać informacje stanowiące tajemnice związane z wykonywaniem zawodu zaufania publicznego.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 80 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 221)

Poprawki druga, piąta, siódma, trzynasta, piętnasta, osiemnasta, dwudziesta pierwsza i dwudziesta trzecia, nad którymi głosujemy łącznie, powodują, że decyzję o przeprowadzeniu kontroli operacyjnej, udostępnieniu danych telekomunikacyjnych lub o ich wykorzystaniu w postępowaniu karnym w stosunku do posłów, senatorów oraz prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej będzie podejmował pierwszy prezes Sądu Najwyższego.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 78 senatorów, 76 było za, 1 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 222)

Poprawki trzecia, szósta, ósma, dziesiąta, jedenasta, szesnasta, dziewiętnasta, dwudziesta druga i dwudziesta czwarta, nad którymi głosujemy łącznie, doprecyzowują zakres sprawozdania dotyczącego udostępnianych danych telekomunikacyjnych i pocztowych w ten sposób, iż służby będą musiały wykazać liczbę przypadków pozyskania danych, a nie liczbę danych.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 79 senatorów, 78 było za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 223)

Przystępujemy do głosowania nad przyjęciem projektu ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek oraz nad projektem uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy. Komisje proponują, aby Senat upoważnił senatora Piotra Zientarskiego o reprezentowanie Senatu w dalszych pracach nad projektem tej ustawy.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 79 senatorów, 73 było za, 3 – przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 224)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych ustaw i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Jednocześnie informuję, że Senat upoważnił pana senatora Piotra Zientarskiego do reprezentowania Izby w dalszych pracach nad tym projektem.

Punkt 40. porządku obrad: zmiana w składzie komisji senackiej

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu czterdziestego porządku obrad: zmiana w składzie komisji senackiej.

Przypominam, że wniosek Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich w tej sprawie zawarty jest w druku nr 1032.

Sprawozdanie Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich

Bardzo proszę pana senatora Andrzeja Misiołka o przedstawienie wniosku Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich.

Senator Sprawozdawca Andrzej Misiołek:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Komisja na posiedzeniu w dniu dzisiejszym rozpatrzyła wniosek pani senator Izabeli Kloc o rezygnację z prac w Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej i wniosek poparła. Uchwała zawarta jest w druku nr 1032. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Czy ktoś z państwa senatorów chciałby zabrać głos w tej sprawie? Nie.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez Komisję Regulaminową, Etyki i Spraw Senatorskich projektem uchwały w sprawie zmiany w składzie komisji senackiej.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 75 senatorów, 74 – za, 1 senator wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 225)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie zmiany w składzie komisji senackiej.

Punkt 41. porządku obrad: wybór przewodniczącego Komisji Gospodarki Narodowej

Przystępujemy do rozpatrzenia czterdziestego pierwszego punktu porządku obrad: wybór przewodniczącego Komisji Gospodarki Narodowej.

Projekt uchwały, przygotowany przez Komisję Regulaminową, Etyki i Spraw Senatorskich, zawarty jest w druku nr 1019.

Informuję, że wniosek w sprawie wyboru senatora Stanisława Jurcewicza na przewodniczącego Komisji Gospodarki Narodowej został pozytywnie zaopiniowany przez Konwent Seniorów.

Sprawozdanie Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich

Bardzo proszę sprawozdawcę Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich, pana senatora Andrzeja Misiołka o zabranie głosu i przedstawienie wniosku komisji.

Senator Sprawozdawca Andrzej Misiołek:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich na posiedzeniu w dniu dzisiejszym przyjęła uchwałę w sprawie wyboru przewodniczącego Komisji Gospodarki Narodowej. Projekt tej uchwały zawarty jest w druku nr 1019.

Komisja prosi o przyjęcie tego projektu. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Przedstawienie kandydatury senatora Stanisława Jurcewicza na przewodniczącego Komisji Gospodarki Narodowej

Proszę przedstawiciela Komisji Gospodarki Narodowej, senatora Jana Michalskiego, o zabranie głosu i przedstawienie kandydatury senatora Stanisława Jurcewicza na przewodniczącego Komisji Gospodarki Narodowej.

(Rozmowy na sali)

Będzie czas na pytania. Na razie proszę się wstrzymać z komentarzem.

Bardzo proszę.

Senator Jan Michalski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Przypadł mi zaszczyt przedstawienia kandydatury senatora Stanisława Jurcewicza, który jest senatorem siódmej i ósmej kadencji.

(Głos z sali: Prosimy o CV.)

(Głos z sali: Masz dwadzieścia minut.)

(Głos z sali: To prosimy o życiorys.)

W poprzedniej kadencji był wiceprzewodniczącym Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz członkiem Komisji Gospodarki Narodowej. W obecnej kadencji Senatu jest wiceprzewodniczącym Komisji Gospodarki Narodowej i członkiem Komisji Ustawodawczej.

Podczas całej kadencji pan senator Stanisław Jurcewicz wykazał się doskonałą znajomością tematyki, którą zajmuje się Komisja Gospodarki Narodowej, wielokrotnie prowadził obrady komisji, czynił to zawsze z wielką kulturą, sprawnie przeprowadzał debaty oraz głosowania.

(Głos z sali: Ale z tą kulturą to przesadził.)

(Głos z sali: Nie, dobrze, dobrze.)

Chciałbym powiedzieć, że pan senator Stanisław Jurcewicz ma bogate doświadczenie i zawodowe, i samorządowe…

(Głosy z sali: Ooo!)

…dlatego cała komisja w tajnym głosowaniu jednogłośnie poparła jego kandydaturę na przewodniczącego komisji. Dziękuję bardzo. (Oklaski)

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Teraz jest czas na ewentualne zabranie głosu w sprawie przedstawionej kandydatury.

(Głosy z sali: Nie, nie.)

Nie? Po takiej rekomendacji nie ma tutaj w ogóle...

(Głos z sali: Pytania do kandydata.)

Tajne głosowanie

Zatem, Panie i Panowie Senatorowie, przystępujemy do głosowania tajnego w sprawie wyboru senatora Stanisława Jurcewicza na przewodniczącego Komisji Gospodarki Narodowej.

Głosowanie tajne odbywa się przy użyciu opieczętowanych kart do głosowania.

Do przeprowadzenia głosowania tajnego wyznaczam sekretarzy: senatora Przemysława Błaszczyka – pan senator Przemysław Błaszczyk został przeze mnie wyznaczony, bo nie ma senatora Marka Martynowskiego – senatora Piotra Gruszczyńskiego oraz panią senator Helenę Hatkę.

Za chwilę senatorowie sekretarze wręczą państwu senatorom opieczętowane karty do głosowania tajnego. Na karcie do głosowania tajnego należy postawić tylko jeden znak „X”. Karta do głosowania, na której postawiono więcej niż jeden znak „X” lub na której nie postawiono żadnego, zostanie uznana za głos nieważny. Po wypełnieniu kart senatorowie wyczytywani w kolejności alfabetycznej będą wrzucać karty do urny.

Ale zanim to nastąpi, bardzo proszę pana senatora sekretarza o odczytanie komunikatu, który jest ważny. Chodzi o to, aby państwu nie umknęła ta informacja.

Senator Sekretarz Piotr Gruszczyński:

Proszę państwa, krótki komunikat.

Uprzejmie zapraszam na kolejne posiedzenie Komisji Zdrowia, które odbędzie się 30 lipca tego roku o godzinie 11.00 w sali nr 182. Dziękuję.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Oczywiście podpisał przewodniczący…

(Senator Sekretarz Piotr Gruszczyński: Oczywiście podpisał przewodniczący Rafał Muchacki.)

…senator Rafał Muchacki.

Po przeprowadzeniu głosowania zostanie zarządzona przerwa w obradach, w czasie której senatorowie sekretarze dokonają obliczenia głosów i sporządzą protokół głosowania tajnego.

Proszę teraz senatorów, aby kontynuowali czynność rozdawania kart do głosowania, a państwa senatorów o wypełnienie tych kart.

(Senator Jadwiga Rotnicka: Panie Marszałku, czy mogę wrzucić? Bo się spieszę.)

Można, ja nic nie widzę.

(Wesołość na sali)

Czy wszyscy senatorowie otrzymali karty do głosowania?

(Głos z sali: Tak, tak.)

(Senator Wojciech Skurkiewicz: Dokąd się tak spieszycie?)

Proszę panią senator Helenę Hatkę o odczytywanie…

(Senator Stanisław Kogut: Gdzie wam się spieszy? Nie doczekaliśmy się…)

Panią senator poproszę o odczytywanie nazwisk.

Proszę bardzo.

(Senator Wojciech Skurkiewicz: Nie liczy się, powtarzamy głosowanie. Panie Przewodniczący Komisji Ustawodawczej, składam wniosek o reasumpcję głosowania.)

Bardzo proszę.

Senator Sekretarz Helena Hatka:

Jan Filip Libicki,

Łukasz Maria Abgarowicz,

(Senator Wojciech Skurkiewicz: Dajcie urnę Libickiemu.)

Anna Teresa Aksamit,

Tadeusz Arłukowicz,

Mieczysław Augustyn,

Grzegorz Michał Bierecki,

Przemysław Jacek Błaszczyk,

Ryszard Wiesław Bonisławski,

Marek Stefan Borowski,

Bogdan Michał Borusewicz,

Barbara Borys-Damięcka,

Jerzy Mieczysław Chróścikowski,

Alicja Paulina Chybicka,

Włodzimierz Cimoszewicz,

Henryk Cioch,

Leszek Czarnobaj,

Grzegorz Czelej,

Dorota Czudowska,

Wiesław Józef Dobkowski,

Robert Dowhan,

Jarosław Duda,

Mieczysław Władysław Gil,

Witold Józef Gintowt-Dziewałtowski,

Stanisław Gogacz,

Stanisław Andrzej Gorczyca,

Ryszard Józef Górecki,

Maciej Tomasz Grubski,

Piotr Andrzej Gruszczyński,

Andrzej Stefan Grzyb,

Helena Hatka,

Stanisław Andrzej Hodorowicz,

Stanisław Antoni Iwan,

Jan Maria Jackowski,

Kazimierz Jaworski,

Stanisław Jurcewicz,

Stanisław Karczewski,

Wiesław Kilian,

Kazimierz Mariusz Kleina,

Bogdan Adam Klich,

Maciej Jan Klima,

Izabela Helena Kloc,

Ryszard Antoni Knosala,

Andrzej Kobiak,

Maria Zofia Koc,

Stanisław Kogut,

Marek Konopka,

Tadeusz Wiktor Kopeć,

Waldemar Jerzy Kraska,

Kazimierz Julian Kutz,

Jarosław Wacław Lasecki,

Robert Adam Mamątow,

Marek Eryk Martynowski,

Andrzej Antoni Matusiewicz,

Zbigniew Henryk Meres,

Jan Michalski,

Andrzej Kazimierz Misiołek,

Andżelika Anna Możdżanowska,

Rafał Klemens Muchacki,

Ireneusz Niewiarowski,

Jarosław Wojciech Obremski,

Norbert Piotr Obrycki,

Andrzej Owczarek,

Andrzej Michał Pająk,

Maria Pańczyk-Pozdziej,

Bohdan Józef Paszkowski,

Andrzej Person,

Bogdan Marek Pęk,

Leszek Marian Piechota,

Józef Pinior,

Aleksander August Pociej,

Marian Poślednik,

Sławomir Piotr Preiss,

Zdzisław Stanisław Pupa,

Marek Dariusz Rocki,

Jadwiga Kazimiera Rotnicka,

Jan Rulewski,

Jarosław Rusiecki,

Czesław Wincenty Ryszka,

Janina Zofia Sagatowska,

Janusz Sepioł,

Michał Seweryński,

Witold Jan Sitarz,

Wojciech Skurkiewicz,

Krzysztof Marek Słoń,

Andrzej Szewiński,

Grażyna Anna Sztark,

Bogusław Piotr Śmigielski,

Aleksander Stefan Świeykowski,

Piotr Wach,

Kazimierz Adam Wiatr,

Edmund Kazimierz Wittbrodt,

Grzegorz Michał Wojciechowski,

Michał Józef Wojtczak,

Jan Wyrowiński,

Roman Zaborowski,

Alicja Maria Zając,

Józef Zając,

Adam Michał Zdziebło,

Piotr Benedykt Zientarski.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Czy wszyscy państwo senatorowie oddali głos?

(Senator Helena Hatka: Jeszcze ja.)

To proszę, Pani Senator…

Proszę o kartę dla pani senator sekretarz.

Czy wszyscy państwo senatorowie oddali głos?

(Głos z sali: Tak.)

Dziękuję.

Ogłaszam przerwę do godziny 17.05.

(Przerwa w obradach od godziny 16 minut 56 do godziny 17 minut 08)

Wznowienie obrad

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Wznawiam obrady.

Punkt 41. porządku obrad: wybór przewodniczącego Komisji Gospodarki Narodowej (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu czterdziestego pierwszego porządku obrad: wybór przewodniczącego Komisji Gospodarki Narodowej.

Informuję, że senatorowie sekretarze zakończyli obliczanie głosów i sporządzili protokół głosowania tajnego.

Ogłoszenie wyników tajnego głosowania

Ogłaszam wyniki głosowania tajnego.

Wyznaczeni przez marszałka Senatu do przeprowadzenia głosowania tajnego sekretarze Senatu – pani senator Helena Hatka, pan senator Piotr Gruszczyński i pan senator Przemysław Błaszczyk – stwierdzają, że w głosowaniu tajnym w sprawie wyboru senatora Stanisława Jurcewicza na przewodniczącego Komisji Gospodarki Narodowej oddano głosów 75, w tym ważnych – 72. Za głosowało 54 senatorów, przeciw – 13 senatorów, 5 się wstrzymało.

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie wyboru przewodniczącego Komisji Gospodarki Narodowej.

Proszę pana przewodniczącego Stanisława Jurcewicza o podejście do stołu prezydialnego, pragnę wręczyć panu uchwałę Senatu. (Oklaski)

W związku z podjętymi uchwałami proszę senatorów sprawozdawców o reprezentowanie Senatu w toku rozpatrywania uchwał Senatu przez komisje sejmowe.

Informuję, że porządek siedemdziesiątego dziewiątego posiedzenia Senatu został wyczerpany.

Oświadczenia

Przystępujemy do oświadczeń senatorów poza porządkiem obrad.

Informuję państwa senatorów, że oświadczenia złożone do protokołu zostaną zamieszczone w urzędowej wersji sprawozdania stenograficznego.

Proszę o wygłoszenie oświadczenia pana senatora Stanisława Gogacza.

Pan senator z pewnością doskonale zna regulamin, zasady dotyczące oświadczenia.

(Senator Stanisław Gogacz: Tak.)

Do pięciu minut…

(Senator Stanisław Gogacz: Choć po takim wstępie jeszcze raz sobie to wszystko przypomnę…)

Proszę bardzo.

Senator Stanisław Gogacz:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Swoje oświadczenie kieruję do szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców.

Dyrekcja, grono pedagogiczne, pracownicy i uczniowie Gimnazjum w Ł. zwracają się z prośbą o interwencję w sprawie deportacji rodzin pochodzenia ukraińskiego zamieszkałych w ośrodku dla cudzoziemców w Ł.

G.M., R.H. i Y.H. to uczniowie bardzo lubiani przez rówieśników, niesamowicie ambitni, o czym świadczy chociażby fakt, że G. jest laureatem konkursu organizowanego przez kuratorium lubelskie, dzięki czemu może się dostać do każdej z najlepszych szkół ponadgimnazjalnych w kraju. R., mimo że jest w pierwszej klasie, także jest laureatem konkursu przedmiotowego, tego samego co G. Rodzice tych dzieci to ludzie niesamowicie kulturalni, dobrzy i wdzięczni za nawet najmniejszą okazaną pomoc. Ta pomoc właśnie teraz powinna im się należeć. Rodziny te proszą o umożliwienie im pozostania w naszym kraju. Chcą tu mieszkać i pracować, a ich dzieci, które są uczniami gimnazjum, chcą się tu uczyć. Niestety sytuacja prawna im na to nie pozwala.

Po kilku miesiącach zawieszenia rodziny te otrzymały nakaz wyjazdu z Polski. Nauczyciele i uczniowie Gimnazjum w Ł. nie chcą do tego dopuścić, protestują i chcą zainteresować sprawą rząd naszego kraju. Każdy z nich zamierza wysłać na adres prezes Rady Ministrów Ewy Kopacz list w tej sprawie. Proszą wszystkich, aby zechcieli ich wesprzeć w tych działaniach.

Komendant Straży Granicznej w B. decyzjami z dnia 18 czerwca bieżącego roku oraz z dnia 19 czerwca bieżącego roku zobowiązał te rodziny do powrotu na Ukrainę – była to decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu. Rodziny te uciekły przed wojną. Nie mogą wrócić na Krym, gdzie wcześniej mieszkały, gdyż tam są już inne struktury państwowe i administracyjne. W obronie rodziny z Krymu stanęła społeczność Ł., a głównie nauczyciele oraz uczniowie gimnazjum, do którego uczęszczają dzieci uciekinierów z Krymu. W myśl decyzji polskich władz, które nie przyznały im statusu uchodźcy, powinni oni wrócić na Ukrainę, ale nie mają tam ani meldunku, ani miejsca, w którym mogliby zamieszkać. Na Ukrainie nie ma programów dla przesiedleńców, czyli Ukraińców z Krymu – regionu, który obecnie znajduje się w Rosji. Na to, że zostaną w Polsce na zasadach tak zwanego pobytu tolerowanego… Mają już pozwolenie na pracę, a ich dzieci uczęszczają do tutejszych szkół. Straż Graniczna podjęła jednak inną decyzję.

Wydaje się oczywiste, że wobec sytuacji wojennej, jaka ma miejsce na Ukrainie, a w szczególności sytuacji na Krymie, Polska powinna roztoczyć wszechstronną opiekę nad obywatelami Ukrainy, szczególnie tymi przybyłymi z Krymu. Dlatego zwracam się do szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców o zmianę decyzji i udzielenie pozwolenia na pobyt wymienionych uczniów wraz z ich rodzinami. Dziękuję bardzo, Stanisław Gogacz.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Oświadczenie odczytał pan senator Stanisław Gogacz.

Na zakończenie komunikat.

Przypominam, że następne posiedzenie Senatu rozpoczynamy dzień wcześniej niż zwykle, to znaczy we wtorek 4 sierpnia o godzinie 11.00. Powtarzam: 4 sierpnia o godzinie 11.00.

Informuję, że protokół siedemdziesiątego dziewiątego posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej ósmej kadencji zostanie udostępniony senatorom w terminie trzydziestu dni po posiedzeniu Senatu w Biurze Prac Senackich, pokój nr 255.

Zamknięcie posiedzenia

Zamykam siedemdziesiąte dziewiąte posiedzenie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej ósmej kadencji.

(Marszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską)

(Koniec posiedzenia o godzinie 17 minut 15)