Aktualności

W dniach 22 i 23 listopada 2000r. odbyło się 69. posiedzenie Senatu. Posiedzeniu przewodniczyli marszałek Alicja Grześkowiak oraz wicemarszałkowie: Tadeusz Rzemykowski, Donald Tusk i Marcin Tyrna. Na sekretarzy posiedzenia wyznaczono senatorów Stanisława Gogacza i Stanisława Jarosza; listę mówców prowadził senator S. Jarosz.

Zatwierdzony przez Izbę porządek posiedzenia obejmował jedenaście punktów:

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, spółek prawa handlowego powstałych w wyniku komercjalizacji, państwowych osób prawnych oraz Skarbu Państwa,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego do funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej oraz szczególnych uprawnieniach i zadaniach gmin górniczych,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych, ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, ustawy - Ordynacja podatkowa, ustawy o finansach publicznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych - w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej*,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o szkolnictwie wyższym, ustawy o wyższych szkołach zawodowych, ustawy o transporcie kolejowym i ustawy o usługach turystycznych oraz ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych i ustawy o działach administracji rządowej - w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej*,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających*,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów*,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz niektórych innych ustaw,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustaw o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.

*Ustawa zawiera przepisy dostosowujące polskie prawodawstwo do prawa Unii Europejskiej.

Senat uchwalił poprawki do ustawy o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, spółek prawa handlowego powstałych w wyniku komercjalizacji, państwowych osób prawnych oraz Skarbu Państwa

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na osiemdziesiątym dziewiątym posiedzeniu, 26 października br. Do Senatu została przekazana 27 października i tego samego dnia marszałek Senatu, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Gospodarki Narodowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdanie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej przedstawił senator Tadeusz Kopacz. Senator przypomniał, że rozpatrywana ustawa reguluje zasady i tryb zbywania mieszkań wchodzących w skład budynków mieszkalnych będących własnością przedsiębiorstw państwowych, spółek powstałych w wyniku komercjalizacji, państwowych osób prawnych oraz skarbu państwa, potocznie zwanych mieszkaniami zakładowymi.

W art. 2 ustawy zamieszczony jest słowniczek mówiący o tym, kto jest zbywcą, kto osobą uprawnioną i co w myśl tej ustawy uważa się za mieszkanie. Senator sprawozdawca zaakcentował, że definicje tych pojęć są dosyć ogólne i brak im precyzji koniecznej do tego, aby ustawa była odczytywana jednoznacznie i nie budziła kontrowersji.

Ustawa zakazuje sprzedaży mieszkań zakładowych na innych zasadach niż w niej określone. Nabywcami mieszkań mogą być tylko uprawnieni i inni lokatorzy zajmujący lokale na podstawie umowy najmu. Osoba uprawniona może nabyć swoje mieszkanie od zbywcy na warunkach preferencyjnych, polegających na obniżeniu ceny rynkowej o 6% za każdy rok pracy u zbywcy oraz o 3% za każdy rok najmu tego mieszkania, przy czym łączna obniżka nie może przekraczać 90% ceny sprzedaży mieszkania.

Senator T. Kopacz poinformował, że w trakcie prac nad ustawą członkowie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej wysłuchali wystąpienia sejmowego sprawozdawcy, posła Stanisława Szweda, który przedstawił ideę przyświecającą powstaniu projektu poselskiego oraz uzasadnił poszczególne jego artykuły. Członkowie komisji otrzymali ponadto dwie opinie na piśmie, profesora Krzysztofa Pietrzykowskiego oraz adwokata Wiktora Łuszczaka, który jest specjalistą w zakresie spraw mieszkaniowych. Swoje opinie i uwagi do poselskiego projektu ustawy przedstawiła także prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast Ewa Bończak-Kucharczyk oraz przedstawicielka Kancelarii Prezydenta RP. Senatorowie zapoznali się również z opinią Biura Legislacyjnego oraz z licznymi listami, które wpłynęły do komisji - dotyczyły one szczególnie kwestii mieszkań znajdujących się w budynkach podlegających zarządowi Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych.

Jak poinformował senator sprawozdawca, podczas prac komisji podnoszono również kwestię mieszkań znajdujących się w budynkach, które są własnością przedsiębiorstwa "Lasy Państwowe" oraz nauczycieli, a także wiele innych kwestii.

Ustawa wzbudziła wiele wątpliwości i kontrowersji co do zawartych w niej uregulowań. Dyskusja podczas prac komisji była w tym zakresie bardzo merytoryczna. Jednocześnie jednak zdawano sobie sprawę z tego, że ta ustawa nie rozwiąże kwestii dotyczących całej sprzedaży i prywatyzacji zasobów mieszkaniowych. Według zgodnej opinii członków komisji podstawowym mankamentem tej ustawy jest jej niedostateczna precyzyjność oraz brak wyraźnego określenia granic obowiązywania i rozmiarów jej działania. Sprawa sprzedaży mieszkań podczas przeprowadzania prywatyzacji jest jednym z najtrudniejszych problemów i od początku lat dziewięćdziesiątych do chwili obecnej nie doczekał się systemowego rozwiązania. Obecnie obowiązuje kilkanaście przepisów o randze ustawy, które normują kwestie dotyczące sprzedaży i prywatyzacji lokali mieszkalnych - powoduje to pewną nierówność w preferencjach przy ich zakupie. Obecny projekt ustawy nie jest w stanie wyeliminować tych zaszłości.

Senator sprawozdawca poinformował, że komisja po wysłuchaniu wielu opinii oraz po zapoznaniu się z listami, które do niej napłynęły, postanowiła rekomendować Senatowi przyjęcie projektu ustawy wraz z zaproponowanymi przez komisję dziewięcioma poprawkami.

Sprawozdanie Komisji Ustawodawczej przedstawił senator Piotr Ł.J. Andrzejewski. Jak podkreślił, rozpatrywana ustawa zmierza do zrealizowania zasady konstytucyjnej, jak dotąd pozostającej w dużej mierze obietnicą. Art. 75 konstytucji mówi, że władze publiczne prowadzą politykę sprzyjającą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych i, dalej, popierają działania obywateli zmierzające do uzyskania własnego mieszkania. W opinii senatora sprawozdawcy, dotychczas był to zapis w dużej mierze bez pokrycia, jeżeli chodzi o zakres funkcjonowania polskiego systemu prawnego, był także ułomny, bo preferowało się komercjalizację, likwidację, przemiany własnościowe, a podstawowe prawo człowieka do posiadania mieszkania jako indywidualnej własności prywatnej było na ostatnim miejscu.

Senator sprawozdawca podkreślił, że konstytucja - tam, gdzie mówi o ochronie własności - sytuuje ten przepis w zakresie podstawowych praw człowieka i obywatela. Subsydiarny charakter wszelkich innych form własności może funkcjonować dopiero po zagwarantowaniu prawa prywatnej własności mieszkania, dachu nad głową jako prawa człowieka, a nie tylko prawa rzeczowego, własności prywatnej, zmierzającego do zaspokojenia podstawowych potrzeb ludzkich. W rozumieniu Komisji Ustawodawczej, łączy się to z gwarancją ochrony godności ludzkiej, rozwiązanie bowiem, w którym człowiek może być przedmiotem sprzedawanym z majątkiem, może być przypisany camerae adscripti do własności mającej charakter tylko rzeczowy, jest - zdaniem komisji - sprzeczne nie tylko z duchem, ale też z literą konstytucji. Stąd ogromne znaczenie konstytucyjno-ustrojowe rozpatrywanej ustawy.

Jak stwierdził senator P.Ł.J. Andrzejewski, szczególne poczucie naruszenia sprawiedliwości społecznej (tak to określa konstytucja), a przede wszystkim zwykłej sprawiedliwości budzi to, że ludzie, którzy z racji swojego stosunku pracy mieli gwarancję zamieszkiwania w mieszkaniach zakładowych - czyli gwarancję realizacji podstawowych praw i swojej godności w tym zakresie - w trakcie likwidacji mieszkań zakładowych w drodze prywatyzacji, komercjalizacji, likwidacji, upadłości, a także komunalizacji byli traktowani jak rzeczy, a ich prawa uszczuplano.

Generalnym celem tej ustawy jest przywrócenie poszanowania praw człowieka w obrębie praw rzeczowych, praw dotyczących własności, i zrealizowanie szczytnych zapisów konstytucyjnych, tak aby nie były one tylko deklaracją bez pokrycia.

Senator sprawozdawca zaznaczył, że Komisja Ustawodawcza przyjęła krytyczny punkt widzenia również w stosunku do tego, co proponuje ustawa, i po dyskusji postanowiła rekomendować Izbie wprowadzenie do ustawy piętnastu poprawek.

Sprawozdanie Komisji Gospodarki przedstawił senator Marek Waszkowiak. Jak stwierdził, w trakcie dyskusji członkowie komisji m.in. dyskutowali problem, jak głęboko ta ustawa powinna zmieniać materię omawianą w ustawie oraz jak szeroki powinien być zakres tej ustawy, jakie mieszkania powinny być tą ustawą objęte. Wrócił również problem, który był omawiany przez Senat kilka miesięcy temu, czyli zgłoszona przez senatorów poprawka dotycząca mieszkań sprzedanych nowym firmom łącznie z mieszkańcami. Członkowie komisji uznali jednak, że w trakcie prac komisji nie będą zgłaszali żadnych poprawek, nie będą sugerowali żadnych rozwiązań, przy czym zastrzegli sobie prawo do zabrania głosu w debacie. Senator sprawozdawca poinformował, że komisja przyjęła dziewięć poprawek, identycznych z propozycjami komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, które niezbyt głęboko ingerują w materię ustawy. W imieniu komisji senator wniósł o przyjęcie ustawy wraz z poprawkami.

Dalsze poprawki zgłosili senatorowie podczas dyskusji.

Wszystkie poprawki rozpatrzyły podczas przerwy w obradach trzy komisje senackie. Połączone komisje postanowiły rekomendować Izbie przyjęcie 21 spośród 50 zgłoszonych ogółem poprawek. Mniejszości połączonych komisji poparły 14 poprawek.

Zgodnie z art. 54 ust. 1 Regulaminu Senatu przeprowadzono kolejne głosowania nad poszczególnymi poprawkami, a następnie Senat 75 głosami, przy 1 przeciw i 2 wstrzymujących się, podjął uchwałę w sprawie ustawy o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, spółek prawa handlowego powstałych w wyniku komercjalizacji, państwowych osób prawnych oraz Skarbu Państwa:

Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 26 października 2000 r. ustawy o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, spółek prawa handlowego powstałych w wyniku komercjalizacji, państwowych osób prawnych oraz Skarbu Państwa, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:

Uchwała

Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na osiemdziesiątym dziewiątym posiedzeniu, 26 października br. Do Senatu została przekazana 30 października i tego samego dnia marszałek Senatu, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Gospodarki Narodowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdanie Komisji Ustawodawczej przedstawił senator Piotr Ł.J. Andrzejewski

Senator sprawozdawca pokreślił, że rzeczą zasadniczą, będącą przesłanką działania komisji, było dostosowanie przepisów ustawy do konstytucji i do obowiązującego systemu prawnego. Konstytucja w art. 75 stwierdza bowiem, iż władze publiczne (chodzi i o władzę ustawodawczą, i o wykonawczą) prowadzą politykę sprzyjającą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych i zmierzającą do uzyskania własnego mieszkania przez każdego z lokatorów.

Problem ten został rozwiązany w art. 3 prawa spółdzielczego, gdzie wyraźnie określa się, że majątek spółdzielni jest prywatną własnością jej członków. W opinii senator sprawozdawcy, pozostało to tylko na papierze, gdyż dawne struktury sterowanej i tworzonej odgórnie spółdzielczości jako formacji parapaństwowej pozostały reliktem systemu z okresu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Prawo z 1982 r., wprowadzając do tej ustawy tę rewolucyjną regulację zmieniającą charakter spółdzielczych praw, nie wyciągnęło konsekwencji, co jest szczególnie ważne w tej kwestii, której dotyczy konstytucyjna ochrona prawa własności. Czyniąc majątek spółdzielczy prywatną własnością jej członków, jednocześnie prawo to nie zapewniło regulacji prawnej związanej z tą szczególną formą spółdzielczości, jaką jest spółdzielczość mieszkaniowa. Nie zapewniło ochrony, którą gwarantuje w art. 64 konstytucja, mówiąc o szczególnej ochronie prawnej własności, gdzie własność ta jest nie tylko prawem rzeczowym, ale też jest jednocześnie prawem człowieka, czyli prawem podmiotowym w takim zakresie, w jakim dotyczy podstawowych praw człowieka i priorytetów własności prywatnej, mającej tę przewagę nad wszelką inną własnością, że jest zarazem prawem podmiotowym, prawem człowieka.

Senator sprawozdawca poinformował, że komisja postanowiła rekomendować Izbie uchwalenie 44 poprawek do ustawy. Poprawki zaproponowane przez Komisję Ustawodawczą dotyczyły zarówno kwestii zasadniczych, jak i rozwiązań szczegółowych, stąd tak duża ich liczba.

Sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej przedstawiła senator Genowefa Ferenc. Jak poinformowała, komisja postanowiła rekomendować Izbie odrzucenie ustawy. Stanowisko komisji zostało przyjęte następującym stosunkiem głosów: pięć za odrzuceniem ustawy w całości, przy jednym głosie przeciwnym i jednym głosie wstrzymującym się.

Senator sprawozdawca poinformowała, że podczas prac nad ustawą komisja zapoznała się z argumentami autorów ustawy, z uwagami i opinią senackiego Biura Legislacyjnego, opiniami ekspertów. Członkowie komisji nie mieli natomiast możliwości uzyskania wyjaśnień od przedstawiciela rządu w zakresie problemów ekonomicznych.

Senator G. Ferenc podkreśliła, że w dyskusji na forum komisji wskazywano, iż w zapisach ustawy trudno dostrzec uzasadnienie określające cele gospodarcze i społeczne, jakie zamierza się osiągnąć tą ustawą. Poseł sprawozdawca wskazywał, że ustawa ma na celu dostosowanie spółdzielczości mieszkaniowej do reguł gospodarki rynkowej i zmianę stosunków własnościowych. Podczas debaty sejmowej podkreślano natomiast, że zmiany w zakresie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mają na celu zmianę tej nazwy na spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego. Jeden z autorów ustawy podawał, że celem ustawy jest rozobudzenie poczucia odpowiedzialności wszystkich spółdzielców za swoją spółdzielnię. A przecież niedawno, przy ustawie uwłaszczeniowej, mówiono w tej Izbie, że ustawa nakazuje obywatelom myślenie. Stąd wniosek, że ta ustawa to dalszy ciąg ustawy uwłaszczeniowej.

Jak wskazała senator G. Ferenc, do głównych argumentów, które zadecydowały o stanowisku komisji rekomendującym odrzucenie ustawy w całości, zaliczyć należy między innymi zróżnicowanie czynszów w poszczególnych budynkach, a to właśnie spowoduje ustawa. Wyodrębnienie choćby jednego lokalu w budynku spółdzielczym spowoduje bowiem, że będzie musiała być prowadzona wyodrębniona ewidencja kosztów i przychodów. Opłaty użytkowników lokali będą musiały być ewidencjonowane dla każdej nieruchomości oddzielnie, co wywoła bardzo duże zróżnicowanie wysokości opłat z przyczyn niezależnych od użytkowników lokali. Wyższe koszty i opłaty będą występować w budynkach o najniższym standardzie techniczno-użytkowym.

Jak wskazała senator sprawozdawca, tymi postanowieniami likwiduje się zasadę solidaryzmu spółdzielczego, likwiduje się zasady, o które tak niegdyś walczyli: ksiądz prałat Wacław Bliziński, promujący zasady spółdzielczości w zaborze rosyjskim, ksiądz Piotr Wawrzyniak w zaborze pruskim. Likwiduje się też tą ustawą spółdzielczość, która powstawała na terenach Polski w okresie międzywojennym.

Kolejny argument za odrzuceniem ustawy to fakt, że pod jej rządami lokator mieszkający w budynku znajdującym się na terenie prywatnym zapłaci za wykup terenu, podczas gdy inny lokator, którego budynek jest położony na gruntach o uregulowanych stosunkach własnościowych, skorzystał już wcześniej ze środków wszystkich spółdzielców.

Ustawa powoduje, że w jednym budynku będą miały zastosowanie trzy grupy różnych przepisów. Ustawa o najmie lokali mieszkalnych będzie dotyczyła mieszkań lokatorskich. Statut i regulamin spółdzielni oraz prawo spółdzielcze będą regulowały problem spółdzielczych mieszkań własnościowych. Ustawa o własności lokali będzie dotyczyła mieszkań stanowiących odrębną własność.

W art. 25 ustawa wprowadza rażącą dyskryminację praw wobec części członków spółdzielni, i to w sprawach organizacyjnych.

Ustawa odbiera osobom prawnym prawo obecnie nabyte, nie wskazując, w jaki sposób rozwiązać problem. Art. 47 ustawy dzieli spółdzielców na uprzywilejowanych i pozostałych, daje przy tym szczególne przywileje finansowe około 1/3 członków spółdzielni.

Ustawa nie zmienia własności gruntów i pozostawia instytucję wieczystego użytkowania bez zmian. Skreślenie art. 218a prawa spółdzielczego oznacza natomiast, iż możliwe będzie, by jedna osoba posiadała wiele lokatorskich praw do lokali. Wprowadzone zmiany do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to jest art. 31 ustawy, spowodują konieczność prowadzenia dodatkowych ewidencji, dodatkowych rozliczeń, a także wystawiania zaświadczeń. Nieznane są skutki tych zmian dla budżetu państwa.

Senator G. Ferenc, kończąc swe wystąpienie, podkreśliła, że to dbałość o spółdzielców mieszkających w budynkach o najniższym standardzie, a także zachowanie zasady solidaryzmu spółdzielczego są powodami przedstawienia wniosku o odrzucenie ustawy w całości.

Podczas dyskusji nad ustawą senatorowie zgłosili propozycje dalszych poprawek, przedłożono też wniosek o odrzucenie ustawy.

Wszystkie wnioski i propozycje poprawek rozpatrzyły podczas przerwy w obradach dwie komisje senackie. Połączone komisje poparły 36 spośród 54 zgłoszonych ogółem poprawek. Mniejszość komisji poparła wniosek o odrzucenie ustawy w całości. Kolejne 13 poprawek poparły mniejszości połączonych komisji.

Zgodnie z art. 54 ust. 1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności poddano pod głosowanie wniosek o odrzucenie ustawy (Izba 43 głosami, przy 30 za i 3 wstrzymujących się, odrzuciła ten wniosek), następnie przegłosowano poprawki w kolejności przepisów ustawy i całość projektu uchwały w sprawie rozpatrywanej ustawy ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek. W wyniku tego ostatniego głosowania Senat 46 głosami, przy 28 przeciw i 3 wstrzymujących się, powziął uchwałę w sprawie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych:

Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 26 października 2000 r. ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:

Uchwała

Ustawa o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - przyjęta bez poprawek

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na dziewięćdziesiątym pierwszym posiedzeniu, 17 listopada br. Do Senatu została przekazana 18 listopada. Marszałek Senatu 21 listopada, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Kazimierz Kleina. Senator poinformował, że Komisja Gospodarki Narodowej zdecydowała wnieść o przyjęcie ustawy bez poprawek, uznając jej pilność oraz wagę.

Senator sprawozdawca zaznaczył, że zakresie podatku od towarów i usług ustawa proponuje przedłużenie do 31 grudnia 2002 r. stosowania stawki 7% dla materiałów budowlanych, robót budowlano-montażowych związanych z gospodarką mieszkaniową, a także dla obiektów budownictwa mieszkaniowego oraz ich części, z wyjątkiem lokali użytkowych. Senator K. Kleina podkreślił, że pozostawienie siedmioprocentowego podatku w zakresie szeroko rozumianego budownictwa było jedną z najważniejszych przesłanek dyskusji prowadzonej nad tą ustawą w Sejmie.

Następną zmianą, dotyczącą również zmiany w budżecie, jest obniżenie limitu obrotów uprawniających podatników VAT do zwolnień podatkowych. Limit ten obniża się z 80 tysięcy zł do wysokości odpowiadającej kwocie 10 tysięcy euro, czyli około 40 tysięcy zł. Zmiana ta wynika z dostosowywania naszych przepisów do dyrektyw Unii Europejskiej, a także z realizowania polskiej deklaracji zawartej w stanowisku negocjacyjnym dotyczącym podatków.

Kolejna zmiana dotyczy etapowego obejmowania od 2001 r. podatników rozliczających się zgodnie z kartą podatkową obowiązkiem płacenia podatku VAT, a także objęcia tych podatników obowiązkiem prowadzenia od 1 stycznia 2001 r. ewidencji dla potrzeb VAT.

Od 1 stycznia 2001 r. stosowana będzie ponadto stawka podstawowa 22% między innymi na usługi prania, czyszczenia chemicznego oraz farbowania.

Dalsza zmiana to zniesienie zwolnienia od podatku VAT i akcyzy dla importowanych pomocy naukowych - w tym aparatury badawczo-pomiarowej służącej do celów dydaktycznych i badawczych - przywożonych dla instytucji i placówek naukowych oraz jednostek badawczo-rozwojowych.

Kolejne kwestie dotyczą utrzymania istniejących zwolnień. Do 31 grudnia 2002 r. zostanie więc utrzymana zerowa stawka VAT od towarów przeznaczonych na cele ochrony przeciwpożarowej, które są sprzedawane jednostkom ochrony przeciwpożarowej.

Następne istotne rozwiązanie prawne przedłuża do 31 grudnia 2003 r. stosowanie zerowej stawki VAT dla wszystkich książek oznaczonych na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN oraz dla czasopism specjalistycznych oznaczonych symbolem ISSN. Wykaz tych czasopism zostanie ustalony w drodze rozporządzenia. Jeśli zaś chodzi o pozostałe czasopisma, ustawa zakłada, że od 1 stycznia 2000 r. będziemy płacić siedmioprocentowy VAT.

Do 31 grudnia 2002 r. przedłużone zostanie upoważnienie dla ministra finansów do obniżania stawek VAT do wysokości 0% lub 7% od niektórych towarów i usług oraz do określania warunków stosowania obniżonych stawek, a także do wprowadzania zwolnień od podatku VAT i akcyzy i określenia szczegółowych warunków tych zwolnień.

Do 31 grudnia 2002 r. przedłuża się ponadto stosowanie dla potrzeb poboru VAT klasyfikacji statystycznych obowiązujących przed 1 lipca 1997 r.

W ustawie zaproponowano również zmiany w zakresie podatku akcyzowego. Pierwsza polega na podwyższeniu stawek podatku akcyzowego od papierosów z 70% do 95%, a od gazu służącego do napędów silnikowych z 20% do 35%.

Ustawa wprowadza delegację dla ministra finansów do ustalenia minimalnej stawki akcyzy od papierosów, do określenia wytycznych dotyczących ustalenia tej stawki, do określenia sankcji wobec podatników dokonujących sprzedaży papierosów powyżej maksymalnej ceny detalicznej oraz wobec podatników dokonujących po 1 marca 2001 r. sprzedaży papierosów w opakowaniach nieoznaczonych ceną detaliczną.

Jak wskazał senator sprawozdawca, są to zasadnicze kwestie dotyczące rozpatrywanej ustawy, czyli dokonywanych zmian i podtrzymywanych dotychczasowych zwolnień, szczególnie w zakresie materiałów budowlanych, budownictwa oraz książek.

Oprócz tych zasadniczych, merytorycznych zmian ustawa przewiduje zmiany uściślające, doprecyzowujące, które nie mają jednak znaczenia merytorycznego.

Senator sprawozdawca poinformował, że komisja postanowiła wnieść o przyjęcie ustawy bez poprawek. Chodziło jej także o to, żeby możliwie szybko zakończyć całą procedurę uchwalania ustawy i jej podpisywania przez prezydenta, tak aby w możliwie krótkim czasie stała się ona znana wszystkim zainteresowanym obywatelom, instytucjom oraz urzędom.

Wnioski mniejszości Komisji Gospodarki Narodowej przedstawili senatorowie Genowefa Ferenc i Jerzy Suchański. Wnioski te zmierzały do wprowadzenia poprawek do ustawy.

Propozycje wprowadzenia dalszych poprawek do ustawy zgłosili senatorowie podczas dyskusji.

Wszystkie wnioski i propozycje poprawek przedstawione podczas debaty rozpatrzyła Komisja Gospodarki Narodowej. Komisja poparła wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek. Mniejszości komisji poparły trzy poprawki.

Zgodnie z art. 54 ust.1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności poddano pod głosowanie wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek. Izba 43 głosami, przy 25 przeciw i 4 wstrzymujących się, poparła ten wniosek i powzięła uchwałę o przyjęciu bez poprawek ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.

Senat uchwalił poprawki do ustawy o zmianie ustawy o dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego do funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej oraz szczególnych uprawnieniach i zadaniach gmin górniczych

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na osiemdziesiątym dziewiątym posiedzeniu, 26 października br. Do Senatu została przekazana 30 października i tego samego dnia marszałek Senatu, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisji Gospodarki Narodowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania.

Sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej przedstawił senator Adam Graczyński. Senator sprawozdawca podkreślił, że proces zmian w górnictwie trwa od początku transformacji. Podjęto wiele działań, wiele decyzji, zastosowano wiele rozwiązań prawnych, aby dostosować górnictwo do funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej. Ta ostatnia nowelizacja wynika z niezrealizowania zadań poprzedniej ustawy, gorszego od zakładanego wyniku finansowego, a w szczególności z konieczności przełożenia spłat zobowiązań. Aktualne zadłużenie górnictwa wynosi 21 miliardów zł, a należności - około 3,5 miliarda zł.

Ustawa dotyczy górnictwa węgla kamiennego, sektora o dużej wrażliwości, jak to wynika z prawa europejskiego i opinii Komitetu Integracji Europejskiej. Senator sprawozdawca zaznaczył, że prawodawstwo Unii Europejskiej dopuszcza udzielanie pomocy państwa w sektorze przemysłu węglowego. Jest to decyzja Komisji Europejskiej z 28 grudnia 1993 r., zgodnie z którą pomoc przeznaczona dla sektora węglowego jest zgodna z zasadami jednolitego rynku, jeżeli spełnia jeden z następujących celów: zwiększa wydajność z docelowym obniżeniem wielkości przydzielonej pomocy, rozwiązuje socjalne i regionalne problemy spowodowane całkowitym lub częściowym spadkiem działalności jednostek produkcyjnych, wspomaga przemysł węglowy w dopasowaniu się do wymagań ochrony środowiska.

Wymieniona decyzja dopuszcza różne formy pomocy państwa dla sektora węglowego, a mianowicie: pomoc operacyjną, która służy wyrównywaniu różnic między kosztami produkcji i ceną sprzedaży, pomoc przeznaczoną na ograniczenie zakresu działalności, pomoc przeznaczoną na ochronę środowiska oraz pomoc przeznaczoną na pokrycie dodatkowych kosztów powstających lub powstałych w wyniku modernizacji, racjonalizacji czy restrukturyzacji przemysłu węglowego.

Jak stwierdził senator A. Graczyński, w dającej się określić przyszłości, to jest w ciągu około pięćdziesięciu lat, górnictwo węgla kamiennego będzie w Polsce potrzebne, niezbędne, co jest szczególnie ważne wobec braku zasobów ropy naftowej w naszym kraju, małych zasobów gazu i jednocześnie bardzo wysokich prognozowanych cen nośników, takich jak gaz czy ropa.

Senator sprawozdawca wskazał, że rozpatrywana ustawa dotyczy również gmin górniczych. Jak poinformował, bezrobocie w gminach górniczych na Śląsku zbliża się do 20%. A są też gminy, takie jak gmina Żory, gdzie przekracza 25%.

Senator omówił też nowe rozwiązania zawarte w noweli ustawy. Są to m.in. odroczenie spłaty należności głównych od 1 stycznia 2001 r. do 1 stycznia 2003 r. oraz doprecyzowanie dotyczące liczby statutów gmin górniczych - ma być wydane rozporządzenie Rady Ministrów. Nowela zawiera ponadto wiele uregulowań dotyczących odpraw i świadczeń pracowniczych. Zakłada się powstanie spółki restrukturyzacyjnej, która będzie prowadziła likwidację kopalń węgla kamiennego. W dodanym art. 39a mówi się o wyrównywaniu dochodów gmin górniczych, przewiduje się na ten cel, jak wynika z ustawy budżetowej, około 28 milionów zł.

Senator sprawozdawca poinformował też, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, zakłada zwiększenie udziału gmin górniczych o 5%, co skutkować będzie kwotą rzędu 220-240 milionów zł. Powstają więc szanse na poprawę sytuacji czy rekompensatę strat, jakie ponoszą gminy górnicze w wyniku restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego.

Ustawa porządkuje również wiele problemów, które wyłoniły się w trakcie zmian w górnictwie węgla kamiennego.

Senator sprawozdawca poinformował, że podczas posiedzenia komisji zgłoszono pięć poprawek. W imieniu komisji senator wniósł o przyjęcie ustawy wraz z poprawkami.

Sprawozdawca Komisji Rodziny i Polityki Społecznej senator Dariusz Kłeczek Senator poinformował, że postanowiła ona rekomendować Izbie przyjęcie ustawy z trzema poprawkami. Senator przedstawił i uzasadnił proponowane poprawki.

Dalsze poprawki do ustawy zgłosili senatorowie podczas dyskusji.

Wszystkie poprawki rozpatrzyły dwie komisje senackie podczas przerwy w obradach. Połączone komisje poparły 8 spośród 14 zgłoszonych ogółem poprawek. Mniejszość komisji poparła 3 poprawki.

W pierwszej kolejności poddano pod głosowanie poszczególne poprawki, a następnie całość projektu uchwały w sprawie rozpatrywanej ustawy wraz ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek. W wyniku tego ostatniego głosowania Senat 65 głosami, przy 5 przeciw i 6 wstrzymujących się, podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego do funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej oraz szczególnych uprawnieniach i zadaniach gmin górniczych:

Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu  26 października 2000 r. ustawy o zmianie ustawy o dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego do funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej oraz szczególnych uprawnieniach i zadaniach gmin górniczych, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:

1) w art. 1 w pkt 6:

a) przed lit. a) dodaje się lit. ...) w brzmieniu:

"...) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

"2a. W przypadku przedsiębiorstwa górniczego, które powstało po dniu 30 czerwca 1999 r., postępowanie oddłużeniowe wszczyna się na jego wniosek złożony wierzycielowi do dnia 31 marca 2001 r.",",

b) w lit. a) po wyrazach "w ust. 3" dodaje się wyrazy "wyrazy "w ust. 2" zastępuje się wyrazami "w ust. 2 i w ust. 2a" oraz";

2) w art. 1 w pkt 7 lit. b) otrzymuje brzmienie:

"b) w ust. 5 po wyrazach "w ust. 2" dodaje się wyrazy "lub wynikających z umowy, o której mowa w ust. 2a,",";

3) w art. 1 w pkt 13 po wyrazach "w art. 20" dodaje się dwukropek, pozostałą treść oznacza się jako lit. b) i dodaje się lit. a) w brzmieniu:

"a) w ust. 3 w pkt 2 po wyrazach "podjęła inne zatrudnienie" dodaje się wyrazy "lub działalność gospodarczą",";

4) w art. 1 w pkt 20, w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

"2) byłych pracowników, którzy pobierali rentę z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy, któremu ulegli w czasie zatrudnienia w przedsiębiorstwach górniczych i przedsiębiorstwach robót górniczych i którzy utracili prawo do pobierania renty, jeżeli ich stan zdrowia pozwala na wykonywanie pracy na stanowisku zajmowanym przed wypadkiem oraz będą mogli nabyć prawo do emerytury przed dniem 1 stycznia 2007 r.";

5) w art. 1 pkt 27 otrzymuje brzmienie:

"27) art. 54 otrzymuje brzmienie;

"Art. 54. 1. Przy ustalaniu prawa do emerytury górniczej na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i poz. 802, Nr 106, poz. 1215 oraz z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19 poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948) na podstawie wniosków złożonych do dnia 31 grudnia 2002 r., do okresów pracy górniczej wykonywanej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, o której mowa w art. 48 ust. 1 tej ustawy, zalicza się, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) okresy czynnej służby wojskowej, poprzedzonej pracą górniczą wykonywaną pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, pod warunkiem podjęcia takiej pracy w ciągu 30 dni od dnia zakończenia tej służby,

b) okresy niezdolności do pracy z powodu choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną, za które wypłacone zostało wynagrodzenie lub zasiłek chorobowy,

c) okresy, do czterech lat, pełnienia funkcji z wyboru w organach związku zawodowego zrzeszającego górników, poprzedzonego pracą górniczą wykonywaną pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

2. Przy ustalaniu uprawnień do górniczej emerytury bez względu na wiek, okresy, o których mowa w ust. 1, zalicza się do okresu pracy górniczej wykonywanej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy tylko tym pracownikom, którzy posiadają co najmniej 15 lat takiej pracy i spełniają warunki określone w art. 49 ustawy, o której mowa w ust. 1.";";

6) w art. 1 w pkt 28 lit. a) otrzymuje brzmienie:

"a) w ust. 2 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

"Ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w ust. 1, może otrzymać osoba, która pobierała bezpłatny węgiel w naturze lub pobierała z tego tytułu ekwiwalent u pracodawcy objętego reformą górnictwa węgla kamiennego albo u pracodawcy będącego przedsiębiorstwem robót górniczych, które było przedsiębiorstwem państwowym lub spółką prawa handlowego z udziałem Skarbu Państwa albo przedsiębiorstwa państwowego, albo osoba, która na emeryturę lub rentę przeszła od pracodawcy objętego Układem Zbiorowym Pracy.",";

7)skreśla się art. 2..

Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych, ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, ustawy - Ordynacja podatkowa, ustawy o finansach publicznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych - w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na osiemdziesiątym dziewiątym posiedzeniu, 26 października br. Do Senatu została przekazana 27 października i tego samego dnia marszałek Senatu, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Nadzwyczajnej Legislacji Europejskiej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawiła je senator Genowefa Ferenc. Przedstawiając zmiany proponowane w ustawie, senator sprawozdawca wskazała, że art. 1 mówi o zmianach wprowadzanych do ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Dotyczy on rozszerzenia katalogu obowiązków podlegających egzekucji administracyjnej w trybie określonym w dodawanym rozdziale 7, czyli w trybie udzielania pomocy obcemu państwu; rozszerzenia podstaw prawnych prowadzenia egzekucji administracyjnej o orzeczenia i inne akty prawne wydane przez właściwe organy państw obcych w zakresie należności pieniężnych; implementacji do ustawy regulacji dyrektyw Rady w zakresie udzielania pomocy obcemu państwu przy dochodzeniu należności pieniężnych powstałych na jego terytorium oraz korzystania z pomocy obcego państwa przy dochodzeniu takich należności powstałych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ustawa pozwala właściwemu ministrowi odmówić udzielenia pomocy obcemu państwu, jeśli państwo to nie zapewnia wzajemności w tym zakresie.

Art. 2 dotyczy zmian w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych. Na nowo określono przedmiot opodatkowania podatkiem od środków transportowych oraz stawki maksymalne i minimalne tego podatku. Z 2 t do 3,5 t zostaje zwiększona dolna granica dopuszczalnej masy całkowitej samochodu ciężarowego, skutkująca opodatkowaniem tego środka transportu. Opodatkowaniu podlegać będą tylko ciągniki siodłowe i balastowe, przystosowane do używania łącznie z naczepą lub przyczepą, w zależności od dopuszczalnej masy całkowitej zespołu pojazdów. Opodatkowanie przyczep i naczep zostało uzależnione od dopuszczalnej masy całkowitej zespołu pojazdów - od 7 t.

Art. 3 zawiera zmiany w ustawie o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych. Polegają one na usunięciu przepisów dotyczących kredytów na finansowanie kontraktów eksportowych, z zastrzeżeniem w art. 10, iż do czasu wygaśnięcia pozostają w mocy prawa nabyte na podstawie tych przepisów.

Art. 4 to zmiany w ustawie - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi. Są to:

- zmiany w zasadach prowadzenia działalności maklerskiej; odmienna klasyfikacja czynności stanowiących działalność maklerską;

- wprowadzenie konstrukcji licencjonowania podmiotowego, oznaczającej, iż zezwolenie komisji na prowadzenie działalności maklerskiej obejmować będzie wszystkie rodzaje takiej działalności;

- określenie minimalnej wysokości środków własnych na prowadzenie działalności maklerskiej;

- sprecyzowanie kryteriów oceny wniosku i udzielenia zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej;

- zasadnicze zmiany w zakresie regulacji prowadzenia działalności maklerskiej w Polsce przez podmioty zagraniczne;

- umożliwienie zagranicznym osobom prawnym, prowadzącym działalność maklerską w państwie członkowskim, prowadzenia takiej działalności w Polsce bez konieczności otwierania oddziału za pomocą środków porozumiewania się na odległość;

- zmiany w zakresie nadzoru w stosunku do oddziałów i przedstawicielstw podmiotów zagranicznych - uprawnienia nadzorcze służyć mają nie tylko komisji, ale także w państwie członkowskim właściwemu organowi, który udzielił zezwolenia;

- liberalizacja przepisów w zakresie wprowadzania papierów wartościowych do publicznego obrotu na podstawie zawiadomienia o emisji;

- wprowadzenie zasady segmentacji rynku, polegającej na wyodrębnieniu z rynku regulowanego rynków urzędowych oraz nieurzędowych;

- zastąpienie dotychczasowego fakultatywnego funduszu gwarancyjnego tworzonego przez Izbę Domów Maklerskich obowiązkowym systemem rekompensat - tworzenie tego systemu powierzono Krajowemu Depozytowi;

- określenie mechanizmu ustalania należących się od członków systemu rat rocznych oraz określenie na nowo górnej granicy środków objętych systemem rekompensat, przewiduje się jej stopniowe zwiększanie do 2008 r.;

- rozszerzenie kręgu podmiotów, którym komisja może przekazywać informacje poufne.

Art. 5 dotyczy zmian w ustawie - Ordynacja podatkowa. Zmiany te dotyczą:

- zniesienia możliwości zaniechania przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych ustalania zobowiązań podatkowych oraz możliwości zaniechania przez organ podatkowy ustalania zobowiązania podatkowego i poboru podatku w sprawach indywidualnych;

- odesłania do przepisów o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorstw w odniesieniu do zaniechania poboru podatku oraz umarzania zaległości podatkowych lub odsetek za zwłokę w stosunku do podatników będących przedsiębiorcami;

- rozszerzenia o ratyfikowane umowy międzynarodowe, inne niż umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, podstaw prawnych przekazywania informacji wynikających z akt spraw podatkowych, władzom podatkowym państw obcych.

Art. 6 to zmiany w ustawie o finansach publicznych. Dotyczą one:

- rozszerzenia definicji środków publicznych oraz dochodów publicznych;

- rozszerzenia kręgu jednostek zaliczanych do sektora finansów publicznych;

- nałożenia na kierownika jednostki sektora finansów publicznych obowiązku sprawowania nadzoru w zakresie gospodarowania środkami publicznymi pod względem legalności, gospodarności i celowości;

- umożliwienia zaciągania przez skarb państwa średnioterminowych pożyczek i kredytów od Wspólnoty Europejskiej w celu wsparcia bilansu płatniczego;

- umożliwienia nabywania skarbowych papierów wartościowych i obrotu nimi osobom fizycznym innym niż krajowe.

Art. 7 to zmiana w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Polega ona na skreśleniu przepisu odnoszącego się do funduszu gwarancyjnego, funkcjonującego na podstawie ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, i jest konsekwencją rozwiązania przyjętego w znowelizowanym art. 121 ust. 13 tej ustawy.

Ostatnia zmiana, w art. 8, dotyczy ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. Wprowadza ona dodatkowy tryb zbycia akcji należących do skarbu państwa, w postaci przyjęcia oferty złożonej przez podmiot ogłaszający wezwanie, zgodnie z ustawą - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi.

Senator sprawozdawca poinformowała też, ze Komisja Nadzwyczajna Legislacji Europejskiej postanowiła rekomendować Izbie uchwalenie 38 poprawek do ustawy. Senator omówiła i uzasadniła proponowane poprawki.

Kolejne poprawki do ustawy zgłosili senatorowie podczas dyskusji.

Wszystkie poprawki przedstawione podczas debaty rozpatrzyła Komisja Nadzwyczajna Legislacji Europejskiej. Komisja poparła 42 spośród 45 zgłoszonych ogółem poprawek.

Przedstawione poprawki poddano pod głosowanie, a następnie Izba 61 głosami, przy 1 wstrzymującym się, powzięła uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych, ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, ustawy - Ordynacja podatkowa, ustawy o finansach publicznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych - w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej:

Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 26 października 2000 r. ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych, ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, ustawy - Ordynacja podatkowa, ustawy o finansach publicznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych - w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej, wprowadził do jej tekstu  poprawki.