Przemówienie senatora Ryszarda Knosali w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Przemówienie senatora Ryszarda Knosali w dyskusji nad punktem 1. porządku obrad

Przedstawiony projekt ustawy okołobudżetowej odnosi się do wielu ustaw, w których odnaleźć możemy przepisy mające realny wpływ na wykonanie budżetu państwa. Towarzyszące nam od kilku lat napięcia gospodarcze, w szczególności zaś te dotyczące gospodarki państw członkowskich Unii Europejskiej, stanowią istotny czynnik, który musimy wziąć pod uwagę podczas projektowania wszelkich zmian dotyczących krajowych finansów publicznych. Czas kryzysu zmusza nas do podejmowania decyzji trudnych i niepopularnych. Rozwiązania takie pojawiły się także w dyskutowanym dziś projekcie ustawy. Mam tu na myśli szczególnie te unormowania, które przewidują zamrożenie wynagrodzeń w sektorze finansów publicznych, zmiany w zakresie zasad obliczania podatku od lokat bankowych, wzrost stawek podatku akcyzowego na paliwa i wyroby tytoniowe.

Warto jednak podkreślić, że projekt ustawy zawiera także przepisy, które przyczynią się do zwiększenia finansowania w niektórych obszarach. Wymienić tutaj wypada nowelizację ustawy o Służbie Więziennej, przepisy dotyczące podwyższenia wynagrodzenia nauczycieli.

Na aprobatę zasługują także przepisy umożliwiające ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych podjęcie decyzji w przedmiocie przekroczenia limitów zapisanych w projekcie ustawy okołobudżetowej. Minister będzie jednak musiał w takiej sytuacji wziąć pod uwagę stan finansów publicznych państwa, konieczność zapewnienia prawidłowej realizacji zadań publicznych oraz źródło finansowania. Przepis ten pozwoli zachować niezbędną elastyczność w zakresie wykonania budżetu państwa.

Rozważając poszczególne zapisy przedłożonego dziś projektu ustawy, musimy pamiętać, że planowanie budżetu w czasach kryzysu jest zadaniem niezwykle odpowiedzialnym. Łatwo bowiem ulec pokusie wynikającej z chwilowej koniunktury politycznej, co prowadzić może do prób odwlekania trudnych decyzji. Jednak osoba, która kieruje się dobrze pojętą racją stanu oraz dobrem narodu w perspektywie długoterminowej, musi mieć świadomość, że trudne decyzje podjęte zawczasu mogą uchronić nas przed koniecznością dokonywania jeszcze trudniejszych wyborów w przyszłości.

W mojej ocenie rozwiązania zaproponowane w projekcie ustawy wiążą się niejednokrotnie z koniecznością poniesienia różnych wyrzeczeń, ale na pewno nie są to rozwiązania drastyczne. Mam nadzieję, że przedstawiony projekt pomoże właściwie wykonać ustawę budżetową i przyczyni się także do uchronienia budżetu państwa przed nadmiernym wzrostem długu publicznego.

Podejmując dziś decyzję, musimy być świadomi, że odpowiedzialność za budżet państwa powiązana jest przecież ściśle z odpowiedzialnością za prawidłowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego całej Unii Europejskiej. Dlatego też proszę Wysoką Izbę o przychylenie się do propozycji zapisanych w projekcie ustawy. Dziękuję.

Przemówienie senatora Ryszarda Knosali w dyskusji nad punktem 2. porządku obrad

Przemówienie senatora Ryszarda Knosali w dyskusji nad punktem 2. porządku obrad

Istotą przepisów przedstawionych w projekcie ustawy zmieniającej ustawę z dnia 5 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy o ochronie przeciwpożarowej oraz niektórych innych ustaw jest wydłużenie terminu kończącego okres przejściowy w procesie wdrażania systemu powiadamiania ratunkowego. Nowelizowany dziś akt wszedł w życie z dniem 9 lutego 2009 r. Na jego podstawie powstać miały wojewódzkie centra powiadamiania ratunkowego oraz mniejsze podmioty – centra powiadamiania ratunkowego – o zasięgu działania obejmującym teren co najmniej jednego powiatu lub miasta na prawach powiatu. Wymienione podmioty miały utworzyć ogólnopolski system powiadamiania ratunkowego, którego zasadniczym celem zapisanym w ustawie jest zintegrowanie realizacji niektórych zadań wykonywanych w ramach krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego oraz systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego.

Jednak już wówczas, na przełomie 2008 i 2009 r., projektodawca zdawał sobie sprawę z braku możliwości utworzenia z dnia na dzień systemu w formie docelowej. Dlatego też dopuszczono rozwiązanie o charakterze przejściowym polegające na tym, że zadania centrów powiadamiania ratunkowego mogą wykonywać także inne podmioty. Art. 7 ustawy daje wojewodzie kompetencję do powierzania wykonywania tych zadań – nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2011 r. – jednostkom organizacyjnym Państwowej Straży Pożarnej, Policji lub jednostkom samorządu terytorialnego. Zgodnie z ówczesnymi założeniami do końca bieżącego roku centra powiadamiania ratunkowego miały funkcjonować już w całym kraju.

Rzeczywistość pokazała jednak, że założony pierwotnie termin okazał się zbyt krótki. Do końca 2011 r. nie uda się utworzyć wszystkich zaplanowanych centrów powiadamiania ratunkowego. W tym miejscu warto zatrzymać się na chwilę i poddać pod rozwagę okoliczności, które skutkują brakiem możliwości dotrzymania określonego pierwotnie terminu. Warto także zastanowić się, dlaczego na etapie proponowania przepisów zapisanych w obowiązującej ustawie, powstało tak znaczne przeszacowanie faktycznych możliwości realizacji zaplanowanych zadań. Być może omawiany dziś przypadek stanowi dowód na to, że planowane zmiany nie zawsze poprzedzone są dostateczną analizą w zakresie faktycznej możliwości ich przeprowadzenia w określonym terminie.

Zaproponowane dziś zmiany pozwolą uniknąć niepożądanej sytuacji, w której podmioty wykonujące obecnie zadania centrów powiadamiania ratunkowego na podstawie porozumienia działałyby od nowego roku bez podstawy prawnej. Dlatego też w mojej ocenie zasadność przyjęcia zaproponowanej nowelizacji nie budzi wątpliwości. Dziękuję.