Narzędzia:

Posiedzenie: 76. posiedzenie Senatu RP VIII kadencji, 2 dzień


11 i 12 czerwca 2015 r.
Stenogram z dnia poprzedniego

(Wznowienie posiedzenia o godzinie 9 minut 01)

(Posiedzeniu przewodniczą marszałek Bogdan Borusewicz oraz wicemarszałkowie Jan Wyrowiński, Maria Pańczyk-Pozdziej i Stanisław Karczewski)

Wznowienie posiedzenia

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Wznawiam posiedzenie.

Proszę senatorów sekretarzy o zajęcie miejsc przy stole prezydialnym.

Uzupełnienie porządku obrad

Pan senator Augustyn. W jakim trybie?

(Senator Mieczysław Augustyn: Proszę?)

W jakim trybie?

(Senator Mieczysław Augustyn: Chciałbym zgłosić wniosek…)

Formalny?

(Senator Mieczysław Augustyn: Tak.)

Proszę bardzo.

Senator Mieczysław Augustyn:

Na podstawie art. 48 ust. 2 pkt 8 Regulaminu Senatu wnoszę o uzupełnienie porządku obrad o punkt: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o samorządzie powiatowym oraz ustawy – Kodeks wyborczy. Komisje przygotowały sprawozdania. Wnoszę o rozpatrzenie tego punktu jako punktu dziewiętnastego porządku obrad, po punkcie dotyczącym drugiego czytania projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

To jest projekt senacki, tak?

(Senator Mieczysław Augustyn: To jest projekt senacki.)

Czy jest sprzeciw? Nie ma sprzeciwu.

W związku z tym uzupełniamy porządek o punkt: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o samorządzie powiatowym oraz ustawy – Kodeks wyborczy. To druki senackie nr 855 i 855 S. Będzie to punkt dziewiętnasty.

Punkt 10. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu dziesiątego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 909, a sprawozdanie komisji w druku nr 909 A.

Sprawozdanie Komisji Kultury i Środków Przekazu

Proszę sprawozdawcę Komisji Kultury i Środków Przekazu, pana senatora Jarosława Laseckiego, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Jarosław Lasecki:

Wysoka Izbo!

Mam zaszczyt przedstawić w imieniu Komisji Kultury i Środków Przekazu sprawozdanie z posiedzenia komisji, które odbyło się w dniu 28 maja 2015 r., a dotyczyło rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Celem tej ustawy jest wdrożenie dyrektywy Unii Europejskiej 2011/77/UE, dyrektywy z 27 września 2011 r., która dotyczyła zmiany poprzedniej dyrektywy, z 2006 r., w sprawie ochrony prawa autorskiego. Podstawowym celem tejże dyrektywy i ustawy, o której dzisiaj mówimy, jest, po pierwsze, ujednolicenie sposobu obliczania czasu ochrony praw autorskich, po drugie, wydłużenie czasu ochrony z pięćdziesięciu do siedemdziesięciu lat, a po trzecie, zapewnienie artystom, wykonawcom, odpowiedniej ochrony ich praw przez cały okres ich życia.

Komisja Kultury i Środków Przekazu głosowała za przyjęciem tejże ustawy, a ja w imieniu Komisji Kultury i Środków Przekazu rekomenduję Wysokiej Izbie przyjęcie tej ustawy bez poprawek. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatora sprawozdawcy.

Nie ma takich pytań.

Dziękuję, Panie Senatorze.

Projekt tej ustawy został wniesiony przez rząd. Do prezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister kultury i dziedzictwa narodowego.

Czy pan wiceminister Andrzej Wyrobiec pragnie zabrać głos w sprawie ustawy?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego Andrzej Wyrobiec: Bardzo precyzyjnie jej intencje oddał sprawozdawca.)

Dziękuję.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie? Nie widzę chętnych.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do dyskusji.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Punkt 11. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi oraz ustawy o wspieraniu przedsiębiorców dotkniętych skutkami powodzi z 2010 r.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu jedenastego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi oraz ustawy o wspieraniu przedsiębiorców dotkniętych skutkami powodzi z 2010 r.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 905, a sprawozdania komisji – w drukach nr 905 A i 905 B.

Sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej

Proszę sprawozdawcę Komisji Gospodarki Narodowej, pana senatora Wiesława Dobkowskiego, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Proszę bardzo, Panie Senatorze.

Senator Sprawozdawca Wiesław Dobkowski:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Mam zaszczyt przedstawić stanowisko Komisji Gospodarki Narodowej dotyczące zmiany ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi oraz ustawy o wspieraniu przedsiębiorców dotkniętych skutkami powodzi z 2010 r.

Nowelizacja wspomnianej ustawy została uchwalona przez Sejm w dniu 15 maja 2015 r. Modyfikuje ona dotychczasowe zasady spłaty pożyczek udzielanych przedsiębiorcom poszkodowanym w wyniku powodzi. Ustawa nie dotyczy takich przedsiębiorców – oni nie mogą ubiegać się o udzielenie pożyczki na usuwanie szkód powodziowych – jak na przykład rolnicy, hodowcy, ogrodnicy, rybacy śródlądowi, którzy prowadzili działalność wytwórczą w tych branżach na obszarach poszkodowanych powodzią. Pozostali przedsiębiorcy mogą otrzymać pożyczkę pod warunkiem, że wykonywali działalność gospodarczą na obszarach poszkodowanych powodzią wskazanych w rozporządzeniu Rady Ministrów i zatrudniali nie więcej niż pięćdziesięciu pracowników. Pożyczek udzielają fundusze pożyczkowe, wybrane w drodze konkursu przez ministra właściwego do spraw gospodarki, do wysokości szkody poniesionej w wyniku powodzi, lecz nie więcej niż 50 tysięcy zł, z okresem spłaty do trzech lat od dnia zawarcia umowy pożyczki.

W praktyce okazało się, że niektóre rozwiązania zawarte w ustawie z 2011 r., a także we wcześniejszej ustawie z dnia 2 sierpnia 2010 r., wymagają korekty. Chodzi tu przede wszystkim o kwestie związane: po pierwsze, ze sposobem postępowania w przypadku niewykorzystania pożyczki w całości; po drugie, określeniem prawidłowości wykorzystania pożyczki w całości, po trzecie, przesądzeniem o prawnym charakterze rozstrzygnięć podejmowanych przez fundusz pożyczkowy, po czwarte, zasadami spłaty lub zwrotu pożyczki.

Nowelizacja ustawy przesądza o tym, że wysokość pożyczki będzie ustalana na podstawie oszacowania szkód poniesionych przez przedsiębiorcę dokonanego przez specjalną komisję powołaną przez fundusz pożyczkowy, rzeczoznawcę lub biegłego z zakresu wyceny środków trwałych lub aktywów obrotowych, a w przypadku przedsiębiorcy, który miał zawartą umowę ubezpieczenia od następstw klęsk żywiołowych, przez rzeczoznawcę majątkowego albo ubezpieczyciela. Do wniosku o pożyczkę przedsiębiorca będzie miał obowiązek dołączenia dokumentacji, na podstawie której rzeczoznawca, biegły lub ubezpieczyciel dokonał oszacowania szkód.

Nowela uchyla przepis ustanawiający weksel in blanco jako zabezpieczenie udzielonej przedsiębiorcy pożyczki. Utrzymywanie weksla w tym przypadku jest niecelowe, bo decyzje funduszy pożyczkowych są decyzjami administracyjnymi i podlegają ustawie o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Nowela dopuszcza także dokonywanie zmian w wydatkach finansowanych ze środków z otrzymanej pożyczki w uzasadnionych przypadkach, a w przypadku niewykorzystania pożyczki w całości lub w części ustawa wprowadza obowiązek zwrotu niewykorzystanej części lub całości. Potwierdzenie dokonania wpłaty niewykorzystanej kwoty przedsiębiorca będzie obowiązany złożyć do funduszu pożyczkowego razem z rozliczeniem pożyczki. Brak zwrotu niewykorzystanej pożyczki skutkować będzie naliczaniem odsetek ustawowych od dnia zawarcia umowy pożyczki.

Ustawa określa ustalenie przez fundusz pożyczkowy i przedsiębiorcę harmonogramu spłaty pożyczki z możliwością jego zmiany w uzasadnionych przypadkach. Określona jest dziewięciomiesięczna karencja. Okres spłaty pożyczki nie będzie mógł przekroczyć trzech lat od dnia zawarcia umowy pożyczki. Jeśli przedsiębiorca nie rozliczy pożyczki w terminie lub nie udostępni stosownej dokumentacji, będzie obowiązany do zwrotu pożyczki albo jej nierozliczonej części wraz z ustawowymi odsetkami liczonych od dnia zawarcia umowy pożyczki.

Ustawa ustala możliwości umorzenia należności funduszu pożyczkowego z tytułu niespłaconych lub niezwróconych pożyczek w następujących przypadkach: po pierwsze, gdy przedsiębiorca będący osobą fizyczną zmarł, nie pozostawiając żadnego majątku, albo majątek pozostawiony nie podlega egzekucji, albo pozostawił jedynie przedmioty codziennego użytku domowego; po drugie, gdy przedsiębiorca będący osobą prawną został wykreślony z właściwego rejestru osób prawnych przy jednoczesnym braku majątku, z którego można by egzekwować należność, a odpowiedzialność z tytułu należności nie przechodzi z mocy prawa na osoby trzecie; po trzecie, gdy zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty wyższej od kosztów dochodzenia i egzekucji tej należności lub postępowanie egzekucyjne okazało się nieskuteczne; po czwarte, gdy przedsiębiorca będący jednostką organizacyjną niebędącą osobą prawną uległ likwidacji; po piąte, gdy zachodzi ważny interes dłużnika lub interes publiczny. Decyzje w sprawie umorzenia wyżej wymienionych należności będzie wydawał fundusz pożyczkowy, a jeśli należność przekroczy wartość 5 tysięcy zł, wymagana będzie zgoda ministra właściwego do spraw gospodarki.

Panie Marszałku, Wysoki Senacie, w imieniu Komisji Gospodarki Narodowej wnoszę o przyjęcie ustawy bez poprawek. Dziękuję. (Oklaski)

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Sprawozdanie Komisji Budżetu i Finansów Publicznych

Teraz proszę sprawozdawcę Komisji Budżetu i Finansów Publicznych, pana senatora Leszka Czarnobaja, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Leszek Czarnobaj:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!

W imieniu Komisji Budżetu i Finansów Publicznych mam zaszczyt przedstawić sprawozdanie o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi oraz ustawy o wspieraniu przedsiębiorców dotkniętych skutkami powodzi w 2010 r.

Ja nie będę powtarzał wszystkiego tego, co dotyczy meritum ustawy, dlatego że pan senator Dobkowski bardzo dokładnie to przedstawił, także to, co było przedmiotem obrad komisji. Pragnę tylko poinformować, że Komisja Budżetu i Finansów Publicznych zebrała się 28 maja. Po wysłuchaniu informacji ministra wniosek komisji jest następujący: przyjąć ustawę bez poprawek.

Pragnę jednocześnie poinformować, że przedłożenie tej ustawy jest przedłożeniem rządowym, tak jak powiedział pan senator. W dniu 15 maja ustawa została uchwalona w Sejmie.

Rodzi się pytanie, dlaczego w ogóle powstał projekt tej ustawy. Otóż 16 września 2011 r. została przyjęta ustawa o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi. I w projekcie tej ustawy w rozdziale 3 wprowadzona została możliwość udzielania przedsiębiorcom poszkodowanym przez powódź pożyczek na usuwanie szkód majątkowych w prowadzonym przez siebie przedsiębiorstwie. Po wejściu w życie przedmiotowej ustawy pomoc przedsiębiorcom poszkodowanym w wyniku powodzi została udzielona trzykrotnie: w 2012 r. po powodzi lipcowej, w 2013 r. po powodziach czerwcowej i lipcowej, i w 2014 r. po powodziach majowych. Doświadczenia związane z udzielaniem pomocy przedsiębiorcom w wymienionym okresie pozwoliły na zdefiniowanie kilku problemów związanych z ustawą. Tak więc głównym elementem jest tutaj ulepszenie całego systemu pomocy przedsiębiorcom, ułatwienie rozliczania się z otrzymanych pożyczek.

Doświadczenia związane z udzielaniem pomocy przedsiębiorcom pozwoliły na zdefiniowanie następujących problemów. Podstawą określenia udzielanej pożyczki jest to, co dotyczy wyceny przez rzeczoznawców. Procedura postępowania w przypadku niewykorzystania przez przedsiębiorcę całości udzielonej pożyczki jest tutaj dokładnie opisana – określenie prawidłowości wykorzystania pożyczki, doprecyzowanie statusu funduszu pożyczkowego oraz dokonywanie spłaty lub zwrotu pożyczki – dlatego w projekcie rządowym omawianej nowelizacji ustawy wprowadzono przepisy dotyczące możliwości zwolnienia przedsiębiorcy z kosztów finansowych wynikających z naliczania odsetek ustawowych w okresie od wniesienia odwołania do uprawomocnienia się rozstrzygnięcia wydanego w postępowaniu odwoławczym. Wskazano sposób postępowania przez fundusze pożyczkowe wobec przedsiębiorców, którzy nie regulują należności wynikających z decyzji w sprawie umorzenia pożyczki, oraz wskazano, że rozliczenie pożyczki w całości lub w części będzie skutkować koniecznością zwrotu nierozliczonej kwoty.

Panie Marszałku, Wysoka Izbo, w imieniu Komisji Budżetu i Finansów Publicznych wnoszę o przyjęcie projektu ustawy bez poprawek.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatorów sprawozdawców. Nie ma, jak widzę, takich pytań.

Projekt tej ustawy został wniesiony przez rząd. Do prezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister gospodarki. Czy pan wiceminister Andrzej Dycha pragnie zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki Andrzej Dycha: Nie, dziękuję.)

Dziękuję.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku obrad. Czy są takie pytania? Nie.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu. Dla porządku informuję, że panowie senatorowie Rafał Muchacki i Ryszard Knosala złożyli swoje przemówienia w dyskusji do protokołu.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Punkt 12. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu dwunastego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 903, a sprawozdanie komisji – w druku nr 903 A.

Sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej

Proszę sprawozdawcę Komisji Gospodarki Narodowej, pana senatora Bogusława Śmigielskiego, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Bogusław Śmigielski:

Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowny Panie Ministrze!

Mam zaszczyt przedstawić w imieniu Komisji Gospodarki Narodowej sprawozdanie z pracy komisji nad ustawą o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami uchwaloną przez Sejm 15 maja 2015 r. Celem tej ustawy jest doprecyzowanie art. 5 ustawy nowelizowanej, który dotyczy waloryzacji kwot należnych z tytułów określonych w ustawie w kierunku wskazanym w zdaniu odrębnym do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 21 lipca 2011 r., sygnatura K 23/8. Jest to wniosek złożony przez rzecznika praw obywatelskich w roku 2008. Obecnie obowiązujący art. 5 ustawy określa wskaźniki, na podstawie których ma być dokonywana waloryzacja kwot należnych z tytułów określonych w ustawie, oraz nadaje prezesowi GUS kompetencje do ogłaszania tych wskaźników w drodze obwieszczeń w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej. Pomimo ustawowego obowiązku prezes GUS ani razu nie ogłosił wskaźników zmian cen nieruchomości. W takim przypadku zastosowanie ma art. 227 tejże ustawy o gospodarce nieruchomościami, który jest przepisem przejściowym. Do czasu ogłoszenia przez prezesa GUS wskaźników zmian cen nieruchomości waloryzacji dokonuje się przy zastosowaniu wskaźników cen towarów i usług konsumpcyjnych ogłaszanych przez prezesa GUS. Obowiązek ogłaszania tych wskaźników był wypełniany przez prezesa GUS należycie.

Uchwalona przez Sejm ustawa zmierza do tego, aby waloryzacja kwot należnych z tytułów określonych w ustawie dokonywana była z zastosowaniem wskaźników zmian cen dotyczących nieruchomości, nie cen towarów i usług konsumpcyjnych, tylko nieruchomości. Wynika to z prostego powodu, że ceny towarów i usług zmieniają się w innym tempie niż ceny nieruchomości. Waloryzacja ma być dokonywana z uwzględnieniem danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków. Wskaźniki mają być ogłaszane w terminie – i tutaj mamy już terminowe przymuszenie prezesa GUS do tego, żeby je ogłaszał – czterech miesięcy od zakończenia kwartału, którego dotyczą, z podziałem na województwa, przy czym ustawa nie określa terminu początkowego, od którego prezes GUS taki obowiązek ma realizować. Ustawa przewiduje jednocześnie stosowanie wskaźnika zmian cen towarów i usług konsumpcyjnych w przypadku, kiedy nie został jeszcze ogłoszony wskaźnik dotyczący nieruchomości, czyli ten pierwszy moment to jest ogłoszenie waloryzacji według wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych.

Ustawa nowelizuje również art. 158 dotyczący obowiązku rzeczoznawców majątkowych w zakresie sporządzania wyciągów z operatów szacunkowych. Obecnie obowiązujący art. 158 stanowi, że wyciąg z operatu powinien zawierać określenie celu wyceny, opisy nieruchomości oraz ich wartość. Rzeczoznawca powinien przekazać operat nie później niż trzy miesiące od dnia jego sporządzenia. Tak jak mówiłem, w noweli skracamy do dwóch miesięcy czas, w którym rzeczoznawca ma przekazać pewne parametry tej wyceny w formie elektronicznej, podpisane również za pomocą platformy ePUAP.

Ustawa zobowiązuje ministra właściwego do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa do przekazania ministrowi do spraw informatyzacji wzoru wyciągu z operatu szacunkowego w celu umieszczenia go w centralnym repozytorium wzorów dokumentów elektronicznych, czyli nakłada również obowiązek, żeby pokazać formularz, w którym te dane mają być przekazane do centralnego rejestru.

Ustawa ma wejść w życie po upływie dziewięćdziesięciu dni od ogłoszenia.

Prace w Sejmie nad projektem prowadziła Komisja Infrastruktury. Komisja nie dokonała żadnych poprawek i, jak wcześniej mówiłem, 15 maja ustawa została przyjęta przez Sejm. W trakcie prac senackiej Komisji Gospodarki Narodowej dyskusji nie było, po szybkim sprawozdaniu i relacji ze strony legislatora, a także ministra, po bardzo krótkiej rozmowie przystąpiliśmy do głosowania, ustawa została przyjęta stosunkiem głosów 3:2, trzy głosy były za, dwa przeciw. Przyjęta przez Sejm ustawa nie wzbudziła dyskusji.

Panie Marszałku, Wysoka Izbo, w imieniu komisji rekomenduję Wysokiej Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek. Dziękuję za uwagę.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatora sprawozdawcy.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie? Nie widzę chętnych.

Dziękuję, Panie Senatorze.

(Senator Bogusław Śmigielski: Dziękuję.)

Ogłaszam chwilę przerwy.

(Przerwa w obradach od godziny 9 minut 24 do godziny 9 minut 28)

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Wznowienie obrad

Wznawiam obrady.

Gdzie pan minister się zapodział?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju Paweł Orłowski: Byłem na głosowaniach w Sejmie.)

Dobrze.

Punkt 12. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami (cd.)

Projekt tej ustawy został wniesiony przez rząd. Do prezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister infrastruktury i rozwoju.

Czy pan wiceminister Paweł Orłowski pragnie zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju Paweł Orłowski: Nie. Dziękuję, Panie Marszałku.)

Dziękuję.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie? Nie widzę chętnych.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Punkt 13. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o wyrobach budowlanych oraz ustawy – Prawo budowlane

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu trzynastego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o wyrobach budowlanych oraz ustawy – Prawo budowlane.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 902, a sprawozdanie komisji – w druku nr 902 A.

Sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej

Proszę sprawozdawcę Komisji Gospodarki Narodowej, pana senatora Stanisława Iwana, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Stanisław Iwan:

Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!

Chciałbym przedstawić sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej o uchwalonej przez Sejm w dniu 15 maja bieżącego roku ustawie o zmianie ustawy o wyrobach budowlanych oraz ustawy – Prawo budowlane.

Pan marszałek skierował tę ustawę do komisji dnia 18 maja bieżącego roku, a komisja obradowała w jej sprawie w dniu 27 maja.

Ustawa ma służyć wdrożeniu do polskiego prawa rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 305/2011 z dnia 9 marca 2011 r. ustanawiającego zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych i uchylającego dyrektywę Rady 89/106/EWG. Ta ustawa wymagała notyfikacji i została notyfikowana w Komisji Europejskiej w dniu 21 maja 2014 r.

Ustawa, jak już powiedziałem, dostosowuje prawo do tegoż rozporządzenia nr 305/2011 ustanawiającego zharmonizowane zasady określania właściwości użytkowych materiałów budowlanych oraz stosowanie na nich oznakowania CE, które to oznakowanie ma mieć charakter obligatoryjny.

W związku z koniecznością zmiany prawa w art. 1 zmodyfikowano definicje pojęć. Zostały uchylone definicje aprobat technicznych, ponieważ w tym nowym prawie one zostają zastąpione ocenami technicznymi.

Zmieniono również zasady powoływania i funkcjonowania Rady Wyrobów Budowlanych; jest to organ opiniodawczo-doradczy głównego inspektora nadzoru budowlanego.

Zmieniono także art. 4 i 5 obecnej ustawy o wyrobach budowlanych między innymi w związku z koniecznością objęcia zasadą wzajemnego uznawania wyrobów budowlanych nieobjętych zakresem przedmiotowym zharmonizowanych specyfikacji technicznych, wprowadzonych do obrotu w Turcji.

Uchylono też artykuł określający metody badań stosowane przy ocenie zgodności wyrobów znakowanych znakiem budowlanych, gdyż zostają wprowadzone nowe systemy oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych.

Określono też wymagania, które powinien spełniać producent, aby oznakować wyrób znakiem budowlanym w celu wprowadzenia go do obrotu lub udostępnienia na rynku krajowym. Oznakowanie wyrobu budowlanego znakiem budowlanym wymagać ma sporządzenia przez producenta krajowej deklaracji właściwości użytkowych tego wyrobu, która to deklaracja będzie sporządzana na podstawie odpowiedniej polskiej normy dla danego wyrobu lub krajowej oceny technicznej, w której producent zadeklaruje właściwości użytkowe wyrobu mające wpływ na spełnienie podstawowych wymagań przez obiekty budowlane.

W art. 8 ust. 5a ustawy o wyrobach budowlanych wprowadza się obowiązek dostarczania z każdym wyrobem udostępnianym na krajowym rynku kopii krajowej deklaracji właściwości użytkowej, tak jak ma to miejsce w przypadku dostarczania deklaracji właściwości użytkowej dla wyrobów oznakowanych znakiem CE.

W art. 9 ustawy określono zasady i tryb wydawania, zmiany, przedłużania terminu ważności oraz uchylania krajowych ocen technicznych oraz wyznaczania jednostek upoważnionych do ich wydawania. Krajową ocenę techniczną wydawać się będzie dla wyrobu budowlanego nieobjętego zakresem przedmiotowym Polskiej Normy wyrobu, jeżeli w odniesieniu do co najmniej jednej zasadniczej charakterystyki wyrobu budowlanego metoda oceny przewidziana w Polskiej Normie nie jest właściwa. Krajowe oceny techniczne będą wydawane, zmieniane i przedłużane na wniosek producenta przez jednostki oceny technicznej wyznaczane przez właściwego ministra. Będą one ważne przez okres pięciu lat i będą wydawane odpłatnie. Określona jest również wysokość opłaty za wydanie krajowej oceny technicznej. Uchylenia oceny technicznej będzie mogła dokonać jednostka, która ją wydała, z własnej inicjatywy lub na wniosek głównego inspektora nadzoru budowlanego, po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego z udziałem wnioskodawcy, w przypadku niepotwierdzenia w trakcie stosowania wyrobu budowlanego pozytywnej oceny jego właściwości użytkowych w odniesieniu do zasadniczych charakterystyk, określonych w krajowej ocenie technicznej.

W art. 1 w pkcie 8 noweli zaproponowano dodanie nowego rozdziału, rozdziału 2a, zatytułowanego: „Obowiązki producentów, upoważnionych przedstawicieli producentów, importerów i sprzedawców w zakresie wyrobów budowlanych znakowanych znakiem budowlanym”.

Szanowny Senacie, wracając teraz do sprawozdania z przebiegu posiedzenia komisji, chcę powiedzieć, że komisja zaproponowała przyjęcie dwóch poprawek. Macie je państwo w druku nr 902A. Komisja wnosi o przyjęcie ustawy z tymi dwoma poprawkami.

W tym momencie chciałbym zakończyć sprawozdanie z przebiegu posiedzenia komisji.

Panie Marszałku, chciałbym złożyć na pańskie ręce dziesięć poprawek w imieniu własnym i pana senatora Marka Ziółkowskiego. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatora sprawozdawcy.

Nie ma takich pytań.

Projekt tej ustawy został wniesiony przez rząd.

Czy pan wiceminister Orłowski pragnie zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju Paweł Orłowski: Dziękuję.)

Dziękuję.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku obrad.

Nie ma takich pytań.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Informuję też, że wnioski o charakterze legislacyjnym na piśmie złożyli pan senator Wiesław Dobkowski i pan senator Stanisław Iwan wraz z senatorem Markiem Ziółkowskim.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Ponieważ zostały zgłoszone wnioski o charakterze legislacyjnym, proszę Komisję Gospodarki Narodowej o ustosunkowanie się do przedstawionych wniosków i przygotowanie sprawozdania.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Punkt 14. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu czternastego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 912, a sprawozdanie komisji w druku nr 912 A.

Sprawozdanie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji

Proszę sprawozdawcę Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, pana senatora Kazimierza Kutza, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Kazimierz Kutz:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Mam honor złożyć sprawozdanie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji o uchwalonej przez Sejm w dniu 15 maja ustawie o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Marszałek Senatu w dniu 18 maja skierował ustawę do komisji. Po rozpatrzeniu ustawy na posiedzeniu w dniu 27 maja komisja wnosi, aby Wysoki Senat raczył przyjąć załączony projekt uchwały, czyli uchwalić ustawę bez poprawek. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatora sprawozdawcy.

Nie widzę chętnych do zadania pytań.

Projekt tej ustawy został wniesiony przez Senat.

Czy przedstawiciel rządu, pan minister Hajduk, pragnie zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Wojciech Hajduk: Nie, dziękuję.)

Nie.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku obrad.

Nie widzę chętnych do zadania takich pytań.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Punkt 15. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o Służbie Więziennej

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu piętnastego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o Służbie Więziennej.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 925, a sprawozdanie komisji w druku nr 925 A.

Sprawozdanie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji

Proszę sprawozdawcę Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, pana senatora Roberta Mamątowa, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Robert Mamątow:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Przedłożona Senatowi ustawa ma na celu dodanie do nowelizowanej ustawy o Służbie Więziennej przepisu przyznającego tej formacji uprawnienie do uczestniczenia jako podmiot prowadzący centralę monitorowania w systemie dozoru elektronicznego w karnym postępowaniu wykonawczym, dotyczącym wykonywania kary ograniczenia wolności, środków karnych i zabezpieczających.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji wnosi o przyjęcie ustawy bez poprawek. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatora sprawozdawcy.

Nie widzę chętnych do zadania takich pytań.

Projekt tej ustawy został wniesiony przez posłów.

Czy pan minister Hajduk jako przedstawiciel rządu pragnie zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Wojciech Hajduk: Nie, dziękuję.)

Nie.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku obrad.

Nie widzę chętnych do zadania takich pytań.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Punkt 16. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz ustawy – Kodeks postępowania cywilnego

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu szesnastego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz ustawy – Kodeks postępowania cywilnego.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 920, a sprawozdanie komisji w druku nr 920 A.

Sprawozdanie połączonych Komisji Ustawodawczej, Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej, Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Nauki, Edukacji i Sportu

Proszę sprawozdawcę Komisji Ustawodawczej, Komisji Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej, Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Nauki, Edukacji i Sportu, pana senatora Mieczysława Augustyna, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Mieczysław Augustyn:

Panie Marszałku! Panie Ministrze! Państwo Senatorowie!

Ta ustawa to wynik naszej, senackiej propozycji, podjętej we współpracy z rzecznikiem praw dziecka. Ma ona, choć jest niedużym przedłożeniem, bardzo fundamentalne znaczenie i odpowiada na od dawna zgłaszane potrzeby rodziców, którzy chcą mieć równe prawa do sprawowania opieki nad dziećmi w sytuacji, kiedy ich małżeństwo się nie ułożyło i albo żyją w rozłączeniu, albo są po rozwodzie.

Senat zaproponował kilka zmian w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym oraz w kodeksie postępowania cywilnego, których zadaniem jest zagwarantowanie tego, ażeby interes dziecka dominował nad interesem rodziców. Często jest bowiem tak, że zwaśnieni rodzice grają kwestią opieki nad dzieckiem, szantażując się nawzajem.

Co proponujemy? Po pierwsze, proponujemy, ażeby wzmocnić rangę porozumienia małżonków, jeśli chcą oni dogadać się w sprawie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej. Chcemy, żeby to było porozumienie pisemne. Po drugie, chcemy – i to jest chyba ta zmiana najbardziej fundamentalna – ażeby sąd podczas rozstrzygania o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej uwzględniał prawo dziecka do wychowywania przez oboje rodziców. Taka oczywistość nie była zapisana w kodeksie i w związku z tym najczęściej, na zasadzie działania automatycznego, wynikającego ze stereotypów obyczajowych, sąd orzekał o przyznaniu pełnej władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców i ograniczeniu automatycznie władzy rodzicielskiej drugiemu. Chcemy, żeby teraz normą, zasadą było to, że podczas rozstrzygania o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej uwzględnia się prawo dziecka do wychowywania przez oboje rodziców. To dziecko ma być najważniejsze, a nie interesy rodziców. Podczas dyskusji mówiono, że w czasie spraw rozwodowych często padają takie słowa: „Bo mnie odpowiadałoby tak” – „A mnie by odpowiadało tak”. A przecież to nie o to chodzi. Najważniejsze jest, żeby dobro dziecka było zagwarantowane. Po trzecie, usprawniamy procedury. No bo jeżeli rodzice się dogadują, to po co sądowi zaprzątać głowę tą sprawą? Wprowadzamy przepis, na mocy którego, na zgodny wniosek stron, sąd nie będzie orzekał o utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Bo w końcu gdy rodzice żyją razem, to przecież sąd do wykonywania władzy się nie wtrąca, a nawet gdy żyją rozdzielnie, ale zgodnie, to po co sądowi zawracać głowę? Te trzy zmiany dotyczą zapisów w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym znajdujących się w art. 58, gdzie jest mowa o rozwodzie, i na zasadzie lustrzanego odbicia zapisów znajdujących się w art. 107, dotyczących sytuacji, gdy rodzice żyją w rozłączeniu.

W czasie prac w Sejmie nad naszą propozycją ministerstwo zaproponowało, ażeby dodać jeszcze zmiany w kodeksie postępowania cywilnego. Pierwsza ma charakter techniczny. Chodziło o to, żeby w jednym postępowaniu można było rozstrzygnąć, w tym samym składzie i w jednej instancji, wszystkie sprawy dotyczące właśnie sytuacji dziecka, i tego dotyczy zmiana w art. 509. Pozostałe zmiany, w art. 582, 598 i 756, wychodzą naprzeciw postulatom rodziców, którzy chcieliby, ażeby opieka nad dziećmi wykonywana była nie tylko wspólnie, ale też w sposób bardziej zrównoważony niż dzisiaj. Nie wprowadzamy tutaj pojęcia opieki równoważnej, nie wprowadzamy innych pojęć, które funkcjonują w innych systemach prawnych, na przykład opieki naprzemiennej; ministerstwo zaproponowało, ażebyśmy użyli sformułowania „w powtarzających się okresach”. I w Sejmie, i na ostatnim etapie prac naszych połączonych komisji rozważano, czy to jest wystarczające, i Wysokie Komisje przyjęły poprawkę, żeby w tych wymienionych przeze mnie artykułach napisać: „w powtarzających się i porównywalnych okresach”. Toczył się spór między prawnikami, czy to będzie rozwiązanie dobre na każdym etapie postępowania, ale tak zdecydowała większość, przy ostatecznej zgodzie ministerstwa.

Dlatego, Szanowni Państwo Senatorowie, bardzo proszę o poparcie tej ustawy – tak bardzo oczekiwanej – w kształcie zaproponowanym przez połączone komisje. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatora sprawozdawcy.

Panie Senatorze, wniosek jest o przyjęcie bez poprawek…

(Senator Mieczysław Augustyn: Tak.)

Dobrze…

(Senator Mieczysław Augustyn: To znaczy w wersji zaproponowanej przez komisję.)

No właśnie, to chciałem usłyszeć.

Projekt tej ustawy został wniesiony przez Senat. Do prezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister sprawiedliwości.

Czy pan minister Hajduk pragnie zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Wojciech Hajduk: Nie, dziękuję.)

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku obrad. Nie widzę takich pytań.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Punkt 17. porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu siedemnastego porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Przypominam, że projekt ten został wniesiony przez Komisję Praw Człowieka, Praworządności i Petycji i zawarty jest w druku nr 853, a sprawozdanie komisji – w druku nr 853 S.

Sprawozdanie połączonych Komisji Ustawodawczej, Komisji Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej

Proszę sprawozdawcę Komisji Ustawodawczej, Komisji Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, pana senatora Piotra Gruszczyńskiego, o przedstawienie wspólnego sprawozdania komisji o projekcie ustawy. Proszę bardzo.

Senator Sprawozdawca Piotr Gruszczyński:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Mam zaszczyt przedstawić w imieniu trzech połączonych komisji, to znaczy Komisji Ustawodawczej, Komisji Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, projekt ustawy o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Projekt inicjatywy ustawodawczej ma na celu realizację postulatu zawartego w petycji skierowanej do Senatu przez wójta gminy Ostrów Mazowiecka i wprowadza zwolnienie podmiotowe w podatku od nieruchomości dla gminy, na obszarze której położona jest nieruchomość, z wyłączeniem nieruchomości zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.

Potrzeba wprowadzenia zwolnienia sprowadza się do wyeliminowania tych przypadków, w których gmina występująca jako podmiot prawa publicznego pobiera podatek sama od siebie, czyli gminy jako podmiotu cywilnoprawnego. Za słuszne przyjąć należy stanowisko wyrażone w sprawozdaniu Krajowej Rady Regionalnych Izb Obrachunkowych z działalności RIO i wykonania budżetu przez jednostki samorządu terytorialnego za rok 2013, zgodnie z którym podleganie obowiązkowi podatkowemu w podatku od nieruchomości przez gminę będącą jednocześnie beneficjentem tego podatku nie jest ani uzasadnione, ani celowe. Taka konstrukcja przepisów prowadzi bowiem do paradoksalnej sytuacji, że zobowiązanie podatkowe gminy wyraża się w zobowiązaniu jej do zapłacenia na swoją rzecz podatku z mienia stanowiącego jej własność.

Na posiedzeniu połączonych komisji została zaproponowana jedna poprawka, która w sposób niebudzący wątpliwości określa, że zwolnieniem objęte będą te nieruchomości stanowiące własność gminy, które nie zostały przekazane w posiadanie innych podmiotów, zaś ze zwolnienia nie będą korzystały nieruchomości gminne znajdujące się w posiadaniu samorządowych zakładów budżetowych oraz samorządowych jednostek budżetowych, a także innych podmiotów.

Wnoszę o przyjęcie tej ustawy wraz z wymienioną przeze mnie poprawką. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać trwające nie dłużej niż minutę zapytania do sprawozdawcy komisji oraz do upoważnionego przedstawiciela wnioskodawców.

Czy są takie pytania? Nie słyszę.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać… Nie? A nie…

Czy przedstawiciel rządu pragnie zabrać głos w sprawie projektu? Nie.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu.

Nie słyszę takich pytań.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa nie zapisał się do głosu.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Teraz Senat mógłby przystąpić do trzeciego czytania projektu ustawy, które objęłoby jedynie głosowanie. Zostanie ono przeprowadzone razem z innymi głosowaniami na końcu posiedzenia Senatu.

Punkt 18. porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu osiemnastego porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym.

Przypominam, że ten projekt został wniesiony przez Komisję Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej i zawarty jest w druku nr 740, a sprawozdanie komisji w druku nr 740 S.

Sprawozdanie połączonych Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej

Proszę sprawozdawcę Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, pana senatora Andrzeja Matusiewicza, o przedstawienie wspólnego sprawozdania komisji o projekcie ustawy.

Senator Sprawozdawca Andrzej Matusiewicz:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Komisja Ustawodawcza oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej przedstawiają Wysokiej Izbie projekt ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym, zawarty w druku senackim nr 740 S.

Pan marszałek Senatu w dniu 22 października 2014 r. skierował do Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej projekt ustawy w celu rozpatrzenia go w pierwszym czytaniu. Komisje na wspólnych posiedzeniach w dniach 16 grudnia 2014 r. oraz 5 maja 2015 r. rozpatrzyły w pierwszym czytaniu przedstawiony przez wnioskodawców projekt ustawy i wprowadziły do niego poprawki, a teraz wnoszą o przyjęcie przez Senat jednolitego, załączonego projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw, oraz projektu uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Podstawowym celem projektu tej ustawy jest doprecyzowanie przepisów regulujących postępowanie z pojazdami usuniętymi z dróg na podstawie art. 130a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym.

Projekt w zasadniczej części realizuje wnioski de lege ferenda, wynikające z kontroli Najwyższej Izby Kontroli, zawarte w informacji o wynikach kontroli, opublikowanej przez NIK w grudniu 2013 r., na temat usuwania przez powiaty pojazdów i prowadzenia parkingów strzeżonych dla tych pojazdów. Celem kontroli przeprowadzonej przez NIK było dokonanie oceny realizacji zadań własnych powiatów związanych z usuwaniem pojazdów z dróg na podstawie art. 130a ustawy – Prawo o ruchu drogowym. Zadania te, przypomnę, zostały nałożone na powiaty na podstawie przepisów ustawy z 22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw. Kontroli poddano w szczególności postępowanie w stosunku do pojazdów nieodebranych przez właścicieli z parkingów określonym w ustawie terminie, w tym wnioskowanie do sądu o orzeczenie ich przepadku na rzecz powiatu, wykonywanie postanowień sądów, jak też wydawanie przez starostów decyzji o zapłacie przez właściciela pojazdu kosztów związanych z usunięciem pojazdu z drogi, jego przechowywaniem, oszacowaniem wartości, sprzedażą lub zniszczeniem.

Najwyższa Izba Kontroli oceniła negatywnie podejmowanie działań przez objęte kontrolą podmioty. Stwierdzono wiele nieprawidłowości polegających na naruszeniu obowiązujących przepisów, jak również braku rzetelności w podejmowanych działaniach. Dotyczyły one w szczególności wyznaczenia podmiotów usuwających i przechowujących pojazdy, kierowania do sądu wniosków o orzeczenie przepadku pojazdu na rzecz powiatu, jak również ustalania wysokości kosztów związanych z usunięciem pojazdu z drogi, jego przechowywaniem, oszacowaniem wartości, sprzedażą lub zniszczeniem. Nieprawidłowości występujące w działalności kontrolnej jednostek skutkowały przede wszystkim nieuzasadnionym wzrostem kosztów przechowywania pojazdów usuniętych z drogi na parkingu strzeżonym, którymi w całości obciążani byli właściciele pojazdów w dniu ich usunięcia z drogi.

W związku z tym NIK wysunął postulat wprowadzenia rozwiązań ustawowych, mających na celu ochronę uzasadnionych interesów poprzednich właścicieli pojazdów przez negatywnymi skutkami zaniechań organów władzy publicznej. W ocenie NIK zasadnym jest, aby właściciel pojazdu usuniętego z drogi ponosił koszty jego przechowywania na parkingu strzeżonym, jednakże granice tej odpowiedzialności powinny zostać tak wyznaczone, aby uwzględniały interes społeczny, jak również uzasadniony interes osób bezpośrednio zainteresowanych. W ocenie NIK wątpliwości budzi sytuacja, w której właściciel nieodebranego z parkingu pojazdu, nie mając realnego wpływu na postępowanie organów władzy publicznej, jest obciążany kosztami, których wysokość codziennie rośnie wskutek przewlekłości takiego postępowania. Ustalenia kontroli wskazują, że przypadki takiej przewlekłości zarówno na etapie wnioskowania do sądu o stwierdzenie przepadku pojazdu na rzecz powiatu, jak również przy wykonywaniu takich orzeczeń, są bardzo częste. Jednocześnie NIK zwrócił uwagę, że powiat nie ponosi skutków własnej opieszałości, bowiem w myśl art. 130a ust. 10h ustawy – Prawo o ruchu drogowym kosztami usunięcia, przechowywania, oszacowania, sprzedaży lub zniszczenia pojazdu, od momentu wydania dyspozycji usunięcia pojazdu do zakończenia postępowania, w całości obciążana jest osoba będąca właścicielem pojazdu w dniu wydania dyspozycji jego usunięcia z drogi.

NIK w informacji o wynikach kontroli wskazał również na celowość wprowadzenia zmian legislacyjnych, polegających na zobowiązaniu podmiotu wydającego dyspozycję usunięcia pojazdu do niezwłocznego przedstawienia właściwemu staroście powiadomienia o usunięciu pojazdu z drogi. Brak regulacji w tym zakresie powoduje, że starosta dowiaduje się o tym, że dany pojazd został usunięty z drogi dopiero wtedy, gdy właściciel pojazdu w celu odebrania pojazdu z parkingu dokonuje opłaty za usunięcie pojazdu oraz jego przechowywanie na parkingu strzeżonym lub po otrzymaniu informacji od podmiotu prowadzącego taki parking, że pojazd usunięty z drogi nie został odebrany przez jego właściciela. W praktyce oznacza to, że w przypadku gdy właściciel nie zamierza odebrać pojazdu z parkingu, starosta przez okres trzech miesięcy nie ma wiedzy o tym, że pojazd został usunięty z drogi znajdującej się na terenie powiatu i umieszczony na parkingu wyznaczonym przez starostę.

W trakcie prac senackich zdecydowano o poszerzeniu projektu o zmiany mające na celu rozwiązanie również innych problemów pojawiających się na gruncie przepisów dotyczących usuwania i przechowywania pojazdów oraz doprecyzowanie przepisów budzących wątpliwości interpretacyjne. Potrzeba wprowadzenia rozwiązań ustawowych wykraczających poza propozycje wynikające z informacji o wynikach kontroli została zasygnalizowana w opiniach przedstawionych przez Związek Powiatów Polskich oraz ministra spraw wewnętrznych i ministra finansów.

Wszystkie postulaty wymienionych podmiotów zostały zrealizowane w przedstawionym Wysokiej Izbie projekcie. W imieniu dwóch komisji senackich proszę o jego przyjęcie. Tryb konsultacji oczywiście został zachowany również w stosunku do innych podmiotów. Co do skutków finansowych tej ustawy – będą dotyczyć jednostek samorządu terytorialnego i budżetu państwa. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać trwające nie dłużej niż minutę zapytania do sprawozdawcy komisji i do upoważnionego przedstawiciela wnioskodawców. Upoważnionym przedstawicielem wnioskodawców jest także pan senator Andrzej Matusiewicz.

Nie widzę chętnych do zadania takich pytań.

Czy przedstawiciel rządu pragnie zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy?

Wystąpienie przedstawiciela rządu

Pan minister Stachańczyk.

Sekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Piotr Stachańczyk:

Panie Marszałku, chciałbym tylko powiedzieć, że ministerstwo w pełni popiera rozwiązania zawarte w projekcie, który pan senator przed chwilą przedstawił. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do obecnego na posiedzeniu przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku obrad.

Nie widzę chętnych do zadania takich pytań.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Dla porządku informuję, że pan senator Rafał Muchacki złożył swoje przemówienie w dyskusji do protokołu.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Teraz Senat mógłby przystąpić do trzeciego czytania projektu ustawy. To trzecie czytanie objęłoby jedynie głosowanie. Zostanie ono przeprowadzone razem z innymi głosowaniami.

Punkt 19. porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o samorządzie powiatowym oraz ustawy – Kodeks wyborczy

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu dziewiętnastego porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o samorządzie powiatowym oraz ustawy – Kodeks wyborczy.

Przypominam, że projekt ten został wniesiony przez grupę senatorów i zawarty jest w druku nr 855, a sprawozdanie komisji w druku nr 855 S.

Sprawozdanie połączonych Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej

Proszę sprawozdawcę Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, pana senatora Stanisława Jurcewicza, o przedstawienie wspólnego sprawozdania komisji o projekcie ustawy.

Senator Sprawozdawca Stanisław Jurcewicz:

Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!

Mam zaszczyt w imieniu połączonych komisji, Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, przedstawić sprawozdanie o projekcie ustawy o zmianie ustawy o samorządzie powiatowym oraz ustawy – Kodeks wyborczy.

Pan marszałek w dniu 25 marca 2015 r. skierował do Komisji Ustawodawczej oraz do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej projekt ustawy o zmianie ustawy o samorządzie powiatowym oraz ustawy – Kodeks wyborczy w celu rozpatrzenia w pierwszym czytaniu.

Komisje na wspólnych posiedzeniach w dniach 20 maja oraz 10 czerwca bieżącego roku rozpatrzyły w pierwszym czytaniu przedstawiony przez wnioskodawców projekt ustawy, wprowadziły do niego poprawkę i wnoszą o przyjęcie przez Senat jednolitego załączonego projektu ustawy oraz projektu uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Projekt ustawy umożliwia nadanie statusu miasta na prawach powiatu, które z dniem 31 grudnia 1998 r. przestało być siedzibą wojewody i wobec którego, na wniosek rady miejskiej, odstąpiono wówczas od nadania praw powiatu. Jednocześnie projekt doprecyzowuje art. 390 kodeksu wyborczego, wskazując jednoznacznie, że jeżeli z powiatu ziemskiego zostaje wyłączony obszar stanowiący część okręgu wyborczego, okręg lub więcej okręgów wyborczych dla wyborów danej rady w celu przywrócenia albo nadania statusu miasta na prawach powiatu, to mandat radnego stale zamieszkałego lub wybranego na tym obszarze wygasa z mocy prawa. Projekt pozostawia niezmienioną zasadę, w myśl której jeżeli w wyniku takich zmian skład rady powiatu zmniejszy się poniżej 3/5 ustawowej liczby radnych, rada ulega rozwiązaniu z mocy prawa. Zmiany w podziale terytorialnym skutkujące przywróceniem statusu miasta na prawach powiatu albo nadania statusu miasta na prawach powiatu nie powodują natomiast rozwiązania rady tego miasta.

Obowiązujące przepisy ustawy o samorządzie powiatowym nie stwarzają możliwości odwrócenia skutku prawnego dokonanej już czynności prawnej w postaci złożenia wniosku przez radę miasta, które było siedzibą wojewody, o odstąpienie nadania statusu miasta na prawach powiatu. W szczególności podstaw do takich działań nie stwarzają przepisy dotyczące dokonywania zmian w podziale terytorialnym państwa na powiaty, to jest przepisy dotyczące tworzenia, łączenia, znoszenia i zmiany granicy powiatów.

Projekt ustawy dotyczy trzech miast – Ciechanowa, Piły i Sieradza, które w trakcie wprowadzenia 1 stycznia 1999 r. trójstopniowego podziału terytorialnego państwa zrezygnowały ze statusu miasta na prawach powiatu. Jedynym miastem w Polsce, któremu udało się odzyskać status miasta na prawach powiatu, jest obecnie Wałbrzych. Jest to jednak przykład odmienny od tych wskazanych i wyjątkowy. Wałbrzych uzyskał bowiem status miasta na prawach powiatu zgodnie z reformą samorządową jako była stolica województwa, nie zrezygnował z tego statusu jak wskazane miasta. W 2002 r. status ten jednak utracił. W 2009 r. znowelizowano ustawę o samorządzie powiatowym, stwarzając możliwości prawne do odzyskania przez Wałbrzych statusu miasta na prawach powiatu. Dodano wówczas w art. 3 w ust. 5 pkt 3, zgodnie z którym „przez dzielenie powiatów należy również rozumieć wyłączenie jednej lub więcej gmin z terytorium powiatu z jednoczesnym przywróceniem statusu miasta na prawach powiatu miastu, które w trybie ust. 4 zostało połączone z powiatem mającym siedzibę władz w tym mieście”.

Jeżeli zmiany w podziale terytorialnym, które projekt umożliwia, zostaną wprowadzone w warunkach roku 2015, wpłyną na zmniejszenie dochodów z tytułu części wyrównawczej i subwencji równoważącej ogólnej z budżetu państwa, a także dochodów z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku dochodowego od osób prawnych. Zmniejszenie dochodów powiatów będzie się wiązało z koniecznością zwiększenia wydatków z budżetu państwa z tytułu zwiększonej części wyrównawczej subwencji ogólnej łącznie o kwotę 3 milionów 364 tysięcy zł. Projektowane zmiany wpłyną również na wysokość części oświatowej subwencji ogólnej.

W ramach konsultacji społecznych stanowisko w sprawie projektu ustawy zajęły następujące podmioty: Sąd Najwyższy, Naczelny Sąd Administracyjny, Państwowa Komisja Wyborcza, minister finansów, minister administracji i cyfryzacji, Unia Metropolii Polskich, Związek Powiatów Polskich, Rada Powiatu Sieradzkiego, starosta sieradzki, Zarząd Powiatu Ciechanowskiego, Zarząd Powiatu w Pile, prezydent miasta Piły, prezydent miasta Inowrocławia, prezydent miasta Wałbrzycha. Naczelny Sąd Administracyjny, Państwowa Komisja Wyborcza oraz Unia Metropolii Polskich nie wniosły uwag do projektu ustawy. Sąd Najwyższy nie uznał natomiast za celowe jego opiniowania. Minister administracji i cyfryzacji wskazał na wątpliwości związane z zastosowaniem proponowanych przepisów. Minister podkreślił, iż powiaty pilski, ciechanowski i sieradzki w obecnym kształcie są powiatami skonsolidowanymi zarówno pod względem infrastruktury, jak i spraw finansowych; wyłączenie miast ze struktury powiatowej mogłoby przynieść korzyści tym miastom, jednak skutki tych zmian w odniesieniu do powiatów nie wydają się korzystne, w szczególności w aspekcie zdolności do realizowania przez te powiaty zadań publicznych. Podobnie minister finansów podkreślił, iż skutkiem wejścia w życie projektowanych zmian będzie utrudnienie realizacji zadań publicznych przez nowe powiaty ziemskie w związku ze zmniejszonymi dochodami oraz zwiększeniem się poziomu ich zadłużenia. W związku z tym minister finansów wskazał na ryzyko w zakresie spełniania przez powiaty ziemskie wymogów ustawy o finansach publicznych w zakresie wskaźnika zadłużenia i relacji wydatków bieżących do dochodu.

Pozytywne stanowisko wobec projektu ustawy przekazał prezydent miasta Piły, wskazując, że likwidacja dualizmu struktur samorządowych, jaka nastąpi po utworzeniu miasta na prawach powiatu, nie tylko usprawni wykonywanie zadań publicznych, ale również poprzez skoncentrowanie środków publicznych w granicach miasta będzie stanowić główną przyczynę jego szybszego rozwoju. Także prezes miasta Wałbrzycha pozytywnie ustosunkował się do projektowanych zmian, wskazując na doświadczenia miasta Wałbrzycha.

Związek Powiatów Polskich, rada powiatu sieradzkiego, starosta sieradzki, zarząd powiatu w Ciechanowie oraz zarząd powiatu w Pile negatywnie zaopiniowały projekt ustawy. Wśród zastrzeżeń, które się powtarzały, była okoliczność, iż u podstaw projektowanych zmian nie leżała inicjatywa oddolna pochodząca od zainteresowanych powiatów, oraz że podjęcia prac legislacyjnych nie poprzedzono szczegółową analizą prawną i finansową. Podmioty te wskazują na trudności, z jakimi będą zmagać się powiaty ziemskie pozostałe po wyłączeniu miast na prawach powiatów w zakresie realizacji zadań publicznych, ze względu na znaczne ograniczenie potencjału ekonomicznego, co będzie się przekładać na zahamowanie nowych działań inwestycyjnych i trudności w realizacji inwestycji rozpoczętych. Konieczne będzie również przeprowadzenie zmian administracyjno-organizacyjnych co także będzie wiązało się z dodatkowymi kosztami. Prezydent miasta Inowrocławia zaapelował o dokonanie szerszej nowelizacji, która umożliwiłaby nadanie statusu miasta na prawach powiatu miastom prezydenckim liczącym powyżej pięćdziesięciu tysięcy mieszkańców.

Przedstawiłem państwu precyzyjnie uzasadnienie, które odzwierciedla dyskusję na dwóch posiedzeniach komisji. Pragnę dodać, że podczas dyskusji byli obecni przedstawiciele wymienionych powiatów ziemskich, którzy przedstawili swoje stanowisko zgodnie z tym, co odczytałem, jeżeli chodzi o sprawozdanie.

Jeszcze jedna uwaga. Komisje, wysłuchawszy tych wszystkich argumentów, przyjęły jednolity tekst umożliwiający – powtarzam: umożliwiający – przyjęcie rozwiązania, o które apelowały te trzy miasta. Chodzi o te miasta, które w wyniku podziału administracyjnego nie skorzystały z możliwości utworzenia powiatu grodzkiego.

W imieniu połączonych komisji bardzo proszę Wysoką Izbę o przyjęcie proponowanej ustawy, czyli naszej inicjatywy senackiej.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Zapytania i odpowiedzi

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać trwające nie dłużej niż minutę zapytania do sprawozdawcy komisji oraz do upoważnionego przedstawiciela wnioskodawców. Przypominam, że wnioskodawcy upoważnili do ich reprezentowania pana senatora Jana Michalskiego.

Pan senator Kleina zgłasza się do zadania pytania.

Senator Kazimierz Kleina:

Panie Marszałku! Panie Sprawozdawco! Panie Senatorze!

Chciałbym zapytać pana jako przedstawiciela wnioskodawców i sprawozdawcę, czy projektując tę ustawę, pogłębiliście analizę. Pytam o to, bo wydaje się, że następuje cofanie się tej idei samorządowej… Wydaje się, że ta ustawa jest tworzona tylko dla konkretnych przypadków. Chyba dominującą kwestią są konflikty personalne, które mogą gdzieś występować, a nie chęć rozwiązania problemu. (Oklaski) Wydaje mi się, że idea samorządności, tej całej reformy z 1998 r., polegała na tym, że miasta czy właśnie powiaty miały spełniać funkcję regionalną. Czy przeniesienie zadań z powiatów – przecież na przykład szkoły średnie nie służą tylko miastu powiatowemu, służą całemu regionowi, powiatowi, a czasami nawet szerszemu obszarowi – nie doprowadzi de facto do tego, że te funkcje, które mają dużo szerszy charakter, będą stawały się funkcjami gminnymi? Tu podaję ten jeden przykład – ja i pan senator dyskutowaliśmy już wcześniej – ale wydaje mi się, że to jest ten problem. Czy wy nie zwróciliście uwagi na ten istotny aspekt, że zadania, które powinny mieć wymiar regionalny, zgodnie z tą koncepcją, którą wnioskodawcy przedstawiają, stają się zadaniami gminnymi? W tym wypadku chodzi o miasta prezydenckie. W 1998 r. udało się tylko kilka miast namówić na takie rozwiązanie, żeby zrzekły się swoich kompetencji po to, żeby wzmocnić funkcję regionalną powiatu. Wydaje mi się, że my powinniśmy zachęcać do odwrotnych tendencji, tak żeby różne zadania mające szerszy wymiar były tymi zadaniami, które mają funkcję regionalną. Już nie mówię o kwestiach finansowych, na co pan zwrócił uwagę. Ta sprawa nie była analizowana przez naszą komisję, ale to jest może sprawa drugorzędna. Wydaje mi się jednak, że ta idea, zasada jest chyba błędna. Czy pan sprawozdawca tak nie uważa? I czy ten problem był podnoszony na posiedzeniach komisji?

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Pan senator Matusiewicz zadaje pytanie.

Senator Andrzej Matusiewicz:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Do pana senatora sprawozdawcy mam takie pytanie: czy wena twórcza senatorów Platformy Obywatelskiej w zakresie tego projektu związana jest z wynikiem wyborczym w wyborach samorządowych do rady powiatu pilskiego w listopadzie 2014 r.? Bo do tej pory nie było takiego konfliktu, nie było go przez tyle lat, gdy w organach samorządowych i miasta Piły, i Rady Powiatu w Pile większość miała Platforma Obywatelska. I czy pan zna stanowisko zarządu powiatu i starosty pilskiego?

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Pani senator Czudowska.

Senator Dorota Czudowska:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Panie Senatorze, nie jestem członkiem komisji, w której była rozpatrywana ta ustawa. Chciałabym, żeby pan więcej powiedział, skąd w ogóle wziął się taki pomysł, żeby senatorowie wnieśli do Wysokiej Izby taką inicjatywę ustawodawczą. Skąd to się wzięło?

Drugie pytanie. Kto zwracał się do senatorów wnioskodawców z prośbą o podjęcie takiej inicjatywy? Pan senator cytował – zresztą mamy to w druku – opinie powiatów, których ta ustawa dotyczy, powiatów pilskiego, sieradzkiego i ciechanowskiego… Dość enigmatycznie akurat o tych opiniach pan się wypowiedział, a ja bym chciała, żeby pan mi je chociaż krótko zacytował. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Proszę bardzo.

Senator Stanisław Jurcewicz:

Oczywiście będę odpowiadał w kolejności zadawania pytań.

Panie Senatorze Kleina, myślę, że gdyby przyjąć pańską tezę… Zacytuję więc panu opinię. Jeśli chodzi o kolejne pytanie, to też ją zacytuję. Myślę, że bardzo precyzyjnie zacytowałem stanowiska wszystkich powiatów, zarządów, które się zgłosiły. One, przypomnę, były negatywne, ale jeżeli mamy te negatywne stanowiska jeszcze raz odczytywać, to ja to zrobię.

Zacytuję jednak pismo prezydenta Wałbrzycha, miasta z doświadczeniami, które, gdybyśmy nie stworzyli możliwości, byłaby w sytuacji zgoła innej. Przeczytam tę ocenę: „Model zarządzania miastem przez jednego gospodarza stwarza samorządom korzyści decyzyjne, finansowe, możliwości pozyskiwania dodatkowych środków pieniężnych”. I temu pan, jak sądzę, nie zaprzeczy, bo takie są fakty, jeśli chodzi o powiat grodzki i powiat ziemski. I dalej: „Z chwilą odzyskania grodzkości budżet Wałbrzycha wzrósł o około 30%. Miasta na prawach powiatu mają szansę stać się lokalnymi lokomotywami rozwoju”. Można z tym się zgadzać, można nie zgadzać. Ale pisze to osoba, której miasto w wyniku pracy parlamentu odzyskało grodzkość.

Teraz odpowiem na pytanie pana mecenasa senatora Matusiewicza. My nie analizowaliśmy sytuacji politycznej, ja jej nie analizowałem. Będąc uczestnikiem posiedzenia komisji, chcę przedstawić sprawozdanie i rzeczywisty obraz sprawy, bez żadnego cienia i bez żadnych moich komentarzy. On jest bardzo zróżnicowany, o czym świadczą stanowiska starostów, które były przytaczane, stanowiska przewodniczących rad powiatów. Oni się nie zgadzali z tą ustawą i ja tego w żaden sposób nie… Jednak ja nie analizowałem precyzyjnie sytuacji politycznej. Na posiedzeniu komisji było mówione, że po wyborach zmieniła się sytuacja w tych powiatach, o których pan wspomniał. Tak, potwierdzam, było tak.

Jeżeli chodzi o zacytowanie stanowisk… Pragnę jeszcze raz powiedzieć, że to są negatywne stanowiska, w których są pokazane problemy i są pokazane do tej pory poczynione inwestycje. Takie są fakty. Jest to zawarte w materiałach. Są negatywne stanowiska tych samorządów.

(Marszałek Bogdan Borusewicz: Dziękuję. Pan senator Rulewski…)

Sekundę. Przepraszam, ale nie odpowiedziałem… Już, Panie Marszałku. Uzupełnię, bo pani senator…

(Marszałek Bogdan Borusewicz: Zdaje się, że była prośba o zacytowanie…)

Tak. Kto wystąpił, kto się zwracał… Już informuję. Myślę, że to jest zgodna z naszym regulaminem możliwość wystąpienia z inicjatywą. Z tą inicjatywą wystąpili senatorowie Platformy Obywatelskiej, a upoważniony był senator Jan Michalski. A kto się zwracał? O ile sobie przypominam, to zwracał się prezydent miasta Piły.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Teraz pan senator Rulewski zadaje pytania.

Senator Jan Rulewski:

Panie Marszałku, dziękuję za udzielenie głosu.

Panie Przewodniczący i Panie Sprawozdawco, nie chciałbym wprowadzać nowej klasyfikacji, które jeszcze miasto powinno być objęte tą ustawą. Stwierdzam tylko fakt, że miasto Inowrocław, w którym nie zmieniły się władze, a na czele władz stoi bezpartyjny blok, nie zostało ujęte w tej ustawie. Ale nie to jest moim zamiarem.

Czy było rozważane, Panie Senatorze Sprawozdawco, zagadnienie korzyści, jakie stąd wynikają? Czy w ogóle struktura podziału terytorialnego jest sztywna, zamurowana na zawsze, czy też prawo i konwencje pozwalają na zmianę struktury zarządzania? Czy brano pod uwagę fakt, że dzisiaj istnieje dwuwładza w zakresie utrzymania dróg, ulic, miejsc pracy – w ogóle jedenastu czynników – w zakresie planowania przestrzennego, szkół, a nawet ławeczek w parkach? Powiat ma sprzątać, ale nie ma środków, a ludzie adresują pretensje do prezydenta miasta, bo mieszkają w mieście.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Pan senator Augustyn zadaje pytania.

Senator Mieczysław Augustyn:

Panie Senatorze, czy było podkreślane to, że w Polsce mamy sześćdziesiąt sześć miast na prawach powiatu i że nie ma skarg na to, że ta ich funkcja zakłóca funkcje regionalne? Czy to było podnoszone? To pierwsze pytanie.

Drugie: czy był podnoszony taki aspekt, który nas w Senacie powinien bardzo interesować, że wszystkie samorządy gminne – zgodnie z ustawą o samorządzie powiatowym, to jest art. 3, 3a, 3b, 3c i 3d tej ustawy – mają na określonych zasadach możliwość odłączenia się od powiatu, a jedynymi miastami de facto niemogącymi tego zrobić w Polsce, jedynymi samorządami, są te trzy, o których mówimy? I że jest to konstytucyjnie wątpliwe, ponieważ każdy samorząd jest dobrowolnym skupieniem gmin? Inaczej art. 3 nie dopuszczałby tego, że z inicjatywy rad powiatu i rad miasta można wydawać rozporządzenie o dzieleniu powiatów. Czy ten aspekt był poruszany, aspekt konstytucyjnej równości praw?

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Proszę bardzo.

Senator Stanisław Jurcewicz:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Odnoszę się do zapytania pana senatora Rulewskiego. Prezydentem miasta Inowrocławia jest osoba, która była obecna na posiedzeniu komisji i która brała udział w podejmowaniu decyzji mających odzwierciedlenie w obecnym stanie rzeczy. Osoba ta bardzo wyraźnie zasygnalizowała, że po tym czasie, jaki upłynął, zgłasza właśnie chęć utworzenia powiatu, gdyż jako prezydent uznała po analizie, że to będzie bardziej służyło mieszkańcom miasta – a jest tam ponad siedemdziesiąt tysięcy mieszkańców I sądzę, że powinniśmy wziąć pod uwagę to zdanie – zdanie osoby, która jest praktykiem, która podejmowała kiedyś decyzję o pójściu w jedną stronę, a teraz chciałaby, po analizie, przywrócić tamten stan, mieć taką możliwość.

Odpowiadam tu częściowo na pytanie pana senatora Augustyna: te trzy wspomniane przypadki nie były ujęte w prawie, nie można było, po, nazwijmy to tak, dobrowolnym zrzeczeniu się grodzkości, powrócić do stanu pierwotnego. A my taką możliwość, w związku z tą inicjatywą, proponujemy.

Jeżeli chodzi o kwestię sześćdziesięciu sześciu miast, to nie było żadnego sygnału, że miasta te mają jakieś problemy z funkcjonowaniem. Wręcz odwrotnie… Może ja odpowiem na to jeszcze raz w pewnym zakresie cytatem z pisma miasta, które odzyskało grodzkość: „Dualizm struktur nastręcza trudności organizacyjne polegające na rozproszeniu zadań czy dublowaniu niektórych działów administracji samorządowej, zwłaszcza przy zarzadzaniu drogami” itd. To jest praktyczna odpowiedź, mająca związek z rzeczywistością.

Teraz jeśli chodzi o możliwości prawne… Wydaje się, choć nie było to szczegółowym elementem omawianym podczas dyskusji połączonych komisji, że stwarzanie możliwości – możliwości, a nie założenia z góry, że będzie to obowiązkowe na mocy prawa… Te miasta mają możliwość. Mają ją te miasta, które utraciły grodzkość w wyniku, co prawda, dobrowolnych decyzji, ale po analizie, po czasie, jaki upłynął, chcą tę grodzkość odzyskać.

(Senator Mieczysław Augustyn: Ale decyduje Rada Ministrów…)

Tak, tak, oczywiście, jest procedura… Dopowiem: tak, decyduje Rada Ministrów, później trzeba też wypełnić odpowiednią procedurę.

(Przewodnictwo obrad obejmuje wicemarszałek Jan Wyrowiński)

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Pani senator Czudowska. Bardzo proszę.

Senator Dorota Czudowska:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Prosiłabym pana senatora o informacje… Bo skoro zwracano się do ministra finansów, a on wyraził swoją opinię – bardzo wątpliwą, bardzo zwracającą uwagę na koszty – to ja proszę… Policzyliście na pewno, Panowie Senatorowie, jakie będą koszty wprowadzenia tej ustawy. A więc bardzo proszę o podanie tych kosztów.

Senator Stanisław Jurcewicz:

Koszty przeprowadzenia ustawy nie były przez komisję wyliczane, opieramy się na tych danych, które napłynęły z dwóch stron, to znaczy od samorządów powiatów ciechanowskiego, pilskiego, sieradzkiego, które to wyliczały… Myślę, że państwo mają w materiałach dane dotyczące różnych przeprowadzonych zadań. Ale sama komisja nie miała informacji… nie liczyła tego, jakie to będą koszty.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Senator Rafał Muchacki, bardzo proszę.

Senator Rafał Muchacki:

Dziękuję uprzejmie, Panie Marszałku.

Panie Senatorze, mieszkam w mieście, gdzie są dwa powiaty, ziemski i grodzki. I jest to, prawdę mówiąc, gehenna. Ja jestem absolutnym zwolennikiem likwidacji takich struktur. Jeden starosta, czyli starosta grodzki, jest bogaty, a drugi, czyli starosta ziemski, jest biedny, więc przez to nie realizuje zadań, które przed nim stoją, na przykład zadań dotyczących ochrony zdrowia. Przez dwanaście lat mój szpital podlegał staroście ziemskiemu i wtedy kwota na fundusz zdrowia wynosiła 0 zł, a po przejściu do funduszu grodzkiego, to znaczy po przyłączeniu szpitala, przeniesieniu praw właścicielskich na miasto, fundusze na zdrowie od razu się znalazły. Czy nie uważa pan… Czy w ogóle nie mówiło się o tym, żeby zlikwidować te marne, biedne struktury, które służą tylko i wyłącznie ludziom, którzy w nich zasiadają? Bo zasiadający w takich radach tylko biorą pieniądze, de facto więcej pieniędzy wydają na siebie niż na zadania publiczne, które przed nimi stoją. Dziękuję. (Oklaski)

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję.

Pan senator Mieczysław Augustyn chciał jeszcze zadać pytanie.

Senator Mieczysław Augustyn:

Panie Senatorze, czy wyliczenia ministra finansów pokazywały też zwiększenie obciążeń powiatu grodzkiego w sytuacji, gdyby on powstał? One, o ile dobrze pamiętam, pokazują tylko przeniesienie dochodów z jednego miejsca do drugiego, ale nie pokazują, jakie dodatkowe zadania przejąłby ten nowy powiat. O ile pamiętam, na posiedzeniu komisji mówiono, że to jest prawie 70% wszystkich zadań z zakresu oświaty. To są wszystkie kosztowne instytucje, które wziąłby na siebie, na utrzymanie, jak powiedział pan senator Muchacki, ten nowy powiat, silniejszy. Czy mówiono o tym, że w interesie całego powiatu i subregionu jest to, żeby szpital mógł liczyć nie na 40-50 tysięcy dotacji z samorządu słabego, powiatowego, ziemskiego, łącznie z Piłą, ale na przykład na 4 miliony od bogatego miasta? Czy mówiono o tym, że powiat pilski zabrał z subwencji oświatowej na inne zadania, na przykład na to, żeby podwyższyć diety radnym, 2 miliony zł, a miasto Piła do swoich szkół dołożyło 40 milionów? Co jest korzystne dla mieszkańców powiatu i całego subregionu? Czy o tym mówiono?

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Jeszcze pani senator Czudowska.

Senator Dorota Czudowska:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Mnie ta odpowiedź nie zadowala, tak się wyrażę. No, przepraszam bardzo, ale pytanie czy komentarz pana Augustyna przed chwilą, że środki będą przepływać… My sobie zdajemy z tego sprawę, ale ministerstwo wyliczyło, że ta ustawa będzie wymagała dodatkowych kosztów. I ja bym chciała wiedzieć, jakie to będą koszty. Może zadam jeszcze pytanie dodatkowe: czy naprawdę w tym momencie, w jakim jest teraz Polska, przed wyborami, takie sprawy wymagające dodatkowego obciążania budżetu to są najważniejsze sprawy dla państwa? Dziękuję.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję.

Panie Senatorze, bardzo proszę.

Senator Stanisław Jurcewicz:

Jeżeli chodzi o pytanie pana senatora, doktora Muchackiego, to ta kwestia nie była rozważana, więc pozostawiam to pytanie bez odpowiedzi.

Jeżeli chodzi o informacje, które w swojej wypowiedzi zawarł pan senator Augustyn, to odpowiem tak: od reprezentantów powiatu, zarządu słyszeliśmy zdania, że to będą koszty, ale z drugiej strony prezydent Piły deklarował – bo słyszeliśmy niestety sporo negatywnych ocen, ale i pozytywnych deklaracji – jakie będą z tego tytułu pożytki. Ja myślę, że powinniśmy brać pod uwagę… Oczywiście w tej Izbie wypowiadają się państwo, ale ja bym chciał, żebyśmy brali też pod uwagę głos obywateli, których reprezentuje prezydent wybrany w wyborach bezpośrednich – Piły, Inowrocławia i innych, które się ubiegają… I myślę, że powinniśmy tego głosu słuchać, co często słyszałem z prawej strony sali.

Jeżeli chodzi o skutki finansowe, to, Pani Senator, poprosiłbym jeszcze przedstawiciela MAC lub Ministerstwa Finansów, żeby rozwinął tę kwestię. Ale jeszcze raz podkreślam, że naszym obowiązkiem, zgodnie z ustawą o wykonywaniu mandatu posła i senatora, jest też słuchanie głosów naszych mieszkańców.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Nie ma więcej pytań.

Wystąpienie przedstawiciela rządu

Czy przedstawiciel rządu chciałby zabrać głos w sprawie przedstawionego projektu ustawy i ewentualnie te wątpliwości, które się czaiły w niektórych pytaniach, rozwiać?

Pan minister Wójcik.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji Marek Wójcik: Panie Marszałku, Szanowni Państwo, z prawdziwą przyjemnością…)

Ja zapraszam na trybunę…

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji Marek Wójcik: Dobrze.)

A panu senatorowi dziękuję.

(Rozmowy na sali)

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji Marek Wójcik:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie! Szanowni Państwo!

Ja pozwolę sobie włączyć się w tę dyskusję z dwóch powodów: po pierwsze, żeby zasygnalizować pewne kwestie strategiczne dotyczące tej regulacji oraz, po drugie, żeby odpowiedzieć na pytania kierowane między innymi przez panią senator, a dotyczące części finansowej. I żeby być bardzo precyzyjnym, pozwoliłem sobie wziąć tekst opinii Ministerstwa Finansów.

Przy okazji tej ustawy plonem prac w komisji było to, że bardzo wyraźnie oddzieliliśmy dwie kwestie. Kwestia pierwsza to umożliwienie trzem radom miasta – Piły, Sieradza i Ciechanowa – wypowiedzenia się powtórnie w sprawie ich statusu. I to jest, powtarzam, pierwszy element. Chodzi o to, co stało się w 1998 r. I chcę powiedzieć bardzo wyraźnie, że było, moim zdaniem, dobrą decyzją, że w tych trzech miastach rady miast zrezygnowały ze statusu miasta na prawach powiatu. Podkreślam to wyraźnie: w moim mniemaniu to była dobra decyzja. Ja przez lata wskazywałem na te trzy społeczności jako społeczności, które zachowały się racjonalnie, bowiem dzięki ich decyzji mamy do czynienia z jednolitym obszarem funkcjonalnym, racjonalnie zarządzanym w części powiatowej. Inną rzeczą jest, czy my umożliwimy tym miastom wypowiedzenie się raz jeszcze w sprawie ich statusu. Jeżeli patrzeć na możliwość wypowiedzenia się w tej sprawie, to jestem za. Drugą kwestią z tym związaną… Ja przypomnę, co ośmieliłem się powiedzieć na posiedzeniu połączonych komisji. Użyłem wówczas słowa „błagam”, dlatego że zupełnie inną kwestią jest to, czy Rada Ministrów zechce potencjalny wniosek miast Piły, Sieradza czy Ciechanowa uznać za racjonalny – powtarzam: to jest zupełnie inna kwestia – a ja użyłem słowa „błagam”, ponieważ uważam, że nie powinniśmy tworzyć następnych jednostek powiatowych, dlatego że wówczas oznaczać to będzie wyłączenie z obszaru funkcjonalnego. Chcę jednak raz jeszcze powiedzieć bardzo precyzyjnie i jednoznacznie: to są dwie odrębne kwestie. Jest kwestia umożliwienia radom tych miast wypowiedzenia się w omawianej sprawie – i co do tej części pamiętam, że taki był wniosek ze strony pana senatora Augustyna – i jest kwestia ostatecznego przesądzenia sprawy. W tej kwestii uzyskaliśmy kompromis polegający na tym, że zmiana decyzji rad miasta Piły, Ciechanowa czy Sieradza nie oznacza automatycznie utworzenia miasta na prawach powiatu. W tej sprawie Rada Ministrów będzie się wypowiadać, jeżeli taki wniosek obywateli wpłynie. To jest pierwsza część.

A druga kwestia to kwestia finansowa. Mam tutaj opinię ministra finansów, który bardzo precyzyjnie odniósł się do sytuacji każdego z trzech powiatów. Wskazuje się tam, że jeśliby wszystkie te trzy miasta zdecydowały się na złożenie wniosków o status miasta na prawach powiatu i jeśliby Rada Ministrów we wszystkich tych trzech przypadkach wyraziła zgodę, wówczas budżet państwa poniósłby dodatkowe koszty wynoszące według stanu na dzień dzisiejszy niecałe 3 miliony zł – taka jest skala dodatkowych kosztów. Jak mówię, to byłyby koszty na dzień dzisiejszy, ale one pozostają zależne od tego, kiedy taki wniosek by wpłynął. Co więcej, znacząco obniżyłoby to możliwości finansowe powiatów mających siedzibę w tychże miastach, mogłoby też spowodować obniżenie jakości świadczonych usług na obszarze tak zwanych powiatów obwarzankowych. Spowodowałoby także różnicę, jeżeli chodzi o transfer środków w systemie wyrównawczym, oraz powstanie różnej sytuacji w kontekście wskaźnika zadłużenia, niekorzystnej, rzecz jasna, dla powiatów obwarzankowych.

Są oczywiście argumenty, które tu także padały, że wówczas po stronie samych zainteresowanych miast byłby większy potencjał ekonomiczny, i to jest oczywiste. Jednak pozwolę sobie nie zgodzić się z taką tezą, że przeniesienie niektórych zadań na rzecz miast na prawach powiatu oznacza, iż automatycznie na te zadania zostaną przeznaczone większe środki. Ja użyję konkretnych liczb. W przypadku zadań dotyczących prowadzenia szpitali przeciętny polski powiat rocznie do funkcjonowania szpitali dodaje 1 milion zł, w przypadku miast na prawach powiatu ta kwota jest dwukrotnie niższa. Takie są fakty, to pokazuje analiza prowadzona od 1999 r. Ta sytuacja się diametralnie zmienia, ale był taki rok, kiedy powiaty dodatkowo na szpitale wydały blisko 450 milionów, a miasta na prawach powiatu niespełna 180 milionów. Teraz ta sytuacja się nieco zmienia, miasta dodają coraz więcej, to trzeba to uczciwie powiedzieć.

Wysoki Senacie, ażeby nie przedłużać, powiem tak. Uważam, że na tę regulację należy patrzeć z dwóch stron. Jedna jest czysto formalna, a dotyczy przyznania miastom raz jeszcze przywileju wypowiedzenia się w kwestii tego, czy chcą być miastami na prawach powiatu, druga to kwestia przesądzenia ostatecznego przez Radę Ministrów. Jeżeli w tej regulacji zachowacie państwo przywilej rozstrzygnięcia dla Rady Ministrów, to w ostateczności ona będzie brała na siebie odpowiedzialność za to, czy podzieli istniejący powiat pilski na miasto na prawach powiatu i powiat, czy też nie. Bardzo dziękuję.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Zapytania i odpowiedzi

Jeszcze pytania, Panie Ministrze.

Pan senator Matusiewicz i pan senator Kogut.

Bardzo proszę.

Senator Andrzej Matusiewicz:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Panie Ministrze, mam krótkie pytanie do pana ministra. Czy ten projekt jest zgodny z koncepcją tworzenia miejskich obszarów funkcjonalnych?

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję.

Pan senator Stanisław Kogut.

Senator Stanisław Kogut:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie! Panie Ministrze!

Ja powiem krótko: dziękuję. Widać, że pan czuje samorządy, bo pan wyszedł z samorządu…

(Wicemarszałek Jan Wyrowiński: Pytanie, Panie Senatorze.)

Przepraszam, zaraz zadam pytanie.

Ino boleję nad jednym, nad tym, że pan nie posłużył się przykładem powiatu ziemskiego sądeckiego i miejskiego, gdzie wszystko funkcjonuje idealnie. O tym by trzeba było więcej powiedzieć, bo pan senator Kleina jasno powiedział i pan też powiedział, więc dobrze pan wie, że te powiaty ziemskie byłyby dyskryminowane. Nie zgadzam się z tym, bo można podać przykład, że funkcjonują wyśmienicie, i grodzki, i ziemski, mają szpitale, szpitale nie są zadłużone, jedni i drudzy mają szkoły. Państwo Drodzy, jedno słowo: dziękuję.

(Wicemarszałek Jan Wyrowiński: Ale pytania nie było.)

A pytanie jest takie. Czy pan popiera ten zamach na reformy, które wprowadziła „Solidarność”? Według mnie to jest tylko granie pod jedno miasto, miasto o nazwie Piła. Ja byłem na posiedzeniu komisji, wiem, co mówił starosta ziemski, który totalnie to skrytykował, mówiąc, że to jest decyzja polityczna, a nie merytoryczna. Czy pan to popiera? Pytam, bo pan jest ministrem. Dziękuję.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Panie Ministrze, bardzo proszę.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji Marek Wójcik:

Po pierwsze, chcę wyjaśnić, że jeżeli chodzi o tworzenie obszarów funkcjonalnych i przyszłe funkcjonowanie samorządu, to trzeba na to popatrzeć z dwóch stron. Ewidentnie trzeba dążyć do tego, aby podział administracyjny uwzględniał więzi funkcjonalne. To oznacza, że jeżeli jest małe miasteczko, takie trzy-, czterotysięczne, a otacza je dwudziestotysięczna gmina wiejska mająca siedzibę w tym miasteczku, to jest to w moim przekonaniu podział sztuczny. Podaję taki przykład, ale może to dotyczyć również powiatu. Jest to podział sztuczny. Rząd nie mówi: z góry będziemy wam narzucali łączenie. Mówimy dokładnie odwrotnie. Zresztą dzisiaj państwo będzie także głosować nad ustawą zmieniającą ustawę o samorządzie gminnym i inne ustawy, w której wskazuje się na mechanizmy wspierające proces łączenia. Zatem, Panie Senatorze, wspieramy proces łączenia. Jest też drugi element, równie ważny. My słuchamy obywateli i jeżeli obywatele składają wnioski zgoła odwrotne, pokazujące, że na przykład dzisiejszy podział administracyjny nie uwzględnia faktycznych więzi lokalnych, społecznych, gospodarczych, kulturowych etc., to prosimy o to, żeby raz jeszcze przyjrzeć się podziałowi terytorialnemu. Mówię o tym bardzo wyraźnie, dlatego że lada moment Rada Ministrów będzie procedować nad kolejnymi zmianami dotyczącymi podziału terytorialnego, w tym być może także nad kwestią utworzenia nowych gmin, bo społeczności lokalne od lat mówią: podział z 1990 r. jest dla nas podziałem niewłaściwym. To są głosy obywateli, dlatego nawiązuję do wypowiedzi pana senatora Augustyna, tej części dotyczącej obywateli. Kluczowy dla Rady Ministrów będzie głos obywateli. Gdyby Rada Miasta Piły mogła mieć głos w tej sprawie i gdyby tam powiedziano „chcemy być miastem na prawach powiatu”, to jestem głęboko przekonany, że Rada Ministrów w pierwszej kolejności uwzględniłaby głos obywateli. Niech oni się w tej sprawie wypowiedzą, bo oni są kluczowym interesariuszem tego rozwiązania. Tak że głos obywateli jest w tej sprawie, moim zdaniem, najistotniejszy.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję.

Jeszcze pan senator Rulewski.

Senator Jan Rulewski:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Panie Ministrze, czy na podstawie dotychczasowej praktyki, funkcjonowania tego typu jednostek może pan określić liczbę i głębokość sporów wynikających z nakładania się bądź różnicowania kompetencji właśnie w tych miastach, powiedzmy, dominujących i otoczonych obwarzankiem gminy i obwarzankiem powiatu?

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję.

Czy są jeszcze pytania do pana ministra? Nie słyszę.

Proszę.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji Marek Wójcik:

Panie Przewodniczący! Wysoki Senacie! Panie Senatorze!

Sytuacja jest zróżnicowana, dlatego że różne są miasta na prawach powiatu i powiaty. Są stutysięczne miasta na prawach powiatu, wokół których są czterdziestotysięczne powiaty, i są takiej sytuacje, że większość jednostek szczebla powiatowego znajduje się w mieście na prawach powiatu. Ale są też sytuacje odwrotne, tak jak w przytaczanych przed chwilą przykładach Nowego Sącza i powiatu nowosądeckiego czy Tarnowa i powiatu tarnowskiego, gdzie potencjał ludnościowy powiatu jest o wiele większy niż potencjał miasta na prawach powiatu. To są dwa zupełnie różne obrazy, dlatego nie ma co do tej sprawy jednoznacznej odpowiedzi. W moim przekonaniu już teraz istnieją mechanizmy pozwalające na racjonalną współpracę miast na prawach powiatu i powiatów i jest mnóstwo przykładów świadczących o tym, że ta współpraca daje dobre owoce. Chcę powiedzieć, że na spotkaniu Zespołu do spraw Ustrojowych Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu zadeklarowałem z pełną odpowiedzialnością, że będziemy się starali przejrzeć związane z tymi sprawami ustawodawstwo; w przypadkach, w których wnioski miast wydają się racjonalne, warto umożliwić tym miastom, na przykład w części dotyczącej zarządzania drogami czy też transportu zbiorowego, przejęcie zadań realizowanych obecnie przez powiaty. I ja podtrzymuję tę deklarację. Ale chcę też powiedzieć, że w tym zakresie, co do tych zadań w wielu miejscach są już dobre praktyki, nie trzeba było zmieniać ustawodawstwa, żeby starosta z prezydentem się dogadali, i kwestie związane z zarządzaniem drogami czy też zarządzaniem transportem, kwestie transportu zbiorowego czy zarządzania ruchem są regulowane przez jednego gospodarza, dziś już są takie instrumenty. Ja zadeklarowałem, że jeżeli będzie potrzeba je wzmocnić, to będziemy je wzmacniali.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Nie ma więcej pytań.

Dziękuję bardzo, Panie Ministrze.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji Marek Wójcik: Bardzo dziękuję.)

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Bardzo proszę pana senatora Jana Rulewskiego o zabranie głosu.

Senator Jan Rulewski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Na wstępie chciałbym się wypowiedzieć odnośnie do takich sugestii, mimo wszystko życzliwych, pana senatora Koguta i pani senator Sagatowskiej, którzy zgłaszają zastrzeżenia, stwierdzają, jakoby ta akcja miała charakter polityczny, a ściśle mówiąc – wyborczy, i odnoszą to szczególnie do miasta Piły, ale zapominają, że największym bojownikiem w tej sprawie jest miasto Inowrocław. Otóż Panie Senatorze Kogut i Pani Senator Sagatowska! Grupa senatorów ma odwagę przedstawić dzisiaj propozycję rozwiązania sporów, które istnieją od lat i dzielą nie tylko środowisko Platformy Obywatelskiej, środowisko PiS i innych ugrupowań, ale także bezpartyjnych senatorów. Ma odwagę, dlatego że problemy narastają i dziś nikt nie może tego zanegować. Utrzymywanie się dwuwładzy na terenie miasta nie służy, rzecz jasna, rozwojowi. Przytoczony tu przez senatora sprawozdawcę, pana Jurcewicza, przykład Wałbrzycha, który miał różne koleje losu, dowodzi, że jasne określenie tych kompetencji służy rozwojowi, a także przysparza budżetowi państwa określonych korzyści. I sprawa dwóch milionów… Ja myślę, że sprawę załatwią uregulowania dotyczące samego miasta Wałbrzycha, który jest ośrodkiem rozwijającej się specjalnej strefy ekonomicznej. Ja obserwuję to zjawisko i powiem szczerze, uważam, że to wymaga odwagi od senatorów i posłów, którzy muszą rozstrzygać czy wybierać między wyborcami z powiatu a wyborcami z miasta. Akurat w powiecie i mieście Inowrocław ten podział jest po połowie, a więc nie wiadomo, jaki będzie efekt wyborczy tej akcji politycznej. Istotniejsze jest to, o czym powiedziałem, ta dwuwładza. Wbrew temu, co mówi pan minister, są spory w zakresie utrzymania ulic w mieście, którymi zarządzają aż trzy jednostki: miasto, powiat, województwo. Tylko drogi krajowe i autostrady – na szczęście – mają jednego zarządcę, choć w sprawach oświetlenia i remontów też bywają spory. Ten zarzut dotyczy również dróg. Warto wiedzieć, proszę państwa, że działają podwójne domy kultury i biblioteki, a nawet izby wytrzeźwień, jeśli istnieją.

(Senator Stanisław Kogut: To co, źle?)

Źle, ponieważ oznacza to wzrost liczby etatów, podział kompetencji… No i wspomniano tu już o szpitalach, w przypadku których podział środków nieoczekiwanie jest sprawą dyskusyjną.

Bezrobocie, drugi problem Polski. Na ogół to miasta dostarczają… Obywatele kierują swoje pretensje w sprawie organizowania miejsc pracy do miast, choćby dlatego, że na ogół urzędy pracy są zlokalizowane na terenie miasta. To prezydent miasta zazwyczaj jest adresatem – zresztą zdarzyło się, że był nim nawet prezydent państwa – tych wszystkich roszczeń, choć zajmowanie się tymi sprawami nie należy do jego kompetencji.

Oświata. Kapitał ludzki, rozdzielony dzisiaj między szkoły do poziomu gimnazjalnego w miastach i czasem bardzo szczupłe szkoły ponadgimnazjalne, na które nie ma środków w powiecie… Nie chciałbym tu podawać przykładów szkół, które trzeba likwidować, bo nie ma środków na ich utrzymanie. Łatwiejsze jest pozyskanie środków unijnych…

Główną zasadą, i od niej powinniśmy wyjść, jest zasada subsydiarności, na której jest oparte funkcjonowanie państwa, w tym samorządów. Zasada subsydiarności nakazuje przecież branie pod uwagę nie tylko woli mieszkańców, ale także zdolność do wykonywania zadań. A wiele powiatów nie jest w stanie wykonać tych zadań, co stwierdzam z przykrością.

Pan senator Kogut powiedział, że to jest reforma „Solidarności”. Tak jest.

(Senator Stanisław Kogut: Tak jest.)

Pan powiedział prawdę, ale prawdą jest również to… Nie wiem, czy pan był wówczas uczestnikiem debaty, w której ujawniły się podziały w kwestii powołania powiatów i stworzenia dla nich zaplecza finansowego. Zajęliśmy się wówczas tymi sprawami, powiedziałbym, awansem i, jak dzisiaj widać, niektóre powiaty zrezygnowały z budowania miasta, powiatu grodzkiego.

W tej sytuacji uważam, że przedstawienie przez komisję… Ja podzielam opinię, że prawo ograniczone do trzech miast nie ma charakteru obiektywnego. Dlatego razem z senatorem Zientarskim stworzyliśmy poprawkę, która te ewentualne subiektywizmy, że tak powiem, bocznikuje, a nawet usuwa. Mówimy w niej, że miastami na prawach powiatu mogą być – z zastrzeżeniem tego, co powiedział pan minister, i za zgodą Rady Ministrów, po głębokim negocjacyjnym namyśle – te miasta, które spełniają następujące warunki: były siedzibą wojewody i w ich wypadku na wniosek rady miejskiej odstąpiono od nadania praw powiatu oraz mają co najmniej siedemdziesiąt tysięcy mieszkańców. Nie ma tu zatem wyliczanki miast, nie ma sympatii, są dwie obiektywne przesłanki. Oczywiście poprawka musi konsumować inne zmiany, jakie z niej wynikają. Chodzi o zmniejszenie się bądź powiększenie liczby radnych, bo jeśli nastąpi zmiana obszaru, to stosownie do tego musi być dobrana liczba radnych, a więc muszą nastąpić zmiany w kodeksie wyborczym.

W imieniu własnym oraz pana senatora Zientarskiego proszę Wysoką Izbę o uwzględnienie tej poprawki. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Bardzo proszę, pani senator Dorota Czudowska.

Senator Dorota Czudowska:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie! Panowie Ministrowie!

Apelowałabym do senatorów, by odrzucili tę ustawę, by byli przeciwko tej ustawie, ponieważ nie powinniśmy w takim tempie burzyć istniejącego porządku organizacyjnego w realizowaniu zadań samorządów, w tym wypadku samorządów powiatowych w Pile, Sieradzu i Ciechanowie.

Z przedstawionych przez senatora sprawozdawcę opinii nie wynika, że pytano o zdanie samych zainteresowanych, czyli społeczeństwo. Nie było takich rozmów, a przecież na poprzednim posiedzeniu, lekką ręką wydając 100 milionów zł, uchwaliliście państwo referendum w sprawie jednomandatowych okręgów wyborczych. Zatem można byłoby i chyba należałoby, bo sama nazwa „samorząd” do tego zobowiązuje, zapytać zainteresowanych, główny podmiot tej ustawy, czyli zamieszkującą w tych powiatach ludność.

Posłużę się jeszcze tym, co mamy zapisane w druku senackim zawierającym tę ustawę, a mianowicie chodzi o wątpliwości ministrów: „Minister administracji i cyfryzacji wskazał na wątpliwości związane z zastosowaniem proponowanych przepisów. Minister podkreślił, iż powiaty pilski, ciechanowski i sieradzki w obecnym kształcie są powiatami skonsolidowanymi zarówno pod względem infrastruktury, jak i spraw finansowych; wyłączenie miast ze struktury powiatowej mogłoby przynieść korzyści tym miastom, jednak skutki tych zmian w odniesieniu do powiatów nie wydają się być korzystne, w szczególności w aspekcie zdolności realizacji przez te powiaty zadań publicznych. Podobnie minister finansów podkreślił, iż skutkiem wejścia w życie projektowanych zmian będzie utrudnienie realizacji zadań publicznych przez nowe powiaty ziemskie w związku ze zmniejszonymi dochodami oraz zwiększenie się poziomu ich zadłużenia. W związku z tym minister finansów wskazał na ryzyko w zakresie spełnienia przez powiaty ziemskie wymogów ustawy o finansach publicznych w zakresie wskaźnika zadłużenia i relacji wydatków bieżących do dochodów”.

Z tego wynika, że w tych powiatach sytuacja nie jest zła. A więc po co mamy to burzyć? Ja przepraszam za kolokwializm, ale to jest taka sytuacja, że przed końcem kadencji rzutem na taśmę, licząc na małe zainteresowanie senatorów, coś jeszcze w Senacie – znowu kolokwializm – się załatwi. I czy należy z tym tak się spieszyć? Teraz z kolei odwołam się do opinii prezydenta miasta Inowrocławia, który „zaapelował o dokonanie szerszej nowelizacji, która umożliwiałaby nadanie statusu miasta na prawach powiatu miastom prezydenckim liczącym powyżej pięćdziesięciu tysięcy mieszkańców”. Wprawdzie przed chwilą pan senator Rulewski złożył poprawkę, ale ta poprawka nie mówi o pięćdziesięciu tysiącach mieszkańców, tylko o siedemdziesięciu tysiącach mieszkańców, więc nie bierze się tu pod uwagę opinii zainteresowanego prezydenta Inowrocławia.

Panie i Panowie Senatorowie, nie powinniśmy się spieszyć. Zbliża się koniec kadencji, mamy mnóstwo wydatków. Jeszcze raz apeluję o to, aby nie przyjmować tej ustawy, ponieważ my w Senacie nie powinniśmy się zajmować realizacją ambicji pojedynczych polityków. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Pani Senator.

Pan senator Mieczysław Augustyn.

Senator Mieczysław Augustyn:

Panie Marszałku! Panie Ministrze! Szanowni Państwo!

Należę do tych, którzy podpisali się pod tym projektem, i zrobiłem to po głębokim namyśle. Stanowczo zaprzeczam, jakoby społeczność lokalna nie miała okazji wypowiadać się w tej sprawie. Byłem na posiedzeniach wszystkich rad, zarówno miasta, jak i powiatu, a także prawie wszystkich gmin powiatowych, gdzie przedstawiałem tę kwestię, i muszę pani powiedzieć, Pani Senator, że aczkolwiek gminy okoliczne w tym być może przyszłym dookolnym pilskim obwarzanku dobrze czują się z Piłą i nie chciałyby, żeby Piła wychodziła z powiatu, to jednak wszyscy zgadzali się ze stanowiskiem pana ministra, że nie może być samorządów, które mają prawo, i samorządów, które nie mają prawa. Mówili tak: prawo powinno być. My wnosimy nie o to, rozmawiamy nie o tym, czy Ciechanów utworzy powiat grodzki, czy go nie utworzy.

(Głos z sali: Ma mieć wybór.)

Chodzi o to, żeby miał wybór, tak jak każda gmina w powiecie ciechanowskim. Może sobie wybrać inny powiat, może złożyć wniosek do Rady Ministrów. Jeśli tego nie robi, to oznacza, że czuje się tam dobrze i że wszystko dobrze się układa.

Po to, żeby dobrze się układało w Pile i w powiecie pilskim, zebrałem wszystkich samorządowców razem w powiecie wraz z panem starostą i zaproponowałem im, ażeby przyjęli pewne reguły współpracy, taką kartę współpracy samorządów, i utworzyli konwent samorządów powiatu pilskiego, który by okresowo stymulował do współdziałania wszystkich zainteresowanych. Mam nadzieję, że tak właśnie to się potoczy.

Wydaje mi się, że my tu, w Senacie, powinniśmy strzec równości praw i powinniśmy się zgodzić na to, by miasta, które kiedyś zdecydowały, że będzie tak, miały prawo powiedzieć, czy nadal tego chcą, czy nie. Te wszystkie trudne okoliczności, dotyczące spraw finansowych, spoistości terytorialnej itd., rozważać będzie Rada Ministrów, ponieważ na tę okoliczność, proszę państwa, w art. 3 ustawy o samorządzie powiatowym oprócz tego, że się wyraźnie podkreśla, że jedynie Rada Ministrów może podjąć takie rozporządzenie, wymienia się warunki, wśród których jest obowiązek, absolutny obowiązek przeprowadzenia konsultacji z mieszkańcami nie tylko tej jednej gminy, wszystkich gmin, jest tu obowiązek wypowiedzenia się wszystkich rad odpowiednich szczebli i to jest zupełnie inny etap. Dlatego wydaje mi się, że ta ustawa jest dobrze pomyślana.

A teraz chciałbym się jeszcze odnieść do tego, czy coś jest dobre, czy złe. Jest taka opinia stoików, że sprawy są dobre albo złe nie dlatego, że ludzie tak o nich mówią, tylko dlatego, że takie są. Otóż ja uważam, że także w tej Izbie moglibyśmy dojść do porozumienia co do tego, że zasada jedno miasto – jeden gospodarz jest sensowna… (oklaski) …i że rozwój dużego ośrodka niezależnie od tego, jak zarysujemy granice, szybszy rozwój, służy wszystkim, ponieważ w każdym regionie, subregionie są tak zwane lokomotywy rozwoju. Jak można wyjść do mieszkańców Piły i powiedzieć im, że ze względu na to, że powiaty grodzkie mają w niektórych przypadkach większe kompetencje, chodnik – szkoda, że nie zostawiłem sobie zdjęcia – przy drodze wojewódzkiej został zrobiony w połowie przez miasto, bo drugiej połowy nie można było zrobić? Jak im można powiedzieć, że nie chcemy naprawić tej sytuacji… A nikomu nie przyjdzie do głowy, że to jest sprawa wojewódzkiej dyrekcji dróg, a nie prezydenta. I ludzie pukają się w głowę, pytają: wyremontował pan plac z połową chodnika? Tak to czasem wygląda, wcale to nie dotyczy województwa… A trzeba wiedzieć, że miasto zarządzałoby także wojewódzkimi drogami na swoim terytorium, gdyby… Jak powiedzieć, że jeżeli jesteśmy powiatem ziemskim, to możemy się starać o trzy schetynówki? Jeżeli Piła byłaby powiatem grodzkim, to sama dla siebie mogłaby się starać o dwie i powiat mógłby się starać o dwie, a więc razem o cztery. Jak tłumaczyć lekarzom, że centrum onkologii, które ma powstać w Pile, powstawałoby dużo szybciej, gdyby samorząd mógł w to zainwestować? A to jest więcej niż tylko inwestycja dla całej północnej Wielkopolski.

Za panem senatorem Muchackim chcę państwu powiedzieć: my mamy problem z powiatami. Panie Ministrze, dobrze pan o tym wie. Mamy problem przede wszystkim z powiatami ziemskimi, a nie z powiatami grodzkimi. I rzeczywiście kiedyś będziemy musieli stanąć oko w oko z tym problemem. Bo jeżeli powiat pilski w obecnej strukturze ma 3% dochodów własnych, a reszta to są dotacje i subwencje, to o jakiej decyzyjności my tu mówimy, o jakim polu manewru? To są tematy przyszłości. I zapewne nie ten parlament będzie o tym dyskutował. Jestem jednak przekonany o tym, że ten bardzo gorący temat, rozbudzający emocje, będzie tutaj powracał. Nawet na tym posiedzeniu została otwarta furtka do zawierania związków międzygminnych, były zachęty do łączenia. To jest próba szukania odpowiedzi na pytanie, co dalej z powiatami.

Czas biegnie. I wydaje mi się, że tym, którzy mówią, że w interesie wszystkich chcą pobiec szybciej, nie powinniśmy stawiać płotów, zagradzać drogi i mówić: wszyscy mogą, ale ta trójka raz podjęła decyzję, i koniec. Wydaje się, że to jest nie fair, że to jest nieuczciwe. Senat ma dzisiaj szansę to poprawić w tym znaczeniu, że zrówna się te samorządy w prawach, że one będą miały prawa, które mają inni. I dlatego bardzo państwa proszę, żebyśmy nie traktowali tej ustawy jako czegoś, co burzy podział terytorialny. Traktujmy tę ustawę jako ustawę, która zrównuje w prawach. A o tym, czy coś zrobić, czy nie… Jestem przekonany, że po konsultacjach, po przeanalizowaniu opinii, po zrobieniu wyliczeń, Rada Ministrów rozważnie – nie słyszeliśmy, żeby Rada Ministrów ostatnio podjęła decyzję w tym zakresie – być może kiedyś podejmie w szczególnych przypadkach… I taki jest stan faktyczny. I myślę, że nie powinniśmy lekceważyć wszystkich krytycznych opinii, ale dopiero w przyszłości, gdyby taka sytuacja zaistniała… Ja chcę zadeklarować, że u siebie zrobię wszystko, ażeby te spory, które są i mszczą się na rozwoju, wygasić i ażeby stymulować współdziałanie wszystkich szczebli samorządu. Chodzi o to, by to, czego się niektóre samorządy obawiają, nigdy nie miało miejsca. Ale niech będzie tak, że wszyscy mają jednakowe uprawnienia.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Pan senator Piotr Benedykt Zientarski.

Senator Piotr Zientarski:

Panie Marszałku! Panowie Ministrowie! Szanowna Wysoka Izbo!

Ja chciałbym zarówno wzmocnić i poprzeć argumentację celowościową, aksjologiczną, funkcjonalną, jak i powiedzieć, że ta poprawka, którą złożyliśmy razem z panem senatorem Rulewskim, ucina dyskusję co do tego, że pod jakieś miasto robi się ustawy. Ta poprawka niweluje te zarzuty, ponieważ wszystkim miastom powyżej siedemdziesięciu tysięcy daje te same szanse. Tych miast, które nie skorzystały – myśmy to badali – jest sześć. I to też oczywiście, o czym była mowa, jest fakultatywne. To jest dobra wola, ale daje się szansę ze względu na jasne kryterium liczbowe. Wydaje się, że tego rodzaju…

Bardzo prosimy o poparcie tej poprawki. Dziękuję.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Informuję, że lista mówców została wyczerpana.

Informuję też, że został złożony wniosek o charakterze legislacyjnym, wspólnie przez panów senatorów Jana Rulewskiego i Piotra Zientarskiego.

(Senator Piotr Zientarski: Panie Marszałku, ja mam…)

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Tak?

Senator Piotr Zientarski:

Panie Marszałku, ja składam wniosek, ażeby pan marszałek wyznaczył komisjom termin na przedstawienie dodatkowego sprawozdania w celu umożliwienia głosowania nad ustawą na tym posiedzeniu.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Rozumiem.

Dziękuję bardzo.

Skierowanie projektu ustawy do Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej

W związku z tym, co stwierdziłem, a mianowicie, że został złożony wniosek o charakterze legislacyjnym, Senat kieruje projekt ustawy do Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej.

Tak jak słyszeliśmy, pan senator Piotr Benedykt Zientarski przed chwilą zgłosił wniosek o wyznaczenie wymienionym przeze mnie komisjom terminu przygotowania dodatkowego sprawozdania w celu przeprowadzenia trzeciego czytania projektu ustawy jeszcze na tym posiedzeniu Senatu.

Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Senat przyjął przedstawiony wniosek.

Nie ma sprzeciwu.

Punkt 20. porządku obrad: ustawa o Trybunale Konstytucyjnym

Wysoka Izbo, przystępujemy do rozpatrzenia punktu dwudziestego porządku obrad: ustawa o Trybunale Konstytucyjnym.

Witam pana ministra Krzysztofa Łaszkiewicza, sekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta, reprezentującego pana prezydenta. Witam prezesa Trybunału Konstytucyjnego, pana Andrzeja Rzeplińskiego. Witam pana ministra Hajduka, podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości. Witam pozostałe zaproszone osoby.

Informuję, Szanowni Państwo, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 915, a sprawozdanie komisji w druku nr 915A.

Sprawozdanie połączonych Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Ustawodawczej

Bardzo proszę sprawozdawcę Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Ustawodawczej, pana senatora Piotra Zientarskiego, o przedstawienie sprawozdania.

Senator Sprawozdawca Piotr Zientarski:

Panie Marszałku! Panie Ministrze! Panie Prezesie! Szanowni Państwo! Wysoka Izbo!

Mam zaszczyt przedstawić w imieniu połączonych Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Ustawodawczej stanowisko obu komisji co do ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.

Wysoka Izbo, inicjatywa tej ustawy wyszła od prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Stąd właśnie obecność pana ministra Krzysztofa Łaszkiewicza.

Potrzeba opracowania i uchwalenia nowej ustawy o Trybunale zdaniem projektodawcy wynikała z wielu przyczyn, między innymi: dostatecznie klarownego i trwałego umocowania pozycji Trybunału Konstytucyjnego jako organu władzy sądowniczej i sądu konstytucyjnego strzegącego porządku ustrojowego Rzeczypospolitej; potrzeby ustawowej, adekwatnej do istoty procesu kontroli konstytucyjności prawa regulacji procedury rozpoznawania spraw, w znacznej mierze utrwalonej jako właściwa tylko dla Trybunału, przy jedynie posiłkowym stosowaniu przepisów kodeksu postępowania cywilnego; potrzeby tworzenia warunków organizacyjnych służących sprawności orzekania; potrzeby sprecyzowania kryteriów kandydowania na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego; bardziej szczegółowego uregulowania statusu sędziego Trybunału; potrzeby racjonalizacji trybów rozpoznawania spraw przed Trybunałem, na rozprawie lub posiedzeniu niejawnym, ze względu na zróżnicowanie złożoności prawnokonstytucyjnej spraw oraz zakresu i sposobu argumentacji uczestników postępowania.

Charakter i zakres proponowanych nowych lub istotnie zmodyfikowanych rozwiązań, a także ich wielość, przesądzają o potrzebie uchwalenia nowej ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Nie jest to nowelizacja, jest to nowa ustawa, w nowym brzmieniu. Tyle jest nowości, tyle jest poprawek, że wydawało się konieczne, ażeby taką nową ustawę wprowadzić.

Sejm uchwalił tę ustawę z niewielkimi właściwie odstępstwami od projektu prezydenckiego. Komisje po dyskusji uznały, że należy wprowadzić szereg poprawek. Część poprawek jak zwykle ma charakter legislacyjny, ale część jest istotna.

Kwestią, nad którą dyskutowano w komisji, była kwestia kadencyjności, pojawiła się propozycja dotycząca przywrócenia kadencyjności… Ale o tym będę mówił już w dyskusji, w tej chwili jako przedstawiciel obu komisji relacjonuję prace komisji.

Komisje zmieniły pułap, czyli kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiska sędziego Trybunału. Zarówno założenie wnioskodawcy, jak i regulacja przyjęta przez Sejm były takie, że kwalifikacje na sędziego Trybunału Konstytucyjnego są takie same jak kwalifikacje na sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego. Tak zdecydował Sejm. Komisje zaś przyjęły, niejednogłośnie, że sędzia Trybunału powinien mieć kwalifikacje sędziego Sądu Najwyższego. Przyjęły też poprawkę, która wprowadza tak zwaną preselekcję, czyli możliwość zgłaszania jednej osoby na jedno stanowisko sędziego Trybunału przez grupę posłów, Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego, Zgromadzenie Ogólne Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego, Krajową Radę Sądownictwa, Krajową Radę Prokuratury, właściwe organy samorządów zawodowych adwokatów, radców prawnych i notariuszy, rady wydziałów prawa uczelni, które są uprawnione do nadawania stopnia naukowego doktora habilitowanego nauk prawnych, radę naukową Instytutu Nauk Prawnych. Taka poprawka dotycząca preselekcji została wprowadzona. Chcę przypomnieć, że ta preselekcja była również w pierwotnej wersji projektu prezydenckiego. To jest istotna poprawka.

Proszę państwa, bardzo dyskusyjna była, o czym zresztą powie przedstawiciel mniejszości, kwestia – komisja jednogłośnie przyjęła odpowiednią poprawkę – skreślenia art. 135, który faktycznie uniemożliwi wybór nawet trzech, nie mówiąc o pięciu… Chodzi o obsadzenie wakujących pięciu etatów sędziowskich, etatów sędziów, których kadencja upływa w listopadzie i na początku grudnia. I taka poprawka została, tak jak powiedziałem, jednogłośnie przyjęta.

W dyskusji pojawiła się także kwestia daty wejścia w życie ustawy i, tak jak już wcześniej powiedziałem, kwestia kryterium, tego, czy ma ono odnosić się do Naczelnego Sądu Administracyjnego, czy do Sądu Najwyższego. I to właściwie są wszystkie… To jest nasze stanowisko. Inne poprawki mają charakter bardziej, bym powiedział, formalny, one były zaproponowane przez Biuro Legislacyjne i w większości zostały przyjęte. Zwróciliśmy też uwagę na to, że Senat jako Izba, która wykonuje orzeczenia Trybunału, również powinna być informowana przez prezesa, nie tylko Sejm powinien być informowany, ale i Senat. W związku z tym poprawka dotycząca obowiązku prezesa wobec Senatu również została dodana. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Sprawozdanie mniejszości połączonych Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Ustawodawczej

Teraz bardzo proszę sprawozdawcę mniejszości tych komisji, czyli Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Ustawodawczej, pana senatora Michała Seweryńskiego, o przedstawienie wniosków mniejszości.

Senator Sprawozdawca Michał Seweryński:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

W imieniu senatorów zgłaszających wnioski mniejszości zgłaszam dwie poprawki.

Pierwsza to poprawka do art. 18: w ust. 1 w pkcie 8 skreśla się fragment „albo zajmowała stanowiska w instytucjach publicznych związane z tworzeniem lub stosowaniem prawa”.

(Rozmowy na sali)

Poczekam, bo wielka grupa senatorów wchodzi na salę, dobrze by było, żeby usłyszeli.

(Wicemarszałek Jan Wyrowiński: Tak, oczywiście, bardzo proszę. Grupa senatorów niech zajmie miejsca.)

(Rozmowy na sali)

Otóż…

(Wicemarszałek Jan Wyrowiński: Bardzo proszę, Panie Senatorze.)

Dziękuję bardzo.

Projektowana ustawa rozszerza krąg kandydatów do zajmowania stanowiska sędziego Trybunału Konstytucyjnego, zezwalając na zajmowanie tego stanowiska także przez takie osoby – a wcześniej na wytypowanie ich jako kandydatów na to stanowisko – które do tej pory nie miały tego prawa, a które, jak się pisze w projekcie ustawy, „zajmowały stanowiska w instytucjach publicznych związane z tworzeniem lub stosowaniem prawa”. Już na pierwszy rzut oka widać wyraźnie, że jest to bardzo nieokreślone sformułowanie, nieprecyzyjne, dające bardzo daleko idące możliwości interpretacji i, mówiąc tak zupełnie konkretnie, rozszerzające ponad miarę ten krąg osób, które mogą zajmować stanowiska sędziów Trybunału. Do tej pory takich możliwości nie było. Kryteria dla kandydatów na stanowisko w Trybunale Konstytucyjnym były bardzo jasne, i co więcej, gwarantowały one, że to stanowisko będzie zajmowane przez osoby kompetentne w zakresie znajomości prawa i w zakresie dojrzałości społecznej. Jeżeli przyjęlibyśmy, zaakceptowalibyśmy to sformułowanie, ten zapis, po wprowadzeniu którego rozszerzy się zakres możliwości, jeśli chodzi o kandydowanie… Zresztą to jest bardzo nieostre wyrażenie, nieostre sformułowanie. Bo co to znaczy, Wysoki Senacie, „zajmowała stanowiska w instytucjach publicznych związane z tworzeniem lub stosowaniem prawa”? W każdej gminie każdy urzędnik stosuje prawo, czyli teoretycznie taka osoba może kandydować do Trybunału Konstytucyjnego. Wydaje się, że jest to jednak nadmierne rozszerzenie i że nie o taką rolę… nie o takich kandydatów do Trybunału Konstytucyjnego nam chodzi. To jest pierwsza poprawka.

Druga poprawka dotyczy art. 137, który określa datę wejścia w życie nowej ustawy. Został określony, zaproponowany bardzo krótki okres vacatio legis. Grupa senatorów mniejszości proponuje, żeby ustawa weszła w życie 1 stycznia 2016 r., więc żeby był to termin wynoszący praktycznie około pół roku. Dzisiaj już zostało to powiedziane przez pana senatora sprawozdawcę, że to jest całkowicie nowa ustawa o Trybunale Konstytucyjnym. To nie jest jakaś cząstkowa nowelizacja, jest to akt o wielkiej doniosłości ustrojowej. Czy to nie jest ważny powód, żebyśmy określili trochę dłuższe vacatio legis? Dzięki temu wprowadzenie w życie tej ustawy byłoby dostatecznie dobrze przemyślane i przygotowane. Dla kontrastu podam przykład. Wprowadzenie jednego przepisu, który mówi o elektronicznym rejestrze, wykazie orzeczeń Trybunału, zostało odroczone na bardzo długo. Drobna sprawa, powiedziałbym, czysto techniczna, ale znaleziono wzgląd, żeby przedłużyć, przesunąć wejście w życie tego jednego ważnego przepisu. A w przypadku ustawy, która jest ważniejsza niż wszystkie spisy elektroniczne, uznano, że musi ona wejść w życie bardzo szybko. To mnie prowadzi do konkluzji… Dlatego jeszcze raz apeluję do Wysokiego Senatu, żebyśmy wzięli również pod uwagę, w jakim okresie politycznym ta ustawa jest zgłaszana – że jest to okres przedwyborczy. Nikt nie powie, że jest to domysł daleko czy za daleko idący, jeżeli sformułuję go tak, jak już w mediach się o tym pisze – a to jest jednak jakiś wyraz opinii publicznej – że jest to próba, że tak powiem, uprzedzającego zajęcia stanowisk brakujących w Trybunale Konstytucyjnym, które będą wakować do końca tego roku ustępującemu układowi politycznemu. Jeżeli ta ustawa zostanie uchwalona, to nie będzie można postawić zarzutu, że wprowadzone zmiany będą sprzeczne z prawem, ale że będą sprzeczne z dobrymi obyczajami demokratycznego państwa prawnego. I to jest dodatkowe uzasadnienie mojego wniosku. Dziękuję. (Oklaski)

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Zapytania i odpowiedzi

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do panów senatorów sprawozdawców.

Są pytania. Zgłaszają się pani senator Rotnicka, senator Obremski, senator Jackowski.

Bardzo proszę, pani senator Jadwiga Rotnicka.

Senator Jadwiga Rotnicka:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Zwracam się do pana profesora z takim pytaniem: czy mógłby pan przypomnieć obecnie obowiązujące kryteria, jeśli chodzi o wytypowanie czy powołanie sędziów Trybunału Konstytucyjnego, żeby na kanwie obecnego prawa można było zrozumieć, o co chodzi? Dziękuję.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Bardzo proszę, Panie Senatorze.

Senator Michał Seweryński:

Zasadnicza różnica polega na tym, że do tej pory osoby, które nie spełniały wysokich wymagań ustanowionych w ustawie – wymagań porównywalnych do tych, które muszą spełniać osoby zajmujące stanowiska Sądu Najwyższego, czyli na przykład posiadające stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych – nigdy nie były dopuszczone do zajmowania takich stanowisk. Chodzi nie o to, żeby pomniejszyć krąg osób, które do tej pory miały prawo kandydować na te stanowiska i które poddane były surowej selekcji – musiały spełnić wysokie wymagania co do znajomości wiedzy prawniczej, nauki prawa, musiały mieć doświadczenie sądowe – tylko o to, że dodano do tego kręgu, poprzez to jedno nieostre wyrażenie, praktycznie nieograniczoną liczbę osób, które w jakimkolwiek miejscu w życiu zetknęły się z szeroko rozumianym procesem stosowania i stanowienia prawa. W procesie stanowienia prawa krąg osób, które w nim uczestniczą, jest trochę węższy, chociaż na poziomie gminy też stanowi się prawo. Ja nie chcę przez to pomniejszać znaczenia procesu stanowienia prawa na niższych poziomach – prawa lokalnego, prawa samorządowego – bo ono ma istotną rolę do odegrania w funkcjonowaniu państwa, w funkcjonowaniu samorządu, ale chyba dla każdego jest jasne, że jest zasadnicza różnica pomiędzy stosowaniem prawa, jakie jest stanowione na szczeblu samorządowym, a tym, co się dzieje w Trybunale Konstytucyjnym. Dlatego zaproponowałem, żeby skreślić to nadmiernie dowolne, dające szerokie możliwości interpretacyjne rozszerzenie, jeśli chodzi o krąg osób, które miały do czynienia ze stanowieniem prawa i stosowaniem prawa. Dotychczasowe kryteria kadrowe, osobowe są bardzo rygorystyczne i gwarantują nam wysoki poziom orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego, w którym są rozważane niezmiernie doniosłe dla całego państwa i dla życia narodu zagadnienia prawne. Nie rozwadniajmy tych skondensowanych wymogów, nie obniżajmy wysokiego poziomu kompetencji i odpowiedzialności, który dzisiaj mamy – właśnie dzięki tym obecnie obowiązującym kryteriom – w Trybunale Konstytucyjnym i możemy się szczycić jego orzeczeniami. Mówię to wprost, bo zapewne pan prezes Trybunału Konstytucyjnego tego nie zatwierdzi, ale na pewno potwierdzi, że na naszych orzeczeniach wzorują się inne państwa, które budują swoje sądownictwo konstytucyjne. Tak więc nie osłabiajmy tego mocnego fundamentu konstytucyjności naszego państwa, który mamy dzięki wysokim wymaganiom stawianym kandydatom na sędziów Trybunału Konstytucyjnego.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Pan senator Jarosław Obremski.

Senator Jarosław Obremski:

Ja mam pytanie: jaki był wynik głosowania…

(Wicemarszałek Jan Wyrowiński: Ale do kogo to pytanie? Trzeba zaadresować pytanie, bo jest dwóch adresatów.)

Do pana senatora Zientarskiego. Jaki był wynik głosowania w Sejmie?

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Pan senator Jan Maria Jackowski.

Senator Jan Maria Jackowski:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Mam pytanie do pana senatora Zientarskiego i pana senatora Seweryńskiego. Chodzi mi o zasady. Czy jeżeli na przykład ktoś, kto ukończył prawo, jest magistrem prawa, ale nie ma żadnej aplikacji, nie ma poza tym żadnych, że tak powiem, kwalifikacji prawniczych, i przez trzy kadencje był na przykład parlamentarzystą, czyli przez dziesięć lat brał udział w procesie tworzenia prawa, a więc uczestniczył w procesie legislacyjnym, to czy on mógłby zostać sędzią Trybunału Konstytucyjnego pod rygorem tej ustawy, czy nie mógłby nim zostać? Gdybyśmy przyjęli ustawę w obecnym kształcie, to znaczy w brzmieniu, w którym przyszła do nas z Sejmu… Mówię o obecnych parlamentarzystach. Zdaje się, że został też zmieniony wymóg co do okresu, w którym trzeba zrezygnować z mandatu poselskiego.

I drugie pytanie, adresowane do pana senatora Zientarskiego. Mianowicie…

(Senator Piotr Zientarski: A tamto nie było do mnie?)

To było pytanie i do pana, i do pana profesora Seweryńskiego.

(Wicemarszałek Jan Wyrowiński: Do obydwu.)

A drugie pytanie kieruję już tylko do pana. Na jakim etapie prac w Sejmie pojawiły się… Pierwotnie, w przedłożeniu pana prezydenta, o ile mi wiadomo, nie było zapisów skracających vacatio legis, to znaczy nie było tej regulacji umożliwiającej powołanie pięciu sędziów Trybunału Konstytucyjnego jeszcze w tej kadencji Sejmu. To się pojawiło w ostatnim momencie. Proszę powiedzieć, kiedy dokładnie pojawiło się to rozwiązanie i dlaczego nastąpiło takie przyspieszenie prac nad tą ustawą. Ona jest potrzebna ze względu na inne uregulowania. Pan prezes Rzepliński tu mówił, że ta ustawa długo leżakowała w Sejmie, a po wyborach prezydenckich nagle nastąpiło przyspieszenie prac nad nią. Czy może pan wyjaśnić, dlaczego tak się stało? Dziękuję.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Pan senator Zientarski, bardzo proszę.

Senator Piotr Zientarski:

Odpowiadając na pytanie pana senatora Obremskiego, muszę powiedzieć, że ja nie znam wyników głosowań w Sejmie, nie uczestniczyłem… Tak że na to pytanie panu nie odpowiem. Ale można to sprawdzić.

Było pytanie o to, czy mógłby zostać sędzią parlamentarzysta, oczywiście jeśli spełnia inne kryteria, który dziesięć lat… Wśród parlamentarzystów są adwokaci przynajmniej z dziesięcioletnim stażem itd.

(Senator Jan Maria Jackowski: Ja mówiłem o takim, który nie ma aplikacji.)

Tak, nie ma aplikacji…

(Wicemarszałek Jan Wyrowiński: Goły magister.)

(Senator Alicja Zając: Dobre.)

No, taki ktoś musi się wyróżniać wiedzą prawniczą, tym bardziej że… Proszę państwa, wprowadzamy jednocześnie transparentność wyboru, dlatego że wprowadzamy preselekcję, czyli umożliwiamy wielu organom, wydziałom prawa i samorządom wystawianie najlepszych kandydatów. Ja sobie nie wyobrażam, żeby, jeśli będą wystawieni znakomici kandydaci, przeszedł jakiś prawnik bez… Ja sobie tego nie wyobrażam, w moim przekonaniu jest to po prostu niewyobrażalne. Teoretycznie jest to możliwe, ale… Jeszcze raz powtarzam: zostały przyjęte takie kryteria jak w przypadku – podkreślam to – Naczelnego Sądu Administracyjnego. To nie jest obniżenie kryteriów wymyślone tylko i wyłącznie na użytek Trybunału Konstytucyjnego. Podkreślam: Naczelny Sąd Administracyjny ma porównywalny status z Sądem Najwyższym.

Teraz odpowiadam na pytanie, dlaczego nie było tej regulacji… Proszę państwa, dlaczego ta regulacja… Proszę zobaczyć, kiedy wpłynął projekt. No jak prezydent mógł przewidzieć, że prace w Sejmie będą tyle trwały? One trwały długo, ale nie było takiej sytuacji, że się nic nie działo. Pracowała podkomisja – nawet widzę przewodniczącego podkomisji, który nad tym pracował – było mnóstwo, z tego, co wiem, ekspertyz, opinii, przede wszystkim konstytucjonalistów itd. Tak że wnioski ostateczne były… A więc tyle trwały prace. Problem był taki, że materia była rzeczywiście bardzo skomplikowana, było wiele problemów niekonstytucyjnych. Wiem, że wymagało to różnego rodzaju szczególnych ekspertyz. Jeśli powstała taka sytuacja, że istnieje realne, nie teoretyczne, ale realne, zagrożenie, a nawet, można powiedzieć, pewność, że Trybunał nie będzie obsadzony… Trybunał, proszę państwa, to jest tylko piętnastu sędziów. Brakuje dwóch sędziów, czyli 2/5 składu. A więc 1/3 Trybunału, bo z reguły składy są pięcioosobowe, praktycznie nie może działać. Taka jest skala. A przecież obciążenie Trybunału jest znaczne, i tu nie trzeba żadnego, że tak powiem, naciągania. Proszę zauważyć, że w sytuacji – oczywiście zgodnie ze starymi zasadami, nie tymi obecnymi, zgodnie z którymi będziemy mieli preselekcję, która będzie trwała miesiącami, a nawet zgodnie z obecnymi zasadami… Proszę zauważyć, że kadencja dwóch sędziów kończy się na początku grudnia. Przewiduje się, że wybory będą gdzieś w połowie października. A więc na początku listopada czy w pierwszej połowie listopada byłoby pierwsze posiedzenie Sejmu, to, które ma charakter organizacyjny, na którym jest zaprzysiężenie, powoływanie… Czyli w najlepszym razie na drugim posiedzeniu Sejmu, czyli pod koniec listopada, można byłoby wszcząć procedurę powoływania tych dwóch sędziów. Proszę zobaczyć, że przynajmniej przez dwa, trzy miesiące Trybunał nie mógłby normalnie działać. I to jest argument. To oczywiście nie mogło być przewidziane przez pana prezydenta, bo pan prezydent nie spodziewał się, że tak długo będzie trwała praca. I taka jest prawda, po prostu. Taka jest prawda. I stąd też… Ale chcę, proszę państwa, dodać, że…

(Senator Jan Maria Jackowski: Ale wybory…)

Ale jeszcze odpowiem. Sprawa nie kończy się na tych wyborach i wakatach, bo w przyszłym roku będzie kilka kolejnych wakatów, też chyba pięć, jeśli się nie mylę.

(Senator Robert Mamątow: Pan sam nie wierzy w to, co mówi.)

Nie, nie, wierzę. W co mam nie wierzyć, Panie Senatorze?

(Senator Robert Mamątow: W to, co pan mówi.)

(Wicemarszałek Jan Wyrowiński: Proszę…)

W to, kiedy przewidywane są wybory, tak? W to, kiedy upływa kadencja? W to mam nie wierzyć? To są przecież konkretne daty. Tak że proszę odpowiedzialnie…

(Senator Robert Mamątow: Nie wierzy pan.)

Nie wiem, czy pan wie…

(Wicemarszałek Jan Wyrowiński: Proszę komentarze pozostawić do wystąpień w dyskusji.)

…co pan mówi.

Tak że takie są motywy tego przepisu przejściowego.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję.

Teraz pan senator Michał Seweryński.

Senator Michał Seweryński:

Moja odpowiedź na pytanie pana senatora jest zupełnie inna niż pana senatora Zientarskiego. Ja nie mam wątpliwości, że pkt 8 w ust. 1 w art. 18, który mówi, że sędzią Trybunału może być także osoba, która dziesięć lat „zajmowała stanowiska w instytucjach publicznych związane z tworzeniem lub stosowaniem prawa”, daje szansę bycia sędzią także tym, którzy byli posłami i senatorami. Zakładam, że wśród posłów i senatorów mogą się znaleźć wybitni znawcy prawa, co do tego nie mam wątpliwości. Ale oznacza to, że rozszerzony został krąg osób, spośród których można wybierać sędziów Trybunału, o taką grupę, która do tej pory tego przywileju nie miała. Nie widzę żadnych powodów, żeby tak było. Bo gdyby nagle zaczęło nam brakować kandydatów i nie mielibyśmy skąd ich czerpać, to może ten podstawowy zasób osób uprawnionych do kandydowania należałoby rozszerzyć. Co więcej, teoretycznie nie można wykluczyć hipotezy, że chodziło właśnie o to, żeby tym osobom umożliwić zajmowanie stanowiska sędziego Trybunału. To, że ta procedura jest podobna do procedury wyłaniania kandydatów do innych wysokich sądów, to nie jest argument, żebyśmy tę samą miarę przykładali do Trybunału Konstytucyjnego, który wymaga największej troski ze względu na to, jak wielką rolę odgrywa w systemie ustrojowym państwa.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję.

Pan senator Andrzej Matusiewicz. Bardzo proszę.

Senator Andrzej Matusiewicz:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku!

Ja mam pytanie do pana senatora sprawozdawcy Piotra Zientarskiego. Pan senator odwołał się do kryterium podmiotowego, jeżeli chodzi o wybór sędziów Trybunału Konstytucyjnego, odnosząc się do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Ale przypomnę, że jeśli chodzi o wybór do Naczelnego Sądu Administracyjnego, to jest tylko kryterium wieku powyżej trzydziestu pięciu lat, zatem to odniesienie jest zupełnie nietrafne. W ustawie o Trybunale Konstytucyjnym jest wprowadzone kryterium: w dniu wyboru ukończone czterdzieści lat i nieukończone sześćdziesiąt siedem lat. I czy to jest, Panie Senatorze, trafne? Wiemy, że jest wielu wybitnych prawników znakomicie sobie radzących mimo wieku powyżej sześćdziesięciu siedmiu lat. Czy jest konieczne wprowadzanie tej górnej granicy wieku, limitu sześćdziesięciu siedmiu lat, którego, przypomnę, wcześniej nie było? Czy to jest w ogóle zasadne? Wiemy, że kadencja trwa dziewięć lat, ale przecież są sprawne osoby osiemdziesięcioletnie – nie chcę wymieniać nazwisk – wiemy, że jest wielu znakomitych prawników, którzy, będąc w podeszłym wieku, na pewno by tę funkcję sędziego Trybunału Konstytucyjnego wykonywali według swojej najlepszej wiedzy.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Pan senator Jan Maria Jackowski.

Senator Jan Maria Jackowski:

Dziękuję bardzo.

Panie Marszałku, ja nie uzyskałem od pana senatora Zientarskiego odpowiedzi na moje pytanie. A moje pytanie brzmiało: kiedy zostały wprowadzone do pierwotnego przedłożenia pana prezydenta zapisy, które zliberalizowały możliwość zostania sędzią Trybunału Konstytucyjnego, jak również kwestię czasu wyboru, to znaczy dały taką możliwość, by to Sejm tej kadencji powołał pięciu sędziów Trybunału Konstytucyjnego? Tu cały pański kazuistyczny wywód dotyczący tego, że ten projekt długo leżał, jest zupełnie nielogiczny i nietrafiony, ponieważ już trzy lata temu było wiadomo, kiedy wygaśnie kadencja tych pięciu sędziów, i już trzy lata temu było wiadomo, kiedy mniej więcej będą wybory i ile, według konstytucji, trwa kadencja parlamentu. A więc sytuacja, że ustawa zostałaby uchwalona pół roku temu, nic by w tej materii nie zmieniła. Tak że cały ten niby logiczny wywód, iż grozi nam sytuacja, że nie będzie sędziów, jest po prostu kompletnie nietrafiony.

(Wicemarszałek Jan Wyrowiński: Ale pytanie, Panie Senatorze.)

A poza tym przypominam, że…

(Wicemarszałek Jan Wyrowiński: Pytanie. Powtarza pan swoje pytanie? Bo komentarz to proszę zostawić na czas wystąpienia.)

Tak. Moje pytanie jest takie: kiedy została wprowadzona ta możliwość, że pięciu… Był tutaj obecny przedstawiciel Sejmu, nie wiem, czy nadal jest na sali, może on też mógłby odpowiedzieć na to pytanie. To był pan poseł, który przewodził podkomisji… A więc kiedy dokładnie została wprowadzona poprawka – bo w pierwotnym przedłożeniu takiego zapisu nie było – umożliwiająca powołanie pięciu sędziów Trybunału Konstytucyjnego jeszcze w tej kadencji Sejmu?

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję.

Czy są jeszcze pytania do panów senatorów?

Zgłasza się pan senator Paszkowski. Bardzo proszę.

Senator Bohdan Paszkowski:

Dziękuję.

Ja mam pytanie do senatora Zientarskiego, ale również do senatora Seweryńskiego. A mianowicie art. 188 konstytucji i następne określają, w jakich sprawach orzeka Trybunał Konstytucyjny. A w art. 197 konstytucja stanowi: „Organizację Trybunału Konstytucyjnego oraz tryb postępowania przed Trybunałem określa ustawa”. Innymi słowy, konstytucja określa dwa przedmioty regulacji tejże ustawy, a mianowicie organizację i tryb postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym. I mam pytanie… Konstytucja tak to stanowi w art. 197. Pytanie: czy przedmiotowa ustawa mieści się w tych granicach, które zakreśla konstytucja, a dokładnie jeżeli chodzi o kwestie kompetencyjne, jak również o to, co ustawa powinna zawierać? Czy te zapisy, które zawiera przedmiotowa procedowana ustawa… Czy ona nie idzie zbyt szeroko? To jest moje pierwsze pytanie.

Drugie pytanie. A mianowicie art. 101 ustawy stanowi, że przedmiotem rozstrzygnięcia Trybunału może być czynność prawodawcza lub treść aktu normatywnego albo jego części. Czy moglibyście, Panowie, wyjaśnić mi to, a szczególnie to stwierdzenie, że przedmiotem rozstrzygnięcia może być czynność prawodawcza? Czy moglibyście wyjaśnić w kontekście całości tych przepisów, o co tu chodzi?

I następne pytanie, jeszcze jedno. A mianowicie z przepisów obecnie przyjętej ustawy wynika, że zgromadzenie ogólne może odbyć się w zasadzie tylko na podstawie zarządzenia prezesa. Czy jest jakaś inna droga do tego, żeby zgromadzenie ogólne sędziów Trybunału Konstytucyjnego mogło się odbyć? Czy może się odbyć na przykład z inicjatywy jakiejś grupy sędziów, czy w tym zakresie jest wyłączność kompetencji prezesa Trybunału Konstytucyjnego?

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Pan senator Zientarski, bardzo proszę. Potem pan senator Seweryński.

Senator Piotr Zientarski:

Odpowiadam na pytanie pana senatora Matusiewicza. Limit wieku. No, jak wiemy – i pan to zawarł w pytaniu – minimum sześćdziesiąt siedem lat… to znaczy maksimum to sześćdziesiąt siedem lat, dodać dziewięć to jest siedemdziesiąt osiem…

(Senator Alicja Zając: Siedemdziesiąt sześć.)

Sędziowie Sądu Najwyższego mogą mieć do siedemdziesięciu dwóch lat. No, ja tylko odpowiadam, jak to wygląda, Panie Senatorze. Oczywiście, że uważam, iż są też osiemdziesięciolatkowie, którzy jeszcze znakomicie funkcjonują i pod względem intelektualnym są na bardzo wysokim poziomie. No ale w Sądzie Najwyższym Stanów Zjednoczonych w ogóle nie ma limitu wieku. Ten problem rozważaliśmy przy podwyższeniu wieku sędziów Sądu Najwyższego, tak że tu jest podobna argumentacja. Tu, jak widzimy, w przypadku Sądu Najwyższego limit wynosi o sześć lat więcej. Teraz można by się zastanowić, dlaczego w Sądzie Najwyższym ten wiek jest tak niski. Takie pytanie bym zadał.

Odpowiadając na pytanie pana senatora Jackowskiego, muszę powiedzieć, że pan chyba w ogóle mnie nie słuchał, Panie Senatorze, bo pan zadał to samo pytanie, tak jakbym panu w ogóle na to pytanie nie odpowiedział. Odpowiedziałem panu wprost: prezydent nie mógł przewidywać takiego długiego okresu tworzenia tej ustawy. To jest pierwsza sprawa. Druga sprawa. Cały czas kadencje są płynne, proszę to zauważyć, kadencje są płynne. Z jednej strony pan zarzuca to Platformie, a z drugiej strony, gdyby Platforma zrobiła to wcześniej, to nie byłoby tego problemu. Tak? Gdyby nie leżało, nie byłoby problemu ratowania ciągłości pracy Trybunału, bo o to tu chodzi, to panu tłumaczę. Chodzi o to, żeby cały czas, bez żadnej przerwy Trybunał działał w pełnym, piętnastoosobowym składzie. Rzeczywiście ta sytuacja stwarza potrzebę wprowadzenia przepisu, który urealni możliwość normalnego funkcjonowania Trybunału Konstytucyjnego w pełnym składzie. Tylko tyle. A oczywiście cały czas płyną kadencje kolejnych sędziów, ten proces po prostu trwa.

Pan senator Paszkowski pytał, czy ta ustawa mieści się w granicach… Chodzi o stosunek do konstytucji. Wielu konstytucjonalistów nad tym pracowało i wszyscy twierdzą, że pod tym kątem nie ma żadnych zarzutów. Już nie mówiąc o tym, że również Trybunał Konstytucyjny niejako się o tym wypowiadał. Gdyby widział takie zagrożenie, to niewątpliwie byłby podnoszony alarm. Tak że ja nie widzę takiego problemu.

Teraz pytanie dotyczące zgromadzenia. O jaki konkretnie przepis pan pyta? Zwoływanie zgromadzenia…

Senator Bohdan Paszkowski:

Tam jest grupa przepisów. Ja odnoszę takie wrażenie, z mojego rozumienia tych przepisów wynika, że nie ma inicjatywy własnej sędziów Trybunału Konstytucyjnego do zwołania zgromadzenia, jest to wyłączna kompetencja prezesa. Chyba że się mylę.

Senator Piotr Zientarski:

W moim przekonaniu tak jest, jest tak, jak pan mówi…

(Wicemarszałek Jan Wyrowiński: Czyli myli się senator…)

Nie. Jest tak, że takie uprawnienie ma prezes.

Jeśli chodzi o kwestię art. 101, to on przechodził różne fazy, że tak powiem, w dyskusji w Sejmie, były również propozycje wprowadzenia znacznie szerszych uprawnień. Ja rozumiem to tak, że czynność prawodawcza to jest właśnie ustawa. Tak ja to rozumiem,

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję.

Jeszcze pan senator Seweryński.

Senator Michał Seweryński:

Panie Marszałku! Panie Senatorze!

Ja w czasie dyskusji w komisji poruszałem tę sprawę, tak jak i pan teraz, zaniepokojony treścią art. 1 projektowanej ustawy, że Trybunał Konstytucyjny jest powołany do wykonywania kompetencji określonych w konstytucji i ustawach. Konstytucja w art. 188 określa zakres kompetencji Trybunału i żadna ustawa nie może tego zmienić. A więc uważam, że ten dodatek „i ustawach” jest zbędny. Zakładam, że nigdy nie będzie wykorzystany wbrew konstytucji, czyli ten przepis jest praktycznie martwy od momentu uchwalenia. Jakakolwiek próba rozszerzenia w ustawie zwykłej zakresu kompetencji określonych w konstytucji byłaby niekonstytucyjna. I tu jest jeszcze kilka, moim zdaniem, takich przepisów, które są narażone na takie popadnięcie w desuetudo. No ale jeden człowiek nie może zwalczyć… Nie może pisać całej ustawy od nowa. Ograniczyliśmy się do poprawek, które były, moim zdaniem, absolutnie konieczne. Niemniej jednak mój niepokój pokrywa się z tym, który słyszałem w wypowiedzi pana senatora: po to Trybunał Konstytucyjny jest tak wysoko postawiony wedle konstytucji, że tylko konstytucja może regulować jego kompetencje, żeby nikt inny – powiem w uproszczeniu: zwykły ustawodawca – nie manipulował kompetencjami tego Trybunału. Bo można by w ten sposób dodawać, ale i uszczuplać kompetencje Trybunału i sprowadzić jego rolę ustrojową do minimum. Tego ruszać nie wolno. Żadna zwykła ustawa nie będzie zmieniać tego, co mówi konstytucja o kompetencjach Trybunału, nawet jeżeli w tej ustawie coś takiego zapiszemy.

(Przewodnictwo obrad obejmuje wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej)

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Bardzo proszę, kolejne pytania.

Pan senator Jackowski i pan senator Matusiewicz.

Proszę bardzo, pan senator Jackowski.

Senator Jan Maria Jackowski:

Dziękuję bardzo, Pani Marszałek.

Ja mam pytanie do pana senatora Zientarskiego, zadam je również panu senatorowi Seweryńskiemu.

Pytanie jest następujące: czy w dacie złożenia projektu przez prezydenta – powtarzam: w dacie złożenia projektu tej ustawy przez pana prezydenta – było wiadomo, kiedy upłynie ta kadencja Sejmu, i czy było wiadomo, kiedy się skończą kadencje pięciu sędziów, w listopadzie i w grudniu?

(Senator Piotr Zientarski: To już było…)

Ale ja zadaję pytanie teraz.

I żeby w związku z tym panowie mi wyjaśnili – pan profesor Seweryński również – taki tok rozumowania, że długie postępowanie nad ustawą, długie procedowanie w parlamencie, spowodowało, że trzeba było wprowadzić przepis umożliwiający powołanie przez parlament tej kadencji, wbrew dotychczasowym regulacjom, jakie by były, żeby w tej kadencji można było powołać pięciu nowych sędziów Trybunału Konstytucyjnego. Bo ja nie widzę związku logicznego między tym, co pan mówił, a stanem, jaki istnieje. To jest pierwsze pytanie.

I pytanie drugie, skierowane już tylko do pana senatora Zientarskiego: kiedy Trybunał orzeka w pełnym składzie? Dziewięciu sędziów to jest „w pełnym składzie” czy nie jest „w pełnym składzie”? I jeżeliby nawet było dziś przejściowo dziesięciu sędziów Trybunału Konstytucyjnego, bo to jest pana argument, to Trybunał w zupełności mógłby działać. Dziękuję.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Dziękuję.

Pan senator Matusiewicz.

Senator Andrzej Matusiewicz:

Dziękuję bardzo, Pani Marszałek.

Ja mam pytanie do obu panów senatorów sprawozdawców. Mianowicie w ustawie o Trybunale Konstytucyjnym z 1997 r. nie było takiego rozdziału dotyczącego postępowania w sprawie stwierdzenia przeszkody w sprawowaniu urzędu przez prezydenta Rzeczypospolitej. Chciałbym więc zadać pytanie: na jakim etapie postępowania ten rozdział się pojawił? Czy to było przewidziane już w projekcie prezydenckim z 2013 r., czy ten rozdział wprowadzono na etapie prac sejmowych? I czy ten rozdział, zdaniem panów senatorów sprawozdawców, jest zgodny z art. 188 konstytucji, w którym mowa o zakresie funkcjonowania Trybunału Konstytucyjnego.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Czy są jeszcze jakieś pytania?

W takim razie, Panie Profesorze, proszę bardzo. Bo to do obydwóch panów senatorów.

Senator Michał Seweryński:

Odpowiadam panu senatorowi Jackowskiemu: mnie się wydaje, że wszyscy wiedzieli, jakie są terminy i w jakim czasie projekt został złożony oraz co jest możliwe i co nastąpi, a przede wszystkim – kiedy wygasają kadencje, mandaty sędziów Trybunału. Tak więc ta zbieżność nie jest przypadkowa. Ja zbyt daleko idących hipotez tutaj nie przedstawiałem i nie zamierzam przedstawiać, ale pytanie uważam za pytanie z gatunku retorycznych – chociaż politycznie jest doniosłe.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

I proszę bardzo, pan senator Zientarski, tak jest.

Senator Piotr Zientarski:

Ja potwierdzam to, co powiedział… Bo to jest oczywiste. Skoro kadencja jest dziewięcioletnia i wiemy, kiedy się zaczyna, to każdy sędzia Trybunału wie, kiedy jego kadencja się kończy. Jest to na stronie, można sobie kliknąć, zobaczyć, ilu sędziom kadencja kończy się w tym roku, ilu w przyszłym roku, ilu za dwa lata itd., jak to będzie wyglądało za kilka lat. To wszystko jest jasne. Tłumaczę panu po raz ostatni: jak można mówić o zagrywce politycznej, o tym, że chcemy teraz wprowadzić czy wybrać pięciu sędziów, skoro wszystko było wiadome, kiedy itd.? I tylko przez nasze dłuższe procedowanie… Ono mogłoby być krótsze i nie byłoby tego tematu. Nie, co do dwóch to byłby. Ale przez dłuższe…

(Głos a sali: Tylko że…)

No dobrze… No ale powstała sytuacja… Przepraszam bardzo, Panie Senatorze, może zapytam tak, bo tu są pewnego rodzaju manipulacje: czy parę miesięcy temu ktoś… Wy już, jak rozumiem… Mówię do pana jako do przedstawiciela Prawa i Sprawiedliwości: pan uważa, że zabieramy wam dwóch, bo już wygraliście wybory… Ale kto przewidywał jeszcze parę miesięcy temu, dwa miesiące temu…

(Głos z sali: Nikt.)

No właśnie.

(Senator Jan Maria Jackowski: …Platforma nie weźmie tych pięciu.)

No ale jaka jest logika pańskich pytań? Pytam.

(Senator Jan Maria Jackowski: Ale to po co zmieniać?)

Nie…

(Senator Jan Maria Jackowski: Trzeba było…)

(Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej: Panie Senatorze…)

Jedynym kryterium – powtarzam to po raz ostatni, więcej nie będę tego samego powtarzał – jest utrzymanie w pełnym składzie… Ja już to mówiłem, tylko pan tego nie słucha: Trybunał rzadko pracuje… Nie cały czas… Trybunał pracuje głównie w składach pięcioosobowych i powiedziałem wyraźnie, że brak dwóch sędziów oznacza praktycznie uniemożliwienie pracy 1/3 składu, czyli jednej piątki, która nie działa. O tym mówiłem, tylko pan nie słucha.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Jest jeszcze pytanie do pana senatora. Proszę zostać, Panie Senatorze.

Pan senator Andrzej Matusiewicz.

Senator Andrzej Matusiewicz:

Dziękuję, Pani Marszałek.

Ja zadałem pytanie, ale panowie senatorowie jeszcze nie odpowiedzieli i prosiłbym, żeby odpowiedzieli. Chodzi o ten rozdział związany ze stwierdzeniem przeszkody w sprawowaniu urzędu przez prezydenta.

(Senator Piotr Zientarski: Panie Senatorze…)

Kiedy został wprowadzony…

Senator Piotr Zientarski:

Powiem tak. Ja śledzę te ustawy, które powstają z inicjatywy Senatu, to jest zupełnie zrozumiałe. W takich przypadkach chodzimy… interesujemy się tym. Ale jeśli chodzi o te, które są procedowane tylko w Sejmie, to naprawdę trudno mi to śledzić, przynajmniej ja tego nie śledziłem i ja panu na to pytanie nie odpowiem. Nie wiem, czy pan profesor odpowie na to pytanie.

(Głos z sali: Ja też nie…)

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Proszę bardzo, czy są jeszcze pytania?

Aha, jeszcze pan senator…

Senator Michał Seweryński:

Panie Senatorze, naprawdę nie wiem. To było w trakcie postępowania, ale w którym momencie, to nie potrafię powiedzieć.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Nie słyszę więcej pytań.

Teraz ja będę miała pytanie… Proszę państwa, projekt tej ustawy został wniesiony przez prezydenta. Do prezentowania stanowiska prezydenta Rzeczypospolitej w toku prac parlamentarnych został upoważniony sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta, pan Krzysztof Hubert Łaszkiewicz.

Wystąpienie przedstawiciela prezydenta RP

Czy pan minister pragnie zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy?

Bardzo proszę.

Sekretarz Stanu w Kancelarii Prezydenta RP Krzysztof Łaszkiewicz:

Szanowna Pani Marszałek! Szanowni Państwo!

Ja właściwie powiem tylko kilka słów o przyczynie podjęcia przez prezydenta takiej inicjatywy.

Tutaj padały różnego rodzaju daty. Faktem jest, że ta ustawa wpłynęła do laski marszałkowskiej bardzo dawno temu – to był bodajże grudzień albo nawet listopad 2013 r. Przez bardzo długi czas odbywały się posiedzenia podkomisji, komisji. Sejm, który ma prawo – tak to przecież ustalił ustrojodawca – zmieniać projekt prezydencki, nanosił tam wiele poprawek.

Jaka była intencja prezydenta? Otóż proszę zauważyć, że Trybunał Konstytucyjny istnieje od dawna, istniał jeszcze pod rządami poprzedniej konstytucji, tak zwanej małej konstytucji, ale od 1997 r. mamy do czynienia zarówno z nową ustawą zasadniczą, jak i z nową ustawą o Trybunale Konstytucyjnym, która musiała zostać dopasowana do nowej konstytucji. Kiedy prezydent zgłaszał tę inicjatywę, wówczas od uchwalenia tej ustawy minęło szesnaście lat. Przez te szesnaście lat wielu sędziów Trybunału Konstytucyjnego, łącznie z obecnymi tu dzisiaj, mogło przekazać swoje doświadczenia właściwie w dwóch podstawowych kierunkach: jedna kwestia – jak usprawnić procedowanie, a druga kwestia – jak przyspieszyć postępowanie zarówno w zakresie wniosków, jak i skarg konstytucyjnych. Prezydent, wychodząc naprzeciw tym doświadczeniom i uznając, iż mimo wszystko należy podjąć taki wysiłek, miał na celu przede wszystkim proobywatelskość, czyli przyspieszenie rozpoznawania spraw przez Trybunał.

Chcę zwrócić państwu uwagę na to, że orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego jest orzecznictwem, które później ma nie tylko istotny wpływ na stanowione prawo, ale również często na losy obywateli. W związku z tym prezydent uznał, że należałoby przeprowadzić taką nowelizację. Okazało się, że trudno jest przeprowadzić nowelizację, bowiem właściwie trzeba przygotować nową ustawę, o czym wspominał tu chyba pan senator Zientarski. Taka jest geneza inicjatywy prezydenckiej, tak jak mówię, jeszcze z 2013 r.

Jest to bardzo obszerna, trudna ustawa, prace nad nią przebiegały długo. Tak jak powiedziałem, Sejm ma prawo zmieniać i proponować nowe rozwiązania, więc nie wszystko, czym dzisiaj państwo się zajmujecie, jest dokładnie takie samo, jak w wersji podstawowej, czyli w wersji inicjatywy składanej przez pana prezydenta. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Dziękuję.

Panie Ministrze, proszę zaczekać.

Zapytania i odpowiedzi

Właśnie miałam zapytać, czy są pytania, i widzę, że są.

Pan senator Jackowski.

Senator Jan Maria Jackowski:

Dziękuję bardzo, Pani Marszałek.

Panie Ministrze, w nawiązaniu do pańskich ostatnich słów mam takie pytanie. Chciałbym się dowiedzieć, kiedy według pana wiedzy został wprowadzony zapis umożliwiający – gdyby został on ostatecznie przyjęty – wybór pięciu sędziów Trybunału Konstytucyjnego jeszcze w tej kadencji Sejmu. Z tego, co rozumiem, nie było go w pierwotnym przedłożeniu pana prezydenta. Kiedy on został wprowadzony? Czy jest pan w stanie powiedzieć mniej więcej? Nie chodzi mi o datę dzienną, ale na przykład o miesiąc.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Proszę, pan senator Rulewski.

Senator Jan Rulewski:

Dziękuję, Pani Marszałek.

Panie Ministrze, jeśli chodzi o nową ustawę, to zauważyłem, że ona z kolei nie zauważa, że istnieje Senat. To może nie jest ważne, ale Senatowi przyznano uprawnienia związane z legislacją, w tym dotyczące implementacji orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego, a w art. 5 Trybunał sygnalizuje Sejmowi, tylko Sejmowi, i innym organom stanowiącym prawo istnienie uchybień. A przecież my też stanowimy prawo. No, chyba że zaklasyfikowano nas do innych organów stanowiących prawo. W art. 19… Panie Ministrze, chodzi o to, że prawo zgłaszania kandydatów na sędziego przysługuje Prezydium Sejmu oraz grupie co najmniej pięćdziesięciu posłów. Czy nie uważa pan, żeby jednak tutaj jeszcze pomieścić jakąś grupę senatorów?

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Proszę bardzo, Panie Ministrze.

Sekretarz Stanu w Kancelarii Prezydenta RP Krzysztof Łaszkiewicz:

Pytanie pana senatora Jana Marii Jackowskiego. Nie. Ja nie pamiętam kiedy, ale przypominam sobie, że to wyszło od legislatorów. To legislatorzy, widząc, że prace nad tą ustawą bardzo się przedłużają, wskazali, że ze względu na przewidywane wybory – a mniej więcej wiadomo, kiedy będą wybory, nie co do dnia, ale kodeks stanowi o tym, kiedy mają się odbyć – może zdarzyć się sytuacja, w której nie będzie można wybrać sędziów Trybunału Konstytucyjnego. W takiej sytuacji Trybunał nie będzie mógł w ogóle funkcjonować, bo termin tych obecnych miesięcy minie i nie będzie możliwości, żeby wybrać ich na nową kadencję. Oczywiście były o to spory. Ja przypominam sobie, jak pani poseł Pawłowicz z Prawa i Sprawiedliwości cały czas na dziesiątkach posiedzeń podkomisji i komisji zgłaszała wniosek, że rozpoznanie spraw powinno się odbywać przy pełnym składzie. I jeżeli nawet by przyjąć, że miałoby być obecnych piętnastu sędziów, to dziś ciężko jest stworzyć taką sytuację, bowiem są sędziowie, którzy czasami po prostu muszą się wyłączyć z tych prac. I w takim przypadku właściwie nastąpiłby paraliż prac organu konstytucyjnego, jakim jest Trybunał Konstytucyjny. I Biuro Legislacyjne na to wskazało. Kiedy to było? Nie powiem. Może to było w lutym, na pewno w tym roku. Bo prace się przedłużały, były dyskusje, ale kiedy dokładnie to było, który to był dzień, który miesiąc, tydzień… No, pewnie była to zima czy wiosna. Z tego, co ja sobie przypominam – ale, jak mówiłem, posiedzeń podkomisji, później komisji, potem znowu komisji było dziesiątki – tych poprawek była cała moc. Tak jak powiedziałem, te prace trwały… to były jedne z najdłuższych prac, jeśli chodzi o projekty, w których ja miałem okazję w jakiś sposób uczestniczyć, a tych projektów – i kiedyś, i teraz – przy których pracowałem, było wiele.

I odpowiedź na pytanie pana senatora Rulewskiego. Panie Senatorze, ja się z panem zgadzam, od razu powiem, że ma pan rację. Ale w tym zakresie niczego nie zmieniono. Może warto jeszcze dodać, że… W poprzedniej ustawie dokładnie tak było. I wiele artykułów z tej poprzedniej – oczywiście obowiązującej jeszcze dzisiaj – ustawy tu zamieszczono. Chodziło o co? O to, żeby stworzyć jeden kompatybilny akt, żeby nie trzeba było sięgać do różnych aktów, odnosić się do różnych ustaw, bo w ciągu szesnastu lat tak było. Na przykład w przypadku sędziów Trybunału Konstytucyjnego były odniesienia do innych ustaw, które regulowały pewne sprawy; była chociażby ustawa o Sądzie Najwyższym, a w przypadku kwestii dotyczących pracowników Biura Trybunału Konstytucyjnego – chyba tak się ono nazywa – również były odniesienia do innych ustaw. Tutaj, żeby był jeden pełny projekt, to wszystko przeniesiono tu z innych ustaw, a wielu po prostu nie zmieniono, tak że jest to powielenie tego, co było do tej pory. I w przypadku, o którym pan mówił, tak właśnie jest. Jest natomiast poprawka senacka zmierzająca do tego, żeby tutaj jeszcze, że tak powiem, ująć Senat.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Dziękuję.

Pan senator Paszkowski, pan senator Matusiewicz. Proszę bardzo.

Senator Bohdan Paszkowski:

Ja w dalszym ciągu będę pytać o kompetencje Trybunału Konstytucyjnego. W art. 1 obecnie obowiązującej ustawy o Trybunale Konstytucyjnym jest mowa o tym, że to jest organ władzy sądowniczej powołany do badania zgodności z konstytucją aktów normatywnych itd., a także do innych zadań określonych w konstytucji. Czyli jest jasno napisane, że chodzi o zadania określone w konstytucji. Tutaj mamy słowa „i w ustawach”. Czy pan minister mógłby to wyjaśnić i czy ewentualnie mógłby pan wymienić te ustawy, o których tutaj mowa, a które mają określać kompetencje Trybunału?

I jeszcze jedno pytanie. W art. 2 obecnie obowiązującej ustawy przewidziano pewną kompetencję, która też wynika z konstytucji, a mianowicie art. 2 ust. 2 stanowi, że „Trybunał na wniosek prezydenta Rzeczypospolitej stwierdza zgodność z Konstytucją ustawy przed jej podpisaniem oraz umowy międzynarodowej przed jej ratyfikacją”. To jest ważna kompetencja. Tymczasem jak patrzę na kompetencje w art. 3, to tej właśnie kompetencji nie widzę. I dziwi mnie, że w projekcie prezydenckim ta ważna kompetencja, którą, że tak powiem, uruchamia prezydent, się nie znalazła. Czy pan minister byłby łaskaw mi wyjaśnić, dlaczego w art. 3 z niej zrezygnowano, skoro ten artykuł ma być takim, powiedzmy, zebraniem tych kompetencji, które wynikają z konstytucji? Dziękuję.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Dziękuję.

Pan senator Matusiewicz.

Senator Andrzej Matusiewicz:

Dziękuję bardzo, Pani Marszałek.

Panie Ministrze, ponawiam pytanie, które zadałem senatorom sprawozdawcom. Czy pan sobie przypomina, czy w tym prezydenckim projekcie był rozdział dotyczący stwierdzania przez Trybunał Konstytucyjny przeszkód w sprawowaniu urzędu prezydenta?

I drugie pytanie, dotyczące vacatio legis. O ile pamiętam, w projekcie prezydenckim było trzymiesięczne vacatio legis, a tutaj skrócono je do trzydziestu dni. Czy pana zdaniem vacatio legis nie powinno być dłuższe ze względu na wagę tej ustawy?

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Proszę bardzo, Panie Ministrze.

Sekretarz Stanu w Kancelarii Prezydenta RP Krzysztof Łaszkiewicz:

Panie Senatorze, ja w tej chwili nie przypomnę sobie tych ustaw. Powiem tylko, że na konieczność wprowadzenia takiego zapisu w trakcie posiedzenia wskazywał prezes Trybunału Konstytucyjnego, wskazywał bowiem ustawy, do których również Trybunał musi się odnosić. To odpowiedź na pierwsze pytanie.

Drugie pytanie było związane z art. 3. W artykule tym jest po prostu doprecyzowanie, że Trybunał orzeka o sprawach zgodności ustaw i umów międzynarodowych z konstytucją. Powtarzam: o ich zgodności. A więc ustawa bądź umowa międzynarodowa musi być zgodna z konstytucją, a dopóki ona nie jest uchwalona, to trudno, żeby była zgodna bądź niezgodna z konstytucją.

Jeżeli chodzi o kwestię, którą podniósł pan senator Matusiewicz, to tak jak powiedziałem, projekt tej ustawy został złożony przez prezydenta w 2013 r. Bardzo dawno.

(Senator Andrzej Matusiewicz: W lipcu 2013 r.)

Bodajże w lipcu. Ja mówiłem, że w grudniu, czyli o pół roku się pomyliłem. W każdym razie bardzo dawno temu. I z czasem wskazywano na pewne zagrożenia, jakie mogą z tego wyniknąć, szczególnie mówili o tym legislatorzy, którzy cały czas czuwali nad tym, żeby ustawa była możliwa do wprowadzenia i by była zgodna z zasadami legislacji. Jednak Sejm tak postanowił, Panie Senatorze… I nie mnie oceniać, czy Sejm dobrze postanowił. Tak samo ja nie będę oceniał, czy pana poprawka będzie… Jeżeli państwo ją przegłosujecie, to tak po prostu będzie. Ja już podczas wczorajszej dyskusji, przy okazji omawiania kodeksu wyborczego… No, ustrojodawca tak postanowił, że parlament ma prawo zmieniać projekty ustaw, które wnoszą uprawnieni do inicjatywy ustawodawczej. Być może warto by było, żeby był przepis, który pozwoli, by składający wniosek, kiedy widzi, że dany projekt za bardzo się zmienia, mógł go wycofać. Tak jest w niektórych państwach. Ale ja nie mogę oceniać, czy Sejm w Polsce zrobił dobrze, a państwo źle, czy na odwrót – Senat zrobił dobrze, że zmienił poprawki, które naniósł Sejm. Tak że proszę mnie z odpowiedzi na takie pytanie zwolnić.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Proszę bardzo.

Senator Andrzej Matusiewicz:

Panie Ministrze, ale mnie chodzi o skrócenie vacatio legis – to było w pytaniu… Bo w projekcie prezydenckim była mowa o trzech miesiącach.

Sekretarz Stanu w Kancelarii Prezydenta RP Krzysztof Łaszkiewicz:

Odpowiedziałem właśnie: taka była wola Sejmu.

Chcę też zwrócić uwagę – a mówiłem o tym także przed chwilą – że w tym projekcie zawarto… Jeżeli państwo weźmiecie ustawy i je przeanalizujecie, to zobaczycie, że olbrzymia liczba tych artykułów, które są tutaj uwzględnione, to zapisy przeniesione z dotychczasowego obowiązującego prawa, czyli z jednej strony z obowiązującej ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, a z drugiej strony – z innych ustaw, które obowiązują, szczególnie w zakresie sędziów, w zakresie stricte organizacyjno-administracyjnym… I w czasie prac ustalono – o ile dobrze sobie przypominam, to już dawno – że nie ma potrzeby, by było tu długie vacatio legis.

(Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej: Nie widzę… A, jeszcze pan senator Paszkowski coś…)

(Senator Bohdan Paszkowski: Ja może dopytam… To pytanie o kompetencje prezydenta…)

Aha, tak, nie odpowiedziałem na to, tak, tak.

(Senator Bohdan Paszkowski: Tak.)

Owszem, proszę zauważyć, że w konstytucji istnieje bardzo lakoniczny zapis… Ale konstytucja stanowi również, że – tak jak było to tutaj już podnoszone – ustrojodawca przenosi do ustawy tryb i sposób funkcjonowania Trybunału Konstytucyjnego. A prezydent dookreślił… Oczywiście nie mieści się to w konstytucji. W trakcie posiedzenia – z tego, co ja pamiętam, wynika, że były chyba ze trzy podkomisje, które się tą sprawą zajmowały – były zgłaszane różne pomysły, aby jeszcze bardziej to wszystko, że tak powiem, dookreślić, tak by nie było żadnych wątpliwości. I w trakcie tego, jak pamiętam, dopisano tylko uczestników postępowania, to, kto jest uczestnikiem takiego postępowania. Pamiętam nawet, że była dyskusja, czy ma w tym być szef Kancelarii Prezydenta, kiedy prezydent z jakichś powodów nie może pełnić swej funkcji. No, te powody mogą być bardzo różne, począwszy od choroby… Bo różne rzeczy się w świecie dzieją. Były nawet takie abstrakcyjne dyskusje: co by było, gdyby na przykład porwano prezydenta. No, była taka dyskusja w Sejmie, choć to chyba nigdy… Oby nigdy się to nie zdarzyło, ale nie można uznać, że coś takiego się nie może stać. I było pytanie, kto, w jakim trybie i kiedy… i do kiedy należy uznać, że ten prezydent nie może… Przecież nie można w nieskończoność utrzymywać formuły, w której marszałek Sejmu – bo to on, zgodnie z konstytucją, przejmuje to uprawnienie – będzie pełnił te obowiązki. Bo być może kiedyś prezydent, no, mówię hipotetycznie, wybudzi się ze śpiączki. No, nie wiadomo, może się i wybudzi, a może się faktycznie wybudzi… To były takie dyskusje. I to jest jak gdyby dokooptowanie uczestników postępowania.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Nie ma więcej pytań.

Dziękuję, Panie Ministrze.

Czy przedstawiciel rządu pragnie zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy? Nie.

A czy pan prezes Trybunału Konstytucyjnego pragnie zabrać głos w sprawie ustawy?

Prezes Trybunału Konstytucyjnego Andrzej Rzepliński:

Pani Marszałek! Panie i Panowie Senatorowie! Szanowni Państwo!

Projekt ustawy wpłynął do Sejmu i był zarejestrowany jako druk nr 1590 10 lipca 2013 r., czyli dwa lata temu, praktycznie rzecz biorąc.

W obowiązującej ustawie o Trybunale Konstytucyjnym jest odniesienie właśnie do… O to pytał między innymi pan senator Seweryński. Organizację Trybunału Konstytucyjnego oraz tryb postępowania przed Trybunałem określa ustawa. I w tych ramach mieści się, i to dokładnie, obowiązująca ustawa, która na przykład udzieliła Trybunałowi kompetencji do tego, aby sygnalizować Sejmowi problemy konstytucyjne wynikające z rozpatrzonej sprawy, w tym zakresie, w jakim Trybunał Konstytucyjny nie mógł orzekać, bo nie orzeka z urzędu, ale dostrzegł bardzo wyraźnie, że jakieś inne przepisy czy cała instytucja uregulowana w ustawie są problematyczne pod względem konstytucyjnym. Tego wymaga racjonalność postępowania prawodawcy i ta instytucja funkcjonuje. Trybunał zgłasza Sejmowi rocznie od jednej do pięciu sygnalizacji co do problemów konstytucyjnych, jakie wynikają z rozpatrzonej sprawy. Sejm ma suwerenną władzę reagować na te sygnalizacje w taki sposób, że podejmuje prace ustawodawcze. Na mocy nowej ustawy będzie to również adresowane wprost do Senatu, jest też jednocześnie adresowane do rządu i do Sejmu.

Jeżeli chodzi o kwestię stwierdzenia czasowej przeszkody… Tego wymaga wprost konstytucja, to jest kompetencja Trybunału Konstytucyjnego. W konstytucji, w art. 131 ust. 1 zdaniu trzecim, mówi się, że „w razie uznania przejściowej niemożności sprawowania urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej Trybunał Konstytucyjny powierza Marszałkowi Sejmu tymczasowe wykonywanie obowiązków Prezydenta Rzeczypospolitej”. I konstytucja wprost nakazuje, aby tę procedurę powierzania rozstrzygnąć w ustawie. Stąd ten rozdział 10. I tak jak powiedziałem w czasie dyskusji w podkomisji sejmowej, oby taka sytuacja, jeżeli w ogóle, zdarzała się raz na tysiąc lat. I prawdopodobnie raz na tysiąc lat może ona się zdarzyć, ale racjonalny ustawodawca musi przewidywać takie sytuacje, tak żeby nie tworzyć procedury bez ustawy. Od tego są ustawy, żeby one określały granice. Stąd w sposób oczywisty ten rozdział jest wykonaniem konstytucji. To nie jest przypisanie kompetencji Trybunałowi. To ustawa zasadnicza przypisała Trybunałowi tę kompetencję. I to jest poza dyskusją, przeczytałem wszystkim nam treść konstytucji dotyczącą tej sprawy.

Była mowa o tym, że prace ustawodawcze nie postępowały w tempie, którego można byłoby sobie życzyć. Były takie miesiące, w których, praktycznie rzecz biorąc, nie były zwoływane posiedzenia podkomisji, więc te prace nie postępowały.

Jeżeli chodzi o wprowadzenie przepisu o skróceniu proponowanego przez prezydenta Rzeczypospolitej przepisu o wejściu w życie ustawy o Trybunale w ciągu trzech miesięcy, czyli skrócenie tego terminu do jednego miesiąca, to podkomisja przyjęła to rozwiązanie na posiedzeniu 20 kwietnia tego roku. Zrobiła to z tych racji, o których mówił pan senator Zientarski. Kierowała się tym, że trudno sobie wyobrazić, że Trybunał Konstytucyjny jako sąd liczebnie mały, który orzeka w składach określonych w ustawie, będzie przez trzy miesiące czy nawet w okresie do sześciu miesięcy orzekał w składzie dziesięciu urzędujących sędziów. To praktycznie dezorganizuje prace Trybunału Konstytucyjnego. Już nieobecność któregoś z sędziów, co może być związane na przykład z tygodniową chorobą, bardzo dezorganizuje prace Trybunału. Wtedy, kiedy Trybunał orzeka w pełnym składzie, jest to szczególnie istotne, ale jest to istotne również w sytuacji, w której Trybunał orzeka w składzie pięcioosobowym, na co zwracał uwagę pan senator Zientarski. Ten brak trzech sędziów wyznaczonych do spraw, w przypadku których skład wyznaczony to pięciu sędziów, uniemożliwia prace dotyczące tych spraw, które temu składowi zostały powierzone. W przypadku, gdy chodzi o pełny skład, Trybunał może orzekać wówczas, kiedy jest mniej sędziów, na przykład kiedy sędzia się wyłączył czy został wyłączony na mocy ustawy, czy na swój wniosek został wyłączony orzeczeniem trzech sędziów konstytucyjnych. Ale skład pięcioosobowy musi być pięcioosobowy, nie może być czteroosobowy czy trzyosobowy, musi być pięcioosobowy. Jak rozumiem, w tej sytuacji, w której w żadnej mierze ani prawnicy reprezentujący prezydenta Rzeczypospolitej, ani tym bardziej my jako obserwatorzy, jako tacy uczestnicy, którzy odgrywali specyficzną rolę ekspertów… Ale tak się zawsze dzieje w przypadku każdej ustawy regulującej ustrój sądów, każdej. Inaczej nie może być, niezależnie od tego, co byśmy chcieli. Ustawy regulujące, tak jak kodeksy, muszą pierwotnie przygotować komisje kodyfikacyjne. Trudno jest sobie wyobrazić kodeks, który jest tak a vista przygotowany, bo czego innego wymaga racjonalne postępowanie ustawodawcy. W Trybunale do każdej przedłożonej sprawy podchodzimy z pierwotnym założeniem, z domniemaniem racjonalnego ustawodawcy, który chce tworzyć dobre prawo, a nie ustawodawcy, który chce tworzyć złe prawo. I nie jest tak, że ustawy o ustroju sądów powszechnych… W 2001 r. brałem w tym udział, i to intensywnie, jako ekspert komisji sejmowej. Przygotowali ją w głównej mierze sędziowie pracujący w Krajowej Radzie Sądownictwa oraz sędziowie Sądu Najwyższego. Naturalnie ostatnie słowo zawsze należy do ustawodawcy, zawsze, tak samo w tym przypadku.

Mnie jako prezesowi Trybunału Konstytucyjnego odpowiedzialnemu za to, żeby to był silny sąd konstytucyjny w sprawnym państwie, nie wszystkie przyjęte ostatecznie przepisy się podobają, ale respektuję wolę ustawodawcy. Nawet nie będę mówił, których przepisów mi brak, bo Polska nie kończy się na przyjęciu tej ustawy. Zapewne będzie można w przyszłości, za kilka lat, wprowadzić te przepisy – to nie są liczne przepisy – które zdaniem sędziów konstytucyjnych przydałyby się ustawie do tego, żeby, można powiedzieć, była ona bliska perfekcji.

Teraz odpowiedź na pytanie, co znaczy czynność prawodawcza. Czynnością prawodawczą jest to, czym dzisiaj w tej sali Wysoka Izba się zajmuje. Bywają sprawy, w których Trybunał na wniosek, na pytanie czy na skutek skargi konstytucyjnej kontroluje konstytucyjność czynności prawodawczej. Zwykle porównuje ją z tekstem Regulaminu Sejmu bądź Regulaminu Senatu. Kontroluje, czy czynności prawodawcze przewidziane w konstytucji i w tych niezwykle istotnych aktach prawnych, aktach normatywnych, jakimi są Regulamin Senatu i Regulamin Sejmu, były odpowiednio poszanowane w toku kolejnych czynności prawodawczych czy – jak to się popularnie nazywa – w trakcie procedowania ustawy. Stąd w ustawie jest to określone jako czynność prawodawcza lub część przepisu ustawy. Ten przepis był bardziej rozbudowany. W tym przypadku mój wielki żal, że ust. 2 został jednak skreślony. Ale, jak powiedziałem, respektuję wolę ustawodawcy.

Były głosy, że w Sejmie można powołać komisję złożoną z posłów, która przygotuje projekt ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Zapewniam państwa, że na pewno nie byłby to dobry projekt ustawy, bo taka jest logika przygotowywania wysoce specjalistycznych ustaw. Kodeksu cywilnego nie da się przygotować na jakimś spotkaniu. To jest rzecz, którą tworzy się na pokolenia. Projekt przygotowuje grupa najlepszych specjalistów. Oczywiście oni się sami nie powołują. Przecież są procedury tworzenia komisji kodyfikacyjnej prawa prywatnego czy prawa karnego. To nie są ludzie wzięci z sufitu. Można kwestionować skład tej komisji, ale to w niej zaczyna się procedowanie, nawet nad projektem zmian konkretnego przepisu.

Jest z nami na sali dyrektor Biura Orzecznictwa i Studiów Trybunału Konstytucyjnego, pan profesor Zaradkiewicz, który jest członkiem Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego, jest to wybitny specjalista. Z przyjemnością informuję, ze zdobył pierwszą nagrodę w konkursie najlepszego czasopisma prawnego w Polsce „Państwo i prawo” za najlepszą habilitację w minionym roku. Tacy ludzie tam trafiają, po to, żeby proponować parlamentowi projekty ustaw najwyższej jakości, w tym przypadku kodeksu cywilnego, kodeksu postępowania cywilnego czy kodeksu spółek handlowych itd. Podobnie jest z ustawami ustrojowymi sądów. A więc to nie było żadne uroszczenie, żadne dziwactwo, że w ramach Trybunału Konstytucyjnego, na prośbę… Informuje, że w dwukrotnej rozmowie z prezydentem Rzeczypospolitej, który jako poprzedni marszałek Sejmu znał potrzeby Trybunały w kontekście naszych orzeczeń… Obowiązująca ustawa, także w związku ze zmianami, jakie nastąpiły w sferze komunikacji, w związku z elektronizacją wszystkiego, jest konieczna.

Prawnicy są raczej konserwatywni. My lubimy ustawy, które już się opatrzyły, osłuchały, w przypadku których w praktyce wytworzyły się, w związku z ich stosowaniem, pewne zwyczaje, i chcemy, żeby one obowiązywały jak najdłużej. Ale są takie sytuacje – i tutaj mamy do czynienia właśnie z taką obiektywną sytuacją… Ponadto musimy brać pod uwagę fakt, że ta ustawa, uchwalona osiemnaście lat temu, 1 sierpnia 1997 r., została uchwalona w celu wykonywania konstytucji, która jeszcze wtedy nie weszła w życie. Konstytucja weszła w życie 17 października. A więc ta ustawa jest dobrą ustawą, to była dobra ustawa. Projektodawcy, również sędziowie konstytucyjni, wykazali się bardzo dużą wyobraźnią. Ale prawnicy doskonale widzą, że nie można sobie wszystkiego wyobrazić. Życie na szczęście, także dla nas, prawników, jest bogate i musimy ustawiać się do niego nie bokiem, tylko frontem, reagować w sposób racjonalny na powstające potrzeby.

Projekt ustawy na moją prośbę przygotowali sędziowie w stanie spoczynku. Chodziło o to, żeby nie było zarzutów – te zarzuty nie są prawdziwe – że Trybunał przygotował projekt sobie, pod siebie, pod swoje potrzeby, pod swoje wygodnictwo. To nie prawda. Takie zarzuty są bardzo krzywdzące. Projekt przygotowali trzej sędziowie w stanie spoczynku, każdy z nich zasiadał Trybunale w innym okresie. Byli to sędzia i były prezes Trybunału Konstytucyjnego Andrzej Zoll, sędzia i były wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego Andrzej Mączyński oraz były sędzia Trybunału Konstytucyjnego, który był w ostatnim… Czyli najwcześniej był Zoll, następnie Mączyński, a potem Mirosław Wyrzykowski. Oni już nigdy nie będą sędziami konstytucyjnymi. A więc nie pod siebie… Biorąc pod uwagę różne doświadczenia z różnych okresów i olbrzymią wiedzę prawniczą, muszę powiedzieć, że projekt ustawy przygotowali świetni dogmatycy.

Po dyskusjach prezydent przedłożył projekt 10 lipca 2013 r… Powiem szczerze, że ja liczyłem na to, że tak ważna ustawa nie powstanie w ciągu miesiąca, że to zabierze sporo czasu. Pierwsze czytanie odbyło się 28 sierpnia 2013 r. Ja liczyłem na to, że potem roboty nad ta ustawą, jedną z najważniejszych ustaw ustrojowych każdego szanującego się państwa, ruszą. Wszystkie państwa unijne, w których istnieją sądy konstytucyjne – a wszędzie sądy konstytucyjne istnieją, w niektórych państwach funkcję sądu konstytucyjnego wykonuje sąd najwyższy, w niektórych, tak jak we Francji rada konstytucyjna – w ostatnich dziesięciu latach otrzymały od swoich parlamentów nowe ustawy statusowe, regulujące kwestie działania takich sądów, ich organizacji, kompetencji w ramach obowiązujących konstytucji. Nowe statuty w przypadku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka oraz Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej… Te statuty, odpowiedniki naszej ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, przyjmuje na mocy traktatów sam sąd, czyli sąd w Strasburgu i sąd w Luksemburgu. To są rzeczywiście, o czym mówił pan minister Łaszkiewicz, takie przepisy, które pozwalają sądom konstytucyjnym czy sądom międzynarodowym zajmować się najbardziej istotnymi problemami.

Trybunał Konstytucyjny nie może być większy, liczba piętnastu sędziów jest u nas optymalna. Im więcej sędziów, tym większe zagrożenie, że orzecznictwo nie będzie jednolite. A przecież nasza służba Polsce polega na tym, że nasze orzecznictwo ma się przyczyniać do tego, że ludzie będą żyli w poczuciu bezpieczeństwa prawnego, bezpieczeństwa swoich interesów, swoich praw i wolności. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Dziękuję.

Proszę jeszcze zaczekać, Panie Prezesie.

Senatorowie mają teraz prawo zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do pana prezesa.

I bardzo proszę, pan senator Jackowski i pan senator Matusiewicz.

Proszę bardzo, pan senator Jackowski.

Senator Jan Maria Jackowski:

Dziękuję bardzo, Pani Marszałek.

Panie Prezesie, mam pytanie o pańską opinię co do kształtu art. 18 nowej ustawy. Chodzi mi o kryteria dotyczące kandydatów na sędziów Trybunału Konstytucyjnego. Czy w pańskiej opinii zostawienie sformułowania mówiącego o osobach, które uczestniczyły w procesie legislacyjnym, jest krokiem w dobrym kierunku, czy jednak byłby pan zwolennikiem pozostawienia dotychczasowej regulacji, zgodnie z którą od członków sądu konstytucyjnego wymagano odpowiednich kwalifikacji profesjonalnych?

Prezes Trybunału Konstytucyjnego Andrzej Rzepliński:

Panie Senatorze, to konstytucja to rozstrzyga. Konstytucja mówi, że kandydat czy kandydatka na wakujący urząd w Trybunale Konstytucyjnym wyróżnia się wiedzą prawniczą. I ustawodawca jakoś to specyfikuje. Ktoś może się wyróżniać wiedzą prawniczą, i to w sposób wręcz wyjątkowy, ale ze względu na jego stan zdrowia trudno sobie wyobrazić, że realnie podoła niezwykle trudnym, obciążającym, wyczerpującym, także psychicznie, obowiązkom. Naturalnie nie jest tak w każdej sprawie i nie każdego dnia, ale są sprawy, które – no, mogę mówić o tym na swoim przykładzie – bardzo obciążają ze względu na konieczność wyważenia racji w tym zero-jedynkowym rozstrzygnięciu, a ono zawsze takie jest, bo coś jest zgodne z ustawą zasadniczą lub niezgodne. Sprawą dla mnie bardzo wyczerpującą, jeśli chodzi o rozstrzygnięcie, i budzącą wiele pytań, które sam sobie stawiałem, była na przykład sprawa ustawy o emeryturach pomostowych. Jak wyważyć, czy konstytucyjne jest pozbawienie dotychczasowych uprawnień kogoś, kto kieruje samochodami zwanymi tirami, jeździ między Portugalią a Estonią i całymi tygodniami jest nieobecny w domu, w sytuacji, gdy motorniczy tramwaju zachował ten przywilej czy to uprawnienie do wcześniejszej emerytury? Dla sędziego konstytucyjnego – dałem tylko jeden z przykładów z tej ustawy – to były decyzje dotyczące losów ludzi, losów ich rodzin. Więc choćby z tej racji w art. 18 trzeba było to uregulować. Ale zawsze musimy wychodzić – i tu jest odpowiedzialność posłów – od tego, że to ma być osoba o wyróżniającej się wiedzy prawniczej. I ta wiedza oznacza zarówno publikacje i ich znaczenie naukowe – to, czy to jest odtwórcze, czy rzeczywiście ten kandydat ma osobiste sukcesy naukowe i jest człowiekiem o uznanym autorytecie – jak i pisma procesowe, które przygotował ów adwokat bądź prokurator, a więc czy były to takie pisma, na których opierały się potem orzeczenia sądów. Chodzi też o to, czy wyroki sędziów kandydujących do Trybunału były takimi wyrokami, które były precedensami rozstrzygającymi jakiś trudny problem prawny, nie konstytucyjny, ale prawny. Ale chodzi również o takie orzeczenia, w których sędzia – czy to sędzia powszechny, czy to sędzia administracyjny – orzekł znakomicie prokonstytucyjnie. Czyli przede wszystkim to podlega ocenie. I tak na pytanie pana senatora odpowiadam. Ja nie obawiałbym się tego, jak to… Bo w projekcie przedstawionym przez prezydenta było to nieco inaczej zapisane, ale patrzę na to, co zostało uchwalone w ustawie przez Sejm, i bez wątpienia nie możemy racjonalnie mówić, że Trybunałowi groziłoby to, iż radca prawny wójta – z całym szacunkiem dla samorządu terytorialnego – zostanie sędzią konstytucyjnym. Ale też może być tak, że jest to rzeczywiście prawnik wyróżniający się wiedzą prawniczą, który postanowił zamieszkać gdzieś daleko od dużych ośrodków akademickich, od wielkich kancelarii prawnych. Znam takich prawników, którzy po dziesięciu latach orki w wielkich, przepastnych kancelariach prawnych porzucają wynagrodzenie rzędu 60 tysięcy zł miesięcznie i chętnie podejmują zupełnie inne prace, ale wciąż związane z prawem, a więc zostają adwokatami w niewielkich miastach, bo chcą żyć inaczej. I to nie znaczy, że to takich ludzi z tej sprawy eliminuje. To tyle, ile mogę powiedzieć w tym momencie, odpowiadając przed Wysoką Izbą na pytanie pana senatora Jackowskiego.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Pan senator Matusiewicz.

Senator Andrzej Matusiewicz:

Dziękuję bardzo, Pani Marszałek.

Panie Prezesie, ja chciałbym, że tak powiem, dopytać o dwie sprawy, które były już tu poruszane. Mianowicie pan sam w swojej wypowiedzi wspomniał już o normie konstytucyjnej z art. 131 konstytucji, na podstawie której powinien istnieć przepis w randze ustawy stwierdzający przeszkody w sprawowaniu urzędu prezydenta. I chcę zapytać, czy wiadomo panu, czy były jakieś inicjatywy w tej sprawie. Bo na razie wynika, że przez osiemnaście lat obowiązywania konstytucji nic w tej kwestii nie zostało wprowadzone. Czy były jakieś inicjatywy ustawodawcy? Czy w swoich sprawozdaniach i wystąpieniach pan lub pana poprzednicy zwracaliście na to uwagę? Bo, jak pan słusznie zauważył, tutaj rozminął się termin wejścia w życie konstytucji z uchwaleniem ustawy z sierpnia 1997 r., do tej pory obowiązującej.

I, Panie Prezesie, druga sprawa to jest kryterium wieku. W obowiązującej ustawie jest, jeśli chodzi o wiek sędziów czy kandydatów na sędziów Trybunału Konstytucyjnego w chwili wyboru, określona granica czterdziestu lat, a nie ma górnej granicy. Z kolei w tej ustawie, którą procedujemy, jest określona górna granica: sześćdziesiąt siedem lat. Czy pana zdaniem to ograniczenie jest potrzebne w obliczu takiej dość popularnej zasady, że prawnik jest jak wino – im starszy, tym lepszy?

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Bardzo proszę, Panie Prezesie.

Prezes Trybunału Konstytucyjnego Andrzej Rzepliński:

Jeżeli chodzi o pierwsze… Ze starszymi winami trzeba być ostrożnym. Zdarzyło mi się pić pięćdziesięcioletni koniak i naprawdę czułem w nim… Na pewno nie był on oszukany. Nie czułem w nim pięćdziesięciu lat, a powinienem, bo, jak rozumiem, im starszy, tym powinien być lepszy.

Jeżeli chodzi o kwestię rozdziału 10, to dość szybko Trybunał Konstytucyjny… Nie ze względu na rozdział 10, nie ze względu na dobrze wyważoną, ostrożną procedurę, z punktu widzenia tego… To jest cały dział systemu prawnego w dzisiejszej Europie, w Stanach Zjednoczonych, tworzenia systemu prawnego, w którym ustawodawca reguluje sytuacje związane z zapobieżeniem ryzyka albo działaniem w momencie, kiedy ryzyko się pojawia… Stąd to ustrojodawca – nie ja, nie pan senator, ale ustrojodawca – przyjął, że to zdanie drugie w art. 131 ust. 3… I nie ze względu na ten przepis, ale ze względu na inne przepisy, które zostały uchwalone 1 sierpnia 1997 r… Nie tylko wydawały się, ale i okazywały się niewystarczające… Trybunał Konstytucyjny w ramach swojej bardzo silnej władzy może coś doregulować i ustanowić to swoistym zwyczajem, ale my jako sędziowie, ci urzędujący dzisiaj i ci, którzy byli sędziami dziesięć lat temu, oraz ci, którzy byli sędziami dwadzieścia lat temu, bardzo silnie chronimy się przed tym, żeby być aktywistami. Chcemy raczej, i dalej będziemy tak robić, interpretować konstytucję, a nie tworzyć równoległą, bo to się zwykle niedobrze kończy. Przykładem są tu problemy Wielkiej Brytanii z Europejskim Trybunałem Praw Człowieka, który zdaniem Brytyjczyków poszedł zbyt daleko, jeżeli chodzi o sprawy brytyjskie rozstrzygane w tym sądzie. W 2002 r., a zatem trzynaście lat temu, ówczesny prezes Trybunału Konstytucyjnego Marek Safjan zlecił przygotowanie projektu nowej ustawy o Trybunale. Nie zdobył on zainteresowania ówczesnego prezydenta, więc prace zakończyły się na swoistym studium i ustawa nie była procedowana. Tam zresztą był rozdział, który wypełniał postanowienia art. 131 ust. 3 zdanie drugie.

Jeżeli chodzi o wiek, to powiem tak. Z wiekiem jest bardzo podobnie, jak z terminami, które znajdujemy w ustawach – tam zawsze jest taki element, że ustawodawca musi rozstrzygnąć, kiedy ustawa wchodzi w życie albo w jakim terminie trzeba dokonać określonej czynności konwencjonalnej. Czasami trafiają do nas sprawy, w których skarżący twierdzą, że to jest za krótko bądź za długo albo dlaczego w ogóle. Podobnie jest z kwestią wieku. Tutaj kierowaliśmy się tym – i to było pierwotnie w projekcie czy tak naprawdę w założeniach, które przedłożyliśmy prezydentowi – że czterdzieści lat to jest najniższy wiek wymagany od kandydata na sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego. Jeżeli chodzi o Sąd Najwyższy, to nie ma dolnej granicy, ale powiem, że biorę udział w składaniu ślubowania sędziowskiego, w tym okresie, kiedy sprawuję funkcję prezesa, i nie zdarzyło się, żeby do Sądu Najwyższego powołany został ktoś, kto ma mniej niż czterdzieści jeden lat. Nie ma dolnej granicy, ale też nie ma sędziów, którzy by kandydowali, którzy by w ogóle przeszli przez tę morderczą procedurę, i w Sądzie Najwyższym, i potem w Krajowej Radzie Sądownictwa, potem jeszcze przez kwestie związane z prezydentem, i byliby młodsi. Dlaczego sześćdziesiąt siedem lat? Bo kiedy to pisaliśmy, to wiekiem emerytalnym dla sędziów było sześćdziesiąt siedem lat, i dzisiaj też jest sześćdziesiąt siedem lat, tylko na mocy ustawy wcześniej obowiązującej sędzia Sądu Najwyższego mógł prosić o przedłużenie swojej służby sędziowskiej do siedemdziesiątego roku życia, a dzisiaj do siedemdziesiątego drugiego roku życia. Ale tym wiekiem bazowym jest sześćdziesiąt siedem lat, i to, jak państwo senatorowie doskonale wiedzą, zarówno dla kobiet, jak i dla mężczyzn. Stąd sześćdziesiąt siedem lat. Powtarzam, to jest zawsze pewien arbitralny wymóg. Z datami tak niestety jest, coś się musi zadziać, jak w ustawie obowiązującej, 1 sierpnia 1997 r. weszła w życie, z tym były związane różnego typu skutki prawne… No i tyle mogę powiedzieć.

(Przewodnictwo obrad obejmuje wicemarszałek Jan Wyrowiński)

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Panie Prezesie.

Pan senator Jackowski jeszcze, tak?

(Senator Jan Maria Jackowski: Tak, ja mam pytanie.)

Kolejne, jak rozumiem.

Bardzo proszę.

(Prezes Trybunału Konstytucyjnego Andrzej Rzepliński: Do mnie, tak?)

Senator Jan Maria Jackowski:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Mam takie pytanie hipotetyczne: a co będzie, jak ta ustawa zostanie zaskarżona do Trybunału Konstytucyjnego i o jej zgodności z konstytucją będą orzekali sędziowie wybrani z naruszeniem konstytucji?

(Senator Andrzej Matusiewicz: Wyłączą się.)

Czy się wyłączą wtedy? Taka sytuacja jest możliwa, więc pytanie jest zasadne.

Prezes Trybunału Konstytucyjnego Andrzej Rzepliński:

Panie Senatorze, najczęściej – nie chcę powiedzieć, że niemal zawsze, ale najczęściej, bardzo często, częściej niż w co drugiej sprawie – orzekamy o ustawach, które nas dotyczą, nas, obywateli, i w życiu gospodarczym, i w życiu społecznym, i w życiu publicznym. To jest specyfika funkcji sędziego konstytucyjnego: orzekamy o prawie, które nas dotyczy. I naprawdę nie zdarzyło się, żebym w setkach spraw, w przypadku których brałem udział w orzekaniu i jako przewodniczący składu, i jako członek składu, i jako sędzia sprawozdawca – więc tu mogę za siebie mówić – patrzył na przepis tak: jeżeli podtrzymamy konstytucyjność, to ja na tym stracę, albo odwrotnie, jak orzeknę niekonstytucyjność, to ja na tym stracę. Nigdy nie ma takiego myślenia. Ale zapewniam pana, że gdyby jeden z uprawnionych organów, określonych w art. 191 ust. 1 pkt 1 konstytucji, począwszy od prezydenta Rzeczypospolitej, a skończywszy chyba na rzeczniku praw obywatelskich, zaskarżył któryś z przepisów uchwalonej także przez Wysoką Izbę nowej ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, to wyłączę się ja i wiceprezes Trybunału, bośmy brali aktywny udział w pracy nad procedowaniem, w tych czynnościach prawodawczych. To nie zmniejszy… Na pewno o takim wniosku rozstrzygałby Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie, ale bez tych dwóch sędziów, którzy aktywnie brali w udział w procedowaniu. Jest cały szereg przypadków, w których sędzia, który był posłem czy senatorem… Przykład najmłodszego stażem sędziego konstytucyjnego, pana sędziego profesora Leona Kieresa… W jakich sprawach on się wyłączał? W takich, w których reprezentował Wysoką Izbę w Sejmie i był aktywny w przygotowaniu ustawy czy w pracy nad ustawą w Senacie. Tak to funkcjonuje.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Nie ma chyba więcej… A, jeszcze senator Paszkowski.

Senator Bohdan Paszkowski:

Dziękuję bardzo.

Panie Prezesie, ja bym chciał wrócić do tego pytania, które zadawałem wcześniej, a mianowicie pytania o kompetencje określone w ustawach. Czy mógłby pan wymienić te kompetencje, które w tej chwili Trybunał ma, a które są przynależne Trybunałowi z mocy ustaw?

Prezes Trybunału Konstytucyjnego Andrzej Rzepliński:

O jednej już mówiłem, na mocy obowiązującej ustawy mamy kompetencję do kierowania do prawodawcy, czyli rządu i Sejmu – nowa ustawa, i słusznie, dodaje, że także do Senatu – sygnalizacji. A inną ustawą jest ustawa o partiach politycznych. Proszę pamiętać, że do kompetencji Trybunału Konstytucyjnego należy rozstrzyganie o konstytucyjności działalności bądź celów partii politycznych. Istotna, materialna część tej kwestii jest uregulowana w ustawie o partiach politycznych, też z 1997 r., o ile dobrze pamiętam, to z kwietnia 1997 r., tak. To jest przykład…

(Senator Bohdan Paszkowski: W konstytucji jest…)

Proszę?

(Senator Bohdan Paszkowski: W konstytucji jest kompetencja odnośnie do partii politycznych…)

Tak. tak, ale rzecz jest uregulowana również w ustawie o partiach politycznych, mówię w tym sensie… Naturalnie musi być to, i to bezwzględnie, zaczopowane w konstytucji. Broń nas, Panie Boże, przed kompetencjami – mówię o sędziach – przed jeszcze szerszymi kompetencjami. Nie ma w ogóle takich zamiarów. Twardo trzymamy się konstytucji. I tyle.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Wydaje się, że już nie ma pytań. Panie Prezesie, dziękuję bardzo za wystąpienie i za odpowiedzi.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Jako pierwszy zabierze głos pan senator Piotr Benedykt Zientarski.

Senator Piotr Zientarski:

Panie Marszałku! Panie Prezesie! Panie Ministrze! Panowie Ministrowie! Wysoka Izbo!

Właściwie większość z tego, co chciałem powiedzieć, zmieściła się już w treści odpowiedzi na pytania, dlatego też chciałbym jeszcze raz zaapelować do Wysokiej Izby i poprzeć nieprzyjęcie poprawki trzydziestej drugiej, która skreśla art. 135. Przyjęcie tej poprawki uniemożliwiłoby normalną pracę Trybunału, o której przed chwilą mówił pan prezes.

Składam również modyfikację poprawki, która już została przyjęta, jeśli chodzi o prawo zgłaszania osób, czyli preselekcję. Zawarłem w tej modyfikacji możliwość zgłaszania wybitnych prawników również przez dziesięciu senatorów, tak jak jest to możliwe do zrobienia przez piętnastu posłów. Bo tutaj Senat był pominięty.

Ponadto uważam – i tym bardziej chcę to podkreślić – że ta preselekcja, czyli wymienienie organów, które zgłaszają kandydatów na kandydatów, była w pierwotnym projekcie przygotowanym przez wybitnych sędziów Trybunału Konstytucyjnego, o którym mówił tutaj przed chwilą także pan prezes Rzepliński.

Proponuję również poprawkę – i proszę o jej przyjęcie – żeby wprowadzić czteroletnią kadencję prezesa Trybunału. Istnieje kadencyjność sześcioletnia prezesa Sądu Najwyższego, sześcioletnia prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego, a tu z uwagi na fakt, że w ogóle istnieje dziewięcioletnia kadencja sędziego, czteroletnia kadencja prezesa wydaje się okresem właściwym.

Ponadto, jeśli chodzi o możliwość przeglądania akt sprawy i sporządzania akt, to jest modyfikacja art. 59, który podkreśla, że akta sprawy toczącej się przed Trybunałem są jawne, a przeglądanie akt sprawy oraz sporządzanie czy otrzymywanie odpisów, kopii, wyciągów w tym zakresie obejmujące dane osobowe jest dopuszczalne po dokonaniu anonimizacji tych danych.

Składam te poprawki na ręce pana marszałka.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Proszę o zabranie głosu pana senatora Jana Marię Jackowskiego.

Senator Jan Maria Jackowski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Mamy do czynienia z bardzo ważną nowelizacją. Sam pan prezes Trybunału Konstytucyjnego stwierdził, że jest to element ładu konstytucyjnego cywilizowanego państwa, członka Unii Europejskiej. Nie jest tajemnicą, że sposób, w jaki funkcjonuje Trybunał Konstytucyjny, że to, w jaki sposób są wyłaniani jego członkowie, w jaki sposób są prowadzone prace w ramach Trybunału Konstytucyjnego, jak wygląda jego funkcjonowanie i jego usytuowanie w ramach trójpodziału władzy i systemu ustrojowego jest jednym z fundamentów demokratycznego państwa prawa. Niedobrze się stało, że przy okazji potrzebnej nowelizacji – bo uważam, że wiele zmian, wiele zapisów tej ustawy było potrzebnych – ze względu na doraźną koniunkturę polityczną nastąpiło niezwykłe przyspieszenie prac nad tą ustawą. Pamiętam wypowiedź pana profesora Rzeplińskiego, który parę miesięcy temu utyskiwał, i słusznie, że prace nad tą ustawą zostały zamrożone, że właściwie niewiele się działo w tej materii, a ustawa niewątpliwie jest potrzebna. Nagle nastąpiło magiczne przyspieszenie, nagle Sejm powprowadzał różne poprawki do pierwotnego przedłożenia, poprawki, które, mówiąc w skrócie, mówiąc językiem politycznym, dają obecnie rządzącym w państwie, a więc obecnej koalicji PO-PSL, wpływ na powołanie pięciu sędziów Trybunału Konstytucyjnego, których kadencje wygaszają odpowiednio w listopadzie i w grudniu. Gdyby zachować naturalny kalendarz, to z tych pięciu sędziów bodajże trzech sędziów byłoby wybranych w tej kadencji Sejmu, a dwóch wybranych zostałoby już w następnej kadencji. Ale nastąpiło przyspieszenie. Nastąpiła również liberalizacja zasad powoływania kandydatów na sędziów Trybunału Konstytucyjnego, która, w moim przekonaniu, jest zbyt daleko idąca.

Chciałbym zwrócić uwagę, że pośpiech oraz fakt, że procedowanie nad tą ustawą zostało takim rzutem na taśmę wprowadzone wczoraj przez pana senatora Zientarskiego poprzez zgłoszenie wniosku z sali, że nie było to omawiane na Konwencie Seniorów, że była to taka niespodziewana wrzutka… A przecież nic nie stałoby na przeszkodzie, gdyby w Senacie prace nad tą ustawą trwały trochę dłużej, gdyby odbywało się to z większym namysłem i gdybyśmy rozpatrywali tę ustawę na następnym posiedzeniu, które będzie za dwa tygodnie. Wtedy Izba miałaby czas na refleksję, zadumę, na zastanowienie się, jak w sytuacji, w której się znajdujemy, w sposób optymalny pracować nad tą ustawą. I nie zostałyby przekroczone żadne terminy, ponieważ zmieścilibyśmy się w terminie trzydziestu dni, w ciągu których Senat ma rozpatrzeć ustawę, która przyszła z Sejmu. Tak się jednak nie stało.

Zważywszy na te okoliczności uważam, że mamy do czynienia z koniunkturalnym psuciem demokratycznego państwa prawa i mamy do czynienia z sytuacją, kiedy najwyraźniej tracący we własnym przekonaniu władzę… Nie wiemy, jaki będzie wynik wyborów, które najprawdopodobniej będą 18 października, i to jest dodatkowa przesłanka, żeby nie robić gwałtownych ruchów, bo może ci, którzy myślą, że przegrają, to wygrają, a ci, którzy myślą, że wygrają, to przegrają. Tego nie wiemy. To jest demokracja, są jeszcze cztery miesiące do wyborów. W związku z tym nie widzę konieczności podejmowania tych prac.

Długo się zastanawiałem nad tym, jaki wniosek złożyć podczas mojego wystąpienia. Zastanawiałem się nad wnioskiem o odrzucenie ustawy w całości, ale po głębokim zastanowieniu się doszedłem do wniosku, że te rozwiązania są potrzebne i nie ma co opóźniać prac nad całym projektem. Panie Marszałku, składam wniosek formalny, w trybie art. 48 ust. 4, o odroczenie dalszego rozpatrywania tej ustawy do następnego posiedzenia, to jest do 24 czerwca tego roku. Jest to wniosek formalny. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Do głosowania nad tym wnioskiem przystąpimy po dwudziestominutowej przerwie, którą zaraz ogłoszę.

(Głos z sali: A potem?)

Potem oczywiście będziemy kontynuowali obrady. Wniosek trzeba przegłosować bezzwłocznie, ale przerwę mogę ogłosić.

(Głos z sali: To może już zagłosujemy, Panie Marszałku?)

Ogłaszam dwudziestominutową przerwę. Potem przystąpimy do głosowania nad wnioskiem formalnym.

(Przerwa w obradach od godziny 13 minut 22 do godziny 13 minut 42)

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Wznowienie obrad

Wznawiam obrady.

(Rozmowy na sali)

Bardzo proszę państwa senatorów o uwagę.

Pan senator Jan Maria Jackowski zgłosił wniosek formalny o odroczenie rozpatrywania bieżącego, czyli dwudziestego punktu porządku obrad – ustawa o Trybunale Konstytucyjnym, do następnego posiedzenia.

Przystępujemy do głosowania nad tym wnioskiem.

Kto z państwa senatorów jest…

(Senator Jan Maria Jackowski: A czy był głos sprzeciwu? Nie słyszałem…)

(Senator Stanisław Jurcewicz: Nie było.)

Nie musi być. Może, ale nie musi być, tak że…

(Głos z sali: Przecież to jest twój wniosek.)

Senator Marek Rocki:

Panie Marszałku, zgłaszam sprzeciw.

(Rozmowy na sali)

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Pan senator Rocki zgłasza sprzeciw.

Głosowanie

Rozumiem, że pan senator Jackowski został formalnie zaspokojony… (wesołość na sali) …i możemy przystąpić do głosowania.

(Rozmowy na sali)

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem wniosku pana senatora Jana Marii Jackowskiego o odroczenie rozpatrywania punktu dwudziestego porządku obrad do następnego posiedzenia?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 71 senatorów, 23 – za, 48 – przeciw. (Głosowanie nr 3)

Wniosek został odrzucony.

Punkt 20. porządku obrad: ustawa o Trybunale Konstytucyjnym (cd.)

A zatem kontynuujemy rozpatrywanie punktu dwudziestego.

Dyskusja (cd.)

Bardzo proszę pana senatora Paszkowskiego o zabranie głosu.

(Rozmowy na sali)

Senator Bohdan Paszkowski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Ja w zasadzie chciałem nieco wzmocnić argumentację senatora Jackowskiego…

(Senator Jan Maria Jackowski: To bardzo mi przyjemnie.)

…ale widzę, że byłoby to już w gruncie rzeczy bezprzedmiotowe.

Chciałbym powiedzieć, że ja również odczuwam pewien niedosyt w związku z tym, w jaki sposób Wysoka Izba proceduje nad tą bardzo ważną ustawą. Pan prezes Trybunału Konstytucyjnego powiedział tutaj, że jest to jedna z najważniejszych ustaw ustrojowych, i ja się zgadzam z tym stwierdzeniem pana prezesa. Tymczasem my procedujemy nad nią w taki sposób… No przecież w środę dopiero rozpatrzyły ją komisje. A my już dzisiaj mamy rozstrzygać o losie tej ustawy łącznie z poprawkami? Przyznam się, że ja na posiedzeniu połączonych komisji w środę złożyłem wniosek… Ponieważ w pewnym momencie można było odnieść wrażenie, że nawet osoby instytucjonalnie związane z Trybunałem Konstytucyjnym mają problem z oceną poprawek, które się pojawiły w trakcie naszego posiedzenia, więc ja wnosiłem o to, żebyśmy odroczyli rozpatrywanie tej ustawy na następne, powiedzmy, posiedzenie naszej komisji, żeby te poprawki mogły zostać jakoś usystematyzowane, i dopiero wtedy przystąpili do głosowania. Sprawdziłem, że ta ustawa została przekazana przez marszałka Sejmu 28 maja, a my mamy trzydzieści dni na jej rozpatrzenie. Będzie posiedzenie w dniach 24, 25 czerwca, w związku z czym moglibyśmy spokojnie nad tą sprawą procedować. A tak będziemy mieli taką sytuację, że… Przyznam, że sam nie spodziewałem się tego, że… Może jestem człowiekiem naiwnym i wielu rzeczy czasami się nie spodziewam, ale nie spodziewałem się tego, że w tak ważnej sprawie będziemy procedować z dnia na dzień. No ale widocznie życie jest bogatsze od mojej wyobraźni i doświadczenia wyniesionego przeze mnie z pracy w tej Izbie. No i niestety będziemy procedować.

W tym miejscu chciałbym zwrócić uwagę na taką oto okoliczność. Ja miałem problemy z przeczytaniem tej ustawy na posiedzenie komisji, a co dopiero… Sądzę, że duża część senatorów, która jest obecna na sali, tej ustawy po prostu do końca nie zna. Ja oczywiście nie wymagam od senatorów, żeby znali materiały, które pojawiają się na posiedzeniach Senatu, bo to nie jest obowiązek, ale chodzi o to, żeby senatorowie mieli przynajmniej formalną możliwość zapoznania się z tą ustawą. Ja musiałem przeczytać tę ustawę na posiedzenie komisji, ale koledzy, którzy kierowali się określonym porządkiem obrad zaproponowanym przez marszałka, umieszczonym chociażby na naszej stronie internetowej, i przyjechali… Oni w ogóle nie wiedzieli, że taka ustawa będzie przedmiotem obrad Senatu. Jeżeli przeprowadzilibyśmy sondażowe głosowanie i jeżeli ono odzwierciedlałoby stan faktyczny, to pewnie, tak myślę, okazałoby się, że duża część osób na tej sali tej ustawy po prostu nie zna, nie przeczytała lub ma najwyżej jakieś wyobrażenia albo pobieżną wiedzę na ten temat. Nie dość tego, duża liczba poprawek pogłębia chaos w tym zakresie.

Teraz chciałbym powiedzieć, że… Ja przyznaję, że złożyłem około czterdziestu poprawek podczas rozpatrywania tego punktu. Są to poprawki, które zmierzają z jednej strony do doprecyzowania kompetencji Trybunału Konstytucyjnego… Ja uważam, że ta argumentacja, która dzisiaj została tutaj przedstawiona – bo ja zadawałem pytania dotyczące tego, jakie dodatkowe kompetencje mają być określone w ustawach… No jedna odpowiedź, którą otrzymałem od pana prezesa, jest według mnie głęboko niesatysfakcjonująca. Chodzi o wymienienie tych celów określonych w ustawie o partiach politycznych. Chciałbym przypomnieć, że ta kompetencja jest wymieniona wprost w konstytucji, tak że tutaj nie ma żadnej sprzeczności. Druga okoliczność – chodzi o wymienienie tych postanowień sygnalizacyjnych… Może jestem w błędzie, ale ja w dotychczasowej ustawie o Trybunale Konstytucyjnym nie dopatrzyłem się takiej kompetencji. A wskazywanie na okoliczność, że w tymże akcie, w tej nowej ustawie, którą procedujemy, jest taka kompetencja… Uważam, że nieporozumieniem jest wskazywaniem, że to jest dodatkowa kompetencja wynikająca z ustawy, w przypadku której de facto nie zakończył się jeszcze proces legislacyjny. I moje poprawki również będą zmierzały do tego, o czym mówiliśmy, czyli do wyeliminowania możliwości powoływania w trybie, że tak powiem, nadzwyczajnym sędziów Trybunału Konstytucyjnego, którzy mają ewentualnie obejmować wakujące stanowiska. Nie jest według mnie przekonująca również argumentacja dotycząca, powiedzmy, rozwijania tych przepisów konstytucji, które dotyczą kwestii niemożności pełnienia przez prezydenta urzędu. Jest jeszcze duża liczba poprawek dotyczących kwestii proceduralnych dotyczących działalności Trybunału. Proszę o poparcie tych poprawek.

Na koniec chciałbym jeszcze powiedzieć, że źle się stało, że będziemy musieli procedować w tak nadzwyczajnych okoliczność, w taki sposób o tak ważnej ustawie. Dziękuję. (Oklaski)

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Informuję, że lista mówców wyczerpana.

Informuję, że zostały złożone wnioski o charakterze legislacyjnym na piśmie. Złożyli je pan senator Rafał Muchacki, pan…

(Senator Jadwiga Rotnicka: Troszkę głośniej, Panie Marszałku.)

Informuję, że zostały zgłoszone wnioski legislacyjne na piśmie, zgłosili je senatorowie: senator Muchacki, senator Zientarski, senator Rulewski i wspólnie senatorowie Błaszczyk, Paszkowski i Andrzej Matusiewicz. I to chyba cała lista, tak mi się wydaje.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Czy ktoś z gości chciałby się ustosunkować do zgłoszonych propozycji i poprawek?

(Senator Edmund Wittbrodt: Może na posiedzeniu komisji.)

A, podczas posiedzenia komisji.

W związku z tym, co stwierdziłem przed chwilą, proszę Komisję Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisję Ustawodawczą o ustosunkowanie się do przedstawionych wniosków i przygotowanie wspólnego sprawozdania.

Informuję ponadto, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu, a ten koniec będzie miał miejsce o godzinie 19.00.

Tak że ogłaszam przerwę do godziny 19.00…

(Senator Jan Maria Jackowski: To nie lepiej po „Dzienniku”?)

Czas został precyzyjnie wyliczony przez Biuro Legislacyjne.

(Głos z sali: Jeszcze komunikaty.)

Komunikaty

Tak, w tej chwili komunikaty.

Bardzo proszę, pan senator sekretarz.

Senator Sekretarz Andrzej Pająk:

Posiedzenie Komisji Gospodarki Narodowej w sprawie rozpatrzenia wniosków do ustawy o zmianie ustawy o wyrobach budowlanych oraz ustawy – Prawo budowlane odbędzie się bezpośrednio po ogłoszeniu przerwy. Czyli zaraz to posiedzenie się rozpocznie.

(Senator Marek Ziółkowski: Gdzie?)

W sali nr 182.

O godzinie 14.00 w sali nr 176 odbędzie się posiedzenie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji w sprawie rozpatrzenia ustawy o ratyfikacji Konstytucji Międzynarodowej Organizacji do Spraw Migracji, przyjętej w Genewie w dniu 19 października 1953 r. I punkt drugi: rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy o Państwowej Straży Pożarnej. Godzina 14.00, sala nr 176.

Wspólne posiedzenie Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej w sprawie rozpatrzenia wniosków do projektu ustawy o zmianie ustawy o samorządzie powiatowym oraz ustawy – Kodeks wyborczy odbędzie się dzisiaj w sali nr 176 o godzinie 15.00.

(Senator Mieczysław Augustyn: 15.00?)

O godzinie 15.00, tak.

I kolejny, ostatni komunikat. Wspólne posiedzenie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Ustawodawczej w sprawie rozpatrzenia wniosków do ustawy o Trybunale Konstytucyjnym odbędzie się dzisiaj w sali nr 176 o godzinie 15.30.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Wszystko jasne. Spotykamy się o godzinie 19.00.

(Przerwa w obradach od godziny 13 minut 53 do godziny 19 minut 01)

Wznowienie obrad

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Wznawiam obrady.

Proszę senatorów sekretarzy o zajęcie miejsc przy stole prezydialnym.

Punkt 3. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających się oraz niektórych innych ustaw (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu trzeciego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających oraz niektórych innych ustaw.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Budżetu i Finansów Publicznych, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie. Znajduje się ono w druku nr 908 Z.

Sprawozdanie Komisji Budżetu i Finansów Publicznych

Proszę teraz sprawozdawcę, pana senatora Kazimierza Kleinę, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Kazimierz Kleina:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych rekomenduje przyjęcie znajdujących się w naszym sprawozdaniu poprawek, które kryją się pod numerami…

(Rozmowy na sali)

(Marszałek Bogdan Borusewicz: No, to za moment, jeszcze sprawa porządkowa. Jeżeli ktoś zostawił teczkę na oknie, to proszę tę teczkę zabrać, inaczej… Dobrze, dziękuję. Powracamy do punktu, oddaję głos panu senatorowi Kleinie.)

Panie Marszałku, Wysoka Izbo, nasze sprawozdanie zawarte jest w druku nr 908 Z. Prosimy o przyjęcie poprawek: pierwszej, trzeciej, od piątej do dwudziestej czwartej oraz od dwudziestej szóstej do trzydziestej siódmej. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Czy senatorowie wnioskodawcy chcą jeszcze zabrać głos? Senator Konopka, Gruszczyński, Kilian, Cioch, Kleina. Nie widzę zgłoszeń.

Głosowanie

Przystępujemy zatem do głosowania.

W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad przedstawionymi poprawkami, a następnie nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Poprawki pierwsza, trzydziesta i trzydziesta pierwsza znoszą obowiązek publikacji sprawozdań finansowych spółdzielni w Monitorze Spółdzielczym, z jednoczesnym pozostawieniem obowiązku składania tych sprawozdań finansowych wraz innymi dokumentami do Krajowego Rejestru Sądowego.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 77 senatorów 77 było za. (Głosowanie nr 4)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawka druga modyfikuje definicję pojęcia „zrzeszenie”, przyjmując, że zrzeszeniem jest sieć banków utworzonych w oparciu o umowę zrzeszenia przez bank zrzeszający, banki spółdzielcze lub banki spółdzielcze i bank zrzeszający, pomiędzy którymi istnieją relacje określone w rozporządzeniu nr 575/2013.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 78 głosujących 28 było za, 50 – przeciw. (Głosowanie nr 5)

Poprawka została odrzucona.

Poprawa trzecia uwzględnia, iż spółdzielnia może rozwiązać stosunek członkostwa tylko poprzez wykluczenie albo wykreślenie członka.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 79 senatorów 79 było za. (Głosowanie nr 6)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka czwarta zmierza do tego, aby w przypadku badania sprawozdania finansowego przez związek rewizyjny zasady bezstronności i niezależności stosowało się wyłącznie w odniesieniu do biegłych rewidentów przeprowadzających badanie sprawozdania finansowego oraz osób mogących wywierać wpływ na to badanie.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Wyniki.

Na 79 senatorów 79 było za. (Głosowanie nr 7)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka piąta zmierza do zapewnienia zgodności ustawy z prawem unijnym w zakresie stosowania do zrzeszenia zintegrowanego mniejszego wskaźnika wypływów i wyższego wskaźnika wpływów oraz uwzględnia, że sformułowanie „decyzja w sprawie” obejmuje swoim zakresem zarówno decyzję pozytywną, jak i negatywną.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Wyniki.

Na 80 za 80. (Głosowanie nr 8)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka szósta uwzględnia, że udzielenie gwarancji będzie jednym z wielu sposobów wsparcia płynności i wypłacalności… Nie, przyjęcie poprawki piątej wyklucza… A nie, dobrze. Poprawka szósta, powtarzam, uwzględnia, że udzielenie gwarancji będzie jednym z wielu sposobów wsparcia płynności i wypłacalności uczestnika systemu ochrony.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Wyniki.

Na 80 senatorów 80 było za. (Głosowanie nr 9)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka siódma zmierza do określenia właściwej relacji pomiędzy elementami przepisu.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 78 senatorów 78 głosowało za. (Głosowanie nr 10)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka ósma eliminuje powtórzenie.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Wyniki proszę.

Na 79 senatorów 79 było za. (Głosowanie nr 11)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dziewiąta uściśla, iż decyzja w sprawie zatwierdzenia projektu umowy oraz decyzja w sprawie uznania systemu ochrony są odrębnymi rozstrzygnięciami.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 80 za 80. (Głosowanie nr 12)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dziesiąta zamieszcza przepis we właściwym miejscu w strukturze aktu.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Wyniki.

Na 80 senatorów 80 było za. (Głosowanie nr 13)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka jedenasta koryguje błędne odesłanie.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 81 senatorów 81 było za. (Głosowanie nr 14)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwunasta zmierza do tego, aby w zrzeszeniu, w którym został utworzony system ochrony, do którego przystąpił bank zrzeszający, dotychczasowa umowa zrzeszania w odniesieniu do banku, który nie przystąpił do systemu ochrony, wygasła w terminie dwudziestu czterech, a nie trzydziestu sześciu miesięcy od dnia zawarcia umowy systemu ochrony.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 80 głosujących 80 było za… Poprawka: na 81 głosujących 81 było za. (Głosowanie nr 15)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzynasta eliminuje wątpliwości co do zakresu odesłania.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 81 było za. (Głosowanie nr 16)

Poprawka czternasta zmierza do tego, aby w umowie systemu ochrony określony był sposób zapewnienia organom jednostki zarządzającej warunków wykonywania zadań związanych z funkcjonowaniem systemu ochrony oraz zasady pokrywania związanych z tym kosztów, a także do tego, aby w umowie takiej można było wskazać, jako zobowiązującego do zapewnienia takich warunków, jednego z uczestników systemu ochrony.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 81 było za. (Głosowanie nr 17)

Poprawka piętnasta eliminuje wątpliwości, czy uczestnicy systemu ochrony będą obowiązani wnosić wpłaty na fundusz pomocowy corocznie, czy też jednorazowo.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 76 senatorów 76 było za. (Głosowanie nr 18)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka szesnasta precyzuje, w jakich okolicznościach będzie można skorzystać z uprawnień kontrolnych oraz wskazuje jednocześnie, że z tych uprawnień będzie mógł skorzystać również organ zarządzający systemem ochrony.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 81 było za. (Głosowanie nr 19)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka siedemnasta zmierza do tego, aby obowiązki informacyjne i sprawozdawcze przewidziane w zmienianych przepisach były możliwe do realizacji.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję.

Na 81 senatorów 81 było za. (Głosowanie nr 20)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka osiemnasta eliminuje powtórzenie.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 81 było za. (Głosowanie nr 21)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dziewiętnasta zmierza do tego, aby walne zgromadzenie lub zebranie przedstawicieli podejmowało uchwałę o utworzeniu rezerwy na pokrycie środków wypłacanych z funduszu pomocowego, a nie o sposobie utworzenia takiej rezerwy.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 81 było za. (Głosowanie nr 22)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta zmierza do tego, aby przedstawienie uchwał walnego zgromadzenia lub zebrania przedstawicieli organowi zarządzającemu było następstwem ich podjęcia.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 81 było za. (Głosowanie nr 23)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta pierwsza wskazuje jednoznacznie, że w przypadku zwołania walnego zgromadzenia lub zebrania przedstawicieli organ nadzorujący system ochrony nie będzie mógł wypowiedzieć uczestnikowi tego systemu umowy systemu ochrony, chyba że uczestnik ten rażąco będzie naruszał przepisy prawa lub postanowienia umowy.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 79 senatorów 79 było za. (Głosowanie nr 24)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta druga ujednolica terminologię ustawy.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 81 było za. (Głosowanie nr 25)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta trzecia uwzględnia to, iż organem jest Komisja Nadzoru Finansowego, a nie jej przewodniczący.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 76 senatorów 75 głosowało za, 1 – przeciw. (Głosowanie nr 26)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta czwarta ujednolica terminologię ustawy.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 senatorów 79 głosowało za, 1 – przeciw. (Głosowanie nr 27)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta szósta zmierza do tego, aby bez względu na sposób powstania zrzeszenia zintegrowanego mechanizmy wsparcia płynności mogły być takie same.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 senatorów 80 było za. (Głosowanie nr 28)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta siódma eliminuje powtórzenie.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 senatorów 80 było za. (Głosowanie nr 29)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta ósma ujednolica terminologię ustawy.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 81 było za. (Głosowanie nr 30)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta dziewiąta dodaje przepisy przewidujące likwidację funduszu restrukturyzacji banków spółdzielczych.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 79 senatorów 79 było za. (Głosowanie nr 31)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzydziesta druga eliminuje zmianę niemającą wartości normatywnej.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 senatorów 80 było za. (Głosowanie nr 32)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzydziesta trzecia koryguje błędne odesłanie oraz ujednolica terminologię ustawy.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 81 było za. (Głosowanie nr 33)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzydziesta czwarta koreluje dodawane do ustawy – Prawo bankowe zwolnienie z tajemnicy bankowej z ustawą o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 senatorów 80 było za. (Głosowanie nr 34)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzydziesta piąta dodaje brakujący przepis zmieniający, który uwzględnia konsekwencję innej zmiany dokonywanej przez ustawodawcę.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 senatorów 80 było za. (Głosowanie nr 35)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzydziesta szósta skreśla wyrazy niemające wartości normatywnej.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 senatorów 80 było za. (Głosowanie nr 36)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzydziesta siódma formułuje przepis o wejściu w życie zgodnie z zasadami techniki prawodawczej.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 78 senatorów 78 było za. (Głosowanie nr 37)

Poprawka została przyjęta.

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 senatorów 53 było za, 27 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 38)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających oraz niektórych innych ustaw.

Punkt 5. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz niektórych innych ustaw (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu piątego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz niektórych innych ustaw.

Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosi o przyjęcie tej ustawy bez poprawek – druk nr 911 A.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisję projektem uchwały.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 79 głosujących 78 było za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 39)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz niektórych innych ustaw.

Punkt 6. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu szóstego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosi o przyjęcie tej ustawy bez poprawek – druk nr 910 A.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisję projektem uchwały.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 81 było za. (Głosowanie nr 40)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Punkt 7. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu siódmego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Budżetu i Finansów Publicznych, Komisji Środowiska oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie. Znajduje się ono w druku nr 906 Z.

Sprawozdanie połączonych Komisji Budżetu i Finansów Publicznych, Komisji Środowiska oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej

Proszę sprawozdawcę, pana senatora Witolda Gintowt-Dziewałtowskiego, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Witold Gintowt-Dziewałtowski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Wymienione przez pana marszałka komisje w dniu wczorajszym spotkały się celem rozpatrzenia zgłoszonych poprawek. Rozpatrzono dziewiętnaście poprawek i proponuje się jedną poprawkę odrzucić, osiemnaście poprawek zaś przyjąć. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Czy senatorowie wnioskodawcy chcę jeszcze zabrać głos? Panowie senatorowie Sitarz, Gintowt-Dziewałtowski i Kleina? Nie widzę takiej chęci.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania.

W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad przedstawionymi poprawkami, a następnie – nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Poprawka pierwsza prawidłowo formułuje odesłanie do przepisu.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 79 głosujących 79 głosowało za. (Głosowanie nr 41)

Poprawka została przyjęta.

Poprawki druga i ósma przewidują czasowe obowiązywanie aktów prawa miejscowego ustanowionych przez organy gmin lub powiatów przed połączeniem tych gmin lub powiatów.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów81 było za. (Głosowanie nr 42)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawki trzecia i dziewiąta przesądzają, iż utworzenie związku oraz przystąpienie gminy do związku wymagają przyjęcia jego statutu przez rady gmin tworzących związek albo radę gminy przystępującej do związku. Analogiczne rozwiązanie dotyczy utworzenia lub przystąpienia do związku powiatów.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 80 było za, 1 – przeciw. (Głosowanie nr 43)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawki czwarta, szósta i jedenasta zmierzają do zastosowania w ustawie o podatku rolnym, ustawie o podatkach i opłatach lokalnych oraz ustawie o podatku leśnym pojęcia przesyłki poleconej, którego definicję zawiera ustawa – Prawo pocztowe, zamiast pojęcia listowej ekonomicznej przesyłki poleconej, które nie jest używane na gruncie przepisów powszechnie obowiązujących.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 79 było za, 1 – przeciw, 1 się wstrzymał. (Głosowanie nr 44)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawka piąta ma na celu doprecyzowanie zasad opodatkowania nieruchomości wspólnej podatkiem od nieruchomości.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 79 senatorów 78 było za, 1 się wstrzymał. (Głosowanie nr 45)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka siódma przywraca dotychczasowe brzmienie przepisu określającego zwolnienie od podatku od nieruchomości dla stowarzyszeń prowadzących działalność wśród dzieci i młodzieży.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 głosujących 31 było za, 49 – przeciw, 1 się wstrzymał. (Głosowanie nr 46)

Poprawka została odrzucona.

Celem poprawki dziesiątej jest przesądzenie, że środki z tytułu opłat i kar za usunięcie drzewa lub krzewu, nakładanych przez marszałka województwa, stanowią dochód samorządu województwa.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 80 było za, 1 się wstrzymał. (Głosowanie nr 47)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwunasta zmienia oznaczenie dodawanego przepisu.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 senatorów 80 było za. (Głosowanie nr 48)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzynasta zmierza do uwzględnienia reguły dotyczącej prawidłowego redagowania tekstów prawnych, zgodnie z którą w przepisach o charakterze obligatoryjnym należy unikać czasownika modalnego „powinien”.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 głosujących 81 było za. (Głosowanie nr 49)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka czternasta wprowadza niezbędne zmiany w ustawie o publicznym transporcie zbiorowym, związane z możliwością tworzenia związków powiatowo-gminnych.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 81 było za. (Głosowanie nr 50)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka piętnasta ma charakter redakcyjny.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 79 senatorów 79 głosowało za. (Głosowanie nr 51)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka szesnasta poprawia terminologię w ustawie o systemie informacji oświatowej.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 74 senatorów 74 było za. (Głosowanie nr 52)

Poprawka została przyjęta.

Poprawki siedemnasta i dziewiętnasta dostosowują treść przepisów regulujących kwestię wspólnej obsługi ekonomiczno-administracyjnej i organizacyjnej placówki wsparcia dziennego do nowych rozwiązań wprowadzanych w tym zakresie nowelizacją.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 senatorów 80 było za. (Głosowanie nr 53)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawka osiemnasta zmienia oznaczenie dodawanego przepisu.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 głosujących 81 było za. (Głosowanie nr 54)

Poprawka została przyjęta.

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 głosujących 52 było za, 28 – przeciw. (Głosowanie nr 55)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw.

Punkt 8. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy – Kodeks wyborczy (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu ósmego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy – Kodeks wyborczy.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Ustawodawczej, Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie. Znajduje się ono w druku nr 901 Z.

Sprawozdanie połączonych Komisji Ustawodawczej, Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej

Proszę sprawozdawcę, pana senatora Witolda Gintowt-Dziewałtowskiego, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Witold Gintowt-Dziewałtowski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Komisja Ustawodawcza, Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej na swoim dzisiejszym posiedzeniu rozpatrzyły czterdzieści dziewięć poprawek. Komisje rekomendują przyjęcie szesnastu poprawek i odrzucenie trzydziestu trzech. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Czy senatorowie wnioskodawcy lub pozostały senator sprawozdawca chcą jeszcze zabrać głos? Pytanie to dotyczy państwa senatorów: Martynowskiego, Rotnickiej, Rulewskiego, Seweryńskiego, Paszkowskiego, a także sprawozdawcy dodatkowego, senatora Rulewskiego.

Pan senator Rulewski, proszę bardzo.

Senator Jan Rulewski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Te same komisje poparły poprawkę dwudziestą drugą, która precyzuje skład komisji podczas opróżniania urny wyborczej, określając, że musi to być przewodniczący, wiceprzewodniczący oraz członkowie w liczbie nie mniejszej niż połowa. Mówię to dlatego, że czasem złe głosy krążą po sali i mogą wypaczyć istotę tego. Poparł to minister prezydencki, ale też było to oczekiwanie komisji wyborczej.

I kolejna poprawka, czterdziesta dziewiąta, która mówi: więcej światła dla niewidomych i niedowidzących. Zaprosiliśmy ich do urn, ale nie rozszerzyliśmy delegacji dla ministra, żeby uzbroił to stanowisko, tak żeby zwłaszcza niedowidzący mogli głosować.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Więcej chętnych do zabrania głosu z tej grupy, z tych wymienionych nie widzę.

Głosowanie

Zatem przystępujemy do głosowania.

W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad przedstawionymi poprawkami, a następnie nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Poprawki pierwsza i jedenasta powodują, że dokumenty z wyborów będą przechowywane w archiwach państwowych przez co najmniej pięć lat, a poprawka czterdziesta czwarta powoduje, że regulacje te będą miały zastosowanie do wyborów do organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego oraz wyborów wójtów, burmistrzów, prezydentów miast przeprowadzonych w 2014 r. oraz wyborów prezydenta RP przeprowadzonych w 2015 r.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 78 głosujących senatorów 28 było za, 50 – przeciw. (Głosowanie nr 56)

Poprawki zostały odrzucone.

Poprawka druga przewiduje możliwość utworzenia dodatkowej obwodowej komisji wyborczej w obwodzie głosowania za granicą, jeżeli w poprzednich wyborach w tym obwodzie głosował więcej niż jeden tysiąc wyborców.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 30 było za, 51 – przeciw. (Głosowanie nr 57)

Poprawka została odrzucona.

Poprawki trzecia i czterdziesta szósta poszerzają zakres informacji przekazywanych przez wójta wyborcom oraz przenoszą dodawany przepis do właściwego rozdziału, pozostawiając jednocześnie dotychczasowy termin jego wejścia w życie, to jest 1 stycznia 2016 r.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 52 było za, 29 – przeciw. (Głosowanie nr 58)

Poprawki zostały odrzucone… Nie, przepraszam, poprawki zostały przyjęte.

Poprawki czwarta i czterdziesta siódma…

(Głos z sali: Poprawki…)

Które poprawki? Sześć i siedem? OK, dobra.

Poprawki szósta i siódma doprecyzowują zakres spraw, które mają być uregulowane w rozporządzeniach.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 głosujących 53 było za, 28 – przeciw. (Głosowanie nr 59)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawka ósma zmienia przepis określający wymagania względem karty do głosowania, wprowadzając w tym przepisie obowiązek oznaczenia karty odpowiednią pieczęcią i hologramem.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 senatorów 28 głosowało za, 52 – przeciw. (Głosowanie nr 60)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka dziewiąta powoduje, że karta do głosowania zamiast kratek przeznaczonych na postawienie znaku „x” będzie zawierała kółka.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 2 głosowało za,79 – przeciw. (Głosowanie nr 61)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka dziesiąta wprowadza obowiązek wrzucania karty do głosowania do urny wyborczej w kopercie, wiążąc z tym obowiązkiem sankcje w postaci oddania głosu nieważnego, a także wprowadza zasadę, iż wszystkie karty do głosowania w danych wyborach wrzucane są w jednej kopercie.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszą o wyniki.

Na 80 głosujących senatorów 28 było za, 52 – przeciw. (Głosowanie nr 62)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka dwunasta stwarza możliwość uczestniczenia przez mężów zaufania we wszystkich czynnościach wyborczych obwodowej komisji wyborczej oraz uchyla przepis dotychczas regulujący tę kwestię.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 30 było za, 51 – przeciw. (Głosowanie nr 63)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka trzynasta uchyla zakaz udostępniania materiałów zawierających zarejestrowany przebieg czynności wyborczych podmiotom innym niż sąd i prokuratura oraz w konsekwencji uchyla sankcję grożącą za naruszenie tego zakazu.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał.

Proszą o wyniki.

Na 81 senatorów 29 było za, 52 – przeciw. (Głosowanie nr 64)

Poprawka została odrzucona.

Poprawki czternasta i czterdziesta ósma uchylają przepisy, które umożliwiają wrzucenie kart do głosowania w kopertach.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

(Głosy z sali: Nie działa.)

Jeszcze raz.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 senatorów 3 głosowało za, 77 – przeciw. (Głosowanie nr 65)

Poprawki zostały odrzucone.

Poprawka piętnasta określa obowiązki członka obwodowej komisji wyborczej w przypadku, gdy wyborca będący osobą niepełnosprawną nie może potwierdzić otrzymania karty do głosowania.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 30 było za, 51 – przeciw. (Głosowanie nr 66)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka szesnasta ustala zasadę, zgodnie z którą możliwe będzie wrzucenie do urny wyborczej wszystkich kart do głosowania w jednej kopercie.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 81 było za. (Głosowanie nr 67)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka siedemnasta określa osobę właściwą do zapewnienia dostępności kopert na karty do głosowania w obwodach głosowania utworzonych na polskich statkach morskich.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszą o wyniki.

Na 81 senatorów 80 było za, 1 – przeciw. (Głosowanie nr 68)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka osiemnasta rozszerza obowiązki obwodowej komisji wybiorczej w zakresie przygotowywania pakietu wyborczego oraz określa maksymalny termin zwołania przez wójta pierwszego posiedzenia obwodowej komisji wyborczej.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 29 było za, 52 – przeciw. (Głosowanie nr 69)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka dziewiętnasta określa obowiązki osoby doręczającej lub wydającej pakiet wyborczy w przypadku, gdy wyborca będący osobą niepełnosprawną, w związku z niepełnosprawnością, nie może potwierdzić odbioru pakietu wyborczego.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 30 było za, 51 – przeciw. (Głosowanie nr 70)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka dwudziesta wprowadza obowiązek pisemnego pokwitowania odbioru koperty zwrotnej od wyborcy głosującego korespondencyjnie.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 29 było za, 52 – przeciw. (Głosowanie nr 71)

Poprawka została odrzucona.

Celem poprawek dwudziestej pierwszej i czterdziestej trzeciej jest zobowiązanie właściwego ministra do określenia w akcie wykonawczym również trybu przechowywania kopert zwrotnych od wyborców, dostarczonych do obwodowych komisji wyborczych.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 senatorów 29 było za, 51 – przeciw. (Głosowanie nr 72)

Poprawki zostały odrzucone.

Poprawka dwudziesta druga przesądza, iż czynności obwodowej komisji wyborczej związane z ustalaniem wyników głosowania członkowie komisji wykonują w obecności co najmniej połowy jej składu.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 81 senatorów 6 było za, 75 – przeciw. (Głosowanie nr 73)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka dwudziesta trzecia ma na celu ujednolicenie zasad dotyczących przeprowadzania czynności związanych z ustaleniem wyników głosowania w obwodzie przez obwodową komisję wyborczą.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 53 było za, 28 – przeciw. (Głosowanie nr 74)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta czwarta określa tryb pracy obwodowej komisji wyborczej podczas liczenia głosów, przesądzając również, że liczenie kart do głosowania wyjętych z urny następuje w obecności co najmniej 2/3 składu komisji.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 senatorów 28 było za, 51 – przeciw, 1 się wstrzymał. (Głosowanie nr 75)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka dwudziesta piąta określa tryb postępowania z kartami do głosowania po sporządzeniu protokołu głosowania.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 29 było za, 52 – przeciw. (Głosowanie nr 76)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka dwudziesta szósta stwarza możliwość uczestniczenia przez mężów zaufania we wszystkich czynnościach wyborczych obwodowej komisji wyborczej.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 senatorów 28 było za, 52 – przeciw. (Głosowanie nr 77)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka dwudziesta siódma wprowadza zakaz agitacji wyborczej przez pełnomocników wyborczych.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Na 81 głosujących 29 było za, 52 – przeciw. (Głosowanie nr 78)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka dwudziesta ósma wprowadza zakaz agitacji wyborczej przez osoby powołane w skład inspekcji utworzonej w celu realizacji zadań przewidzianych w kodeksie wyborczym.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 29 było za, 52 – przeciw. (Głosowanie nr 79)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka dwudziesta dziewiąta poprawia redakcję przepisu.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 56 było za, 25 się wstrzymało. (Głosowanie nr 80)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzydziesta wprowadza obowiązek sprawdzenia kart do głosowania z wyborów w celu wykluczenia podejrzenia nieprawidłowości z przebiegu wyborów przez Państwową Komisję Wyborczą.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 senatorów 29 było za, 51 – przeciw. (Głosowanie nr 81)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka trzydziesta pierwsza przewiduje możliwość zaskarżania uchwał Państwowej Komisji Wyborczej zawierających wytyczne i wyjaśnienia w związku z przeprowadzanymi wyborami w drodze skargi do Sądu Najwyższego.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 29 było za, 52 – przeciw. (Głosowanie nr 82)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka trzydziesta druga wprowadza nowe zasady wyłaniania członków obwodowych komisji wyborczych w obwodach głosowania na terenie kraju.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 28 było za, 53 – przeciw. (Głosowanie nr 83)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka trzydziesta trzecia ma na celu uściślenie, że w skład każdej obwodowej komisji wyborczej wchodzi jedna osoba wyznaczona przez wójta spośród pracowników samorządowych w gminie lub gminnych jednostek organizacyjnych.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 80 było za, 1 – przeciw. (Głosowanie nr 84)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzydziesta czwarta usuwa lukę prawną, przewidując, że kandydatami na członków obwodowych komisji wyborczych tworzonych w obwodach powyżej dwóch tysięcy mieszkańców mogą być wyłącznie osoby ujęte w stałym rejestrze wyborców danej gminy.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 53 głosowało za, 28 – przeciw. (Głosowanie nr 85)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzydziesta trzecia modyfikuje zasady…

(Głos z sali: Trzydziesta piąta.)

Przepraszam, poprawka trzydziesta piąta modyfikuje zasady powoływania członków obwodowych komisji wyborczych w obwodach głosowania za granicą i na polskich statkach morskich.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 28 głosowało za, 53 – przeciw. (Głosowanie nr 86)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka trzydziesta szósta ma na celu doprecyzowanie przepisu uprawniającego konsula do uzupełnienia składu obwodowej komisji wyborczej, jeżeli wymaga tego zachowanie sprawności przebiegu głosowania.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 79 senatorów 78 głosowało za, 1 – przeciw. (Głosowanie nr 87)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzydziesta siódma wyłącza stosowanie przepisu, zgodnie z którym członkiem obwodowej komisji wyborczej może być tylko osoba ujęta w stałym rejestrze wyborców, w stosunku do członków komisji tworzonych na polskich statkach morskich.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 53 głosowało za, 1 – przeciw, 27 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 88)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzydziesta ósma przewiduje wygaśnięcie członkostwa w obwodowej komisji wyborczej w przypadku, gdy w wyborach kandyduje osoba będąca przysposobionym lub przysposabiającym w stosunku do członka komisji.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 81 było za. (Głosowanie nr 89)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzydziesta dziewiąta…

(Głos z sali: Czterdziesta i czterdziesta dziewiąta.)

Poprawki czterdziesta i czterdziesta dziewiąta zobowiązują ministra właściwego do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa do określenia w rozporządzeniu wymagań technicznych dotyczących lokali wyborczych uwzględniających szczególne potrzeby osób niewidomych i słabowidzących. Zmiana ta ma wejść w życie 1 lipca 2016 r.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 23 było za, 52 – przeciw, 6 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 90)

Poprawki zostały odrzucone.

Poprawka czterdziesta pierwsza uchyla przepis przewidujący sankcje za naruszenie zakazu udostępniania materiałów zawierających zarejestrowany przebieg czynności wyborczych podmiotom innym niż sąd i prokuratura.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 senatorów 27 głosowało za, 53 – przeciw. (Głosowanie nr 91)

Poprawka została odrzucona.

W poprawce czterdziestej drugiej rezygnuje się z ustalenia górnej i dolnej granicy grzywny wymierzanej w przypadku naruszenia zakazu udostępniania materiałów zawierających zarejestrowany przebieg czynności wyborczych podmiotom nieuprawnionym, odsyłając w tym zakresie do kodeksu wykroczeń.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę wyniki.

Na 81 senatorów 1 głosował za, 78 – przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 92)

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

(Senator Marek Ziółkowski: A poprawka czterdziesta szósta? Jeszcze nie było głosowania…)

(Głos z sali: Było, było.)

Czterdziesta szósta była przegłosowana.

(Głos z sali: Czterdziesta szósta była przegłosowana z poprawką trzecią.)

Przystępujemy…

(Rozmowy na sali)

Wszystkie poprawki, oprócz tych, nad którymi głosowanie zostało wykluczone, były przegłosowane.

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 głosujących senatorów 53 głosowało za, 28 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 93)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy – Kodeks wyborczy.

Punkt 9. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych, ustawy o grobach i cmentarzach wojennych oraz ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu dziewiątego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych, ustawy o grobach i cmentarzach wojennych oraz ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie; jest ono w druku nr 900 Z.

Sprawozdanie połączonych Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji

Proszę teraz sprawozdawcę, pana senatora Bohdana Paszkowskiego, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Bohdan Paszkowski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Obie komisje po dzisiejszym posiedzeniu wnoszą o to, aby wprowadzić do ustawy poprawki. To są zawarte w zestawieniu w punkcie oznaczonym rzymską dwójką poprawki od pierwszej do siódmej. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Sprawozdanie mniejszości połączonych Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji

Proszę teraz sprawozdawcę mniejszości połączonych komisji, pana senatora Stanisława Iwana, o przedstawienie wniosku popartego przez mniejszość połączonych komisji.

Senator Sprawozdawca Stanisław Iwan:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Wniosek mniejszości konsumuje opinie wyrażone przez przedstawicieli IPN i Kancelarii Prezydenta na przednim posiedzeniu, samodzielnym posiedzeniu Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Czy senatorowie wnioskodawcy chcą jeszcze zabrać głos? Są to pan senator Matusiewicz, pani senator Sagatowska, pani senator Kloc i pani senator Koc. Nie…

(Senator Alicja Zając: Nie chcą zabrać głosu?)

(Senator Izabela Kloc: Nie, dziękuję.)

Czy senatorowie wnioskodawcy, których wyczytałem, chcą jeszcze zabrać głos? Nie.

Dziękuję.

Głosowanie

Przystępujemy zatem do głosowania.

W pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w przypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawionymi poprawkami.

Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Dziękuję. Proszę o wyniki głosowania.

Na 81 głosujących senatorów 51 głosowało za, 29 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 94)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych, ustawy o grobach i cmentarzach wojennych oraz ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu.

Punkt 10. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu dziesiątego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Komisja Kultury i Środków Przekazu przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosiła o przyjęcie tej ustawy bez poprawek; druk nr 909 A.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisję projektem uchwały.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 79 głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 95)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Punkt 11. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi oraz ustawy o wspieraniu przedsiębiorców dotkniętych skutkami powodzi z 2010 r. (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu jedenastego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi oraz ustawy o wspieraniu przedsiębiorców dotkniętych skutkami powodzi z 2010 r.

Komisja Gospodarki Narodowej oraz Komisja Budżetu i Finansów Publicznych przedstawiły jednobrzmiące projekty uchwał, w których wnoszą o przyjęcie tej ustawy bez poprawek; druki nr 905 A i 905 B.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisje projektem uchwały.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 głosujących 81 było za. (Głosowanie nr 96)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi oraz ustawy o wspieraniu przedsiębiorców dotkniętych skutkami powodzi z 2010 r.

Punkt 12. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu dwunastego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Komisja Gospodarki Narodowej przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosi o przyjęcie tej ustawy bez poprawek – druk senacki nr 903 A.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisję projektem uchwały.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 53 było za, 28 – przeciw. (Głosowanie nr 97)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Punkt 13. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o wyrobach budowlanych oraz ustawy – Prawo budowlane (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu trzynastego porządku obrad, ustawa o zmianie ustawy o wyrobach budowlanych oraz ustawy – Prawo budowlane.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Gospodarki Narodowej, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie. Znajduje się ono w druku nr 902 Z.

Sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej

Proszę sprawozdawcę, pana senatora Stanisława Jurcewicza, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Stanisław Jurcewicz:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Proszę o przyjęcie poprawek: pierwszej, trzeciej, dziewiątej, dziesiątej, dwunastej, trzynastej, czternastej, piętnastej i szesnastej.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Czy senatorowie wnioskodawcy lub pozostały senator sprawozdawca chcą jeszcze zabrać głos? Chodzi o panów senatorów: Iwana, Ziółkowskiego, Dobkowskiego. No i jeszcze sprawozdawca komisji gospodarki, pan senator Iwan… Nie ma takiej potrzeby. W takim razie dziękuję.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania.

W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad przedstawionymi poprawkami, a następnie nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Poprawki pierwsza, trzecia, dziewiąta, dziesiąta, dwunasta, piętnasta, szesnasta zmierzają do czasowego utrzymania w mocy rozporządzenia w sprawie deklarowania zgodności wyrobów budowlanych z jednoczesnym skróceniem okresu vacatio legis dla delegacji do wydania rozporządzenia w sprawie deklarowania właściwości użytkowych takich wyrobów.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 53 było za, 1 – przeciw, 27 głosujących wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 98)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawki druga, piąta, szósta i siódma wprowadzają do ustawy instytucję krajowego dokumentu oceny.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 głosujących 27 było za, 54 – przeciw.

Poprawki zostały odrzucone. (Głosowanie nr 99)

Poprawka czwarta zmierza do tego, aby krajowe oceny techniczne dla wyrobu budowlanego wydawane były przez wyznaczone jednostki naukowe w rozumieniu ustawy o zasadach finansowania nauki, a nie wyłącznie przez instytuty badawcze.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 53 było przeciw, 28 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 100)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka ósma wprowadza wymóg, aby prowadzone w związku z wydawaniem krajowych ocen technicznych badania, obliczenia, oględziny, opinie ekspertów lub inne dokumenty były przygotowane przez jednostki bezstronne oraz niepowiązane organizacyjnie lub kapitałowo z wnioskodawcą.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 26 było za, 52 – przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 101)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka jedenasta pozwala na nieodpłatne pobieranie próbek wyrobów budowlanych z wyrobów składowanych na terenie budowy także wówczas, gdy nie jest ona prowadzona w ramach działalności gospodarczej.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 głosujących 28 było za, 53 – przeciw. (Głosowanie nr 102)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka trzynasta umożliwia dalsze funkcjonowanie dotychczasowej Radzie Wyrobów Budowlanych.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 79 senatorów 53 było za, 1 – przeciw, 25 się wstrzymało. (Głosowanie nr 103)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka czternasta ma charakter doprecyzowujący.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 senatorów 54 było za, 27 się wstrzymało. (Głosowanie nr 104)

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości… A przepraszam, coś tu było? Zdjęte? Dobra. Teraz całość. Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 głosujących 53 było za, 28 – przeciw. (Głosowanie nr 105)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o wyrobach budowlanych oraz ustawy – Prawo budowlane.

Punkt 14. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu czternastego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosiła o przyjęcie tej ustawy bez poprawek – druk senacki nr 912 A.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisję projektem uchwały.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 81 głosujących 81 było za. (Głosowanie nr 106)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Punkt 15. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o Służbie Więziennej (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu piętnastego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o Służbie Więziennej.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosiła o przyjęcie tej ustawy bez poprawek – druk senacki nr 925 A.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisję projektem uchwały.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 79 głosujących 79 było za. (Głosowanie nr 107)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Służbie Więziennej.

Punkt 16. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz ustawy – Kodeks postępowania cywilnego (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu szesnastego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz ustawy – Kodeks postępowania cywilnego.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, Komisja Ustawodawcza, Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej oraz Komisja Nauki, Edukacji i Sportu przedstawiły projekt uchwały, w którym wnoszą o wprowadzenie poprawek do ustawy – to jest druk nr 920 A.

Głosowanie

W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad przedstawionymi poprawkami, a następnie nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Przystępujemy do głosowania.

Poprawka pierwsza powoduje, że regulacje dotyczące sposobu wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywania kontaktu z dzieckiem będą analogiczne w przypadku rozwodu rodziców, a także wtedy, kiedy rodzice żyją w rozłączeniu.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 79 głosujących 79 było za. (Głosowanie nr 108)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka druga w odniesieniu spraw dotyczących między innymi wykonywania kontaktów z dzieckiem… Poprawka druga w odniesieniu do spraw dotyczących między innymi wykonywania kontaktów z dzieckiem ma na celu zapewnienie dziecku porównywalnego udziału obojga rodziców w jego życiu.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 79 głosujących 79 było za. (Głosowanie nr 109)

Poprawka została przyjęta.

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Na 80 głosujących 80 było za. (Głosowanie nr 110)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz ustawy – Kodeks postępowania cywilnego.

Proszę, Panie Marszałku.

(Oklaski)

(Przewodnictwo obrad obejmuje wicemarszałek Stanisław Karczewski)

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Punkt 17. porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu siedemnastego porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Przypominam, że przed przerwą zostało przedstawione sprawozdanie komisji o projekcie ustawy oraz została przeprowadzona dyskusja.

Przystąpienie do trzeciego czytania projektu

Przystępujemy do trzeciego czytania. Informuję, że trzecie czytanie obejmuje jedynie głosowanie. Przypominam, że komisje wnoszą o przyjęcie przez Senat jednolitego projektu ustawy zawartego w druku nr 853 S. Komisje proponują ponadto, aby Senat upoważnił pana senatora Piotra Gruszczyńskiego do reprezentowania stanowiska Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisje projektem ustawy oraz projektem uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 79 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 111)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy. Jednocześnie informuję, że Senat upoważnił pana senatora Piotra Gruszczyńskiego do reprezentowanie stanowiska Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.

Punkt 18. porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu osiemnastego porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym.

Przypominam, że przed przerwą zostało przedstawione sprawozdanie komisji o projekcie ustawy oraz została przeprowadzona dyskusja.

Przystąpienie do trzeciego czytania projektu

Przystępujemy do trzeciego czytania. Informuję, że trzecie czytanie obejmuje jedynie głosowanie. Przypominam, że komisje wnoszą o przyjęcie przez Senat jednolitego projektu ustawy zawartego w druku nr 740 S. Komisje proponują ponadto, aby Senat upoważnił pana senatora Andrzeja Matusiewicza do reprezentowania stanowiska Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisje projektem ustawy oraz projektem uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 80 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 112)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu. Jednocześnie informuję, że Senat upoważnił pana senatora Andrzeja Matusiewicza do reprezentowania stanowiska Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.

Punkt 19. porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o samorządzie powiatowym oraz ustaw – Kodeks wyborczy (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu dziewiętnastego porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o samorządzie powiatowym oraz ustawy – Kodeks wyborczy.

Senat po przeprowadzeniu drugiego czytanie projektu ustawy skierował projekt do Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej i zobowiązał te komisje do przedstawienia jeszcze na obecnym posiedzeniu Senatu dodatkowego sprawozdania. Znajduje się ono w druku nr 855 X.

Przystąpienie do trzeciego czytania projektu

Przystępujemy do trzeciego czytania.

Sprawozdanie połączonych Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej

Proszę sprawozdawcę, pana senatora Andrzeja Matusiewicza, o przedstawienie dodatkowego sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Andrzej Matusiewicz:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Komisje na wspólnym posiedzeniu, które odbyło się dzisiaj, ustosunkowały się do zgłoszonych w toku dyskusji wniosków. Komisje nie poparły żadnego wniosku i wnoszą o przyjęcie przez Senat jednolitego projektu ustawy o zmianie ustawy o samorządzie powiatowym oraz ustawy – Kodeks wyborczy, oraz projektu uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu zawartego w druku nr 855 S. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Sprawozdanie mniejszości połączonych Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej

Bardzo proszę sprawozdawcę mniejszości połączonych komisji, pana senatora Piotra Zientarskiego, o przedstawienie wniosków popartych przez mniejszość połączonych komisji.

Senator Sprawozdawca Piotr Zientarski:

Panie Marszałku, w imieniu mniejszości komisji uprzejmie wnoszę o poparcie tych trzech poprawek.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Czy senatorowie wnioskodawcy lub pozostały senator sprawozdawca chcą jeszcze zabrać głos?

W trakcie drugiego czytania wnioski o charakterze legislacyjnym zgłosili pan senator Piotr Zientarski i pan senator Jan Rulewski.

Senator Stanisław Jurcewicz był sprawozdawcą komisji. Czy chce pan senator zabrać głos? Nie. Dziękuję.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać trwające nie dłużej niż minutę zapytania do sprawozdawców i wnioskodawców w związku z przedstawionym dodatkowym sprawozdaniem.

Kto z państwa senatorów chciałby zadać takie pytanie? Nie. Dziękuję.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania.

W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad poprawkami, według kolejności przepisów projektu, druk nr 855 X, a następnie nad przyjęciem projektu, druk nr 855 S, w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionymi poprawkami.

Nad poprawkami pierwszą, drugą, trzecią należy głosować łącznie. Poprawki pierwsza, druga, trzecia stwarzają podstawę prawną do nadania statusu miasta na prawach powiatu miastu liczącemu powyżej siedemdziesiąt tysięcy mieszkańców.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 80 senatorów, 52 było za, 1 był przeciwnego zdania, 27 się wstrzymało. (Głosowanie nr 113)

Przystępujemy do głosowania nad przyjęciem projektu ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek oraz nad projektem uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Komisje proponują, aby Senat upoważnił pana senatora Stanisława Jurcewicza do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad projektem tej ustawy.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 79 senatorów, 50 było za, 28 – przeciw, 1 się wstrzymał. (Głosowanie nr 114)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy o samorządzie powiatowym oraz ustawy – Kodeks wyborczy i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Jednocześnie informuję, że Senat upoważnił senatora Stanisława Jurcewicza do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.

Punkt 20. porządku obrad: ustawa o Trybunale Konstytucyjnym (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu dwudziestego porządku obrad: ustawa o Trybunale Konstytucyjnym.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie. Znajduje się ono w druku nr 915 Z.

Sprawozdanie połączonych Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji

Bardzo proszę sprawozdawcę, pana senatora Piotra Zientarskiego, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Piotr Zientarski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Komisja Ustawodawcza oraz Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji przedstawiają Wysokiemu Senatowi następujące stanowisko: Senat raczy przyjąć wnioski zawarte w pktach 6, 9, 12, 15, 18, 21, 25, 26, 35, 40, 42, 43, 44, 49, 50, 51, 53, 54, 55, 61, 70, 74, 75, 76, 79, 80 i 81.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Sprawozdanie mniejszości połączonych Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji

Bardzo proszę sprawozdawcę mniejszości połączonych komisji, pana senatora Bohdana Paszkowskiego, o przedstawienie wniosków popartych przez mniejszość połączonych komisji.

Senator Sprawozdawca Bohdan Paszkowski:

Dziękuję, Panie Marszałku, za udzielenie głosu.

Ja w przeciwieństwie do swego kolegi nie będę wymieniał numerów poprawek, które mniejszość państwu rekomenduje, z uwagi na to, że i tak zapewne nie zapamiętalibyście państwo tych poprawek. Powiem tylko w skrócie, że są one oznaczone w zestawieniu wniosków nazwiskami moim, kolegi Matusiewicza oraz kolegi Błaszczyka, co na pewno ułatwi państwu głosowanie.

Powiem jeszcze tylko kilka słów. A mianowicie nasze poprawki zmierzają, powiedziałbym, w trzech kierunkach. Pierwszy kierunek: chodzi o to, żeby Trybunał Konstytucyjny zajmował się ściśle tymi kompetencjami, które zostały określone w konstytucji. To po pierwsze. Druga kwestia: poprawki mają również na celu unormowanie, określenie odpowiedniej relacji między Sejmem – który wybiera Trybunał Konstytucyjny, skład Trybunału – a Trybunałem Konstytucyjnym. Trzeci kierunek, w którym zmierzamy, sprowadza się do tego, by Trybunał Konstytucyjny miał jeszcze większe znaczenie w związku ze swoim orzecznictwem, niż ma dotychczas. Bo w tej chwili mamy taką sytuacje, że wyroki częstokroć zapadają, w zależności od składu – bo obradują różne składy Trybunału Konstytucyjnego – większością głosów, i to nieznaczną większością głosów, czasami jest to 3:2, a w przypadku większych składów rozbicie głosów jest inne. Z uwagi na to jest taka propozycja, aby Trybunał Konstytucyjny orzekał w pełnym składzie. Oczywiście miałoby to wpływ na pewne rozwiązania proceduralne, ale również na rozwiązania dotyczące samych sędziów Trybunału Konstytucyjnego. Mianowicie z uwagi na to, że w takiej sytuacji cały skład będzie obciążony, są na przykład propozycje dotyczące wyłączenia możliwości podejmowania dodatkowego zatrudnienia przez sędziów Trybunału Konstytucyjnego lub dodatkowych zajęć zarobkowych czy też niezarobkowych. Te wszystkie rozwiązania stanowią, wbrew pozorom, pewną spójną koncepcję i zmierzają do tego, by Trybunał Konstytucyjny i jego orzeczenia miały bardzo istotne znaczenie i by nie stanowiły później podstawy do różnego rodzaju glos, polemik itd. I tutaj – Panie Senatorze Kutz, widzę, że już wyraża pan zaniepokojenie – kończę.

(Senator Kazimierz Kutz: Pan nie jest literatem…)

Dziękuję bardzo za uwagę. (Oklaski)

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo. Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Czy senatorowie wnioskodawcy lub pozostały senator sprawozdawca chcą jeszcze zabrać głos? W trakcie dyskusji zgłaszali wnioski panowie senatorowie Przemysław Błaszczyk, Andrzej Matusiewicz, Bohdan Paszkowski, Piotr Zientarski, Jan Rulewski i Rafał Muchacki.

Nie? To dziękuję.

Ponadto sprawozdawcą mniejszości Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji był pan senator Michał Seweryński.

Też nie.

Przypominam, że pan senator Przemysław Błaszczyk, senator Andrzej Matusiewicz oraz senator Bohdan Paszkowski wycofali swój wniosek zawarty w pkcie 48 druku nr 915 Z.

Czy ktoś z państwa senatorów chce podtrzymać wycofany wniosek?

Głosowanie

Przystępujemy w takim razie do głosowania.

W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad przedstawionymi poprawkami, a następnie nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Poprawka pierwsza ma na cele wyraźne wskazanie, iż kompetencje Trybunału wynikają wyłącznie z konstytucji.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 74 senatorów, 25 było za, 49 – przeciw. (Głosowanie nr 115)

Poprawka nie została przyjęta.

Przyjęcie poprawki drugiej wyklucza głosowanie nad poprawką trzecią.

Poprawka druga skreśla przepis określający szczegółowo kognicję Trybunału.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 80 senatorów, 27 było za, 53 – przeciw. (Głosowanie nr 116)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka trzecia skreśla z ustawy wskazanie kognicji Trybunału w zakresie stwierdzenia przeszkody w sprawowaniu urzędu przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 79 senatorów, 27 było za, 52 – przeciw. (Głosowanie nr 117)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka czwarta skreśla przepis zrównujący, na potrzeby niniejszej ustawy, pojęcie ustawy z innymi aktami normatywnymi, które mają albo miały moc prawną równą mocy prawnej ustawy.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników.

Głosowało 79 senatorów, 27 było za, 52 – przeciw. (Głosowanie nr 118)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka piąta modyfikuje przepis zrównujący, na potrzeby niniejszej ustawy, pojęcie ustawy z innymi aktami normatywnymi w ten sposób, iż zakreśla ramy rozporządzeń wydawanych w czasie stanu wojennego, a ponadto zawęża zakres przepisu w zakresie dekretów wydawanych w poprzednim reżymie konstytucyjnym.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 79 senatorów, 27 było za, 52 – przeciw. (Głosowanie nr 119)

Poprawka piąta została odrzucona.

Poprawka szósta wskazuje wprost Senat jako adresata sygnalizacji o istnieniu uchybień i luk w prawie.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników.

Głosowało 76 senatorów, 76 było za. (Głosowanie nr 120)

Poprawka została przyjęta.

Poprawki siódma i trzydziesta druga powodują, iż to Sejm będzie podejmował decyzję o wygaszeniu mandatu sędziego Trybunału.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 80 senatorów, 29 było za, 50 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 121)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka ósma powoduje, iż prezydent będzie mógł wybierać prezesa spośród trzech, a nie dwóch kandydatów.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 80 senatorów, 29 było za, 51 – przeciw. (Głosowanie nr 122)

Poprawka ósma została odrzucona.

Poprawki dziewiąta eliminuje kadencyjność stanowiska prezesa i wiceprezesa Trybunału.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

(Głosy z sali: Ale teraz kto się…)

(Głos z sali: Kto przeciw.)

(Głos z sali: Kto za.)

Kto jest… O to już pytałem, proszę państwa. No, tak tu nasłuchuję i…

(Wesołość na sali)

Proszę o podanie wyników głosowania.

Głosowało 79 senatorów, 52 – za, 27 – przeciw. (Głosowanie nr 123)

Poprawka została przyjęta.

Czyli nad tą nie głosujemy, nad tą też nie głosujemy… To teraz dwunasta.

Poprawka dwunasta usuwa zbędny wyraz.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 77 senatorów, wszyscy za. (Głosowanie nr 124)

Poprawka dwunasta została przyjęta.

Poprawka trzynasta modyfikuje przepisy określające skład Trybunału.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 80 senatorów, 27 – za, 53 – przeciw. (Głosowanie nr 125)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka czternasta skreśla wymóg bezwzględnej większości przy wyborze sędziego Trybunału Konstytucyjnego.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 78 senatorów, 28 – za, 50 – przeciw. (Głosowanie nr 126)

Poprawka czternasta została odrzucona.

Poprawki piętnasta i osiemdziesiąta wiążą możliwość wyboru na sędziego Trybunału z posiadaniem kwalifikacji wymaganych do zajmowania stanowiska sędziego Sądu Najwyższego.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników.

Głosowało 80 senatorów, 64 – za, 3 – przeciw, 13 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 127)

Poprawki piętnasta i osiemdziesiąta zostały przyjęte.

(Głos z sali: Teraz osiemnasta.)

Tak jest, teraz siedemnasta.

(Głos z sali: Osiemnasta.)

Tak, teraz głosujemy nad poprawkami osiemnastą, dwudziestą pierwszą, dwudziestą piątą, dwudziestą szóstą i osiemdziesiątą pierwszą. Wprowadzają one rozwiązanie polegające na możliwości desygnowania osób potencjalnych kandydatów na stanowisko sędziego Trybunału przez grupy co najmniej piętnastu posłów, dziesięciu senatorów, Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego, Krajową Radę Sądownictwa i Krajową Radę Prokuratury, ogólnokrajowe organy samorządu zawodowego adwokatów, radców prawnych i notariuszy, rady wydziałów prawa uczelni, Instytut Nauk Prawnych i Komitet Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk oraz Komisję Prawniczą Polskiej Akademii Umiejętności.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników.

Głosowało 80 senatorów, 52 – za, 1 – przeciw, 27 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 128)

Poprawki osiemnasta, dwudziesta pierwsza, dwudziesta piąta, dwudziesta szósta i osiemdziesiąta pierwsza zostały przyjęte.

Teraz dwudziesta ósma, tak? Poprawka dwudziesta ósma wyklucza możliwość dodatkowego zatrudnienia się przez sędziego.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 80 senatorów, 29 – za, 49 – przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 129)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka dwudziesta dziewiąta wyklucza możliwość podjęcia przez sędziego jakiegokolwiek zajęcia o charakterze zarobkowym.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 79 senatorów, 29 – za, 48 – przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 130)

Poprawka została odrzucona.

Poprawki trzydziesta i trzydziesta trzecia doprecyzowują przepisy dotyczące procedury podjęcia dodatkowego zajęcia, w tym również sędziego w stanie spoczynku.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 79 senatorów, 28 – za, 51 – przeciw. (Głosowanie nr 131)

Poprawki trzydziesta i trzydziesta trzecia zostały odrzucone.

Poprawka trzydziesta pierwsza umożliwia skargę kasacyjną do Sądu Najwyższego od orzeczenia dyscyplinarnego wydanego w drugiej instancji.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 80 senatorów, 27 – za, 53 – przeciw. (Głosowanie nr 132)

Poprawka trzydziesta pierwsza została odrzucona.

Poprawki trzydziesta czwarta, czterdziesta piąta i pięćdziesiąta dziewiąta przesądzają orzekanie przez Trybunał w pełnym składzie.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 80 senatorów, 27 – za, 53 – przeciw. (Głosowanie nr 133)

Poprawki te, czyli trzydziesta czwarta, czterdziesta piąta i pięćdziesiąta dziewiąta zostały odrzucone.

Poprawki trzydziesta piąta i sześćdziesiąta pierwsza przewidują rozpatrywanie przez Trybunał w pełnym składzie spraw zgodności z konstytucją ustaw przed ich podpisaniem i umów międzynarodowych przed ich ratyfikacją, wyłączając jednocześnie uczestnictwo w tych sprawach rzecznika praw obywatelskich.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 80 senatorów, 78 – za, 2 – przeciw. (Głosowanie nr 134)

Poprawki trzydziesta piąta i sześćdziesiąta pierwsza zostały przyjęte.

Poprawka trzydziesta szósta modyfikuje sposób wyznaczania sprawozdawcy.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 80 senatorów, 28 – za, 52 – przeciw. (Głosowanie nr 135)

Poprawka trzydziesta szósta została odrzucona.

Poprawka trzydziesta czwarta określa sposób wyznaczania sprawozdawcy, a w przypadku…

(Głos z sali: Trzydziesta siódma.)

Przepraszam, poprawka trzydziesta siódma określa sposób wyznaczania sprawozdawcy w przypadku zagrożenia terminu przeprowadzenia pierwszej narady.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 79 senatorów, 27 – za, 52 – przeciw. (Głosowanie nr 136)

Poprawka trzydziesta siódma została odrzucona.

Poprawka trzydziesta ósma powoduje, iż wyznaczenie terminu pierwszej narady będzie obligatoryjne.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 80 senatorów, 27 – za, 53 – przeciw. (Głosowanie nr 137)

Poprawka trzydziesta ósma została odrzucona.

Poprawka trzydziesta dziewiąta modyfikuje przepisy dotyczące wyłączenia sędziego.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 80 senatorów, 27 – za, 53 – przeciw. (Głosowanie nr 138)

Poprawka trzydziesta dziewiąta została odrzucona.

Poprawka czterdziesta zobowiązuje przewodniczącego składu orzekającego do przekazania uczestnikom postępowania informacji w sprawie wykładni określonego przepisu prawa w orzecznictwie sądowym lub jego stosowania.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 80 senatorów, 79 – za, 1 – przeciw. (Głosowanie nr 139)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że poprawka czterdziesta została przyjęta.

Poprawka czterdziesta pierwsza wyklucza uczestnictwo prokuratora generalnego.

(Senator Bohdan Paszkowski: Prokuratorii…)

Prokuratora generalnego. Tak jest tu napisane i tak czytam. Czy państwo macie inaczej? Myślę, że wyraźnie przeczytałem.

(Głosy z sali: Tak, tak.)

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 80 senatorów, 26 – za, 54 – przeciw. (Głosowanie nr 140)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka czterdziesta druga wyklucza uczestnictwo Rady Ministrów w postępowaniu w sprawach zgodności z konstytucją celów lub działalności partii politycznych i sporów kompetencyjnych pomiędzy centralnymi konstytucyjnymi organami państwa.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Głosowało 80 senatorów, wszyscy – za. (Głosowanie nr 141)

Poprawka czterdziesta druga została przyjęta.

Poprawka czterdziesta trzecia doprecyzowuje przepis regulujący zasady udziału w postępowaniu rzecznika praw dziecka.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 80 senatorów, wszyscy – za. (Głosowanie nr 142)

Poprawka została przyjęta.

Poprawki czterdziesta czwarta i siedemdziesiąta szósta wskazują jednoznacznie, że Prokuratoria Generalna Skarbu Państwa bierze udział w postępowaniu wyłącznie jako pełnomocnik Rady Ministrów lub ministra w sprawach aktów normatywnych dotyczących Skarbu Państwa.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 80 senatorów, 72 – za, 8 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 143)

Poprawki czterdziesta czwarta i siedemdziesiąta szósta zostały przyjęte.

Poprawka czterdziesta szósta skreśla przepis dotyczący pracowników Kancelarii Sejmu towarzyszących na rozprawie przedstawicielom Sejmu, marszałka Sejmu i grupy posłów oraz Senatu, marszałka Senatu i grupy senatorów.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników.

Głosowało 80 senatorów, 2 było za, 53 – przeciw, 25 się wstrzymało. (Głosowanie nr 144)

Poprawka czterdziesta szósta została odrzucona.

Poprawka czterdziesta siódma pozwala na udział w rozprawie pracowników Kancelarii Sejmu i Kancelarii Senatu.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników.

Głosowało 79 senatorów, 77 było za, 2 się wstrzymało. (Głosowanie nr 145)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka czterdziesta dziewiąta określa zasadę jawności akt i sporządzania odpisów z tych akt.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 80 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 146)

Poprawka czterdziesta dziewiąta została przyjęta.

Poprawka pięćdziesiąta doprecyzowuje przepis dotyczący wznowienia biegu terminu do wniesienia skargi konstytucyjnej w sytuacji wystąpienia przez skarżącego z wnioskiem o ustanowienie pełnomocnika z urzędu.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 80 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 147)

Poprawka pięćdziesiąta została przyjęta.

Poprawka pięćdziesiąta pierwsza usuwa zbędne odesłanie.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 79 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 148)

Poprawka pięćdziesiąta pierwsza została przyjęta.

Poprawka pięćdziesiąta druga skreśla przepisy dotyczące postępowania z wnioskami posłów i senatorów w przypadku zakończenia kadencji Sejmu i Senatu.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 80 senatorów, 28 było za, 52 – przeciw, nikt się nie wstrzymał. (Głosowanie nr 149)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka pięćdziesiąta trzecia ma charakter porządkowy.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 79 senatorów, 56 było za, 23 się wstrzymało. (Głosowanie nr 150)

Poprawka została przyjęta.

Pięćdziesiąta piąta chyba teraz, tak? Pięćdziesiąta czwarta. Poprawka pięćdziesiąta czwarta zobowiązuje prezesa Trybunału do przekazania uczestnikom informacji o podjęciu zawieszonego postępowania w sytuacji, w której wniosek grupy posłów lub senatorów uzyska poparcie odpowiednio pięćdziesięciu posłów lub trzydziestu senatorów kolejnej kadencji Sejmu i Senatu.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 78 senatorów, 52 było za, 26 się wstrzymało. (Głosowanie nr 151)

Poprawka pięćdziesiąta czwarta została przyjęta.

Poprawka pięćdziesiąta piąta ma charakter porządkowy.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 78 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 152)

Poprawka pięćdziesiąta piąta została przyjęta.

Poprawka pięćdziesiąta szósta modyfikuje przepisy dotyczące uzupełnienia braków.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 77 senatorów, 29 było za, 48 – przeciw. (Głosowanie nr 153)

Poprawka pięćdziesiąta szósta została odrzucona.

Poprawka pięćdziesiąta siódma modyfikuje przepisy dotyczące postanowienia o odmowie nadania dalszego biegu wnioskowi lub skardze.

Kto jest za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 79 senatorów, 27 było za, 52 – przeciw. (Głosowanie nr 154)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka pięćdziesiąta ósma rozszerza zakres spraw…

(Głos z sali: I siedemdziesiąta druga.)

Pięćdziesiąta ósma rozszerza zakres spraw, w których nie stosuje się odmowy nadania dalszego biegu w przypadku, gdy akt normatywny utracił moc obowiązującą. Poprawka siedemdziesiąta druga rozszerza zakres spraw, w których nie stosuje się umorzenia postępowania w przypadku, gdy akt normatywny utracił moc obowiązującą.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 78 senatorów, 1 – za, 76 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 155)

Poprawka pięćdziesiąta ósma została odrzucona.

Poprawki sześćdziesiąta i sześćdziesiąta druga zmierzają do tego, aby termin na przedstawienie przez uczestników postępowania pisemnego stanowiska w sprawie wyznaczył prezes Trybunału, a nie ustawa.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 79 senatorów, 3 – za, 76 – przeciw. (Głosowanie nr 156)

Poprawki sześćdziesiąta i sześćdziesiąta druga zostały odrzucone.

Poprawka sześćdziesiąta trzecia wskazuje wyraźnie Radę Ministrów jako obowiązaną do przedstawienia stanowiska.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 76 senatorów, 27 – za, 49 – przeciw. (Głosowanie nr 157)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka sześćdziesiąta czwarta modyfikuje przepisy dotyczące obowiązku wyznaczenia pierwszej narady.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 79 senatorów, 27 – za, 51 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 158)

Poprawka sześćdziesiąta czwarta została odrzucona.

Poprawka sześćdziesiąta piąta umożliwia odroczenie rozprawy na wniosek uczestnika postępowania i zobowiązuje Trybunał do uzasadnienia postępowania nieuwzględniającego takiego wniosku.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 79 senatorów, 27 – za, 51 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 159)

Poprawka sześćdziesiąta piąta została odrzucona.

Poprawka sześćdziesiąta szósta eliminuje przesłankę umożliwiającą rozpoznanie wniosku, pytania prawnego lub skargi na posiedzeniu niejawnym, jeśli sprawa dotyczy zagadnienia prawnego, które zostało wystarczająco wyjaśnione we wcześniejszych orzeczeniach Trybunału.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 78 senatorów, 27 – za, 51 – przeciw. (Głosowanie nr 160)

Poprawka sześćdziesiąta szósta została odrzucona.

Poprawka sześćdziesiąta siódma nakazuje Trybunałowi rozstrzyganie spraw nie później niż w terminie dwunastu miesięcy i sporządzanie uzasadnień w terminie trzydziestu dni.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 79 senatorów, 27 – za, 51 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 161)

Poprawka sześćdziesiąta siódma została odrzucona.

Poprawka sześćdziesiąta ósma nakazuje umieszczenie w uzasadnieniu orzeczenia Trybunału wyłącznie zwięzłej analizy prawnej.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 79 senatorów, 78 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 162)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka sześćdziesiąta dziewiąta skreśla przepis, zgodnie z którym przedmiotem rozstrzygnięcia Trybunału może być czynność prawodawcza lub treść aktu normatywnego albo jego części.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 78 senatorów, 27 – za, 51 – przeciw. (Głosowanie nr 163)

Poprawka sześćdziesiąta dziewiąta została odrzucona.

Poprawka siedemdziesiąta doprecyzowuje przepis dotyczący ogłaszania orzeczeń.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników.

Głosowało 79 senatorów, 78 – za, 1 – przeciw. (Głosowanie nr 164)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka kolejna, siedemdziesiąta pierwsza, nakazuje prezesowi Trybunału przesłać odpis orzeczenia również prezesowi Rady Ministrów.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników.

Głosowało 79 senatorów, 27 – za, 52 – przeciw. (Głosowanie nr 165)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka siedemdziesiąta trzecia skreśla przepisy dotyczące postępowania w sprawie stwierdzenia przeszkody w sprawowaniu urzędu przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników.

Głosowało 78 senatorów, 25 było za, 52 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 166)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka siedemdziesiąta czwarta zobowiązuje Rządowe Centrum Legislacji do zapewnienia udziału Rady Ministrów i prezesa Rady Ministrów w postępowaniu przed Trybunałem.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników.

Głosowało 77 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 167)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka siedemdziesiąta piąta ujednolica brzmienie analogicznych przepisów ustawy o Trybunale i ustawy o partiach politycznych.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników.

Głosowało 78 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 168)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka siedemdziesiąta siódma…

(Głos z sali: Siedemdziesiąta dziewiąta.)

Siedemdziesiąta dziewiąta, oczywiście. Dodaje przepis przejściowy dotyczący występowania w charakterze uczestnika postępowania przez Radę Ministrów.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania… Przepraszam bardzo, ale moja karta nie działa, ona wyraźnie nie działa.

(Senator Piotr Zientarski: Nie działa, bo nie jest włączona.)

Jak to nie jest włączona? Włączona!

(Rozmowy na sali)

No, teraz jest OK. No dobrze. Ja nie głosowałem

Proszę o podanie wyników.

Mój głos nie będzie rozstrzygający.

Głosowało 77 senatorów, 54 było za, 23 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 169)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka osiemdziesiąta trzecia skreśla przepis, zgodnie z którym w przypadku sędziów Trybunału, których kadencja upływa w roku 2015,s termin na złożenie wniosków w sprawie zgłoszenia kandydata wynosi trzydzieści dni od dnia wejścia w życie ustawy.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników.

Głosowało 78 senatorów, 26 było za, 52 – przeciw. (Głosowanie nr 170)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka osiemdziesiąta czwarta wydłuża vacatio legis ustawy do 1 stycznia 2016 r.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników.

Głosowało 78 senatorów, 26 było za, 52 – przeciw. (Głosowanie nr 171)

Poprawka została odrzucona.

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Bardzo proszę o podanie wyników.

Głosowało 77 senatorów, 51 było za, 26 – przeciw. (Głosowanie nr 172)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.

Punkt 21. porządku obrad: odwołanie sekretarza Senatu

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu dwudziestego pierwszego porządku obrad: odwołanie sekretarza Senatu.

Informuję, że do marszałka Senatu wpłynął wniosek złożony przez pana senatora Tadeusza Kopcia w sprawie rezygnacji z funkcji sekretarza Senatu. W związku z tym marszałek Senatu przedstawił zawarty w druku nr 929 wniosek w sprawie odwołania sekretarza Senatu.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zabrać głos w tej sprawie? Nie widzę i nie słyszę chętnych. Dziękuję.

Tajne głosowanie

Przystępujemy do głosowania tajnego w sprawie odwołania pana senatora Tadeusza Kopcia z funkcji sekretarza Senatu.

Głosowanie tajne odbywa się przy użyciu opieczętowanych kart do głosowania.

Do przeprowadzenia głosowania tajnego wyznaczam sekretarzy: pana senatora Piotra Gruszczyńskiego, pana senatora Andrzeja Pająka i pana senatora Przemysława Błaszczyka.

Za chwilę wyznaczeni do przeprowadzenia głosowania tajnego senatorowie sekretarze rozdadzą państwu senatorom karty do głosowania tajnego.

Na karcie do głosowania tajnego należy postawić tylko jeden znak „x”. Karta do głosowania, na której postawiono więcej niż jeden znak „x” lub nie postawiono żadnego, zostanie uznana za głos nieważny. Po wypełnieniu kart senatorowie wyczytywani w kolejności alfabetycznej będą wrzucać te karty do urny. Następnie zostanie zarządzona przerwa, w trakcie której senatorowie sekretarze dokonają obliczenia głosów i sporządzą protokół głosowania tajnego.

Bardzo proszę senatorów sekretarzy o rozdanie kart do głosowania, a państwa senatorów proszę o wypełnienie tych kart.

Czy wszyscy państwo senatorowie otrzymali karty do głosowania tajnego? Rozumiem, że tak.

Bardzo proszę sekretarza, pana senatora Andrzeja Pająka, o odczytywanie kolejno nazwisk senatorów, a państwa senatorów proszę, żeby po wyczytaniu ich nazwisk wrzucili do urny wypełnione karty do głosowania tajnego.

Bardzo proszę, Panie Senatorze, odczytywać wszystkie nazwiska po kolei.

(Rozmowy na sali)

Senator Sekretarz Andrzej Pająk:

Jan Filip Libicki,

Łukasz Maria Abgarowicz,

Teresa Anna Aksamit,

Tadeusz Arłukowicz,

Mieczysław Augustyn,

Grzegorz Bierecki,

Przemysław Błaszczyk,

Ryszard Bonisławski,

Marek Borowski,

Bogdan Borusewicz,

Barbara Borys-Damięcka,

Jerzy Mieczysław Chróścikowski,

Alicja Chybicka,

Włodzimierz Cimoszewicz,

Henryk Cioch,

Leszek Czarnobaj,

Grzegorz Czelej,

Dorota Czudowska,

Wiesław Dobkowski,

Robert Dowhan,

Jarosław Duda,

Mieczysław Gil,

Witold Gintowt-Dziewałtowski,

Stanisław Gogacz,

Stanisław Gorczyca,

Ryszard Górecki,

Maciej Grubski,

Piotr Gruszczyński,

Andrzej Grzyb,

Helena Hatka,

Stanisław Hodorowicz,

Stanisław Iwan,

Jan Jackowski,

Kazimierz Jaworski,

Stanisław Jurcewicz,

Stanisław Karczewski,

Wiesław Kilian,

Kazimierz Kleina,

Bogdan Klich,

Maciej Klima,

Izabela Kloc,

Ryszard Knosala,

Andrzej Kobiak,

Maria Koc,

Stanisław Kogut,

Marek Konopka,

Tadeusz Kopeć,

Waldemar Kraska,

Kazimierz Kutz,

Jarosław Lasecki,

Robert Mamątow,

Marek Martynowski,

Andrzej Matusiewicz,

Zbigniew Meres,

Jan Michalski,

Andrzej Misiołek,

Andżelika Możdżanowska,

Rafał Muchacki,

Ireneusz Niewiarowski,

Jarosław Obremski,

Norbert Obrycki,

Andrzej Owczarek,

Andrzej Pająk,

Maria Pańczyk-Pozdziej,

Bohdan Paszkowski,

Andrzej Person,

Bogdan Pęk,

Leszek Piechota,

Józef Pinior,

Aleksander Pociej,

Marian Poślednik,

Sławomir Preiss,

Zdzisław Pupa,

Marek Rocki,

Jadwiga Rotnicka,

Jan Rulewski,

Jarosław Rusiecki,

Czesław Ryszka,

Janina Sagatowska,

Janusz Sepioł,

Michał Seweryński,

Witold Sitarz,

Wojciech Skurkiewicz,

Krzysztof Słoń,

Andrzej Szewiński,

Grażyna Sztark,

Bogusław Śmigielski,

Aleksander Świeykowski,

Piotr Wach,

Kazimierz Wiatr,

Edmund Wittbrodt,

Grzegorz Wojciechowski,

Michał Wojtczak,

Jan Wyrowiński,

Roman Zaborowski,

Alicja Zając,

Józef Zając,

Adam Zdziebło,

Piotr Zientarski,

Marek Ziółkowski.

(Senator Jan Filip Libicki: Jeszcze ja.)

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Wiemy, pamiętamy, Panie Senatorze, zawsze pan senator jest pierwszy, a teraz stwierdziliśmy, że będzie pan senator…

(Senator Jan Filip Libicki: Ostatni będą pierwszymi.)

Teraz na końcu pan senator, tak postanowiliśmy. Już. Dziękuję bardzo.

Czy wszyscy państwo senatorowie oddali głos?

(Senator Mieczysław Augustyn: Tak jest.)

Dziękuję bardzo.

Bardzo proszę teraz senatorów sekretarzy o obliczenie głosów i sporządzenie protokołu głosowania tajnego.

Zarządzam przerwę do godziny 20.55.

(Przerwa w obradach od godziny 20 minut 46 do godziny 20 minut 55)

Wznowienie obrad

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Wznawiam obrady

Punkt 21. porządku obrad: odwołanie sekretarza Senatu (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu dwudziestego pierwszego porządku obrad: odwołanie sekretarza Senatu.

Informuję, że senatorowie sekretarze zakończyli obliczanie głosów i sporządzili protokół głosowania tajnego.

Ogłoszenie wyników tajnego głosowania

Ogłaszam wyniki głosowania tajnego. Proszę bardzo.

Protokół głosowania tajnego z dnia… Tu nie jest to napisane, a ja nie wiem, który jest dzisiaj.

(Wesołość na sali)

A, tu jest, tu… Dzisiaj jest 12 czerwca, dobrze.

(Wesołość na sali)

No, nie wiedziałem, pracowałem od samego rana.

…Z dnia 12 czerwca 2015 r. w sprawie odwołania sekretarza Senatu, pana senatora Tadeusza Kopcia, z funkcji sekretarza Senatu.

Wyznaczeni przez marszałka Senatu do przeprowadzenia głosowania tajnego sekretarze Senatu – pan senator Andrzej Pająk, pan senator Piotr Gruszczyński, pan senator Przemysław Błaszczyk – stwierdzają, że w głosowaniu tajnym w sprawie odwołania pana senatora Tadeusza Kopcia z funkcji sekretarza Senatu oddano głosów 74, w tym głosów ważnych 73. Za odwołaniem głosowało 52 senatorów, przeciwko głosowało 15 senatorów, wstrzymało się 6 senatorów. Warszawa, dnia 12 czerwca 2015 r. Poniżej są podpisy wszystkich wymienionych senatorów.

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie odwołania sekretarza Senatu.

Punkt 22. porządku obrad: wybór sekretarza Senatu

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu dwudziestego drugiego porządku obrad: wybór sekretarza Senatu.

Informuję, że na stanowisko sekretarza Senatu została zgłoszona kandydatura senatora Norberta Obryckiego. Wniosek marszałka Senatu w tej sprawie zawarty jest w druku nr 930.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zabrać głos w tej sprawie?

(Senator Grażyna Sztark: Proszę sprawdzić kworum!)

Nie widzę zgłoszeń, nie słyszę.

Tajne głosowanie

Przystępujemy do głosowania tajnego w sprawie wyboru senatora Norberta Obryckiego na sekretarza Senatu. Głosowanie tajne odbywa się przy użyciu opieczętowanych kart do głosowania.

(Senator Grażyna Sztark: Jest kworum? Przeliczcie!)

Do przeprowadzenia głosowania tajnego wyznaczam senatorów sekretarzy: Piotra Gruszczyńskiego, Andrzeja Pająka i Przemysława Błaszczyka.

Za chwilę wyznaczeni do przeprowadzenia głosowania tajnego senatorowie sekretarze rozdadzą państwu senatorom karty do głosowania tajnego. Na karcie do głosowania tajnego należy postawić tylko jeden znak „x”. Karta do głosowania, na której postawiono więcej niż jeden znak „x” lub nie postawiono żadnego, zostanie uznana za głos nieważny.

Po wypełnieniu kart senatorowie wyczytywani będą w kolejności alfabetycznej i będą wrzucać karty do urny. Następnie zostanie zarządzona przerwa w obradach, w trakcie której senatorowie sekretarze dokonają obliczenia głosów i sporządzą protokół głosowania tajnego.

Proszę teraz senatorów sekretarzy o rozdanie kart do głosowania, a państwa senatorów – o wypełnienie tych kart.

Czy wszyscy państwo senatorowie otrzymali karty do głosowania tajnego? Ja nie otrzymałem, tak. Można prosić?

Proszę pana senatora sekretarza Andrzeja Pająka bądź pana senatora Piotra Gruszczyńskiego o odczytywanie kolejno nazwisk senatorów. A państwa senatorów proszę, żeby po wyczytaniu ich nazwisk wrzucili do urny wypełnione karty do głosowania tajnego.

Senator Sekretarz Piotr Gruszczyński:

Jan Libicki,

Łukasz Abgarowicz,

Anna Aksamit,

Tadeusz Arłukowicz,

Mieczysław Augustyn,

Grzegorz Bierecki,

Przemysław Błaszczyk,

Ryszard Bonisławski,

Marek Borowski,

Bogdan Borusewicz,

Barbara Borys-Damięcka,

Jerzy Chróścikowski,

Alicja Chybicka,

Włodzimierz Cimoszewicz,

Henryk Cioch,

Leszek Czarnobaj,

Grzegorz Czelej,

Dorota Czudowska,

Wiesław Dobkowski,

Robert Dowhan,

Jarosław Duda,

Mieczysław Gil,

Witold Gintowt-Dziewałtowski,

Stanisław Gogacz,

Stanisław Gorczyca,

Ryszard Górecki,

Maciej Grubski,

Piotr Gruszczyński,

Andrzej Grzyb,

Helena Hatka,

Stanisław Hodorowicz,

Stanisław Iwan,

Jan Jackowski,

Kazimierz Jaworski,

Stanisław Jurcewicz,

Stanisław Karczewski,

Wiesław Kilian,

Kazimierz Kleina,

Bogdan Klich,

Maciej Klima,

Izabela Kloc,

Ryszard Knosala,

Andrzej Kobiak,

Maria Koc,

Stanisław Kogut,

Marek Konopka,

Tadeusz Kopeć,

Waldemar Kraska,

Kazimierz Kutz,

Jarosław Lasecki,

Robert Mamątow,

Marek Martynowski,

Andrzej Matusiewicz,

Zbigniew Meres,

Jan Michalski,

Andrzej Misiołek,

Andżelika Możdżanowska,

Rafał Muchacki,

Ireneusz Niewiarowski,

Jarosław Obremski,

Norbert Obrycki,

Andrzej Owczarek,

Andrzej Pająk,

Maria Pańczyk-Pozdziej,

Bohdan Paszkowski,

Andrzej Person,

Bogdan Pęk,

Leszek Piechota,

Józef Pinior,

Aleksander Pociej,

Marian Poślednik,

Sławomir Preiss,

Zdzisław Pupa,

Marek Rocki,

Jadwiga Rotnicka,

Jan Rulewski,

Jarosław Rusiecki,

Czesław Ryszka,

Janina Sagatowska,

Janusz Sepioł,

Michał Seweryński,

Witold Sitarz,

Wojciech Skurkiewicz,

Krzysztof Słoń,

Andrzej Szewiński,

Grażyna Sztark,

Bogusław Śmigielski,

Aleksander Świeykowski,

Piotr Wach,

Kazimierz Wiatr,

Edmund Wittbrodt,

Grzegorz Wojciechowski,

Michał Wojtczak,

Jan Wyrowiński,

Roman Zaborowski,

Alicja Zając,

Józef Zając,

Adam Zdziebło,

Piotr Zientarski,

Marek Ziółkowski.

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze, dziękuję bardzo.

Czy wszyscy państwo senatorowie oddali głosy?

(Głos z sali: Tak.)

To dziękuję bardzo. Rozumiem, że już wszyscy.

Proszę teraz senatorów sekretarzy o obliczenie głosów i sporządzenie protokołu głosowania tajnego.

Zarządzam przerwę do godz. 21.09.

(Głos z sali: Dziewięć?)

Zdążą.

(Przerwa w obradach od godziny 21 minut 01 do godziny 21 minut 09)

Wznowienie obrad

Wicemarszałek Stanisław Karczewski:

Proszę państwa, wznawiam obrady.

Punkt 22. porządku obrad: wybór sekretarza Senatu (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu dwudziestego drugiego porządku obrad: wybór sekretarza Senatu.

Informuję, że senatorowie sekretarze zakończyli obliczanie głosów i sporządzili protokół głosowania tajnego.

Ogłoszenie wyników tajnego głosowania

Ogłaszam wyniki.

Protokół głosowania tajnego z dnia 12 czerwca 2015 r. w sprawie wyboru senatora Norberta Obryckiego na stanowisko sekretarza Senatu.

Wyznaczeni przez marszałka Senatu do przeprowadzenia głosowania tajnego sekretarze Senatu – senator Andrzej Pająk, senator Piotr Gruszczyński i senator Przemysław Błaszczyk – stwierdzają, że w głosowaniu tajnym w sprawie wyboru senatora Norberta Obryckiego na sekretarza Senatu oddano 52 głosy, w tym głosów ważnych – 52. Za wyborem głosowało 45 senatorów, przeciw – 2 senatorów, wstrzymało się od głosu 5 senatorów.

Warszawa, dnia 12 czerwca. I podpisy trzech senatorów sekretarzy.

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie wyboru sekretarza Senatu.

Bardzo proszę nowo wybranego senatora sekretarza o podejście do stołu prezydialnego.

Jest pan senator… Proszę bardzo.

(Senator Sekretarz Norbert Obrycki: Dziękuję.)

Informuję, że porządek obrad siedemdziesiątego szóstego posiedzenia Senatu został wyczerpany.

Przystępujemy do oświadczeń senatorów poza porządkiem obrad.

Informuję państwa senatorów, że oświadczenia złożone do protokołu zostały zamieszczone w urzędowej wersji sprawozdania stenograficznego.

Oświadczenia nie mogą trwać dłużej niż pięć minut. Przedmiotem oświadczenia mogą być sprawy związane z wykonywaniem mandatu, przy czym nie może ono dotyczyć spraw będących przedmiotem porządku obrad bieżącego posiedzenia Senatu. Marszałek odmówi przyjęcia niewygłoszonych oświadczeń, których treści nie można ustalić lub których wygłoszenie przez senatora nie byłoby możliwe w przysługującym na to czasie, czyli w ciągu pięciu minut. Nad oświadczeniem senatorskim nie przeprowadza się dyskusji.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zabrać głos? Nie.

Dziękuję bardzo.

Komunikatów też nie ma.

Informuję, że protokół siedemdziesiątego szóstego posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej ósmej kadencji zostanie udostępniony senatorom w terminie trzydziestu dni po posiedzeniu Senatu w Biurze Prac Senackich, pokój nr 255.

Zamknięcie posiedzenia

Zamykam siedemdziesiąte szóste posiedzenie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej ósmej kadencji.

(Wicemarszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską)

(Koniec posiedzenia o godzinie 21 minut 12)

Odpowiedź nie została jeszcze udzielona.