Narzędzia:

Zapowiedzi

13–14 września 2011 r.

13 września 2011

13–14 września 2011 r. odbyło się 83. posiedzenie Senatu.

Senat wprowadził poprawki do ustawy o wymianie informacji z organami ścigania państw członkowskich Unii Europejskiej

Izba wprowadziła do ustawy 2 poprawki, zgodnie z wnioskami Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Ustawa, którą z przedłożenia rządu Sejm uchwalił na 99. posiedzeniu, 31 sierpnia 2011 r., ma na celu dostosowanie prawa krajowego do unijnych standardów wymiany informacji w celu wykrywania i ścigania sprawców przestępstw oraz zapobiegania przestępczości i jej zwalczania. Ustawa określa krajowe podmioty uprawnione do wymiany informacji z właściwymi organami i służbami innych państw członkowskich UE oraz wskazuje komendanta głównego policji jako organ koordynujący taką wymianę. Ponadto reguluje kwestie ochrony danych osobowych wymienianych między państwami w celu wykrywania i ścigania przestępstw. W polskim systemie prawa brak całościowego rozwiązania tych kwestii. Potrzeba ustawowego uregulowania wynika również z faktu, że zakres wymiany informacji, określony przepisami decyzji ramowej nr 960, dotyczy praw i obowiązków organów administracji państwowej oraz odnosi skutek względem osób, których dane osobowe są wymienione.

Projekt ustawy nie tworzy nowych instytucji prawnych ani regulacji prawnych odmiennych od dotychczas obowiązujących. Sytuuje jedynie w jednym akcie prawnym już istniejące kanały wymiany informacji i doprecyzowuje kwestie związane z już funkcjonującymi w praktyce zasadami i warunkami wymiany informacji międzynarodowych.

W trakcie debaty propozycje 2 zmian przedstawił senator Piotr Ł.J. Andrzejewski, Izba nie poparła ich jednak w wyniku głosowania.

Ustawa wraz z senackimi poprawkami zostanie teraz skierowana do Sejmu.

Ustawa o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi przyjęta z poprawkami

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 98. posiedzeniu, 18 sierpnia 2011 r., wprowadza kompleksowe rozwiązania prawne ukierunkowane na usuwanie skutków powodzi w zakresie sposobu i formy udzielania pomocy państwa dla poszkodowanych podmiotów. Dotychczasowe rozwiązania dotyczące usuwania skutków powodzi były przygotowywane w związku z wystąpieniem konkretnych zdarzeń w poszczególnych latach. Okazywały się mało efektywne i w praktyce uniemożliwiały natychmiastowe udzielenie pomocy poszkodowanym bez konieczności dokonywania odpowiednich zmian w istniejących już przepisach. Ustawa przewiduje rozwiązania uprawniające Radę Ministrów w razie wystąpienia powodzi o rozmiarach powodujących konieczność zastosowania szczególnych do każdorazowego określania rozwiązań określonych w ustawie, gdy środki wykorzystane przez właściwe organy administracji rządowej i organy jednostek samorządu terytorialnego okażą się niewystarczające. Ma się to odbywać w drodze rozporządzenia na podstawie danych przekazanych prezesowi Rady Ministrów przez właściwych wojewodów, wykazu gmin lub miejscowości poszkodowanych w wyniku powodzi, na terenie których znajdą zastosowanie szczególne rozwiązania określone w ustawie. Rada Ministrów określi również rodzaj szczególnych rozwiązań, jakie będzie można zastosować na danym terenie nie dłużej niż 12 miesięcy.

W rozumieniu ustawy poszkodowanymi są osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, które na skutek powodzi doznały szkód majątkowych lub utraciły, chociażby tylko czasowo, możliwość korzystania z posiadanej nieruchomości lub lokalu.

Na finansowanie szczególnych rozwiązań przeznaczono rezerwę celową na przeciwdziałanie klęskom żywiołowym i usuwanie ich skutków. W ramach szczególnych rozwiązań rodzina lub osoba samotnie gospodarująca, poszkodowana w wyniku powodzi, w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej może otrzymać jednorazowy zasiłek powodziowy w kwocie do 2 tysięcy zł. Faktyczna niemożność świadczenia pracy w związku z powodzią stanowić będzie podstawę do usprawiedliwienia nieobecności w pracy. Za czas takiej nieobecności pracownik zachowa prawo do odpowiedniej części minimalnego wynagrodzenia za pracę przez okres nie dłuższy niż 10 dni roboczych, wynikających z jego rozkładu czasu pracy. W razie zniszczenia na skutek powodzi dokumentów niezbędnych do ustalenia świadczeń z tytułu ubezpieczeń społecznych lub zaopatrzenia emerytalnego za równorzędne z nimi będą uznawane wszelkie dokumenty i zeznania świadków, pozwalające na udowodnienie okresu zatrudnienia i czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby, macierzyństwa lub sprawowania opieki, a także wszelkie dokumenty pozwalające na udowodnienie wysokości podstawy wymiaru świadczeń.

Wprowadzono możliwość przeznaczenia na cele związane z likwidacją skutków powodzi środków zakładowych funduszy świadczeń socjalnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz zakładowych funduszy rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Będzie można umarzać pożyczki udzielane poszkodowanym z funduszów państwowych, jeżeli w związku z powodzią nastąpiła utrata możliwości spłaty tych pożyczek. Staroście przyznano prawo do dokonywania zwrotu ze środków Funduszu Pracy w trybie określonym dla prac interwencyjnych, o których mowa w przepisach ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, poniesionych przez pracodawcę kosztów na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne z tytułu zatrudnienia skierowanych bezrobotnych zamieszkałych na obszarze gmin lub miejscowości dotkniętych powodzią, a w razie zniszczenia zakładu na skutek powodzi - odpowiednio: kosztów na wynagrodzenia, nagrody i składki na ubezpieczenia społeczne pracowników. Świadczenia te będą finansowane ze środków utworzonej na ten cel rezerwy Funduszu Pracy, pozostającej w dyspozycji ministra pracy.

Pracodawcy, który na skutek powodzi na jakiś czas zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej lub istotnie ograniczył jej prowadzenie, przysługiwać ma pożyczka z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych z przeznaczeniem na wypłatę wynagrodzenia pracownikom nieobecnym w pracy lub niemogącym świadczyć pracy z powodu powodzi oraz usuwającym skutki powodzi w zakładzie pracy. Pożyczka będzie podlegała zwrotowi, ale pracodawcy zyskają prawo do ubiegania się o jej umorzenie.

W ustawie zaproponowano też mechanizmy ułatwiające usuwanie szkód w substancji mieszkaniowej. Właściciel lub zarządca budynku lub lokalu mieszkalnego uszkodzonego lub zniszczonego podczas powodzi będzie mógł, w szczególności z kredytu uzyskanego na zasadach określonych w ustawie z 8 lipca 1999 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielonych na usuwanie skutków powodzi, dokonać spłaty całości lub części kredytu bankowego czy pożyczki bankowej, zaciągniętych na budowę, odtworzenie lub remont tego budynku czy lokalu. Przewidziano też możliwość skorzystania przez poszkodowanych ze zwolnień podatkowych, z opłaty skarbowej i innych opłat. Świadczenia uzyskane w związku z powodzią nie będą wliczane do dochodu, od wysokości którego odrębne przepisy uzależniają uzyskanie świadczeń o charakterze socjalnym - ulg, dodatków i zwolnień, w tym z zakresu pomocy społecznej, świadczeń rodzinnych, dodatków mieszkaniowych oraz stypendiów i pomocy materialnej dla uczniów i studentów. Nadzór nad realizacją zadań związanych z pomocą poszkodowanym będzie sprawował wojewoda.

Ponadto wprowadzona została regulacja, dzięki której przedsiębiorcy będą mogli ubiegać się o pożyczkę na określonych warunkach. W świetle przyjętych rozwiązań przedsiębiorca może uzyskać pożyczkę jednokrotnie do wysokości szkody poniesionej w wyniku powodzi, lecz w kwocie nie większej niż 50 tys. zł. Pożyczek udzielać będą fundusze pożyczkowe wybrane w drodze konkursu przez ministra gospodarki.

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisja Środowiska wniosły o wprowadzenie 2 poprawek do ustawy. Ich stanowisko Izba poparła w wyniku głosowań.

Pierwsza poprawka wskazuje, że świadczeń uzyskanych w związku z powodzią nie wlicza się do dochodu, od wysokości którego odrębne przepisy uzależniają uzyskanie świadczeń o charakterze socjalnym, ulg, dodatków i zwolnień, w tym pochodzących z funduszu alimentacyjnego. Poprawka druga doprecyzowuje, że dotację na pokrycie strat wynikających z utraty lub trwałego uszkodzenia specjalistycznego sprzętu używanego podczas działania ratowniczego prowadzonego w trakcie powodzi otrzymuje ochotnicza straż pożarna, a nie właściwa gmina.

Senackie zmiany rozpatrzy teraz Sejm.

Senat wprowadził poprawki do ustawy o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 98. posiedzeniu, 19 sierpnia 2011 r., na podstawie projektu rządowego, zawiera przepisy, które przyczynią się głównie do usunięcia barier prawnych oraz redukcji niektórych uciążliwych i kosztownych obowiązków administracyjnych nakładanych na firmy i obywateli. Propozycje zmian to m.in.: wydłużenie okresu wykorzystania przez pracownika zaległego urlopu z 31 marca do 30 września roku następnego; skrócenie okresu przedawnienia – z 10 do 5 lat – należności z tytułu składek wobec ZUS i KRUS; zmniejszenie częstotliwości przekazywania przez płatnika ubezpieczonemu informacji o zapłaconych za niego składkach do ZUS i NFZ. Nie będą one przekazywane co miesiąc, ale raz na rok lub – na żądanie pracownika – częściej. Ustawa przewiduje też skrócenie z 10 do 5 lat okresu przechowywania kopii deklaracji rozliczeniowych i imiennych raportów miesięcznych i dokumentów korygujących.

Według szacunków opracowanych dla tej ustawy, firmy i obywatele mają per saldo zaoszczędzić nawet do 3 mld zł rocznie.

W związku z likwidacją Monitora Polskiego B przedsiębiorcy będą zwolnieni z obowiązku publikacji w nim sprawozdań finansowych. W skali roku te koszty wynoszą około 100 mln zł. Wydłużono również z 15 stycznia na 31 stycznia danego roku termin na składanie deklaracji w sprawie podatku od nieruchomości.

Komisja Gospodarki Narodowej wniosła o wprowadzenie 22 poprawek do ustawy, jej mniejszość zaproponowała 3 zmiany. W trakcie debaty wniosek o wprowadzenie 2 poprawek złożył też senator Jan Rulewski.

Jednomyślnie, głosami 85 senatorów, Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców. Wprowadził do niej 23 poprawki, w większości o charakterze legislacyjnym. Ponadto przesunięto termin wejścia w życie zmian uchylających obowiązek zasięgania opinii rzeczoznawców BHP o projektach budowlanych, w których przewiduje się pomieszczenia pracy.

Teraz senackie zmiany rozpatrzy Sejm.

Ustawa o zmianie ustawy o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw przyjęta z poprawką

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na podstawie projektu rządu podczas 99. posiedzenia, 31 sierpnia 2011 r., dotyczy ułatwień we wchodzeniu na polski rynek nowych podmiotów zainteresowanych prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą i przywozu gazu ziemnego. Dopuszcza ona m.in. możliwość utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego przez obowiązane podmioty również w instalacjach magazynowych usytuowanych poza granicami kraju oraz ogranicza krąg podmiotów zobowiązanych do utrzymywania zapasów gazu ziemnego. Aby istniała taka możliwość, muszą powstać interkonektory. Ponadto ustawa zwalnia z obowiązku tworzenia zapasów firmy, które rocznie handlują wolumenem gazu mniejszym niż 100 milionów m3.

Komisja Gospodarki Narodowej zaproponowała wprowadzenie 1 poprawki do ustawy, zawężającej katalog podmiotów zobligowanych do utrzymywania zapasów gazu ziemnego do przedsiębiorstw energetycznych wykonujących działalność gospodarczą w zakresie przywozu gazu ziemnego w celu jego dalszej odsprzedaży odbiorcom. W wyniku głosowania poparł ją Senat.

Teraz ustosunkuje się do niej Sejm.

Ustawa o zmianie ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych oraz niektórych innych ustaw przyjęta bez poprawek

Celem nowelizacji, uchwalonej z przedłożenia rządu na 98. posiedzeniu Sejmu, 19 sierpnia 2011 r., jest zwiększenie skuteczności systemu odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Ustawa m.in. rozszerza krąg podmiotów objętych odpowiedzialnością za naruszenie dyscypliny finansów publicznych o osoby, którym ustawą lub na jej podstawie powierzono wykonywanie obowiązków w jednostkach sektora finansów publicznych. Obecnie odpowiedzialność ponoszą tylko pracownicy takich jednostek. Odpowiedzialnością za naruszenie dyscypliny finansów publicznych objęto również osoby, działające jako pełnomocnik zamawiającego, wykonujące czynności przewidziane w ustawie o zamówieniach publicznych, którym powierzono przygotowanie i przeprowadzenie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Doprecyzowano czyny uznawane za naruszenie dyscypliny finansów publicznych w zakresie wpłaty środków należnych Skarbowi Państwa lub jednostce samorządu terytorialnego, rozliczania dotacji, zatwierdzania rozliczania dotacji, procedur dotyczących gospodarowania środkami unijnymi lub zagranicznymi. Katalog czynów, które mogą stanowić naruszenie dyscypliny finansów publicznych, uzupełniono o niedokonanie wstępnej kontroli zgodności operacji gospodarczej z planem finansowym oraz niewykonanie przez kierownika jednostki obowiązków w zakresie kontroli zarządczej.

Ustawa doprecyzowuje także zasady odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Ponieważ ponosi ją osoba, której można przypisać winę, ustawa wyłącza możliwość przypisania winy, jeżeli naruszenia nie można było uniknąć mimo dołożenia staranności wymaganej od osoby odpowiedzialnej. Zmniejszono też dolny wymiar kary pieniężnej za naruszenie dyscypliny finansów publicznych z 1 do 0,25 przeciętnego wynagrodzenia.

Odnośnie do organizacji organów orzekających w sprawach naruszenia dyscypliny finansów publicznych zrezygnowano z komisji resortowych na rzecz 3 międzyresortowych, działających przy ministrach: finansów, administracji publicznej i sprawiedliwości.

Zmieniono także zasady postępowania w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Nowością jest m.in. możliwość zawieszenia postępowania w wypadku wystąpienia długotrwałej przeszkody do prowadzenia postępowania, a także możliwość wyłączenia do odrębnego postępowania sprawy rozpatrywanej łącznie, jeśli ujawnia się okoliczności uniemożliwiające łączne ich rozpatrzenie. Dodano również przepisy doprecyzowujące zasady wzywania świadka i obowiązku zwolnienia go z pracy. Umożliwiono też nałożenie kary porządkowej na osobę wezwaną w charakterze świadka, która nie stawiła się na wezwanie organu bez uzasadnionej przyczyny.

Zmieniono też przepisy dotyczące czynności sprawdzających i postępowania wyjaśniającego. Zrezygnowano z określania terminu na przeprowadzenie czynności sprawdzających i całość postępowania prowadzącego do wystąpienia z wnioskiem o ukaranie objęto jednym terminem 120 dni. Jeżeli rzecznik dyscypliny nie wystąpi z tym wnioskiem, wydaje się postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego.

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych wniosła o przyjęcie ustawy bez poprawek. W trakcie dyskusji senator Michał Boszko zaproponował skreślenie przepisu, który rozszerza krąg osób objętych odpowiedzialnością za naruszenie dyscypliny finansów publicznych przy realizacji projektów finansowanych ze środków unijnych. Zdaniem senatora, obecne regulacje są wystarczające. W wyniku głosowania Izba 83 głosami, przy 1 przeciw i 3 wstrzymujących się, przyjęła ustawę bez poprawek.

Teraz musi ją jeszcze podpisać prezydent.

Ustawa o zmianie ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz niektórych innych ustaw przyjęta z poprawkami

Nowelizacja, uchwalona z przedłożenia rządu na 98. posiedzeniu Sejmu, 18 sierpnia 2011 r., wprowadza do polskiego systemu prawnego rachunki zbiorcze. To rachunki prowadzone przez uczestników systemu depozytowo-rozliczeniowego, mogą być na nich rejestrowane papiery wartościowe nienależące do osób, dla których rachunki te są formalnie prowadzone, ale należące do innej osoby lub osób. Brak możliwości zakładania tego rodzaju rachunków jest, w opinii rządu, znaczącą barierą do dalszego rozwoju rynku kapitałowego w Polsce, a wprowadzenie rachunków zbiorczych może się przyczynić do zwiększenia płynności polskich skarbowych papierów wartościowych.

Rachunki zbiorcze będą kolejnym, oprócz kont depozytowych i rachunków papierów wartościowych, urządzeniem ewidencyjnym prowadzonym w ramach depozytu papierów wartościowych. Od rachunków papierów wartościowych różnić je będzie to, że uniemożliwią identyfikację osób uprawnionych z zapisanych na nich papierów wartościowych, od kont depozytowych zaś to, że nie będą powiązane z rachunkami papierów wartościowych w rozumieniu ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Prawo do ich prowadzenia otrzyma nie tylko Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych, ale uzyskają je także uczestnicy depozytu papierów wartościowych prowadzonego przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych.

W nowelizacji na posiadaczy rachunków zbiorczych nałożono obowiązek przekazania, na żądanie Komisji Nadzoru Finansowego lub generalnego inspektora informacji finansowej, informacji na temat osób uprawnionych z rejestrowanych na takim rachunku papierów wartościowych oraz stanów ich posiadania, określono sposób postępowania w razie, gdy posiadacz rachunku zbiorczego nie posiada takich informacji. Określono również zasady wystawiania zaświadczeń o prawie uczestnictwa w walnym zgromadzeniu w wypadku, gdy akcje spółki publicznej z siedzibą na terytorium RP zapisane są na rachunkach zbiorczych. Zagraniczne instytucje finansowe, które będą posiadaczami rachunków zbiorczych, wyłączono z grona podmiotów objętych ochroną systemu rekompensat. Na podmioty prowadzące rachunki zbiorcze nałożono obowiązek wnoszenia wpłat do systemu rekompensat, naliczanych od wartości instrumentów finansowych rejestrowanych na takich rachunkach.

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych wniosła o wprowadzenie do ustawy 3 poprawek. Jej wniosek senatorowie poparli w wyniku głosowania. Pierwsza zmiana umieściła przepis we właściwym miejscu ustawy. Druga – skorelowała ustawę o obrocie instrumentami finansowymi z równolegle nowelizowaną ustawą o funduszach inwestycyjnych. Dzięki trzeciej poprawce w przepisie uwzględniono skrót sformułowany we wcześniejszej części ustawy.

Uchwalone poprawki trafią teraz do Sejmu.

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o funduszach inwestycyjnych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

Celem nowelizacji, uchwalonej z przedłożenia rządu na 99. posiedzeniu Sejmu, 31 sierpnia 2011 r., jest m.in: wprowadzenie nowych zasad nadzoru nad funduszami inwestycyjnymi zamkniętymi, emitującymi wyłącznie certyfikaty inwestycyjne; wprowadzenie zmian w zakresie przekształcania niepublicznych certyfikatów inwestycyjnych w certyfikaty publiczne z uwzględnieniem nowych zasad tworzenia funduszy inwestycyjnych zamkniętych; określenie zasad dokonywania przez fundusze inwestycyjne zamknięte krótkiej sprzedaży; zobowiązanie depozytariusza do zapewnienia, by osoby wykonujące czynności związane z obowiązkami depozytariusza funduszu inwestycyjnego posiadały stosowne kwalifikacje oraz były niekarane; wprowadzenie możliwości przekształcenia imiennych certyfikatów inwestycyjnych w certyfikaty inwestycyjne na okaziciela; dookreślenie przepisów dotyczących lokowania aktywów przez fundusze inwestycyjne zamknięte w instrumenty pochodne; umożliwienie określenia w statucie funduszu inwestycyjnego warunków kilku następujących po sobie emisji certyfikatów inwestycyjnych bez konieczności zmian statutu w tym zakresie.

W ustawie przyjęto, że utworzenie funduszu inwestycyjnego zamkniętego, emitującego wyłącznie certyfikaty inwestycyjne, które zgodnie ze statutem funduszu nie będą oferowane w drodze oferty publicznej ani dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, ani wprowadzone do alternatywnego systemu obrotu, nie będzie wymagało zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego. Komisja nie będzie również zatwierdzała statutów takich funduszy oraz ich zmian. Fundusze takie będą natomiast podlegały zgłoszeniu do komisji, niezwłocznie po wpisaniu do rejestru funduszy inwestycyjnych.

Ustawodawca ogranicza dla osób fizycznych dostępność certyfikatów emitowanych przez fundusze inwestycyjne zamknięte emitujące wyłącznie certyfikaty inwestycyjne, które zgodnie ze statutem funduszu nie będą oferowane w drodze oferty publicznej ani dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, ani wprowadzone do alternatywnego systemu obrotu, ustanawiając minimalny poziom inwestycji w takie fundusze. Osoby fizyczne będą mogły nabyć certyfikaty inwestycyjne takiego funduszu, jeżeli dokonają jednorazowo zapisu na certyfikaty o wartości nie mniejszej niż równowartość 40 000 euro w złotówkach. Nowelizacja eliminuje podział funduszy inwestycyjnych zamkniętych ze względu na charakter emitowanych przez nie certyfikatów inwestycyjnych (publiczne i niepubliczne certyfikaty inwestycyjne).

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych wniosła o wprowadzenie do ustawy 4 poprawek, 3 z nich Izba przyjęła w wyniku głosowań. Senatorowie usunęli z ustawy fragment przepisu niemający wartości normatywnej. Dodali zaś przepis przejściowy, przewidujący umorzenie z dniem wejścia w życie ustawy wszczętych i niezakończonych postępowań w sprawie o wydanie zezwolenia na utworzenie funduszu inwestycyjnego zamkniętego, emitującego wyłącznie niepubliczne certyfikaty inwestycyjne. Izba wprowadziła też poprawkę o charakterze techniczno-legislacyjnym.

Zmiany uchwalone przez Senat rozpatrzy teraz Sejm.

Ustawa o zmianie ustawy o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych oraz ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta przyjęta z poprawką

Sejm uchwalił ustawę na podstawie projektu poselskiego podczas 98. posiedzenia, 18 sierpnia 2011 r. Zgodnie z nowelą, rzecznik praw ubezpieczonych oraz rzecznik praw pacjenta i jego zastępcy w czasie pełnienia swoich funkcji nie będą mogli: zajmować innego stanowiska niż profesora szkoły wyższej ani wykonywać innych zajęć zawodowych, należeć do partii politycznej, a także prowadzić działalności publicznej "niedającej się pogodzić z obowiązkami i godnością ich urzędu".

Analogiczne ograniczenia dotyczą m.in. rzecznika praw dziecka, generalnego inspektora ochrony danych osobowych, prezesa Najwyższej Izby Kontroli.

Komisja Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisja Zdrowia zaproponowały wprowadzenie do ustawy poprawki, zgodnie z którą osoba pełniąca funkcję rzecznika ubezpieczonych mogłaby łączyć ją z zajmowaniem stanowiska naukowo-dydaktycznego lub naukowego w szkole wyższej, w Polskiej Akademii Nauk, w instytucie badawczym lub innej jednostce naukowej. W wyniku głosowania Izba poparła tę poprawkę. Jak napisano w uzasadnieniu stanowiska Senatu, rozwiązanie przyjęte przez Sejm było zbyt rygorystyczne. W opinii Izby, dopuszczenie łączenia tych stanowisk przez rzecznika ubezpieczonych nie oznacza, że interesy ubezpieczonych będą gorzej chronione.

Teraz do senackiej poprawki ustosunkuje się Sejm.

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na podstawie projektu rządowego na 98. posiedzeniu, 18 sierpnia 2011 r., zakłada poprawę funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości poprzez usprawnienie procedur, zmniejszenie kosztów postępowań, skrócenie czasu ich trwania, a także - w odniesieniu do postępowania wykonawczego w sprawach karnych - zwiększenie efektywności orzekanych kar. Wprowadzane zmiany mają wykluczyć obserwowane w postępowaniu wykonawczym przejawy przewlekłości, nieefektywności oraz nieuzasadnionej kosztowności. W ustawie zaproponowano zniesienie zasady zaskarżalności wszystkich postanowień wydanych w postępowaniu wykonawczym i wprowadzenie możliwości zaskarżania tylko orzeczeń najbardziej istotnych dla skazanego. Konsekwencją stało się wskazanie w konkretnych przepisach części szczególnej kodeksu karnego wykonawczego wypadków orzeczeń, na które przysługuje zażalenie, oraz przeniesienie na skazanych ciężaru dowodowego w zakresie wniosków składanych w trybie art. 6 §2 k.k.w. Złożenie przez skazanego wniosku bez należytego udokumentowania będzie mogło skutkować pozostawieniem go bez rozpoznania. Na podstawie nowych przepisów, gdy wnioski oraz skargi i prośby oparte są na tych samych podstawach faktycznych, zawierają wyrazy lub zwroty powszechnie uznane za wulgarne lub obelżywe albo gwarę przestępców lub nie zostały w sposób należy uzasadnione, właściwy organ może pozostawić je bez rozpoznania. Ustawa proponuje też zniesienie obrony obligatoryjnej, gdy skazany nie włada językiem polskim.

Wprowadza się termin instrukcyjny dla sądu określającego czas rozpoznawania spraw niewymagających wyznaczenia posiedzenia z udziałem osób, którym przysługuje prawo do udziału w nim. Te same zasady przyjęto dla procedury zażaleniowej. Ustawa znosi też zasady udziału stron we wszystkich posiedzeniach. Bez udziału stron zapadać będą postanowienia w kwestiach incydentalnych bądź orzeczenia wydawane wyłącznie na korzyść skazanego. Nie będzie również konieczny udział obrońcy z urzędu w posiedzeniu, kiedy sąd będzie orzekał na korzyść lub zgodnie z wnioskiem skazanego. Postanowienia w postępowaniu wykonawczym będą się stawać wykonalne z chwilą wydania, nie zaś uprawomocnienia się orzeczenia, jak dotychczas. Inne zmiany to rezygnacja z odraczania wykonania kary grzywny i wyeliminowanie obowiązku uzyskania uprzedniej zgody skazanego w przedmiocie zamiany kary grzywny na jej formę zastępczą w postaci pracy społecznie użytecznej; rezygnacja z grzywny jako kary zastępczej w razie uchylania się przez skazanego od wykonywania kary ograniczenia wolności i wprowadzenie w to miejsce zastępczej kary pozbawienia wolności.

Uregulowano też kwestie związane z obowiązkiem poddania się przez osobę pozbawioną wolności badaniom na obecność w organizmie alkoholu, środków odurzających lub substancji psychotropowych. Dodano przepis, uprawniający zawodowych kuratorów sądowych do badania na obecność alkoholu, środków odrzucających lub substancji psychotropowych, przy użyciu metod niewymagających badania laboratoryjnego, osób skazanych lub oddanych pod dozór lub zobowiązanych do powstrzymania się od nadużywania alkoholu, używania środków odurzających lub substancji psychotropowych. Wprowadzono 10-letni okres próby przy warunkowym zwolnieniu skazanego na karę 25 lat pozbawienia wolności. Tym samym okres próby przy warunkowym zwolnieniu z odbycia reszty kary 25 lat pozbawienia wolności zrównano z okresem próby przy warunkowym zwolnieniu z kary dożywotniego pozbawienia wolności.

Jak podkreślił obecny na posiedzeniu wiceminister sprawiedliwości Stanisław Chmielewski, zasadnicza reforma postępowania wykonawczego wypływa z konieczności zapewnienia jego sprawnego przebiegu, w pewnym stopniu odformalizowania go, zapewnienia szybkości i nieuchronności wykonania orzekanych kar z jednoczesnym z poszanowaniem gwarancji procesowych wszystkich uczestników tego postępowania.

Komisja Ustawodawcza oraz Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji wniosły o uchwalenie nowelizacji z 12 poprawkami. W trakcie debaty wniosek legislacyjny złożył senator Piotr Ł.J. Andrzejewski, nie poparty jednak przez Izbę. W wyniku głosowań zaakceptowała ona 11 zmian o charakterze redakcyjnym i legislacyjnym.

Senackie poprawki rozpatrzy teraz Sejm.

Senat wprowadził poprawki do ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego, ustawy o prokuraturze oraz ustawy o Krajowym Rejestrze Karnym

Sejm uchwalił tę nowelizację na 99. posiedzeniu, 31 sierpnia 2011 r., z inicjatywy rządu. Dostosowuje ona prawo polskie do decyzji Rady o stosowaniu zasady wzajemnego uznawania wyroków skazujących na karę pozbawienia wolności oraz wprowadza zasadę wykonywania tych kar bezpośrednio na podstawie orzeczeń sądów innych państw członkowskich UE. Ustawa ma również na celu umożliwienie wzajemnego uznawania i przejmowania do wykonania orzeczeń związanych z poddaniem sprawcy próbie i warunkowych zwolnień (implementacja ramowej decyzji o probacji). Ponadto ustawa reguluje kwestie współpracy prokuratury z organizacjami międzynarodowymi, powołanymi do zwalczania przestępczości, w tym z Eurojustem.

Komisja Ustawodawcza oraz Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji złożyły wniosek o wprowadzenie 5 poprawek do nowelizacji. Izba poparła je w wyniku głosowania. Mają one charakter redakcyjny, doprecyzowujący, ujednolicają terminologię.

Poprawki do nowelizacji musi teraz rozpatrzyć Sejm.

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw

Na podstawie projektu rządowego Sejm uchwalił nowelizację na 98. posiedzeniu, 19 sierpnia 2011 r. Dokonuje ona gruntownej reformy procedury cywilnej, polegającej na zniesieniu odrębności w zakresie rozpoznawania tzw. spraw gospodarczych, czyli spraw ze stosunków cywilnych między przedsiębiorcami, powstałych w związku z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą, przy równoczesnym wprowadzeniu mechanizmów sprzyjających sprawnemu przeprowadzeniu i przyspieszeniu postępowania we wszystkich sprawach cywilnych. Na uwagę zasługuje możliwość dyscyplinowania stron i uczestników postępowania poprzez nałożenie na nich obowiązku składania określonych pism przygotowawczych, przyznanie sądowi uprawnienia do pomijania twierdzeń i dowodów spóźnionych oraz tych, które powoływane są jedynie dla zwłoki. na mocy nowych przepisów, zadawanie stronom pytań mających na celu poczynienie ustaleń odpowiadających prawdzie i wyjaśnienie istotnych okoliczności i okoliczności spornych będzie możliwe nie tylko przed wszczęciem postępowania dowodowego, lecz także w toku całej rozprawy, a kompetencje w omawianym zakresie zostaną rozciągnięte na cały skład sądu. Zwiększeniu wymagań w sferze prezentowania przez strony twierdzeń i dowodów na poparcie dochodzonych roszczeń albo dla obrony ich interesów towarzyszy stosowny obowiązek sądu, polegający na udzielaniu podmiotom biorącym udział w postępowaniu niezbędnych pouczeń, w tym informowaniu ich o konsekwencjach zaniedbań czy braku aktywności we właściwym czasie.

Ustawa porządkuje także regulacje dotyczące udziału organizacji społecznych w postępowaniu cywilnym oraz modyfikuje dotychczasowe rozwiązania odnośnie do wpływu ogłoszenia upadłości strony na dalszy bieg postępowania. Zmieniona zostaje reguła, wedle której o zachowaniu terminu do wniesienia apelacji można mówić wyłącznie wtedy, gdy przed upływem 2 tygodni od doręczenia wyroku z uzasadnieniem, względnie 3 tygodni od ogłoszenia sentencji orzeczenia, jeżeli strona nie żądała uzasadnienia, pismo obejmujące wymieniony środek odwoławczy zostało złożone w sądzie pierwszej instancji lub ewentualnie nadane na adres tego sądu w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego. Po wejściu ustawy w życie również wniesienie apelacji do sądu drugiej instancji uważane będzie za czynność w pełni skuteczną.

W nowelizacji poszerzono też katalog rozstrzygnięć podlegających zaskarżeniu w trybie zażalenia. Stronom i uczestnikom postępowania przyznane zostaje bowiem prawo do wywiedzenia zażalenia na orzeczenie sądu drugiej instancji uchylające wyrok i postanowienie co do istoty sprawy. Dodatkowo spod kognicji Sądu Najwyższego wyłączone zostają rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów procesu zapadłe po raz pierwszy przed sądem drugiej instancji. Postanowienia tego typu mają być weryfikowane w instancji poziomej, przez inny równorzędny skład sądu drugiej instancji. Kolejną ważną zmianą, jeżeli chodzi o środki zaskarżenia, jest wydłużenie do 2 tygodni terminu do wniesienia sprzeciwu od wyroku zaocznego.

W ustawie zrezygnowano z nowacyjnego zabezpieczenia roszczeń pieniężnych w sprawach o należności wynikające z naruszenia autorskich praw majątkowych, praw pokrewnych i praw do baz danych, autorskich praw osobistych, patentu lub dodatkowego prawa ochronnego na wynalazek, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, prawa ochronnego na znak towarowy, prawa z rejestracji oznaczenia geograficznego, prawa z rejestracji topografii, układu scalonego bądź też wyłącznego prawa do odmiany rośliny. W sprawach tych nie będzie zatem można żądać zabezpieczenia przez zobowiązanie pozwanego do zapłaty sumy odpowiadającej dochodzonemu roszczeniu.

Ustawa wykonuje wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 9 listopada 2010 r., dyskwalifikujący normę prawną znajdującą zastosowanie w sprawach przeciwko środkom społecznego przekazu o ochronę dóbr osobistych, pozwalającą na udzielenie zabezpieczenia w postaci zakazu publikacji bez równoczesnego określenia ram czasowych, które limitowałyby utrzymywanie się takiego zakazu. Ustawodawca postanowił, że zakaz publikacji może być orzeczony maksymalnie na rok, przed upływem tego okresu uprawniony może żądać przedłużenia zakazu, pod warunkiem że udzieleniu zabezpieczenia nie będzie się sprzeciwiał ważny interes publiczny.

W postępowaniu egzekucyjnym przewiduje się zwiększenie uprawnień referendarzy sądowych, mających rozstrzygać kwestie zbiegu egzekucji administracyjnej i sądowej oraz dokonywać czynności procesowych w ramach procedury wyjawienia majątku z wyjątkiem stosowania środków przymusu. Na postanowienia wydawane przez referendarzy będzie przysługiwać skarga, ale jej wniesienie nie będzie automatycznie skutkowało pozbawieniem mocy zaskarżonego orzeczenia, sąd zaś będzie w takim wypadku sprawował funkcję organu drugiej instancji. Ustawa podnosi progi kwotowe grzywien, jakie mogą być wymierzane przez organ egzekucyjny. Ma to zapewnić urealnienie wysokości grzywien wobec zachodzącego procesu inflacyjnego. Nowelizacja nakłada też na komornika obowiązek publikowania określonych informacji także na stronie internetowej Krajowej Rady Komorniczej.

Całkowitą nowością jest przyznanie wierzycielowi pewnej sumy pieniężnej w razie niewykonania przez dłużnika czynności, której inna osoba wykonać za niego nie może, a której wykonanie zależy wyłącznie od jego woli, albo w razie niewykonania obowiązku zaniechania danej czynności lub nieprzeszkadzania czynności wierzyciela. Poza tym ustawa dostosowuje przepisy obejmujące upoważnienia do wydania aktów wykonawczych do wymogów art. 92 ust. 1 konstytucji i usuwa szereg usterek obowiązującej regulacji, a zwłaszcza doprecyzowuje brzmienie niektórych przepisów, uzupełnia luki prawne i realizuje liczne postulaty formułowane w piśmiennictwie.

Nowelizacja implementuje art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady i Parlamentu Europejskiego z 21 maja 2008 r., dotyczącej niektórych aspektów mediacji w sprawach cywilnych i handlowych. Pozostałe zmiany objęte ustawą stanowią konsekwencję likwidacji postępowania odrębnego w sprawach gospodarczych. Ustawa zawiera też przepisy przejściowe rozstrzygające kwestie stosowania nowych regulacji w odniesieniu do postępowań będących w toku oraz kwestie dalszego obowiązywania rozporządzeń wydanych na podstawie zmienianych przepisów upoważniających.

Nowelizacja wejdzie w życie po upływie 6-miesięcznego vacatio legis. Krótszy termin przewidziano jedynie w wypadku zmiany, która wdraża do polskiego porządku prawnego postanowienia przywołanej dyrektywy.

Komisja Ustawodawcza oraz Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji przedstawiły wniosek o odrzucenie ustawy. Ich mniejszość zaś wniosła o wprowadzenie 10 zmian. W trakcie debaty wnioski o charakterze legislacyjnym złożyli ponadto senatorowie: Stanisław Piotrowicz, Piotr Ł.J. Andrzejewski i Zbigniew Cichoń. Łącznie zaproponowano 20 zmian.

W wyniku głosowania Izba odrzuciła wniosek Komisji Ustawodawczej i Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji o odrzucenie ustawy (40 głosów za, 46 - przeciw, 2 wstrzymujące się), poparła natomiast 7 poprawek. Miały one charakter redakcyjny i doprecyzowujący.

Zmiany uchwalone prze Senat rozpatrzy teraz Sejm.

Ustawa o zmianie ustawy o transporcie kolejowym przyjęta z poprawkami

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 99. posiedzeniu, 30 sierpnia 2011 r., na podstawie projektu rządowego, wprowadza przepisy wzmacniające administracyjną kontrolę prezesa Urzędu Transportu Kolejowego nad realizacją prawa dostępu do infrastruktury na równych zasadach dla wszystkich przewoźników. Chodzi o kontrolę dotyczącą zarówno zakresu usługi publicznej, jak i przewozów komercyjnych. Zgodnie z ustawą, prezes UTK będzie zobowiązany do zaopiniowania projektu planu kolejowych przewozów pasażerskich oraz projektu umowy na świadczenie usług publicznych dotyczących kolejowych przewozów pasażerskich. Przyjmuje się, że kryterium oceny projektu umowy o świadczenie usług publicznych będzie zgodność tej umowy z planem transportu kolejowego.

Komisja Gospodarki Narodowej zaproponowała 14 poprawek do nowelizacji. Zyskały one akceptację Izby.

Pierwsza zmiana podwyższa opłaty za czynności wykonywane przez prezesa UTK, przywracając ich katalog w wersji zaproponowanej przez Radę Ministrów w projekcie ustawy skierowanym do marszałka Sejmu. Pozostałe poprawki miały charakter redakcyjny, terminologiczny, dostosowały ustawę do postanowień innych aktów prawnych.

Teraz senackie zmiany zostaną rozpatrzone przez Sejm.

Senat uchwalił poprawki do ustawy o zmianie ustawy Prawo telekomunikacyjne

Zmiana, którą na podstawie projektu poselskiego Sejm uchwalił podczas 99. posiedzenia, 31 sierpnia 2011 r., polega na rozszerzeniu obowiązków informacyjnych o usługach o podwyższonej opłacie wobec odbiorców i prezesa UKE, a także na umożliwieniu blokowania na żądanie połączeń wychodzących na numery o podwyższonej opłacie. Projektowane zmiany służą zwiększeniu ochrony tzw. użytkowników końcowych i abonentów. W nowelizowanych przepisach wskazano wyraźnie możliwość wystąpienia podziału funkcjonalnego i doprecyzowano obowiązki dostawców usług. Użytkownicy sieci mobilnych są czasami odbiorcami niechcianych esemesów zachęcających do wysyłania informacji zwrotnych na usługi o podwyższonej opłacie, tzw. premium rate. Nowe przepisy mają to uniemożliwić. Użytkownicy sieci ruchomych, korzystający z usług typu SMS, nie mają ochrony, co sprzyja nieuczciwym praktykom. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni zawierają umowy z dostawcami treści, którzy mają swoich podwykonawców czy poddostawców; często to podmioty działające poza granicami Polski. Nowa ustawa jednoznacznie to porządkuje. Jest reakcją na pojawiające się w ostatnim czasie nieprawidłowości na rynku usług, szczególnie dotyczące premium rate.

Wprowadzone zostają przepisy regulujące czasowe używanie urządzeń radiowych podczas Euro 2012. Do obsługi meczów będzie zaangażowane wiele podmiotów; wiemy, że będą to także media zagraniczne. Ale nie chodzi tylko o te media. Zgodnie z nowymi przepisami, odpowiednie organa zyskają możliwość szybkiego wydania pozwolenia lub rezerwacji częstotliwości.

Komisja Gospodarki Narodowej złożyła wniosek o wprowadzenie 9 poprawek do ustawy. W trakcie debaty zaproponował je także senator Jan Wyrowiński. W wyniku głosowań Izba poparła 12 zmian, część miała charakter ujednolicający terminologię, doprecyzowujący i porządkujący. Senat uchwalił ponadto, że ustalenie progu kwotowego dotyczy każdego okresu rozliczeniowego, a w razie jego braku, tak jak np. w wypadku prepaid, każdego cyklu miesięcznego. Na dostawców nałożono obowiązek ustalenia co najmniej 3 progów kwotowych. Inna przyjęta poprawka służyła wyeliminowaniu sytuacji, w których dostawca świadczący usługi w stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej nie będzie mógł spełniać obowiązku informowania abonenta o przekroczeniu progu kwotowego. Kolejna senacka poprawka z przedsiębiorcy telekomunikacyjnego na dostawcę dodatkowego świadczenia przenosi obowiązek przekazywania prezesowi UKE informacji służących do prowadzenia rejestru numerów wykorzystywanych do świadczenia usług o podwyższonej opłacie. Senatorowie skreślili ponadto przepis dotyczący wydawania pozwolenia radiowego w zakresie częstotliwości przeznaczonych do użytkowania jako rządowe i wydłużyli do 7 dni termin na wyrażenie zgody na czasowe użytkowanie urządzenia radiowego na częstotliwościach rządowych. Izba zwiększyła też zakres zawiadamiania stron o decyzjach i innych czynnościach poprzez obwieszczenie na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej UKE także w wypadku postępowań w sprawach dotyczących dopuszczenia czasowego używania urządzenia radiowego. Kolejna zmiana miała na celu zagwarantowanie przedsiębiorcom telekomunikacyjnym odpowiedniego czasu, niezbędnego na dokonanie odpowiednich zmian w systemach niezbędnych do prawidłowego wykonywania obowiązków.

Do senackich poprawek ustosunkuje się teraz Sejm.

Ustawa o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym przyjęta z poprawką

Zasadniczym celem nowelizacji, którą Sejm uchwalił na 99. posiedzeniu, 31 sierpnia 2011 r., z przedłożenia poselskiego, jest zmiana przepisów w zakresie procedury przetargowej w sprawie zawarcia umowy o budowę i eksploatację albo wyłącznie eksploatację autostrady. Nowelizacja służy także dostosowaniu przepisów do wymogów prawa Unii Europejskiej. Obecnie postępowanie przetargowe ograniczone jest do spółek akcyjnych, spółek z ograniczoną odpowiedzialnością o określonym kapitale, mających siedzibę na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, których przedmiotem działania, zgodnie ze statutem lub umową spółki, jest wyłącznie budowa lub eksploatacja dróg. System ten, ograniczający dostęp firm do przetargu, jest także niezgodny z prawem wspólnotowym. Ustawa poszerza krąg ewentualnych wykonawców. Umowy zawierane w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego będą traktowane jako zamówienia publiczne lub jako koncesje. Ustawa precyzyjnie określa podmioty mogące budować i eksploatować autostrady. To generalny dyrektor dróg krajowych i autostrad oraz ewentualne powstałe w przyszłości drogowe spółki specjalnego przeznaczenia, które mogą to zadanie przekazać innym podmiotom.

Ustawa reguluje sprawy dotyczące poboru opłat za przejazd i zwolnienia z nich. Do uprzywilejowanych pojazdów zwolnionych z tych opłat dołącza się pojazdy Inspekcji Transportu Drogowego. Ponadto uchyla się przepisy, które stały się nieaktualne po wprowadzeniu specustawy, na przykład dotyczące wykupu terenów pod budowę dróg czy planowanych autostrad.

Wprowadzono opłatę paliwową, ponieważ 30 kwietnia wygasło zezwolenie Komisji Europejskiej na pomoc państwa w zakresie zwolnienia biokomponentów. Jednocześnie dodano przepis - na wypadek, gdyby Unia ponownie wyraziła w tej sprawie zgodę - dający możliwość zwolnienia także biokomponentów z opłaty.

Komisja Gospodarki Narodowej wniosła o wprowadzenie 1 poprawki, przyjętej następnie przez Senat, a doprecyzowującej, że uzgodnienia, o których mowa w art. 61 ust. 2 ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym, powinny poprzedzać każde postępowanie w sprawie wyboru spółki, której zostanie powierzona budowa lub eksploatacja autostrady. Propozycję poprawki złożył również senator Tadeusz Gruszka, ale nie zyskała ona akceptacji Izby.

Sejm musi się teraz ustosunkować do poprawki uchwalonej przez Senat.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o bezpieczeństwie morskim

W wyniku głosowania (53 głosy za, 37 – przeciw) Izba przyjęła tę ustawę bez poprawek, zgodnie z wnioskiem Komisji Gospodarki Narodowej. Z przedłożenia rządowego Sejm uchwalił ją na 98. posiedzeniu, 18 sierpnia 2011 r. Wdraża do polskiego porządku prawnego postanowienia zestawu dyrektyw, tzw. trzeciego pakietu morskiego, zwiększającego bezpieczeństwo w transporcie morskim poprzez umożliwienie rozwoju uczciwej konkurencji armatorom, którzy spełniają międzynarodowe standardy bezpieczeństwa. W zakresie organizacji administracji morskiej ustawa pozwala na upoważnienie instytucji kwalifikacyjnej, wykonującej zadania w zakresie nadzoru technicznego nad statkami, uznanej przez Komisję Europejską, do wykonywania zadań administracji morskiej. Nakłada na dyrektorów urzędów morskich obowiązek utrzymania systemu zarządzania jakością zgodnego z normą ISO 9001, a na ministra gospodarki morskiej - obowiązek przeprowadzania audytu zgodnie z przepisami Międzynarodowej Organizacji Morskiej i publikacji jego wyników. Audytowi temu podlegałyby wszystkie urzędy i podmioty realizujące zadania wynikające z przepisów Międzynarodowej Organizacji Morskiej.

Ustawa określa również wymagania dotyczące bezpieczeństwa w zakresie budowy statku, jego stałych urządzeń i wyposażenia warunkującego używanie statku oraz jego dopuszczenie do żeglugi, a także sposób przeprowadzania inspekcji państwa bandery i inspekcji państwa portu. Inspekcja państwa bandery polega na kontroli spełniania przez statek o polskiej przynależności wymagań, warunkujących jego dopuszczenie do żeglugi, określonych w ustawach i międzynarodowymi kodeksie zarządzania bezpieczną eksploatacją statków i zapobiegania zanieczyszczeniom. Organami inspekcyjnymi są dyrektorzy urzędów morskich i konsulowie. Inspekcja państwa portu polega na inspekcji statków o obcej przynależności zawijających do naszych portów. W tym wypadku organami inspekcyjnymi są dyrektorzy urzędów morskich. W razie stwierdzenia, że stan statku stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa lub środowiska naturalnego, organ inspekcyjny wydaje decyzję o zatrzymaniu statku lub zakazuje jego pracy. Armator powinien usunąć uchybienia w porcie zatrzymania, chyba że nie jest to możliwe. Wówczas organ inspekcyjny zezwala na wyjście z portu w celu naprawy w najbliższej stoczni remontowej. Organy inspekcyjne mogą także wydawać zakazy wejścia do portu statkom, wobec których zapadły już decyzje o zatrzymaniu lub zakazie używania, lub naruszyły one warunki zatrzymania. Ustawa określa również szczegółowo zasady postępowania, zawiadamiania władz państwa bandery, podmiotów wydających świadectwa kwalifikacji i certyfikaty oraz organizacji międzynarodowych.

W ustawie tej określono także kwalifikacje, jakie spełniać muszą członkowie załóg statków morskich, aby statki mogły być używane w żegludze. Ustawa określa również rodzaje dokumentów stanowiących potwierdzenie posiadania kwalifikacji zawodowych, niezbędnych do zajmowania stanowisk na statku, określa morskie jednostki edukacyjne, zasady ich uznania i audytu, a także sposób przeprowadzania egzaminu kwalifikacyjnego przez Centralną Morską Komisję Egzaminacyjną.

W ustawie określono również zasady bezpiecznego uprawiania żeglugi. W tym celu ustanowiono Narodowy System Monitorowania Ruchu Statków i Przekazywania Informacji. Sprecyzowano też obowiązki w zakresie transportu ładunków, przewożenia pasażerów i usług pilotowych. Uregulowano także sprawy ratowania życia na morzu i zasady funkcjonowania Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa.

Ustawa zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy o żegludze śródlądowej przyjęta bez poprawek

Senatorowie w wyniku głosowania (90 głosów za, 1 – przeciw) zaakceptowali bez poprawek nowelizację, uchwaloną przez Sejm na 99. posiedzeniu, 31 sierpnia 2011 r., na podstawie projektu poselskiego. Wniosek taki przedłożyła Komisja Gospodarki Narodowej.

Ustawa zmierza do rozszerzenia katalogu podmiotów, które będą mogły prowadzić szkolenia w zakresie uprawiania turystyki wodnej. Od 16 października 2010 r. szkolenia w zakresie uprawiania turystyki wodnej mogą prowadzić wyłącznie osoby mające tytuł zawodowy trenera lub instruktora sportu w rozumieniu przepisów ustawy z 25 czerwca 2010 r. o sporcie. W następstwie nowelizacji szkolenia w zakresie uprawiania turystyki wodnej będą mogły prowadzić osoby będące instruktorami właściwych polskich związków sportowych, a niebędące trenerami albo instruktorami sportu. Z uzasadnienia projektu wynika, że ustawa dotyczy instruktorów Polskiego Związku Motorowego i Polskiego Związku Żeglarskiego. Niezmieniona została zasada, która stanowi, iż zorganizowane zajęcia w zakresie sportu w klubie sportowym uczestniczącym we współzawodnictwie organizowanym przez polski związek sportowy mogą prowadzić wyłącznie osoby mające tytuł zawodowy trenera lub instruktora sportu.

Ustawa wejdzie w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Musi ją jeszcze podpisać prezydent.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego oraz ustawy - Kodeks postępowania cywilnego

W wyniku głosowania (60 głosów za, 2 – przeciw, 29 wstrzymujących się) Izba poparła wniosek Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej o przyjęcie bez poprawek nowelizacji, uchwalonej przez Sejm na 99. posiedzeniu, 31 sierpnia 2011 r., na podstawie projektu senackiego. Stanowi ona realizację wyroku Trybunału Konstytucyjnego, który uznał niekonstytucyjność art. 1046 §4 kodeksu postępowania cywilnego. Wprowadzono definicję pomieszczenia tymczasowego, które rozumie się jako pomieszczenie nadające się do zamieszkania, mające dostęp do źródła zaopatrzenia w wodę i do ustępu, chociażby poza budynkiem, oświetlenie naturalne i elektryczne, możliwość ogrzewania, niezawilgocone przegrody budowlane oraz zapewniające możliwość zainstalowania urządzenia do gotowania posiłków. Inne wymogi to co najmniej 5 m2 powierzchni mieszkalnej na 1 osobę i w miarę możności lokalizacja w tej samej lub pobliskiej miejscowości, w której dotychczas zamieszkały osoby przekwaterowane.

W noweli zaproponowano także dodanie rozdziału, określającego zasady tworzenia przez gminy zasobu tymczasowych pomieszczeń przeznaczonych na wynajem dla osób, wobec których orzeczono obowiązek opróżnienia lokalu mieszkalnego. Umowę najmu tymczasowego pomieszczenia zawierać się będzie na czas oznaczony, nie krótszy niż miesiąc i nie dłuższy niż 6 miesięcy. Prawo do tymczasowego pomieszczenia nie będzie przysługiwało dłużnikowi m.in. wówczas, gdy nakazanie opróżnienia lokalu zostało orzeczone z powodu stosowania przemocy w rodzinie lub rażącego lub uporczywego wykraczania przeciwko porządkowi domowemu albo niewłaściwego zachowania, czyniącego uciążliwym korzystanie z innych lokalami budynku, albo gdy dłużnik dokonał zajęcia opróżnionego lokalu bez tytułu prawnego.

Nowelizacja zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Poprawki Senatu do ustawy o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego

Na podstawie projektu poselskiego Sejm uchwalił tę ustawę na 99. posiedzeniu, 31 sierpnia 2011 r. Dotyczy ona m.in. określenia praw i obowiązków stron umowy deweloperskiej, środków ochrony nabywców lokalu w danym przedsięwzięciu deweloperskim, w tym zasad prowadzenia otwartego mieszkaniowego rachunku powierniczego oraz zamkniętego mieszkaniowego rachunku powierniczego, uregulowania kwestii gwarancji bankowej i umowy ubezpieczeniowej związanej z przedsięwzięciem oraz zasad prowadzenia upadłości wobec dewelopera lub banku.

Komisja Ustawodawcza wniosła o wprowadzenie 1, Komisja Gospodarki Narodowej zaś – 24 zmian do ustawy. Wszystkie proponowane poprawki zostały przyjęte w wyniku głosowania. Część z nich ma charakter porządkujący, redakcyjny, terminologiczny i doprecyzowujący. Ponadto Senat zastąpił wymieniony przepisach produkt ubezpieczeniowy w postaci umowy ubezpieczenia bardziej adekwatną dla zabezpieczenia interesów nabywców gwarancją ubezpieczeniową. Inna zmiana zmierza do tego, aby w razie odstąpienia od umowy deweloperskiej wypłacie przez bank na rzecz nabywcy podlegały jedynie należne mu środki pozostałe na mieszkaniowym rachunku powierniczym. Izba wprowadziła też do ustawy mające ugruntowane znaczenie w systemie prawa pojęcie lokalu przedsiębiorstwa. Dookreśliła, że koszty, jakie ewentualnie ponosi nabywca w związku z dokonywaniem wpłat na rachunek powierniczy, nie mają charakteru kosztów prowadzania tego rachunku. Senatorowie wprowadzili ponadto obowiązek zamieszczania w prospekcie informacyjnym informacji o możliwościach uzyskania w lokalu przedsiębiorstwa dodatkowych danych na temat dewelopera i określonego obiektu budowlanego. Uzupełniono także przepis, penalizując niezgodną z przepisami ustawy wypłatę środków zgromadzonych na zamkniętym mieszkaniowym rachunku powierniczym. Izba uchwaliła ponadto, aby obowiązek zastosowania zabezpieczeń przewidzianych ustawą odnosił się do przedsięwzięć deweloperskich, w ramach których sprzedaż lokali lub domków jednorodzinnych rozpoczęła się po dniu jej wejścia w życie. Senat nałożył na Radę Ministrów obowiązek dokonania przeglądu funkcjonowania przepisów ustawy i przedłożenia Sejmowi informacji o skutkach jej obowiązywania wraz z propozycjami zmiany.

Poprawki wprowadzone przez Senat rozpatrzy teraz Sejm.

Ustawa o timeshare przyjęta z poprawkami

Ustawa, uchwalona przez Sejm z przedłożenia rządowego na 98. posiedzeniu, 19 sierpnia 2011 r., zawiera przepisy, które mają lepiej chronić prawa konsumentów korzystających z usług timeshare. Timeshare to prawo do korzystania z rzeczy, a przede wszystkim z nieruchomości, np. ośrodka turystycznego, hotelu, pensjonatu, apartamentu, w określonych, regularnie powtarzających się odstępach czasu w każdym roku. Timesharing wiąże się z branżą turystyczną i jest wykorzystywany do nabywania prawa korzystania z nieruchomości położonych w miejscowościach atrakcyjnych turystycznie.

Komisja Ustawodawcza wniosła o wprowadzenie 4 poprawek, jej mniejszość zaś – 1 zmiany do ustawy. Komisja Gospodarki Narodowej zaproponowała 2 poprawki. Podczas debaty wnioski o charakterze legislacyjnym złożyli ponadto senatorowie Alicja Zając i Piotr Zientarski.

W wyniku głosowań Izba zaakceptowała 6 zmian. Wprowadziła m.in. określenie tytułu ustawy w języku polskim, adekwatne do jej zakresu, co wiąże się z postanowieniami ustawy o języku polskim. Określono też, do jakiego rodzaju umowy odnoszą się wzajemne prawa i obowiązki konsumenta oraz przedsiębiorcy zawarte w przepisach. Senatorowie wyeliminowali także sankcję karną, w postaci kary ograniczenia wolności albo kary grzywny, za naruszenie przez przedsiębiorcę określonych obowiązków względem konsumenta, dotyczących umowy o timeshare, umowy o długoterminowy produkt wakacyjny, umowy pośrednictwa w odsprzedaży timeshare lub długoterminowego produktu wakacyjnego lub umowy o uczestnictwo w systemie wymiany. Senat wprowadził również 2 poprawki o charakterze doprecyzującym.

Do uchwalonych zmian musi się jeszcze odnieść Sejm.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy o europejskich radach zakładowych

Nowelizacja, którą na podstawie projektu rządowego Sejm uchwalił na 99. posiedzeniu, 31 sierpnia 2011 r., dotyczy transpozycji do polskiego prawa dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia europejskiej rady zakładowej lub trybu informowania pracowników i konsultowania się z nimi w przedsiębiorstwach lub grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym. Zmiany polegają m.in. na wprowadzeniu ogólnych zasad dotyczących metod ponadnarodowego informowania pracowników, wprowadzeniu definicji informowania oraz doprecyzowaniu definicji konsultacji, a także ograniczeniu kompetencji europejskiej rady zakładowej do kwestii ponadnarodowych.

Komisja Rodziny i Polityki Społecznej wniosła o przyjęcie tej ustawy bez poprawek. W wyniku głosowania (89 głosów za, 1 wstrzymujący się) Izba poparła ten wniosek.

Nowelizacja zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy o rencie socjalnej przyjęta bez poprawek

Nowelizacja, którą Sejm uchwalił na 99. posiedzeniu, 30 sierpnia 2011 r., na podstawie projektu poselskiego. Celem nowelizacji jest zwiększenie aktywności zawodowej osób pobierających renty socjalne poprzez zwiększenie do 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia limitu dochodów powodującego zawieszenie prawa do renty. Na taką rentę mogą przejść te osoby niepełnosprawne, u których do naruszenia sprawności organizmu doszło do 18. roku życia albo do 25. roku życia, jeżeli stało się to w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej albo w trakcie studiów doktoranckich czy aspirantury naukowej.

Komisja Rodziny i Polityki Społecznej wniosła o przyjęcie tej ustawy bez poprawek, senatorowie poparli ten wniosek 88 głosami za, przy 2 wstrzymujących się.

Nowelizacja trafi teraz do podpisu prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych innych ustaw przyjęta z poprawkami

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 99. posiedzeniu, 31 sierpnia 2011 r., na podstawie projektów poselskiego i rządowego, ma na celu usprawnienie obrotu ziemią rolniczą, wprowadza ułatwienia w zakresie zakupu ziemi przez rolników indywidualnych oraz zmierza do szybkiego rozdysponowania gruntów z zasobu własności rolnej Skarbu Państwa. Obecny na posiedzeniu wiceminister rolnictwa Kazimierz Plocke uznał projekt za fundamentalny, jako że "umożliwia nam prowadzenie wspólnie z dzierżawcami polityki mającej na celu zachowanie gospodarstw rodzinnych o powierzchni do 300 ha". Nowelizacja przewiduje, że będzie można jednorazowo wykupić od Skarbu Państwa 500 ha gruntów rolnych w obrocie pierwotnym. Zachowana zostaje konstytucyjna zasada, że podstawą polityki rolnej państwa jest gospodarstwo rodzinne, a więc gospodarstwo do 300 ha. Nowelizacja reguluje również kwestie wynikające z ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, doprecyzowuje pojęcie rolnika, to osoba, która ma właściwe kwalifikacje, od 5 lat zamieszkuje na terenie gminy i osobiście prowadzi działalność rolniczą. Ten zapis ma ograniczać spekulacje ziemią. Ustawa daje przywilej korzystania z możliwości preferencyjnego nabywania gruntów rolnych do 31 grudnia 2013 r. Do roku 2016, zgodnie z traktatem akcesyjnym, istnieje prawny obowiązek ochrony gruntów rolnych i leśnych, a po 2016 r. obrót nieruchomościami rolnymi i leśnymi będzie uwolniony. Dlatego też rząd stoi na stanowisku, że do tego czasu należy jak najwięcej ziemi państwowej i zasobów Skarbu Państwa przeznaczyć do sprzedaży rolnikom dzierżawcom na utworzenie nowego gospodarstwa bądź na powiększenie istniejącego gospodarstwa rolnego.

Ustawa precyzuje jeszcze wiele innych szczegółowych rozwiązań, które nadają Agencji Nieruchomości Rolnych kompetencje w zakresie przygotowania gruntów do sprzedaży, ich rozdysponowania i kontroli.

Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi wniosła o wprowadzenie 1 zmiany do nowelizacji. W trakcie debaty propozycje poprawek zgłosili również senatorowie Jerzy Chróścikowski i Piotr Ł.J. Andrzejewski. Łącznie zaproponowano 12 zmian. Senat przyjął 4 z nich. Doprecyzowano klauzulę wyłączenia nieruchomości z umowy dzierżawy, przesunięto termin wyłączenia z dzierżawy nieruchomości rolnych niezbędnych do realizacji europejskich programów pomocowych. Ponadto senatorowie poprawili błędne odesłanie i uchwalili zmianę o charakterze redakcyjnym.

Nowelizacja wraz z senackimi poprawkami ponownie zostanie skierowana do Sejmu.

Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o ochronie zwierząt oraz ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach

Nowelizacja, którą Sejm uchwalił na 98. posiedzeniu, 18 sierpnia 2011 r., na podstawie projektu poselskiego, ma na celu zapewnienie pełniejszej ochrony zwierząt poprzez m.in. wprowadzenie definicji schroniska, zwiększenie nadzoru i kontroli schronisk i przebywających tam zwierząt oraz rozszerzenie katalogu czynów zabronionych, które uznaje się za znęcanie nad zwierzętami. Zwiększa m.in. kary za znęcanie się nad zwierzętami do 2 lat ograniczenia lub pozbawienia wolności (obecnie to rok), a za znęcanie się ze szczególnym okrucieństwem - do 3 lat (obecnie 2 lata). Osoba znęcająca się nad zwierzęciem będzie mogła stracić prawo do jego posiadania na okres od roku do 10 lat. W razie skazania za znęcanie się nad zwierzęciem sąd będzie orzekał jego przepadek, jeśli sprawca był jego właścicielem. Sąd może zakazać także wykonywania określonego zawodu, prowadzenia działalności lub wykonywania czynności wymagających zezwolenia, które są związane z wykorzystywaniem zwierząt. Będzie mógł także orzec nawiązkę w wysokości od 500 zł do 100 tys. zł na cel związany z ochroną zwierząt, wskazany przez sąd (obecnie to od 25 zł do 2,5 tys. zł). Ustawa zakazuje także trzymania zwierząt na uwięzi dłużej niż 12 godzin albo w sposób powodujący cierpienie, a także na uwięzi krótszej niż 3 m. Złamanie tego zakazu będzie wykroczeniem. Zakazano także tzw. kopiowania, czyli przycinania psom ogonów i uszu dla celów estetycznych. Ustawa stanowi ponadto, że co roku gminy będą opracowywały program opieki nad zwierzętami bezdomnymi, obejmujący m.in. zapewnienie im miejsca w schronisku, sezonowe dokarmianie, poszukiwanie dla nich właścicieli, a także sterylizację lub kastrację. Zakazuje sprzedaży zwierząt domowych na targowiskach. W myśl ustawy, zwierzęta będzie można rozmnażać tylko w zarejestrowanych hodowlach.

Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi, Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisja Środowiska przedstawiły wniosek o przyjęcie nowelizacji z 7 poprawkami. Senatorowie Tadeusz Gruszka i Piotr Ł.J. Andrzejewski również zaproponowali zmiany.

W wyniku głosowań Izba przyjęła 8 z nich. Dzięki poprawce pierwszej Senat umożliwił stosowanie definicji szczególnego okrucieństwa do znęcania się nad zwierzętami, druga zmiana służyła poprawieniu definicji zoofilii. Izba uprościła ponadto procedurę podjęcia decyzji o odebraniu zwierzęcia. Senatorowie odebrali członkom Polskiego Związku Łowieckiego możliwość stwierdzania konieczności bezzwłocznego uśmiercenia zwierzęcia. Inna wprowadzona zmiana przesądza, że czyn zabroniony jest wykroczeniem. Pozostałe poprawki miały charakter precyzujący i redakcyjny.

Do zmian uchwalonych przez Senat musi się jeszcze odnieść Sejm.

Senat uchwalił poprawki do ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw

Nowelizacja, uchwalona przez Sejm na 98. posiedzeniu, 18 sierpnia 2011 r., na podstawie projektu poselskiego, ma na celu i zwiększenie konkurencyjności oraz ograniczenie nieuczciwej konkurencji w sektorze transportu drogowego, i to zarówno, jeżeli chodzi o przewoźników krajowych, jak i zagranicznych. Ma też na celu zwiększenie funkcji prewencyjnej nakładanych sankcji przy zmniejszeniu ich represyjności. Doprecyzowano wszelkiego rodzaju naruszenia, za które będą karani firmy, kierowcy czy przedstawiciele firm działających w dziedzinach związanych z transportem. Kolejnym zadaniem ustawy jest dostosowanie infrastruktury drogowej do wymagań transportu drogowego. Ustawa dąży też do zmniejszania barier biurokratycznych w prowadzeniu działalności transportowej, do eliminowania, ograniczania patologicznych zachowań podmiotów z branży okołotransportowej. Nowelizacja wyraźnie stwierdza, że tymi wszystkimi sprawami będzie zajmowała się Inspekcja Transportu Drogowego.

W ramach likwidowania nieuczciwej konkurencji wprowadzono jawny rejestr wydanych licencji i obowiązek przetrzymywania wszelkich dokumentów związanych z przewozami przez rok od momentu likwidacji firmy. W stosunku do przewoźników zagranicznych wprowadzono pojęcie kaucji, co umożliwi nakładanie na nich kar finansowych. Zwiększono także uprawnienia na granicach związane z niedopuszczaniem do ruchu w Polsce pojazdów niespełniających naszych oczekiwań.

Nowelizacja wprowadza też odpowiedzialność firm nie tylko transportowych, ale także zajmujących się nadawaniem przesyłek, ich załadunkiem itp., czyli tak zwanych firm okołotransportowych. Dzięki zmianom w ustawie dotyczącym czasu pracy kierowców będzie można go teraz precyzyjnie zbadać. Ustawa wprowadza odznakę "Wzorowy kierowca", co w intencji ustawodawcy ma zwiększyć prestiż tego zawodu i zobowiązać kierowców do lepszej pracy.

Na mocy nowelizacji zostanie utworzone centrum monitoringu transportu drogowego, zajmujące się badaniem sytuacji w tym segmencie rynku. Umożliwi to władzom bardziej elastyczną politykę.

Komisja Gospodarki Narodowej wniosła o przyjęcie ustawy z 34 poprawkami. Izba poparła je w wyniku głosowań. Większość zmian miała charakter legislacyjny i doprecyzowujący. Ponadto wprowadzono uprawnienia dla inspektora Inspekcji Transportu Drogowego do nakładania kar pieniężnych zgodnie z przepisami ustawy o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych. Doprecyzowano przepis, na podstawie którego osoba fizyczna nie poniesie za ten sam czyn odpowiedzialności karnej i administracyjnej. Określono zasady rejestrowania pojazdów należących do członków obcych sił zbrojnych, personelu cywilnego i członków rodzin, oraz pojazdów ich wykonawców kontraktowych, przebywających na terytorium RP.

Senackie zmiany rozpatrzy teraz Sejm.

Ustawa o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw - przyjęta bez poprawek

Celem nowelizacji, uchwalonej na 98. posiedzeniu Sejmu, 18 sierpnia 2011 r., na podstawie projektu rządowego, jest uporządkowanie przepisów regulujących kwestie związane z przejazdów pojazdów nienormatywnych po drogach publicznych. Zaproponowano w niej przeniesienie przepisów dotyczących opłat za wydanie zezwolenia na przejazd pojazdów nienormalnych oraz kar za przejazd bez zezwolenia lub niezgodnie z warunkami określonymi w zezwoleniu z ustawy o drogach publicznych do ustawy – Prawo o ruchu drogowym. Aby regulacja taka była kompleksowa, do prawa o ruchu drogowym przeniesiono definicję pojęcia "pojazd nienormatywny", wyjaśniono związane z nim określenia: "pilot" i "ładunek niepodzielny".

Nowelizacja dokonuje zmiany w podziale kompetencji w zakresie wydawania zezwoleń na przejazd pojazdu nienormatywnego, pozostawiając możliwość ich wydania przez organy dotychczas do tego uprawnione: starostę, generalnego dyrektora dróg i autostrad oraz naczelnika urzędu celnego. Rozszerza ten katalog o zarządcę drogi i prezydenta miasta na prawach powiatu. W ustawie zaproponowano także system 7 kategorii zezwoleń na przejazd pojazdu nienormatywnego.

Nowelizacja bardziej jednoznacznie określa kategorie pojazdów nienormatywnych, a także warunki, kiedy określa się dany przejazd jako przejazd pojazdu nienormatywnego.

Komisja Gospodarki Narodowej wniosła o przyjęcie ustawy bez poprawek. Senatorowie jednomyślnie, 90 głosami, poparli ten wniosek.

Nowelizacja trafi teraz do podpisu prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz niektórych innych ustaw przyjęta z poprawką

Podstawowym celem nowelizacji, uchwalonej jako pilny projekt rządowy przez Sejm na 99. posiedzeniu, 31 sierpnia 2011 r., jest wprowadzenie do krajowego prawodawstwa nowego trybu dostępu do informacji publicznej oraz zasad jej ponownego wykorzystywania, które określono w dyrektywie 2003/98/WE. Do ustawy wprowadzono nowy rozdział, poświęcony zasadom ponownego wykorzystywania informacji publicznej. Jednocześnie ze względu na ochronę porządku publicznego i ważnego interesu gospodarczego ograniczono dostęp do niektórych informacji publicznych. Zgodnie z ustawą, informacje do ponownego wykorzystywania mają być udostępniane na stronie Biuletynu Informacji Publicznej (BIP) lub w centralnym repozytorium. Będzie je można udostępniać także w inny sposób określony w nowelizacji.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej wniosły o przyjęcie nowelizacji bez poprawek. W wyniku głosowania Senat odrzucił ten wniosek 86 - przeciw, przy 4 za i 1 wstrzymującym się. W trakcie debaty senatorowie Bohdan Paszkowski, Władysław Dajczak i Marek Rocki złożyli propozycje zmian. Mniejszość komisji poparła poprawkę senatora M. Rockiego, wskazującą, w jakim zakresie i w jakim czasie możliwe jest ograniczenie dostępu do informacji publicznej z uwagi na wynikającą z konstytucji konieczność ochrony ważnego interesu gospodarczego państwa. Senat przyjął tę zmianę w wyniku głosowania.

Teraz ustosunkuje się do niej Sejm.

Ustawa o zmianie ustawy o Policji przyjęta bez poprawek

Nowelizacja, uchwalona na 98. posiedzeniu Sejmu, 19 sierpnia 2011 r., na podstawie projektu poselskiego, wprowadza do ustawy dotychczas obowiązującej 3 zmiany. Po pierwsze, zmienia ust. 2 w art. 47, rozszerzając ujęty tam katalog służb o Służbę Celną. Przepis ten upoważnia Radę Ministrów do określenia w drodze rozporządzenia, jakie stopnie w poszczególnych służbach odpowiadają stopniom policyjnym. Zmiana ta ułatwi przenoszenie funkcjonariuszy Służby Celnej do służby w Policji. Po drugie, do art. 52 dodano ust. 1a. Przepis ten umożliwia prezydentowi na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych w szczególnie uzasadnionych wypadkach mianowanie inspektora Policji na stopień nadinspektora Policji z pominięciem wymogu przesłużenia w dotychczasowym stopniu okresu czterech lat. Po trzecie, do art. 52 dodano ust. 4, dając w ten sposób możliwość mianowania na wyższe stopnie policjantów, którzy ponieśli śmierć w związku z wykonywaniem czynności służbowych.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rekomendowały Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek. Głosami 54 senatorów, przy 35 - przeciw, 1 wstrzymującym się, Izba poparła ten wniosek.

Nowelizację musi jeszcze podpisać prezydent.

Ustawa o zmianie ustawy o stanie wojennym oraz o kompetencjach Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych i zasadach jego podległości konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw przyjęta bez poprawek

Sejm uchwalił tę nowelizację na 99. posiedzeniu, 30 sierpnia 2011 r., na podstawie projektu prezydenckiego. Celem wprowadzanych zmian jest uwzględnienie zagrożeń wynikających z działań i zadań w cyberprzestrzeni jako jednej z okoliczności będących przesłanką wprowadzenia stanu nadzwyczajnego. W nowelizacji wprowadzono definicję cyberprzestrzeni. Należy przez nią rozumieć przestrzeń przetwarzania i wymiany informacji, tworzoną przez systemy teleinformatyczne, określone w ustawie z 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, wraz z powiązaniami pomiędzy nimi oraz relacjami z użytkownikami. W wyniku wprowadzonych zmian zewnętrzne zagrożenie państwa, szczególne zagrożenie konstytucyjnego ustroju państwa, bezpieczeństwa obywateli lub porządku publicznego, a także zapobieganie skutkom katastrof naturalnych lub awarii technicznych spowodowanych działaniami lub zdarzeniami w cyberprzestrzeni, będzie stanowiło przesłankę do wprowadzenia odpowiednio: stanu wojennego, stanu wyjątkowego lub stanu klęski żywiołowej.

W nowelizacji zdefiniowano pojęcie "zewnętrzne zagrożenie państwa", przez które należy rozumieć celowe działania godzące w niepodległość, niepodległość terytorium, ważny interes gospodarczy Rzeczypospolitej Polskiej lub zmierzające do uniemożliwienia albo poważnego zakłócenia normalnego funkcjonowania państwa, podejmowane przez zewnętrzne w stosunku do niej podmioty.

Komisja Obrony Narodowej, Komisja Spraw Zagranicznych oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej wniosły o przyjęcie ustawy bez poprawek. Głosami 56 senatorów, przy 33 - przeciw, 1 wstrzymującym się, Izba poparła przyjęcie nowelizacji w wersji sejmowej.

Teraz musi ją podpisać prezydent.

Senat przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy Kodeks wykroczeń

Sejm uchwalił ustawę na 99. posiedzeniu, 31 sierpnia 2011 r., na podstawie projektu przygotowanego przez komisję "Przyjazne Państwo". W opinii projektodawców, nowy przepis kodeksu wykroczeń ma pomóc w ograniczeniu zjawiska nielegalnego handlu.

Zgodnie z nowelą, osoba prowadząca sprzedaż na terenie należącym do gminy lub będącym w jej zarządzie poza miejscem do tego wyznaczonym będzie karana grzywną. Przewidziano także możliwość orzeczenia przepadku towarów przeznaczonych do sprzedaży, choćby nie stanowiły własności sprawcy. Nowela zacznie obowiązywać 30 dni od dnia ogłoszenia.

Podczas debaty podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Zbigniew Wrona przypomniał obecnie obowiązujące przepisy, z których gminy mogą korzystać w walce z nielegalnym handlem. Przepis kodeksu wykroczeń mówi o zakazie wykonywania działalności gospodarczej bez wymaganego zgłoszenia, przepis prawa o ruchu drogowym zaś wprowadza karę pieniężną za zajęcie pasa ruchu drogowego. Z kolei zapisy ustawy o samorządzie terytorialnym uprawniają gminy do określenia, ze względu na wymogi bezpieczeństwa, gdzie nie wolno prowadzić działalności handlowej. Przepisy te nie zapewniały jednak efektywnej eliminacji negatywnych zjawisk i dlatego Unia Metropolii Polskich i stowarzyszenie straży miejskich postulowały wprowadzenie nowego przepisu do kodeksu wykroczeń. Wiceminister poinformował również, że rząd w swoim stanowisku zwrócił uwagę, iż przyjęte przez sejmową komisję rozwiązanie było zbyt daleko idące, bo mogłoby doprowadzić do uznania za nielegalne okazjonalnych, jednorazowych aktów sprzedaży. Zapis: "kto sprzedaje towary" został zastąpiony sformułowaniem: "prowadzi sprzedaż".

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji wniosła o przyjęcie ustawy bez poprawek, a jej mniejszość - o jej odrzucenie. W trakcie dyskusji wniosek o odrzucenie ustawy złożyli także senatorowie Zbigniew Cichoń i Janusz Rachoń. Propozycje poprawek zgłosili zaś senatorowie Piotr Ł.J. Andrzejewski, Z. Cichoń, Stanisław Piotrowicz i Zbigniew Romaszewski. Zaproponowali m.in., aby penalizacji nie podlegała sprzedaż grzybów, owoców leśnych, płodów rolnych, kwiatów i rękodzieła.

W wyniku głosowania Izba nie poparła wniosku o odrzucenie ustawy (41 głosów za, 49 - przeciw) i przyjęła ustawę bez poprawek (50 głosów za, 38 - przeciw, 1 wstrzymujący się).

Teraz ustawa zostanie skierowana do podpisu prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy Prawo o ustroju sądów wojskowych oraz ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych przyjęta bez poprawek

Ustawę, na podstawie projektu poselskiego, Sejm uchwalił na 98. posiedzeniu, 19 sierpnia 2011 r. Jej celem jest przekazanie wykonywania zwierzchniego nadzoru nad organizacją i działalnością sądów wojskowych ministrowi sprawiedliwości. Obecnie nadzór ten sprawuje komórka organizacyjna Ministerstwa Sprawiedliwości w randze departamentu. To jedyny departament w całej administracji publicznej, który ma umocowanie ustawowe. Nowela przewiduje ponadto zniesienie stanowiska sędziego "komórki organizacyjnej Ministerstwa Sprawiedliwości w randze departamentu". Z dniem wejścia w życie ustawy sędziowie zajmujący takie stanowiska staną się sędziami wojskowego sądu okręgowego. Minister sprawiedliwości będzie obowiązany do wyznaczenia im stanowisk służbowych w wojskowym sądzie okręgowym.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisja Obrony Narodowej wniosły o przyjęcie ustawy bez poprawek. Wniosek ten uzyskał poparcie Izby (56 głosów za, 35 wstrzymujących się).

Ustawa zostanie skierowana do podpisu prezydenta.

Senat uchwalił poprawki do ustawy o zmianie ustawy o Krajowym Rejestrze Karnym

Nowela została uchwalona na 99. posiedzeniu Sejmu, 30 sierpnia 2011 r., na podstawie projektu rządowego. Implementuje ona do polskiego prawa przepisy decyzji ramowej Rady w sprawie organizacji wymiany informacji pochodzących z rejestru karnego pomiędzy państwami członkowskimi i treści tych informacji oraz decyzji Rady w sprawie ustanowienia europejskiego systemu przekazywania informacji z rejestrów karnych (ECRIS). Europejski system przekazywania informacji z rejestrów karnych (ECRIS) zastąpi dotychczasowy tryb przekazywania informacji o skazaniach między państwami członkowskimi Unii Europejskiej, który odbywał się na podstawie europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych z 1959 r. Państwa UE do 27 kwietnia 2012 r. mają dostosować swoje prawodawstwo.

Za realizację zadań związanych z wprowadzanym systemem w Polsce będzie odpowiedzialne Biuro Informacyjne Krajowego Rejestru Karnego. Określone zostały dane, jakie powinna zawierać informacja o skazaniu, przekazywana przez rejestr do organów centralnych innych państw członkowskich UE, oraz informacja o zastosowaniu wobec skazanego późniejszych środków. Określono także dane, jakie powinien zawierać wniosek o udzielenie informacji z rejestru. Wskazano przedmiotowe granice wykorzystywania informacji otrzymywanych przez państwa członkowskie, ograniczając je do celów procesowych. Wyjątkiem od tej zasady jest użycie pozyskanych danych dla uniknięcia natychmiastowego i poważnego zagrożenia bezpieczeństwa publicznego.

Składanie wniosków, zapytań oraz uzyskiwanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego przez Internet ma się odbywać za pośrednictwem skrzynki dostępu, którą będzie można utworzyć na internetowej platformie resortu sprawiedliwości. Umożliwi ona także dostęp do innych rejestrów: Krajowego Rejestru Sądowego, Rejestru Zastawów, ksiąg wieczystych. Nowela umożliwia także żądanie udzielenia ponownej informacji z rejestru, w wypadku gdy udzielone informacje nie uwzględnią zakresu danych wskazanych we wniosku. Z żądaniem udzielenia ponownej informacji będzie mógł wystąpić podmiot, któremu udzielono błędnej informacji, albo podmiot, którego informacja taka dotyczy.

Kwestie szczegółowe dotyczące składania wniosków i zapytań za pośrednictwem e-Platformy, a także uzyskiwania w ten sposób informacji z rejestru zostaną uregulowane w rozporządzeniu.

Uzupełniony ma zostać też zakres danych w rejestrze o informację, że pokrzywdzonym w przestępstwie był małoletni poniżej lat 15 - w razie skazania za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Z kolei zakres danych zawartych w zawiadomieniach o zmianach ewidencyjnych przekazywanych do rejestru zostanie poszerzony o informację o rozpoczęciu, zakończeniu i miejscu wykonywania zastępczej kary pozbawienia wolności.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji wniosła o wprowadzenie do ustawy 2 poprawek. Pierwsza ma na celu zastosowanie właściwego nazewnictwa, druga zaś - zastosowaniu poprawnego odesłania do ustawy o informatyzacji podmiotów realizujących zadania publiczne. Za przyjęciem ustawy wraz z tymi poprawkami głosowało 86 senatorów, 2 wstrzymało się od głosu.

Senackie poprawki ocenią teraz posłowie.

Ustawa o zmianie ustawy o Rzeczniku Praw Obywatelskich przyjęta bez poprawek

Ustawa, zwiększająca uprawnienia rzecznika praw obywatelskich podczas wizytacji więzień, została uchwalona przez Sejm na 98. posiedzeniu, 18 sierpnia 2011 r., z inicjatywy Senatu. Zgodnie z nowelą, rzecznik będzie wykonywał zadania krajowego mechanizmu prewencji. Do wskazania takiego organu zobowiązuje Polskę protokół fakultatywny do konwencji w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, przyjęty przez Zgromadzenie Ogólne ONZ, którego Polska jest stroną.

Wykonywanie funkcji organu wizytującego będzie polegało na regularnym sprawdzaniu traktowania osób pozbawionych wolności nie tylko w zakładach karnych, lecz także w innych placówkach przymusowego odosobnienia. Podczas wizytacji rzecznik będzie mógł korzystać ze swoich dotychczasowych środków, a ponadto zyska prawo rejestrowania dźwięku lub obrazu w miejscach, w których przebywają osoby pozbawione wolności, odbywania spotkań z osobami pozbawionymi wolności bez obecności innych osób, a także z innymi osobami mogącymi dostarczyć istotnych informacji.

Ustawa nakłada też na rzecznika obowiązki związane z zabezpieczaniem nagrań przed dostępem osób nieupoważnionych, ograniczenie czasowe ich przechowywania (do 10 lat) oraz obowiązek udostępniania ich osobie zarejestrowanej na nagraniu. Ponadto rzecznik będzie mógł zgodnie z prawem przetwarzać dane osobowe. Obecnie obowiązujące przepisy nie dawały mu takich uprawnień.

Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji wniosła o przyjęcie ustawy bez poprawek. W trakcie dyskusji wniosek o charakterze legislacyjnym złożył senator Jan Rulewski. W wyniku głosowania Izba 83 głosami, przy 1 przeciw i 5 wstrzymujących się, przyjęła ustawę bez poprawek.

Nowelizacja zostanie teraz skierowana do podpisu prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy o ochronie przyrody oraz niektórych innych ustaw przyjęta bez poprawek

Sejm uchwalił ustawę na podstawie projektu rządowego podczas 98. posiedzenia, 18 sierpnia 2011 r. Zmiany mają zapewnić sprawne funkcjonowanie i efektywne finansowanie działalności parków narodowych. Zgodnie z ustawą, parki narodowe zostaną przekształcone z państwowych jednostek budżetowych w państwowe osoby prawne. Po przekształceniu parki będą finansowane przez budżet państwa w formie dotacji, a także będą mogły osiągać przychody z różnych źródeł, zatrzymywać je i przeznaczać na ochronę przyrody oraz wartości kulturowe regionu. Parki narodowe będą mogły prowadzić działalność gospodarczą inną niż związana bezpośrednio z ochroną przyrody na zasadach określonych w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej, ale z ograniczeniami wynikającymi z przepisów o ochronie przyrody.

Kolejna zmiana dotyczy nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, wchodzących w skład parku narodowego. Park narodowy będzie mógł nabyć to mienie z mocy prawa w użytkowanie wieczyste. Rozporządzanie nieruchomościami będącymi w użytkowaniu parku wymagać ma zgody ministra środowiska w wypadku umów wieloletnich.

Zmieniono też zasady powoływania dyrektora parku narodowego. Zostanie on wyłoniony w drodze otwartego konkursu na czas nieokreślony. W ustawie przyjęto także rozwiązania gwarantujące zatrudnienie pracownikom parków narodowych na dotychczasowych zasadach do czasu wydania przez ministra właściwego do spraw środowiska rozporządzenia w sprawie warunków wynagradzania za pracę pracowników parków narodowych i przyznania im innych świadczeń związanych z pracą.

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisja Środowiska wniosły o przyjęcie ustawy bez poprawek. Podczas dyskusji senator Mariusz Witczak zaproponował wprowadzenie kilku poprawek do ustawy. W wyniku głosowania Izba przyjęła ją bez poprawek (45 głosów za, 44 - przeciw, 1 wstrzymujący się).

Teraz ustawa zostanie skierowana do podpisu prezydenta.

Ustawa o zmianie ustawy Prawo ochrony środowiska przyjęta bez poprawek

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 99. posiedzeniu, 31 sierpnia 2011 r., na podstawie przedłożenia rządu, umożliwia wdrożenie przez Polskę zaleceń porozumienia kopenhaskiego w sprawie zmian klimatu, zawartego w 2009 r., które zobowiązuje państwa do pomocy krajom rozwijającym się. W latach 2010-12 kraje rozwinięte mają przeznaczyć do 30 mld $, które krajom rozwijającym się powinny umożliwić m.in.: adaptację do zmian klimatycznych, redukcję emisji gazów cieplarnianych oraz transfer do nich technologii środowiskowych. Ustawa przewiduje udzielanie tej pomocy z rezerwy celowej budżetu państwa z wykorzystaniem rozwiązań stosowanych przez ministra spraw zagranicznych do realizacji pomocy rozwojowej oraz przekazywanie środków na ten cel przez Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej do budżetu państwa. Fundusz przekaże 10% zysków ze sprzedaży innym krajom naszych uprawnień do emisji CO2.

Komisja Środowiska rekomendowała Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek. Wniosek ten poparło 66 senatorów, 23 było przeciw, a 1 wstrzymał się od głosu.

Teraz nowela trafi do podpisu prezydenta.

Ustawa o dotacji dla Fundacji Auschwitz-Birkenau przeznaczonej na uzupełnienie Kapitału Wieczystego przyjęta bez poprawek

Sejm uchwalił ustawę na 98. posiedzeniu, 18 sierpnia 2011 r., na podstawie projektu poselskiego. Określa ona cel i zakres wykorzystania oraz sposób udzielenia dotacji budżetowej na kapitał wieczysty Fundacji "Auschwitz-Birkenau". Zgodnie z ustawą, środki stanowiące część kapitału wieczystego pochodzące z dotacji mają zostać w całości zainwestowane. Dochody stanowiące zyski z części kapitału wieczystego pochodzącego z dotacji budżetowej fundacja będzie mogła przeznaczyć jedynie na konserwację terenu i pozostałości byłego niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego i zagłady KL Auschwitz I i Auschwitz II Birkenau w Oświęcimiu.

Ustawa przewiduje, że kwota dotacji będzie stanowiła równowartość w złotych 10 mln euro, przeliczonych według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień przekazania środków na rzecz fundacji. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego przekaże dotację w całości albo w transzach nie później niż do końca 2015 r. Fundacja będzie musiała zwrócić dotację, jeśli wykorzysta ją w inny niż wskazany w ustawie sposób lub zostanie podjęta uchwała o zmianie przeznaczenia kapitału wieczystego fundacji.

Ponadto ustawa nakłada na fundację obowiązek składania ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego do końca marca sprawozdania za rok poprzedni, zawierającego rozliczenie rzeczowo-finansowe zadań zrealizowanych ze środków pochodzących z dochodów z inwestowania, pochodzącej z dotacji, części kapitału wieczystego fundacji oraz informację o sposobie inwestowania środków pochodzących z dotacji.

Izba, zgodnie z rekomendacją Komisji Kultury i Środków Przekazu, przyjęła ustawę bez poprawek. Za przyjęciem takiego stanowiska głosowało 90 senatorów, 1 wstrzymał się od głosu.

Teraz ustawa zostanie skierowana do podpisu prezydenta.

Ustawa o współpracy rozwojowej przyjęta z poprawkami

Sejm uchwalił ustawę na podstawie przedłożenia rządu podczas 98. posiedzeniu, 19 sierpnia 2011 r. Określa ona organizację, zasady i formy współpracy rozwojowej z państwami wskazanymi na liście państw rozwijających się, ustalonej według zasad przyjętych przez Komitet Pomocy Rozwojowej OECD. Ustawa zawiera definicję pomocy rozwojowej i humanitarnej, określa formy, w jakich może być udzielana. Pomoc rozwojowa polega m.in. na: promowaniu i wspieraniu rozwoju demokracji i społeczeństwa obywatelskiego, w tym rozwoju parlamentaryzmu, zasad dobrego rządzenia i przestrzegania praw człowieka, wspieraniu trwałego rozwoju społeczno-gospodarczego państw rozwijających się, podejmowaniu działań zmierzających do redukcji ubóstwa i poprawy stanu zdrowia ludności oraz podnoszenia poziomu wykształcenia i kwalifikacji zawodowych ludności. Pomoc humanitarna to pomoc, opieka i ochrona ludności, która została poszkodowana w wyniku konfliktów zbrojnych, klęsk żywiołowych lub innych kryzysów humanitarnych spowodowanych przez naturę lub człowieka.

W ustawie określono otwarty katalog form, w których współpraca rozwojowa może być realizowana. Należy do nich zarówno wsparcie ekonomiczne (przekazywanie środków finansowych do budżetu państwa rozwijającego się, udzielanie kredytów i pożyczek, redukcja oraz konwersja zadłużenia), jak i działalność o charakterze informacyjno-edukacyjnym. Współpraca rozwojowa prowadzona będzie na podstawie wieloletniego programu, sporządzanego przez ministra spraw zagranicznych na okresy nie krótsze niż 4 lata. Podmioty mogące prowadzić działalność pożytku publicznego i przedsiębiorcy realizujący zadania z zakresu współpracy rozwojowej będą wyłaniani w drodze otwartego konkursu ofert w rozumieniu przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie albo w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego w rozumieniu przepisów ustawy – Prawo zamówień publicznych. W razie konieczności ochrony życia lub zdrowia ludzkiego minister spraw zagranicznych w wypadkach udzielania pomocy humanitarnej zleci realizację zadania z zakresu współpracy rozwojowej z pominięciem otwartego konkursu ofert.

Ze względu na szczególne warunki polityczne w państwie, w którym ma być realizowane zadanie z zakresu współpracy rozwojowej, minister spraw zagranicznych będzie mógł zlecić jego realizację Polskiej Fundacji Międzynarodowej Współpracy na rzecz Rozwoju "Wiedzieć Jak". Fundacja otrzyma wówczas dotację celową z części budżetowej, której dysponentem jest minister spraw zagranicznych. On też będzie się zajmował koordynacją współpracy rozwojowej za pośrednictwem krajowego koordynatora współpracy rozwojowej.

Powołana zostanie też Rada Programowa Współpracy Rozwojowej, w której znajdzie się 21 członków: posłowie, senatorowie, przedstawiciele ministrów oraz organizacji i środowisk pozarządowych.

Komisja Spraw Zagranicznych wniosła o wprowadzenie do ustawy 6 poprawek. Jedna z nich polega na usunięciu z ustawy przepisu, który powoduje wątpliwości co do jego zgodności z przepisem konstytucji, zapewniającym fundacjom wolność tworzenia i działania. Kolejna rozszerza ustawę o przepis, na podstawie którego minister spraw zagranicznych będzie mógł zlecić Polskiej Fundacji Międzynarodowej Współpracy na rzecz Rozwoju "Wiedzieć Jak" obsługę konkursu dla podmiotów ubiegających się o wykonywanie zadań z zakresu współpracy rozwojowej.

Za przyjęciem ustawy wraz z 6 poprawkami, zaproponowanymi przez Komisję Spraw Zagranicznych, głosowało 56 senatorów, 34 było przeciw. Większość wprowadzonych zmian miała charakter redakcyjny, zmierzała do zapewnienia spójności przepisom. Uchwalono też zmianę polegającą na usunięciu przepisu, który powoduje wątpliwości co do jego zgodności z art. 12 konstytucji RP, zapewniającym fundacjom wolność tworzenia i działania. Rozszerzono też ustawę o przepis, na podstawie którego minister spraw zagranicznych będzie mógł zlecić Polskiej Fundacji Międzynarodowej Współpracy na rzecz Rozwoju "Wiedzieć Jak" obsługę konkursu dla podmiotów ubiegających się o wykonywanie zadań z zakresu współpracy rozwojowej.

Teraz do senackich propozycji ustosunkuje się Sejm.

Ponadto Senat przyjął bez poprawek ustawy:

 

  • o ratyfikacji Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Serbii, z drugiej strony, sporządzonego w Luksemburgu dnia 29 kwietnia 2008 r.,
  • o ratyfikacji Drugiej poprawki do Konwencji z Espoo, przyjętej podczas III Spotkania Stron Konwencji, Decyzją III/7, w dniu 4 czerwca 2004 r. w Cavtat,
  • o ratyfikacji Konwencji o pracy na morzu, przyjętej przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy w Genewie dnia 23 lutego 2006 r.,
  • o ratyfikacji Konwencji w sprawie scentralizowanej odprawy celnej dotyczącej podziału krajowych kosztów poboru, które są zatrzymywane, gdy tradycyjne zasoby własne są udostępniane budżetowi UE, sporządzonej w Brukseli dnia 10 marca 2009 r.

Sprawozdanie Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji z petycji rozpatrzonych w 2010 r.

Sprawozdanie komisji przedstawił senator Stanisław Piotrowicz. Przypomniał on, że Senat VII kadencji we współpracy z organizacjami pozarządowymi już w 2008 r. podjął działania, by wprowadzić w życie konstytucyjne prawo do składania przez obywateli petycji. Od lipca 2009 r. Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji rozpoczęła rozpatrywanie petycji skierowanych przez marszałka Senatu. W komisji również podjęto prace nad przygotowaniem założeń do projektu ustawy o petycjach. Złożono do marszałka Senatu wniosek o podjęcie postępowania w sprawie inicjatywy ustawodawczej dotyczącej projektu ustawy o petycjach. Komisja Ustawodawcza oraz Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji rozpatrzyły w pierwszym czytaniu projekt ustawy, wprowadziły do niego poprawki i wniosły o przyjęcie przez Senat jednolitego projektu ustawy oraz projektu uchwały w sprawie wniesienia go do Sejmu. Senat na 74. posiedzeniu podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy o petycjach. Obecnie projekt znajduje się w Sejmie.

Następnie senator S. Piotrowicz omówił tryb pracy komisji nad petycjami. Poinformował, że w 2010 r. marszałek skierował do niej 21 petycji, z których 20 zostało rozpatrzonych. W wypadku petycji skierowanej do komisji w grudniu 2010 r. prace zaplanowano już w 2011 r. W 2010 r. komisja prowadziła prace nad 30 petycjami, w tym kontynuowała prace nad 9 petycjami skierowanymi do komisji w 2009 r. Wśród petycji skierowanych do komisji w 2010 r. było 12 petycji zbiorowych, autorami 9 były natomiast osoby indywidualne. Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji w 2010 r. odbyła 16 posiedzeń poświęconych pracy nad petycjami, analizując każdorazowo kilka petycji.

W 2010 r. na podstawie zgromadzonych materiałów komisja przygotowała 6 projektów ustaw i 1 projekt uchwały. Ponadto podjęto decyzję o kontynuowaniu prac nad 14 petycjami, a w stosunku do 10 zdecydowano o zakończeniu prac lub o ich niepodejmowaniu. W odniesieniu do 2 petycji komisja, kończąc prace, postanowiła skierować kopie tych petycji do odpowiednich komisji sejmowych z rekomendacją, aby w pracach nad nowelizacjami uwzględnione zostały postulaty zgłoszone w petycjach.

Autorzy petycji najczęściej postulowali zmianę przepisów prawa dotyczącego następującej problematyki: rent i emerytur (4 petycje odnoszące się między innymi do zmiany zasad waloryzacji, kapitału początkowego, okresów składkowych czy renty socjalnej), sytuacji kombatantów i osób represjonowanych (3 petycje, które zawierały postulaty rozszerzenia kręgu podmiotów uprawnionych do otrzymywania z tego tytułu świadczeń o osoby represjonowane i internowane w stanie wojennym), świadczeń społecznych (3 petycje, odnoszące się do świadczeń pielęgnacyjnych czy zasiłku rodzinnego), spraw mieszkaniowych (2 petycje, dotyczące spółdzielni mieszkaniowych i byłych mieszkań zakładowych), prawa karnego (2 petycje, jedna z nich zawierała postulat wprowadzenia obowiązku pracy dla skazanych na cele publiczne, druga - ujednolicenie zasad wykonywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, orzekanego na podstawie kodeksu karnego i kodeksu wykroczeń). Pojedyncze petycje odnosiły się do zagadnień reprywatyzacji roszczeń z tytułu przedwojennych obligacji Skarbu Państwa, ochrony danych osobowych, standaryzacji graficznego wizerunku godła państwowego, zadośćuczynienia krzywdom byłych pracowników PGR, nowelizacji procedury cywilnej w części postanowień wzorca umów, a także zmian w ordynacji wyborczej do organów samorządu terytorialnego.

Po analizie korespondencji nadesłanej w 2010 r. do marszałka Senatu, Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz innych organów Senatu i jednostek Kancelarii Senatu wynika, że na 737 pism 155 miało w tytule wyraz "petycja" lub zawierało wnioski i propozycje zmiany przepisów. W wyniku wnikliwej analizy tych pism w wypadku 21 nadano tryb petycyjny. Zdecydowanej większości pism nie można było nadać biegu i rozpatrzyć w trybie petycyjnym, gdyż nie zawierały wniosków legislacyjnych, a ich autorzy przedstawiali swoje indywidualne sprawy, prowadzone przed organami wymiaru sprawiedliwości lub przed różnymi organizacjami samorządowymi, przedstawiali polemikę lub wyrażali niezadowolenie z zapadłych orzeczeń i rozstrzygnięć. Na każde z nadesłanych pism ich nadawcy otrzymali pisemną odpowiedź z Działu Petycji i Korespondencji w Biurze Komunikacji Społecznej w Kancelarii Senatu, zawierającą wyczerpującą informację lub wyjaśnienie.

W 2010 r. Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji wniosła do marszałka Senatu następujące projekty ustaw i uchwał: projekt ustawy o zmianie ustawy o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego; projekt ustawy o zmianie ustawy o orderach i odznaczeniach; projekt ustawy o usunięciu z nazw dróg, ulic, mostów, placów i innych obiektów symboli ustrojów totalitarnych; projekt ustawy o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego oraz ustawy o działach administracji rządowej; projekt uchwały w sprawie uczczenia pamięci żołnierzy Polskiego Państwa Podziemnego, prześladowanych, aresztowanych i skazanych w Polsce w latach 1944-1956 za działalność w szeregach Armii Krajowej; projekt ustawy o zmianie ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego i projekt ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z procedurą przyjętą przy rozpatrywaniu petycji, Dział Petycji i Korespondencji do każdej petycji przygotował informacje o przedmiocie petycji. Stanowi ona materiał pomocniczy, służący rozpatrzeniu petycji przez komisję. Senator przedstawił petycje rozpatrzone w 2010 r. To m.in: petycja w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej objęcia ulgą 49% studentów studiów trzeciego stopnia, czyli doktorantów, przy przejazdach środkami publicznego transportu zbiorowego, autobusowego i kolejowego; petycja w sprawie wznowienia nadawania Krzyża Armii Krajowej, odznaczenia o charakterze wojskowym; petycja w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej usunięcia z życia publicznego komunistycznych patronów ulic i placów; petycja w sprawie wprowadzenia zmian w ustawie z 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego; petycja w sprawie podjęcia uchwały okolicznościowej w celu złożenia hołdu żołnierzom Polskiego Państwa Podziemnego, walczącym o wolną i demokratyczną Polskę, wykonującym rozkazy legalnego rządu na uchodźstwie, prześladowanym, aresztowanym i skazanym w latach 1944-1956 za działalność w szeregach Armii Krajowej; petycja w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej mającej na celu przywrócenie inwalidom wojennym prawa do pobierania dwóch świadczeń w pełnej wysokości, to jest 100% renty inwalidzkiej i 100% emerytury; petycja w sprawie zmiany wysokości rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej poprzez przyjęcie 100% wartości pozostawionych nieruchomości jako podstawy zaliczenia wartości nieruchomości; petycja w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej ustanowienia 4 czerwca świętem państwowym; petycja w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej mającej na celu poszerzenie katalogu formacji walki zbrojnej walczących w latach 1939-1945 o niepodległość Polski; petycja w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej ustanowienia samorządu gospodarczego dla środowiska mikro, małych i średnich przedsiębiorstw; petycja w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej mającej na celu naprawienie krzywd wyrządzonych pracownikom byłych państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej w procesie przemian ustrojowych; petycja w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej przyznania świadczenia pieniężnego dla małoletnich ofiar wojny 1939-1945; petycja w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej ochrony prawnej najemców i zasad wykupu mieszkań zakładowych; petycja w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej ujednolicenia zasad wykonywania zakazu prowadzenia pojazdów wobec sprawców przestępstw i wykroczeń; petycja w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej mającej na celu podniesienie kwoty renty socjalnej.

Jak poinformował senator S. Piotrowicz, zakres tematyczny petycji i zawarte w nich propozycje rozwiązań legislacyjnych były przedmiotem wielokrotnych spotkań i posiedzeń komisji, dlatego nie wszystkie prace nad nimi udało się zakończyć przed końcem roku 2010, niektóre trwają do chwili obecnej. Komisja zakończyła już pracę nad wszystkimi petycjami, które zostały do niej skierowane w 2009 r.

Senator dodał również, że w wyniku analizy dotychczasowych prac Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji nad petycjami senatorowie zgłosili postulat wyodrębnienia w przyszłej kadencji Senatu z zakresu działania tej komisji spraw dotyczących petycji i przekazania ich jako oddzielnego zagadnienia do kompetencji odrębnej, samodzielnej komisji.

Informacja z działalności Krajowej Rady Sądownictwa w 2010 r.

Z informacją zapoznał senatorów przewodniczący Krajowej Rady Sądownictwa Antoni Górski. Przypomniał najważniejsze zadania KRS, czyli dokonywanie ocen kandydatur do sądów wszystkich szczebli i opiniowanie aktów prawnych dotyczących szeroko pojętego wymiaru sprawiedliwości, sądownictwa i sądów.

Poinformował, że w 2010 r. rozpoznane zostały 2203 zgłoszenia do urzędu sędziowskiego, do nominacji przedstawiono prezydentowi 404 osoby. Oznacza to, że w aż 1800 wypadkach oceny Krajowej Rady Sądownictwa były negatywne, a każda z tych ocen negatywnych wymaga pisemnego uzasadnienia. Jeśli chodzi o opiniowanie aktów prawnych, to w 2010 r. było ich 176.

W kwestii przenoszenia sędziów w stan spoczynku zapadło 36 uchwał. Ponadto Krajowa Rada Sądownictwa zorganizowała otwarty konkurs dla kandydatów na urząd prokuratora generalnego, który został przeprowadzony w sposób wzorowy, a więc z poszanowaniem wszelkich zasad jawności, transparentności i z zachowaniem prawa kandydatów do wypowiedzenia się. Dwie kandydatury zostały przedstawione śp. prezydentowi Lechowi Kaczyńskiemu, który dokonał wyboru prokuratora Andrzeja Seremeta.

Przewodniczący KRS poinformował też, że ponad 90% zgłoszeń na urząd sędziego sądu rejonowego pochodzi od asystentów sędziów i od referendarzy sądowych, a więc od osób, które w zasadzie nie mają żadnej praktyki orzeczniczej. Jak ocenił, to skutek zbyt pospiesznego, zbyt pochopnego zrezygnowania z instytucji asesora sądowego. Stąd ogromna troska i kłopoty z wyborem tych najlepszych.

Mówiąc o opiniowaniu aktów prawnych, przewodniczący KRS przywołał nową ustawę o Krajowej Radzie Sądownictwa. Na ręce marszałka złożył też Izbie podziękowania za podjęcie inicjatywy ustawodawczej w tym zakresie, w szczególności zaś senatorom Leonowi Kieresowi i  Piotrowi Zientarskiemu, będącym członkami Krajowej Rady Sądownictwa, za ich wkład w opracowanie tej ustawy.

Oświadczenia

Po wyczerpaniu porządku 83. posiedzenia oświadczenia złożyli senatorowie: Stanisław Karczewski, Henryk Woźniak, Piotr Ł.J. Andrzejewski, Marek Trzciński, Tadeusz Skorupa, Paweł Klimowicz, Antoni Motyczka, Maciej Klima, Witold Idczak, Norbert Krajczy, Maciej Grubski, Henryk Stokłosa, Ryszard Knosala, Stanisław Bisztyga, Lucjan Cichosz, Krzysztof Kwiatkowski, Czesław Ryszka, Andrzej Grzyb, Kazimierz Kleina, Józef Bergier, Grzegorz Wojciechowski, Zdzisław Pupa, Wojciech Skurkiewicz, Kazimierz Jaworski.