W dniach 25 i 26 kwietnia 2007 r. odbyło się 32. posiedzenie Senatu. Obradom przewodniczyli wicemarszałkowie: Ryszard Legutko, Maciej Płażyński, Krzysztof Putra, i Marek Ziółkowski. Na sekretarzy posiedzenia wyznaczono senatorów Andrzeja Łuczyckiego i Andrzeja Mazurkiewicza; listę mówców prowadził senator A. Mazurkiewicz.

Zatwierdzony przez Izbę porządek posiedzenia obejmował:

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów i ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o nawozach i nawożeniu,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS),
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o nadaniu Śląskiej Akademii Medycznej imienia Ludwika Waryńskiego w Katowicach nazwy "Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach",
• drugie czytanie projektu uchwały w rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja 1791 roku,
• drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego.
• drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny,
• drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu oraz ustawy o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego,
• informację Rady Ministrów o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w pracach Unii Europejskiej w okresie lipiec - grudzień 2006 roku (podczas Prezydencji fińskiej).

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów i ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 39. posiedzeniu, 13 kwietnia br. Do Senatu wpłynęła 13 kwietnia. Marszałek 16 kwietnia, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Zbigniew Romaszewski.

Według uchwalonej przez Sejm 13 kwietnia prezydenckiej noweli ustawy lustracyjnej, "osoby zobowiązane do złożenia oświadczenia lustracyjnego", które pełnią służbę w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego albo Służbie Wywiadu Wojskowego, a pracują lub pracowały za granicą, zostaną zobligowane do niepodawania w jawnych dla wszystkich oświadczeniach lustracyjnych informacji o swej pracy lub służbie w organach bezpieczeństwa PRL. Informacje te będą zobowiązani zamieścić w tajnych deklaracjach, składanych szefom poszczególnych służb. Ci prześlą je do Instytutu Pamięci Narodowej, gdzie trafią do zbioru zastrzeżonego.

"Świadoma rezygnacja ze wszystkich agentów byłaby niewątpliwie nieporozumieniem i mogłaby prowadzić do konsekwencji kompromitujących państwo polskie. W związku z tym podjęto decyzję, że te osoby, które pełniły funkcję za granicą, a są funkcjonariuszami Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego i Służby Wywiadu Wojskowego, i które kiedykolwiek pełniły lub aktualnie pełnią funkcję w strukturach międzynarodowych czy zagranicznych, mają prawo złożyć, nazwijmy rzeczy po imieniu, fałszywe oświadczenia lustracyjne, to znaczy wpisywać, że nie współpracowały, nie służyły, i w ogóle sprawa współpracy nie jest tu uwzględniona. Jednocześnie osoby te składają deklarację, która zawiera prawdziwe dane, dotyczące ich współpracy i służby w organach służb specjalnych PRL, swojemu szefowi w ABW, AW, SWW, SKW. Te ich deklaracje są tajne i muszą być złożone w dobrej wierze, pod odpowiedzialnością karną" - zaznaczył senator Z. Romaszewski

Senator sprawozdawca poinformował, że komisja postanowiła rekomendować Izbie 2 poprawki do ustawy.

Dalsze zmiany w ustawie zaproponowali senatorowie podczas dyskusji.

Wszystkie wnioski rozpatrzyła komisja senacka. Komisja poparła 3 z 6 zgłoszonych ogółem poprawek.

Senat przegłosował poszczególne poprawki, po czym 47 głosami, przy 2 przeciw i 18 wstrzymujących się od głosu, podjął uchwałę:

Uchwała

Senat poprawił ustawę o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 38. posiedzeniu, 29 marca br. Do Senatu przekazano ją 30 marca. Marszałek 3 kwietnia, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej oraz do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania.

Sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej przedstawił senator Bogdan Lisiecki. Senator wyjaśnił, ze przedłożony projekt ma na celu zmianę niektórych przepisów dotyczących utrzymania obiektów w celu podniesienia bezpieczeństwa ich użytkowania. Nowelizacja zobowiązuje właścicieli lub zarządców obiektów do zapewnienia bezpiecznego użytkowania obiektów w razie wystąpienia czynników zewnętrznych oddziałujących na obiekt, a związanych z działaniem człowieka lub siły natury - zostały one zdefiniowane między innymi jako wyładowania atmosferyczne, wstrząsy sejsmiczne, silne wiatry, intensywne opady atmosferyczne, osunięcia ziemi, zjawiska lodowe, pożary lub powodzie - w wyniku których następuje uszkodzenie obiektu budowlanego lub bezpośrednie zagrożenie takim uszkodzeniem.

Kolejna zmiana ma na celu poprawę bezpieczeństwa użytkowania istniejących wielkopowierzchniowych obiektów budowlanych, szczególnie użyteczności publicznej. Zgodnie z nią na zarządcy lub właścicielu obiektu o powierzchni dachu przekraczającej 1000 m² ciążyć ma obowiązek dokonywania co najmniej dwa razy w roku kontroli okresowej stanu technicznego tego obiektu oraz powiadomienia organu nadzoru budowlanego o jej prowadzeniu. Zarządcy obiektu będą musieli dokonywać kontroli użytkowania obiektu każdorazowo w razie wystąpienia niekorzystnych zjawisk oddziałujących na obiekt. Nieprzestrzegający nowych przepisów podlegać będą karze grzywny lub karze ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do roku.

Zmieniono również ustawę o imprezach masowych. Organizator imprezy masowej będzie zobowiązany do przedkładania władzom samorządowym dokumentów dotyczących stanu technicznego obiektu oraz przewidzianych zagrożeń, jak również zabezpieczenia imprezy, wydanych przez komendanta powiatowego straży pożarnej i państwowego inspektora sanitarnego. Opinie te będą ważne nie dłużej niż sześć miesięcy.

Senator zaznaczył, że przesłany do Sejmu projekt rządowy przewidywał również nową strukturę nadzoru budowlanego. W miejsce dotychczasowych powiatowych inspektoratów nadzoru budowlanego miały powstać okręgowe, obejmujące swym zasięgiem kilka powiatów. Propozycja ta nie znalazła uznania wśród posłów w Sejmie. Niemniej jednak kwestia ta była również omawiana na posiedzeniu Komisji Gospodarki Narodowej. Zgłoszono poprawki mające na celu przywrócenie propozycji rządowej, to jest utworzenie okręgowych inspektoratów nadzoru budowlanego. Poprawki te nie uzyskały jednak aprobaty komisji.

Komisja wprowadziła natomiast 3 poprawki o charakterze doprecyzowującym i terminologicznym. W imieniu komisji senator B. Lisiecki wniósł o przyjęcie ustawy z zaproponowanymi zmianami.

Mniejszość komisji zaproponowała poprawki zmierzające do przywrócenia przedłożenia rządowego w zakresie zmiany struktury funkcjonowania inspekcji nadzoru budowlanego. Wniosek mniejszości przedstawił senator Jerzy Szmit.

Sprawozdawca Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej senator Ryszard Ciecierski podkreślił, że rozpatrywana ustawa ma na celu podniesienie bezpieczeństwa w obiektach budowlanych. W tym celu nakłada na właścicieli obiektów w szczególności obowiązki bezpieczeństwa, bezpiecznego użytkowania, rozszerza zakres kontroli, na przykład kontroli obiektów wielkopowierzchniowych. Organy nadzoru, gdy wystąpi zagrożenie, na podstawie nowelizowanych przepisów mogą nakazać usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości, a w sytuacji zagrożenia mogą wydawać decyzje zawierające zakaz użytkowania obiektu budowlanego. Decyzje te mogą być wydawane nawet w formie ustnej w trybie natychmiastowej wykonalności. Podobne możliwości działania nadzoru budowlanego przewidziano również, jeśli chodzi o zabezpieczenie miejsc katastrofy.

Senator sprawozdawca poinformował, że Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej postanowiła rekomendować Izbie przyjęcie ustawy o zmianie ustawy - Prawo budowlane wraz z 12 poprawkami.

Przedstawione wnioski rozpatrzyły dwie komisje senackie. Połączone komisje poparły 3 spośród 25 zgłoszonych ogółem poprawek.

Poszczególne poprawki poddano pod głosowanie, po czym Izba 47 głosami, przy 2 przeciw i 18 wstrzymujących się, podjęła uchwałę:

Uchwała

Senat wprowadził poprawki do ustawy o nawozach i nawożeniu

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 38. posiedzeniu, 30 marca br. Do Senatu trafiła 2 kwietnia. Marszałek 3 kwietnia, zgodnie z regulaminem, skierował ją do Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska. Komisja przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Józef Łyczak. Wyjaśnił, że projekt dotyczy uregulowania warunków i trybu wprowadzenia do obrotu, przechowywania, przewozu oraz stosowania nawozów i środków wspomagających uprawę roślin. Obejmuje on producentów nawozów i środków wspomagających, producentów rolnych, importerów oraz inne osoby wprowadzające do obrotu nawozy i środki wspomagające uprawę roślin.

Nowe rozwiązanie nakłada na wszystkie podmioty takie same obowiązki w zakresie wprowadzania do obrotu nawozów i środków wspomagających uprawę, także na podmioty prowadzące wielkotowarowy chów lub hodowlę trzody chlewnej i drobiu. Uregulowania te zmierzają do tego, by w obrocie nie było produktów, które zagrażają zdrowiu ludzi, zwierząt lub środowisku. Nieodpowiednie warunki przechowywania nawozów i środków wspomagających powodują rozpuszczanie i wymywanie z nich składników, co w konsekwencji może powodować zanieczyszczenia gleb i wód. W projekcie określono wymagania dotyczące identyfikacji nawozów i środków wspomagających uprawę roślin. Regulacje te mają na celu zapewnienie właściwej ich jakości, normują kwestię odpowiedzialności podmiotu za sprzedawany towar, sprawy związane z przechowywaniem, a także przekazywaniem nabywcom niezbędnej wiedzy o oferowanych wyrobach.

Senator sprawozdawca poinformował, że komisja rolnictwa jednogłośnie postanowiła rekomendować Izbie 14 poprawek do ustawy.

Dalsze zmiany w ustawie zaproponował senator Jerzy Chróścikowski podczas dyskusji.

Przedstawione wnioski rozpatrzyła komisja senacka. Komisja poparła 17 poprawek.

Senat przegłosował poszczególne poprawki, a następnie jednomyślnie, 78 głosami, powziął uchwałę:

Uchwała

Senat zaakceptował ustawę o zmianie ustawy o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS)

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 38. posiedzeniu, 30 marca br. Do Senatu przekazano ją 2 kwietnia. Marszałek, zgodnie z regulaminem, skierował ją do Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisje rozpatrzyły ustawę i przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska przedstawił senator Michał Wojtczak. Omawiając ustawę, senator wyjaśnił, że krajowy system ekozarządzania i audytu jest integralną częścią systemu europejskiego. Jest to narzędzie przeznaczone dla wszystkich przedsiębiorstw i instytucji, których celem jest doskonalenie działalności środowiskowej. Uczestnictwo w tym systemie pozwala na zwiększenie swojej konkurencyjności na rynku, sprzyja wzrostowi zaufania wśród klientów i konsumentów oraz partnerów gospodarczych i władz. Może też przynieść organizacjom wymierne korzyści finansowe i pomoc w dostosowywaniu się do zmieniających się wymogów prawnych.

Senator zaznaczył, że celem znowelizowanej przez Sejm ustawy było przeniesienie kompetencji związanych z krajowym systemem ekozarządzania i audytu. W pierwszym brzmieniu ustawy przyjęto bowiem, że system EMAS tworzą minister właściwy do spraw środowiska, wojewodowie, Polskie Centrum Akredytacji i Krajowa Rada Ekozarządzania. W roku 2005 zmiany w tak zwanej ustawie kompetencyjnej przeniosły kompetencje dotyczące EMAS z wojewodów na marszałków województw. Taki stan prawny obowiązuje od 1 stycznia 2006 r.

Rozpatrywana nowelizacja przekazuje te kompetencje na powrót wojewodom. Powrót do stanu pierwotnego uzasadniany jest trudnościami z wdrożeniem systemu EMAS przez nieprzygotowane do tego urzędy marszałkowskie w odróżnieniu od urzędów wojewódzkich, w których w ramach projektu PHARE utworzono odpowiednią infrastrukturę informatyczną. Urzędy wojewódzkie dysponują również przygotowanym do wdrożenia systemu zapleczem merytorycznym i organizacyjnym. Przygotowanie urzędów marszałkowskich do wdrożenia systemu EMAS wymagałoby natomiast dalszych nakładów z budżetu państwa i poważnie opóźniłoby wejście systemu w życie. To zaś może skutkować koniecznością zwrotu środków pozyskanych na ten cel w wysokości 2 milionów 850 tysięcy euro.

Senator M. Wojtczak poinformował, że Komisja Rolnictwa i Ochrony Środowiska rozpatrzyła ustawę i rekomenduje Izbie przyjęcie jej bez poprawek.

Sprawozdanie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej przedstawił senator Czesław Żelichowski. Senator przypomniał, że system ekozarządzania i audytu EMAS to unijny system zarządzania środowiskowego. Jego istotą jest poszukiwanie możliwości minimalizacji oddziaływania prowadzonej działalności na środowisko oraz podnoszenie efektywności takiej działalności. Rejestracja w tym systemie to coś w rodzaju znaku firmowego określającego dążenie do polepszenia stanu ekozarządzania i przejrzystości w zakresie ekologii własnej organizacji. Wpisanie do rejestru sygnalizuje środowisku biznesowemu, a także lokalnej społeczności, że działalność firmy czy organizacji prowadzona jest zgodnie z prawem, że do procesu ekozarządzania wdrożeni są pracownicy firmy, a także iż firma stawia na rzetelność przekazywanej informacji dotyczącej ekoaudytu. Przedsiębiorstwo pokazuje w ten sposób, że jego celem jest stała i skuteczna praca na rzecz poprawy stanu środowiska i zmniejszanie niekorzystnego oddziaływania na nie przez firmę.

System jest otwarty dla wszystkich przedsiębiorstw i instytucji nie tylko publicznego sektora, ale i w dużym stopniu prywatnego. Do systemu mogą wejść firmy produkcyjne i usługowe, jak również podmioty administracyjne, samorządy, szkoły czy szpitale, które w ten sposób unaoczniają aspekty środowiskowe swojej działalności i realizują plany działań pozwalające sukcesywnie ograniczać własne oddziaływanie na środowisko.

Rejestracja w systemie oznacza, że firma obniża koszty działalności na przykład związane z utylizacją odpadów, zmniejszeniem zużycia energii, wody itp., wpływając jednocześnie na wzrost konkurencyjności takiej firmy.

Senator podkreślił, że nowelizacja z 29 lipca 2005 r. była niefortunna. Zgodnie z nią od 1 stycznia 2006 r. kompetencje zostały przeniesione z wojewodów na marszałków województw. Niestety, efektem było praktycznie zablokowanie funkcjonowania systemu.

Senator C. Żelichowski poinformował, że podczas posiedzenia komisji nowelizacja nie wzbudziła kontrowersji, i wniósł o jej przyjęcie bez poprawek.

Jednobrzmiące wnioski obu komisji poddano pod głosowanie. W jego wyniku Senat jednomyślnie, 80 głosami, zdecydował o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 38. posiedzeniu, 29 marca br., i 30 marca przekazana do Senatu. Marszałek, zgodnie z regulaminem, skierował ją do Komisji Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Komisje rozpatrzyły ustawę i przygotowały sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdanie Komisji Rodziny i Polityki Społecznej przedstawił senator Władysław Sidorowicz. Omawiając ustawę, senator zaznaczył, że jej celem jest dostosowanie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji do przepisów ustawy o finansach publicznych, wprowadzonych 30 czerwca 2005 r. Ustawą tą zlikwidowano Państwowy Fundusz Kombatantów, przekazując jego środki do budżetu państwa. Ponadto w ustawie tej precyzuje się warunki przyznawania pomocy finansowej, jakiej udzielić może osobie uprawnionej kierownik Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w szczególnych przypadkach. Zgodnie z nowelą wymagać to będzie stanowiska kierownika ośrodka pomocy społecznej właściwego ze względu na miejsce zamieszkania wnioskodawcy. Pozwoli to na pełniejsze rozeznanie rzeczywistej sytuacji bytowej i zdrowotnej kombatanta czy represjonowanego, także w tych miejscowościach, do których nie może dotrzeć organizacja kombatancka. Ponadto umożliwi to zapobieganie wielokrotnemu uzyskiwaniu pomocy z tego samego tytułu.

Wykreśla się z ustawy martwy od wielu lat przepis o możliwości finansowania lub dofinansowywania przez Urząd do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych zadań inwestycyjnych i modernizacyjnych, prowadzonych przez ośrodki i domy pomocy społecznej, w których przebywają osoby objęte działaniem ustawy. Zgodnie z ustawą o pomocy społecznej jest to od kilku lat zadanie własne samorządów i innych organów prowadzących te ośrodki.

Pozostałe przepisy w dodanym do ustawy art. 23a zmniejszają koszty obsługi pomocy pieniężnej do 5% i umożliwiają Urzędowi do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych dofinansowywanie publikacji upamiętniających, dokumentujących i popularyzujących historię walki z okupantem oraz o odrodzenie wolnej Polski. Urząd będzie dysponentem tych środków także wobec podmiotów innych niż określone w ustawie o organizacjach pożytku publicznego i wolontariacie, chociaż dzielić je będzie na zasadach zawartych w tej ustawie.

Senator sprawozdawca podkreślił, że w dyskusji na posiedzeniu komisji wskazywano na często trudną sytuację materialną osób zasłużonych w walce nie tylko o niepodległość, ale także o pełną suwerenność Polski. Wskazywano, z jednej strony, na potrzebę weryfikacji listy osób uprawnionych do statusu kombatanta i represjonowanego, z drugiej zaś na konieczność objęcia działaniem i przywilejami ustawy osób represjonowanych za sprzeciw wobec totalitaryzmu komunistycznego. Dopominano się o szybszą i głębszą nowelizację ustawy, tak by objęła ona swym zakresem osoby rzeczywiście zasłużone dla Polski i ponoszące dla niej prawdziwe ofiary. Wypomniano też ministerstwu, które jest autorem ustawy, że nie została ona przygotowana wcześniej, przez co doszło do kilkumiesięcznego braku jednoznacznych uregulowań prawnych.

Senator poinformował, że komisja jednogłośnie postanowiła rekomendować Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek.

Sprawozdawca Komisji Praw Człowieka i Praworządności senator Kosma Złotowski wniósł o wprowadzenie 2 poprawek do ustawy. Przyjęte przez komisję poprawki wykreślały z ustawy zapis mówiący o współdziałaniu Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z kierownikiem właściwego ze względu na miejsce zamieszkania ośrodka pomocy społecznej. Jak stwierdził senator, komisja z oburzeniem odniosła się do tego, iż w tym wypadku pomoc społeczna ma cokolwiek wspólnego z pomocą dla kombatantów. Kombatanci to osoby zasłużone dla Rzeczypospolitej. W opinii komisji, pomoc im się należy dlatego, że są kombatantami, a nie dlatego, że są w trudnej sytuacji. A to, że ich sytuację dodatkowo jeszcze, po złożeniu takiego podania do Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, miałaby opiniować pomoc społeczna, komisja uznała za wręcz uwłaczające dla tych osób. Stąd propozycja zmian w ustawie.

Przedstawione wnioski rozpatrzyły dwie komisje senackie. Połączone komisje poparły wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek. Mniejszość komisji poparła poprawki Komisji Praw Człowieka i Praworządności.

Zgodnie z art. 54 ust. 1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności głosowano nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez zmian. W wyniku tego głosowania Senat 59 głosami, przy 18 przeciw i 3 wstrzymujących się, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o nadaniu Śląskiej Akademii Medycznej imienia Ludwika Waryńskiego w Katowicach nazwy "Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach"

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 38. posiedzeniu, 30 marca br., i 2 kwietnia przekazana do Senatu. Marszałek skierował ją, zgodnie z regulaminem, do Komisji Nauki, Edukacji i Sportu. Komisja rozpatrzyła ustawę i przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Marian Miłek. Przypomniał, że rozpatrywana ustawa jest projektem rządowym. Zmiana nazwy dokonywana jest w trybie ustawy z 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym, na podstawie art. 3 ust. 3. Artykuł ten daje uczelniom, które posiadają co najmniej sześć uprawnień do nadawania stopnia doktora, w tym co najmniej cztery w zakresie nauk objętych profilem uczelni, możliwość używania w swojej nazwie wyrazu "uniwersytet", uzupełnionego przymiotnikiem.

Senator poinformował, że podczas posiedzenia Komisji Nauki, Edukacji i Sportu omówiono, po pierwsze, liczbę dyscyplin, w których uczelnia posiada prawa do nadawania stopnia doktora. Są to: medycyna - dwa uprawnienia na dwóch wydziałach - biologia medyczna, stomatologia oraz, w zakresie nauk farmaceutycznych, farmacja. Spełnione są tym samym wymogi ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym.

Po drugie, podkreślono wysoką jakość kadry: uczelnia zatrudnia dziewięćdziesięciu profesorów tytularnych oraz stu trzydziestu dziewięciu doktorów habilitowanych, w tym trzydziestu ośmiu pracujących na stanowiskach profesorów zwyczajnych.

Po trzecie, dodatkowym uzasadnieniem zmiany nazwy jest fakt, że termin "uniwersytet" jest dla partnerów zagranicznych bardziej czytelny aniżeli "akademia". Nazwa "uniwersytet" lepiej też oddaje potencjał naukowy uczelni.

Senator zaznaczył, że podczas posiedzenia komisji nauki pewne kontrowersje wzbudził brak opinii Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich. Zgodnie z nową ustawą - Prawo o szkolnictwie wyższym taka opinia powinna być załącznikiem do rozpatrywanej ustawy. Jednakże potencjał uczelni, jej wartość na rynku światowym, w tym prowadzenie studiów w językach obcych, i rola, jaką ta uczelnia spełnia w systemie służby zdrowia Górnego Śląska, sprawiły, że członkowie Komisji Nauki, Edukacji i Sportu jednomyślnie poparli przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat w głosowaniu podzielił to stanowisko i 78 głosami, przy 1 przeciw i 1 wstrzymującym się, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Senat podjął uchwałę w rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja 1791 roku

Marszałek 25 kwietnia br. skierował projekt uchwały do rozpatrzenia w pierwszym czytaniu do Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Spraw Zagranicznych. Pierwsze czytanie odbyło się 25 kwietnia. Zgodnie z regulaminem marszałek zdecydował o skróceniu terminów, o których mowa w art. 80 ust. 1. Komisje po rozpatrzeniu projektu uchwały przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.

Zgodnie z Regulaminem Senatu drugie czytanie projektu uchwały okolicznościowej obejmuje: przedstawienie Senatowi sprawozdania komisji o projekcie uchwały okolicznościowej przez sprawozdawcę komisji oraz wniosków mniejszości komisji przez sprawozdawców mniejszości komisji i przeprowadzenie dyskusji oraz głosowanie.

Sprawozdawca komisji wicemarszałek Marek Ziółkowski zaznaczył, że rozpatrywany projekt uchwały okolicznościowej, upamiętniającej wspólną Konstytucję Rzeczypospolitej Obojga Narodów z roku 1791, powstał z inicjatywy strony litewskiej. Jeden z deputowanych do Seimasu litewskiego skutecznie przekonał do tej idei trzech marszałków Seimasu oraz polskiego Sejmu i Senatu. Tekst uchwały, przygotowany wspólnie przez stronę polską i litewską, 19 kwietnia został przyjęty przez sejm litewski.

Wicemarszałek podkreślił, że nie jest to uchwała ściśle historyczna. Bardziej istotny jest jej duch niż szczegóły, gdyż co do litery można by się miejscami spierać. Nie jest to zatem uchwała historyczna, ale ważna deklaracja polityczna, pokazująca szacunek dla wspólnej tradycji obu narodów i wolę ich ścisłej współpracy w ramach zjednoczonej Europy.

Jak stwierdził wicemarszałek, na dwie sprawy warto w szczególności zwrócić uwagę. Po pierwsze, uchwała ta pokazuje, że wypracowany przez naszych przodków model wielonarodowej Rzeczypospolitej jest modelem atrakcyjnym także dzisiaj. Pokazuje on, jak można układać współpracę pomiędzy różnymi grupami etnicznymi i narodowymi w ramach tych samych struktur instytucjonalnych. Po drugie, uchwała mówi, między wierszami, o dziedzicach Rzeczypospolitej, wskazując w ten sposób nie tylko Polaków i Litwinów, ale także innych mieszkańców ówczesnej Rzeczypospolitej, a zatem Ukraińców i Białorusinów. Pokazuje, że tak samo, jak wtedy byli obywatelami Rzeczypospolitej, tak teraz są obywatelami Europy, niezależnie od tego, czy ich państwa są formalnymi członkami Unii Europejskiej.

Wicemarszałek M. Ziółkowski odczytał tekst uchwały. Następnie przeprowadzono głosowanie. W jego wyniku Senat jednomyślnie, 80 głosami, powziął uchwałę:

Uchwała

Drugie i trzecie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego

Projekt ten został wniesiony przez Komisję Ustawodawczą oraz Komisję Praw Człowieka i Praworządności.

Marszałek, zgodnie z regulaminem, skierował projekt do rozpatrzenia w pierwszym czytaniu do Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Pierwsze czytanie projektu ustawy zostało przeprowadzone na wspólnym posiedzeniu komisji 13 marca br. Komisje po rozpatrzeniu projektu przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Janusz Gałkowski. Senator przypomniał, że projekt ustawy ma na celu wykonanie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, stwierdzającego, że dotychczasowe brzmienie art. 416 kpc o niedopuszczalności dalszego wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem wydanym na skutek skargi o wznowienie jest zbyt daleko idącym przejawem ochrony formalnej prawomocności orzeczeń.

Senator poinformował, że obie komisje senackie po rozpatrzeniu projektu ustawy w pierwszym czytaniu wnoszą o przyjęcie go bez poprawek.

Ponieważ w trakcie dyskusji nikt nie złożył wniosku przeciwnego do przedstawionego przez komisje, więc Senat, zgodnie z art. 81 ust. 5 regulaminu, mógł przystąpić do trzeciego czytania projektu ustawy, obejmującego jedynie głosowanie. W jego wyniku Izba jednomyślnie, 80 głosami, przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz podjęła uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy:

Projekt ustawy

Drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny

Projekt ten został wniesiony przez Komisję Ustawodawczą oraz Komisję Praw Człowieka i Praworządności. Marszałek skierował ten projekt do rozpatrzenia w pierwszym czytaniu do Komisji Ustawodawczej oraz do Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Pierwsze czytanie projektu zostało przeprowadzone na wspólnym posiedzeniu komisji 13 marca br. Komisje po rozpatrzeniu projektu ustawy przygotowały wspólne sprawozdanie.

Przedstawiając je, senator Anna Kurska wyjaśniła, że Sąd Rejonowy w Lublinie, mając wątpliwość co do treści art. 226 §1  kodeksu karnego, wniósł zapytanie prawne do Trybunału Konstytucyjnego, czy artykuł ten nie jest zbyt szeroki i czy nie daje zbyt wielu uprawnień funkcjonariuszom publicznym. Trybunał Konstytucyjny uznał, że zawarte tam sformułowanie narusza konstytucję w kwestii równości - art. 31 i art. 54. Zasugerował zmianę, która mówi, że kto znieważa funkcjonariusza publicznego podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych albo osobę do pomocy mu przybraną podlega odpowiedniej karze. W projekcie nowelizacji komisje zmieniły zapis tak, jak sugerował to trybunał. Senator sprawozdawczyni zastrzegła, że, podobnie jak senator Zbigniew Romaszewski, nie zgadza się z tym orzeczeniem, gdyż, jej zdaniem, ograniczenie ochrony funkcjonariuszy jest niesłuszne, ale musiała się podporządkować opinii trybunału.

Podczas dyskusji nad projektem ustawy senatorowie zgłosili wnioski o charakterze legislacyjnym, w związku z czym Senat skierował projekt do Komisji Praw Człowieka i Praworządności oraz Komisji Ustawodawczej.

Drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu oraz ustawy o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego

Projekt został wniesiony przez grupę senatorów. Marszałek 27 lipca 2006 r. skierował projekt do rozpatrzenia w pierwszym czytaniu do Komisji Ustawodawczej i do Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Pierwsze czytanie projektu zostało przeprowadzone, zgodnie z art. 80 ust. 1, 2, 3 i 4 Regulaminu Senatu, na wspólnym posiedzeniu komisji 13 marca br. Komisje po rozpatrzeniu projektu ustawy przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Zbigniew Romaszewski, będący też jednym z inicjatorów nowelizacji, poinformował, że senatorowie po dokładnym przeanalizowaniu proponowanych zmian doszli do wniosku, iż przedłożona inicjatywa legislacyjna nie była do końca przemyślana. Po ostatecznej dyskusji połączone komisje podjęły decyzję o niekontynuowaniu tej inicjatywy i odrzuceniu ustawy.

Podczas dyskusji nad projektem ustawy senatorowie zgłosili wnioski o charakterze legislacyjnym, w związku z czym Senat skierował projekt do Komisji Praw Człowieka i Praworządności oraz Komisji Ustawodawczej.

Informacja Rady Ministrów o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w pracach Unii Europejskiej w okresie lipiec - grudzień 2006 roku (podczas Prezydencji fińskiej)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z  11 marca 2004 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i z Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej Rada Ministrów przedstawia Sejmowi i Senatowi informację o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w pracach Unii Europejskiej. Marszałek otrzymaną informację, zgodnie z art. 67a Regulaminu Senatu, skierował do Komisji Spraw Unii Europejskiej. Komisja na posiedzeniu 24 kwietnia br. rozpatrzyła informację i poinformowała o tym marszałka.

Na posiedzeniu plenarnym Izby informację rządu o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w pracach Unii Europejskiej przedstawił Daniel Pawłowiec, sekretarz stanu w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej. Wiceminister podkreślił, że rządowi zależało przede wszystkim na sfinalizowaniu przygotowań UE do rozszerzenia o Bułgarię i Rumunię.

Rząd oczekiwał także zwiększenia wysiłków na rzecz zapewnienia przejrzystości prac i instytucji wspólnotowych oraz działań sprzyjających rozwojowi gospodarczemu na terenie Unii, szczególnie tych związanych z innowacyjnością.

Polska opowiadała się również za wypracowaniem nowych ram prawnych w stosunkach UE-Rosja, szczególnie jeśli chodzi o obszar wolnego handlu, wspólnej polityki bezpieczeństwa, współpracy energetycznej i inwestycji.

Rządowi zależało też na osiągnięciu w Unii konsensusu w sprawie wspólnotowych regulacji dotyczących napojów spirytusowych.

Najbardziej istotne decyzje, jakie zapadły podczas prezydencji fińskiej, z inicjatywy lub przy udziale Polski, to m.in. zgoda państw członkowskich co do konieczności ściślejszej współpracy między Unią a Rosją (oraz innymi krajami tranzytowymi i producentami energii) w kwestii polityki energetycznej.

Sekretarz stanu D. Pawłowiec przypomniał, że Polska opowiadała się za stworzeniem europejskiej polityki współpracy energetycznej z głównymi dostawcami energii, opartej na zasadzie solidarności, a także za dywersyfikacją dostaw.

Jak podkreślił D. Pawłowiec, KE podjęła się pośrednictwa w sporze handlowym między naszym krajem a Moskwą, stwierdzając, że embargo nie jest merytorycznie uzasadnione.

"Polska docenia zarówno zaangażowanie prezydencji fińskiej, jak i obecnej - niemieckiej w zakończenie sporu i doprowadzenie do podjęcia rozmów na temat nowych podstaw prawnych współpracy pomiędzy Unią Europejską a Rosją. Oczekujemy, że będzie to możliwe w najbliższym czasie" - zaznaczył D. Pawłowiec.

Stwierdził, że "Polska pozytywnie ocenia wynik prac prezydencji fińskiej".