Aktualności

5 listopada 1998 r. odbyło się 22. posiedzenie Senatu. Posiedzeniu przewodniczyli wicemarszałkowie Tadeusz Rzemykowski i Donald Tusk. Na sekretarzy posiedzenia powołano senatorów Tomasza Michałowskiego i Jerzego Pieniążka; listę mówców prowadził senator J. Pieniążek.

Dostarczony senatorom projekt porządku posiedzenia obejmował 5 punktów.

Wicemarszałek D. Tusk poinformował, że punkt porządku dziennego dotyczący ustawy o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie może być rozpatrzony na obecnym posiedzeniu, ponieważ Komisja Rodziny i Polityki Społecznej, do której ustawa została skierowana, nie przygotowała sprawozdania w tej sprawie. Komisja, na posiedzeniu 29 października br., rozpoczęła pracę nad ustawą, ale z powodu nieprzedstawienia przez rząd stanowiska w sprawie rozpatrywanej nowelizacji sejmowej pracy tej nie zakończyła. W związku z tym ustawa o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych zostanie rozpatrzona na kolejnym, 23. posiedzeniu Senatu, po zakończeniu pracy przez Komisję Rodziny i Polityki Społecznej.

Punkt dotyczący zmiany w składzie komisji senackiej również nie był rozpatrywany, ponieważ senator J. Pieniążek wycofał swoją prośbę o powołanie go do składu Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi. W związku z tym Komisja Regulaminowa i Spraw Senatorskich wycofała wniosek w tej sprawie.

Wobec tego porządek dzienny 22. posiedzenia, który zaakceptował Senat, obejmował 3 punkty:

• • stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest;
  • stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym;
  • stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności.

Senat wprowadził poprawki do ustawy o zmianie ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest

Ustawa o zmianie ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest została uchwalona przez Sejm na 32. posiedzeniu, 23 października br. Do Senatu została przekazana 26 października br. Marszałek Senatu 27 października br., zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Rodziny i Polityki Społecznej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Zdzisław Maszkiewicz, który poinformował, że komisja postanowiła uzupełnić rozpatrywaną ustawę o uzgodniony ze związkami zawodowymi, Ministerstwem Pracy i Polityki Socjalnej i Ministerstwem Finansów, zapis o odszkodowaniach pracowniczych.

Zasadnicze zmiany w ustawie sprowadzały się do specjalnych preferencji dla pracowników zatrudnionych przy produkcji opartej na azbeście. Dotyczyłyby refundacji, niezależnie od kosztów szkolenia, wynagrodzeń należnych szkolonym pracownikom w okresie odbywania szkolenia oraz opłacanych od tych wynagrodzeń składek; specjalnej jednorazowej odprawy pieniężnej w wysokości trzy-, sześcio- i dwunastomiesięcznego wynagrodzenia, wypłacanej z Funduszu Pracy; specjalnego jednorazowego odszkodowania w wysokości: 14 tysięcy zł dla osób zatrudnionych przez co najmniej dwadzieścia lat w zakładach, w których produkcja jest oparta na azbeście, 11 tysięcy 400 zł dla osób zatrudnionych przez co najmniej piętnaście lat w tych zakładach, 7 tysięcy 600 zł dla osób zatrudnionych przez co najmniej dziesięć lat i 3 tysięce 800 zł dla osób zatrudnionych przez co najmniej 5 lat - te specjalne jednorazowe odszkodowania finansowane będą również z Funduszu Pracy - oraz świadczeń w zakresie profilaktyki lekarskiej.

W imieniu Komisji Rodziny i Polityki Społecznej senator Z. Maszkiewicz wniósł o przyjęcie ustawy ze zmianami zaproponowanymi przez komisję.

Na pytania senatorów w kwestii rozpatrywanej nowelizacji odpowiadali Ewa Lewicka, sekretarz stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej, a także Dariusz Klimek, podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospodarki.

Senatorowie Z. Maszkiewicz, Dorota Kempka i Jerzy Markowski zgłosili wnioski o wprowadzenie poprawek do ustawy.

Podczas przerwy w obradach Komisja Rodziny i Polityki rozpatrzyła wnioski legislacyjne. Senator sprawozdawca poinformował, że poparcie komisji zyskało 8 z nich.

W głosowaniu Izba zdecydowała o wprowadzeniu poprawek do nowelizacji. Uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest podjęto 85 głosami:

<<Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 23 października 1998 r. ustawy o zmianie ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:

1. w art. 1 w pkt 1, w art. 6 w ust. 2 w pkt 1 wyrazy "zakładach powstałych w wyniku przekształcenia, wydzielenia tych zakładów lub na bazie ich majątku" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorstwach powstałych w wyniku przekształcenia, podziału lub połączenia tych zakładów lub w przedsiębiorstwach korzystających z ich majątku";
2. w art. 1 w pkt 1, w art. 6 w ust. 2 w pkt 2 wyrazy "w innych zakładach" zastępuje się wyrazami "w innych przedsiębiorstwach" ;
3. w art. 1 w pkt 2, w art. 6a w ust. 1 skreśla się wyraz "zakładu";
4. w art. 1 w pkt 2, art. 6b otrzymuje brzmienie:
   "Art. 6b. 1. Pracownikom zakładów wymienionych w załącznikach nr 2 i 3 do ustawy, z którymi w okresie od 28 września 1998 r. do 31 grudnia 1998 r. stosunek pracy został rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy, przysługuje jednorazowa odprawa w wysokości:
   1) dwunastomiesięcznego wynagrodzenia - zatrudnionym w zakładzie przez okres co najmniej 10 lat,
   2) sześciomiesięcznego wynagrodzenia - zatrudnionym w zakładzie przez okres co najmniej 5 lat,
   3) trzymiesięcznego wynagrodzenia - zatrudnionym w zakładzie przez okres co najmniej roku.
   2. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, ustala się według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
   3. Pracownikom uprawnionym do odprawy, o której mowa w ust.1, nie przysługuje odprawa przewidziana w przepisach o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy lub w innych przepisach. Kwotę odprawy, o której mowa w ust. 1, pomniejsza się o kwotę innej, uprzednio wypłaconej odprawy.
   4. Odprawa, o której mowa w ust.1, finansowana jest ze środków Funduszu Pracy.
   5. Na wniosek pracodawcy, złożony nie później niż do dnia 28 grudnia 1998 r., zawierający wykaz osób uprawnionych do odprawy oraz przysługujące tym osobom kwoty, kierownik rejonowego urzędu pracy przekazuje do dnia 31 grudnia 1998 r., na konto pracodawcy, środki Funduszu Pracy przeznaczone na wypłatę odpraw.
   6. Środki Funduszu Pracy, o których mowa w ust. 5, nie wykorzystane zgodnie z przeznaczeniem, podlegają zwrotowi na konto rejonowego urzędu pracy, nie później niż w ciągu 30 dni od dnia ich otrzymania przez zakład pracy.
   7. Wysokość odprawy, o której mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 25-krotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w II kwartale 1998 r.";
5. w art. 1 w pkt 4, w art. 7a w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "zwolnienia za korzystanie raz w roku, z odpłatności związanej z leczeniem uzdrowiskowym" zastępuje się wyrazami "zwolnienia z odpłatności związanej z leczeniem uzdrowiskowym, z którego mogą korzystać raz w roku";
6. w art. 1 w pkt 4, w art. 7a w ust. 1 w pkt 3 skreśla się wyrazy "prawa do";
7. po art. 1 dodaje się art. 1a w brzmieniu:
   "Art. 1a. 1. Pracownikom zakładów wymienionych w załączniku nr 2 i 3 do ustawy, o której mowa w art. 1, zatrudnionym w tych zakładach w dniu 28 września 1997 r. przysługuje jednorazowe odszkodowanie w wysokości:
   1) 14 000 złotych - osobom zatrudnionym przez okres co najmniej 20 lat,
   2) 11 400 złotych - osobom zatrudnionym przez okres co najmniej 15 lat,
   3) 7 600 złotych - osobom zatrudnionym przez okres co najmniej 10 lat,
   4) 3 800 złotych - osobom zatrudnionym przez okres co najmniej 5 lat.
   2. Do okresu zatrudnienia, od którego zależy prawo i wysokość odszkodowania, podlegają zaliczeniu okresy pozostawania w stosunku pracy, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 1998 r. w zakładach, o których mowa w ust. 1, z wyłączeniem okresów urlopów bezpłatnych.
   Do ustalania okresu zatrudnienia stosuje się przepisy art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy, o której mowa w art. 1.
   3. W przypadku pozostawania w stosunku pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy okres zatrudnienia, o którym mowa w ust. 2, ustala się w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy.
   4. Odszkodowania, o których mowa w ust. 1, finansowane są ze środków Funduszu Pracy.
   5. Na wniosek pracodawcy, złożony nie później niż w ciągu 7 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, zawierający wykaz osób uprawnionych do odszkodowania oraz przysługujące tym osobom kwoty, kierownik rejonowego urzędu pracy przekazuje, nie później niż do dnia 31 grudnia 1998 r., na konto pracodawcy, środki Funduszu Pracy przeznaczone na wypłatę odszkodowań.
   6. Środki Funduszu Pracy, o których mowa w ust. 5, nie wykorzystane zgodnie z przeznaczeniem podlegają zwrotowi na konto rejonowego urzędu pracy, nie później niż w ciągu 30 dni od dnia ich otrzymania przez zakład pracy.";
8. art. 2 otrzymuje brzmienie:
   "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem:
   1) art. 1 pkt 4 w zakresie dotyczącym ust. 3 w dodawanym art. 7a, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia,
   2) art. 1 pkt 2 w zakresie dotyczącym dodawanego art. 6b oraz art. 1a, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.".>>

W uzasadnieniu podjętej uchwały stwierdzono, że Senat, rozpatrując ustawę o zmianie ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest, uznał za celowe przyjęcie jej z poprawkami.

Senat wprowadził zmiany w art. 1 w pkt 2 i nadał nowe brzmienie art. 6b, modyfikując tym samym przyjęte przez Sejm rozwiązania dotyczące jednorazowych odpraw. Mając na względzie fakt, iż na koniec 1998 roku w budżecie Funduszu Pracy pozostaną nie wykorzystane zasoby finansowe Senat określił, że wypłata odpraw będzie finansowana ze środków Funduszu Pracy a nie, jak uregulował to Sejm, ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Senat stanął na stanowisku, iż dzięki takiemu rozwiązaniu wypłata odpraw zostanie zakończona jeszcze w bieżącym roku. Kierując się tym przekonaniem Senat odszedł od rozwiązania zaproponowanego przez Sejm, w myśl którego tryb wypłaty odpraw miał być określony w rozporządzeniu wykonawczym przez właściwego ministra, co znacznie opóźniłoby realizację zapisów ustawowych. W związku z tym Senat zadecydował, iż środki pieniężne na wypłatę odpraw zostaną przekazane do 31 grudnia 1998 roku, na konto pracodawcy, przez kierownika rejonowego urzędu pracy. Ponadto Senat określił maksymalną wysokość odprawy na poziomie 25-krotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w II kwartale 1998 roku.

Senat uznał za celowe wprowadzenie jednorazowego odszkodowania za pracę w warunkach szczególnie szkodliwych dla zdrowia, przysługującego wszystkim pracownikom zatrudnionym przy produkcji wyrobów zawierających azbest. Wysokość odszkodowania, w zależności od stażu pracy danego pracownika, wynosiłaby 14 000 zł, 11 400 zł, 7 600 zł albo 3 800 zł. Senat zadecydował, iż jednorazowe odszkodowanie, podobnie jak odprawa, będzie finansowane ze środków Funduszu Pracy.

Przyjęta przez Senat zmiana przepisu art. 2 wynika z konieczności jak najszybszego wejścia w życie przepisów dotyczących zasad i trybu wypłaty jednorazowych odpraw i odszkodowań. Senat uznał za uzasadnione wejście tych przepisów w życie z dniem ogłoszenia.

Ponadto Senat wprowadził szereg zmian o charakterze legislacyjnym bądź językowym, mających na celu uściślenie użytych w ustawie określeń poprzez zastąpienie zwrotów potocznych określeniami używanymi i zdefiniowanymi w ustawach podstawowych dla danych stosunków prawnych.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 32. posiedzeniu 22 października br. Do Senatu została przekazana 26 października br. Marszałek Senatu 27 października br., zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie, które przedstawił Senatowi senator Marek Waszkowiak.

Senator sprawozdawca stwierdził, że komisja poparła zmiany zaproponowane przez Sejm. Można je podzielić na dwie grupy. Pierwsza grupa poprawek zmierza do ograniczenia administracyjnej kontroli kształtowania struktur przedsiębiorców wyłącznie do wypadków o poważnym znaczeniu dla rynku. Polega to, po pierwsze, na podwyższeniu z 5 do 25 milionów ECU progu, którego przekroczenie, w zakresie wartości roszczeń i sprzedaży towarów określonych w ustawie podmiotów lub wartości nabywanego albo przejmowanego mienia, uruchamia mechanizm kontroli dokonywanej przez prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Po drugie, na tym, że zniesiono najniższy, dziesięcioprocentowy próg głosów, w walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników, którego przekroczenie stanowi jedną z przesłanek obligatoryjnej kontroli ze strony prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Do tej pory obowiązywały progi: dziesięcio-, trzydziestotrzy- i pięćdziesięcioprocentowy, teraz pozostawiano tylko te wyższe. Po trzecie, na tym, że wyłącza się spod obowiązku zgłaszania prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów zamiar przekształcenia spółek prawa handlowego - przedsiębiorstwa państwowego w jednoosobową spółkę skarbu państwa oraz przedsiębiorstwa komunalnego w spółkę gminy.

Druga grupa poprawek zaproponowanych przez Sejm do ustawy o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym dotyczyła, jak stwierdził senator sprawozdawca M. Waszkowiak, zmian wewnątrz struktury Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz przedłuża, z jednego do pięciu lat przedawnienia, prawo do wszczęcia postępowania administracyjnego w wypadku niewykonania obowiązku zgłoszenia zamiaru łączenia przedsiębiorstw.

W opinii senatora sprawozdawcy zmiany wprowadzone przez Sejm zmierzają do lepszego i łatwiejszego funkcjonowania w warunkach wolnego rynku. Dlatego Komisja Gospodarki Narodowej poparła tę nowelizację.

Izba w głosowaniu przychyliła się do stanowiska komisji i 85 głosami, przy braku głosów przeciwnych i wstrzymujących się, powzięła uchwałę o przyjęciu bez poprawek ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym.

Senat wprowadził poprawki do ustawy o zmianie ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności

Ustawa o zmianie ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności została uchwalona przez Sejm na 32. posiedzeniu, 22 października br. Do Senatu została przekazana 26 października br. Marszałek Senatu 27 października br., zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Ustawodawczej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Wiesław Chrzanowski, który poinformował, że komisja postanowiła zaproponować Izbie wprowadzenie 3 poprawek do ustawy. O ich uchwalenie wniósł senator sprawozdawca.

Reprezentujący stronę rządową podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Janusz Niemcewicz w imieniu rządu wyraził poparcie dla poprawek zaproponowanych przez komisję.

Zabierając głos w dyskusji, senatorowie: Genowefa Ferenc, Zbyszko Piwoński, Andrzej Krzak i W. Chrzanowski zgłosili propozycje poprawek do ustawy. Senator Mieczysław Janowski złożył wniosek legislacyjny dotyczący nowelizacji.

Podczas przerwy wszystkie wnioski rozpatrzyła Komisja Ustawodawcza. Jej opinię przedstawił senator W. Chrzanowski, który poinformował, że komisja wyraziła poparcie dla 7 poprawek.

W głosowaniu Senat zdecydował o wprowadzeniu poprawek do nowelizacji. W wyniku głosowania Izba podjęła (77 głosami, przy 1 przeciw i 8 wstrzymujących się) uchwałę następującej treści:

<<Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 22 października 1998 r. ustawy o zmianie ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:

1. w art. 1 w pkt 1 w lit. a) skreśla się wyrazy "lub prawo użytkowania na podstawie aktu nadania";
2. w art. 1 w pkt 1 w lit. a) i lit. b) wyrazy "1 września 1998 r." zastępuje się wyrazami "31 października 1998 r.";
   b)w art. 1 w pkt 1 dodaje się lit. b¹) w brzmieniu:
   "b¹) dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
   "3a. Przepisy ustawy stosuje się odpowiednio do osób fizycznych, które nabyły gospodarstwo rolne na podstawie aktu nadania albo do ich następców, będących posiadaczami tych gospodarstw i złożą wniosek, o którym mowa w art. 2, do dnia 31 grudnia 2000 r.",";
3. w art. 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
   "1a) w art. 2 w ust. 1 w pkt 1 po wyrazie "starosty" dodaje się wyrazy "albo prezydenta miasta na prawach powiatu";";
4. w art. 1 w pkt 6 w lit. c):
   a) w zdaniu wstępnym wyrazy "5 - 7" zastępuje się wyrazami "5 i 6",
   b) w pkt 6 przecinek na końcu zastępuje się kropką i skreśla się pkt 7;
5. w art. 1 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:
   "6a) w art. 6 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
   "1a. Przekształcenie w prawo własności następuje nieodpłatnie również w wypadkach, o których mowa w art. 1 ust. 3a.";";
6. w art. 1 dodaje się pkt 6b w brzmieniu:
   "6b) w art. 6a po wyrazie "starostę" dodaje wyrazy "albo prezydenta miasta na prawach powiatu";".

W uzasadnieniu powziętej uchwały wskazano, że Senat, rozpatrując ustawę o zmianie ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności, przyjął kilka poprawek, które, z wyjątkiem poprawki nr 2, mają na celu doprecyzowanie przepisów.

Wprowadzone przez Senat, w dodanym do art. 1 ustawy nowelizowanej przepisie ust. 3a (pkt 3 uchwały Senatu), określenie instytucji prawa nabytego na podstawie aktu nadania wynika z przepisów dekretu o ustroju rolnym i osadnictwie na obszarze Ziem Odzyskanych i Wolnego Miasta Gdańska. Umieszczenie tego określenia w odrębnej jednostce redakcyjnej odpowiada, zdaniem Senatu, systematyce ustawy nowelizowanej i czyni ustawę w tym zakresie bardziej komunikatywną. Poprawki przyjęte w pkt 2, 5 i 6 uchwały Senatu są konsekwencją tego rozwiązania.

Przyjmując zmiany do przepisów art. 1 ust. 2 i 2a ustawy nowelizowanej (pkt 2 uchwały Senatu) Senat uznał za odpowiadające celowi tej ustawy oraz zgodne z duchem nowelizacji poszerzenie jej zakresu o osoby, które prawo użytkowania wieczystego nabyły pomiędzy 1 września 1998 r. a 31 października 1998 r.