Legislacja

W dniach 30 i 31 marca br. odbyło się 33. posiedzenie Senatu RP, któremu przewodniczyli wicemarszałkowie Andrzej Chronowski, Tadeusz Rzemykowski i Donald Tusk. Na sekretarzy posiedzenia powołano senatorów - Jolantę Danielak i Andrzeja Mazurkiewicza; listę mówców prowadziła senator J. Danielak.

Wicemarszałek A. Chronowski poinformował senatorów, że Sejm na 46. posiedzeniu 18 i 19 marca br. przyjął wszystkie poprawki Senatu do: ustawy o zmianie ustawy o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, ustawy o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej oraz ustawy o zmianie ustawy o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego.

Senat zaakceptował porządek dzienny 33. posiedzenia, który obejmował następujące punkty:

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego o przekazywaniu informacji technicznych dla celów obronnych, sporządzonej w Brukseli dnia 19 października 1970 r.,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy o wzajemnej ochronie tajemnicy wynalazków dotyczących obronności, w przypadku których zostały złożone wnioski o udzielenie patentów, sporządzonej w Paryżu dnia 21 września 1960 r.,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego w ochronie informacji sporządzonej w Brukseli dnia 6 marca 1997 r.,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącej statusu ich sił zbrojnych, sporządzonej w Ottawie dnia 19 czerwca 1951 r.,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy dotyczącej statusu Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, przedstawicieli narodowych i personelu międzynarodowego sporządzonej w Ottawie dnia 20 września 1951 r.,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Protokołu dotyczącego statusu międzynarodowych dowództw wojskowych, ustanowionych na podstawie Traktatu Północnoatlantyckiego, sporządzonego w Paryżu dnia 28 sierpnia 1952 r.,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy w sprawie statusu przedstawicielstw i przedstawicieli państw trzecich przy Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, sporządzonej w Brukseli dnia 14 września 1994 r.,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie ustawy o uposażeniu żołnierzy,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ustroju miasta stołecznego Warszawy,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zasadach, warunkach i trybie nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw,
• drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o samorządzie gminnym, ustawy o pracownikach samorządowych, ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, ustawy o samorządzie województwa i ustawy o samorządzie powiatowym.

Izba zaakceptowała wniosek senatora Piotra Ł.J. Andrzejewskiego o przeprowadzenie łącznej debaty nad pierwszymi siedmioma punktami porządku dziennego. Wniosek przeciwny w tej sprawie zgłosił senator Ryszard S. Gibuła.

Również na wniosek senatora P.Ł.J. Andrzejewskiego postanowiono punkt 9 rozpatrzyć jako pierwszy.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy o ustroju miasta stołecznego Warszawy

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 46. posiedzeniu, 18 marca br., i tego samego dnia przekazana do Senatu. Marszałek Senatu 18 marca, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisja, po rozpatrzeniu ustawy, przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Mieczysław Janowski. Senator sprawozdawca zaznaczył, że rozpatrywana ustawa jest projektem wniesionym przez grupę posłów. Jej zadaniem jest nowelizacja ograniczona do koniecznych zmian, do wyeliminowania konfliktów pojawiających się w strukturach samorządu warszawskiego.

Senator M. Janowski przypomniał, że miasto stołeczne Warszawa jest obecnie jedynym, obligatoryjnym, ustawowo utworzonym związkiem komunalnym. Wchodzi do niego jedenaście gmin, w tym gmina Warszawa Centrum, powiązana ustrojowo ze związkiem. Owo powiązanie sprowadza się do tego, że prezydent miasta Warszawy, jako wykonawczy organ związku, jest równocześnie jednoosobowym zarządem gminy Warszawa Centrum. Prezydent jest wybierany przez radę gminy Centrum, a nie przez radę Warszawy, czyli organ stanowiący, uchwałodawczy związku. Tak więc pod tym względem gmina dominuje w tym związku. Przy takim stanie ustrojowym - ustawa nie weszła bowiem w życie i została wcześniej zaskarżona do trybunału przez prezydenta Rzeczypospolitej - wybrano radę gminy Warszawy i radę obecnej kadencji.

Senator sprawozdawca wskazał, że rozpatrywana nowelizacja prowadzi do rozdzielenia unii personalnej łączącej związek komunalny miasto stołeczne i gminę Warszawa Centrum poprzez utworzenie odrębnego, nowego organu: burmistrza gminy Centrum. Nie dotyczy to zmiany kompetencji tych organów. Jednocześnie w projekcie ustawy skreśla się przepisy mówiące o jednoosobowym zarządzie gminy Centrum. W to miejsce wprowadza się przepis art. 28 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, ustalając liczebność zarządu na trzy do siedmiu osób. Oznacza to również, że burmistrz gminy Centrum będzie wybierany w trybie dotyczącym dotąd prezydenta, czyli przez radę gminy Centrum. Prezydent Warszawy ma być wybierany przez radę Warszawy, która jest organem uchwałodawczym związku. Rada Warszawy zyskuje więc w ten sposób nowe istotne uprawnienia kosztem rady gminy Centrum.

Kolejną zmianą, wynikającą z ustawy, jest dopuszczenie tego, aby prezydent Warszawy był równocześnie radnym. Art. 2 ustawy ma na celu zachowanie ciągłości władzy wykonawczej w samorządzie warszawskim. Obecny prezydent będzie nadal pełnił swoje funkcje. Końcem jego misji będzie powołanie obu zarządów: Warszawy, jako związku komunalnego, i gmin Centrum.

Senator M. Janowski, przypomniał, że Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej odnosiła się już do ustawy warszawskiej w pierwszych miesiącach funkcjonowania Senatu tej kadencji. Powołano nawet specjalną podkomisję, przygotowując się do poważnych prac legislacyjnych nad ustawą określającą ustrój stolicy Polski. Niestety, sprawy potoczyły się w taki sposób, że nie można było znaleźć dobrego rozwiązania ustrojowego.

Kończąc swoje wystąpienie, senator sprawozdawca zaznaczył, że komisja traktuje rozpatrywaną nowelizację jako przyczynkarską, pozwalającą na rozwiązania doraźne. Warszawa w dalszym ciągu oczekuje na dobrą ustawę ustrojową.

Komisja wniosła o przyjęcie rozpatrywanej ustawy bez poprawek.

Podczas dyskusji senatorowie zaproponowali wprowadzenie trzech poprawek do ustawy.

Wszystkie zgłoszone wnioski i propozycje poprawek rozpatrzyła podczas przerwy w obradach Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej.

Komisja rekomendowała Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek. Senat w głosowaniu przychylił się do tego stanowiska i 48 głosami, przy 20 przeciw i 4 wstrzymujących się, powziął uchwałę o przyjęciu rozpatrywanej ustawy bez poprawek.

Ustawa o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie ustawy o uposażeniu żołnierzy - przyjęta z poprawkami

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 46. Posiedzeniu, 19 marca br. Do Senatu została przekazana 22 marca. Marszałek Senatu 22 marca, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Obrony Narodowej. Komisja, po rozpatrzeniu ustawy, przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Stefan Konarski. Senator sprawozdawca zaznaczył, że podstawowym uregulowaniem, które wprowadza rozpatrywana ustawa, będąca między innymi nowelizacją ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, jest skrócenie czasu trwania zasadniczej służby wojskowej z osiemnastu, a faktycznie z piętnastu, do dwunastu miesięcy, a służby zastępczej z dwudziestu czterech do dwudziestu jeden miesięcy. Senator sprawozdawca podkreślił, że takie rozwiązanie jest zgodne z oczekiwaniami społecznymi. Jest także zbieżne z rozwiązaniami funkcjonującymi w państwach Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, w którym siły zbrojne uzupełniane są żołnierzami z poboru.

Jak stwierdził senator S. Konarski, według informacji przedstawicieli Ministerstwa Obrony Narodowej, siły zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej są przygotowane do funkcjonowania na zasadach dwunastomiesięcznej służby wojskowej. Opracowano nowe programy szkolenia żołnierzy wszystkich rodzajów wojsk, przystosowano również bazę szkoleniową do realizacji zadań w nowych warunkach.

W praktyce, począwszy już od stycznia bieżącego roku, służba wojskowa trwa dwanaście miesięcy, to znaczy żołnierze wcieleni do służby w lutym 1998 r. i terminach późniejszych, na mocy zarządzenia ministra obrony narodowej z 19 listopada ubiegłego roku, są zwalniani po odbyciu dwunastomiesięcznej służby. Konieczne jest jednak uregulowanie ustawowe tej kwestii.

Jednocześnie - aby zapewnić uzupełnienie stanów osobowych sił zbrojnych z poboru - ustawa wprowadza nową koncepcję odraczania służby wojskowej. Ustawa reguluje też sprawy dotyczące żołnierzy rezerwy oraz nowelizuje ustawę z 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy.

Senator sprawozdawca poinformował, że Komisja Obrony Narodowej postanowiła zaproponować Izbie wprowadzenie 19 poprawek do ustawy.

Propozycje dalszych poprawek zgłosili senatorowie podczas dyskusji.

Wszystkie zgłoszone wnioski rozpatrzyła podczas przerwy w obradach Komisja Obrony Narodowej. Komisja rekomendowała Izbie przyjęcie 23 spośród 27 zgłoszonych ogółem poprawek.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 Regulaminu Senatu przeprowadzono głosowania nad przedstawionymi poprawkami według kolejności przepisów ustawy.

Następnie 85 głosami, przy 2 przeciw, Senat powziął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie ustawy o uposażeniu żołnierzy:

<<Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu
19 marca 1999 r. ustawy o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie ustawy o uposażeniu żołnierzy, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:

Uchwała

W uzasadnieniu powziętej uchwały podkreślono, że Senat, po rozpatrzeniu ustawy o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony i ustawy o uposażeniu żołnierzy, zadecydował o wprowadzeniu do ustawy dwudziestu trzech poprawek.

Poprawkami oznaczonymi numerami 1, 8, 16, 17 i 18 Senat dostosowuje pojęcia "zakład pracy" i "kierownik zakładu pracy" do zmian wprowadzonych Kodeksem pracy i zastępuje je wyrażeniem "pracodawca".

Wprowadzając poprawki numer 2 i 6, Senat, kierując się poszanowaniem dla decyzji wydawanych przez władze uczelni oraz faktem, że student (uczeń), któremu udzielono urlopu w nauce, nie traci statusu studenta (ucznia), proponuje, by studenci, którym udzielono urlopu w nauce (niezależnie od podstawy jego udzielenia), nie tracili udzielonego im odroczenia zasadniczej służby wojskowej. Konsekwencją takiej zmiany byłoby zniesienie nałożonego na rektorów (dyrektorów) obowiązku zawiadamiania wojskowych komendantów uzupełnień o udzielanych urlopach w nauce. Równocześnie poprawka numer sześć rozszerza obowiązek rektorów o zawiadamianie o przewidywanym czasie studiów i powtarzaniu roku (semestru) nauki.

Z poprawkami 2 i 6 wiąże się poprawka numer trzy, która choć częściowo rozwiąże, zdaniem Senatu, problem nadmiernej biurokracji w sekretariatach szkół i dziekanatach wyższych uczelni, wymuszanej obowiązkiem wydawania studentom (uczniom) zaświadczeń o ukończeniu poprzedniego i rozpoczęciu nowego roku nauki. Poprawka znosi obowiązek przedstawiania przez poborowych (uczniów i studentów) tych zaświadczeń, mając na uwadze fakt istnienia odpowiedniego obowiązku obciążającego władze uczelni - zawiadamiania wojskowych komendantów uzupełnień o tych samych okolicznościach (w art. 1 pkt 9 lit. b, art. 50 ust. 2).

Istotne rozwiązania proponuje Senat w łączących się merytoryczne poprawkach oznaczonych numerami 9, 10 i 11. Rozwiązują one problem dublującej się definicji członków rodziny żołnierza pozostających na jego wyłącznym utrzymaniu. W nie zmienianym przez Sejm art. 127 ust. 2 ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczpospolitej Polskiej - a przepis ten byłby stosowany przez wójtów lub burmistrzów (prezydentów miasta) przy uznawaniu poborowego za posiadającego na wyłącznym utrzymaniu członków rodziny - członkowie rodziny poborowego mogą uzyskiwać niewielki dochód i nie muszą zamieszkiwać z nim we wspólnym gospodarstwie.

W nowym art. 128 ust. 2 zawarta jest druga definicja członków rodziny żołnierza pozostających na jego wyłącznym utrzymaniu i ta ma być stosowana przez dowódców jednostek wojskowych przy decydowaniu o przyznaniu żołnierzowi zasiłku na członków rodziny pozostających na jego wyłącznym utrzymaniu. Wyklucza się w niej prawo żołnierza do zasiłku, przy uzyskiwaniu przez członków rodziny jakiegokolwiek dochodu i nakłada przy uznaniu za członka rodziny obowiązek zamieszkiwania z żołnierzem we wspólnym gospodarstwie domowym.

Zaproponowane przez Senat rozwiązania zmierzają do:

• usunięcia zbędnej definicji z art. 127 ust. 2,
• wprowadzenia kompromisowej definicji członka rodziny żołnierza (możliwość uzyskiwania przez członków rodziny dochodów, których suma nie przekroczy najniższego wynagrodzenia, a jednocześnie nałożenie obowiązku wspólnego zamieszkiwania),
• wskazania podmiotom określonym w art. 127 ust. 1 na obowiązek odpowiedniego stosowania definicji zawartej w art. 128 ust. 2.

Senat, w kolejnej poprawce - 13. uznał za konieczne przyznanie upoważnienia dla Rady Ministrów do wydania aktu wykonawczego, który szczegółowo określi zasady przyznawania i wypłacania zasiłków na utrzymanie członków rodziny żołnierza.

Poprawkami numer 19 i 20 Senat porządkuje katalog zawartych w art. 2 ustawy o uposażeniu żołnierzy należności pieniężnych.

I tak, Senat wskazuje, że zmieniła się nazwa zasiłku otrzymywanego przez żołnierzy na członków rodziny i że kwestie związane z tym zasiłkiem reguluje ustawa o powszechnym obowiązku obrony.

Nagrody roczne i zapomogi pozostawia się w jednym, trzecim punkcie, ze względu na fakt ich łącznego uregulowania w art. 4 ustawy o uposażeniu żołnierzy; ponadto Senat zaznacza wyraźnie, że nagrody pieniężne przyznawane w formie wyróżnienia są uregulowane ustawą o dyscyplinie wojskowej.

W poprawce numer 22 Senat uznał za wskazane przedłużenie czasu obowiązywania art. 56 ustawy o powszechnym obowiązku obrony do dnia 31 grudnia 2002 roku uznając pełnienie przez ten czas przez poborowych, służby w formacjach uzbrojonych nie wchodzących w skład Sił Zbrojnych za wskazane, ze względu na znaczne niedobory kadrowe tych formacji.

W ostatniej poprawce, oznaczonej numerem 23, Senat zaproponował przesunięcie terminu wejścia w życie całej ustawy na dzień 1 lipca 1999 r. co rozwiąże problem uzupełniania niekompletnego zapisu art. 7 o wszystkie przepisy wiążące się z nowym art. 39 ustawy o powszechnym obowiązku obrony, którego wejście w życie zaplanowano właśnie na dzień 1 lipca 1999 r.

Pozostałe poprawki mają charakter redakcyjny.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o ratyfikacji umów związanych z Traktatem Północnoatlantyckim (p. od 2 do 8 porządku posiedzenia)

Zgodnie z przyjętym przez Izbę wnioskiem senatora Piotra Ł.J. Andrzejewskiego przeprowadzono łączną debatę nad siedmioma punktami porządku dziennego posiedzenia. Obejmowały one:

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego o przekazywaniu informacji technicznych dla celów obronnych, sporządzonej w Brukseli dnia 19 października 1970 r.;

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy o wzajemnej ochronie tajemnicy wynalazków dotyczących obronności, w przypadku których zostały złożone wnioski o udzielenie patentów, sporządzonej w Paryżu dnia 21 września 1960 r.;

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego w ochronie informacji sporządzonej w Brukseli dnia 6 marca 1997 r.;

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącej statusu ich sił zbrojnych, sporządzonej w Londynie dnia 19 czerwca 1951 r.;

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy dotyczącej statusu Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, przedstawicieli narodowych i personelu międzynarodowego, sporządzonej w Ottawie dnia 20 września 1951 r.;

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Protokołu dotyczącego statusu międzynarodowych dowództw wojskowych, ustanowionych na podstawie Traktatu Północnoatlantyckiego, sporządzonego w Paryżu dnia 28 sierpnia 1952 r.,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy w sprawie statusu przedstawicielstw i przedstawicieli państw trzecich przy Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, sporządzonej w Brukseli dnia 14 września 1994 r.

Rozpatrywane ustawy zostały uchwalone przez Sejm na 46. posiedzeniu, 18 marca br. i tego samego dnia przekazane do Senatu. Marszałek Senatu 18 marca, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ustawy do Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej, Komisji Obrony Narodowej, a ustawę o ratyfikacji Umowy między Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego o ochronie informacji, sporządzonej w Brukseli dnia 6 marca 1997 r., również do Komisji Praw Człowieka i Praworządności.

Komisje po rozpatrzeniu ustaw przygotowały wspólne sprawozdania w sprawie tych ustaw.

Przedstawiła je senator Anna Bogucka-Skowrońska. Senator sprawozdawca, szczegółowo omówiła poszczególne ustawy, a następnie, kończąc swe wystąpienie, powiedziała:

Przedstawiam Wysokiemu Senatowi, jeszcze raz to powtórzę, siedem ustaw stanowiących podstawowy, główny dorobek sojuszu: trzy ustawy dotyczące informacji, wynalazków i informacji technicznych oraz cztery ustawy dotyczące statusu prawnego organizacji i osób. Uważam, że w tych kwestiach, naprawdę nielicznych, w których powinno dojść do dostosowania naszego prawa do wymogów traktatu, może to być zrobione po przyjęciu traktatu. Nie ma w tej chwili żadnych prawnych przeszkód, zwłaszcza natury konstytucyjnej, które by uniemożliwiały implementację wszystkich tych umów. Są one zgodne z wszystkimi standardami, również ze standardami przyjętymi w Europie. W związku z tym nie powinno tu być żadnych kontrowersji i również Polska powinna, jak sądzę, w ramach konsensusu, czyli bez żadnych zastrzeżeń, wszystkie te umowy przyjąć.

W imieniu trzech komisji, które opiniowały ustawy o ratyfikacji przez Polskę tych siedmiu umów i o ich implementacji, wnoszę o to, aby Wysoki Senat przyjął te ustawy sejmowe bez zastrzeżeń.

W wyniku kolejnych głosowań Senat przyjął bez poprawek ustawy:

- o ratyfikacji Umowy Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego o przekazywaniu informacji technicznych dla celów obronnych, sporządzonej w Brukseli dnia 19 października 1970 r. (75 głosów za, 2 - przeciw, 2 wstrzymało się);

- o ratyfikacji Umowy o wzajemnej ochronie tajemnicy wynalazków dotyczących obronności, w przypadku których zostały złożone wnioski o udzielenie patentów, sporządzonej w Paryżu dnia 21 września 1960 r. (79 głosów za, 2 - przeciw, 1 wstrzymujący się);

- o ratyfikacji Umowy między Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego w ochronie informacji sporządzonej w Brukseli dnia 6 marca 1997 r. (81 głosów za, 2 - przeciw, 1 wstrzymał się);

- o ratyfikacji Umowy między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącej statusu ich sił zbrojnych, sporządzonej w Londynie dnia 19 czerwca 1951 r. (81 głosów za, 4 - przeciw);

- o ratyfikacji Umowy dotyczącej statusu Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, przedstawicieli narodowych i personelu międzynarodowego sporządzonej w Ottawie dnia 20 września 1951 r. (80 głosów za, 4 - przeciw);

- o ratyfikacji Protokołu dotyczącego statusu międzynarodowych dowództw wojskowych, ustanowionych na podstawie Traktatu Północnoatlantyckiego, sporządzonego w Paryżu dnia 28 sierpnia 1952 r. (81 głosów za, 4 - przeciw);

- o ratyfikacji Umowy w sprawie statusu przedstawicielstw i przedstawicieli państw trzecich przy Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, sporządzonej w Brukseli dnia 14 września 1994 r. (81 głosów za, 2- przeciw, 2 wstrzymało się).

Senat uchwalił poprawkę do ustawy o zmianie ustawy o zasadach, warunkach i trybie nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 46. Posiedzeniu, 18 marca br. i tego samego dnia przekazana do Senatu. Marszałek Senatu 18 marca, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Komisje, po rozpatrzeniu ustawy, przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej przedstawił senator Jerzy Baranowski. Senator sprawozdawca podkreślił, że rozpatrywana nowelizacja pozwoli na szybkie reagowanie na niekorzystne zjawiska zachodzące na wewnętrznym rynku rolnym, wywoływane nadmiernym importem tanich produktów rolnych. Zwiększy także ochronę krajowego rynku rolnego i wprowadzi bardziej przejrzyste procedury uruchamiania opłat celnych dodatkowych. Uściśla polskie przepisy uwzględniające porozumienie Światowej Organizacji Handlu w sprawie rolnictwa, a także aktualizuje nazwy i terminy z ustawy źródłowej.

Senator J. Baranowski zaznaczył, że opinia przedstawiona przez Komitet Integracji Europejskiej stwierdza zgodność rozpatrywanej ustawy z prawem Unii Europejskiej.

Instytucję opłat celnych dodatkowych wzbogaca się o funkcje ochronne, które będą ważnym instrumentem kształtowania polityki gospodarczej państwa i które wychodzą naprzeciw postulatom rolników.

W imieniu komisji senator wniósł o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Wprowadzenie poprawki do ustawy zaproponowała natomiast Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Jej sprawozdanie przedstawił senator Jerzy Chróścikowski.

Przedstawione wnioski rozpatrzyły podczas przerwy w obradach komisje - Gospodarki Narodowej oraz Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Komisje poparły poprawkę zaproponowaną przez Komisję Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 Regulaminu Senatu najpierw przeprowadzono głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek (Izba odrzuciła go 69 głosami, przy 13 - za, i 4 wstrzymujących się), następnie nad wnioskiem o wprowadzenie poprawki do ustawy (82 głosy za, 1 - przeciw, 3 wstrzymujących się) i nad całością projektu uchwały w sprawie rozpatrywanej ustawy wraz z przyjętą poprawką.

W wyniku tego ostatniego głosowania Senatu 85 głosami, przy 1 przeciw, powziął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zasadach, warunkach i trybie nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy:

<<Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 18 marca
1999 r. ustawy o zmianie ustawy o zasadach, warunkach i trybie nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy, wprowadza do jej tekstu następującą poprawkę:

- W art. 1 w pkt 4 lit. b) otrzymuje brzmienie:

"b) w ust. 3 wyrazy "nie wcześniej niż po upływie 14 dni" zastępuje się wyrazami "w ciągu 7 dni";">>.

W uzasadnieniu podjętej uchwały wskazano, iż Senat, podzielając w pełni argumenty uzasadniające nowelizację ustawy o zasadach, warunkach i trybie nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy, postanowił zmienić wytyczne dotyczące długości vacatio legis rozporządzenia ministra właściwego do spraw gospodarki wprowadzającego opłaty celne dodatkowe. W myśl poprawki Senatu minister wprowadzając opłaty celne dodatkowe może ustanowić maksymalnie siedmiodniowe vacatio legis swojego rozporządzenia w tej sprawie. Pozwoli to, zdaniem Senatu, zapobiec nadmiernemu importowi towarów rolnych nie objętych opłatami celnymi dodatkowymi w okresie od dnia ogłoszenia rozporządzenia do dnia jego wejścia w życie.

Senat uchwalił poprawki do ustawy o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 46. posiedzeniu, 18 marca br., a do Senatu przekazana 22 marca. Tego samego dnia marszałek Senatu, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej przedstawił senator Kazimierz Kleina. Komisja wniosła o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Poprawki do ustawy zaproponowała natomiast Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Jej sprawozdanie przedstawił senator Józef Frączek.

Dalsze poprawki do ustawy zaproponowali senatorowie podczas dyskusji.

Wszystkie zgłoszone wnioski i propozycje poprawek rozpatrzyły podczas przerwy w obradach obie komisje senackie. Komisje postanowiły poprzeć 23 spośród 39 zgłoszonych ogółem wniosków do poprawek.

Mniejszości połączonych komisji poparły 5 poprawek.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności przeprowadzono głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek (Izba odrzuciła go 75 głosami, przy 9 - za i 4 wstrzymujących się), po czym poddano pod głosowanie poszczególne poprawki w kolejności przepisów ustawy.

Następnie, w głosowaniu nad całością projektu uchwały wraz z przyjętymi poprawkami, Izba 57 głosami, przy 20 przeciw i 9 wstrzymujących się, powzięła uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw:

<<Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 18 marca 1999 r ustawy o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:

Uchwała

W uzasadnieniu przyjętej uchwały podkreślono, że Senat podzielił w zasadzie stanowisko Sejmu co do pożądanych kierunków zmian zasad regulujących gospodarowanie nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, wprowadzając ważne poprawki merytoryczne jedynie w odniesieniu do kilku problemów.

Pierwszą sprawą, którą Senat proponuje uregulować inaczej niż w tekście ustawy przyjętym przez Sejm, jest uczestnictwo organizacji funkcjonujących poza Agencją w przygotowywaniu ważniejszych decyzji dotyczących jej funkcjonowania. Izba proponuje w tym zakresie zwiększenie wpływu struktur zrzeszających rolników, zmieniając na ich korzyść ustawowy skład Rady Nadzorczej Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa oraz tworząc dodatkowo Rady Społeczne współdziałające z oddziałami terenowymi AWRSP. Podobny cel ma także zagwarantowanie udziału izb rolniczych w podejmowaniu decyzji o ograniczeniu przetargu na sprzedaż nieruchomości przez Agencję.

Drugą ważną sprawą ujętą w uchwale jest modyfikacja zasad organizowania przetargów ograniczonych. Senat spojrzał na prawne ramy przetargu jako na ważny element polityki rolnej i dokonał w tym zakresie modyfikacji, z jednej strony ograniczających krąg uczestników przetargu do osób zamieszkałych w sąsiedztwie, z drugiej zaś - usuwających ograniczenia obszarowe (100 hektarów przeliczeniowych) w odniesieniu do nich.

Jednocześnie jednak Senat wprowadził ograniczenia powierzchni nieruchomości z Zasobu, mogącej być przedmiotem jednorazowego zakupu, oraz powierzchni gruntów, które mogą być dzierżawione przez jeden podmiot, opowiadając się za równoważeniem struktury rolnej jako jednym z celów Agencji.

Kolejnym elementem uwzględnionym w poprawkach Senatu jest zadośćuczynienie tym, których w przeszłości pozbawiono własności nieruchomości bez odszkodowania. Wprowadzony przez Senat przepis zobowiąże Agencję do zwrotu, na wnioski zainteresowanych, takich gruntów wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa.

Rozważając funkcjonowanie systemu zbywania nieruchomości z Zasobu a w szczególności - preferencje dla nabywców w postaci odraczania należności i rozkładania ich na raty - Senat uznał, że przyjęte przez Sejm graniczne wartości oprocentowania nie odpowiadają obecnej sytuacji ekonomicznej i zaproponował ich obniżenie oraz uelastycznienie granicy dolnej.

Natomiast skreślając art. 17 w ustawie z 29 grudnia 1993 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 3) Senat usunął ograniczenie dotykające silnie repatriantów zamierzających nabyć nieruchomości rolne z Zasobu.

Pozostałe poprawki mają charakter legislacyjny. Między innymi Izba zaproponowała, uwzględniając znaczenie praktyczne regulacji i szeroki krąg zainteresowanych jej treścią, aby w miejsce mniej znanej, pochodnej jednostki układu SI - decytony - wprowadzić powszechnie stosowany, również akceptowalny w świetle zobowiązań międzynarodowych kilogram.

Senat podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy o przedsiębiorstwach państwowych, ustawy o samorządzie gminnym, ustawy o pracownikach samorządowych, ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, ustawy o gospodarce komunalnej, ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, ustawy o samorządzie województwa i ustawy o samorządzie powiatowym

Pierwsze czytanie rozpatrywanego projektu ustawy odbyło się 18 marca br., na 32. posiedzeniu Senatu.

Senat po przeprowadzonej debacie, zgodnie z art. 63 ust. 3 Regulaminu Senatu, skierował projekt ustawy do Komisji Ustawodawczej, Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Gospodarki Narodowej. Komisje na wspólnych posiedzeniach w dniach 24 i 30 marca br. rozpatrzyły projekt ustawy oraz zgłoszone w trakcie debaty wnioski senatorów i przygotowały sprawozdanie połączonych komisji w tej sprawie.

Sprawozdanie komisji przedstawił Senatowi wicemarszałek Andrzej Chronowski. Poinformował on, że połączone komisje, na wspólnych posiedzeniach 24 i 30 marca br. - po rozpatrzeniu przedstawionego projektu ustawy oraz zgłoszonych w trakcie debaty wniosków senatorów o wprowadzenie poprawek do projektu ustawy - nie przyjęły żadnej z poprawek zgłoszonych w trakcie debaty na posiedzeniu Senatu, wprowadziły natomiast poprawki do przedstawionego przez wnioskodawców projektu ustawy i wnoszą o przyjęcie załączonego jednolitego projektu ustawy wraz z projektem uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

W pierwszej kolejności zostały przeprowadzone głosowania nad wnioskami, które nie zostały przyjęte przez połączone komisje. Nie uzyskały one jednak wymaganej większości i Senat przystąpił do głosowania na całością projektu ustawy o zmianie ustawy o przedsiębiorstwach państwowych, ustawy o samorządzie gminnym, ustawy o pracownikach samorządowych, ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, ustawy o gospodarce komunalnej, ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, ustawy o samorządzie województwa i ustawy o samorządzie powiatowym oraz głosowania nad projektem uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Na obecnych 81 senatorów 52 głosowało za podjęciem uchwały, 5 osób było przeciw, a 24 senatorów wstrzymało się od głosu.

Wobec wyników głosowania Senat podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy o przedsiębiorstwach państwowych, ustawy o samorządzie gminnym, ustawy o pracownikach samorządowych, ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, ustawy o gospodarce komunalnej, ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, ustawy o samorządzie województwa i ustawy o samorządzie powiatowym wraz z projektem tej ustawy:

<<Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., Senat wnosi do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej projekt ustawy o zmianie ustawy o przedsiębiorstwach państwowych, ustawy o samorządzie gminnym, ustawy o pracownikach samorządowych, ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, ustawy o gospodarce komunalnej, ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, ustawy o samorządzie województwa i ustawy o samorządzie powiatowym.

Jednocześnie upoważnia senatora Andrzeja Chronowskiego do reprezentowania stanowiska Senatu w dalszych pracach nad projektem.

MARSZAŁEK SENATU
Alicja GRZEŚKOWIAK

projekt

U S T A W A
z dnia
o zmianie ustawy o przedsiębiorstwach państwowych, ustawy o samorządzie gminnym, ustawy o pracownikach samorządowych, ustawy o zakładach opieki zdrowotnej,
ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych,
ustawy o gospodarce komunalnej, ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, ustawy o samorządzie województwa i ustawy o samorządzie powiatowym.

Art. 1.

W ustawie z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 1, poz. 2, Nr 95, poz. 474 i Nr 154, poz. 791, z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496, Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 106, poz. 675, Nr 121, poz. 769 i 770 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) dodaje się art. 32a w brzmieniu:

"Art. 32a. Miesięczne wynagrodzenie dyrektora przedsiębiorstwa państwowego nie może przekroczyć sumy dwóch wartości: średniej płacy w gospodarce narodowej w poprzednim kwartale pomnożonej przez 10 i pięciokrotności średniej płacy w przedsiębiorstwie w poprzednim kwartale.".

Art. 2.

W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622, z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679, Nr 107, poz. 686, Nr 113, poz. 734 i Nr 123, poz. 775 oraz z 1998 r. Nr 155, poz. 1014 i Nr 162, poz. 1126) w art. 25 dodaje się ust. 4a i 4b w brzmieniu:

"4a. Wysokość diet otrzymywanych przez radnego w ciągu miesiąca nie może przekroczyć 50% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej.

4b. Radnemu będącemu etatowym członkiem zarządu diety nie przysługują.".

Art. 3.

W ustawie z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 21, poz. 124 i Nr 43, poz. 253, z 1994 r. Nr 98, poz. 471, z 1997 r. Nr 9, poz. 43 i Nr 28, poz. 153 oraz z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126) w art. 20 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:

"3. Roczne przychody ze stosunku pracy, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie mogą przekroczyć, w odniesieniu do:

1. marszałka województwa - prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej pomnożonego przez 70,
2. innych członków zarządu województwa - prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej pomnożonego przez 55,
3. starosty - prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej pomnożonego przez 60,
4. prezydenta miasta stołecznego Warszawy - prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej pomnożonego przez 70,
5. prezydenta miasta liczącego ponad 300 tys. mieszkańców - prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej pomnożonego przez 65,
6. prezydenta miasta liczącego od 100 tys. do 300 tys. mieszkańców - prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej pomnożonego przez 60,
7. prezydenta miasta liczącego do 100 tys. mieszkańców - prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej pomnożonego przez 55,
8. innych członków zarządu powiatu (miasta na prawach powiatu) - prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej pomnożonego przez 45,
9. wójta (burmistrza) - prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej pomnożonego przez 50,
10. innych członków zarządu gminy - prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej pomnożonego przez 40.

4. Wynagrodzenia pracowników samorządowych są ustalane z uwzględnieniem stanu finansowego jednostki samorządu terytorialnego.".

Art. 4.

W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz.408, z 1992 r. Nr 63, poz. 31, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, Nr 141, poz. 692, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115) w art. 44 dodaje się ust. 4a i 4b w brzmieniu:

"4a. Wynagrodzenie ustalone w umowie cywilnoprawnej, o której mowa w ust. 4, nie może przekroczyć prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej pomnożonego przez 60.

4b. Umowę, o której mowa w ust. 4, można rozwiązać ze skutkiem natychmiastowym w przypadku rażącego naruszenia prawa lub postanowień umowy przez osobę zarządzającą zakładem opieki zdrowotnej.".

Art. 5.

W ustawie z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561, Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603, Nr 106, poz. 673, Nr 121, poz. 770, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 945 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) dodaje się art. 16a w brzmieniu:

"Art. 16a. Miesięczne wynagrodzenie z tytułu wykonywania funkcji członka zarządu w spółce, powstałej w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego, do czasu zbycia przez Skarb Państwa ponad połowy akcji nie może przekroczyć sumy dwóch wartości: średniej płacy w gospodarce narodowej w poprzednim kwartale pomnożonej przez 10 i pięciokrotności średniej płacy w spółce w poprzednim kwartale.".

Art. 6.

W ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679, Nr 121, poz. 770 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) dodaje się art. 9a w brzmieniu:

"Art. 9a. Miesięczne wynagrodzenie z tytułu wykonywania funkcji członka zarządu w spółce z udziałem jednostki samorządu terytorialnego, do czasu zbycia przez tę jednostkę ponad połowy udziałów lub akcji nie może przekroczyć sumy dwóch wartości: średniej płacy w gospodarce narodowej w poprzednim kwartale pomnożonej przez 10 i pięciokrotności średniej płacy w spółce w poprzednim kwartale.".

Art. 7.

W ustawie z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153, Nr 75, poz. 468, z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887, Nr 144, poz. 929 i Nr 162, poz. 1116) dodaje się art. 83b w brzmieniu:

"Art. 83b. Roczne przychody ze stosunku pracy, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskiwane przez członka zarządu Kasy Chorych nie mogą przekroczyć prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej pomnożonego przez 60.".

Art. 8.

W ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. Nr 91, poz. 576, Nr 155, poz. 1014, Nr 160, poz. 1060 i Nr 162, poz. 1126) w art. 24:

1) ust. 5 otrzymuje brzmienie:

"5. Wysokość diet otrzymywanych przez radnego województwa w ciągu miesiąca nie może przekroczyć 60 % prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej.";

2) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:

"6. Radnemu będącemu etatowym członkiem zarządu diety nie przysługują.".

Art. 9.

W ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. Nr 91, poz. 578, Nr 155, poz. 1014) w art. 21:

1) ust. 5 otrzymuje brzmienie:

"5. Wysokość diet otrzymywanych przez radnego powiatu (miasta na prawach powiatu) w ciągu miesiąca nie może przekroczyć 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej.";

2) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:

"6. Radnemu będącemu etatowym członkiem zarządu diety nie przysługują.".

Art. 10.

W ciągu 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy właściwe organy są obowiązane wypowiedzieć niezgodne z nią warunki płacy oraz umowy inne niż umowy o pracę.

Art. 11.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia>>.

W uzasadnieniu przyjętej uchwały podkreślono, że celem proponowanej ustawy jest wprowadzenie zasady, że wysokość wynagrodzenia pracowników samorządów, zarządów kas chorych i zakładów opieki zdrowotnej, zarządów spółek Skarbu Państwa i komunalnych oraz przedsiębiorstw państwowych będzie uzależniona od średniej krajowej płacy lub płacy w administracji rządowej.

Po ukształtowaniu się władz samorządowych po wyborach w 1998 roku pojawiły się - słuszne zdaniem projektodawców - głosy opowiadające się za ograniczeniem płac w administracji samorządowej. Kontrowersyjne - także w odczuciu społecznym - wydaje się określanie płac pracowników samorządowych bez odnoszenia się do średniego wynagrodzenia w kraju oraz wynagrodzenia prezydenta RP, premiera, ministrów czy wojewodów. Bulwersujące jest bowiem ustalenie płacy np. prezydenta miasta powyżej płacy prezydenta RP. Jednym z argumentów za wprowadzeniem regulacji płac ustawą jest fakt, iż wynagrodzenia parlamentarzystów zostały określone również przepisami ustawy. Rozwiązanie to sprawdziło się w praktyce. Dlatego za stosowne uznano wprowadzenie systemowego rozwiązania, które nie będzie budziło kontrowersji przy okazji zmian wynagrodzeń.

Mamy zatem w proponowanej ustawie do czynienia z regulacją zarobków osób zajmujących kierownicze stanowiska w administracji samorządowej, kas chorych, zakładów opieki zdrowotnej podmiotów gospodarczych stanowiących własność publiczną. Regulacja ta wydaje się być zgodna z oczekiwaniami społecznymi i jest także podyktowana względami ekonomicznymi w związku z problemami finansowymi samorządów i kas chorych.

Jest to także rozwiązanie, które wydaje się być konieczne ze względu na sygnały o nadmiernych wynagrodzeniach w wymienionych wyżej strukturach.

Proponowane rozwiązanie jest rozwiązaniem przejściowym, mającym rozwiązać problem ustalania wynagrodzeń w tych sferach na kilka-kilkanaście lat ze względu na olbrzymie dysproporcje pomiędzy średnimi zarobkami w kraju a wynagrodzeniami na wspomnianych stanowiskach kierowniczych.

Wprowadzenie proponowanej ustawy nie pociąga za sobą żadnych obciążeń dla budżetu państwa.