Aktualności

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rozpatrzyła ustawę upoważniającą prezydenta do ratyfikacji umowy międzynarodowej, zapoznała się także z 2 dokumentami rządowymi. Podczas posiedzenia przyjęcie bez poprawek ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie udziału w niektórych wyborach przez obywateli jednego Państwa zamieszkujących na terytorium drugiego Państwa, podpisanej w Warszawie dnia 29 maja 2020 r.  rekomendował senatorom wiceminister spraw zagranicznych Piotr Wawrzyk. Jak wyjaśnił, podlegająca ratyfikacji umowa dwustronna ma na celu nadanie obywatelom obu państw praw wyborczych w niektórych wyborach samorządowych, analogicznie do tych, które posiadali do momentu wystąpienia Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej. Umowa przyznaje obywatelom tego państwa legalnie zamieszkującym w Polsce czynne i bierne prawo wyborcze w wyborach do organów gmin, a obywatelom polskim, którzy legalnie zamieszkują na terenie Zjednoczonego Królestwa, czynne i bierne prawo wyborcze w wyborach do organów tamtejszego samorządu lokalnego.

Żadnych uwag do rozpatrywanej ustawy nie zgłosiło Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu. Nie budziła ona też zastrzeżeń senatorów i nikt nie zgłosił się do wzięcia udziału w dyskusji. Przewodniczący komisji senator Zygmunt Frankiewicz przedstawił wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek, poparty następnie w wyniku głosowania.

W 2. punkcie porządku dziennego rozpatrzono „Sprawozdanie Rady Ministrów z realizacji ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 w 2019 r.”. Rządowy dokument przedstawiła wiceminister rodziny i polityki społecznej Barbara Socha.  Jak przypomniała, zadania wynikające z ustawy są realizowane w ramach programu „Maluch+”. W 2019 r. projekt realizowano we współpracy z województwami w 4 modułach: 2 z nich przeznaczone były dla jednostek samorządu terytorialnego, a 2 – dla podmiotów prywatnych.

W dokumencie wskazano m.in., że rozwój instytucji opieki nad dziećmi najmłodszymi – żłobków, klubów dziecięcych czy dziennych opiekunów jest jednym z priorytetów polityki rodzinnej rządu. Zakłada się, że do końca 2030 r. wskaźnik objęcia opieką instytucjonalną dzieci w wieku do 3 lat ma wynieść 33%. Od wejścia w życie ustawy w kwietniu 2011 r. obserwuje się dynamiczny wzrost liczby instytucji opieki nad małymi dziećmi i liczby miejsc w tych placówkach  – w 2010 r. funkcjonowało 511 żłobków i oddziałów żłobkowych, a w 2019 r. było już prawie 6 tys. instytucji wpisanych do rejestru żłobków i klubów dziecięcych oraz wykazu dziennych opiekunów. Systematycznie wzrasta też odsetek dzieci w wieku 1–2 lat objętych opieką (w 2010 r. – ok. 2,6%, a w 2019 r. już ok. 22,6%). Do powstawania nowych miejsc opieki przyczynia się w znaczącym stopniu program „MALUCH+”. W latach 2011–19 dzięki programowi powstało ok. 56,5 tys. miejsc opieki, co stanowi 40% wszystkich miejsc powstałych w okresie 2011–19.

W trakcie dyskusji przedstawiciele organizacji samorządowych pozytywnie ocenili działania, które wspierają rodziców w opiece nad najmłodszymi dziećmi. Zaapelowali jednocześnie o większe wsparcie finansowe dla samorządów.

Tego samego dnia Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rozpatrzyła „Sprawozdanie Rady Ministrów z realizacji ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci w 2019 roku”.  Rządowy dokument przedstawiła wiceminister rodziny i polityki społecznej Barbara Socha. Jak podkreślono w sprawozdaniu, polityka rodzinna to jedno z najważniejszych zadań, jakie stoi przed państwem. „To właśnie państwo może i powinno usuwać bariery, jakie zniechęcają obywateli do posiadania potomstwa oraz tworzyć system, który ich do tego zachęca”  – stwierdzono. Od kwietnia 2016 do grudnia 2019 r. na ten cel wydatkowano ponad 95 mld zł.  Efektem wsparcia polskich rodzin z dziećmi jest ograniczenie wskaźnika ubóstwa skrajnego wśród dzieci oraz wzrost współczynnika dzietności w okresie 4 lat istnienia programu „Rodzina 500+”. Jak wskazano w dokumencie, pomimo spadku liczby urodzeń w 2019 r. ich liczba nadal była wyższa niż w 2015 r. i wyniosła 374 954 urodzeń w stosunku do 369 308 w 2015 r.  

W trakcie dyskusji wiceminister Barbara Socha podkreśliła, że prowadzony w ramach realizacji ustawy program „Rodzina 500+” miał na celu przede wszystkim przeciwdziałanie negatywnym skutkom sytuacji demograficznej. Niestety, polityka demograficzna została wprowadzona później niż w innych krajach europejskich, a liczba kobiet w wieku rozrodczym ciągle maleje. Senatorowie zwracali uwagę na potrzebę wprowadzenia nowych rozwiązań, które przyczyniłyby się do podnoszenia wskaźnika dzietności. Przedstawiciele organizacji samorządowych wskazywali na pozytywny wpływ programu na  sytuację socjalną rodzin z dziećmi. Jak zauważył dyrektor Biura Związku Miast Polskich Andrzej Porawski, zbyt mała liczba urodzeń spowoduje w przyszłości trudną sytuację finansową samorządów, szczególnie w małych miastach.