Narzędzia:

Zapowiedzi

22 grudnia 2004 r.

22 grudnia 2004

Na swym posiedzeniu, zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy z 11 marca 2004 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, Komisja Spraw Unii Europejskiej zaopiniowała następujące projekty aktów prawnych Unii Europejskiej:

- Wnioski nierozpatrywane sygnatura Rady UE 14686/04, 13826/04, 15147/04, 15198/04, 14951/04, 15151/04, 15570/04, 16040/04, COM (2004) 776, COM (2004) 779.

- Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie przyznawania licencji przymusowych na patenty dotyczące wytwarzania produktów farmaceutycznych przeznaczonych na wywóz do krajów, w których występują problemy związane ze zdrowiem publicznym COM(2004) 737 wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie, sygnatura Rady UE 14209/04.

Resort wiodący: Ministerstwo Zdrowia.

Referent: senator Jerzy Smorawiński.

Komisja Spraw Unii Europejskiej nie zgłosiła żadnych uwag do opiniowanego wniosku.

- Wniosek dotyczący inicjatywy Królestwa Belgii mającej na celu przyjęcie przez Radę decyzji ramowej w sprawie uznawania i realizacji w Unii Europejskiej zakazów wynikających z wyroków za przestępstwa na tle seksualnym popełnione na dzieciach wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie, sygnatura Rady UE 14207/04.

Resort wiodący: Ministerstwo Sprawiedliwości.

Referent: senator Henryk Dzido.

Komisja Spraw Unii Europejskiej nie zgłosiła żadnych uwag do opiniowanego wniosku.

-- Wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie podpisania i prowizorycznego stosowania protokołu do Układu Eurośródziemnomorskiego między Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi z jednej strony a Państwem Izrael z drugiej, w związku z akcesją Republiki Czeskiej, Republiki Estonii, Republiki Cypru, Republiki Węgier, Republiki Łotwy, Republiki Litwy, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej,

- Wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie zawarcia protokołu do Układu Eurośródziemnomorskiego między Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi z jednej strony a Państwem Izrael z drugiej, w związku z akcesją Republiki Czeskiej, Republiki Estonii, Republiki Cypru, Republiki Węgier, Republiki Łotwy, Republiki Litwy, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej,

Proposal for a Council Decision on the signature and provisional application of a Protocol to the Euro-Mediterranean Agreement between the European Communities and their Member States, of the one part, and the State of Israel, of the other part, to take account of the accession of the Czech Republic, the Republic of Estonia, the Republic of Cyprus, the Republic of Hungary, the Republic of Latvia, the Republic of Lithuania, the Republic of Malta, the Republic of Poland, the Republic of Slovenia, and the Slovak Republic to the European Union,

Proposal for a Council Decision on the conclusion of a Protocol to the Euro-Mediterranean Agreement between the European Communities and their Member States, of the one part, and the State of Israel, of the other part, to take account of the accession of the Czech Republic, the Republic of Estonia, the Republic of Cyprus, the Republic of Hungary, the Republic of Latvia, the Republic of Lithuania, the Republic of Malta, the Republic of Poland, the Republic of Slovenia, and the Slovak Republic to the European Union COM(2004) 754, wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie, sygnatura Rady UE 15060/04.

Resort wiodący: Ministerstwo Spraw Zagranicznych.

Referent: senator Andrzej Anulewicz.

Komisja Spraw Unii Europejskiej nie zgłosiła żadnych uwag do opiniowanego wniosku.

- Raport Komisji do Rady dotyczący systemu kwot produkcji skrobi (Report from Commission to the Council on the quota system for the production of patato starch).

Wniosek Rady zmieniający rozporządzenie Rady Nr 1868/04 ustanawiające kwoty produkcji skrobi (Proposal for a Council Regulation amending Regulation (EC) No 1868/94 establishing a quota system in relation to the production of patato starch) COM(2004) 772 wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie, sygnatura Rady UE 15732/04.

Resort wiodący: Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Referent: senator Mieczysław Mietła.

Celem przedmiotowych aktów prawnych opiniowanych przez Komisję Spraw Unii Europejskiej było przedstawienie sytuacji na rynku skrobi w Unii Europejskiej oraz ustanowienie wysokości kwot produkcji skrobi dla poszczególnych państw członkowskich na kolejne lata gospodarcze: 2005/06, 2006/07.

W przedstawionym komisji projekcie stanowiska w tej sprawie wyrażono sprzeciw odnośnie do propozycji przyznania Polsce na kolejne dwa lata gospodarcze kwoty produkcji skrobi ziemniaczanej w niezmienionej wysokości w stosunku do roku gospodarczego 2004/05, tj. 144 985 ton. Jednocześnie strona polska wniosła o przyznanie naszemu krajowi kwoty produkcji skrobi ziemniaczanej w wysokości 180 000 ton.

Jak stwierdzono w uzasadnieniu, w wyniku negocjacji akcesyjnych Polsce przyznano na rok gospodarczy 2004/05 kwotę produkcji skrobi na poziomie 144 985 ton. Przyznany poziom kwoty produkcji skrobi ziemniaczanej wyliczono na podstawie danych produkcyjnych z lat 1999/2000-2001/02, kiedy to zakłady wytwarzające skrobię, ze względu na niekorzystne warunki klimatyczne w roku 1999 oraz trwające procesy restrukturyzacyjne, znacznie ograniczyły jej produkcję.

Polska od lat była czołowym producentem skrobi ziemniaczanej w Europie. W wielkościach rocznej produkcji wyprzedzały nas jedynie Niemcy, Holandia i Francja.

W roku gospodarczym 2003/04 Polska wyprodukowała 176 tys. ton skrobi, a w roku gospodarczym 2004/05 szacuje się wykonanie produkcji na poziomie 155 tys. ton (spadek produkcji ze względu na jej limitowanie).

Zapotrzebowanie na skrobię ziemniaczaną w Polsce wykazuje tendencję wzrostową i zwiększyło się ze 170-180 tys. ton w połowie lat 90. do 190-200 tys. ton w roku 2003.

Biorąc pod uwagę potencjał produkcyjny zakładów przetwórczych, który jest na poziomie 200-220 tys. ton skrobi ziemniaczanej, oraz wielkość produkcji skrobi w latach 2002/2003 i 2003/2004 odpowiednio 165 i 176 tys. ton, a także konieczność ograniczenia produkcji z uwagi na przyjęty limit w roku 2004/05, kwota produkcji skrobi ziemniaczanej dla Polski powinna być wyższa od projektowanej i wynosić 180 000 ton.

W opinii rządu, przyznanie Polsce kwoty produkcyjnej na poziomie 180 tys. ton przyczyniłoby się do rozwoju sektora, powstania nowych miejsc pracy, poprawiłoby sytuację finansową plantatorów ziemniaków skrobiowych, spowodowałoby wzrost konkurencyjności polskiego sektora skrobi ziemniaczanej na rynkach zagranicznych.

Jednocześnie, z uwagi na brak wykorzystania kwot produkcji w wielu krajach UE, podwyższenie limitu produkcyjnego skrobi ziemniaczanej dla Polski nie będzie prowadzić do przekroczenia wspólnotowej kwoty produkcji. W latach 1998/99-2003/04 produkcja skrobi ziemniaczanej w krajach UE 15 wahała się w granicach 1849,7-1461,9 tys. ton, co oznacza, że była ona średnio o 7% niższa od obowiązujących limitów produkcyjnych.

Powyższe stanowisko było prezentowane przez przedstawiciela Polski 13 grudnia 2004 r. na posiedzeniu Specjalnego Komitetu ds. Rolnych UE.

Większość krajów dawnej "15", które są producentami skrobi ziemniaczanej i mają wysokie limity produkcji skrobi, poparło projekt Komisji UE .

Podobnie jak Polska, propozycjom kwot zawartych w raporcie sprzeciwiła się Litwa, postulując o zwiększenie jej limitu produkcyjnego o 400% (Polska postuluje o zwiększenie kwoty produkcyjnej o 24%).

Komisja sprzeciwiła się jakimkolwiek podwyżkom kwot produkcji skrobi zarówno w starych, jak i w nowych państwach członkowskich. Jednocześnie prezydencja podzieliła uwagi Komisji, że należy jeszcze poczekać na uwagi Parlamentu Europejskiego, udzielając jednocześnie głosu państwom członkowskim, które mają zastrzeżenia co do treści raportu.

W opinii rządu, projektowane przez Komisję Europejską przyznanie Polsce kwoty produkcji skrobi w tej samej wysokości co w roku gospodarczym 2004/05 nie wpłynęłoby na zmianę rynku pracy, biorąc jednak pod uwagę tradycje polskiego przetwórstwa ziemniaka i dogodne warunki klimatyczno-glebowe przedłużenie na kolejne lata kwoty produkcji skrobi w tej samej wysokości ograniczyłoby rozwój tego sektora i wykorzystanie jego potencjału produkcyjnego, a co za tym idzie - szansę na zwiększenie liczby miejsc pracy.

Przyznanie Polsce kwoty produkcji skrobi w postulowanej wysokości 180 tys. ton w sposób bezpośredni i bardzo korzystny wpłynęłoby na rynek pracy, konkurencyjność zewnętrzną i wewnętrzną oraz rozwój regionów. Obecnie przemysł skrobiowy w Polsce zatrudnia na stałe około 2000 osób w 13 zakładach. Przedsiębiorstwa te zlokalizowane są głównie w regionach kraju, które objęte są strukturalnym bezrobociem. Otrzymanie kwoty w wysokości 180 tys. ton pozwoliłoby na utrzymanie dotychczasowych oraz możliwość powstania nowych miejsc pracy w rejonach działania zakładów, a także przyczyniłoby się do dalszego rozwoju tych regionów.

Zdaniem rządu, projekt przyznania Polsce kwoty skrobi w wysokości 144 985 ton nie jest zadowalający, jeśli uwzględni się skutki gospodarcze.

Polski przemysł skrobiowy, z uwagi na rosnące zapotrzebowanie rynku krajowego, poczynił nieodwracalne i bardzo kosztowne inwestycje, dostosowując się do wymogów Unii Europejskiej. Przedsiębiorstwa produkujące skrobię ziemniaczaną i jej pochodne mogą w ciągu kampanii produkcyjnej przerobić ok. 1,1-1,2 mln ton ziemniaków skrobiowych, co pozwala uzyskać ok. 200-220 tys. ton skrobi ziemniaczanej.

Ziemniaki skrobiowe produkowane są na słabych glebach, w gospodarstwach uprawiających żyto. Z uwagi na wykreślenie żyta z listy zbóż objętych zakupami interwencyjnymi jego ceny w bieżącym roku spadły w Polsce do poziomu 69-75 euro/t i są na poziomie 69-73% ceny interwencyjnej. Z tego też względu utrzymywanie limitu produkcji skrobi na tak niskim poziomie, przy jednoczesnym braku wsparcia rynku żyta, prowadzi do pogarszania się sytuacji finansowej gospodarstw prowadzących działalność rolniczą na słabych glebach, a co za tym idzie ograniczanie im możliwości korzystania ze wspólnotowych środków finansowych przeznaczonych na rozwój i restrukturyzację gospodarstw.

Wsparcie finansowe dla sektora skrobi ziemniaczanej, z wyjątkiem płatności uzupełniających dla plantatorów ziemniaków skrobiowych, pochodzi z budżetu unijnego.

Przy zaproponowanej dla Polski kwocie produkcji skrobi w wysokości 144 985 ton w roku gospodarczym 2005/06, wielkość środków finansowych na wsparcie sektora szacuje się na następującym poziomie:

- płatności dla producentów - ok. 3, 2 mln euro (144 985 x stawka 22,25 euro/t skrobi),

- płatności dla plantatorów - płatności uzupełniające: ok. 8, 2 mln euro (144 985 x stawka 56,56 euro/t skrobi),

- refundacje eksportowe - ok. 1,3 mln euro (30 000 t skrobi x 43,47 euro/t),

- dopłaty do skrobi ziemniaczanej na cele niespożywcze - ok. 400 tys. euro (szacunek).

Przy kwocie produkcji skrobi w wysokości 180 000 ton w roku gospodarczym 2005/06 szacunkowa wielkość środków finansowych na wsparcie sektora wynosiłaby natomiast:

- płatności dla producentów - ok. 4 mln euro (180 000 x stawka 22,25 euro/t skrobi) - o ok. 25% wyższe w stosunku do limitu 144 985 ton,

- płatności dla plantatorów - ok. 10,2 mln euro (180 000 x stawka 56,56 euro/t skrobi) - o ok. 24% wyższe w stosunku do limitu 144 985 ton

- refundacje eksportowe - ok. 1,3 mln euro (30 000 t skrobi x 43,47 euro/t),

- dopłaty do skrobi ziemniaczanej na cele niespożywcze - ok. 400 tys. euro (szacunek).

Szacuje się, że w roku gospodarczym 2006/07 stawka płatności uzupełniających dla plantatorów ziemniaków skrobiowych zwiększy się o ok. 6% w stosunku do roku gospodarczego 2005/2006. Wobec powyższego wysokość dopłat przeznaczona na te płatności będzie wynosić ok. 8,7 mln euro ( 144 985 x 60,41 euro/t) przy wysokości kwoty 144 985 ton i ok. 10,9 mln euro (180 000 x 60,41 euro/t) przy wysokości kwoty 180 000 ton (wzrost o mniej więcej 25%).

Przyznanie Polsce kwoty produkcji skrobi w wysokości 144 985 ton spowoduje spadek zapotrzebowania zakładów przetwórczych na surowiec o mniej więcej 19% w stosunku do kwoty produkcji w wysokości 180 000 ton.

Przy kwocie produkcji skrobi w wysokości 180 000 ton powierzchnia upraw ziemniaków zwiększyłaby się o mniej więcej 6 tys. ha w porównaniu z kwotą 144 985 ton.

Jeśli przyjmie się cenę sprzedaży skrobi przez zakłady przetwórcze w wysokości 1,50 zł/kg, nastąpi spadek przychodów producentów skrobi ze sprzedaży skrobi ziemniaczanej odpowiednio:

144 985 000 kg x 1,50 zł = 217 477 500 zł

180 000 000 kg x 1,50 zł = 270 000 000 zł

W opinii przyjętej przez Komisję Spraw Unii Europejskiej nie wyrażono poparcia dla projektu rozporządzenia Rady Unii Europejskiej. W opinii komisji, przedłużenie na kolejne lata kwoty produkcji skrobi w wysokości 144 985 ton ograniczyłoby perspektywę rozwoju tego sektora i wykorzystania jego potencjału produkcyjnego, a co za tym idzie - spowodowałoby zmniejszenie liczby miejsc pracy. Podwyższenie natomiast kwoty produkcji skrobi dla Polski do postulowanej wysokości 180 000 ton korzystnie wpłynęłoby na rynek pracy, konkurencyjność zewnętrzną i wewnętrzną oraz rozwój regionów.