Posiedzenia Senatu

Izba na swoim 16. posiedzeniu rozpatrzyła 6 ustaw, do 1 wprowadziła poprawki. Zdecydowała też o wniesieniu do Sejmu 2 projektów ustaw. Senatorowie odrzucili 2 projekty ustaw realizujących postulaty zawarte w petycjach – projekt ustawy o zmianie ustawy o rencie socjalnej oraz projekt ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a także projekt uchwały w sprawie dalszej reformy powszechnego systemu emerytalnego. Ponadto Izba zapoznała się z informacją o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2011 r., a także informacją o działalności rzecznika praw obywatelskich za rok 2011 oraz o stanie przestrzegania wolności i praw człowieka i obywatela.

Senat wprowadził poprawki do ustawy o zmianie ustawy – Prawo o zgromadzeniach

Sejm uchwalił ustawę na 17. posiedzeniu, 28 czerwca 2012 r., na podstawie inicjatywy prezydenta Bronisława Komorowskiego po zajściach w Warszawie w 2011 r. w związku z obchodami Święta Niepodległości.Nowelizacja wprowadza nowe zasady organizowania w tym samym miejscu i w tym samym czasie kilku zgromadzeń,m.in. daje możliwość zakazania 2 lub więcej zgromadzeń w tym samym miejscu i czasie, jeśli może to prowadzić do naruszenia porządku. Ponadto wydłuża termin na składanie zawiadomienia o planowanym zgromadzeniu z 3 do 6 dni przed nim,aby umożliwić funkcjonowanie trybu odwoławczego w sposób realny. Nowela zmienia też przepisy karne i wprowadza kary grzywny: do 7 tys. zł dla przewodniczącego zgromadzenia, jeśli nie wykonuje on swych obowiązków i nie przeciwdziała naruszeniom porządku publicznego, oraz do 10 tys. zł dla uczestnika zgromadzenia, który nie podporządkowuje się poleceniom przewodniczącego tego zgromadzenia. Za przebieg zgromadzenia odpowiadałby jego przewodniczący, który musiałby być łatwo rozpoznawalny przez pozostałych uczestników demonstracji. Do jego obowiązków należałoby przeprowadzenie zgromadzenia w taki sposób, aby zapobiec powstaniu szkody z winy uczestników. Uczestnicy manifestacji zakłócający jej przebieg musieliby stosować się do poleceń przewodniczącego. Do katalogu przedmiotów, których posiadanie podczas zgromadzenia jest niedozwolone, nowelizacja dodała wyroby pirotechniczne. Precyzuje też zasady powiadamiania organów gminy o zamiarze zorganizowania zgromadzenia, a także przepisy odnoszące się do wydawania decyzji o zakazie zgromadzenia i odwoływania się od tej decyzji.

Nowe przepisy zakazują uczestnictwa w zgromadzeniach osobom zamaskowanym. Wyjątkiem od tego byłyby sytuacje, gdy organizator w zawiadomieniu do urzędu gminy zawarłby informację o planowanym udziale zamaskowanych osób. Nowelizacja wprowadza również możliwość zakazania zgromadzenia, jeżeli wcześniej zostało zgłoszone inne zgromadzenie w tym samym miejscu i czasie, a organizator pomimo wezwania nie dokonał zmiany miejsca, czasu lub trasy przejścia uczestników. Ustawa wprowadza także taki tryb odwoławczy od decyzji o zakazie zgromadzenia, który umożliwi rozpatrzenie odwołania przed planowanym terminem zgromadzenia. Będzie to możliwość odwołania się w ciągu 24 godzin do wojewody, który zostanie zobowiązany do rozpoznania tego odwołania także w trakcie 24 godzin.

Nowelizacja budziła kontrowersje, protestowały przeciw niej organizacje pozarządowe, m.in. Helsińska Fundacja Praw Człowieka, Forum Obywatelskiego Rozwoju, Fundacja "Panoptykon". List otwarty do marszałka Senatu z apelem o "poważną dyskusję nad proponowaną ustawą" podpisało łącznie 167 organizacji. Wskazują one m.in., że zmniejszenie możliwości zwoływania przeciwstawnych zgromadzeń w tym samym miejscu i czasie ograniczy prawo do kontrdemonstracji, a zmieniane przepisy nadal nie regulują kwestii zgromadzeń spontanicznych. Z apelem o odrzucenie nowelizacji zwrócili się do senatorów i posłów b. działacze opozycji z czasów PRL, m.in. Zbigniew Bujak, Władysław Frasyniuk, Bogdan Lis, Henryka Krzywonos-Strycharska, a także senator Józef Pinior. Apel wystosował też przewodniczący NSZZ "Solidarność" Piotr Duda.

Spośród pracujących nad ustawą tylko Komisja Ustawodawcza wnosiła o przyjęcie nowelizacji z poprawkami. Jej mniejszość, podobnie jak Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, przedstawiła wniosek o odrzucenie ustawy. Sprawozdawca komisji samorządu senator Andrzej Matusiewiczargumentował, że "ta nowelizacja jest niespójna, wprowadza chaos prawny i niczego nie zmienia".

W czasie dyskusji senator Marek Borowski wyraził opinię, że w nowelizacji prezydenckiej mamy do czynienia z pewnym ograniczeniem wolności słowa, prawa do zademonstrowania swojego zdania. Senator zaproponował 3 zmiany, m.in. regulującą kwestię zgłaszania zgromadzenia spontanicznego. Propozycje poprawek złożyli także senatorowie Grażyna Sztark i Józef Zając. Senator Włodzimierz Cimoszewicz wyraził poparcie dla wniosku o odrzucenie ustawy, podobnie jak m.in. senatorowie Jan Maria Jackowski i Józef Pinior. Senator Bogdan Pękprojekt nowelizacji nazwał "rysą na świetlanym wizerunku pana prezydenta" i bublem legislacyjnym. Senator Wiesław Dobkowski uznał, że przyjęcie nowelizacji będzie "umożliwiać torpedowanie planowanych zgromadzeń". Z kolei senator Barbara Borys-Damięcka, opowiadając się za ustawą, uznała ją za "broniącą praw obywatelskich mieszkańców miast". Senator Piotr Wach stwierdził, że ustawę "należy przyjąć, ale też trzeba pilnie pracować nad ustawą lepszą, szerszą, (...) obejmującą zgromadzenia spontaniczne". Argumentując, że nowelizacja jest potrzebna, senator Jarosław Lasecki zgłosił wniosek o jej przyjęcie bez poprawek, po posiedzeniu połączonych komisji wycofał go jednak.

W wyniku głosowania Izba odrzuciła wniosek o odrzucenie ustawy (33 głosy za, 53 – przeciw, 2 wstrzymujące się) i przyjęła ustawę wraz z 13 poprawkami (55 głosów za, 34 – przeciw, 1 wstrzymujący się).Senatorowie zdecydowali, że organ gminy będzie mógł wezwać do zmiany czasu lub miejsca zgromadzenia zgłoszonego później dopiero po łącznym zaistnieniu przesłanek niemożności oddzielenia zgromadzeń oraz niemożności odbycia zgromadzeń, w taki sposób, aby ich przebieg nie zagrażał życiu, zdrowiu lub mieniu w znacznych rozmiarach. Zmieniono też termin zawiadomienia o zgromadzeniu z 6 dni na 3 dni robocze, przesądzając jednocześnie o nowym terminie na zmianę czasu lub miejsca zgromadzenia zgłoszonego później oraz o nowym terminie na wydanie decyzji zakazującej zgromadzenia. Izba skreśliła także wymóg dołączania do zawiadomienia o zgromadzeniu zdjęcia jego organizatora. Senatorowie zdecydowali też, że zakaz zgromadzenia z uwagi na to, iż organizator zgromadzenia zgłoszonego później pomimo wezwania nie dokonał zmiany czasu lub miejsca zgromadzenia, dotyczy tylko zgromadzenia zgłoszonego później. Zgodnie z decyzją Senatu, powierzenie obowiązków przewodniczącego zgromadzenia innej osobie niż organizator będzie możliwe jedynie za jej zgodą. Ponadto Izba zamiast prawa przewodniczącego do zastosowania środków polegających na wezwaniu do opuszczenia zgromadzenia i zwrócenia się o pomoc do policji lub straży miejskiej wprowadziła obowiązek ich zastosowania. Decyzji przedstawiciela organu gminy o rozwiązaniu zgromadzenia nadano rygor natychmiastowej wykonalności z mocy prawa. Senatorowie uznali także, że wykroczenie można popełnić jedynie umyślnie i skreślili warunek odpowiedzialności za zaniechanie obowiązku "w celu zapobieżenia naruszeniom porządku publicznego". Usunęli też z ustawy rozwiązanie przewidujące odpowiedzialność karną przewodniczącego za przeprowadzenie zgromadzenia w sposób, który nie zapobiegł powstaniu szkód z winy uczestników zgromadzenia. Senat zmienił ponadto górną granicę wymiaru grzywien za wykroczenia wprowadzane ustawą do 5 tys. zł, zgodnie z zasadami ogólnymi kodeksu wykroczeń. Dodano przepis przejściowy określający sposób zakończenia postępowań wszczętych, a nie zakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy, wprowadzono też zmiany ujednolicające przepisy.

Senackimi poprawkami zajmie się teraz Sejm.

Izba zdecydowała o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji

Senat jednomyślnie, 89 głosami, zdecydował o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy dostosowującego system prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 19 lipca 2011 r. (sygn. akt P 9/09). W dalszych pracach nad tym projektem Izbę będzie reprezentował senator Piotr Zientarski.

W projekcie, przygotowanym przez Komisję Ustawodawczą, zaproponowano przeniesienie części przepisów dotyczących opłaty za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych z rozporządzenia do ustawy. W wypadku rozpowszechniania programu w sieciach telekomunikacyjnych innych niż wykorzystywane do rozpowszechniania rozsiewczego naziemnego lub rozsiewczego satelitarnego obniżono wysokość opłaty. Wprowadzono też opłatę za udzielanie koncesji na rozpowszechnianie programu radiowego w sposób cyfrowy rozsiewczy naziemny w multipleksie. Jej wysokość ma stanowić połowę opłaty za rozpowszechnianie w sposób analogowy. Ponadto przewidziano możliwość rozkładania opłat na raty.

Teraz projekt zostanie skierowany do Sejmu.

Ustawa o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw – przyjęta bez poprawek

Ustawa, z przedłożenia rządu uchwalona przez Sejm na 18. posiedzeniu, 13 lipca 2012 r., ma na celu dokonanie zmian w zakresie organizacji administracji rządowej. W związku z powołaniem ministra administracji i cyfryzacji zachodzi potrzeba zmiany zakresu działu: "Sprawy wewnętrzne" poprzez przekazanie m.in. zadań dotyczących przeciwdziałania skutkom klęsk żywiołowych i innych podobnych zdarzeń zagrażających bezpieczeństwu powszechnemu oraz usuwania skutków tych zdarzeń do działu: "Administracja publiczna", podlegającego ministrowi właściwemu do spraw administracji publicznej.

Przeniesienie spraw związanych z przeciwdziałaniem skutkom klęsk żywiołowych i ich usuwaniem pociąga za sobą zmiany w ustawach: o stanie klęski żywiołowej (m.in. przekazanie ministrowi właściwemu do spraw administracji publicznej kompetencji do kierowania działaniami w zakresie zapobiegania skutkom klęsk żywiołowych lub ich usuwania), o zarządzaniu kryzysowym (przekazanie ministrowi właściwemu do spraw administracji publicznej kompetencji do opracowania wytycznych do wojewódzkich planów zarządzania kryzysowego, włączenie ministra właściwego do spraw administracji publicznej jako stałego członka Rządowego Zespołu Zarządzania Kryzysowego). W ustawie o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi minister właściwy do spraw administracji publicznej zostanie upoważniony do wydania aktu wykonawczego określającego tryb wypłaty i zwrotu zasiłku powodziowego przyznawanego na podstawie ustawy. W porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych będzie też występował z wnioskiem o przyznanie dodatkowych środków na dotacje dla ochotniczych straży pożarnych.

Zadania te wpisują się w ostatnią fazę zarządzania kryzysowego, reagowanie w razie wystąpienia sytuacji kryzysowych, usuwanie ich skutków oraz odtwarzanie zasobów, a także wiążą się z nadzorem ministra właściwego do spraw administracji publicznej nad wojewodami, w których gestii leży m.in. zapobieganie klęskom żywiołowym i innym nadzwyczajnym zagrożeniom oraz zwalczanie i usuwanie ich skutków.

Ponadto w ustawie doprecyzowuje się zakres działu: "Informatyzacja" poprzez dodanie nowych zadań związanych z: przeciwdziałaniem wykluczeniu cyfrowemu, rozwojem usług świadczonych drogą elektroniczną oraz usług na żądanie, koordynacją interoperacyjności, rozwojem usług świadczonych drogą elektroniczną oraz usług medialnych, z wyłączeniem polityki audiowizualnej w zakresie działalności kulturalnej. Doprecyzowano też zakres działu: "Kultura i ochrona dziedzictwa narodowego".

Zgodnie z zakresem spraw należących do działu: "Administracja publiczna" jako podmiot właściwy w sprawach udzielania pozwoleń na przeprowadzenie zbiórki publicznej oraz wydawania rozporządzeń dotyczących sposobu przeprowadzania zbiórek publicznych i zakresu kontroli nad ich przeprowadzaniem wskazuje się ministra właściwego do spraw administracji publicznej. Przepis przejściowy zakłada kontynuowanie spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy przed ministrem właściwym do spraw administracji publicznej.

W ustawie wskazuje się, że nadzór nad systemem powiadamiania ratunkowego sprawować będzie minister właściwy do spraw administracji publicznej. Wiąże się to także ze zmianą podmiotu uprawnionego do wydania aktu wykonawczego, określającego m.in. sposób funkcjonowania i organizacji centrów powiadamiania ratunkowego i wojewódzkich centrów powiadamiania ratunkowego. Zmiany te wiążą się z koniecznością powierzenia ministrowi właściwemu do spraw administracji publicznej nadzoru nad funkcjonowaniem systemu powiadamiania ratunkowego.

W ustawie proponuje się przekazanie ministrowi właściwemu do spraw informatyzacji upoważnienia do wydania aktu wykonawczego w sprawie centralnego repozytorium, w którym udostępnia się informacje publiczne o szczególnym znaczeniu dla rozwoju innowacyjności w państwie i rozwoju społeczeństwa informacyjnego, ze względu na sposób przechowywania i udostępniania pozwalające na ich ponowne wykorzystywanie.

W wyniku głosowania Izba poparła wniosek Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej o przyjęcie nowelizacji bez poprawek. Opowiedziało się za nim 59 senatorów, a 28 było przeciw.

Ustawa zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych oraz niektórych innych ustaw

Nowelizacja, którą na podstawie projektu rządowego Sejm uchwalił podczas 18. posiedzenia, 13 lipca 2012 r., dotyczy rejestracji danych o zmianie obywatelstwa w zbiorze PESEL. Wiąże się to z wejściem w życie 15 maja 2012 r. przepisów ustawy o obywatelstwie. Zaczęły wówczas obowiązywać przepisy w zakresie rozdziału 5, który reguluje kwestię przywracania obywatelstwa polskiego, oraz art. 65, unieważniającego uchwały Rady Ministrów z lat 1946-1949. Pozbawiały one obywatelstwa polskiego generała Władysława Andersa, Stanisława Mikołajczyka, Stanisława Bańczyka, Tomasza Kołakowskiego, Stanisława Wójcika oraz generałów i oficerów, którzy wstąpili do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia. W pozostałej części ustawa o obywatelstwie polskim wejdzie w życie 15 sierpnia 2012 r.

Nowelizacja pozwoli na sprawną rejestrację danych o zmianie obywatelstwa w zbiorze PESEL i innych rejestrach centralnych oraz umożliwi unieważnienie z urzędu dowodów osobistych osób, które utraciły obywatelstwo polskie. Nowelizacja uwzględnia też nowe zasady określenia daty utraty obywatelstwa polskiego. Dotychczas był to dzień wydania przez prezydenta RP postanowienia o wyrażeniu zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego. Zgodnie z ustawą o obywatelstwie polskim, utrata obywatelstwa polskiego następuje po upływie 30 dni od dnia wydania postanowienia przez prezydenta albo w terminie krótszym niż 30 dni, wskazanym w postanowieniu prezydenta.

W nowelizacji zawarto ponadto wskazanie ministra właściwego do spraw wewnętrznych jako organu rejestrującego w zbiorze PESEL zmiany dotyczące obywatelstwa polskiego. Stanowi to konsekwencję przyznania ministrowi uprawnienia do decydowania w sprawach o przywrócenie obywatelstwa polskiego, które to kompetencje są przyznane prezydentowi w ustawie o obywatelstwie polskim, oraz do rejestrowania tych danych w centralnym rejestrze danych o nabyciu i utracie obywatelstwa polskiego, co również reguluje ta ustawa.

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rekomendowała Senatowi przyjęcie nowelizacji bez poprawek. W wyniku głosowania Izba głosami 85 senatorów opowiedziała się za przyjęciem ustawy w wersji zaproponowanej przez Sejm.

Nowelizacja trafi teraz do podpisu prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw – przyjęta bez poprawek

Ustawa, uchwalona przez Sejm z przedłożenia rządu na18. posiedzeniu, 13 lipca 2012 r., ma na celu dokonanie podziału kompetencji w ramach działu administracji rządowej: "Budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa" poprzez wydzielenie z niego zagadnień związanych z zagospodarowaniem przestrzennym na poziomie krajowym i wojewódzkim oraz polityki miejskiej. Powstanie dział: "Budownictwo, lokalne planowanie i zagospodarowanie przestrzenne oraz mieszkalnictwo", do którego zostaną przeniesione te zadania. Ponadto przedmiotowy zakres działu: "Rozwój regionalny" rozszerza się o 2 punkty, przenosi się tutaj zagadnienie: "Polityka miejska", a ponadto wprowadza się nowe działanie pod nazwą: "Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne na poziomie krajowym i regionalnym". Ta zmiana oznacza, że w systemie planowania przestrzennego zostaną wyróżnione 2 obszary: "Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne na poziomie lokalnym" oraz "Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne na poziomie regionalnym i krajowym".

Ustawa dokonuje zmian w 49 ustawach prawa materialnego, wskazując, który minister jest właściwy dla danego zakresu działań.

W wyniku głosowania (55 głosów za, 27 - przeciw, 1 wstrzymujący się) senatorowie poparli wniosek Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej o przyjęcie nowelizacji bez poprawek.

Ustawę musi jeszcze podpisać prezydent.

Senat poparł ustawę o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz niektórych innych ustaw

Nowelizacja, którą na podstawie projektu poselskiego Sejm uchwalił na 17. posiedzeniu, 28 czerwca 2012 r., uściśla dotychczasowe uregulowania dotyczące systemu wspierania ze środków publicznych zatrudniania osób niepełnosprawnych oraz systemu dofinansowania do wynagrodzeń pracowników. Przewiduje wzmocnienie uprawnień kontrolnych prezesa Państwowego Funduszu Osób Niepełnosprawnych (PFRON) nad środkami przekazywanymi na wspieranie zatrudnienia osób niepełnosprawnych. Urealnia wysokość wsparcia udzielanego pracodawcom zatrudniającym osoby niepełnosprawne w stosunku do ponoszonych kosztów płacy, zwiększa efektywność nadzoru nad realizacją zadań ustawowych oraz doprecyzowuje przepisy dotyczące funkcjonowania zakładów aktywności zawodowej i zakładów pracy chronionej.

Ponadto w ustawie wprowadza się zmiany w systemie orzecznictwa, służące sprawnej realizacji jego zadań. Chodzi w szczególności o zmianę dotyczącą zakładów aktywności zawodowej (ZAZ), zmniejszającą dysproporcje w finansowaniu otrzymywanym przez podmioty działające, z jednej strony, jako jednostki organizacyjne organizacji pozarządowych, z drugiej zaś – jako jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego.

Ustawa zakłada uszczelnienie systemu wspierania zatrudnienia osób niepełnosprawnych ze środków publicznych. Wzmocnienie uprawnień kontrolnych prezesa PFRON będzie umożliwiało przeprowadzenie postępowania kontrolnego w zakresie zgodności danych zawartych w dokumentach dotyczących miesięcznego dofinansowania ze stanem faktycznym. Ponadto prezes PFRON otrzyma możliwość wydawania decyzji wstrzymujących dofinansowanie w razie nieprawidłowości oraz przeprowadzania u nabywcy lub sprzedawcy kontroli prawidłowości realizacji obniżenia wpłat.

Dla zapobiegania uszczupleniu środków publicznych ustawa wprowadza zapisy dotyczące ponoszenia przez pracodawcę odpowiedzialności za wykroczenia przeciwko przepisom ustawy o rehabilitacji. Oznacza to zwiększenie dyscypliny w zakresie obowiązkowego składania deklaracji i wymaganych informacji.

Aby urealnić wysokość wsparcia udzielanego pracodawcom zatrudniającym osoby niepełnosprawne, a także zapewnić niepełnosprawnym bezpieczeństwo na rynku pracy i stabilność zatrudnienia, w ustawie proponuje się skrócenie czasu obowiązywania przepisu wskazującego wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę z grudnia 2009 r. jako podstawę do wyliczenia kwoty dofinansowania do wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego. Przyjęcie ustawy pozwoli już od 1 września 2012 r. odnieść poziom takiego wsparcia do najniższego wynagrodzenia z grudnia 2011 r.

Ustawa rozszerza ponadto zakres obowiązków pełnomocnika rządu ds. osób niepełnosprawnych o prowadzenie nadzoru nad orzekaniem o niepełnosprawności i o jej stopniu. Do kompetencji tych należeć będzie także opiniowanie działań wojewody dotyczących powołania lub odwołania powiatowego zespołu ds. orzekania o niepełnosprawności, a także określenie obszaru jego działania, wydawanie zgody na powołanie lub odwołanie przez wojewodę wojewódzkiego zespołu ds. orzekania o niepełnosprawności, a także bezpośrednie zobowiązanie organów powołujących zespoły orzekające do ich odwoływania czy czasowego zawieszania.

Ustawa eliminuje obowiązek uzyskania opinii starosty o potrzebie utworzenia zakładu aktywności zawodowej, gdy jego organizatorem jest powiat. Zarówno ZAZ, jak i zakłady pracy chronionej będą miały możliwość czasowego zwolnienia przez wojewodę z obowiązku spełnienia warunków dotyczących wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych. Ustawa określa też procedury przekazania prowadzenia ZAZ innemu organizatorowi oraz zobowiązuje zakład do przedstawienia pełnej informacji na temat zmian dotyczących uzyskania takiego statusu i realizacji obowiązków wynikających z ustawy. Ustawa nakłada również na organizatora ZAZ obowiązek zwrotu niewykorzystanych środków z funduszu w razie jego likwidacji lub utraty przez niego statusu ZAZ.

Nowelizacja zawiera ponadto zmiany dotyczące funkcjonowania zakładów pracy chronionej, m.in. przewiduje wykreślenie warunku prowadzenia rozliczeniowego rachunku bankowego dla środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych jako przesłanki, niespełnienie której powoduje utratę statusu zakładu pracy chronionej.

Oprócz tego ustawa umożliwia dofinansowanie ze środków funduszu do wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego zatrudnionego w sektorze finansów publicznych. Rozszerza również grupę podmiotów zwolnionych z wpłat na fundusz, dodając do niej hospicja i domy pomocy społecznej, przewiduje wyeliminowanie fikcyjnego zatrudniania osób niepełnosprawnych w celu zmniejszenia wpłat na konto funduszu.

Skutki finansowe, jakie w tym roku ta ustawa może za sobą pociągnąć, to około 80 mln zł, a ubytek w przychodach funduszu szacowany jest na blisko 1 mln zł.

W czasie debaty senatorowie: Stanisław Kogut, Mieczysław Augustyn i Andrzej Pająk opowiedzieli się za nowelizacją, którą uznali za niezwykle potrzebną.

Izba jednomyślnie, głosami 87 senatorów, poparła stanowisko Komisji Rodziny i Polityki Społecznej i przyjęła ustawę bez poprawek.

Nowelizacja zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Ustawa o nadaniu Akademii Medycznej im. Piastów Śląskich we Wrocławiu nazwy "Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu" – przyjęta bez poprawek

Ustawa, uchwalona przez Sejm na podstawie projektu rządu podczas17. posiedzenia, 28 czerwca 2012 r., zmienia nazwę Akademii Medycznej im. Piastów Śląskich we Wrocławiu na Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu. Uczelnia spełnia kryteria określone w ustawie z 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym, odnoszące się do uprawnień do nadawania stopnia naukowego doktora. Dzięki temu możliwe stało się dokonanie zmiany nazwy.

W wyniku głosowania (85 głosów za, 1 wstrzymujący się) Izba poparła wniosek Komisji Nauki, Edukacji i Sportu i przyjęła ustawę bez poprawek.

Teraz musi ją jeszcze podpisać prezydent.

Izba zdecydowała o wniesieniu do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych

Projekt ustawy został wniesiony przez grupę senatorów z inicjatywy Studenckiej Międzyuczelnianej Organizacji Kresowiaków. Za jego przyjęciem i wniesieniem do Sejmu głosowało 81 senatorów. Izba upoważniła senatora Stanisława Gogacza do reprezentowania jej wdalszych pracach nad tym projektem.

Zgodnie z nim, szkoła wyższa będzie opłacała składki na ubezpieczenie zdrowotne nieposiadających obywatelstwa państwa członkowskiego UE studentów i uczestników studiów doktoranckich, absolwentów odbywających obowiązkowy staż, uczestników kursów języka polskiego i kursów przygotowujących do podjęcia nauki w języku polskim, nie tylko gdy osoby te zostały uznane za osoby pochodzenia polskiego w rozumieniu przepisów o repatriacji, ale także wtedy, gdy posiadają ważną Kartę Polaka.

Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2011 r.

Informację przedstawił prezes Trybunału Konstytucyjnego Andrzej Rzepliński. Podkreślił, że nastąpił wzrost liczby spraw kierowanych do Trybunału Konstytucyjnego mniej więcej o 7%. Wzrost ten, zdaniem prezesa A. Rzepińskiego, nie świadczy o obniżaniu się jakości prawa w Polsce. Adwokaci i radcowie, którzy je wnoszą, są znacznie lepiej przygotowani merytorycznie do tego, aby nie było podstaw do odmowy rozpatrywania merytorycznego skarg z przyczyn formalnych.

Prezes Trybunału Konstytucyjnego poinformował, że w 2011 r. do TK wpłynęło 487 spraw; 90% stanowiły skargi konstytucyjne podmiotów prywatnych i pytania prawne kierowane przez sądy. Wpłynął też 1 wniosek grupy senatorów, który dotyczył problemu zawieszania prawa do emerytury w związku z kontynuacją zatrudnienia. Postępowanie w tej sprawie zostało jednak umorzone ze względu na zakończenie VII kadencji Senatu oraz wygaśnięcie mandatów senatorów. Ta sprawa została ponownie wniesiona w 2012 r.

Trybunał wydał 114 orzeczeń, w tym 59 wyroków oraz 55 postanowień o umorzeniu postępowania. O niezgodności badanych regulacji orzekał w 25 sprawach, w 34 zaś o zgodności kwestionowanych przepisów z konstytucją lub umowami międzynarodowymi.

Prezes Trybunału Konstytucyjnego poinformował też, że w związku z potrzebą szybszego merytorycznego rozpoznawania spraw wydał zarządzenie, które zmienia sposób procedowania każdej nowej sprawy. Jak wyjaśnił, chodzi o to, aby już na początku, w ciągu pierwszych 3 miesięcy, skład orzekający TK mógł zapoznać się ze wstępnym raportem o sprawie, sporządzonym przez sędziego sprawozdawcę, w którym przedstawi on przedmiot zaskarżenia, problem konstytucyjny oraz wstępną propozycję rozstrzygnięcia. Zmiany te spowodowały, że czas załatwiania skarg konstytucyjnych stał się krótszy.

W swoim wystąpieniu prezes Trybunału Konstytucyjnego omówił m.in. orzeczenia dotyczące rozporządzenia unijnego w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych; kodeksu wyborczego; prawa budowlanego; dekretów stanu wojennego; zabezpieczenia społecznego. Mówiąc o jakości legislacji, zwrócił uwagę na problem nadmiernej niedookreśloności przepisów. Powoduje to obniżenie poziomu zaufania obywateli do państwa i stanowionego przezeń prawa, a także to, że w różnych regionach Polski mamy do czynienia z różnym prawem.

Prezes Trybunału Konstytucyjnego podziękował Senatowi za wkład w wykonywanie orzeczeń TK. "Izba istotnie przyczynia się do tego, że luki prawne, które z powodu derogacji często pojawiają się w naszym systemie prawnym, nie czekają latami na naprawienie, ze wszystkimi tego szkodami i dla życia poszczególnych obywateli, i dla życia społecznego, i dla życia gospodarczego" - mówił prezes Andrzej Rzepliński.

Informacja o działalności rzecznika praw obywatelskich za rok 2011 oraz o stanie przestrzegania wolności i praw człowieka i obywatela

Informację przedstawiła rzecznik praw obywatelskich Irena Lipowicz. Stwierdziła, że z bardzo starannych badań i na podstawie 58 tys. skarg obywateli, które co roku wpływają do RPO, wynika, iż w zakresie tworzenia prawa nie nastąpiła poprawa. Zasadniczą zmianę na lepsze zaś widać w kwestii wykonywania orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego. "Senat odegrał i odgrywa tu bardzo ważną rolę - coś, co było bardzo wstydliwym elementem działania naszego państwa, zostało dzięki działalności Senatu uzdrowione" - podkreśliła I. Lipowicz.

Jako główne problemy z roku sprawozdawczego rzecznik I. Lipowicz wybrała kwestie niewłaściwego stanu prawnego, przechodzenia do porządku nad brakiem odpowiedniego vacatio legis, pochopnych nowelizacji, rozchwiania legislacji i złej oceny jej skutków. Przedstawiła przykłady zaniechania legislacyjnego, gdy parlament przez wiele kadencji nie rozwiązuje istotnej kwestii społecznej: dezaktualizację i nieadekwatność regulacji dotyczącej Karty Nauczyciela, zaniechanie legislacyjne dotyczące reprywatyzacji oraz sprawę mieszkań zakładowych.

Rzecznik I. Lipowicz zwróciła uwagę, że zaległości w zakresie wydawania aktów wykonawczych do ustaw wahają się od 170 do 130. Powoduje to poważne skutki dla obywateli i – zdaniem rzecznik – jest wyrazem braku szacunku władzy wykonawczej dla parlamentu. "Jakikolwiek rząd, który odważa się latami nie wydawać aktów wykonawczych, nie tylko szkodzi obywatelom, ale także rzuca wyzwanie parlamentowi" – podkreśliła I. Lipowicz.

Zwróciła również uwagę na zbyt częste, jej zdaniem, nowelizacje aktów normatywnych w Polsce. Przywołując przykład wydania przez Ministerstwo Finansów 30 tys. indywidualnych interpretacji podatkowych, rzecznik zaapelowała o udoskonalenie prawa podatkowego. Rzecznik przytoczyła również dane, mówiące o tym, że w 20 805 sprawach RPO pouczył wnioskodawców o przysługujących im środkach działania. Pełnił zatem funkcję "ośrodka pomocy prawnej dla osób niezamożnych", co I. Lipowicz uznała za problem wymagający rozwiązania, tzn. stworzenia sieci bezpłatnej pomocy prawnej. W 2011 r. RPO przeprowadził rozmowy z 6323 osobami, m.in. wykluczonymi, bezradnymi. Było to możliwe dzięki pracy 3 ośrodków terenowych w Gdańsku, Wrocławiu i Katowicach, a także powstaniu punktów konsultacyjnych w innych miastach, m.in. w Wałbrzychu, Olsztynie, Częstochowie, Krakowie, Lublinie, Kielcach.

W roku 2011 RPO sporządził 204 wystąpienia problemowe, które wymagały długich obserwacji i rzetelnej pracy prawniczej. Rzecznik I. Lipowicz zwróciła przy tym uwagę, że "zaczyna się zjawisko ogólnikowego, zdawkowego odpowiadania na wystąpienia problemowe", co jest przysporzeniem Skarbowi Państwa nieuzasadnionych wydatków.

W swoim wystąpieniu rzecznik zwróciła uwagę, że bardzo ważny element działań rzecznika praw obywatelskich to Krajowy Mechanizm Prewencji, regularne wizytacje w zakładach karnych, zakładach psychiatrycznych i domach pomocy. W Polsce jest ich 1800, a kontrola w związku ze stanem osobowym w 2011 r. została ograniczona do 89, co czyni wizytacje mało skutecznymi. Oprócz tego Zespół Prawa Karnego rozpatruje skargi więźniów i pacjentów zakładów psychiatrycznych. Rzecznik poinformowała, że w roku 2011 w polskich zakładach karnych nie stwierdzono stosowania tortur. Zdarzały się jednak wypadki nieludzkiego i poniżającego traktowania.

Pod względem współdziałania ze społeczeństwem obywatelskim i podmiotami społecznymi w 2011 r., zarówno dzięki działalności Rady Społecznej, jak i komisji ekspertów, zdaniem I. Lipowicz, udało się uzyskać znaczny postęp. Projekt prowadzony przez Fundację "Dzieci Niczyje" i rzecznika praw dziecka doprowadził do stworzenia koalicji przeciw przemocy wobec dzieci.

Jak zauważyła rzecznik, szczególne wzburzenie społeczne pod względem merytorycznym budzi kwestia systemu ochrony zdrowia.

"Jesteście państwo dla mnie przede wszystkim sojusznikami w ciężkiej pracy, w walce o standardy praw człowieka w Polsce" – podkreśliła I. Lipowicz. Przywołała tu przykład szkoleń dla pracowników biur senatorskich, które przyniosły dobre rezultaty, i wyraziła wolę pomocy w kontynuacji.

Na zakończenie wystąpienia rzecznik I. Lipowicz wspomniała o swoim pomyśle utworzenia Domów Solidarności – budynków, które stałyby w centralnym punkcie głównych miast zaangażowanych w ruch solidarnościowy i umożliwiałyby bezpłatne czy bezczynszowe zamieszkanie osobom, według komisji do spraw represjonowanych NSZZ "Solidarność", mającym niekwestionowane zasługi, a niemogącym w naszym systemie prawnym otrzymać żadnych dodatkowych świadczeń i żyjącym poniżej minimum socjalnego. Takie domy mogłyby powstać m.in. we Wrocławiu, w Gdańsku, Warszawie, Jastrzębiu, Katowicach.

Oświadczenia

Po wyczerpaniu porządku 16. posiedzenia oświadczenia złożyli senatorowie: Anna Aksamit, Przemysław Błaszczyk, Grzegorz Czelej, Robert Dowhan, Andrzej Grzyb, Helena Hatka, Stanisław Hodorowicz, Jan Maria Jackowski, Stanisław Jurcewicz, Kazimierz Kleina, Maciej Klima, Marek Konopka, Ryszard Knosala, Stanisław Kogut, Waldemar Kraska, Robert Mamątow, Marek Martynowski, Jan Michalski, Andrzej Misiołek, Andrzej Owczarek, Andrzej Pająk, Marian Poślednik, Sławomir Preiss, Grzegorz Wojciechowski, Marek Ziółkowski.