(Początek posiedzenia o godzinie 11 minut 00)

(Posiedzeniu przewodniczą wicemarszałkowie Jan Wyrowiński i Maria Pańczyk-Pozdziej)

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Szanowni Państwo!

Otwarcie posiedzenia

Otwieram czterdzieste szóste posiedzenie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej ósmej kadencji.

(Wicemarszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską)

Ostatni raz w tym roku na sekretarzy posiedzenia wyznaczam pana senatora Stanisława Gorczycę oraz panią senator Beatę Gosiewską. Listę mówców prowadzić będzie pani senator Beata Gosiewska.

Bardzo proszę sekretarzy o zajęcie miejsc przy stole prezydialnym.

Wysoki Senacie, zgodnie z tradycją przybyli do nas dzisiaj harcerze i harcerki, aby przekazać nam Betlejemskie Światło Pokoju.

Pragnę bardzo serdecznie powitać naszych gości.

Bardzo proszę zastępcę naczelnika Związku Harcerstwa Polskiego, pana harcmistrza Lucjana Brudzyńskiego, o zabranie głosu.

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Przybywamy do was po raz dwudziesty drugi, bo od 1991 r. Betlejemskie Światło Pokoju wędruje po polskiej ziemi. Od 1986 r. ta tradycja, zapoczątkowana przez skautów austriackich, dotyka Europy. Mam nadzieję, że ten dotyk jest dobry i że ten dotyk daje także wam siłę do tej codziennej trudnej, żmudnej i bardzo, bardzo odpowiedzialnej pracy. I z takimi właśnie życzeniami, z takim winszowaniem dobrej pracy na cały następny, 2014 r. przychodzimy do was.

Chcielibyśmy także przekazać życzenia od harcerzy, żeby święta były białe, żeby można było jeszcze śmignąć na kulig… (wesołość na sali) …żeby było radośnie, rodzinnie i pokojowo, zgodnie z ideą naszego światła.

W tym roku hasło mówi, żeby wyjść z cienia i pokazać dobro. I tego serdecznie wszystkim życzymy. Bo w każdym z nas tego dobra drzemie dużo, tylko czasami tak trudno jest wyjść przed szereg i pokazać, że jednak możemy – możemy być dobrzy.

Życzymy jeszcze raz wszystkiego dobrego. (Oklaski)

(Rozmowy na sali)

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo zastępcy naczelnika Związku Harcerstwa Polskiego, panu harcmistrzowi Lucjanowi Brudzyńskiemu, oraz harcerkom i harcerzom za to, że podczas posiedzenia będziemy prowadzili obrady w przytomności tego płomyka… Mam nadzieję, Szanowni Państwo, że przez cały nadchodzący rok to światło będzie towarzyszyło nam wszystkim w czasie Senatu.

Informuję, że Sejm na pięćdziesiątym szóstym posiedzeniu w dniu 12 grudnia 2013 r. przyjął wszystkie poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o księgach wieczystych i hipotece oraz większość poprawek Senatu do ustawy o cudzoziemcach. Ponadto Sejm na pięćdziesiątym siódmym posiedzeniu w dniu 13 grudnia 2013 r. przyjął wszystkie poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego i do ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych.

Informuję, Panie i Panowie Senatorowie, że protokół czterdziestego trzeciego posiedzenia Senatu zgodnie z regulaminem naszej Izby jest przygotowany do udostępnienia państwu senatorom. Jeżeli nikt z senatorów nie zgłosi do niego zastrzeżeń, to zostanie on przyjęty na kolejnym posiedzeniu.

Projekt porządku obrad

Państwo Senatorowie, projekt porządku obrad zostały wyłożony na ławach senatorskich. Proponuję rozpatrzenie punktu trzeciego projektu porządku obrad, mimo że sprawozdanie Komisji Budżetu i Finansów Publicznych oraz sprawozdanie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej w sprawie ustawy o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne oraz niektórych innych ustaw zostało dostarczone w terminie późniejszym niż określony w art. 34 ust. 2 Regulaminu Senatu.

Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Wysoka Izba…

(Senator Bogdan Pęk: Sprzeciw!)

(Poruszenie na sali)

…przedstawioną propozycję przyjęła.

(Senator Piotr Zientarski: Ale wobec czego sprzeciw?)

Sprzeciw? Dosłyszałem, że jest sprzeciw.

(Senator Bogdan Pęk: Tak. I właśnie chcę powiedzieć dlaczego.)

Bardzo proszę, pan senator Bogdan Pęk.

Senator Bogdan Pęk:

Panie Marszałku, ktoś musi wreszcie postawić tamę systematycznemu łamaniu Regulaminu Senatu. Rozumiem, że jakieś pojedyncze przypadki, często niezawinione, można było tolerować, ale to stało się już senacką praktyką. I to właśnie wobec takiej sytuacji wyrażam stanowczy sprzeciw. Prawo jest prawem i nie może być traktowane według politycznego uznania. W związku z tym zgłaszam mój sprzeciw. Nie może być takiej senackiej praktyki.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Rozumiem.

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Jest wniosek przeciwny…

(Senator Piotr Zientarski: Ale sprzeciw wobec czego?)

Przeciw temu, aby rozpatrzyć punkt trzeci projektu porządku obrad pomimo tego, że sprawozdanie Komisji Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej w sprawie ustawy o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne zostało dostarczone w terminie późniejszym niż przewiduje art. 34 ust. 2 Regulaminu Senatu.

(Głos z sali: Jestem przeciw…)

Jest wniosek przeciwny, tak?

(Senator Kazimierz Kleina: Tak.)

Dziękuję bardzo.

W takim razie poddaję wniosek pana senatora…

(Senator Bogdan Pęk: …o uzasadnienie. No przecież nie można większością głosów decydować o złamaniu prawa.)

(Głos z sali: Można…)

(Senator Bogdan Pęk: Ale dlaczego…)

(Senator Piotr Zientarski: To nie jest łamanie prawa, tylko to jest w ramach regulaminu. Regulamin przewiduje…)

Marszałek może zaproponować tego rodzaju bieg wydarzeń – i właśnie to zaproponowałem.

(Senator Mieczysław Augustyn: Nie ma w tym łamania prawa!)

(Senator Kazimierz Kleina: Zgłaszam sprzeciw!)

Jest sprzeciw, w związku z tym…

Bardzo proszę, jeszcze senator Kleina.

Senator Kazimierz Kleina:

Panie Marszałku! Ja zgłosiłem sprzeciw wobec propozycji pana senatora Pęka, teraz więc ewentualna prośba o możliwość krótkiego wyjaśnienia powodów mojego sprzeciwu…

(Wicemarszałek Jan Wyrowiński: Bardzo proszę.)

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Chciałbym poinformować, że obie komisje – Komisja Samorządu i Administracji Państwowej oraz Komisja Budżetu i Finansów Publicznych – debatowały nad ustawą dwukrotnie, z należytym wyprzedzeniem. Ale po to właśnie, żeby pogłębić całą istotę ustawy, myśmy nie przyjęli stanowiska w ubiegłym tygodniu, tylko w dniu wczorajszym, co było uzgodnione ze wszystkimi członkami obu połączonych komisji. Powtarzam: zrobiliśmy tak po to, żeby lepiej przygotować się do dzisiejszej debaty.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Rozumiem.

Dziękuję bardzo.

Poddaję pod głosowanie wniosek pana posła Pęka…

(Senator Sławomir Preiss: Senatora.)

Tak, przepraszam, pana senatora Pęka – obaj byliśmy wspólnie posłami przez długi czas, więc…

Kto z państwa jest za przyjęciem tego wniosku, bardzo proszę…

(Głos z sali: Nie, no, ale jak ja mam głosować, skoro…)

(Senator Kazimierz Wiatr: Co to znaczy „przeciw”? Głosujemy za czy przeciw…)

(Senator Aleksander Pociej: Głosujemy nad wnioskiem Pęka?)

(Senator Piotr Zientarski: Tak, głosujemy nad wnioskiem Pęka.)

(Głos z sali: Panie Marszałku, ale musimy głosować nad tą propozycją, którą pan zgłosił.)

Aha, tak, dobrze.

Głosowanie

Szanowni Państwo, porządkuję sprawy. Głosujemy nad zgłoszoną przeze mnie propozycją, aby – mimo że jest taka sytuacja, że druki były później – Izba rozpatrzyła ten projekt. Głosujemy w związku ze sprzeciwem pana senatora Pęka.

(Rozmowy na sali)

Kto z państwa jest za tym, aby rozpatrywać punkt trzeci porządku obrad, mimo że sprawozdanie zostało dostarczone w terminie późniejszym niż określony w artykule…

(Rozmowy na sali)

Panie i Panowie Senatorowie, bardzo proszę o spokój.

Proszę o głosowanie nad wnioskiem o to, aby ten punkt, mimo że sprawozdanie zostało przedstawione w terminie późniejszym, był przedmiotem obrad podczas tego posiedzenia.

Bardzo proszę, kto z państwa jest za takim wnioskiem?

Kto jest przeciwny?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 74 senatorów, 53 – za, 20 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 1)

Zatem zaproponowany przeze mnie wniosek został przez Izbę przyjęty.

Kontynuujemy.

Proponuję uzupełnienie porządku obrad o punkty: drugie czytanie projektu uchwały ustanawiającej rok 2014 Rokiem Odrodzenia Senatu w Polsce – i rozpatrzenie go jako punktu drugiego; trzecie czytanie projektu ustawy o petycjach – i rozpatrzenie go jako punktu jedenastego; zmiany w składzie komisji senackich – i rozpatrzenie go jako punktu ostatniego porządku obrad.

Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam…

(Senator Marek Borowski: Panie Marszałku, można?)

Zaraz, zaraz, kto…

(Senator Marek Borowski: Tutaj, na lewo…)

Tak, tak, bardzo proszę, Panie Senatorze, ale czy…

(Senator Marek Borowski: Ja mam taką propozycję, żeby punkt siódmy zamienić z punktem szóstym…)

Momencik, najpierw podejmijmy decyzję w kwestii uzupełnienia porządku obrad…

(Senator Marek Borowski: Dobrze.)

…bo jeszcze nie usłyszałem, jaka jest decyzja Izby w tej sprawie.

W związku z tym informuję Izbę, że jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Wysoka Izba przyjęła te trzy przedstawione propozycje.

Sprzeciwu nie słyszę, zatem uzupełniliśmy porządek obrad.

I teraz: czy ktoś z państwa senatorów pragnie zabrać głos w sprawie przedstawionego porządku obrad?

Pan senator Borowski chce…

Senator Marek Borowski:

Tak jest.

Panie Marszałku, uprzejmie proszę o zamienienie punktu siódmego z punktem szóstym, ponieważ jestem sprawozdawcą do punktu piątego i punktu siódmego właśnie, które w tym porządku obrad są przedzielone punktem szóstym.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Rozumiem.

Czy jest sprzeciw państwa senatorów wobec tej propozycji pana senatora Borowskiego, która ma, jak sądzę, ułatwić mu życie parlamentarne?

(Wesołość na sali)

Nie ma takiego sprzeciwu, zatem Izba przyjęła tę propozycję.

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Nie ma więcej głosów w sprawie przedstawionego porządku obrad.

Zatwierdzenie porządku obrad

Zatem stwierdzam, że Senat zatwierdził porządek obrad czterdziestego szóstego posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej ósmej kadencji.

Informuję, że jeżeli podczas debaty nad punktem pierwszym nie zostaną zgłoszone wnioski legislacyjne, to głosowanie w tej sprawie przeprowadzimy zaraz po rozpatrzeniu tego punktu. Pozostałe głosowania zostaną przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Szanowni Państwo, dziś o godzinie 14.00 zostanie zarządzona półgodzinna przerwa, podczas której w holu przy sali nr 217 nastąpi ogłoszenie wyników konkursu fotograficznego „Polak-emigrant” oraz otwarcie wystawy prezentującej nagrodzone i wyróżnione prace.

To tyle spraw formalnych.

Punkt 1. porządku obrad: drugie czytanie projektu uchwały ustanawiającej rok 2014 Rokiem Wielkiego Jubileuszu Uniwersytetu Jagiellońskiego

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu pierwszego porządku obrad: drugie czytanie projektu uchwały ustanawiającej rok 2014 Rokiem Wielkiego Jubileuszu Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Przypominam, Panie i Panowie Senatorowie, że projekt ten został wniesiony przez grupę senatorów i zawarty jest w druku nr 484, a sprawozdanie komisji – w druku nr 484S.

Sprawozdanie Komisji Ustawodawczej

Proszę sprawozdawcę Komisji Ustawodawczej, pana senatora Stanisława Jurcewicza, o przedstawienie sprawozdania komisji o projekcie uchwały.

Bardzo proszę, Panie Senatorze.

Senator Sprawozdawca Stanisław Jurcewicz:

Dziękuję.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Przypadł mi niezwykły zaszczyt przedstawienia sprawozdania Komisji Ustawodawczej o projekcie uchwały ustanawiającej rok 2014 Rokiem Wielkiego Jubileuszu Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Marszałek Senatu w dniu 30 października 2013 r. skierował do Komisji Ustawodawczej projekt uchwały ustanawiającej rok 2014 Rokiem Wielkiego Jubileuszu Uniwersytetu Jagiellońskiego w celu rozpatrzenia go w pierwszym czytaniu. Komisja na posiedzeniu w dniu 21 listopada 2013 r. rozpatrzyła w pierwszym czytaniu przedstawiony przez wnioskodawców projekt uchwały, wprowadziła do niego poprawki i wnosi o przyjęcie przez Senat jednolitego, załączonego projektu uchwały.

Pragnę teraz przedstawić treść tego projektu. „«Przeto My Kazimierz z Bożej łaski Król Polski (…) postanowiliśmy w mieście naszym Krakowie wyznaczyć, obrać, ustanowić i urządzić miejsce, na którym by Studium Powszechne w każdym dozwolonym wydziale kwitnęło (…). Niechże tam będzie nauk przemożnych perła, aby wydała męże dojrzałością rady znakomite, ozdobą cnót świetne i w różnych umiejętnościach wyuczone; niechaj otworzy się orzeźwiające źródło nauk, a z jego pełności niech czerpią wszyscy naukami napoić się pragnący».

Te słowa z aktu fundacyjnego Akademii Krakowskiej wydanego 12 maja 1364 roku na trwałe zapisały się w dziejach naszego narodu i państwa. Wyrażały misję króla, który jako jedyny przeszedł do historii z przydomkiem Wielki, a który miał ambicję zostawić Rzeczpospolitą nie tylko murowaną, ale przede wszystkim oświeconą.

Przełomowe znaczenie dla Uniwersytetu miało jego odnowienie przez króla Władysława II Jagiełłę i królową Jadwigę.

Przez stulecia Uniwersytet był kuźnią elit, wielkim patronem i prawdziwą «Alma Mater» dla całego polskiego szkolnictwa, zwłaszcza, gdy dzięki reformom Komisji Edukacji Narodowej stał się Szkołą Główną Koronną. To z wydziałów Uniwersytetu rozwinął się cały szereg innych uczelni, z których kilka osiągnęło status uniwersytetu, a dzięki uczonym Uniwersytetu możliwy stał się rozwój wielu polskich ośrodków naukowych.

W murach Uniwersytetu wzrosła bezcenna dla polskiej i europejskiej kultury Biblioteka Jagiellońska oraz liczne muzea.

Przez audytoria krakowskiej wszechnicy przewinęły się postacie kluczowe dla historii polskiej nauki i kultury. Dość wymienić nazwiska Pawła Włodkowica, Mikołaja Kopernika, Jana Długosza, Marcina Kromera, Jana Dantyszka, Andrzeja Frycza Modrzewskiego, Jana Kochanowskiego, Piotra Skargi, Stanisława Hozjusza, Jana Sobieskiego, Hugona Kołłątaja, Karola Olszewskiego, Zygmunta Wróblewskiego, Stanisława Estreichera, Stanisława Wyspiańskiego, Karola Wojtyły czy Wisławy Szymborskiej.

Losy Uniwersytetu i państwa były zawsze splecione – na dobre i na złe. Tragicznym znakiem tego związku było aresztowanie i wywiezienie do niemieckich obozów koncentracyjnych krakowskich profesorów podczas II wojny światowej.

Dziś Uniwersytet pulsuje pracą około 50 tysięcy studentów, ponad 540 profesorów, 730 doktorów habilitowanych, 2600 wykładowców i realizując ambitny program inwestycyjny przeżywa kolejny okres rozwoju. Stara się coraz skuteczniej wypełnić zalecenie króla z aktu założycielskiego: «Do tego miasta Krakowa niechaj zjeżdżają się swobodnie wszyscy mieszkańcy, nie tylko Królestwa naszego i krajów przyległych ale i inni z rożnych części świata, którzy pragną nabyć tę przesławną perłę wiedzy».

Senat Rzeczypospolitej Polskiej doceniając niezwykłe znaczenie i symboliczną wagę rocznicy 650-lecia utworzenia Uniwersytetu w Krakowie pragnie wyrazić wielką wdzięczność i uznanie wszystkim, którzy przenoszą przez wieki dzieło zapoczątkowane przez Kazimierza Wielkiego.

Aby godnie uczcić tę rocznicę Senat Rzeczypospolitej Polskiej ustanawia rok 2014 Rokiem Wielkiego Jubileuszu Uniwersytetu Jagiellońskiego, pragnąc aby ten rok stał się świętem całej nauki polskiej.

Uchwała podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej «Monitor Polski»”.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać trwające nie dłużej niż minutę zapytania do pana senatora sprawozdawcy oraz do upoważnionego przedstawiciela wnioskodawców.

Przypominam, że wnioskodawcy upoważnili do ich reprezentowania, a jakże, pana senatora Janusza Sepioła.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytania? Nie ma takiej potrzeby.

Otwarcie dyskusji

Zatem otwieram dyskusję.

Bardzo proszę o zabranie głosu pana senatora Hodorowicza.

Senator Stanisław Hodorowicz:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie! Szanowni Goście!

W imieniu Jego Magnificencji rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego mam zaszczyt odczytać list skierowany do pana marszałka i do Wysokiej Izby. Pan rektor zmuszony okolicznościami niestety nie może dziś być z nami. Oto treść listu.

W imieniu własnym oraz Senatu Uniwersytetu Jagiellońskiego, a także całej krakowskiej społeczności akademickiej, pozwalam sobie przedłożyć prośbę, aby przyszły rok, rok 2014, Senat Rzeczypospolitej Polskiej ogłosił rokiem jubileuszu 650-lecia Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Na poparcie owej prośby posiadam ważkie argumenty. Oto w maju roku 2014 przypada niezwykły jubileusz: 650-lecie utworzenia nestora polskich uczelni wyższych – Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Dla szeroko pojętej universitas, społeczności akademickiej, to data magiczna, będąca zaraniem, źródłem wszystkiego, co od tamtych zamierzchłych czasów kryje się pod pojęciami „uniwersytet” oraz „nauka”. Nie powinno zatem dziwić, że pragniemy tej chwili nadać należytą rangę i godność.

Obecnie, myśląc o jubileuszu 650-lecia naszej akademii, pragniemy skierować uwagę na sytuację polskiej nauki i polskiego szkolnictwa wyższego. Niech ten jubileusz najstarszej polskiej uczelni stanie się okazją do głębokiej refleksji oraz rzetelnej i pełnej troski dyskusji o przyszłości polskiej nauki oraz całego środowiska akademickiego, w tym wszystkich typów uczelni: uniwersytetów, akademii, politechnik oraz jednostek badawczych związanych z Polską Akademią Nauk, Polską Akademią Umiejętności i innymi ośrodkami naukowymi.

Jubileuszowy rok Uniwersytetu Jagiellońskiego winien unaocznić, iż nadrzędnym celem w tym obszarze ma być wspólna troska o miejsce i pozycję szkolnictwa wyższego w systemie edukacji, a także nauki na gruncie ogólnego społecznego rozwoju.

Jesteśmy przekonani, że przyszłość Rzeczypospolitej i jej pozycja na arenie międzynarodowej są nierozerwalnie splecione z osiągnięciami naukowymi badaczy, nowymi wyzwaniami i przedsięwzięciami podejmowanymi na gruncie eksploracji wciąż jeszcze nierozpoznanych obszarów wiedzy. Pragniemy, aby to wielkie święto Uniwersytetu Jagiellońskiego przypomniało raz jeszcze, jak niezwykłą rolę w kształtowaniu nauki i kultury oraz w życiu intelektualnym narodu i państwa odgrywać może nabrzmiały twórczą energią tygiel, w którym kipią i przenikają się wzajemnie najcenniejsze uniwersyteckie wartości – stateczne doświadczenie uczonych z przynależną młodości żywiołową spontanicznością i żądzą wiedzy studenckiej braci.

Zwracając się do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej o ustanowienie roku 2014 rokiem jubileuszu 650-lecia Uniwersytetu Jagiellońskiego, wspominamy słowa zapisane w akcie erekcyjnym Uniwersytetu Jagiellońskiego z 12 maja 1364 r., określające oczekiwania króla Kazimierza Wielkiego wobec krakowskiej uczelni. Mogą one stanowić przesłanie i dla Polski współczesnej. „Niechże tam będzie nauk przemożnych perła, aby wydała męże dojrzałością rady znakomite, ozdobą cnót świetne i w różnych umiejętnościach wyuczone; niechaj otworzy się orzeźwiające źródło nauk, a z jego pełności niech czerpią wszyscy naukami napoić się pragnący”.

Panie Marszałku, Wysoka Izbo, świadomi rangi tego jubileuszu, nie tylko dla Krakowa i Polski, ale również w wymiarze europejskim i światowym, przywołując poparcie tej zacnej idei przez Konferencję Rektorów Akademickich Szkół Polskich, jak i Konferencję Rektorów Uniwersytetów Polskich, zwracamy się do państwa z uprzejmą prośbą o życzliwe poparcie naszych starań.

Z wyrazami głębokiego szacunku – profesor doktor habilitowany nauk medycznych Wojciech Nowak, rektor uniwersytetu.

Od siebie pragnę bardzo krótko dodać, że podjęcie tej uchwały będzie zadośćuczynieniem prośbie społeczności Uniwersytetu Jagiellońskiego, ale nie tylko jej, bo i polskiej nauki, akademickiej wspólnoty polskiej. Jej podjęcie będzie także wyrażeniem życzenia: niech Uniwersytet Jagielloński rośnie, krzepnie, rozwija się – dla chwały swojej i pożytku naszego jako narodu i społeczności świata. Bardzo dziękuję za uwagę. (Oklaski)

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Bardzo proszę pana senatora Kazimierza Wiatra o zabranie głosu.

Senator Kazimierz Wiatr:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie! Panie Dyrektorze Komitetu Obchodów!

To oczywiście wspaniały jubileusz i wspaniały uniwersytet. Uniwersytet Jagielloński, wcześniej Akademia Krakowska, to matka wszystkich polskich uczelni. Jako przewodniczący Komisji Nauki, Edukacji i Sportu Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, a także jako dyrektor Akademickiego Centrum Komputerowego „Cyfronet”, który ogromną część swojej aktywności adresuje właśnie do pracowników nauki Uniwersytetu Jagiellońskiego, oczywiście gorąco popieram tę inicjatywę, tę uchwałę. Zawarty w niej cytat sprzed sześciuset pięćdziesięciu lat jest i dziś dla nas niezwykle budujący – bije z niego siła i niezwykła dojrzałość. Już wtedy dostrzegano ogromną rolę nauki w rozwoju społecznym, gospodarczym, politycznym, po prostu w każdym aspekcie.

Oczywiście świetność uniwersytetu to przede wszystkim ludzie. Dlatego cieszę się, że przywołano tutaj w pierwszym rzędzie Kazimierza Wielkiego, ale także Pawła Włodkowica, o którym już kiedyś wspominałem. Warto przypominać, że sześćset lat temu, w 1414 r., rozpoczął się sobór w Konstancji i właśnie na nim Paweł Włodkowic przedstawiał niezwykle nowoczesne myśli: ludzie mają prawo decydowania o własnej przyszłości; władcy zobowiązani są szanować indywidualne przekonania religijne swoich poddanych, a poddani nie mogą być rugowani ze swoich praw w związku z wyznawaną wiarą; nawracanie przy użyciu przymusu i siły nie jest ważne; utrzymanie pokoju wymaga istnienia międzynarodowego trybunału; ani cesarz, ani papież nie mogą przeczyć regułom prawa naturalnego. To mówił Paweł Włodkowic z Akademii Krakowskiej, ówczesny rektor Akademii Krakowskiej, trzeba jednak powiedzieć, że jego myśli, jego propozycje wcale nie były znowu tak entuzjastycznie przyjmowane.

Wymieniony jest w tej uchwale oczywiście Karol Wojtyła, na którego mówimy „Jan Paweł Wielki”, tak więc jest tu pewna klamra od Kazimierza Wielkiego do Jana Pawła II Wielkiego. Są w niej też inne bardzo bliskie mi nazwiska – Kopernik, Długosz, Piotr Skarga i Sobieski. Brakuje tutaj imienia jednej osoby, Królowej Jadwigi, świętej, wielkiej fundatorki, a jednocześnie osoby niezwykle nowoczesnej, można powiedzieć, patronki zjednoczonej Europy.

(Senator Janusz Sepioł: Wymieniona jest.)

(Senator Piotr Zientarski: Senatorze, jest wymieniona w druku.)

Nie doczytałem się tego w projekcie, który mam, w druku nr 484.

Życzymy Uniwersytetowi Jagiellońskiemu – ja tego życzę, ale myślę, że życzy tego także wielu z nas – aby zarówno nowy kampus, jak i nowy czas, nowe dzieje przyniosły chlubę i niezwykły pożytek całej Najjaśniejszej Rzeczypospolitej, aby nowe, nowoczesne kierunki rozwijane na uniwersytecie, takie jak life science, synchrotron, nowoczesna chemia kwantowa, a także sukcesy w astronomii i fizyce, bo szczególnie w tych obszarach współpraca Cyfronetu z Uniwersytetem Jagiellońskim jest najbardziej intensywna, przyczyniały się do rozwoju społecznego i gospodarczego, do budowy społeczeństwa informacyjnego i gospodarki opartej na wiedzy. Życzę tego Uniwersytetowi Jagiellońskiemu i całej Polsce. Szczęść Boże! Dziękuję bardzo. (Oklaski)

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Teraz zabierze głos pan senator Henryk Górski. Bardzo proszę.

Senator Henryk Górski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Oddziaływanie Uniwersytetu Jagiellońskiego na rozwój kraju, nauki, kultury i bezpieczeństwa jest znane i niepodważalne. Dawał on szansę ludziom zdolnym z obszaru całego kraju. W tym miejscu pragnę wymienić Jakuba Górskiego, pochodzącego z mojej maleńkiej wioseczki, który całe życie był związany z Uniwersytetem Jagiellońskim, a w latach 1572–1583, czyli przez osiem kadencji, był tam rektorem, z tym że kadencja trwała wtedy jeden rok. Czasy były wtedy trudne, można powiedzieć, przełomowe dla kraju. Właśnie dzięki uniwersytetowi i takim ludziom Polska się wtedy ostała, obroniła. Jak pamiętamy, było to po śmierci ostatniego Jagiellona i obce siły, zewnętrzne, starały się rozwiązać sprawy w Polsce, jak byśmy powiedzieli, także militarnie. Wspomniany Jakub Górski z pozycji rektora wpływał na wiele spraw. Zgłębiłem kontekst historyczny i wiem, że jego dorobek jest znaczny. W encyklopedii zostało zapisane, że zreformował Uniwersytet Jagielloński. Pochowany jest w Katedrze Wawelskiej. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Pan senator Andrzej Pająk. Bardzo proszę.

(Senator Kazimierz Wiatr: W trybie sprostowania chciałbym krótko…)

Będzie pan miał pięć minut, Panie Senatorze…

(Senator Kazimierz Wiatr: Pięć minut? Pół minuty.)

…ale jak skończą się wystąpienia.

Bardzo proszę.

(Senator Kazimierz Wiatr: To ja już wyjdę.)

Senator Andrzej Pająk:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie! Zaproszeni Goście!

Dwie daty wyryły się głęboko w pamięci i sercu każdego europejskiego narodu, któremu droga nad życie, niezbędna jak słońce, stała się nasza kultura. Jedna data odnotowuje fakt przyjęcia chrześcijaństwa, a druga – erekcję pierwszego uniwersytetu. Inne daty mogą odnosić się do wypadków bardziej głośnych, do przewag na polach bitew, wielkich przewrotów społecznych, natomiast powyższe daty przypominają to, czym żyła dusza naszego narodu poprzez całe wieki – tak pisał o powstaniu uniwersytetu ksiądz Konstanty Michalski, polski filozof, historyk filozofii, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego w latach 1931–1932.

Za trzy lata będziemy obchodzić tysiącpięćdziesięciolecie pierwszego takiego wydarzenia – chrztu Polski. W roku obecnym, w roku tylu jubileuszy, co podkreślił Senat Rzeczypospolitej Polskiej, podejmując okolicznościowe uchwały, na przykład uchwałę w 600. rocznicę Unii Horodelskiej, uchwałę w sto pięćdziesiątą rocznicę wybuchu powstania styczniowego, ustanawiającą rok 2013 Rokiem Powstania Styczniowego, oraz uchwałę w 70. rocznicę Zbrodni Wołyńskiej, dochodzi jeszcze jeden jubileusz, dotyczący wspomnianego uniwersytetu, najpiękniejszego klejnotu w koronie Kazimierza Wielkiego. 1 października bieżącego roku rozpoczął się sześćset pięćdziesiąty rok akademicki, który dobiegnie końca w roku przyszłym, to jest w roku, w którym minie dokładnie sześć i pół wieku od powstania wiekopomnego aktu fundacyjnego Akademii Krakowskiej. Dlatego uchwalenie przez Senat Rzeczypospolitej Polskiej uchwały ustanawiającej rok 2014 Rokiem Wielkiego Jubileuszu Uniwersytetu Jagiellońskiego jest aktem wdzięczności wobec naszej matki karmicielki, matki żywicielki, Alma Mater. Uważam, że każdy z nas, każdy z obecnych tutaj senatorów z wyjątkową radością w sercu zagłosuje za tą uchwałą.

Panie i Panowie Senatorowie, podejmując uchwały jubileuszowe w tym roku, zapomnieliśmy o bardzo ważnym jubileuszu. Szkoda, że nie podjęliśmy uchwały upamiętniającej wydarzenie, bez którego nie wiadomo jak potoczyłyby się losy cywilizacji europejskiej, czy byłby chrzest Polski, jaki powstałby uniwersytet. Mam na myśli przypadającą w lutym bieżącego roku tysiącsiedemsetną rocznicę wydania ważnego dla Kościoła i chrześcijańskiej Europy aktu prawnego, który przeszedł do historii jako edykt mediolański. Współrządcy cesarstwa wydali edykt, w którym napisali: wydało nam się słuszne przyznać chrześcijanom i wszystkim innym prawo wyznawania własnej religii, aby Bóg, który mieszka w niebie, był łaskawy i przychylny nam i wszystkim żyjącym pod naszą władzą.

Chociaż czas podpisania edyktu mediolańskiego to czas odległy, to jego znaczenie i wpływ na całą ówczesną i dzisiejszą Europę są ogromne. To dzięki postanowieniom edyktu mediolańskiego nastąpił nowy etap cywilizacyjny Europy, jej wejście w obszar kultury chrześcijańskiej. Papież Franciszek jasno powiedział: to wydarzenie otworzyło nowe drogi szerzenia ewangelii i przyczyniło się w decydujący sposób do narodzin europejskiej cywilizacji. Czyż konsekwencją powstania tego aktu nie był późniejszy chrzest Polski, powstanie Akademii Krakowskiej i miejsce Polski w cywilizacji łacińskiej?

Wspomniany przeze mnie ksiądz Konstanty Michalski pisał tak: z ołtarzy Aten brał ze sobą grecki kolonista ojczysty ogień, by w nowej siedzibie był radością dla jego oczu i duszy, z ogniska krakowskiej wszechnicy brano ogień, by od niego inne, nowe rozniecać płomienie. Stąd, z naszej kochanej metropolii, brał ogień Stefan Batory i Piotr Skarga, kiedy rozniecali ogniska wileńskie. Stąd brał ogień Jan Kazimierz, kiedy zakładał Uniwersytet Lwowski. Stąd bezpośrednio lub pośrednio brały swe ognie wszystkie szkoły akademickie po uzyskaniu niepodległości. Tak więc w Krakowie jest znamienite, życiodajne źródło, ożywcze soki polskości, którymi karmią się wszystkie uniwersytety i szkoły wyższe w Polsce i nie tylko.

Kolejny temat, na który pragnę zwrócić uwagę, to temat znaczenia historii, roli tradycji dla człowieka i dla narodu. Cytowany już przeze mnie ksiądz Konstanty Michalski pisał, że jest inna, stara karta w kronice uniwersyteckiej, której Polak nie odczyta bez bicia serca. Nie było na świecie uniwersytetu, który by tak rychło zrozumiał rolę tradycji dziejowej dla narodu i jednostki. Nie było na świecie uniwersytetu, który by w połowie XV wieku uczynił dzieje narodowe przedmiotem wykładu. Nasz uniwersytet zdobył się na to, wprowadzając do Collegium Minus lekturę kroniki Wincentego Kadłubka. Nie było chyba narodu, którego średniowieczny dziejopis zwróciłby się do uniwersytetu z prośbą, jak nasz Jan Długosz, by magistrowie dalej pisali rozpoczętą przez niego historię. Nic dziwnego, że w naszej tradycji, w idei jagiellońskiej szukamy zbawczych dyrektyw, ilekroć naszemu duchowi zagraża oderwany od polskiej przeszłości futuryzm.

W Roku Wielkiego Jubileuszu Uniwersytetu Jagiellońskiego w sposób szczególny należy przypominać te słowa osobom odpowiedzialnym za wychowanie i kształcenie młodego pokolenia. Tym, którzy chcą wyrugować historię z programów szkolnych, należy przypominać, że nie można pójść w przyszłość, jeśli się nie pamięta, skąd się wyszło.

Jakie jest podstawowe zadanie uniwersytetu? „Należy do uniwersytetu poszukiwanie prawdy we wszystkich dziedzinach i przekazywanie jej przez nauczanie” – mówił Jan Paweł II w Padwie w 1982 r. To uniwersytety, wyższe uczelnie mają za cel kształcić elitę narodu oraz służyć prawdzie i dobru. Mają odkrywać prawdę, poszukiwać prawdy i przekazywać ją młodemu pokoleniu, mają działać w służbie narodu i w tej służbie muszą być wolne. Podkreślam to z całą mocą, ponieważ jak czytam w cieszącym się uznaniem miesięczniku: „W Polsce jest już jedenaście katedr czy ośrodków uczelnianych, które postawiły sobie za cel promowanie tej ideologii, bo to nie jest filozofia, to jest ideologia. Filozofia zajmuje się szukaniem prawdy, ideologia zaś służy realizacji interesów jakieś grupy społecznej”. Chodzi o ideologię gender. „Trudno o bardziej jadowitą i antychrześcijańską koncepcję człowieka i koncepcję Boga niż gender” – mówił biskup Wiesław Mering.

Odmienne zdanie prezentuje felietonistka Joanna Bator na łamach „Gazety Wyborczej”…

(Głos z sali: Do rzeczy.)

(Wicemarszałek Jan Wyrowiński: Panie Senatorze…)

Kończę już.

Pod jej zdjęciem znamienne słowa „Gazety Wyborczej”: gender rozpirzy Polskę i głupotę w drobny mak.

Szanowny Uniwersytecie, Szanowny Jubilacie, w tym starciu między filozofią a ideologią, między kłamstwem a prawdą daj odpowiedź, co jest prawdą, a co jest zaprzeczeniem, kto jest po stronie prawdy, a kto po stronie kłamstwa.

Na zakończenie z całego serca życzę wam, Szanowni Profesorowie, Nauczyciele Akademiccy, Wychowawcy, którzy tworzycie ten Uniwersytet Jagielloński, wielu sił, wytrwałości, odwagi, mądrości i miłości, by na gruncie prawdy formować studentów przybyłych w mury tej uczelni, kształtować przyszłe pokolenia zgodnie z tymi wartościami, które zapewnią Polsce trwanie i wielkość. Niech z murów tej uczelni wyjdą wychowankowie na miarę tych, którzy zostali wymienieni w uchwale. Niech ta matka karmicielka, matka żywicielka wiedzie jak najpiękniejszy żywot przez najbliższe sześćset pięćdziesiąt lat. Dziękuję bardzo. (Oklaski)

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Pan senator Janusz Sepioł. Bardzo proszę.

Senator Janusz Sepioł:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Nie spodziewałem się, że to dzisiejsze spotkanie stanie się pretekstem do takiej debaty o edykcie mediolańskim, o ideologii gender. Jako były student Uniwersytetu Jagiellońskiego chciałbym jednak, żebyśmy wrócili w tej rozmowie do wielkiego jubileuszu Krakowskiej Wszechnicy.

Dlaczego to jest taki ważny jubileusz? Oczywiście jest dużo żartów w Polsce, że w Krakowie świętuje się jubileusze, bo to jest jakaś nasza specjalność. Ale kiedy obchodzono sześćsetlecie, to efektem była inwestycja, którą dziś nazywamy drugim kampusem, wielki zespół inwestycji dla Uniwersytetu Jagiellońskiego. Kiedy obchodzono jubileusz sześćsetlecia reerekcji, zaczęła się budowa trzeciego kampusu, jednego z największych przedsięwzięć inwestycyjnych w nauce polskiej.

Bo jeśli popatrzymy trochę dalej wstecz, to możemy zapytać: czy był możliwy jubileusz pięćsetlecia uniwersytetu? Wtedy było powstanie styczniowe, a Galicja nawet nie miała autonomii. Pięćsetpięćdziesięciolecie – wybuch I wojny światowej, czterystupięćdziesięciolecie – polskie wojska z Napoleonem, abdykacja we Francji… Po prostu nie było Polski, nie było możliwości takiego świętowania jubileuszu, jakie są właśnie dzisiaj.

Padało tu wiele wzniosłych słów, ale na ten jubileusz można popatrzeć z jeszcze innej strony. Uniwersytet Jagielloński jest uczelnią zajmującą najwyższą spośród polskich uczelni pozycję w rankingu szanghajskim, czyli rankingu… nie wiem, jak to powiedzieć, może nie rankingu jakości, ale rankingu międzynarodowej popularności uniwersytetów. Jednak to jest miejsce około trzysta pięćdziesiąte.

W ostatnim zdaniu tej dzisiejszej uchwały jest taka myśl, aby ten jubileusz stał się także świętem całej nauki polskiej. Wydaje mi się, że stoimy wobec potrzeby poważnej refleksji o sytuacji, o miejscu, o perspektywach polskiej nauki. Przeżywamy w tej chwili euforię w związku z tym, że nasi uczniowie w testach PISA okazali się jednymi z najlepszych na świecie, ale jeśli weźmiemy pod uwagę pozycję nauki polskiej, to zauważymy wiele elementów, które mogą budzić niepokój. Spójrzmy chociażby na listę filadelfijską, obecnie jest ona tworzona przez Thomson Reuters… Polska nauka zajmuje tam dwudzieste drugie, dwudzieste trzecie miejsce – to mniej więcej odpowiada pozycji naszego PKB – ale tendencja jest taka, że pozycja nauki polskiej się obniża. Polski PKB rośnie, ale jeszcze w 1981 r. to było miejsce piętnaste. W tej chwili w obszarze nauki jest wiele międzynarodowych rankingów, porównań. I trzeba sobie powiedzieć szczerze – nie zajmujemy tam miejsca odpowiadającego naszym aspiracjom. Myślę, że gdyby król Kazimierz dzisiaj popatrzył na te rankingi, to nie byłby zadowolony. Wykonaliśmy wielki wysiłek… Mamy niezwykle liczną grupę młodzieży studiującej, mieliśmy i mamy potężne programy inwestycyjne – wybudowaliśmy wiele nowych szkół, wspaniale je wyposażyliśmy – ale w zakresie konkurencyjności polskiej nauki naprawdę mamy wiele do zrobienia.

Ja chciałbym złożyć w tym momencie pewną propozycję. W tym roku wielkiego jubileuszu… Naprawdę możemy być z tego dumni. Jeśli ktoś tego nie pamięta, to chciałbym przypomnieć, że w tej części Europy wcześniej – i to tylko parę lat – powstała uczelnia w Pradze. Dopiero później powstał uniwersytet w Wiedniu, a jeszcze potem uniwersytet w Heidelbergu. Ja nie mówię teraz w ogóle o wschodniej części Europy. A więc to naprawdę było ważne wydarzenie. Trzeba jednak powiedzieć, że dzisiaj Uniwersytet Karola w Pradze jest w międzynarodowych rankingach wyżej niż Uniwersytet Jagielloński. Dlatego chciałbym, żebyśmy w tym roku święta nauki polskiej znaleźli czas na refleksję nad pozycją nauki polskiej. Być może w polskim Senacie debata na temat pozycji i perspektyw nauki polskiej w Roku Wielkiego Jubileuszu Uniwersytetu Jagiellońskiego powinna się odbyć. Dziękuję bardzo. (Oklaski)

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze. Dziękuję również za tę sugestię, która zostanie rozważona. Senat, jak myślę, na ten temat będzie debatował.

I pan senator Bogdan Pęk, również z Krakowa.

Senator Bogdan Pęk:

Panie Marszałku! Panie i Panowie! Szanowni Goście!

Serce moje jako człowieka pochodzącego ze stołecznego królewskiego miasta Krakowa przepełnia duma, że miałem okazję urodzić się tam i przeżyć swoje życie w sąsiedztwie krakowskiej Alma Mater – pięknej uczelni, która stworzona została przez mądrych ludzi i niosła w świat światło mądrości i nauki. Stała się także jednym z twórców potęgi ówczesnej Rzeczypospolitej, kształtując charaktery ludzkie i niosąc prawdy naukowe, polityczne, formalne. Przeszłość Uniwersytetu Jagiellońskiego może nas napawać tylko wszelką dumą. I chwała Senatowi Rzeczypospolitej obecnej kadencji za to, że do tych wyrazów uznania dla minionej sławy się przyłącza, tworząc dzisiejszą uchwałę. Jednakowoż, korzystając z tej okazji, a także w nawiązaniu do słów moich poprzedników, muszę powiedzieć, że dzisiaj nie mamy złotego wieku nauki polskiej. Dzisiaj w tym świecie, w którym globalizuje się wszystko, polska myśl naukowa, polska nauka odstaje od liczących się, postępowych… Skutki być może niedoinwestowania, być może nieprawidłowej polityki, być może jeszcze innych działań, mogą być dla naszego narodu i państwa naprawdę negatywne, zatem korzystając z tego, że mam zaszczyt występować na tej wysokiej trybunie, zwracam się do władz naszego państwa reprezentowanych dzisiaj na tej sali z apelem o to, aby nauka na powrót stała się oczkiem w głowie… Inwestowanie w naukę ma najwyższą możliwą stopę zwrotu; to jest najbardziej opłacalne inwestowanie, a zaniedbywanie tego obszaru położy się cieniem na losach przyszłych pokoleń.

Wysoka Izbo! Szanowny Senacie! Dzieją się obecnie rzeczy niebywałe w skali świata. Historia przyspiesza, obserwujemy proces wszechstronnej globalizacji, tworzą się różne nowe idee. Chcę powiedzieć jako człowiek, jako polityk, jako senator Rzeczypospolitej, ale także jako mieszkaniec stołecznego królewskiego miasta Krakowa, że poważnym niepokojem napawa mnie fakt, iż na wielu polskich uczelniach, w wielu centrach świata naukowego zaprzestaje się poszukiwania prawdy albo się to tylko symuluje. Prawda jest podstawą wszelkiej racjonalnej przyszłości. Jeżeli nauka polska, która jest powołana do tego, żeby poszukiwać prawdy wszelkimi dostępnymi środkami, zaniecha tego albo poczyni pewne uniki w myśl poprawności politycznej, to prawdziwego postępu nie będzie.

Uczelnie muszą być areną debaty politycznej wolnej od uprzedzeń politycznych. Na tej arenie mogą w demokratyczny sposób wypowiadać się wszyscy, którzy szanują porządek prawny Rzeczypospolitej. Nie może być mechanizmów eliminujących z tej debaty niektórych polityków, działaczy, przedstawicieli kierunków naukowych czy intelektualnych, które nie wpisują się w nurt poprawności politycznej, w zbiór poglądów uznawanych przez większość za jedynie słuszne. Dlatego, dołączając się do życzeń płynących z serca, życzę całej nauce polskiej, aby rządzącym nie zabrakło rozwagi i zdolności do inwestowania w polską naukę, a mojej ukochanej uczelni – wszelkiego postępu rozumianego jako całkowity powrót do poszukiwania prawdy, do tworzenia nauki, która wraz z prawdą jest światłem dla przyszłości i jedyną podstawą tworzenia realnego dobra i dobrobytu. Dziękuję za uwagę.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Zamknięcie dyskusji

Informuję, że lista mówców została wyczerpana.

Przystąpienie do trzeciego czytania projektu

Przystępujemy do trzeciego czytania. Informuję, że trzecie czytanie obejmuje jedynie głosowanie. Przypominam, że komisja wnosi o przyjecie projektu uchwały zawartego w druku nr 484S.

Głosowanie

Panie i Panowie Senatorowie, przystępujemy do głosowania nad przedstawionym projektem uchwały.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem projektu uchwały?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Proszę o wyniki.

Głosowało 57 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 2)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę ustanawiającą rok 2014 Rokiem Wielkiego Jubileuszu Uniwersytetu Jagiellońskiego. (Oklaski) Dziękuję bardzo.

Punkt 2. porządku obrad: drugie czytanie projektu uchwały ustanawiającej rok 2014 Rokiem Odrodzenia Senatu w Polsce

Wysoka Izbo, przystępujemy do rozpatrzenia punktu drugiego porządku obrad: drugie czytanie projektu uchwały ustanawiającej rok 2014 Rokiem Odrodzenia Senatu w Polsce.

Przypominam, że projekt ten został wniesiony przez grupę senatorów i zawarty jest w druku nr 483, a sprawozdanie komisji w druku nr 483S.

Sprawozdanie Komisji Ustawodawczej

Proszę sprawozdawcę komisji, pana senatora Piotra Zientarskiego, o przedstawienie sprawozdania Komisji Ustawodawczej o projekcie uchwały.

Bardzo proszę, Panie Senatorze.

Senator Sprawozdawca Piotr Zientarski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Mam zaszczyt w imieniu Komisji Ustawodawczej przedstawić projekt uchwały okolicznościowej ustanawiającej rok 2014 Rokiem Odrodzenia Senatu w Polsce.

„Każdy naród ma w swojej historii daty o wymiarze symbolu. Dla Polaków taką datą jest 4 czerwca 1989 r.”

(Rozmowy na sali)

(Wicemarszałek Jan Wyrowiński: Panowie Senatorowie, Panie Senatorze, bardzo proszę…)

„W tym dniu Polacy odrzucili obcy porządek komunistyczny, a narodom Europy Środkowo-Wschodniej otworzyli drogę do wolności i demokracji. Narzucony Polakom system obcej ideologii zlikwidował Senat, który był symbolem niepodległej Rzeczypospolitej.

To głos Polaków, którzy od strajków sierpniowych i powstania «Solidarności» formułowali program powrotu do europejskiej wspólnoty demokratycznych państw, zburzył mur dzielący Europę.

Odrodzony Senat nawiązał do hasła o stworzeniu Samorządnej Rzeczypospolitej, inicjując prace nad przywróceniem samorządu terytorialnego widzianego jako przejaw demokratyzacji, decentralizacji władzy i przekazywania jej w ręce obywateli i wspólnot terytorialnych.

Przywracając pamięć historyczną o bohaterach walczących o wolną Polskę, Senat wystąpił z inicjatywą ustawodawczą o uznanie za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego w latach 1944–1956.

Izba przywróciła święto 3 Maja i upamiętniała działalność wybitnych Polaków, a dzień 2 maja ustanowiła Dniem Polonii i Polaków za Granicą.

Senat, nawiązując do tradycji II Rzeczypospolitej, objął opieką Polonię i Polaków żyjących poza granicami Ojczyzny, wypełnił obowiązek wobec tych, którzy często nie z własnej woli znaleźli się poza granicami Macierzy.

Senat, wyznaczając sobie nowe obszary działania, podjął się wykonywania wyroków Trybunału Konstytucyjnego i realizowania konstytucyjnego prawa do petycji, czyniąc to w poczuciu obowiązku kształtowania w społeczeństwie szacunku do prawa.

Historia polskiego Senatu jest chlubnym świadectwem ustawodawczej mądrości naszych przodków i ciągłości państwa. Ostatnich 25 lat to także świadectwo zaangażowania odrodzonego Senatu w budowanie Rzeczypospolitej jako demokratycznego państwa prawa.

Senat dumny z dokonań w minionym ćwierćwieczu był, jest i będzie zawsze wierny zasadzie, iż «dobro Ojczyzny najwyższym prawem».

W 25. rocznicę pierwszych wolnych wyborów w III Rzeczypospolitej ustanawiamy rok 2014 Rokiem Odrodzenia Senatu w Polsce.

Uchwała podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej «Monitor Polski».” (Oklaski)

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Bardzo dziękuję, Panie Senatorze.

Obecnie państwo senatorowie mogą zgłaszać trwające nie dłużej niż minutę zapytania do sprawozdawcy komisji oraz do upoważnionego przedstawiciela wnioskodawców, tyle że senatora Grzegorza Czeleja nie ma, bowiem gości poza granicami Polski.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie? Nie ma takiej potrzeby.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa senatorów…

(Senator Sekretarz Beata Gosiewska: Senator Cioch.)

A przepraszam, pan senator Cioch. Bardzo przepraszam.

Od tego są senatorowie sekretarze, żeby się u nich zapisywać.

Bardzo proszę, Panie Senatorze.

Senator Henryk Cioch:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Bardzo krótko. Chciałbym zwrócić uwagę jako senator, który pełni, wykonuje, realizuje mandat przez pierwszą kadencję, a obecna kadencja osiągnęła już półmetek, zwróciłem uwagę na to, że ze strony praktycznie wszystkich partii politycznych – nie będę ich wymieniał – pojawiają się głosy, i to bardzo często, iż naszą Izbę należałoby zlikwidować. Mogę to udokumentować. Takie głosy, choć odosobnione, pojawiły się również w partii Prawo i Sprawiedliwość. Oczywiście likwidacja Senatu nie jest możliwa bez zmiany konstytucji.

Jeżeli chodzi o rolę Senatu, to nie zwraca się uwagi na to, że jego rola jest bardzo istotna chociażby jeśli idzie o jakość stanowionego prawa – Senat jest tą Izbą, której głównym zadaniem jest poprawianie uchwalanych przez Sejm ustaw. Senat Rzeczypospolitej Polskiej jest również głównym wykonawcą wyroków Trybunału Konstytucyjnego. I wreszcie Senat często występuje z własnymi inicjatywami ustawodawczymi.

Nasza Izba liczy stu senatorów, którzy w zakresie swoich obowiązków mają realizację wszystkich zadań, które obciążają czterystu sześćdziesięciu posłów.

Na koniec chciałbym skierować postulat do polityków, ażeby się zajęli polityką, a nie Senatem. Dziękuję. (Oklaski)

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Lista mówców została wyczerpana… A, nie, jeszcze pan senator Piotr Zientarski, przewodniczący Komisji Ustawodawczej.

Bardzo proszę, Panie Senatorze.

Ciemne chmury zbierają się nad Senatem.

Senator Piotr Zientarski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Do zabrania głosu sprowokowała mnie wypowiedź mojego szanownego przedmówcy.

Oczywistą rzeczą jest, że Senat ma takie uprawnienie konstytucyjne, które powoduje, że również od jego woli zależy, czy będzie istniał, czy nie, ponieważ od woli Senatu zależy zmiana konstytucji. Senat ma w tym zakresie takie samo prawo jak Sejm – zmiana konstytucji wymaga jednobrzmiącej uchwały Sejmu i Senatu.

Ta kwestia, a przede wszystkim stale rosnąca rola Senatu były przedmiotem bardzo poważnej konferencji, w której uczestniczyło wiele osób, i to nie tylko z Komisji Ustawodawczej, ale i spoza niej. Między innymi pani senator Barbara Borys-Damięcka, człowiek kultury, można powiedzieć, uczestniczyła w niej bardzo aktywnie. Wielu uczestników tej konferencji uznało, że była to jedna z ciekawszych konferencji w ciągu ostatnich co najmniej kilku lat. Co istotne, wielu naukowców, którzy się wypowiadali w czasie tej konferencji, twierdziło, że Senat nie tylko dzięki swojemu dorobkowi, o czym wspominał pan senator, realizując swoje funkcje w tych gałęziach… Proszę zauważyć, że my wspominamy o nowych obszarach, właśnie o wykonywaniu orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego, o petycjach. Podkreślano… Na przykład profesor Skotnicki z Łodzi stwierdził, że zmienił zdanie w wyniku tego przeobrażenia Senatu i praktyki, działań, jakie Senat ogólnie podejmuje. Profesor Skotnicki najpierw był właśnie za likwidacją, a w tej chwili, obserwując rosnącą rolę Senatu, jest jego orędownikiem. Tak że w tej chwili nie ma żadnych poważnych inicjatyw, które miałyby na celu likwidację tej Izby. Podkreślam: nie ma. Nawet jeśli w doktrynie są takie opinie, to są one odosobnione. Toczy się oczywiście dyskusja – pan senator też to podkreślił – na temat liczby… I wiem, że są projekty dotyczące zmniejszenia liczby parlamentarzystów i w Sejmie, i w Senacie. Jeden z profesorów porównał, jak wyglądają proporcje między izbami w Europie… Nawet w Polsce w II Rzeczypospolitej zgodnie z konstytucją kwietniową było stu jedenastu senatorów i chyba dwustu trzydziestu posłów, czyli średnio proporcja wynosi dwa do jednego. Podobnie jest w krajach Europy Zachodniej, i to w państwach unitarnych, w których funkcjonują dwie izby parlamentu. Tak że rzeczywiście ten problem nie polega na tym, że senatorów jest relatywnie za dużo, tylko za mało, biorąc pod uwagę proporcje europejskie.

My w naszej uchwale podkreślamy przede wszystkim rolę Senatu jako Izby, jako symbolu niepodległości, jako bardzo podstawowego organu ustroju naszego państwa, który oczywiście pełni funkcje konstytucyjne, a także pozakonstytucyjne wymienione w naszej uchwale. Stąd też wydaje się, że ta rola wynikająca oczywiście z naszych inicjatyw… Bo proszę zobaczyć, że inicjatyw w ciągu całej kadencji było – ja to analizowałem – średnio około trzydziestu, a w poprzedniej kadencji my mieliśmy sto dwadzieścia inicjatyw tylko wynikających z wykonania orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego. Tak że o kilkaset procent nasza aktywność, jeśli chodzi o inicjatywy ustawodawcze, się zwiększyła, co jest zauważalne nie tylko w środowisku prawniczym Trybunału, ale także przez prezydenta i w ogóle przez doktrynę. W doktrynie mamy coraz więcej zwolenników. Ewaluacja jest w kierunku właśnie docenienia tej roli i ewentualnie szukania… I właśnie te dyskusje na konferencji – zachęcam do uczestnictwa w kolejnych konferencjach, bo to nie była ostatnia, zresztą zostaną wydane materiały, tak że będzie możliwość zapoznania się z nimi – dotyczyły poszukiwania umocnienia roli Senatu, nawet jego pewnej autonomii. Były głosy za przyjęciem wzoru czeskiego, czyli żeby kadencje Sejmu i Senatu się nie pokrywały, żeby ich kadencje były różnej długości, na przykład żeby kadencja, jak w Czechach, była sześcioletnia i żeby w ramach podtrzymania ciągłości była kooptacja 1/3 składu co dwa lata. Tak że takie dyskusje są prowadzone na temat wzmocnienia i poszukiwania jeszcze większego podniesienia rangi tej Izby. Bo, jak myślę, problem „być albo nie być” mamy już w ogóle za sobą. Dziękuję bardzo. (Oklaski)

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Rzeczywiście Komisja Ustawodawcza przejawia szczególną aktywność, jeżeli chodzi o pracę analityczną, jak również koncepcyjną w odniesieniu do roli Senatu. Pragnę również podkreślić, że pojawiają się nowe możliwości działania Senatu w związku z bardziej konkretnym współdziałaniem z rzecznikiem praw obywatelskich oraz Najwyższą Izbą Kontroli. A jak się okazuje, również w tym obszarze jest naprawdę bardzo wiele do zrobienia. W najbliższym czasie te sprawy będą przedmiotem oceny władz Senatu. Myślę, że zaproponujemy podjęcie kroków zmierzających do rozszerzenia zakresu naszego działania właśnie poprzez współpracę z tymi instytucjami, co, jak sądzę, jest możliwe.

Pan senator Janusz Sepioł z Krakowa.

Senator Janusz Sepioł:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Ja bym bardzo chciał, żeby ten rok polskiego Senatu był wyzwaniem nie tylko dla Komisji Ustawodawczej, ale także dla nas wszystkich – wszystkich senatorów, i byłych, i obecnych, jak również dla całej kancelarii. A chodzi tutaj – tak mi się wydaje – o pewien przekaz na temat polskiego Senatu, z którym nie potrafimy się przebić do opinii publicznej. Być może rzeczywiście w pewnym stopniu jest to niemożliwe… Uzasadniając potrzebę działania i dorobku Senatu, najczęściej wskazujemy na aspekt prakseologiczny, na to, że wprowadzamy poprawki do ustaw, występujemy z inicjatywami, a więc w sposób celowościowy uzasadniamy potrzebę istnienia tej Izby. Jednak, jak mi się wydaje, chodzi tutaj o motywację głębszą, motywację dotyczącą samej istoty funkcjonowania demokracji. Dobrze wszyscy wiemy, że nawet drobne zmiany w ordynacji wyborczej pozwalają zmienić wynik demokratycznego wyboru społeczeństwa. W zależności od tego, czy stosujemy metodę Sainte-Laugë, czy też inną metodę, wynik może być różny. A przecież istotą Senatu jest to, że jest to demokratyczna reprezentacja powołana radykalnie inną metodą niż reprezentacja sejmowa. Dopiero w społeczeństwach, które posiadają dwie reprezentacje demokratyczne wybrane w tym samym czasie, ale różnymi metodami, jest, że tak powiem, bogaty, prawdziwy, bardziej zakorzeniony, demokratyczny mandat do decydowania o sprawach kraju. I dlatego rozwinięte demokracje są demokracjami dwuizbowymi – na tym polega wielkość, sens i istota bikameralizmu. Tymczasem my z tą tezą, z tym przekazem, że dzięki istnieniu Senatu polska demokracja jest dojrzalsza, bogatsza i ma, powiedziałbym, głębszy mandat demokratyczny, nie potrafimy się przebić. Chciałbym, żeby to było wyzwanie dla nas wszystkich w roku święta Senatu. Dziękuję. (Oklaski)

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Bardzo dziękuję, Panie Senatorze.

Jest to, jak sądzę, celna refleksja. Warto sobie wziąć do serca, oczywiście serca senatorskiego, to, co powiedział pan senator.

Szanowni Państwo, informuję, że lista mówców została wyczerpana.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Teraz Senat mógłby przystąpić do trzeciego czytania projektu uchwały, które objęłoby jedynie głosowanie. Zostanie ono przeprowadzone razem z innymi głosowaniami pod koniec posiedzenia.

Punkt 3. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu trzeciego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 517, a sprawozdanie komisji w druku nr 517A.

Sprawozdanie Komisji Budżetu i Finansów Publicznych

Bardzo proszę pana senatora Tadeusza Kopcia, sprawozdawcę Komisji Budżetu i Finansów Publicznych, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Tadeusz Kopeć:

Szanowny Panie Marszałku! Wysoki Senacie! Panie Ministrze!

Mam zaszczyt przedstawić sprawozdanie Komisji Budżetu i Finansów Publicznych o uchwalonej przez Sejm w dniu 6 grudnia 2013 r. ustawie o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne.

Panie i Panowie Senatorowie! Przedmiotowa ustawa dotyczy funkcjonowania rachunku rezerw poręczeniowych i gwarancyjnych Skarbu Państwa, który jest otwarty w Banku Gospodarstwa Krajowego. Rachunek ten jest elementem systemu zabezpieczenia finansowego potencjalnych wypłat z systemu poręczeń i gwarancji udzielanych przez Skarb Państwa. Gromadzone są na nim środki pochodzące z dwóch źródeł. Są to środki pochodzące ze sprzedaży akcji i udziałów należących do Skarbu Państwa, z przychodów z prywatyzacji oraz opłat prowizyjnych od udzielonych poręczeń i gwarancji. Środki pochodzące ze sprzedaży akcji i udziałów stanowią 0,5% wielkości udzielanych przez Skarb Państwa w danym roku poręczeń i gwarancji. W chwili obecnej na rachunku zgromadzonych jest 928 milionów zł.

Nowelizacja ustawy przewiduje możliwość okresowego wykorzystywania części tych środków na zaspokojenie potrzeb pożyczkowych państwa. Pozwoli to usprawnić zarządzanie płynnością budżetu państwa. Środki znajdujące się na rachunku rezerw poręczeniowych i gwarancyjnych Skarbu Państwa nie są na bieżąco wykorzystywane na cele ustawowe. Od wielu lat nie wypłacono z budżetu państwa żadnych środków związanych z udzielonymi poręczeniami lub gwarancjami. W związku z tym, że nie mogą być one wykorzystywane na cele inne niż wymienione w ustawie, wolne środki lokowane są na rachunku w Banku Gospodarstwa Krajowego.

Skarb Państwa w celu finansowania potrzeb pożyczkowych budżetu pozyskuje na rynku środki poprzez sprzedaż skarbowych papierów wartościowych. Jest to nieefektywne z punktu widzenia zarządzania płynnością całego sektora finansów publicznych i powoduje zwiększenie kosztów zobowiązań Skarbu Państwa. Z tego powodu proponuje się wprowadzić rozwiązanie dające ministrowi finansów, w ramach przyznanych mu ustawą o finansach publicznych uprawnień, prawo wykorzystania środków zgromadzonych na rachunku rezerw poręczeniowych i gwarancyjnych Skarbu Państwa w procesie finansowania potrzeb pożyczkowych z budżetu państwa. Wykorzystywanie tych środków przez ministra finansów nie będzie powodowało zakłóceń w wykonywaniu zobowiązań z tytułu poręczeń lub gwarancji. Kwoty wykorzystywane w ramach finansowania potrzeb pożyczkowych budżetu państwa będą zwracane z rachunków pomocniczych ministra finansów na rachunek rezerw poręczeniowych i gwarancyjnych w wysokości i terminach umożliwiających należytą realizację zobowiązań finansowych z tego rachunku.

Przyjęcie nowelizacji ustawy da ministrowi finansów dodatkowy instrument służący zwiększeniu elastyczności w zarządzaniu płynnością budżetu państwa.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Po rozpatrzeniu ustawy na posiedzeniu w dniu 11 grudnia 2013 r. Komisja Budżetu i Finansów Publicznych wnosi, by Wysoki Senat raczył uchwalić załączony projekt uchwały bez poprawek. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Czy są pytania do pana senatora sprawozdawcy? Nie ma pytań.

Dziękuję bardzo raz jeszcze.

Pragnę powitać pana ministra Wojciecha Kowalczyka, który reprezentuje Ministerstwo Finansów i rząd.

Panie Ministrze, czy pragnie pan zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy i przedstawić stanowisko rządu?

Bardzo proszę.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Wojciech Kowalczyk: Panie Marszałku, Wysoki Senacie, pan senator sprawozdawca wyczerpał temat w stu procentach, przedstawił cele… Jeżeli są jakieś dodatkowe pytania – bo ustawa była projektem rządowym – to służę swoją osobą i bardzo chętnie na nie odpowiem.)

Dziękuję bardzo.

Zapytania i odpowiedzi

Czy państwo senatorowie…

Pan senator Martynowski, bardzo proszę.

Senator Marek Martynowski:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Panie Ministrze, na posiedzeniu komisji finansów powiedział pan, że Skarb Państwa traci dziennie około 30 tysięcy zł dlatego, że ustawa ta jeszcze nie weszła w życie. Stąd pytanie: dlaczego ta ustawa wchodzi w życie dopiero teraz?

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Czy są jeszcze pytania? Nie ma.

Panie Ministrze, bardzo proszę.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Wojciech Kowalczyk:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Może sformułowanie „traci” nie jest zbyt fortunne. Chodzi o to, że w tej chwili średnie oprocentowanie lokat na rachunku w Banku Gospodarstwa Krajowego jest na poziomie 2,4–2,5%, a oprocentowanie obligacji – na przykład tych naszych detalicznych, trzynastomiesięcznych – wyniosło 3,4%. Różnica pomiędzy oprocentowaniem pieniędzy, które pożyczamy na rynku w drodze emisji skarbowych papierów wartościowych, a oprocentowaniem tego rachunku… Może nie jest to strata, ale… Obniży to koszty pozyskiwania środków przez Skarb Państwa.

(Głos z sali: Czyli jest to strata.)

Powiem tak. Do 2010 r. na tym rachunku było kilkaset tysięcy złotych. W 2010 r. nastąpiła nowelizacja ustawy o poręczeniach i gwarancjach. Do tej pory był – zresztą on jeszcze jest – tak zwany zasób majątkowy Skarbu Państwa, a Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, na wniosek ministra skarbu państwa, w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych przekazywała 0,5% wartości gwarancji i poręczeń udzielonych w roku poprzednim. I to było przekazywane w akcjach – chodzi tu o akcje dosyć niepłynne, nieregulowane, ich lista jest dostępna, służę informacją na ten temat. Od 2010 r. są już środki pieniężne, które zaczęły się nadbudowywać – w dużej skali poręczenia i gwarancje były udzielane dopiero w latach 2011–2012, głównie w związku z inwestycjami infrastrukturalnymi. Chodzi o te wielkie kredyty, szczególnie z Europejskiego Banku Inwestycyjnego. Ponieważ środki te narosły, podjęliśmy inicjatywę rządową, żeby je wykorzystać.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Jeszcze raz pan senator Martynowski.

Bardzo proszę.

Senator Marek Martynowski:

Jeszcze tylko jedno pytanie, Panie Ministrze. Podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów, pan Jacek Dominik, wypowiedział w Sejmie takie zdanie, że środki publiczne są zdeponowane w różnych miejscach i że nie można z nich skorzystać, tylko trzeba pożyczać. Skoro tak, to chciałbym spytać, jakie to są miejsca i z jakich funduszy państwo może jeszcze skorzystać.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Proszę, Panie Ministrze.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Wojciech Kowalczyk:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie! Panie Senatorze!

Od paru lat Ministerstwo Finansów prowadzi działania zmierzające do tego, aby podnieść efektywność zarządzania płynnością sektora finansów publicznych. Jeśli chodzi o jednostki sektora finansów publicznych obecnie objęte konsolidacją, to są to fundusze celowe takie jak Narodowy Fundusz Zdrowia, narodowy fundusz ochrony środowiska czy niektóre fundusze penitencjarne. Jest bodajże czterdzieści czy pięćdziesiąt funduszy, które zostały objęte konsolidacją, jeżeli chodzi o zarządzanie płynnością budżetu. Jest to kolejny etap tak zwanej konsolidacji zarządzania tymi środkami.

Pozostałe plany, które były konsultowane… Jeżeli chodzi o kwestię dotyczącą wyższych uczelni, to wycofaliśmy się z tych planów nie tylko ze względu na stanowisko środowiska, ale też ze względu na różne odmienne opinie prawne dotyczące zarządzania tymi środkami przez poszczególne podmioty. Mamy uzgodnienie z Komisją Wspólną Rządu i Samorządu Terytorialnego, jeżeli chodzi o samorządowe osoby prawne, głównie wojewódzkie fundusze ochrony środowiska. Na koniec 2012 r. było około 2 miliardów 600 milionów zł… W trakcie uzgodnień jest w tej chwili projekt dotyczący tego, aby te środki skonsolidować, jeżeli chodzi o zarządzanie całym sektorem, płynnością całego sektora finansów publicznych.

(Wicemarszałek Jan Wyrowiński: Dziękuję…)

Była również inicjatywa…

(Wicemarszałek Jan Wyrowiński: A, przepraszam.)

Była również inicjatywa co do SP ZOZ, ale jest to temat bardzo skomplikowany, bo ich – przepraszam za wyrażenie – standing finansowy jest tak różny, jest tak duże rozdrobnienie, że koszty tej operacji mogłyby być wyższe niż same efekty uzyskane w wyniku jej przeprowadzenia.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Nie ma więcej pytań.

Panie Ministrze, bardzo dziękuję.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Wojciech Kowalczyk: Dziękuję.)

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Informuję, że pan senator Ryszard Knosala złożył swoje przemówienie do protokołu.

Ponadto informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Panu ministrowi Kowalczykowi dziękuję za obecność.

Punkt 4. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne oraz niektórych innych ustaw

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu czwartego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne oraz niektórych innych ustaw.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 518, a sprawozdanie komisji – w druku nr 518A.

Sprawozdanie połączonych Komisji Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej

Bardzo proszę pana senatora Piotra Gruszczyńskiego o przedstawienie sprawozdania Komisji Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej dotyczącego przedmiotowej ustawy.

Proszę, Panie Senatorze.

Senator Sprawozdawca Piotr Gruszczyński:

Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Senacie!

Mam zaszczyt przedstawić Wysokiemu Senatowi w imieniu połączonych komisji, Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Budżetu i Finansów Publicznych, sprawozdanie z dyskusji, która toczyła się wokół tej ustawy.

Otóż na początku chciałbym powiedzieć, że połączone komisje pochyliły się nad tą ustawą dwukrotnie. Ostatnie posiedzenie odbyło się wczoraj, czyli 17 grudnia. Główną osią dyskusji wokół tej ustawy były propozycje zmian legislacyjnych, które zostały zgłoszone przez Biuro Legislacyjne. Chciałbym zasygnalizować, że część z tych zaproponowanych poprawek znalazła uznanie w oczach Wysokiego Senatu. W związku z tym będę wnosił o przyjęcie tej ustawy wraz z popartymi przez komisje poprawkami.

Pozwolę sobie powiedzieć kilka zdań na temat celu i przedmiotu tej ustawy. Otóż zgodnie z uzasadnieniem ustawy celem nowelizacji jest usprawnienie funkcjonowania e-administracji. Opiniowana ustawa, poza ustawą o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, dokonuje także istotnych zmian w obszarach innych ustaw. Pozwolę sobie je wymienić, są to: kodeks postępowania administracyjnego, ordynacja podatkowa, prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz ustawa o systemie informacji o ochronie zdrowia.

Otóż zmiany w ustawie o informatyzacji obejmują w szczególności… Pozwolę sobie przedstawić cztery główne założenia. Pierwsze dotyczy wprowadzenia obowiązku posługiwania się przez podmioty publiczne elektroniczną skrzynką podawczą, ESP, spełniającą standardy określone i opublikowane na elektronicznej platformie usług administracji publicznej, ePUAP, przez właściwego ministra. Drugie to jest wprowadzenie kompleksowej regulacji nakładającej na podmioty publiczne obowiązek przekazywania ministrowi właściwemu do spraw informatyzacji wzorów dokumentów elektronicznych w celu umieszczenia ich w centralnym repozytorium wzorów dokumentów elektronicznych oraz opisu usługi możliwej do zrealizowania przy wykorzystaniu wzoru w celu zamieszczania go w katalogu usług na ePUAP, jak również udostępniania formularzy elektronicznych. Trzecie to jest wprowadzenie możliwości wystawiania na ePUAP usług przez podmioty inne niż podmioty publiczne oraz czwarty – rozszerzenie sieci punktów potwierdzania profilu zaufanego ePUAP.

Tak jak wcześniej powiedziałem, wnoszę o przyjęcie tej ustawy wraz z poprawkami popartymi przez połączone komisje.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do pana senatora sprawozdawcy.

Czy ktoś chciałby takie pytanie zadać? Nie widzę chętnych.

Panie Senatorze, dziękuję.

Projekt tej ustawy został wniesiony przez rząd. Do prezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister administracji i cyfryzacji.

Witam pana ministra Romana Dmowskiego, podsekretarza stanu w Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji.

Wystąpienie przedstawiciela rządu

Czy pragnie pan zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy i przedstawić stanowisko rządu?

Bardzo proszę, Panie Ministrze.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji Roman Dmowski:

Panie Przewodniczący! Wysoka Izbo!

Jedną chwileczkę… Jak państwo widzicie, tych materiałów jest dość dużo. Już… Chciałbym w kilku zdaniach opowiedzieć o głównym sensie tej nowelizacji. Ta nowelizacja przygotowuje podstawy prawne do przeprowadzenia procesu cyfryzacji w ramach administracji, ale także, można powiedzieć, szerzej, bo w ramach całego państwa. Główne zmiany dotyczą kodeksu postępowania administracyjnego, ordynacji podatkowej i ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W trakcie tych kilku lat pracy związanej z procesami informatyzacji ujawniły się pewne braki. Brakuje pewnych podstaw prawnych do tego, aby niektóre czynności związane z obsługą obywateli przeprowadzić w formie cyfrowej. I stąd ta nowelizacja.

Nowelizacja obejmuje między innymi kwestię usprawnienia procesu potwierdzania profilu zaufanego. Profil zaufany można nazwać w skrócie bezpłatnym podpisem elektronicznym, który każdy z obywateli może uzyskać. W celu uwiarygodnienia tego podpisu weryfikuje się tożsamość obywatela, który występuje o ten profil – obywatel musi pojawić się w urzędzie, a urzędnik potwierdza, weryfikuje jego tożsamość. O ile w dużych aglomeracjach nie ma z tym problemu, bo punkty, w których można zweryfikować profil zaufany, są tam dość gęsto rozmieszczone, o tyle kłopoty pojawiają się w małych miejscowościach. I stąd pomysł rozszerzenia listy miejsc, w których można przeprowadzić potwierdzenie profilu zaufanego – o urzędy pocztowe oraz banki. To jest rozwiązanie… Dajemy możliwość utworzenia punktów potwierdzania profilu zaufanego w tych właśnie instytucjach. Utworzenie takiego punktu każdorazowo musi zostać poprzedzone uzyskaniem zgody ministerstwa administracji. Ministerstwo administracji sprawdza, czy dana jednostka jest w stanie zapewnić poufność i bezpieczeństwo danych osobowych, bo mamy tu do czynienia z przetwarzaniem danych osobowych.

Kolejną ważną sprawą, która z tej nowelizacji wynika, jest upowszechnienie… wręcz obowiązek posługiwania się elektronicznymi skrzynkami podawczymi w jednolitym standardzie. Elektroniczne skrzynki podawcze stanowią punkt kontaktowy pomiędzy urzędami. Dla nas ważne jest to, aby urzędy wreszcie zaczęły wymieniać ze sobą dokumentację w postaci elektronicznej. Korzyści z takiego rozwiązania są oczywiste – spowoduje ono znaczące przyspieszenie tej wymiany. Dopowiem, że użycie takiej tradycyjnej skrzynki mailowej nie wchodzi tu w rachubę, bo w wymianie dokumentów pomiędzy urzędami ważne jest potwierdzenie ich dostarczenia. Skrzynki podawcze elektroniczne zapewniają te mechanizmy związane z potwierdzeniem momentu dostarczenia dokumentu do innego urzędu. Zgodnie z tą ustawą zostanie określony format skrzynki podawczej tak, aby wszystkie urzędy pracowały na tym samym formacie dokumentów. Chodzi o to, żeby nie było problemu, który występuje teraz – obecnie niektóre urzędy nie są w stanie przyjąć jakiegoś typu dokumentów, gdyż pracują na innym formacie.

Jeżeli chodzi o zmiany w kodeksie postępowania administracyjnego, to mamy tu przede wszystkim – jeszcze tylko spojrzę, jak to tutaj było sformułowane – dopuszczenie właśnie szerszej grupy czynności, które są realizowane w formie dokumentu elektronicznego.

Podobne zmiany, i może na tym przykładzie trochę szerzej o nich opowiem, dotyczą ordynacji podatkowej. Jest tu, że tak powiem, wprowadzenie fikcji e-doręczeń. To jest jakby elektroniczny odpowiednik fikcji dotyczącej przesyłki pocztowej, papierowej, która to fikcja polega na tym, że po dwukrotnej próbie doręczenia zawiadomienia obywatelowi uznaje się, że dokument został doręczony. I tutaj mówimy o takim samym mechanizmie, tyle że forma będzie elektroniczna. Ustawa przewiduje dostęp do akt sprawy drogą elektroniczną, jeżeli urząd prowadzi elektroniczny system obiegu dokumentów. Dopuszczamy formę elektroniczną w czynnościach tego typu, jak wezwanie na rozprawę, sporządzenie przez urzędnika adnotacji czy ustanowienie pełnomocnictwa. Podobne zmiany chcemy również wprowadzić w prawie o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Chodzi między innymi o zapewnienie stronie postępowania dostępu online do akt sprawy i możliwość składania pism procesowych w formie dokumentu elektronicznego. Zostanie także uregulowana, że tak powiem, ostatecznie kwestia dostarczania pism przed sądy administracyjne, czyli żądanie strony doręczenia, złożenie do sądu pisma w formie dokumentu elektronicznego – to tak już generalnie. I to jest jedna grupa zmian.

Kolejną zmianą, taką bardziej szczegółową, są podstawy prawne stworzenia i prowadzenia portalu podatkowego, który ma umożliwić lepszy kontakt, głównie z Ministerstwem Finansów i z jednostkami podległymi temu ministerstwu, w sprawach podatkowych.

Takie są, jak myślę, główne zmiany, które chcemy wprowadzić w ramach omawianej nowelizacji. Tak że jeszcze raz chciałbym podkreślić, że to jest element niezbędny do tego, aby poważnie myśleć o cyfryzacji na szeroką skalę. Chodzi o cyfryzację w takim sensie, żeby dzięki wykorzystaniu narzędzi informatycznych można było pomyśleć o kolejnym kroku, jakim powinno być uproszczenie prawa, tak aby na przykład w urzędach, w których do tej pory żądano pisemnego poświadczenia czy dostarczenia zaświadczenia, urzędy te albo we własnym zakresie pobierały potrzebne im zaświadczenia z innych urzędów, albo żeby wręcz można było częściowo zrezygnować z takich zaświadczeń. Można sobie wyobrazić, że informatyzacja pozwoli pewne procesy zautomatyzować – na przykład urząd będzie sam wysyłał zaproszenie czy zawiadomienie o możliwości odbioru nowego dowodu rejestracyjnego, jeżeli nastąpi zmiana miejsca zameldowania. Tak że ustawa jest bardzo potrzebna, daje podstawy – wreszcie – do cyfryzowania na szeroką skalę procedur administracyjnych i sposobu obsługi obywatela. Dziękuję bardzo.

(Przewodnictwo obrad obejmuje wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej)

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Dziękuję bardzo.

Zapytania i odpowiedzi

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku obrad.

Pan senator Knosala, pan senator Matusiewicz. Kto jeszcze? Pan senator Rulewski.

Proszę bardzo, pan senator Knosala.

Senator Ryszard Knosala:

Dziękuję bardzo, Pani Marszałek.

Panie Ministrze, ja przede wszystkim jestem wielce rad, że taka ustawa powstała i że nad nią debatujemy. Śledziłem też poprzednie ustawy, te cząstkowe, i nie ukrywam, że najczęściej zadawałem pytania przy okazji poprzednich ustaw związanych z informatyzacją różnych obszarów – oczywiście wtedy nie było mowy o integracji tego wszystkiego. Tak więc nie ukrywam, że nazwałbym siebie wręcz fanem tego zagadnienia. I widzę, że ta rzeczywistość, z którą mamy do czynienia, jakby trochę nie nadąża za tym, co uchwalamy.

Tutaj są podane pewne daty, zdaje się, 1 stycznia 2016 r., i w związku z tym chciałbym zapytać, jak pan minister – pytam, bo to jest jednak dużo pracy, nie da się ukryć – oceniłby okresy wdrażania tej ustawy, tak realnie. Ostatnio, szczególnie widoczne to było chyba tydzień temu czy dwa tygodnie temu, przyjmowaliśmy kilka ustaw z rzędu, które przesuwały terminy wdrażania między innymi ze względu na nienapisany program albo niedokończoną bazę. A tutaj mamy, powiedziałbym, spotęgowaną cyfryzację. Proszę o jakiś komentarz. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Proszę bardzo, pan senator Matusiewicz.

Senator Andrzej Matusiewicz:

Dziękuję bardzo, Pani Marszałek.

Panie Ministrze, przed chwilą pan powiedział, że nad tą ustawą pracowano kilka lat. Ona w zasadzie upraszcza postępowania i wprowadza nowelizację określonej grupy przepisów, które są przepisami proceduralnymi: ordynacji podatkowej, postępowania przed sądami administracyjnymi, kodeksu postępowania administracyjnego. Powrócę do dyskusji, która miała miejsce na posiedzeniu komisji. Jakie jest stanowisko pana ministra w zakresie rozszerzenia kręgu podmiotów, które by ta ustawa obowiązywała, podmiotów realizujących zadania publiczne, o Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, Agencję Rynku Rolnego, Agencję Nieruchomości Rolnych, Państwową Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości i inne? Tych podmiotów jest bodajże dwadzieścia sześć.

(Senator Kazimierz Kleina: Agencje wykonawcze.)

Tak, agencje wykonawcze. Do tej pory na etapie procedowania w Sejmie, w komisjach nie było takiej poprawki, propozycji takiego rozszerzenia zakresu podmiotowego ustawy. Jakie jest stanowisko ministerstwa w tej sprawie? Dziękuję.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Dziękuję.

Proszę, pan senator Rulewski.

Senator Jan Rulewski:

Ja wyrażam satysfakcję z tego powodu, że ta ustawa pozwoli między innymi rozmawiać, prowadzić dialog między urzędami poprzez tworzenie tych skrzynek. Już widzę ich zastosowanie przy wypłacaniu świadczeń rodzinnych dla milionów ludzi, gdzie do tej pory wymiana informacji w formie porozumień odbywa się właściwie na piechotę, jest to robione ręcznie, bo to kierowcy czy inni wymieniają informacje. Tymczasem teraz będzie można korzystać ze skrzynek elektronicznych jednolitego formatu.

Ale, Panie Ministrze, ja miałbym tu inny zarzut, taki, że za bardzo wszystko elektronizujecie, tak dalece, że to wszystko więcej kosztuje w sensie zatrudnienia, niż będzie z tego zysku. Przytoczę przykład. Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji skierowała już ponad rok temu wniosek o to, żeby uprościć metrykowanie dokumentów, milionów dokumentów, i to corocznie, związanych z wydawaniem świadczeń rodzinnych, świadczeń w niewielkiej wysokości, a więc takich, w przypadku których nie ma jakiegoś zagrożenia korupcyjnego. Uzyskano – zdawałoby się – dobrą odpowiedź, ale nadal urzędnicy we wszystkich gminach w milionach przypadków szukają teczek po licznych segregatorach, żeby to tam metrykować. Tymczasem wyższe świadczenia objęte tym rozporządzeniem są zwolnione z metrykowania przez pomoc społeczną. Pytam, czy pan ma jakiś prezent wigilijny w tej sprawie dla komisji, osobiście dla mnie…

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji Roman Dmowski: Mam.)

…a przede wszystkim dla dziesiątków tysięcy pracowników urzędów gmin.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Proszę bardzo, Panie Ministrze.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji Roman Dmowski:

Dziękuję bardzo.

Szanowni Państwo!

Pierwsza poruszona kwestia to kwestia oceny realności terminów. Rzeczywiście ważne jest dla nas to, żeby proponować terminy realne. Tak jak tu pan senator wspomniał, jeden z terminów to styczeń 2016 r. Sprawdziłem to. Ten jeden, ten konkretny termin dotyczy wydawania zaświadczeń na portalu podatkowym. Tę datę ustalaliśmy i weryfikowaliśmy z Ministerstwem Finansów, i uzyskaliśmy potwierdzenie, że to jest data bezpieczna. Tego typu działania będą przygotowane właśnie w ramach tego portalu podatkowego. Tak że konsultowaliśmy daty z podmiotami odpowiedzialnymi za wdrożenie poszczególnych mechanizmów. Ważna jest też data dotycząca art. 4; zapisujemy, że cały art. 4 wchodzi w życie trzydzieści sześć miesięcy od dnia ogłoszenia. Jest to ta część ustawy, która dotyczy Naczelnego Sądu Administracyjnego. Również to było bardzo dokładnie konsultowane z przedstawicielami, z prezesem sądu, i wspólnie ustaliliśmy, że termin trzydziestu sześciu miesięcy jest to termin wystarczający, aby system przygotować, wdrożyć, przetestować, a także, co ważne, przeszkolić urzędników do obsługi tego systemu. Wydaje się, że najlepszym rozwiązaniem w przypadku tego typu wyzwań, kiedy chodzi o ustalenie terminu realizacji, jest zapytanie tych podmiotów, które będą to realizowały, i tak też zrobiliśmy. Tak więc te daty nie wynikają z jakichś tam naszych pobożnych życzeń, tylko to są terminy wyliczone, oszacowane przez jednostki, które będą wprowadzały te zmiany.

Pan senator Matusiewicz poruszył kwestię, o której rzeczywiście bardzo dużo dyskutowaliśmy wczoraj na posiedzeniu komisji, mianowicie taką, aby rozszerzyć grupę podmiotów, które będą mogły wzajemnie przekazywać sobie nieodpłatnie oprogramowanie wytworzone na potrzeby jednej jednostki. Rozmawialiśmy o konkretnym przykładzie – Podlaski Urząd Wojewódzki przygotował system obiegu dokumentów i ten system jest udostępniany bezpłatnie w ramach administracji centralnej. Rzeczywiście wydaje się słuszne, aby z takiego rozwiązania mogły skorzystać również agencje, o których wczoraj dyskutowano. Przychylamy się do tego pomysłu, aby rozszerzyć ten katalog instytucji o agencje wykonawcze w rozumieniu ustawy o finansach publicznych.

Teraz kwestia poruszona przez senatora Rulewskiego, taka, czy mam jakiś prezent. Mam, mam.

(Senator Jan Rulewski: Ooo!)

Mówiliśmy o tym, aby uprościć metrykowanie. Rzeczywiście jest to bardzo uciążliwa kwestia. Tak jak pan senator wspomniał, często świadczenie w wysokości 70 zł wymaga wypełnienia wielu, wielu dokumentów. Ta kwestia jest regulowana na poziomie rozporządzenia. Toczą się prace, związane z tą nowelizacją ustawy, która właśnie będzie wymagała uaktualnienia rozporządzeń, i rozporządzenia są zmieniane w tym zakresie. Chodzi o to, aby zlikwidować tutaj to wymaganie, bo wtedy tych metryk nie trzeba byłoby wypisywać w przypadku niewielkich czynności związanych z wydawaniem świadczeń rodzinnych. Dziękuję.

(Senator Jan Rulewski: To już na Wigilię.)

Jeszcze chwilę, jeszcze chwilę…

(Głos z sali: Na Sylwestra.)

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

I kolejne pytania. Pan senator Martynowski… Czy jeszcze ktoś? Pan senator Wojciechowski.

Proszę bardzo, pan senator Martynowski.

Senator Marek Martynowski:

Dziękuję, Pani Marszałek.

Panie Ministrze, chciałbym zapytać, ile urzędów w Polsce korzysta do tej pory z elektronicznego systemu zarządzania dokumentacją. To jest pierwsza sprawa. I ile urzędów stosowało wyłącznie elektroniczny obieg dokumentów?

I teraz następne pytanie, które wiąże się z wczorajszym posiedzeniem komisji. Zgodnie z art. 20c ustawy funkcje punktu potwierdzającego profil zaufany ePUAP może pełnić… I tutaj są wymienione instytucje: bank krajowy, operator pocztowy, oddział instytucji kredytowej. Wczoraj pani dyrektor nie potrafiła wymienić tych oddziałów instytucji kredytowych. Może pan dzisiaj by mógł nam powiedzieć, na podstawie której dyrektywy, chodzi o numer dyrektywy… Może mógłby pan też powiedzieć, które oddziały instytucji kredytowej miał pan na myśli.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Proszę, pan senator Wojciechowski.

(Rozmowy na sali)

Pan senator Wojciechowski.

Senator Grzegorz Wojciechowski:

Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!

Chodzi mi o kwestie bezpieczeństwa. Mamy złe doświadczenia w kwestii bezpieczeństwa. Chodzi tutaj chociażby o sąd w Lublinie, który na przykład nakazuje zwrot pieniędzy za długi żony człowiekowi, który jest kawalerem. Z takimi akurat przypadkami miałem do czynienia w moim biurze. Czy podobny bałagan nie zostanie wprowadzony przepisami tej ustawy? A jeżeli nie, to w jaki sposób pan minister uzasadni to, że tak nie będzie?

Druga sprawa, o którą chciałbym zapytać, to kwestia powszechności dostępu do różnych usług i, co za tym idzie, również bezpieczeństwa tych usług. Te powszechne systemy, systemy, które są dostępne powszechnie… Ich poziom bezpieczeństwa jest stosunkowo niski, chociażby skrzynek czy jakichś innych systemów. Czy ten poziom, który jest obecnie, jest pana zdaniem wystarczający, czy też konieczne będą jakieś dalej idące zmiany? A jeżeli takie zmiany będą konieczne, to na czym one miałyby polegać i ile będą kosztowały? Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Proszę bardzo, Panie Ministrze.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji Roman Dmowski:

Dziękuję bardzo.

Najpierw kwestie poruszone przez pana senatora Martynowskiego.

Ile urzędów korzysta z systemu elektronicznego obiegu dokumentów? Nie pamiętam, myślę, że to jest 70%, być może 60%. Ważniejsza jest jednak kwestia, którą pan senator poruszył w drugiej części pytania: ile urzędów korzysta tylko i wyłącznie z obiegu dokumentów w wersji elektronicznej? I to jest rzeczywiście problem, bo wiele urzędów prowadzi jakby równolegle obiegi papierowy i elektroniczny. To wynika między innymi właśnie z braku podstaw prawnych do stosowania pewnych mechanizmów. I ta ustawa jest krokiem w kierunku tego, aby usunąć te luki prawne, tak żeby coraz więcej tych czynności można było wykonywać w formie elektronicznej, dysponując tą właściwą podstawą prawną. Tak że teraz wydaje się, że przyjęcie tej ustawy będzie takim dobrym momentem, aby generalnie zintensyfikować prace… Tylko że to są prace na poziomie urzędu, my tu dużo więcej już nie możemy nakazać. Urzędy dostaną jednak taką bardzo solidną podstawę prawną, aby na nowo albo przepisać, albo napisać instrukcje kancelaryjne, które będą odzwierciedlały ten całkowicie cyfrowy obieg dokumentów. To zresztą wynika też z pewnych zapisów tej nowelizacji, w których mówimy o tym, że obywatel ma prawo do wglądu do akt sprawy. I ten obowiązek narzuci już jakby dość wysokie wymagania, aby wszystkie urzędy prowadziły te akta sprawy w formie elektronicznej. Myślę, że to jest tylko kwestia czasu, że powoli będziemy odchodzić od tego obiegu papierowego, bo generalnie to jest utrudnienie dla wszystkich, to jest dodatkowy obowiązek, kiedy trzeba dwa razy procedować ten sam dokument. Tak że myślę, że właśnie ta nowelizacja to jest bardzo ważny element w tym procesie przechodzenia na całkowicie cyfrowy obieg dokumentów.

Jeżeli chodzi o drugie pytanie, dotyczące instytucji zagranicznych, oddziałów zagranicznych instytucji kredytowych, to my na posiedzeniu komisji tłumaczyliśmy, że wprowadziliśmy ten zapis na podstawie uwagi, którą zgłosiło Ministerstwo Spraw Zagranicznych podczas konsultacji międzyresortowych. Ministerstwo zwróciło uwagę na to, że jeśli nie wpiszemy instytucji zagranicznych, to może to zostać potraktowane jako naruszenie przepisów o swobodzie przedsiębiorczości, czyli tak naprawdę art. 49 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, lub jeszcze dodatkowo jako naruszenie zasady konkurencji. Na tej podstawie został wprowadzony ten zapis. Wczoraj rozmawialiśmy o konkretnej liście tych instytucji i tak jak wspomnieliśmy wczoraj, na stronach KNF, która prowadzi nadzór nad tymi instytucjami, w chwili obecnej wyszczególnionych jest dziewiętnaście instytucji. Ta liczba się zmienia, bo KNF co jakiś czas aktualizuje listę oddziałów instytucji kredytowych działających w Polsce. Ja może podam kilka przykładów… Jak mówię, ta lista jest publikowana na portalu Komisji Nadzoru Finansowego. Wśród tych dziewiętnastu instytucji mamy na przykład: Societe Generale SA Oddział w Polsce, Dresdner Bank AG SA Oddział w Polsce, Danske Bank A/S SA Oddział w Polsce. Nie ukrywam, że pozostałe nazwy są dla mnie dość trudne do wymówienia. Dużo jest hiszpańskobrzmiących, na przykład Banco Mais SA Oddział w Polsce, Banko Espirito Santo de Investimento SA. Tak jak mówię, pełna aktualna lista znajduje się na stronach Komisji Nadzoru Finansowego.

Kwestia poruszona przez pana senatora Wojciechowskiego dotyczy tego, czy ta cyfryzacja nie wprowadzi większego chaosu, bałaganu. Domyślam się, że pewnym bodźcem do zadania tego pytania była sytuacja powstała po wprowadzeniu systemu informatycznego eWUŚ, który służy do potwierdzania ubezpieczenia zdrowotnego. Trzeba sobie zdać sprawę z tego, że systemy informatyczne jedynie wskazują błędy, które znajdują się w rejestrach będących do tej pory w formie papierowej, zamkniętej. Wprowadzenie systemów informatycznych powoduje, że błędy, które były już wcześniej, pojawiają się znacznie… Chodzi o to, że więcej osób ma dostęp do danych i może je weryfikować, co za tym idzie – wyłapywać błędy. Tak że z pewnej perspektywy można powiedzieć, że wprowadzenie kolejnych systemów informatycznych spowoduje pojawienie się informacji, że w jakimś rejestrze, w jakimś zasobie występują błędy. Ale tak naprawdę to jest działanie, które będzie sprzyjało podnoszeniu jakości danych w tych rejestrach. To jest jedyny sposób – i chyba najlepszy – na to, żeby te dane były publicznie, powszechnie dostępne. Dzięki temu możliwy będzie mechanizm weryfikacji tych danych przez obywatela. Planujemy stworzenie systemu, w ramach którego obywatel będzie mógł – na platformie ePUAP lub za pomocą osobnego systemu – zweryfikować wszystkie swoje dane znajdujące się w rejestrze PESEL, w systemach informatycznych dotyczących ochrony zdrowia czy rejestrach finansowych. To jest jedyny i najlepszy sposób na to, aby obywatel sam mógł swoje dane zweryfikować, a w przypadku ich zmiany – natychmiast uzupełniać.

Jeżeli chodzi o kwestie poziomu bezpieczeństwa, to w ostatnich miesiącach czy w ostatnich latach mieliśmy wiele takich bolesnych przykładów włamań na strony internetowe. Powszechna staje się świadomość tego, że przestępstwa w cyberprzestrzeni są przestępstwami realnymi. Słyszymy czy czytamy, że poszczególne państwa powołują wręcz, można powiedzieć, specjalne jednostki wojskowe do prowadzenia działań w obszarze cyberprzestrzeni. Jeżeli chodzi o działania w tym obszarze, to i w Komisji Europejskiej, i u nas w Polsce rozpoczynają się działania związane z zapewnieniem bezpieczeństwa cyberprzestrzeni. W czerwcu tego roku Rada Ministrów przyjęła dokument dotyczący polityki ochrony cyberprzestrzeni, w którym określone są wytyczne postępowania w tym obszarze. Głównym celem, jaki się stawia przed instytucjami, jest powołanie pełnomocnika do spraw bezpieczeństwa. Chodzi o to, żeby w każdej z instytucji był chociaż jeden człowiek, który będzie za te sprawy odpowiadał, który będzie miał wiedzę co do tego, jak zabezpieczać portale internetowe danej instytucji, jak uchronić system przed złamaniem zabezpieczeń i kradzieżą danych. Ponadto bardzo, bardzo ważna jest kwestia edukacji, informowania i szkoleń. Cała trzecia oś w następnej perspektywie finansowej, od 2014 do 2020 r., związana z podnoszeniem kompetencji cyfrowych, zawiera również pewne działania związane z podnoszeniem kompetencji w obszarze bezpieczeństwa cybernetycznego. W najbliższych latach będą prowadzone działania mające na celu szkolenie urzędników i osób odpowiedzialnych za te obszary, jak też podnoszenie ogólnej świadomości wśród młodzieży, wśród studentów. Chcemy też jakby nawiązać współpracę ze szkolnictwem wyższym, aby te wszystkie sprawy znalazły odzwierciedlenie w programach nauczania. Jest to duży proces, który się zaczyna. Chodzi o to, że waga tego rodzaju problemów stała się na tyle duża, że konieczne są działania systemowe i te działania są już przygotowywane. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Senator Martynowski.

Czy ktoś jeszcze chciałby zabrać głos?

(Senator Grzegorz Wojciechowski: Pani Marszałek, jeszcze ja.)

Senator Wojciechowski.

Proszę bardzo. Senator Martynowski.

Senator Marek Martynowski:

Dziękuję bardzo.

Panie Ministrze, chciałbym jeszcze o coś dopytać. Jak pan chce wymusić na podmiotach publicznych przekazywanie do ePUAP wzorów dokumentów, jeżeli projekt nie przewiduje żadnych sankcji? W art. 16a pkt 5 czytam, że „w przypadku niedostosowania we wskazanym terminie formularza elektronicznego udostępnionego na ePUAP do standardów, o których mowa w ust. 3, minister właściwy do spraw informatyzacji może usunąć formularz elektroniczny z ePUAP”. Ale nie ma tu żadnych sankcji.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Proszę bardzo. Pan senator Wojciechowski.

Senator Grzegorz Wojciechowski:

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Panie Ministrze, jeżeli chodzi o eWUŚ, to oczywiście sam sposób zbierania danych niejako wskazywał na to, że z tymi danymi będzie duży problem. Ale niezupełnie o to mi tu chodziło. Problem polega na tym, że poziom bezpieczeństwa, zarówno po stronie użytkownika, jak i po stronie urzędu, nigdy nie jest stuprocentowy. Generalnie w informatyce przyjmuje się, że bezpieczeństwo jest zapewnione wtedy, gdy koszt włamania na daną skrzynkę czy stronę jest wyższy niż korzyści osiągnięte z takiego włamania. Oczywiście przy elektronizacji urzędów wartość danych, które będą przechowywane na skrzynkach, stronach, będzie znacznie wyższa, w związku z czym koszty zabezpieczenia też będą znacznie wyższe. Czy jesteśmy w tym momencie przygotowani na podwyższenie poziomu bezpieczeństwa? Weźmy pod uwagę to, że zwykłe skrzynki użytkowników mają stosunkowo niski poziom bezpieczeństwa z uwagi na to, że dane, które w tej chwili użytkownicy na nich przechowują, mają niewielką wartość. W przyszłości te dane będą miały znacznie większą wartość, w związku z czym trzeba będzie używać skrzynek droższych, a nie tych bezpłatnych. To tak ogólnie. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Proszę, Panie Ministrze.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji Roman Dmowski:

Wysoka Izbo!

Pan senator Martynowski poruszył kwestię tego, jak wymusić przekazywanie formularzy do ePUAP. To jest kwestia bardzo fundamentalna, wynikająca z takiego podejścia, że generalnie prawo tworzy się po to, by go przestrzegać. I złym podejściem wydaje się podejście polegające na tym, aby w odniesieniu do każdego przepisu prawa od razu formułować karę za jego nieprzestrzeganie. Generalnie instytucje, które mają przestrzegać danego prawa, co roku – najczęściej co roku – są poddawane kontroli Najwyższej Izby Kontroli. To jest taki mechanizm, który pozwala weryfikować, czy dana instytucja przestrzega obowiązujących ją przepisów. Myśmy wprowadzili w ustawie mechanizm usuwania po to, aby przyspieszyć reakcję na nieprawidłowe formularze, które nie odzwierciedlają zmian, na przykład prawnych. Często wynika to na przykład z tego, że choć urząd generalnie chce zmiany wprowadzić, to wiąże się to z koniecznością przeprowadzenia postępowania przetargowego, trzeba wyłonić firmę do zmodyfikowania fragmentu systemu, który stał się nieodpowiedni i jest niezgodny z aktualnie obowiązującym prawem. Tak że my omawiany mechanizm wprowadziliśmy po to, aby szybciej reagować. Generalnie jednak są zasady i prawo jest po to, żeby ich przestrzegać. I te mechanizmy są sformułowane właśnie tak, że to kierujący poszczególnymi jednostkami, urzędami ponoszą odpowiedzialność w kwestii tego, by działania danego urzędu były zgodne z obowiązującym prawem. Ale jeśli pewna grupa procesów cyfrowych, administracyjnych będzie szczególnie ważna w kontekście procesu cyfryzacji całego państwa, Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji będzie – tak to przewidujemy – podejmowało stosowną inicjatywę i stworzy pewne formularze, pewne elektroniczne procedury, które przekaże potem danej jednostce, danej instytucji. Dla nas to będzie łatwiejsze, bo będziemy mogli… Na przykład teraz jest uruchomiony projekt, w ramach którego będzie wyselekcjonowanych około dziewięćdziesięciu procedur, i te procedury zostaną, można tak powiedzieć, scyfryzowane – zostaną zbudowane formularze, które zostaną opublikowane na ePUAP, a będą to formularze dotyczące tych usług, które są świadczone przez różne instytucje państwowe. Oczywiście będzie to związane z podpisaniem pewnych porozumień, tak by te instytucje po tym, jak my przekażemy im te formularze, opiekowały się nimi i dbały o uch aktualność, zgodność ze stanem prawnym.

Wydaje się, iż te wszystkie wprowadzane regulacje spowodują, że zaczną się pojawiać i będą szerzej dostępne różne potrzebne obywatelom usługi. Ponadto będą one, co ważne, dostępne praktycznie w każdym z urzędów – bo przewidujemy tu też coś takiego jak usługi centralne, czyli raz przygotowany formularz będzie można wykorzystać do zgłoszenia, do załatwienia sprawy w praktycznie dowolnym urzędzie na terenie Polski. I będzie to możliwe dzięki temu, że gdzieś indziej wprowadzamy obowiązek, by każdy urząd miał skrzynkę podawczą. Dlatego właśnie ta skrzynka podawcza jest tak ważna – to jest ten element, na którym opieramy proces cyfryzacji urzędów.

Jeżeli chodzi o kwestię bezpieczeństwa, do której wraca pan senator Wojciechowski, to jest to kwestia złożona. Pan senator wspominał o tym, że należy ocenić wartość danych i należy zastosować, właśnie w zależności od wartości tych danych, adekwatne rozwiązania zabezpieczające. Mówiąc wprost, tu trzeba zastosować odpowiednio kosztowne rozwiązania zabezpieczające. Prawdą jest, że jest tu element analizy ryzyka, my teraz właśnie taką operację przygotowujemy, to znaczy jednostki administracji mają przeprowadzić analizę ryzyka, żeby wskazać główne obszary, w których te zabezpieczenia są najsłabsze. I z tego będą wynikały priorytetowe kierunki wskazujące, gdzie trzeba jak najszybciej wprowadzić zmiany, żeby minimalizować ryzyko utraty danych. Niemniej jednak, jak mówię, to jest ciągły wyścig, bo wciąż pojawiają się nowe rozwiązania, hakerzy cały czas wymyślają sposoby na złamanie zabezpieczeń. I tak naprawdę nigdy nie uda się zbudować jednej zapory, dzięki której po tym, jak sie ją postawi, będziemy pewni, że na wiele lat zapewni nam ona bezpieczeństwo. Tu w grę wchodzi ciągły proces. Dlatego właśnie ważne jest to instytucjonalne obudowanie tych tematów związanych z polityką bezpieczeństwa cyberprzestrzeni, a więc to, żeby był pełnomocnik, który na bieżąco będzie analizował sytuację, co roku będzie dokonywał analizy ryzyka. Nasza polityka bezpieczeństwa cyberprzestrzeni przewiduje, że takie raporty będą co roku przesyłane do ministerstwa administracji. I właśnie teraz jesteśmy na etapie procedowania, powoływania zespołu międzyinstytucjonalnego, który będzie koordynował prace w tym obszarze.

Dla wszystkich jest ewidentne i oczywiste, że ochrona danych osobowych i w ogóle zabezpieczenia w cyberprzestrzeni to są tematy, które w najbliższych latach będą jednymi z głównych w obszarze cyfryzacji. Bo, tak jak powiedział pan senator, bardzo ważne jest, żeby zapewnić tam bezpieczeństwo, gdyż pozwoli to nam zdobyć zaufanie, szczególnie tych obywateli, którzy teraz nie korzystają z internetu, nie korzystają z usług cyfrowych właśnie z obawy o to, że jest to niebezpieczny sposób komunikowania się z urzędem, z bankiem. Tak że jakby w interesie wszystkich jest to, aby podnieść poziom zaufania w tej kwestii, a będzie to możliwe tylko wtedy, kiedy będziemy w stanie zapewnić właściwy poziom bezpieczeństwa danych. Dziękuję.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Nie widzę więcej chętnych do zadania pytań.

Dziękuję, Panie Ministrze.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa nie zapisał się do głosu.

Dla porządku informuję, że senatorowie Ryszard Knosala, Zbigniew Meres, Kazimierz Kleina i Janusz Sepioł złożyli swoje przemówienia w dyskusji do protokołu.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Szanowni Państwo, ponieważ zostały zgłoszone wnioski o charakterze legislacyjnym, proszę Komisję Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisję Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej o ustosunkowanie się do przedstawionych wniosków i przygotowanie wspólnego sprawozdania.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Punkt 5. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu piątego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 516, a sprawozdanie komisji w druku nr 516A.

Sprawozdanie połączonych Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji

Proszę sprawozdawcę Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, senatora Piotra Zientarskiego, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Piotr Zientarski:

Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!

W imieniu Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka i Praworządności mam zaszczyt zaprezentować zmianę kodeksu postępowania karnego. Jest to zmiana incydentalna i wnosimy, ażeby Wysoka Izba przyjęła tę nowelizację bez poprawek.

Celem tej nowelizacji jest ustanowienie prawa stron do zaskarżenia postanowienia – czyli do złożenia zażalenia – o odmowie wydania listu żelaznego. List żelazny jest instytucją procesową uregulowaną przepisami kodeksu postępowania karnego w rozdziale 30 w art. 281–284. List żelazny jest wynikiem porozumienia zawartego pomiędzy organami postępowania a oskarżonym przebywającym za granicą. Jeżeli oskarżony złoży oświadczenie, że stawi się do sądu lub prokuratora w oznaczonym terminie, będzie odpowiadał z wolnej stopy, ma zagwarantowane odpowiadanie z wolnej stopy, to znaczy będzie pozostawał na wolności aż do czasu prawomocnego ukończenia postępowania karnego, przestrzegając określonych w ustawie warunków. Mianowicie będzie się stawiał w oznaczonym terminie na wezwanie sądu lub prokuratora, nie będzie opuszczał bez zezwolenia sądu obranego w kraju miejsca pobytu oraz nie będzie nakłaniał do fałszywych zeznań ani w inny bezprawny sposób starał się utrudniać postępowania karnego.

Procedura wydania listu żelaznego stanowi postępowanie incydentalne, toczące się na uboczu zasadniczego postępowania karnego, niemniej jednak jest to instytucja istotna. Na postanowienie sądu wydane na podstawie art. 282 §2 – czyli w przypadku odwołania listu żelaznego na skutek niespełnienia warunków, o których mówiłem przed chwilą, a do których spełnienia zobowiązał się oskarżony bądź podejrzany jeszcze przed wniesieniem aktu oskarżenia – oraz wydane na podstawie art. 283 §2, wydanie listu żelaznego można bowiem uzależnić od złożenia poręczenia majątkowego… I tak na postanowienie o przepadku przedmiotu poręczenia zażalenie nie przysługuje… to znaczy przysługuje. Do tej pory zażalenie nie przysługiwało na postanowienie o wydaniu listu żelaznego, czyli na ten złożony wniosek o wydanie listu żelaznego, oraz postanowienie odmawiające wydania listu żelaznego. Niniejsza ustawa, mając na celu wzmocnienie statusu prawnego oskarżonego, wprowadza uprawnienie do zaskarżenia postanowienia odmawiającego wydania listu żelaznego. W ten sposób ustawodawca wyraża troskę o poszanowanie prawa oskarżonego do wolności osobistej i, jak myślę, nie tylko, bo, proszę państwa, bardzo często osoba przebywająca za granicą chciałaby się oczyścić, czuje się niewinna, ma dowody, chce procesu, ale istnieje realna obawa, że jeśli przyjedzie do kraju, to zostanie aresztowana. Wydanie listu żelaznego powoduje, że taka osoba ma gwarancję, że do czasu uprawomocnienia się wyroku będzie odpowiadać z wolnej stopy. Rozwiązanie to bardzo często skłania taką osobę… Dzięki temu może dojść do takiego procesu, pojawia się możliwość przeprowadzenia takiego procesu. I to właściwie byłoby wszystko, jeśli chodzi o uzasadnienie. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Dziękuję.

Zapytania i odpowiedzi

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatora sprawozdawcy.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytania?

Pan senator Wojciechowski, proszę bardzo.

Senator Grzegorz Wojciechowski:

Dziękuję, Pani Marszałek.

Panie Senatorze, ile jest takich spraw? Czy na posiedzeniu komisji było coś o…

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Proszę, Panie Senatorze.

Senator Piotr Zientarski:

Myślę, że może pan minister będzie… Ja nie wiem, bo nie prowadzę statystyk, a skala zjawiska nie była przedmiotem rozważania na posiedzeniu komisji. W każdym razie liczba spraw nie ma znaczenia, jeśli chodzi o celowość instytucji zażalenia.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Nie widzę więcej zgłoszeń.

Projekt ustawy został wniesiony przez posłów. Do prezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister sprawiedliwości.

Wystąpienie przedstawiciela rządu

Czy przedstawiciel rządu pragnie zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy i przedstawić stanowisko rządu?

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Jerzy Kozdroń: Mam pójść na mównicę czy z miejsca?)

Proszę stąd.

Informuję, że Ministerstwo Sprawiedliwości reprezentuje sekretarz stanu, pan Jerzy Kozdroń.

Sekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Jerzy Kozdroń:

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Chciałbym powiedzieć, że pan senator Zientarski omówił całą instytucję listu żelaznego w sposób tak szczegółowy, że nie pozostaje mi nic innego, jak tylko uprzejmie prosić Wysoką Izbę o to, żeby podjęła decyzję o przyjęciu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego bez poprawek. Tylko tyle. Chyba że są jakieś pytania.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Zapytania i odpowiedzi

Właśnie. Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie? Jak zwykle pan senator Wojciechowski.

Proszę.

Senator Grzegorz Wojciechowski:

Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!

Chciałbym tylko powtórzyć swoje pytanie: jaki to może być rząd wielkości? Rozumiem, że w tej chwili nie ma takiej statystyki, ale ile takich spraw mogłoby być, gdyby były te odwołania? Dziękuję.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Proszę.

Sekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Jerzy Kozdroń:

To znaczy, problem… Mamy statystykę w tym sensie, że wiemy, że w 2012 r. wniosków o wydanie listu żelaznego, próśb o wydanie listu żelaznego wpłynęło bodajże sto siedemdziesiąt osiem, a w 2013 r. – sto trzynaście. Wychodzimy z założenia, że będzie to dobra alternatywa dla europejskiego nakazu aresztowania, bo przecież sytuacje, w których ktoś, na przykład obywatel Polski przebywający na terenie Unii Europejskiej… Nie będzie trzeba stosować europejskiego nakazu aresztowania, jeżeli ktoś taki zwróci się o wydanie listu żelaznego i powie: nie stosujcie wobec mnie tymczasowego aresztowania, bo będę się stawiał na każde wezwanie sądu czy prokuratury. Państwo polskie ponosi z tytułu europejskich nakazów aresztowania duże koszty, bo… Całe transporty samolotów latają do krajów Unii Europejskiej, na Wyspy czy gdzie indziej, i przywożą tymczasowo aresztowanych w grupach. No, jak sytuacja wygląda tak, że prowadzone jest postępowanie przygotowawcze, oskarżony się nie stawił, bo wyjechał za granicę, i kontakt z nim jest utrudniony, no to wtedy najprościej jest wystawić list gończy i wydać nakaz tymczasowego aresztowania. I dlatego uważamy, że może to będzie jakaś alternatywa dla tych osób, które powiedzą: będę się stawiał na każde wezwanie sądu, proszę nie stosować wobec mnie tego środka zapobiegawczego.

Jest jeden problem: otóż w kodeksie postępowania karnego w przepisie dotyczącym listu żelaznego jest mowa o tym, że oskarżony będzie przebywał na terenie kraju we wskazanym miejscu. Można by rozważyć, czy nie należałoby tu dopisać: państwa na terenie Unii Europejskiej, w którym oskarżony przebywa stale. I wtedy byśmy nie musieli wprowadzać zakazu przebywania na terenie kraju. I tyle.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Czy są jeszcze pytania?

(Senator Piotr Zientarski: Ja mam pytanie.)

Pan senator Zientarski.

Senator Piotr Zientarski:

Czy pan minister by sugerował wniesienie takiej poprawki?

Sekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Jerzy Kozdroń:

Panie Senatorze, jeżeli mogę pana o coś prosić… I tak jest za dużo tych nowelizacji cząstkowych k.p.k…

(Senator Piotr Zientarski: Pozostaje kwestia, czy bez poprawek, czy z poprawką…)

Tak, wiem. Ale uważam, że jak będą nowelizacje dotyczące europejskich nakazów aresztowania, to wtedy przy okazji można zmienić i to. Wtedy należy się zastanowić nad tym, czy nie zmienić w tym zakresie przepisów dotyczących listu żelaznego. Nie róbmy już takich cząstkowych zmian, róbmy szersze, większe nowelizacje.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Dziękuję bardzo.

Dziękuję, Panie Ministrze.

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Jerzy Kozdroń: Dziękuję serdecznie.)

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Informuję również, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Punkt 6. porządku obrad: ustawa o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Belize o wymianie informacji w sprawach podatkowych, podpisanej w Londynie dnia 16 maja 2013 r.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu szóstego porządku obrad: ustawa o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Belize o wymianie informacji w sprawach podatkowych, podpisanej w Londynie dnia 16 maja 2013 r.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 519, a sprawozdania komisji w drukach nr 519A i 519B.

Sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych

Proszę sprawozdawcę Komisji Spraw Zagranicznych, senatora Marka Borowskiego, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Marek Borowski:

Pani Marszałek! Wysoki Senacie!

Jest to kolejna już umowa z całego cyklu umów. Można powiedzieć, że Ministerstwo Finansów, konsekwentnie wspierane przez Sejm i Senat, prowadzi batalię przeciwko tak zwanym rajom podatkowym, a właściwie nie tylko przeciwko nim, ale także – i to jest może nawet ważniejsze – przeciwko tym polskim podatnikom, którzy próbują uniknąć płacenia podatków bądź ukryć skutki swojej działalności przestępczej, wykorzystując tego rodzaju państwa. My już tu przyjmowaliśmy tego rodzaju umowy. Poprzednie dotyczyły Wyspy Man, Jersey i baliwatu Guernsey, obecnie omawiana dotyczy Belize – to jest dawny Honduras Brytyjski – a za chwilę zajmiemy się także umową dotyczącą Wysp Bahama.

Te umowy są standardowe, one były opracowane przez OECD dla wszystkich krajów i są podpisywane. Zawierają przepisy dotyczące wymiany informacji – oczywiście należy sądzić, że jeżeli ta wymiana informacji będzie następowała, to raczej w jedną stronę, czyli to nasze organy będą oczekiwały informacji, będą występowały z wnioskami o przekazanie informacji. Chodzi o informacje dotyczące obrotów finansowych, które na terytorium tego kraju – chociaż może to nie jest precyzyjne określenie – a w każdym razie poprzez instytucje tego kraju są dokonywane przez obywateli polskich. No i te umowy przewidują, że takie informacje muszą być udzielane, w tym dotyczące obrotów, o których mówiłem, ale mamy także przykład uchylenia tajemnicy bankowej, co jest ważne, a kraj, który podpisuje taką umowę, w zasadzie nie może odmówić udzielenia takiej informacji, zasłaniając się na przykład tym, że w jego kraju takich informacji się nie zbiera. Jeżeli nie ma przepisów prawnych, które by to uniemożliwiały wewnętrznie, to takiej informacji musi udzielić.

Od razu uprzedzam pytanie, czy coś wiemy na temat tego, czy polscy podatnicy są obecni w Belize. Z informacji, które otrzymaliśmy, bo zadaliśmy takie pytanie na posiedzeniu komisji, nie wynika, żebyśmy w tej chwili posiadali taką wiedzę.

Te umowy mają charakter nie tyle egzekucyjny, można powiedzieć, czyli chcemy coś wyegzekwować, co podejrzewamy, że da się wyegzekwować, ile prewencyjny. Mianowicie fakt zawarcia takiej umowy jest jawny, znany i w związku z tym, można powiedzieć, powstrzymuje on te osoby, które chciałyby wykorzystać te kraje do swoich nielegalnych transakcji, przed takimi działaniami.

Oczywiście ta umowa nie powoduje żadnych negatywnych skutków finansowych, wręcz przeciwnie, być może przyniesienie pozytywne skutki.

Na posiedzeniu komisji nie było żadnych uwag do tej umowy i jednogłośnie ją poparto, o co również zwracam się do Wysokiego Senatu. Dziękuję.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Dziękuję.

Sprawozdanie Komisji Budżetu i Finansów Publicznych

Proszę sprawozdawcę Komisji Budżetu i Finansów Publicznych, senatora Leszka Czarnobaja, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Leszek Czarnobaj:

Pani Marszałek! Wysoki Senacie! Panie Ministrze!

Już nie będę powtarzał tego wszystkiego, co powiedział pan marszałek Borowski. Dodam tylko dwa zdania. Jeśli chodzi o udzielanie informacji, to ustawa ogranicza się do wymiany informacji na wniosek, informacje nie są udzielane automatycznie. Jeżeli chcemy uzyskać informację w Belize, to należy złożyć odpowiedni wniosek i – tak jak jest to zapisane w projekcie umowy – wnioskodawca pokrywa ewentualne koszty dotyczące udzielenia tejże informacji.

Tak jak powiedział pan marszałek, przedmiotem umowy są informacje, umowa dotyczy informacji, nie jest to projekt umowy dotyczący unikania wzajemnego opodatkowania. Ale same informacje związane z obrotami czy ukrywaniem podatków należnych na rzecz Skarbu Państwa są dla nas bardzo ważnymi informacjami.

Może jeszcze kilka słów o tym, co również dla nas było ciekawe, kilka słów na temat Belize. Trzysta dwadzieścia siedem tysięcy ludności, niepodległość w 1981 r., PKB z różnych źródeł, na poziomie 1,5 miliarda dolarów. I co jeszcze jest ważne? 900 milionów dolarów to jest eksport, import – 865 milionów dolarów, obrót z Polską to kwota około 9 milionów dolarów, oczywiście z przewagą eksportu z Polski.

Projekt tej umowy został jednogłośnie zaakceptowany podczas posiedzenia naszej komisji. Wnoszę o podjęcie uchwały w tej sprawie bez poprawek.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Dziękuję bardzo.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatorów sprawozdawców.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie? Nie widzę chętnych.

Projekt tej ustawy został wniesiony przez rząd. Do prezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni minister spraw zagranicznych oraz minister finansów.

Czy przedstawiciel rządu pragnie zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy i przedstawić stanowisko rządu? Nie.

Dziękuję bardzo.

Teraz senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy ktoś z państwa pragnie zadać takie pytanie? Nie widzę chętnych.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu. Dziękuję bardzo.

Punkt 7. porządku obrad: ustawa o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotą Bahamów o wymianie informacji w sprawach podatkowych oraz Protokołu do tej Umowy, podpisanych w Nowym Jorku dnia 28 czerwca 2013 r.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu siódmego porządku obrad: ustawa o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotą Bahamów o wymianie informacji w sprawach podatkowych oraz Protokołu do tej Umowy, podpisanych w Nowym Jorku dnia 28 czerwca 2013 r.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 520 a sprawozdania komisji – w drukach nr 520A i 520B.

Sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych

Proszę sprawozdawcę Komisji Spraw Zagranicznych, senatora Marka Borowskiego, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Marek Borowski:

Pani Marszałek! Wysoki Senacie!

Trudno mi będzie państwa zaskoczyć teraz jakąś nową informacją, ponieważ tekst wymienionej umowy jest dokładnie taki sam jak tej, którą omawiałem przed chwilą, tyle że tu chodzi o kolejny kraj – Wyspy Bahama. I mógłbym powtórzyć wszystko to, co powiedziałem poprzednio. Żeby jednak pozostawić jakiś ślad w państwa pamięci z tego drugiego wystąpienia, pozostawiłem sobie wymienienie krajów, z którymi umowy nas jeszcze czekają, czyli z którymi umowy takie będziemy jeszcze zapewne zawierać, a jest ich sporo. Otóż są to: Księstwo Andory, Królestwo Bahrajnu, Barbados, Bermudy, Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych, Gibraltar, Grenada, Hongkong, Kajmany, Księstwo Liechtensteinu, Makau, Republika Malediwów, Republika Mauritiusu, Księstwo Monako, Republika Panamy, Republika Seszeli i Republika Vanuatu. Tak że, jak państwo widzą, czeka nas jeszcze sporo pracy.

Również w tym przypadku zwracam się o poparcie dotyczące umowy. Dziękuję.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Dziękuję bardzo.

Sprawozdanie Komisji Budżetu i Finansów Publicznych

Proszę sprawozdawcę Komisji Budżetu i Finansów Publicznych, senatora Marka Martynowskiego, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Marek Martynowski:

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Ja mam jeszcze gorszą sytuację, bo już zupełnie nie wiadomo, co tu mówić. W takim razie przedstawię w imieniu Komisji Budżetu i Finansów Publicznych… Opowiem więc chociaż o Wspólnocie Bahamów.

Wspólnota Bahamów to niewielkie państwo wyspiarskie, położone w rejonie Ameryki Północnej na Oceanie Atlantyckim. Kraj ten zajmuje siedemset wysp o łącznej powierzchni 14 tysięcy km2 i liczy trzysta sześćdziesiąt tysięcy mieszkańców. Wzajemne obroty handlowe między Polską a Wspólnotą Bahamów sięgają pół miliarda dolarów.

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych poparła ustawę jednogłośnie i wnosi, by Wysoki Senat przyjął projekt bez poprawek. Dziękuję.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Dziękuję bardzo.

Ja mam najgorszą sytuację, bo muszę powiedzieć, że obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatorów sprawozdawców.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie? Nie widzę zgłoszeń.

(Rozmowy na sali)

Projekt… Jest pytanie?

(Głosy z sali: Nie, nie, nie ma.)

Nie.

Projekt ustawy został wniesiony przez rząd. Do prezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni minister spraw zagranicznych oraz minister finansów.

Czy przedstawiciel rządu pragnie zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy?

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Janusz Cichoń: Wszystko zostało powiedziane.)

Dobrze. Dziękuję bardzo.

Senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu, związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie? Nie. Dziękuję w takim razie.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu. Dziękuję bardzo.

Punkt 8. porządku obrad: ustawa o ratyfikacji Protokołu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o zmianie Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 18 sierpnia 1994 roku, podpisanego w Bratysławie dnia 1 sierpnia 2013 r.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu ósmego porządku obrad: ustawa o ratyfikacji Protokołu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o zmianie Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 18 sierpnia 1994 roku, podpisanego w Bratysławie dnia 1 sierpnia 2013 r.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 521, a sprawozdania komisji – w drukach nr 521A i 521B.

Sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych

Proszę sprawozdawcę Komisji Spraw Zagranicznych, senator Alicję Zając, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Alicja Zając:

Dziękuję.

Pani Marszałek! Panie i Panowie Senatorowie!

Mam zaszczyt przedstawić w imieniu Komisji Spraw Zagranicznych sprawozdanie z posiedzenia odbytego w dniu 10 grudnia 2013 r. w sprawie ratyfikacji Protokołu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o zmianie Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 18 sierpnia 1994 roku, podpisanego w Bratysławie dnia 1 sierpnia 2013 r.; druk nr 521A.

Obecnie obowiązująca umowa została sporządzona, tak jak już powiedziałam, w 1994 r., czyli obowiązuje dziewiętnaście lat. Należało sporządzić zmiany, które uaktualnią przepisy i które dostosują je do aktualnej sytuacji prawnej w obydwu państwach. Zmiany przewidywane przez protokół dotyczą między innymi możliwości dokonywania wtórnej korekty dochodu, szczególnie przy transakcjach między przedsiębiorstwami powiązanymi i prowadzącymi działalność gospodarczą w obu krajach, o kwotę podatku naliczonego od takiej transakcji w drugim państwie. Usuwa to tak zwane podwójne opodatkowanie między przedsiębiorstwami powiązanymi. Zmianie ulegnie też metoda obliczania podatku z zysków przedsiębiorstw, ze sprzedaży majątku czy też dochodu z dywidend – z metody wyłączenia z progresją na metodę zaliczenia proporcjonalnego – co oznacza, że podatnik osiągający dochód w obydwu państwach będzie obowiązany do zapłaty różnicy pomiędzy podatkiem naliczonym w kraju rezydencji a podatkiem zapłaconym za granicą. Istotne jest także wprowadzenie zmian dotyczących opodatkowania zysków majątkowych, tak zwanej klauzuli nieruchomościowej. Pozwoli ona na opodatkowanie zysków z przeniesienia własności akcji i udziałów w spółkach, których majątek składa się z nieruchomości, w państwie, w którym te nieruchomości się znajdują. Ponadto protokół doprecyzowuje zasady wymiany dwustronnych informacji podatkowych oraz wzajemną pomoc w poborze podatków.

Komisja na swoim posiedzeniu jednogłośnie poparła ustawę i o poparcie jej prosi Wysoką Izbę. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Dziękuję bardzo.

Sprawozdanie Komisji Budżetu i Finansów Publicznych

Proszę sprawozdawcę Komisji Budżetu i Finansów Publicznych, senatora Kazimierza Kleinę, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Kazimierz Kleina:

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Nasza komisja, Komisja Budżetu i Finansów Publicznych, także zapoznała się z tą ustawą i przyjęła swoje stanowisko, które zostało zwarte w druku nr 521B. Wnosimy o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Dodam do tego sprawozdania, które złożyła już pani Alicja Zając, informację, że w tej ustawie, a dokładnie w protokole, który jest przedmiotem ratyfikacji, zostały także uchylone przepisy umowy dotyczące tak zwanego tax sparingu, czyli odliczania podatku fikcyjnego. Obecny art. 24 ust. 3 umowy pozwala na zaliczanie podatku należnego, który podlega zapłacie w umawiającym się państwie, jednak został on obniżony lub zaniechany przez dane państwo na mocy jego przepisów o zachętach podatkowych. W takim przypadku zaliczeniu podlega kwota podatku, który miałby zostać zapłacony, jednakże faktycznie, z powodu ulg podatkowych, został objęty zwolnieniem. Tak więc zapisy tego protokołu uniemożliwiają omijanie przepisów podatkowych jednego z krajów; ta sprawa dotyczy głównie Polski.

W tym zapisie, w tym protokole nowością w stosunku do dotychczasowych postanowień umownych jest także regulacja umożliwiająca Polsce przejście z metody wyłączenia z progresją na metodę proporcjonalnego zaliczania, tak zwana klauzula switch-over. Umieszczenie tej klauzuli w umowie ma na celu udostępnienie państwu rezydencji środka zapobiegania przypadkom nieopodatkowania określonych kategorii dochodów.

Myślę, że to jest uzupełnienie informacji o tej ustawie i poprzedniego sprawozdania. Raz jeszcze wnoszę o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Dziękuję.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatorów sprawozdawców.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie? Nie widzę chętnych.

Projekt tej ustawy został wniesiony przez rząd. Do prezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni minister spraw zagranicznych oraz minister finansów.

Czy przedstawiciel rządu pragnie zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy i przedstawić stanowisko rządu?

Przypominam, że w dalszym ciągu Ministerstwo Finansów reprezentuje sekretarz stanu, pan Janusz Cichoń.

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Janusz Cichoń: Dziękuję bardzo.)

Ja również dziękuję.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytania? Nie widzę chętnych.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu. Dziękuję.

Punkt 9. porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o Sądzie Najwyższym

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu dziewiątego porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o Sądzie Najwyższym.

Przypominam, że jest to projekt ustawy wykonujący orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego. Zawarty jest on w druku nr 469, a sprawozdanie komisji – w druku 469S.

Sprawozdanie połączonych Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji

Proszę sprawozdawcę Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, senatora Andrzeja Matusiewicza, o przedstawienie wspólnego sprawozdania komisji o projekcie ustawy.

Senator Sprawozdawca Andrzej Matusiewicz:

Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!

W imieniu Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji przedkładam kolejny już projekt tak zwanej inicjatywy powyrokowej.

W dniu 4 grudnia 2012 r. Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność §104 regulaminu Sądu Najwyższego w związku z §1 uchwały Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 1 grudnia 2003 r. w sprawie regulaminu Sądu Najwyższego z art. 3 §2 ustawy o Sądzie Najwyższym.

Poddany kognicji Trybunału §104 regulaminu Sądu Najwyższego przewidywał, że postanowienie o unieważnieniu prawomocnego orzeczenia sądowego wydanego w sprawie, która ze względu na osobę lub przedmiot nie podlegała orzecznictwu sądu, Sąd Najwyższy może wydać na posiedzeniu niejawnym. Jednocześnie ust. 2 nakazywał doręczenie postanowienia zapadłego w takim trybie, a także jego uzasadnienia zarówno prokuratorowi generalnemu będącemu wnioskodawcą, jak i stronom postępowania, w którym zapadło dane orzeczenie.

Krótko streszczając treść uzasadnienia wyroku Sądu Najwyższego, można powiedzieć, że Trybunał Konstytucyjne stanął na stanowisku, że regulamin Sądu Najwyższego przede wszystkim reguluje sprawy wewnętrznoorganizacyjne Sądu Najwyższego, kompetencje poszczególnych izb i nie powinien zawiera przepisów proceduralnych. Trybunał uznał, że ta materia ustawowa odnośnie do przepisów proceduralnych w tym względzie powinna być przedstawiona szerzej w art. 64 ustawy o Sądzie Najwyższym. §104 regulaminu Sądu Najwyższego, jak już powiedziałem, został skonfrontowany z tymi zasadami porządkowo-organizacyjnymi.

W związku z tym jest potrzeba nowelizacji przepisu art. 64 i wprowadzenia trybu procedowania przewidzianego w tego rodzaju postępowaniu. Do tej pory Sąd Najwyższy mógł jedynie stosować przepisy na zasadzie analogii legis, bo była tak zwana luka tetyczna, czyli mógł stosować odpowiednie przepisy kodeksu postępowania cywilnego dotyczące stwierdzenia nieważności orzeczenia niezgodnego z prawem w trybie art. 42411 i następne kodeksu postępowania cywilnego lub w trybie przepisów kodeksu postępowania karnego wynikającego oczywiście z przepisów k.p.k.

Po pierwszym posiedzeniu Komisji Ustawodawczej poświęconemu tej sprawie i podjęciu inicjatywy komisja zwróciła się do pierwszego prezesa Sądu Najwyższego, który zgłosił określone uwagi co do treści art. 64. Chodziło tu o treść orzeczenia wydanego przez Sąd Najwyższy na skutek rozpoznania tej sprawy. W przypadku, gdyby była ona rozpoznana negatywnie, wniosek o stwierdzenie nieważności orzeczenia powinien zostać oddalony, a w przypadku uwzględnienia powinno nastąpić unieważnienie zaskarżonego orzeczenia. W zasadzie uregulowanie to odnosi się do dwóch sytuacji, czyli do sytuacji, w której droga sądowa jest niedopuszczalna, i do sytuacji, w której nie ma jurysdykcji krajowej. Istniał tak zwany immunitet sądowy… Jeśli dana osoba nie powinna w ogóle podlegać jurysdykcji sądów polskich, a mimo to takie orzeczenie zostało wydane, należy…

Konsultacje obejmowały szeroki krąg podmiotów, to jest Krajową Radę Radców Prawnych, Krajową Radę Prokuratury, Krajową Radę Sądownictwa, Naczelną Radę Adwokacką czy Prokuratorię Generalną. Większość podmiotów poparła tę inicjatywę legislacyjną; niektóre nie wniosły żadnych uwag. W treści nowelizacji zostały spełnione przede wszystkim postulaty przedstawicieli Sądu Najwyższego.

W imieniu Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji proszę Wysoką Izbę o poparcie nowelizacji. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Dziękuję.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać trwające nie dłużej niż minutę zapytania do sprawozdawcy komisji oraz do upoważnionego przedstawiciela wnioskodawców.

Przypominam, że Komisja Ustawodawcza upoważniła do jej reprezentowania senatora Andrzeja Matusiewicza. Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie? Nie widzę zgłoszeń.

Czy przedstawiciel rządu chce zabrać głos w sprawie przedstawionego projektu ustawy?

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Jerzy Kozdroń: Nie, dziękuję. Chciałbym tylko podziękować Senatowi za podjęcie tej cennej inicjatywy ustawodawczej wykonującej orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego.)

Dziękuję.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do obecnego na posiedzeniu przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie? Informuję, że Ministerstwo Sprawiedliwości reprezentuje sekretarz stanu, pan Jerzy Kozdroń. Nie widzę zgłoszeń.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa nie zapisał się do głosu.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Teraz Senat mógłby przystąpić do trzeciego czytania projektu ustawy, które objęłoby jedynie głosowanie, ale zostanie ono przeprowadzone razem z innymi głosowaniami.

Punkt 10. porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu dziesiątego porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego.

Przypominam, że projekt został wniesiony przez grupę senatorów i zawarty jest w druku nr 450, a sprawozdanie komisji – w druku nr 450S.

Sprawozdanie połączonych Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji

Proszę sprawozdawcę Komisji Ustawodawczej…

(Senator Grażyna Sztark: Jedną sekundkę. Już idzie.)

…oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, senatora Piotra Zientarskiego, o przedstawienie wspólnego sprawozdania komisji o projekcie ustawy.

Senator Sprawozdawca Piotr Zientarski:

Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!

W imieniu Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji mam zaszczyt prosić Wysoki Senat o przyjęcie jednolitego projektu ustawy zawartego w druku nr 450S.

Jest to, proszę państwa, nasza senacka inicjatywa, która trafi do Sejmu, a dotyczy kwestii incydentalnej, ale ważnej, czyli nagrywania rozpraw karnych. Projekt ustawy zawiera uregulowania, które wprowadzają obowiązek stosowania nowoczesnych technik zapisu przebiegu każdej rozprawy w sprawach karnych w celu usprawnienia postępowania karnego oraz zapewnienia prawa stron do rzetelnego procesu. Można od tego obowiązku odejść jedynie w sytuacji, kiedy jest to niemożliwe ze względów technicznych. W niniejszym projekcie ustawy proponuje się wprowadzenie zmian w k.p.k. Zmiany te stanowią, że przebieg ustawy utrwala się za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk albo obraz i dźwięk, chyba że jest to niemożliwe ze względów technicznych, co nie znosi obowiązku sporządzania pełnego protokołu pisemnego. I tu jest różnica między tą nowelizacją a nowelizacją w procedurze cywilnej – tam jest uproszczony protokół, a tu pozostaje protokół pisemny.

Propozycja ta oparta jest na następujących założeniach. Po pierwsze, rejestrowanie przebiegu rozprawy w sprawach karnych w przeciwieństwie, tak jak powiedziałem, do zmian w procedurze wykroczeniowej nie będzie stanowiło protokołu elektronicznego, lecz jedynie zapis obrazu i dźwięku załączony do akt sprawy. Po drugie, rejestrowanie przebiegu rozprawy ma mieć postać względnie obligatoryjną – wyłączenie tego obowiązku będzie uwarunkowane wyłącznie względami technicznymi, które mogą mieć miejsce w sytuacji braku odpowiedniego sprzętu lub ewentualnej awarii systemu. I po trzecie, nie będzie możliwości ograniczania treści protokołu do najistotniejszych oświadczeń osób biorących udział w rozprawie ani zrezygnowania z pełnego pisemnego zapisu przebiegu rozprawy. Będzie to można uczynić, ale tylko wtedy – dotyczy tego §3 – jeżeli czynność procesową inną niż rozprawa utrwala się za pomocą urządzenia rejestrującego obraz i dźwięk. Jak mówię, wtedy będzie można ograniczyć się do zapisu najbardziej istotnych oświadczeń osób biorących w tym udział. Wówczas zapis obrazu lub dźwięku, a także przekład zapisu dźwięku, stają się załącznikami do protokołu. Podkreślam, w sytuacji czynności poza rozprawą… Zdaniem wnioskodawców w dalszej perspektywie – po wdrożeniu systemu informatyzacji postępowań przygotowawczych prowadzonych przez inne organy, w tym prokuraturę czy Policję – celowe będzie włączenie postępowania karnego do systemu protokołu elektronicznego. To jest wizja przyszłości.

Przyjęcie koncepcji opartej na wskazanych trzech założeniach cechuje się tą podstawową zaletą, że zapewni w każdej sprawie istnienie pełnego pisemnego zapisu przebiegu rozprawy, pełnego zapisu obrazu i dźwięku.

Wydaje się, że wprowadzenie tego rozwiązania… Chodzi o wprowadzenie pewnych funkcji: funkcji kontrolnej – w stosunku do prawidłowości zapisu w protokole pisemnym… Będzie możliwość skorygowania, a przy wniosku o sprostowanie czy o uzupełnienie protokołu będzie można się odnieść do tego zapisu. I funkcji porządkowej, rejestrującej ewentualne wszelkie nieprawidłowe zachowania uczestników i sądu, co niewątpliwie wpłynie na poprawę poziomu kultury pracy na rozprawie, czyli, jak to się mówi, kultury sali rozpraw. Należy też zauważyć, że aktualnie nie można powiązać technicznie wprost zapisu dźwięku z protokołem pisemnym sporządzanym w komputerze, gdyż zgodnie z k.p.k. protokołem z rozprawy jest protokół pisemny, który może być sporządzony w każdej formie – także pismem ręcznym lub maszynowym.

Konkludując, chcę powiedzieć, że proponowane rozwiązanie wydaje się wyważone. W wyniku jego ewentualnego wprowadzenia nie wydłużyłby się czas trwania postępowań, podniosłyby się natomiast poziom dokumentowania przebiegu rozprawy i kultura sali sądowej, a jednocześnie we właściwy, ewolucyjny sposób zostałby przygotowany grunt do wprowadzenia w przyszłości pełnego protokołu elektronicznego w sprawach karnych. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej:

Dziękuję.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać trwające nie dłużej niż minutę zapytania do sprawozdawcy komisji oraz do upoważnionego przedstawiciela wnioskodawców. Przypominam, że wnioskodawcy upoważnili do ich reprezentowania senatora Piotra Zientarskiego.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie? Nie widzę zgłoszeń.

Czy przedstawiciel rządu chce zabrać głos w sprawie przedstawionego projektu ustawy?

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Jerzy Kozdroń: Nie, dziękuję. Chciałbym tylko podziękować za wspaniałą inicjatywę.)

Dziękuje sekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości, pan Jerzy Kozdroń.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do obecnego na posiedzeniu przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytania? Nie.

Otwarcie dyskusji

Otwieram dyskusję.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Zamknięcie dyskusji

Zamykam dyskusję.

Teraz Senat mógłby przystąpić do trzeciego czytania projektu ustawy. To trzecie czytanie objęłoby jedynie głosowanie. Zostanie ono przeprowadzone razem z innymi głosowaniami.

Szanowni Państwo, zarządzam teraz dwugodzinną przerwę.

Serdecznie zapraszam na ogłoszenie wyników konkursu fotograficznego „Polak-emigrant” oraz otwarcie wystawy prezentującej nagrodzone i wyróżnione prace. Otwarcie wystawy odbędzie się w holu przy sali nr 217.

(Głos z sali: O której godzinie będą głosowania?)

O godzinie 16.

Komunikaty

Komunikaty.

Senator Sekretarz Stanisław Gorczyca:

Komunikaty. Wspólne posiedzenie Komisji Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej poświęcone rozpatrzeniu wniosków zgłoszonych na czterdziestym szóstym posiedzeniu Senatu do ustawy o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne oraz niektórych innych ustaw obędzie się w dniu 17 grudnia…

(Głos z sali: 18 grudnia.)

…18 grudnia o godzinie 14.20 w sali nr 182.

Posiedzenie Komisji Ustawodawczej poświęcone rozważeniu podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej nowelizacji ustawy o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury oraz niektórych innych ustaw odbędzie się dziś w przerwie obrad o godzinie 14.15 w sali nr 217. Dziękuję.

(Wicemarszałek Maria Pańczyk-Pozdziej: O której godzinie?)

O godzinie 14.15.

(Przerwa w obradach od godziny 13 minut 57 do godziny 16 minut 15)

Wznowienie obrad

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Panie i Panowie Senatorowie, wznawiam obrady.

Proszę powoli skupiać się nad…

Punkt 11. porządku obrad: trzecie czytanie projektu ustawy o petycjach

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu jedenastego porządku obrad: trzecie czytanie projektu ustawy o petycjach.

Drugie czytanie tego projektu odbyło się na czterdziestym piątym posiedzeniu Senatu w dniu 12 grudnia 2013 r. Senat po przeprowadzonej dyskusji skierował projekt ustawy do Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji w celu ustosunkowania się ich do zgłoszonych w toku dyskusji wniosków i przygotowania dodatkowego sprawozdania w tej sprawie. Znajduje się ono w druku nr 285X.

Sprawozdanie połączonych Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji

Proszę sprawozdawcę, pana senatora Piotra Zientarskiego, o przedstawienie dodatkowego sprawozdania komisji.

Senator Sprawozdawca Piotr Zientarski:

Połączone komisje rekomendują Wysokiemu Senatowi poparcie poprawek z wyłączeniem poprawek trzeciej i szóstej. Jeśli chodzi o pozostałe poprawki, to rekomendujmy ich poparcie.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

W trakcie drugiego czytania wnioski o charakterze legislacyjnym zgłosili pan senator Jan Rulewski, pan senator Michał Seweryński i pan senator Mieczysław Augustyn.

Obecnie senatorowie mogą zgłaszać trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatorów sprawozdawców i wnioskodawców.

Czy ktoś z państwa senatorów chciałby zadać takie pytanie? Nie ma chętnych.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania w sprawie projektu ustawy o petycjach.

W pierwszej kolejności zostaną przeprowadzone głosowania nad poprawkami, a następnie nad przyjęciem projektu w całości…

(Rozmowy na sali)

Nie przekrzyczę sali.

…Ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionymi poprawkami.

Poprawka pierwsza ma na celu doprecyzowanie, że przedmiotem petycji może być żądanie ustanowienia lub zmiany przepisów prawa, podjęcia decyzji lub innego działania w sprawie dotyczącej także podmiotu wnoszącego petycję.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 80 senatorów, 79 było za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 3)

Poprawka druga ma na celu wskazanie, w jakich sprawach petycje nie mogą być wnoszone.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 79 senatorów, 78 było za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 4)

Poprawka trzecia nakłada na podmiot rozpatrujący petycję obowiązek zamieszczenia na stronie internetowej wzoru formularza do składania petycji.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 80 senatorów, 6 było za, 54 – przeciw, 20 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 5)

Poprawka odrzucona.

Poprawka czwarta powoduje, że petycja składana za pomocą środków komunikacji elektronicznej może być także opatrzona bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 79 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 6)

Poprawka piąta powoduje, że petycje pozostawia się bez rozpatrzenia, jeżeli wszystkie osoby, które ją podpisały, wycofają swoje poparcie dla tej petycji.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 80 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 7)

Poprawka szósta wprowadza odrębną procedurę dotyczącą rozpatrywania petycji wnoszonych przez grupę liczącą co najmniej dwadzieścia tysięcy, pięć tysięcy, dwa tysiące albo tysiąc osób odpowiednio do Sejmu i Senatu, sejmiku województwa, powiatu albo gminy.

Kto za?

Kto przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 80 senatorów, 3 głosowało za, 54 – przeciw, 23 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 8)

Przystępujemy do głosowania nad przyjęciem projektu ustawy o petycjach w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek oraz nad projektem uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy. Komisje proponują, aby Senat upoważnił pana senatora Mieczysława Augustyna do reprezentowania Izby w dalszych pracach nad tym projektem ustawy.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

(Rozmowy na sali)

Coś się dzieje?

I kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 80 senatorów, wszyscy – za. (Głosowanie nr 9)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat przyjął projekt ustawy o petycjach i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Informuję ponadto, że Senat upoważnił senatora Mieczysława Augustyna do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.

Punkt 12. porządku obrad: zmiany w składzie komisji senackich

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu dwunastego porządku obrad: zmiany w składzie komisji senackich.

Przypominam, że wniosek Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich w tej sprawie jest zawarty w druku nr 533.

Sprawozdanie Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich

Proszę pana senatora Andrzeja Misiołka, sprawozdawcę i przewodniczącego Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich, o przedstawienie wniosku.

(Rozmowy na sali)

A pana senator Pęka proszę uprzejmie: pół tonu ciszej. Tak?

(Senator Bogdan Pęk: Ja nic nie mówiłem.)

Senator Sprawozdawca Andrzej Misiołek:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich rozpatrywała na dzisiejszym posiedzeniu wniosek pana senatora Wiesława Dobkowskiego w sprawie jego rezygnacji z pracy w Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą i podjęcia przezeń pracy w Komisji Obrony Narodowej. Komisja przyjęła ten projekt pozytywnie, jest on zawarty w druku nr 533.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Czy ktoś z państwa senatorów chciałby zabrać głos w tej sprawie? Nie.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez Komisję Regulaminową, Etyki i Spraw Senatorskich projektem uchwały w sprawie zmian w składzie komisji senackich.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 81 senatorów, 78 – za, 1 – przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 10)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie zmian w składzie komisji senackich.

Punkt 2. porządku obrad: drugie czytanie projektu uchwały ustanawiającej rok 2014 Rokiem Odrodzenia Senatu w Polsce (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu drugiego porządku obrad: drugie czytanie projektu uchwały ustanawiającej rok 2014 Rokiem Odrodzenia Senatu w Polsce.

Przypominam, że dzisiaj zostało przedstawione sprawozdanie komisji o projekcie uchwały oraz została przeprowadzona dyskusja.

Przystąpienie do trzeciego czytania projektu

Przystępujemy do trzeciego czytania, które obejmuje jedynie głosowanie.

I przypominam, że komisja wnosi o przyjęcie projektu uchwały zawartego w druku nr 483S.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem projektu uchwały?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Proszę o wyniki.

Głosowało 80 senatorów, 78 – za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 11)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę ustanawiającą rok 2014 Rokiem Odrodzenia Senatu w Polsce.

Punkt 3. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu trzeciego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne.

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosi o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisję projektem uchwały.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 81 senatorów, 56 – za, 24 – przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 12)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne.

Punkt 4. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne oraz niektórych innych ustaw (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu czwartego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne oraz niektórych innych ustaw.

W przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie. Znajduje się ono w druku nr 518Z.

Sprawozdanie połączonych Komisji Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej

Proszę sprawozdawcę komisji, pana senatora Piotra Gruszczyńskiego, o przedstawienie sprawozdania komisji.

Bardzo proszę, Panie Senatorze.

Senator Sprawozdawca Piotr Gruszczyński:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Wymienione przez pana marszałka połączone komisje zwracają się do Wysokiego Senatu o przyjęcie poprawek od pierwszej do czwartej oraz od szóstej do szesnastej.

Jednocześnie chciałbym poinformować, że wnioskodawcy dokonali zmiany treści swoich wniosków. Dotyczy to połączonych Komisji Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej – chodzi o poprawkę pierwszą. Treść swojego wniosku zmienił także senator Janusz Sepioł – chodzi o poprawkę trzecią. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo.

Czy pan senator Sepioł i pan senator Kazimierz Kleina, a więc wnioskodawcy, chcieliby zabrać głos?

(Senator Kazimierz Kleina: Dziękuję bardzo.)

Dziękuję bardzo.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania. W pierwszej kolejności będziemy głosować nad przedstawionymi poprawkami, a następnie nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Poprawka pierwsza uwzględnia w przepisie określającym zakres przedmiotowy ustawy faktyczny zakres stosowania przepisów ustawy.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 80 senatorów, 55 – za, 25 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 13)

Poprawka druga porządkuje przepisy ustawy.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 81 senatorów, 56 – za, 25 się wstrzymało. (Głosowanie nr 14)

Poprawka trzecia wprowadza wytyczne do przepisu upoważniającego do wydania rozporządzenia w miejsce wytycznych pozornych.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 81 senatorów, 56 – za, 25 się wstrzymało. (Głosowanie nr 15)

Przyjęcie poprawki czwartej wykluczy głosowanie nad poprawką piątą. Poprawka czwarta wprowadza do przepisu zakładającego możliwość wzajemnego bezpłatnego przekazywania programów komputerowych nową grupę podmiotów – agencje wykonawcze w rozumieniu ustawy o finansach publicznych.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 81 senatorów, 56 – za, 25 się wstrzymało. (Głosowanie nr 16)

Poprawka szósta rozszerza zakres kompetencji Rady Informatyzacji oraz krąg podmiotów rekomendujących kandydatów na członków Rady Informatyzacji, jednocześnie zmieniając jej nazwę na Radę do spraw Cyfryzacji. Poprawka wykracza poza materię ustawy uchwalonej przez Sejm.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 79 senatorów, 54 – za, 25 się wstrzymało. (Głosowanie nr 17)

Poprawka siódma ujednolica terminologię przepisów.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 79 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 18)

Poprawka siódma ujednolica… Przepraszam. Poprawka ósma koryguje błędne odesłanie.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 80 senatorów, wszyscy głosujący byli za. (Głosowanie nr 19)

Poprawka dziewiąta koryguje błędne odesłanie.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 81 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 20)

Nad poprawkami dziesiątą i dwunastą głosujemy łącznie. Oddają one istotę przepisów, stanowiąc, że termin siedmiu dni od dnia wysłania zawiadomienia jest terminem dla organu na wysłanie ponownego zawiadomienia, a nie terminem dla strony na odebranie pisma.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 79 senatorów, 55 – za, 1 – przeciw, 23 się wstrzymało. (Głosowanie nr 21)

Poprawka jedenasta, uwzględniając konstrukcję przepisu zawierającego wyliczenie w sposób prawidłowy, wprowadza zmianę do ustawy.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 81 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 22)

Poprawka trzynasta ujednolica przepisy ustawy.

(Rozmowy na sali)

Pana senatora Koguta nie przekrzyczę, z wielu powodów.

(Senator Stanisław Kogut: Przepraszam bardzo, to tamta strona gada…)

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 79 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 23)

Poprawka czternasta koryguje przepis, uwzględniając zróżnicowany termin wejścia w życie przepisów ustawy.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 81 senatorów, 59 – za, 22 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 24)

Poprawka piętnasta skreśla przepis czasowo utrzymujący w mocy dotychczasowe rozporządzenia.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 81 senatorów, 56 – za, 25 się wstrzymało. (Głosowanie nr 25)

Poprawka szesnasta skreśla przepis różnicujący, w sposób niezgodny z zasadami poprawnej legislacji, termin wejścia w życie przepisów ustawy.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 80 senatorów, 56 – za, 24 się wstrzymało. (Głosowanie nr 26)

Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 81 senatorów, 56 – za, 25 się wstrzymało. (Głosowanie nr 27)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne oraz niektórych innych ustaw.

Punkt 5. porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu piątego porządku obrad: ustawa o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego.

Komisja Ustawodawcza oraz Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji przedstawiły projekt uchwały, w którym wnoszą o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisje projektem uchwały.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 81 senatorów, wszyscy za. (Głosowanie nr 28)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego.

Punkt 6. porządku obrad: ustawa o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Belize o wymianie informacji w sprawach podatkowych, podpisanej w Londynie dnia 16 maja 2013 r. (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu szóstego porządku obrad: ustawa o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Belize o wymianie informacji w sprawach podatkowych, podpisanej w Londynie dnia 16 maja 2013 r.

Komisja Spraw Zagranicznych oraz Komisja Budżetu i Finansów Publicznych przedstawiły jednobrzmiące projekty uchwał, w których wnoszą o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisje projektem uchwały.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 80 senatorów, wszyscy za. (Głosowanie nr 29)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Belize o wymianie informacji w sprawach podatkowych, podpisanej w Londynie dnia 16 maja 2013 r.

Punkt 7. porządku obrad: ustawa o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotą Bahamów o wymianie informacji w sprawach podatkowych oraz Protokołu do tej Umowy, podpisanych w Nowym Jorku dnia 28 czerwca 2013 r. (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu siódmego porządku obrad: ustawa o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotą Bahamów o wymianie informacji w sprawach podatkowych oraz Protokołu do tej Umowy, podpisanych w Nowym Jorku dnia 28 czerwca 2013 r.

Komisja Spraw Zagranicznych oraz Komisja Budżetu i Finansów Publicznych przedstawiły jednobrzmiące projekty uchwał, w których wnoszą o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisje projektem uchwały.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki głosowania.

Głosowało 80 senatorów, wszyscy za. (Głosowanie nr 30)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotą Bahamów o wymianie informacji w sprawach podatkowych oraz Protokołu do tej Umowy, podpisanych w Nowym Jorku dnia 28 czerwca 2013 r.

Punkt 8. porządku obrad: ustawa o ratyfikacji Protokołu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o zmianie Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 18 sierpnia 1994 roku, podpisanego w Bratysławie dnia 1 sierpnia 2013 r. (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu ósmego porządku obrad: ustawa o ratyfikacji Protokołu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o zmianie Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 18 sierpnia 1994 roku, podpisanego w Bratysławie dnia 1 sierpnia 2013 r.

Komisja Spraw Zagranicznych oraz Komisja Budżetu i Finansów Publicznych przedstawiły jednobrzmiące projekty uchwał, w których wnoszą o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisje projektem uchwały.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 80 senatorów, wszyscy za. (Głosowanie nr 31)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o ratyfikacji Protokołu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o zmianie Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 18 sierpnia 1994 roku, podpisanego w Bratysławie dnia 1 sierpnia 2013 r.

Punkt 9. porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o Sądzie Najwyższym (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu dziewiątego porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o Sądzie Najwyższym.

Przypominam, że dzisiaj zostało przedstawione sprawozdanie komisji o projekcie ustawy oraz została przeprowadzona dyskusja.

Przystąpienie do trzeciego czytania projektu

Przystępujemy do trzeciego czytania, które obejmuje jedynie głosowanie.

Przypominam, że komisje wnoszą o przyjęcie przez Senat jednolitego projektu ustawy zawartego w druku nr 469S.

Komisje proponują ponadto, aby Senat upoważnił pana senatora Matusiewicza do prezentowania stanowiska Izby w dalszych pracach nad tym projektem.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisje projektem ustawy o zmianie ustawy o Sądzie Najwyższym oraz projektem uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy. Długa droga do tego głosowania…

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 81 senatorów, wszyscy za. (Głosowanie nr 32)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy o Sądzie Najwyższym i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Jednocześnie informuję, że Izba upoważniła pana senatora Andrzeja Matusiewicza do prezentowania stanowiska Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.

Punkt 10. porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego (cd.)

Powracamy do rozpatrywania punktu dziesiątego porządku obrad: drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego.

Przypominam, że dzisiaj zostało przedstawione sprawozdanie komisji o projekcie ustawy oraz przeprowadzona została dyskusja.

Przystąpienie do trzeciego czytania projektu

Przystępujemy do trzeciego czytania, które obejmuje jedynie głosowanie.

Przypominam, że komisje wnoszą o przyjęcie przez Senat jednolitego projektu ustawy zawartego w druku nr 450S, proponując ponadto, aby Senat upoważnił pana senatora Piotra Zientarskiego do reprezentowania stanowiska Izby w dalszych pracach nad tym projektem.

Głosowanie

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisje projektem ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz projektem uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o wyniki.

Głosowało 79 senatorów, wszyscy byli za. (Głosowanie nr 33)

Podjęcie uchwały

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu uchwały.

Jednocześnie informuję, że Senat upoważnił senatora Piotra Zientarskiego do reprezentowania stanowiska Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.

Wysoka Izbo! Przekazuję najlepsze życzenia świąteczne wszystkim senatorom opuszczającym salę.

Informuję, że porządek obrad czterdziestego szóstego posiedzenia Senatu został wyczerpany.

Oświadczenia

Przystępujemy do oświadczeń senatorów poza porządkiem obrad.

Informuję państwa senatorów, że oświadczenia złożone do protokołu zostaną umieszczone w urzędowej wersji sprawozdania stenograficznego.

(Rozmowy na sali)

(Senator Stanisław Kogut: Niech wyjdą, Panie Marszałku…)

Jeszcze trochę poczytam, tak że…

(Senator Stanisław Kogut: Pan mówi, że mnie nie przegadają, a oni…)

Oświadczenia nie mogą trwać dłużej niż pięć minut. Przedmiotem oświadczenia mogą być sprawy związane z wykonywaniem mandatu, przy czym nie może ono dotyczyć spraw będących przedmiotem porządku obrad bieżącego posiedzenia Senatu. Marszałek odmówi przyjęcia niewygłoszonych oświadczeń, których treści nie można ustalić lub których wygłoszenie przez senatora nie byłoby możliwe w przysługującym na to czasie, czyli w ciągu pięciu minut. Nad oświadczeniem senatorskim nie przeprowadza się dyskusji.

(Rozmowy na sali)

Uprzejmie proszę państwa senatorów niezainteresowanych oświadczeniem, które ma zamiar wygłosić pan senator Kogut, o opuszczenie sali obrad, nieustannie życząc wszystkim wesołych świąt.

Możemy uznać, Panie Senatorze, że tak się dzieje… Bardzo proszę.

Senator Stanisław Kogut:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Kieruję dziś dwa oświadczenia do marszałka Senatu, pana Bogdana Borusewicza.

Szanowny Panie Marszałku!

27 stycznia 2011 r. złożyłem skierowane do pana oświadczenie senatorskie. Stwierdziłem wówczas, że jednoznacznie pozytywne wartości powstania, aktualne i potrzebne ojczyźnie również dzisiaj, przemawiają za tym, aby powstanie styczniowe znalazło w zbiorowej pamięci Polaków zdecydowanie lepsze miejsce, niż ma dziś. Okazją do tego miała być okrągła, sto pięćdziesiąta rocznica jego wybuchu, przypadająca w 2013 r., w połowie ósmej kadencji Senatu. Przygotujmy się do niej godnie, powiedziałem. Zaproponowałem, aby Senat objął aktywnym patronatem przygotowania do obchodów tej rocznicy i stał się inicjatorem działań naukowych i wychowawczych z nimi związanych.

Senat 3 sierpnia 2012 r. podjął uchwałę ustanawiającą rok 2013 Rokiem Powstania Styczniowego. Widomy dowód jej realizacji znalazł się w internecie. Na stronie naszej Izby pojawiła się zakładka poświęcona tej rocznicy, a w niej informacje o kilku wystawach urządzonych w różnych miejscach Polski, kilku patronatach pana marszałka, kilku wieńcach i wiązankach złożonych w miejscach pamięci – o niewielkiej części spośród tysięcy wydarzeń, będących przejawami aktywności obywatelskiej związanej z tą rocznicą. Znalazło się tam nawet któreś z kilkunastu oświadczeń, które skierowałem do pana marszałka, przypominając istotne zdarzenia i osoby z 1863 r.

Dziś spotykamy się na ostatnim w Roku Powstania Styczniowego – roku okrągłej, sto pięćdziesiątej rocznicy tego ważnego dla historii naszego narodu wydarzenia – posiedzeniu Senatu. To właściwy czas, by zapytać, czy nasza aktywność w tym czasie była dostateczna, czy mój postulat zyskał uznanie władz Senatu i został zrealizowany, czy Senat stał się inspiratorem działań naukowych i wychowawczych związanych z obchodami rocznicy. Każdy z nas musi sobie odpowiedzieć na te pytania sam. Ja czuję niedosyt. Obawiam się, że nie wykorzystaliśmy dostatecznie okazji, jaką była ta rocznica tak ważnych wydarzeń. Nie zdobyliśmy się na to, by jako Izba, jako zbiorowość inspirować działania istotne dla naszej zbiorowej świadomości. Nasze przesłanie nie weszło przebojem do głównego nurtu dyskursu publicznego. Pozwoliliśmy na to, by media zaprzątały głowy Polaków tematami, które żyją pięć minut i dotyczą spraw nieistotnych. Świadome środowiska patriotyczne mogą odbierać to nawet tak, że nie byliśmy z nimi w roku rocznicowym, w którym pochylano się nad wydarzeniami sprzed stu pięćdziesięciu lat. Szkoda, bo był to czas, który można było, moim zdaniem, lepiej spożytkować w interesie Rzeczypospolitej i jej Senatu.

Panie Marszałku, proszę przyjąć zapewnienie, że choć Rok Powstania Styczniowego dobiega już końca, nie kończy się moja determinacja, by z tej trybuny mówić o tych wydarzeniach z polskiej historii, które są ważne dla naszej narodowej wspólnoty.

Drugie oświadczenie dotyczy sto sześćdziesiątej rocznicy urodzin wybitnego historyka Jana Sygańskiego oraz dziewięćdziesiątej rocznicy urodzin Ireny Styczyńskiej – postaci związanych z rejonem Sądecczyzny.

Panie Marszałku, w gronie zasłużonych dla południowej Małopolski historyków znajduje się postać Jana Sygańskiego, urodzonego 18 czerwca 1853 r. w Żukowicach koło Lisiej Góry. W latach młodości studiował teologię, a następnie w 1871 r. wstąpił do zgromadzenia ojców jezuitów i w 1877 r. został wyświęcony w Katedrze Wawelskiej. W latach 1882–1897 wnikliwie badał dokumenty dotyczące Sądecczyzny i miasta Nowy Sącz. Wsławił się zabezpieczeniem i ocaleniem materiałów archiwalnych, między innymi przywilejów królewskich. Przepisał większość dokumentów, które uległy spaleniu podczas wielkiego pożaru miasta Nowy Sącz w 1894 r. Jako jeden z niewielu współczesnych badaczy historii widział na własne oczy oryginalny dokument lokacyjny miasta króla Wacława II, a także późniejsze przywileje królewskie, akta ławnicze i sądowe, jak również księgi cechowe z XVI, XVII i XVIII wieku. 15 lutego w 1914 r. za wybitne zasługi w ocalaniu historii miasta otrzymał tytuł honorowego obywatela Nowego Sącza. Praca badawcza Jana Sygańskiego zebrana została w kilku tomach: „Nowy Sącz, jego dzieje i pamiątki dziejowe z dziesięcioma ilustracjami, szkice historyczne na pamiątkę sześćsetnej rocznicy założenia tegoż miasta na podstawie źródeł” z 1892 r.; „Historia Nowego Sącza od wstąpienia dynastii Wazów – do pierwszego rozbioru Polski”, wydana we Lwowie w 1901 r.; „Arendy klasztoru starosądeckiego w XVI i XVII wieku”, wydane we Lwowie w 1904 r. oraz „Analekta sandeckie do XVI. i XVII. wieku”, wydane we Lwowie w 1905 r. Niewątpliwie praca naukowa Jana Sygańskiego stała się źródłem wiedzy dla późniejszych badaczy dziejów Sądecczyzny i źródłem fascynacji dla miłośników miasta Nowego Sącza.

Wydawnictwami tymi fascynowała się między innymi współczesna wybitna badaczka dziejów miasta i regionu Irena Styczyńska, urodzona dziewięćdziesiąt lat temu. Urodzona w Siennej, całe życie związała z miastem Nowy Sącz. W latach okupacji hitlerowskiej, pracując w Wydziale Rolnym Starostwa Powiatowego w Nowym Sądu i mając dostęp do dokumentów, zaangażowała się w pracę konspiracyjną jako łącznik komendy okręgu AK. Należała także do drużyny żeńskiej Szarych Szeregów. W uznaniu zasług została odznaczona Krzyżem Partyzanckim. Po wojnie pracowała w Muzeum Okręgowym w Nowym Sączu, przyczyniając się do zgromadzenia dokumentacji historycznej na temat Nowego Sącza i regionu. Po 1989 r. zaangażowała się w promowanie historii miasta. To między innymi dzięki działalności Ireny Styczyńskiej przywrócono miastu herb z wizerunkiem świętej Małgorzaty, a ulicom – ich historyczne nazwy, które zostały zmienione w czasach PRL. Jako przewodnik turystyczny działała w PTTK Oddział „Beskid” w Nowym Sączu. Od 1965 r. oprowadzała po mieście wycieczki, także obcojęzyczne. W 2005 r. zainicjowała obchody trzysta pięćdziesiątej rocznicy zbrojnego wystąpienia sądeckich mieszczan przeciw Szwedom, które miało miejsce w dniu 13 grudnia 1655 r. Była autorem przewodnika po zabytkach Nowego Sącza, a także licznych artykułów prasowych w czasopismach historycznych i kulturalnych. Jej zasługą było umieszczenie tablicy poświęconej marszałkowi Piłsudskiemu przy ulicy Dunajewskiego. 8 listopada 2001 r. otrzymała tytuł Honorowego Obywatela Miasta Nowego Sącza. Zmarła 11 listopada 2007 r.

Jana Sygańskiego upamiętniono w nazwie jednej z ulic w centrum Nowego Sącza, a Irenę Styczyńską – w nazwie parku leżącego tuż obok ruin zamku Piastów i Jagiellonów. Pozostaną oni na zawsze w pamięci sądeczan. Dziękuję.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Więcej chętnych do wygłoszenia oświadczeń nie ma.

Komunikaty

Bardzo proszę panią senator sekretarz o odczytanie komunikatów.

Senator Sekretarz Beata Gosiewska:

Duszpasterstwo parlamentarzystów zaprasza szanownych państwa senatorów na adwentową adorację Najświętszego Sakramentu – dzisiaj po głosowaniu i przez całą noc, do godziny 8.00 rano. Zaprasza ksiądz kapelan Paweł Powierza. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Jan Wyrowiński:

Dziękuję bardzo, Pani Senator.

Informuję, że protokół czterdziestego szóstego posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej ósmej kadencji zostanie udostępniony senatorom w terminie trzydziestu dni po posiedzeniu Senatu w Biurze Prac Senackich, pokój nr 255.

Zamknięcie posiedzenia

Zamykam czterdzieste szóste posiedzenie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej ósmej kadencji.

Życzę wszystkim wesołych świąt.

(Wicemarszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską)

(Koniec posiedzenia o godzinie 16 minut 49)