Aktualności

W dniach 2 i 3 grudnia 1998 r. odbyło się 24. posiedzenie Senatu. Posiedzeniu przewodniczyli marszałek Alicja Grześkowiak oraz wicemarszałkowie: Andrzej Chronowski, Tadeusz Rzemykowski, Donald Tusk.

Na sekretarzy posiedzenia powołano senatorów: - Tomasza Michałowskiego i Stanisława Jarosza; listę mówców prowadził senator S. Jarosz.

Zaaprobowany przez Izbę porządek dzienny 24. posiedzenia Senatu obejmował:

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustaw: o zakładach opieki zdrowotnej, o zawodzie lekarza, o zawodach pielęgniarki i położnej oraz o szkolnictwie wyższym,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o samorządzie województwa oraz ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji oraz ustawy o zamówieniach publicznych,
• pierwsze czytanie przedstawionego przez grupę senatorów projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• pierwsze czytanie przedstawionego przez grupę senatorów projektu ustawy o zmianie ustawy - Prawo budowlane,
• pierwsze czytanie przedstawionego przez Komisję Ustawodawczą projektu ustawy o mieniu zlikwidowanego Funduszu Wczasów Pracowniczych.

Senat uchwalił poprawki do ustawy o zmianie ustaw: o zakładach opieki zdrowotnej, o zawodzie lekarza, o zawodach pielęgniarki i położnej oraz o szkolnictwie wyższym

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 34. posiedzeniu, 9 listopada br. Do Senatu została przekazana 10 listopada; marszałek Senatu 12 listopada, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawiła je Izbie senator Elżbieta Płonka. Komisja rekomendowała Senatowi wprowadzenie 12 poprawek do ustawy.

Podczas dyskusji nad ustawą senatorowie zgłosili propozycje wprowadzenia do niej dalszych poprawek.

Wszystkie zgłoszone wnioski i propozycje poprawek rozpatrzyła Komisja Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu. Komisja rekomendowała Izbie wprowadzenie 16 spośród 21 zgłoszonych ogółem poprawek. Mniejszości komisji poparły 3 poprawki.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 Regulaminu Senatu przeprowadzono głosowania nad poszczególnymi poprawkami według kolejności przepisów ustawy, a następnie głosowano nad całością projektu uchwały w sprawie rozpatrywanej ustawy wraz z przyjętymi poprawkami. Izba 78 głosami, przy 2 przeciw i 4 wstrzymujących się, powzięła uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustaw: o zakładach opieki zdrowotnej, o zawodzie lekarza, o zawodach pielęgniarki i położnej oraz o szkolnictwie wyższym:

UCHWAŁA

W uzasadnieniu powziętej uchwały wskazano, że Senat wprowadził do ustawy o zmianie ustaw: o zakładach opieki zdrowotnej, o zawodzie lekarza, o zawodach pielęgniarki i położnej oraz o szkolnictwie wyższym kilkanaście poprawek, z czego ponad połowę stanowią poprawki istotne dla funkcjonowania przedmiotowej nowelizacji. Jedną z nich jest poprawka dająca samodzielnemu publicznemu zakładowi opieki zdrowotnej uprawnienie do udzielania zamówień na świadczenia zdrowotne. Przedmiotowy przepis art. 35 ust. 1 nowelizowanej ustawy o zakładach opieki zdrowotnej w tym zakresie nie został zmieniony przez Sejm, w związku z czym prawo udzielania zamówienia miałyby nadal podmioty mogące utworzyć zakład opieki zdrowotnej, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3 ustawy nowelizowanej. Senat uznał jednak, że to przede wszystkim samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej, reprezentowany przez kierownika, jako najlepiej znający zapotrzebowanie na świadczenia zdrowotne na danym obszarze, powinien posiadać przedmiotowe prawo.

Senat w nowelizowanej ustawie o zakładach opieki zdrowotnej dodał do kategorii stanowisk, na które przeprowadza się konkurs, stanowisko ordynatora - kierownika oddziału klinicznego. Izba uznała za konieczne wprowadzenie tej poprawki, ponieważ ustawa nowelizująca stanowi o możliwości tworzenia "oddziałów klinicznych", nie określając stanowiska podmiotu kierującego takim oddziałem. W związku z tym, że klinika nie jest tożsama z oddziałem klinicznym, Senat uznał potrzebę określenia obok stanowiska ordynatora - kierownika kliniki, także stanowiska ordynatora - kierownika oddziału klinicznego, jako podmiotu kierującego oddziałem klinicznym. Równocześnie dokonano zmiany podmiotu ogłaszającego konkurs na stanowisko ordynatora - kierownika kliniki, odnosząc tą zmianę również do dodawanego stanowiska kierownika oddziału klinicznego. Powyższa zmiana wynika z faktu, że obydwa stanowiska tworzone będą odpowiednio w klinice i oddziale klinicznym, których działalność leży w kompetencji państwowej uczelni medycznej lub państwowej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych.

Senat wprowadził także poprawki do ustawy o zawodzie lekarza oraz zawodach pielęgniarki, położnej - polegające na zliberalizowaniu zakazu wykonywania grupowych, indywidualnych i indywidualnych specjalistycznych praktyk lekarzy oraz pielęgniarek, położnych w każdym zakładzie opieki zdrowotnej na podstawie umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych. W konsekwencji dopuszczalne byłoby wykonywanie grupowej praktyki w niepublicznym zakładzie opieki zdrowotnej, a indywidualnych oraz indywidualnych specjalistycznych praktyk w każdym zakładzie opieki zdrowotnej. Przyjęcie tych dwóch poprawek (do art. 3 pkt 4, art. 50a ust. 6 oraz art. 4 pkt 4, art. 27a) umożliwi kontynuację funkcjonowania kontraktów lekarzy, pielęgniarek i położnych wykonujących indywidualne oraz indywidualne specjalistyczne praktyki w publicznych zakładach opieki zdrowotnej; dotyczy to w szczególności lekarzy rodzinnych.

Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o samorządzie województwa oraz ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 34. posiedzeniu, 10 listopada br. i w tym samym dniu przekazana do Senatu. Marszałek Senatu 12 listopada, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Zygmunt Ropelewski, który poinformował, że komisja postanowiła rekomendować Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek. Propozycje poprawek zgłosili natomiast senatorowie podczas dyskusji nad ustawą.

Zgłoszone poprawki rozpatrzyła Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisja poparła 3 spośród 5 zgłoszonych ogółem wniosków i poprawek. Zgodnie z art. 47 ust. 1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności przeprowadzono głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek (wniosek odrzucono 57 głosami, przy 22 za i 1 wstrzymującym się), a następnie nad poszczególnymi poprawkami w kolejności przepisów ustawy.

Po przegłosowaniu poprawek Izba jednomyślnie, 82 głosami powzięła uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o samorządzie województwa oraz ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw:

UCHWAŁA

W uzasadnieniu powziętej uchwały zaznaczono, że w swoich poprawkach Senat, przyjmując założenia ustawy dotyczącej dwóch wybranych, szczegółowych kwestii związanych z funkcjonowaniem samorządu terytorialnego, dodaje jedynie niezbędne uzupełnienia.

Precyzujące poprawki Senatu mają usunąć podstawy ewentualnych wątpliwości co do treści ustanowionych norm prawnych.

Senat uwzględnił fakt, iż zwiększone niebezpieczeństwo powstawania w praktyce wątpliwości interpretacyjnych występuje właśnie w wypadku tych ustaw, które uzyskały walor skrótowości tekstu dzięki odpowiedniemu odwołaniu się do istniejących już, innych przepisów.

W tych okolicznościach należało jednoznacznie przesądzić sprawy zakresu przedmiotowego w odniesieniu do ograniczeń swobody prowadzenia działalności gospodarczej przez radnych wojewódzkich, dodając niezbędne dwie definicje, a także dodać przepis przejściowy, precyzujący kalendarz działań służących wprowadzeniu zmienionych ograniczeń wspomnianej swobody gospodarczej.

Poprawka Senatu do ustawy o zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 35. posiedzeniu, 18 listopada br., i 20 listopada przekazana do Senatu. Marszałek Senatu w tym samym dniu, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Rodziny i Polityki Społecznej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Edmund Wittbrodt, który poinformował, że komisje postanowiły rekomendować Izbie wprowadzenie poprawki do ustawy. Propozycję poprawki do ustawy przedstawił także, podczas dyskusji, senator Jerzy Suchański.

Wszystkie poprawki rozpatrzyły podczas prawy w obradach dwie połączone komisje senackie. Komisje poparły wprowadzenie poprawki proponowanej przez połączone komisje. Poprawkę zgłoszoną przez senatora J. Suchańskiego poparła mniejszość połączonych komisji.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 Regulaminu Senatu przeprowadzono głosowanie nad przedstawionymi poprawkami według kolejności przepisów ustawy, a następnie głosowanie nad całością projektu uchwały w sprawie rozpatrywanej ustawy wraz z przyjętą poprawką. W wyniku tego ostatniego głosowania Izba powzięła uchwałę (80 głosów za, 1 wstrzymujący się) w sprawie ustawy o zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej:

<<Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 18 listopada 1998 r. ustawy o zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej, wprowadza do jej tekstu następującą poprawkę:

- w art. 1 w pkt 7, w art. 42a w ust. 3 w pkt 5 na końcu przecinek zastępuje się średnikiem i dodaje się wyrazy "wymóg ten nie dotyczy krajów, z którymi Rzeczpospolita Polska podpisała stosowne umowy międzynarodowe,">>.

W uzasadnieniu podjętej uchwały wskazano, że Senat, po rozpatrzeniu ustawy o zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej, zadecydował o wprowadzeniu do jej tekstu jednej poprawki.

Kierując się potrzebą dostosowania ustawy do standardów Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, Senat zadecydował, iż zagraniczne zakłady ubezpieczeń, mające swoją siedzibę w państwie, z którym Polska zawarła stosowną umowę międzynarodową, będą zwolnione z obowiązku udowadniania spełniania przez to państwo wymogu wzajemności, o którym mowa w art. 41 ustawy.

Senat uchwalił poprawki do ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji oraz ustawy o zamówieniach publicznych

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 33. posiedzeniu, 5 listopada br., a 6 listopada przekazana do Senatu. Marszałek Senatu 9 listopada, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Kultury i Środków Przekazu. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Piotr Ł.J. Andrzejewski. Komisja rekomendowała Izbie wprowadzenie 23 poprawek do ustawy.

Mniejszość komisji zaproponowała wprowadzenie jednej poprawki. Wniosek mniejszości komisji przedstawił senator Ryszard Sławiński.

Dalsze propozycje poprawek zgłosili senatorowie podczas dyskusji nad ustawą.

Wszystkie zgłoszone wnioski i poprawki rozpatrzyła podczas przerwy w obradach Komisja Kultury i Środków Przekazu. Komisja rekomendowała Izbie przyjęcie 28 spośród 40 zgłoszonych ogółem poprawek.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 Regulaminu Senatu przeprowadzono głosowania nad poszczególnymi poprawkami według kolejności przepisów ustawy, a następnie nad całością projektu uchwały w sprawie rozpatrywanej ustawy wraz z przyjętymi poprawkami. W wyniku tego ostatniego głosowania Izba 58 głosami, przy 25 przeciw, powzięła uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji oraz ustawy o zamówieniach publicznych:

UCHWAŁA

W uzasadnieniu podjętej uchwały podkreślono, że Senat, mając na względzie znaczenie ustawy o radiofonii i telewizji dla polskiego rynku mediów, uchwalił 29 poprawek do nowelizacji tej ustawy.

Większość poprawek Senatu dotyczy kompetencji Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, kształtowania i rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych, uprawnień odbiorców przekazów czy odpowiedzialności prawnej z tytułu naruszenia norm w tym zakresie.

Szczególne znaczenie, jakie Senat wiąże z regulacjami zawartymi w nowelizowanej ustawie, wyraża się w poprawkach Senatu dotyczących zwiększenia obowiązków i uprawnień Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji jako ważnego organu państwowego, stojącego nie tylko na straży wolności słowa, prawa do informacji oraz interesu publicznego w radiofonii i telewizji, lecz również, co nie mniej ważne, na straży przestrzegania przepisów ustawy i innych przepisów regulujących tworzenie i rozpowszechnianie programów. Taki cel ma poprawka pierwsza - do art.6 nowelizowanej ustawy.

Senat uznał za konieczne wprowadzenie poprawki zawartej w pkt 2 uchwały Senatu, dotyczącej przepisu art.12 ustawy. Przepis ten w ust. 4 stanowi, iż w przypadku odrzucenia sprawozdania Krajowej Rady przez Sejm i Senat następuje wygaśnięcie mandatu wszystkich członków Krajowej Rady. Ustawa wygaśnięcie to uzależnia dodatkowo od potwierdzenia dokonanego przez Prezydenta RP. Zdaniem Senatu, potwierdzenie takie, jako nie należące do konstytucyjnych prerogatyw Prezydenta (art. 144 ust. 3 pkt 27 Konstytucji uprawnia Prezydenta jedynie do powoływania członków KRRiTV), wymagałoby, w myśl art. 144 ust. 2 Konstytucji, dla swojej ważności kontrasygnaty Prezesa Rady Ministrów. Mając powyższe na względzie, przepisy art. 12 ust. 4 i 5 ustawy nie są spójne z obowiązującą Konstytucją i dlatego niezbędna stała się zmiana zawarta w pkt 2 stanowiska Senatu.

Szczególną uwagę zwrócił Senat na kwestię doprecyzowania przepisów regulujących obecność w programach poszczególnych nadawców reklam, telesprzedaży oraz sponsorowanych audycji i innych przekazów. Zagadnienia tego dotyczą poprawki numer 3 oraz 9-12. Zwracając uwagę na charakter tych przekazów Senat, opowiedział się za zmniejszeniem ilości ich ingerencji w nadawanych programach, a w szczególności w audycjach dla dzieci oraz w filmach fabularnych i telewizyjnych.

Senat w zdecydowany sposób opowiedział się przeciwko nadawaniu reklam i telesprzedaży skierowanych do dzieci lub wykorzystujących ich zaufanie, przeciwko tym, które reklamują usługi medyczne, oraz tym, które promują sprzedaż wszelkich produktów mogących kojarzyć się z alkoholem (poprawki do art. 16 oznaczone w uchwale Senatu numerami 5-7).

Poprawka oznaczona numerem 4 jest wyrazem przeciwstawienia się przez Senat możliwości wnoszenia przez nadawców zapłaty w zamian za odstąpienie od obowiązku nadawania audycji produkcji krajowej.

Uważając eksponowanie przemocy w mediach za zjawisko zdecydowanie niepożądane Senat w poprawce 13 uznał, że należy usunąć dodatkowe określenia umożliwiające subiektywną ocenę dopuszczalności prezentowania w programie danego przekazu.

Poprawka 17, dająca Ministrowi Skarbu Państwa szersze możliwości odwoływania swojego reprezentanta ze składu rad nadzorczych spółek publicznej radiofonii i telewizji, zapewni, zadaniem Senatu, pełniejszą i skuteczniejszą ochronę interesów finansowych państwa.

Wyrazem troski Senatu o prawidłowe gospodarowanie środkami publicznymi są poprawki 20 i 28, które ograniczają możliwości odstępowania przez jednostki publicznej radiofonii i telewizji od rygorów określonych w przepisach ustawy o zamówieniach publicznych.

Senat opowiedział się przeciwko koncepcji łączenia opłat abonamentowych z opłatami za energię elektryczną (na podstawie ustawowego domniemania), uważając, iż opłata pobierana w ten sposób miałaby charakter daniny publicznej i jako taka nie odpowiadałaby warunkom określonym w art. 217 Konstytucji.

Pozostałe poprawki mają na celu doprecyzowanie zapisów ustawy.

Pierwsze czytanie przedstawionego przez grupę senatorów projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Projekt ustawy zaprezentował Izbie przedstawiciel wnioskodawców senator Andrzej Chronowski. Senator wskazał m.in., że w proponowanej ustawie chodzi o przywrócenie ulgi podatkowej, która była do końca 1997 roku. Osoby fizyczne mogły sobie wówczas odpisać wydatki poniesione na zakup przyrządów i pomocy naukowych, programów komputerowych oraz wydawnictw fachowych, bezpośrednio związanych z wykonywanym zawodem i pracą.

Jak stwierdził senator, pewne analizy wskazują na to, że rzeczywiście z tytułu mniejszych wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych budżet państwa straciłby w granicach około 40 mln zł. Są to ostrożne szacunki. Rynek komputerowy, bowiem bardzo prężnie się rozwija i ciągle idzie do przodu. Dlatego można mówić o stratach budżetu, także szacunkowych, z tytułu mniejszego podatku VAT, z tytułu mniejszego podatku dochodowego od osób prawnych, z tytułu utraconej możliwości osiągnięcia zwiększonego zysku przez firmy. Jednak przede wszystkim wprowadzenie proponowanych zmian miałoby wpływ na zmniejszenie szarej strefy. Skąd bowiem ma się wziąć podatnik, jeśli człowiek chcący kupić komputer nie ma interesu w tym, aby brać fakturę VAT (taki jest warunek uzyskania odpisu od podatku dochodowego od osób fizycznych) i najczęściej kupuje go na giełdzie komputerowej? Po takim zakupie zdarzają się różne interwencje. Wydaje się, że jest to tani komputer, o wiele tańszy niż w sklepie, ale często zdarza się, że jest on kradziony. Zwiększenie szarej strefy powoduje określone perturbacje.

Senator A. Chronowski zaakcentował, że przywrócenie omawianej ulgi rzeczywiście przyniesie korzyści. Poinformował też, że konsultował się w tej sprawie z Ministerstwem Finansów, które nie zajęło zdecydowanego stanowiska. Jednak wydaje się, że trzykrotnie większe wpływy do budżetu z tytułu podatku VAT i podatku dochodowego od osób prawnych (dotyczy to firm), może zwiększyć wpływ do budżetu państwa.

Senator sprawozdawca, w imieniu grupy senatorów, wniósł o zaakceptowanie proponowanej nowelizacji ustawy.

Zgodnie z art. 63 ust. 3 Regulaminu Senatu przewodniczący obradom wicemarszałek Donald Tusk zaproponował skierowanie - po pierwszym czytaniu - projektu nowelizacji do komisji Ustawodawczej oraz Gospodarki Narodowej.

Izba zaakceptowała tę propozycję.

Pierwsze czytanie przedstawionego przez grupę senatorów projektu ustawy o zmianie ustawy - Prawo budowlane

Projekt ustawy zaprezentował Izbie wicemarszałek Andrzej Chronowski - przedstawiciel wnioskodawców. Wicemarszałek podkreślił, że w proponowanej nowelizacji chodzi o zmianę art. 48 ustawy, który wprowadził chyba najbardziej rygorystyczny przepis dotyczący bezwzględnej rozbiórki - w określonych przypadkach - obiektów budowlanych.

Jak stwierdził wicemarszałek A. Chronowski, nowelizacja ta zmierza praktycznie do jednej kwestii, dotyczy tych przypadków, gdzie z punktu widzenia prawa czy sztuki budowlanej nie zostało nic złamane. Są bowiem takie przypadki, że inwestorowi nakazuje się rozbiórkę tylko wtedy, gdy istnieje jakaś przyczyna formalna, formalność, której nie dopełnił - wtedy on rozbiera swoją budowlę do końca i na tym samym miejscu stawia dokładnie taki sam budynek. Proponowana inicjatywa ustawodawcza próbuje łagodzić takie sytuacje.

W praktyce koszty takiej przymusowej rozbiórki ponosi albo wojewoda, albo administracja, bo próba zmuszenia do samodzielnego rozebrania budynku jest praktycznie niemożliwa. Powoduje to pewien stres, pewne perturbacje między inwestorem a urzędnikiem. Proponowana nowelizacja niejako pokazuje, że inwestor i tak by otrzymał właśnie takie, a nie inne zezwolenie na budowę, bo wszystkie warunki zostały spełnione. A skoro zostały spełnione wszystkie warunki, wydaje się słuszne, aby taką budowlę zalegalizować - oczywiście przy dużej, dotkliwej karze dla inwestora.

Podczas dyskusji nad proponowaną nowelizacją zgłoszono wniosek o jej odrzucenie w pierwszym czytaniu. Zgodnie z art. 63 ust. 3 Regulaminu Senatu poddano ten wniosek pod głosowanie. Izba odrzuciła go 46 głosami, przy 26 za i 3 wstrzymujących się, a następnie zaakceptowała propozycję skierowania projektu ustawy do Komisji Ustawodawczej i Komisji Gospodarki Narodowej.

Pierwsze czytanie przedstawionego przez Komisję Ustawodawczą projektu ustawy o mieniu zlikwidowanego Funduszu Wczasów Pracowniczych

Projekt ustawy - z upoważnienia komisji - przedstawił Izbie senator Stefan Konarski. Senator podkreślił, że konieczność ustawowego uregulowania problemu mienia zlikwidowanego FWP zaistniał po orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego z 3 czerwca br., w którym uznał on za sprzeczny z konstytucją, konkretnie z jej art. 2, art. 7 ust. 1, 2 i 4 ustawy z 9 maja 1997 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz o zmianie niektórych ustaw. Zgodnie z art. 7 tej ustawy utraciła moc obowiązującą ustawa z 21 kwietnia 1998 r. o Funduszu Wczasów Pracowniczych. Jednocześnie przewidziano utworzenie przez Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która przejmowałaby przedsiębiorstwo, czyli składniki materialne i niematerialne Funduszu Wczasów Pracowniczych oraz wstępowałaby we wszystkie prawa i obowiązki FWP. Oznaczało to, że utworzona przez OPZZ spółka z o.o. niejako zastępowała znoszony fundusz. Odpowiedni przepis przewidywał także nieodpłatne udostępnienie udziałów w spółce uprawnionym pracownikom Funduszu Wczasów Pracowniczych oraz członkom jego organów na zasadach wynikających z ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych.

To rozwiązanie ustawodawcze zostało zaskarżone przez Komisję Krajową NSZZ "Solidarność" do Trybunału Konstytucyjnego.

W rezultacie uznał on za niezgodne z konstytucją te przepisy ustawy z 9 maja 1997 r., które przewidywały utworzenie przez OPZZ spółki z o.o., przejmującej majątek oraz prawa i obowiązki dotychczasowego FWP, oraz przepisy przewidujące nieodpłatne przekazywanie udziałów w spółce członkom organów funduszu.

Trybunał w szczególności zwrócił uwagę na bezzasadność faworyzowania przez ustawodawcę jednej organizacji związkowej, podczas gdy jednocześnie działają inne, o porównywalnej pozycji i znaczeniu, równouprawnione, zgodnie z różnymi szczegółowymi ustawami. Trybunał zauważył też, że majątek Funduszu Wczasów Pracowniczych realizował interesy ogółu pracowników. Zakwestionował on także rozwiązanie dotyczące przekazywania udziałów w utworzonej spółce członkom organów Funduszu Wczasów Pracowniczych, a także tryb przekazywania udziałów.

Senator S. Konarski podkreślił, że przedkładany projekt ustawy zmierza do uregulowania zaistniałej po orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego sytuacji. Projekt ustawy przewiduje konwalidację utworzenia spółki Fundusz Wczasów Pracowniczych spółka z o.o. oraz jej wyposażenia w majątek byłego FWP. Zgodnie z projektem, udziały w spółce przechodzą, nie obciążone, na rzecz skarbu państwa, przy czym przewidziano odpowiednie uprawnienia dla osób, które - działając wcześniej w dobrej wierze - poniosą straty w wyniku takiego przekształcenia.

Projekt ustawy zakłada też odpowiednią zmianę statutu spółki, aby zapewnić jej charakter zgodny z dotychczasową działalnością Funduszu Wczasów Pracowniczych. We władzach spółki zasiadać mają przedstawiciele: skarbu państwa, NSZZ "Solidarność" oraz Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych. Na rzecz tych organizacji zostaną przeniesione udziały w spółce albo część majątku spółki.

Senator S. Konarski zaznaczył, że materia wnoszonej ustawy jest bardzo delikatna. Dotyczy znacznego majątku narodowego, który został zawłaszczony przez OPZZ, jak się okazało, z naruszeniem Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, dotyczy też żywego, funkcjonującego organizmu gospodarczego, spełniającego określone funkcje społeczne, ale - jak wykazał Trybunał Konstytucyjny - utworzonego wadliwie. Dlatego też od kilku miesięcy trwały prace w Komisji Ustawodawczej, z udziałem grupy ekspertów z Uniwersytetu Warszawskiego i reprezentantów związków zawodowych. Dlatego też jeszcze na ostatnim posiedzeniu Komisji Ustawodawczej przyjęto autopoprawki do tej ustawy. Autopoprawki przedstawił Izbie i szczegółowo uzasadnił przewodniczący Komisji Ustawodawczej senator Piotr Ł.J. Andrzejewski.

Podczas dyskusji nad rozpatrywaną inicjatywą zgłoszono wniosek o odrzucenie jej w pierwszym czytaniu. Izba w głosowaniu odrzuciła ten wniosek (20 głosów za, 57 przeciw, 3 wstrzymujących się) i zdecydowała o skierowaniu projektu ustawy do Komisji Ustawodawczej i Komisji Gospodarki Narodowej.