Senator VI, VII, VIII, IX i X kadencji.
Wicemarszałek Senatu X kadencji - wybrany 12 listopada 2019 r. na 1. posiedzeniu Senatu.
Wicemarszałek Senatu IX kadencji.
Marszałek Senatu VI ,VII i VIII kadencji
Poseł na Sejm I, II i III kadencji.
Urodził się 11 stycznia 1949 r. w Lidzbarku Warmińskim.
W 1975 r. ukończył historię na Wydziale Nauk Humanistycznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Był działaczem opozycji demokratycznej. Aresztowany w maju 1968 r. i skazany na 3 lata więzienia za druk i kolportaż ulotek popierających protesty studentów. Na początku lat siedemdziesiątych XX w. współorganizował opozycję demokratyczną w Lublinie i na Wybrzeżu. W 1976 r. uczestniczył w akcji pomocy robotnikom Radomia, został członkiem Komitetu Obrony Robotników. W 1978 współtworzył Wolne Związki Zawodowe Wybrzeża. Był także redaktorem pism „Robotnik” i „Robotnik Wybrzeża”.
W 1980 r. przygotował strajk sierpniowy w Stoczni Gdańskiej, redagował postulaty. Po wprowadzeniu stanu wojennego kierował drugim strajkiem w Stoczni Gdańskiej (15-16 grudnia 1981). Ponad 4 lata ukrywał się i kierował podziemną Regionalną Komisją Koordynacyjną. W latach 1984-86 był członkiem Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej, następnie - Tymczasowej Rady NSZZ „Solidarność”. Aresztowany 10 stycznia 1986. Brał udział w strajkach w maju i sierpniu 1988 r. w Stoczni Gdańskiej. Od 1989 r. był członkiem prezydium, a w latach 1990-91 - wiceprzewodniczącym Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” i przewodniczącym Klubu Parlamentarnego NSZZ „Solidarność” (1991-1992).
W latach 1997-2000 sprawował urząd wiceministra spraw wewnętrznych, nadzorował m.in. policję.
Od 2001 do 2005 r. był wicemarszałkiem i członkiem Zarządu Województwa Pomorskiego.
W Sejmie I kadencji przewodniczył Komisji Nadzwyczajnej do zbadania skutków stanu wojennego. W Sejmie II kadencji był zastępcą przewodniczącego, a następnie przewodniczącym Komisji ds. Służb Specjalnych oraz zastępcą przewodniczącego Komisji Nadzwyczajnej do tzw. sprawy Oleksego.
W Senacie VI, VII i VIII kadencji przewodniczył Delegacji do Zgromadzenia Trójstronnego Sejmu i Senatu RP, Sejmu Republiki Litewskiej i Rady Najwyższej Ukrainy oraz Parlamentarnemu Zespołowi ds. Współpracy z Organizacjami Pozarządowymi.
Żona Alina Pieńkowska (1952-2002) była działaczką opozycji i „Solidarności” oraz senatorem II kadencji.
W Senacie X kadencji jest:
- członkiem Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji,
- członkiem Komisji Kultury i Środków Przekazu.
Należy do Platformy Obywatelskiej RP.