Legislacja

W dniach 16 i 17 grudnia 1998 r. odbyło się 26. posiedzenie Senatu. Posiedzeniu przewodniczyli wicemarszałkowie: Andrzej Chronowski, Tadeusz Rzemykowski, Donald Tusk. Na sekretarzy posiedzenia powołano senatorów Jolantę Danielak i Jerzego Pieniążka; listę mówców prowadził senator J. Pieniążek.

Przyjęty przez Izbę porządek dzienny posiedzenia obejmował:

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o służbie cywilnej,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zwrocie majątku utraconego przez związku zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego oraz ustawy o zmianie ustawy o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego oraz o zmianie ustawy o związkach zawodowych,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe oraz o zmianie ustawy o uposażeniu byłego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o prokuraturze,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów, którzy w latach 1944-1989 sprzeniewierzyli się niezawisłości sędziowskiej,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o samorządowych kolegiach odwoławczych,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.

Senat zaakceptował wniosek senatora Jerzego Pieniążka, aby nad punktami 6. i 7. porządku dziennego przeprowadzić łączną debatę.

Senat uchwalił poprawki do ustawy o służbie cywilnej

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 37. posiedzeniu, 3 grudnia 1998 r. Do Senatu została przekazana 4 grudnia. Marszałek Senatu 8 grudnia, zgodnie z art. 55 ust.1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Praw Człowieka i Praworządności oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdanie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej o rozpatrywanej ustawie przedstawił senator Jacek Sauk. Komisja zaproponowała wprowadzenie 12 poprawek do ustawy. Również 12 poprawek zaproponowały mniejszości komisji. Wnioski mniejszości przedstawili senatorowie Zbyszko Piwoński i Jerzy Chróścikowski.

Komisja Praw Człowieka i Praworządności rekomendowała Izbie wprowadzenie 19 poprawek do ustawy. Sprawozdanie komisji przedstawił senator Wiesław Chrzanowski. Mniejszość komisji zaproponowała 1 poprawkę. Wniosek mniejszości przedstawił senator Lech Feszler.

Dalsze propozycje poprawek zgłosili senatorowie podczas dyskusji nad ustawą.

Wszystkie zgłoszone wnioski i propozycje poprawek rozpatrzyły podczas przerwy w obradach komisje Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Praw Człowieka i Praworządności. Połączone komisje rekomendowały Izbie uchwalenie 37 spośród 74 zgłoszonych ogółem wniosków i poprawek. Mniejszość połączonych komisji poparła 10 poprawek.

Izba w głosowaniu zaakceptowała wniosek formalny, aby głosować łącznie nad poprawkami popartymi przez połączone komisje.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 Regulaminu Senatu przeprowadzono głosowania nad poprawkami do ustawy, a następnie głosowano nad całością projektu uchwały w sprawie rozpatrywanej ustawy wraz z przyjętymi poprawkami. W wyniku tego głosowania Senat podjął - 63 głosami, przy 25 przeciw - uchwałę w sprawie ustawy o służbie cywilnej:

<<Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 3 grudnia 1998 r. ustawy o służbie cywilnej, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:

1. W art. 4 w pkt 5 wyrazy "cieszy się nieposzlakowaną opinią" zastępuje się wyrazami "jest nieskazitelnego charakteru i swym dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania powierzonych jej zadań";
2. w art. 6 w ust. 2 po wyrazie "Sejmowi" dodaje się wyrazy "oraz Senatowi";
3. w art. 9 ust. w ust. 5 po wyrazie "Odwołanie" dodaje się wyrazy "w przypadkach, o których mowa w art. 4 pkt 4 i 5," oraz wyrazy "co najmniej 3/5" zastępuje się wyrazami "co najmniej 2/3";
4. w art. 12 w ust. 1 po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu:
   "7a) współdziała w sprawach pracowniczych z ogólnokrajowymi organizacjami związków zawodowych,";
5. w art. 15 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
   "3. Sejm wybiera 5, a Senat 3 członków Rady Służby Cywilnej spośród osób odpowiadających warunkom określonym w art. 4 pkt 1-3 i 5, zgłoszonych odpowiednio przez 15 posłów lub 10 senatorów. W głosowaniu każdemu posłowi bądź senatorowi przysługuje jeden głos. Za wybrane uważa się osoby, które uzyskały kolejno największą liczbę głosów.";
6. w art. 17 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
   "3a. Prezes Rady Ministrów odwołuje członka Rady w przypadku, gdy przestał on odpowiadać warunkowi określonemu w art. 4 pkt 5, za zgodą co najmniej 2/3 składu Rady Służby Cywilnej.";
7. w art. 17 w ust. 4 po wyrazach "odwołania członka Rady" dodaje się wyrazy " , o którym mowa w art. 15 ust. 2,";
8. w art. 17 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
   "5. W przypadku wygaśnięcia członkostwa w Radzie lub odwołania członka, o którym mowa w art. 15 ust. 3, nowego członka Rady wybiera odpowiednio Sejm lub Senat bezwzględną większością głosów.";
9. art. 19 otrzymuje brzmienie:
   "Art. 19. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, wysokość wynagrodzenia za czynności wykonywane przez przewodniczącego, wiceprzewodniczącego i pozostałych członków Rady Służby Cywilnej.";
10. w art. 20:
    a ) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
    "6. Zadania przewidziane w ustawie dla dyrektora generalnego urzędu wykonują w urzędach, o których mowa w ust. 5, kierownicy tych urzędów. Do kierowników urzędów, o których mowa w ust. 5, oraz do ich zastępców, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące dyrektora generalnego określone w ustawie i w odrębnych przepisach.",
    b) dodaje się ust. 7 w brzmieniu:
    "7. W terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie ust. 5, stanowiska kierowników urzędów określonych w tych przepisach oraz stanowiska ich zastępców, zostaną obsadzone w drodze konkursu.";
11. w art. 23 na końcu dodaje się wyrazy "obsadzanych w drodze konkursu";
12. w art. 27 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
    "2. Dyrektor generalny urzędu, na wniosek zainteresowanego pracownika, który wykaże się przed komisją, o której mowa w art. 25 ust. 3, wymaganą programem służby przygotowawczej wiedzą teoretyczną, potwierdzoną umiejętnościami stosowania tej wiedzy w praktyce oraz znajomością organizacji i zasad funkcjonowania urzędu, może skrócić okres służby przygotowawczej temu pracownikowi lub zwolnić go z obowiązku jej odbywania.";
13. w art. 28 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
    "4) legitymuje się wyższym wykształceniem, potwierdzonym stosownym dyplomem,";
14. w art. 28 skreśla się pkt 5;
15. w art. 30 w ust. 2 wyrazy "art. 28 pkt 1 i 4 - 6" zastępuje się wyrazami "art. 28 pkt 1, 4 i 6";
16. w art. 31 dodaje się ust. 8 w brzmieniu:
    "8. Wyniki postępowania kwalifikacyjnego, o których mowa w ust. 7, publikowane są w Biuletynie Służby Cywilnej.";
17. w art. 36:
    a) w pkt 4 skreśla się wyrazy "w art. 28 pkt 5 oraz",
    b) w pkt 6 skreśla się wyrazy "w art. 28 pkt 5 i";
18. w art. 52 w ust. 1 w pkt 3 przecinek na końcu zastępuje się kropką i skreśla się
    pkt 4;
19. w art. 54 skreśla się wyrazy "lub reorganizacji tego urzędu w sposób uniemożliwiający dalsze zatrudnienie urzędnika";
20. w art. 57 w ust. 1 wyrazy "jednego roku" zastępuje się wyrazami "6 miesięcy", a wyrazy "6 miesięcy" zastępuje się wyrazami "3 miesiące";
21. w art. 61 w ust. 1 w pkt 3 wyrazy "utraty nieposzlakowanej opinii" zastępuje się wyrazami "gdy przestał on odpowiadać warunkowi, o którym mowa w art. 4
    pkt 5";
22. w art. 61 w ust. 2 w pkt 3 skreśla się wyrazy "lub jego reorganizacji";
23. w art. 63 w ust. 1 skreśla się wyrazy "lub reorganizowanym";
24. skreśla się art. 90;
25. w art. 93 w ust. 2 skreśla się wyrazy "albo jego reorganizacji uniemożliwiającej dalsze zatrudnienie pracownika";
26. w art. 96 skreśla się wyrazy "Na zasadach określonych w odrębnych przepisach" oraz wyraz "członkowie" zastępuje się wyrazem "Członkowie";
27. w art. 116 w ust. 1 w pkt 1 w lit. b) wyrazy "a przewodniczący składu ma wykształcenie prawnicze" zastępuje się wyrazami "w tym przewodniczący składu posiadający wykształcenie prawnicze";
28. w art. 126 skreśla się pkt 4;
29. po art. 127 dodaje się art. 127a w brzmieniu:
    "Art. 127a. W ustawie z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 107, poz. 685, Nr 121, poz. 770, Nr 139, poz. 934)
    w art. 82c:
    1) ust. 4 o trzymuje brzmienie:
    "4. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, zasady wynagradzania członków korpusu służby cywilnej będących pracownikami Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń, Rzecznika Ubezpieczonych i pracownikami Biura Rzecznika Ubezpieczonych, z uwzględnieniem poziomu płac w instytucjach ubezpieczeniowych.";
    2) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
    "4a. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, zasady wynagradzania pozostałych pracowników Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń, Rzecznika Ubezpieczonych i pracowników Biura Rzecznika Ubezpieczonych, z uwzględnieniem poziomu płac w instytucjach ubezpieczeniowych.".";
30. po art. 129 dodaje się art. 129a w brzmieniu:
    "Art. 129a. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 100, poz. 456, Nr 106, poz. 496, Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726, z 1998 r. Nr 22, poz. 118 oraz Nr 106, poz. 668) w art. 84:
    1) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
    "3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wymagane kwalifikacje i zasady wynagradzania członków korpusu służby cywilnej zatrudnionych w Głównym Urzędzie Nadzoru Budowlanego oraz wojewódzkich i powiatowych inspektoratach nadzoru budowlanego.";
    2) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
    "4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wymagane kwalifikacje i zasady wynagradzania pozostałych pracowników Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego oraz wojewódzkich i powiatowych inspektoratów nadzoru budowlanego.".";
31. po art. 130 dodaje się art. 130a w brzmieniu:
    "Art. 130a. W ustawie z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153, Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137, poz. 887 i Nr 144, poz. 929) w art. 151a:
    1) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
    "3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wymagane kwalifikacje członków korpusu służby cywilnej zatrudnionych w Urzędzie Nadzoru oraz zasady ich wynagradzania, z uwzględnieniem poziomu płac w Państwowym Urzędzie Nadzoru Ubezpieczeń.";
    2) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
    "3a. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Finansów i Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, wymagane kwalifikacje pozostałych pracowników Urzędu Nadzoru oraz zasady ich wynagradzania, z uwzględnieniem poziomu płac w Państwowym Urzędzie Nadzoru Ubezpieczeń.".";
32. art. 137 otrzymuje brzmienie:
    "Art. 137. Do czasu wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 2 ust. 4, do członków korpusu służby cywilnej zatrudnionych w służbie dyplomatyczno-konsularnej stosuje się przepisy niniejszej ustawy ze zmianami i uzupełnieniami wynikającymi z aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustawy o pracownikach urzędów państwowych.";
33. w art. 138 wyrazy " , które określa, w drodze rozporządzenia, Prezes Rady Ministrów w zakresie jaki jest konieczny ze względu na szczególny charakter pracy tych pracowników" zastępuje się wyrazami "wynikającymi z aktu wykonawczego wydanego na podstawie art. 47 ustawy o pracownikach urzędów państwowych";
34. w art. 142 w ust. 1 wyrazy "w dniu 31 grudnia 1998 r." zastępuje się wyrazami
    "w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy";
35. w art. 145 skreśla się ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1;
36. W art. 147 wyrazy "z dniem 1 stycznia 1999 r." zastępuje się wyrazami "po upływie 1 miesiąca od dnia ogłoszenia">>.

W uzasadnieniu powziętej uchwały podkreślono, że Senat po rozpatrzeniu stawy o służbie cywilnej postanowił wprowadzić do jej tekstu poprawki.

Zdaniem Senatu, bardziej obiektywnym kryterium oceny osoby, która może być zatrudniona w służbie cywilnej, jest jej nieskazitelny charakter, a przede wszystkim rękojmia prawidłowego wykonywania zadań, a nie nieposzlakowana opinia o tej osobie. Przyjmując tą poprawkę, Izba miała również na względzie zachowanie systemowej jednolitości terminologicznej (poprawki do art. 4 pkt 5 oraz art. 61 ust. 1 pkt 3).

Zasadne wydaje się, aby odwołanie szefa Służby Cywilnej następowało za zgodą Rady Służby Cywilnej, tylko w wypadku niespełniania przez szefa Służby Cywilnej warunków określonych w art. 4 pkt 4 i 5. Senat uznał, iż kryteria te są kryteriami niedookreślonymi i spełnianie ich podlega ocenie, w przeciwieństwie do pozostałych wymogów zawartych w art. 4. Stąd, zdaniem Senatu, zgoda Rady Służby Cywilnej powinna następować większością 2/3, a nie 3/5 głosów członków rady.

Dokonano zmian podmiotów uprawnionych do powoływania części składu Rady Służby Cywilnej oraz zasad wyboru członków, w tym także wyboru nowego członka rady w przypadku wygaśnięcia jego członkostwa lub odwołania (art. 15 ust. 3, art. 17 ust. 4, ust. 5 i art. 145 ust. 2).

Zdaniem Senatu, uzasadnione jest skreślenie jako przesłanki rozwiązania umowy o pracę reorganizacji urzędu, aby przesłanka ta nie była nadużywana do rozwiązywania tej umowy.

Celowe, zdaniem Senatu, jest odmienne uregulowanie wytycznych dotyczących treści rozporządzenia określającego wysokość wynagrodzenia za czynności wykonywane przez członków Rady Służby Cywilnej. Wytyczne zawarte w przedmiotowym przepisie, stanowiące iż wynagrodzenie przewodniczącego, wiceprzewodniczącego i pozostałych członków rady jest ustalane jako wielokrotność najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników, są ujęte zbyt szczegółowo (art. 19).

Brak jest dostatecznego uzasadnienia, zdaniem Senatu, aby nieznajomość języka obcego uniemożliwiała uzyskanie mianowania w służbie cywilnej. Wystarczająca jest dodatkowa punktacja uzyskiwana w postępowania kwalifikacyjnym za znajomość języków obcych.

Senat uznał, iż nie ma podstaw do wprowadzania szczególnego świadczenia urlopowego dla urzędników służby cywilnej (art. 90).

Senat uznał za konieczne kompleksowe dostosowanie ustaw: o działalności ubezpieczeniowej, Prawo budowlane oraz o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym do przedmiotowej ustawy. Poprawki te dotyczą delegacji do wydania przepisów regulujących zasady wynagradzania i wymagane kwalifikacje dla członków korpusu służby cywilnej, będących pracownikami - odpowiednio: Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń, Rzecznika Ubezpieczonych, Biura Rzecznika Ubezpieczonych, wojewódzkich i powiatowych inspektoratów nadzoru budowlanego, Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, jak również dla pozostałych pracowników tych instytucji.

Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego oraz ustawy o zmianie ustawy o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego oraz o zmianie ustawy o związkach zawodowych

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 37. posiedzeniu, 3 grudnia 1998 r. Do Senatu została przekazana 4 grudnia. Marszałek Senatu 8 grudnia, zgodnie z art. 55 ust.. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przestawił je senator Kazimierz Kleina. Senator sprawozdawca podkreślił, że celem tej ustawy, będącej projektem rządowym, jest stworzenie optymalnych warunków prawnych dla jak najszybszego uregulowania niepieniężnych zobowiązań skarbu państwa, jakie wynikają z postanowień ustawy z 25 października 1990 r. o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe oraz organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego. Jedną z przyczyn nierealizowania zobowiązań pieniężnych skarbu państwa były przepisy ustawy o zwrocie majątku, przewidujące różne formy kompensowania tych zobowiązań. A ponieważ niektóre z nich kolidowały z przepisami innych ustaw, między innymi z ustawą o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, z ustawą o urzędzie ministra skarbu państwa oraz ordynacją podatkową, więc niemożliwe było wydanie stosownych rozporządzeń wykonawczych.

Uchwalona przez Sejm ustawa ogranicza katalog ustawowych form kompensowania zobowiązań skarbu państwa do obligacji albo przeniesienia praw do składników mienia państwowego lub komunalnego. Wszelkie kwestie związane z prawem podmiotu uprawnionego do wyboru formy kompensaty uregulowano w odpowiednich artykułach, które zostały dodane do tej podstawowej ustawy.

Senator K. Kleina zaznaczył, iż w toku prac sejmowych Komisja Polityki Społecznej wprowadziła istotną zmianę merytoryczną. Utworzono społeczną komisję rewindykacyjną, dzięki której stworzono właściwą podstawę prawną do wydania odpowiednich orzeczeń ustalających zobowiązania i roszczenia związków zawodowych i organizacji społecznych za przejęte mienie. Za to mienie, które w trakcie użytkowania przez różne inne podmioty zostało zniszczone, uległo zaginięciu lub zużyciu w takim stopniu, który uniemożliwia jego dalsze użytkowanie. Dotyczy to więc mienia, które nie może być zwrócone w naturze. W przedłożeniu rządowym przepis ten umożliwiał ustalenie takiego zobowiązania jedynie wówczas, gdy można było ustalić tożsamość i wartość konkretnego składnika majątkowego. Przepisy uchwalone przez Sejm umożliwiają ustalenie odszkodowania w sytuacji, gdy utracone składniki majątkowe nie były oznaczone co do tożsamości, a na dzień przejęcia przez inne związki zawodowe lub organizacje społeczne była znana jedynie ich wartość ogólna.

Jak stwierdził senator sprawozdawca, ustawa, która została podjęta przez Sejm, wreszcie zakończy trudną procedurę związaną ze zwrotem majątku związkom zawodowym, organizacjom społecznym, decyzją o zwrocie tego majątku, która została podjęta w 1990 r. Niestety, poprzednie lata uniemożliwiły to ze względu na brak odpowiednich przepisów, na niemożliwość podjęcia odpowiednich decyzji zarówno przez społeczną komisję rewindykacyjną, jak i przez rząd. Te decyzje wymagały modyfikacji ustawy w taki sposób, aby całą procedurę zakończyć. Zakłada się, że procedura rewindykacyjna zostanie zakończona do 31 grudnia 1999 r.

Senator K. Kleina poinformował, że Komisja Gospodarki Narodowej postanowiła wnieść o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat w głosowaniu przychylił się do tego wniosku i 57 głosami, przy 20 przeciw i 2 wstrzymujących się, powziął uchwałę o przyjęciu rozpatrywanej ustawy bez poprawek.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 38. posiedzeniu, 10 grudnia 1998 r. Do Senatu została przekazana 10 grudnia. Marszałek Senatu tego samego dnia, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Rodziny i Polityki Społecznej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Komisja Gospodarki Narodowej zaproponowała poprawkę do ustawy. Jej sprawozdanie przedstawił senator Adam Glapiński.

Komisja Rodziny i Polityki Społecznej rekomendowała Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek. Stanowisko komisji przedstawiła senator Elżbieta Płonka.

Podczas przerwy w obradach odbyło się posiedzenie obu komisji senackich, na którym przygotowano wspólne sprawozdanie w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Połączone komisje rekomendowały Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek.

Mniejszość połączonych komisji poparła poprawkę proponowaną przez Komisję Gospodarki Narodowej.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności poddano pod głosowanie wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek. Opowiedziało się za nim 58 senatorów, 23 było przeciwnych, 1 osoba wstrzymała się od głosu.

W wyniku głosowania Senat powziął zatem uchwałę o przyjęciu rozpatrywanej ustawy bez poprawek.

Poprawka Senatu do ustawy o zmianie ustawy o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe oraz o zmianie ustawy o uposażeniu byłego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 38. posiedzeniu, 10 grudnia 1998 r., i tego samego dnia przekazana do Senatu. Marszałek Senatu 10 grudnia, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Andrzej Krzak, który poinformował, że komisja zdecydowała rekomendować Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek.

Wniosek o wprowadzenie poprawki do ustawy zgłosili natomiast senatorowie Wiesław Bartoszewski i Stanisław Gogacz podczas dyskusji.

Przedstawione wnioski rozpatrzyła Komisja Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu podczas przerwy w obradach. Komisja poparła wniosek senatorów o wprowadzenie poprawki do ustawy.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności przeprowadzono głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek. Izba odrzuciła go 83 głosami, przy 2 - za.

Następnie głosowano nad wnioskiem senatorów o wprowadzenie poprawki do ustawy. Izba w głosowaniu poparła ten wniosek i 83 głosami, przy 2 przeciw, powzięła uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe oraz o zmianie ustawy o uposażeniu byłego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej:

<<Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 10 grudnia 1998 r ustawy o zmianie ustawy o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe oraz o zmianie ustawy o uposażeniu byłego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, wprowadza do jej tekstu następującą poprawkę:

- w art. 1, w art. 5a w ust. 5 po wyrazach "personelu dyplomatycznego" dodaje się wyrazy "i konsularnego".

W uzasadnieniu podjętej uchwały zaznaczono, że Senat wprowadził do ustawy o zmianie ustawy o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe oraz o zmianie ustawy o uposażeniu byłego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej poprawkę zmierzającą do objęcia zakresem świadczeń zdrowotnych przysługujących osobom, o których mowa w art. 5a nowelizowanej ustawy o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, także członków personelu konsularnego akredytowanego w Polsce oraz ich rodzin. W związku z rozróżnianiem personelu dyplomatycznego i konsularnego, mogłyby powstać wątpliwości interpretacyjne dotyczące prawa członków personelu konsularnego do przedmiotowych świadczeń. Natomiast ograniczenie dostępu tych osób do świadczeń leczniczych w Polsce mogłoby, na zasadzie retorsji, ograniczyć lub pozbawić dostępu polskiego personelu konsularnego za granicą do świadczeń leczniczych.

Poprawka Senatu do ustawy o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 37. posiedzeniu, 3 grudnia 1998 r., i przekazana do Senatu 4 grudnia. Marszałek Senatu 8 grudnia, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Kazimierz Drożdż, który poinformował, że komisja postanowiła rekomendować Izbie wprowadzenie poprawki do ustawy.

Senat w głosowaniu poparł wniosek komisji - 80 głosami, przy 1 przeciw i 4 wstrzymujących się przyjął proponowaną poprawkę, a następnie 82 głosami, przy 1 przeciw, powziął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych:

<<Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 3 grudnia 1998 r. ustawy o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych, wprowadza do jej tekstu następującą poprawkę:

- Art. 1 otrzymuje brzmienie:

"Art. 1 . W ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 1998 r. Nr 102, poz. 650 i Nr 145, poz. 946) w art. 64a wprowadza się następujące zmiany:

1. w ust. 2 wyrazy " , która miała miejsce w lipcu 1997 r." zastępuje się wyrazami "mających miejsce w 1997 i 1998 r.";
2. dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
   "5. Prezes Rady Ministrów przedkłada Sejmowi do wiadomości sprawozdanie z wykorzystania środków finansowych zgromadzonych na rachunku, o którym mowa w ust. 1, za okres 1998 i 1999 r. równocześnie z przedłożeniem przez Radę Ministrów sprawozdania
   z wykonania ustawy budżetowej.".">>.

W uzasadnieniu powziętej uchwały zaznaczono, ze Senat po rozpatrzeniu ustawy o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych postanowił wprowadzić do jej tekstu jedną poprawkę.

Przyjmując tę poprawkę, Senat stanął na stanowisku, iż z uwagi na obwieszczenie prezesa Rady Ministrów dotyczące sprostowania błędów w opublikowanym tekście jednolitym ustawy, w zakresie pominięcia art. 64a, nie należy dodawać nowego przepisu o pokrywającym się zakresie, lecz wystarczy jedynie znowelizować przepis istniejący. Zdaniem Senatu, takie rozwiązanie przyczyni się do lepszej spójności i czytelności ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych.

Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 37. posiedzeniu, 3 grudnia 1998 r. Do Senatu została przekazana 4 grudnia. Marszałek Senatu 8 grudnia, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ustawę do Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Po rozpatrzeniu ustawy komisja przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Jan Chojnowski. Senator - w imieniu komisji - wniósł o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Wniosek o wprowadzenie poprawki do ustawy przedstawił natomiast senator Stanisław Cieśla podczas dyskusji nad nowelizacją.

Do przedstawionych wniosków ustosunkowała się podczas przerwy w obradach Komisja Praw Człowieka i Praworządności. Komisja poparła wniosek o przyjęcie poprawki do ustawy.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności przeprowadzono głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek. Izba odrzuciła ten wniosek 78 głosami, przy 5 za i 3 wstrzymujących się.

Następnie głosowano nad wnioskiem o wprowadzenie poprawki do ustawy. Izba przyjęła go (83 głosy za, 1 przeciw, 2 wstrzymujące się), po czym 85 głosami, przy 2 przeciw, powzięła uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych:

<<Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 3 grudnia 1998 r. ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych, wprowadza do jej tekstu następującą poprawkę:

- w art. 1 w pkt 3, w art. 16 w § 1 wyraz "kilku" zastępuje się wyrazami "co najmniej dwóch".

W uzasadnieniu powziętej uchwały zaznaczono, że rozpatrując ustawę o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych, Senat uznał za konieczne wprowadzenie do jej tekstu jednej poprawki.

Celem poprawki jest umożliwienie tworzenia sądów okręgowych dla obszaru właściwości kilkunastu sądów rejonowych. Będzie to konieczne, zdaniem Senatu, w wypadku niektórych sądów okręgowych. Uchwalone przez Sejm brzmienie nowelizowanego art. 16 § 1 ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych umożliwia tworzenie sądów okręgowych dla obszaru właściwości jedynie kilku sądów rejonowych.

Senat uchwalił poprawkę do ustawy o zmianie ustawy o prokuraturze

Rozpatrywana nowelizacja została uchwalona przez Sejm na 37. posiedzeniu, 3 grudnia 1998 r., i 4 grudnia przekazana do Senatu. Marszałek Senatu 8 grudnia, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Po rozpatrzeniu ustawy komisja przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Jan Chojnowski. Senator sprawozdawca poinformował, że komisja postanowiła rekomendować Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek.

Propozycje poprawek do ustawy zgłosili natomiast senatorowie podczas dyskusji.

Wszystkie przedstawione wnioski i propozycje poprawek rozpatrzyła podczas przerwy w obradach Komisja Praw Człowieka i Praworządności. Komisja poparła jedną poprawkę.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 Regulaminu Senatu najpierw przeprowadzono głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek. Izba odrzuciła go 64 głosami, przy 19 za i 2 wstrzymujących się.

Wobec odrzucenia wniosku o przyjęcie ustawy bez poprawek poddano pod głosowanie zaproponowane podczas dyskusji poprawki, a następnie całość projektu uchwały w sprawie rozpatrywanej ustawy wraz z przyjętą poprawką. W wyniku tego głosowania Senat (84 głosami, przy 2 wstrzymujących się) powziął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o prokuraturze:

<<Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 3 grudnia 1998 r. ustawy o zmianie ustawy o prokuraturze, wprowadza do jej tekstu następującą poprawkę:

- w art. 1 w pkt 6 w lit. a), w ust. 4 wyraz "kilku" zastępuje się wyrazami "co najmniej dwóch".

W uzasadnieniu przyjętej uchwały podkreślono, że rozpatrując ustawę o zmianie ustawy o prokuraturze, Senat uznał za konieczne wprowadzenie do jej tekstu jednej poprawki.

Celem poprawki jest umożliwienie tworzenia prokuratur okręgowych dla obszaru właściwości kilkunastu prokuratur rejonowych. Będzie to konieczne, zdaniem Senatu, w wypadku niektórych prokuratur okręgowych. Uchwalone przez Sejm brzmienie nowelizowanego art. 17 § 4 ustawy o prokuraturze umożliwia tworzenie prokuratur okręgowych dla obszaru właściwości jedynie kilku prokuratur rejonowych.

Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów, którzy w latach 1944-1989 sprzeniewierzyli się niezawisłości sędziowskiej

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 37. posiedzeniu, 3 grudnia 1998 r. Do Senatu została przekazana 4 grudnia, a 8 grudnia marszałek Senatu, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Paweł Abramski. Senator sprawozdawca podkreślił, że rozpatrywana ustawa uwzględnia stanowisko Trybunału Konstytucyjnego, który stwierdził, że ustanowieniu nadzwyczajnych procedur odpowiedzialności sędziów musi towarzyszyć zachowanie staranności, tak by nie przekroczyć granicy otwierającej możliwość integracji w niezawisłą działalność sędziego. Ustawa odnosi się zatem do naruszeń precyzyjnie określonych obowiązków, wynikających z zasady niezawisłości sędziowskiej. Przyjmuje się, że szczególne zasady w postępowaniu dyscyplinarnym będą dotyczyły sędziego, który naruszył te obowiązki, orzekając w procesach będących formą represji.

Senator sprawozdawca poinformował, że komisja zdecydowała rekomendować Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek.

Propozycję poprawki do ustawy zgłosił natomiast senator Ryszard Jarzembowski podczas dyskusji.

Do wszystkich przedstawionych wniosków ustosunkowała się Komisja Praw Człowieka i Praworządności podczas przerwy w obradach. Komisja poparła wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek. Izba poparła ten wniosek i 62 głosami, przy 19 przeciw i 7 wstrzymujących się, powzięła uchwałę o przyjęciu rozpatrywanej ustawy bez poprawek.

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 37. posiedzeniu, 3 grudnia 1998 r., i przekazana do Senatu 4 grudnia. Marszałek Senatu 8 grudnia, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Mieczysław Janowski. Senator sprawozdawca przedstawił i szczegółowo omówił 14 poprawek proponowanych przez komisję do ustawy. Mniejszość komisji zaproponowała jedną poprawkę. Wniosek mniejszości przedstawił senator Zbyszko Piwoński.

Propozycje wprowadzenia dalszych poprawek do ustawy złożyli senatorowie podczas dyskusji.

Wszystkie przedstawione wnioski i propozycje poprawek rozpatrzyła podczas przerwy w obradach Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisja zdecydowała poprzeć 16 spośród 28 zgłoszonych ogółem poprawek.

Po przeprowadzeniu głosowań nad poszczególnymi poprawkami (Izba zaakceptowała wniosek, aby poprawki poparte przez komisję głosować łącznie) poddano pod głosowanie całość projektu uchwały w sprawie rozpatrywanej ustawy wraz z przyjętymi poprawkami. W wyniku tego głosowania, 71 głosami, przy 5 przeciw i 12 wstrzymujących się, Senat powziął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych:

<<Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 3 grudnia 1998 r. ustawy o zmianie ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:

1) w art. 1 w pkt 1, w ust. 2 w zdaniu wstępnym wyrazy "nad jednostkami" zastępuje się wyrazami "nad działalnością jednostek";

2) w art. 1 w pkt 2 w lit. c), w ust. 4 po wyrazach "administracji publicznej" dodaje się wyrazy " , po zasięgnięciu opinii sejmików województw,";

3) w art. 1 w pkt 10, w art. 9a w ust. 2 wyrazy "występowania z wnioskami" zastępuje się wyrazem "wniosków";

4) w art. 1 po pkt 10 dodaje się pkt 10a w brzmieniu:

"10a) w art. 10 skreśla się ust. 2 - 4";

5) w art. 1 w pkt 13, w art. 13 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:

"1a) opiniowanie możliwości sfinansowania deficytu budżetowego oraz prognozy kształtowania się długu publicznego, o których mowa w art. 115 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz.U. Nr... poz. ...),";

6) w art. 1 w pkt 13, w art. 13 skreśla się pkt 9;

7) w art. 1 w pkt 14 w lit. a), ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"1. W skład kolegium izby wchodzą: przewodniczący, którym jest prezes izby, zastępca lub dwóch zastępców prezesa oraz pozostali członkowie.";

8) w art. 1 pkt 15 otrzymuje brzmienie:

"15) art. 16 otrzymuje brzmienie:

"Art. 16. 1. Prezesa izby powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów, po zasięgnięciu opinii kolegium izby; art. 15 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio, z tym że Prezes Rady Ministrów może określić inne wymogi w zakresie wykształcenia wyższego.

2. Zastępców prezesa powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów, na wniosek prezesa izby, spośród członków kolegium izby.";";

9) w art. 1 w pkt 15, w art. 16 w ust. 1 skreśla się wyrazy " , z tym że Prezes Rady Ministrów może określić inne wymogi w zakresie wykształcenia wyższego";

10) w art. 1 w pkt 19 wyrazy "art. 13 pkt 2 - 4" zastępuje się wyrazami "art. 13 pkt 2 - 6";

11) w art. 1 pkt 22 otrzymuje brzmienie:

"22) w art. 25a w ust.1 w pkt 7:

1. po wyrazie "Sejmowi" dodaje się wyrazy "i Senatowi",
2. wyrazy "przez gminy" zastępuje się wyrazami "przez jednostki samorządu terytorialnego".";

12) skreśla się art. 2;

13) w art. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

"3a. Na czas do wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 2 ust. 4 ustawy
o regionalnych izbach obrachunkowych, po dniu wejścia w życie ustawy, izby, o których mowa w ust. 3, stają się zespołami zamiejscowymi.";

14) w art. 3 dodaje się ust. 7 - 9 w brzmieniu:

"7. Sprawę wszczętą przed dniem wejścia w życie ustawy rozpatruje izba dotychczas właściwa, z zastrzeżeniem ust. 8.

8. Sprawa rozpatrywana dotąd przez izbę, o której mowa w ust. 3, jest przejmowana przez izbę właściwą według przepisów ustawy.

9. Izby właściwe według przepisów dotychczasowych prowadzą nadal postępowania nadzorcze w stosunku do uchwał organów gmin w sprawie zmian budżetów gmin na rok 1998 oraz czynności kontrolne rozpoczęte w 1998 r.";

15) dodaje się art. 3a w brzmieniu:

"Art. 3a. Wojewodowie zapewnią regionalnym izbom obrachunkowym pomieszczenia niezbędne do wykonywania zadań.";

16) w art. 4 w pkt 1 skreśla się wyrazy "i 2".

W uzasadnieniu powziętej uchwały wskazano, że wśród poprawek wprowadzonych przez Senat do ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych wyróżniają się dwie grupy: pierwsza z nich to poprawki mające na celu podkreślenie merytorycznych związków przedmiotu działania izb z przedmiotem regulacji ustawy o finansach publicznych, druga zaś grupa to poprawki dodające przepisy przejściowe, wskazujące tryb wprowadzania nowych zasad funkcjonowania kolegiów.

Senat uznał za celowe dokonanie tych zmian, w pierwszym przypadku uznając, iż reforma zasad funkcjonowania finansów publicznych nie znalazła pełnego odzwierciedlenia w ustawie, w drugim zaś - opowiadając się za zmniejszeniem ryzyka pojawienia się problemów w okresie przejściowym.

Kilka poprawek dotyczy funkcjonowania regionalnych izb obrachunkowych. W tym zakresie Senat pogłębił regulację przyjętą przez Sejm, m.in. precyzując liczebność i tryb powoływania kierownictwa izby oraz usuwając możliwość odstępowania od ogólnych wymogów w zakresie wykształcenia przy powoływaniu prezesa kolegium.

Senat zastrzegł sobie uprawnienie polegające na otrzymywaniu sprawozdań, przygotowywanych przez Krajową Radę Regionalnych Izb Obrachunkowych, a dotyczących finansów samorządowych, składanych dotąd tylko Sejmowi.

W tym względzie Izba dała wyraz swojemu tradycyjnemu zainteresowaniu problematyką samorządu terytorialnego i przekonaniu, iż uzyskiwanie tych informacji warunkuje skuteczność udziału Senatu w przyszłych pracach legislacyjnych korygujących - na podstawie doświadczeń praktycznych - ustawy obecnie przyjmowane w ramach reformy.

Poprawka Senatu do ustawy o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 37. posiedzeniu, 3 grudnia 1998 r., a do Senatu przekazana 4 grudnia. Marszałek Senatu 8 grudnia, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Zaprezentował je senator Tadeusz Kopacz. Senator przedstawił i szczegółowo uzasadnił poprawkę, której wprowadzenie do ustawy rekomendowała Izbie komisja.

Mniejszość komisji przedłożyła wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek. Przedstawił go Izbie senator Jerzy Chróścikowski.

Propozycje poprawek do ustawy zgłosili także senatorowie podczas dyskusji.

Wszystkie przedstawione wnioski i propozycje poprawek rozpatrzyła podczas przerwy w obradach Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisja poparła wprowadzenie jednej poprawki do ustawy.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 Regulaminu Senatu najpierw przeprowadzono głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek. Izba odrzuciła go 60 głosami, przy 26 za i 4 wstrzymujących się.

W dalszej kolejności poddano pod głosowanie poszczególne poprawki, a następnie całość projektu uchwały w sprawie rozpatrywanej ustawy wraz z przyjętą poprawką.

W wyniku tego głosowania Izba 88 głosami, przy 2 wstrzymujących się, powzięła uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych:

<<Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 3 grudnia 1998 r. ustawy o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, wprowadza do jej tekstu następującą poprawkę:

- w art. 1:

a) w pkt 1, pkt 4 otrzymuje brzmienie:

"4) przyczepy i naczepy o ładowności powyżej 6 ton,",

b) pkt 2 otrzymuje brzmienie:

"2) w art. 10:

1. 1. w pkt 2 wyrazy "5 ton" zastępuje się wyrazami "6 ton",
   2. dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:

"2. Przy określaniu stawek, o których mowa w ust. 1, rada gminy może uwzględniać rodzaj środka transportowego, ładowność, masę całkowitą, wiek, nacisk na siodło ciągnika albo liczbę miejsc do siedzenia.".".

W uzasadnieniu podjętej uchwały zaznaczono, że po rozpatrzeniu ustawy o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych Senat postanowił wprowadzić do jej tekstu jedną poprawkę. Zmieniając zapis art. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej Senat miał na względzie skutki nieprecyzyjnego sformułowania pierwszej przesłanki wyłączenia spod opodatkowania podatkiem od środków transportowych przyczep i naczep o ładowności powyżej 5 ton. Senat uznał, iż taki zapis może spowodować, wbrew intencjom ustawodawcy, niekorzystne następstwa dla budżetu państwa poprzez wyłączenie spod opodatkowania przyczep i naczep o znacznie większej ładowności niż 5 ton, które w zasadzie nie są wykorzystywane przez rolników. Biorąc pod uwagę konieczność wspierania rozwoju działalności rolniczej poprzez m.in. redukcję obciążeń podatkowych w tym zakresie, Senat zaproponował zwolnienie od opodatkowania podatkiem od środków transportowych przyczep i naczep o ładowności do 6 ton, gdyż zwłaszcza przyczepy o tej ładowności są wykorzystywane przy prowadzeniu działalności rolniczej. Ponadto precyzyjne określenie przedmiotu opodatkowania pozwoli, zdaniem Senatu, uniknąć ewentualnych wątpliwości związanych ze stosowaniem przepisu art. 1 pkt 1 nowelizacji w wersji przyjętej przez Sejm.

Ustawa o zmianie ustawy o samorządowych kolegiach odwoławczych - przyjęta z poprawkami

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 37. posiedzeniu, 3 grudnia 1998 r., i 4 grudnia przekazana do Senatu. Marszałek Senatu 8 grudnia skierowała ją do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Leon Kieres. Senator sprawozdawca przedstawił i szczegółowo omówił 16 poprawek zaproponowanych przez komisję do ustawy.

Mniejszość komisji zaproponowała jedną poprawkę do ustawy. Wniosek mniejszości przedstawił senator Zbyszko Piwoński.

Przedstawione wnioski i propozycje poprawek rozpatrzyła podczas przerwy w obradach Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisja poparła wszystkie zaproponowane poprawki.

Izba przegłosowała poszczególne poprawki w kolejności przepisów ustawy, a następnie 73 głosami, przy 3 przeciw i 13 wstrzymujących się, powzięła uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o samorządowych kolegiach odwoławczych:

<<Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 3 grudnia 1998 r. ustawy o zmianie ustawy o samorządowych kolegiach odwoławczych, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:

1. w art. 1 w pkt 6, w art. 5 w ust. 1 wyraz "dwóch" zastępuje się wyrazem "zgłoszonych";
2. w art. 1 w pkt 6, w art. 5 w ust. 2 skreśla się zdanie drugie, trzecie i czwarte;
3. w art. 1 w pkt 6, w art. 6 w ust. 4 skreśla się zdanie trzecie;
4. w art. 1 w pkt 6, w art. 6 skreśla się ust. 8;
5. w art. 1 w pkt 7 w lit. d), w ust. 6 skreśla się wyrazy "pkt 1 - 3";
6. w art. 1 w pkt 8 w lit. b), w ust. 3 po wyrazach "zgromadzenie ogólne kolegium" dodaje się wyrazy "a także po jednym przedstawicielu właściwych: wojewody i sejmiku województwa";
7. w art. 1 w pkt 9 w lit. a), w ust. 1 przed pkt 1 dodaje się pkt ...) w brzmieniu:
   " ...) mandatem posła lub senatora,";
8. w art. 1 w pkt 11 w lit. a) w pierwszym tiret, w pkt 2 po wyrazach "do końca I kwartału" dodaje się wyraz "roku";
9. w art. 1 w pkt 12 w lit. a), w ust.1 po wyrazach "członków kolegium" dodaje się wyrazy " , w terminie 14 dni od dnia jego złożenia";
10. w art. 1 w pkt 13 w lit. d), w ust. 7 skreśla się zdanie drugie;
11. w art. 2 po wyrazach "kolegiów odwoławczych" dodaje się wyrazy "oraz rozmieszczenie i zasady działania ich zespołów zamiejscowych";
12. w art. 2 wyrazy "na wniosek" zastępuje się wyrazami "po zasięgnięciu opinii";
13. w art. 3 w ust. 1 wyrazy "wymienionej w art. 1" zastępuje się wyrazami "o samorządowych kolegiach odwoławczych";
14. w art. 4 w ust. 1 wyrazy "wymienionej w art. 1" zastępuje się wyrazami " , o której mowa w art. 3 ust. 1";
15. w art. 6 w ust. 1 wyrazy "Delegaci Rządu do spraw Reformy Ustrojowej w Województwie, o których mowa w art. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872)" zastępuje się wyrazem "Wojewodowie";
16. w art. 6 w ust. 1 wyrazy "art. 1" zastępuje się wyrazami "art. 3 ust. 1";
17. w art. 6 skreśla się ust. 2 i oznaczenie ust. 1.

W uzasadnieniu powziętej uchwały podkreślono, że w swoich poprawkach do ustawy o zmianie ustawy o samorządowych kolegiach odwoławczych Senat zaproponował nieco inne ukształtowanie relacji pomiędzy samorządowymi kolegiami odwoławczymi a innymi organami publicznymi.

Zmiany dotyczące trybu powoływania prezesa kolegium zwiększają elastyczność tego postępowania; Senat proponuje odstąpienie od ustawowego określenia liczby kandydatów przedstawianych prezesowi Rady Ministrów.

Dwie propozycje Senatu odnoszą się do uzupełniania składu kolegiów. Senat uważa za konieczne uzupełnienie komisji konkursowych o przedstawicieli administracji rządowej i samorządu, co zobiektywizuje postępowanie. Rola kolegiów w postępowaniu administracyjnym przemawia za wprowadzeniem zakazu łączenia udziału w kolegium z mandatem parlamentarnym.

Rozpatrywana ustawa ma na celu m.in. dostosowanie systemu samorządowych kolegiów odwoławczych do reformy terenowej administracji publicznej. Zmiana zasadniczego podziału terytorialnego pociąga za sobą konieczność rozważenia zmian w rozmieszczeniu kolegiów.

Zmiany Senatu zmierzają do nałożenia odpowiedzialności za zmiany w tym zakresie na prezesa Rady Ministrów, nadzorującego realizację całej reformy administracyjnej; przyjęcie tej odpowiedzialności przez premiera jest uwarunkowane zwiększeniem jego swobody decyzyjnej poprzez wyraźne dopuszczenie tworzenia zespołów zamiejscowych kolegiów i poprzez rezygnację z obciążenia Krajowej Reprezentacji Samorządowych Kolegiów Odwoławczych obowiązkiem przygotowania wniosków w tym zakresie.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 37. posiedzeniu, 3 grudnia 1998 r., i 4 grudnia przekazana do Senatu. Marszałek Senatu 8 grudnia, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Obrony Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Andrzej Ostoja-Owsiany. Senator sprawozdawca przypomniał m.in., że rozpatrywana nowelizacja zmienia art. 131 ust. 1 pkt 1, który w dotychczasowym brzmieniu stanowił, że żołnierzom uznanym za jedynych żywicieli rodzin oraz żołnierzom samotnym w okresie odbywania przez nich czynnej służby wojskowej pokrywa się: należności z tytułu najmu lokalu mieszkalnego, należności z tytułu zajmowania spółdzielczego lokalu mieszkalnego, bieżące opłaty eksploatacyjne z tytułu zajmowania spółdzielczego lokalu mieszkalnego typu własnościowego, a także należności w formie ryczałtu z tytułu zajmowania lokalu mieszkalnego na podstawie umowy cywilnoprawnej.

Ustawa nie przewidywała zatem możliwości pokrywania należności mieszkaniowych tych żołnierzy, którzy są właścicielami lokali mieszkalnych. Sprawa została skierowana przez rzecznika praw obywatelskich do Trybunału Konstytucyjnego, który w swoim wyroku uznał ten przepis za niezgodny z art. 2 i art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego Sejm uznał za zasadne, czego efektem rozpatrywana nowelizacja, która uwzględniając orzeczenie Trybunału, uzupełniła przepis o jeszcze jedną grupę uprawnionych, tj. żołnierzy będących właścicielami domów mieszkalnych, a nie tylko lokali mieszkalnych. Trybunał bowiem wypowiedział się jedynie odnośnie do właścicieli lokali mieszkalnych, zgodnie z wnioskiem rzecznika praw obywatelskich. Jest jednak oczywiste, że chodzi tu również o właścicieli domów, którym należałoby w okresie ich służby wojskowej pokryć te koszty, oczywiście pod warunkiem, że są oni samotni bądź też są jedynymi żywicielami rodzin. Do tego sprowadza się zmiana ustawy, z tym że w pkt 4 art. 131 uzupełniono, iż wynagrodzenie należy się, kiedy - i to jest warunek - nie oddano lokalu mieszkalnego albo domu mieszkalnego w bezpłatne używanie albo wynajem czy podnajem.

Jak stwierdził senator sprawozdawca, skutki finansowe uchwalania ustawy byłyby niewielkie, gdyż wg przedstawicieli resortu finansów i obrony narodowej z tej formy pokrywania opłat korzysta rocznie mniej więcej 144 żołnierzy.

Senator A. Ostoja-Owsiany poinformował, że komisja jednogłośnie zdecydowała rekomendować Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat w głosowaniu przychylił się do wniosku komisji i jednomyślnie, 87 głosami, powziął uchwałę o przyjęciu rozpatrywanej ustawy bez poprawek.